ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ. Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ. για τις µεταφορές αποβλήτων

Transcript

1 ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ Βρυξέλλες, COM(2003)379 τελικό 2003/0139 (COD) Πρόταση ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για τις µεταφορές αποβλήτων (υποβληθείσα από την Επιτροπή)

2 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για τις µεταφορές αποβλήτων... 1 ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ Εισαγωγή ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΝΟΜΙΚΗ ΒΆΣΗ ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ Στόχοι Κύρια στοιχεία Το συνολικό διαδικαστικό πλαίσιο της πρότασης Κυριότερες αλλαγές στη δοµή του κανονισµού Κυριότερες αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά το πεδίο εφαρµογής και τους ορισµούς - Τίτλος Ι Κυριότερες αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά µεταφορές εντός της Κοινότητας - Τίτλος ΙΙ Κυριότερες αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά µεταφορές εντός των κρατών µελών - Τίτλος ΙΙΙ Κυριότερες αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά εξαγωγές από την Κοινότητα και εισαγωγές σε αυτήν - Τίτλοι IV, V και VΙ Κυριότερες αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά άλλες διατάξεις - Τίτλος VII ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΠΛΕΥΡΈΣ ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΙΕΘΝΕΊΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΝ ΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ για τις µεταφορές αποβλήτων

3 ΤΙΤΛΟΣ I ΠΕ ΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ ΤΙΤΛΟΣ ΙΙ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ Ή ΜΕ ΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΜΕΣΩ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΙΤΛΟΣ ΙΙΙ ΜΕΤΑΦΟΡΈΣ ΕΝΤΌΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΏΝ ΜΕΛΏΝ ΤΙΤΛΟΣ ΙV ΕΞΑΓΩΓΈΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΟΙΝΌΤΗΤΑ ΣΕ ΤΡΊΤΕΣ ΧΏΡΕΣ ΤΙΤΛΟΣ V ΕΙΣΑΓΩΓΈΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΌΤΗΤΑ ΑΠΌ ΤΡΊΤΕΣ ΧΏΡΕΣ ΤΙΤΛΟΣ VI ΙΑΜΕΤΑΚΌΜΙΣΗ ΜΈΣΩ ΤΗΣ ΚΟΙΝΌΤΗΤΑΣ ΑΠΌ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΡΊΤΕΣ ΧΏΡΕΣ ΤΊΤΛΟΣ VII ΆΛΛΕΣ ΙΑΤΆΞΕΙΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IB ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ III ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IV ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IV A ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VI ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VII ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VIII ΠΑΡΑΤΗΜΑ ΙΧ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Χ

4 ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η Κοινότητα θέσπισε µέτρα για την επιτήρηση και τον έλεγχο των µεταφορών αποβλήτων το 1984, µε την οδηγία 84/631/ΕΟΚ της 6ης εκεµβρίου Η οδηγία άρχισε να εφαρµόζεται από την 1η Οκτωβρίου 1985 και κάλυπτε τις µεταφορές επικίνδυνων αποβλήτων βάσει της οδηγίας, απαιτείτο προηγούµενη κοινοποίηση προς τις ενδιαφερόµενες χώρες, δίδοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να προβάλουν αντιρρήσεις για µια συγκεκριµένη µεταφορά. Η οδηγία 84/631/ΕΟΚ τροποποιήθηκε από την οδηγία 86/279/ΕΟΚ του Συµβουλίου της 12ης Ιουνίου , µε την οποία εισήχθησαν συµπληρωµατικές διατάξεις, µε σκοπό να βελτιωθεί η παρακολούθηση των εξαγωγών αποβλήτων από την Κοινότητα. Στη συνέχεια, σύµφωνα µε την ανάλογη διαδικασία επιτροπής, η Επιτροπή ενέκρινε διάφορες τεχνικές τροποποιήσεις των εν λόγω οδηγιών 3. Το 1990, κατόπιν των διεθνών εξελίξεων στο πλαίσιο της Σύµβασης της Βασιλείας και του ΟΟΣΑ, η Επιτροπή υπέβαλε την πρόταση 4 για τον ισχύοντα κανονισµό (ΕΟΚ) αριθ. 259/93 της 1ης Φεβρουαρίου 1993 σχετικά µε τις µεταφορές αποβλήτων. Κρίθηκε αναγκαία η θέσπιση κανονισµού παρά οδηγίας, ώστε να εξασφαλιστεί ταυτόχρονη και εναρµονισµένη εφαρµογή σε όλα τα κράτη µέλη. Η µεταφορά στην εθνική νοµοθεσία και η εφαρµογή των οδηγιών του 1984 και 1986 καθυστέρησε, εποµένως, σηµαντικά ή δεν έλαβε διόλου χώρα σε ορισµένα κράτη µέλη. Ο κανονισµός του 1993 ετέθη σε ισχύ στις 9 Φεβρουαρίου 1993 και σε εφαρµογή από τις 6 Μαΐου Από τότε, έχουν γίνει τεχνικές τροποποιήσεις µέσω της ανάλογης διαδικασίας επιτροπής ΕΕ L 326, , σ. 31. ΕΕ L 181, , σ 13. Στην οδηγία 84/631/ΕΟΚ του Συµβουλίου της : Οδηγία 85/469/ΕΟΚ της Επιτροπής της , ΕΕ L 272, , σ. 1 και οδηγία 86/121/ΕΟΚ του Συµβουλίου της , ΕΕ L 100, , σ. 20. Στην οδηγία 86/279/ΕΟΚ του Συµβουλίου της : Οδηγία 87/112/ΕΟΚ της Επιτροπής της , ΕΕ L 48, , σ. 31. COM(90) 415 τελικό, 26 Οκτωβρίου Συγκεκριµένα, οι εξής: 1) Απόφαση 94/721/ΕΚ της Επιτροπής της , ΕΕ L 288, , σ ) Απόφαση 96/660/ΕΚ της Επιτροπής της , ΕΕ L 304, , σ ) Κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 120/97 του Συµβουλίου της , ΕΕ L 22, , σ ) Απόφαση 98/368/ΕΚ της Επιτροπής της , ΕΕ L 165, , σ ) Κανονισµός (ΕΚ) 2408/98 της Επιτροπής της , ΕΕ L 298, , σ ) Απόφαση 1999/816/ΕΚ της Επιτροπής της , ΕΕ L 316, , σ ) Κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 2557/2001 της Επιτροπής της , ΕΕ L 349, , σ. 1. Επίσης, καθιερώθηκε έγγραφο παρακολούθησης, µε την απόφαση της Επιτροπής της , ΕΕ L 310, , σ. 70, και συµπληρωµατικό ερωτηµατολόγιο υποβολής αναφοράς, µε την απόφαση 1999/412/ΕΚ της Επιτροπής της , ΕΕ L 156, , σ

5 2. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ Νοµική υποχρέωση Η Σύµβαση της Βασιλείας της 22ας Μαρτίου 1989 για τον έλεγχο της διασυνοριακής διακίνησης επικίνδυνων αποβλήτων και της διάθεσής τους, όπως τροποποιήθηκε 6, και η απόφαση του ΟΟΣΑ C(92)39/final για τον έλεγχο της διασυνοριακής διακίνησης αποβλήτων προοριζοµένων για εργασίες ανάκτησης, όπως τροποποιήθηκε, είναι οι βασικοί πυλώνες του κανονισµού του Οι πρόσφατες εξελίξεις στο πλαίσιο της Σύµβασης της Βασιλείας, και συγκεκριµένα η έγκριση δύο λεπτοµερών καταλόγων αποβλήτων ως νέων παραρτηµάτων VIII και ΙΧ της Σύµβασης, τον Νοέµβριο του 1998, απετέλεσαν το κίνητρο για να αναθεωρήσει ο ΟΟΣΑ την απόφασή του 1992, ώστε να εναρµονίσει τους καταλόγους και ορισµένες άλλες απαιτήσεις µε τη Σύµβαση της Βασιλείας. Η αναθεώρηση αυτή κατέληξε στην έγκριση της απόφασης του Συµβουλίου του ΟΟΣΑ C(2001)107 της 14ης Ιουνίου Προκειµένου να εφαρµοστεί αυτή η τροποποιηµένη απόφαση στην Κοινότητα, έχει καταστεί νοµικώς απαραίτητη η αναθεώρηση του κανονισµού. Στα συµπεράσµατα του Συµβουλίου 8, βάσει των οποίων επιτρέπεται στα κράτη µέλη να ψηφίσουν εξ ονόµατος της Κοινότητας υπέρ της τροποποιηµένης απόφασης του ΟΟΣΑ, όπως περιλαµβάνεται στο έγγραφο του ΟΟΣΑ C(2001)107, δηλώνεται ότι η εν λόγω απόφαση θα είναι δεσµευτική για τα κράτη µέλη και την Κοινότητα µόνον όταν ολοκληρωθούν οι απαραίτητες κοινοτικές διαδικασίες. Η Κοινότητα έχει άρα τη νοµική υποχρέωση να αναθεωρήσει τον ισχύοντα κανονισµό, προκειµένου να εφαρµόσει την αναθεωρηµένη απόφαση του ΟΟΣΑ 9. Ευκαιρία για βελτιώσεις Από τότε που ετέθη σε ισχύ ο κανονισµός (ΕΟΚ) αριθ. 259/93 του Συµβουλίου, έχουν ανακύψει διάφορες δυσκολίες όσον αφορά την εφαρµογή, τη διοικητική διαχείριση και την επιβολή του. Τα προβλήµατα αυτά έχουν συζητηθεί µε τα κράτη µέλη και τους ενδιαφεροµένους από το Υπό το φως των συζητήσεων αυτών, κρίθηκε αναγκαία η αναθεώρηση του κανονισµού. Η νοµικώς απαιτούµενη αναθεώρηση αποτελεί επίσης ευκαιρία να αντιµετωπιστούν ζητήµατα, επιπλέον εκείνων που απορρέουν άµεσα από την Την 1η Φεβρουαρίου 1993, το Συµβούλιο ενέκρινε τη Σύµβαση της Βασιλείας εξ ονόµατος της Κοινότητας, βλ. απόφαση 93/98/ΕΟΚ του Συµβουλίου, ΕΕ L 39, , σ. 1. Απόφαση του Συµβουλίου του ΟΟΣΑ C(2001)107 final σχετικά µε την αναθεώρηση της απόφασης C(92)39/final για τον έλεγχο της διασυνοριακής διακίνησης αποβλήτων προοριζοµένων για εργασίες ανάκτησης. Στις 28 Φεβρουαρίου 2002, εγκρίθηκε από το Συµβούλιο προσθήκη στην απόφαση αυτή, C(2001)107/ADD1, στην οποία περιλαµβάνονται τα έγγραφα κοινοποίησης και µεταφοράς και οι οδηγίες για τη συµπλήρωσή τους. Τέλος, η προσθήκη ενσωµατώθηκε στην απόφαση ως τµήµα C του προσαρτήµατος 8 και το πλήρες κείµενο της απόφασης εκδόθηκε τον Μάιο του 2002 ως C(2001)107 final. Βλ. συµπεράσµατα του Συµβουλίου στο έγγραφο 9458/01, που εγκρίθηκε την 1η Ιουνίου Τα συµπεράσµατα του Συµβουλίου της 1ης Ιουνίου 2001 αναφέρουν περαιτέρω ότι, µετά την ολοκλήρωση των αναγκαίων κοινοτικών διαδικασιών, η Επιτροπή θα υποβάλει δήλωση στον ΟΟΣΑ, αναφέροντας ότι έχουν ολοκληρωθεί οι κοινοτικές διαδικασίες για την εφαρµογή της απόφασης του ΟΟΣΑ του

6 εφαρµογή της τροποποίησης του ΟΟΣΑ, και να επιδιωχθεί νοµική σαφήνεια επί των ζητηµάτων αυτών. Πρόθεση της Επιτροπής ήταν επίσης να τείνει προς µέγιστη συνολική εναρµόνιση στον τοµέα των µεταφορών αποβλήτων, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο ο συνολικός σκοπός της προστασίας του περιβάλλοντος. Συνεπώς, η εφαρµογή των διατάξεων και των αρχών της Σύµβασης της Βασιλείας αποτελεί επίσης θέµα προτεραιότητας στην πρόταση. Τέλος, ο κανονισµός αναδιαρθρώθηκε και ευθυγραµµίστηκε, ώστε να παρουσιάζεται αποτελεσµατικότερα η λογική των υποχρεώσεών του και άρα να επιτυγχάνεται µεγαλύτερη σαφήνεια. 3. ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ Ο πρωταρχικός στόχος του κανονισµού του 1993 είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Αυτός ο κύριος στόχος έχει διατηρηθεί στη νέα πρόταση, της οποίας η νοµική βάση είναι εποµένως το περιβάλλον, το άρθρο 175 της συνθήκης ΕΚ. Αυτό συµβαδίζει µε την απόφαση του Συµβουλίου να βασίσει τον κανονισµό (ΕΟΚ) αριθ. 259/93 του Συµβουλίου στο άρθρο 130Σ (τώρα άρθρο 175) και µε την απόφαση του Ευρωπαϊκού ικαστηρίου στην υπόθεση C-187/93, στην οποία επιβεβαιώθηκε ότι ο κανονισµός ορθώς βασίστηκε στο άρθρο 130Σ και όχι στο άρθρο 100 (τώρα άρθρο 94, εσωτερική αγορά). Ωστόσο, όσον αφορά τις διατάξεις των τίτλων IV, V και VI σχετικά µε τις εξαγωγές από την Κοινότητα, τις εισαγωγές στην Κοινότητα και τη διαµετακόµιση µέσω της Κοινότητας από και προς τρίτες χώρες, µπορεί να υποστηριχτεί ότι αυτοί είναι κανόνες που αποσκοπούν στην επίτευξη συνολικού και γενικού περιβαλλοντικού στόχου, όντας ταυτοχρόνως κανόνες που αφορούν το διεθνές εµπόριο εποµένως, οι περιβαλλοντικοί κανόνες ισχύουν επίσης και για το εµπορικό καθεστώς και ως εκ τούτου συνδέονται µε αυτό. Άρα, η νοµική βάση όσον αφορά τις συγκεκριµένες διατάξεις αυτών των τριών τίτλων είναι το άρθρο 133 της συνθήκης ΕΚ. 4. ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ 4.1. Στόχοι Όπως ήδη περιγράφεται στο σηµείο 2, η πρόταση έχει τέσσερις κύριους στόχους: Εφαρµογή στην κοινοτική νοµοθεσία της απόφασης του Συµβουλίου του ΟΟΣΑ C(2001)107 της 14ης Ιουνίου Αντιµετώπιση των προβληµάτων που ανέκυψαν κατά την εφαρµογή, τη διοικητική διαχείριση και την επιβολή του κανονισµού του 1993 και επίτευξη µεγαλύτερης νοµικής σαφήνειας. Επιδίωξη συνολικής εναρµόνισης στον τοµέα των διασυνοριακών µεταφορών αποβλήτων. Βελτίωση της δοµής των άρθρων του κανονισµού. 6

7 Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, µε την αναθεώρηση τροποποιούνται διάφορα τµήµατα και πλευρές του κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 259/93 του Συµβουλίου. Στις τροποποιήσεις περιλαµβάνονται: Αλλαγές στη δοµή του Αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά τους ορισµούς και αποσαφήνιση του πεδίου εφαρµογής του (Τίτλος Ι) Αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά τις διαδικασίες που εφαρµόζονται για τις µεταφορές αποβλήτων (Τίτλοι II-VI): -µεταξύ κρατών µελών (Τίτλος ΙΙ) - εντός των κρατών µελών (Τίτλος ΙΙΙ) - για εξαγωγές από την Κοινότητα και εισαγωγές στην Κοινότητα (Τίτλοι IV, V και VI) Αλλαγές σε άλλες διατάξεις του κανονισµού (Τίτλος VII) Κύρια στοιχεία Το συνολικό διαδικαστικό πλαίσιο της πρότασης Τα προτεινόµενα κύρια στοιχεία του διαδικαστικού πλαισίου είναι τα εξής: Οι µεταφορές αποβλήτων πρέπει να ακολουθούν διάφορες διαδικασίες και καθεστώτα ελέγχου, που προσδιορίζονται από τον τύπο των µεταφεροµένων αποβλήτων και από τον τύπο επεξεργασίας στην οποία θα υποβληθούν τα απόβλητα στον προορισµό τους. Εποµένως, ισχύουν διαφορετικά επίπεδα καθεστώτος ελέγχου, ανάλογα µε τον κίνδυνο που δηµιουργούν τα απόβλητα και η επεξεργασία τους από άποψη ανάκτησης ή διάθεσης. Η διαδικασία προηγούµενης γραπτής κοινοποίησης και συγκατάθεσης: Οι µεταφορές όλων των αποβλήτων που προορίζονται για διάθεση και οι µεταφορές επικίνδυνων και ηµι-επικίνδυνων αποβλήτων που προορίζονται για ανάκτηση υπόκεινται στην απαίτηση προηγούµενης γραπτής κοινοποίησης και συγκατάθεσης. Άρα, όταν ο παραγωγός αποβλήτων ή ο φορέας συλλογής αποβλήτων ο κοινοποιών προτίθεται να πραγµατοποιήσει µεταφορά επικίνδυνων ή ηµιεπικίνδυνων αποβλήτων που απαριθµούνται στο παράρτηµα IV προς ανάκτηση ή διάθεση, ή µεταφορά µη επικίνδυνων αποβλήτων που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ προς διάθεση, πρέπει να υποβάλει προηγούµενη γραπτή κοινοποίηση στην αρµόδια αρχή αποστολής. Ο κοινοποιών προβαίνει στην κοινοποίηση µε τη συµπλήρωση των λεγόµενων εγγράφων κοινοποίησης και µεταφοράς, µε τα οποία παρέχει τις αναγκαίες πληροφορίες και έγγραφα για την εξέταση της κοινοποίησης. Κατά τη στιγµή της κοινοποίησης, ο κοινοποιών οφείλει επίσης να συνάψει σύµβαση µε τον παραλήπτη όσον αφορά την ανάκτηση ή διάθεση των 7

8 κοινοποιουµένων αποβλήτων, όπως και να συστήσει χρηµατική εγγύηση ή ισοδύναµη ασφάλεια, η οποία να καλύπτει τη µεταφορά µέχρις ότου ολοκληρωθεί η ανάκτηση ή διάθεση. Μόλις παραλάβει κατάλληλα συµπληρωµένη κοινοποίηση, η αρµόδια αρχή αποστολής διαβιβάζει αντίγραφα της κοινοποίησης στις λοιπές σχετικές αρµόδιες αρχές και στον παραλήπτη, ενηµερώνει δε τον κοινοποιούντα σχετικά µε τη διαβίβαση αυτή. Η αρµόδια αρχή αποστολής οφείλει να διαβιβάσει την κοινοποίηση εντός τριών εργασίµων ηµερών από την παραλαβή. Όταν η αρµόδια αρχή προορισµού παραλάβει αντίγραφο της κοινοποίησης από την αρµόδια αρχή αποστολής και κρίνει ότι η κοινοποίηση είναι κατάλληλα ολοκληρωµένη, χορηγεί απόδειξη παραλαβής στον κοινοποιούντα. Αυτή η απόδειξη παραλαβής σηµατοδοτεί την έναρξη της προθεσµίας 30 ηµερών, εντός της οποίας οι αρµόδιες αρχές προορισµού, αποστολής και διαµετακόµισης πρέπει είτε να συγκατατεθούν στην κοινοποιηµένη µεταφορά, είτε να προβάλουν αντιρρήσεις. Οι έννοιες «κατάλληλα συµπληρωµένη» και «κατάλληλα ολοκληρωµένη» διευκρινίζονται περαιτέρω στο άρθρο 5 παράγραφοι 2 και 3 του κανονισµού. Οι αρµόδιες αρχές προορισµού και αποστολής πρέπει να δώσουν εγγράφως στον κοινοποιούντα τη συγκατάθεσή τους για τη µεταφορά. Η αρµόδια αρχή διαµετακόµισης, ωστόσο, µπορεί να δώσει σιωπηρή συγκατάθεση. Αυτό σηµαίνει ότι, εάν δεν έχει προβληθεί καµία αντίρρηση εντός της προθεσµίας των 30 ηµερών, µπορεί να θεωρηθεί ότι έχει δοθεί σιωπηρή συγκατάθεση από την αρµόδια αρχή διαµετακόµισης. Η µεταφορά µπορεί να αρχίσει µόνον αφού κοινοποιών λάβει: 1) γραπτή συγκατάθεση από την αρµόδια αρχή αποστολής, 2) γραπτή συγκατάθεση από την αρµόδια αρχή προορισµού, και 3) γραπτή συγκατάθεση από την αρµόδια αρχή διαµετακόµισης ή αφού παρέλθει η προθεσµία των 30 ηµερών και µπορεί εποµένως να υποτεθεί ότι έχει δοθεί σιωπηρή συγκατάθεση. Η µεταφορά αποβλήτων πρέπει να συνοδεύεται από αντίγραφο των εγγράφων κοινοποίησης και µεταφοράς, συµπεριλαµβανοµένων αντιγράφων των συγκαταθέσεων που δόθηκαν από τις αρµόδιες αρχές. Όπως αναφέρεται κατωτέρω, προτείνεται επίσης να αποτελέσει αυτό το διαδικαστικό πλαίσιο τη βάση για εισαγωγές στην Κοινότητα και εξαγωγές από αυτήν, µε τις απαιτούµενες τροποποιήσεις για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Σύµβασης της Βασιλείας. Γενική απαίτηση ενηµέρωσης Οι µεταφορές µη επικίνδυνων αποβλήτων, που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ και προορίζονται για ανάκτηση, δεν υπόκεινται στη διαδικασία προηγούµενης γραπτής 8

9 κοινοποίησης. Οι εν λόγω µεταφορές υπόκεινται µόνον στη γενική απαίτηση ενηµέρωσης, δηλαδή να συνοδεύονται από ορισµένες πληροφορίες και έγγραφα. Πρέπει, εντούτοις, να έχει πάλι συναφθεί σύµβαση µεταξύ του προσώπου που φροντίζει για τη µεταφορά και του παραλήπτη όσον αφορά την ανάκτηση των µεταφεροµένων αποβλήτων και πρέπει να συνοδεύουν την µεταφορά αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη αυτής της σύµβασης. Πρέπει να σηµειωθεί ότι οι µεταφορές µη επικίνδυνων αποβλήτων, που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ, και προορίζονται για ανάκτηση σε χώρες στις οποίες δεν ισχύει η απόφαση του ΟΟΣΑ υπόκεινται και θα συνεχίσουν να υπόκεινται σε χωριστό καθεστώς, όπως προβλέπεται στο άρθρο 38 (βλ. σηµείο 4.2.6) Κυριότερες αλλαγές στη δοµή του κανονισµού Η δοµή της προτεινόµενης αναθεώρησης είναι, κατά βάση, η ίδια µε εκείνη του κανονισµού του 1993, δηλαδή, υποδιαίρεση σε Τίτλους ανάλογα µε τον προορισµό των αποβλήτων: Τίτλος ΙΙ: Μεταφορές µεταξύ κρατών µελών εντός της Κοινότητας ή µε διαµετακόµιση µέσω τρίτων χωρών Τίτλος ΙΙΙ: Μεταφορές εντός των κρατών µελών Τίτλος IV: Εξαγωγές από την Κοινότητα σε τρίτες χώρες Τίτλος V: Εισαγωγές στην Κοινότητα από τρίτες χώρες Τίτλος VI: ιαµετακόµιση µέσω της Κοινότητας από και προς τρίτες χώρες Τίτλος VII: Άλλες διατάξεις Η κυριότερη αλλαγή είναι ότι όλα τα άρθρα που επί του παρόντος περιλαµβάνονται στον τίτλο VII, σχετικά µε κοινές διατάξεις, και ορισµένα από τα άρθρα που περιλαµβάνονται στον ισχύοντα τίτλο VIII, σχετικά µε άλλες διατάξεις, έχουν µεταφερθεί στον τίτλο ΙΙ, που αφορά τις ενδοκοινοτικές µεταφορές. Αυτό κατέστη δυνατόν, διότι έχει αλλάξει η λογική των διατάξεων όσον αφορά τις εξαγωγές από την Κοινότητα και τις εισαγωγές σε αυτήν, προκειµένου οι διατάξεις του τίτλου ΙΙ να µπορούν να εφαρµόζονται κατ αναλογία (mutatis mutandis) (βλ. σηµείο κατωτέρω), µε ορισµένες τροποποιήσεις και συµπληρώσεις, ώστε να υπάρχει συµµόρφωση προς τις απαιτήσεις της Σύµβασης της Βασιλείας. Εποµένως, κατέστη περιττός ο ειδικός τίτλος σχετικά µε κοινές (διαδικαστικές) διατάξεις. Η γενική λογική της αναθεώρησης είναι ότι οι διατάξεις που αφορούν τις ενδοκοινοτικές µεταφορές, όπως περιλαµβάνονται στον τίτλο ΙΙ, αποτελούν τη βάση του κανονισµού. Ως εκ τούτου, ο τίτλος ΙΙ περιέχει επίσης και τις κοινές διατάξεις. Ο τίτλος ΙΙ περιλαµβάνει έξι κεφάλαια: Το κεφάλαιο 1 που αφορά τη διαδικασία προηγούµενης γραπτής κοινοποίησης και συγκατάθεσης, Το κεφάλαιο 2 που αφορά τη διαδικασία γενικής απαίτησης ενηµέρωσης, Το κεφάλαιο 3 που αφορά τις γενικές απαιτήσεις, Το κεφάλαιο 4 που αφορά τις υποχρεώσεις παραλαβής σε περίπτωση επιστροφής, Το κεφάλαιο 5 που αφορά γενικές διοικητικές διατάξεις, και 9

10 Το κεφάλαιο 6 που αφορά µεταφορές εντός της Κοινότητας µε διαµετακόµιση µέσω τρίτων χωρών. Οι τίτλοι IV και V περιλαµβάνουν έκαστος τρία κεφάλαια: Το κεφάλαιο 1 που αφορά απόβλητα προοριζόµενα για διάθεση, Το κεφάλαιο 2 που αφορά απόβλητα προοριζόµενα για ανάκτηση, και Το κεφάλαιο 3 που αφορά γενικές διατάξεις. Ο τίτλος VII περιλαµβάνει διατάξεις που δεν αφορούν το διαδικαστικό σκέλος του κανονισµού. Το κεφάλαιο 1 περιέχει, εποµένως, άλλες διατάξεις που αφορούν τα κράτη µέλη σχετικά µε την επιβολή, την υποβολή εκθέσεων, τη διεθνή συνεργασία και τον καθορισµό των αρµοδίων αρχών, ανταποκριτών και τελωνείων, βάσει του κανονισµού. Το κεφάλαιο 2 περιέχει άλλες διατάξεις που αφορούν τις συνεδριάσεις των ανταποκριτών, την τροποποίηση των παραρτηµάτων, συµπληρωµατικά µέτρα, την κατάργηση, τις µεταβατικές διατάξεις, καθώς και την έναρξη ισχύος και εφαρµογή Κυριότερες αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά το πεδίο εφαρµογής και τους ορισµούς - Τίτλος Ι 1. Πεδίο εφαρµογής: Το άρθρο 1 έχει συντοµευτεί, οι δε διατάξεις που δεν αφορούν συγκεκριµένα το πεδίο εφαρµογής έχουν µεταφερθεί στα σχετικά άρθρα. Στην παράγραφο 4, προτείνεται να διευκρινιστεί ότι οι µεταφορές από την Ανταρκτική, µε διαµετακόµιση µέσω της Κοινότητας, υπόκεινται στις απαγορεύσεις εξαγωγών δυνάµει της Σύµβασης της Βασιλείας, όπως εφαρµόζονται στον κανονισµό (βλ. σηµείο 4.2.6, παράγραφος 2 κατωτέρω). Οι διατάξεις του ισχύοντος άρθρου 1 παράγραφος 3 στοιχεία (γ) και (δ), που αφορούν «έκτακτες περιπτώσεις» σχετικά µε τον έλεγχο µη επικίνδυνων αποβλήτων που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙ (προτεινόµενο παράρτηµα ΙΙΙ) έχουν µεταφερθεί στο άρθρο 3 ένα (νέο) εισαγωγικό άρθρο σχετικά µε το γενικό διαδικαστικό πλαίσιο. Τέλος, έχει αποσαφηνιστεί το πεδίο εφαρµογής του κανονισµού όσον αφορά απόβλητα που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ. 2. Ορισµοί: Η ορολογία όσον αφορά τους όρους «κοινοποιών», «παραλήπτης», «αποστολή» και «προορισµός», αντί για τους όρους «εξαγωγέας», «εισαγωγέας», «εξαγωγή» και «εισαγωγή», αντιστοίχως, δεν έχει εναρµονιστεί µε την ορολογία της Σύµβασης της Βασιλείας και την απόφαση του ΟΟΣΑ του Εάν γινόταν αυτό, θα χρειαζόταν να χρησιµοποιηθεί διαφορετική ορολογία για τις διατάξεις που αφορούν τις ενδοκοινοτικές µεταφορές, σε σύγκριση µε την ορολογία για τις εισαγωγές στην Κοινότητα και τις εξαγωγές από αυτήν. Για τον λόγο αυτόν, διατηρήθηκε επίσης ο όρος «µεταφορές». Προστέθηκαν διάφοροι νέοι ορισµοί: «επικίνδυνα απόβλητα», «µείγµα αποβλήτων», «περιβαλλοντικώς ορθή διαχείριση», «παραγωγός», «κάτοχος», «φορέας συλλογής», «έγγραφο κοινοποίησης και µεταφοράς», «αρµόδια αρχή», «Υπερπόντιες Χώρες και Εδάφη», «τελωνείο εξαγωγής από την Κοινότητα», «τελωνείο εξόδου από την Κοινότητα» και «τελωνείο εισόδου στην Κοινότητα», καθώς και «Κοινότητα», «εισαγωγή» και «διασυνοριακή µεταφορά». 10

11 Προτείνεται τροποποίηση και ευθυγράµµιση µε τη Σύµβαση της Βασιλείας του γενικού ορισµού της «αρµόδιας αρχής», µεταξύ άλλων, προκειµένου να µην υπάρχουν ανησυχίες σχετικά µε τις επανεισαγωγές στην Κοινότητα στρατιωτικών αποβλήτων που έχουν δηµιουργηθεί από τις ένοπλες δυνάµεις των κρατών µελών. Εποµένως, σε περίπτωση που δεν έχει οριστεί καµία αρµόδια αρχή, η αρµόδια αρχή πρόκειται να είναι η ρυθµιστική αρχή του κράτους ή της περιφέρειας που έχει δικαιοδοσία για τη διασυνοριακή µεταφορά αποβλήτων, η οποία µπορεί να περιλαµβάνει τις στρατιωτικές αρχές. Έχει προστεθεί ορισµός της «περιβαλλοντικώς ορθής διαχείρισης» των αποβλήτων. Αντικατοπτρίζει τον ορισµό της Σύµβασης της Βασιλείας και χρησιµοποιείται όσον αφορά τις εξαγωγές από την Κοινότητα και τις εισαγωγές σε αυτήν. Ως προς τις ενδοκοινοτικές µεταφορές, ισχύει ο στόχος να εξασφαλίζεται ανάκτηση ή διάθεση των αποβλήτων, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η ανθρώπινη υγεία, ούτε να βλάπτεται το περιβάλλον, όπως απαιτείται στο άρθρο 4 της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε 10. Τέλος, πρέπει να σηµειωθεί ότι ο ορισµός του «κοινοποιούντος» µεταφέρθηκε από τους ορισµούς στο άρθρο 4 και αποσαφηνίστηκε. Προτείνεται, εποµένως, να τεθούν επί ίσης βάσεως οι πρώτες τρεις κατηγορίες κοινοποιούντων στην ιεράρχηση των κοινοποιούντων συγκεκριµένα, ο αρχικός παραγωγός, ο νέος παραγωγός και ο φορέας συλλογής (µικρών ποσοτήτων από διαφορετικές πηγές), βλ. άρθρο 4 παράγραφος 2. Άρα, ο κοινοποιών είναι: (α) (β) (γ) το πρόσωπο του οποίου η δραστηριότητα παρήγαγε τα απόβλητα ή το πρόσωπο που διαθέτει άδεια και πραγµατοποιεί προεπεξεργασία, ανάµειξη ή άλλες εργασίες που µεταβάλλουν τη φύση ή τη σύνθεση των αποβλήτων πριν από τη µεταφορά ή ο αδειούχος φορέας συλλογής ο οποίος, από διάφορες µικρές ποσότητες της ιδίας κατηγορίας αποβλήτων συγκεντρωµένων από µια ποικιλία πηγών, έχει συγκροτήσει το φορτίο προς µεταφορά. Μόνον εάν τα εν λόγω πρόσωπα είναι άγνωστα, αφερέγγυα ή µη διαθέσιµα µε άλλον τρόπο, µπορούν να διαβιβάσουν κοινοποίηση ο αδειούχος φορέας συλλογής ή ο καταχωρισµένος εργολάβος ή µεσίτης. Τελικά, στην τρίτη σειρά, µπορεί να διαβιβάσει κοινοποίηση ο κάτοχος Κυριότερες αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά µεταφορές εντός της Κοινότητας - Τίτλος ΙΙ Ο τίτλος ΙΙ περιέχει τις κύριες διατάξεις του κανονισµού. Όπως αναφέρθηκε, η αλλαγή αυτή έγινε διότι, πρώτον, οι εν λόγω διατάξεις εφαρµόζονται κατ αναλογία (mutatis mutandis) στις εξαγωγές από την Κοινότητα και στις εισαγωγές σε αυτήν, αν και µε ορισµένες τροποποιήσεις και συµπληρώσεις, και, δεύτερον, περίπου 79% όλων των µεταφορών που αφορούν τα κράτη µέλη λαµβάνουν χώρα µεταξύ κρατών µελών εντός της Κοινότητας ΕΕ L 194, , σ. 39. Υπολογισµός που βασίζεται στις αναφορές των κρατών µελών όσον αφορά µεταφορές επικίνδυνων αποβλήτων για τα έτη Περίπου 15% είναι ανάµεσα σε και από χώρες της ΕΖΕΣ και κράτη µέλη, και περίπου 7% είναι µεταξύ ΟΟΣΑ και κρατών µελών και άλλων χωρών. 11

12 Οι κυριότερες αλλαγές της πρότασης σε σύγκριση µε τον κανονισµό του 1993 είναι οι εξής: 1. Κατάλογοι: Μείωση του αριθµού των καταλόγων από τρεις σε δύο. Οι ισχύοντες κατάλογοι αντικατοπτρίζουν τους καταλόγους στην απόφαση του ΟΟΣΑ του 1992 και κατατάσσουν τους τύπους αποβλήτων στις εξής κατηγορίες: Μη επικίνδυνα απόβλητα, που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙ / πράσινος κατάλογος αποβλήτων Ηµι-επικίνδυνα απόβλητα, που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ / πορτοκαλί κατάλογος αποβλήτων Επικίνδυνα απόβλητα, που απαριθµούνται στο παράρτηµα IV / κόκκινος κατάλογος αποβλήτων. Σύµφωνα µε την απόφαση του ΟΟΣΑ του 2001, προτείνεται να συγχωνευθούν τα ισχύοντα παραρτήµατα ΙΙΙ και IV σε ένα παράρτηµα παράρτηµα IV και να διατηρηθεί το ισχύον παράρτηµα ΙΙ ως παράρτηµα ΙΙΙ. Επίσης σύµφωνα µε την απόφαση του ΟΟΣΑ του 2001, προτείνεται να συµπεριληφθούν τα παραρτήµατα II και VIII της Σύµβασης της Βασιλείας στο παράρτηµα IV του κανονισµού και να συµπεριληφθεί το παράρτηµα ΙΧ της Σύµβασης της Βασιλείας στο παράρτηµα ΙΙΙ του κανονισµού. Στα παραρτήµατα ΙΙ, VIII και ΙΧ της Σύµβασης της Βασιλείας απαριθµούνται «κατηγορίες αποβλήτων που απαιτούν ειδική εξέταση» (ΙΙ), επικίνδυνα απόβλητα (VIII) και µη επικίνδυνα απόβλητα (ΙΧ), αντιστοίχως. 2. ιαδικασίες: Μείωση των αντιστοίχων διαδικασιών από τρεις σε δύο. Στον κανονισµό του 1993 καθιερώνονται τρεις διαδικασίες, ανάλογα µε τον κατάλογο στον οποίο απαριθµούνται τα κοινοποιούµενα απόβλητα και τον προορισµό τους. Τα µη επικίνδυνα απόβλητα που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙ και προορίζονται για ανάκτηση υπόκεινται µόνον στην απαίτηση να συνοδεύονται από ορισµένες πληροφορίες. Τα ηµι-επικίνδυνα απόβλητα που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ και προορίζονται για ανάκτηση υπόκεινται σε διαδικασία που βασίζεται σε προηγούµενη κοινοποίηση και σιωπηρή συγκατάθεση. Τα επικίνδυνα απόβλητα που απαριθµούνται στο παράρτηµα IV, τα απόβλητα που δεν απαριθµούνται και προορίζονται για ανάκτηση και όλα τα απόβλητα που προορίζονται για διάθεση, υπόκεινται σε διαδικασία που βασίζεται σε προηγούµενη κοινοποίηση και γραπτή συγκατάθεση. Για να απλουστευθεί ο κανονισµός, προτείνεται να µειωθεί ο αριθµός των διαδικασιών σε δύο. Η µία διαδικασία συνεπάγεται απαιτήσεις ενηµέρωσης όσον αφορά απόβλητα που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙ και προορίζονται για 12

13 ανάκτηση 12. Η άλλη αφορά προηγούµενη κοινοποίηση µε γραπτή συγκατάθεση όσον αφορά όλες τις άλλες µεταφορές συγκεκριµένα, όσον αφορά όλα τα απόβλητα που προορίζονται για διάθεση και τα απόβλητα που απαριθµούνται στο παράρτηµα IV και προορίζονται για ανάκτηση. Επιτρέπεται, ωστόσο, σιωπηρή συγκατάθεση από πλευράς της αρµόδιας αρχής διαµετακόµισης. Επ αυτού, η πρόταση δεν ακολουθεί την απόφαση του ΟΟΣΑ του 2001, βάσει της οποίας απαιτείται σιωπηρή συγκατάθεση και η δυνατότητα γραπτής συγκατάθεσης για επικίνδυνα και ηµι-επικίνδυνα απόβλητα που απαριθµούνται στο παράρτηµα IV και προορίζονται για ανάκτηση (πορτοκαλί κατάλογος πορτοκαλί διαδικασία). Αφού έχουν συγχωνευθεί ο κατάλογος επικίνδυνων αποβλήτων (κόκκινος) και ο κατάλογος ηµι-επικίνδυνων αποβλήτων (πορτοκαλί), στην απόφαση του ΟΟΣΑ του 2001 καταργείται η σηµερινή διαδικασία για επικίνδυνα απόβλητα, που προβλέπει προηγούµενη κοινοποίηση µε γραπτή συγκατάθεση (κόκκινος κατάλογος κόκκινη διαδικασία). Πρέπει να σηµειωθεί ότι η απόφαση του ΟΟΣΑ αφορά µόνον απόβλητα προοριζόµενα για ανάκτηση. Οι λόγοι για τους οποίους δεν ακολουθείται η απόφαση του ΟΟΣΑ του 2001 επ αυτού του σηµείου, και αντιθέτως απαιτείται γραπτή συγκατάθεση, είναι πολλοί και διάφοροι. Πρώτον, δεν θεωρείται σκόπιµο, από περιβαλλοντική άποψη, να επιτρέπεται σιωπηρή συγκατάθεση από τις αρµόδιες αρχές προορισµού και αποστολής όσον αφορά τις µεταφορές όλων των επικίνδυνων αποβλήτων που απαριθµούνται σήµερα στο παράρτηµα IV. εύτερον, δυνάµει της Σύµβασης της Βασιλείας απαιτείται γραπτή συγκατάθεση από όλες τις ενδιαφερόµενες αρµόδιες αρχές για µεταφορές επικίνδυνων αποβλήτων. Τρίτον, θα χανόταν έτσι το όφελος της απλούστευσης των διαδικασιών διότι, ακόµη και αν επιτρεπόταν σιωπηρή συγκατάθεση για µεταφορές προοριζόµενες για ανάκτηση, πάλι θα έπρεπε να διατηρηθεί γραπτή συγκατάθεση όσον αφορά όλα τα απόβλητα που προορίζονται για διάθεση. Τέταρτον, µε τη γραπτή συγκατάθεση υπάρχει µεγαλύτερη νοµική σαφήνεια για όλους τους ενδιαφεροµένους για τον λόγο αυτόν, είναι σαφώς προτιµότερη από άποψη ελέγχου και επιβολής. Εν συνόψει, το προτεινόµενο απλουστευµένο διαδικαστικό πλαίσιο έχει ως εξής: Οι µεταφορές µη επικίνδυνων αποβλήτων που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ και προορίζονται για ανάκτηση πρέπει να συνοδεύονται από ορισµένες πληροφορίες. Οι µεταφορές όλων των αποβλήτων που προορίζονται για διάθεση, των επικίνδυνων και ηµι-επικίνδυνων αποβλήτων που απαριθµούνται στο παράρτηµα IV, καθώς και των µη απαριθµούµενων αποβλήτων που προορίζονται για ανάκτηση, υπόκεινται σε προηγούµενη κοινοποίηση και γραπτή συγκατάθεση (σιωπηρή από τη χώρα διαµετακόµισης). 12 Είναι συζητήσιµο κατά πόσον η απαίτηση να συνοδεύονται τα απόβλητα που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ από ορισµένες πληροφορίες είναι διαδικαστική απαίτηση ή όχι. Ωστόσο, αφού στην απόφαση του ΟΟΣΑ χρησιµοποιείται η ορολογία «διαδικασία πράσινου ελέγχου» όσον αφορά µεταφορές αποβλήτων που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ (προσάρτηµα 3 της απόφασης του ΟΟΣΑ του 2001) και αφού είναι σαφέστερο από άποψη περιγραφής εάν αναφέρεται ως διαδικασία, θεωρείται σκόπιµο να χρησιµοποιείται «ορολογία διαδικασίας» όσον αφορά αυτή την απαίτηση ενηµέρωσης. Σε ορισµένες περιπτώσεις, χρησιµοποιείται ο όρος «συνήθης εµπορική συναλλαγή». 13

14 3. Συγκατάθεση από τις αρµόδιες αρχές χωριστά: Προτείνεται οι αρµόδιες αρχές να δίδουν η κάθε µία τη συγκατάθεσή της χωριστά και εντός προθεσµίας 30 ηµερών. Όπως επισηµαίνεται ανωτέρω στην παράγραφο 2, η πρόταση δεν ακολουθεί την απόφαση του ΟΟΣΑ του 2001 όσον αφορά το στοιχείο της σιωπηρής συγκατάθεσης: προτείνεται, κατά κανόνα, γραπτή συγκατάθεση (όχι όµως για την αρµόδια αρχή διαµετακόµισης). Όσον αφορά τη συγκατάθεση, η απόφαση του ΟΟΣΑ του 2001 ορίζει επίσης ότι οι αρµόδιες αρχές πρέπει να παρέχουν συγκατάθεση η κάθε µία χωριστά. Αυτό συµβαίνει στο πλαίσιο του ισχύοντος κανονισµού του 1993 όσον αφορά απόβλητα προοριζόµενα για ανάκτηση. Εν τούτοις, όσον αφορά απόβλητα προοριζόµενα για διάθεση, βάσει του ισχύοντος καθεστώτος, η αρµόδια αρχή προορισµού δίδει έγκριση για κοινοποιηµένη µεταφορά µόνον εάν δεν υπάρχουν αντιρρήσεις από τις λοιπές σχετικές αρµόδιες αρχές. Οι αρµόδιες αρχές έχουν άρα στη διάθεση τους διαφορετικές προθεσµίες για να συµµορφωθούν, αφού η αρµόδια αρχή προορισµού πρέπει να "περιµένει" την απάντηση των άλλων αρχών. Η πρόταση να αποτελέσει η χωριστή συγκατάθεση από κάθε µία αρµόδια αρχή τον κύριο και γενικό κανόνα βασίζεται στα εξής: Πρώτον, καθιστά δυνατή την καθιέρωση ενιαίας προθεσµίας για όλες τις αρµόδιες αρχές (30 ηµέρες από την παραλαβή από την αρµόδια αρχή προορισµού). εύτερον, καθιστά δυνατή τη διατήρηση ενός περαιτέρω απαιτούµενου στοιχείου για την ευθυγράµµιση της πρότασης: συγκεκριµένα, την εφαρµογή κατ αναλογία των κοινοτικών διατάξεων για τις εξαγωγές και εισαγωγές. Χωρίς χωριστή συγκατάθεση, θα χρειαζόταν να θεσπιστούν ειδικές διατάξεις που να καλύπτουν τις χώρες στις οποίες ισχύει η απόφαση του ΟΟΣΑ. 4. ιεκπεραίωση της κοινοποίησης από την αρµόδια αρχή αποστολής: Προτείνεται να αποστέλλεται η κοινοποίηση από τον κοινοποιούντα στην αρµόδια αρχή αποστολής. Η αρµόδια αρχή αποστολής διαβιβάζει κατόπιν την κοινοποίηση στις λοιπές σχετικές αρµόδιες αρχές και στον παραλήπτη. Επί του παρόντος, τα κράτη µέλη µπορούν να αποφασίζουν κατά πόσον η κοινοποίηση θα αποστέλλεται µέσω της αρµόδιας αρχής αποστολής στις σχετικές χώρες ή θα αποστέλλεται από τον κοινοποιούντα σε όλες τις σχετικές αρµόδιες αρχές. Προτείνεται να καταργηθεί αυτή η επιλογή και να απαιτείται να αποστέλλεται η κοινοποίηση στην αρµόδια αρχή αποστολής, και περαιτέρω µέσω αυτής. Κατά τη Σύµβαση της Βασιλείας, οι κοινοποιήσεις πρέπει να διεκπεραιώνονται µέσω της αρµόδιας αρχής αποστολής, αν και αυτό είναι προαιρετικό στην απόφαση του ΟΟΣΑ του Για να εξασφαλιστεί ενιαία εφαρµογή του κανονισµού, θεωρείται αποτελεσµατικότερο να καταργηθεί η επιλογή της διαδικασίας, που προβλέπεται στον υπάρχοντα κανονισµό. Συν τοις άλλοις, θεωρείται ότι η διεκπεραίωση των κοινοποιήσεων µέσω της αρµόδιας αρχής αποστολής θα βελτιώσει την αποτελεσµατικότητα της διαδικασίας. Ο έλεγχος της εκπλήρωσης των βασικών απαιτήσεων όσον αφορά πληροφορίες και έγγραφα σχετικά µε την κοινοποίηση θα µπορεί έτσι στην πλειονότητα των περιπτώσεων να διενεργείται από την αρµόδια αρχή αποστολής. 14

15 5. ιαδικαστικές διασφαλίσεις για τον κοινοποιούντα: Όταν διεκπεραιώνει την κοινοποίηση η αρµόδια αρχή αποστολής, µπορεί να γίνει κατάχρηση του συστήµατος µε αποτέλεσµα να εµποδίζονται κατ ουσία οι µεταφορές. Για να αποφευχθεί αυτή η κατάχρηση, εισάγονται ορισµένες διαδικαστικές διασφαλίσεις. Πρώτα απ όλα, καθιερώνεται η έννοια της «κατάλληλα συµπληρωµένης» κοινοποίησης, ώστε να προσδιορίζεται επακριβώς πότε πρέπει να υποβάλλεται η κοινοποίηση στις λοιπές αρµόδιες αρχές και στον παραλήπτη από την αρµόδια αρχή αποστολής. εύτερον, καθιερώνεται η έννοια της «κατάλληλα ολοκληρωµένης» κοινοποίησης, ώστε να προσδιορίζεται επακριβώς από πότε αρχίζει να υπολογίζεται η προθεσµία των 30 ηµερών για την παροχή συγκατάθεσης ή/και τη διατύπωση αντιρρήσεων. Για τον σκοπό αυτών των δύο εννοιών, γίνεται διάκριση µεταξύ α) πληροφοριών και εγγράφων που πρέπει να παρέχονται ή να επισυνάπτονται στα έγγραφα κοινοποίησης και µεταφοράς, και β) συµπληρωµατικών πληροφοριών και εγγράφων, που ενδέχεται να ζητηθούν από τις σχετικές αρµόδιες αρχές κατά τη στιγµή που τους κοινοποιείται η µεταφορά. Τρίτον, προβλέπεται παράρτηµα, στο οποίο απαριθµούνται ποιες πληροφορίες και έγγραφα µπορούν να ζητηθούν, και σε ποιο στάδιο της κοινοποίησης. Τέταρτον, δίδεται η δυνατότητα στον κοινοποιούντα να ζητήσει εντός ορισµένης προθεσµίας αιτιολογηµένη εξήγηση από την αρµόδια αρχή προορισµού σχετικά µε τους λόγους για τους οποίους αρνείται να αποδεχτεί την κοινοποίηση ως ολοκληρωµένη. Με τη ρητή και αιτιολογηµένη εξήγηση, ο κοινοποιών θα είναι σε θέση να προσβάλει την εν λόγω απόφαση µε διοικητική ή δικαστική προσφυγή. 6. Αντιρρήσεις για τις µεταφορές: Προτείνεται να αποσαφηνιστεί η δυνατότητα διατύπωσης αντιρρήσεων για τις µεταφορές προς ανάκτηση και διάθεση, ώστε να είναι δυνατόν να προβάλλονται αντιρρήσεις και στις ακόλουθες καταστάσεις: Για να εξασφαλίζεται ότι η επεξεργασία των σχετικών αποβλήτων θα λάβει χώρα σε εγκατάσταση που καλύπτεται από την οδηγία 96/61/ΕΟΚ σχετικά µε την ολοκληρωµένη πρόληψη και έλεγχο της ρύπανσης, αλλά δεν εφαρµόζει βέλτιστες διαθέσιµες τεχνικές, όπως ορίζονται στο άρθρο 9 παράγραφος 4 της εν λόγω οδηγίας (όταν προορίζονται για διάθεση και όταν προορίζονται για ανάκτηση). Για να εξασφαλίζεται ότι η επεξεργασία των σχετικών αποβλήτων λαµβάνει χώρα σύµφωνα µε νοµικώς δεσµευτικά πρότυπα περιβαλλοντικής προστασίας σχετικά µε εργασίες διάθεσης ή ανάκτησης, που καθορίζονται βάσει της κοινοτικής νοµοθεσίας (όταν προορίζονται για διάθεση και όταν προορίζονται για ανάκτηση). Για να εξασφαλίζεται ότι η επεξεργασία των σχετικών αποβλήτων λαµβάνει χώρα σύµφωνα µε τα σχέδια διαχείρισης των αποβλήτων που καταρτίζονται σύµφωνα µε το άρθρο 7 της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ, µε σκοπό να εξασφαλίζεται η εφαρµογή νοµικώς δεσµευτικών υποχρεώσεων ανάκτησης ή ανακύκλωσης, που καθορίζονται βάσει της κοινοτικής νοµοθεσίας (όταν προορίζονται για ανάκτηση). 15

16 Στόχος της οδηγίας πλαισίου για τα απόβλητα 13 είναι εν γένει να προάγει την πρόληψη της δηµιουργίας αποβλήτων και την ανάκτησή τους. Σε διάφορες πράξεις της κοινοτικής νοµοθεσίας, στις οποίες συµπεριλαµβάνονται η οδηγία για τις συσκευασίες 14, η οδηγία για τα ορυκτέλαια 15, η οδηγία για το οχήµατα στο τέλος του κύκλου ζωής τους 16, η οδηγία περί υγειονοµικής ταφής των αποβλήτων 17 και η οδηγία σχετικά µε τα απόβλητα ειδών ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισµού 18, καθορίζονται προτεραιότητες και στόχοι ανάκτησης και ανακύκλωσης, καθώς και άλλες απαιτήσεις σχετικά µε την επεξεργασία των αποβλήτων, οι οποίες είναι δεσµευτικές για τα κράτη µέλη. Θεωρείται άρα σκόπιµο να αποσαφηνίζεται στον κανονισµό ότι, σε περίπτωση που τα σχετικά απόβλητα υπόκεινται στις εν λόγω κοινοτικές υποχρεώσεις, είναι δυνατόν να προβληθούν αντιρρήσεις για τη µεταφορά σε δύο περιπτώσεις. Η πρώτη περίπτωση είναι όταν δεν θα τηρηθούν τεχνικές απαιτήσεις που είναι υποχρεωτικές σε επίπεδο ΕΕ. Η δεύτερη περίπτωση είναι όταν η επεξεργασία των σχετικών αποβλήτων δεν θα γίνει σύµφωνα µε τα σχέδια διαχείρισης των αποβλήτων, που καταρτίζονται από τα κράτη µέλη όπως απαιτείται βάσει του άρθρου 7 της οδηγίας πλαισίου για τα απόβλητα, µε σκοπό να εξασφαλίζεται η εφαρµογή νοµικώς δεσµευτικών υποχρεώσεων ανάκτησης ή ανακύκλωσης, που καθορίζονται στην κοινοτική νοµοθεσία. Τα ανωτέρω είναι σύµφωνα µε το 6ο Πρόγραµµα ράσης για το Περιβάλλον, στο οποίο ζητείται να ληφθούν περαιτέρω µέτρα για να ενθαρρυνθεί η ανακύκλωση και η ανάκτηση των αποβλήτων, σύµφωνα µε τις κατευθυντήριες αρχές της ιεράρχησης των αποβλήτων. Αναπτύσσονται πολιτικές, σε επίπεδο Κοινότητας και κρατών µελών, για να προαχθεί η ανάκτηση και η ανακύκλωση των αποβλήτων. Παρ όλα ταύτα, υπάρχουν µόνον λίγες κοινοτικές περιβαλλοντικές απαιτήσεις για τις εργασίες ανάκτησης των αποβλήτων, µε την αξιοσηµείωτη εξαίρεση της αποτέφρωσης. Εποµένως, τα απόβλητα ενδέχεται να διοχετεύονται σε λιγότερο δαπανηρές λύσεις, και άρα, πιθανώς επίσης, χαµηλών προδιαγραφών. Ωστόσο, δεν υπάρχουν διαθέσιµες αρκετές τεκµηριωµένες πληροφορίες σχετικά µε τις πραγµατικές ροές αποβλήτων. Σε αυτή την ιδιάζουσα κατάσταση, ο συνδυασµός ελεύθερων εµπορικών συναλλαγών και έλλειψης κοινοτικών περιβαλλοντικών προτύπων ενδέχεται να καταλήξει στον αποκλεισµό από την αγορά εγκαταστάσεων και µεθόδων επεξεργασίας µε υψηλότερες περιβαλλοντικές επιδόσεις, όπως και ενδέχεται να υπονοµευθούν οι προσπάθειες των κρατών µελών να εφαρµόσουν υψηλότερα περιβαλλοντικά πρότυπα στον τοµέα της ανάκτησης των αποβλήτων. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή αναγνωρίζει ότι υπάρχει ανάγκη να καθιερωθούν ισότιµοι όροι ανταγωνισµού στην Κοινότητα για την ανακύκλωση και να εξασφαλιστεί υψηλό επίπεδο περιβαλλοντικής προστασίας και οικονοµικών επιδόσεων. Η Επιτροπή θα συµπεριλάβει προτάσεις για την επίτευξη αυτού του στόχου στο πλαίσιο της θεµατικής στρατηγικής για την ανακύκλωση Οδηγία 75/442/ΕΟΚ του Συµβουλίου της , ΕΕ L 194, , σ. 39. Οδηγία 94/62/ΕΚ του Συµβουλίου της , όπως τροποποιήθηκε, ΕΕ L 365, , σ. 10. Οδηγία 75/439/ΕΟΚ του Συµβουλίου της , ΕΕ L 194, , σ. 23. Οδηγία 2000/53/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου της ηλώσεις της Επιτροπής ΕΕ L 269, , σ. 34. Οδηγία 1999/31/ΕΚ του Συµβουλίου της , ΕΕ L 182, , σ. 1. Οδηγία 2002/96/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου της , ΕΕ L 37, , σ

17 7. Μεταβατικές εργασίες ανάκτησης και διάθεσης: Προτείνονται ειδικές διατάξεις όσον αφορά τις µεταβατικές εργασίες ανάκτησης και διάθεσης, οι οποίες αντικατοπτρίζουν τις διατάξεις της απόφασης του ΟΟΣΑ του Προτείνεται εποµένως να αποσαφηνιστεί ότι οι εγκαταστάσεις µεταβατικής ανάκτησης και διάθεσης δεσµεύονται από τις ίδιες υποχρεώσεις όπως και οι εγκαταστάσεις τελικής ανάκτησης και διάθεσης το οποίο σηµαίνει ότι πρέπει επίσης να παρέχουν γραπτή επιβεβαίωση της παραλαβής των αποβλήτων και να πιστοποιούν την ολοκλήρωση των µεταβατικών εργασιών ανάκτησης ή διάθεσης και εντός της ιδίας προθεσµίας. Περαιτέρω, προτείνεται ότι, όταν µια εγκατάσταση µεταβατικών εργασιών παραδίδει απόβλητα για επακόλουθη και τελική ανάκτηση ή διάθεση σε άλλη εγκατάσταση, πρέπει να λαµβάνει το συντοµότερο δυνατόν, αλλά το αργότερο ένα ηµερολογιακό έτος από την παράδοση των αποβλήτων, πιστοποιητικό από την εγκατάσταση αυτή, το οποίο να αναφέρει ότι ολοκληρώθηκε η επακόλουθη και τελική ανάκτηση ή διάθεση. Στο πλαίσιο της απαίτησης να συσταθεί χρηµατική εγγύηση ή ισοδύναµη ασφάλεια, προτείνεται επιπλέον ότι, εάν η µεταφορά προορίζεται για µεταβατικές εργασίες, τότε η απαίτηση αυτή µπορεί να πληρούται µε τη σύσταση συµπληρωµατικής χρηµατικής εγγύησης ή ισοδύναµης ασφάλειας από τον παραλήπτη, η οποία να καλύπτει την εν λόγω µεταφορά µέχρι την ολοκλήρωση της τελικής ανάκτησης ή διάθεσης. Σκοπός είναι να καταστεί σαφές ότι η χρηµατική εγγύηση ή ισοδύναµη ασφάλεια πρέπει να καλύπτει ολόκληρη τη µεταφορά µέχρι την τελική διάθεση ή ανάκτηση. 8. Απαιτήσεις ενηµέρωσης όσον αφορά µεταφορές µη επικίνδυνων αποβλήτων που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ: Προτείνεται να επεκταθεί και να αποσαφηνιστεί ο κατάλογος πληροφοριών και εγγράφων που πρέπει να συνοδεύουν τις µεταφορές αποβλήτων που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ και προορίζονται για ανάκτηση. Προτείνεται άρα να αναφέρονται το όνοµα και η διεύθυνση του παραγωγού, του νέου παραγωγού ή του φορέα συλλογής, του προσώπου που φροντίζει για τη µεταφορά, του παραλήπτη και του(των) κατόχου(-ων). Επί του παρόντος, απαιτούνται µόνον το όνοµα και η διεύθυνση του κατόχου. Συν τοις άλλοις, προτείνεται να αναφέρεται ο κωδικός ταυτοποίησης των αποβλήτων, µε χρήση του κωδικού του ΟΟΣΑ στο παράρτηµα ΙΙΙ του κανονισµού και του κωδικού του Ευρωπαϊκού Καταλόγου Αποβλήτων της απόφασης 2000/532/ΕΚ της Επιτροπής, όπως τροποποιήθηκε 19. Επιπλέον, προστίθεται παράρτηµα το οποίο περιέχει το έντυπο που πρέπει να χρησιµοποιείται για την παροχή των πληροφοριών που πρέπει να συνοδεύουν τις µεταφορές µη επικίνδυνων αποβλήτων απαριθµούµενων στο παράρτηµα ΙΙΙ. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει τέτοιο έντυπο. Προτείνεται, όµως, τυποποιηµένο έντυπο ώστε να εξασφαλίζεται ότι ο κλάδος δεν έχει να αντιµετωπίζει διαφορετικές απαιτήσεις από τα διάφορα κράτη µέλη όσον αφορά τα έντυπα και τις πληροφορίες. Προτείνονται συµπληρωµατικές απαιτήσεις, προκειµένου να διευκολύνεται ο καλύτερος έλεγχος και των µη επικίνδυνων αποβλήτων επίσης. Όπως φάνηκε σαφώς σε µια πρόσφατη περίπτωση, όπου ανακαλύφθηκε µόλυνση της αλυσίδας 19 ΕΕ L 226, , σ

18 ζωοτροφών και τροφίµων από απόβλητα ζάχαρης που περιείχαν ορµόνες (ΜΡΑ), χρειάζεται έλεγχος των µεταφορών των υποτιθέµενων µη επικίνδυνων αποβλήτων. εν πρέπει να υποτιµώνται οι εκτεταµένες συνέπειες της εσφαλµένης ταξινόµησης µιας κατηγορίας αποβλήτων για τους σκοπούς του κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 259/93 σχετικά µε τις µεταφορές αποβλήτων 20. Τέλος, προτείνεται να παρέχονται αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη σύµβασης µεταξύ του προσώπου που φροντίζει για τη µεταφορά και του παραλήπτη για την ανάκτηση των αποβλήτων και η σύµβαση να περιλαµβάνει την υποχρέωση του προσώπου που φροντίζει για τη µεταφορά να πάρει πίσω τα απόβλητα, εάν η µεταφορά δεν ολοκληρωθεί όπως προβλεπόταν ή εάν πραγµατοποιηθεί κατά παράβαση των διατάξεων του κανονισµού. Η τελευταία απαίτηση συνδυάζεται µε τη διευκρίνιση όσον αφορά τις υποχρεώσεις παραλαβής κατόπιν επιστροφής στα άρθρα 24 και 26 (βλ. παράγραφο 13 κατωτέρω). Προτείνεται, εποµένως, η υποχρέωση παραλαβής κατόπιν επιστροφής, σε περιπτώσεις που η µεταφορά δεν µπορεί να ολοκληρωθεί όπως προβλεπόταν ή πρέπει να θεωρηθεί παράνοµη, να καλύπτει επίσης µεταφορές µη επικίνδυνων αποβλήτων που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ του κανονισµού (βλ. παράγραφο 13 κατωτέρω). 9. Απόβλητα προοριζόµενα για εργαστηριακή ανάλυση: Σύµφωνα µε την απόφαση του ΟΟΣΑ του 2001, οι µεταφορές αποβλήτων που προορίζονται ρητά για εργαστηριακή ανάλυση δεν υπόκεινται στη διαδικασία της προηγούµενης γραπτής κοινοποίησης και συγκατάθεσης. Αντ αυτής, προτείνεται το πρόσωπο που φροντίζει για τις εν λόγω µεταφορές να ενηµερώνει τις αρµόδιες αρχές σχετικά µε τη µεταφορά τρεις εργάσιµες ηµέρες πριν από την έναρξή της, η δε µεταφορά να συνοδεύεται από ορισµένες πληροφορίες. 10. ιοικητικός κανόνας όσον αφορά απόβλητα που περιέχουν χηµικές ουσίες µε έµµονους οργανικούς ρύπους (POP): Προτείνεται τα απόβλητα που αποτελούνται, περιέχουν ή έχουν µολυνθεί από τις χηµικές ουσίες οι οποίες απαριθµούνται στα παραρτήµατα Α, Β και Γ της Σύµβασης της Στοκχόλµης, ή στο παράρτηµα VIII του κανονισµού, να υπόκεινται στις ίδιες διατάξεις όπως και οι µεταφορές αποβλήτων που προορίζονται για διάθεση. Υπό την επιφύλαξη της τεχνικής εφαρµογής της Σύµβασης της Στοκχόλµης, µε το παρόν άρθρο θα καθιερωθεί, στο πλαίσιο των µεταφορών, σαφής διοικητικός κανόνας. Θα είναι σαφές, ιδίως όσον αφορά εξαγωγές από την Κοινότητα, ότι απαγορεύονται οι εν λόγω µεταφορές, εκτός εάν προορίζονται για χώρες της ΕΖΕΣ. Κατ εφαρµογή της αρχής της προφύλαξης, είναι σηµαντικό να γίνεται αυστηρός έλεγχος κάθε µεταφοράς αποβλήτων που αποτελούνται, περιέχουν ή έχουν µολυνθεί από έµµονους οργανικούς ρύπους, προκειµένου να αποφεύγεται η ανεπαρκής διαχείριση αυτών των ουσιών. 11. ιοικητικός κανόνας για τη ρύθµιση των διαφωνιών σε θέµατα ταξινόµησης: Προτείνεται να θεσπιστεί διαδικαστικός κανόνας όσον αφορά διαφωνίες µεταξύ 20 Μόνο σε ένα από τα κράτη µέλη που υπέστησαν στις συνέπειες - στις Κάτω Χώρες - το κόστος υπολογίζεται ότι ανήλθε σε 107 έως 132 εκατοµµύρια συνολικά (πρωτογενής τοµέας: 43 εκατ., τοµέας των ζωοτροφών: 33 εκατ., σφαγεία: 25 έως 50 εκατ. και κυβέρνηση: 6 εκατ. ). 18

19 αρµοδίων αρχών σχετικά µε την ταξινόµηση των αποβλήτων ως αποβλήτων, την ταξινόµηση και την καταχώριση σε κατάλογο των αποβλήτων και την ταξινόµηση ορισµένων εργασιών ως ανάκτησης ή διάθεσης. Προτείνεται άρα να καθιερωθεί σαφής και επακριβής διαδικαστικός κανόνας, ο οποίος να προβλέπει ότι, στις εν λόγω περιπτώσεις διαφωνίας, εφαρµόζεται η αυστηρότερη διαδικασία. Πρέπει να τονιστεί ότι ο κανόνας εφαρµόζεται µόνον για τους σκοπούς του παρόντος κανονισµού και υπό την επιφύλαξη τυχόν δικαστικής προσφυγής που ασκείται για τη ρύθµιση των διαφωνιών αυτών µεταξύ αρµοδίων αρχών. 12. Χρηµατική εγγύηση ή ισοδύναµη ασφάλεια: Προτείνεται να διευκρινιστεί ότι η χρηµατική εγγύηση ή ισοδύναµη ασφάλεια που συστήνεται από την κοινοποιούντα, πρέπει να έχει συσταθεί και να είναι νοµικώς δεσµευτική κατά τη στιγµή της κοινοποίησης, πρέπει δε να ισχύει για την κοινοποιηµένη µεταφορά το αργότερο κατά την έναρξη της µεταφοράς. Προτείνεται επίσης να αποσαφηνιστεί ότι το ποσό της κάλυψης της εγγύησης ή ισοδύναµης ασφάλειας πρέπει να εγκρίνεται από την αρµόδια αρχή αποστολής, ότι όλες οι αρµόδιες αρχές πρέπει να έχουν πρόσβαση σ αυτήν και ότι πρέπει επίσης να καλύπτει ενδεχόµενα έξοδα αποθήκευσης. Εξάλλου, διευκρινίζεται ότι η εγγύηση πρέπει να ισχύει και να καλύπτει την κοινοποιηµένη µεταφορά καθ όλη τη διάρκεια της µεταφοράς, συµπεριλαµβανοµένης και της ολοκλήρωσης της τελικής ανάκτησης ή διάθεσης. Τέλος, ορίζεται ότι εάν η µεταφορά προορίζεται για εργασίες ανάκτησης ή διάθεσης που θεωρούνται µεταβατικές, η απαίτηση αυτή µπορεί να πληρούται µε τη σύσταση συµπληρωµατικής χρηµατικής εγγύησης ή ισοδύναµης ασφάλειας από τον παραλήπτη, η οποία να καλύπτει την εν λόγω µεταφορά µέχρι την ολοκλήρωση της τελικής ανάκτησης ή διάθεσης. 13. Υποχρεώσεις παραλαβής σε περίπτωση επιστροφής: Προτείνεται να αποσαφηνιστεί ότι η υποχρέωση παραλαβής των αποβλήτων κατόπιν επιστροφής τόσο σε περιπτώσεις που η µεταφορά δεν µπορεί να ολοκληρωθεί όπως προβλεπόταν, όσο και σε περιπτώσεις που η µεταφορά πρέπει να θεωρηθεί παράνοµη ισχύει επίσης και για µη επικίνδυνα απόβλητα που απαριθµούνται στο παράρτηµα ΙΙΙ και προορίζονται για ανάκτηση. Προτείνονται επίσης διευκρινίσεις όσον αφορά την υποχρέωση να γίνουν νέες κοινοποιήσεις, σε περιπτώσεις παραλαβής κατόπιν επιστροφής. Θεωρείται άρα σκόπιµο να απαιτείται παραλαβή κατόπιν επιστροφής όλων των αποβλήτων, και όχι µόνον όσον αφορά απόβλητα που αποτελούν αντικείµενο προηγούµενης κοινοποίησης και συγκατάθεσης. 14. Ο ρόλος της Επιτροπής για διαβίβαση πληροφοριών από τα κράτη µέλη: Προτείνεται ότι, σε περίπτωση που τα κράτη µέλη πρέπει να γνωστοποιήσουν πληροφορίες σχετικά µε τη νοµοθεσία, τις προεγκεκριµένες εγκαταστάσεις κ.λπ. σε άλλα κράτη µέλη, το σχετικό κράτος µέλος είναι το ίδιο υπεύθυνο για τη γνωστοποίηση αυτή. Επί του παρόντος, όταν η Επιτροπή λαµβάνει αυτές τις πληροφορίες από ένα κράτος µέλος, τις διαβιβάζει στα άλλα κράτη µέλη. Ενόψει των σύγχρονων µεθόδων επικοινωνίας, όµως, θεωρείται προτιµότερο να αναλαµβάνει αυτά τα καθήκοντα το ίδιο το ενδιαφερόµενο κράτος µέλος. Προτείνεται, συνεπώς, να γνωστοποιούν τα 19

20 κράτη µέλη τις πληροφορίες αυτές, τόσο στην Επιτροπή, όσο και στα λοιπά κράτη µέλη. 15. Επικοινωνία µε ηλεκτρονική ανταλλαγή δεδοµένων: Για την προετοιµασία για (µελλοντικές) εξελίξεις στον τοµέα των επικοινωνιών µέσω ηλεκτρονικής ανταλλαγής δεδοµένων µε ηλεκτρονική υπογραφή, προτείνεται να καθιερωθεί η δυνατότητα επικοινωνίας µε τα εν λόγω µέσα. Ωστόσο, η επικοινωνία αυτή επιτρέπεται µόνον ανάλογα µε την απόφαση των σχετικών αρµοδίων αρχών. Εάν επιτρέπεται η εν λόγω επικοινωνία, η αρµόδια αρχή αποστολής δύναται να αποφασίσει να αναλαµβάνει και να διεκπεραιώνει την υποβολή της προαναφερόµενης γνωστοποίησης. Ειδάλλως, ο κοινοποιών και ο παραλήπτης θα υποχρεούνται να υποβάλλουν την προαναφερόµενη γνωστοποίηση. Για ορισµένους κοινοποιούντες και παραλήπτες, αυτό µπορεί να αποτελέσει σοβαρή τεχνική και οικονοµική επιβάρυνση, αλλά όχι για άλλους. Εποµένως, η απόφαση από την αρµόδια αρχή αποστολής να αναλάβει τα καθήκοντα γνωστοποίησης πρέπει να ληφθεί κατόπιν συµφωνίας µε τις λοιπές σχετικές αρµόδιες αρχές και τον κοινοποιούντα. 16. Υποσηµείωση στο παράρτηµα ΙΙΙ, καταχώριση GC 030: Όσον αφορά την καταχώριση GC 030 στο παράρτηµα ΙΙΙ και τα σκάφη προοριζόµενα για διάλυση, έχει προστεθεί υποσηµείωση ώστε να διευκρινιστεί ότι πρέπει να υπάρχει ισορροπία µεταξύ της ανάγκης να µην περιέχουν τα εν λόγω σκάφη επικίνδυνα υλικά και του γεγονότος ότι ορισµένα υλικά, που ταξινοµούνται ως επικίνδυνα, είναι απαραίτητα για την ασφαλή λειτουργία των σκαφών. Στην υποσηµείωση αποσαφηνίζεται ότι αυτή η ισορροπία πρέπει να προσδιορίζεται σε συνάρτηση µε τους αναγνωρισµένους κανόνες και κατευθυντήριες γραµµές σχετικά µε την ανακύκλωση των πλοίων, και ιδίως εκείνους που καταρτίζονται υπό την αιγίδα του ΙΜΟ και της Σύµβασης της Βασιλείας Κυριότερες αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά µεταφορές εντός των κρατών µελών - Τίτλος ΙΙΙ εν προτείνονται αλλαγές σχετικά µε τις µεταφορές αποβλήτων εντός των κρατών µελών. Οι διατάξεις των τίτλων ΙΙ και VII ακόµη δεν εφαρµόζονται για µεταφορές αποβλήτων που ακολουθούν διαδροµή αποκλειστικά εντός ενός και του ιδίου κράτους µέλους. Παρ όλα ταύτα, τα κράτη µέλη υποχρεούνται όµως να καθιερώσουν κατάλληλο σύστηµα ελέγχου όσον αφορά τις εν λόγω µεταφορές και µπορούν πάντα να εφαρµόσουν το σύστηµα που προβλέπεται στον παρόντα κανονισµό Κυριότερες αλλαγές και αποσαφηνίσεις όσον αφορά εξαγωγές από την Κοινότητα και εισαγωγές σε αυτήν - Τίτλοι IV, V και VΙ 1. Γενική λογική: Εν γένει, ο παρών τίτλος έχει ευθυγραµµιστεί σύµφωνα µε τη λογική ότι οι διατάξεις του τίτλου ΙΙ σχετικά µε τις ενδοκοινοτικές µεταφορές αποτελούν τη βάση, η οποία εφαρµόζεται κατ αναλογία (mutatis mutandis). Εποµένως, αναφέρονται µόνον τροποποιήσεις και συµπληρώσεις του τίτλου ΙΙ. Αυτές οι τροποποιήσεις και συµπληρώσεις αφορούν κυρίως την εφαρµογή των διαδικαστικών απαιτήσεων της Σύµβασης της Βασιλείας, οι οποίες διαφέρουν από εκείνες για τις ενδοκοινοτικές µεταφορές. 20