ΚΛΕΙΩ-ΔΑΝΑΗ ΟΘΩΝΑΙΟΥ: Η Αντιγόνη

Transcript

1 ΚΛΕΙΩ-ΔΑΝΑΗ ΟΘΩΝΑΙΟΥ: Η Αντιγόνη αντιπροσωπεύει το τραγικό αδιέξοδο της γενιάς της by Μαρία Μαυρίδου Menu ΚΛΕΙΩ-ΔΑΝΑΗ ΟΘΩΝΑΙΟΥ: Η Αντιγόνη 1/12

2 ΚΛΕΙΩ-ΔΑΝΑΗ ΟΘΩΝΑΙΟΥ: Η Αντιγόνη αντιπροσωπεύει το τραγικό αδιέξοδο της γενιάς της June 18, 2017 by by Μαρία Μαυρίδου Μπήκε στο παιχνίδι του θεάτρου από την πόρτα της μουσικής και συνεχίζει την πορεία της στη σκηνή, με σταθερά μετρημένα βήματα. Η Κλειώ-Δανάη Οθωναίου διαθέτει μια αφοπλιστική ομορφιά και μια ανήσυχη καλλιτεχνική ψυχή που συνδυάζει τα ρωσικά και τα προσφυγικά, όπως τα λέει, γονίδια των προγόνων της. Ψάχνει και ψάχνεται, ακροβατώντας ανάμεσα στη βεβαιότητα και την αμφιβολία, ρεαλίστρια, αλλά και ονειροπόλα, ζει το τώρα, πιστή σε φίλους και συνεργάτες που την εμπνέουν, με ένα ευρύ και αξιόλογο ρεπερτόριο και συνεργασίες, στο βιογραφικό της. Μιλάει στη συνάντησή μας, για το θέατρο, τις προτεραιότητες της ζωής της, τα ερωτηματικά και τις διαπιστώσεις που γέννησε ο ρόλος της Αντιγόνης, στην τραγωδία του Αισχύλου, ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ. Έργο, το οποίο, μετά τη μία και μοναδική του παρουσίαση, 24 Ιουνίου, στο Θέατρο Δάσους, κατεβαίνει 30 Ιουνίου & 1 Ιουλίου, στην Επίδαυρο, για να ανοίξει το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, αλλά και την εμπειρία του FESTEN (Οικογενειακή Γιορτή), στον ρόλο της Πία, ακόμη μία παραγωγή του ΚΘΒΕ, η οποία μετά τη μεγάλη επιτυχία του χειμώνα, παρουσιάζεται 6-9 Ιουλίου στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού, στο πλαίσιο επίσης του Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα της νέας θεατρικής σεζόν του ΚΘΒΕ. Μια αρχαία τραγωδία και ένα σύγχρονο έργο (θεατρική διασκευή της ομώνυμης ταινίας του Τόμας Βίντενμπεργκ), με τη σκηνοθετική υπογραφή των Τσέζαρις Γκραουζίνις και Γιάννη Παρασκευόπουλου αντίστοιχα, οι οποίοι με τη δική τους ιδιαίτερη προσέγγιση, έδωσαν το προσωπικό τους στίγμα, σε δύο παραστάσεις που ξεχώρισαν και αγαπήθηκαν την προηγούμενη σεζόν. 2/12

3 -Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πώς έγινε το πέρασμα από τη μουσική στο θέατρο, αφού ξεκίνησες ως πιανίστα, όπως γνωρίζω; «Ως διπλωματούχος πιανίστα, κλήθηκα να παίξω στην παράσταση Σοφολογιότατες, του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Λαζάνη στο Θέατρο Τέχνης. Εκεί, με ενθουσίασε αυτό που είδα να εκτυλίσσεται μπροστά μου. Σκέφτηκα, πόσο υπέροχο είναι, να βλέπεις ανθρώπους να παίζουν μαζί και να χαίρονται. Έτσι, αντιλήφθηκα το θέατρο τότε και βρέθηκα στη σχολή Αρχή, της Νέλλης Καρρά, για να συνεχίσω στο Εθνικό. Η συνέχεια γνωστή». -Συνεχίζει να είναι για σένα ένα παιχνίδι, όπου όλοι χαίρονται; «Στην πορεία διαπίστωσα, πως είναι παιχνίδι, αλλά δεν είναι τόσο αθώο. Δυστυχώς δεν το ορίζουν μόνο αυτοί που «παίζουν», αλλά συχνά κάποιοι άλλοι που θέτουν τους όρους τους, είτε σου αρέσει, είτε όχι. Ένα παιχνίδι που μπορεί να γίνει επώδυνο, ανέντιμο κι επικίνδυνο, στο οποίο μπορεί να πέσεις, να σηκωθείς, ακόμη και να πληγωθείς ανεπανόρθωτα και επίσης πρέπει να θυμάσαι, πως το χειρότερο είναι, ότι μπορεί κάποια στιγμή να μη σε παίζουν». -Την προηγούμενη χρονιά, στο ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ, ήσουν στον χορό και φέτος πήρες τον ρόλο της Αντιγόνης. «Είναι χαρά και τιμή για μένα, αυτή η απόφαση του Γκραουζίνις, χωρίς να υποτιμώ σε καμία περίπτωση τον προηγούμενο ρόλο μου, όπου πέρυσι, κατά τη διάρκεια των προβών, θυμάμαι να μου λέει, με την χαρακτηριστική προφορά των λιθουανικών ελληνικών του: «Κλειώ χαλάρωσε, δεν παίζουμε Μήδεια». Ο χορός, όπως λέει και ο Στάιν, είναι το σημαντικό στοιχείο στην τραγωδία, αφού εκτός άλλων, οι ρόλοι είναι 3/12

4 σε μεγάλο βαθμό σκηνοθετικά δομημένοι, από τον ίδιο τον συγγραφέα, ενώ ο χορός ζητά περισσότερο την προσέγγιση του σκηνοθέτη και το πλαίσιο που αυτός θέτει. Αυτό που προκύπτει, ως μεγάλο ερώτημα στην προκειμένη περίπτωση, στην Αισχύλειο τραγωδία είναι, πως για πρώτη φορά ο χορός δεν ομοφωνεί, αλλά διατυπώνονται, εκφράζονται και συγκρούονται διαφορετικές γνώμες και οπτικές. Ένα νέο στοιχείο που εισάγει ουσιαστικά στην αρχαία τραγωδία τη Δημοκρατία, ως πράξη, θεσμό και ιδέα. Όπως βλέπουμε και στην Ορέστεια, τον Ορέστη σώζει η μία επιπλέον ψήφος που δίνεται ενώπιον του δικαστηρίου. Η Αντιγόνη δεν θάβει μόνη τον αδερφό της, αλλά ως μέρος του χορού, της πόλης που διχάζεται, έχει άποψη και παίρνει θέση. Ατομική και συλλογική συνείδηση, αποφάσεις που λαμβάνονται, ανάμεσα στο πρέπει και το γιατί. Η πόλη και το άτομο έχουν ελευθερία βούλησης, ελευθερία λόγου και να πράξεων. Παράλληλα, ένα πλήθος συμβολισμών και συμβόλων (ασπίδες, σφήγκα κ.ά.) που δίνουν την εντύπωση, πως ξεπηδούν ξαφνικά, κρύβουν βαθύτερα νοήματα, τα οποία ζητούν μια δεύτερη ανάγνωση και περαιτέρω ανάλυση. Ενώ, η αναφορά στα γένη και την αντίληψή τους για τον πόλεμο, μεταφέρει στον θεατή αυτό που θα λέγαμε, ήθος του πολέμου. Για τους μεν, ο πολεμιστής φέρει την τιμή του ήρωα, της ηρωικής πράξης, του σεβασμού και στους δε την αποτρόπαια βιαιότητα του βάρβαρου. Η προσέγγιση του Τσέζαρις είναι προβοκατόρικη και μου αρέσει πολύ. Δεν δίνει μασημένη τροφή στον θεατή. Αποφεύγει την υπερβολή, το δράμα για το δράμα και την πομπώδη ερμηνεία που θα προκαλέσει το δέος και τη συγκίνηση της στιγμής. Με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο προκαλεί τη σκέψη, διεγείρει το μυαλό του θεατή, τον προβληματίζει, έχοντας προσπεράσει το προφανές. Ήμασταν όλοι σε εγρήγορση πέρυσι, αφού κάθε μέρα είχαμε νέες οδηγίες για την παράσταση, τις οποίες έπρεπε να ακολουθήσουμε, πλέοντας στον ωκεανό της ανασφάλειας, λόγω της αιφνίδιας αλλαγής και του πόσο συγκεκριμένος είναι, σε αυτό που απαιτεί. 4/12

5 Ξεπερνώντας τον στιγμιαίο πανικό, αντιλαμβάνεσαι σε αυτή την περίπτωση, πως το να βγεις από την ζώνη ασφαλείας και την υιοθέτηση μιας μανιέρας, σε καθημερινή βάση, είναι μια πρόκληση απέναντι στον εαυτό σου, τον ρόλο και το έργο, η οποία σε εξελίσσει σκηνικά-υποκριτικά, αφού σε βάζει σε έναν συνεχή εσωτερικό διάλογο και μια αναζήτηση που σου αποκαλύπτει νέες διαστάσεις και δυνατότητες. Σε προκαλεί να ζήσεις κάθε παράσταση, σαν μία και μοναδική ανεπανάληπτη εμπειρία. Να σταθείς στη σκηνή ειλικρινής, μέσα από την άβολη θέση της ανασφάλειας, ζώντας το τώρα. Είναι μια ευφυής μέθοδος που σε κάνει να κατανοήσεις, ταυτόχρονα, την έννοια και την σπουδαιότητα της ομαδικότητας, ως βασική συνθήκη του θεάτρου. Έπρεπε να υπηρετήσουμε όλοι, στο μέγιστο βαθμό την κάθε αλλαγή, στηριζόμενοι ο ένας στην ερμηνεία του άλλου, απόλυτα αλληλοεξαρτώμενοι και αλληλοβοηθούμενοι, προκειμένου το αποτέλεσμά μας να είναι μια τέλεια ενορχηστρωμένη παράσταση, στο σύνολό της. Και μιλώντας για ενορχήστρωση, θα ήθελα να προσθέσω, πως η μουσική του Δημήτρη Θεοχάρη, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα ακόμη από τα στοιχεία επιτυχίας αυτής της παράστασης». -Η Αντιγόνη αντιπροσωπεύει τη θηλυκή υπόσταση ή τη ματαιότητα ενός τραγικού πεπρωμένου; «Είναι κάτι που, πραγματικά, με απασχόλησε πολύ. Ψάχνοντας απαντήσεις που αφορούν στη σκηνική αντιμετώπιση των κειμένων και την υπόσταση των χαρακτήρων, ανέτρεξα όχι μόνο στον Αισχύλο, αλλά και στον Σοφοκλή, εντοπίζοντας στοιχεία κλεμμένα από αυτόν και μελέτησα επί μακρόν τη Θεογονία του Ησίοδου. Βασανίστηκα και αμφιταλαντεύτηκα, για να καταλήξω προσωπικά στο συμπέρασμα, πως η Αντιγόνη συμβολίζει την ανάγκη του ανθρώπου να βρει τα όρια της ταυτότητάς του. Είναι ένα πλάσμα με πολλές ταυτίσεις, ταυτίζεται ασυνείδητα με τη μητέρα, αλλά και τον πατέρα της, οι πράξεις των οποίων έχουν ήδη ορίσει το πεπρωμένο της οικογένειας. Πολλές οι ταυτότητες της. Παιδί της μητέρας και του πατέρα της (τέκνον, την ονομάζει συχνά ο χορός). Αδελφή του πατέρα της, μάνα του 5/12

6 πατέρα της. Αδελφή του Πολυνείκη και μάνα του, στη θέση της απούσας μάνας, μάνα της Ισμήνης. Και υπόλογη, σε μια πόλη που ζητά από τη μόνη επιζούσα απαντήσεις. Μια πόλη, έναν λαό, ο οποίος αποτελεί το τραγικότερο πρόσωπο αυτής της τραγωδία, έχοντας ζήσει τον όλεθρο, την καταστροφή, στον βωμό της αντιδικίας των δύο αδερφών, Ετεοκλή και Πολυνείκη για την εξουσία. Η Αντιγόνη αντιπροσωπεύει το τραγικό αδιέξοδο της γενιάς της, σημαδεμένης από μια αλληλουχία νεκρών. Ένα μπερδεμένο πλάσμα, παίζει με την απόφαση της αυτοκτονίας, όταν αντικρίζει τη σφαγή των αδερφών της, υιών του Οιδίποδα. Καταδικασμένη στην επανάληψη του κύκλου αίματος και θανάτου, από τον οποίο μάταια προσπαθεί να ξεφύγει, ενώ ξέρει από την αρχή, πως είναι ζωντανή νεκρή. Καταδικασμένη να μην προλάβει να γίνει μάνα, αλλά να ικανοποιήσει την κακιά της ρίζα. «Τι ράτσα είναι αυτή των γυναικών;», λέει στην αρχή υποτιμητικά ο Πολυνίκης. «Δύστυχη ράτσα», απαντά ο χορός. Κληρονομούμε πόνους στη ζωή. Η κατάρα που ακολουθεί το αίμα, το γένος του κάθε ανθρώπου, είναι κάτι, από το οποίο δεν ξεφεύγει. Είναι το κάρμα, το κισμέτ, το γραμμένο, η μοίρα». -Έχεις την τύχη να συμμετέχεις και στη δεύτερη παραγωγή του ΚΘΒΕ, που κατεβαίνει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, την Οικογενειακή Γιορτή σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου. «Χρωστάω πολλά στον Γιάννη. Συνεργαστήκαμε πολλές φορές και τον ξέρω, από τότε που φοιτήτρια ακόμη, παρακολουθούσα τα σεμινάριά του. Με έμαθε να πηγαίνω το σκηνικό μου εγώ πίσω, χωρίς να αφήνω τον εγωισμό να με καταλάβει. Θα ήμουν πολύ διαφορετική, αν δεν είχαμε συναντηθεί. Έμαθα να μαλακώνω και να συνεργάζομαι. Αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο, στην καλλιτεχνική μου ωρίμανση. Με έμαθε, πως δεν έχει σημασία, αν έχεις έναν μικρό ή μεγάλο ρόλο, αλλά η παράσταση, στο σύνολό της, να είναι καλή. Έχω κατανοήσει πλέον, πώς να ζυγίζω τα πράγματα διαφορετικά και πως η ατάκα μπορεί να είναι πιο σημαντική από έναν μονόλογο. 6/12

7 Στο Festen, κάθε βράδυ, ήταν για όλους μας λυτρωτικό, το ό,τι ζούσαμε αυτή την ομαδικότητα που μας είχε εμπνεύσει, γιατί για αυτόν το σημαντικό είναι ο θίασος. Υποστηρίζω. Αυτή είναι η λέξη που χαρακτηρίζει τις πολύωρες πρόβες μας. Μια λέξη που την ακούς και την αισθάνεσαι στην ουσία της. Ξέρεις, ότι είναι εκεί, δίπλα σου. Σου δίνει τον χώρο και τον χρόνο, να περιηγηθείς μέσα στο πλαίσιο που έχει ορίσει, και είναι εκεί, για να σε ακούσει, να σε βοηθήσει, να συνεργαστεί, σε ό,τι προτείνεις. «Δείξε μου», σου λέει και αυτό σε λύνει. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο ένστικτό του, την ανοιχτή ματιά του που βλέπει πάντα μακριά, χωρίς να σε περιορίζει». Αλήθεια, πόσο εύκολα μπορεί να συνδυάζεται ο ρόλος της μητέρας, με αυτόν της ηθοποιού; «Αν θέλουμε να μιλάμε με ειλικρίνεια, πρέπει να παραδεχτούμε, πως δεν είναι δυνατόν να είσαι πολύ καλή ηθοποιός και πολύ καλή μάνα ταυτόχρονα, μιλώντας για κανονικούς ανθρώπους. Είσαι καλός, σε αυτό που κάθε φορά θα δώσεις προτεραιότητα και την απόλυτη προσοχή και αφοσίωση. Έτσι, ανάλογα με τις επιλογές κάθε περιόδου, πότε είσαι καλή μάνα και πότε καλή ηθοποιός. Η κόρη μου χθες έκλεισε τα επτά της χρόνια και αυτό που έχω να δηλώσω, όπως κι αν αυτό ακουστεί, είναι πως στις προτεραιότητες μου το θέατρο μετράει λιγότερο από το παιδί μου. Για μένα, το να είμαι μάνα, με ότι αυτό συνεπάγεται, είναι πάνω από όλα». -Έχεις μετανιώσει για κάτι που έκανες ή δεν έκανες μέχρι τώρα; «Όλοι, στην πορεία της ζωής μας, κουβαλάμε πράγματα για τα οποία έχουμε μετανιώσει. Όπως π.χ. έχουμε πληγώσει ανθρώπους που αγαπούσαμε. Το θέμα όμως είναι, να μάθουμε να προχωράμε μπροστά. Να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και 7/12

8 μέσα από αυτά να μαθαίνουμε, εκλαμβάνοντάς τα, ως την ευκαιρία να καλλιεργήσουμε μια νέα, βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού μας. Πιστεύω, πως όλα διορθώνονται με καλή θέληση, αγάπη και συγχώρεση, ζώντας πραγματικά την κάθε στιγμή μας, απαγκιστρωμένοι από το παρελθόν». Η συζήτηση τελειώνει για να προλάβει την πρόβα. Ξέρουμε και οι δύο, πως όση ώρα κι αν είχαμε στη διάθεσή μας, δεν θα έφτανε για αυτά που θέλαμε να πούμε. Οι εξαιρετικές παραστάσεις του ΚΘΒΕ, «ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ» και «Οικογενειακή Γιορτή», οι οποίες παρουσιάζονται, σε λίγες μέρες, στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, είναι η ευκαιρία να τη «συναντήσετε». ***ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ Περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο Πληροφορίες λεπτομέρειες: Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» Επίδαυρος, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου) Παρασκευή 30 Ιουνίου και Σάββατο 1 Ιουλίου, στις 21:00 Ο Γιάννης Στάνκογλου ερμηνεύει τον ρόλο του Ετεοκλή, η Κλειώ Δανάη Οθωναίου την Αντιγόνη, η Ιώβη Φραγκάτου την Ισμήνη, ο Γιώργος Καύκας τον Άγγελο, ο Αλέξανδρος Τσακίρης τον Κήρυκα, ο Γιώργος Παπανδρέου τον Πολυνείκη και μαζί τους ένας 14μελής χορός ηθοποιών. «ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ» ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας 8/12

9 Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις Σκηνικά Κουστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν Μουσική: Δημήτρης Θεοχάρης Χορογραφία Κίνηση: Έντι Λάμε Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Σαμαρτζίδου Βοηθός σκηνογράφου ενδυματολόγου: Μαρία Μυλωνά Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου ΧΟΡΟΣ: Λουκία Βασιλείου, Μομώ Βλάχου, Δημήτρης Δρόσος, Ελένη Θυμιοπούλου, Δάφνη Κιουρκτσόγλου, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Σταυριάννα Παπαδάκη, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Αλεξία Σαπρανίδου, Πολυξένη Σπυροπούλου, Γιώργος Σφυρίδης, Ευανθία Σωφρονίδου, Κωνσταντίνος Χατζησάββας. Σημεία Προπώλησης: Εκδοτήρια Ελληνικού Φεστιβάλ Τ (Δευτέρα-Κυριακή) 9:00 21:00, Κεντρικά Εκδοτήρια Πανεπιστημίου 39 (εντός στοάς Πεσμαζόγλου) Δευτέρα Παρασκευή: 09:00 16:00, Σάββατο: 10:00 15:00 Ωδείο Ηρώδου Αττικού (Καθημερινά: 9:00 14:00 & 18:00 21:00) 9/12

10 21.00) Σε ημέρες παραστάσεων, μία ώρα πριν από την προβλεπόμενη έναρξή τους, τα Εκδοτήρια των συγκεκριμένων θεάτρων εξυπηρετούν μόνο την παράσταση της ημέρας RELOAD & Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου(Δευτέρα-Πέμπτη:9:00-19:00,Παρασκευή-Σάββατο:9:00- - Festen Οικογενειακή γιορτή Βασισμένο στην ταινία του Τόμας Βίντερμπεργκ Θεατρική διασκευή: David Eldridge Εθνικό Θέατρο, Αίθουσα Εκδηλώσεων 6-9 Ιουλίου, 21:00 Συγγραφέας: Βίντερμπεργκ, Τόμας Συγγραφέας: Rukov, Mogens Συγγραφέας: Hansen, Bo Hr. Θεατρική διασκευή: Eidridge, David Μετάφραση: Δανέζη Knutsen, Αλίκη Μετάφραση: Δούνιας, Μανώλης Ελεύθερη αποδοση στίχων: Μπεκρή, Μαγδαληνή Σκηνοθεσία: Παρασκευόπουλος, Γιάννης Σκηνικά: Παπαδοπούλου, Σοφία Κοστούμια: Παπαδοπούλου, Σοφία Μουσική: Μυλωνάκης, Μάνος Κίνηση: Τσιάμογλου, Αλέξης 10/12

11 Φωτισμοί: Κουτράκης, Στράτος Βοηθός σκηνοθέτη: Νινίκας, Άρης Β βοηθός σκηνοθέτη: Χιώτης, Γιώργος Βοηθός σκηνογράφου: Πανά, Δανάη Βοηθός ενδυματολόγου: Πανά, Δανάη Βοηθός φωτιστή: Γιαννιού, Ιφιγένεια Βοηθός φωτιστή: Λάζου, Αθανασία Βοηθός φωτιστή: Σαπατόρη, Σταματία Οργάνωση παραγωγής: Κουμανδράκη, Εύα Ηθοποιοί Τσακίρης, Αλέξανδρος (Παππούς) Σπυρόπουλος, Βασίλης (Χέλγκε) Μπαλαούρα, Γιολάντα (Έλσι) Στυλιανού, Χρίστος (Κρίστιαν) Παγιατάκη, Ιωάννα (Ελένε) Χατζησάββας Κωνσταντίνος (Μίκαελ) Αραμπατζόγλου, Σταυρούλα (Μέττε) Ζώρα, Στεφανία (Το Μικρό Κοριτσάκι) Παπαγεωργίου, Βασίλης Σ. (Μπάτοκαϊ) Καπέλιος, Νίκος (Χέλμουντ) Ανθοπούλου, Νεφέλη (Πάουλα) Οθωναίου, Κλειώ Δανάη (Πία) Παρασκευόπουλος, Γιάννης (Λαρς / Κιμ) Λιάρος, Κωνσταντίνος (Κιμ / Λαρς) Like 515 Share 10 Featured Posts, Ηθοποιοί, Θέατρο, Παραστάσεις, Συναντήσεις, Συνεντεύξεις ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΘΕΛΟΝΤΗ ΑΙΜΟΔΟΤΗ Ποιοί είμαστε Προβληθείτε στο Art and Press Επικοινωνία Archives 11/12

12 Select Month Copyright 2017 GeneratePress 12/12