ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ Αγαπητοί αναγνώστες, φίλοι του Συλλόγου και πατριώτες.

Transcript

1 Ιδρυτής - Εκδότης: Σύλλογος Αμπελιωνιτών Γραφεία: Αριστοτέλους 4, Αθήνα, τηλ.-φαξ ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΠΕΛΙΩΝΙΤΩΝ Έτος 48ο αρ. φύλλου 298 Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2014 τιμή φύλλου 0,15ευρώ facebook: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΜΠΕΛΙΩΝΙΤΩΝ Υπεύθ. Σύνταξης: Ρούσβελτ 32, Περιστέρι, τηλ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΠΕΛΙΩΝΙΤΩΝ Πατριώτες και φίλοι συναντήθηκαν στα μέσα Φεβρουαρίου στην ετήσια συνεστίαση που διοργάνωσε το ΔΣ του Συλλόγου μας. Το γεγονός έλαβε χώρα στο κέντρο συνεστιάσεων «Μία Φορά», στο Περιστέρι, το Σάββατο το βράδυ, 15 Φεβρουαρίου. Ο όμορφος αυτός χώρος (μας είχε φιλοξενήσει και προ 3 ετίας), γέμισε αρκετά νωρίς. Απαλή μουσική ακουγόταν κατά την προσέλευση του κόσμου. Οι παρευρισκόμενοι με χαλαρή διάθεση έπαιρναν τις θέσεις τους στις ροτόντες. Κάθε τραπέζι είχε μια τοπική ονομασία από την Αμπελιώνα που χαρακτηρίζει την οικογένεια του τραπεζιού. Όμορφος ο στολισμός, ωραία ατμόσφαιρα σε έναν ζεστά διαμορφωμένο χώρο. Καλή διάθεση από τους παρευρισκόμενους, όλων των ηλικιών, από μικρά παιδιά μέχρι τους αειθαλείς μεγαλύτερους. Αυτές οι συγκεντρώσεις γι αυτό συγκινούν. Για την προσπάθεια των μεγαλυτέρων να μπολιάσουν τους νεότερους, αλλά να διασκεδάσουν και οι ίδιοι. Η συνεστίαση τα είχε όλα. Φαγητό, κρασί, μουσική, χορό, καλή διάθεση. Έγινε και λαχειοφόρος, οργανωμένη από το ΔΣ του Συλλόγου με πλούσια δώρα. Όλοι πήραν από κάτι. Πολλοί ήταν πιο τυχεροί και τα πήραν μαζεμένα. Όπως ο Πάνος Νικολαΐδης. Μα και το τάμπλετ και τη σκούπα και την κρουαζιέρα!!! Μπράβο στον Πάνο για την τύχη του και την επόμενη φορά οι υπόλοιποι να είναι πιο τυχεροί και προσεκτικοί Χαιρετισμό απεύθυναν ο πρόεδρος του Συλλόγου Αμπελιωνιτών Αντώνης Ραυτόπουλος, ο πρόεδρος του Συλλόγου Ολυμπίων κ. Κώστας Βλάμης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Τριφυλλίας κ. Παναγιώτης Λούτος, καθώς και ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αμπελιωνιτών κ. Κώστας Χαραλαμπόπουλος και ο γεν.γραμματέας κ. Θόδωρος Δρες. Τα έξοδα της εκδήλωσης καλύφθηκαν ατομικά. Ο Σύλλογος κάλυψε τα έξοδα της μουσικής. Η βραδιά κύλησε ομαλά, ευχάριστα κι επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό ο βασικός σκοπός που έχει να κάνει με τη συσπείρωση των πατριωτών και των φίλων του Συλλόγου. Ξεχωριστή στιγμή στη βραδιά αποτέλεσε η στιγμή που ο γιος του Νίκου Σταυρόπουλου, Γιάννης πήρε το κλαρίνο του κι ερμήνευσε ζωντανά, δημοτικά τραγούδια προκαλώντας συγκίνηση κι ενθουσιασμό στους παρευρισκόμενους. Τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση πρωτίστως όλοι όσοι συμμετείχαν, καθώς και ο πρόεδρος του Συλλόγου Ολυμπίων κ. Κώστας Βλάμης με τη σύζυγό του και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Τριφυλλίας κ. Παναγιώτης Λούτος. συνέχεια στην σελίδα 3 ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ Αγαπητοί αναγνώστες, φίλοι του Συλλόγου και πατριώτες. Η ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ» ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ. Εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε εφημερίδα θα πρέπει να συμβάλλουμε όλοι οικονομικά!!! Υπάρχουν άνθρωποι που στηρίζουν διαρκώς την εφημερίδα και το ταμείο του Συλλόγου και τους ευχαριστούμε θερμά για αυτό! ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ * ΖΟΥΜΕ ΕΠΟΧΗ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ * ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ * ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ * Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ * ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ * ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ * ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΘΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ Αυτός ο Σύλλογος λειτουργεί με διαφάνεια, δημοκρατικότητα και αξιοπρέπεια. Σεβόμενοι τα όσα καλά, σπουδαία και χρήσιμα έγιναν από όσους πάλεψαν μέχρι τώρα σε αυτήν την 82 χρονη ιστορία ΤΟΥ Συλλόγου και την 48 χρονη της εφημερίδας. Προσαρμόζουμε κάθε φορά τη λειτουργία μας με βάση και τα οικονομικά δεδομένα. Παραδείγματα αποτελούν η προσπάθεια ανεύρεσης τυπογραφείου που να προϋποθέτει συμφέρον κόστος και ποιότητα εκτύπωσης, η περικοπή εξόδων από όλες σχεδόν τις δραστηριότητες του Συλλόγου και η συνέχιση της δραστηριοποίησης με εθελοντισμό και προσωπικές θυσίες των μελών. Ο προϋπολογισμός του ταμείου του Συλλόγου δεν θα συνεχίσει να αντέχει το βάρος του κόστους της εκτύπωσης και της αποστολής. ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ (τουλάχιστον για αυτό το φύλλο) ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ Βοηθείστε οικονομικά την εφημερίδα, γιατί χωρίς τη δική σας συνεισφορά θα κινδυνεύσει η έκδοσή της. Το ΔΣ του Συλλόγου Αμπελιωνιτών ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΜΠΕΛΙΩΝΑΣ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2014 Το ΔΣ του συλλόγου Αμπελιωνιτών σας προσκαλεί στις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν το καλοκαίρι στην Αμπελιώνα. Σάββατο, 16 Αυγούστου 2014, πρωί: 3η Πεζοπορία στο Αμπελιανίτικο βουνό. Σάββατο, 16 Αυγούστου, βράδυ: εορταστική πανήγυρης Αγ. Ιακώβου με φαγητό και ζωντανή μουσική στο Πολιτιστικό Κέντρο Αμπελιώνας «Θόδωρος Αγγελόπουλος». Κυριακή, 17 Αυγούστου, πρωί: θεία λειτουργία μετά αρτοκλασίας στο εξωκλήσι του Αγίου Ιακώβου. Κυριακή, 17 Αυγούστου, βράδυ: προβολή κινηματογραφικής ταινίας στο Πολιτιστικό Κέντρο Αμπελιώνας «Θόδωρος Αγγελόπουλος». Κατά τη διάρκεια του 2ημέρου θα λειτουργεί έκθεση ζωγραφικής και φωτογραφίας. Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων θα στηθεί παζάρι βιολογικών προϊόντων. Τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση της εφημερίδας ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ. Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν το πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα ενημερωθείτε από τα ηλεκτρονικά μέσα του Συλλόγου. ΨΥΧΟΥΔΙ 1η Μαρτίου 2014, Σάββατο της Τυρινής. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Αμπελιωνιτών μαζί με το Δημοτικό Διαμέρισμα Αμπελιώνας διοργάνωσαν για άλλη μια χρονιά το έθιμο Ψυχούδι που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Αμπελιώνας Θόδωρος Αγγελόπουλος. Τέλη χειμώνα και αρχή άνοιξης. Ήταν μια ευκαιρία για επίσκεψη στην Αμπελιώνα, για αντάμωμα με συγγενείς και φίλους αλλά και για να τιμηθεί η μνήμη των νεκρών, όπως ορίζει το έθιμο. Η διαδικασία ξεκινά από το νεκροταφείο του χωριού. Εκεί συγκεντρώθηκαν, γύρω στις 11 το πρωί, οι κάτοικοι του χωριού και όσοι ταξίδεψαν μέχρι εκεί για να βιώσουν το έθιμο. Το βροχερό του καιρού και η μουντή ατμόσφαιρα είχαν δημιουργήσει το κλίμα μελαγχολίας, ίδιο με τη διάθεση που γεμίζει την ψυχή σε έναν τέτοιο χώρο καθώς ο καθένας φέρνει στη μνήμη τα αγαπημένα πρόσωπα που έχουν χαθεί. Μέσα στην εκκλησία της Παναγιάς πάνω σε τραπέζι κι ανάμεσα σε αναμμένα κεριά είχαν τοποθετηθεί τα κόλλυβα και τα ψωμιά. Ο παπα - Κώστας έψαλε την επιμνημόσυνη δέηση και διάβασε τα ονόματα των πεθαμένων για την ανάπαυση των ψυχών τους. Ακολούθως μοιράστηκε στους παρευρισκομένους το σιτάρι και το ψωμί στο προαύλιο της εκκλησίας για να συγχωρέσουν τους πεθαμένους. Η επόμενη φάση της εκδήλωσης διαδραματίστηκε μέσα στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου. Τα τραπέζια έτοιμα, το κρασόλαδο σε βαθιά πιάτα, τα ψωμιά δίπλα. Στην αρχή μοιράστηκαν τα κόλλυβα και στη συνέχεια όλοι πήραν τη θέση τους και κάνανε το έθιμο: το Ψυχούδι. Βουτούσαν ψωμί στο κρασί με το λάδι και άρχισαν να απαγγέλλουν ρυθμικά το: Είδαμε δεν είδαμε ξέρουμε δεν ξέρουμε το νουνό μας τη νουνά μας τον παππούλη μας την Κυρά μας τους περσινούς τους φετινούς τους αλησμονημένους Θεός σχωρέσ τους πεθαμένους Το έναυσμα το έδωσαν οι παλιότεροι, ακολουθούσαν οι υπόλοιποι κι αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές. Λίγα λεπτά από την πεζή ζωή μας αφιερωμένα σε κείνους που αγαπήσαμε και χάσαμε. Ένα γύρισμα στο χρόνο, στο παρελθόν μας, σ αυτό που είναι οι ρίζες μας, σε κλάσματα δευτερολέπτων. Μια ανάταση ψυχής, έστω για λίγο. Αφού τέλειωσε αυτή η τελετουργία, άρχισε η ετοιμασία για το γεύμα, όπως συνηθίζεται. Την ημέρα αυτή προσφέρονται παραδοσιακά εδέσματα: ελιές, τυρί φέτα, κρεμμύδι, η πεντανόστιμη φασολάδα που παρασκεύασε όπως πάντα η Τούλα Κουρτεσοπούλου, τηγανιτός μπακαλιάρος που έφτιαξε η Φλώρα, σκορδαλιά από τη Μαργαρίτα Δέδε Ιωαννίδη, η οποία έφτιαξε και γλυκό ραβανί για το τέλος. Το κλίμα ήταν ευχάριστο, οι συζητήσεις δεν είχαν τελειωμό. Κι ενώ υπήρχε ένας σκεπτικισμός στην αρχή, αν θα υπάρξει συμμετοχή λόγω του καιρού, τελικά οι τραπεζαρίες γέμισαν. Όλο και περισσότερο γίνεται κατανοητό από τον καθένα ότι το έθιμο το βιώνεις μόνο στον τόπο σου. Άλλωστε η τήρηση των εθίμων είναι μια ανάγκη στην εποχή της ισοπέδωσης των πάντων. Τα έθιμα σχετίζονται με τη λαϊκή παράδοση κι αυτό σημαίνει συνέχεια. Η παράδοση είναι στοιχείο ζωής. Το νιώθουμε, όταν το ζούμε. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο Πρόεδρος του Δ. Δ. Αμπελιώνας κύριος Θόδωρος Κουρτεσόπουλος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αμπελιωνιτών κύριος Αντώνης Ραυτόπουλος και τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου Αμπελιωνιτών. Και του χρόνου! Αφρ. Αποστολοπούλου

2 2 ΓΑΜΟΙ Το Σάββατο, 26 Απριλίου 2014, στον Άγιο Ανδρέα Λαμπρινής, έγινε ο γάμος τού Γιάννη Παν. Ραυτόπουλου (εγγονού της Χριστίνας Αγγελακοπούλου και του Γιάννη Αποστολόπουλου), καθηγητή ξένων γλωσσών, και της Κυριακής Κολιού, καθηγήτριας Γαλλικής ΠΕΝΘΗ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ Ο πρόεδρος του Συλλόγου Αμπελιωνιτών, Αντώνης Ραυτόπουλος, και η σύζυγός του, Κωνσταντίνα Λαρεντζάκη, απέκτησαν ένα όμορφο κοριτσάκι στις 31 Ιανουαρίου Η γέννηση της μικρής έδωσε χαρά και ευτυχία στους γονείς της και στους δικούς τους. Να τους ζήσει! ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΤΤΑ Απεβίωσε σε ηλικία 84 χρόνων, στις 30 Δεκεμβρίου 2013, η Βαρβάρα Πέττα, μητέρα της Δήμητρας, συζύγου του Αμπελιωνίτη Παναγιώτη Μποζινάκη. Κηδεύτηκε την επομένη, στο Νεκροταφείο του Αγίου Βασιλείου στο Περιστέρι. Συλλυπητήρια στους δικούς της ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ και Ελληνικής Φιλολογίας, με καταγωγή από την Ιθάκη. Κουμπάρος ήταν ο παιδικός φίλος του γαμπρού Θανάσης Σκαρής. Το ζευγάρι και οι γονείς τους, μετά το γάμο, δεξιώθηκαν στενούς φίλους και συγγενείς στην αίθουσα Ονείριον, στο Περιστέρι. Τους ευχόμαστε να ζήσουν ευτυχισμένοι ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ Στις 2 Μαρτίου 2014, πραγματοποιήθηκε στην Αμπελιώνα, στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου, το ετήσιο μνημόσυνο του μπάρμπα Νίκου Νικολαΐδη. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση η οικογένειά του πρόσφερε καφέ και γεύμα στο Μαγαζάκι του Σπύρου. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο ευχαριστεί θερμά την Μαργαρίτα Ιωαννίδη, που για άλλη μία φορά αγόρασε και έστειλε στην Αμπελιώνα, όλα τα λουλούδια για τον στολισμό του Επιταφίου. Επίσης για τα λουλούδια του επιταφίου κατέθεσαν στον ταμία του Ε.Σ. οι κυρίες: - Ευαγγελία Κουρτέση 25,00 ευρώ. - Μαριάννα Κουρτέση 25,00 ευρώ. - Τούλα Κουρτεσοπούλου 20,00 ευρώ. Τα αδέλφια Πέτρος και Δημήτρης Ηλιόπουλος προσέφεραν για την Αγία Κυριακή το ποσό των 100,00 ευρώ. Το Ε.Σ. ευχαριστεί για την προσφορά τους, όλους τους ανωτέρω, καθώς επίσης και τους Γιαννούλη και Τζωρτζίνα Μπαμπούση, Δημήτρη Δρε και Χρύσα Καντάρη, που για δεύτερη χρονιά, το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ, πήγαν και παρέλαβαν στην Μεγαλόπολη,από την αποστολή της Ιεράς Μητρόπολης Μεσσηνίας το «Αγιο Φως» το προερχόμενο από τα Ιεροσόλυμα. Σε μία σύντομη σεμνή τελετή το παρέδωσαν στον Παπα-Κώστα για το «Δεύτε Λάβετε Φώς. Ευχαριστούμε και ευχόμαστε και του «Χρόνου με Υγεία»! Ο Μιχάλης Νιώτης (γιός τής Φρύνης Μιχελή) και η σύζυγός του, Αυγερινή Φωτοπούλου, απέκτησαν ένα πανέμορφο κοριτσάκι στις 12 Μαρτίου Στους ευτυχισμένους γονείς καθώς και στις ευτυχισμένες γιαγιάδες και παππούδες ευχόμαστε να τους ζήσει! ΤΑΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ( ) Απεβίωσε σε ηλικία 102 ετών, στην Αθήνα όπου ζούσε, τη Μεγάλη Τετάρτη, 16 Απριλίου 2014 και κηδεύτηκε την επομένη στο νεκροταφείο Χαλανδρίου. Γεννήθηκε στην Αμπελιώνα το 1912 και ήταν γιός των Αμπελιωνιτών Γιώργη Παναγιωτακόπουλου και Αικατερίνης Αλέξη Γιωργακοπούλου. Έφυγε από το χωριό το 1927, αφού τέλειωσε το Σχολαρχείο. Πρώτα πήγε στη Λάρισα, κοντά στους συγγενείς του και εργάστηκε. Το 1929 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και εργάστηκε ως τυπογράφος. Μετά τον πόλεμο γύρισε στην Αμπελιώνα και για κάποια χρόνια ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία. Επίσης διατηρούσε μαγαζί κάτω από το σπίτι του. Το 1947, παντρεύτηκε τη Σωτηρία Αγγελοπούλου από το χωριό Σκληρού. Στις αρχές της δεκαετίας του 50 μετανάστευσε αρχικά στην Αυστραλία, όπου βρισκόταν ο αδελφός του Θόδωρος και ασχολήθηκαν με επιχειρήσεις, και στη συνέχεια στην Αμερική, όπου είχε εγκατασταθεί η αδελφή του Παρασκευή με την οικογένειά της. Γύρισε στην Ελλάδα, όταν πήρε σύνταξη. Απέκτησε ένα γιό, το Γιώργο, που σπούδασε στην Αμερική, αλλά έχασε τη ζωή του πριν χρόνια και δύο κόρες, την Κατερίνα, δικηγόρο, σύζ. Πέτρου Πετρόγιαννη και την Αγγελική, σύζ. Νίκου Καραμούλη. Από τις κόρες του απέκτησε και εγγόνια. Όλοι θα θυμούνται γι αυτόν ότι ήταν ένας άνθρωπος φιλήσυχος, αγαπητός στο περιβάλλον του, καλός οικογενειάρχης. Ξενιτεύτηκε για να πετύχει το καλύτερο για τα παιδιά του, και ενώ η μοίρα τού έδωσε πολλά χρόνια, δέχτηκε το μεγάλο χτύπημά της να χάσει το γιό του. Συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Ιερ. ΦΑΝΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ Ο παπα-φάνης άφησε τα εγκόσμια, στην Αθήνα όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, στις 15 Μαρτίου Ετάφη στη γενέτειρά του, τη Νέδα, στις 17 Μαρτίου, όπου τον αποχαιρέτησαν τα παιδιά του, οι συγγενείς του, οι συγχωριανοί του και οι φίλοι του. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στον Άγιο Νικόλαο Νέδας. Παρευρέθηκαν: ο Μητροπολίτης Τριφυλίας και εκπρόσωποι του Εκκλησιαστικού χώρου, ο Δήμαρχος Οιχαλίας και τοπικοί φορείς τόσο του Δήμου όσο και της Περιφέρειας. Ετάφη στο νεκροταφείο του χωριού, στον Άγιο Δημήτριο. Να είναι αιωνία η μνήμη του Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται είναι των: Διονύση Ραυτόπουλου, Νίκου Καζαντινού, Αντώνη Ραυτόπουλου. ΑΓΓΕΛΙΑ Πωλείται οικία διώροφη στο Πανωχώρι Ανδρίτσαινας Τηλ και ΕΙΣΦΟΡΕΣ Για τους μήνες Ιανουάριο-Φεβρουάριο-Μάρτιο Γεωργία Μαυριδή Μαρία Δημητρακοπούλου Παναγιώτα Δημητρακοπούλου Αγγελική Δημητρακοπούλου Αιμιλία Τσιτσοπούλου Σταματούλα Γιατρά Θεόδωρος Δημ. Νιάρχος Νικόλαος Αθ. Χαραλαμπόπουλος Αθανάσιος & Γεωργία Χαραλαμποπούλου Ηλίας Σιαπέρας Κων/νος Κουρτέσης Ιωάννης Λάλας & Βούλα Παπαγγελοπούλου Μαίρη Μπελδέκου Παπαγγελοπούλου Παναγιώτης Σάββας Βασίλης Σακκάς Ιουλία Παπαγγελοπούλου Βασίλης Μιχαλόπουλος Κυριάκος Θεοδ. Αγγελακόπουλος Ελένη Καντάρη Δρέ Ιωάννης Θωμόπουλος Στέλλα Θωμοπούλου Γρηγόριος Μιχόπουλος Παναγιώτα Μανούρη Γεώργιος Αποστολόπουλος Τάσος Βλάσης Ελένη Λαρεντζάκη Βασίλειος Χάσπαρης Ακριβή & Γιάννης Παπαγγελόπουλος Λεωνίδας Σιαπέρας Ελπίδα Σωτηροπούλου Νίτσα Τζεβελέκου Νιάρχου Γιώτα Νιάρχου Χριστογιάννη Ντίνα Δρέ Καραγιαννίδου Παναγιώτα Αποστολοπούλου Απόστολος Κάργιαννης Νικόλαος Σάββας Θεόδωρος Σάββας Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος Ελένη Αναγνωστοπούλου Αθανασία Αναγνωστοπούλου Νίκη Χαραλαμποπούλου Κων/νος Βλάμης Γεώργιος Ντόντος Μιχαήλ Αρσενικός Δήμητρα Χαροπούλου Αικατερίνη Χαροπούλου Μιχαήλ Αρσενικός (Ατζέντα) Μάρθα Κάβουρα Αθανασία Γρηγοροπούλου Δημήτριος Μπαμπούσης Σοφία Νικολαΐδου Αφροδίτη Αποστολοπούλου Ιωάννης Ραυτόπουλος ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ εις μνήμην: Γιάννης Νιάρχος: 50 ευρώ: στην μνήμη Τάκη Μαραζιώτη Ελένη και Αντωνία Αντωνοπούλου: 50 ευρώ στη μνήμη των γονέων τους Αναστασίας και Γιώργου Αντωνόπουλου. Έφη Κολοβέρου Κουφαλιτάκη: 20 ευρώ στη μνήμη των γονέων της Ντίνας και Ιωάννη Κολοβέρου Η Τούλα Κουρτεσοπούλου προσέφερε στο Σύλλογο Αμπελιωνιτών 20 στη μνήμη του εξαδέλφου της Νίκου Λυδιώτη. Η Στέλλα Κουρμαδά προσέφερε 60 φιάλες εις μνήμη των γονέων της Και μην ξεχνάτε! ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ Ο Σύλλογος διατηρεί λογαριασμό για τις συνδρομές και δωρεές σας στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ και είναι ο εξής: IBAN: GR Ευχαριστούμε πολύ! Ιωάννης Κομνηνός Νικόλαος Χαραλαμπόπουλος Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος Αντώνιος Θωμόπουλος Δήμητρα Θωμοπούλου Νικόλαος Δρές Παναγιώτης Θωμόπουλος Μαρία Θωμοπούλου του Παναγ Παναγιώτης Αγγελακόπουλος Θεόδωρος Παπανδρέου Παντελής Σιγάλας Πεχλιβάνης Αθανάσιος & Ξένια Γρηγόριος Γρηγορόπουλος Σπυρίδων Γρηγορόπουλος Γεωργία Καραβά Χρυσούλα Ψυχογιού Ιωάννης Αντωνόπουλος Ιωάννης & Κυριάκος Γεωργακόπουλος Δημήτριος Δρακόπουλος Κων/νος Παναγόπουλος Παναγιώτα Ρούφου Παπανδρέου Καλλιρρόη Παπανδρέου Παναγιώτης & Νικόλαος Μποζινάκης Αλέξανδρος Ογλάνης Ιωάννης Κουρτεσόπουλος Θεόδωρος Κουρτεσόπουλος του Ιωάννη Παναγιώτης Κουρτεσόπουλος του Ιωάννη Αντωνία Κουρτεσοπούλου Θωμάς Θωμόπουλος του Κων/νου Γεώργιος Τσακίρης Χρήστος Νιάρχος Ελένη Λυμπεροπούλου (Πέτρα) Κων/νος Λεμπέσης Γεώργιος Γεωργακόπουλος Παναγιώτης Σιαπέρας Παναγιώτης Νικολαΐδης Σταμάτης Ρήγας Φρύνη Νιώτη Κυριάκος Αγγελακόπουλος Ιωάννης Νιάρχος Χριστίνα Σωκοπούλου Λέλα Μιχελή Φώτιος Κουντάνης Ευχαριστούμε θερμά! Η ταμίας του ΔΣ Μαργαρίτα Δέδε-Ιωαννίδη «ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ» Τριμηνιαία Εφημερίδα Συλλόγου ΑΜΠΕΛΙΩΝΙΤΩΝ Γραφεία: Αριστοτέλους 4, Αθήνα (Τηλ. / Φαξ.: ) (Αριθμός αδείας: 3006) - (Κωδικός: ) Ιδρυτής - Εκδότης: Σύλλογος Αμπελιωνιτών Υπεύθυνος Σύνταξης: Ρούσβελτ 32, Περιστέρι Τηλ.: Επιμέλεια Κειμένων: Αφρούλα Αποστολοπούλου - Φιλόλογος Δακτυλογράφηση Κειμένων: Σοφία Νικολαΐδου Εκτύπωση: ΑΛΦΑ ΠΑΚ ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ -ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ Α.Ε. ΝΑΥΠΛΙΟΥ 8, ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΛ.: , ΦΑΞ.: Διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ Καταχωρήσεις Δήμων, Κοινοτήτων, Συνεταιρισμών, Συλλόγων, ατομικές και Διαφημίσεις: ΔΩΡΕΑΝ

3 3 ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΠΕΛΙΩΝΙΤΩΝ Στον αγαπημένο και μονάκριβο αδερφό μου Παναγιώτη αντί επικήδειου λόγου συνέχεια απο την σελίδα 1 Ευχαριστούμε όλους όσους βρέθηκαν αυτή τη βραδιά εκεί σε μια εκδήλωση του Συλλόγου, με βασικό στόχο την ενίσχυση των δεσμών. Αξίζει να αναφερθεί ότι κάποιοι ήρθαν από λίγο πιο μακριά κάνοντας κάποια χιλιόμετρα παραπάνω αποδεικνύοντας πως είναι στο χέρι μας να μικραίνουμε τις αποστάσεις. Ευχαριστούμε και όλους όσους προσέφεραν δώρα για τη λαχειοφόρο, καθώς και όλους όσους εργάστηκαν για να οργανωθεί και να πετύχει αυτή η εκδήλωση. Ας δώσουμε την ευχή να επικρατεί πάντα θετική ατμόσφαιρα! Να μην πούμε και του χρόνου αλλά στις επόμενες εκδηλώσεις και δραστηριότητές του Συλλόγου! Αντώνης Ραυτόπουλος ΔΩΡΟΘΕΤΕΣ ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΥ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗΣ Προσέφεραν για τη λαχειοφόρο της συνεστίασης και τους ευχαριστούμε θερμά! Αντώνης και Γιάννης Ραυτόπουλος (ένα τάμπλετ), ταξιδιωτικό γραφείο Exodos travel (μία ημερήσια κρουαζιέρα για δύο άτομα), Κώστας Φλέσσας ELECTRONET Κυπαρισσία (μία ηλεκτρική σκούπα), Χαρίλαος Μικέλης (ένα κατσίκι), Τάτσης (πολυκόφτης Multi), Σόφη Νικολαΐδου (ένα σετ σούπας), Παντελής Σιγάλας «Μαγαζάκι του Σπύρου» Αμπελιώνα (ένα γεύμα για δύο άτομα), Γιώτα Αποστολοπούλου-Κάργιαννη βιβλιοπωλείο «ΧΑΡΤΟ- ΓΡΑΜΜΑ» (ένα βιβλίο, ένα στυλό κι ένα ημερολόγιο), Γιώργος Αποστολόπουλος HOME GALLERY (μία πρόσοψη τζακιού), Μαργαρίτα Δέδε-Ιωαννίδη (κρυστάλλινο δοχείο, διακοσμητικά κεριά, παραδοσιακά προϊόντα, κορνίζες επάργυρες), Σπύρος Δέδες (πορτοφόλι δερμάτινο, ανδρικό ρολόι). Στις 3 Γενάρη 2014, το Σύρτζι, αλλά και πολλοί συγγενείς και φίλοι από τα γύρω χωριά και από την Αθήνα αποχαιρέτησαν, δίνοντας τον τελευταίο ασπασμό στον Παναγιώτη Φώτη Γεωργακά. Ο Παναγιώτης (Πότης), απεβίωσε το προηγούμενο πρωινό στο νοσοκομείο της Καλαμάτας, σε ηλικία 77 ετών. Γνωστός σε όλα τα γύρω χωριά και όχι μόνο, λόγω του κοινωνικού του χαρακτήρα, αλλά και λόγω της μαστοροσύνης του, ειδικά στο χτίσιμο της πέτρας. Ευχαριστούμε όσους τίμησαν με την παρουσία τους και συνόδευσαν τον Πότη μας στην τελευταία του κατοικία. Ο αδελφός του Γιώργος Φώτη Γεωργακάς, αντί επικήδειου λόγου, αποχαιρέτησε τον αγαπημένο και μονάκριβο αδελφό του με τους παρακάτω στίχους. Επειδή, λόγω συγκίνησης, δεν μπορούσε να τους απαγγείλει ο ίδιος τους απάγγειλε, με ξεχωριστό τρόπο, ο αγαπητός Γιώργος Τζιβίσκος από το Στάσιμο. Λεβέντης ήσουν αδερφέ και του χωριού καμάρι. Είχες λεβέντικη ψυχή και τ αετού τη χάρη. Μεγάλη ήσουνα μορφή, για όσους το κατείχαν, γι αυτούς που σ αγαπούσανε, και στην καρδιά τους σ είχαν. Πάντα ήσουν φιλόξενος και όλους τους κερνούσες κι από το σπίτι ήθελες, όλους να τους περνούσες. Χαρά μεγάλη ένιωθες, το σπίτι σου να ν γιομάτο, φαΐ, κρασί να τους κερνάς και πάντα άσπρο πάτο. Πόσοι δεν επεράσανε, από το φτωχικό σου; Και πόσοι δε χορτάσανε με τ όποιο φαγητό σου; Η πόρτα σου πάντα ανοιχτή, για όλους τους ανθρώπους, για φίλους και για συγγενείς, κι όλους τους στρατοκόπους. Και όταν μεράκι σ έπιανε και σ έπιανε η φούρια, τους κέρναγες, τους βαλάντωνες, μ ολόγλυκα τραγούδια. Την οικογένειά σου πρόσεχες, μ όλη τη δύναμή σου όσο μπορούσες κι άντεχες, έδινες την ψυχή σου. Ποτέ όμως δε χάρηκε, ότ ήθελε η ψυχή σου, με πόνους πάντα έζησες, σε όλη τη ζωή σου. Η μοίρα σε σημάδεψε, σε νεαρή ηλικία, ποτέ σου δεν τη χώνεψες, αυτή την αδικία. Ποτέ σου δεν εχάρηκες, σαν όλους τους ανθρώπους, μέσα στην πίκρα έζησες, με χίλιους δύο τρόπους. Λες κι όταν γεννήθηκες, μοίρες κακές σου ήρθαν, με τόσα κακά σε μοίραναν, ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ σκληρά σου εφερθήκαν. Μα πάντα με χαμόγελο, όλα τα ξεπερνούσες, τον πόνο σου δεν έδειχνες, όσο και αν πονούσες. Όλο τον κόσμο αγάπαγες κι έτρεχες να βοηθήσεις, όσους ανάγκη είχανε, χωρίς να βαρυγκωμήσεις. Είχες απέραντη καρδιά, που όλοι μέσα μπαίναν κι έδειχνες κατανόηση, σε όσους σε πικραίναν. Μ αυτοί που σε πικράνανε, πάντα μικροί θα είναι, γι αυτό στην περηφάνια σου, παντοτινά σου μείνε. Κι όσους πολύ σε πίκραναν, μην τους κρατάς κακία, από μιζέρια το καναν κι απέραντη βλακεία. Τα λάθη σου κατέκριναν, με πάθος, με μανία, χωρίς να αναλογιστούν, ποια είναι η αιτία. Ποτέ τους δε σκεφτήκανε, τα λάθη τους ποια είναι κι ότι κανείς αλάθητος, στη ζήση του δεν είναι. Και ο καθένας έκρινε, μέγας κριτής γινόταν, για ό,τι πέρναγες εσύ, κανένας δε νοιαζόταν. Αν ο καθένας τράβαγε, αυτά που χες τραβήξει, πολύ πιο πριν η άχαρη, ζωή του θα χε λήξει. Μόνο εμείς αδέρφι μου, το ξέραμε κι οι δυο μας, ο ένας τον άλλον ένιωθε, ήταν το μυστικό μας. Σε ένιωθα, με ένιωθες, είμαστε οι δυο μας ένα, ποτέ τους πόνους μας κι οι δυο, δεν είπαμε σε κανένα. Θέλεις η μοίρα ήτανε; Θέλεις το ριζικό μας; Εμείς οι δυο το ξέραμε, το ξέραμε κι οι δυο μας. Αδέρφι! Μπροστά σου είμαστε, και κλαίμε για εσένα, μα κάποιοι υποκρινόμαστε και κλαίμε στα χαμένα. Να είσαι υπερήφανος, για ό,τι είχες κάνει, για ό,τι ήσουνα εσύ, ο νους μας δεν το βάνει. Σε κάθε χαρά, κάθε γιορτή, σε γλέντια και πανηγύρια, πάντα από σένα ακούγαμε τραγούδια χίλια μύρια. Μπροστάρης ήσουν πάντοτε, σε όλα τα γιορτάσια, και όλοι σε καμάρωναν, σε θέρους και λιοστάσια. Ήσουνα πρωτομάστορας, της πέτρας καλός τεχνίτης, με όλα καταπιανόσουνα, ήσουν αετονύχης. Πάντα με το χαμόγελο Ανάσταση φέτος στην Αμπελιώνα κι απ τα γλυκά σου χείλη, με τα τραγούδια που λεγες, χαιρόντουσαν οι φίλοι. Τραγούδαγες τόσο γλυκά, τόσα πολλά τραγούδια, και όλοι σε χαιρόμασταν, σα να μαστε μαθητούδια. Τραγούδια πολλά σου πρέπουνε και όχι μοιρολόγια, γιατί αυτά αγάπαγες και όχι κλαψούρας λόγια. Ώρα καλή σου αδερφέ, καλό ταξίδι να χεις, εκεί που θα πας, θε να χαρείς, με όλους αυτούς που θα χεις. Θα βρεις τη γλυκιά μανούλα μας, το δόλιο μας πατέρα, τα δύο τ αδερφάκια μας, που δεν εζήσαν μέρα.. Φίλους καλούς κι αγαπητούς, πρόσωπ αγαπημένα, που πλέον αυτοί θα νοιάζονται, παντοτινά για σένα. Εσύ εκεί όπου θα πας, όπως το λέει κι ο κόσμος, λουλούδια θα μυρίζουνε, βασιλικός και δυόσμος. Καλά θα είναι αδερφέ και πρόβλημα κανένα, τίποτα δε θα σ απασχολεί κι όλα καλά για σένα. Έγνοιες δε θα χεις τώρα πια, ούτε κανένα πάθος, αυτά που σε βαραίνανε και τα λογιάζαν λάθος. Όλα θα φύγουν θα χαθούν, δε θα ναι στο μυαλό σου, θα ηρεμήσεις, θα χαρείς, όλα για το καλό σου. Περίμενες αδελφούλη μου, για να αλλάξει ο χρόνος, λες και για μας θα ήτανε, λιγότερος ο πόνος. Κενό μεγάλο άφησες, στο δόλιο το χωριό μας, για όσους σε θωρούσαμε, σαν άνθρωπο δικό μας. Εμείς αδερφέ θα κλάψουμε, μα πιο το όφελός μας, για μας που σένα χάσαμε, σένα τον αδελφό μας; Ο πόνος θα είναι αβάσταχτος, που έφυγες αδερφέ μου, μα πάντα θα σε θωρούμ εδώ, ωσάν πνοή ανέμου. Περίμενέ μας αδερφέ, κοντά σου για να ρθούμε, γιατί αθάνατοι κι εμείς, ποτέ δε θα γενούμε. Μα μέχρι να πεθάνουμε, αθάνατος θα μένεις και μ ανοιχτή την αγκαλιά, εμάς να περιμένεις. Εκεί θα καταλήξουμε, όλοι μας κάποια μέρα, πολλοί δεν το κατέχουμε, ζούμε σε άλλη σφαίρα. Δε θα κρυώνεις αδερφέ, αυτό μη το φοβάσαι, γιατί μέσ την αγκάλη τους, θα σ έχουν να κοιμάσαι. Δώσε τους χαιρετίσματα, πολλά φιλιά να δώσεις, σ όλους τους φίλους που θα βρεις και θα τους ανταμώσεις. Γλυκό τραγούδι θα λεγα, να σε ξεπροβοδίσω, να το χεις για πάντα συντροφιά, να σ αποχαιρετίσω. Μα δε μου βγαίνει η φωνή, απ το πολύ το κλάμα, κι απ την πολλή τη λύπη μου, δεν πάν αυτά αντάμα. Άλλωστε εγώ ποτέ, δεν είχα το χάρισμά σου, να τραγουδώ τόσο γλυκά, όπως η αφεντιά σου. Εκεί που θα πας να τραγουδάς, αυτό να το θυμάσαι, να χαίρονται οι αγαπημένοι μας, όπου μαζί τους θα σαι. Το Ξεροβούνι χλίβεται και ο Φτεριάς μας, κλαίει, το Σύρτζι όλο σε θρηνεί, που τώρα καταρρέει. Σου δίνουμε γλυκά φιλιά, εγώ κι η αδερφή μας, όσο θα ζούμε αδέρφι μας, θα σ έχουμε στην ψυχή μας. Και τα παιδιά σου αδερφέ, που είναι πικραμένα, πάντοτε σ αγαπούσανε, κλαίνε πολύ για σένα. Όσο για τη γυναίκα σου; Κλαίει με μαύρο δάκρυ. Τώρα θα νιώθει μόνη της, μέσ του χωριού την άκρη. Σου δίνουμε υπόσχεση, τ αδέρφια σου, τα παιδιά σου, ποτέ δε θα ναι μόνη της, αυτή η γλυκιά κυρά σου. Πάντα θα την προσέχουμε και θα την αγαπάμε, γλυκό μου αδέρφι, υπόσχομαι, πως δεν θα την ξεχνάμε. Ώρα καλή σου, αδέρφι μου, καλό σου κατευόδιο, η στράτα σου να ναι ανθόσπαρτη, χωρίς κανένα εμπόδιο. Αδέρφι μου! Αιώνια η μνήμη σου, θα μείνει στα χωριά μας, πάντα θα σε θυμόμαστε, θα σ έχουμε στην καρδιά μας. Γιώργος Φ. Γεωργακάς Σύρτζι Μεσσηνίας 3 Γενάρη 2014 Ο παπα-κώστας παραλαμβάνει το Άγιο Φως

4 4 ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του ΔΣ του Συλλόγου στην Αριστοτέλους. Παρόντα ήταν όλα τα μέλη του ΔΣ, τακτικά και αναπληρωματικά. Διαβάστηκε η επιστολή της πρώην γενικής γραμματέως του Συλλόγου που αφορούσε την παραίτησή της. Αναπληρώθηκε η θέση της πρώην γενικής γραμματέως από το 1ο αναπληρωματικό μέλος όπως ορίζει το Καταστατικό. Έγινε ανασυγκρότηση του ΔΣ και ορίστηκε ως αντιπρόεδρος ο Κώστας Χαραλαμπόπουλος και γενικός γραμματέας ο Θόδωρος Δρες. Πραγματοποιήθηκε διοικητικός απολογισμός για το έτος 2013 από τον πρόεδρο, έτσι όπως θα παραδοθεί στη Γενική Συνέλευση. Πραγματοποιήθηκε οικονομικός απολογισμός από την ταμία, έτσι όπως θα παραδοθεί στην Ελεγκτική Επιτροπή. Συζητήθηκαν προτάσεις που θα γίνουν από το ΔΣ για τροποποίηση του Καταστατικού και αποφασίστηκε ομόφωνα ότι: έχει περισσότερες θετικές παραμέτρους να παραμείνει το ΔΣ πενταμελές. Είναι θετικό το άρθρο που προβλέπει ψήφο με εξουσιοδότηση. Να υφίσταται η Εθελοντική Αιμοδοσία στο Καταστατικό. Αποφασίστηκε να μοιραστεί το ημερολόγιο του 2014 και η νέα ατζέντα του Συλλόγου στην κοπή της πίτας. Αποφασίστηκε να ανατεθεί η κατασκευή του site του Συλλόγου σε ένα νέο άνθρωπο με καταγωγή από την Αμπελιώνα. Το ΔΣ εξουσιοδότησε τον πρόεδρο να διαχειριστεί και να δημοσιεύσει φωτογραφίες από διάφορες εκδηλώσεις του Συλλόγου στη σελίδα που διατηρεί ο Σύλλογος στο facebook. Προγραμματίστηκε η κοπή της πίτας και η ετήσια Γενική Συνέλευση. Αποφασίστηκε η Συνεστίαση του Συλλόγου να πραγματοποιηθεί στα μέσα Φεβρουαρίου στο κέντρο «Μία Φορά» στο Περιστέρι, ημέρα Σάββατο, το βράδυ. Έγινε ένας πρώτος προγραμματισμός των εκδηλώσεων που θα πραγματοποιήσει ο Σύλλογος τη χρονιά που έρχεται. Προτάθηκε από τον πρόεδρο ο εμπλουτισμός των εκδηλώσεων του καλοκαιριού στην Αμπελιώνα με τη δημιουργία ενός Φεστιβάλ, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει συνεργασία όλων των φορέων. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΑΝΟΙΧΤΑ Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΠΕΛΙΩΝΙΤΩΝ ΕΤΟΥΣ 2014 Τα Δ.Σ. θα πραγματοποιηθούν στο Γραφείο του Συλλόγου επί της Αριστοτέλους 4, στην Αθήνα, στις 6 μ.μ. Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΠΕΛΙΩΝΙΤΩΝ Πρόεδρος: Τηλ: , , antrafto@yahoo.gr Αντιπρόεδρος: Χαραλαμπόπουλος Κώστας Τηλ: , Η Χαρά Σύρου, κόρη της Πιπίτσας Δημ. Νιάρχου, προσέφερε για τη Βιβλιοθήκη του Συλλόγου Αμπελιωνιτών τα δύο βιβλία της που έχει εκδώσει. Το πρώτο ΑΠΟξεΣΗ ή η παγωμένη ΚΑρδιΑ των ευτυχισμένων ανθρώπων, και το δεύτερο Η ΣΟΥίΤΑ περιπέτεια ΣΤΗΛΗ Δ.Σ. Γενικός γραμματέας: Θεόδωρος Δρες Τηλ: , Ταμίας: Μαργαρίτα Δέδε-Ιωαννίδη Τηλ: , και Ειδικός Γραμματέας: Τζανετόπουλος Κώστας Τηλ: δωματίου. Την ευχαριστούμε θερμά. Ο Κώστας Βλάμης, πρόεδρος του Συλλόγου Ολυμπίων, χάρισε στη Βιβλιοθήκη του Συλλόγου μας 8 βιβλία. Βιβλία σημαντικά, τα περισσότερα συγγραφέων καταγόμενων από την επαρχία Ολυμπίας. Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, 19 Μαρτίου 2014, στα Γραφεία του Συλλόγου στην Αριστοτέλους. Παρόντα ήταν όλα τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου. Συζητήθηκαν τα κάτωθι θέματα κι ελήφθησαν οι εξής αποφάσεις: Έγινε απολογισμός των πεπραγμένων (Κοπή πίτας, Γενική Συνέλευση, Συνεστίαση, Ψυχούδι) Έγινε οικονομικός απολογισμός των πεπραγμένων. Έγινε ένας πρώτος προγραμματισμός των επόμενων εκδηλώσεων του Συλλόγου σε όλη τη χρονιά και αποφασίστηκαν ποιες εκδηλώσεις εκτός απροόπτου θα πραγματοποιηθούν. Αποφασίστηκαν τα επόμενα ανοιχτά συμβούλια που θα πραγματοποιηθούν μέσα στο έτος. Αποφασίστηκε να παραχωρηθεί το Γραφείο του Συλλόγου την ημερομηνία 02 Απριλίου σε Σύνδεσμο που εδρεύει επί της Αριστοτέλους 4 για να πραγματοποιήσει τις Αρχαιρεσίες του, λόγω αδυναμίας πραγματοποίησης του συγκεκριμένου γεγονότος στο δικό τους Γραφείο. Ορίστηκε μια ομάδα ατόμων που θα ασχοληθεί με την ανανέωση κι εκκαθάριση της λίστας των προορισμών της εφημερίδας. Αποφασίστηκε να συνεχίσει ο Σύλλογος να προφέρει στην Αμπελιώνα και την ευρύτερη περιοχή μέσω της κάλυψης των εξόδων, της τάξης των 600 Ευρώ για όλο το έτος, για την παροχή internet στο Π.Ι. Αμπελιώνας με σκοπό τη διεκπαιρέωση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης. Έτσι επιτυγχάνεται η ομαλή λειτουργία του Ιατρείου και αποφεύγεται η ταλαιπωρία του κόσμου, καθώς και των ιατρών. ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Σε όσους συμμετείχαν και παραβρέθηκαν στις εκδηλώσεις του Συλλόγου. Σε όσους προσέφεραν δώρα για τη λαχειοφόρο που διοργάνωσε ο Σύλλογος στη Συνεστίαση. Στη Στέλλα Κουρμαδά για την προσφορά 60 φιαλών κρασιού Χατζημιχάλη. Στη Χαρά Σύρου, στον πρόεδρο του Συλλόγου Ολυμπίων κ. Κώστα Βλάμη και τον Κώστα Τζανετόπουλο για την προσφορά βιβλίων στη Βιβλιοθήκη του Συλλόγου Αμπελιωνιτών. Σε όσους προσφέρουν από το υστέρημά τους στο ταμείο του Συλλόγου. Για το ΔΣ του Συλλόγου Ο πρόεδρος ΝΕΟΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ 1. Τρίτη, 16 Σεπτεμβρίου 2. Τετάρτη, 08 Οκτωβρίου 3. Τετάρτη, 12 Νοεμβρίου 4. Τετάρτη, 03 Δεκεμβρίου ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΠΕΛΙΩΝΙΤΩΝ Ο γεν. γραμματέας Θόδωρος Δρες Όσοι επιθυμούν να λαμβάνουν την εφημερίδα, μπορούν να αποστείλουν ηλεκτρονικά όνομα και πλήρη διεύθυνση, καθώς κι ένα τηλέφωνο επικοινωνίας στα s: ambeliona@yahoo.gr και antrafto@yahoo.gr Μπορούν να δώσουν τα στοιχεία τους και τηλεφωνικά, επικοινωνώντας με το τηλ. του Γραφείου ή με κάποιο από τα μέλη του ΔΣ. 1ο Αναπληρωματικό Μέλος: Λάλας Παναγιώτης Τηλ: , pitlalas@hotmail.com 2ο Αναπληρωματικό Μέλος: Σοφία Νικολαΐδου Τηλ: ο Αναπληρωματικό Μέλος: Μιχάλης Αρσενικός Τηλ: Τον ευχαριστούμε θερμά! Τρία αξιόλογα λευκώματα από το περίπτερο-βιβλιοπωλείο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών χαρίστηκαν στη Βιβλιοθήκη μας με τη συμβολή του ειδικού γραμματέα του Συλλόγου κ. Κώστα Τζανετόπουλου. ΕΠΙΣΤΟΛΗ Εστάλη από τον κ. Λυμπέρη Μιχαλακόπουλο προς το ΔΣ του Συλλόγου Αμπελιωνιτών με την επιθυμία να δημοσιευθεί στην εφημερίδα. Όπως αποφάσισε το ΔΣ του Συλλόγου, η επιστολή δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ, όπως ακριβώς εστάλη. «Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά Αγαπητέ κύριε πρόεδρε του Συλλόγου Αμπελιωνιτών κύριε Αντώνη Ραυτόπουλε, είμαι στο σύλλογο από το 1950 τακτικότατο μέλος. Δεν έλειψα σε καμία από τις εκδηλώσεις και συνελεύσεις εδώ στην Αθήνα. Αρχιερεσίες, μνημόσυνα όλων των πατριωτών. Όλες οι εκδηλώσεις γίνονταν στο γραφείο του Συλλόγου στην οδό Αριστοτέλους 4 ή στο ξενοδοχείο Μίνος στο κέντρο. Από τον καιρό που αναλάβατε εσείς το Σύλλογο μεταφέρατε όλες του τις εκδηλώσεις στο Περιστέρι-Ίλιον, στη γειτονιά σας. Στο κέντρο εξυπηρετούνταν όλοι. Γιατί άραγε πήραμε αυτό το γραφείο; Έχετε χωρίσει φαίνεται τους πατριώτες σε Α και Β κατηγορία. Ο Σύλλογος για να πάει καλά πρέπει όλοι να είναι ίσοι, όταν περνούν την πόρτα του Συλλόγου να είναι μια καρδιά, μια ψυχή, όλοι για το καλό του χωριού μας. Καλοί οι νέοι, αλλά χρειάζεται η μαγιά η μεγάλη, να τους υπολογίζουμε. Έχω μείνει δύο χρόνια χωρίς ημερολόγια και ατζέντες γιατί δεν μπορώ να έρθω εκεί που πήγατε, ενώ στο κέντρο δεν υπήρχε πρόβλημα. Είχα πει πολλές φορές να πλησιάσετε τους πατριώτες που δεν έρχονται στο Σύλλογο για να δείτε το πρόβλημά τους. Βελτιώνουμε τα παλιά, δεν τα καταργούμε. Εγώ είμαι 80 χρονών, είμαι ευεργέτης του χωριού επί Βιβής Δερεχάνη. Προσέχετε τους γονείς σας. Κάποια μέρα θα έρθετε και εσείς εδώ που είμαστε εμείς. Εγώ πάντως είμαι πολύ στενοχωρημένος και πικραμένος. Ο Θεός να σας βοηθήσει για το καλύτερο του Συλλόγου και του χωριού. Παρακαλώ η επιστολή να διαβαστεί στο συμβούλιο που θα κάνετε και να μου απαντήσετε. Και αν δεν σας πειράζει να την βάλετε και στην εφημερίδα. Να μου συγχωρέσετε αν κάπου παραστράτησα. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Το ΔΣ του Συλλόγου Αμπελιωνιτών αποφάσισε ομόφωνα να δοθεί απάντηση στην επιστολή που απέστειλε ο κ. Λυμπέρης Μιχαλακόπουλος, εφόσον επιθυμία του ιδίου είναι να δημοσιευθεί στην εφημερίδα. «Αγαπητέ συμπατριώτη και μέλος του Συλλόγου μας κ. Μιχαλακόπουλε Λυμπέρη. Σας ευχαριστούμε καταρχήν για την επιστολή που στείλατε και για τη διάθεσή σας να επικοινωνήσετε μαζί μας! Σεβόμαστε απεριόριστα το γεγονός ότι είστε παλαιό μέλος του Συλλόγου. Και να μην ήσασταν όμως, πάλι θα σας σεβόμασταν. Απευθύνεστε προς το πρόσωπό μου και με επικρίνετε για αποφάσεις που ελήφθησαν σχετικά με την αλλαγή της τοποθεσίας των δραστηριοτήτων του Συλλόγου από το Γραφείο στην Αριστοτέλους και το ξενοδοχείο King Minos, στο Περιστέρι-Ίλιον. Αν έχετε παρακολουθήσει τη λειτουργία μας εδώ και 4 χρόνια περίπου, τουλάχιστον οι Γενικές Συνελεύσεις, οι Αρχαιρεσίες και τα ανοιχτά Συμβούλια που έχουν θεσπιστεί γίνονται στο Γραφείο μας στην Αριστοτέλους, με εξαίρεση τη φετινή χρονιά που το ΔΣ αποφάσισε η Γενική Συνέλευση να πραγματοποιηθεί στη συνεδριακή αίθουσα του ΚΥΒΕ στο Περιστέρι. Κι ευτυχώς, γιατί τα 250 άτομα που παρευρέθησαν, σίγουρα δεν χώραγαν στο Γραφείο μας. Θα προκαλείτο μεγάλη ταλαιπωρία ή θα έρχονταν πολύ λιγότεροι. Σημειώνεται ότι στο Ίλιον δεν έχει πραγματοποιηθεί προσφάτως κάποια εκδήλωση. Έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια για ανακαίνιση του Γραφείου του Συλλόγου, ειδικά τα τελευταία χρόνια, πράγμα το οποίο σε ένα βαθμό έχει επιτευχθεί. Αναγνωρίζεται ως τεράστιο περιουσιακό στοιχείο για το Σύλλογο και μπορεί να αναβαθμιστεί σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να έχει εξαιρετική λειτουργικότητα. Ο χώρος του Γραφείου οπωσδήποτε είναι η βάση μας. Για εκδηλώσεις στις οποίες στοχεύουμε στη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων συμπατριωτών, χρειάζεται μεγαλύτερος χώρος. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζετε πως αυτές οι αίθουσες, στις οποίες αναφέρεστε ότι κάνει προσφάτως ο Σύλλογος τις εκδηλώσεις του, παραχωρούνται δωρεάν και βρίσκονται σε τέτοια τοποθεσία που είναι προσβάσιμες με όλα τα μέσα μεταφοράς. Όσον αφορά το ξενοδοχείο King Minos, έχει κλείσει. Σε προσπάθειές μας να κλείσουμε αίθουσα σε ξενοδοχείο για εκδήλωση το κόστος ήταν υψηλό και σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούμε να επιβαρύνουμε οικονομικά τους συμπατριώτες μας, καθώς και το ταμείο του Συλλόγου. Αισθάνομαι πως δεν παρακολουθείτε τη λειτουργία και τη δράση μας. Γιατί με κατηγορείτε πως εγώ, ως πρόεδρος έχω χωρίσει τους πατριώτες σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Ο Σύλλογος αυτός που εγώ εκπροσωπώ, αγκαλιάζει αγαπητέ πατριώτη όλους, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Εγώ θα προσπαθώ όσο μπορώ και με όλες μου τις δυνάμεις να κάνω ανοιχτό κάλεσμα προς όλους. Παιδιά, νέους, μεγαλύτερους, πατριώτες από την Αμπελιώνα ή την ευρύτερη περιοχή, μέλη του Συλλόγου, φίλους του Συλλόγου που αγάπησαν την Αμπελιώνα κι ας μην κατάγονται από αυτήν. Ακόμα κι αυτούς που βάζουν τα προσωπικά πάθη πάνω από το κοινό καλό. Και σ αυτούς πρέπει να δείξουμε το δρόμο να έρθουν κοντά. Λέτε καλοί οι νέοι, αλλά χρειάζεται και η μαγιά. Μετ εκτιμήσεως και αγάπης Λυμπέρης Κ. Μιχαλακόπουλος». Καθώς και ότι υπάρχουν πατριώτες που δεν έρχονται στο Σύλλογο επειδή έχουν κάποιο πρόβλημα. Το αναφέρατε και πέρυσι στη Γενική Συνέλευση και το συζητήσαμε. Αυτός ο Σύλλογος σέβεται τους μεγαλύτερους. Αποδεικνύεται αυτό. Άλλωστε ασχολούνται με το Σύλλογο άνθρωποι όλων των ηλικιών. Δε νομίζω να υπήρξε κάποια ενέργεια που να προσβάλει κάποιον, νέο ή μεγάλο. Μήπως υπάρχει όμως και από τη δική σας τη μεριά μια προκατάληψη για τους νεότερους και ίσως μια προσπάθεια απαξίωσης σε κάτι νέο που μπορεί να προκύψει; Δε θέλω να το πιστεύω αυτό. Αλλά γίνετε λίγο πιο ελαστικός απέναντι στους νέους ανθρώπους και τις ιδέες τους. Προτείνω να τους δώσετε λίγο χώρο και βήμα. Ίσως έχουν κάτι να πουν κι αυτοί. Ας μην αποκλείσουμε να έρθουν νέοι κοντά στο Σύλλογο, γιατί το μέλλον δεν θα είναι αυτό που του αξίζει. Ας μπολιαστούν οι νεότεροι με τις αξίες που πρέπει από τους μεγαλύτερους. Όσον αφορά αυτούς που έχουν πρόβλημα και δεν έρχονται κι εμείς τώρα πρέπει να τους πλησιάσουμε. Αλίμονο αν ο Σύλλογος έψαχνε να βρει ποιος έχει προσωπικά. Αυτό που πρωτίστως γίνεται είναι να δημιουργείται μια ατμόσφαιρα τέτοια κι ένα περιβάλλον που να εκφράζεται δικαιοσύνη, ισότητα, διαφάνεια, δραστηριότητα, ευαισθησία για το συνάνθρωπο, τόνωση της Αμπελιώνας. Ο Σύλλογος σας ξαναλέω είναι μια αγκαλιά για όλους. Η προσέγγιση επιτυγχάνεται μέσω των δραστηριοτήτων του. Λέτε ότι έχετε μείνει χωρίς ημερολόγια και ατζέντες δύο χρόνια, γιατί δεν μπορείτε να έρθετε εκεί που πήγαμε. Πέρυσι ήσασταν στη Γενική Συνέλευση που έγινε στο γραφείο. Και αν θέλετε να πάρετε ημερολόγια φετινά και ατζέντες, ξέρετε πού θα μας βρείτε να σας δώσουμε. Τα τηλέφωνα όλων των μελών του ΔΣ είναι κοινοποιημένα και όλοι είναι στη διάθεσή σας. Δεν πήγαμε πουθενά. Εμείς εκφράζουμε τις ίδιες ιδέες όπου κι αν είμαστε. Καλές εκδηλώσεις να γίνονται, με αγάπη και συσπείρωση. Επειδή αναφέρετε ότι είστε ευεργέτης. Το σέβομαι, έστω κι αν το μαθαίνω πρώτη φορά. Ο ευεργετισμός ισούται με κοινωνική προσφορά. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να συνεχίσετε να είστε κοντά και να προσφέρετε στο Σύλλογο που έχει αρκετό κοινωνικό έργο να διαπράξει. Ο Σύλλογος αγκαλιάζει και τους ευεργέτες, αλλά και όλους τους ανθρώπους που θυσίασαν από τον εαυτό τους για το κοινό καλό κι ας μην το έμαθε ποτέ κανείς. Τους γονείς μας, τους προγόνους μας και τους αγαπάμε και τους τιμούμε. Δε θα ήθελα να αισθάνεστε πικραμένος και στενοχωρημένος, γιατί ο Σύλλογος Αμπελιωνιτών είναι κοντά σας. Σας αγαπάμε και σας αγκαλιάζουμε και επιθυμούμε ακόμα και με διαφορετικές απόψεις να είστε κοντά στο Σύλλογο, φέρνοντας κοντά και τους απογόνους σας και όλη σας την οικογένεια. Εσείς και κάθε πατριώτης. Δεν πρέπει να χάνεται καθόλου χρόνος για το καλό της Αμπελιώνας και του Συλλόγου. Η Αμπελιώνα τους χρειάζεται όλους. Και πάντα με καλή πρόθεση. Αγαπητέ κ. Λυμπέρη εύχομαι να έχετε υγεία, εσείς και όλη σας η οικογένεια. Ευχαριστούμε για την κατάθεση των απόψεών σας». Ο πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Αμπελιωνιτών

5 Ιερέας Θεοφάνης Μητρόπουλος ( ) ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑΣ για τον ΤΟΠΟ μας και τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ του απ το ΣΤΑΘΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟ Στις 15 Μαρτίου 2014 απεβίωσε ο παπα-φάνης Μητρόπουλος, μια ξεχωριστή φυσιογνωμία για την περιοχή μας. Γέννημα θρέμμα Νεδαίος, το εγγράμματο παιδί που αποφάσισε να ακολουθήσει το δρόμο της ιεροσύνης. Άλλωστε υπήρχε παράδοση στην οικογένειά του: θείος του ο παπα-κώστας, ξάδελφός του ο παπα- Γιώργης. Έμεινε στον τόπο του και ήταν η ψυχή του χωριού του. Ποιος δεν παραδέχεται ότι είναι τυχερό του χωριό που έχει το δικό του παπά και πόσω μάλλον όταν πρόκειται για χωριό απομονωμένο. Η εκκλησία, με το νόημά της το θρησκευτικό και το κοινωνικό, παραμένει ανοικτή. Ο ήχος της καμπάνας φανερώνει χωριό που είναι ζωντανό. Χωρίς παπά δε γίνεται θρησκευτικό μυστήριο ή θρησκευτική γιορτή. Στο καφενείο, σε κάθε μάζωξη, ο ιερέας του χωριού είναι το πρόσωπο το οικείο αλλά και το επιφανές, το αξιοσέβαστο και από όλους αποδεκτό. Είναι το πρόσωπο που θα προστρέξει το κάθε μέλος της μικρής κοινότητας για να τον συμβουλευτεί. Τον εμπιστεύονται, γιατί πιστεύουν ότι εκπροσωπεί τις αξίες εκείνες που συνάδουν με την ιδιότητά του. Είναι ο συνεκτικός κρίκος των ανθρώπων του χωριού. Αυτός συμβάλλει και στη διατήρηση των εθίμων και στην πνευματική, κοινωνική και ηθική διαμόρφωση των κατοίκων. Έτσι ήταν ο παπα-φάνης. Αεικίνητη φιγούρα, που τον συναντούσες παντού. Στην εκκλησία, πιστό και άψογο στα ιερατικά του καθήκοντα στο δρόμο, γελαστό και ευπροσήγορο στον κήπο του, εργατικό δουλευτή στο μαγαζί του χωριού γινόταν μέλος της παρέας σε κάθε εκδήλωση ήταν παρών. Είχε την αγάπη και το σεβασμό όλων. Η σχέση του με την Αμπελιώνα: Ήταν ο ιερέας του χωριού για έξι χρόνια και ένας από τους διαδόχους μιας εξαιρετικής και πολυσχιδούς προσωπικότητας που δέσποσε στη ζωή της Αμπελιώνας, για μισό περίπου αιώνα, του παπα-γιάννη Παπαγγελόπουλου ( ). Τον παπα-γιάννη διαδέχτηκε ο ιερέας Λουκάς Αθανασόπουλος, από το 1961 μέχρι το 1965, και στη συνέχεια τοποθετήθηκε ο ιερέας Φάνης Μητρόπουλος στην ενορία του Αγίου Νικολάου Αμπελιώνας και ιερουργούσε εκεί από τον Ιανουάριο του 1966 μέχρι το τέλος του 1971, όταν η Αμπελιώνα απέκτησε τον δικό της πλέον ιερέα, παιδί από τα σπλάχνα της, τον παπα-κώστα Μιχόπουλο. Ο παπα-φάνης είχε μια ακόμη σχέση με την Αμπελιώνα: συγγένεια εξ αγχιστείας. Ο αδελφός του Θόδωρος είχε παντρευτεί την Αμπελιωνίτισσα Βασιλική Αγγελακοπούλου. Αξίζει να παρακολουθήσει κανείς τη ζωή του. Γεννήθηκε στη Νέδα, το 1938, και ήταν ένας από τους τέσσερις γιούς του Γιώργη Μητρόπουλου και της Κατερίνας Αγγελοπούλου (Διονύσης, Παναγιώτης, Φάνης, Θόδωρος). Είχε και μια ετεροθαλή αδελφή, την Τασία, σύζυγο Γιάννη Κουτσούκου. Η θέλησή του να μάθει γράμματα τον έκανε δυνατό να αντιμετωπίσει όλες τις αντίξοες συνθήκες της εποχής εκείνης (φτώχεια, αποστάσεις, έλλειψη συγκοινωνίας και επικοινωνίας, δυσχερείς συνθήκες ζωής) και να συνεχίσει το σχολείο μετά το Δημοτικό. Τέλειωσε το Γυμνάσιο της Ανδρίτσαινας και στη συνέχεια την Οι περικοπές, οι συγχωνεύσεις, οι καταργήσεις και άλλα παρόμοια άγουρα και στυφά φρούτα των καιρών μας έχουν ή πρέπει να χουν τα όριά τους. Στην Καθημερινή ( ) ανάμεσα στους υπό κατάργηση φορείς περιλαμβάνονται και βιβλιοθήκες για συγχώνευση. Στον κατάλογο αυτό και η ιστορική βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας, προσφορά κι έργο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Αγαθόφρονος Νικολόπουλου, που έστειλε τα σπάνια βιβλία του απ το Παρίσι. Διαβάστε την παρακάτω επιστολή, που αποτελεί, τρόπον τινά, και το ιδρυτικό έγγραφό της. Ευγενέστατε Δήμαρχε της Ανδριτσαίνης Εντιμότατοι Σύμβουλοι της Δημαρχίας και λοιποί πάντες Ανδριτζανίται φίλοι και αδελφοί Συμπατριώται μυριοπόθητοι! Προ τριάκοντα ετών διατρίβων εν Παρισίοις ως φιλόμουσος και αποβλέπων εις το κοινόν όφελος της Ελλάδος και ιδιαιτέρως εις το της Ανδριτσαίνης, ένθα εγεννήθη ο αοίδιμος και ενάρετος πατήρ μου Χατζή Γεωργάκης Νικολόπουλος, Μισιρτζής, επίτροπος του Αγίου Τάφου, αποθανών προ πολλού υπέργηρος εν Σμύρνη, συνέστησα μετά πολλών πόνων, ταλαιπωριών και ιδρώτων Βιβλιοθήκην μεγάλην και αξιολογωτάτην κατά πάντα, έχων σκοπόν ίνα έλθω εις Ανδρίτσαιναν προς διάδοσιν των ολίγων φώτων, όσα εκτησάμην εν τη πεφωτισμένη Γαλλία, και τελειώσω πλησίον υμών, των αγαθών και φιλομαθών Αρκάδων ησύχως και ευδαιμόνως, το επίλοιπον μέρος της ζωής μου. Επειδή δ έμαθον εκ της φήμης ότι επιθυμείτε καταστήσαι μέγα και τακτικόν σχολείον εις φωτισμόν των ημετέρων τέκνων, εις αύξησιν και βελτίωσιν του υμετέρου εμπορίου, εις τελειοποίησιν της σωτηρίου γεωργικής τέχνης, εν ενί λόγω εις ευδαιμονίαν όλων των κατοίκων της Ανδριτσαίνης και της λοιπής Πελοποννήσου, μετά χαράς, φίλοι και αδελφοί, προσφέρω δώρον προς υμάς όλον τον πλούτον, ον μοι εδωρήσατο φιλανθρώπως ο παντοδύναμος Θεός, δηλαδή όλην μου την βιβλιοθήκην, λέγω δε υμίν εν ταυτώ το του αποστόλου: Αργύριον και χρυσίον ουχ υπάρχει μοι, ο δ έχω, τούτο υμίν δίδωμι. Όθεν πέμψατέ μοι όσον τάχος δυο άνδρας πιστοτάτους και επισήμους Ανδριτσανίτας, προς ους εγώ ευθύς παραδώσω αδιστάκτως τον προσφερόμενον πλούτον, διότι αλλέως εστί αδύνατον. Εν τοσούτω δε φροντίσατε ίνα καταστήσητε τάχιστα, τουλάχιστον κατά το παρόν, σχολείον Ελληνικόν και αξιόλογον, όπερ, αφού συν Θεώ έλθω εις Ανδρίτζαιναν κατά τον μέγα μου πόθον, καταστηθήσεται, ως ελπίζω, κοινή Ακαδημία δι όλην την Πελοπόννησον. Έρρωσθε ευδαιμονούντες διηνεκώς, άνδρες φιλόκαλοι, φιλόμουσοι και φιλοπάτριδες! Ο Υμέτερος συμπατριώτης Αγαθόφρων Νικολόπουλος Ιερατική Σχολή της Καλαμάτας. Χειροτονήθηκε ιερέας στην Κυπαρισσία. Ιερούργησε στην Αμπελιώνα και σε άλλα χωριά της περιοχής, αλλά τα περισσότερα χρόνια της ιερατικής του πορείας τα αφιέρωσε στο χωριό του, τη Νέδα (ή Μπέρεκλα), όπου διαδέχτηκε τον παπα-γιώργη ακολουθώντας την ιερατική διαδρομή μιας οικογένειας με ιερείς Μητρόπουλους: Παπα-Κώστας: εμβληματική φυσιογνωμία με εξαιρετική πνευματική συγκρότηση και θεολογική κατάρτιση, την εποχή που έλαμπε με την παρουσία του στην Αμπελιώνα ο επίσης Νεδαίος παπα-γιάννης Παπα-Γιώργης: γιός του παπα-κώστα, θαυμάσιος λειτουργός και ευχάριστη προσωπικότητα Παπα-Φάνης, ανηψιός του παπα-κώστα, με πρότυπα τους εξαιρετικούς ιερείς του περιβάλλοντός του Από την ίδια οικογένεια προέρχεται και ο σημερινός ιερέας του χωριού Νέδα, ο παπα-γιώργης Θεοδωρόπουλος, εγγονός του παπα-κώστα, από την κόρη του Χρυσάνθη. Ο παπα-φάνης είχε παντρευτεί τη Δήμητρα, κόρη του Βασίλη Καψή, από τη Νέδα και απέκτησαν τρία παιδιά: τον Βασίλη, ξυλουργό, την Κατερίνα, καθηγήτρια Ο Διδάσκαλος του Γένους ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΟΡΑΗΣ Ο φιλόλογος και ιατροφιλόσοφος ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ μια ματιά στο βιογραφικό του Αδαμαντίου Κοραή, διαπιστώνεις πως φέτος το 2013 συμπληρώνονται 180 χρόνια απ το 1833, έτος της θανής του. Γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ Εν Παρισίοις τη α του Ιουνίου αωλή Ν. Αυτές οι στρογγυλοποιήσεις του χρόνου οι επέτειοι, Γράφετέ μοι πάντοτε διά του εν Αθήναις φιλτάτου ανεψιού μου κυρίου Χαραλάμπους όπως αλλιώς τις λέμε ερεθίζουν τη μνήμη και φέρνουν μπροστά σου πρόσωπα και γεγονότα απ το παρελθόν. Και Οι Ανδριτσάνοι αποδέχτηκαν τη δωρεά κι έστειλαν τον ανηψιό του και το δημοτικό σύμβουλο τότε, θυμόμαστε και πρέπει τη μνήμη να την φρεσκάρουμε. Κωνσταντίνο Ζαριφόπουλο να την παραλάβουν. Ο Αδαμάντιος Κοραής με Χιώτικες ρίζες γεννήθηκε το Σ όλα τα βιβλία της μεγάλης και ανεκτίμητης δωρεάς ο ευγενής και ευπατρίδης δωρητής 1748 στην πρωτεύουσα της Ιωνίας, τη Σμύρνη, με τη βαριά έγραψε: Κτήμα ιερόν της Ανδριτσαίνης, δώρον μοίρα. Το οικογενειακό του περιβάλλον, με πνευματικές Αγαθόφρονος Νικολοπούλου ή Αγαθόφρων Νικολόπουλος τη Ανδριτσαίνη ή Α. Ν. τη Α. Παρά αποσκευές, ήταν ευνοϊκό να τον ωθήσει στα γράμματα. Η την επιθυμία του, δεν μπόρεσε να ρθει στην Σμύρνη, τότε, προσφερόταν, όχι μόνο για εγκύκλιες σπουδές, αλλά και για την εκμάθηση ξένων γλωσσών. Ο πατέ- πατρίδα και ούτε, βέβαια, στην Ανδρίτσαινα. Το 1842 πέθανε στο Παρίσι κατ άλλους και ταξιδεύοντας από μόλυνση πού παθε στο χέρι του ρας τον ήθελε έμπορο. Το 1771 φτάνει στο Άμστερνταμ, καθώς τοποθετούσε τους θησαυρούς του σε 47 όπου, παράλληλα με τις εμπορικές δραστηριότητες, σπουδάζει και βρίσκεται μπροστά σ έναν κόσμο με άλλες ιδέ- κιβώτια. Τραγική ειρωνεία και άσχημο της μοίρας παιχνίδι. ες. Οικογενειακές ατυχίες τον βγάζουν έξω απ το εμπόριο. Το 1777 εγκαταλείπει το Άμστερνταμ και περνώντας Η Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας έχει την ιστορία της. Γαλούχησε πνευματικά γενεές παιδιών και παρήλασαν απ τις αίθουσές της οι κορυφαίοι των Γραμμάτων και της Τέχνης. Ευτύχησε να μένος μ εντυπώσεις και ιδέες, επιστρέφει στο 1778 στη από Λειψία, Βιέννη, Τριέστη και Βενετία, φορτω- `χει Διευθυντές της τον αείμνηστο πνευματάνθρωπο Αγησίλαο Τσέλαλη και τον επίσης συγ- Σμύρνη. Εκεί ζει μια 4ετία, κάθε άλλο παρά ευχάριστα. Και γραφέα Μίμη Πρίγγουρη (τ. Πρόεδρο του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων). ας, όπου σπουδάζει Ιατρική. Καινούργιος κόσμος ξανοίγε- το 1782 κατορθώνει να φύγει για το Μονπελιέ της Γαλλί- Αυτή η Βιβλιοθήκη δεν πρέπει ούτε να συγχωνευτεί ούτε να καταργηθεί. Είναι ο πνευματικός ται μπροστά του και νέοι ορίζοντες του ανοίγονται. Είναι πια βαθύς γνώστης της κλασικής φιλολογίας και χρόνο φάρος της ιστορικής Ανδρίτσαινας, της πάλαι ποτέ πρωτεύουσας της εύανδρης Ολυμπίας, που με το χρόνο σημειώνει μεγάλες προόδους και στοχάζεται ανέδειξε κορυφαίους του Πνεύματος και των ώριμα. Δέχεται όμως βαρύ οικογενειακό πλήγμα, καθώς, Γραμμάτων μας. σ ένα χρόνο χάνει και τους δυο γονείς του. Ο ίδιος σημειώνει σχετικά: Βιβλία δεν έχω ενδυμάτων υστερούμαι η Όχι, κύριοι, ισοπέδωση των πάντων! Υπάρχει η παράδοση και η ιστορία. Δεν μπορείτε, εν ονόματι των όποιων μνημονίων να διαλύετε, τροφή μου είναι αθλία η κατοικία μου αθλιεστέρα. Και ως ολετήρες, τα πάντα: Εφορίες, Τελωνεία, Νοσοκομεία, Δήμους, Βιβλιοθήκες, όλα αυτά που παρότι και η υγεία του είναι κλονισμένη, οι διατριβές του εξυπηρετούν τον άνθρωπο, που δίνουν ζωή στην εντυπωσιάζουν και του ανοίγουν τις πύλες της Ακαδημίας ύπαιθρο που ερημώνεται με αυτές σας τις ενέργειες. Έλεος πια. Μην χαρακτηριστείτε και φω- το 1833 βρίσκεται στο Παρίσι, στην πόλη του φωτός, όπου των Επιστημών, στην οποία γίνεται μέλος. Απ το 1788 ως τοσβέστες βιώνει τη Γαλλική Επανάσταση κι εμπνέεται απ τις ιδέες Υ.Γ. Με ευχαρίστηση έμαθα, πως, ο Ολύμπιος την καταγωγή τ. Υπουργός και ξεχωριστός πνευματικός άνθρωπος, Βύρων Πολύδωρας, υπέ- Η ιδέα για την απελευθέρωση και της δικής του πατρίδας της. βαλε επερώτηση για τη συγχώνευση αυτής της Βιβλιοθήκης στους Υπουργούς Επικρατείας και τον φλογίζει, είναι όμως της άποψης ότι πρέπει πρώτα να Παιδείας. Ήταν καθήκον του και όχι μόνον. φωτιστεί. Εργάζεται για την αφύπνιση του Έθνους και για 5 ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΕΣ θεολόγο, και τον Γιώργο, αστυνομικό. Απέκτησε επίσης και έξι εγγόνια. Το σπίτι του ήταν πάντα ανοιχτό και φιλόξενο. Αυτό οφειλόταν βέβαια και στην παπαδιά που τη χαρακτήριζε η εγκαρδιότητα και η φιλόξενη διάθεση. Ο ξαφνικός θάνατός της πριν από τέσσερα χρόνια τον βύθισε στη θλίψη. Αναγκάστηκε να αφήσει το χωριό και να εγκατασταθεί στην Αθήνα κοντά στα παιδιά του. Μια επιπλοκή μετά από χειρουργική επέμβαση ήταν μοιραία για τη ζωή του. Αυτό που θα θυμάται ο καθένας που γνώρισε τον παπα-φάνη είναι πως ήταν ένας πολύ καλός ιερουργός, εξαιρετικά καλλίφωνος στην ψαλτική, με έντονη παρουσία στη μικρή κοινωνία του χωριού του. Ήταν ήρεμος χαρακτήρας, με μια γλυκύτητα στην ομιλία, προσηνής και τύπος κοινωνικός. Κανείς δε θα ξεχάσει ότι πρωτοστάτησε στις εργασίες για τη συντήρηση και επισκευή του Αγίου Νικολάου στη Νέδα, καθώς και για την ανακατασκευή του τέμπλου του ίδιου ναού, ούτε θα αγνοήσει το ενδιαφέρον του για τις υπόλοιπες εκκλησίες του χωριού του, να αναστηλωθούν ή να επισκευαστούν. Ήταν μια μορφή στενά δεμένη με τον τόπο που τον ανέθρεψε και τον ανέδειξε. Η ζωή τα έφερε έτσι που ο ξεριζωμός από αυτόν δεν κράτησε παρά μόνο τρία χρόνια. Με σεβασμό στη μνήμη του! Αφρ. Αποστολοπούλου την ανόρθωση της Εκκλησίας. Πιστεύει ότι Έθνος κι Εκκλησία πρέπει να συμπορεύονται, γιατί μόνη η χριστιανική θρησκεία συμβιβάζεται με κοσμικήν εύνομον πολιτείαν. Η φτωχική του κατοικία στο Παρίσι έχει μετατραπεί σ ένα μικρό Υπουργείο Παιδείας, αφού μελετά, γράφει κι εκδίδει μελέτες και βιβλία. Κάπου 66 τόμοι βιβλίων βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ο Όμηρος, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Ξενοφών, ο Πλούταρχος και άλλοι σοφοί και ρήτορες ξαναζωντανεύουν. Οι 17 τόμοι συναπαρτίζουν την Ελληνικήν Βιβλιοθήκην, ενώ άλλοι 9 τα Πάρεργα της Ελληνικής Βιβλιοθήκης. Όλα με προλεγόμενα, με αυτοσχεδίους στοχασμούς περί παιδείας και γλώσσης, με σχόλια και παρατηρήσεις του Κοραή της σοφωτέρας και πολυμελεστέρας διανοίας της νεωτέρας Ελλάδος. Οι πολιτικές παραινέσεις μιλούν στις ψυχές των Ελλήνων. Πολλοί νέοι τον επισκέπτονται. Φλάμπουρό του η μόρφωση των δουλωμένων. Γράφει στο ναύαρχο της Ύδρας Μ. Τομπάζη: Έπειτα τι άλλο δύναμαι να σου είπω πλειότερον παρά παιδείαν, παιδείαν και πάλιν και πολλάκις παιδείαν. Μόνη η παιδεία έχει να θεραπεύσει τας κοινάς του ταλαιπώρου Γένους ημών δυστυχίας. Η κήρυξη της Επανάστασης θα τον βρει στα 73 του. Παρόλο το προχωρημένο της ηλικίας του νιώθει νέος. Γράφει στον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον ήρωα της Γραβιάς: Αν είχα στρατιωτικήν ηλικίαν, ήθελα τρέξει να γραφθώ στρατιώτης της πατρίδας στρατηγούμενος από τον Οδυσσέα, παρόλο που ήθελε να γίνει η Επανάσταση τρεις δεκαετίες αργότερα, για να χει φωτιστεί το Γένος. Μπροστά στα γεγονότα, που τον πρόλαβαν, συμβουλεύει και καθοδηγεί και τις μπαλωθιές τις έχει δώσει με την πένα του. Ήταν ένας ακούραστος ιατροφιλόσοφος και καταξιώθηκε ως Δάσκαλος του Γένους. Αγωνίστηκε απ το μετερίζι του και αλληλογράφησε με Έλληνες και ξένους. Ως και στο Ναπολέοντα υπέβαλε υπόμνημα, ζητώντας την ελπιζομένην απ αυτόν ελευθερίαν της Ελλάδος. Πεθαίνοντας στις 6 Απριλίου του 1833, διηγείται ο Χίος Κωνσταντίνος Πιπιτζιός: αίφνης τον ήκουσα να εκφωνεί την λέξιν Πατρίς. Η κηδεία του υπήρξε πάνδημος με συμμετοχή Γάλλων, Ελλήνων και άλλων φίλων του! Ύστερα από 44 χρόνια η πατρίδα του έφερε τα οστά του στο Α Νεκροταφείο Αθηνών ( ). Στις 11 Μαΐου 1875 στήθηκε στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών η προτομή του. Οι υποθήκες του Κοραή, ιδιαίτερα για παιδεία, είναι πάντα επίκαιρες και ιδιαίτερα σήμερα, ύστερα από 180 (!) έτη απ το θάνατό του. Ο λαός μας, όσο ποτέ άλλοτε, έχει ανάγκη από Ελληνική Παιδεία.

6 6 Η ΜΟΡΕΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙΡΟ από τον Παναγιώτη Χ. Χαραλαμπόπουλο συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο Άλλα τραγούδια του αργαλειού. Το κέντημα είναι γλέντημα/ κι η ρόκα είναι σεργιάνι/ κι αυτός ο δόλιος αργαλειός/ είναι σκλαβιά μεγάλη./ Τιμή μεγάλη και τρανή/ πουν ο αργαλειός στο σπίτι/ το κάθε δόντι του χτενιού /αξίζει μαργαρίτη./καλά το υφαίνεις το πανί,/καλά το μασουρίζεις/ κι όταν σου πουν γι άλλη δουλειά/ τη ράχη σου γυρίζεις./δικός μου είν κι ο αργαλειός,/ δικό μου και το χτένι,/ δικιά μου είν και η πέρδικα/ που κάθεται και υφαίνει./ Σαν δεν ήξερες, κυρά μου,/ σαν δεν ήξερες να υφάνεις,/ τα μασούρια τί τα βάνεις;/τα μασούρια σου, Δημητρούλα μου,/ τα μασούρια σ ασημένια,/ η σαΐτα διαμαντένια/ και η κλωστή σου μεταξένια./μεταξωτό είναι το πανί/ κι ολόχρυσο το χτένι/και η κοπελιά αγγελόμορφη/ στον αργαλειό που υφαίνει./κόρη που υφαίνεις αργαλειό,/ μιτάρεις και ξεφαίνεις,/ το νου μου, μεταξένια μου,/ σαν σε θωρώ τρελαίνεις. Οι ποτιστικοί και ξερικοί κήποι, τα χωράφια, τα προαύλια των σπιτιών, των εκκλησιών, οι κοινοτικοί και ιδιωτικοί δρόμοι, οι λόφοι, οι ρεματιές, τ αμπέλια και γενικά όλοι οι χώροι ήσαν κατάφυτοι από μουριές. Οι μουριές στο χωριό και στην περιοχή ήσαν δέντρα ιερά, πολυτιμότερες κι από τις ελιές, για τα φύλλα τους που τρέφουν τα μεταξοφόρα έντομα, τους μεταξοσκώληκες. Ηταν μια ευλογία για το χωριό η ασχολία τούτη της σηροτροφίας και της παραγωγής μεταξιού. Ευκαιριακά σημειώνουμε ότι την προέλευσή του πρώτος γνώριζε ο Αριστοτέλης, όπως αναφέρεται στο έργο «περί ζώων ιστορίας» ( Βιβλ. Ε. κεφ. 19). Τα μουρόφυλλα, λοιπόν, ήσαν πράγματα αξίας και είδος εμπορεύσιμο. Πουλιούνταν τότε με την οκά και σε υψηλές τιμές. Ιδίως αυτά γίνηκαν πιο περιζήτητα αφ ότου ο Ιμπραήμ κατέστρεψε το 1826 συστηματικά τα δέντρα ολόκληρης της Πελοποννήσου και φυσικά και στο χωριό Αμπελιώνα, που είχε Αγά προς τη γειτονιά «Χαραμόρουγα», εκεί γύρω από την εκκλησιά του Αγιονικόλα. Οι μουριές «τα χρυσά δέντρα» της Είρας Χωριών του Λυκαίου όρους - πέσανε από το τσεκούρι και κάηκαν από τη φωτιά του φοβερού Πασά Ιμπραήμ το 1826 και η ζημιά των νοικοκυριών αλλά και αυτών των ίδιων των Τούρκων σημειώθηκε τεράστια. Εξαιρετικός φυσικός χώρος, από κλιματολογική έποψη, θα λέγαμε, κατάλληλος για την ανάπτυξη του μεταξοσκώληκα ήταν ιδιαίτερα η Αμπελιώνα. Σ αυτή διατηρούνταν η άγρια μουριά με τα λεπτά πριονωτά φύλλα που ξεχωριστά προτιμά το έντομο αυτό. Οι άγριες μουριές στον τόπο ήσαν αυτοφυείς και σε ποικιλίες ως προς το σχήμα και χρώμα των φύλλων, όπως ακριβώς στο απέραντο απέναντι του χωριού καστανοδάσος οι άγριες καστανιές, πολλές από τις οποίες εξημερώθηκαν με πρωτοβουλία του μακαρίτη Κώστα Π. Αγγελακόπουλου, προέδρου τότε της «Φιλοδασικής Ενωσης Αμπελιώνας», ομοίως Νίκου Γ. Χαραλαμπόπουλου (Αγροφύλακα), Σταύρου Θ. Γρηγορόπουλου, Νίκου Π. Νικολαΐδη, Μιχάλη Ι. Νιάρχου, Ανδρέα Α. Σαραντόπουλου (Αγροφύλακα) κ.α. Κάτω απ τον ίσκιο σου μουριά γλυκά όνειρα και πόθοι οι κήποι Αμπελιώνας μας, κατάφυτοι και οι όχτοι! Του Κακαλέτρη, του Σκληρού, Στάσιμου, Νέδας, Πέτρας, Αϊ-Σώστη, της Μαρίνας μας υφάντρας κι ανθοπλέχτρας. Παλαιοί πλειστηριασμοί μορεοπερίβολων στο χωριό. Η τοκογλυφία δεν είναι σύγχρονη επινόηση, ενέργεια και πράξη στα Κράτη και στις κοινωνίες των ανθρώπων. Απαντάται και στην αρχαία Ελλάδα και στην Αγία Γραφή. Από τότε που εισήχθηκαν τα νομίσματα στις συναλλαγές άρχισε ο προβληματισμός εντονότερα. Πριν των νομισμάτων ο γεωργός, για παράδειγμα, δανειζόταν διάφορα είδη εμπορεύματα κλπ. και επέστρεφε το δάνειο την εποχή της συγκομιδής των προϊόντων του. Μετά, όμως, την εμφάνιση των νομισμάτων ως μέσο συναλλαγής ήταν αναγκασμένος πλέον να δανείζεται χρήματα για την αγορά των προμηθειών του. Ιδού τι συνέβαινε τις περισσότερες φορές. Κατά τη συγκομιδή, τα προϊόντα ήσαν άφθονα και οι τιμές τους χαμηλές, όπως και ακαρπία από αναπάντεχες καιρικές συνθήκες, ώστε εξαιτίας αυτών να αδυνατεί να εξοφλήσει τα δάνειά του. Επακολούθησε το θλιβερό αποτέλεσμα να χάνει τελικά την ιδιοκτησία της γης που κατείχε και αυτή να συγκεντρώνεται στα χέρια της ολιγαρχίας πλουτοκρατίας των εκμεταλλευτών. Τον 6ο αιώνα π.χ. το πρόβλημα αυτό το αντιμετώπισε ο Σόλωνας που επέβαλε τη «Σεισάχθεια» (Σεισάχθεια = σείω το άχθος, το βάρος δηλαδή και το φορτίο), απαλλάσσοντας και αποτινάζοντας τα χρέη των πολιτών. Το ίδιο έκαμε αργότερα τον 1ο π.χ. αιώνα στη Ρώμη και ο Ιούλιος Καίσαρας. Εφάρμοσε δηλαδή ανάλογη νομοθεσία με εκείνη του Σόλωνα. Στην Αγία Γραφή και ευρύτερα στο Χριστιανισμό καταδικάζεται η τοκογλυφία. «Εάν δε αργύριον εκδανείσης τω αδελφώ τω πενιχρώ παρά σοι, ουκ έση αυτόν κατεπείγων ( κατεπείγων = καταπιέζων, δε θα του βάλει θηλιά στο λαιμό, εδώ και τώρα ), ουκ επιθήσεις αυτώ τόκον». ( Βιβλίο Εξόδου, 22,25). Η τοκογλυφία είναι αντίθετη προς τη Χριστιανική φιλανθρωπία. Ο Θωμάς ο Ακινάτης ( ο Θωμάς του Ακουίν), Ιταλός ιερέας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, σπουδαίος φιλόσοφος και θεολόγος, αποκαλούμενος ως Doctor Universalis ( = Διδάσκαλος Παγκόσμιος), μας λέγει ότι οι τόκοι, πέρα από το κεφάλαιο που δανείζεται κανείς, παραβιάζουν την ισορροπία της ανταλλαγής και επομένως είναι άδικοι. Παράδειγμα παλαιό από τον τοπικό Τύπο. Από την εφημερίδα της Τρίπολης «ΑΡΚΑΔΙΑ» 15 Ιανουαρίου 1877 (Εκδότης ο Ιωάννης Π. Σαλαπάτας και Σια) αντιγράφουμε μια καταχώριση εκποίησης κτημάτων περιεχόντων και μουρεόδεντρα στο χωριό Αμπελιώνα. Αφορά το διακεκριμένο γιό Γεώργιο και τον αδελφό του Νίκο, του Φιλικού και Αγωνιστή Χρήστου Αντωνόπουλου («Χρήστου Αμπελιωνίτη»), για τον οποίο Χρήστο ο Νικηταράς διαβεβαιώνει ότι: «Ο κύριος Χρήστος Αντωνόπουλος, κάτοικος Αμπελιώνας του Δήμου Είρας της επαρχίας Ολυμπίας, ελθών από τον ιερόν Λόχον εν Ελλάδι κατά το έτος 1821 ηγωνίσθη εις τον υπέρ ανεξαρτησίας Ελληνικόν Αγώνα με τους συγγενείς του παρευρεθείς εις διαφόρους μάχας, δηλαδή εις την πολιορκίαν Ναυπλίου, εις την κατά του Δράμαλη εν Άργει και εν Δερβενίοις μάχην, εις την κατά του Ιμπραΐμη εν Τρικόρφω και Βαλτετζίω της Τριπόλεως ως υπαξιωματικός, δαπανών εξ ιδίων του και τα εις τους υπ αυτόν στρατιώτας αναγκαία εφόδια και λοιπά. Εν Ναυπλίω την 16 Νοεμβρίου 1841 Νικήτας Σταματελόπουλος (Νικηταράς)». Τίμιος άνθρωπος, που υπηρέτησε και ως Πρόεδρος της Κοινότητας Αμπελιώνας (1850), και άφησε τα παιδιά του χρεωμένα, ενώ μπορούσε να καταδολιεύσει λογαριασμούς και να κερδίσει χρήματα σε βάρος της πάμπτωχης Πατρίδας, αφού ήταν Επιστάτης των προσοδεξόδων στο Επαρχείο της επαρχίας Φαναρίου (Ολυμπίας) κλπ. ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ «Η ΑΡΚΑΔΙΑ» Ο κ. Πέτρος Σελετόπουλος, Δικαστικός Κλητήρ (ήταν Ανδριτσάνος) κατεχώρησεν εις το υπ αριθ. 701 φύλλον της εφημερίδος η «Αρκαδία» την παρ αυτού συνταχθείσαν δευτέραν δηλοποίησιν πλειστηριασμού μετά της εκθέσεώς του κατασχέσεως κτημάτων των οφειλετών Γεωργίου και Νικολάου Χρ. Αντωνοπούλων υπέρ του δανειστού (Σ.Σ. παραλείπεται το όνομα) συγκειμένην εκ στίχων 320, οίτινες ανά λεπτά 6 έκαστος φέρουν δικαίωμα καταχωρήσεως Δραχ. 19 και 20 και εις ένδειξιν. Εν Τριπόλει τη 15η Ιανουαρίου 1877 Οι Εκδόται Ιω. Π. Σαλαπάτας και Σα Συνεχίζοντας την προηγούμενη αναφορά ως προς τον πλειστηριασμό κτημάτων οφειλετών στην Αμπελιώνα τον 19ο αιώνα, παραθέτουμε την παρακάτω σχετική εικόνα της υπόθεσης κατά την 30 Ιανουαρίου 1877 στον κεντρικό δρόμο της Ανδρίτσαινας, χωρίς άλλες περιστροφές, και την ενδιαφέρουσα έκθεση κατάσχεσης ενυποθήκων ακινήτων Δευτέρα Δηλοποίησις πλειστηριασμού ακινήτων κτημάτων ενυποθήκων. Ο υπογεγραμμένος Κλητήρ των εν Κυπαρισσία Πρωτοδικών Πέτρος Σελετόπουλος Δηλοποιώ ότι Δυνάμει του Νόμου και προς εκτέλεσιν του υπ αριθ. 301 του 1870 έτους συμβολαίου του συμβολαιογράφου Ανδριτζαίνης Δημ. Γ. Θωμοπούλου, την τριακοστήν (30) Ιανουαρίου 1877 ημέραν Κυριακήν μετά την Θείαν Λειτουργίαν και από της ώρας π.μ. εντός της αγοράς Ανδριτζαίνης, έμπροσθεν του καφενείου του ιδιοκτήτου Νικολάου Κουμπούρη και υπό του συμβολαιογράφου Ανδριτζαίνης Νικολάου Α. Κουμπούρη ή του νομίμου αναπληρωτού του, πλειστηριασθήσονται δημοσίως δια μετρητών η δια της από 17 Αυγούστου ε.ε εκθέσεώς μου αναγκαστικώς κατασχεθείσα οικία ανώγειος ενυπόθηκος μετά του προαυλίου της και μετά του συνεχομένου ποτιστικού κήπου (περιβολίου) ή μορεοπεριβόλου και δένδρων, ήτοι μορέας 49, καρέας 2, συκήν 1, και μηλέαν 1, ανήκοντα η μεν οικία εις τον Γεώργιον Χρ. Αντωνόπουλον κάτοικον Αμπελιώνας οφειλέτην δι εαυτόν και ως κληρονόμον του ποτέ πατρός του, ο δε κήπος ή μορεοπερίβολον εις αμφοτέρους τους οφειλέτας Γεώργιον και Νικόλαον Χρ. Αντωνοπούλους κατοίκους Αμπελιώνας, επίσης δι εαυτούς και ως κληρονόμους του πατρός των, κείμενα εντός του χωρίου Αμπελιώνας του Δήμου Ανδριτζαίνης, καθά ακριβώς οροθετούνται και περιγράφονται εις την ειρημένην έκθεσίν μου, όπως πληρωθεί εκ του εκπλειστηριάσματος την διωκομένην απαίτησίν του δραχμάς 1031, τους τόκους των προς 30 ταις εκατόν ετησίως από της επιταγής, και εν γένει τα έξοδα κατά προτίμησιν, ο καταδιώκων δανειστής ( ), κάτοικος Ανδριτζαίνης δυνάμει και προς εκτέλεσιν και εξόφλησιν του εφ ου η κατάσχεσις υπ αριθ. 301 του έτους 1870 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Ανδριτζαίνης Δ. Γ. Θωμοπούλου και κατακυρωθήσονται τα κτήματα ταύτα εις τον πλειοδότην μόλις παρέλθουν τρία λεπτά της ώρας από την τελευταίαν προσφοράν του, ότε ο κήρυξ δημοσία θα εκφωνήσει την γενομένην κατακύρωσιν, αφού προηγουμένως δια σημείου ταύτης κτυπήσει μεγαλοφώνως τρις δια σκηπανίου (σκηπάνι= ξύλινο σφυρί στην κατακύρωση των δημοπρασιών) κατά το σύνηθες επί της τραπέζης του επί του πλειστηριασμού υπαλλήλου προς ον αμέσως υποχρεούται ο υπερθεματιστής να πληρώσει άπαντα τα χρήματα του τμήματος επί ποινή αναπλειστηριασμού εις βάρος του ( ) Εγένετο εν Ανδριτζαίνη την 15ην Ιανουαρίου 1877 Ο Ενεργών Δικαστικός Κλητήρ Πέτρος Σελετόπουλος Επεται η έκθεση κατάσχεσης. ΕΚΘΕΣΗ Αναγκαστικής κατάσχεσης ακινήτων ενυποθήκων κτημάτων. Εν τω χωρίω Αμπελιώνα του Δήμου Ανδριτζαίνης σήμερον την 17ην Αυγούστου του 1876 έτους ημέραν Τρίτην και ώραν 2 μ.μ. ο υποφαινόμενος Δικαστικός Κλητήρ των εν Κυπαρισσία Πρωτοδικών Πέτρος Σελετόπουλος, κατά παραγγελίαν του πιστωτού (Σ.Σ. παραλείπεται ο πιστωτής) κατοίκου Ανδριτζαίνης, λαβών υπ όψιν το εγχειρισθέν μοι προς εκτέλεσιν υπ αριθ. 301 της 5ης Οκτωβρίου 1870 εκτελεστόν του συμβολαιογράφου Ανδριτζαίνης Δημ. Γ. Θωμοπούλου χρεωστικόν συμβόλαιον με την συνεπή πληρεξουσιότητα και με τα αφορώντα την κοινοποίησίν του της 15ης Μαΐου ε.ε. δυο επιδοτήρια επιταγής του Δικαστικού Κλητήρος Αναγνώστη Παπαδημητρίου, εξ ων αποδεικνύεται ότι οι εξ Αμπελιώνας Χρήστος Αντωνόπουλος και οι υιοί αυτού Γεώργιος και Νικόλαος οφείλοντες αλληλεγγύως προς τον εξ Ανδριτζαίνης ( ) εκδοχέα του Δημητρίου Νικολακοπούλου κατά το συμβόλαιον δραχμάς 532 με τόκον συμπεφωνημένον από της 5ης Οκτωβρίου 1871 μέχρι της 5ης Οκτωβρίου 1873 προς 18 ταις εκατόν ετησίως και εφ εξής προς 30 ταις εκατόν κατ έτος μέχρις εξοφλήσεως, επετάχθησαν οι οφειλέται ούτοι Γεώργιος Χ. Αντωνόπουλος και Νικόλαος Χ. Αντωνόπουλος δι εαυτούς και ως κληρονόμοι του αποβιώσαντος πατρός των Χρήστου Αντωνοπούλου να τω πληρώσωσιν εμπροθέσμως δια το κεφάλαιον ( ) (Στο σημείο αυτό ανοίγουμε μια μικρή παρένθεση για να σημειώσουμε ότι ο αείμνηστος Χρήστος Αντωνόπουλος υπήρξε Φιλικός, ηρωικός αγωνιστής του 1821, διακεκριμένος στρατιώτης του Ιερού Λόχου Υψηλάντη στο Ιάσιο, σύμφωνα με σχετικό πιστοποιητικό του Νικηταρά το οποίο περιλαμβάνεται στην εργασία του γράφοντα, «Αγωνιστές του 1821 από την Αμπελιώνα Μεσσηνίας και τ άλλα χωριά του Λυκαίου», έκδοση του Συλλόγου Αμπελιωνιτών. Δυστυχώς οι πολεμιστές αυτοί της λευτεριάς μας πέθαναν πτωχοί και τίμιοι άνθρωποι, χωρίς την ενδεδειγμένη και επιβαλλόμενη τότε φροντίδα και μέριμνα του Κράτους. Πολλοί καταχρεώθηκαν για τον Ιερό Αγώνα και χάσανε κτήματα, γιδοπρόβατα, σπίτια κι άλλα περιουσιακά τους στοιχεία, ακόμα και αυτή τη ζωή τους). Κατέσχον αναγκαστικώς μιαν ιδιόκτητον νεοασβεστολιθόκτιστον οικίαν ενυπόθηκον μετά της περιοχής της, προαυλίου, κήπου και δένδρων του οφειλέτου Γεωργίου Χρηστοπούλου ή Αντωνοπούλου κατοίκου Αμπελιώνας, κειμένην εντός του χωρίου Αμπελιώνας του Δήμου Ανδριτζαίνης και συνορευομένην μετά της περιοχής της ανατολικώς και μεσημβρινώς με δρόμους, δυτικώς με κήπον της Παναγιωτάκενας Μιχαλακόνυφης και αρκτικώς με δρόμον και οικίαν Ν. Χ. Αντωνοπούλου. Περιγραφή κατοικίας. Η κατασχεθείσα αύτη οικία είναι πλακοσκέπαστος άνευ ταβανίου και μπουκαρίσματος προηγουμένης της αναγκαίας αγροξυλείας, ανώγειος με εν πάτωμα πετσωμένον με απλά σανίδια, εκτός της γωνίας ήτις είναι καταστρωμένη με χώμα και διηρημένη δι ενός φαρσώματος εκ σανιδίων, φέρουσα μιαν θύραν συγκοινωνίας, πλην του κατωγίου όπερ μένει αδιαίρετον, έχει μήκος πήχεις 16, πλάτος 8, ύψος 7 εξ αναλογίας, ώστε η οικοδομή της οικίας ταύτης σύγκειται εκ τετραγ. τεκτονικών πήχεων τοίχους 300 ως έγγιστα, και καλύπτει γήπεδον ομοίων πήχεων 130 ως έγγιστα, έχει προσέτι εις μεν την ανατολικήν πλευράν της μιαν θύραν εισόδου δια το κατώγιον και δια το πάτωμα, μιαν ετέραν θύραν με μπαλκονόξυλα και εν παράθυρον, εις δε την αρκτικήν πλευράν μιαν θύραν εισόδου του πατώματος και εν παράθυρον και εις την μεσημβρινήν πλευράν μιαν θύραν εισόδου του κατωγείου, μιαν ετέραν θύραν του πατώματος με μπαλκονόξυλα και δυο παράθυρα, προς δε και εν μικροπαράθυρον της γωνίας, άπαντα με τ αναγκαία εκ σανιδίων απλών σφαλισμάτων, εις δε το δυτικόν μέρος όπερ και συνέχεται με την οικίαν του Νικολάου Χ. Αντωνοπούλου υπάρχει το χειμωνιάτικον γωνιά με πεζούλι. Η εν λόγω οικία είναι ασουβάτιστος εμπεριέχει εν τοις τοίχοις τρία αρμάρια άνευ σφαλισμάτων, αυλίζεται προς άρκτον ένθα έχει το προαύλιόν της εκ τετραγωνικών τεκτονικών πήχεων 100 ως έγγιστα, από το οποίον αυλίζεται ακωλύτως και η συνεχομένη οικία του Ν. Χ. Αντωνοπούλου. Ο δε συνεχόμενος κήπος, ήτοι το ενυπόθηκον μορεοπερίβολον των ειρημένων οφειλετών Γεωργίου και Νικολάου Χ. Αντωνοπούλων, όπερ και κατέσχον ήδη αναγκαστικώς δια τον αυτόν ανωτέρω σκοπόν, είναι ποτιστικός και επίπεδος καλής ποιότητος, σύγκειται εκ δυο στρεμμάτων ως έγγιστα, και εμπεριέχει 49 μορεόδενδρα, 2 καρέας, 1 συκήν και 1 μηλέαν, άπαντα διαφόρου ηλικίας ετών ( ) Ο Δημαρχ. Πάρεδρος: Α. Παπαγεωργίου Ο Δικαστ. Κλητήρ: Πέτρος Σελετόπουλος Δια την αντιγραφήν των: Εν Ανδριτζαίνη την 15ην Ιανουαρίου 1877 Ο ενεργών Δικαστικός Κλητήρ: Πέτρος Σελετόπουλος Από την παραπάνω έκθεση ασφαλώς μαθαίνουμε πολλά στοιχεία για το χωρικό σπίτι της εποχής, όπως την έκτασή του, τα υλικά οικοδομής, την εσωτερική και εξωτερική του όψη, ανοίγματα στις πλευρές, τον αύλιο χώρο του κ.λ.π. Όλα προέρχονταν από λαϊκούς μαστόρους του 18ου και 19ου αιώνα οι οποίοι χτίσανε όχι μόνο απλά σπίτια στην ελληνική επαρχία, αλλά και ολόκληρα αρχοντικά μέγαρα, εκκλησιές και περίτεχνα καμπαναριά, γεφύρια, βρύσες και τζαμιά ακόμη. Η γειτονική Γορτυνία Αρκαδία έχει να μας δείξει σπουδαίους παραδοσιακούς χτίστες και γενικότερα οικοδόμους που προκαλούν το θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μας. Παρόμοιοι και ισοϋψείς μ αυτούς διακρίθηκαν και οι δικοί μας ντόπιοι τεχνίτες, όπως από του Σκληρού, ο μακαρίτης μαστρ Αδάμης Αδαμόπουλος με το γιό του Παναγιώτη Αδαμόπουλο, «ειδικευμένοι» κατά την παραδοσιακή καθολική αναγνώριση, που χτίσανε τον Αγιώργη στου Σκληρού κι άλλες εκκλησιές, όπως στην Καστρούγκαινα (Καρνέικα) τον Άγιο Νικόλαο, στη Μαρίνα τον Άγιο Βασίλειο, το Δημοτικό Σχολείο Αμπελιώνας (Δωρεά Ανδρέα. Συγγρού) κ.λ.π. Ο Παναγιώτης Αδάμη Αδαμόπουλος σκάλισε το σημερινό κεντρικό προσκυνητάρι της παραπάνω εκκλησίας της ενορίας του, τα υπάρχοντα στασίδια κ.λ.π. Οι Μαστραγγελήδες από την Πέτρα, οι Κουτουγεραίοι από την Ανδρίτσαινα κ.α. είναι φορείς και συνεχιστές της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στην περιφέρειά μας. Ι. Ναός Αγ. Νικολάου Καστρούγκαινας (Φωτό: Διονυσίου Π. Χαραλαμπόπουλου) ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΝ ΑΝΔΡΙΤΖΑΙΝΗΣ Εν Ανδριτζαίνη σήμερον την εικοστήν (20) του μηνός Ιανουαρίου του 1877 εβδομηκοστού εβδόμου έτους ημέραν Πέμπτην και ώραν 2 μ.μ. ο υποφαινόμενος Δικαστ. Κλητήρ των εν Κυπαρισσία Πρωτοδικών μετέβην και ετοιχοκόλλησα εις την θύραν του ακροατηρίου του Ειρηνοδικείου Ανδριτζαίνης εν αντιγράσυνέχεια στην σελίδα 7

7 7 συνέχεια από την σελίδα 6 φω την από 15 ισταμένου δευτέραν δηλοποίησιν πλειστηριασμού ακινήτων ήτοι μιαν οικίαν μετά της περιοχής της του Γεωργίου Χ. Αντωνοπούλου και εν μορεοπερίβολον μετά των εν αυτώ δένδρων ( ) Εις ένδειξιν. Οι Μάρτυρες: Υπογραφές: Π.Δ. Κότσικας - (έτερη δυσανάγνωστη). Ο Δικαστικός Κλητήρ:Πέτρος Σελετόπουλος Πρακτικά Ειρηνοδικείου Παρασσίας (Ανδρίτσαινας). («Μοίρα εστί της Αρκαδίας η Παρρασία Οι παρράσιοι χώραν είχον ορεινήν και ένυδρον και τραχείαν. Δει δε αυτοίς πολλών μεν γεωργών, πολλών αιπόλων = γιδοβοσκών, ποιμένων και βουκόλων, των μεν επί βουσί, των δ εφ ίπποις. Δρυτόμων δε δείται πολλών η χώρα και τούτο εκ νηπίων γυμνάζονται Βοσκήμασι δε εισί νομαί δαψιλείς και μάλιστα ίπποις και όνοις και προβάτοις»). ( Στράβ. 8,8). Η Παρρασία λεγόταν και Κραναή (σκληρή, πετρώδης, άγονη γη). Πρβλ. και χωριό Κράνα κοντά στο Φανάρι Ολυμπίας. Από τα πρακτικά, λοιπόν του παραπάνω Ειρηνοδικείου, που είναι από τα πρώτα ιδρυθέντα μετά την απελευθέρωση, μαθαίνουμε ότι είχαν γίνει πολλές δίκες γύρω από τις μουριές και τα μουρόφυλλα. Ιδού μερικά παραδείγματα: -«Συνεδρίασις της 1 Ιουνίου 1834 Η ενάγουσα λέγει ότι εμάζευε τα φύλλα και εις τα 1823 και εις τα 1825 και εις τα Και είναι μάρτυρες η Κωνσταντίνα Κατζιμουριανίνα και η Γεωργάκαινα Δημητρακόνυφη και ο Παπα-Λεονάρδος, όπου τους επουλούσε η Χρήσταινα τα Κολεσέϊκα φύλλα ο ενάγων λέγει ότι εις αυτάς τας περιστάσεις της Επαναστάσεως- εμάζευε φύλλα όποιος έφτανε». «Συνεδρίασις 1 Αυγούστου 1836 Ο ενάγων λέγει ότι ο κήπος ήταν δικός του και εσύναζε τα φύλλα. Είχε την εξουσίαν του εις τας μορέας και αυτός συνάζει τα φύλλα των μορέων». -«Ο ενάγων λέγει ότι πριν της Επαναστάσεως ήταν τσοπάνης και δεν ηξεύρει αν έδιδε ο πατέρας του κουκούλι ή όχι. Κι αν ειπούν οι γεροντότεροι ότι έδινε ο πατέρας του το κουκούλι, τότε να δίδει και αυτός για τα μουρόφυλλα στον ιδιοκτήτη των μορεών». Επαγγέλματα γυναικών. «Περί μιας σ(υ)καμ(ι)νομορέας. Διάδικοι. Γιαννάκαινα Ζομαρίνα, επάγγελμα γνέθει ρόκα, Γιώργαινα Γουτόνυφη, επάγγελμα τη ρόκα της δουλεύει, Γιαννού Πριγκουρόνυφη, επάγγελμα δουλεύει τη ρόκα της, Σταθούλα Μπουτόνυφη, επάγγελμα δουλεύει ρόκα και αργαλειό, Μαρίνη Κοσμόνυφη, επάγγελμα γνέθει τη ρόκα της, Αναστάσενα Τζαβέλενα, επάγγελμα δουλεύει ρόκα και λάκο (αργαλειό)». Από τα πρακτικά αυτά φαίνεται, όπως προείπαμε, ότι τα μουρόφυλλα ήσαν αξιόλογο προϊόν κι αποτελούσαν σοβαρό περιουσιακό στοιχείο τα μουρόδενδρα. Επίσης ότι οι γυναίκες κύριο επάγγελμα είχαν τη ρόκα και τον αργαλειό, την οικιακή υφαντουργία και νηματουργία με την αναπτυγμένη παραγωγή μεταξιού. Κατά την τοπική και οικογενειακή παράδοση η Σημαία που υψώθηκε στο προαύλιο της Αγίας Κυριακής στην Αμπελιώνα Μαρτίου 1821 (τότε δεν υπήρχε ο σημερινός Ναός παρά μόνο ένα απέριττο προσκυνηταράκι) ήταν υφασμένη από μεταξωτά νήματα και τη διατηρούσε μαζί με το κάλυμμα «κατασάρκιο» της Αγίας Τράπεζας του παλιού Αγιονικόλα ο εφημέριος του χωριού Γεώργιος Κανελλετόπουλος (+ 1914). Στην κασέλα της φύλαγε τη σημαιούλα αυτή μέχρι που πήγε στην Αμερική η γρια - Ελένη «Κωστοπούλα» Κ. Σακελλαρίου, σύζυγος του Νικολάκη Γ. Χρηστακόπουλου. Είχε εκεί μέσα «επιμάνικα», 1 «επιτραχήλι» και 1 «επιγονάτιο» του Παπαγιώργη, πολλά χαρτιά αλληλογραφίας με τη Μητρόπολη «Αρκαδιάς» - Τριφυλίας και Ολυμπίας στην Κυπαρισσία και μερικά λαμπροκέρια, όπως ομολογούσε η ίδια. Εδώ πρέπει να μνημονεύσουμε και μερικά χαρακτηριστικά προϊόντα για τις βαφές νημάτων που χρησιμοποιούσαν, αλλά και εμπορεύονταν οι Αμπελιωνίτες τον παλιό καιρό. Παρασκευή χρωμάτων. Χρησιμοποιούσαν το «κικίδι», το «πρινοκούκι», το «ριζάρι» και άλλα φυτά, ακόμη και καρπούς, όπως το εξωτερικό περίβλημα των καστάνων προκειμένου να βάψουν κυρίως νήματα από το μαλλί αιγοπροβάτων και τις ίνες από το σπάρτο (είδος λινάρι) επεξεργαζόμενο από τις γυναίκες του οικισμού με ιδιαίτερη γνώση και φροντίδα. Το πρώτο, δηλαδή το «κικίδι», είναι το έγχρωμο εκείνο μήλο που προέρχεται από τις δρυς. Το δεύτερο, «πρινοκούκι», το μάζευαν από τους πρίνους. Και τα δυο προϊόντα τα αναμείγνυαν μ ένα ειδικό υπόγειο φυτό, το «ριζάρι» που ευδοκιμούσε στους ποτιστικούς κήπους του χωριού, βράζοντάς τα σε αναλογίες, σουρώνοντάς τα κατ επανάληψη, εκθέτοντάς τα στον ήλιο ορισμένες ώρες και παρασκευάζοντας έτσι μ αυτό τον τρόπο χρώμα μάλλον πορφυρό - βαθυκόκκινο. Ηταν ακριβά τόσο το «κικίδι», όσο και το «πρινοκούκι», αφού πουλιόνταν γρόσια η οκά (η τότε μονάδα μέτρησης). Για τον ίδιο σκοπό της βαφής επεξεργάζονταν τους τρυφερούς βλαστούς του «μέλεγου» (δένδρο σε πλαγιές και ρεματιές) με ισχυρή χρωστική ουσία, τους σαρκώδεις εξωτερικούς φλοιούς από τα καρύδια, όπως και τα ίδια τα καρυόφυλλα. Δεν πετύχαιναν, όμως, όλες οι νοικοκυρές την ποθητή χρωματικότητα και ανεξίτηλη βαφή, γι αυτό τρέχανε να μάθουν τον τρόπο από μια - δυο γερόντισσες που κρατούσαν τη συνταγή κρυφό μυστικό και το λεγαν με καμάρι σ ορισμένες φίλες τους, για να τις υποχρεώσουν και ν αναδείξουν παράλληλα τη γνώση και την ικανότητά τους στο αντικείμενο.- ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΨΥΧΟΥΔΙ Η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, τότε που τα γλέντια και τα φαγοπότια φτάνουν στο αποκορύφωμα τους, είναι η Κυριακή της Τυρινής ή Τυροφάγου. Ονομάζεται έτσι γιατί καταναλώνονται τρόφιμα που παρασκευάζονται με γάλα μετά την κρεατοφαγία που προηγήθηκε μέχρι την Κυριακή των Απόκρεω. Το Σάββατο της Τυρινής είναι αφιερωμένο στους νεκρούς. Κοντά στις χαρές και το ξεφάντωμα, κοντά στη ζωή κι ο θάνατος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όπως και στις αρχαίες διονυσιακές γιορτές οι νεκροί πρέπει να «εξευμενιστούν» πρέπει να μείνουν και τα καλά πνεύματα που δέχονται τις προσφορές των ζωντανών για να αναπαύονται «εν γαλήνη» οι ψυχές τους και για να μην επέρχεται η λήθη σ αυτούς που ζουν. Τα Ανθεστήρια ήταν μια Διονυσιακή γιορτή που τελούνταν στην Αρχαία Αθήνα, τέλος Φεβρουαρίου αρχές Μαρτίου και περιελάμβανε προσφορές τόσο στους θεούς όσο και στους νεκρούς. Αυτές οι προσφορές ήταν βρασμένο σιτάρι μαζί με διάφορα όσπρια, κάτι ανάλογο με τα σημερινά κόλλυβα για τους νεκρούς και χοές προς τους θεούς του Κάτω Κόσμου κατά τις οποίες έχυναν στη γη ένα κράμα υγρών από κρασί, μέλι και νερό κάτι που παραπέμπει στην ανάμειξη κρασιού με λάδι στο έθιμο Ψυχούδι. ΟΙ ΔΥΟ ΜΗΤΕΡΕΣ Για την επικαιρότητα: το ποίημα που έστειλε η Μαρία Ανδριοπούλου Μπίτσικα Μ αργό το βήμα η Παναγιά κι αμέτρητο τον πόνο, τη νύχτα από τον Γολγοθά κατέβαινε και μόνο, τον Ιωάννη πλάι της μέσ το σκοτάδι εκείνο κι οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο, γύρω, τριγύρω σιγαλιά βουβός είναι ο δρόμος θαρρείς τον κόσμο νέκρωσε, κάποιος μεγάλος τρόμος. Κι όσο βαδίζουν, σαν σκιές στ άχαρα κείνα μέρη και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει, τα λέει κι ο αντίλαλος απ όπου κι αν διαβαίνει, κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται το μαραίνει. Πώς να μη κλάψει πούγινε γι αυτήν σκοτάδι η μέρα κι αν είν Αυτός Θεάνθρωπος, Εκείνη είναι μητέρα; Μα να, που ακόμη μια φωνή την ερημιά ταράζει αχ! τι φωνή λυπητερή, ποιος και γιατί στενάζει; Ποιος σαν αυτού άλλος πονεί και μοιρολόγια λέει, μη του παιδιού της το χαμό κι άλλη μανούλα κλαίει; Ναι, κάποια μάνα είν αυτή που μοναχή στην άκρη, απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ. Και τούτη σαν την Μαριάμ το γιό της έχει χάσει, και δεν μπορεί τέτοιο χαμό ποτέ να τον ξεχάση. Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο, και τούτη το γιόκα της σε δέντρο κρεμασμένο, Και κλαίει, μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανένα, νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά Παρθένα, που την ακούει και τραβά και πάει να την γνωρίση, λόγια αγάπης να της πη να την παρηγορήσει. Μ ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνια όλο γεμάτο, Μάνα τής κράζει δύστυχη μη σέρνεσαι εδώ κάτω. Δεν είσαι μόνη που έχασες το φως των ομματιών σου είμαι κι εγώ μη δέρνεσαι, ποιος ήταν, πέσμου ο γιός σου; Κι αυτή δειλά σαν ένοχη της απαντά: Αδελφή μου, Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο το παιδί μου. Μόνο μια μάνα μόνο αυτή σ όλο τον κόσμο ξέρει ποιο κοφτερό νιώθω βαθειά στα σπλάχνα μου μαχαίρι. Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα, παιδί μου σαν ζητιάνα, αχ! Κάλλιο να μην έσωνα Θεέ μου, να γίνω μάνα. Η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει, μα σαν Μητέρα του Χριστού, δεν φεύγει, δεν γογγύζει. Τον ιδικόν της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη, και για τη μάνα τώρα αυτή τα δάκρυά της χύνει. Σκύβει, και την ασπάζεται χαϊδεύει τα μαλλιά της, και την κρατάει με στοργή σφικτά στην αγκαλιά της. Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει, της δίδει θάρρος, δύναμη και πάνω την σηκώνει: Έλα, με μένα σπίτι μου, τη νύχτα να περάσεις, εκεί, και οι δυο τον πόνο μας, τον μητρικό να πούμε, το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε. Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες οι δυο μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες. Ο Ιησούς, που σήμερα στον Γολγοθά κρεμάται, έδωκε τέτοια Εντολή: ΑΛΛΗ- ΛΟΥΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ. ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ Τις φωτογραφίες μας έδωσε η Καλή Παπανδρέου. Την πρώτη είχαν τραβήξει συγγενείς των Παπανδρέου που είχαν επισκεφθεί την Αμπελιώνα, καλοκαίρι και είχαν ανέβει στο Αμπελιωνίτικο βουνό, σε γρέκι. Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας διαβάζουμε: Από αριστερά: Σούλα Χριστακοπούλου, Δημήτρω Θωμοπούλου, Θωμίνα (Σταυρούλα: συζ. Θωμά Θωμόπουλου), Τασία Θωμοπούλου, Βιολέτα (συζ. Δήμου Παπανδρέου), Παναγιώτα Αγγελακοπούλου, Θωμάς Θωμόπουλος. από την Αφρ. Αποστολοπούλου Το Ψυχούδι με την ιδιαίτερη τελετουργία που απαντάται κι έθιμο στα χωριά του Δήμου Είρας φαίνεται να έχει ρίζες σε αρχαιοελληνικά έθιμα. Σε κάποια χωριά της Αρκαδίας «ψυχούδια» ονόμαζαν μικρά στρογγυλά ψωμάκια με σφραγίδα σαν πρόσφορα που έφτιαχναν οι νοικοκυρές στα σπίτια και τα έδιναν στα παιδιά να τα κρατούν στα χέρια τους το Σάββατο της Τυρινής, όταν πήγαιναν με κόλλυβα στα νεκροταφεία. Τα παιδιά έλεγαν κάτι παραπλήσιο με αυτό που λέγεται στα χωριά μας: «Είδαμε δεν είδαμε, θεός συγχωρεί τα, τους περσινούς, τους φετινούς και τους απολησμένους. Νουνό προς νουνό, θεός συγχωρέσει. Κυράκα μας προς Κυράκα μας, θεός συγχωρέσει». Ο Γιάννης Τσιαμούλης, εκπαιδευτικός και ερευνητής σε θέματα λαογραφίας με καταγωγή από Στάσιμο και Αμπελιώνα, έχει να δώσει κάποιες πληροφορίες που αφορούν το τοπικό μας έθιμο Ψυχούδι. Θεωρεί ότι το ποίημα «Είδαμε δεν είδαμε..» ανήκει στην κατηγορία των δημοτικών τραγουδιών που ονομάζονται κάλαντα. Σύμφωνα με όσα είχε ακούσει από την Αμπελιωνίτισσα γιαγιά του Αντωνία Σακελλαρίου οι παλιοί το τραγουδούσαν σαν κάλακο. Με το πέρασμα των χρόνων χάθηκε εκείνος ο ρυθμός και έμεινε η ρυθμική απαγγελία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην απαγγελία ο τόνος πέφτει στην α συλλαβή και άλλοτε συμφωνεί με το γραμματικό τόνο(είδαμε, ξέρουμε) κι άλλοτε όχι(τους πέρσινους, τους φέτινους, τους άλλησμονημένους). Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 7 ΚΑΙ Η ΕΠΤΑΔΙΚΗ ΔΟΞΑΣΙΑ. ΚΑΙ Ο ΙΕΡΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 9 ή ΧΡΥΣΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ Γράφει ο Δημήτριος Πρίγγουρης τέως Διευθυντής της Δημοσίας Βιβλιοθήκης Ανδριτσαίνης Επίτιμος Πρόεδρος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων. Συνεχίζουμε και σε αυτό το φύλλο με τον αριθμό 7 και την επταδική δοξασία του, παίρνοντας πολλά στοιχεία από μια μελέτη του Σωκράτη Προκοπίου. Οι γιορτές των αζύμων και της σκηνοπηγίας διαρκούσαν επτά ημέρες. Ο κλέφτης συλλαμβανόμενος όφειλε να αποδώσει επταπλάσια. Επτά είναι τα θανάσιμα αμαρτήματα. Επτά είναι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Επτά είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Ο Χριστός εδίδαξε να συγχωρώμεν εβδομηκοντάκις επτά. Στην ιστορία βλέπουμε, ότι τον έβδομο μήνα του έτους 70 μ.χ. η Ιερουσαλήμ είχε μεταβληθεί σε ερείπια από τον Τίτο. Η πόλη είχε πληθυσμό τότε εβδομήντα χιλιάδων. Οι Αιγύπτιοι οι οποίοι ελάτρευαν τον ποταμό Νείλο ως θεόν αριθμήσανε μόνο επτά διακλαδώσεις εις το Δέλτα του και γι αυτό τον ονομάζουν επτάρρουν ή επτάστομον. Οι Αιγινίτες είχον δωρήσει εις τον Ίσθμιον Θεόν επτάπηχον χάλκινον ανδριάντα. Επτά ήσαν οι κεφαλές της Λερναίας Ύδρας. Επί επτά ημέρες διήρχετο ο στρατός του Ξέρξη τον Ελλήσποντο. Υπάρχουν επτάκοιλα κλήματα, που κάνουν το επτακοίλι. Το κεφάλι έχει επτά οπές. Επτά είναι τα μέλη του ανθρωπίνου σώματος. Οι οπαδοί του Ιωάννου του Βαπτιστού πιστεύουν ότι ο παράδεισος έχει επτά πύλας. Η πρωτεύουσα των Ινδιών, το Δελχί, λέγουν ότι έχει κτιστεί επί των ερειπίων επτά αρχαίων πόλεων. Οι νεοέλληνες πάσχουν από επταδίτιδα. Η επανάσταση του 21 (3 φορές το 7) διήρκεσε 7 έτη. Αλλά έχουμε και την Επτάνησο. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 9 ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΙΕΡΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ή ΧΡΥΣΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ Ο αριθμός 9 από την αρχαιότητα διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο εις τον συμβολισμόν. Οι Πυθαγόρειοι απέδωσαν εις αυτόν ιδιάζουσα σημασία, γιατί τα πολλαπλάσια αυτού επί όποιον δήποτε άλλον αριθμόν δίνουν αθροιζόμενα μεμονωμένα τον αριθμό εννέα, π.χ. 7 x 9 = 63 (6+3 = 9), 8 x 9 = 72 (7+2 = 9), 135 x 9 = 1215 ( = 9) κ.λπ. Ο αριθμός εννέα έγινε συμβολική μορφή της ύλης η οποία αν και αλλάζει μορφήν ουδέποται απόλυται, παραμένει αιωνία. Επίσης ήταν αφιερωμένος στη σφαίρα διότι η περιφέρεια κάθε σφαίρας διαιρείται σε 360 μοίρες δηλαδή = 9. Δεν είναι άσχετοι προς τον συμβολισμό και οι εννέα Μούσες. Εννέα ήσαν τα αγγελικά τάγματα, αλλά και την 9η ώρα απεβίωσε ο Ιησούς. Επίσης είχαμε Εννεάχορδον = μουσικό όργανο τύπου λύρας. Εννιάμερα, μνημόσυνο μετά εννέα ημέρες. Εννεάδες, οι θεϊκές ήσαν 3, και περιελάμβανε η κάθε μία εννέα θεούς. Εννεάπυλον εκαλείτο το Πελαργικόν τείχος της Ακροπόλεως που προς την Δυτική πλευρά είχε εννέα Πύλες. Η δεύτερη φωτογραφία είναι έξω από το Κοινοτικό Γραφείο κάπου τη δεκαετία του 60. Αναγνωρίζουμε όρθιους από αριστερά: Γιώργο Δρε, Νίκο Θωμόπουλο, Θανάση Παναγόπουλο, Θοδωράκη Τζανετόπουλο, Σταύρο Σταυρόπουλο, Γιώργη Θωμόπουλο. Κάτω από αριστερά ο Γιάννης Παπανδρέου, αγροφύλακας του χωριού τότε, ο Γιάννης Σταυρόπουλος, ένας αστυνόμος του Σταθμού Χωροφυλακής Αμπελιώνας. Τελευταία σειρά μόλις διακρίνονται : τα αδέλφια Γιώργος και Νίκος Τζανετόπουλος.

8 8 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗΝ ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ Το σημαντικό πρόβλημα της επιμόλυνσης του νερού φαίνεται πως βρήκε τη λύση του, όπως αποδεικνύεται από τους πρόσφατους δειγματοληπτικούς ελέγχους που γίνονται διαρκώς στην Αμπελιώνα, από επίσημους υγειονομικούς φορείς, καθώς και με ιδιωτική πρωτοβουλία. Παραθέτουμε κάποια χρήσιμα στοιχεία που αφορούν δειγματοληψία που έγινε το Σεπτέμβριο του 2013 (18/09/2013) σε χημείο με την ονομασία Acl Ανδρέου Κ. ΕΠΕ χημικά εργαστήρια. Ο συγκεκριμένος έλεγχος έγινε με ενέργειες του τότε αντιπροέδρου του ΔΣ του Συλλόγου (νυν γεν. γραμματέα) και αρμοδίου για θέματα που αφορούν την Αμπελιώνα κ. Θόδωρου Δρε με τη συγκατάθεση του ΔΣ του Συλλόγου. Τα έξοδα καλύφθηκαν από το ταμείο του Συλλόγου Αμπελιωνιτών. Αποτελέσματα αναλύσεων: παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών Enterococcus coliforms, Escherichia colli. Πόρισμα: ακατάλληλο ως πόσιμο (Κ.Υ.Α. Υ2/2600/2001), λόγω της παρουσίας παθογόνων μικροοργανισμών που σχετίζονται με ελλείμματα. Το δείγμα δεν πληροί τις προδιαγραφές του ποσίμου όσο αφορά τις παραμέτρους στις οποίες εξετάστηκε. Επιβάλλεται η μικροβιολογική εξυγίανση του νερού (π.χ. χλωρίωση) πριν την κατανάλωσή του. Για προσωπική καθαριότητα, λόγω της παρουσίας παθογόνων μικροοργανισμών που σχετίζονται με ελλείμματα συνίσταται η μικροβιολογική εξυγίανση του νερού (π.χ. χλωρίωση) πριν τη χρήση του. Για οικιακή χρήση. Το ίδιο όπως προσωπική καθαριότητα. Συμπληρώνεται: το σχετικά αυξημένο ασβέστιο είναι πιθανόν να δημιουργήσει προβλήματα (όχι όμως έντονα) επικαθίσεων αλάτων στις συσκευές θέρμανσης του νερού (πχ πλυντήριο, θερμοσίφωνας). Ποτιστική χρήση: κατάλληλο για κάθε καλλιέργεια. Γενικές πληροφορίες: αν πρόκειται για νερό γεώτρησης η συνηθέστερη προέλευση επιμόλυνσης με λύματα είναι από παρακείμενο απορροφητικό βόθρο. Αν πρόκειται για νερό πηγής με χαμηλή ροή, τα αποτελέσματα των μικροβιολογικών αναλύσεων είναι αναμενόμενα, καθώς το νερό καταναλώνεται και από ζώα (κυρίως νυκτόβια). Συγκριτικά παρατίθενται αποτελέσματα που δόθηκαν στα αρχεία του Συλλόγου από το γενικό γραμματέα κ. Θόδωρο Δρε κι αφορούν ανάλυση που έγινε στα αναλυτικά εργαστήρια αθηνών α.ε με πρωτοβουλία της ALDEMAR OLYMPIAN VILLAGE-ΞΕΝΩΝΕΣ «ΕΠΟΧΕΣ», ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ τον Απρίλιο του 2014 (02/04/2014), 7 μήνες μετά τον έλεγχο που παρατίθενται πιο πάνω. Σημειώνεται ότι πρόκειται για ελέγχους του νερού σε διαφορετικά εργαστήρια κι επίσης αναφέρεται ότι στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί έχουν γίνει οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις που απαιτούνται για την αντιμετώπιση του προβλήματος (σύμφωνα πάντα με πληροφορίες που έχουν δοθεί από επίσημους φορείς). Ελήφθησαν δείγματα από την πηγή Τρανή Βρύση και από το Περιφερειακό Ιατρείο. Αποτελέσματα: αρνητικά για ύπαρξη παθογόνων μικροοργανισμών. Είναι σημαντικό ενόψει καλοκαιριού που αρκετός κόσμος θα επισκεφθεί την Αμπελιώνα, να γνωρίζουμε ότι το νερό στην Αμπελιώνα είναι πλέον καθαρό. Θα πρέπει να διευκρινιστεί και να τονιστεί ότι θα πρέπει να υπάρξει μια επίσημη ανακοίνωση και θέση των επίσημων φορέων, όπως είναι ο Δήμος Οιχαλίας (υπεύθυνος για τη διαχείριση του δικτύου υδροδότησης), το Δημοτικό Διαμέρισμα Αμπελιώνας δια μέσου του εκπροσώπου του και της Διεύθυνσης Υγείας Καλαμάτας που υπάγεται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Μετά τα ευχάριστα αυτά νέα θα πρέπει να μειωθεί η επιφυλακτικότητα για ασφαλή διαμονή στην Αμπελιώνα. Ευχόμαστε να συνεχίσει να υπάρχει επαγρύπνηση για τόσο σημαντικά θέματα που αφορούν τη δημόσια υγεία. Ο πρόεδρος του ΔΣ Αντώνης Ραυτόπουλος ΑΝΕΚΔΟΤΟ Ένας παπάς και μία καλόγρια χάνονται σε μια χιονοθύελλα και εκεί που περπατούσαν εντελώς αποπροσανατολισμένοι ξαφνικά βλέπουν ένα ωραίο σπίτι. Ανοίγουν την πόρτα και μπαίνουν μέσα, αλλά δεν ήταν κανείς. Δεν πειράζει σκέφτηκαν και πήγαν να κοιμηθούν, αλλά υπήρχε μόνο ένα κρεβάτι κι έτσι ο παπάς το παραχώρησε στην καλόγρια και θα κοιμόταν ο ίδιος στο πάτωμα μέσα σε έναν υπνόσακο. Εκεί που είχε ξαπλώσει αυτός και είχε κλείσει και το φερμουάρ του υπνόσακου, του λέει η καλόγρια: - Πάτερ, κρυώνω. - Αδερφή, κάτσε στο κρεβάτι, θα πάω να σου φέρω εγώ να σκεπαστείς. Πάει μέσα, ανοίγει τη ντουλάπα, της φέρνει μία κουβέρτα. Ξαναπέφτει για ύπνο στο πάτωμα, όταν μέσα σε δύο λεπτά: - Πάτερ, ακόμα κρυώνω. - Αδερφή, μην ανησυχείς, θα σου φέρω εγώ κουβέρτα. Πάει πάλι μέσα, ανοίγει τη ντουλάπα και της φέρνει κι άλλη κουβέρτα. Ξαναπέφτει για ύπνο, οπότε γυρνάει σε ένα λεπτό πάλι η καλόγρια: - Πάτερ, κάνει πολύ κρύο γιατί εγώ ακόμα κρυώνω. - Αδερφή, κοίτα. Είμαστε μόνοι μας στη μέση του πουθενά και δεν μας βλέπει κανένας. Θα σε πείραζε για απόψε να κάνουμε σαν να ήμασταν ένα παντρεμένο ζευγάρι και να κάνουμε ό,τι κάνει ένα παντρεμένο ζευγάρι; - Όχι πάτερ, δεν θα με πείραζε. - Έ τότε σήκω πάνω και πάρε την μόνη σου την καταραμένη την κουβέρτα! Chess (Σκάκι) - Ρεν, Ρεν, Ρεν... Βασίλισσά μου, σου μιλάω, δεν απαντάς; - Σου μοιάζω για γαλλομαθής; Σου θυμίζω εκείνα τα κοκκαλιάρικα κοριτσόπουλα με τη φουστίτσα και τις κοτσίδες, τις πουέντ και τα μαθήματα πιάνου, να αναπολώ την πόλη του έρωτα στα γαλλικά; - Βασίλισσά μου, που είσαι, που κρύβεσαι; Άνοιξε το σεντούκι σου, άσε με να τρυπώσω στο θησαυρό σου... - Δεν κρύβομαι. Ποτέ δεν έχω κρυφτεί. Αφουγκράζομαι. Γυμνή μπροστά στη μοναδική αλήθεια. Άμαχη και άοπλη στο κάστρο του πόνου και του νόστου. Δε στρουθοκαμηλίζω. Καραδοκώ. Περπατώ πάνω στην άμμο, ξυπόλητη και είμαι τόσο διάφανη και προσιτή, που δε με βλέπεις. Ούτε τολμάς να πλησιάσεις, να με αγγίξεις. Γιατί νιώθεις τη λεπτή ισορροπία, διαισθάνεσαι το τεντωμένο σκοινί και τη θηλιά να πλανάται στον ουρανό. Είναι γαλάζια η θάλασσα και ήρεμη. Δεν έχει φουρτούνα. Ο ήλιος είναι ψηλά στον ορίζοντα και λάμπει. Οι αχτίδες του διαγράφουν τους ώμους μου και το φουστάνι μου που ανεμίζει στην πνοή του αγέρα. Κοτσίδες δεν υπάρχουν, δε θα υπάρξουν ποτέ. Η θάλασσα χρυσίζει και χρειάζεται να φέρεις την παλάμη σου στα μάτια για αντηλιά, για να διακρίνεις το σώμα που διαγράφεται στο βάθος... Αλλά δε με βλέπεις, γιατί δεν μπορείς να δεις. Τόσο διάφανη που σου διαφεύγω... - Ακούω όμως τη φωνή σου. Το κάλεσμά σου και το μονόλογό σου. Αφηγήσου μου την ωραιότερη ιστορία που έχεις ζήσει ποτέ. Μοιράσου μαζί μου τις πιο κρυφές και σκοτεινές σου σκέψεις, αράδιασέ μου τα όνειρά σου και τις προσδοκίες σου, μίλησέ μου για τα ταξίδια σου και τις ανακαλύψεις σου. Όλα θέλω να τα μάθω... - Ένας γλάρος πετάει ψηλά στον καταγάλανο ουρανό. Τα φτερά του ανοιγοκλείνουν με πάταγο και οι κραυγές του αναμειγνύονται με τον αγέρα σχηματίζοντας λέξεις. Νομίζεις ότι ακούς μια φωνή. Φαντάζεσαι να αραδιάζει ιστορίες, να ξεθάβει αναμνήσεις, να ξερνάει την ψυχή της. Το σεντούκι ήταν πάντα κλειστό. Το ξεκλείδωσες μια φορά να κρυφοκοιτάξεις γιατί βρήκες το κλειδί, σκόνταψες πάνω του τυχαία, με γέλασες και ξέχασα να το κρύψω και η φυσική ροπή των πραγμάτων είναι να καταναλώνουμε ό,τι αποκτούμε, να ρημάζουμε ό,τι μας χαρίζεται, να βεβηλώνουμε ό,τι υπήρξε παρθένο, αγνό και απαραβίαστο για αιώνες... - Ξαπλωμένος σε αυτή την αναπαυτική αιώρα, βάζω την παλάμη μου στα μάτια για αντηλιά, αφουγκράζομαι το γλάρο και βλέπω τη μορφή σου με το μακρύ φουστάνι και τα κοντά μαλλιά να χρυσίζει πάνω στα κύματα του καταγάλανου ωκεανού καθώς το λούζει ο ήλιος. Βασίλισσά μου, ξαναδώσε μου το κλειδί να ανοίξω το σεντούκι. Άσε με να γευτώ την ψυχή σου, να πάρω δυνάμεις και εφόδια για τη σκληρή ζωή που ζούμε. Άσε με να αντλήσω την ψυχραιμία και το κουράγιο που χρειάζεται για να σταθώ και να προχωρήσω, να διαπρέψω σε τούτο τον κόσμο. Άσε με... - Το κλειδί κρέμεται σε μια λεπτή αλυσίδα γύρω από το λαιμό σου χρόνια τώρα. Εκεί ήταν τόσο καιρό και εγώ ο βλάκας ξέχασα, άργησα να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να το κρύψω, να κλειδώσω και να το ασφαλίσω σε ένα μέρος μυστικό, απρόσιτο και απαράβατο. Όταν μου γύρισες την πλάτη, πήρες μαζί σου την ασφάλειά μου. Η κλειδαριά έμεινε ανοικτή και το περιεχόμενο του σεντουκιού σκόρπισε, ο πλούτος ρήμαξε και έμεινε κενό το καφάσι. Τόσα χρόνια νόμιζα ότι απλά είχε ξανακλείσει ερμητικά και για καιρό πολύ, για διάστημα μεγάλο και μοναχικό. Μα τώρα ξέρω. Δάκρυα στα μάτια μου αναδύονται. Το σεντούκι δεν είναι σφαλιστό. Είναι άδειο... - Δε σε πιστεύω. Δε μπορεί. Μου χάρισες τόσα. Σε πλησιάζω, πάντα μπορούσα να σε πλευρίσω. Ανοίγω την κλειδαριά και ανασηκώνω το καπάκι. Να το εξακριβώσω μόνος μου. Τη γυμνή αλήθεια. Μια φορά και έναν καιρό. Μέσα, στον ξύλινο πάτο του κουτιού υπάρχει ένα κομμάτι καθρέφτη, θολό, βρώμικο και ακανόνιστα κομμένο. Πεταμένο μέσα στο σεντούκι, μονάχο του. Σκύβω από πάνω του και αντικρίζω το πρόσωπό μου, το βλέμμα μου και το μειδίαμά μου. Θα φύγω τώρα. Δεν πιστεύω ότι έχω κάνει κάτι κακό. Στενοχωριέμαι όμως για σένα... - Δε χρειάζεται πια... Δεν υπάρχει λόγος. Ούτε κι εγώ σε πιστεύω πια. Δε θα μπορέσεις να ζυγώσεις ξανά. Ρουά-ματ. Σύλβια Κριβάν Ιατρός-Συγγραφέας ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΠΟΙΗΜΑ Μας το έστειλε ο Γρηγόρης Μιχόπουλος Μια ακόμη ημερομηνία που θα μείνει ιστορική γιατί μπαίνουνε στη μάχη όλοι οι πολιτικοί Πάλι τα αυτιά μας θα γεμίσουνε με υποσχέσεις και με θα Για γιοφύρια για σχολεία, δρόμους και Πανεπιστήμια Και αφού δεν έχουμε ποτάμια πού θα φτιάξετε γεφύρια; Θα φέρουμε εμείς ποτάμια. Είναι μια παλιά ιστορία Έχει γίνει πια γνωστή Όταν κλείσουνε οι κάλπες, κάθε θα θα ξεχαστεί Ο καθένας μετά θα διερωτάται: Ρε παιδιά, τι λέει ευτούνος στη Βουλή Σφίχτε κι άλλο το λουρί; Αχ! καημένε, αν δεν ξέρεις από τα παλιά, Μάδησε μια μαργαρίτα Θα πεινάς δε θα πεινάς; Σαν τα πέταλα μαδήσεις, και αυτό να το θυμάσαι Όταν κλείσουνε οι κάλπες, πάλι μαδημένος θα σαι. Και μετά θα κάθεσαι να λες: Αφού ο δόλιος το μπορούσα, Γιατί έριξα την ψήφο; Κάλλιο να την εμασούσα. ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Σκέφτομαι πως αν αυτά που γράφω τώρα, τα έγραφαν πριν μερικά χρόνια, θα υπήρχε και η επιβεβαίωση εκείνων που εργάστηκαν σ αυτό το έργο, την κατασκευή της Δεξαμενής του χωριού, ή που ήταν απλοί παρατηρητές. Είναι αλήθεια ότι σε κάθε έργο συμμετέχουν πολλοί και από τους εργαζόμενους πέντε δουλεύουν και δέκα επιστατεύουν. Στο προηγούμενο φύλλο σταμάτησα την ιστορία μου στη συμφωνία που θα έκανε ο μπαρμπα Νίκος ο Χαραλαμπόπουλος με μένα και τον αδελφό μου. Αυτή ήταν 25 δράμια οινόπνευμα, σύμφωνα με τα σταθμά μέτρησης τότε ο ανεπανάληπτος μπαρμπα Νίκος, δε θυμάμαι καλά αν είχε πρόβλημα με τα πόδια του ή το ήθελε για επάλειψη, όταν θα έβγαινε από τα παγωμένα νερά της δεξαμενής. Του είπαμε τότε: - Όταν πρόκειται να βγεις έξω, θα μας το πεις κι εμείς θα τα φέρουμε. Έτσι κι έγινε. Αλλά τι έγινε; Όταν βγήκε, ικανοποιήθηκε το αίτημά του ή προέκυψε κάτι άλλο; Θα το δούμε στο επόμενο φύλλο. Ο Γρηγόρης Μιχόπουλος μας έστειλε: Ανέκδοτο Γρηγόρης Μιχόπουλος ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΩΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Κυριακή, 06 Ιουλίου: εκδήλωση για την παρουσίαση παραδοσιακών υφαντών, από το Σύλλογο Στασιμαίων, στα εκπαιδευτήρια Τσιαμούλη, στο Περιστέρι, ώρα 11:00 π.μ. Πέμπτη, 17 Ιουλίου: πανηγυρική εορτή στην Αγία Μαρίνα. Σάββατο-Κυριακή, Ιουλίου: διάβαση ποταμού Νέδα. Κυριακή, 27 Ιουλίου: θεία λειτουργία στο Σύρριζο. Τετάρτη, 06 Αυγούστου: πανηγυρική εορτή Σωτήρος στην Πέτρα. Παρασκευή, 15 Αυγούστου: πανηγύρι στο Κακαλέτρι. Σάββατο, 16 Αυγούστου: γιορτή νεολαίας στη Νέδα. Κυριακή, 17 Αυγούστου: πανηγύρι στην Αγιανάσταση στην Πέτρα. Κυριακή, 17 Αυγούστου: πανηγύρι στη Δημάνδρα. Σάββατο, 23 Αυγούστου: πανηγύρι στο Στάσιμο. Πέμπτη-Παρασκευή, Αυγούστου: πανηγύρι στον Αϊ Γιάννη, στον Άγιο Σώστη. Ήταν δυο χωριάτες στον κάμπο και θέριζαν. Ξαφνικά περνούν από πάνω τους δύο αεροπλάνα Μιράζ Λέει ο ένας Το είδες; Τι ήταν; Ρωτά ο άλλος. Μιράζ 2000 Σιγά μη μοιράζει και πεντοχίλιαρα Η ΑΜΠΕΛΙΩΝΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΑΣ > Ενοικιαζόμενα δωμάτια «Η ΤΡΑΝΗ ΒΡΥΣΗ» τηλ.: , Γεωργακόπουλος Γιάννης > Ο μεγάλος ξενώνας «Εποχές». Τηλ: , , > Ο μικρός ξενώνας Τηλ: ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ Η ταβέρνα «Το μαγαζάκι του Σπύρου» Τηλ: Η ταβέρνα «Στης Παπαδιάς» Τηλ: , Θα απολαύσετε μαγευτικούς περιπάτους από το χωριό μέχρι την πηγή Τρίτσελι μέχρι το ξαπόσταμα του Ανδρόνικου μέσα στο καστανόδασος Το χωριό μπορεί να γίνει αφετηρία για επισκέψεις σε σημαντικούς Αρχαιολογικούς Χώρους και μνημεία στην ευρύτερη περιοχή: Ναός Επικούριου Απόλλωνα, Ανδρίτσαινα, Αρχαία Λυκόσουρα, Λύκαιο Όρος, Νέδα ποταμός, Αγία Θοδώρα στου Βάστα, Καρύταινα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα, Λούσιος ποταμός, Αρχαία Ολυμπία.