ΤΕΥΧΟΣ

Transcript

1 ΤΕΥΧΟΣ

2 IL mio nonno. Έβλεπα πάντα κάτι περισσότερο στα μάτια του παππού μου που ταίριαζαν στην μυρωδιά της ψυχής μου. Τον ένοιωθα πάντα τόσο κοντά μου και είχα λαχτάρα κάθε φορά που θα τον συναντούσα. Μα είναι δυνατόν, μου έλεγαν, να νομίζεις πως εσύ και ο μεγάλος μας παππούς θα μπορούσατε να είστε φίλοι; Κι όμως, έτσι πίστευα. Έτσι ένοιωθα κι αυτό εισέπραττα από την αγκαλιά του. Άλλωστε ήταν ένας άνθρωπος που είχε ζήσει τόσα πολλά και είχε κάνει ακόμα περισσότερα. Είχε μια σοφία τόσο μεγάλη όσο και η κορμοστασιά του. Είχε ένα ρουμελιώτικο ταπεραμέντο, θα έλεγα δανειζόμενη τη λέξη που ταιριάζει περισσότερο σε άλλες καταβολές. Αλλά ναι, η ρουμελιώτικη ψυχή του ήταν φανερή στην επιβλητική του παρουσία. Για να είμαι ακριβοδίκαιη, ο παππούς- δηλαδή ο πατέρας της μητέρας μου, με την πρώτη ανάγνωση και εκείνη την στεντόρεια φωνή φαινόταν κάπως αυστηρός. Αλλά όλα αυτά στους άλλους. Για μένα ήταν γλύκας. Συνήθως καθόμουν δίπλα του κάτω στο πάτωμα, οκλαδόν. Εκείνος πάντα κομψός, ακόμη και με τις πυτζάμες του, καθήμενος στη βελούδινη καρέκλα του άκουγε ειδήσεις από το τραντζιστοράκι, δώρο εξ Αμερικής. Μεγάλη υπόθεση για εκείνο το καλοκαίρι. Και μετά με έβαζε να του διηγηθώ ιστορίες. Μικρά παραμύθια που μόνο εγώ ήξερα να αφηγούμαι τόσο ωραία, έλεγε. Γιατί μπέρδευα τους πρωταγωνιστές και χανόμουν στην πορεία κάνοντας τον να ξεκαρδίζεται στα γέλια. Ο παππούς μου ήθελε πάντα να γίνω δασκάλα. Εγώ, μονάχα εκεί δεν του έκανα το χατίρι. Έγινα γραφιάς και του το αφιερώνω. Και τώρα ο παππούς, μετά το χαμό της αγαπημένης του συντρόφου, ζει μόνος, αλλά με αξιοπρέπεια στο αρχοντικό του, όπως θέλει να το αποκαλεί. Και αρνείται να τον εξυπηρετείς. Θέλω να αυτοεξυπηρετούμαι, φωνάζει διαρκώς. Και πράγματι, είναι γενναίος ο παππούς και ακόμη στέκεται όρθιος. Συνεχίζει να ακούει ειδήσεις -σήμερα το τρανζιστοράκι έγινε τηλεόραση- και σιχτιρίζει τους πολιτικούς. Εξάλλου ποτέ δεν τους συμπάθησε, από όσο θυμάμαι. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να ξυπνά το πρωί, να στέκεται στο φινιστρίνι και να χαιρετά τον ήλιο που έχει πλησιάσει να χαϊδέψει το ρυτιδιασμένο του κορμάκι. Mαρίνα Τσαματσούλη Στο εξώφυλλο απεικονίζεται η απογοήτευση που προκαλεί το σύστημα ανεξάρτητα από εποχές και πολιτικά συστήματα. Συνταξιούχος στην Ελλάδα Μαθηματική ιδιοφυΐα! Με 400 ευρώ ψωνίζει στον κρεοπώλη, πληρώνει λογαριασμούς, δίνει χαρτζιλίκι στα εγγόνια του, είναι ο πιο συνεπής πελάτης της εφορίας (γι αυτό την πληρώνει πάντα πρώτος), αγχώνεται μήπως και δεν τα βρει το σύστημα με τα φαρμακεία και ξεμείνει από τα φάρμακα που του προτείνει ο γιατρούλης του, που με την σειρά του είναι συνεταίρος των φαρμακοβιομήχανων. Κι αν διαμαρτυρηθεί ειρηνικά (πως αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε) καταπίνει δακρυγόνα στο Σύνταγμα από επίσης χαμηλόμισθους ένστολους που θα μπορούσαν να είναι παιδιά του, ακόμα και εγγόνια του. Και όταν παίρνει αερολίν για να συνέλθει, σκέπτεται, αν όλα αυτά τα ένστολα Στρουμφάκια κρατάνε από τζάκι; Μ αυτά και αυτά εσχάτως ζει από θαύμα! κείμενο - φωτό + ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ 14 ΙΑΚΩΒΟΣ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ Ένας ακροβάτης... με φωτογραφική μηχανή! 24 Χάνι Μπανιά: τόπος για Rafting Το ΙΝΤΕΑΛ απευθύνεται σε ένα δυναμικό κοινό της πόλης, ανοικτό σε κάθε ιδέα και κίνηση, με ποιοτικές προδιαγραφές και ανάλογη φιλοσοφία ** Στη συνέντευξη με την κυρία Έφη Τσάτσου (τεύχος 06, σελίδα 17) είχε γραφεί εκ παραδρομής ότι υπήρξε επιδότηση της τάξης των 505 εκατομμυρίων ευρώ για το Πρόγραμμα ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ. Η αναφορά των 505 είναι στον αριθμό γυναικών που εξυπηρετήθηκαν και αποκαταστάθηκαν από το πρόγραμμα. Το ποσό επιδότησης έφθασε τα ,00 και αφορούσε την χρηματοδότηση 12 εταίρων. 15ήμερη free press στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας // Τεύχος /09/12 // ISSN: Η ταυτότητα του in fact Εκδότρια / Αρχισυντάκτρια: Mαρίνα Τσαματσούλη martsama@gmail.com Σύμβουλος έκδοσης / Καλλιτεχνική διεύθυνση: Χρήστος Διαμάντης team.us1@gmail.com Σχεδιασμός εντύπου / Δημιουργικό: Νικόλ Ιωάννου Συντάκτες: Φοίβος Αντωνίου, Ίνα Καραγεώργου, Νίκη Νταιραντζή Διόρθωση κειμένων: Γιώργος Χρυσικός Συνεργάτες τεύχους: Δημήτρης Μπούνιας, Δημήτρης Παπασπυρόπουλος (ραδ. παραγωγός), Kλεοπάτρα Φυντανίδου (ραδ. παραγωγός), Ελένη Βαλτινού, Ελένη Θανοπούλου, Ανδρέας Στεφανόπουλος, Βίκη Τηλιγάδα (μεταφράσεις), Ευφροσύνη Αγγελοπούλου, Γκόλφω Τσακούμη Λογιστήριο: Θεόφιλος Ζησιμόπουλος Εκτύπωση: Λ. Τσάντζαλος Πάροδος Πολυζωίδη, Αγρίνιο Τ: // Στοιχεία επικοινωνίας in fact Θέρμου 37, Ναύπακτος Τ: // infactfreepress@gmail.com Σταθερά σημεία Διανομής Ναύπακτος Αdagio II, Λιμάνι Bar 2, Λιμάνι Barbarossa, Φορμίωνος 10 am, Λιμάνι Taste, Λιμάνι Coffee City, Αθ. Νόβα 7 Slide, Λιμάνι Bocca di Rossa, Παραλία Ψανής Aκtion Cafe, Παραλία Γριμπόβου Living Room, Παραλία Γριμπόβου JP Central, Πλατεία Φαρμάκη Stone Clothes, Κεφαλόβρυσο Promo, Μοναστηράκι Φωκίδος Πάτρα Salumeria, Τριών Ναυάρχων 5 Ιντεάλ Πολυχώρος, Ρήγα Φερραίου 8 Cube Gallery, Μιαούλη 39 Χασομέρι, κάστρο Πάτρας Πάρωδος, πάροδος Δρακοπούλου Μεσολόγγι Καφενείο Μαλαβέτα, Λόρδου Βύρωνα 25 Ρεμπέτικο Στέκι, Oδός Μακρή ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΙΟΝ AΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου της εφημερίδας με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

3 CITY ROOM κείμενο+ Μαρία Ανδρεάδου ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΩΔΕΙΟ: «Μπορούμε και οφείλουμε σε αυτή τη σκοτεινή συγκυρία να γίνουμε η νότα που θα μας ταξιδέψει στα όνειρα μας» εθελοντές, καθηγητές μουσικής και όχι μόνο. Μια ομάδα πολιτών που μοιράζεται την αγάπη για τη μουσική και την αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο. Αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για έναν κοινό στόχο. Να μεταδώσουμε αφιλοκερδώς την τέχνη μας σε όσους δεν έχουν τα χρήματα να τη σπουδάσουν. Να αποδείξουμε ότι δε μας λυγίζει η κρίση, ότι η ανθρώπινη αξία δεν μετριέται σε κανένα νόμισμα. Να επαναφέρουμε στο επίκεντρο την επιθυμία για μάθηση και την προσφορά». «Είμαστε Έτσι ξεκινά η Ιδρυτική Διακήρυξη του Κοινωνικού Ωδείου το οποίο άρχισε τη δράση του τον Ιανουάριο του 2012 στην Αθήνα και ήδη μετρά 50 εθελοντές καθηγητές και 100 μαθητές. Με αίσθημα ευθύνης, με συλλογικό πνεύμα όπου όλοι, καθηγητές μαθητές και γονείς είναι ίσοι και συνεισφέρουν στη λειτουργία του. Το Κοινωνικό Ωδείο, συνεχίζει και φέτος να παραδίδει ΔΩΡΕΑΝ μαθήματα μουσικής σε ανήλικους και ενήλικους μαθητές κοινωνικά ευπαθών ομάδων, διευρύνοντας μάλιστα τη δράση του και στη Θεσσαλονίκη. Οι χώροι στους οποίους παραδίδονται τα μαθήματα είναι: Ειλισσός, χώρος Τέχνης, Τέχνης Βήματα -χώρος δημιουργικών σεμιναρίων, Φιλοπρόοδος όμιλος Υμηττού (ΦΟΥ), στην Αθήνα. Οι καθηγητές του Κοινωνικού Ωδείου ωστόσο σημειώνουν «δεν ανταγωνιζόμαστε τα Ωδεία. Υπήρξαμε μαθητές τους. Επιδιώκουμε να παρέχουμε ΔΩΡΕΑΝ μουσική παιδεία σε αυτούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα». «Μπορούμε και οφείλουμε σε αυτή τη σκοτεινή συγκυρία να γίνουμε η νότα που θα μας ταξιδέψει στα όνειρα μας» τονίζουν οι καθηγητές στέλνοντας σε αυτά τα χρόνια της Κρίσης ένα μήνυμα Ελπίδας, Αγάπης, Αλληλεγγύης μέσα από την Αρχαιότερη των Τεχνών, τη Μουσική και καλούν όλους να κάνουμε πράξη τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου: «..Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο..» Πληροφορίες για το Κοινωνικό Ωδείο μπορείτε να βρείτε στον ιστότοπο: Σ τα πλαίσια του προγράμματος ανασυγκρότησης του φορολογικού μηχανισμού και της προσπάθειας μείωσης των δαπανών που επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, κοινοποιήθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών στις 21/9/2012 η απόφαση αναστολής σαράντα εννέα (49) ΔΟΥ, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η ΔΟΥ Ναυπάκτου. Μετά τη γνωστοποίηση της απόφασης αυτής, παύει η λειτουργία της και πλέον συγχωνεύεται με τη ΔΟΥ Μεσολογγίου, όπου και μεταφέρεται. Ο βασικός σκοπός του Υπουργείου είναι να υπάρχει μια ΔΟΥ σε κάθε νομό. Ο Νομός Αιτωλοακαρνανίας, είναι ο μεγαλύτερος σε γεωγραφική έκταση νομός της χώρας. Η Ναύπακτος είναι η δεύτερη πληθυσμιακά πόλη του νομού και ως εκ τούτου η ΔΟΥ Ναύπακτου εξυπηρετεί όχι μόνο τη Ναυπακτία με τον ορεινό της όγκο, αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι του Δήμου Δωρίδας που ανήκει στον όμορο νομό Φωκίδας. Η ΔΟΥ Ναυπάκτου στεγάζεται σε ιδιόκτητο κτήριο, άρα δεν επιβαρύνει το κράτος με κόστος ενοικίου στέγασης της. Καθημερινά εξυπηρετεί πάνω από τριακόσιους φορολογούμενους, σύμφωνα με δηλώσεις του Προϊσταμένου της κ. Ιωάννη Ξάνθη. Επιπλέον, συμπεριλαμβάνεται στις τριάντα πρώτες ΔΟΥ της χώρας ως προς την επίτευξη των στόχων είσπραξης φόρων στα ληξιπρόθεσμα χρέη (σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών), που σημαίνει ότι παρουσιάζει δυναμική ως προς το κομμάτι αύξησης των εσόδων του κράτους. Για πιο λόγο, λοιπόν, αποφασίστηκε η αναστολή λειτουργίας της και η μεταφορά της στο Μεσολόγγι; Αναβρασμός επικρατεί στην πόλη μας και στην ευρύτερη περιοχή της Δωρίδας μετά την ανακοίνωση της απόφασης. Και δικαιολογημένα. Ο αρχικός σχεδιασμός του Υπουργείου δε μπορεί να εφαρμοστεί και τούτο γιατί δεν υπάρχει η απαραίτητη «ηλεκτρονική υποδομή», ώστε να είναι δυνατή η πλήρης διεκπεραίωση των φορολογικών υποθέσεων μέσω taxisnet. Ως εκ τούτου, η ταλαιπωρία των συμπολιτών μας θα είναι βέβαιη. Ας σκεφτούμε για παράδειγμα ότι ένας φορολογούμενος που κατοικεί στην ορεινή Ναυπακτία θα πρέπει να διανύσει σε ένα πρωί τεράστιες και δύσκολες αποστάσεις για να εξυπηρετηθεί, ένας επαγγελματίας που θα χρειαστεί έκτακτα μια βεβαίωση για τη δραστηριότητα του θα είναι αναγκασμένος να κλείσει το κατάστημα του για να το κάνει, οι λογιστές θα πρέπει σχεδόν καθημερινά να μεταβαίνουν για υποθέσεις πελατών τους στο Μεσολόγγι, οι συνάδελφοι εργαζόμενοι στη ΔΟΥ θα διανύουν καθημερινά παντός καιρού επικίνδυνες αποστάσεις προκειμένου να φτάσουν στη δουλειά τους και επιπλέον σε καιρό οικονομικής κρίσης θα επιβαρύνονται με έξοδα μετακίνησης διόλου ευκαταφρόνητα. Ποιον, επομένως, εξυπηρετεί μια τέτοια απόφαση; Άμεση ήταν η κινητοποίηση των Δήμων Ναυπακτίας και Δωρίδας. Σε συστράτευση με το Εργατικό Κέντρο, την Ομοσπονδία Επαγγελματοβιοτεχνών και τους Λογιστές της πόλης, προχώρησαν σε συμβολική κατάληψη της ΔΟΥ στις 26/9/2012 και μετέβησαν στο Υπουργείο Οικονομικών, όπου έθεσαν τα προβλήματα που δημιουργεί στην πόλη μας μια τέτοια απόφαση και πήραν τη δέσμευση ότι το ζήτημα της ΔΟΥ Ναυπάκτου θα συζητηθεί εκ νέου και η τελική in fact / ΚΟΙΝΩΝΙΑ απόφαση θα ανακοινωθεί τη Δευτέρα 8 Οκτωβρίου. Αναμένουμε, λοιπόν, ελπίζοντας για άλλη μια φορά ότι οι αρμόδιοι του οικονομικού επιτελείου θα εξετάσουν με σύνεση το φλέγον αυτό ζήτημα. Πολύ πιθανόν την πορεία αυτή να ακολουθήσουν παραρτήματα και άλλων Υπουργείων και Οργανισμών, γεγονός που επιβεβαιώνει την επιθυμία του κρατικού μηχανισμού για συγκέντρωση του συνόλου των Υπηρεσιών σε μια πόλη κάθε νομού. Για τη Ναύπακτο ένα τέτοιο γεγονός θα είναι ολέθριο: η τοπική οικονομία θα συρρικνωθεί, οι υπάρχουσες υποδομές της ευρύτερης περιοχής θα διαλυθούν, η γραφική μας πόλη θα υποστεί γενικότερη υποβάθμιση με καταστροφικές συνέπειες για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Ως προς τι αυτός ο μαρασμός; Γιατί οι πολιτικοί μας δε σηκώνουν το ανάστημα τους σε εκείνους που διαπραγματεύονται την αξιοπρέπεια μας; Ως πότε θα υποτάσσονται στις γενικότερες απαιτήσεις της τρόικας, θυσιάζοντας την αξιοπρέπεια ενός περήφανου λαού, τα όνειρα μορφωμένων νέων ανθρώπων που επιλέγουν να μείνουν και να αγωνιστούν στον τόπο τους, την προσδοκία των ανθρώπων,που βρίσκονται στη δύση της ζωής τους, για αξιοπρεπή γηρατειά; Γιατί όλα,όσα μας επιβάλλουν,τα θεωρούμε μονόδρομο για τη σωτηρία της χώρας; Πόσες γενιές Ελλήνων θα πληρώσουν τις συνυπογραφές των μνημονίων υποδούλωσης ενός Έθνους; Ας σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά Ο μαρασμός δεν ταιριάζει στους Έλληνες! ΕΥΦΡ. ΧΡ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Λογίστρια Α Τάξης Την αναγνώρισα αμέσως με το που μπήκε στο κεντρικό βιβλιοπωλείο φουριόζα, με τον θόρυβο της πόλης στα αυτιά της και τη ζέστη του μεσημεριού αποτυπωμένη σε κούτελο και μασχάλες. Πήρε μια βαθιά ανάσα και περπάτησε ως τον πάγκο των νέων κυκλοφοριών. Άρχισε να σαρώνει όλα τα βιβλία ως που εντόπισε το δικό της κάπου στις πίσω σειρές ανάμεσα σε ευπώλητα, αναμφιβόλου ήθους (λόγω της ηθικότητας που τη διακρίνει) και λογοτεχνικής αξίας βιβλία. Ξίνισε τα χείλη της. Τη γνώριζα λίγο. Πάντα σε κοινές παρέες. Μου θύμιζε λίγο τις γυναίκες που επέλεγε ο Χίτσκοκ στα έργα του. Κατά τη γνώμη του, είχαν ενδιαφέρον οι γυναίκες, που η εσωτερική τους φλόγα ήταν μέσα σε παγόβουνο. Κάτι σε Κιμ Νόβακ. Με τα χρόνια το πρόσωπό της είχε γίνει πιο αυστηρό και στις τοποθετήσεις της προέτασσε μια ηθική ακεραιότητα για τις σχέσεις. Ο φίλος μου ο βιβλιοπώλης, μου είχε μιλήσει για τον έρωτά της που τελευταία στιγμή ναυάγησε, πριν από λίγα χρόνια. Βλέποντάς την τώρα διαπιστώνω ένα αυστηρό ύφος που τονιζόταν από τα σφιχτά πιασμένα μαλλιά της και τα γυαλιά οράσεως που παρέπεμπαν σε ορκωτό λογιστή. Όρθωνε ένα τείχος μπροστά σου. Φορούσε την ομορφιά της σαν πένθος. Παραπονέθηκε στον πωλητή για τη θέση των βιβλίων της και εκείνος υπάκουσε στην προτροπή της. Πρώτη σειρά και όχι δίπλα στις «50 αποχρώσεις του γκρι» (γνωστό μπέστ σέλλερ). Γύρισε προς το μέρος μου και με χαιρέτησε. Πλησίασε κοντά μου. «Τι διαβάζετε;»με ρώτησε. «Λεξιλόγιο της ψυχανάλυσης του Ζαν Μπερτράν Πονταλίς», της απάντησα. «Γιατί διαβάζουμε άραγε και γιατί γράφουμε λογοτεχνία;» με ρώτησε. «Στο γιατί διαβάζουμε ο Φρόιντ έλεγε ότι η σεξουαλική περιέργεια μετουσιώνεται σε επιθυμία για γνώση. Και στο γιατί γράφουμε λογοτεχνία, πιστεύω ότι στο κάτω κάτω της γραφής όλοι μας έχουμε κατακρημνιστεί σε μια πτώση μοιραία, που μας ξέβρασε σε αυτό που ζούμε σήμερα. Τον καθένα διαφορετικά βέβαια- και για το λόγο αυτό υπάρχει η λογοτεχνία.». Φάνηκε να την πείραξε λίγο η απάντηση. «Πάντα πιστεύω ότι είναι πιο αξιοπρεπές να καλλιεργώ ψευδαισθήσεις παρά φιλοδοξίες» της είπα συνεχίζοντας τον μονόλογό μου. Δεν απάντησε. Στάθηκε στοχαστική. «Πάντα βλέπω να λειτουργείς», όπως το έλεγε ο Picabia: «Αποφεύγω την ευτυχία για να μην μου την κλέψουν», συνέχισα προκλητικά. Μου γύρισε απότομα την πλάτη και απομακρύνθηκε. Πήγε προς τον πάγκο των βιβλίων. Ο πωλητής είχε κατέβει στο υπόγειο. Εγώ ξαναγύρισα στο βιβλίο μου. Με την άκρη του ματιού μου την παρακολουθούσα. Κοίταξε λίγο πίσω της και με μια κίνηση αστραπή έβαλε στην τσάντα της το βιβλίο «50 αποχρώσεις του γκρι» κι έφυγε βιαστικά. Ταράχτηκα. Το λεξικό μου έπεσε κάτω. Όταν πήγα να το σηκώσω είχε ανοίξει στο λήμμα «Η φαντασίωση κατά τον Λακάν». Ξαφνικά ένιωσα μια έντονη νοσταλγία για τις στιγμές που δεν είχαμε μοιραστεί. 05 Αφήστε τα λεφτά κι ασχοληθείτε με τα παιδιά Καθημερινά διαβάζουμε στις εφημερίδες και ακούμε στα ΜΜΕ, ότι φεύγουν τα λεφτά ή έρχονται τα λεφτά Λέω τώρα εγώ με το απλό γιαγιαδίστικο μυαλό μου, γιατί μετά από τόσους μήνες, που βρίσκομαι στην πατρίδα μου, δεν έχω ακούσει κανέναν να έχει ασχοληθεί με το πολύ σοβαρό θέμα των παιδιών μας; Αντιθέτως από τις στατιστικές φαίνεται ότι ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό παιδιών της Ελλάδας μας, επιθυμεί να μεταναστεύσει (εγώ θα έλεγα να δραπετεύσει σαν κυνηγημένο από όλους και από όλα) στο εξωτερικό. Ναι καλά το ακούτε άλλοι θέλουν να μεταναστεύσουν, όπου και όπως μπορούν. Άλλοι πάλι σκέφτονται να μείνουν γιατί αγαπούν τον τόπο τους, σέβονται τους προγόνους τους και δεν θέλουν να πληγώσουν τους γονείς τους. Αλλά πιο είναι το μέλλον τους; Σε τι έχουν μεριμνήσει γι αυτό οι κυβερνώντες κατά καιρούς; Αυτοί, όχι μόνο, δε δίνουν τη ζωή τους, αλλά θέλουν να θυσιάσουν τη ζωή πολλών άλλων νέων παιδιών, που ψάχνουν να βρουν χώρα, ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι και αξιοκρατικά την ζωή τους σε κράτη που μεγαλουργούν και εφημερεύουν, γιατί ξέρουν να αξιολογούν και να εκτιμούν το δυναμικό που λέγεται ΝΕΟΛΑΙΑ.. Τα παιδιά μας είναι το μέλλον της Ελλάδος Μην τα διώχνετε! Κρατήστε τα σφιχτά στην αγκαλιά σας. Τα χρειαζόσαστε και σας χρειάζονται Σκέψεις της γιαγιάς από το εξωτερικό Γκόλφω Τσακούμη (Ιδρύτρια του Mahi soc) Ο Γόβα Φιλέτο ζει κι αυτός ανάμεσα μας κι αργά τα βράδια στέλνει mails στον κολλητό του Μήτσο (in fact όλοι έχουμε ένα Μήτσο για κολλητό) σχολιάζοντας τα πράγματα μέσα από την αλλόκοτη (queer) ματιά του Dear Μήτσο, Καταρχάς μια διόρθωση! Στο προηγούμενο mail «παρίες» (παρακατιανοί) ήθελα να γράψω κι όχι «παρειές» (μάγουλα) αλλά μάλλον μάγουλα πεθυμάω εξ ου και μπερδεύτηκα οπότε σχώρα με for the misunderstanding! Στο θέμα μας τώρα! Δεν ξέρω πλέον τι είναι καλύτερο. Να είσαι άνεργος και να καίγεσαι στο «δεν κάνω τίποτα» ή να δουλεύεις και να σε καίει το κάθε αφεντικό που νομίζει ότι θα κερδίζει όσα έβγαζε πριν τρία χρόνια ξεσπώντας πάνω σου επειδή δεν του βγαίνουν τα νούμερα; Να είσαι μπάκουρας ή αλλιώς ελεύθερος κι ωραίος και να σε τρώει το χερογλύκανο μέχρι να σου κάτσει η αρπαχτή ή να αράζεις σε σχέση μόνιμη κι αραχτή παίζοντας τον ρόλο του συζύγου-υποζυγίου, θύματος-θύτη ; (πως αλλιώς;) Να πιστέψεις πως αυτά τα 11 δις που δεν θα τα δεις ως Έλλην πολίτης θα είναι τα τελευταία μέτρα που θα δεις (ο Βενιζέλος το πε, δε το λέω εγώ!) ή να περιμένεις να δεις και τα χειρότερα; Να χαίρεσαι που σου ήρθε με mail ψήφισμα κατά της Χρυσής Αυγής ( neonazi_party_ of_greece/?bddnjab&v=18103 ) και ψήφισες ή να προβάρεις το ροζ αστέρι σου μην είσαι out of fashion στο στρατόπεδο συγκέντρωσης; Να ζει κανείς ή μα μη ζει; (ο Σαίξπηρ το πε, δε το λέω εγώ!) Κι επειδή πάντα καταλήγω, θα σου πω το εξής: Σώφρων κι επιζών θα βγει εκείνος που θα παραμείνει συνεπής στην αλήθεια του αρκεί κι αυτή να χωράει κάθε φορά στην εναλλασσόμενη πραγματικότητα του! (αυτό το λέω εγώ κι είναι και δύσκολο!) Άσχετο, λέω να ξεκρεμάσω τον γκρα του παππού από το τζάκι που τον κρέμασε η μάνα μου για το couleur local της υπόθεσης, και να του ρίξω ένα λάδωμα! Αχρείαστος να ναι! Τα λέμε, Γόβα Φιλέτο

4 in fact / ΟΠΤΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ κείμενο - φωτό+ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ in fact / ΠΡΟΣΩΠΑ συνέντευξη+ Μαρία ΤΣΑΜΑΤΣΟΥΛΗ φωτό+ XΡΗΣΤΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Καθαρίστε με... Μην την ειδουτε... Γιάννης Ξάνθης «Καθαρίστε με» Έτσι μονολογεί το καλαθάκι που βρίσκεται στην παραλία της Ψανής σε ένα από τα ωραιότερα σημεία της πόλης. Αν πράγματι μπορούσε να μας μιλήσει, μάλλον κάτι τέτοιο θα ξεστόμιζε. Φαίνεται να μην τα αντέχει, να θέλει να τα αποτινάξει. Αυτά μένουν στοιβαγμένα, ξεχειλισμένα περιμένοντας τον άνθρωπο της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου μήπως και τα καθαρίσει. Κι αν μέχρι τώρα γράφαμε πόσο ανόητοι είναι εκείνοι που πετούν τα σκουπίδια στο δρόμο, τώρα καλούμαστε να αναρωτηθούμε που είναι εκείνοι που οφείλουν να διατηρούν τα καλαθάκια καθαρά και άδεια έτοιμα για την επόμενη επιδρομή άχρηστων, χρησιμοποιημένων αντικείμενων. 25% ΕΚΠΤΩΣΗ με την επίδειξη του τεύχους «ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΔΟΥ ΔΕΝ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΠΑΡΑ ΦΟΡΤΩΝΕΤΑΙ ΚΟΣΤΟΣ Η ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» Η φήμη έχει γίνει πια γεγονός. Πολλοί λένε ότι το κλείσιμο της ΔΟΥ Ναυπάκτου θα φέρει υποβάθμιση στο οικονομικό και παράλληλα στο βιοτικό επίπεδο της περιοχής. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι θα είναι η αρχή ενός ατέρμονου λουκέτου σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες που στεγάζονται στη πόλη μας. Συναντήσαμε το διευθυντή της ΔΟΥ Ναυπάκτου κύριο Γιάννη Ξάνθη, ο οποίος εξέφρασε τη δική του θέση για τη σχεδιαζόμενη μετακίνηση της υπηρεσίας στο γειτονικό Μεσολόγγι. Πότε αναμένεται να κλείσει η ΔΟΥ Ναυπάκτου και που θα στεγαστεί; Μας είχαν δώσει προθεσμία μέχρι την 1η Οκτωβρίου, ωστόσο πιθανολογείται ότι θα υπάρξει μια παράταση 20 ημερών. Το πλάνο είναι να συστεγαστούμε με τη ΔΟΥ Μεσολογγίου. Πολύ πιθανόν και αυτή να αποτελέσει τον ενδιάμεσο σταθμό για το Αγρίνιο, καθώς μακροπρόθεσμα ο στόχος της Πολιτείας είναι να λειτουργεί μια ΔΟΥ ανά Νομό και πολύ φοβάμαι ότι η έδρα του θα βρίσκεται στο Αγρίνιο λόγω του ότι είναι η μεγαλύτερη πόλη πληθυσμιακά. >> Η μετακίνηση για ποιους λόγους γίνεται αυτήν την εποχή; Εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο των συγχωνεύσεων που επιβάλλει η οικονομική κρίση της χώρας. Ωστόσο θεωρώ ότι η ΔΟΥ Ναυπάκτου δεν είχε λόγο να κλείσει, από την άποψη ότι το λειτουργικό της κόστος είναι μηδαμινό, καθώς στεγάζεται σε ιδιόκτητο κτίριο του Υπουργείου Οικονομικών με ελάχιστα έξοδα. Φανταστείτε ότι πέρυσι ξοδέψαμε μόνο 1000 ευρώ για πετρέλαιο και 500 ευρώ για γραφική ύλη. Όλο το άλλο κόστος, δηλαδή το μισθολογικό, θα μεταφερθεί και στην καινούργια ΔΟΥ, ούτως ή άλλως. >> Αν μπει λουκέτο, πόσα προβλήματα θα δημιουργηθούν στην τοπική κοινωνία; Κοντά σε μας ζουν και μια σειρά από άλλα επαγγέλματα: δαχτυλογράφοι, βιβλιοπώλες, λογιστές και άλλοι επαγγελματίες. Το κλείσιμο της ΔΟΥ αποστεώνει την τοπική κοινωνία. Η Ναύπακτος κινδυνεύει να γίνει ψαροχώρι χωρίς καν τη δυνατότητα να παράγει και ψάρια. Κάθε μέρα εξυπηρετούνται στη εφορία μας άτομα από τη γύρω περιοχή. Ταυτόχρονα με την επίσκεψη στη ΔΟΥ, όπως είναι φυσικό επωφελούνταν και τα εμπορικά καταστήματα τα οποία τώρα θα αντιμετωπίσουν σοβαρότατο πρόβλημα. >> Ποιες περιοχές εξυπηρετεί η ΔΟΥ Ναυπάκτου; Είναι μια τεράστια περιοχή αυτή που εξυπηρετείται από τη ΔΟΥ μας καλύπτοντας ανάγκες 50,000 κατοίκων. Είναι η μοναδική ίσως ΔΟΥ της χώρας που εξυπηρετεί δύο νομούς. Δηλαδή το μισό νομό Φωκίδας και την Αιτωλία -το μισό νομό Αιτωλοακαρνανίας-. Δύο νομοί σε ένα. Από τον Εύηνο μέχρι τη Γλυφάδα Δωρίδας, από τη Ναύπακτο μέχρι και τη Γραμμένη Οξιά. Σκεφτείτε πόσα χιλιόμετρα είναι αναγκασμένος να διανύσει ένας πολίτης που κατοικεί σε ορεινό χωριό μέχρι να φτάσει στην Οικονομική Υπηρεσία στο Μεσολόγγι, πόσο χρόνο θα ξοδέψει, πόσες «ουρές» θα αντικρύσει και πόσα έξοδα θα χρειαστεί! Πραγματικός Γολγοθάς. Αυτές οι ιδιαιτερότητες δυστυχώς δεν έχουν ληφθεί υπόψιν από την Πολιτεία. Πίστευα και πιστεύω ότι η ΔΟΥ Ναυπάκτου θα έπρεπε να είναι η τελευταία στο κλείσιμο κι όμως αντί αυτού βλέπουμε τις ΔΟΥ Αμφιλοχίας και ΔΟΥ Βόνιτσας που εξυπηρετούν μόνο 5,000 κατοίκους να παραμένουν σε πρώτη φάση αμετακίνητες. >> Εσείς πόσο περιθώριο είχατε να αντιδράσετε σε αυτήν την εντολή; Εμείς είχαμε υποχρέωση να ειδοποιήσουμε όλους του φορείς της πόλης πράγμα, το οποίο και κάναμε. Από εκεί και πέρα οι φορείς θα αναλάβουν και τις δικές τους ευθύνες. Εγώ πιστεύω ότι στην κινητοποίηση πρέπει να είναι επικεφαλής ο δήμος Ναυπακτίας, καθώς εκπροσωπεί το σύνολο των δημοτών. Έχουμε κάνει το καθήκον μας καθότι ενημερώσαμε έγκαιρα όλους τους φορείς. Άννα Ι. Σαρχιανάκη MD M. Sc ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ - ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ Master στη Γυναικεία Αναπαραγωγή Tζαβέλλα 76, Ναύπακτος (Άνωθεν Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου) Τηλ. / Fax: Κιν.: sarchianaki@gmail.com

5 in fact / το mouse που βρυχάται κείμενα+ ΦΟΙΒΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ skype me Ζουν κι εργάζονται στο εξωτερικό Όνομα: // Ελένη Φωτοπούλου // Τόπος καταγωγής: Ναύπακτος Σπουδές: Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Ζει (τώρα): Νυρεμβέργη, Γερμανία Εργάζεται ως: Ερευνήτρια στο Fraunhofer IIS // ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ // ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΤΑΡΑΤΣΕΣ Μπορούν ν απορροφήσουν τόνους βροχόνερο. Μετριάζουν την αφόρητη ζέστη. Οι πράσινες στέγες είναι μια απλή αλλά ιδιοφυής ιδέα, και μπορεί να αποδειχτούν η σημαντικότερη ασπίδα προστασίας των πόλεων από το κλίμα της Γης που γίνεται όλο και θερμότερο. Η πράσινη στέγη λειτουργεί σαν σφουγγάρι κατά τη διάρκεια των ισχυρών βροχοπτώσεων και ταυτόχρονα έχει και άλλες λειτουργίες. Βελτιώνει την ποιότητα του αέρα μετατρέποντας το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο. Επίσης, στη διάρκεια των θερμών καλοκαιριών τα φυτά δροσίζουν και τον περιβάλλοντα αέρα μέσω της διαφυγής υγρασίας. Πηγή: υγεία κείμενα+ ΕΛΕΝΗ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ βιολόγος MSc, PhD // ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ // ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΚΟΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΑΒΓΑ; Σε γενικές γραμμές, τα περισσότερα ορνιθοειδή είναι πολύ παραγωγικά: σε μια σεζόν γεννούν πολλά αβγά. Μελέτες που έχουν γίνει στις ωοθήκες της κότας καταδεικνύουν την εξαιρετική αναπαραγωγική ικανότητά της. Αν μπορούσε να ζήσει περισσότερα χρόνια, θα γεννούσε χιλιάδες αβγά. Η κότα (όπως και άλλα πτηνά) κάνει νέα αβγά όταν κάποια από τα παλαιά που γέννησε εξαφανιστούν. Η παραγωγή των αβγών μπορεί να αυξηθεί περαιτέρω με τη βοήθεια τεχνητού φωτός. Οι κότες γεννούν περισσότερα αβγά την άνοιξη, όταν αφθονεί η τροφή για τα κοτοπουλάκια. Πηγή: // ΕΠΙΣΤΗΜΗ // ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΜΗΤΕΡΕΣ Σύμφωνα με τον βρετανικό Τύπο, η Βουλή της χώρας εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να επιτρέψει την γενετική μετάλλαξη έτσι ώστε τα μωρά να γεννιούνται «απαλλαγμένα» από τον τρόμο για τις ασθένειες της γέννας που μπορούν να τα σκοτώσουν σχεδόν αμέσως. Η διαδικασία χρησιμοποιεί γενετικό υλικό από ένα τρίτο πρόσωπο, μια δεύτερη μητέρα, στης οποίας το DNA δεν υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν το περιβάλλον για την ανάπτυξη τέτοιων ασθενειών.τέτοια παιδιά έχουν ήδη γεννηθεί στις ΗΠΑ και είναι περίπου 30. Πηγή: Newbomb.gr // ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ // ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως «νοηματική» γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν «σημειολογικές». «Νοηματική γλώσσα» θεωρείται η γλώσσα στην οποία το «σημαίνον» δηλαδή η λέξη και «το σημαινόμενον» δηλαδή αυτό που η λέξη εκφράζει, (πράγμα, ιδέα, κατάσταση) έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ «σημειολογική» είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το α, «πράγμα» (σημαινόμενο) εννοείται με το α (σημαίνον). Η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν «πρωτογένεια». Πηγή: Η δωρεά του ομφάλιου αίματος σε δημόσια τράπεζα σώζει ζωές Το ομφάλιο ή ομφαλοπλακουντιακό αίμα είναι το αίμα που παραμένει στον πλακούντα και στον ομφάλιο λώρο αμέσως μετά τον τοκετό και λαμβάνεται με διαδικασίες εντελώς ακίνδυνες για μητέρα και βρέφος. Είναι πλούσιο σε αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα ή βλαστοκύτταρα, δηλαδή σε αδιαμόρφωτα κύτταρα που μπορούν να ωριμάσουν σε κύτταρα του αίματος όπως ερυθρά αιμοσφαίρια, λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια. Αξιοποιώντας τις ιδιότητες αυτές, τα κύτταρα του ομφάλιου αίματος χορηγούνται θεραπευτικά για μεταμοσχεύσεις ασθενών με αιματολογική κακοήθεια, π.χ. λευχαιμία, μεσογειακή αναιμία ή βαριά ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος. Η πρώτη επιτυχής μεταμόσχευση αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων από αλλογενές (όχι του ίδιου του ασθενή) ομφαλικό αίμα πραγματοποιήθηκε το 1988 στο Παρίσι. Από τότε έχουν πραγματοποιηθεί παγκοσμίως αλλογενείς μεταμοσχεύσεις αιμοποιητικών κυττάρων από ομφαλικό αίμα σε παθήσεις του αίματος και του ανοσοποιητικού συστήματος. Σήμερα, κύρια πηγή αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων για την μεταμόσχευση ασθενή είναι ο μυελός των οστών, ο ιστός που παράγει το αίμα. Η ανεύρεση συμβατού δότη μυελού είναι χρονοβόρα και όχι πάντα επιτυχής διαδικασία. Το ομφαλικό αίμα θεωρείται εναλλακτική πηγή αρχέγονων κυττάρων για τους ασθενείς που δεν διαθέτουν συμβατό δότη ή χρειάζονται επείγουσα μεταμόσχευση και η ανεύρεση είναι επιτυχής στο 90% των περιπτώσεων. Η αναζήτηση πραγματοποιείται παγκόσμια σε αδειοδοτημένες και ποιοτικά ελεγχόμενες Δημόσιες Τράπεζες Ομφάλιου Αίματος οι οποίες φυλάσσουν δωρεάν μοσχεύματα, διαθέσιμα σε κάθε συμβατό ασθενή. Θα πρέπει να τονισθεί, ότι το ομφάλιο αίμα του ασθενή δεν χρησιμοποιείται για μεταμόσχευση προς τον ίδιο γιατί δυνητικά νοσεί. Επίσης, η χρήση των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων του ομφάλιου αίματος για τη θεραπεία άλλων ασθενειών αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία εφαρμογή, όμως αποτελεί μεγάλη ερευνητική πρόκληση. Πρακτικά, αν χρειαστεί να εφαρμοστεί θεραπεία με κύτταρα ομφάλιου αίματος, θα αναζητηθεί συμβατό μόσχευμα μέσω των δημόσιων τραπεζών. Στη χώρα μας, η Ελληνική Τράπεζα Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος (τηλ , ) αναλαμβάνει τη δωρεάν παραλαβή και φύλαξη του ομφαλικού μοσχεύματος. InFact: Τι σε έκανε να φύγεις από την Ελλάδα; Το να φύγω από την Ελλάδα το είχα πάντα στο μυαλό μου. Το μικρόβιο υπήρχε πάντοτε στην οικογένειά μου, γενικότερα, τέσσερις γενιές πίσω. Πριν δύο χρόνια που έφυγα, η κρίση ίσα που είχε αρχίσει να δείχνει τα δόντια της, όμως η κατάσταση δεν ήταν πολύ καλύτερη. Με είχαν κουράσει πολλά πράγματα που έβλεπα να μην αλλάζουν γύρω μου. Γνωρίζοντας λοιπόν το σύντροφό μου που έμενε ήδη εδώ, δεν χρειάστηκε πολύ σκέψη για να πάρω την απόφαση. InFact: Ποια είναι τα θετικά που έχεις αποκομίσει όλο αυτό το διάστημα που εργάζεσαι στο εξωτερικό; Μπορώ να πω πολλά. Στάθηκα τυχερή και βρήκα δουλειά σε ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά ινστιτούτα της Γερμανίας, όπου και το επαγγελματικό περιβάλλον είναι άψογο. Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα να δουλεύω σε ένα περιβάλλον με οργάνωση, αξιοκρατία, τέλειες υποδομές. Το κυριότερο νομίζω είναι η ευκαιρία που μου δόθηκε να δουλεύω στην καρδιά της βιομηχανίας και πάνω σε θέματα αιχμής της τεχνολογίας προσκομίζοντας πολύτιμες γνώσεις. InFact: Τι σου τι σπάει στο μέρος που ζεις τώρα και τι βρήκες που να σε κάνει να νιώθεις τυχερή που ζεις εκεί; Μου τη δίνει απίστευτα το καλοκαίρι εδώ. Εντάξει, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο σαν το ελληνικό καλοκαιράκι! Πολλές φορές επίσης με ενοχλεί η υπερβολική τάξη και το πολύ ήσυχο ταπεραμέντο των Γερμανών. Χαχα. Από την άλλη η φύση εδώ είναι απίστευτα όμορφη. Μου αρέσει που οι άνθρωποι εδώ εκτιμούν και σέβονται και γενικά ζουν αρμονικά με την φύση. Οι απίστευτες βόλτες με το ποδήλατο και φυσικά οι φοβερές μπύρες! InFact: Οι άνθρωποι που γνωρίζεις τώρα εκεί, σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά ως Ελληνίδα λόγω της κρίσης που διανύει η χώρα μας; Όχι, δεν μπορώ να πω ότι με αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Σίγουρα οι περισσότεροι θα προσπαθήσουν να πιάσουν συζήτηση σχετικά, άλλοι με αρνητική και άλλοι με θετική προδιάθεση. Πάντως όλοι είναι πολύ διαβασμένοι και ξέρουν το παραμικρό που συμβαίνει στην χώρα μας. Και όλοι με ρωτάνε το ίδιο πράγμα, αν δηλαδή τους μισούνε οι Έλληνες. InFact: Τι προτείνεις στους νέους που διστάζουν να εργαστούν στο εξωτερικό και βρίσκονται στο σταυροδρόμι της κρίσης; Σίγουρα είναι τεράστια η διαφορά να παίρνεις μια απόφαση ηθελημένα και άλλο από ανάγκη. Όμως, αυτό που προέχει για τους νέους, όπως πιστεύω, είναι να ακολουθήσουν και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Αν λοιπόν αυτό δεν γίνεται στην Ελλάδα, να το τολμήσουν. Σίγουρα οι δυσκολίες είναι αρκετές, όμως ειδικότερα για την γενιά της «παγκοσμιοποίησης» τα πράγματα είναι πολύ ευκολότερα από ότι παλιότερα. InFact: Νιώθεις έντονα την ξενιτιά ή είναι νωρίς ακόμη; Μόλις πριν δύο εβδομάδες έκλεισα δύο χρόνια εδώ. Μπορώ να πω ότι πλέον γίνεται πιο έντονο το συναίσθημα από ότι στην αρχή. Για παράδειγμα, άρχισα να εκτιμάω διαφορετικά τον Καζαντζίδη. Χαχαχα. Αλλά σίγουρα η ξενιτιά δεν έχει την έννοια που είχε κάποτε. Εξάλλου η Γερμανία είναι τόσο κοντά στην Ελλάδα που δεν μπορώ να πω ότι νιώθω και τόσο ξενιτεμένη. Επίσης εδώ υπάρχει πολύ έντονο το ελληνικό στοιχείο. Να φανταστείτε εντελώς τυχαία στην γειτονιά μου υπάρχει σουβλατζίδικο. Χαχαχα. InFact: Τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα; Πέρα από τους δικούς μου ανθρώπους, μου λείπει απίστευτα η θάλασσα. Ο αέρας της, η μυρωδιά της, ο ήχος της. Μου λείπει χειμώνα- καλοκαίρι. Νομίζω το γεγονός ότι είμαι μακριά από την θάλασσα δεν θα το συνηθίσω ποτέ. InFact: Με τι κίνητρο θα γύριζες στην Ελλάδα αύριο το πρωί; Χμ, δύσκολη ερώτηση. Νομίζω, επειδή έφυγα από την Ελλάδα πολύ συνειδητοποιημένα και όχι από ανάγκη, πολύ δύσκολα θα γύριζα. Ίσως ανταποκρινόμουν σε ένα ειλικρινές κάλεσμα να ξαναχτιστεί η Ελλάδα από την αρχή, από το μηδέν. Κάτι τέτοιο όμως με την παρούσα κατάσταση είναι τουλάχιστον ουτοπικό. martsama@gmail.com 25% ΕΚΠΤΩΣΗ με την επίδειξη του τεύχους

6 in fact / ΟN THE ROAD // ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ // φωτό+ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ 11

7 in fact / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ φωτό+ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ συνέντευξη+ ΙΝΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΥ ΑΘΗΝΑ ΚΟΪΝΗ: Η ανερχόμενη δύναμη στο στίβο.. Η Αθηνά Κοίνη είναι μόλις 19 χρονών, αλλά πρωταθλήτρια Ελλάδας στο αγώνισμα 3000μ στιπλ. Με γονίδια από την διάσημη Ολυμπιονίκη Μεσερέτ Ντεφάρ και καταγωγή από τη Φωκίδα η νεαρή Αθηνά αποτελεί μέλος της νέας και πολλά υποσχόμενης γενιάς αθλητών που θα δοξάσουν τη χώρα μας σε παγκόσμιες διοργανώσεις. 12 >> Το αγώνισμα σου τι απαιτήσεις έχει; Α.Κ: Σίγουρα καλή ζωή και διατροφή αλλά και υπομονή. >> Ποιος είναι ο προπονητής σου και πού προπονείσαι; Α.Κ.: Ο κύριος Χρήστος Παπαχρήστος με τον οποίο προπονούμαστε στο γήπεδο ΟΑΚΑ. >> Ποιοι είναι εκείνοι που σε υποστηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια; Α.Κ.: Τόσο οι γονείς μου όσο και οι φίλες μου από τον εξωαθλητικό χώρο καθώς και ο προπονητής μου με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα. >> Μίλησε μας για την καλύτερη συμμετοχή σου σε αγώνες μέχρι σήμερα, που ήταν και πώς ένιωσες; Α.Κ.: Η καλύτερη συμμετοχή σε αγώνισμα ήταν στο Παγκόσμιο Νεανίδων. Υπήρξε μια αξέχαστη εμπειρία που σίγουρα θα τη θυμάμαι για χρόνια. >> Πώς είναι η καθημερινότητα σου ως αθλήτρια; Α.Κ.: Κάνω προπονήσεις πρωί - απόγευμα οπότε μου μένει λίγος χρόνος. Ωστόσο, όποτε είμαι ξεκούραστη, αυτό το χρόνο προτιμώ να τον περνώ με τις φίλες μου. >> Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου να κάνει κάτι άλλο άσχετο με τον αθλητισμό; Α.Κ.: Έχω σκεφτεί να φύγω για σπουδές κάποια στιγμή στο εξωτερικό. >> Είναι αλήθεια πως παίζουν μεγάλο ρόλο τα γονίδια στον πρωταθλητισμό ή περισσότερο έχει να κάνει η προετοιμασία ενός αθλητή; Α.Κ.: Σίγουρα παίζουν και τα γονίδια ρόλο, αλλά χωρίς τη θέληση και τη σκληρή προπόνηση δε μπορείς να κάνεις τίποτα. >> Ποιον Έλληνα αθλητή θαυμάζεις και γιατί; Α.Κ.: Στα αλήθεια θαυμάζω την πρωταθλήτρια στίβου Έλενα Φιλάνδρα. >> Από τους ξένους πέρα της θείας σου ποιόν ξεχωρίζεις και γιατί; Α.Κ.: Ξεχωρίζω την Τιρουνές Τιμπάμπα, η οποία αγωνίζεται μαζί με τη θεία μου τη Μεσερέτ Ντεφάρ. Τη θαυμάζω γιατί έχει πολλές επιτυχίες. >> Μάθαμε πως πέρυσι πήγες στην Αιθιοπία μαζί με την Ντεφάρ. Πώς είναι να σε προπονεί ένας θρύλος; Α.Κ.: Σίγουρα αποκτάς πολλές εμπειρίες, διότι βλέπεις την καθημερινή τους ζωή και πόσο πειθαρχημένοι είναι. >> Ποια είναι η γνώμη σου για το ντόπινγκ; Α.Κ.: Πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να αγωνίζεται με τις δικές του δυνατότητες. >> Πρόσφατα υπέγραψες συμβόλαιο χορηγού με την Adidas. Τι σημαίνει αυτό για σένα; Α.Κ.: Ήταν πολύτιμη αυτή η χορηγία. Εκτός του ότι με βοηθάνε πάρα πολύ, χαίρομαι ακόμη, γιατί μου αρέσουν ιδιαίτερα τα ρούχα της Adidas. >> Η επόμενη άμεση συμμετοχή σου; Α.Κ.: Θα συμμετάσχω στο Πανευρωπαϊκό Νέων. >> Πώς βλέπεις το μέλλον σου στον αθλητισμό; Α.Κ.: Θα ήθελα πολύ να διακριθώ σε έναν μεγάλο αγώνα. Αυτός είναι ο στόχος μου. >> Τι να περιμένουμε από εσένα στους Ολυμπιακούς της Βραζιλίας; Α.Κ.: Μέχρι τότε έχουμε καιρό. Σίγουρα όμως θα ήθελα να βρίσκομαι εκεί.

8 in fact / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τον+ ΧΡΗΣΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΗ In fact: Τι σημαίνει για σένα φωτογραφία; Ι.Χ.: Η φωτογραφία θα πω ότι είναι έκφραση (sic), είναι το μέσο να πεις, να δείξεις πως βιώνεις τα πράγματα τριγύρω σου, κάποιες φορές ακόμα και να φωνάξεις. In fact: Τι προτιμάς να απαθανατίζεις με το φακό σου; Ι.Χ.: Τα θέματα που με απασχολούν κατά γενική ομολογία είναι δύσκολα και χρειάζεται μεγάλος χρόνος προσέγγισης, για να διεισδύσεις και να μην ασχοληθείς επιδερμικά και οριζόντια, απλά καταγράφοντάς τα, αλλά πρέπει να αποτελέσεις μέρος του θέματος, ώστε αβίαστα και αποστασιοποιημένα να καταθέσεις την μαρτυρία σου. In fact: Πώς έμπλεξες με τη φωτογραφία παρόλο που η γενιά των γονέων μας μάς ενθάρρυνε να ακολουθήσουμε κυρίως δημοσιοϋπαλληλικά επαγγέλματα; Ι.Χ.: Είχα την τύχη (και το κατάλαβα δυστυχώς πριν από λίγα χρόνια), να έχω γονείς -αν και με μικροαστική αντίληψη- βαθιά θρησκευόμενους, απλούς ανθρώπους, χωρίς κοινωνικά φτιασίδια, με φόβο για τα πάντα (έτσι πίστευα τότε). Στη συνέχεια βέβαια αποδείχθηκε ότι αυτό που εγώ έλεγα φόβο στην πραγματικότητα ήταν σεβασμός για τα πάντα. Με έμαθαν να είμαι μετριοπαθής, να έχω κριτική στάση και να σέβομαι αξίες και πίστη. Να έχω οράματα... Αυτό ήταν το ένα κρατούμενο. Σ αυτό αν προσθέσεις το ότι ήμουν ένα πολύ δύσκολο παιδί, με πολλές ανασφάλειες και έμφυτη περιέργεια για όλα, τότε δένει «το γλυκό» και συμπληρώνεται χονδρικά το παζλ. Με λίγα λόγια καιγόμουν «όπως άλλωστε καίγονται -και πρέπει να καίγονταιοι νέοι για να αλλάξουν τα πράγματα, να δημιουργήσουν». Φαντάσου πόσο οξύμωρο φαίνεται αλλά και είναι, από την μια να κυκλοφορώ με μακριά μαλλιά και σκουλαρίκια (μιλάμε για αρχές της δεκαετίας του 80), να συμμετέχω σε όλα τα κοινωνικά και αντικοινωνικά που λάμβαναν χώρα και από την άλλη να πηγαίνω εκκλησία. Πάντα πίστευα πως ήμουν στην μέση. Πως είχα δυο κόσμους μέσα μου να παλεύουν, να έρχονται σε σύγκρουση κι εγώ να ακροβατώ, ακροβάτης με φωτογραφική μηχανή. In fact: Είναι εύκολο να εργάζεσαι ως φωτογράφος στην Ελλάδα του σήμερα και πόσο έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση το επάγγελμά μας; Ι.Χ.: Όχι. Σίγουρα όχι. Δεν είναι εύκολο, γιατί απλά δεν έχουμε παιδεία, έχουμε χάσει το όριο, το σεβασμό και το αυτονόητο. Το ψάρι βρωμάει ολόκληρο πολλές δεκαετίες πια, απλά τώρα στην κρίση φανερώθηκε το πόσο ημιμαθείς και παρτάκηδες είμαστε. Μεγάλωσαν γενιές και γενιές με το «πρόσεχε τι θα πει η γειτονιά». Δεν θέλει πολλή σκέψη για να κατανοήσεις πόσο μας ενδιέφερε μόνο το φαίνεσθε και όχι η ουσία. Μέσα μας μπορεί να βρωμούσαμε αλλά απ έξω έπρεπε να φαινόμαστε πεντακάθαροι. Θαυμάζουμε τον Σωκράτη ως προσωπικότητα, όχι όμως ως πρότυπο γιατί υπάρχει και το κώνειο. Θέλω να πω ότι τα πρότυπα έχουν και στάση ζωής. Εμείς από την ελληνική ιστορία το μόνο που ξέρουμε είναι τσιτάτα και αποφθέγματα. Ο Νίκος Δήμου έγραψε στο «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας»: «οι Νεοέλληνες θυμίζουμε το γιο ή την κόρη ενός Νομπελίστα συγγραφέα που από την μία καυχιέται για το έργο του μπαμπά του, αλλά από την άλλη δεν έχει διαβάσει ούτε ένα έργο του». Η κρίση ήρθε να φανερώσει δυστυχώς όχι μόνο σε εμάς, αλλά και παντού πόσο άδειοι είμαστε πολιτικά, κοινωνικά, θεσμικά και με πόσα πολλά απωθημένα. ΙΑΚΩΒΟΣ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ Ένας ακροβάτης... με φωτογραφική μηχανή! Ο Ιάκωβος Χατζησταύρου μας μιλά για πόλεμο πραγματικό αλλά και αόρατο, για την Αθήνα που ξέρει και που δεν αναγνωρίζει, για τις ιστορίες που λέει μόνο ο φακός, για το Σωκράτη και το κώνειο. Δύο φωτογράφοι τα λένε στη γλώσσα τους και εμείς κρυφακούμε...

9 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Ιάκωβος Χατζησταύρου είναι επαγγελματίας φωτογράφος και φωτορεπόρτερ. Από το 1987 εργάζεται στην Αθήνα ως ελεύθερος επαγγελματίας και καλύπτει θέματα από την Ελληνική, Βαλκανική και Μεσανατολική περιοχή, αλλά και απ όλον τον κόσμο ανάλογα με τις αποστολές του. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει ειδικευτεί στην φωτογράφιση ανθρωπίνου ενδιαφέροντος, εστιάζοντας στην καθημερινότητα της ανθρώπινης ζωής. Έχει συνεργαστεί με μεγάλες ελληνικές και διεθνείς καθημερινές εφημερίδες και περιοδικά (National Geographic, Traveller, Le Monde, The Times, Newsweek, The Independent, Βημαγκαζίνο, Έψιλον, Κάπα κ.α.) καθώς και με κυβερνητικά πρακτορεία ως freelancer. Είναι επίσης μέλος της Ελληνικής Ένωσης Φωτογράφων (Ε.Ε.Φ.), της Ελληνικής Λέσχης Σπηλαιολογίας και Εξερεύνησης, της Ομάδας Διάσωσης της Ηλείας, της Υποστήριξης Ζωής σε Προνοσοκομειακό Τραύμα και Διασώστης Σαμαρείτης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. In fact: Πόσο δεμένος είσαι με την πόλη που ζεις; Τι από αυτά που σε «χαλάνε» θα ήθελες να αλλάξει; Ι.Χ.: Τη λατρεύω, αλλά δεν μπορώ να την αναγνωρίσω πια. Έχουν αλλάξει τα πάντα και λογικό είναι ο κόσμος να είναι πιο φοβισμένος, να τρέχει και να μην προλαβαίνει. Λείπει η φαντασία και πώς να μην λείπει, όταν νυχθημερόν κυνηγάς την επιβίωση; Αν δεν αλλάξουμε εμείς δεν θα αλλάξει τίποτα. Οι πόλεις που ζούμε δεν χρειάζονται άλλες καφετέριες, συλλογικότητα χρειάζονται, όνειρα, ελπίδα Ανθρώπους να πουν «οκ, δεν μου αρέσει αυτό πάμε να το αλλάξουμε», όπως έγινε με το πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια, όπως γίνεται με τις συλλογικές κουζίνες, να πουν «οκ, δεν μου αρέσει πια η βρωμιά και δεν περιμένω κανένα Δήμο να καθαρίσει, Εγώ θα πάρω τη σκούπα και θα καθαρίσω»,... και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο; Ότι ακριβώς αυτό φοβούνται όλοι αυτοί οι πολιτικοί: την ανεξαρτησία, την έλλειψη ελέγχου και καθοδήγησης. In fact: Λένε πως είμαστε σε πόλεμο. Βέβαια, σε συνθήκες πολέμου οι έρωτες ήταν έντονοι, ενώ τώρα δεν συμβαίνει αυτό. Γιατί; Ι.Χ.: Φωτογραφίζοντας στο κέντρο της Αθήνας το πιστοποιώ χωρίς δεύτερη σκέψη «Είμαστε σε πόλεμο». Χρήστο, αυτό που βιώνουμε είναι οικονομικός όλεθρος. Δεν έχεις απέναντι σου τον Ν,Χ,Ψ,Ω εχθρό, έχεις απέναντί σου εξαθλίωση και πασχίζεις να επιβιώσεις. Αν κατέβεις στον δρόμο, αν αντιδράσεις, θα χάσεις μεροκάματο και ό,τι σημαίνει αυτό. Παράλληλα, δεν υπάρχει πια η πίστη σε θεσμούς, κόμματα και ιδεώδη, οπότε δεν έχεις να πιαστείς από κάπου και έτσι αποπροσανατολισμένος είσαι βορά στην καθημερινή μιζέρια και απογοήτευση. Μιζέρια, απογοήτευση και έρωτας δεν πάνε χέρι-χέρι. In fact: Η Χρυσή Αυγή είναι στατιστικά το τρίτο κόμμα. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό; Ι.Χ.: Η Χ.Α. είναι απαραίτητη στο παρακράτος, για να προχωρούν τα πράγματα, για να υπάρχει ο φόβος, για να τρως το φαί σου αμάσητο. Κάτι ανάλογο με τη φοβέρα που έκαναν οι γριές, για να τρώνε τα παιδιά, ο φόβος του μπαμπούλα. Πώς άλλωστε θα γυρίσουν τα γίδια στο μαντρί «οικεία βουλήσει»; Μα με τον φόβο του κακού λύκου. Οπότε τρέχεις πίσω στο μαντρί και ας έχει τα χάλια του, κι ας μπάζει από παντού! Ήταν προσχεδιασμένο. Απλά φοβάμαι πως τους έχει ξεφύγει και τρέμω τα χειρότερα, γιατί οι Έλληνες τον εμφύλιο τον έχουμε στο αίμα μας. In fact: Το ελεύθερο ρεπορτάζ κρύβει κινδύνους και ειδικά σε αποστολές στο εξωτερικό. Έχεις ποτέ βρεθεί σε ανάλογη θέση; Ι.Χ.: Πριν μερικά χρόνια σε ανάλογη ερώτηση είχα απαντήσει: «Μια δύο φορές και συγκεκριμένα στην Βοσνία στον εμφύλιο της Βοσνίας». Τώρα η απάντηση μου έχει αλλάξει καθώς πραγματικά κινδυνεύω σχεδόν κάθε φορά που δουλεύω στο κέντρο της Αθήνας, στα επεισόδια. Αν δε φοράς κράνος, αν δεν έχεις μαζί σου full face αντιασφυξιογόνα μάσκα και την ευχή της μάνας σου, κινδυνεύεις από τον μασκοφόρο που δεν ξέρεις τι εκπροσωπεί και σε τι θεό πιστεύει. Μπορεί να είναι χούλιγκαν, μυστικός, απλά θυμωμένος, χαοτικός μπαχαλάκιας, οπαδός κάποιου κόμματος... Από την άλλη κινδυνεύεις από τον Ματατζή που μπορεί οι εντολές του να είναι «καμία φωτογραφία» ή απλά μπορεί να εκτονώνει ένστικτα και πολιτικές πεποιθήσεις. Υπάρχουν συμφέροντα. Όταν τα εξυπηρετείς με το αποτέλεσμα του φωτογραφικού σου υλικού είσαι φίλος, αν όχι, τότε είσαι εχθρός και καταστέλλεσαι. Κανείς δεν θέλει μαρτυρίες και οι φωτογραφίες πιστοποιούν, καταγράφουν, γεννάνε σκέψεις και προβληματισμούς. 17 In fact: Στα ταξίδια σου στο εξωτερικό έχεις δημιουργήσει φιλίες; Τι εικόνα έχουν για την Ελλάδα; Ι.Χ.: Ναι έχω, γιατί δεν ήμουν τουρίστας στα ταξίδια μου. Λυπούνται, γιατί στο μυαλό τους έχουν αυτά που διάβαζαν στα σχολεία τους για την Ελλάδα και τον Έλληνα, τα οποία απέχουν από τη σύγχρονη πραγματικότητα και δεν μπορούν να κατανοήσουν την στάση μας. Έξω τους φαινόμαστε «λαμόγια». In fact: Τι είναι ευτυχία για σένα; Ι.Χ.: Απλά, καθημερινά, μικρά χαζοπραγματάκια. Η αγκαλίτσα της κόρης μου, όταν επιστρέφω σπίτι. Το βλέμμα της γυναίκας μου, όταν είμαστε χαλαροί και απολαμβάνουμε στιγμές. Οι ίδιοι και απαράλλακτοι φίλοι μου, μια φωτογραφία που πέτυχε, ένα γλυκό (στην υπογλυκαιμία μου) χιλιάδες άλλα Ξέρεις κάτι, οι λεπτομέρειες φτιάχνουν ή καταστρέφουν τα πράγματα. Για παράδειγμα οι έρωτες για μένα δεν χαλάνε από τα μεγάλα προβλήματα, αλλά από πολλές μικρές και συχνά ασήμαντες λεπτομέρειες που συσσωρεύονται και τελικά γίνονται προβλήματα. In fact: Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον; Ι.Χ.: Όχι. Φοβάμαι πως, αν συνεχίσουμε έτσι, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Δούλεψα με την Κλίμακα ΜΚΟ στο Κέντρο Στήριξης Αστέγων κι ενώ έλεγα πως είμαι αισιόδοξος λειτουργούσα απαισιόδοξα εκεί, με την προσφορά του απλού συμπολίτη. Κυριολεκτικά από το υστέρημα μου άρχισα να είμαι πάλι αισιόδοξος. Γίνομαι ξανά αισιόδοξος, όταν κοιτάω την γυναίκα μου και την κοράκλα μου, όταν κάποιος άγνωστος μου λέει «Καλημέρα» ή χαμογελάει στο δρόμο, δηλαδή με πολύ απλά μικρά καθημερινά απλά πραγματάκια που έχουμε λησμονήσει. Χρήστο, ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Αυτό που τη φέρνει, είναι το σπάσιμο της μονοτονίας κι ένα μικρό μειδίαμα στα χείλη, δύο κούκοι, τρεις, τέσσερις, πέντε μπορεί και να τη φέρουν.

10 in fact / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη+ ΜαρίΝα ΤΣΑΜΑΤΣΟΥΛΗ φωτό+ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Eιρήνη Ευαγγελάτου Μια ηθοποιός που δεν επαναπαύεται. Διδάσκει και διδάσκεται από την επαφή με τους μαθητές της. Σκηνοθετεί αρχαίο δράμα και με την εφηβική ομάδα της κερδίζει το χειροκρότημα και την πρώτη διάκριση στο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Θεάτρου στις Συρακούσες. Οι μαθητές της την αγαπούν γιατί παθιάζεται με το θέατρο και τους το δείχνει. Η ίδια κάνει πραγματικότητα τα όνειρα της στην Ναύπακτο, θέτοντας στο διψασμένο κοινό της επαρχίας τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με το μαγικό κόσμο του θεάτρου μέσα από το Εργαστήρι της. «Έτσι, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι», όπως επαναλαμβάνει. Για την ίδια, ο ηθοποιός πρέπει να είναι εργάτης, να μελετά, να κάνει πρόβα, να δουλεύει, να διαβάζει, να ακούει τι γίνεται στον κόσμο και στο πολιτικό γίγνεσθαι, να έχει επαφή με τα κοινά. Γενικά πρέπει να έχει ερεθίσματα για να μπορεί μετά να δράσει και να επηρεάσει. >> Ναύπακτος και θεατρικό κοινό Το θέατρο πρέπει να είναι άρρηκτα δεμένο με την κοινωνία, δηλαδή με τους κόλπους στους οποίους παράγεται. Ήρθα εδώ για να γνωρίσω τους ανθρώπους, να μάθω από αυτούς πως θέλουν να δημιουργήσουμε μαζί ένα κομμάτι πολιτισμού στη Ναύπακτο. Πολλοί από τους ανθρώπους που ασχολούνται με το θέατρο στη Ναύπακτο θεωρούν ότι το γνωρίζουν ήδη, άρα δεν είναι ανάγκη να πληρώσουν δίδακτρα για να το μάθουν. Το θέατρο όμως είναι γνωστικό αντικείμενο. >> Η επαφή με τους μαθητές Συνηθίζω να λέω στους μαθητές μου ότι το θέατρο τους κάνει καλύτερους ανθρώπους. Αν δεν έχουν διάθεση να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, να μην μπουν καν στο κόπο. Έτσι η επικοινωνία μας είναι σαφώς δημιουργική, γνήσια και εποικοδομητική. Υπάρχει μια αλληλεπίδραση ψυχοθεραπείας. Εγώ δηλαδή ψυχοθεραπεύομαι από αυτούς και αυτοί από εμένα. >> Έμπνευση για παραστάσεις Πάντα θέλω να περάσω ένα μήνυμα μέσα από τα έργα που ανεβάζω στο Εργαστήρι μου. Συχνά εμπνέομαι από την καθημερινότητα του τόπου και τις προσλαμβάνουσες που μου δίνει. Για παράδειγμά τον πρώτο χρόνο ανέβασα «το Μάγο με τα χρώματα». Ήθελα κάτι να πω. Όποιος το κατάλαβε το κατάλαβε. Ήθελα να επικοινωνήσω το δικό μου γίγνεσθαι με την ομάδα μου τον πολιτισμό με το γίγνεσθαι της πόλης. Είμαστε τυχεροί αν το κατάλαβε έστω κι ένας θεατής τι θέλαμε να πούμε. >> Η διάκριση στις Συρακούσες: Το Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος και Κλασικού Θεάτρου λαμβάνει χώρο τα τελευταία 22 χρόνια στις Συρακούσες. Είναι μαθητικό φεστιβάλ σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας. Εμείς δηλώσαμε συμμετοχή πέρυσι και πήγαμε εκεί για να διαγωνισθούμε ανάμεσα σε 98 άλλες ομάδες από όλον τον κόσμο με την παράσταση Τρωάδες του Ευριπίδη. Με πολύ φόβο, με πολύ κόπο. Τα παιδιά ήταν από 11 έως 23 ετών σε μια αποστολή 20 ατόμων. Διακριθήκαμε, εισπράξαμε παρατεταμένο χειροκρότημα και εξασφαλίσαμε την πρόκριση για του χρόνου το Μάιο. >> Οι μικροί πρωταγωνιστές Η σκηνοθεσία μου βασίστηκε στους μαθητές, στο έμψυχο υλικό του Εργαστηρίου μου. Δεν προσπάθησα να ξεπεράσουν τα παιδιά τον εαυτό τους και να μου δώσουν την υποκριτική της Παξινού ή του Κατράκη. Δούλεψα όλους τους ρόλους της αρχαίας τραγωδίας, πάνω στην προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του κάθε μαθητή μου, δηλαδή του κάθε ηθοποιού που είχα εδώ. Και μην ξεχνάτε ότι πολλά από τα εφηβάκια δεν ξέρανε νωρίτερα τίποτα για την αρχαία τραγωδία, για την αρχαία γλώσσα. Μπέρδευαν τα ονόματα, δυσκολεύονταν. Στο τέλος όμως την αγάπησαν. Στα αλήθεια, θα προτιμούσα να πάρεις συνέντευξη από τους μαθητές μου κι όχι από εμένα. >> Η ενσάρκωση ενός ρόλου Ο ρόλος είναι ψυχή. Όταν έρθω σε επαφή με το θεατρικό κείμενο.. θα πρέπει να σπάσω τους τοίχους μέσα μου, να συμφιλιωθώ με τις δικές μου κακίες, να αγαπήσω το ρόλο για να μπορέσω να έχω το καλύτερο υποκριτικό αποτέλεσμα. Λυτρώνεσαι και ταυτόχρονα συμπάσχεις με τον οποιονδήποτε κομπλεξικό συναντήσεις γύρω σου. Τον ακούς με λίγη περισσότερη υπομονή και κατανόηση. «Ναι φίλε σε ξέρω». Και μάλιστα τους παρατηρείς και πλέον. Γιατί μπορεί να χρειαστείς στοιχεία του για τον επόμενο ρόλο. >> Ταλέντο ή σκληρή δουλειά; Το ταλέντο είναι ένα πράγμα το οποίο καλλιεργείται, είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειά. Δεν έρχεται από τον ουρανό, αρκεί να έχεις διάθεση να πειθαρχήσεις με τον εαυτό σου. Και να επικοινωνήσεις με άλλους ανθρώπους γύρω σου γιατί όπως προείπα το θέατρο είναι σύνθετη, συλλογική τέχνη. Και είναι αποτέλεσμα δουλειάς, δουλειάς, δουλειάς. Τι άλλο μπορεί να είναι ταλέντο από έναν άνθρωπο που τολμάει να εκτεθεί σε ένα κοινό σε εποχές που όλοι φοβόντουσαν να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη; >> Δάσκαλοι του θεάτρου Έχω από μικρό παιδί δύο δασκάλους τον Χρήστο και τον Λάμπρο Τσάγκα. Διατηρούν τα τελευταία 40 χρόνια, το θέατρο Κνωσός. Ο Χρήστος έφυγε από τη ζωή το περασμένο χειμώνα. Ο Λάμπρος είναι ακόμη ηθικός αυτουργός σε πολλά πράγματα που κάνω. Είναι μεγάλος δάσκαλος του θεάτρου. Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος υπήρξε επίσης, ένας υπέροχος δάσκαλος. >> Ηθοποιός: επάγγελμα ή λειτούργημα; Το άσχημο δυστυχώς είναι ότι πλέον ο ηθοποιός δεν είναι επάγγελμα. Δεν μπορείς να ζήσεις από το θέατρο. Αν δηλαδή όλες αυτές οι ομάδες το κάνουν για να έχουν δουλειά είναι δύσκολο. Θα υποφέρουν. Βέβαια, καλλιτέχνης χωρίς να υποφέρει, δεν είναι καλλιτέχνης. Από την άλλη όμως δεν είναι πάρα πολύ ωραίο όπως λέει και ο Ελύτης που κάποιοι πεισματάρηδες κλείνονται σε κάποια καμαράκια και παλεύουν, δουλεύουν, ενεργοποιούν τη φαντασία τους, θέλουν να αλλάξουν το σύστημα, από το να κάθονται βαρετά μπροστά στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή; Κάτι κινείται και ξεσηκώνεται. Δημιουργείς στον τεμπέλη άνθρωπο και μια ενοχή. >> Επινοημένο θέατρο η τελευταία τάση Τα τελευταία 10 χρόνια υπάρχουν πολλές ομάδες που λειτουργούν βάσει του επινοημένου θεάτρου. Μου αρέσει πολύ. Αλλάζουν τα πράγματα γιατί αντιλαμβάνεσαι πως το θέατρο ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Το λεγόμενο Devised theatre είναι η διαδικασία, η δημιουργία μιας θεατρικής ομάδας μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς, κατευθυνόμενους και μη. >> Επιθυμίες για το μέλλον Στο κατώφλι του 2013 και με όλες αυτές τις συνθήκες η επιθυμία μου είναι ο πολιτισμός, οι τέχνες γενικότερα, να μην μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα, να μην τεμπελιάσουν. Οι άνθρωποι που ασχολούνται στις τέχνες δεν πρέπει να «καθίσουν στα αυγά τους». Το θέατρο από πάντα είχε τη δύναμη να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Μπορεί η Ελλάδα να έχει περάσει πολέμους και το θέατρο ήταν εκεί και μπορούσε με το δικό του τρόπο να υψώσει ανάστημα και να δώσει κουράγιο στους μη έχοντες. * Φέτος η Ειρήνη Ευαγγελάτου θα σκηνοθετήσει την αναπαράσταση της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου. Η ίδια θεωρεί ότι ως πολίτης της Ναυπάκτου θα βάλει ένα μικρό λιθαράκι μαζί με όλους τους συμπολίτες της, «γιατί κανείς δεν μπορεί να λειτουργήσει αποκλειστικά μόνος του σε υποθέσεις που αφορούν στο σύνολο, καθώς κάθε κοινωνία εξελίσσεται με τη συλλογική δράση». Συνοδοιπόροι της στον εορτασμό της επετείου θα είναι οι μουσικοί Γ. Σίνης, Γ. Μηλιώνης, Γ. Ζαρμακούπης και ο ηθοποιός Σ. Κουβαρδάς. Η παράσταση αναμένεται να έχει πρωτοποριακό και πρωτότυπο χαρακτήρα αναδεικνύοντας επίκαιρα νοήματα που διδάσκει η Ιστορία. ** Το Θεατρικό Εργαστήρι της Ειρήνης Ευαγγελάτου, άνοιξε τις πόρτες τον Οκτώβριο του Διαθέτει 4 τμήματα και το συναντάς επί της οδού Αμφίσσης 4 στο Κεφαλόβρυσο Ναυπάκτου. 19