Τα μέλη της ομάδας μας: Βογιατζή Φωτεινή. Δεσποτάκη Αναστασία. Ιγήπαση Μαρία. Καραχάλιος Αλέξανδρος. Κατσουλιέρη Γεωργία. Μαρούσης Κωνσταντίνος

Transcript

1 1

2 Τα μέλη της ομάδας μας: Βογιατζή Φωτεινή Δαμούλος Παναγιώτης Δεσποτάκη Αναστασία Ιγήπαση Μαρία Καραχάλιος Αλέξανδρος Κατσουλιέρη Γεωργία Μαρούσης Κωνσταντίνος Μαυρόγιαννη Γρηγορία Μουσταϊρας Απόστολος Μπλάτσου Παρασκευή Νάσσης Γιάννης Νικολοπούλου Ελένη Παναγή Φωτεινή Παπαγεωργόπουλος Χρήστος Πετροπούλου Αναστασία Φιλοπούλου- Καψαμπέλη Δέσποινα Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Παρασκευοπούλου Νάντια 2

3 Περιεχόμενα Πρόλογος... 4 ΕΙΣΑΓΩΓΗ... 5 ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ... 6 Σηκουάνας... 6 Νησιά... 6 Πολιτισμός και αξιοθέατα... 7 Θέατρο... 7 Μουσεία... 7 Δρόμοι και κτήρια... 8 Εκκλησίες... 9 Η Παναγία των Παρισίων Το μουσείο του Λόυβρου Η ονομασία Οι πρώτες συλλογές Οι συλλογές του μουσείου Τμήμα Ανατολικών Αρχαιοτήτων Τμήμα Αιγυπτιακής Τέχνης Τμήμα αρχαιοτήτων ελληνικών, ετρουσκικών και ρωμαϊκών Τμήμα Γλυπτικής Τμήμα Ισλαμικής τέχνης Ελεφαντόδοντο και ασήμι από την Ισπανία (966μ.Χ.) Τμήμα Καλλιτεχνικών Αντικειμένων Τμήμα πινάκων ζωγραφικής Το μουσείο Ορσέ Ο Πύργος του Άιφελ Σχεδιασμός του Πύργου Η Αψίδα του Θριάμβου Καφέ "Les Deux Magots" Disneyland ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

4 Πρόλογος Το θέμα της ερευνητικής εργασίας μας με τίτλο «ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ» αποτελεί για εμάς πρόκληση ώστε να κάνουμε μια φανταστική περιήγηση στην πόλη του φωτός και ευρύτερα στη χώρα της Γαλλίας. Αρχικά, η αναζήτησή μας έχει να κάνει με τα σημαντικότερα μνημεία και αξιοθέατα της γαλλικής πρωτεύουσας. Κάνοντας όμως πράξη το "τρώγοντας ανοίγει η όρεξη" θα προσεγγίσουμε στη συνέχεια και άλλα στοιχεία που έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό της ευρωπαϊκής αυτής χώρας. Σκοπός της παρούσας εργασίας μας είναι η μελέτη του τρόπου ζωής των νέων στη Γαλλία και η ανίχνευση των διαφορών σε σύγκριση με τον τρόπο ζωής των νέων στη χώρα μας.επίσης, θα εστιάσουμε στον τρόπο που διασκεδάζουν και ψυχαγωγούνται οι νέοι Γάλλοι και θα τον συγκρίνουμε αντίστοιχα με τον δικό μας. Σε αυτή τη φανταστική μας περιπέτεια ελπίζουμε να έχουμε ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!!! Τα μέλη της ομάδας μας και η καθηγήτρια μας 4

5 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η ομάδα μας ανέλαβε το έργο της φανταστικής περιήγησης στα γαλλικά αξιοθέατα. Τα μέλη της συνεργάστηκαν πρόθυμα μεταξύ τους και επειδή οι οικονομικές δυσκολίε ςδεν επιτρέπουν σε όλους μας ένα τέτοιο ταξίι στο εξωτερικό κάναμε αυτό το ταξίδι νοητά, επισκεπτόμενοι τα σπουδαιότερα μουσεία, τις σημαντικότερες εκκλήσίες, τον περίφημο πύργο του Άιφελ και ότι έχει σχέση πολιτιστικά με την πόλη του Φωτός. Αναζητήσαμε πληροφορέις από το διαδίκτυο, τα σχολικά εγχειρίδια γαλλικής γλώσσας που διδαχθήκαμε στο παρελθόν αι διδασκόμαστε, και τους τουριστικούς οδηγούς ανθρώπων που έχουν επισκεφτεί το Παρίσι. Η προσπάθεια μας αυτήαπέδωσε αρκετούς καρπούς. Ιδιαίτερα επιμείναμε στο μουσείο του Λούβρου όπου τα σημαντικά ελληνικά έργα βρίσκονται σε περίπτη θέση. Τέλος, ενθουσιαστήκαμε γνωρίζοντας τους λατρεμένους ήρωες των παιδικών μας χρόνων στη Disneyland. 5

6 ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ Το Παρίσι (γαλλ. Paris), γνωστό και ως η Πόλη του Φωτός (Ville lumière), ονομάστηκε έτσι από τότε που φωτίστηκαν οι κύριες λεωφόροι του με φανούς γκαζιού το 1828, είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας και της περιφέρειας Ιλ ντε Φρανς (Île-de-France) και μία από τις ιστορικότερες πόλεις της Ευρώπης. Το Παρίσι περιλαμβάνει την πόλη του Παρισιού και τα περίχωρα και βρίσκεται χτισμένη σε ένα λεκανοπέδιο. Επιπλέον, είναι η πολιτιστική και οικονομική πρωτεύουσα της Γαλλίας, το σημαντικότερο κομβικό σημείο της και έδρα πολλών διεθνών οργανισμών με κοινωνική αναφορά, όπως της ΟΥΝΕΣΚΟ. Σηκουάνας Ο Σηκουάνας ποταμός (γαλλ. la Seine) συνδέει το Παρίσι με το εσωτερικό της Γαλλίας, και πιο συγκεκριμένα με την Βουργουνδία και με τη θάλασσα της Μάγχης. Η γεωπολιτική του θέση διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη και εξέλιξη της πόλης. Χωρίζει το Παρίσι σε δύο άνισες όχθες, στην δεξιά όχθη (rive droite), όπου κυριαρχούν οι επιχειρήσεις και τα χρηματιστήρια, και την νότια, την αριστερή όχθη(rive gauche), όπου είναι ο παραδοσιακός τόπος διαμονής διανοουμένων και καλλιτεχνών. Νησιά Το Ιλ ντε λα Σιτέ (Île de la Cité) είναι ένα μικρό νησάκι στον Σηκουάνα, στην καρδιά του Παρισιού. Κατοικήθηκε για πρώτη φορά στην αρχαιότητα και είναι, έτσι, το αρχαιότερο σημείο της γαλλικής πρωτεύουσας. Ακριβώς δίπλα στο Ιλ ντε λα Σιτέ βρίσκεται το Ιλ Σαν Λουί (Île Saint-Louis). Ο Πύργος του Αϊφελ. 6

7 Ένα σημαντικό κομμάτι της πόλης είναι ο ποταμός Σηκουάνας, που όπως αναφέρθηκε χωρίζει την πόλη σε δύο μέρη, την αριστερή και τη δεξιά όχθη. Σημαντικότερα αξιοθέατα είναι ο Πύργος του Άιφελ, η Αψίδα του Θριάμβου, η Σακρέ Κερ στη Μονμάρτη, η Παναγία των Παρισίων, το μνημείο της Βαστίλλης, η Πλατεία Βαντόμ, η Πλας ντε Βοζ, τα μουσεία του Λούβρου, του Ορσέ, του Πικάσο, το μουσείο του Ροντέν, το Μπωμπούρ με εκθέματα σύγχρονης τέχνης, το πανεπιστήμιο της Σορβόνης, καθώς και το παλάτι των Βερσαλλιών λίγα χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι, όπως επίσης και η Euro Disney Πολιτισμός και αξιοθέατα Η γαλλική πρωτεύουσα έχει μεγάλο αριθμό ιστορικών και θρησκευτικών κτηρίων, μουσείων, πάρκων και θεάτρων. Στο Παρίσι βρίσκονται περίπου 160 μουσεία, 200 μόνιμες εκθέσεις τέχνης (γκαλερί), 100 θέατρα, 600 κινηματογράφοι. Η προσφορά σε πολιτιστικές εκδηλώσεις περιλαμβάνει κονσέρτα, εκθέσεις, φεστιβάλ μουσικής και κινηματογράφου, επιδείξεις μόδας αλλά και αθλητικές εκδηλώσεις. Το Ανάκτορο Φονταινεμπλώ (Fontainebleau) μπήκε, το 1979, στον κατάλογο της UNESCO ως πολιτιστικό μνημείο παγκόσμιας κληρονομίας και το ίδιο συνέβη με το παλάτι των Βερσαλλιών το 1981 και την όχθη του ποταμού Σηκουάνα το Θέατρο Τα μεγαλύτερα θέατρα της χώρας βρίσκονται στο Παρίσι. Το Γαλλικό Θέατρο (Theatre français) είναι το εθνικό θέατρο με κλασσικό περιεχόμενο κυρίως. Ιδρύθηκε το 1680 και εκεί παίζονται κατεξοχήν τα έργα του Μολιέρου. Υπάρχει, επίσης, και η Όπερα του Παρισιού, η οποία ιδρύθηκε το 1875, καθώς και το θέατρο των Ηλυσίων Πεδίων. Μουσεία Το μουσείο του Λούβρου. 7

8 Το Παρίσι βρίθει μουσείων και εκθεσιακών χώρων που καλύπτουν πληθώρα θεμάτων και ιστορικών περιόδων, αναδεικνύοντας την πολιτιστική και πολιτισμική ταυτότητα της γαλλικής πρωτεύουσας. Ας επιχειρήσουμε μία αναφορά στα πιο σημαντικά: Το παγκοσμίως γνωστό μουσείο του Λούβρου, το οποίο άνοιξε τις πύλες του το 1793, περιλαμβάνει πάνω από εκθέματα, από την αρχαιότητα μέχρι τον 19ο αιώνα. Πριν γίνει μουσείο ήταν βασιλική κατοικία και σήμερα είναι το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου. Βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του Παρισιού. Το Μουσείο Ορσέ (Musée d'orsay), παλαιός σιδηροδρομικός σταθμός που ανακατασκευάστηκε το 1986 για να στεγάσει αντικείμενα γαλλικής τέχνης της χρονικής περιόδου , φιλοξενεί μία πλούσια συλλογή ιμπρεσιονιστικών έργων, καθώς και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προσωρινές εκθέσεις που ανά τακτά χρονικά διαστήματα παρουσιάζονται. Το κέντρο Ζωρζ Πομπιντού (Georges Pompidou) ή Μπωμπούρ (Beaubourg) ή Εθνικό κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού, γνωστό για τη νεωτεριστική αρχιτεκτονική του, κτίσθηκε το 1977 και στεγάζει σύγχρονα έργα τέχνης. Το Γκραν Παλέ (Grand Palais) πρωτοάνοιξε στην παγκόσμια Έκθεση το Μέσα στο μουσείο βρίσκονται κυρίως πίνακες ζωγραφικής. Δίπλα, αλλά ενσωματωμένο στο μουσείο, βρίσκεται ένα δεύτερο Μουσείο, αυτό της Φυσικής Ιστορίας. Το μουσείο του Πάμπλο Πικάσο είναι αφιερωμένο, όπως το λέει και ο τίτλος του, στον μεγάλο Ισπανό ζωγράφο. Εκτίθενται περίπου 250 έργα του Πικάσο, πίνακες αλλά και γλυπτά. Το πάρκο της Βιλέτ, στο οποίο βρίσκονται τα μουσεία της «πόλης της μουσικής» και της «Πόλης των επιστημών και βιομηχανίας» με την τεραστίων διαστάσεων κινηματογραφική αίθουσα Ζεόντ (οθόνη μ²). Το μουσείο Ροντέν, με τον συμπαθέστατο κήπο, που φιλοξενεί έργα του διάσημου γλύπτη. Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της πόλης του Παρισιού, όπου φιλοξενούνται έργα των Πωλ Σεζάν, Πάμπλο Πικάσσο και άλλων σύγχρονων δημιουργών. Το Μουσείο της Όπερας, το Palais Garnier που κατασκευάστηκε από το Ναπολέοντα τον 3ο. Το Μουσείο Τεχνών και επιτηδευμάτων (Musée des Arts et Metiers). Δρόμοι και κτήρια Η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων (Avenue des Champs-Élysées) είναι πιθανόν η πιο διάσημη λεωφόρος του κόσμου. Το πλάτος της φτάνει τα 71 μέτρα και το μήκος της τα 2 χιλιόμετρα, ξεκινά από την πλατεία Κονκόρντ (Place de la Concorde) και τερματίζει στην περιοχή της πλατείας Place Charles-de-Gaulle (Place de l Étoile), όπου και η Αψίδα του Θριάμβου. 8

9 Η Αψίδα του Θριάμβου. Ο Πύργος του Άιφελ είναι το ορόσημο της πόλης και η ψηλότερη κατασκευή της, με ύψος 324 μ. (μαζί με την κεραία). Οι εργασίες κατασκευής ξεκίνησαν το 1887 και ολοκληρώθηκαν το Στην αρχή είχε σχεδιαστεί για προσωρινή μόνο χρήση για την παγκόσμια έκθεση του 1889 αλλά ο τεράστιος και εκκεντρικός Πύργος εντυπωσίασε τόσο πολύ, ώστε αποτελεί σήμερα σύμβολο τόσο του Παρισιού όσο και της Γαλλίας. Δέχεται πάνω από επισκέπτες ετησίως, ενώ το 2002 συμπλήρωσε συνολικά επισκέπτες από τότε που κατασκευάστηκε. Η Αψίδα του Θριάμβου (Arc de Triomphe), με ύψος 50 μ. και μήκος 45 μ., κατασκευάσθηκε με εντολή του Ναπολέοντα. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1806 και η Αψίδα εγκαινιάστηκε το 1836 από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουί Φιλίπ. Η Σορβόννη είναι το αρχαιότερο πανεπιστήμιο βόρεια των Άλπεων. Ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα. Το Καφέ Λε Ντε Μαγκό αποτελεί επίσης γνωστό ορόσημο του Παρισιού. Στο Παρίσι υπάρχουν πάνω από εστιατόρια. To Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge) χτίστηκε το Το όνομα του καμπαρέ αυτού σημαίνει «Κόκκινος Μύλος», που είναι και το σήμα κατατεθέν του. Εκκλησίες 9

10 Η Παναγία των Παρισίων. Η Παναγία των Παρισίων Ο καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων (Notre Dame de Paris) είναι ένας από τους αρχαιότερους καθεδρικούς ναούς της Ευρώπης. Άρχισε να κτίζεται το 1163 και ολοκληρώθηκε το Οι δύο πύργοι του έχουν ύψος 69 μέτρα καθένας, ενώ το μήκος όλης της εκκλησίας φτάνει τα 130 μέτρα και το πλάτος της τα 45 μέτρα. Συνολικά έχει χωρητικότητα ατόμων. Η εκκλησία του Αγίου Σουλπικίου (Saint Sulpice). Η σημερινή εκκλησία άρχισε να χτίζεται το 1649 και ολοκληρώθηκε τον 18ο αιώνα. Η βασιλική της Ιερής Καρδιάς (Basilique de Sacré-Coeur) είναι ρωμαιοκαθολική εκκλησία στον λόφο της Μονμάρτης, στο υψηλότερο σημείο της πόλης. Άρχισε να χτίζεται το 1876 και ολοκληρώθηκε το Το μουσείο του Λόυβρου Το μουσείο του Λούβρου (γαλλικά: Musée du Louvre) είναι ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα μουσεία τέχνης στον κόσμο. Βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού, στις όχθες του Σηκουάνα και εκθέτει έργα τέχνης - το 8% των αποκτημάτων του, που υπολογίζονται στα κομμάτια. Οι μόνιμες συλλογές του μουσείου καταλαμβάνουν συνολικά έκταση τετραγωνικών μέτρων και ανάμεσα σε αυτές είναι και οι ελληνικές, που καλύπτουν 25 αίθουσες ή χώρους. 10

11 Η ονομασία Το Λούβρο ως αμυντικό φρούριο. Το Λούβρο αρχικά ήταν αμυντικό φρούριο και υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την ονομασία του. Σύμφωνα με την πρώτη, ονομάστηκε Λούβρο λόγω του τοπωνυμίου της περιοχής όπου οικοδομήθηκε - αυτή λεγόταν Lupara. Πιθανολογείται ότι η περιοχή ονομαζόταν έτσι επειδή είχε πολλούς λύκους (στα λατινικά lupus και το θηλυκό, δηλαδή λύκαινα, στην καθομιλουμένη της εποχής εκείνης στη Γαλλία, λεγόταν lupara). Μια άλλη εκδοχή είναι ότι η ονομασία προέρχεται από την σαξωνικήλέξη lauer ή lower, η οποία στα ελληνικά αποδίδεται ως «οχυρωμένο φρούριο». Τρίτη εκδοχή: από τη φράση "L'oeuvre" για το αριστουργηματικό έργο, που όμως δεν είναι ιδιαίτερα πιθανή, αφού το κτίσμα αναφέρεται ως Λούβρο ήδη από το 1200, όταν ακόμα στο φρούριο δεν υπήρχε καμία συλλογή. Οι πρώτες συλλογές Το Λούβρο έγινε μουσείο μετά την Γαλλική επανάσταση. Μέχρι τότε ήταν ανάκτορο των βασιλέων της Γαλλίας και πιο πριν απλώς φρούριο. Συγκεκριμένα το κτίριο που σήμερα στεγάζει το μουσείο οικοδομήθηκε σταδιακά στο πέρασμα των αιώνων αλλάζοντας σημαντικά μορφή ανάλογα με τις χρήσεις του. 11

12 Λεονάρντο ντα Βίντσι: Μόνα Λίζα (PortraitedeMonnaLisa, LaJoconde) Αρχικά, το 1190, οικοδομήθηκε εκεί ένα μεγάλο οχυρό από τον βασιλιά Φίλλιπο Β' Αύγουστο. Άλλαξε πολύ η αρχιτεκτονική και η μορφή του από τους διαδόχους προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν ως ανάκτορο, καθιστώντας το σημαντικά πολυτελέστερο και πιο καλλιτεχνικό. Παράλληλα, με το πέρασμα των αιώνων, οι βασιλείς της Γαλλίας φρόντιζαν να αποκτούν και διάφορα πολύτιμα αντικείμενα - άλλα ήταν λάφυρα πολέμων και άλλα αγορές ή δωρεές προς αυτούς. Τα αντικείμενα αυτά, στην πλειοψηφία τους ζωγραφικοί πίνακες, αποτέλεσαν σταδιακά τη λεγόμενη «βασιλική συλλογή» που υπήρξε και ο αρχικός πυρήνας του μουσείου όταν αυτό από ανάκτορο μεταβλήθηκε σε κέντρο τέχνης και μουσείο μετά τη γαλλική επανάσταση. Τα πρώτα έργα σε είδος συλλογής άρχισαν ουσιαστικά να συγκεντρώνονται γύρω στο 1500 από τον Φραγκίσκο Α'. Ο Φραγκίσκος ήταν εκείνος που απέκτησε (το 1519) τη Τζοκόντα του Λεονάρντο ντα Βίντσι,όπως και την «Ωραία Κηπουρό» και την «Αγία Οικογένεια» του Ραφαήλ. Επί Φραγκίσκου αποκτήθηκε η προσωπογραφία του (έργο του Τιτσιάνο) και ο «Ευαγγελισμός» του Φρα Μπαρτολομέο. Ο Φραγκίσκος επίσης επέκτεινε σημαντικά τις πτέρυγες του χώρου για να προβάλλεται πιο λαμπρά η «βασιλική συλλογή». Το 1549, δημιουργήθηκε μια μεγάλη αίθουσα εορτασμών (αλλά που χρησίμευσε αργότερα και ως δικαστήριο) και που είναι σήμερα η «Αίθουσα των Καρυάτιδων» - φιλοξενεί πιστά αντίγραφα των Καρυάτιδων και πολλά πρωτότυπα έργα της αρχαιότητας. Το 1553 ολοκληρώθηκε η αίθουσα που οδηγούσε τότε στον 12

13 προθάλαμο του βασιλιά και που σήμερα είναι η αίθουσα ετρουσκικών αρχαιοτήτων. Το Λούβρο ξαναπήρε ώθηση το 1600 επί Ερρίκου Δ', ο οποίος αύξησε τη συλλογή (κυρίως πινάκων ζωγραφικής) και έφτασε αυτή να αριθμεί τότε 200 ξεχωριστά έργα. Αυτό που σήμερα στο μουσείο ονομάζεται «Στοά του Απόλλωνα» δημιουργήθηκε περίπου το 1602 από την σύζυγο του Ερρίκου Δ', τη Μαρία των Μεδίκων, που θέλησε εκεί να διαμορφώσει μια αίθουσα τέχνης με προσωπογραφίες βασιλέων και την ονόμασε «Αίθουσα των Πινάκων». Το 1639 προστέθηκε στο κτίσμα ο «Πύργος του Ρολογιού». Η «βασιλική συλλογή» αυξήθηκε σημαντικά και επί Λουδοβίκου ΙΓ, χάρη όμως μάλλον στον καρδινάλιο Ρισελιέ παρά στον ίδιο. Ο Ρισελιέ είχε αποκτήσει μια μεγάλη προσωπική συλλογή έργων τέχνης και με το θάνατό του το1642 αυτή πέρασε ως κληροδότημα στον βασιλιά της Γαλλίας και από αυτόν στη βασιλική συλλογή. Ανάμεσα στα έργα που είχε αποκτήσει ο Ρισελιέ και σήμερα ανήκουν στο Λούβρο ήταν και το «Δείπνο στην Εμμαούς», του Βερονέζε. Το 1625 στη βασιλική συλλογή (και σήμερα στου μουσείου του Λούβρου) προστέθηκαν 24 πίνακες του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς με θέμα τη ζωή της Μαρίας των Μεδίκων συζύγου του Ερρίκου Δ'. Οι συλλογές του μουσείου Σήμερα το μουσείο έχει κατηγοριοποιήσει τα έργα του σε διάφορα τμήματα και τα κομμάτια εκτίθενται σε πολλές και διαφορετικές αίθουσες. Οι συλλογές αυτές είναι οι εξής: Τμήμα Ανατολικών Αρχαιοτήτων Πτερωτός ταύρος με ανθρώπινη κεφαλή, από αλάβαστρο και γύψο, ύψος 4.40μ Ασσυρία, 8 ος αιώνας π.χ. Στο τμήμα αυτό ανήκουν έργα διαφόρων χωρών από την Ινδίακαι το Αφγανιστάν Αφγανιστάν μέχρι την Τουρκία, τη Συρία αλλά και την Κύπρο. Χωρίζεται σε τρεις συλλογές: της Μεσοποταμίας (με εκθέματα Σουμερίων, Βαβυλωνίων, Ασσυρίων κ.ά,), του Ιράν και των χωρών της Μέσης Ανατολής. Στο τελευταίο τμήμα περιλαμβάνονται έργα από την Κύπρο, την Παλαιστίνη, την αρχαία Φοινίκη ή το 13

14 σημερινό Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία και τη Σαουδική Αραβία). Ξεχωρίζει ένα αγγείο του π.χ. από τα Σούσα, ανδρική κεφαλή από ορείχαλκο του π.χ. ύψους 1,5 μέτρου, κιονόκρανο με τις κεφαλές δύο ταύρων από το ανάκτορο του Δαρείου από ασβεστόλιθο, του 500 π.χ., ύψους περίπου 7,5 μ., η ζωοφόρος των τοξοτών, από τα Σούσα, ίδιας εποχής κ.α. Ως τμημα αυτονομήθηκε το 1881 και περιλάμβανε ευρήματα από τις ανασκαφές που έκανε το 1847 στο βόρειο Ιράκ ο Γάλλος πρόξενος εκεί Paul Emile Botta, ο Εrnest Renan στη Φοινίκη το 1862, ο Μorgan στα Σούσα, ο Schaeffer στην Εγκώμη της Κύπρου. Τμήμα Αιγυπτιακής Τέχνης Ο καθιστός γραφέας, άγαλμα από την Σακάρα της Αιγύπτου. Χρονολογείται στο 2600 έως 2350 π.χ. Το τμήμα αυτό έγινε το 1826 και περιλαμβάνει ευρήματα από τα οποία εκτίθενται τα Ακολουθεί την αιγυπτιακή ιστορία από την φαραωνική εποχή μέχρι τους Κόπτες, τους Πτολεμαίους και τους Ρωμαίους. Πολλά από τα έργα αποκτήθηκαν από τον Ναπολέοντα το 1798στην εκστρατεία που είχε κάνει έχοντας μαζί του τον Ντομινίκ Βιβάντ, που λίγο αργότερα ανέλαβε τη διεύθυνση του Λούβρου. Η συγκεκριμένη συλλογή πάντως αυξήθηκε σημαντικά και με την απόκτηση των συλλογών τριών συλλεκτών (των Durand, Salt και Drovetti) που προσέθεσαν κομμάτια. Μετά από ανασκαφές που έγιναν στην Μέμφιδα, το Λούβρο απέκτησε και τον αριστουργηματικό «Καθιστό γραφέα». Το Λούβρο έχει επίσης στην κατοχή του πάρα πολλούς παπύρους, μούμιες, ρουχισμό, κοσμήματα, παιχνίδια, μουσικά όργανα και όπλα των αρχαίων Αιγυπτίων. Ξεχωρίζουν επίσης η μεγάλη Σφίγα που βρέθηκε στο δέλτα του Νείλου και χρονολογείται στο π.χ. ύψους 1,83 και μήκους 4,80 μ., το άγαλμα του φαραώσέσωστρι Γ, τα αγαλματίδια Νεφερτίτηκαι Ακενατόν από ψαμμίτη, ύψους 22 εκατοστών, τα αγαλματίδια με την οικογένεια του Όσιρι, η σαρκογάγος του Ιμενεμινέτ κ.α. Τμήμα αρχαιοτήτων ελληνικών, ετρουσκικών και ρωμαϊκών 14

15 Αυτό είναι μετά τους ζωγραφικούς πίνακες το αρχαιότερο τμήμα του Λούβρου και λειτουργεί από το τότε ως «Μουσείο Αρχαιοτήτων». Μεταξύ των εκθεμάτων ήταν και ο Λαοκόων που επιστράφηκε όμως το 1814 στην Ιταλία από όπου το είχε πάρει ο Ναπολέων. Επεκτάθηκε όμως ξανά το μουσείο με την απόκτηση της συλλογής των Μποργκέζε και του Campana. Οταν ο Campana χρεωκόπησε, αγόρασε τη συλλογή του ο Ναπολέων Γ και απέκτησε έτσι πάνω από 300 αρχαία αγάλματα ελληνικά και ρωμαϊκά. Ανάμεσα στα εκθέματα που ξεχωρίζουν είναι: η «Αφροδίτης της Μήλου». Προσφέρθηκε από τον μαρκήσιο ντε Ριβιέρ στον Λουδοβίκο το Η Αφροδίτη της Μήλου συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά θέλγητρα του μουσείου. Βρίσκεται σε προνομιακή θέση και ο κάθε επισκέπτης προσηλώνει την προσοχή του στην αισθησιακή της μορφή. Τα δύο τμήματα του γλυπτού έχουν δουλευτεί ξεχωριστά. Το δεξί χέρι πρέπει να είχε αντικατασταθεί ήδη από την αρχαιότητα, ενώ το αριστερό έχει χαθεί εντελώς. Η ταύτιση με τη θεά Αφροδίτη, που γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας, είναι πια αποδεκτή. Η Αφροδίτη της Μήλου. η «Νίκη της Σαμοθράκης».Το Λούβρο αναφέρει ότι ανακαλύφθηκε το 1863 από τον Σαμπουαζό. Το άγαλμα θεωρείται ροδιακό έργο και γενικά σχετίζεται με τη 15

16 νικηφόρα ναυμαχία της Σίδης ( π.Χ.), στην οποία η Ρόδος, που είχε συμμαχήσει με την Πέργαμο, κατατρόπωσε τον Αντίοχο το Γ, βασιλιά της Συρίας. Στα χέρια της η Νίκη κρατούσε σάλπιγγα, με την οποία ανακοίνωσε το θρίαμβο στη ναυμαχία. Οι διαστάσεις αυτού του αγάλματος είναι μεγαλύτερες είναι μεγαλύτερες από το φυσικό, και η θέση που κατέχει στο μουσείο είναι ιδιαίτερα προνομοιακή. Η Νίκη της Σαμοθράκης. κεφάλι γυναικείου ειδωλίου από τις Κυκλάδες ( π.χ.) ο «Ιππέας του Rampin», από την Αθήνα, μάρμαρο, χρονολογημένο στο 550 π.χ. Αποκτήθηκε το Οι Γάλλοι είχαν μόνο το κεφάλι, αλλά αναπαρέστησαν τον Ιππέα όπως τον έχει το Μουσείο της Ακρόπολης ανδρικός κορμός από τη Μίλητο, χρονολογημένος στο 475 π.χ. ύψους 1,32 μ. ο «Ηρακλής και ο ταύρος της Κρήτης», από τη δυτική μετόπη του ναού του Δία στην Ολυμπία (460 π.χ.), μάρμαρο, 1,60 Χ 1,50 μ. Προσφέρθηκε στο Λούβρο από την Ελληνική Γερουσία ως δώρο μετά την αρχαιολογική αποστολή των Ντιμπουά και Μπλουέ οι «Εργαστίνες», τμήμα της ζωοφόρου του Παρθενώνα, χρονολογείται στο π.χ., μάρμαρο, ύψος 96 εκ. Χ 2,07 μ. μήκος, το οποίο κάποιοι θεωρούν έργο του Φειδία. Αυτό το κομμάτι βρέθηκε στην κατοχή του κόμη ντε Σουαζέλ - Γκουφιέ, που ήταν πρεσβευτής των Γάλλων στην Κωνσταντινούπολη από το 1785 έως το 1792 και είχε συγκεντρώσει μεγάλη αρχαιολογική συλλογή. Είχε προμηθευτεί το ανάγλυφο από τον αριστοκράτη συλλέκτη Louis François 16

17 Sébastien Fauvel, που ήταν πρόξενος των Γάλλων στην Αθήνα. Το ανάγλυφο στάλθηκε στη Γαλλία και βρέθηκε στο Λούβρο αλλά δεν εκτέθηκε αμέσως. Το 1801 ο Φοβέλ βρέθηκε στο Παρίσι και υποστήριξε ότι ήταν εκείνος που είχε ανακαλύψει το ανάγλυφο σε ερείπια στο ναό της Αθηνάς και ότι τώρα τα έβλεπε ανάμεσα σε διάφορα γλυπτά σχεδόν παραπεταμένο στον κήπο του μουσείου του Λούβρου. Ο Ναπολέονταςπαρενέβη και ρώτησε αν μεταξύ των γλυπτών υπήρχαν έργα του Φειδία και ο διευθυντής του απάντησε ότι «αποδίδεται στο Φειδία ένα έργο από τη συλλογή Γκουφιέ», ο Ναπολέων διέταξε την έκθεσή του. Από τότε, δηλαδή το 1802, έως σήμερα το «ανάγλυφο των Παναθηναίων», στο οποίο διασώζονταν ακόμη και ίχνη έγχρωμης διακόσμησης, εκτίθεται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους στις αίθουσες του Λούβρου. «Κενταυρομαχία», κομμάτι από μετόπη του Παρθενώνα. Φιλοτεχνήθηκε σε πεντελικό μάρμαρο γύρω στο π.χ. Το εντόπισε στην Ακρόπολη των Αθηνών το 1788 ο Φοβέλ. Το έργο, όπως αναφέρει το Λούβρο, αγοράστηκε το Το κεφάλι του κένταυρου εξαφανίστηκε και το δεξί του χέρι βρίσκεται το Μουσείο της Ακρόπολης. Τμήμα Γλυπτικής Στην αρχή το μουσείο εξέθετε αποκλειστικά αγάλματα που ανήκαν στην περίοδο της αρχαιότητας με εξαίρεση γλυπτά του Μιχαήλ 'Αγγελου.Μετά το 1824 όμως άρχισε να εκθέτει και γλυπτά άλλων εποχών, στις οποίες έχει αφιερώσει πέντε αίθουσες έργα από την Αναγέννηση μέχρι τον 18ο αιώνα. Το 1850 η διεύθυνση του μουσείου άνοιξε και αίθουσα για γλυπτά του Μεσαίωνα. Πάντως μέχρι και τότε τα γλυπτά ανήκαν ως τμήμα στον τομέα Αρχαιοτήτων και μόλις το 1871 ή το 1893 αποφασίστηκε να αποδεσμευτούν και να αυτονομηθεί ο τομέας γλυπτικής. Εκεί είναι τοποθετημένα εν γένει γλυπτά που δεν ανήκουν στο ελληνικό, ετρουσκικό ή ρωμαϊκό τμήμα. Το 1986 όλα τα έργα που ήταν μεταγενέστερα του 1850 μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Ορσέ (Musée d'orsay). Ξεχωρίζουν ο «Δανιήλ και οι λέοντες», η «Ανάσταση του Χριστού», «Η Λουομένη», όπως και το «'Ερως και ψυχή» του Αντόνιο Κανόβα. Για το τελευταίο αναφέρουμε τα εξής: Το σύμπλεγμα προοριζόταν αρχικά για κάποιον Άγγλο συνταγματάρχη. Ύστερα, το αγόρασε ο πρίγκιπας Murat και το τοποθέτησε στο κάστρο του. Έπειτα, μεταφέρθηκε στο Λούβρο το

18 «Έρως και Ψυχή», Αντόνιο Κάνοβα Τμήμα Ισλαμικής τέχνης Ελεφαντόδοντο και ασήμι από την Ισπανία (966μ.Χ.) Αυτό το τμήμα δημιουργήθηκε το 2003 συγκεντρώνοντας έργα που προέρχονται από την Ισπανία και την βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Αραβία και την Ινδία. Τα έργα είναι διαφόρων περιόδων, αλλά πάντως από το 622 μ.χ μέχρι τον 19ο αιώνα. Στη βασιλική συλλογή που λεγόταν και «συλλογή του στέμματος» ξεχωρίζει το «Βαπτιστήριο του Αγίου Λουδοβίκου», μια κολυμπήθρα που φιλοτεχνήθηκε στη Συρία ή στην Αίγυπτο στο μεταίχμιο του 13ου και 14ου αιώνα,που είναι ανάγλυφος ορείχαλκος με ασήμι και χρυσό και διάμετρο μισό μέτρο, ένας αστρολάβος ινδοπερσικής προέλευσης του 18ου αιώνα, η πυξίδα (από ελεφαντόδοντο) του al- Mughira που βρέθηκε στην Κόρδοβα και είχε φιλοτεχνηθεί το

19 Η πυξίδα (από ελεφαντόδοντο) του al-mughira. Βυζαντινό έργο του 6 ου αιώνα από ελαφαντόδοτο (είχε και μαργαριτάρια). Τμήμα Καλλιτεχνικών Αντικειμένων Μεταξύ των εκθεμάτων που ανήκουν στο τμήμα αυτό είναι και κοσμήματα ή μπιμπελό και αγαλματίδια, βιτρώ, κασετίνες, γενικά μικρά αντικείμενα τέχνης. Επίσης, στον τομέα αυτό περιλαμβάνονται και μεγαλύτερα αντικείμενα τέχνης, όπως 19

20 έπιπλα εποχής από το Μεσαίωνα μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Αρχικά ήταν υποκατηγορία του τμήματος γλυπτικής αλλά αυτονομήθηκε. Τα περισσότερα αντικείμενα τέχνης εκτίθενται στην πτέρυγα Ρισελιέ και στην Στοά ή Γκαλερί του Απόλλωνα-αυτή ονομάστηκε έτσι από το ζωγράφο Charles Le Brun στον οποίο ο Λουδοβίκος ΙΔ' (γνωστός και ως «Βασιλιάς Ήλιος») ανέθεσε να διακοσμήσει το χώρο με θέματα εμπνευσμένα από τον ήλιο.η συλλογή Durant το 1825 απέφερε όμως στο Λούβρο πολλά βιτρό και έργα τέχνης που δεν μπορούσαν πια να εντάσσονται στη γλυπτική, ενώ 800 αντικείμενα ποικίλων χρήσεων δόθηκαν και από τον Pierre Révoil. Προστέθηκε ύστερα η δωρεά Sauvageot με μεσαιωνικά έργα και το 1862 προστέθηκαν επίσης χρυσά κοσμήματα και άλλα αντικείμενα του 15ου και 16ου αιώνα με τη συλλογή Campana. Τμήμα πινάκων ζωγραφικής Στο τμήμα αυτό ανήκουν σήμερα γύρω στους πίνακες που φιλοτεχνήθηκαν από το μεσαίωνα μέχρι το Τα 2/3 των έργων αυτών είναι Γάλλων καλλιτεχνών, όπως του Ντελακρουά, του Νταβίντκαι άλλων. Στα εκθέματα περιλαμβάνεται μία από τις μεγαλύτερες συλλογές (1.200 έργα) βόρειων καλλιτεχνών της Ολλανδίας, της Φλάνδρας και της Γερμανίας- με 15 έργα του Ρέμπραντ, 51 έργα του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, έργα του Γιοχάννες Βερμέερ, του Άλμπερχτ Ντύρερ, του Χανς Χολμπάιν του νεότερου κ.α. Πολύ πλούσια είναι και η ιταλική σχολή, με περίπου έργα Ιταλών ζωγράφων, ανάμεσα στα οποία είναι η Τζοκόντα (και άλλα έργα) του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, 15 έργα του Πάολο Βερονέζε, 15 πίνακες του Τιτσιάνο, 10 του Ραφαήλκ.α. Η ισπανική συλλογή περιλαμβάνει έργα του Βελάσκεθ, του Μουρίλο του Ριβέρακαι του Γκόγια. Οι Γάλλοι στην ισπανική συλλογή περιλαμβάνουν και τα έργα του Ελ Γκρέκο, τον οποίο έχουν σε περίοπτη θέση. Η Ελευθερία οδηγεί το Λαό: 28 Ιουλίου (Εζέν Ντελακρουά). 20

21 Ο θάνατος του σαρδανάπαλου. (Εζέν Ντελακρουά). Το μουσείο Ορσέ Το Μουσείο Ορσέ (γαλλ. Musée d'orsay) είναι Γαλλικόεθνικό μουσείο στο 7ο διαμέρισμα (VII e arrondisement) της πόλης του Παρισιού, στην αριστερή όχθη (rive gauche) του ποταμού Σηκουάνα (la Seine) και κατά μήκος της ομώνυμης αποβάθρας. Σε αυτό εκτίθενται έργα ζωγραφικής και γλυπτικής δημιουργημένα από το 1848έως το 1914, ενώ παράλληλα φιλοξενεί και περιοδικές εκθέσεις. Μουσείο Ορσέ. 21

22 Μουσείο Ορσέ, η κεντρική αίθουσα. Στο Μουσείο στεγάζονται εκθέματα γλυπτικής, ζωγραφικής, αντικειμένων έργων τέχνης (Objets d' Art), αρχιτεκτονικής, φωτογραφίας και γραφικών τεχνών. Οι Συλλογές του προέρχονται από: Το Μουσείο του Λούβρου(καλλιτέχνες γεννημένοι μετά το 1820). Το Μουσείο JeudePaume, το οποίο από το 1947 και εντεύθεν είναι αφιερωμένο μόνο στους ιμπρεσσιονιστές. Το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τένχης (Musée Nationale d' Art Moderne), που στεγάζεται πλέον στο Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού και στο οποίο διατηρήθηκαν μόνον έργα καλλιτεχνών γεννημένων μετά το Στο Μουσείο στεγάζονται, επίσης, σε ειδικές αίθουσες, και περιστασιακές και ειδικές εκθέσεις έργων τέχνης, φωτογραφίας, γραφικών τεχνών και ειδών διακοσμητικών τεχνών (Arts décoratifs). Παρακάτω, παρουσιάζουμε γνωστά εκθέματα ζωγραφικής του Μουσείου Ορσέ. 22

23 Έναστρη νύχτα στο Ροδανό (Βαν Γκογκ). Μήλα και πορτοκάλια (Πωλ Σεζάν). 23

24 Το Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού (Centre Georges Pompidou), γνωστό και ως Κέντρο Μπομπούρ ή απλά Μπομπούρ (Beaubourg), είναι πολιτιστικό κέντρο που βρίσκεται στο τέταρτο δημοτικό διαμέρισμα (4eme Arrondisement) στην περιοχή Μπομπούρ του Παρισιού στη Γαλλία. Εγκαινιάστηκε το 1977και φιλοξενεί τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Πληροφοριών και το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Φέρει το όνομα του πρώην προέδρου της Γαλλίας Ζωρζ Πομπιντού την περίοδο ΚέντροΖωρζΠομπιντού (Centre Georges Pompidou). Μουσείο Το Κέντρο Πομπιντού φιλοξενεί το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, το οποίο περιλαμβάνει περίπου έργα τέχνης, από τα οποία εκτίθενται δημόσια περίπου 2.000, μεταξύ αυτών έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και φωτογραφίας. Στα πλαίσια των εκθέσεών του, εκπροσωπούνται ρεύματα της μοντέρνας τέχνης, όπως του Φωβισμού, του Υπερρεαλισμού ή του Κυβισμού. Στεγάζει επίσης μια σημαντική συλλογή βιομηχανικού σχεδιασμού(design). Στον ακάλυπτο χώρο έχει ανακατασκευαστεί το εργαστήριο του Κονσταντίν Μπρανκούζι. 24

25 Το μουσείο Ροντέν (Musée Rodin) βρίσκεται στο Παρίσικαι αποτελεί μουσείο αφιερωμένο στο έργο του Γάλλου γλύπτη Ογκίστ Ροντέν. Το κτίριο που στεγάζει σήμερα το μουσείο στέγαζε προηγουμένως το ξενοδοχείο Biron στο οποίο διέμενε ο Ροντέν από το 1908μέχρι τον θάνατό του. Το 1912, το γαλλικό κράτος σχεδίαζε την κατεδάφιση του ξενοδοχείου αλλά ο Ροντέν έπεισε τις αρχές να διατηρηθεί το κτήριο και να μετατραπεί αργότερα σε μουσείο όπου θα εκτίθενται τα έργα του, με αντάλλαγμα την παραχώρηση εκ μέρους του όλων των έργων του στη γαλλική κυβέρνηση. Λειτούργησε για πρώτη φορά το Στα εκθέματά του συμπεριλαμβάνονται και έργα άλλων καλλιτεχνών, όπως του Βίνσεντ βαν Γκογκ, που είχαν παραχωρηθεί στον Ροντέν. Επιπλέον, μία αίθουσα είναι αφιερωμένη σε έργα της γλύπτριας Καμίλ Κλοντέλ, συνεργάτιδας και συντρόφου του Ροντέν. Το μουσείο Ροντέν (Musée Rodin). 25

26 Ο Πύργος του Άιφελ. Ο πύργος του Άιφελ (γαλλικά: La Tour Eiffel) είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης του Παρισιούκαι σήμερα αποτελεί ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο.. Κατασκευάστηκε το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ.Με ύψος 325 μέτρα (300 χωρίς την κεραία) ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο μέχρι που το ξεπέρασε το Εμπάιρ Στέιτ της Νέας Υόρκηςτο Έχει τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες ή με ανελκυστήρα. Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο). Και το πρώτο και το δεύτερο επίπεδο διαθέτουν εστιατόριο.το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα. Σχεδιασμός του Πύργου Τέσσερα στιγμιότυπα της ιστορικής κατασκευής του Πύργου ( ). Ο πύργος του Άιφελ φωτισμένος. 26

27 Η Αψίδα του Θριάμβου Το μνημείο της Αψίδας του Θριάμβου (γαλλ. Arc de triomphe de l'étoile, συχνά αναφερόμενο απλά ως Arc de Triomphe) είναι νεοκλασικό αρχιτεκτόνημα - μνημείο μορφής θριαμβικής αψίδας. Βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιούεπί της πλατείας του Αστέρα (Place de l'étoile), σήμερα ονομαζόμενης πλατείας Σαρλ ντε Γκωλ(Place Charles de Gaulle). Η πανέμορφη και πανοραμική θέα από την οροφή της Αψίδας. Καφέ "Les Deux Magots" Το Καφέ "Les Deux Magots" βρίσκεται στην Πλατεία Σαιν-Ζερμαίν-ντε Πρε (Place Saint-Germain-des-Pres) του Παρισιού κι απέναντι από τη μεσαιωνική Εκκλησία Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε, την παλαιότερη εκκλησία-μοναστήρι του Παρισιού (11ος αιώνας).διάσημο είναι το Καφέ "Les Deux Magots" για τις τακτικές συναντήσεις του Γάλλου συμβολιστή ποιητή Πωλ Βερλαίν με τον ερωτικό σύντροφό του ποιητή Αρθούρο Ρεμπώ. Στο καφέ σύχναζε και ο παρνασιστής Γάλλος ποιητής Στεφάν Μαλαρμέ. Και ο εξόριστος από την Αγγλία συγγραφέας 'Οσκαρ Ουάιλντεδώ έπινε κάθε πρωί και λίγο πριν το θάνατό του το 1900 τον καφέ του. Επίσης, στο Καφέ "Les Deux Magots" ο Πάμπλο Πικάσοκαι ο Ζωρζ Μπρακ σύχναζαν και διαμόρφωσαν το κυβιστικό κίνημά τους, ενώ οι σουρεαλιστές συγγραφείς Λουί Αραγκόν, Αντρέ Μπρετόν και Φιλίπ Σουπώ, μαζί με διάσημους ζωγράφους, όπου διακήρυξαν το Σουρεαλιστικό Μανιφέστο τους. Εδώ σύχναζαν ακόμη οι συγγραφείς Έρνεστ Χέμινγουεϊ και Τζαίημς Τζόυς. O υπαρξιστής φιλόσοφος Ζαν-Πωλ Σαρτρ, με τη σύντροφό του Σιμόν ντε Μποβουάρ και άλλους διανοούμενους. Τακτικός θαμώνας ήταν και ο Έλληνας φιλόσοφος Κώστας Αξελός. Disneyland H Ευρωπαϊκή Ντίσνεϋλαντ από τις 12 Απριλίου 1992 λειτουργεί στο Παρίσι. Εκτείνεται σε έκταση 5000 περίπου στρεμμάτων. Αρχικά χαρακτηρίστηκε ως μια αμφιλεγόμενη επιχείρηση, αλλά σήμερα αποτελεί από τα πιο τουριστικά θέλγητρα της γαλλικής πρωτεύουσας. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι15 εκατομμύρια την επισκέπτονται ετησίως. 27

28 Διάσημος πύργος της Disneyland. Οι μόνιμοι «ένοικοι» της Disneyland. 28

29 Η έρευνά μας συνεχίστηκε με τον τρόπο ζωής και διασκέδασης των νέων της Γαλλίας. Η νεολαία στη Γαλλία, όπως αντίστοιχα και η νεολαίο στην πατρίδα μας έχει τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια προβλήματα και σχεδόν τα ίδια ενδιαφέροντα. Από τις μεθόδους εκμάθησης των Γαλλικών του Γυμνασίου και της Ά Λυκείου, τα συμπεράσματά μας είναι τα εξής: 1. ο νέος Γάλλος ανησυχεί για το μέλλον του (επαγγελματική αποκατάσταση, οικολογικές ευαισθησίες), ακούει μουσική, «σερφάρει» στο Διαδίκτυο και παρακολουθεί φανατικά γαλλικές ομάδες στο ποδόσφαιρο. 2. η καθημερινότητά του μοιάζει αρκετά με την αντίστοιχη με των Ελλήνων εφήβων, υπερτερεί στο ότι το εκπαιδευτικό γαλλικό σύστημα καλύπτει τις μαθησιακές και γνωστικές του ανάγκες στο χώρο του σχολείου με ξένες γλώσσες π.χ. ισπανικά. Επίσης, ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στον αθλητισμό και τις αθλητικές δραστηριότητες. Η δόμηση μία πολύπλευρης προσωπικότητας πραγματοποιείται μέσω των μαθημάτων για τις Τέχνες, με ιδιαίτερη έμφαση στα Εικαστικά και την μουσική παιδεία. Ακόμη, συχνές ομαδικές εργασίες, φέρνουν του Γάλλους εφήβους σε συχνή επαφή εξωσχολικά, ώστε να διεκπεραιώσουν τα θέματα που τους αναθέτουν οι καθηγητές τους. 3. Σημαντική διαφορά με τους νεαρούς Έλληνες είναι η απουσία εξωσχολικών μαθημάτων (τα επονομαζόμενα «φροντιστήρια»), που λείπουν από την καθημερινότητα των νεαρών Γάλλων. 4. Οι Γάλλοι θεωρούνται επίσης πιο φιλόζωοι και οικολόγοι, διότι σχεδόν σε όλα τα σπίτια φιλοξενούνται κατοικίδια ζώα. 5. Η διασκέδαση τους σχετίζεται με ποδηλατάδες στη φύση, ταξίδια, παρακολούθηση κινηματογραφικών ταινιών και ανάγνωση βιβλίων, κυρίως επιστημονικής φαντασίας. Συχνάζουν αρκετά στα λεγόμενα bistro όπου κουβεντιάζουν πίνοντας το αναψυκτικό τους. Η αγαπημένη τους γευστική απόλαυση οι κρέπες, αλμυρές ή γλυκές, τις οποίες φτιάχνουν με ιδιαίτερη μαεστρία. Στο σημείο αυτί διαπιστώνουμε μία ομοιότητα με τους νέους της χώρας μας που συχνάζουν σε καφετέριες. 6. Αγαπημένοι τους ήρωες είναι ο Αστερίξ και ο Οβελίξ, με τους οποίους «ταξιδεύουν» στις περιπέτειές τους. 7. Επιπρόσθετα, χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «facebook» κυρίως, αλλά και «twitter», όπου συνομιλούν και βρίσκουν νέους φίλους και μοιράζονται τις εμπειρίες τους. 29

30 Οι αγαπημένοι ήρωες των Γάλλων. 30

31 ΕΠΙΛΟΓΟΣ Έχοντας πια ολοκληρώσει την ερευνητική εργασία που αναλάβαμε με θέμα: «Ανακαλύπτοντας το Γαλλικό Πολιτισμό» καταλάβαμε ότι έχουμε αποκομίσει αρκετές γνώσεις για τα μνημεία, την κουλτούρα και την πολιτισμική ταυτότητα της ευρωπαϊκής χώρας που ελπίζουμε να επισκεφτούμε, όσοι ήδη δεν το έχουμε κάνει. Οι ορίζοντες των γνώσεών μας διευρύνθηκαν, μαθαίνοντας αρκετά στοιχεία που μέχρι τώρα μας ήταν άγνωστα. Με τα αξιοθέατα του Παρισιού που μελετήσαμε εμπλουτίσαμε το γνωστικό μας πεδίο. Συμπερασματικά, αναφέρουμε ότι άξιζε τον κόπο να αφιερώσουμε μέρος από τον πολύτιμο χρόνο μας για τη μελέτη του. 31

32 ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Μουσεία του Κόσμου (Λούβρο), MarioBonetti RCSQuotidianiS.p.A. (ιταλικήέκδοση από την οποία έγινε μετάφραση) CE%B9 32