Ημέρα Πολιτιστικών Εκδηλώσεων

Transcript

1 1 Απρίλιος-Μάιος-Ιούνιος 2015 www. pagkritio.gr pagkritio.gr Έτος ι - αριθ. φύλλου 6 Εκτός διδακτέας ύλης Ημέρα Πολιτιστικών Εκδηλώσεων

2 2 Απρίλιος Το χρονικό του μήνα Ομιλία επαγγελματία στην γ γυμνασίου Την Τετάρτη 1 Απριλίου, στο πλαίσιο του μαθήματος ΣΕΠ, επισκέφτηκε τους μαθητές της γ γυμνασίου ο κ. Παπιδάκης, γνωστός επιχειρηματίας της πόλης μας και γονέας μαθητών του σχολείου μας. Μίλησε στους μαθητές και αναφέρθηκε στην επιχειρηματικότητα, στην καινοτομία στην οικονομική διαχείριση και στην ανάπτυξη. Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση. Επίσκεψη στο Μουσείο της Αγίας Αικατερίνης Στο πλαίσιο του μαθήματος της Ιστορίας, η β γυμνασίου επισκέφτηκε το πρόσφατα ανακαινισμένο μουσείο της Αγίας Αικατερίνης των Σιναϊτών. Από τα εκθέματα του μουσείου, τα έργα της Κρητικής Σχολής αγιογραφίας κέρδισαν την προσοχή και τον θαυμασμό των μαθητών. Επίσκεψη στον Μετεωρολογικό Σταθμό του αεροδρομίου Την 1 η Απριλίου, ημέρα Τετάρτη, οι μαθητές της β γυμνασίου, μαζί με τους καθηγητές Ανδρουλιδάκη Μανόλη και Φουντουλάκη Φανή, επισκέφτηκαν τον Μετεωρολογικό Σταθμό που βρίσκεται στις εγκαταστάσεις της 126ης Σμηναρχίας Μάχης, δίπλα στο αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» στο Ηράκλειο. Ο σταθμός λειτουργεί από τη δεκαετία του 30 έως και σήμερα και ανήκει στο δίκτυο σταθμών της ΕΜΥ (Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία), η οποία υπάγεται στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Με οδηγό τη μετεωρολόγο του σταθμού οι μαθητές αρχικά επισκέφτηκαν το γραφείο όπου συγκεντρώνονται και στη συνέχεια αποστέλλονται οι μετεωρολογικές παρατηρήσεις και κατανόησαν τη σημασία τους για την παραγωγή και παροχή προγνωστικών προϊόντων και Αεροναυτικής ενημέρωσης, κάτι για το οποίο η ΕΜΥ έχει λάβει πιστοποιητικό ISO Στη συνέχεια οδηγήθηκαν στον χώρο πού βρίσκονται όπου τα όργανα μέτρησης και είδαν από κοντά τον μετεωρολογικό κλωβό και τα όργανα που περιέχει (ακροβάθμια θερμόμετρα, ψυχρόμετρο, βαρογράφο, υγρογράφο), καθώς επίσης και άλλα όργανα που βρίσκονται κοντά στον κλωβό, όπως βροχόμετρο, εξατμισήμετρο, ανεμόμετρο και ένα όργανο μέτρησης της ηλιοφάνειας. Για το τέλος οι υπεύθυνοι του σταθμού κράτησαν την παρουσίαση της προετοιμασίας ανύψωσης ραδιοβολίδας, δείχνοντας στους μαθητές τα όργανα μέτρησης και αποστολής δεδομένων που με τη βοήθεια μπαλονιού με ήλιο φτάνουν σε ύψος μέχρι και 30 Κm, ενημερώνοντάς τους παράλληλα ότι η διαδικασία αυτή εκτελείται καθημερινά στη 1.00 μετά τα μεσάνυχτα.

3 3 Έκθεση πειραματικής φωτογραφίας στο Εκπαιδευτήριο «Το Παγκρήτιον» Μία ακόμα εντυπωσιακή έκθεση έργων τέχνης φιλοξενείται στο Εκπαιδευτήριο «Το Παγκρήτιον», από τις 12 Μαΐου Πρόκειται για τις πειραματικές φωτογραφίες του art designer και φωτογράφου Σταύρου Ζεμπίλη, που κοσμούν τους χώρους του «Παγκρητίου», προξενώντας ιδιαίτερη εντύπωση τόσο στους μαθητές του σχολείου όσο και στους επισκέπτες. Ο Σταύρος Ζεμπίλης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήρθε στην Ελλάδα στα 17 του χρόνια. Η κλίση του στη ζωγραφική και το καλλιτεχνικό του ταλέντο φάνηκαν από την παιδική του ηλικία. Σπούδασε γραφιστική και αρχιτεκτονική εσωτερικού χώρου στη Σχολή Δοξιάδη, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν σε διαφημιστικό γραφείο, στην Αθήνα. Το 1983 εγκαθίσταται μόνιμα στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου συνεχίζει πλέον την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Επί είκοσι χρόνια υπήρξε συνεργάτης στο γνωστό περιοδικό «Στιγμές» και παράλληλα υπηρετούσε ως φωτογράφος την καλλιτεχνική φωτογραφία. Η πειραματική φωτογραφία, στην οποία επιδίδεται τα τελευταία χρόνια ο Σταύρος Ζεμπίλης, συνίσταται στον εμπνευσμένο και πρωτότυπο συνδυασμό εικόνων, που η φαντασία του καλλιτέχνη μπορεί να δημιουργήσει. Πιο συγκεκριμένα, ο ίδιος φωτογραφίζει φυσικά και αστικά τοπία, ανθρώπινες φιγούρες, πρόσωπα, παλιά αντικείμενα και οτιδήποτε ερεθίζει την καλλιτεχνική του ματιά. Στη συνέχεια, συλλαμβάνει μια πρωτότυπη σύνθεση, την οποία υλοποιεί με ηλεκτρονική επεξεργασία και ολοκληρώνει βάσει της αρχικής του σχεδίασης. Η έμπνευσή του τροφοδοτείται από το περιβάλλον, είτε το πραγματικό είτε εκείνο το οποίο φαντάζεται, και από ποικιλία ερεθισμάτων. Τα έργα του Σταύρου Ζεμπίλη εντυπωσιάζουν κυριολεκτικά με τα υποβλητικά χρώματα, τη δύναμη που αποπνέουν και τη μοναδική σύλληψη φανταστικών εικόνων που μοιάζουν με σκηνικό παραμυθιού. Ο Σταύρος Ζεμπίλης εκθέτει για δεύτερη φορά στο Ηράκλειο, μετά την πρώτη ατομική του έκθεση πέρυσι. Η τέχνη της πειραματικής φωτογραφίας δεν είναι ακόμα τόσο διαδεδομένη στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό. Προφανώς ο δρόμος έχει ήδη ανοίξει και αναμένεται η εξέλιξη στο νέο αυτό καλλιτεχνικό πεδίο. Διατροφή και Υγεία Στις 27 Απριλίου 2015, οι μαθητές της α γυμνασίου παρακολούθησαν μια ομιλία παρουσίαση για τη διατροφή, στο πλαίσιο του μαθήματος της Βιολογίας, από την παλιά μαθήτρια του σχολείου μας κ. Εύα Κουρούπη. Η κ. Κουρούπη πετυχημένη διατροφολόγος, έδειξε στους μαθητές τα οφέλη της ισορροπημένης διατροφής και τις θετικές επιπτώσεις στην υγεία. Οι μαθητές παρακολούθησαν την ομιλία με ιδιαίτερη προσοχή και ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση.

4 4 Σχολικές Εκδρομές Στο διάστημα από 23 Απριλίου μέχρι 27 Απριλίου πραγματοποιήθηκαν οι ετήσιες σχολικές εκδρομές του Εκπαιδευτηρίου μας. Η γ γυμνασίου στην τριήμερη εκδρομή της επισκέφθηκε τους Δελφούς, το Γαλαξίδι, την Πάτρα, την Αρχαία Ολυμπία, τη Μονή της Αγίας Λαύρας, τα Καλάβρυτα, την Επίδαυρο και τις Μυκήνες. Οι μαθητές ξεναγήθηκαν στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών, στην αρχαία ελληνική πόλη όπου λειτούργησε το σημαντικότερο μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου. Στην Αρχαία Ολυμπία οι μαθητές γνώρισαν από κοντά τον τόπο διεξαγωγής των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων. Επίσης επισκέφθηκαν τα Καλάβρυτα και τη Μονή της Αγίας Λαύρας. Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε στους μαθητές το Στη αρχαία Ολυμπία υποβλητικό θέατρο της Επιδαύρου το καλύτερα διατηρημένο αρχαίο ελληνικό θέατρο με την καταπληκτική ακουστική και εντυπωσιάστηκαν από το ιερό του Η πύλη των λεόντων στην ακρόπολη των Μυκηνών Στο θέατρο της Επιδαύρου Ασκληπιού, που είχε εξελιχθεί στο μεγαλύτερο θεραπευτικό κέντρο των χρόνων εκείνων. Στη συνέχεια πήγαν στον αρχαιολογικό χώρο της ακρόπολης των Μυκηνών, μνημείου ενός σημαντικού πολιτισμού για τον οποίο έχουν διδαχτεί πολλά. Οι μαθητές είδαν από κοντά τα «κυκλώπεια τείχη», τα ερείπια του ανακτόρου, τους θολωτούς τάφους και τον ταφικό περίβολο, όπου βρέθηκαν οι περίφημες χρυσές προσωπίδες. Οι μαθητές της β γυμνασίου επισκέφτηκαν το νησί της Σπιναλόγκας, όπου είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν θέματα σχετικά με τη διαφορετικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι μαθητές γνώρισαν τόπους ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς όπως το φοινικόδασος του Βάι και ευαισθητοποιήθηκαν για τα προβλήματά τους αλλά και για την προστασία τους. Επίσης, στην Ιερά Μονή Τοπλού και στο μουσείο της γνώρισαν την παράδοση του μοναστηριού και τον ρόλο του στην ιστορία. Στη μονή Καψά εντύπωση προκάλεσε στα παιδιά το υπέροχο τοπίο και η ιστορία του μοναστηριού. Τέλος, οι μαθητές της α γυμνασίου στη μονοήμερη εκδρομή τους κινήθηκαν προς τη Νότια Κρήτη και συγκεκριμένα επισκέφθηκαν το ανάκτορο της Φαιστού, τη Μονή Πρέβελη, την υπέροχη παραλία Σούδα κοντά στον Πλακιά και την πόλη του Ρεθύμνου.

5 Εντυπώσεις των μαθητών της α γυμνασίου από τη μονοήμερη εκδρομή τους Η πρώτη ολοήμερη εκδρομή του γυμνασίου, την Παρασκευή 24 Απριλίου, μου άρεσε τόσο πολύ που εύχομαι να είναι έτσι και τα επόμενα χρόνια. Ήταν πάρα πολύ ωραίο το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού- και δεν το λέω αυτό επειδή η ομάδα μου νίκησε. Όλες οι δοκιμασίες που καλούμασταν να κάνουμε ήταν πολύ διασκεδαστικές. Μου άρεσε επίσης και η Μονή Πρέβελη. Είχε πλάκα που βάλαμε εκείνες τις φούστες! Ακόμα το σκέφτομαι και γελάω Όλα ήταν πραγματικά ΤΕΛΕΙΑ και δε βαρέθηκα ούτε στιγμή! Σιμώνα Η εκδρομή που πήγαμε φέτος ήταν η καλύτερη εκδρομή που έχω πάει μέχρι τώρα με το σχολείο. Μου άρεσε πολύ το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού, γιατί είχε πάρα πολλή πλάκα και οι ερωτήσεις ήταν πολύ έξυπνα φτιαγμένες. Νομίζω πως όσοι ήρθαν πέρασαν υπέροχα και πως όλοι θα ήθελαν να κρατήσει παραπάνω! Ειρήνη Χ. Όταν πήγαμε στη Φαιστό, βγάλαμε διάφορες φωτογραφίες και στη Μονή Πρέβελη, μέσα στην εκκλησία, ο μοναχός μάς είπε την ιστορία του θαυματουργού σταυρού που φυλάσσεται εκεί. Ελένη Στην εκδρομή πέρασα τέλεια! Ήταν η καλύτερη εκδρομή που έχω πάει ποτέ! Εντυπωσιάστηκα από την ιστορία που είχε η Μονή Πρέβελη. Μάλιστα, ο μοναχός που μας μίλησε για τη Μονή έβγαλε το πιο σπουδαίο κειμήλιο, τον θαυματουργό τίμιο σταυρό και τον προσκυνήσαμε. Αυτό το θεωρώ πολύ ευγενικό εκ μέρους του. Η πιο καλή φάση του παιχνιδιού ήταν ένας γρίφος στον οποίο με περιγραφές έπρεπε να βρούμε τα επίθετα συμμαθητών μας. Τέλος, πέρασα τέλεια στη διαδρομή του γυρισμού, που τραγουδούσαμε. Τότε τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα, διότι χαιρόμουν αλλά λυπόμουν κιόλας, γιατί η εκδρομή σε λίγο θα τελείωνε Άννα-Ραφαέλα Η καλύτερη στιγμή της εκδρομής ήταν στη Σούδα, στον Πλακιά, όπου παίξαμε το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού. Συνεργαστήκαμε, αγχωθήκαμε και δουλέψαμε σαν ομάδα περισσότερο από κάθε φορά. Η ομάδα μου είχε αγχωθεί πολύ, σε σημείο που σηκωθήκαμε και χοροπηδούσαμε και φωνάζαμε τις απαντήσεις! Επίσης, παίξαμε κάτω στη θάλασσα. Μαίρη Μέσα στο λεωφορείο περάσαμε πολύ ωραία. Ακούγαμε μουσική, τραγουδούσαμε και γελούσαμε πολύ. Το ανάκτορο της Φαιστού που επισκεφτήκαμε ήταν πολύ εντυπωσιακό και η θέα μαγευτική. Τζωρτζίνα Ήταν πολύ κεφάτη η εκδρομή της Α Γυμνασίου! Α, επίσης, περάσαμε πολύ ωραία με τους συνοδούς καθηγητές μας! Μαριεύα Η ωραιότερη στιγμή της εκδρομής ήταν στον Πλακιά, διότι εκεί παίξαμε το κυνήγι του θησαυρού. Είχε πολλή πλάκα, ιδιαίτερα όταν εγώ και η Μαρκέλλα δέσαμε μαζί τα κορδόνια των παπουτσιών μας και εγώ έπεσα. Αλεξάνδρα Ανυπομονούσα για αυτήν την εκδρομή από τότε που κλείσαμε για τις διακοπές του Πάσχα. Όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε μου άρεσαν πολύ, αλλά το ταξίδι ήταν η μισή απόλαυση Μαρκέλλα Στη φετινή εκδρομή διασκέδασα πολύ. Καταρχάς, μου άρεσε η επιλογή των καθηγητών για τα μέρη που επισκεφτήκαμε. Επίσης μου άρεσε το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού, αν και μας δυσκόλεψε αρκετά. Η βόλτα στο Ρέθυμνο ήταν για μένα το πιο ωραίο κομμάτι της εκδρομής, όμως έπρεπε να κάτσουμε περισσότερο, διότι δεν προλάβαμε να πάμε όπου θέλαμε. Χριστίνα Κ. Στο λεωφορείο ακούγαμε μουσική, παίζαμε επιτραπέζια, τραγουδούσαμε, λέγαμε ανέκδοτα και περνούσα πολύ ωραία. Η εκδρομή ήταν τέλεια! Χάρης Μέσα στο λεωφορείο περάσαμε απίστευτα! Δεν καταλαβαίναμε πώς περνούσε η ώρα! Επισκεφτήκαμε και μέρη όπου δεν είχα ξαναπάει. Η φετινή εκδρομή ήταν τέλεια και θα μου μείνει αξέχαστη. Ευαγγελία Στον Πλακιά, στην ταβέρνα που φάγαμε είχε πολύ νόστιμο φαγητό και νομίζω πως όλοι χορτάσαμε. Στη συνέχεια, στο παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού όλοι τρέχαμε, φωνάζαμε και είχαμε άγχος, για να δούμε ποιος θα νικήσει. Τελικά η ομάδα μου έχασε, αλλά δεν πειράζει, γιατί διασκεδάσαμε πολύ. Ήταν πολύ ωραία η φετινή μας εκδρομή και δε θα την ξεχάσω ποτέ Ζένια 5

6 Στη Μονή Πρέβελη μου άρεσε ο ζωολογικός κήπος και η εκκλησία, που ήταν όμορφη αισθητικά. Οι πιο διασκεδαστικές στιγμές ήταν μέσα στο λεωφορείο, που γινόταν πραγματικό γλέντι! Ανέστης Στον Πλακιά περάσαμε όλοι πολύ ωραία, γιατί το τοπίο ήταν πανέμορφο και η θάλασσα με έκανε να νιώσω πως ήταν καλοκαίρι. Νεφέλη Η ταβέρνα στον Πλακιά μού άρεσε, επειδή ήταν κοντά στην παραλία και παίζαμε στην άμμο. Μίλτος Όταν φύγαμε από το Ρέθυμνο για να επιστρέψουμε στο Ηράκλειο, μέσα στο λεωφορείο, από τη μια στενοχωριόμουνα που θα τελείωνε η εκδρομή αλλά από την άλλη ξεφάντωνα Aντρέας Στη Μονή Πρέβελη είδαμε τα πανέμορφα παγόνια και τα άλλα ζώα που φροντίζουν εκεί. Προσκυνήσαμε τον τίμιο σταυρό, του οποίου η βάση ήταν στολισμένη με κρύσταλλο. Κωνσταντίνος Στη Φαιστό είδαμε τα αρχαία. Ήταν όμορφα! Μου αρέσει να πηγαίνω σε αρχαιολογικούς χώρους και αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία. Το παιχνίδι στον Πλακιά ήταν διασκεδαστικό και έξυπνο. Ο πιο ωραίος γρίφος, κατά τη γνώμη μου, ήταν αυτός με τα επίθετα. Μαρία-Ειρήνη Ένιωσα μεγάλη περηφάνια για την Κρήτη κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής μας στη Φαιστό, όταν επισκεφτήκαμε το περίφημο ανάκτορό της. Η καλύτερη στιγμή της εκδρομής για μένα ήταν το κυνήγι του θησαυρού, με τις πολύπλοκες ερωτήσεις και τους ωραίους τρόπους για να πηγαίνουμε και να παίρνουμε τους φακέλους. Στην επιστροφή, κυριαρχούσαν τα τραγούδια, τα παιχνίδια, τα ανέκδοτα, η χαρά αλλά, δυστυχώς, και η λύπη για τον γυρισμό. Αυτή η εκδρομή θα μου μείνει για πάντα αξέχαστη! 6 Μαρία Η εκδρομή ήταν τέλεια. Στη Μονή Πρέβελη μου άρεσε πάρα πολύ το παγόνι, όταν άνοιξε τα φτερά του. Ήταν τόσο όμορφο! Το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού, αν και λίγο δύσκολο, είχε πάρα πολλή πλάκα. Σε μερικές στιγμές, όπως όταν έπρεπε να χοροπηδάμε για να πάρουμε τον επόμενο φάκελο, σκέφτηκα ότι, αν μας έβλεπε κάποιος, και ρεζίλι θα γινόμασταν και θα μας πέρναγε για τρελούς! Ήταν όμως όλα πολύ γρήγορα. Πιστεύω πως ήταν η καλύτερη εκδρομή που έχω πάει μέχρι τώρα!!! Ειρήνη Κ. Οι καλύτερες στιγμές από όλη την εκδρομή πιστεύω ότι ήταν η βόλτα στο Ρέθυμνο και η επιστροφή, που μέσα στο λεωφορείο γινότανε χαμός. Χριστίνα Ρ. Η καλύτερη στιγμή της εκδρομής πιστεύω ότι ήταν η επιστροφή, γιατί όλα τα παιδιά τραγουδήσαμε κάποιο τραγούδι που μας άρεσε. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία, που όλοι την ευχαριστηθήκαμε. Έλενα Στο ανάκτορο της Φαιστού Πρώτη φορά είδα τους καθηγητές τόσο χαρούμενους και τα παιδιά! Θα ήθελα να πηγαίνουμε μια φορά την εβδομάδα μονοήμερη εκδρομή! Θα ήταν τέλεια! Και του χρόνου! Μάρω

7 7 Εσπερίδα Επαγγελματικού Προσανατολισμού Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Εκπαιδευτήριο «Το Παγκρήτιον», την Τετάρτη 29 Απριλίου 2015, εσπερίδα για τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Η εσπερίδα οργανώθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού (ΣΕΠ), με υπεύθυνο τον καθηγητή κ. Σήφη Κασσάκη, και απευθυνόταν ταυτόχρονα στους μαθητές της γ γυμνασίου και της Α Λυκείου αλλά και στους γονείς τους. Η βραδιά χωρίστηκε σε δύο ενότητες. Η πρώτη περιλάμβανε δύο παρουσιάσεις-ομιλίες και η δεύτερη βιωματικά εργαστήρια για μαθητές και γονείς. Πιο συγκεκριμένα, στην έναρξη της εσπερίδας πήρε τον λόγο ο κ. Ιωσήφ Φραγκούλης, Επίκουρος Καθηγητής και Διευθυντής της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., η ομιλία του οποίου είχε θέμα: «Ο ρόλος της οικογένειας στις επαγγελματικές επιλογές των νέων. Θεσμοί αρχικής και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και κατάρτισης». Ο ομιλητής, με σαφή και συγκεκριμένο λόγο, έδωσε πολύτιμες πληροφορίες στο ακροατήριο για τα θεσμικά κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης, τη λειτουργία και το περιεχόμενο των προγραμμάτων τους, σε επίπεδο προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών. Στη συνέχεια ο κ. Θεόδωρος Αντωνίου, υπεύθυνος του Κ.Ε.Σ.Υ.Π. Νομού Ηρακλείου, παρουσίασε το «νέο» εκπαιδευτικό σύστημα. Ο κ. Αντωνίου αναφέρθηκε στις αλλαγές που προωθούνται από τη νέα πολιτική ηγεσία του τόπου, στο σύστημα εισαγωγής των μαθητών της Γ Λυκείου στην ανώτατη εκπαίδευση, καθώς και στα αναλυτικά προγράμματα των δύο πρώτων τάξεων του Λυκείου, σύμφωνα με τις υπό συζήτηση διατάξεις και τον νόμο που πρόκειται να ψηφιστεί. Επίσης, τόνισε τη σημασία της σωστής ενημέρωσης, της ευαισθητοποίησης και της ώριμης διερεύνησης από πλευράς των μαθητών, προκειμένου να διαμορφώσουν τα κριτήριά τους για την επαγγελματική τους επιλογή. Η σοβαρή και υπεύθυνη μετάδοση της εμπειρίας του από τη θητεία του στο Κ.Ε.Σ.Υ.Π. πρόσφερε χρήσιμα μηνύματα στους μικρούς και τους μεγάλους ακροατές του. Στο δεύτερο μέρος οι μαθητές μετακινήθηκαν σε άλλη αίθουσα, όπου, με την καθοδήγηση του κ. Αντωνίου στην ανάπτυξη βιωματικών ασκήσεων, επεχείρησαν μικρές διαδρομές προς την αυτογνωσία και την κατανόηση του εαυτού τους -στόχοι που εμπεριέχονται, ούτως ή άλλως, στον σχολικό επαγγελματικό προσανατολισμό. Παράλληλα, η ψυχολόγος και επιστημονικός συνεργάτης του Π.Ε.ΣΥ.Π. Κρήτης κ. Παρασκευή Νικηφόρου και ο κ. Φραγκούλης συνεργάστηκαν με τους γονείς των μαθητών, σχετικά με το θέμα: «Όταν ο έφηβος επιλέγει το επάγγελμά του... Ποιος ο ρόλος της οικογένειας;» Το περιεχόμενο της εισήγησης της κ. Νικηφόρου αλλά και η συνομιλία που ακολούθησε με το κοινό είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Με ιδιαίτερα άμεσο και παραστατικό τρόπο η ομιλήτρια έδειξε πόσο καίριος και ευαίσθητος είναι ο ρόλος που καλούνται να διαδραματίσουν οι γονείς, από την πολύ μικρή ηλικία των παιδιών τους, προκειμένου αυτά να διαμορφώσουν ώριμη και υγιή προσωπικότητα, απαραίτητη για μια πιο σωστή επαγγελματική επιλογή. Ημέρα Θεωρητικών Επιστημών Στις 30 Απριλίου 2015 πραγματοποιήθηκε στο Εκπαιδευτήριο «Το Παγκρήτιον», για τους μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου, η «Ημέρα Θεωρητικών Επιστημών», που είχε ως θέμα τη λογοτεχνία και τη φιλαναγνωσία. Το πρόγραμμα περιλάμβανε πολύ ενδιαφέρουσες εισηγήσεις από τρεις εξαιρετικούς ομιλητές, τον κ. Αντώνη Καρτσάκη, φιλόλογο, πρώην Σύμβουλο Φιλολόγων και συγγραφέα, την κ. Νίκη Τρουλλινού, συγγραφέα, και τον π. Χαράλαμπο Παπαδόπουλο, θεολόγο, συγγραφέα και ιερέα στην Αγ. Ειρήνη, στον Πύργο Μονοφατσίου.

8 Ο τίτλος της πρώτης ομιλίας, από τον κ. Α. Καρτσάκη, ήταν «Κύριε, σε τι χρησιμεύουν τα ποιήματα;», ερώτημα που διατυπώνεται - είναι αλήθεια- από πολλούς μαθητές, ίσως περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Στον γλαφυρό λόγο του, ο ομιλητής έδωσε καίριες απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα, για την προσφορά της λογοτεχνίας, απευθυνόμενος σ έναν από τους διερωτώμενους μαθητές που συνάντησε, κατά τη θητεία του στη μέση εκπαίδευση. Ακολούθησε η γνωστή συγγραφέας κ. Νίκη Τρουλλινού, με την εισήγησή της «Αγκαλιά μ ένα βιβλίο», στην οποία μίλησε κυρίως από τη σκοπιά του αναγνώστη. Με ιδιαίτερη ζωντάνια και προσήνεια ανέπτυξε τη σχέση του αναγνώστη με το λογοτεχνικό βιβλίο και αναφέρθηκε στις αφετηρίες προσέγγισης της λογοτεχνίας, στα κριτήρια επιλογής του βιβλίου αλλά και στις προϋποθέσεις της ανάγνωσης. Τρίτος στη σειρά ομιλητής, ο παπα-χαράλαμπος Παπαδόπουλος μίλησε από την οπτική του συγγραφέα, με θέμα «Ντύνοντας το συναίσθημα με λέξεις». Με εύγλωττα παραδείγματα, ακόμα και από την προσωπική του εμπειρία, έδειξε ποια συναισθήματα γεννούν την ανάγκη στον λογοτέχνη -και σε κάθε καλλιτέχνη- να εκφραστεί και πώς η έντονη ψυχική φόρτιση, συνήθως από πόνο, οδηγεί τον άνθρωπο στη δημιουργία. Και οι τρεις ομιλητές προσέλκυσαν το ενδιαφέρον των ακροατών και απάντησαν πολύ πρόθυμα στις ερωτήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών του σχολείου. Δόθηκε, έτσι, η ευκαιρία να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση γύρω από το θέμα της φιλαναγνωσίας στην εποχή μας, τη σχέση της λογοτεχνίας με άλλες μορφές τέχνης, τις πηγές της λογοτεχνικής έμπνευσης, τη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή, το μάθημα της Λογοτεχνίας στη μέση εκπαίδευση, την «παραλογοτεχνία» κ. ά. Το πρόγραμμα της ημερίδας εμπλουτίστηκε με την ανάγνωση τριών λογοτεχνικών κειμένων, δύο ποιημάτων κι ενός διηγήματος, της μαθήτριας της Β Λυκείου του σχολείου Ευαγγελίας Ρωμάνου. Τα ποιήματα διάβασαν εκφραστικά οι συμμαθήτριές της Ζαχαρένια Θεργιάκη-Βρέντζου και Ίνα Κώστα, και το διήγημα διάβασε η δημιουργός του, με το προσωπικό ύφος και ήθος της, προκαλώντας συγκίνηση σε μικρούς και μεγάλους. Με τον καλύτερο τρόπο, λοιπόν, ολοκληρώθηκε αυτή η ξεχωριστή και τόσο πλούσια μέρα για τους μαθητές στο «Παγκρήτιο», που έδειξαν πραγματικά να την απολαμβάνουν. 8

9 9 Κείμενα της Ευαγγελίας Ρωμάνου, μαθήτριας της Β Λυκείου Άνθρωπε, απάνθρωπε Άνθρωπε, απάνθρωπε. Παιχνίδι της συνείδησής σου. Παγιδευμένε στα αυλάκια του μυαλού, πού πήγε η βούλησή σου η βούληση που μόνο την καρδιά ήξερε ν' ακολουθεί; Στο συρτάρι ενός γραφείου μήπως την έχεις κλειδωμένη, ή μήπως τόσο έχεις τυφλωθεί που δεν την βλέπεις να στέκει εμπρός σου; Άνθρωπε, απάνθρωπε τι είδους έγκλημα έχεις διαπράξει; Μέσα στο πανηγύρι τούτου του κόσμου μήπως έχεις χαθεί; Τον εαυτό σου πια δεν τον αναγνωρίζεις στον καθρέπτη. ''Ποιος είναι αυτός ο ξένος που τόσο μου μοιάζει;'' αναρωτιέσαι. Άνθρωπε, απάνθρωπε τη λογική ακολουθείς. Μα αν δεν έχεις το συναίσθημα της καρδιάς, τι να την κάνεις και αυτή; Αν τις ζυγίσεις και τις δυο, ποια θαρρείς πως θα λυγίσει τη ζυγαριά; Η λογική να ξέρεις δεν υπάρχει, είναι ένας μουσώνας, ένα σύννεφο, παιχνίδι του μυαλού του δικού σου. Βήματα και Υποδήματα Βήματα και υποδήματα. Δρόμοι λιθόστρωτοι. Πρόσωπα σκυφτά, δίχως Ιθάκες. Βαβούρα, φωνές, ομιλίες από ουσία στερεμένες. Αλήθεια, πόσο ζωντανός φαντάζει ο κόσμος κάτω από τον μανδύα που κρύβει την ασχήμια και την απελπισία του. Σε τι πλάνη ζούμε; Στην πλάνη του ωραίου, του ολοκληρωμένου. Πόσο άδειος όμως είναι τελικά ο κόσμος, πόσο κίβδηλα και γυάλινα τα πρόσωπα των ανθρώπων. Σαν απλώσεις το χέρι σου και πεις, '' βοήθησέ με, σ' έχω ανάγκη '', το μόνο που πιάνεις είναι η σκόνη και η αύρα που αφήνει το κορμί τους καθώς περνούν εμπρός σου. Σε τι πλάνη ζούμε; Στην πλάνη της ζωής της ανθρώπινης, αν έτσι αποκαλείται ακόμα, δε γνωρίζω. Εδώ και καιρό αποφάσισα να απομακρυνθώ από τον κόσμο, όπως κάθε φορά κι εκείνος απομακρύνεται καθώς τον πλησιάζω. Να ακολουθήσω τα δικά μου μυθόπλαστα μονοπάτια και να αφήσω τον όχλο να ταλαντεύεται ανάμεσα στην ανθρώπινη και τη ζωώδη φύση του. Άνθρωπε, να θυμάσαι πως σε μια ζυγαριά, η λογική και η καρδιά δεν πρόκειται ποτέ να ισορροπήσουν. Μονάχα τούτο αν δεχτείς, θα πάψεις να λέγεσαι απάνθρωπος. «Σωτηρίας και Ελπίδας» Είχε ήδη ξημερώσει καθώς έβγαινε από το υπόγειο κατάστημα. Τα φώτα της πόλης αχνοφαίνονταν ακόμα. Έβγαλε το παλτό από τον ώμο του, όπου το είχε κρεμάσει πρωτύτερα, και με μια γρήγορη κίνηση κάλυψε τη γυμνή πλάτη του, που αδίστακτα απειλούσε η ψύχρα εκείνου του χειμωνιάτικου ξημερώματος. Οι αισθήσεις του, ακόμα παραγκωνισμένες από την άσκοπη ευχαρίστηση της νύχτας, τον οδήγησαν ανεπίγνωστα στον κατηφορικό δρόμο που τερμάτιζε στην πλατεία «Σωτηρίας και Ελπίδας». Τα μικρά ζαχαροπλαστεία με τις γλυκές αμαρτίες τους είχαν κιόλας ανοίξει περιμένοντας τους πρώτους πρωινούς πελάτες. Χωρίς να το σκεφτεί, κάθισε στο συνηθισμένο μαγαζί και παρήγγειλε το συνηθισμένο

10 έδεσμα, μπουγάτσα με κρέμα. Η αίσθηση του γλυκού που ερχόταν να καταλαγιάσει την πείνα του ξυπνούσε σιγά -σιγά, μία μία, τις αφημένες στην ηδονή της νύχτας αισθήσεις του. Το γνώριζε καλά, και αυτό τον τρόμαζε, πως κάθε βράδυ εδώ και καιρό επέτρεπε άβουλα στα πάθη του να τον καθοδηγούν. Δεχόταν με αδράνεια και παθητικότητα το ξέσπασμα του ατομισμού και της προσωπικής του ικανοποίησης, της ζωώδους φύσης του. Κι όμως, παρ' όλη την επίγνωση συνέχιζε να υπακούει σε αβάσιμες υποσχέσεις, να ζει με ένταση τις παραισθήσεις του, να θεωρεί πως αυτή η πλάνη είναι ο μόνος δρόμος να αποφύγει τη μοναξιά του. Είχε αναπόφευκτα σκοντάψει στο χάσμα που δημιουργεί ο πειρασμός μεταξύ "πρέπει" και "θέλω". Πού θα μπορούσε όμως να βρει τη δύναμη να ανυψώσει το ανάστημά του εμπρός στις περιττές και ύπουλες ανθρώπινες ανάγκες; Τη δύναμη που, χρόνο τον χρόνο, είχε στραγγίξει με φειδώ η απώλεια; Δεν ήταν άλλωστε του χαρακτήρα του να επιβιώνει από ψυχοφθόρες καταστάσεις. Στη ζωή του είχε πάντα μάθει να εγκαταλείπει την προσπάθεια, να γονατίζει απέναντι σε κάθε πρόκληση και να βαδίζει τον κατηφορικό δρόμο. Πάντα αυτός αποτελούσε τη μοναδική έξοδο κινδύνου. Με όλες αυτές τις διάσπαρτες σκέψεις η ώρα είχε κιόλας περάσει. Πλήρωσε και άρχισε να βαδίζει υπομονετικά και σκεπτικά προς την παλιά πολυκατοικία όπου βρισκόταν το διαμέρισμά του. Η πολιτεία, ωστόσο, είχε ξυπνήσει από τον λήθαργο της νύχτας και καλούσε τους κατοίκους να βγουν στους δρόμους, για να θαυμάσουν το ευχάριστο αυτό πρωινό. Οι πλατείες είχαν γεμίσει με τους καθημερινούς θαμώνες των καφενείων. Μια γυναίκα φώναζε στο παιδί της να βάλει το παλτό του, "άμα κρυώσεις, θα σου πω εγώ!", το προειδοποιούσε. Ένας άνδρας με κοστούμι κατευθυνόταν προς την τράπεζα. Η αίσθηση της ρουτίνας και της καθημερινότητας του προκαλούσαν ναυτία, τον αναστάτωναν. Του θύμιζαν τη ζωή που είχε εγκαταλείψει. Με έκπληξη, ωστόσο, συνειδητοποίησε πως κάποτε αυτές οι συνήθειες έδιναν νόημα στη ζωή του. Τον έκαναν άνθρωπο. Φτάνοντας στην πολυκατοικία του, τον υποδέχτηκε ο θυρωρός. Κοντός, εύσωμος με μακρύ μουστάκι. Η καλοσυνάτη προσωπικότητά του προδιδόταν από το καλοκάγαθο χαμόγελό του. - "Έχετε αλληλογραφία", τον ενημέρωσε. Έσκυψε σε ένα συρτάρι, έπιασε έναν πάκο με τέσσερα γράμματα και τον έτεινε στον Άνθρωπο. Εκείνος τον κοίταξε καχύποπτα, δίστασε για λίγο και αντιλαμβανόμενος την απορία του θυρωρού πήρε χαμογελώντας τα τέσσερα γράμματα. Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, τους έριξε μια γρήγορη ματιά. Τρεις λογαριασμοί και ένα ενημερωτικό φυλλάδιο. Κάθε σπίθα προσδοκίας έσβησε μονομιάς. Άλλωστε, τι περισσότερο μπορούσε να περιμένει από τη στιγμή που τον τελευταίο καιρό η μόνη αλληλογραφία που είχε ήταν με δημόσιες επιχειρήσεις που του ζητούσαν να αποπληρώσει τα χρωστούμενα. Μπαίνοντας μέσα στο διαμέρισμα, ένιωσε ένα ελαφρύ, ψυχρό αεράκι και βγάζοντας το παλτό του αισθάνθηκε την εγκλωβισμένη παγωνιά της νύχτας που είχε μπει από το ανοιχτό παράθυρο. Το σπίτι του φάνταζε αφιλόξενο, μουντό, μονότονο χωρίς τις φωνές που άλλοτε το γέμιζαν. Αποτραβούσε κάθε αγαλλίαση και το μόνο που θύμιζε ήταν ένα παρελθόν δυσφορίας και ένα ανεκπλήρωτο μέλλον. Έκλεισε γρήγορα το παράθυρο και άναψε τη σόμπα με την ελπίδα πως η ζεστασιά αυτή θα κατορθώσει να διεισδύσει και στην παγωμένη του καρδιά, να τη μαλακώσει, να της δώσει το έναυσμα να ανοιχτεί και να εγκαταλείψει την απομόνωση. Στη συνέχεια, πέταξε με αδιαφορία τα τρία γράμματα στο τραπέζι του σαλονιού και έπεσε με ανακούφιση στον καναπέ κρατώντας ωστόσο το γράμμα με το ενημερωτικό φυλλάδιο. Το άνοιξε προσεκτικά, λες και φοβόταν μήπως χάσει τη μοναδική σανίδα σωτηρίας του. Διάβασε προσεκτικά τον τίτλο: "Χαρίστε αγάπη σε μια ζωή, υιοθετήστε ένα παιδί'. Παρακάτω ανέφερε: "Το ίδρυμά μας σας παρακινεί να προσφέρετε απλόχερα την αγάπη σας σε ένα παιδί που την έχει ανάγκη". Πρώτη φορά, μετά από καιρό, ένιωσε κάτι να τον αγγίζει, να τον ευαισθητοποιεί. "Υιοθετήστε ένα παιδί...", σκέφτηκε και τα ματόκλαδά του έκλεισαν βαριά οδηγώντας τον στον κόσμο των ονείρων. Όταν ξύπνησε, η ώρα είχε ήδη πάει αργά το απόγευμα. Σηκώθηκε αναστατωμένος, άρπαξε το φυλλάδιο από το πάτωμα όπου είχε πέσει και κατέβηκε δρασκελώντας τις σκάλες. Βλέποντάς τον ο θυρωρός τινάχτηκε ξαφνιασμένος. Βγήκε στον δρόμο και σταμάτησε ένα ταξί που κινούνταν προς το μέρος του. Μόλις μπήκε στο όχημα, έδωσε το απόκομμα με τη διεύθυνση στον οδηγό. - "Όσο πιο γρήγορα μπορείτε, παρακαλώ!", είπε ξέπνοος. Η διαδρομή τού φάνηκε ατελείωτη. Τον βασάνιζαν τόσες σκέψεις, τόσα διλήμματα. Όμως για ένα ήταν σίγουρος, ότι πρώτη φορά βάδιζε στον σωστό δρόμο. Μόλις έφτασε στον προορισμό του, έδωσε ένα γενναιόδωρο φιλοδώρημα στον οδηγό και έκλεισε την πόρτα του αυτοκινήτου. - "Να σας περιμένω;" τον ρώτησε εκείνος από το ανοιχτό παράθυρο. Όμως ο Άνθρωπος, παρασυρμένος από τη βαθιά επιθυμία να ανατρέψει τα δεδομένα στη ζωή του, δεν του αποκρίθηκε. Ανέβηκε αποφασιστικά τα σκαλοπάτια και στάθηκε στο κατώφλι του ιδρύματος "Σωτηρία - Ελπίδα". Χτύπησε την πόρτα γεμάτος προσ- 10

11 δοκία και ελπίδα. Όταν άνοιξε, εμφανίστηκε μια ψηλή, επιβλητική γυναίκα. Το μόνο που πρόδιδε την ευαισθησία της ήταν το καλοσυνάτο, λαμπερό χαμόγελό της. - "Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;", τον ρώτησε με ευγένεια. - "Διάβασα το φυλλάδιό σας και αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα να μιλήσω με τον υπεύθυνο", απάντησε εκείνος με την ανυπομονησία χαραγμένη στο βλέμμα του. - "Ήρθατε πάνω στην ώρα. Το επισκεπτήριο λήγει σε λίγη ώρα, περάστε". Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και φάνηκε το εσωτερικό του καλοδιατηρημένου μεσαιωνικού κτιρίου. - "Περάστε στη δεύτερη πόρτα αριστερά, η υπεύθυνη δε θα αργήσει", του είπε, καθώς χανόταν στο βάθος του διαδρόμου. Με την είσοδό του στο γραφείο κάθισε ανακουφισμένος σε μια από τις δύο καρέκλες που είχαν τοποθετήσει για την υποδοχή των επισκεπτών. Έτσι όπως περιεργαζόταν τον γεμάτο πίνακες χώρο, τον κυρίευσε η αγωνία. Η αναμονή δεν είχε τέρμα και η επιβλητική διακόσμηση του χώρου είχε αρχίσει να τον κουράζει. Ξαφνικά, εισήλθε στο δωμάτιο η υπεύθυνη. Μια καλοκάγαθη, κοντή, λεπτή γυναίκα με ρυτιδιασμένο πρόσωπο. Καθώς έσκυψε για να καθίσει στην καρέκλα του γραφείου, τον κοίταξε περιεργαστικά. - "Τι μπορώ να κάνω για εσάς;" τον ρώτησε χαμογελώντας η ηλικιωμένη γυναίκα. - "Θέλω να υιοθετήσω ένα παιδί", απάντησε ο Άνθρωπος με σταθερή, σίγουρη φωνή που απέπνεε θαλπωρή και αγάπη. Για πρώτη φορά, μετά από καιρό, κατάφερε να απαλλαγεί από τα φαντάσματα του παρελθόντος, από τα ανθρώπινα πάθη που τον στοίχειωναν. Ναι, ήταν πια έτοιμος να ολοκληρώσει το μέλλον που του στέρησε η μοίρα, να χαρίσει την αγάπη που μέχρι τώρα αρνιόταν πως υπήρχε μέσα του. 11 Η ποίηση του μήνα Παρασκευή 3 Απριλίου 2015: Πασχαλιάτικοι Ύμνοι γ γυμνασίου Δος μοι τούτον τον ξένον Τον ήλιο που έκρυψε τις ίδιες του τις ακτίνες και το καταπέτασμα του ναού που διερράγη, λόγω του θανάτου του Σωτήρος, ο Ιωσήφ όταν (τα) είδε, προσήλθε στον Πιλάτο και θερμά ικετεύει λέγοντας: Δώσε μου τούτο τον ξένο, που από βρέφος σαν ξένος φιλοξενήθηκε στον κόσμο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι ομόφυλοι από μίσος τον θανατώνουν σαν ξένο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που παραξενεύομαι να βλέπω του θανάτου το (παρά)ξενο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που ήξερε να φιλοξενεί τους πτωχούς και τους ξένους. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι Εβραίοι από φθόνο τον αποξένωσαν από τον κόσμο. Δώσε μου τούτο τον ξένο, για να κρύψω σε τάφο, που σαν ξένος δεν είχε πού να γείρει το κεφάλι. Δώσε μου τούτο τον ξένο, που βλέποντάς τον νεκρό η Μητέρα φώναζε: Ω, Υιέ μου και Θεέ μου, αν και στα σπλάχνα πληγώνομαι και στην καρδιά σπαράζω που σε βλέπω νεκρό, αλλά αναθαρρώντας από την ανάστασή σου, δοξάζω. Και με τούτα τα λόγια ικετεύοντας τον Πιλάτο ο άρχοντας λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα, που και με φόβο το τύλιξε σε σεντόνι και σε σμύρνα και το έβαλε σε τάφο, αυτόν που παρέχει σε όλους ζωή αιώνια και το μεγάλο έλεος.

12 12 Εκτός διδακτέας ύλης Διδασκαλία λογοτεχνικού βιβλίου «Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού» του Ισίδωρου Ζουργού στη β γυμνασίου Φέτος το βιβλίο που διαβάσαμε στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας -στο πλαίσιο της διδασκαλίας ολόκληρου λογοτεχνικού έργου στην τάξη- μας χάρισε πολλά «δώρα», που ως ένα βαθμό φαίνονται στα κείμενα των παιδιών. Για τις συγκινήσεις, τις συζητήσεις, τις μαγικές στιγμές που ζήσαμε με το βιβλίο «Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού» ανά χείρας, ευχαριστώ προσωπικά τον κ. Ισίδωρο Ζουργό αλλά και τους μαθητές της β γυμνασίου, με τους οποίους μοιραστήκαμε αυτή την εμπειρία. Πιστεύω πως με τον τρόπο τους έκαναν το μάθημα πλουσιότερο, οι ίδιοι έγιναν ακόμα καλύτεροι αναγνώστες, ακροατές, συζητητές κι ελπίζω να θέλουν να συνεχίσουν και σε άλλα παρόμοια ταξίδια. Η τελευταία εργασία που τους ζητήθηκε ήταν: «Αν στέλνατε ένα γράμμα στον συγγραφέα του μυθιστορήματος, τι θα του γράφατε;» Ακολουθούν αποσπάσματα από τα γράμματα όσων μαθητών θέλησαν να του γράψουν λίγα λόγια. Ελευθερία Ιατράκη Αγαπητέ κ. Ζουργέ, Είμαι μαθήτρια της β γυμνασίου στο Εκπαιδευτήριο «Το Παγκρήτιον». Διάβασα με την τάξη μου ένα μυθιστόρημα που γράψατε εσείς. Λέγεται «Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού». Μου άρεσε πολύ, κάτι που δεν περίμενα. Κι αυτό γιατί η προτίμησή μου σε βιβλία είναι διαφορετική, αλλά αυτό με άγγιξε. Κάθε φορά που τελείωνε το κεφάλαιο που διαβάζαμε στην τάξη, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν τι θα γίνει στη συνέχεια. Ένιωθα χαρούμενη, όταν τα παιδιά ήταν χαρούμενα, ένιωθα λυπημένη, όταν κάτι κακό συνέβαινε στα παιδιά. Δεν σας γνώριζα ως συγγραφέα, αλλά τώρα που σας έμαθα θα διαβάσω κι άλλα βιβλία δικά σας. Μαριλίζα Κούρου Ένιωσα πως βρισκόμουν κι εγώ μαζί με τα παιδιά και πως ήμουν μέλος της παρέας τους. Όμως ήταν απλώς ένα καλοκαίρι και τα καλοκαίρια κάποια στιγμή τελειώνουν Έτσι τέλειωσε και το βιβλίο, λίγο απότομα ίσως, αλλά μου άφησε τις εντυπώσεις από τις εμπειρίες των παιδιών. Θα ήθελα να συνεχίζεται, για να μάθω τη ζωή αυτών των παιδιών, όμως εσείς είστε ο συγγραφέας και εσείς ξέρετε πού τελειώνει. Κι όμως αυτή είναι η μαγεία της λογοτεχνίας, να μη θέλεις να τελειώσει το βιβλίο που διαβάζεις, κι εσείς το καταφέρατε στον μέγιστο βαθμό. Γαρυφαλιά Καραπιδάκη Σε πάει κυριολεκτικά σε έναν άλλο κόσμο, όπου τα παιδιά έβγαιναν έξω στον δρόμο και έπαιζαν, αντί να κάθονται όλη μέρα μέσα στα σπίτια τους, όπως σήμερα. Κάθε κεφάλαιο ήταν «ψαγμένο», χαρούμενο ή συγκινητικό όποτε χρειαζόταν. Μου άρεσε πάρα πολύ το βιβλίο σας. Το μόνο που ίσως μου χάλασε λιγάκι την εικόνα ήταν το απότομο τέλος του. Ένα δεύτερο μέρος του βιβλίου «Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού» (2) δεν θα με χάλαγε. Αντώνης Μελισσάς Αυτό το βιβλίο σε μεταφέρει πραγματικά πίσω σε εκείνο το καλοκαίρι του 74. Όλοι στην τάξη μας πιστεύαμε πως οι χαρακτήρες είναι αληθινοί και δεν θέλουμε να βάλουμε στο μυαλό μας πως ήταν απλά ένα μυθιστόρημα κι όχι κάτι πραγματικό. Αυτό έγινε λόγω της άψογης περιγραφής που έχετε κάνει σε όλα τα γεγονότα στο βιβλίο σας. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν οι ήρωες υπάρχουν κάπου ή είναι δημιούργημα της φαντασίας σας. Επίσης, αν υπάρχει και πού βρίσκεται αυτό το χωριό όπου διαδραματίζονται όλα. Με αγάπη Ανδρέας Λυδάκης Η αλήθεια είναι πως, επειδή εγώ δεν προτιμώ και τόσο τα μυθιστορήματα, στην αρχή που μας το είπε η κ. Ιατράκη, δεν ενθουσιάστηκα. Στη συνέχεια, αφότου ξεκινήσαμε το βιβλίο, είδα ότι το πράγμα άλλαζε. Η

13 13 αλήθεια είναι πως μέσα μας -στην ψυχή και στο μυαλό μας- ήμασταν κι εμείς στην παρέα των παιδιών. Μας χαρίσατε όλα τα συναισθήματα λύπη, χαρά, θυμό, συγκίνηση, φόβο, όλα μαζί ταυτόχρονα ή και καθένα ξεχωριστά. Αν ποτέ διαβάσετε το γράμμα μου, το μόνο που θέλω να σας πω είναι ένα μεγάλο «ευχαριστώ», για όλα αυτά που μας χαρίσατε και μας κάνατε να νιώσουμε, και συγχαρητήρια. Με αγάπη Ευαγγελία Ρωμάνου Κυρίως μου άρεσαν οι περιγραφές σας, οι οποίες ήταν τόσο ρεαλιστικές. Επίσης, ξεχώρισα το στοιχείο της παρομοίωσης, μέσα στη γραφή σας, που ήταν εξίσου σημαντικό. Τέλος, θα ήθελα να σας παροτρύνω να γράψετε περισσότερα βιβλία παρόμοιου ύφους και περιεχομένου. Με σεβασμό Αντώνης Καπαρουνάκης Ομολογώ πως μου άρεσε πολύ. Μου άρεσε ο τρόπος που περιγράφετε τα τοπία και ένιωθα σαν να τα βλέπω μπροστά μου, σαν να ξέφευγα λίγο από την πραγματικότητα και να βρίσκομαι μέσα στο βιβλίο. Όσο πιο πολύ διαβάζαμε και φτάναμε κοντά στο τέλος, τόσο πιο πολύ δεν ήθελα να τελειώσει. Το τέλος με ξάφνιασε λίγο, καθώς το περίμενα διαφορετικό, μου φάνηκε λίγο απότομο. Θεωρώ, όμως, ότι είστε ένας εξαιρετικός συγγραφέας και θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα βιβλία σας. Αγγελίνα Μερκουλίδη Όταν μας ενημέρωσε η καθηγήτριά μας γι αυτό, δεν αντέδρασα θετικά. Το θεώρησα βαρετό. Όμως, όταν ξεκίνησα να διαβάζω το μυθιστόρημά σας, απορροφήθηκα κι ένιωσα σαν να είμαι παιδί εκείνης της παρέας, εκείνου του καλοκαιριού. Σαν να άνοιξα μια πόρτα, ανέβηκα σε μια «μηχανή του χρόνου» και πήγα σε εκείνη την ταραγμένη εποχή. Γεύτηκα τα ωραία φαγητά του χωριού, μύρισα τα λουλούδια και το χώμα, παίζοντας με εκείνη τη ζωηρή παρέα (έχω αποφασίσει ότι θα είμαι με την ομάδα του Τάκου), άκουσα τα εμβατήρια κι ένιωσα τον φόβο του πολέμου. Είχα ακούσει μισόλογα γι αυτή την εποχή από τους γονείς και τους παππούδες μου. Διαβάζοντας και κάνοντας εργασίες, ταξίδεψα και γέμισα εμπειρίες την ψυχή μου. Όταν έφτασα στο τελευταίο κεφάλαιο, δεν το πίστευα!!! Ήταν το τέλος αρκετά απότομο! Δεν ξέρω Περίμενα κάτι άλλο;;; Κάτι ακόμα;;; Τι να πω;;; Ευχαριστώ, πάντως, για τη συντροφιά και τις γνώσεις που μου προσφέρατε. Με εκτίμηση Θανάσης Ζιώγας Αν είχα την ευκαιρία να γράψω ένα γράμμα στον συγγραφέα του μυθιστορήματος «Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού» Ισίδωρο Ζουργό, θα ήθελα να τον συγχαρώ για το πολύ ωραίο βιβλίο που έγραψε. Η ιστορία του βιβλίου σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή, όταν οι συνθήκες ζωής και οι συνήθειες ήταν τελείως διαφορετικές. Ο συγγραφέας κατάφερε να περιγράψει εικόνες της εποχής τόσο καλά, που με ταξίδεψε και με έκανε να θέλω να γυρίσω πίσω τον χρόνο, για να ζήσω κι εγώ όπως έζησαν οι ήρωες του βιβλίου. Να παίξω παιχνίδια με τα παιδιά, να ανησυχήσω με τις ανησυχίες τους, να λυπηθώ με τις λύπες τους και να φοβηθώ με τους φόβους τους. Επίσης, μ άρεσε που δεν έλειπε απ το βιβλίο το χιουμοριστικό αλλά και το συγκινητικό στοιχείο. Τέλος, θα ζητούσα από τον συγγραφέα να γράψει κι άλλα βιβλία τέτοιου είδους, που εγώ και πολλά άλλα παιδιά θα διαβάζαμε με μεγάλη ευχαρίστηση. Χριστίνα Κληρονόμου Ισίδωρος Ζουργός Ο Ισίδωρος Ζουργός είναι Έλληνας συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Σπούδασε Παιδαγωγικά και υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος. Έχει δυο παιδιά και σήμερα εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορα περιοδικά, δημοσιεύοντας ποίηση και πεζογραφία, καθώς και βιβλιογραφικά κριτικά σημειώματα. Έχει επίσης ασχοληθεί με θέματα διδασκαλίας της λογοτεχνίας στο δημοτικό σχολείο και ιστορίας της εκπαίδευσης.

14 Το 1996 συμμετείχε στη συλλογική έκδοση κειμένων για την εκπαίδευση, με τον τίτλο «Αναπνέοντας κιμωλία - γραφές εκπαιδευτικών», από τις εκδόσεις Σαββάλα. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: «Φράουστ» (Λιβάνης, 1995/Πατάκης, 2010), «Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού» (Πατάκης, 2000/2007), «Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού» (Πατάκης, 2002/2010), «Στη σκιά της πεταλούδας» (Πατάκης, 2005), «Η αηδονόπιτα» (Πατάκης, 2008), «Ανεμώλια» (Πατάκης, Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ). Πρόσφατα (2014), από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφόρησε το «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο». 14 ΥΓ. Όσο ετοιμαζόταν το παρόν τεύχος του «Μέρες Σχολείου», ο κ. Ζουργός έλαβε ηλεκτρονικά τις επιστολές των μαθητών της β γυμνασίου και έσπευσε να επικοινωνήσει μαζί μας τηλεφωνικά, προκειμένου να στείλει το δικό του μήνυμα στα παιδιά. Καταρχάς σχολίασε πολύ θετικά τα κείμενά τους και επεσήμανε τη διάθεσή τους, όπως τη διέκρινε μέσα σ αυτά. Συζητήσαμε αρκετά για τη διδασκαλία του συγκεκριμένου μυθιστορήματος -καθώς και για τα άλλα βιβλία του- και ζήτησε να μεταφέρω στους μαθητές μια-δυο απαντήσεις του σε ερωτήσεις που είχαν τεθεί στα γράμματά τους, τις ευχές του για καλή επιτυχία στις εξετάσεις, τους χαιρετισμούς του αλλά και την επιθυμία του να τους γνωρίσει, κάποια στιγμή, από κοντά. Ευχήθηκε να μπορέσει να έρθει στο Ηράκλειο, αυτόν ή τον επόμενο χρόνο, ίσως με την ευκαιρία της παρουσίασης του τελευταίου βιβλίου του «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο». Τον ευχαριστούμε ξανά για όλα! «Τρελαντώνης» της Π.Σ. Δέλτα Οι μαθητές της α γυμνασίου γράφουν για τον Τρελαντώνη της Π.Σ. Δέλτα, το λογοτεχνικό βιβλίο που διδάχτηκαν ολόκληρο φέτος στο μάθημα της λογοτεχνίας. Το βιβλίο αυτό ήταν πολύ κατάλληλο για την ηλικία μας. Η ανάγνωσή του στην τάξη μάς καθήλωνε και μου άρεσε πάρα πολύ, όταν σταματούσαμε την ανάγνωση σε κάποια σημεία, γιατί ανυπομονούσαμε να ξαναέρθει η ώρα που θα συνεχίζαμε. Μας περιγράφει όμορφες στιγμές, ευτυχισμένα χρόνια και όμορφα συναισθήματα και μας δίνει συμβουλές και για τη δικιά μας ζωή. Αντρέας Μου άρεσε πολύ το ότι το βιβλίο αναφερόταν στην παλιά εποχή και υπήρχαν κάποιες σκηνές που ήταν αστείες. Ήταν ένα βιβλίο που δεν το είχα ξαναδιαβάσει και το βρήκα πολύ ωραίο. Σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω. Ευαγγελία Το βιβλίο περιέχει πολλά παιχνίδια, σκανταλιές, συγκινήσεις και τιμωρίες. Πολλές σκηνές έχουν αστεία πλοκή και σε κάνουν να νιώθεις παρών σε αυτές τις σκηνές. Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο και θα το ξαναδιαβάσω. Ανέστης

15 Ο «Τρελαντώνης» ήταν ένα βιβλίο με ενδιαφέρον και περιπέτεια. Εμένα μου αρέσουν αυτού του είδους τα βιβλία. Κάναμε κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο και θα μου άρεσε όλη τη χρονιά να γινόταν έτσι το μάθημα. Μαρία-Ειρήνη Αυτό που μου άρεσε στον «Τρελαντώνη» ήταν οι σκανταλιές και οι ζημιές που έκανε. Το βιβλίο το διαβάζαμε ενάμιση μήνα και ήταν πολύ διασκεδαστικό. Ελένη Ο «Τρελαντώνης» της Πηνελόπης Δέλτα είναι ένα ευχάριστο και ανάλαφρο αλλά ταυτόχρονα βιβλίο με ουσία, που μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Θαυμάζω την Πηνελόπη Δέλτα που κατάφερε να γράψει ένα βιβλίο που παρουσιάζει τα γεγονότα με την οπτική των παιδιών, τη λογική τους και τα δικά τους συναισθήματα. Αναδεικνύει την ομορφιά και την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας, σε αντίθεση με τον στερεοτυπικό κόσμο των μεγάλων. Η γνώμη μου είναι ότι «γεμίσαμε» τις μαθησιακές ώρες της Λογοτεχνίας με ένα υπέροχο βιβλίο. Μαρκέλλα Ήταν ωραίο που βλέπαμε μια ιστορία με αληθινά παιδιά, που παίζουν και χαίρονται το καλοκαίρι τους. Το βιβλίο αυτό αξίζει τον κόπο να το διαβάσεις. Μίλτος Η ιδέα να διαβάσουμε ένα λογοτεχνικό βιβλίο ολόκληρο μου άρεσε πολύ. Χάρηκα ιδιαίτερα, όταν η κυρία μάς ανακοίνωσε ότι θα διαβάζαμε τον «Τρελαντώνη» της Πηνελόπης Δέλτα. Το βιβλίο ήταν πολύ διασκεδαστικό και ενδιαφέρον. Ελπίζω κάθε χρόνο να μας δίνεται η ευκαιρία να διαβάζουμε τόσο ωραία βιβλία. 15 Έλενα Μου άρεσε πολύ ο «Τρελαντώνης», γιατί μιλούσε για την ξεγνοιασιά και την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας. Συνήθως εγώ δε διάβαζα πολλά λογοτεχνικά βιβλία, αλλά μετά από αυτό το βιβλίο ήθελα να διαβάσω κι άλλα, γιατί ήταν μια ξεκούραστη δραστηριότητα και περνούσαμε πολύ ωραία. Ειρήνη Χ. Όσο διαβάζαμε το βιβλίο αυτό, η λογοτεχνία έγινε το αγαπημένο μου μάθημα. Κι αυτό γιατί προτιμώ να διαβάζουμε ένα ολόκληρο βιβλίο παρά αποσπάσματα από διάφορα βιβλία. Το βιβλίο «Τρελαντώνης» και γενικά τα βιβλία της Π.Σ. Δέλτα είναι διασκεδαστικά, οικεία και βγαλμένα από τη ζωή. Η αρχή του βιβλίου ήταν, πιστεύω, περισσότερο διασκεδαστική και κωμική, ενώ η μέση είχε περισσότερη περιπέτεια και αγωνία. Το τέλος του βιβλίου ήταν πολύ συγκινητικό, αφού ο Αντώνης θα πήγαινε στο σχολείο. Ευάγγελος Πιστεύω ότι είναι καλό στην τάξη να διαβάζουμε τέτοια βιβλία καμιά φορά, γιατί πολλά παιδιά δε διαβάζουν τέτοιου είδους βιβλία. Εμένα δε μου άρεσε το βιβλίο, γιατί δε μου αρέσουν τα παιδικά, αλλά ήταν πολύ ωραία στην τάξη που διαβάζαμε όλοι μαζί ειδικά τα φύλλα εργασίας πιστεύω ότι μας βοήθησαν πολύ όλους μας. Μακάρι να το ξανακάνουμε! Μαίρη Ο «Τρελαντώνης» σαν ιστορία μου άρεσε πάρα πολύ. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο τρόπος που ήταν γραμμένο το βιβλίο και η αγάπη και η αδελφοσύνη μεταξύ των παιδιών, παρ όλες τις φασαρίες και τους καβγάδες. Όσο διαρκούσε η ανάγνωση, ένιωθα όπως ένιωθαν τα παιδιά, ζούσα την ιστορία. Μαρία Το βιβλίο ήταν πολύ ωραίο και μου άρεσε η ιδέα της κυρίας Κληρονόμου, γιατί μου αρέσουν τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα. Όσον καιρό διαβάζαμε τον«τρελαντώνη»είχα αγωνία να δω τι γίνεται στα επόμενα κεφάλαια. Χάρης

16 16 Το βιβλίο «Τρελαντώνης» ήταν το κατάλληλο βιβλίο για μας. Το τελειώσαμε πολύ γρήγορα. Χριστίνα Ρ. Μου άρεσε πολύ αυτό το βιβλίο, γιατί, όπως λέει και η Άλκη Ζέη στο επίμετρό του: «Πρώτη φορά έβλεπα παιδιά σαν κι εμάς να παίζουν, να κάνουν αταξίες». Επίσης, διαβάζοντας πρόσφατα το βιογραφικό του Αντώνη Μπενάκη, διαπίστωσα ότι ακόμα και σε μεγάλη ηλικία ο Τρελαντώνης κράτησε αυτά τα χαρακτηριστικά των παιδικών του χρόνων. Κωνσταντίνος Μου άρεσε πολύ το βιβλίο. Είχε περιπέτεια με τις σκανταλιές του Αντώνη, είχε γέλιο, ήταν κοντά σε εμάς, τα παιδιά, ήταν τρυφερό. Νομίζω πως διαλέξαμε το καταλληλότερο βιβλίο, για να διαβάσουμε ως πρώτο ολόκληρο λογοτεχνικό βιβλίο στο γυμνάσιο. Μάρω Μέσα από το βιβλίο αυτό γνώρισα παλιές εποχές, όταν τα παιδιά δε φοβούνταν να βγαίνουν στους δρόμους για να παίζουν, κάτι που δε γίνεται πια στις μέρες μας. Κάθε φορά ανυπομονούσα να έρθει η ώρα της Λογοτεχνίας, για να μάθω ποια θα είναι η επόμενη σκανταλιά του Αντώνη. Ελπίζω και του χρόνου να διαβάσουμε ένα τόσο διασκεδαστικό και ωραίο βιβλίο. Άννα-Ραφαέλα Ο «Τρελαντώνης»: Ένα βιβλίο τόσο γλυκό και ζωντανό, που μας επηρεάζει θετικά και μας βοηθάει να σκεφτούμε τη χαρά, το παιχνίδι, την ευχαρίστηση, το γέλιο αλλά και την εποχή που ζούσαν εκείνα τα παιδιά. Όμως κάτι που με βάζει σε σκέψεις είναι το τέλος της Πηνελόπης Δέλτα, μιας γυναίκας η οποία, πιστεύω, είχε να δώσει τόσα πολλά ακόμα σε αυτόν τον κόσμο. Τόσα ακόμα να γράψει και να αφήσει σε εμάς, ως αφορμή για σκέψη και προβληματισμό. Μάριος Ο «Τρελαντώνης» μού άρεσε, γιατί μιλούσε για την παιδική ηλικία της Πηνελόπης και των αδερφιών της. Είναι ένα βιβλίο το οποίο σε ταξιδεύει σε εκείνα τα τόσο όμορφα χρόνια, τότε που κυριαρχούσε η ξεγνοιασιά και το παιχνίδι. Πιστεύω πως αυτό το βιβλίο το αγαπούν όλοι, παιδιά και μεγάλοι. Νεφέλη Ο «Τρελαντώνης» μάς βοήθησε να καταλάβουμε τη ζωή των παιδιών στις παλιότερες εποχές. Οι ώρες της Λογοτεχνίας περνούσαν ευχάριστα. Χάρηκα που διαβάσαμε ένα βιβλίο σαν κι αυτό, διότι καιρό τώρα έψαχνα ένα με τέτοιο θέμα. Είναι ένα βιβλίο με σκηνές διασκέδασης, λύπης και χαράς, που πρέπει να το διαβάσουν όλα τα παιδιά της ηλικίας μας. Μας βοήθησε να μάθουμε καινούργιες λέξεις και να γελάσουμε με την καρδιά μας. Χριστίνα Κ. Μπορεί εγώ να μη διαβάζω τέτοιου είδους βιβλία, όμως με αυτό εντυπωσιάστηκα και δε βαρέθηκα καθόλου, όσο το διαβάζαμε μέσα στην τάξη. Όμως, ενώ η υπόθεση ήταν ωραία, το τέλος θα το περίμενα διαφορετικό. Αυτό ήταν το μόνο που δε μου άρεσε στο βιβλίο. Χριστίνα Σ. Η εποχή τότε ήταν αρκετά διαφορετική από τη σημερινή κι έτσι εντυπωσιαστήκαμε. Μαριεύα Το βιβλίο αυτό διαβάζεται ευχάριστα και εύκολα. Όλοι στην τάξη πάντα θέλαμε να δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ και θα ήθελα να το ξαναδιαβάσω. Επίσης, μου άρεσε το γεγονός ότι η ιστορία είχε συμβεί στ αλήθεια και ότι τα παιδιά έπαιζαν όλη την ώρα και το διασκέδαζαν. Ο «Τρελαντώνης» ήταν καλή επιλογή για διάβασμα στην τάξη. Ζένια Το βιβλίο περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια την παιδική ηλικία των ηρώων, γεμάτη με παιχνίδι, σκανταλιές και ανεμελιά. Θα ήθελα πολύ να ξαναδιαβάσουμε ένα τέτοιο βιβλίο μέσα στην τάξη. Τζωρτζίνα Αυτό που μου άρεσε στο βιβλίο ήταν πως κάποιες φορές φανταζόμουνα πως ήμουν η Πουλουδιά. Αυτό γινόταν γιατί οι ήρωες του βιβλίου είναι παιδιά σαν κι εμάς. Σιμώνα

17 Ο«Τρελαντώνης» ήταν εξαιρετικό βιβλίο. Όλοι ήμασταν συγκεντρωμένοι, υπήρχε απόλυτη ησυχία στην τάξη και τα χελιδόνια κελαηδούσαν έξω από τα παράθυρά μας. Ήταν μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα και ταίριαζε με το βιβλίο και με τα γεγονότα που διαδραματίζονταν μέσα σε αυτό. Αλεξάνδρα Ο «Τρελαντώνης» μού άρεσε πολύ. Τα παιχνίδια, οι περιπέτειες, οι συνομιλίες των παιδιών και, γενικά, τα γεγονότα που συνέβησαν είχαν πολλή πλάκα. Οι σκανταλιές του Αντώνη όμως μου άρεσαν ιδιαίτερα. Μερικές φορές τον λυπόμουνα με όλα αυτά τα ατυχήματα που πάθαινε. Επίσης, μου άρεσαν τα παιχνίδια που είχαν κάνει με τα ξαδέρφια τους. Ελπίζω να διαβάσω κι άλλα βιβλία σαν κι αυτό, γιατί μου κινούν το ενδιαφέρον και η ώρα με αυτά περνάει πολύ γρήγορα. 17 Ειρήνη Κ. Μάιος Μια συναρπαστική ημέρα πολιτισμού στο Εκπαιδευτήριο «Το Παγκρήτιον» Στο Εκπαιδευτήριο «Το Παγκρήτιον», τη λήξη των μαθημάτων της σχολικής χρονιάς σφράγισε, με εντυπωσιακό τρόπο, η ημέρα των πολιτιστικών εκδηλώσεων. Την Τετάρτη 13 Μαΐου, οι μαθητές του Γυμνασίου, της Α και της Β Λυκείου, παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον ποικίλες εκδηλώσεις, που διήρκεσαν από το πρωί ως το μεσημεριανό σχόλασμα. Εμπνευστές και δημιουργοί είναι οι ίδιοι οι μαθητές, με την καθοδήγηση των καθηγητών τους, είτε μέσα στους Κύκλους Ενδιαφερόντων -που λειτουργούν όλο τον χρόνο στο Γυμνάσιο- είτε με την τάξη τους ή ακόμα και σε ολιγομελείς ομάδες, στο πλαίσιο ερευνητικών εργασιών. Το πρόγραμμα άρχισε με μια σύντομη ανασκόπηση της σχολικής χρονιάς από τους προέδρους των δεκαπενταμελών συμβουλίων του Γυμνασίου και του Λυκείου. Ακολούθησαν οι μαθητές της Β Λυκείου, οι οποίοι στην παρουσίασή τους με τίτλο «Βάζοντας τη ρητορική στη ζωή μας», έκαναν επίδειξη ασκήσεων της ρητορικής τέχνης, στον αυθόρμητο λόγο, στις αντιμαχίες, στον προτρεπτικό λόγο κ.ά. Φάνηκε πραγματικά πως η διδασκαλία της ρητορικής φέτος από την κ. Γιολάντα Γιέτη και τον κ. Μύρωνα Γιαννακάκη είχε εξαιρετικά αποτελέσματα. Στη συνέχεια, οι μαθητές της Α Λυκείου προέβαλαν μια ταινία μικρού μήκους στην οποία αποκλειστικοί συντελεστές, από τη σύλληψη του σεναρίου ως την υλοποίησή της, ήταν οι ίδιοι με την καθηγήτριά τους κ. Ντίνα Παππά. Ο τίτλος «Ζωγραφίζοντας τις επιλογές μας» μαρτυρά την ευαίσθητη ματιά τους στο θέμα του σχολικού εκφοβισμού, που πραγματευόταν το πολύ προσεγμένο έργο τους. Η Θεατρική Ομάδα του Γυμνασίου κατέπληξε με τη δραματοποίηση τριών διηγημάτων από το αλησμόνητο βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη «Ζητείται Ελπίς». Η έκφραση, ο λόγος, το ύφος και το θεατρικό ήθος των μαθητών χάρισαν μοναδικές στιγμές συγκίνησης, αισθητικής απόλαυσης και λυτρωτικής χαράς στους θεατές. Την προσαρμογή των κειμένων, την απέριττη αλλά τόσο υποβλητική σκηνοθεσία και την καθοδήγηση των μαθητών ανέλαβαν οι υπεύθυνοι της θεατρικής ομάδας κ. Αντώνης Νεονάκης και κ. Δέσποινα Ασκιανάκη. Η Ομάδα Κινηματογράφου, υπεύθυνος της οποίας είναι ο κ. Μιχάλης Κυπριωτάκης, επέλεξε να δώσει δείγματα της φετινής δουλειάς της με έναν έξυπνο και πρωτότυπο τρόπο. Οι μαθητές δημιούργησαν ένα βίντεο, με τον εύγλωττο τίτλο «Πρωταγωνιστές είμαστε εμείς», στο οποίο «πρωταγωνιστούσαν» οι ίδιοι, παρουσιάζοντας τις ταινίες που παρακολούθησαν, την κριτική τους και τα θεματικά πόστερ που έφτιαξαν. O πυκνός γλαφυρός λόγος τους και τα δροσερά τους πρόσωπα μάς προσέφεραν ευχαρίστηση και συγχρόνως ενημέρωση.

18 Ακολούθως έγινε η βράβευση των διακριθέντων μαθητών στον εσωτερικό διαγωνισμό ορθογραφίας του γυμνασίου, και τη σκυτάλη πήρε η Ομάδα Μουσικής, τα μέλη της οποίας έπαιξαν και τραγούδησαν με εκφραστικότητα τραγούδια της Κάτω Ιταλίας. Η συναυλία τους με τίτλο «Μεγάλη Ελλάδα», υπό την καθοδήγηση του πολυπράγμονα κ. Λεωνίδα Πεπονάκη, διανθίστηκε με ανάγνωση κειμένων που περιείχαν στοιχεία ιστορίας και γεωγραφίας, και έδειχναν την ιστορική, γλωσσική και πολιτισμική συγγένεια των Γκρεκάνων της Κάτω Ιταλίας με τους Έλληνες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μαθητικό κοινό είχε η συνθετική εργασία που εκπόνησαν και παρουσίασαν τρεις μαθητές της β γυμνασίου για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, στο πλαίσιο του μαθήματος της Πληροφορικής, το οποίο διδάσκει ο κ. Γιάννης Κοπιδάκης. Επίσης, οι τελειόφοιτοι της γ γυμνασίου προκάλεσαν ενθουσιασμό και συγκίνηση, τόσο με το σύντομο χιουμοριστικό βίντεο για τους καθηγητές τους όσο και με την αναδρομή που έκαναν στα γυμνασιακά τους χρόνια, προβάλλοντας φωτογραφίες. Έπειτα, ο λόγος δόθηκε στα παιδιά της Ομάδας Περιβάλλοντος, για να δείξουν τις δράσεις που ανέπτυξαν στη διάρκεια της χρονιάς, πραγματικά εντυπωσιακές για τον πλούτο και την ποικιλία τους, αφού, με την πολύτιμη βοήθεια των καθηγητών τους κ. Ειρήνης Παπαθανασίου και κ. Σήφη Κασσάκη, παρήγαγαν βιολογικά λαχανικά στον δικό τους λαχανόκηπο. Τις υπέροχες αυτές εκδηλώσεις διαδέχτηκε το πλουσιότατο κέρασμα, από σπιτικές λιχουδιές, της γ γυμνασίου προς όλους τους μαθητές και τους καθηγητές τους σχολείου. Το πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων έκλεισε με την καθιερωμένη πλέον συναυλία σύγχρονων τραγουδιών της Ομάδας Μουσικής, η οποία, με επικεφαλής τον κ. Λεωνίδα Πεπονάκη, όπως κάθε χρόνο, ξεσήκωσε κυριολεκτικά για χορό μικρούς και μεγάλους. Το πανηγυρικό τέλος, με τα ελληνικά και τα ξένα τραγούδια που ακούστηκαν από τις μελωδικές φωνές των παιδιών, πλημμύρισε την αίθουσα κέφι και ζωντάνια. Όλοι έμειναν ευχαριστημένοι από τη συναρπαστική αυτή μέρα στο «Παγκρήτιο». 18 Η ποίηση του μήνα Παρασκευή 8 Μαΐου 2015: Ήλιος ο πρώτος, Οδυσσέας Ελύτης Εισαγωγή Η θάλασσα, οι άνεμοι, τα βότσαλα, το νερό, τα στάχυα, τα δέντρα, ο ήλιος, οι μέλισσες, το μπλε, το κίτρινο, το λευκό, το διάφανο, τα παιδιά, τ αγόρια και τα κορίτσια. Η χαρά της ζωής, ο έρωτας, η φύση, το ελληνικό φως, ο «Ήλιος ο Πρώτος» του Οδυσσέα Ελύτη. β γυνασίου Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο Κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο Ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες Μπράτσο του πεύκου γλώσσα του ψαριού Αδερφάκι του σύννεφου! Κοντά σου είδες ν' ασπρίζει ένα βρεμένο βότσαλο Άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι Τα πιο γυμνά τοπία που γνώρισες Τα πιο χρωματιστά Βαθιά-βαθιά ο αστείος περίπατος του σπάρου Ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο Και πέρα-πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα. Είδες το κύμα των φυτών όπου έπαιρνεν η πάχνη Το πρωινό λουτρό της το φύλλο της φραγκοσυκιάς Το γεφυράκι στη στροφή του δρόμου Αλλά και τ' αγριοχαμόγελο Σε μεγάλους χτύπους δέντρων Σε μεγάλα λιοστάσια παντρειάς Εκεί που στάζουν από τα ζουμπούλια δάκρυα Εκεί που ανοίγει ο αχινός τους γρίφους του νερού Εκεί που τ' άστρα προμηνούν τη θύελλα. Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο Χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο Παντελονάκι αέρινο Στήθος του βράχου κρίνο του νερού Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!

19 19 Κοντά στον νου κι η... γλώσσα! Όπως υποσχεθήκαμε την προηγούμενη φορά, συνεχίζουμε σήμερα με το δεύτερο μέρος των λέξεων της κρητικής διαλέκτου, από το γράμμα ι και εξής. Αξίζει να σημειώσουμε ότι όλη η Κρήτη δεν χρησιμοποιεί την ίδια ακριβώς διάλεκτο. Υπάρχουν αρκετές διαφορές στη γλώσσα που μιλιέται, για παράδειγμα, στη δυτική Κρήτη από αυτήν της ανατολικής, τόσο στο λεξιλόγιο και τη γραμματική (καταλήξεις, ρηματική αύξηση, άρθρα κ.ά.), όσο και στην προφορά. Ακόμα από περιοχή σε περιοχή και από χωριό σε χωριό παρατηρεί κανείς διαφοροποιήσεις. Στον ενδεικτικό κατάλογο που παραθέτουμε εμείς, δεν κάνουμε διαχωρισμό των τοπικών ιδιωμάτων, απλώς καταγράψαμε λέξεις που, με κάποιο τρόπο, έφτασαν στα αυτιά μας. καβρός = κάβουρας καζαντίζω = κερδίζω, κάνω περιουσία καθαείς = καθένας καθαργά = κάθε βράδυ καθέκλα = καρέκλα κακοβολιά = δύσβατο μέρος κακομούντρουλος = ασκημομούρης κακοπάντιδος = δύστροπος, δύσκολος κακοποδίδω = έχω κακή εξέλιξη κακορίζικος = άτυχος κακόσειρος = από κακό σόι, αγενής κακοτερένιος = κακοφτιαγμένος, ελαττωματικός καλή χέρα = πρωτοχρονιάτικο δώρο καλιμέντο = όφελος καλιτσούνι = γλυκό μυζηθροπιτάκι καλλιά = καλύτερα καλόσειρος = από καλό σόι, οικογένεια καμνώ = κλείνω τα μάτια κανάκι (το)= χάδι, χάιδεμα κανίσκι = κοφίνι με τρόφιμα για δώρο γάμου καπλοσυκιά = φραγκοσυκιά καταλυώ = καταστρέφω κατέ(χ)ω = ξέρω, γνωρίζω κάτης = γάτης κατσιμάνταρα (τα) = διάφορα πράγματα, εργαλεία κατσιποδιά = αναποδιά, αρρώστεια κατσιφάρα = καταχνιά, ομίχλη κατσουκανιά = αταξία, απάτη κατσούλα, κατσούλι = γάτα, γατάκι καφάς = σβέρκος κάψα = ζέστη κειονά = εκείνο κοκοσάλι, κοκοσάλιο = χαλάζι κοντό (ερωτηματικό) = άραγε, μήπως κοπέλι = παιδί κουζουλός = τρελός κουλαντρίζω = έχω τον έλεγχο κουλούκι = σκυλάκι κουνενίζω = με παίρνει ο ύπνος όρθιο κούρκουτα (τα)= πράγματα σε αταξία κουτσουνάρα = υδρορροή κρούβομαι = πνίγομαι, ασφυκτιώ κρυγιότη (η) = το κρύο λιγώνομαι = λιποθυμώ λογιάζω = σκέφτομαι, βάνω στον νου μου μάνητα (η) = οργή, θυμός μανίζω = θυμώνω μαργώνω = παγώνω μελίτακας, μελιτάκι = μυρμήγκι-άκι μετόχι = μικρό χωριό, αγροτόσπιτο μικιός = μικρός μονιάζω = συγκεντρώνω μονοπαντώ = συγκεντρώνω σ ένα μέρος μπελί (είναι) = φανερό μπλάβος = μπλε μπλιό = πια, πλέον νέφαλο = σύννεφο ντα (μόριο) = μα, αφού, όμως, δηλαδή νταγιαντίζω = αντέχω, υπομένω ντακέρνω = αρχίζω ντεληκανής = νέος ντελόγο = αμέσως

20 20 ντουχιουντίζω = συλλογίζομαι, σκέφτομαι ντρέτος = ίσιος ξα (μου, σου κ.λπ.) = δική μου απόφαση ξαμώνω = σκοπεύω, σημαδεύω ξανοίγω = κοιτάζω, βλέπω ξεπαραλώ = ξηλώνω ξετελεύω = καταλήγω, φτάνω στο τέλος ξέτελο = έκβαση, αποτέλεσμα ξομπλιαστός = πλουμισμένος, στολισμένος ξωμένω = διανυκτερεύω όι = όχι οζό = ζώο όντε = όταν όξω = έξω, εκτός οφέτος = φέτος οφτός = ψητός οψάργας = χθες βράδυ οψές = χθες οψιγιάς = το μέρος όπου ξεραίνουν τα σταφύλια παντίδει = βολεύει, ταιριάζει, είναι μπορετό παντονιάρω = αφήνω, εγκαταλείπω παράουρος = ανάπηρος, απερίσκεπτος, χαζός παραστιά (η) = το τζάκι παρασύρα (η) = η σκούπα πεσκέσι = δώρο πηλά (τα) = λάσπες πλαντώ = πνίγομαι, ασφυκτιώ ποθές = πουθενά πορίζω = βγαίνω έξω πουσουνίζω = ψωνίζω, αγοράζω πράμα = τίποτε πρίχου, πριχού = προτού, πριν ρεγάλο = δώρο ρέγομαι = επιθυμώ, μ αρέσει ρίφι = κατσίκι ροζονάρω = κουβεντιάζω σάζω, σάχνω = φτιάχνω σαλεύ(γ)ω = περπατώ σαφί(επίρ.) = πάντα σβολώνομαι = τραυματίζομαι, χτυπώ σεβντάς = έρωτας σεΐρι = θέαμα, χάζι σιμώνω = πλησιάζω σκιάς = τουλάχιστον σκλώπα = κουκουβάγια σόπατο = επίπεδο, ίσιο σουσούμι = γνώρισμα, χαρακτηριστικό στελιώνω = συναρμολογώ κομμάτια, εξαρτήμτα στιβάνι = ανδρική μπότα συβάζομαι = πείθομαι συνορίζομαι = ανταγωνίζομαι, τσακώνομαι σύντεκνος = κουμπάρος που έχει βαφτίσει παιδί συντρέμω = βοηθώ συργουλεύω = καλοπιάνω, κολακεύω τάβλα = τραπέζι ταχινή = πρωινή ώρα τελάρο = αργαλειός τεφτέρι = σημειωματάριο, κατάλογος τζουγκρί = απόκρημνος βράχος τράφος = χαντάκι τραβάγια = φασαρία, θόρυβος, κίνηση τρατέρνω = κερνώ, φιλοδωρώ τρούλα = κορυφή τσακ(ου)μάκι = αναπτήρας τση, τσι =της, τις τσεμπέρι, τζεμπέρι = κεφαλομάντηλο τσιμογελώ = χαμογελώ, γελώ κρυφά τσίπα (η) = φιλότιμο τσουτσουρίζω = ψιθυρίζω, κρυφοκουβεντιάζω φανταξό = φάντασμα φιλιότσος = βαφτισιμιός φκεραίνω = αδειάζω κάτι φλέγα = φλέβα φλέμονας = πνευμόνι χάζι (το) = διασκέδαση από αστείο θέαμα χαΐνης = επαναστάτης, αντάρτης χαράκι = βράχος χούγια (τα) = συνήθειες, ιδιοτροπίες χοχλιός = σαλιγκάρι χώνω = κρύβω ψακί (το) = δηλητήριο ψακωμένος = κακός, ιδιότροπος άνθρωπος ψίκι (το) = η πομπή του γάμου ψιμυδευτός = στολισμένος, λεπτοδουλεμένος (ένα) ψιχάλι = λίγο ψιχανεμίζομαι = προαισθάνομαι, υποψιάζομαι ψόμα = ψέμα Καλό Καλοκαίρι σε όλους τους αναγνώστες!

21 21 Στους μαθητές μου και στους συναδέλφους-φίλους μου Ιούνιος Με αυτές τις "γυμνές" λέξεις, θα ήθελα φέτος στο αποχαιρετιστήριο σημείωμα του «Μέρες Σχολείου» όχι να εξοφλήσω ένα έτσι κι αλλιώς ανεξόφλητο χρέος, αλλά να μοιραστώ αυτή τη μικρή εξομολόγηση που πάντα θα νιώθω ότι σε κάποιους οφείλω. Έρχονται στιγμές που η αυλαία κλείνει και το έργο τελειώνει. Η παράσταση δεν θα ξαναπαιχτεί ποτέ. Μένουν μόνο τα σκηνικά, τακτοποιημένα ή όχι, στη γωνιά ενός δωματίου, κάμποσες φωτογραφίες, που, όσο και να θέλεις να τις φροντίσεις, ο χρόνος θα τις ξεθωριάσει, μερικά σημειώματα με λιγοστές λέξεις πάνω σε σελίδες από ημερολόγια, αποκόμματα εφημερίδων και ενίοτε χαρτοπετσέτες και η ανάμνηση. Δύσκολο πολλές φορές να γυρίσεις τη σελίδα, αλλά, ακόμα και αν το καταφέρεις, βάζεις ένα σελιδοδείχτη να προεξέχει από το πλάι ή από πάνω, για να είναι εύκολο, όποτε το χεις ανάγκη, να επιστρέφεις. Όταν κλείσουν τα φώτα και μείνεις με την α-λήθεια, ξαφνιάζεσαι που δεν βυθίστηκε ο τόπος σου ολωσδιόλου στο σκοτάδι. Συναντάς βλέμματα στυλωμένα πάνω σου που προσπαθούν να συγκρατήσουν το δάκρυ τους, τρεμάμενες φωνές που θέλουν κάτι να σου ψιθυρίσουν, βήματα που σε πλησιάζουν με ιερότητα, χαμόγελα που κλείνουν μέσα τους την Άνοιξη, και ας είναι η καρδιά τού Χειμώνα, χέρια που απλώνονται, για να σε σφίξουν ή να σου δώσουν ένα χαρτάκι με μια ευχή ή με ένα αυτοσχέδιο ποίημα με τίτλο: «Το Αειλαμπές Φως». Κάπου εκεί βρίσκεις πάλι τη χαμένη ελπίδα, αρχίζεις απ την αρχή να ανακαλύπτεις τον κόσμο και να μαθαίνεις τη ζωή, παρόλο που λίγο πριν έπαψες πια να είσαι παιδί. Στη σελίδα αυτή με τον σελιδοδείκτη, έχουν χαραχτεί τα πρόσωπα όλων σας. Σας Ευχαριστώ εκ βαθέων Καλό Καλοκαίρι! Αντώνης Νεονάκης Στα παιδιά της α γυμνασίου Η πρώτη έκπληξη με περίμενε τη στιγμή που δρασκέλισα το κατώφλι της Α γυμνασίου τον Σεπτέμβριο Τι κοριτσοπαρέα ήταν αυτή με λίγους αλλά δυναμικούς «γενναίους»! Όσο η συνεργασία μας εξελισσόταν, η όρεξή σας για δουλειά, το κέφι και η καλή σας διάθεση μου φαίνεται πως έκαναν την κάθε ώρα μας πανηγύρι και γιορτή Κι όταν η σχολική χρονιά έφτανε στο τέλος της, ένιωσα πως δεν ήθελα να τελειώσει, πως θα θελα λίγο ακόμα να γευτώ τη χαρά της συντροφιάς σας Τόσες ωραίες στιγμές μας χάρισε ο χρόνος τούτος, τόσο έγινα πλουσιότερη επειδή σας γνώρισα Θυμάμαι, λοιπόν, πως Γίναμε δημιουργοί στο μάθημα της Ιστορίας και κατασκευάσαμε κυκλαδικά ειδώλια, συγκινηθήκαμε με την Ελενίτσα της Λιλίκας Νάκου, ταξιδέψαμε στο Αγκίστρι του 1930 παρέα με την Ανθούλα και τον Πέτρο, τα δελφινάκια του Αμβρακικού, ζωγραφίσαμε με όρεξη, για να διακοσμήσουμε την τάξη μας τα Χριστούγεννα και την άνοιξη (η αμυγδαλιά ακόμα μας χαιρετάει κάθε πρωί ), προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε την ομορφιά της ποίησης κάθε Παρασκευή πρωί, όλοι μαζί απαγγείλαμε τον εθνικό μας ύμνο, διαβάσαμε στην τάξη και αγαπήσαμε τον Τρελαντώνη και την Πουλουδιά, κάναμε τρελά γέλια στο κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού στην ταβέρνα κοντά στον Πλακιά, ψάχνοντας τις λύσεις σε δύσκολους γρίφους και ξεμπερδεύοντας κορδόνια που δέθηκαν μαζί, τραγουδήσαμε δυνατά και ήρθαμε στο κέφι στη μονοήμερη εκδρομή μας, δεν προλάβαμε, τελικά, να αφιερώσουμε στους άλλους τραγούδια που μας αρέσουν Τώρα, λοιπόν, με την καρδιά μου να ξεχειλίζει από συναισθήματα δυνατά, εύχομαι σε εσάς Σε όσα παιδιά δυσκολεύονταν να τηρήσουν τον κανονισμό και ως το τέλος της χρονιάς δεν έμαθαν ότι «δεν τρώμε και δεν πίνουμε μέσα στην τάξη», μα και σ εκείνα που με ιδιαίτερο ζήλο φρόντιζαν να είναι πάντα τακτική, καθαρή και στολισμένη η αίθουσά μας Σε όσους δούλεψαν με κόπο μα και σ εκείνους που είχαν πιο χαλαρούς ρυθμούς Στα παιδιά που μέσα σε μια χρονιά μεγάλωσαν και άλλαξαν, α ν ε β α ί ν ο ν τ α ς έ ν α α κ ό μ η σ κ α λ ο π ά τ ι π ρ ο ς τ η ν ω ρ ί μ α ν σ η Σε όλους εσάς, παιδιά μου, Σιμώνα και Νεφέλη, Τζωρτζίνα, Ελένη, Έλενα, Ειρήνες και Χριστινάκια, Μαρία Ειρήνη, Μαρία, Μάρω, Μαίρη και Μαριεύα, Αλεξάνδρα, Ζένια, Ευαγγελία, Άννα-Ραφαέλα, Μαρκέλλα, Βαγγέλη, Κωνσταντίνε, Αντρέα, Μίλτο και Ανέστη, Χάρη και Μάριε, σε εσάς που σε λίγο δε θα λέγεστε πια πρωτάκια εύχομαι ολόψυχα καλό καλοκαίρι και μην ξεχάσετε να είστε συνεπείς στο ραντεβού του Σεπτέμβρη! Καλή αντάμωση! Με την αγάπη μου Αθηνά Κληρονόμου, καθηγήτρια τάξης της α γυμνασίου

22 22 Really Achieving Your Childhood Dreams Randolph Frederick "Randy" Pausch (October 23, 1960 July 25, 2008) was an American professor of computer science and humancomputer interaction and design at Carnegie Mellon University (CMU) in Pittsburgh, Pennsylvania. Pausch learned that he had pancreatic cancer in September 2006, and in August 2007 he was given a terminal diagnosis: "3 to 6 months of good health left". He gave an upbeat lecture titled "The Last Lecture: Really Achieving Your Childhood Dreams" on September 18, 2007, at Carnegie Mellon, which became a popular YouTube video and led to other media appearances. He then co-authored a book called The Last Lecture on the same theme, which became a New York Times best-seller. Pausch died of complications from pancreatic cancer on July 25, According to Randy Pausch if you really want to make your childhood dreams come true you should take the following mottos under consideration. -Brick walls are there for one reason: they let us prove how badly we want things. -When you are doing something badly and no-one is bothering to tell you anymore it means that they have given up on you. -Experience is what you get when you don t get what you wanted. -Most of what we learn we learn it indirectly. e.g. perseverance, team work by practicing a sport - Loyalty is a two way street. -Be good at something; it makes you valuable. -Wait long enough and people will impress you; when you are angry at them you have not given them enough time. -Luck is where preparation meets opportunity. (After discussing some of the mottos in class the students chose the motto that they consider most important for themselves). When you are doing something badly and no-one is bothering to tell you anymore it means that they have given up on you. When you are doing something badly and no-one is bothering to tell you anymore it means that they have given up on you. That means that they haven t got any ambitions for you and that they are not trying to correct what you are doing wrong. But that doesn t mean that you haven t got abilities; just try to prove the opposite. Mirka Vasilaki I think one of the most useful mottos is that when you are doing something badly and no one is bothering to tell you anymore it means that they have given up on you. This is true because when somebody criticizes you or is just constantly trying to make you better in some way it means that they care about your performance. They care enough to know that even if you are doing something completely wrong, they know you can do bet-

23 23 ter and you just haven t reached your full potential. They believe in you so it s time to believe in yourself too. Eleni Stefanidi I agree that this is one of the most important pieces of advice when you want to achieve your childhood dreams. If you want to succeed in life you have to be confident and hear important advice to keep improving yourself. Manos Pattakos Personally I believe that the most useful advice is to acknowledge that when you are doing something badly and no-one is bothering to tell you anymore it means that they have given up on you. When people care about us they constantly worry whether something that we might do would hurt us either physically or emotionally so they start complaining and they tell us to stop it. Now, if they see us doing something bad they complain about that as well. That is because they want us to be a good person and to not do anything that could destroy our future. They want us to be happy and not to get involved in any way in something that is hazardous. Anastasia Sifaki Luck is where preparation meets opportunity. Sometimes there are people with talents but perhaps they don t have the chance to show their abilities. I hold the belief that a percentage of population isn t determined to accept, appreciate and support anything different. Generally the combination of preparation and opportunity is the ideal situation. Kostis Atsala To achieve your goals you need to work on the subject you prefer. This way, you have to be prepared and when you have the chance you must exploit your skills. But some people aren t lucky and haven t got the chance to exploit their skills. So, in the past years, many people who contribute to the development of our country haven t become well-known. Kleanthis Atsalakis I think that this motto is the best of all the others because talent and practice do not always guarantee fame and success. The above fact isn t taken under consideration by most people today. They think that they are going to succeed regardless of whether they are given the opportunity or not. Due to this, many very talented people from all over the world don t have the chance of finding their way to the top. George Kopidakis Most of what we learn we learn it indirectly. One of the most important mottos in my life has always been this: most of what we learn we learn it indirectly. Take me for example: I was a very shy girl at primary school, not at all outgoing and I had a very limited number of people who I actually trusted. And then I started playing volleyball and it changed my life. I met new people of my age and a bit older and made strong friendships. I found that I was good at something outside of school and that people liked me for what I was. I became more sociable and my self-confidence rose. I learnt about teamwork and discipline and I understood that winning is not the only thing we gain when we do something. Something equally important is gaining experiences. Eugenia Klironomou