Τῌ ΚΕ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῆς ἁγίας Μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ καὶ πανσόφου Αἰκατερίνης.

Transcript

1 Τῌ ΚΕ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῆς ἁγίας Μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ καὶ πανσόφου Αἰκατερίνης. Ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀποδίδοται καὶ ἡ Ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων. ΔΙΑΤΑΞΙΣ ΨΑΛΛΟΜΕΝΗ ΕΝ Τῌ ΙΕΡᾼ ΜΟΝῌ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ Συνταχθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἐλαχίστου ἐν ἱερεῦσι Νεκταρίου προσκυνητοῦ 2016 * * ΤΥΠΙΚΟΝ 1. Ἐν τῷ Ἑσπερινῷ, μετὰ τὸν Προοιμιακὸν ψαλμόν, εἰς τὸ Κύριε ἐκέκραξα... ψάλλομεν τὰ τῆς ἑορτῆς Προσόμοια Σήμερον πιστοὶ χορεύσωμεν... γ καὶ τῆς Ἁγίας γ. Δόξα... τῆς Ἁγίας, Καὶ νῦν... τῆς ἑορτῆς. Εἴσοδος, Φῶς ἱλαρόν... καὶ τὸ Προκείμενον. Τὰ Ἀπόστιχα τῆς ἑ ορτῆς Χαίρει ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ... Δόξα... τῆς Ἁγίας. Καὶ νῦν... τὸ τῆς ἑορτῆς. Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς, τὸ τῆς Ἁγίας, αὖθις τὸ τῆς ἑορτῆς, καὶ Ἀπόλυσις. 2. Εἰς τὸν Ὄρθρον, μετὰ τὸν Ν (50ὸν) ψαλμόν, τὸ Τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς καὶ ὁ Ἑξάψαλμος. Εἰς τὸ Θεὸς Κύριος... τὰ Ἀπολυτίκια ὡς εἰς τὸν Ἑσπερινόν, εἶτα τὸ Ψαλτήριον, τὰ Καθίσματα τῆς Ἁγίας καὶ τὰ τῆς ἑορτῆς, ὁ Ν ψαλμὸς χῦμα. Οἱ Κανόνες τῆς ἑορτῆς καὶ ὁ τῆς Ἁγίας. Ἀπὸ γ ᾨδῆς Κάθισμα τῆς Ἁγίας καὶ τὸ τῆς ἑορτῆς. Ἀφ στ τὸ Κοντάκιον καὶ ὁ Οἶκος τῆς Ἁγίας καὶ τὸ Μηνολόγιον. Αἱ Καταβασίαι Χριστὸς γεννᾶται... καὶ ψάλλεται ἡ θ ᾨδὴ τῆς ἑορτῆς μετὰ τῶν Μεγαλυναρίων. Ἐξαποστειλάρια τῆς Ἁγίας καὶ τὸ τῆς ἑορτῆς. Εἰς τοὺς Αἴνους τῆς ἑορτῆς Προσόμοια γ, καὶ τῆς Ἁγίας γ. Δόξα... τῆς Ἁγίας. Καὶ νῦν... τὸ τῆς ἑ ορτῆς. Δοξολογία Μεγάλη καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς. 3. Εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν. Τὰ Ἀντίφωνα τῆς ἑορτῆς. Μετὰ τὴν Εἴσοδον, τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς, τὸ τῆς Ἁγίας, τὸ τοῦ Ἁγίου τοῦ ναοῦ καὶ Κοντάκιον Ὁ καθαρώτατος Ναός... Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγέλιον τῆς Ἁ γίας. Εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως» Ἄγγελοι τὴν εἴσοδον... Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ Κιβωτῷ... Κοινωνικὸν Ποτήριον... Εἴδομεν τὸ φῶς... Ἀπόλυσις καὶ Ἀπόδοσις. 4. Εἰ τύχοι ἡ Ἀπόδοσις ἐν Κυριακῇ, τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας, μετὰ τὸν Προοιμιακὸν καὶ τὸ Ψαλτήριον, εἰς τὸ Κύριε ἐκέκραξα... ἀναστάσιμα Στιχηρὰ δ, τῆς ἑορτῆς γ, καὶ τῆς Ἁγίας γ. Δόξα... τῆς ἑορτῆς. Καὶ νῦν... τὸ α Θεοτοκίον τοῦ Ἤχου. Εἴσοδος, Φῶς ἱλαρόν... καὶ τὸ Προκείμενον. Εἰς τὰ Ἀπόστιχα, τὰ ἀναστάσιμα Στιχηρά. Δόξα... τῆς Ἁγίας. Καὶ νῦν... τῆς ἑορτῆς. Τὸ ἀναστάσιμον Ἀπολυτίκιον, τῆς Ἁγίας, τὸ τῆς ἑορτῆς, καὶ Ἀπόλυσις. 5. Εἰς τὸν Ὄρθρον, μετὰ τὸν Ν (50ὸν) ψαλμὸν ὁ Τριαδικὸς κανὼν καὶ τὰ Τριαδικὰ Ἄξιόν ἐστιν..., εἶτα τὸ Τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς καὶ ὁ Ἑξάψαλμος. Εἰς τὸ Θεὸς Κύριος, τὰ Ἀπολυτίκια, ὡς εἰς τὸν Ἑσπερινόν εἶτα τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ Ἄμωμος. Τὰ ἀναστάσιμα Καθίσματα, καὶ ἀνὰ ἓν τῆς ἑορτῆς. Τὰ Εὐλογητάρια, ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοὶ τοῦ Ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον. Κανόνες ὁ Ἀναστάσιμος, ὁ τῆς ἑορτῆς καὶ ὁ τῆς Ἁγίας. Ἀπὸ γ ᾨδῆς τὸ Κάθισμα τῆς Ἁγίας, καὶ τὸ τῆς ἑορτῆς. Ἀφ στ Κοντάκιον καὶ Οἶκος, τὰ Ἀναστάσιμα καὶ τὸ Μηνολόγιον. Αἱ Καταβασίαι Χριστὸς γεννᾶται... καὶ ἅ πασα ἡ τάξις τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου. Εἶτα στιχολογοῦμεν Τὴν τιμιωτέραν καὶ ψάλλεται καὶ ἡ θ ᾨδὴ τῆς ἑορτῆς μετὰ τῶν Μεγαλυναρίων. Ἐξαποστειλάρια τὸ Ἀναστάσιμον, τὸ τῆς Ἁγίας καὶ τὸ τῆς ἑορτῆς. Εἰς τοὺς Αἴνους, Ἀναστάσιμα δ καὶ τῆς Ἁγίας δ. Δόξα... Σήμερον τῷ ναῷ προσάγεται... Καὶ νῦν... Ὑπερευλογημένη... Δοξολογία Μεγάλη καὶ τὸ Σήμερον σωτηρία Εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν. Τὰ Ἀντίφωνα τῆς ἑορτῆς, εἰς τὸ Β Ἀντίφωνον Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν... Μετὰ τὴν Εἴσοδον, τὸ ἀναστάσιμον Ἀπολυτίκιον, τὸ τῆς ἑορτῆς, τῆς Ἁγίας, τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ, καὶ Κοντάκιον Ὁ Καθαρώτατος Ναός... Ὁ Ἀπόστολος τῆς Ἁγίας καὶ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς. Εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως» Ἄγγελοι τὴν εἴσοδον τῆς Πανάγνου... Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ Κιβωτῷ... Κοινωνικὸν Ποτήριον... Εἴδομεν τὸ φῶς..., καὶ Ἀ πόλυσις. Σημειωτέον ὅτι, μετὰ τὴν Ἀπόδοσιν τῆς ἑορτῆς τῇ πρώτῃ Κυριακῇ ἢ ἑορτῇ, ψάλλεται τὸ Προεόρτιον Κοντάκιον τῶν Χριστουγέννων Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν προαιώνιον Λόγον... * * ΕΝ Τῼ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ Ποίημα Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου Εἰς τό, Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν Στίχους δ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ προσόμοια. Ἦχος β. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου. Στίχ. Ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός, ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον. Ὅτε καινὴ κτίσις τῷ Θεῷ, ἀντὶ παλαιᾶς ἀνεδείχθης, θείῳ βαπτίσματι, τότε νύμφη πάγκαλος τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, ἀληθῶς ἐχρημάτισας, ὅς σε δακτυλίῳ θείῳ ἐμνηστεύσατο, 1

2 ἐν ὄψει κρείττονι Μέγα τὸ ἀξίωμα ὄντως, ὦ Αἰκατερίνα θεόφρον! ὅθεν σου τὴν μνήμην ἑ ορτάζομεν. Στίχ. Ὅτι παρὰ τῷ Κυρίῳ τὸ ἔλεος, καὶ πολλὴ παρ αὐτῷ λύτρωσις, καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ. Ὅτε ἐν σοφίᾳ θεϊκῇ, καὶ δυνάμει λόγου τὴν πλάνην, ῥητόρων ἤλεγξας, τότε τούτους Μάρτυρας, Χριστῷ προσήγαγες, διδαχῶν σου τῇ χάριτι, καὶ πυρὸς τὴν φλόγα, χαίροντες ὑ πέμειναν, Αἰκατερίνα σοφή ὅθεν σὺν αὐτοῖς ἐκδυσώπει, ἄφεσιν πταισμάτων διδόναι, τοῖς εἰλικρινῶς σε μακαρίζουσι. Ὅτε προσεδέθης τοῖς τροχοῖς, κρίσει βασιλέως ἀνόμου, Αἰκατερίνα σοφή, τότε θεῖος Ἄγγελος, ἀπ οὐρανοῦ καταπτάς, τῶν δεσμῶν σε ἐῤῥύσατο, καὶ τῆς εὐσεβείας ἔλαμψεν ἡ δύναμις, Ἁγίῳ Πνεύματι ὅθεν οἱ τὸ θαῦμα ἰ δόντες, ἦραν τὴν φωνὴν καὶ τὴν χάριν, τὴν ἐν σοὶ τῆς πίστεως ἐκήρυξαν. Ὅτε ἀπετμήθης κεφαλήν, χαίρουσα ἐνέπτης Κυρίῳ, Αἰκατερίνα σοφή, τότε σου τὸ πάντιμον, καὶ θεῖον λείψανον, ὑπ Ἀγγέλων μετήνεκται ἐν ὄρει Σιναίῳ, βρῦον τὰ ἰάματα, τοῖς προσπελάζουσιν. Ὅθεν τοὺς τὴν σὴν ἐκτελοῦντας μνήμην ἐν ᾠδαῖς τε καὶ ὕμνοις, πάσης ἀπολύτρωσαι κακώσεως. Δόξα. Ἦχος δ. Παρθενικῇ ἐκλάμπουσα χάριτι, καὶ ἐν πάσῃ σοφίᾳ παιδευθεῖσα, τῆς οὐρανίου γνώσεως ἐ δέξω τὸν πλοῦτον, καὶ τὴν πηγὴν τῆς σοφίας Χριστὸν ἐδόξασας, τὸν οἰκεῖον νύμφην σε προσηκάμενον, Αἰκατερίνα πανθαύμαστε καὶ μαρτυρικὸν ἀνύσασα ἀγῶνα, τῶν οὐρανίων θαλάμων ἠξίωσαι, ὡς Παρθένος καὶ Μάρτυς, καὶ νύμφη Χριστοῦ περίδοξος, ἀπαύστως δυσωποῦσα, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. (Ἐκ τῆς Λιτῆς τῆς Ἑορτῆς). Δεῦτε πάντες οἱ λαοί, τὴν μόνην ἀμώμητον ἐγκωμιάσωμεν τὴν ἐκ τῶν Προφητῶν προκηρυχθεῖσαν, καὶ ἐν ναῷ προσενεχθεῖσαν τὴν πρὸ αἰώνων προορισθεῖσαν Μητέρα, καὶ ἐπ ἐσχάτων τῶν χρόνων, ἀναδειχθεῖσαν Θεοτόκον. Κύριε πρεσβείαις αὐτῆς, τὴν εἰρήνην σου παράσχου ἡμῖν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος. Τό Φῶς ἱλαρόν, τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας Καταξίωσον Κύριε... καὶ τὰ πληρωτικά. Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος β. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ. Νύμφη περικαλλής, Κυρίου ἀνεδείχθης, σοφὴ Αἰκατερίνα, καὶ τούτῳ προσηνέχθης, ἀ θλητικοῖς παλαίσμασιν. Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ ἐπήκουσε τῆς δεήσεώς μου. Ἤνεγκας καρτερῶς, τοὺς δριμυτάτους πόνους, Αἰκατερίνα Μάρτυς, καὶ ὤφθης νικηφόρος, ἐν πᾶσι θείῳ Πνεύματι. Στίχ. Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου. Χαίροις τῶνἀθλητῶν, ὡράϊσμα καὶ κλέος, σοφὴ Αἰκατερίνα, καὶ πάντων προστασία, τῶν ὕμνοις γεραιρόντων σε. Δόξα. Τριαδικόν. Ἔχουσα ὦ Τριάς, ἰσχύν σου τὴν ἁγίαν, Αἰκατερίνα Μάρτυς, Θεόν σε τῶν ἁπάντων Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἔνδον σε τοῦ ναοῦ, οἱ σοὶ γονεῖς Παρθένε, ἀ νέθεντο ἐν δόξῃ διό σου τὴν Ἁγίαν, προέλευσιν δοξάζομεν. Νῦν ἀπολύεις, Τρισάγιον, τὸ Ἀπολυτίκιον ἐκ τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ καὶ Ἀπόλυσις. * * ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, Συναπτὴ μεγάλη ὑπὸ τοῦ Διακόνου ΤΑ ΕΙΡΗΝΙΚΑ Ὁ διάκονος Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν κτλ. Οἱ δὲ χοροὶ εἰς ἑκάστην δέησιν τὸ Κύριε, ἐλέησον μέχρι καὶ τῆς Ἀντιλαβοῦ, σῶσον... Ὁ διάκονος Τῆς Παναγίας, ἀχράντου... 2

3 Ὁ χορός Σοί, Κύριε. Ὁ ἱερεύς Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα... Ὁ χορός Ἀμήν. Η ΣΤΙΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ Στιχολογοῦμεν τοῦ, Μακάριος ἀνήρ, τὴν α στάσιν. Εἶτα ΟΙ ΕΠΙΛΥΧΝΙΟΙ ΨΑΛΜΟΙ Ψαλμὸς ρμ (140). Ἦχος α. Κύριε, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου εἰσάκουσόν μου, Κύριε. Κύριε, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δε ήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ. Εἰσάκουσόν μου, Κύριε. Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου, ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή. Εἰσάκουσόν μου, Κύριε. Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου, καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου. Μὴ ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας, τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁ μαρτίαις, Σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις τὴν ἀνομίαν, καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν. Παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με, ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου. Ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρας οἱ κριταὶ αὐτῶν. Ἀκούσονται τὰ ῥήματά μου, ὅτι ἡδύνθησαν ὡσεὶ πάχος γῆς ἐρράγη ἐπὶ τῆς γῆς, διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ αὐτῶν παρὰ τὸν ᾅδην. Ὅτι πρὸς σέ, Κύριε Κύριε, οἱ ὀφθαλμοί μου ἐ πὶ σοὶ ἤλπισα, μὴ ἀντανέλῃς τὴν ψυχήν μου. Φύλαξόν με ἀπὸ παγίδος, ἧς συνεστήσαντό μοι, καὶ ἀπὸ σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν. Πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτῶν οἱ ἁμαρτωλοί κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγώ, ἕως ἂν παρέλθω. Ψαλμὸς ρμα (141). Φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα, φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐδεήθην. Ἐκχεῶ ἐνώπιον αὐτοῦ τὴν δέησίν μου, τὴν θλῖψίν μου ἐνώπιον αὐτοῦ ἀπαγγελῶ. Ἐν τῷ ἐκλείπειν ἐξ ἐμοῦ τὸ πνεῦμά μου, καὶ σὺ ἔγνως τὰς τρίβους μου. Ἐν ὁδῷ ταύτῃ, ᾗ ἐπορευόμην, ἔκρυψαν παγίδα μοι. Κατενόουν εἰς τὰ δεξιὰ καὶ ἐπέβλεπον, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐπιγινώσκων με. Ἀπώλετο φυγὴ ἀπ ἐμοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου. Ἐκέκραξα πρὸς σέ, Κύριε εἶπα Σὺ εἶ ἡ ἐλπίς μου, μερίς μου εἶ, ἐν γῇ ζώντων. Πρόσχες πρὸς τὴν δέησίν μου, ὅτι ἐταπεινώθην σφόδρα. Ῥῦσαί με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, ὅτι ἐκραταιώθησαν ὑπὲρ ἐμέ. Ἱστῶμεν Στίχους ι καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς δ καὶ τῆς Ἁγίας Ϛ. Στιχηρὰ προσόμοια τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος α. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος. Στίχ. Ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου. Σήμερον πιστοὶ χορεύσωμεν ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις, τῷ Κυρίῳ ᾄδοντες, τιμῶντες καὶ τὴν αὐτοῦ, ἡγιασμένην σκηνήν, τὴν ἔμψυχον κιβωτόν, τὴν τὸν ἀχώρητον Λόγον χωρήσασαν προσφέρεται γὰρ Θεῷ, ὑπερφυῶς τῇ σαρκὶ νηπιάζουσα καὶ ἀρχιερεὺς ὁ μέγας, Ζαχαρίας δέχεται, εὐφραινόμενος ταύτην, ὡς Θεοῦ κατοικητήριον. Στίχ. Ἐμὲ ὑπομενοῦσι δίκαιοι, ἕως οὗ ἀνταποδῷς μοι. Σήμερον πιστοὶ χορεύσωμεν... Στίχ. Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σοι, Κύριε Κύριε, εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου. 3

4 Σήμερον Ναὸς ὁ ἔμψυχος, τῆς ἁγίας δόξης, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἡ μόνη ἐν γυναιξίν, εὐλογημένη ἁγνή, προσφέρεται τῷ ναῷ, τῷ νομικῷ κατοικεῖν εἰς τὰ Ἅγια καὶ χαίρουσι σὺν αὐτῇ, Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα τῷ πνεύματι καὶ παρθενικαὶ χορεῖαι, τῷ Κυρίῳ ᾄδουσι, ψαλμικῶς μελῳδοῦσαι, καὶ τιμῶσαι τὴν Μητέρα αὐτοῦ. Στίχ. Γενηθήτω τά ὦτά σου προσέχοντα εἰς τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου. Σὺ τῶν Προφητῶν τὸ κήρυγμα, Ἀποστόλων δόξα, καὶ Μαρτύρων καύχημα, καὶ πάντων τῶν γηγενῶν ἡ ἀνακαίνισις, Παρθένε Μῆτερ Θεοῦ διὰ γὰρ σοῦ τῷ Θεῷ κατηλλάγημεν. Δι ὸ τιμῶμεν τὴν σήν, ἐν τῷ ναῷ τοῦ Κυρίου προέλευσιν καὶ σὺν τῷ Ἀγγέλῳ πάντες, ψαλμικῶς τὸ Χαῖρέ σοι, τῇ πανσέμνῳ βοῶμεν, τῇ πρεσβείᾳ σου σωζόμενοι. Τῆς Ἁγίας Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος ὁ αὐτός. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων. Στίχ. Ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε Κύριε, τίς ὑποστήσεται; ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐ στιν. Σήμερον τέρπεται πόλις ἡ Ἀλεξάνδρεια, τὰ σπάργανά σου Μάρτυς, ἐν τῷ θείῳ ναῷ σου, κατέχουσα προφρόνως διὸ καὶ ἡμεῖς, εὐσεβῶς ἑορτάζομεν, Αἰκατερίνα τὴν μνήμην σου τὴν σεπτήν ὑπερεύχου τῶν τιμώντων σε. Στίχ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά σε, Κύριε ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου, ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύριον. Αἰκατερίνης τὴν μνήμην νῦν ἑορτάσωμεν αὐτὴ γὰρ ὄντως πάσας, τοῦ ἐχθροῦ τὰς δυνάμεις ἐν λόγῳ τε καὶ ἔργῳ, καθεῖλε στεῤῥῶς, καὶ ῥητόρων τὴν ἔνστασιν. Ἀλλὰ δεήσεσι ταύτης ῥῦσαι ἡμᾶς, ὁ Θεὸς ἐκ τῶν αἱρέσεων. Στίχ. Ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός, ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον. Χαίροις πανένδοξε Μάρτυς Αἰκατερίνα σεμνή ἐν τῷ Σινᾷ γὰρ ὄρει, ἐν ᾧ εἶδε τὴν βάτον, Μωσῆς μὴ φλεγομένην, ἐν τούτῳ Χριστός, τὸ θεάρεστον σκῆνός σου, νῦν μεταθείς σε φυλάττει ἕως καιροῦ, τῆς δευτέρας παρουσίας αὑτοῦ. Ἕτερα Στιχηρὰ Προσόμοια. Γερασίμου. Ἦχος δ. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν. Στίχ. Ὅτι παρὰ τῷ Κυρίῳ τὸ ἔλεος, καὶ πολλὴ παρ αὐτῷ λύτρωσις, καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ. Τῆς σοφίας ταῖς χάρισι, κοσμηθεῖσα πανεύφημε, τοῦ Χριστοῦ προσέδραμες τῇ λαμπρότητι, καὶ τούτου νύμφη περίδοξος, σαφῶς ἀ ναδέδειξαι, ὡς παρθένος ἐκλεκτή, καὶ ὡραία καὶ πάγκαλος, θείῳ Πνεύματι διὰ τοῦτο σοφὴ Αἰκατερίνα, μαρτυρίου τὸν ἀγῶνα, ἀνδρειοφρόνως διήνυσας. Στίχ. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔθνη, ἐ παινέσατε αὐτόν, πάντες οἱ λαοί. Ὦ παρθένος ἀμόλυντος, καὶ σοφίας θησαύρισμα, τῶν ῥητόρων ἤσχυνας τὴν παράνοιαν, Αἰκατερίνα πανεύφημε, καὶ τούτους τῷ λόγῳ σου, προσενήνοχας Χριστῷ καὶ ἀνδρείως ὑ πήνεγκας, ὥσπερ ἄσαρκος, τῆς σαρκὸς τὰς ὀ δύνας Ἀθληφόρε, θριαμβεύσασα τῆς πλάνης, τὴν δυναστείαν τοῖς ἄθλοις σου. Στίχ. Ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ ἡ μᾶς, καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Γυναικείῳ ἐν σώματι, ὑπὲρ φύσιν τετρωμένη ἔρωτι τοῦ νυμφίου σου, Αἰκατερίνα πολύαθλε, καὶ χαίρουσα ἔδραμες, εἰς νυμφῶνας νοητούς, τὸ δὲ ἅγιον σῶμά σου, μετενήνεκται, ἐν Σιναίῳ τῷ ὄρει υπ Ἀγγέλων, τῇ βουλῇ τοῦ σοῦ νυμφίου, τοῦ σὲ λαμπρῶς μεγαλύναντος. Δόξα. Τῆς Ἁγίας. Ἦχος β. Χαρμονικῶς τῇ πανηγύρει, τῆς θεοσόφου Μάρτυρος Αἰκατερίνης, συνδράμωμεν ὦ φιλομάρτυρες, καὶ ταύτην τοῖς ἐπαίνοις, ὡς ἄνθεσι καταστέψωμεν, Χαίροις βοῶντες αὐτῇ, ἡ τῶν φληνάφων ῥητόρων, τὴν θρασυστομίαν ἐλέγξασα, ὡς ἀπαιδευσίας ἀνάπλεων, καὶ τούτους πρὸς πίστιν θείαν χειραγωγήσασα. Χαίροις ἡ τὸ σῶμα πολυπλόκοις βασάνοις ἐκ 4

5 δοῦσα, δι ἀγάπην τοῦ Ποιητοῦ σου, καὶ μὴ καταβληθεῖσα, ὡς ἄκμων ἀνάλωτος. Χαίροις, ἡ ταῖς ἄνω μοναῖς, ἀνταξίως τῶν πόνων εἰσοικισθεῖσα, καὶ δόξης αἰωνίου κατατρυφήσασα ἧς ἐφιέμενοι οἱ ὑμνῳδοί σου, τῆς ἐλπίδος μὴ ἐκπέσοιμεν. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος πλ. δ. Μετὰ τὸ τεχθῆναί σε, θεόνυμφε Δέσποινα, παρεγένου ἐν ναῷ Κυρίου, τοῦ ἀνατραφῆναι εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὡς ἡγιασμένη. Τότε καὶ Γαβριὴλ ἀπεστάλη, πρὸς σὲ τὴν πανάμωμον, τροφὴν κομίζων σοι. Τὰ οὐράνια πάντα ἐξέστησαν, ὁρῶντα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐν σοὶ σκηνῶσαν. Διὸ ἄσπιλε ἀμόλυντε, ἡ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς δοξαζομένη, Μήτηρ Θεοῦ, σῶζε τὸ γένος ἡμῶν. ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΠΙΛΥΧΝΙΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ Ψαλλομένου τοῦ Καὶ νῦν γίνεται ἡ εἴσοδος ὑ πὸ τοῦ ἱερέως καὶ τοῦ διακόνου. Ὁ διάκονος Σοφία ὀρθοί. Ὁ προεστὼς ἢ ὁ ἀναγνώστης τὴν ἐπιλύχνιον εὐχαριστίαν χῦμα Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, * ἀθανάτου Πατρός, * οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, * Ἰησοῦ Χριστέ, * ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, * ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, * ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, * καὶ ἅ γιον Πνεῦμα, Θεόν. * Ἄξιόν σε ἐν πᾶσι καιροῖς * ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, * Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδούς * διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει. Ἐὰν δὲ εἰσοδεύουν δύο ἢ περισσότεροι ἱερεῖς, ψάλλουν αὐτοὶ τὴν ἐπιλύχνιον εὐχαριστίαν. ΤΟ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ Ὁ διάκονος Ἑσπέρας προκείμενον. Καὶ ψάλλεται τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας. Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας. Ἦχος πλ. δ. Ψαλμὸς ρλγ. Ἰδοὺ δὴ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ δοῦλοι Κυρίου. (ρλγ 1) Στίχ. α. Οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν. (ρλγ 1) Στίχ. β. Ἐν ταῖς νυξὶν ἐπάρατε τὰς χεῖρας ὑ μῶν εἰς τὰ ἅγια καὶ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον. (ρλγ 2) Τῇ Δευτέρᾳ ἑσπέρας. Ἦχος δ. Ψαλμὸς δ. Κύριος εἰσακούσεταί μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτόν. (δ 4) Στίχ. α. Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἱσήκουσάς μου, ὁ Θεὸς τῆς δικαιοσύνης μου ἐν θλίψει ἐ πλάτυνάς με. Οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου. (δ 2) Στίχ. β. Ἐν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ ἐλπίδι κατῴκισάς με. (δ 9) Τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἦχος α. Ψαλμὸς κβ. Τὸ ἔλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου. (κβ 6) Στίχ. α. Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑ στερήσει εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν. (κβ 12) Στίχ. β. Ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ ἑμοῦ εἶ. (κβ 4) Τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας. Ἦχος πλ. α. Ψαλμὸς νγ. Ὁ Θεός, ἐν τῷ ὀνόματί σου σῶσόν με καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρινεῖς με. (νγ 3) Στίχ. α. Ὁ Θεὸς εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου. (νγ 4) Στίχ. β. Ἰδοὺ γὰρ ὁ Θεὸς βοηθεῖ μοι, καὶ ὁ Κύριος ἀντιλήπτωρ τῆς ψυχῆς μου. (νγ 6) Τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἦχος πλ. β. Ψαλμὸς ρκ. Ἡ βοήθειά μου παρὰ Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. (ρκ 2) Στίχ. α. Ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄ ρη, ὅθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου. (ρκ 1) Στίχ. β. Μὴ δῴῃς εἰς σάλον τὸν πόδα σου, μηδὲ νυστάξῃ ὁ φυλάσσων σε. Ἰδοὺ οὐ νυ 5

6 στάξει οὐδὲ ὑπνώσει ὁ φυλάσσων τὸν Ἰσρα ήλ. (ρκ 34) Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Ἦχος βαρύς. Ψαλμὸς νη. Ὁ Θεὸς ἀντιλήπτωρ μου εἶ τὸ ἔλεός σου προφθάσει με. (νη 10 11) Στίχ. α. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, ὁ Θε ός, καὶ ἐκ τῶν ἐπανισταμένων ἐπ ἑμὲ λύτρωσαί με. (νη 2) Στίχ. β. Ῥυσαί με ἐκ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀ νομίαν καὶ ἐξ ἀνδρῶν αἱμάτων σῶσόν με. (νη 3) Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας. Ἦχος πλ. β. Ψαλμὸς Ϟβ. Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο. (Ϟβ 1) Στίχ. α. Ἐνεδύσατο Κύριος δύναμιν καὶ περιεζώσατο. (Ϟβ 1) Στίχ. β. Καὶ γὰρ ἐστερέωσε τὴν οἰκουμένην, ἥτις οὐ σαλευθήσεται. (Ϟβ 1) ΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ Καὶ τὰ ἀναγνώσματα τῆς ἁγίας. (Ζήτει αὐτὰ τῇ κγ τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου) Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα. (μγ 9 14). Τάδε λέγει Κύριος. Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα ἐν αὐτοῖς; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς, τίς ἀκουστὰ ποιήσει ὑμῖν; Ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν, καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς, ὃν ἐξελεξάμην ἵνα γνῶτε, καὶ πιστεύσητε, καὶ συνῆτε, ὅτι ἐγώ εἰμι. Ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός, καὶ μετ ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγώ εἰμι ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐ μοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠ νείδισα, καὶ οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριος. Ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες, καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός ὅτι ἀπ ἀρχῆς ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος. Ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ λυτρούμενος ἡμᾶς, ὁ Ἅγιος Ἰσραήλ. Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα. (γ 1 9). Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀ φρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔ ξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ ἡμῶν πορεία σύντριμμα οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀ θανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ αὐτόν, συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁ σίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ. Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα. (ε 15 23, στ 1 3). Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου ὅτι τῇ δεξιᾷ αὑτοῦ σκεπάσει αὐτούς, καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα δικαιοσύνην καὶ περιθήσεται κόρυθα κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καὶ ὡς ἀ πὸ εὐκύκλου τόξου, τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ αὐ 6

7 τῶν ὕδωρ θαλάσσης ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν, Βασιλεῖς, καὶ σύνετε μάθετε Δικασταὶ περάτων γῆς ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄ χλοις ἐθνῶν ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου. ΑΙ ΔΕΗΣΕΙΣ Ὁ διάκονος τὴν ἐκτενῆ δέησιν Εἴπωμεν πάντες ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς κτλ. Ὁ χορὸς εἰς ἑκάστην δέησιν τὸ Κύριε, ἐλέησον τρίς, εἰς δὲ τὴν τελευταίαν ἅπαξ. Ὁ ἱερεύς Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος... Ὁ χορός Ἀμήν. Ὁ προεστώς ἢ ὁ ἀναγνώστης Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἑσπέρᾳ ταύτῃ ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Δέσποτα συνέτισόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Ἅγιε φώτισόν με τοῖς δικαιώμασί σου. Κύριε, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰῶνα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρίδῃς. Σοὶ πρέπει αἶνος, σοὶ πρέπει ὕμνος, σοὶ δόξα πρέπει, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγί ῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ὁ χορός Ἀμήν. Ὁ διάκονος Πληρώσωμεν τὴν ἑσπερινὴν δέησιν... Ὁ χορός Κύριε, ἐλέησον. Ὁ διάκονος Ἀντιλαβοῦ, σῶσον... Ὁ χορός Κύριε, ἐλέησον. Ὁ διάκονος Τὴν ἑσπέραν πᾶσαν... Ὁ χορὸς εἰς ἑκάστην δέησιν Παράσχου, Κύριε. Ὁ διάκονος Τῆς Παναγίας, ἀχράντου... Ὁ χορός Σοί, Κύριε. Ὁ ἱερεύς Ὅτι ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος... Ὁ χορός Ἀμήν. Ὁ ἱερεύς Εἰρήνη πᾶσι. Ὁ χορός Καὶ τῷ πνεύματί σου. Ὁ διάκονος Τὰς κεφαλὰς ἡμῶν... Ὁ χορός Σοί, Κύριε. Ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχὴν τῆς κεφαλοκλισίας καὶ τὴν ἐκφώνησιν Εἴη τὸ κράτος τῆς βασιλείας σου... Ὁ χορός Ἀμήν. Εἰς τὴν Λιτήν, Ἰδιόμελα. Ἦχος α. Τὰ λαμπρὰ καὶ θεῖά σου ἄθλα, πᾶσαν γλῶσσαν πρὸς αἴνεσιν ἤγειρον ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων. Οἱ γὰρ ἄγγελοι ὁρῶντες ἐν οὐρανῷ τὸν νυμφίον σου Χριστόν, τὴν καθαρωτάτην σου ψυχὴν ταῖς χορείαις αὐτοῦ συναριθμοῦνται, καὶ οἱ ἄνθρωποι τὸ πολύαθλον καὶ καρτερικόν σου σῶμα κοινὸν ἰατρεῖον ἔχοντες, κοινὴν χορείαν συστησάμενοι ἀγάλλονται, καὶ πανηγυρίζουσιν εὐφημοῦντές σε, ὡς τὴν πλάνην πᾶσαν τοῦ ἐχθροῦ ἐκνικήσασαν, καὶ πρεσβεύουσαν ἐν Οὐρανοῖς Χριστῷ τῷ Θεῷ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ὁ αὐτός. Τῷ θείῳ πόθῳ τοῦ Χριστοῦ πυρπολουμένη μάρτυς πολύαθλε, τὰς τῶν ἀνόμων βασάνους εἰς οὐδὲν ἐλογίσω, ἀλλὰ τὸν λογισμόν σου τοῖς οὐρανίοις κάλλεσι προσηλώσασα, ἔ σπευδες φθάσαι πρὸς τὰ ποθούμενα. Διὸ καὶ ὁ στεφοδότης Χριστὸς δεξάμενος τὸ παρθενικόν σου καὶ καθαρώτατον Πνεῦμα, ἐν σκηναῖς οὐρανίοις εἰσῳκίσατο, ἔνθα νῦν παρισταμένη τῷ παμβασιλεῖ καὶ Θεῷ, πρέσβευε δωρηθῆναι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. 7

8 Ἦχος β. Ὡς ἀλάβαστρον μύρου, τὸ αἷμά σου προσενήνοχας τῷ σῷ Νυμφίῳ Χριστῷ Αἰκατερίνα ἀ θληφόρε ἀήττητε ἀντάμειψιν δὲ εἴληφας στέφος ἄφθαρτον, παρ αὐτοῦ ἀξιάγαστε. Ὅ θεν καὶ Ῥητόρων τὴν θρασυστομίαν ἀπήμβλυνας, καὶ τούτους πρὸς θεογνωσίαν ἀφείλκυσας, καὶ τὸν τοῦ μαρτυρίου στέφανον ἐκομίσαντο, σὺν Βασιλίσσῃ τῇ σοφῇ. Διὸ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡ μῶν. Ὁ αὐτός. Πνευματικὴν χορείαν συγκροτήσωμεν τὰ πλήθη τῶν ὀρθοδόξων, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῆς Μάρτυρος Αἰκατερίνης. Αὕτη γὰρ τὴν τοῦ θήλεος φύσιν εἰς ἀῤῥενότητα μεταβαλοῦσα, ὡς Ἰουδὴθ ἠνδρίσατο κατὰ τοῦ Ὁλοφέρνου, διὸ καὶ ἐν τῷ σταδίῳ πάσχουσα ἔλεγε Σὲ νυμφίε μου ποθῶ, καὶ τὸ σῶμά μου διὰ σὲ τοῖς ἀνόμοις παρέδωκα ἀλλ εἰσελεύσωμαι εἰς τὸν νυμφῶνα τὸν μέγαν, καὶ θεάσωμαι τὴν δόξαν σου φιλάνθρωπε. Ἦχος δ. Σήμερον ὁ νυμφίος σου Χριστός, οὐρανῶν τὰς πύλας ἀνοίξας εἰς παστάδα ἀκήρατον δέχεταί σε καλλιπάρθενε, καὶ βασιλείας συμμέτοχον δείκνυσιν, ὡς συγκοινωνὸν τῶν παθημάτων αὐτοῦ, ᾧ νῦν παρισταμένη, μὴ ἐπιλάθου ἡμῶν, τῶν πίστει καὶ πόθῳ τιμώντων, τὴν ἀεισέβαστον μνήμην σου. Ὁ αὐτός. Τῇ ἐλπίδι τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, εὐρουμένη Αἰκατερίνα παμμακάριστε, καὶ τῇ ἀγάπῃ καὶ τῇ πίστει περιφραχθεῖσα, καὶ τῇ δυνάμει τοῦ Χριστοῦ ρωννυμένη ἀήττητε, εἰδώλν τὴν πλάνην ἐμείωσας, καὶ βασιλίσσῃ πρόξενος τῶν οὐρανίων θαλάμων γεγένησαι, μεθ ἧς τῷ Χριστῷ παρισταμένη, πρέσβευε δωρηθῆναι τοῖς τιμῶσί σε, εἰρήνην καὶ μέγα ἔλεος. Δόξα. Ἦχος πλ. α. Σήμερον ἡμέραν ὑπέρλαμπρον, καὶ ἔαρ πανευφρόσυνον ἀνέτειλε τοῖς πέρασιν, ἡ πάνσεπτος πανήγυρις τῆς Ἀθληφόρου, λαμπρύνουσα τῶν εὐσεβῶν τὰς καρδίας, καὶ τοῖς θαύμασιν ὡς ἄνθεσι, τοὺς πιστοὺς εὐωδιάζουσα δεῦτε οὖν ἅπαντες πιστοὶ εὐφρανθῶμεν τῷ Πνεύματι, καὶ τὰς χεῖρας κροτήσωμεν, ἐπὶ τῇ λαμπρᾷ καὶ σεβασμίῳ μνήμῃ τῆς Μάρτυρος, καὶ τοῖς ἄνθεσι τῶν ἐγκωμίων ταύτην καταστέψωμεν, οὕτω βοῶντες, χαίροις Αἰκατερίνα καλλιπάρθενε κόρη, χαῖρε νύμφη τοῦ Χριστοῦ, χαίροις ἡ τῶν ρητόρων τὰ ἀπύλωτα στόματα ὡς ἀφώνους ἀποδείξασα ἰχθύας, καὶ τὴν ἄνοιαν τῶν ἑλλήνων ἐ ναντίων βασιλέως δυσσεβοῦς ἐλέγξασα, καὶ κηρύξασα Χριστὸν τὸν Θεόν, τὸν παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ὁ αὐτός. Ἐπέλαμψεν ἡμέρα χαρμόσυνος, καὶ ἑορτὴ πανσεβάσμιος. Σήμερον γὰρ ἡ πρὸ τόκου Παρθένος, καὶ μετὰ τόκον Παρθένος μείνασα, ἐν ναῷ ἁγίῳ προσάγεται, καὶ χαίρει Ζαχαρίας ὁ πρέσβυς ὁ γεννέτης τοῦ Προδρόμου, καὶ βοᾷ γηθοσύνως, ἥγγικεν ἡ προσδοκία τῶν θλιβομένων, ἐν Ναῷ ἁγίῳ ὡς ἁγία, ἀφιερωθῆναι εἰς κατοίκησιν τοῦ Παντάνακτος. Εὐφραινέσθω Ἰωακεὶ ὁ προπάτωρ, καὶ ἡ Ἄννα ἀγαλλιάσθω, ὅτι προσήνεγκαν Θεῷ, ὡς τριετίζουσαν δάμαλιν, τὴν ἄμωμον Δέσποιναν. Μητέρες συγχάρητε, Παρθένοι σκιρτήσατε, καὶ στεῖραι συγχορεύσατε, ὅτι ἠνέωξεν ἡμῖν τὴν οὐρανῶν βασιλείαν, ἡ προορισθεῖσα Παντάνασσα χαίρετε λαοὶ καὶ ἀγαλλιᾶσθε. Εἰς τὸν Στίχον, Προσόμοια τῆς Ἁγίας. Ἦχος δ. Ἔδωκας σημείωσιν. Μνήμην τὴν πανίερον, Αἰκατερίνα πανεύφημε, τῆς σεπτῆς σου ἀθλήσεως, τελοῦντες δοξάζομεν, ἐν φωναῖς ἀπαύστοις, τὸν δεδωρημένον, ὑπομονήν σοι καρτεράν, καὶ νικηφόρον σε ἀναδείξαντα, καὶ λόγον χορηγήσαντα, καταπτοοῦντα τοὺς ρήτορας, Ἰησοῦν τὸν φιλάνθρωπον, καὶ Σωτῆρα καὶ Κύριον. Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ ἐπήκουσε τῆς δεήσεώς μου. 8

9 Μάρτυς ἐθελούσιος, Αἰκατερίνα πανένδοξε, καθωράθης τὸν τύραννον, εὐτόνως ἐλέγξασα, καὶ δεινὴν μανίαν, τῆς πολυθεΐας, θεογνωσίας φωτισμῷ, καταβαλοῦσα, καὶ θείᾳ χάριτι. Ἐντεῦθεν καὶ ὡς Μάρτυρα, καὶ ὡς παρθένον πανάμωμον, ὁ Χριστὸς ἐστεφάνωσεν, ὁ Σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Στίχ. Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου. Χάριν τὴν τοῦ Πνεύματος, Αἰκατερίνα πανένδοξε, ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματος, ἐδέξω καθάρασα, σεαυτὴν προθύμως, διὰ πολιτείας καὶ λογισμῷ καρτερικῷ, τὴν τῶν τυράννων ὀ φρῦν κατέπαυσας, ἐν κάλλει τῷ τοῦ σώματος, τὴν ψυχικὴν ὡραιότητα, θεοφρόνως οὖν τέθηκας, ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα. Δόξα. Τῆς Ἁγίας. Ἦχος πλ. δ. Τῷ τοῦ Νυμφίου σου ἔρωτι, τετρωμένη Αἰκατερίνα σεμνή, παρθενομάρτυς καὶ πάνσοφε, πᾶσαν κοσμικὴν προσπάθειαν, προθύμως κατέλιπες, καὶ τῷ σημείῳ τοῦ Σταυροῦ, σφραγισαμένη ἑαυτήν, τὴν τῶν εἰδώλων πλάνην πανσόφως διέλεγξας καὶ ρητόρων ἔ παυσας, τὰς ληρώδεις ἐνστάσεις, τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα λαμπρῶς πᾶσι κηρύξασα ὅθεν καὶ στέφει οὐρανίῳ ἀναδησαμένη τὴν κεφαλήν, σὺν ἀγγέλοις χορεύεις, ὡς ἁγνὴ περιστερά, καὶ πρεσβεύεις ἀπαύστως, ὑπὲρ τῶν πίστει καὶ πόθῳ τελούντων, τὴν παναοίδιμον μνήμην σου. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος ὁ αὐτός. Μετὰ τὸ τεχθῆναί σε Θεόνυμφε Δέσποινα, παρεγένου ἐν ναῷ Κυρίου, τοῦ ἀνατραφῆναι εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ὡς ἡγιασμένη, τότε καὶ Γαβριὴλ ἀπεστάλη πρὸς σὲ τὴν πανάμωμον, τροφὴν κομίζειν σοι τὰ οὐράνια πάντα ἐξέστησαν, ὁρῶντα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐν σοὶ σκηνῶσαν διὸ ἄσπιλε ἀμόλυντε, ἡ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς δοξαζομένη, Μήτηρ Θεοῦ, σῶζε τὸ γένος ἡμῶν. Τό, Νῦν ἀπολύεις... τὸ Τρισάγιον καὶ τὰ Ἀπολυτίκια. Τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Ἦχος πλ. α. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ μαχαίρᾳ καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔ λεος. Δόξα. Ἕτερον. Ἦχος δ. Αὐτόμελον. Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλῃ τῇ φωνῇ Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου, καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνῄσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί ἀλλ ὡς θυσίαν ἄμωμον, προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος δ. Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς, μεγαλοφώνως βοήσωμεν Χαῖρε τῆς οἰκονομίας, τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις. Εὐλόγησις τῶν ἄρτων καὶ Ἀπόλυσις. Η ΑΠΟΛΥΣΙΣ Ὁ ἱερεύς Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός... Ὁ ἀναγνώστης Δόξα, καὶ νῦν. Κύριε, ἐλέησον γ. Πάτερ ἅγιε, εὐλόγησον. Ὁ ἱερεύς Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν Δι εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν... Ὁ χορός Ἀμήν. * * 9

10 ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Μετὰ τὸν ν ψαλμόν, τὰ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελα, τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας. * * ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον, Συναπτὴ μεγάλη, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα... Ἦχος πλ. α. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Στίχ. α. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. β. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. γ. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ Τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Ἦχος πλ. α. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ μαχαίρᾳ καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔ λεος. Δόξα. Ἕτερον. Ἦχος δ. Αὐτόμελον. Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλῃ τῇ φωνῇ Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου, καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνῄσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί ἀλλ ὡς θυσίαν ἄμωμον, προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος δ. Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς, μεγαλοφώνως βοήσωμεν Χαῖρε τῆς οἰκονομίας, τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅτι σὸν τὸ κράτος... ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ [Τὸ Ψαλτήριον τῆς ἡμέρας καὶ ὁ πολυέλεος τῆς ἁγίας] Μετὰ τὴν α Στιχολογίαν, Κάθισμα τῆς Ἁγίας. Ἦχος α. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Μολοῦσα εὐθαρσῶς, πρὸς ἀγῶνας τρισμάκαρ, ἀνδρείως τὸν Χριστόν, ὡμολόγησας Μάρτυς, καὶ τύραννον ἤλεγξας, δυσσεβῆ καὶ παράφρονα, καὶ κατῄσχυνας, ῥητορευόντων τὰ στίφη, καὶ ἀνέδραμες, εἰς οὐρανίους σκηνώσεις διό σε δοξάζομεν. Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ὅμοιον. Δικαίων ὁ καρπός, Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης, προσφέρεται Θεῷ, ἱερῷ ἐν ἁγίῳ, σαρκὶ νηπιάζουσα, ἡ τροφὸς τῆς ζωῆς ἡμῶν ἣν ηὐλόγησεν, ὁ ἱερὸς Ζαχαρίας. Ταύτην ἅπαντες, ὡς τοῦ Κυρίου Μητέρα, πιστῶς μακαρίσωμεν. Μετὰ τὴν β Στιχολογίαν, Κάθισμα τῆς Ἁγίας. Ἦχος δ. Κατεπλάγη Ἰωσήφ. Ἡ παρθένος καὶ σεμνή, Αἰκατερίνα ἡ σοφή, τῇ δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, ἐπιῤῥωσθεῖσα ἀληθῶς, ἀγαλλομένη εἰσέρχεται ἐν σταδίῳ καὶ τύραννον ὠμόν, καταβαλοῦσα στεῤῥῶς, καὶ πᾶσαν τὴν πληθύν, τῶν δυσσεβούντων ἐ χθρῶν, μετ εὐφροσύνης ἔψαλλεν, ἀκαταπαύστως μεγάλῃ φωνῇ Χριστέ μου δόξα, Σωτὴρ καὶ ῥύστα, σὺ οὖν δέξαι τὸ πνεῦμά μου. 10

11 Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ὅμοιον. Πρὸ συλλήψεως Ἁγνή, καθηγιάσθης τῷ Θεῷ, καὶ τεχθεῖσα ἐπὶ γῆς, δῶρον προσήχθης νῦν αὐτῷ, ἀποπληροῦσα πατρῴαν ἐπαγγελίαν. Τῷ θείῳ δὲ ναῷ, ὡς θεῖος ὄντως Ναός, ἐκ βρέφους καθαρῶς, μετὰ λαμπάδων φαιδρῶν, ἀ ποδοθεῖσα ὤφθης δοχεῖον, τοῦ ἀπροσίτου καὶ θείου Φωτός. Μεγάλη ὄντως, ἡ πρόοδός σου, μόνη Θεόνυμφε καὶ ἀειπάρθενε. Ο ΠΟΛΥΕΛΕΟΣ Δοῦλοι Κύριον καὶ Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ. Εἶτα ἡ Ἐκλογὴ εἰς Μάρτυρας Καὶ δύναμις. Ἀλληλούϊα. Ὁ Θεὸς ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμις. Βοηθὸς ἐν θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα. Διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν. Καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν. Ὁ Θεός, τίς ὁμοιωθήσεταί σοι; μὴ σιγήσῃς, μηδὲ καταπραΰνῃς, ὁ Θεός. Ὅτι ἰδοὺ οἱ ἐχθροί σου ἤχησαν, καὶ οἱ μισοῦντές σε ἦραν κεφαλήν. Ἐπὶ τὸν λαόν σου κατεπανουργεύσαντο γνώμην, καὶ ἐβουλεύσαντο κατὰ τῶν ἁγίων σου. Εἶπον, δεῦτε καὶ ἐξολοθρεύσωμεν αὐτοὺς ἐξ ἔθνους. Ἔθεντο τὰ θνησιμαῖα τῶν δούλων σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ. Τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς. Ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν ὡσεὶ ὕδωρ. Ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν. Ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς. Ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν. Καὶ οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν ἐμυκτήρισαν ἡμᾶς. Ἔθου ἡμᾶς εἰς παραβολὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, κίνησιν κεφαλῆς ἐν τοῖς λαοῖς. Ἐν τῷ καταθλᾶσθαι τὰ ὀστᾶ μου, ὠνείδιζόν με οἱ ἐχθροί μου. Καὶ ἐγενόμην μεμαστιγωμένος ὅλην τὴν ἡμέραν. Καὶ ἐπὶ τὸ ἄλγος τῶν τραυμάτων μου προσέθηκαν. Ἐπύρωσας ἡμᾶς ὡς πυροῦται τὸ ἀργύριον. Εἰσήγαγες ἡμᾶς εἰς τὴν παγίδα. Ἔθου θλίψεις ἐπὶ τὸν νῶτον ἡμῶν. Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν. Εὐφράνθητε ἐπὶ Κύριον καὶ ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, καὶ καυχᾶσθε, πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. Ὅτι Κύριος ἐν γενεᾷ δικαίων, καὶ ἡ κληρονομία αὐτῶν εἰς αἰῶνα ἔσται. Ἐκέκραξαν οἱ δίκαιοι καὶ ὁ Κύριος εἰσήκουσεν αὐτῶν. Καὶ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτῶν ἐῤῥύσατο αὐτούς. Ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν. Ὅτι δίκαιος Κύριος, καὶ δικαιοσύνας ἠγάπησεν. Πολλαὶ αἱ θλίψεις τῶν δικαίων καὶ ἐκ πασῶν αὐτῶν ῥύσεται αὐτοὺς ὁ Κύριος. Τὰ ἐγκαταλείμματα τῶν ἀσεβῶν ἐξολοθρευθήσονται. Σωτηρία δὲ τῶν δικαίων παρὰ Κυρίου. Φῶς ἀνέτειλε τῷ δικαίῳ καὶ τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ εὐφροσύνη. Εὐφράνθητε δίκαιοι ἐν τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ. Ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, ἐν Κυρίῳ τοῖς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις. Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος. Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ. Πάντα τὰ θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς. Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, ὡσεὶ ἡ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται. Εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλπιεῖ ἐπ αὐτόν. Καὶ ἐπαινεθήσονται πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. 11

12 Μετ αὐτήν, τὰ τροπάρια Περισσὴ Πολυελέου. Μέλος ἀργόν. Δόξα. Τριαδικόν. Ἦχος πλ. α. Ἡ ὑπεράρχιος θεότης, * Πατὴρ ὁ ἀγέννητος, * Υἱὸς ὁ γεννητός, * καὶ Πνεῦμα τὸ ἐκπορευτόν, * ἡ ἐν μονάδι εὐσεβῶς προσκυνουμένη, * Τριὰς Ἁγία, δόξα σοι. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Παντάνασσα, Πανύμνητε, * ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, * ἐν ὥρᾳ με τῇ φοβερᾷ * τῆς καταδίκης ῥῦσαί με. * Ἀντ αὐτῶν, χάριν συντομίας, ψάλλομεν τὰ κάτωθι, ἐκ τῶν μακαρισμῶν. Δόξα. Τριαδικόν. Ἦχος α. Τὸν Πατέρα προσκυνήσωμεν, * καὶ τὸν Υἱὸν δοξολογήσωμεν, * καὶ τὸ Πανάγιον ὁμοῦ, * πάντες Πνεῦμα ἀνυμνήσωμεν, * κράζοντες καὶ λέγοντες * Παναγία Τριάς, * σῶσον πάντας ἡμᾶς. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Τὴν Μητέρα σου προσάγει σοι, * εἰς ἱκεσίαν ὁ λαός σου Χριστέ, * ταῖς παρακλήσεσιν αὐτῆς, * τοὺς οἰκτιρμούς σου δὸς ἡμῖν, Ἀγαθέ, * ἵνα σε δοξαζωμεν, * τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅτι ηὐλόγηταί σου τὸ ὄνομα... Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα τῆς Ἁγίας. Ἦχος πλ. δ. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς. Ἀλεξανδρέων ἡ λαμπρὰ καὶ θεία πόλις, ἐπὶ τῇ μνήμῃ σου σεμνὴ πανηγυρίζει, καὶ γεραίρει τοὺς ἄθλους σου Αἰκατερίνα, οὓς ἔτλης γενναιοφρόνως ὑπὲρ Χριστοῦ καὶ μέγα βρενθυομένη σοὶ ἐκβοᾷ Ὦ παρθένε πολύαθλε, εἰς οὐρανίους σκηνάς, συνοῦσα νῦν τῷ Κτίστῃ σου, χαῖρε Μάρτυς πανθαύμαστε. Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ὅμοιον. Ἀγαλλιάσθω ὁ Δαυῒδ ὁ Ὑμνογράφος, καὶ χορευέτω Ἰωακεὶμ σὺν τῇ Ἄννῃ, ὅτι γόνος ἅγιος ἐξ αὐτῶν προῆλθε, Μαρία ἡ φωτοφόρος θεία λαμπάς καὶ χαίρει εἰσερχομένη ἐν τῷ ναῷ ἣν καὶ βλέπων εὐλόγησεν, ὁ Βαραχίου υἱός, καὶ χαίρων ἀνεκραύγαζε Χαῖρε θαῦμα παγκόσμιον. ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ Οἱ Ἀναβαθμοί τὸ α Ἀντίφωνον τοῦ δ ἤχου. Ἐκ νεότητός μου * πολλὰ πολεμεῖ με πάθη * ἀλλ αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, * καὶ σῶσον Σωτήρ μου. (δίς) Οἱ μισοῦντες Σιών, * αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου * ὡς χόρτος γάρ, πυρὶ * ἔσεσθε ἀπεξηραμένοι. (δίς) Δόξα. Ἁγίῳ Πνεύματι * πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, * καὶ καθάρσει ὑψοῦται, * λαμπρύνεται, * τῇ τριαδικῇ μονάδι * ἱεροκρυφίως. Καὶ νῦν. Ἁγίῳ Πνεύματι, * ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, * ἀρδεύοντα, * ἅπασαν τὴν κτίσιν * πρὸς ζωογονίαν. Προκείμενον. Ἦχος δ. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ. Στίχ. Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος, πάντα τὰ θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς. ΤΑΞΙΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΟΡΘΡΟΥ Ὁ διάκονος Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Κύριε, ἐλέησον. Ὁ ἱερεύς Ὅτι ἅγιος εἶ, ὁ Θεὸς ἡμῶν,... Ἀμήν. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Στίχ. Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Αἰνεσάτω πνοὴ πᾶσα τὸν Κύριον. 12

13 Ὁ διάκονος Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡ μᾶς τῆς ἀκροάσεως τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἱκετεύσωμεν. Κύριε, ἐλέησον. (γ ) Ὁ διάκονος Σοφία ὀρθοί ἀκούσωμεν τοῦ ἁ γίου Εὐαγγελίου. Ὁ ἱερεύς Εἰρήνη πᾶσι. Καὶ τῷ Πνεύματί σου. Ὁ ἱερεύς Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον ἁγίου Εὐαγγελίου τὸ ἀνάγνωσμα. Ὁ διάκονος Πρόσχωμεν. Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. Ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τῶν βημοθύρων ἀναγινώσκει τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου. Εὐαγγέλιον. Κατὰ Ματθαῖον (κε 1 13). (ὁσιακόν, τῶν δέκα παρθένων, ζήτει τοῦτο τῷ Σαββάτῳ τῆς ιζ ἑβδομάδος τοῦ Ματθαίου). Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην Ὡμοι ώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν, ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. Πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί. Αἵτινες μωραί, λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ ἑαυτῶν ἔλαιον αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐ κεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. Ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐ κλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. Ὁ Προεστὼς ἢ ὁ Ἀναγνώστης τὸν ν ψαλμόν, χύμα. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁ μαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁ μαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀ γαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁ μαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. 13

14 Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σι ών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους. Εἶθ οὕτω Δόξα. Ἦχος β. Ταῖς τῆς Ἀθληφόρου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐ ξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐ ξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Ἰδιόμελον. Ἦχος β. Βαβύλα. Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Βίον ἄυλον ἐξησκημένη, βῆμα ἄθεον καταλαβοῦσα, ἔστης τροπαιοφόρος Αἰκατερίνα σεμνή, ἀνθηφοροῦσα τοῦ Θεοῦ τὴν λαμπρότητα καὶ τὸ θεῖον σθένος ἐνδεδυμένη, δόγμα τυράννου κατεμυκτήρισας, καὶ ῥητόρων ἔ παυσας, τὰς φληνάφους ῥήσεις πολύαθλε. Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν Σου... Κύριε, ἐλέησον (ιβ ). Ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς... Ἀμήν. ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ Τῆς ἑορτῆς ὁ β κανών, μετὰ τῶν εἱρμῶν εἰς στ, καὶ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης οἱ δύο εἰς η. Τῆς ἑορτῆς ὁ β κανών. Ποίημα τοῦ κυρίου Βασιλείου. ᾨδὴ α. Ἦχος α. Ὁ εἱρμός. ᾨδὴν ἐπινίκιον ᾄσωμεν πάντες, Θεῷ τῷ ποι ήσαντι, θαυμαστὰ τέρατα, βραχίονι ὑψηλῷ, καὶ σώσαντι τὸν Ἰσραήλ, ὅτι δεδόξασται. (δίς) Τροπάρια. Συνδράμωμεν σήμερον, τῇ Θεοτόκῳ, τιμῶντες ἐν ᾄσμασι, καὶ πανηγυρίσωμεν, πνευματικὴν ἑορτήν ἐν τῷ ναῷ γὰρ τῷ Θεῷ, δῶρον προσφέρεται. ᾨδαῖς ἀνυμνήσωμεν, τῆς Θεοτόκου, τὴν ἔνδοξον πρόοδον τῷ ναῷ γὰρ σήμερον, ὡς καὶ Ναὸς τοῦ Θεοῦ, προσφέρεται, προφητικῶς, δῶρον πολύτιμον. Ἡ Ἄννα ἡ ἄμεμπτος, ἠγαλλιᾶτο, ὡς δῶρον πολύτιμον, τῷ Θεῷ προσφέρουσα, ἐν τῷ ναῷ μητρικῶς Ἰωακεὶμ δὲ σὺν αὐτῇ, πανηγυρίζει φαιδρῶς. Δαυῒδ ὁ προπάτωρ σε, ὕμνησε πάλαι, Παρθένε Θεόνυμφε, θυγατέρα λέγων σε, τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ ὃν καὶ τεκοῦσα μητρικῶς, βρέφος ἐθήλασας. Σαρκὶ τριετίζουσα, ἡ Θεοτόκος, Κυρίῳ προσάγεται Ζαχαρίας ταύτην δέ, ὁ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ, δεξάμενος ἐν τῷ ναῷ, χαίρων ἀνέθετο. Παρθένοι χορεύσατε, λαμπαδηφόροι, ἐξάρξατε σήμερον, καὶ μητέρες ᾄσατε, τῇ βασιλίδι Μητρί, προσερχομένῃ τῷ ναῷ, τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ. Τριὰς ὁμοούσιε, Πάτερ καὶ Λόγε, καὶ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, σὲ πιστῶς δοξάζομεν, ὡς Ποιητὴν 14

15 τοῦ παντός, καὶ σοὶ βοῶμεν εὐσεβῶς, σῶσον ἡμᾶς ὁ Θεός. Βαφῆς ἐξ αἱμάτων σου, τὴν ἁλουργίδα, φορέσας Πανάχραντε, προελθὼν ἀνέπλασεν, ὁ Βασιλεὺς καὶ Θεός, τὸ γένος ἅπαν τῶν βροτῶν, τῇ εὐσπλαγχνίᾳ αὑτοῦ. Τῆς Ἁγίας ὁ α κανών. ᾨδὴ α. Ἦχος β. Τῷ τὴν ἄβατον. Τῷ Νυμφίῳ σου, παρισταμένη πάνσεμνε, λόγῳ τῷ ἀνατείλαντι, ἐκ προανάρχου Πατρός, πρὸ αἰώνων ὡς αὐτοῦ, θείῳ ἀπαυγάσματι, λόγον μοι αἴτησαι, τὴν ἀξιέπαινον, ὑμνῆσαι μαρτυρίαν σου. Ἡ Σοφία σε, Θεοῦ ἡ ἐνυπόστατος, λόγος ὁ συναΐδιος, Πατρὶ καὶ Πνεύματι, οἷα σκεῦος ἐ κλογῆς, πλῆρες θείας χάριτος, καὶ καθαρότητος εὑρὼν ἐνέπνευσε, σοφίαν τὴν Οὐράνιον. Πλούτῳ ρέοντι, καρδίαν μὴ συνδήσασα, ταύτην τῷ Παντοκράτορι Θεῷ συνέδησας, καὶ τῷ πόθῳ τῷ αὐτοῦ, Μάρτυς τετρωμένη ἦλθες αὐτόκλητος, ἐπὶ τὸ στάδιον, Θεὸν ἀνακηρύττουσα. Θεοτοκίον. Ἁγιάσματος, εὑρών σε καθαρώτατον, τόπον ὁ ὑπεράγιος, ἐν σοὶ ἐσκήνωσε, παναμώμητε σεμνή, οὗ τῶν ἡδυπνόων μύρων αἰσθόμεναι, κόραι νεάνιδες, αὐτῷ κατηκολούθησαν. Ἕτερος Κανὼν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, οὗ ἡ ἀκροστιχίς Αἰκατερίναν τὴν παναοίδιμον ᾄ σμασι μέλπω. Ποίημα Θεοφάνους. ᾨδὴ α. Ἦχος πλ. δ. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου Μάρτυρος, ταῖς ἱ κεσίαις Χριστέ, τὸ ζοφερὸν ὄμμα, τῆς ψυχῆς μου φώτισον, αἴγλην διδούς μοι Δέσποτα, τῆς σῆς φωτοχυσίας, τῶν ψυχοφθόρων πταισμάτων μου, πᾶσαν τὴν ἀχλὺν ἀφανίζουσαν. Ἰθυνομένη τοῦ Δεσπότου πάνσοφε, θείοις προστάγμασι, καὶ τῷ αὐτοῦ πόθῳ, φλεγομένη ἔδραμες, πρὸς τοὺς ἀγῶνας σπεύδουσα, καὶ τυράννων τὰς φρένας, Αἰκατερίνα κατέπληξας, λόγῳ καὶ σοφίᾳ καὶ χάριτι. Κυβερνωμένη τῇ παλάμῃ ἔνδοξε, τῇ κραταιᾷ τοῦ Χριστοῦ, εἰδωλικὴν ζάλην, Μάρτυς ὑπεξέφυγες, ἀβρόχως ὑπερπλέουσα, τοῦ Σταυροῦ τῷ ἱστίῳ, καὶ θείαις αὔραις τοῦ Πνεύματος, ᾆσμα τῷ Θεῷ ἀναμέλπουσα. Δόξα. Ἀγαλλομένη παρθενίας κάλλεσιν, Αἰκατερίνα σοφή, καὶ θεϊκὴν γνῶσιν, οὐρανόθεν ἔχουσα, τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, εὐθαρσῶς καὶ ἀνδρείως, τοὺς προεστῶτας κατῄσχυνας, τούτους κατὰ κράτος νικήσασα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Τὸ Θεοτόκον σε κηρύττειν Ἄχραντε, πάσης αἱρέσεως, ἀποτροπὴν φέρει σάρκα γὰρ γενόμενον, ἀναλλοιώτως ἔτεκες, τὸν ἐπέκεινα πάσης, Θεοκυῆτορ τῆς κτίσεως, Λόγον τοῦ Θεοῦ τὸν ἀΐδιον. Καταβασία. Χριστὸς γεννᾶται. Τῆς ἑορτῆς κανὼν β. ᾨδὴ γ. Ἦχος α. Ὁ εἱρμός. Στερεωθήτω ἡ καρδία μου, εἰς τὸ θέλημά σου, Χριστὲ ὁ Θεός, ὅ, ἐφ ὑδάτων οὐρανόν, στερεώσας τὸ δεύτερον, καὶ ἑδράσας ἐν τοῖς ὕδασι, τὴν γῆν παντοδύναμε. (δίς) Τροπάρια. Πανηγυρίσωμεν φιλέορτοι, καὶ συνευφρανθῶμεν τῷ πνεύματι, ἐν τῇ ἁγίᾳ Ἑορτῇ, εὐωχούμενοι σήμερον, θυγατρὸς τοῦ Βασιλέως, καὶ Μητρὸς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. 15

16 Ἰωακεὶμ εὐφραίνου σήμερον, καὶ ἀγάλλου Ἄννα τῷ πνεύματι, τὴν γεννηθεῖσαν ἐξ ὑ μῶν, τῷ Κυρίῳ προσάγοντες, τριετίζουσαν ὡς δάμαλιν, σεμνὴν τὴν Πανάμωμον. Τὸ τοῦ Θεοῦ κατοικητήριον, ἐν ναῷ ἁγίῳ προσφέρεται, ἡ Θεοτόκος Μαριάμ, τῇ σαρκὶ τριετίζουσα, καὶ αὐτῆς λαμπαδουχοῦσαι, αἱ παρθένοι προτρέχουσιν. Ἡ τοῦ Θεοῦ ἀμνὰς ἡ ἄσπιλος, ἡ περιστερὰ ἡ ἀμόλυντος, ἡ θεοχώρητος σκηνή, τὸ τῆς δόξης ἁγίασμα, ἐν σκηνώματι ἁγίῳ κατοικεῖν ᾑρετίσατο. Ἡ τριετίζουσα τῷ σώματι, καὶ πολυετὴς ἐν τῷ πνεύματι, ἡ πλατυτέρα οὐρανῶν, καὶ τῶν ἄνω Δυνάμεων, ὑπερτέρα εὐφημείσθω, ἐν ᾠ δαῖς ἡ Θεόνυμφος. Τῆς Θεοτόκου ἑορτάζοντες, τὴν ἐν τοῖς ἀδύτοις προέλευσιν, λαμπαδουχοῦντες νοητῶς, ἐν φαιδρότητι σήμερον, καὶ ἡμεῖς σὺν ταῖς παρθένοις, τῷ ναῷ πλησιάσωμεν. Οἱ ἱερεῖς Θεοῦ ἐνδύσασθε, τὴν δικαιοσύνην ἐν χάριτι, καὶ ὑπαντήσατε φαιδρῶς, τὰς εἰσόδους παρέχοντες, θυγατρὶ τοῦ Βασιλέως, καὶ Θεοῦ εἰς τὰ Ἅγια. Φῶς ὁ Πατήρ, φῶς ὁ Υἱὸς αὐτοῦ, καὶ τὸ Πνεῦμα φῶς τὸ Παράκλητον ὡς γὰρ Ἡλίου ἐξ ἑ νός, ἡ Τριὰς ἀπαστράπτουσα, θεϊκῶς λαμπαδουχεῖ, καὶ συντηρεῖ τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Σὲ οἱ Προφῆται προεκήρυξαν, κιβωτὸν σεμνὴ ἁγιάσματος, θυμιατήριον χρυσοῦν, καὶ λυχνίαν καὶ τράπεζαν καὶ ἡμεῖς ὡς θεοχώρητον, σκηνὴν ἀνυμνοῦμέν σε. Τῆς Ἁγίας. ᾨδὴ γ. Ἦχος β. Ἐν πέτρᾳ με τῆς πίστεως. Νεᾶνις σοφωτάτῃ καὶ λαμπροτάτη, ὡραία καὶ τὴν ὄψιν καὶ τὴν καρδίαν, εἰς μέσον παραστᾶσα γενναιοφρόνως, τοῦ βασιλεύοντος, τοῦτον διήλεγχεν, ἀνοήτοις δαίμοσι θυσιάζοντα. Ἐξέστη τῇ σοφίᾳ καὶ τῇ συνέσει, καὶ ὅλος ἀ πεπάγη μέσον τοῦ δήμου, ὁ ἄναξ μὴ ἰσχύων ἀποκριθῆναι, πρὸς τὴν θεόσοφον, σὲ καὶ θεόληπτον, μάρτυς ἀξιάγαστε καὶ πανεύφημε. Ὑπάρχουσα σοφίας τῆς θείας πλήρης, καὶ πᾶσαν ἐκμαθοῦσα τὴν ἔξω γνῶσιν, ὑπέφαινες τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας, ἐκμυκτηρίζουσα, Μάρτυς πανένδοξε, τὴν εἰδώλων θέωσιν, τὴν ψευδώνυμον. Θεοτοκίον. Φωτί με σωτηρίας περιβαλοῦσα, ἐξάγαγε τοῦ σκότους τῆς ἀπωλείας, πανύμνητε Παρθένε θεοκυῆτορ, ἡ τὸν φιλάνθρωπον, Χριστὸν κυήσασα, ὅπως προσλαβόμενος μεγαλύνω σε. Ἕτερος Κανὼν τῆς Ἁγίας. ᾨδὴ γ. Ἦχος πλ. δ. Ὁ στερεώσας κατ ἀρχάς. Ἐθελουσίαις σου ῥοπαῖς, ἐχώρησας πρὸς τὸ πάθος, τὸ ἑκούσιον Χριστοῦ μιμουμένη καὶ νικήσασα λαμπρῶς, τὸν σκότους κοσμοκράτορα, στεφανηφόρος ὤφθης, Αἰκατερίνα θεόληπτε. Ῥωμαλεότητι φρενῶν, διήλεγξας τοὺς τυράννους, ἀθεΐας ἐν βυθῷ κυλισθέντας, ῥητορεύουσα σαφῶς, θεογνωσίας δόγματα, θείᾳ σοφίᾳ Μάρτυς, λαμπρυνομένη πανεύφημε. 16

17 Δόξα. Ἰσοθεΐαν τοῖς ὠσί, τῆς Εὔας ὁ ψιθυρίσας, ὑπὸ Κόρης ἁπαλῆς νῦν πατεῖται τῷ γὰρ ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ, περιφραχθεῖσα ᾔσχυνεν, Αἰκατερίνα Μάρτυς, ἄμετρα τοῦτον καυχώμενον. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Νενεκρωμένον μου τὸν νοῦν, τῇ τῆς ζωῆς ἐ νεργείᾳ, τῆς ἐκ σοῦ φανερωθείσης τῷ κόσμῳ, διανάστησον οὐλάς, καὶ τύπους ἐξαλείφουσα, τῆς ἁμαρτίας μόνη, Θεογεννῆτορ Πανάμωμε. Καταβασία. Τῷ πρὸ τῶν αἰώνων. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν... ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ Κοντάκιον καὶ Οἶκος τῆς Ἑορτῆς. Κοντάκιον. Ἦχος δ. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος, τὸ ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα, τὴν ἐν Πνεύματι Θείῳ ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος. Ὁ Οἶκος. Τῶν ἀποῤῥήτων τοῦ Θεοῦ καὶ θείων μυστηρίων ὁρῶν ἐν τῇ Παρθένῳ τὴν χάριν δηλουμένην, καὶ πληρουμένην ἐμφανῶς, χαίρω, καὶ τὸν τρόπον ἐννοεῖν ἀμηχανῶ τὸν ξένον καὶ ἀπόῤῥητον πῶς ἐκλελεγμένη ἡ ἄχραντος μόνη ἀνεδείχθη ὑπὲρ ἅπασαν τὴν κτίσιν, τὴν ὁ ρατὴν καὶ τὴν νοουμένην. Διό, ἀνευφημεῖν βουλόμενος ταύτην, καταπλήττομαι σφοδρῶς νοῦν τε καὶ λόγον ὅμως δὲ τολμῶν, κηρύττω καὶ μεγαλύνω Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐ πουράνιος. Κάθισμα. Τῆς Ἁγίας. Ἦχος πλ. δ. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Τὴν σοφίαν τὴν ὄντως ἐξ Οὐρανοῦ, διὰ στόματος Μάρτυς τοῦ Μιχαήλ, λαβοῦσα πανεύφημε, καὶ ἐν ἄθλοις ἀήττητε, τῇ μὲν σοφίᾳ τῇ ἔξω, τοὺς ῥήτορας ἔπτηξας, τῇ δὲ σοφίᾳ τῇ θείᾳ, τὴν πλάνην ἐμείωσας ὅθεν καθορῶν σου, τὸν ἀγῶνα ὁ Κτίστης, παρέστη ἐνισχύων σε, Δεῦρο λέγων ἀνάβηθι οἱ θησαυροὶ γάρ σε μένουσι. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Δόξα. Ἦχος α. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Τὸ αἷμά σου σεμνή, ὡς ἀλάβαστρον μύρου, ἐ νήνοχας Χριστῷ, τῷ Νυμφίῳ σου μάρτυς, ἀντάμειψιν δὲ εἴληφας παρ αὐτοῦ ἀξιάγαστε, στέφος ἄφθαρτον, καὶ ἰαμάτων τὴν χάριν, παύειν τὰς ἡμῶν ἀλλεπαλλήλους κακώσεις, δυνάμει τοῦ Πνεύματος. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς, ὅμοιον. Δικαίων ὁ καρπός, Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης, προσφέρεται Θεῷ, ἱερῷ ἐν ἁγίῳ, σαρκὶ νηπιάζουσα, ἡ τροφὸς τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἣν εὐλόγησεν ὁ ἱερὸς Ζαχαρίας, ταύτην ἅπαντες, ὡς τοῦ Κυρίου Μητέρα, πιστῶς μακαρίσωμεν. Τῆς ἑορτῆς κανὼν δεύτερος. ᾨδὴ δ. Ἦχος α. Ὁ εἱρμός. Ἐν Πνεύματι προβλέπων Προφῆτα Ἀββακούμ, τὴν τοῦ λόγου σάρκωσιν ἐκήρυττες βο ῶν, ἐν τῷ ἐγγίζειν τὰ ἔτη ἐπιγνωσθήσῃ, ἐν τῷ παρεῖναι τὸν καιρὸν ἀναδειχθήσῃ, Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε. (δίς) Τροπάρια. Προφῆτα Ἡσαΐα, προφήτευσον ἡμῖν ἡ Παρθένος τίς ἐστιν, ἡ ἔχουσα γαστρί; Ἡ ἐξ Ἰούδα τῆς ῥίζης ἀναφυεῖσα, καὶ γεννηθεῖσα ἐκ Δαυ ῒδ τοῦ βασιλέως, σπέρματος ἁγίου καρπὸς εὐκλεής. 17

18 Ἐξάρξατε παρθένοι, καὶ ᾄσατε ᾠδάς, ταῖς χερσὶ κατέχουσαι, λαμπάδας τῆς Ἁγνῆς, καὶ Θεοτόκου τὴν πρόοδον εὐφημοῦσαι, νῦν ἀπιούσης ἐν ναῷ τῷ τοῦ Κυρίου, ἅμα σὺν ἡμῖν ἑ ορτάζουσαι. Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, εὐφραίνεσθε νυνί, ἐν ναῷ προσάγοντες, Κυρίῳ τὴν ἁγνήν, Θεοῦ Μητέρα Χριστοῦ τοῦ παμβασιλέως, γενησομένην, ἐξ ὑμῶν δὲ γεννηθεῖσαν, οἷον τριετίζουσαν δάμαλιν. Ἁγία τῶν Ἁγίων, ὑπάρχουσα σεμνή, ἐν ναῷ ἠγάπησας, ἁγίῳ κατοικεῖν καὶ τοῖς Ἀγγέλοις Παρθένε προσομιλοῦσα, προσεκαρτέρεις παραδόξως οὐρανόθεν, ἄρτον δεχομένη, τροφὲ τῆς ζωῆς. Τεκόντες παρ ἐλπίδα, τὴν ἄχραντον Ἁγνήν, εὐσεβῶς ὑπέσχοντο, προσάξειν τῷ Θεῷ καὶ ἐκπληροῦσι παρέχοντες ὥς περ θῦμα, τὴν γεννηθεῖσαν ἐξ αὐτῶν Ἰωακείμ τε, σήμερον καὶ Ἄννα ἐν οἴκῳ Θεοῦ. Ἐβλάστησεν ἡ ῥάβδος, ποτὲ τοῦ Ἀαρών, προτυποῦσα Ἄχραντε, τὸν θεῖον τοκετόν ὅτι ἀ σπόρως συλλήψῃ, καὶ οὐ φθαρήσῃ, καὶ μετὰ τόκον παρθενεύουσα ὀφθήσῃ, βρέφος γαλουχοῦσα τὸν πάντων Θεόν. Παρθένοι τῇ Παρθένῳ, μητέρες τῇ Μητρί, εὐσεβῶς προσδράμετε, τιμῶσαι σὺν ἡμῖν, τὴν γεννηθεῖσαν ὡς ἄμωμον ἱερεῖον, καὶ τὴν τεκοῦσαν ὡς Θεῷ καρποφοροῦσαν, πάντες καὶ φαιδρῶς ἑορτάσωμεν. Τριάδα τοῖς προσώποις, Μονάδα τῇ μορφῇ, εὐσεβῶς δοξάσωμεν, Θεὸν ἀληθινόν, ὃν ἀνυμνοῦσιν Ἀγγέλων καὶ Ἀρχαγγέλων, ταξιαρχίαι, ὡς τῆς κτίσεως Δεσπότην, ἅπαντες πιστῶς προσκυνοῦντες ἀεί. Ἱκέτευε ἀπαύστως, πανάχραντε Ἁγνή, ὃν σαρκὶ ἐκύησας, Υἱόν σου καὶ Θεόν, ἐκ πολυτρόπων παγίδων τοῦ διαβόλου, καὶ ἐκ παντοίων πειρασμῶν ἐπερχομένων, πάντας λυτρωθῆναι τοὺς δούλους σου. Τῆς Ἁγίας. ᾨδὴ δ. Ἦχος β. Ἐλήλυθας ἐκ Παρθένου. Ἠθροίζετο, ἀπὸ πάσης γῆς στῖφος τὸ ἔγκριτον, τῷ ρητόρων πάνσοφε, τοῦ βασιλέως προστάγματι, ὅπως αὐτιστήσωνται, τοῖς τῆς σοφίας σου, ρήμασι σεπτοῖς παναοίδιμε. Μεμύησαι, δι ἀγγέλου ἁγίου πανεύφημε, τοῦ ἰσχὺν ἐνθέντος σοι, ὡς ἡττηθέντες οἱ ρήτορες, διὰ σοῦ πιστεύσουσιν, εἰς τὸν δεσπότην σου, δόξαν ἀθλητοῦ ἀμπεχόμενοι. Οὐκ ἴσχυσεν, ἀντιπεῖν τῇ σοφίᾳ καὶ χάριτι, τῶν λόγων σου πάνσεμνε, ἡ εὐγλωττία τῆς ἔ ξωθεν, γνώσεως ψευδήμονος, διὸ ὡς ὕφασμα, Μάρτυς τοῦ ἀράχνου ἠφάνισται. Θεοτοκίον. Ἁγίασον, τὴν ψυχήν μου Παρθένε θεόνυμφε καὶ τὸν νοῦν μου φώτισον, τοῦ ἀπροσκόπτως πορεύεσθαι, πρὸς τὸ θεῖον θέλημα, τοῦ ἐκ νηδύος σου, ἄνευ σπορᾶς ἀνατείλαντος. Ἕτερος Κανὼν τῆς Ἁγίας. ᾨδὴ δ. Ἦχος πλ. δ. Σύ μου ἰσχύς, Κύριε. Ἀθλητικήν, Αἰκατερίνα τὴν ἔνστασιν, ἐπεδείξω, Μάρτυς παναοίδιμε, τῷ δυσμενεῖ, λίαν καρτερῶς, ἀντικαταστᾶσα, καὶ τοῦτον καταπατήσασα, ποσὶν ὡραϊσμένοις, τοῦ Σταυροῦ τῇ δυνάμει, Ἀθληφόρε Μαρτύρων τὸ καύχημα. 18

19 Νύμφη Χριστοῦ, Αἰκατερίνα πανόλβιε, καθωράθης, θείας ὡραιότητος, φωτοειδέσι μαρμαρυγαῖς, ἀγλαϊζομένη, καὶ κάλλει περιαστράπτουσα διὸ καὶ γηθομένη, μελῳδεῖς τῷ Δεσπότῃ Τῇ δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε. Τυραννικήν, ἀλαζονείαν ἐφαύλισας, καὶ τῷ θείῳ, λόγῳ τῆς σοφίας σου, ὡς ἐκ βυθοῦ, τῆς ἀπατηλῆς δεισιδαιμονίας, τοὺς πλανωμένους ἐξήρπασας, διδάσκουσα κραυγάζειν, τῷ Χριστῷ μελῳδοῦντας Τῇ δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε. Δόξα. Ἡ εὐκλεής, καὶ φωτοφόρος πανήγυρις, τῆς ἐνδόξου, μνήμης σου Πανεύφημε, τῆς καρτερῶς, θράσος τοῦ ἐχθροῦ, καταπατησάσης, ὡς ἥλιος ἀνατέταλκεν ἐν ᾗ μεγαλοφώνως, τῷ Δεσπότῃ βοῶμεν Τῇ δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Νῦν τὴν ἰσχύν, τῶν ἀθετούντων κατάβαλε, τῆς εἰκόνος, Κόρη τὴν προσκύνησιν, σοῦ τῆς σεπτῆς, καὶ τοῦ ὑπὲρ νοῦν, ἐκ σοῦ σαρκωθέντος, καὶ κόσμον ὅλον φωτίσαντος, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων τοὺς δὲ πίστει τιμῶντας, καταφαίδρυνον μόνη πανύμνητε. Καταβασία. Ῥάβδος ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί. Τῆς ἑορτῆς κανὼν δεύτερος. ᾨδὴ ε. Ἦχος α. Ὁ εἱρμός. Τὸ φαεινὸν ἡμῖν ἐξανατεῖλον φῶς τὸ ἀΐδιον, τοῖς ὀρθρίζουσι ἐπὶ τὰ κρίματα τῶν ἐντολῶν σου, Δέσποτα φιλάνθρωπε, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡ μῶν. (δίς) Τροπάρια. Λαμπροφορήσωμεν οἱ Ὀρθόδοξοι, πάντες συντρέχοντες, καὶ δοξάζοντες, τὴν Θεομήτορα, ὅτι Κυρίῳ, σήμερον προσφέρεται, ὡς θῦμα εὐπρόσδεκτον. Ἀγαλλιάσθωσαν οἱ Προπάτορες, σήμερον Δέσποινα, καὶ εὐφραινέσθω ἡ τεκοῦσά σε, σὺν τῷ πατρί σου ὅτι ὁ καρπὸς αὐτῶν, Κυρίῳ προσάγεται. Τὴν πολυώνυμον καὶ περίδοξον, ἄμωμον δάμαλιν, ὡς ἐν σαρκὶ κυοφορήσασαν, τὸν θεῖον μόσχον, πάντες ἀνυμνήσωμεν, πιστῶς ἑορτάζοντες. Τὰ τῆς νυμφεύσεως ἀπογράφονται, θεῖα συμβόλαια, τῆς ὑπὲρ νοῦν κυοφορίας σου, ἁγνὴ Παρθένε, σήμερον ἐν Πνεύματι, Ἁγίῳ ἐν οἴκῳ Θεοῦ. Ἐξανοιγέσθωσαν τὰ προπύλαια, δόξης Θεοῦ ἡμῶν, καὶ δεχέσθωσαν τὴν ἀπειρόγαμον, Θεοῦ Μητέρα, ὥς περ τριετίζουσαν, ἀμίαντον δάμαλιν. Τὸ πολυτίμητον καὶ κατάσκιον, ὄρος ὑμνήσωμεν, καὶ ἀειπάρθενον, Θεοῦ Μητέρα γενομένην αὐτὴ γὰρ ἐξήστραψε, τὸ φῶς ἐν τοῖς πέρασι. Τὴν ὑπεράρχιον καὶ ἀΐδιον, μίαν Θεότητα, δοξολογοῦντες προσκυνήσωμεν, τρισὶ προσώποις, φύσει ἀδιαίρετον, καὶ δόξῃ ἰσότιμον. Λιμένα εὔδιον καὶ ἀπόρθητον, τεῖχος κεκτήμεθα, τὴν πρεσβείαν σου ἐν περιστάσεσι, Θεοκυῆτορ, πάντοτε λυτρούμενοι, κινδύνων καὶ θλίψεων. Κανὼν τῆς Ἁγίας. ᾨδὴ ε. Ἦχος β. Τῆς νυκτὸς διελθούσης. Ἰταμῶς ὁ δικάζων, ἐν θυμῷ τε τὴν ψῆφον, κατὰ τῶν ρητόρων ἐξήνεγκον, ὡς σαφῶς ἡττηθέντας, ἐν πυρὶ κελεύσας τούτους τὴν τελείωσιν δέξασθαι. 19