Παναγιώτης Χαρμπής Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» Σωκράτης. Εκδόσεις Σίσυφος - Η τέχνη της ζωής

Transcript

1 Παναγιώτης Χαρμπής Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» Σωκράτης Εκδόσεις Σίσυφος - Η τέχνη της ζωής

2 Παναγιώτης Χαρμπής 2013

3 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. ΠΡΟΛΟΓΟΣ 2. Ενότης πρώτη 3. Η Ελλάδα ως έθνος και κράτος 4. Κωνστ/νος Καραμανλής 5. Παπανδρέου 6. ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΤΗΤΑ 7. Ελλην. Ιστορία- πτώση Βυζαντίου 8. Τουρκοκρατία 9. Βυζάντιο 10. Ελλάδα υπό των Πατριαρχών 11. Ελληνισμός από την άλωσιν στην Απελευθέρωση 12. Κοινότητες των Ελλήνων 13. Κλέφτες και Αρματωλοί 14. Σούλι- Μάνη 15. ΕΝΟΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗ 16. Το ταξείδι στην Ελλάδα 17. Ανάλυση 18. Το αυτό 19. Μελαγχολία- Κατάθλιψη 20. ΣΥΝΤΑΓΜΑ- ΠΑΡΓΑ 21. Ο Γιάννης 22. Οι Έλληνες 23. Η ομάδα των μαθητών Δανών 24. Ευτυχία- Λάκης 25. Λευτέρης

4 26. Ελιά και ο ρόλος της στην Κρίση 27. Καπετάν- Νικόλας 28. Το νησί των Φαιάκων 29. Άγιος Σπυρίδων 30. Άι Γιάννης Ζορμπάς 31. Ελιά το ιερόν δένδρον 32. ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ 33. Συγκομιδή 34. Τζόγος ενώνει φασίστες- κομμουνιστές 35. Το ατύχημα 36. Σύνταγμα 37. ΕΝΟΤΗΣ ΤΡΙΤΗ 38. Παιδική ηλικία- βιώματα 39. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ 41. ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ 42. Ο Φώτης, το Βόδι Απριλίου ΕΛΛΑΔΑ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 45. ΕΝΟΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 46. Τάκης Μπαζούκας 47. Ο Μάνος 48. Ο Άρης 49. Βασίλης 50. Ο Παύλος 51. Αλεξανδρινός 52. Ο Καβάτζας

5 53. Σόλων ο Γιουγκοσλάβος 54. Ο Φίλιππας 55. ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ 56. 5Η ΕΝΟΤΗΤΑ 57. Το πρώτο Αρχέτυπο, ο Μπαζούκας 58. Το δεύτερο Αρχέτυπο, ο Μάνος 59. Το τρίτο Αρχέτυπο, ο Άρης 60. Το τέταρτο Αρχέτυπο, Αλέξης 61. Το πέμπτο Αρχέτυπο, Βασίλης 62. Το έκτο Αρχέτυπο, Παύλος 63. Το έβδομο Αρχέτυπο, Καβάτζας 64. 5Η ΕΝΟΤΗΤΑ 65. ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 66. ψυχοσύνθεση του ελληνικού πνεύματος προτάσεις για την έξοδο

6 (Φωτογραφία: Το ιερό δέντρο του Μαντείου της Δωδώνης, Ελλάδα) Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Πρόλογος Όλα ήταν προσχεδιασμένα και απλώς ανέμεναν τον χρόνον και την στιγμήν για να τα εφαρμόσουν. Η Ελλάδα έπεσε θύμα μιας διεθνούς συνωμοσίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η Γερμανία, το Εβραϊκό Κεφάλαιο και το Δ.Ν.Τ. συνέπραξαν και συνεργάσθηκαν ώστε από κοινού να παγιδεύσουν την Ελλάδα και να την οδηγήσουν σε χρεοκοπία και πτώχευση και να τα πάρουν όλα (για μία δραχμή) ή ένα ευρώ. Αυτή ήταν η κυρίαρχη αντίληψη των Ελλήνων τον Ιούνιο του 2011 όταν

7 προσπαθούσαμε να συλλάβουμε και να προσεγγίσουμε την κρίση που μάστιζε τη χώρα και απασχολούσε καθημερινώς όλα τα δελτία ειδήσεων της Ευρώπης. Δεν μπορώ να πω, σε αντίθεση με τους μαθητές μου, ότι αυτή η λαϊκιστική αντίληψη με εξέπληξε διότι το φαινόμενο της συνωμοσιολογίας και η ταυτόχρονη αποποίηση ευθυνών είναι σύμφυτο με τον χαρακτήρα των Ελλήνων. Κείνο όμως που με συνεκλόνισε ήταν, ότι παρά του ότι βρίσκονταν στο χείλος του γκρεμού δεν συναισθάνονταν και δεν γνώριζαν τις συνέπειες της κατάρρευσης, και αντιθέτως επιδίδονταν σε μια αυτοκαταστροφική ηδονιστική μανιακή συμπεριφορά. Παραιτημένοi αυτομαστιγώνονταν και πίναν τον θάνατο σε δόσεις, θεωρώντας κατ αυτόν τον τρόπον ότι υπερέβαιναν την πραγματικότητα με το να κλείνουν τα μάτια τους. Η πραγματικότητα και το πως αντιδρούσαν οι Έλληνες σε συνθήκες κατάρρευσης ήταν άκρως ανατριχιαστική και ασύλληπτη διότι υπερέβαινε και την πιο αρρωστημένη φαντασία και όπως θα δείτε αργότερα δεν με άφησε ανέπαφο. Πριν κατεβούμε στην Ελλάδα από την Δανία προχωρήσαμε στον διαχωρισμό 4 περιφερειών ώστε μελετώντας τις αντίστοιχες συμπεριφορές και νοοτροπίες να μπορέσουμε να εξάγουμε κάποια κοινά χαρακτηριστικά και να δούμε συμπερασματικά το πώς επιδρά η κρίση στον ψυχισμό των Ελλήνψν και πώς αντιδρούν σε αυτήν. Η πρώτη φυσικά κατηγορία ανήκει στην Αθήνα που ως υδροκέφαλον τέρας θα πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα. Στην δεύτερη κατηγορία εντάξαμε την Ήπειρο λόγω της μορφολογίας του εδάφους (80% άγονα βουνά) όπου η μετανάστευση από αρχαιοτάτων χρόνων προσέφερε την λύση έναντι της φτώχειας και επιπλέον ήταν τόπος γεννήσεώς μου. Στην 3 η και 4 η κατηγορία επιλέξαμε τον τουρισμό μέσα από 2 διαφορετικές εικόνες πραγματικότητας που άρχισαν να αναπτύσσονται και να εξελίσσονται το ίδιο έτος, το Οπωσδήποτε η πρώτη εξ αυτών το νησί των Φαιάκων ήταν γνωστό εκτός της Αρχαιότητας και κατά την δεκαετίαν του 1930 στον παγκόσμιο λογοτεχνικό κόσμο (Ντάρελ- Χ. Μύλλερ) όμως στην βιομηχανία του τουρισμού εισήλθε αργότερα και εντάχθηκε δυναμικά με τεράστια επιτυχία στα λεγάμενα τουριστικά πακέτα (πτήσεις τσάρτερς) από το Η τέταρτη κατηγορία εκεί δίπλα στο Σούλι οι εναπομείναντες περήφανοι πολεμιστές Αρβανίτες ενώθηκαν με το πρώτο πατριαρχικό φύλο τους Δωριείς και

8 οικοδόμησαν μια μικρή παραθαλάσσια πόλη των κατοίκων, την Πάργα. Δεν γνωρίζουμε εάν το μικρό μέγεθος απομάκρυνε την Τουριστική Βιομηχανία ή εάν ο ντόποιος πληθυσμός την απέπεμψε. Η ουσία όμως είναι ότι η μικρή Πάργα αναπτύχθηκε κατά ένα τρόπον ομόρροπα και οικολογικά προς την φύσην και το περιβάλλον τους. Όσο για το γιατί επέλεξα το έτος 1958 ο λόγος είναι ότι τότε δημιουργήθηκε το <Mediterane Clamp< (γυμνιστών) από Γάλλους σε 3 μέρη της Ελλάδας: την Κέρκυρα- την Πάργα- και την Ρόδο και ξεσήκωσε στην Ελλάδα σάλοοργή- αγανάκτηση- αποδοχή- περιέργειαν και διχογνωμίες έντονης πολεμικής αντιπαλότητας. Το οδοιπορικόν αυτό των 4 σημείων αποτελεί την δεύτερην ενότητα του θέματος η Ελλάδα σε κρίση. Το όλον θέμα συμπεριλαμβάνει συνολικά 5 ενότητες διαφορετικού περιεχομένου και ύλης. Η πρώτη ενότητα αφορά την πολιτικο-κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα από το 1940 και εντεύθεν. Η Τρίτη ενότητα εμπεριέχει την προσωπικήν μου αντίληψη και βιώματα των ανωτέρω γεγονότων από το 1950 έως σήμερα. Η τέταρτη ενότητα αφορά υπαρκτά πρόσωπα τα οποία αντιστάθηκαν ολοκληρωτικά στις συνθήκες διαφθοράς, συμβιβασμού, δουλοπρέπειας και πλήρωσαν ακριβά το τίμημα και τις συνέπειες. Η πέμπτη και τελευταία ενότητα είναι συνθετική των 4 προηγούμενων. Μέσα από θέσεις- αντιθέσεις των ανθρώπων στην κοινωνία δημιουργούνται συγκεκριμένα αρχέτυπα τα οποία διακατέχονται από μία ωρισμένη συμπεριφορά και νοοτροπία την οποία αποκαλούμε ψυχοσύνθεση. Αυτή η ψυχοσύνθεση είναι η ταυτότητα του καθενός μας και εάν την τοποθετήσουμε σε συλλογικά πλαίσια, τοπικιστικά, ανθρωπιστικά, λαογραφικά, εθνικά μορφοποιείται σε πνεύμα. Το πνεύμα ενός λαού είναι συγκεκριμένα σύμβολα τα οποίααντιπροσωπεύουν κανόνες και ηθικές αξίες και τα οποία δημιουργούν είδωλα προς μίμησην ή αποφυγήν. Το Ελληνικό πνεύμα δημιουργήθηκε από τον Όμηρον όπου ο ανθρωπομορφισμός των Ολύμπιων θεών είναι η πρώτη ψυχολογική ανάλυση του ανθρώπου. Προσέδωκαν στους θεούς ανθρώπινα χαρακτηριστικά και ιδιότητες σε αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη όπου ο θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ εικόνα και ομοίωσην του. Ο Όμηρος δεν κατέγραψε μόνον την συμπεριφορά των Αρχέτυπων αλλά

9 προσέφερε ταυτόχρονα με την αιτίαν και την λύση στα προβλήματά των. Τα Ομηρικά έπη πλούσια εξιστορώντας τις ιστορίες των Ηρώων δημιουργούν ένα κόσμο ανεπανάληπτο και αξεπέραστο Ο τύραννος των Αθηνών Πεισίστρατος για να τα διατηρήσει οδηγήθηκε στην καθιέρωση της γραφής της ελληνικής γλώσσας. Δημιουργούνται έκτοτε μερικά ερρωτήματα. 1. Εάν το πνεύμα του Ομήρου το οποίον είναι Οικουμενικόν και όχι πατριωτικόν διατηρείται έως τις μέρες μας; 2. Εάν άλλαξε χαρακτήρα λόγω των κοινωνικοϊστορικών εξελίξεων και πότε συνέβη αυτό; 3. Μήπως πήρε τον δρόμο της εξαφάνισης όπως συνέβη με άλλους αρχαίους πολιτισμούς των Ίνκας, Βαβυλωνίων, Αιγυπτίων, Περσών; 4. Μήπως το ελληνικό πνεύμα μέσα από την συνεχιζόμενη τοπικιστική αντιπαλότητα, την διαφθορά, την φαυλοκρατία, την δουλοπρέπεια έχει χαθεί προ πολλού και αυτό που ζούμε τώρα είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του; 5. Ήρθεν η ώρα να σβήσειη Ελλάδα από τον χάρτη και τυπικά γιατί δεν έχει λόγο ύπαρξης πια!!! 6. Πώς θα επέλθει η κατάρρευση; 1. Με αιματοχυσίες, πχ. ξανά εμφύλιος; 2. Με επανάσταση ή εξέγερση εναντίον κάποιου εχθρού; 3. Αναίμακτα όπως επί Γκορμπατσώφ συνετελέσθη η κατάρρευση της υποτιθέμενης Σοβιετικής Ένωσης; Για να απαντήσουμε σε όλα αυτά τα ερρωτήματα θα χρειασθεί τόλμη, ανάληψη ευθυνών των λαθών, παρρησία προς ανακάλυψην της χαμένης τιμής και της ελευθερίας. Το βιβλίο δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις πολιτικές- οικονομικές. Αντιθέτως σε αυτό το επίπεδο έχει μηδενικές προτάσεις και πλήρη άγνοια. Ο στόχος του βιβλίου είναι το πως:

10 1. Θ αποδεχθείτε την κρίσην χωρίς αποποίησην ευθυνών και ταυτοχρόνως ενοχοποίησην τρίτων. 2. Συμφιλίωση με τις αμαρτίες άλλων και ημών διότι είναι ανθρώπινο να σφάλλει κανείς. 3. Συγχώρεση των υπευθύνων δια την δικήν μας βελτίωση και προσωπική ανάπτυξη 4. Όσοι όλα τ ανωτέρω χρόνια της κρίσης διήγαγον βίον ενάρετον και αγαθόν, αυτά τα άτομα είναι που δεν φοβούνται την κρίσην και αυτό θα αναζητήσουμε 5. Να αναχαιτίσουμε την μαύρην απελπισίαν στα όρια της μελαγχολίας, να μην πέσουμε στην κατάθλιψη, μιζέρια- αυτοκτονίες. 6. Τίποτα δεν χάθηκε. Αυτό που συνέβη είναι το τέλος της διαφθοράς, της απληστίας, της ραδιουργίας, της μεγαλομανίας, η οποία αποτελεί συστατικόν στοιχείον του κάθε ανθρώπου και ίσως λίγο πιο πολύ των Ελλήνων. 7. Η μετάλλαξη και η μεταμφίεση της αρνητικής πλευράς ως θετικόν σημείον προβολής εικόνων και συμβόλων. 1. Η κλοπή να μην θεωρείται ως επίδειξη μαγκιάς και αντρισμού από τους διαχειριστές της εξουσίας διότι ο νόμος ισχύει για όλους και είναι ανήθικη και παράνομη. 2. Να μην αφήνετε, οι πολιτικοί και διαχειριστές της εξουσίας, τον λαό να πληρώνει για τις κλοπές σας (Μαζί τα φάγαμε) 3. Η δανειοδότηση πρέπει κάποτε να σταματήσει διότι δεν μπορούμε να ζούμε για να ξεπληρώνουμε τους τόκους των τόκων. 4. Εάν όντως πιστεύετε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πονηρούς σκοπούς τότε μην πέφτετε εκλιπαρώντας στα γόνατα για την σωτηρίαν σας (δάνεια) ή εθελοτυφλείτε ή λέτε ψέμματα. 5. Η αναξιοπιστία βασίζεται στην παθητικότητα, στην έλλειψη πρωτοβουλιών και στην αποποίηση ευθυνών. Όλα αυτά τα ανωτέρω πρέπει να τ αποδεχθούνε οι διαχειριστές της εξουσίας διότι αποτελούν πραγματικότητα, άρα ωφελούν κατάρες, κραυγές και οδυρμοί εναντίον τρίτων.

11 Η αποδοχή αυτών των αρνητικών (σημείων) ανοίγει αυτομάτως και δρομολογεί νέες αξίες και έννοιες, οι οποίες καθιερώθηκαν από το 1789 κατά την Γαλλικήν Επανάστασην (Αστικήν) αλλά δυστυχώς υπάρχουν μόνον ως ευχολόγια, τυπικά σ εμάς. Από το 1821 και πιο συγκεκριμένα από το 1826 η Ελλάδα με την βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων αποτίναξε τον τουρκικό ζυγό 400 χρόνων και απελευθερώθηκε ως έθνος. Η αναδιοργάνωση όμως των διάφορων κοινωνικών ομάδων από ενιαίαν διοίκησην και η δημιουργία του ελληνικού κράτους ουδέποτε προχώρησε σ ένα συγκεκριμένο σχήμα και μορφή. Γιατί; Όταν η Ευρώπη μέσω της Οικουμενικότητας του ελληνικού πνεύματος προχωρούσε στην Αναγέννηση αποχαιρετώντας νικηφόρα τον σκοταδισμό του Μεσαίωνα τί συνέβη κατά την ίδια περίοδο στην Ελλάδα μετά των πτώση του Βυζαντίου; Εάν η Ευρώπη ανέσυρε από την λήθη 1000 χρόνων το Ελληνικό πνεύμα γιατί όχι και εμείς μετά από 400 χρόνων που στο κάτω κάτω της γραφής δικό μας είναι και το γνωρίζουμε από τα γεννοφάσκια μας. Είναι κωμικοτραγικό το γεγονός ότι παντού σ όλον τον κόσμο η παγκοσμιοποίηση έχει εγγείρει πάθη, αντιδράσεις, διαδηλώσεις και στην Ελλάδα διεκδικούμε και προσπαθούμε να καθιερώσουμε βασικές αρχές περί νόμων, ηθικής και λειτουργίας του κράτους που υφίσταται 200 χρόνια τώρα εν λειτουργία σ όλη την Ευρώπη. (Η Βιομηχανική Επανάσταση) Πώς θα μπορέσει να συλλάβει κανείς το πρόβλημα στην Ελλάδα όταν η μεταμοντέρνα κοινωνία μετά το 1980 έχει λάβει μια νέα μορφή. Είναι δ Μιλάμε για 2 διαφορετικά ανισόπεδα επίπεδα. Το κράτος πρόνοιας δεν είναι πανάκεια όπως οραματίζονται και φαντασιώνονται οι Έλληνες, διότι υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι για να ευτυχήσει ο άνθρωπος στην εποχή των χημικών και των κομπιούτερ ή ακόμη και να δυστυχήσει. Εδώ οι Έλληνες διαθέτουν ένα όπλο που εάν το χειρισθούν καλώς μπορούν από τον Άδη να επανέλθουν στην ζωή με τις χαρές και τις λύπες. Να συνθέσουν μία νέα ραψωδία όπου ο νόμος δεν είναι ο συνδετικός κρίκος του κράτους αλλά ρυθμίζει την ύπαρξη των ισότιμων κοινοτήτων με την μαγεία να απλώνεται σ όλα τα μέλη χωρίς την ανάγκη κάποιου μάγου. Αυτό το άλλο το ανακάλυψε πρόσφατα εν 2004 ένας άγνωστος Γερμανός ονόματι

12 Ρεχάγκελ και το ξαναχρησιμοποίησε και απλώθηκε η μαγεία του και στεφάνωσε όλη την Ελλάδα καθ όλην την επικράτειαν. Ποιο είναι αυτό το όπλο και γιατί οι Έλληνες λησμόνησαν την χρήσην του; Είναι στο χέρι της Ελλάδας να πολεμήσει και να χτίσει την αξιοπιστίαν της στην Ευρώπη όπου και ανήκει, και δεν χρειάζεται την παροχή οικονομικών βοηθειών, διότι μπορεί να καλύψει τις οφειλές της από μόνη της. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό και μόνον, όπως το συλλαμβάνουν οι Ευρωπαίοι. Είναι πιο βαθύ και ουσιαστικό και καταδεικνύει την λάθος αντίληψη προσέγγισης και οργάνωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βασίζεται στα μεμονωμένα εθνικά συμφερόντα και όχι σε κοινοτική λογική. Η πτώχευση της Ελλάδας ποιον θα οδηγήσει σεκατάρρευση και γιατί; Την Ελλάδαν ή της Ευρωπαϊκήν Ένωσην. Αυτό είναι το θέμα μας. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να σπάσει τα αυτιστικά δεσμά της κλειστοφοβίας των Ελλήνων πώς θα δημιουργήσει τα χαρακτηριστικά του νέου Ευρωπαίου; Μέσω του γερμανικού Αρχέτυπου της σιδηράς πειθαρχίας ή του γαλλικού των λεπτών τρόπων και της ευγένειας ή θα αφήσει την πανσπερμία των εθνών να υφάνει μέσα από τις αντιθέσεις Βορρά- Νότου- Ανατόλης- Δύσης το νέο Αρχέτυπο. Ο άνθρωπος δεν θα απωλέσει την εθνικήν του ταυτότητα. Απλώς θ αποκτήσει μια νέα και αυτή θα αναγράφει Ευρώπη και μόνον και τίποτα άλλο, όπως συνέβη και στις Η.Π.Α.. Είμαστε έτοιμοι για αυτό το νέο άλμα; Αυτός είναι ο στόχος του βιβλίου να βοηθήσει όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, για να συνθέσει ένα νέο πρότυπο. Ο χρόνος είναι χρήμα και όσο και αν δεν το αγαπούμε είναι και αποτελεί (ο χρόνος και όχι το χρήμα) το οριακό στοιχείο της ύπαρξής μας διότι θέτουμε σκοπούς, διαχωρίζουμε το χθες από το αύριο και αγωνιζόμεθα για το σήμερα για να χτίσουμε την ευτυχίαν μας (ευ ζειν). (Αριστοτέλης) Χώρισα το όλο το θέμα της κρίσης σε τρία μέρη. Για να μην με κυνηγάει ο χρόνος. Το πρώτο και τωρινό βιβλίο προσπαθεί να διεισδύσει στο πάντρεμα του χριστιανισμού με τον Ελληνισμό και να φωτίσει διάφορες αυτονόητες έννοιες αναλύοντάς τες χωρίς φόβους και προκαταλήψεις. Για αυτό θεωρείται σημαντικότατο να ξεκινήσουμε την εργασίαν μας από τον Μεσαίωνα και αργότερα κατά την Τουρκοκρατία μέχρι την Ελληνική Επανάσταση.

13 Όσο για την σύγχρονη ζωή αναλύουμε την κατάσταση από την Γενιά του Πολυτεχνείου μέχρι το Το δεύτερο βιβλίο περιλαμβάνει την Ελληνική Επανάσταση και Αντίσταση των Ελλήνων κατά των δυνάμεων του άξονα και τον Εμφύλιο. (έκδοση 2014) Το τρίτο βιβλίον παρακολουθεί τα γεγονότα της σύνθεσης και δημιουργίας του ελληνικού κράτους από το 1900 μέχρι το 1940 και ασχολείται με το σήμερα από το 1990 και το τώρα. (έκδοση 2015) Τώρα το γιατί προχώρησα σε αυτήν την τριλογία και σ αυτόν τον καταχωρισμό, είναι, εκτός της δικής μου εξοικονόμησης χρόνου και μία οπτική γωνία κοινών στοιχείων τα οποία αναφύονται και θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε το ελληνικό πνεύμα. Το πρώτο βιβλίο γράφθηκε από τον Φεβρουάριο του 2012 έως τον Αύγουστο του ίδιου έτους κατά τη διάρκεια των Σαββατοκύριακων. Λίγο βιαστικά αλλά όχι επιφανειακά ή επιπόλαια διότι το ελληνικό πνεύμα είναι ο τομέας της ενασχόλησής μου και επαγγελματικά. Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η Ελλάδα ως έθνος και κράτος ΕΝΟΤΗΣ ΠΡΩΤΗ Εάν δεν υπήρχαν οι Έλληνες σήμερα ίσως θα μιλούσαμε γερμανικά. Άγγλος δημοσιογράφος παλαίμαχος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η γερμανική κυβέρνηση της κας Μέρκελ προβάλλει και απαιτεί την επιβολή ενός αρμοστή στην Ελληνική Δημοκρατία. Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Οbama πιέζει την Ευρωπαϊκή Ένωση να παρέχουν τα δάνεια ενίσχυσης προς την Ελλάδα και ν αποσοβηθεί η οικονομική κατάρρευση και η χρεοκοπία της χώρας. Η χρεοκοπία της Ελλάδας θα οδηγήσει την παγκόσμια αγορά σε ύφεση, στασιμότητα και αυτό εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για νέο παγκόσμιο Κραχ (1929). Τα λάθη της κας Μέρκελ και των συμμάχων της στην Ευρωζώνη είναι υπεύθυνα για την αποτυχία του κ. Παπανδρέου (Πρωθυπουργού της Ελλάδας). Ντάνιελ- Κον- Μπεντίτ, Πρόεδρος των Ευρωπαίων Πρασίνων.

14 Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, φοροφυγάδες, σπάταλοι, αργόσχολοι, γραφειοκράτες, κακώς της επιτράπηκε η συμμετοχή στην Ευρωζώνη. Αυτό ακούγεται σχεδόν σ όλη την Ευρώπη. Από την Γερμανία, την Σκανδιναβία, Αγγλία, Γαλλία και τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν ακούω τις ανωτέρω ανοησίες περί Ελλήνων μου έρχεται να κάνω εμετό. Οι Έλληνες παρά τη βαθυά οικονομική κρίση, που υφίστανται είναι απίστευτα γενναιόδωροι και το άκρως συγκινητικό είναι, ότι παρά παρά του ότι δεν έχουν, σου προσφέρουν και μοιράζονται πράγματα. Πιστεύω ότι οι Έλληνες επειδή είναι κοινωνικός λαός, γελάνε, διασκεδάζουν, ακούνε μουσική επιλέχθηκε από το Δ.Ν.Τ. (μετά την Νότια Αμερική και την Αφρική) και προσπαθούν μέσω της Ελλάδας «βάλουν χέρι» στην Ευρώπη. Τέλος οι Βρυξέλλες και κυρίως η Γερμανία της κας Μέρκελ αντιμετωπίζουν την χρεοκοπία ως μια ευκαιρία επίδειξης δύναμης θρυμματίζοντας την κάθε αντίσταση της Ελληνικής Κυβέρνησης δημιουργώντας έναν νέο μύθο «σιδηράς κυρίας» που προβάλλει την Γερμανία υπεράνω όλων των ισότιμων μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυταρχικά, δεσποτικά, καταπατώντας κάθε καταστατική αρχή περί ελευθερίας των κρατών μελών. Όλες αυτές οι αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες ιδέες περί Ελλάδας δημιουργούν μία τεράστια σύγχιση και ανησυχία σ όλη την Ευρώπη. Υπ αυτήν την έννοιαν και σκοπιά θα προσπαθήσω να δω τα πραγματικά γεγονότα και ν ανεύρουμε την αλήθεια και όχι ως Έλληνας πατριώτης. Το ζητούμενο είναι γιατί γίνεται τόσος θόρυβος για την Ελλάδα; Όταν και άλλες χώρες ακολουθούν τον ίδιον δρόμον της πτώσης και της συμφοράς (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία) χωρίς να γίνονται οι αντίστοιχες αναφορές και πανικοβλημμένες αντιδράσεις των Βρυξελλών. Ή μήπως κατάλαβαν το λάθος της ένταξης της Ελλάδας και προσπαθούν διογκόνωντας τα πράγματα να απαλλαγούν από την Ελλάδα δια της αποβολής απότην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τρίτον και κυριότερον Χρησιμοποιείται η Ελλάδα ως σκεύος πυγμαχίας για να εξασφαλισθούν οικονομικά συμφέροντα και οφέλη μιας χώρας και των συμμάχων της (Γερμανία- Γαλλία). Νέος άξονας εναντίον της Βρεττανίας ή Ιταλίας ή ως πειραματόζωο, κατά πόσο μπορεί ο ελληνικός λαός ν αφομοιώσει λειτουργικά την γερμανικήν σιδηράν πειθαρχίαν. Πριν να δώσω τον λόγον στις ελληνικές απόψεις περί κρίσης οφείλω και θεωρώ απαραίτητο να επισημάνω 3 θέσεις περί Ελλάδας οι οποίες είναι αντικειμενικά

15 αποδεχτές από όλες τις πλευρές. Ευρώπη και Ελλάδα 1. Η Ελλάδα δεν μπόρεσε ποτέ να προκόψει διότι ουδέποτε λειτούργησε Δημοκρατικά στην ουσίαν, αλλά συντεχνιακά, οικογενειοκρατικά εξυπηρετώντας μικροσυμφέροντα όπου η διαφθορά έπαιζε τον πρωτεύοντα και κυρίαρχον ρόλον 2. Το κράτος δεν έγινε αποδεκτό ως θεσμός ανεξάρτητος από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά λειτούργησε υπηρετικά και προς όφελος των σκοπών της εξουσίας καταπαντώντας τα δικαιώματα του πολίτη και αντιστρατεύοντας τις έννοιες της τιμής, της αξίας και της ελευθερίας. 3. Η Ηθική και η Αξιοκρατία της χώρας βασίζεται και ρυθμίζεται από το δίκαιον και την άποψην της εξουσίας διότι η μειοψηφία είναι ανίσχυρη άρα ο,τι ειπωθεί δεν λαμβάνεται υπ όψην (απολυταρχικά καθεστώτα). Στις τρεις αντίστοιχες κατηγορίες αντιστοιχούν συγκεκριμένα πρότυπα Αρχετύπων 1. Πρώτη κατηγορία Ανήκει το πρότυπο του κομματάρχη, του μεσάζοντα, του κουμπάρου, του κολλήτου και του γνωστού. Για να αποσπάσει κανείς την εύνοιαν του κυβερνώντος κόμματος πρέπει να τ έχει καλά με τον κομματάρχη του στην μικρή πόλη διότι ο βουλευτής έχει εγκατασταθεί στην Αθήνα. Άμα στο μέλλον χρειασθεί βοήθεια ο κομματάρχης θα λειτουργήσει ως μεσάζων μεταξύ αυτού και του βουλευτού για να ακουσθεί το αίτημά του και να ληφθεί ύπ όψιν. Άμα ο κομματάρχης, μεσάζων ικανοποιήσει το αίτημα του πολίτη ο τελευταίος τον αποκαλεί γνωστό και πιθανώς άμα γίνουν και κάπως φίλοι τον αποκαλεί κολλητό. Το τελευταίο γίνεται και χρησιμοποιείται ως επίδειξη δύναμης και πρόσβασης στην ίδιαν την εξουσίαν. Κατ επέκτασιν αποκτά και ο ίδιος ένας κομμάτι εξουσίας χωρίς να έχει κάνει κάτι το ιδιαίτερο. Μέχρι το υπάρχουν και οι κουμπαριές για ψηφοθηρικούς λόγους. Στη δεύτερη κατηγορία Αρχέτυπου Β ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί την κρατικήν μηχανή αναλόγως του σκοπού και λέει αδιάντροπα χωρίς κανένα αίσθημα εντροπής και εντιμότητας στον υπουργό Οικονομικών: Τσοβόλα, δώστα όλα, εννοώντας τα χρήματα του κράτους προς τους οπαδούς και

16 ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Εδώ έχουμε μία τεράστια παρανοϊκή έκρηξη απολυταρχισμού και κατάργηση κάθε δημοκρατικού νόμου και ηθικής. Άμα μας ψηφίσεις (ΠΑΣΟΚ) εμείς όχι απλώς θα κλέψουμε αλλά θα λεηλατήσουμε τα ταμεία του κράτους και θα σε ανταμείψουμε. Πρόκειται περί εγκληματικής σκέψης και ενέργειας. Στην ίδια κατηγορία της υπηρετικής κρατικής μηχανής χρησιμοποιούνται οι εκτελεστικές εξουσίες. Όταν επί παραδείγματι ένας υπουργός έχτιζε μια παράνομη βίλα σ ένα δάσος τότε με διάφορες τροπολογίες άλλαζαν τον νόμο και δεν υπήρχε κανένα αδίκημα. Η άλλη επίδειξη δύναμης από την πλευρά της εξουσίας εγένετο όταν προσπαθούσε ν αποσπάσει θετικό χαρακτήρα και κατέληγε σ ένα πόλεμο εναντίον φοροφυγάδων μικρομεσαίων επαγγελμάτων με απώτερο σκοπό να τους φοβίσει και να τους γονατίσει, ώστε να αλλάξουν στρατόπεδο και να ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές. Η τρίτη κατηγορία πρότυπου αφέντης πατέρας (φεουδάρχης) είναι συνάρτηση και αποτέλεσμα της εξουσίας από τα βάθη της υπαίθρου μέχρι την τσιμεντούπολη. Τότε πρέπει να υπαχθούν μαζί μας. Έτσι η πλειονότητα της κυβέρνησης κατέληγε σε παρανοϊκά αποτέλεσματα διότι ο κάθε νόμος έπρεπε να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της και όχι το δίκαιον και το ορθόν. Έφτιαχνε και έραβε νόμους και φυσικό αποτέλεσμα αυτής της νέας τερατώδους και βάρβαρης ηθικής είναι να δημιουργεί στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ ένα είδος φανατικής μυθοπλασίας του Ανδρέα Παπανδρέου και στους υπόλοιπους πολίτες μια παραίτηση ολικής μορφής. - Άσε δεν αλλάζει τίποτα, δεν γίνεται τίποτα, μην αγωνίζεσαι και οι άλλοι (κόμματα) τα ίδια σκατά είναι. Παρουσιάζεται μία εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη για την πολιτική και για την εξουσία για πρώτη φορά στην Νεοελληνική Ιστορία κατά την δεκαετίαν του , όταν οι πολίτες απέχουν της πολιτικής και μετατρέπουν την γοητεία της εξουσίας σε σαγήνη του θανάτου. Θ αναλύσουμε και θ εξετάσουμε βαθυά το πώς όλα αυτά επιδρούν στον ψυχισμό του ανθρώπου αργότερα γιατό τώρα αναφερόμαστε μόνο περιληπτικά και συνοπτικά. Το πώς φθάσαμε ως εδώ στην πλήρη απουσία ελπίδας και στην παραίτηση υπάρχουν 3 λόγοι αλλά ο πρώτος βασικά κυρίαρχος είναι 1) Ο πολιτισμός της Αρχαίας Ελλάδας και η γεωγραφική της θέση. Κατάφερε ως πόρτα της Ευρώπης να ελέγχει και να αναχαιτίζει τα ρεύματα των διαφόρων εισβολών της Ανατολής προς την Ευρώπην.

17 Επί παραδείγματι δεν γνωρίζουμε ποια θα ήταν η κατάσταση και η εξέλιξη σήμερα στην Ευρώπη εάν οι Πέρσες είχαν κυριεύσει την Ελλάδα (Μαραθώνας- Σαλαμίνα) και είχαν επεκταθεί στην Ευρώπη. Είδαμε ότι ο Διαφωτισμός και η Αναγέννηση στηρίχθηκαν πάνω στην Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία. Ως υποτελής λαός δεν γνωρίζουμε το ποιας μορφής ανάπτυξης θα παρουσίαζαν και επομένως είναι άγνωστο το εάν θα υπήρχε ποτέ ο Διαφωτισμός. Οι Έλληνες δηλ. πολεμούσαν για να διατηρήσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα από γενεά σε γενεά. Αυτός ήταν ο λόγος που οι εκάστοτε εισβολείς όταν διέπλεαν τα στενά του Ελλησπόντου στον Βόσπορο αντί μετά την Κωνσταντινούπολη, εισέρθουν στην Βουλγαρία και από εκεί να απλώσουν και κυριεύσουν την Κεντρική και Νότια Ευρώπη (όπως έπραξαν αργότερα οι ορδές του Αττίλα) έπαιρναν τον δρόμο προς την Αθήνα για να κατακτήσουν ένα πολεμικό λαό μ έναν άλλον πολιτισμόν. Αυτόν τον ρόλο της αναχαίτισης των Ανατολικών λαών διά μέσου της Ελλάδας διέκριναν καθαρά οι Ρωμαίοι όταν δημιουργούσαν στην θέση του Βυζαντίου την νέα Αυτοκρατορία που διήρκησε σχεδόν 1000 χρόνια. Η Ρώμη πάντα είχε πολιτικές θέσεις και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και διατηρείται έως σήμερα όπου το Βατικανό (Καθολικισμός) κατέχει ένα είδος αυτονομίας (ως κράτος εν κράτει) στην Ιταλία και διαθέτει δική του κυβέρνηση με αρχηγό και Πρόεδρο τον Πάπα. Με απλά λόγια η Ελλάδα επί Βυζαντίου ήταν η ασπίδα της Ρώμης ενάντια στην Ανατολή. Τώρα εάν μέσα από τις κοινωνικοϊστορικές εξελίξεις γεννήθηκε ένα νέο στοιχείο αυτό δεν αλλάζει ούτε μετατρέπει την θέση και την πολιτική ταυτότητα της Ελλάδας καθόλου. Το νέο στοιχείο είναι η Ορθοδοξία που είναι ουσιαστικά ο πρώτος ρυθμιστικός παράγοντας της ψυχοσύνθεσης του Έλληνα. Δημιουργείται ένα νέο ρεύμα όπου ο Ελληνισμός αφομοιώνεται λειτουργικά ή εξωστρακίζεται από την σκέψη και την ψυχή του Έλληνα και καταπατιέται και εξαφανίζεται ή διαστρεβλώνεται. Εδώ δεν θα μας απασχολήσει αυτό το ζήτημα που ταυτόχρονα είναι και ένα μεγάλο φιλοσοφικό ή θεολογικό ερρώτημα. Το θέμα μας είναι ωρισμένες παρανοήσεις ή παρερμηνείες να διευκρινίσουμε και να ρίξουμε φως σε κάποια θέματα, που έγιναν η αιτία μιας διαστρεβλωμένης άποψης που καθιερώθηκε ως κυρίαρχη άποψη ή δικαιολογία. Αυτή η άποψη που υιοθετείται από Νεορθόδοξους είναι ότι η Ελλάδα δεν να

18 μπορεί να εξελιχθεί διότι πάλλεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης και αυτός είναι ο δεύτερος ρυθμιστικός παράγων της ψυχοσύνθεσης του Νεοέλληνα. Σύμφωνα μ αυτήν την άποψη μας αρέσει το ραχάτι, η καλοπέραση, η ανευθυνότητα και η τεμπελιά διότι είμαστε Ανατολίτες και επομένως δεν μπορούμε να εκσυγχρονισθούμε ως κράτος και ως χώρα της Ευρώπης. Θα διαφωνήσουμε ριζικά με αυτήν την άποψη διότι με επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι Έλληνες δουλεύουν περισσότερο απ όλους τους λαούς της Ευρώπης. Το εντυπωσιακό της διαφοράς είναι ότι ο δεύτερος λαός μετά τους Έλληνες, οι Ιρλανδοί υστερούν και υπολείπονται των Ελλήνων 100 ώρες ετησίως. Από την άλλη πλευρά οι Ευρωπαίοι απαντούν: Ναι, δουλεύετε περισσότερο απ όλους αλλά χωρίς αποδοτικότητα διότι σας λείπει η οργάνωση και δεν μπορείτε να σχεδιάσετε και να προγραμματίσετε στόχους και στρατηγικές και τακτικές για την υλοποίηση αυτών. Φαινομενικά και λογικά έχουν δίκηο αλλά γιατί και πώς έχει επέλθει αυτή η εικόνα της διάλυσης του ελληνικού κράτους και η αποσύνθεση της κοινωνίας; Και φθάνουμε στην συνέχειαν στον τρίτον παράγοντα ρύθμισης της ψυχολογικής ταυτότητας των Ελλήνων και αυτός είναι η φοροδιαφυγή. Δεν γνωρίζουμε εάν οι Μαυρομιχαλαίοι εδολοφόνησαν τον πρώτον κυβερνήτη της χώρας Ιωάννη Καποδίστρια στο Ναύπλιο το 1830 διότι ήθελε διά του νόμου όλοι οι Έλληνες να πληρώνουν φόρους για να δημιουργήσουν κράτος ή απλώς ως νέα εξουσία που άμα επικρατούσε θα έχαναν την αυτοδυναμίαν τους στην γενέτειρά τους, Μάνη; Ανεξαρτήτως της αιτίας που ώθησε τους Μαυρομιχαλαίους στην αποτρόπαια εγκληματική πράξη, στην ουσία από το 1830 έως τώρα οι Έλληνες δεν πληρώνουν φόρους εκτός αυτών που δενμπορούν να τ αποφύγουν (π.χ. υπάλληλοι του Δημοσίου). Ομολογουμένως κανείς δεν ενθουσιάζεται με την ιδέα της φορολογίας, όμως για να μπορέσει να λειτουργήσει το κράτος ως θεσμός πρόνοιας αναγκαζόμαστε να πληρώσουμε το αναλογούν μερίδιον. Αυτή η αντιφατικότητα μεταξύ επιθυμίας και πραγματικότητας του σύγχρονου ανθρώπου στα δημοκρατικά καθεστώτα εφ όσον το άτομο αποδέχεται το κοινωνικόν σύνολον ότι προϊσταται και προέχει του ατομικού του συμφέροντος κρίνεται ως υγιής ψυχολογικά και λογική αντίδραση. Εάν όμως στο ανωτέρω δίλημμα κυριαρχήσει και επικρατήσει το ατομικόν συμφέρον σε βάρος του κοινωνικού τότε δημιουργείται μια παράπλευρη

19 κυκλοφορία που οδηγεί την κοινωνία σε μία παράλληλη οικονομική, πνευματική κατάσταση και αναφύονται παρασιτικά φαινόμενα, σήψης και διαφθοράς. Για παράδειγμα, όταν ο πολίτης 1. (θέση) αρνείται να εκπληρώσει τα φορολογικά του καθήκοντα τότε 2. (αντίθεση) το κράτος αδυνατεί να παρέχει: Α. Νοσοκομειακή περίθαλψη Β. Παιδεία ικανή και ορθή Γ. Προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιών. 3. Τότε ως σύνθεση γεννιέται το πρότυπο του διαμεσολαβητή ή του μεσάζοντα: Α. Φακελάκι στα νοσοκομεία Β Παραπαιδεία (φροντιστήρια, ιδιαίτερα) Γ. Γνωστός στις διάφορες επαφές με το κράτος για διεκπεραίωση και των πιο απλών υποθέσεων,π.χ. έκδοση διαβητήριου ή ταυτότητας. Σ αυτήν την παράπλευρη κυκλοφορία ο πολίτης πληρώνει δυσανάλογα τεράστια οικονομικά ποσά (π.χ. γνωρίζω περιπτώσεις όπου γονείς πούλησαν όλα τους τα υπάρχοντα για να εγχειρισθεί ή ο γιος ή η κόρη, μητέρα κτλ.) και επίσης υφίσταται ταυτόχρονα μια ηθική μείωση που ξεπερνά τα όρια της λογικής και λειτουργεί ως κόμπλεξ κατωτερότητας. Εάν αυτό το κόμπλεξ παγιωθεί, τότε το άτομο καθηλώνεται σ ένα παιδικό εγώ με εκδηλώσεις τραυματικής συμπεριφοράς που επιφέρει ένα άγχος κλινικής μορφής. Στην β κατηγορία της παραπαιδείας οι γονείς υφίστανται μία τρομακτική πίεση για να μπορέσουν να βοηθήσουν οικονομικά το παιδί τους, π.χ. ο πατέρας δουλεύει αντι για 7,5 ώρες 14 την ημέρα και γίνεται η εργασία του τρόπος ζωής. Το ίδιο στρες αποκτά και η μητέρα ανεξαρτήτως του χρόνου απασχόλησης της. Το καθημερινό στρες που έχει πάρει πια ολοκληρωτικά την μορφή του άγχους επιφέρει καρδιακά προβλήματα (έμφραγμα). Ποιος νομίζεται ότι χάνει πρώτος το νήμα της ζωής από τους δύο γονείς; Και γιατί; Χρειαζόμαστε την απάντηση για να αποκαταστήσουμε κάποια κοινωνικά νοήματα και έννοιες που αιώνες τώρα τις θεωρούμε δεδομένες χωρίς να μπούμε καν στον κόπο να σκεφθούμε. Επί του θέματος πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Ελλάδα είναι πατριαρχική κοινωνία. Δυστυχώς έχω αντίθετη άποψη διότι πρόκειται ουσιαστικά και αληθινά περί Μητριαρχικής κοινωνίας 100%. Εάν οι ισχυρισμοί μου αληθεύουν τότε η αποκατάσταση αλλάξει όλα τα μέχρι τώρα δεδομένα και η οπτική γωνία των πραγμάτων λαμβάνει άλλη μορφή. Το αποτέλεσμα της νέας μορφής είναι ότι η

20 αποδοχή της ηγετικής σχέσης της γυναίκας απαλλάσει τον άνδρα από το άγχος που σκοτώνει, διότι έχει επίγνωση των ορίων του (αδυναμίες) και δεν τα υπερβαίνει αλλά τα κοινοποιεί ισότιμα χωρίς φαντασίες, παιδισμούς, υπερβολικές εκρήξεις ανδρισμού και παλληκαρισμού προς την γυναίκα (όλα αυτά θα τα δούμε αναλυτικά αργότερα). Στην γ κατηγορία όπου ο γνωστός τον βοηθάει ναβγάλει άκρη στις επαφές του με το κράτος εκτός της ηθικής του αξίας αρχίζει να χάνει την εμπιστοσύνη στην κριτική του ικανότητα και κατά κάποιον τρόπο ιδιωτεύει, κλείνεται στον εαυτό του και γίνεται ή εντελώς υποχείριο του γνωστού ή παντογνώστης επιδειξίας του καφενείου. Αυτό το παράπλευρο σύστημα παρασιτολογίας που βασίζεται στον φόβο της εξουσίας από ένα σημείο και έπειτα δραστηροποιείται ανεξάρτητα από τις επιταγές της εξουσίας και μορφοποιείται ως αυτοδύναμος μηχανισμός και ανεξέλεγκτος και θα το ονομάσουμε Παρακράτος. Το παρακράτος τώρα όμως αλλάξει ρόλο και θέτει όρουςκαι η επίσημη εξουσία που το γέννησε και το συντήρησε για χρόνια, τώρα γίνεται υποχείρια και υπόδουλή του και αυτή είναι η παράνοια που επικρατεί χρόνια τώρα στην Ελλάδα. Δεν είναι η εκάστοτε κυβέρνηση εξουσία αλλά το παρακράτος είναι αυτό που διοικεί, δυστυχώς. Ο κομματάρχης, ο μεσάζων, ο γνωστός όσο και αυτό φαίνεται περίεργο και ακατανόητο και θα σας παραθέσω ένα παράδειγμα με στόχο την προηγούμενη σχέση πολίτη- κράτους. 1. (θέση) Ο φοροδιαφυγάς γλύφει τον κομματάρχη για να βολέψει τον γιον του (κόρη του) στο αδύναμο κράτος, παρά του ότι ο ίδιος φοροδιαφεύγει 2. (αντίθεση) Ο βουλευτής αποδέχεται και λυγίζει στο τέλος στις πιέσεις του κομματάρχη για πρόσληψη υπαλλήλου παρά του ότι γνωρίζει ότι το κράτος δεν χρειάζεται προσωπικό και ούτε μπορεί να τους πληρώσει 3. (σύνθεση) Από πού το κράτος θα βρει τα χρήματα για να εκπληρώσει τιςυποχρεώσεις του προς τους υπαλλήλους για να μην καταλήξουμε στη χρεοκοπία; Θα τα δανεισθεί. Το περίεργο και συνάμα παράλογο είναι ότι κανείς δεν σκέφτεται ότι αυτός ο ατελεύτητος δανεισμός του ελληνικού κράτους είναι μία πληγή που πυορροεί και λειτουργεί ως καρκίνωμα στην κοινωνία, διότι ζούμε και δουλεύουμε για να ξεπληρώσουμε τους τόκους των δανείων του Συμπέρασμα είμαστε χρεομένοι για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας και δυστυχώς