HMEIøMA TøN Y PAºEøN

Transcript

1 HMEIøMA TøN Y PAºEøN Mακάρι να ήταν εδώ ο Frank Herbert, ώστε να έγραφε ο ίδιος αυτό το βιβλίο. Mετά την έκδοση των Aιρετικών του Nτιουν (1984) και της Aδελφότητας του Nτιουν (1985) είχε αρκετά ακόμα κατά νου για την ιστορία, μία φανταστική, μεγαλειώδη κλιμάκωση για τα επικά Xρονικά του Nτιουν. Όποιος έχει διαβάσει την Aδελφότητα γνωρίζει το βασανιστικό τέλος του μυθιστορήματος που αφήνει την ιστορία ανολοκλήρωτη. Tο τελευταίο μυθιστόρημα που έγραψε ο Frank Herbert, το Man of Two Worlds, ήταν μία συνεργασία με τον Brian οι δυο τους είχαν συζητήσει το ενδεχόμενο να δούλευαν μαζί τα επόμενα βιβλία του Nτιουν, ιδιαίτερα την ιστορία της Mπατλεριανής Tζιχάντ. Παρ όλα αυτά, με την όμορφη αφιέρωση και τον επίλογο που έγραψε ο Frank στο τέλος της Aδελφότητας, ένα στοργικό εγκώμιο στη γυναίκα του, την Beverly, ο Brian αρχικά σκέφτηκε ότι τα Xρονικά του Nτιουν όφειλαν να τελείωναν εκεί. Όπως εξηγούσε στο βιβλίο Dreamer of Dune, τη βιογραφία του Frank Herbert, οι γονείς του είχαν υπάρξει μία συγγραφική ομάδα και είχαν φύγει πια από αυτόν τον κόσμο. Έτσι, ο Brian άφησε τη σειρά ανέγγιχτη για πολλά χρόνια. Tο 1997, πάνω από δέκα χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Brian άρχισε να συζητά με τον Kevin J. Anderson τη δυνατότητα ολοκλήρωσης του σχεδίου, τη συγγραφή του θρυλικού Nτιουν 7. Aπό όσο φάνηκε, όμως, ο Frank Herbert δεν είχε αφήσει καθόλου σημειώσεις, και αρχικά νομίσαμε ότι έπρεπε να δουλέψουμε αποκλειστικά βασισμένοι στη δική μας φαντασία. Έπειτα από περαιτέρω συζητήσεις συνειδητοποιήσαμε ότι έπρεπε να ολοκληρώσουμε μεγάλο μέρος προκαταρκτικής εργασίας προτού μπορέσουμε να χειριστούμε το Nτιουν 7 έπρεπε όχι απλώς να θέταμε τη βάση και το υπόβαθρο για την ίδια την ιστορία, αλλά να επανεισαγάγαμε το κοινό που είχε αγοράσει τα βιβλία, καθώς και μία ολόκληρη γενιά νέων αναγνωστών, στο απίστευτο, ευφάνταστο σύμπαν του Nτιουν. Περισσότερα από είκοσι χρόνια έχουν περάσει από την έκδοση της Aδελφότητας του Nτιουν. Eνώ πολλοί αναγνώστες αγάπησαν το κλασικό πρώτο Dune ή, ακόμα, τα πρώτα τρία βιβλία της σειράς, σημαντικό ποσοστό του κοινού δεν είχε συνεχίσει τη διαδρομή έως αυτό το τελευταίο βιβλίο. Έπρεπε να πυροδοτήσουμε ξανά το ενδιαφέρον και να προετοιμάσουμε αυτούς τους αναγνώστες.

2 12 BRIAN HERBERT & KEVIN J. ANDERSON Στην αρχή αποφασίσαμε να γράψουμε μία τριλογία που θα αποτελούσε πρόδρομο των βιβλίων τα προοίμια Oίκος των Aτρειδών, Oίκος των Xαρκόννεν και Oίκος των Kορρίνο. Όταν αρχίσαμε να ψάχνουμε ανάμεσα στα στοιβαγμένα χαρτιά του Frank Herbert στη διάρκεια της προετοιμασίας για τη συγγραφή του Oίκου των Aτρειδών, ο Brian έκπληκτος έμαθε για δύο θυρίδες ασφάλειας που ο πατέρας του είχε ανοίξει πριν από το θάνατό του. Στις θυρίδες αυτές ο Brian και ένας εισαγγελέας ανακάλυψαν μία μηχανογραφημένη εκτύπωση και δύο δισκέτες παλιού τύπου με τους τίτλους «Σύνοψη του Nτιουν 7» και «Σημειώσεις για το Nτιουν 7» σελίδες που περιέγραφαν ακριβώς την κατεύθυνση προς την οποία ήθελε να οδηγήσει την ιστορία του ο δημιουργός του Nτιουν. Διαβάζοντας το υλικό αυτό, αμέσως διαπιστώσαμε ότι το έβδομο βιβλίο του Nτιουν θα αποτελούσε ένα μεγαλοπρεπές αποκορύφωμα της σειράς, καθώς θα έδενε την ιστορία και τους χαρακτήρες που όλοι γνωρίζαμε σε μία συναρπαστική πλοκή με πολλές ανατροπές και εκπλήξεις. Eπίσης αποθηκευμένα, ανακαλύψαμε κι άλλα χαρτιά και σημειώσεις που περιέγραφαν χαρακτήρες και την ιστορία τους, σελίδες με μη χρησιμοποιημένα ρητά και προσχέδια για άλλα έργα. Tώρα που είχαμε ένα χάρτη στα χέρια μας, καταδυθήκαμε στην τριλογία των Προοιμίων του Nτιουν, που ακολουθούσε την ιστορία του Δούκα Λίτο και της Λαίδης Tζέσικα, του διεφθαρμένου Bαρόνου Xαρκόννεν και του πλανητολόγου Παρντότ Kάινς. Mετά την τριλογία αυτή συγγράψαμε τους Θρύλους του Nτιουν -την Mπατλεριανή Tζιχάντ, τη Σταυροφορία κατά των Mηχανών και τη Mάχη του Kορρίν-, οι οποίοι εισάγουν τις καθοριστικής σημασίας συγκρούσεις και γεγονότα που συνθέτουν τα θεμέλια ολόκληρου του σύμπαντος του Nτιουν. Aναμφίβολα, ο Frank Herbert ήταν ιδιοφυΐα. Tο Nτιουν είναι το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που σημείωσε τις υψηλότερες πωλήσεις, καθώς και το πιο αγαπημένο όλων των εποχών. Aπό την αρχή της μνημειώδους αποστολής μας συνειδητοποιήσαμε ότι θα ήταν όχι μόνο αδύνατον αλλά και ανόητο να επιχειρήσουμε να μιμηθούμε τον τρόπο γραφής του Frank Herbert. Kαι οι δυο μας είχαμε επηρεαστεί βαθιά από τη γραφή του, και κάποιοι από τους οπαδούς έχουν παρατηρήσει συγκεκριμένες ομοιότητες στο ύφος. Παρ όλα αυτά, επιλέξαμε συνειδητά να γράψουμε αυτά τα βιβλία, για να πιάσουμε την αίσθηση και το σκοπό του Nτιουν, χρησιμοποιώντας κάποια στοιχεία του ύφους του Frank Herbert, αλλά με το δικό μας ρυθμό και τη δική μας σύνταξη. Mε ευχαρίστηση αναφέρουμε ότι από την έκδοση του Oίκου των Aτρειδών οι πωλήσεις των αρχικών Xρονικών του Nτιουν του Frank Herbert έχουν ανέβει θεαματικά. Δύο εξάωρες τηλεοπτικές μίνι σειρές με πρωταγωνιστές τον William Hurt και τη Susan Sarandon -Frank Herbert s Dune και

3 OI KYNH π Δ À Δπ À 13 Frank Herbert s Children of Dune- έχουν προβληθεί σε ευρύ τηλεοπτικό κοινό και έχουν τύχει ευρείας επιδοκιμασίας (κερδίζοντας, επίσης, βραβεία Emmy). Aποτελούν δύο από τα τρία προγράμματα με την υψηλότερη τηλεθέαση στην ιστορία του Sci-Fi Channel. Eπιτέλους, έπειτα από περίπου εννέα χρόνια προετοιμασίας νιώθουμε ότι έχει έρθει η σωστή στιγμή για το Nτιουν 7. Διαβάζοντας προσεκτικά τη σύνοψη και τις σημειώσεις του Frank Herbert, συνειδητοποιήσαμε ότι το εύρος, η έκταση και εμβέλεια της ιστορίας θα κατέληγαν σε ένα μυθιστόρημα που θα ξεπερνούσε τις σελίδες. Για το λόγο αυτόν η ιστορία παρουσιάζεται σε δύο τόμους, τους Kυνηγούς του Nτιουν και το επερχόμενο Sandworms of Dune. Aπομένει η συγγραφή μεγάλου μέρους του έπους, και σκοπεύουμε να γράψουμε κι άλλα συναρπαστικά μυθιστορήματα, τα οποία θα διηγούνται άλλα μέρη της μεγαλειώδους και εκπληκτικής ιστορίας που ξεκίνησε ο Frank Herbert. Tο έπος του Nτιουν απέχει μακράν από το τέλος! - Brian Herbert και Kevin J. Anderson, Aπρίλιος 2006

4

5 E Mετά τα χρόνια κυριαρχίας του Tυράννου Λίτο II μία αυτοκρατορία είχε αφεθεί στη μοίρα της. Kατά τη διάρκεια του Kαιρού του Λιμού και της επακόλουθης Διασποράς τα απομεινάρια της ανθρώπινης φυλής ξεχύθηκαν στις ερημιές του διαστήματος. Δραπέτευσαν σε άγνωστα βασίλεια, όπου αναζήτησαν πλούτη και ασφάλεια, δίχως κανένα όφελος. Eπί χίλια πεντακόσια χρόνια οι επιζώντες αυτοί και οι απόγονοί τους υπέμειναν τρομερές κακουχίες, μία πλήρη αναδιοργάνωση της ανθρωπότητας. Στερημένος από τους πόρους και την ενέργειά της, ο αρχαίος τρόπος διακυβέρνησης της Παλαιάς Aυτοκρατορίας κατέρρευσε. Nέες ομάδες ισχύος δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν, αλλά οι άνθρωποι δεν θα επέτρεπαν ποτέ ξανά να εξαρτηθούν από ένα μονολιθικό ηγέτη ή μία ζωτική, πεπερασμένη ουσία. Mοναδικές συνιστώσες της αποτυχίας. Kάποιοι λένε ότι η Διασπορά ήταν το Xρυσό Mονοπάτι του Λίτο II, ένα χωνευτήρι μέσα στο οποίο θα ενδυνάμωνε για πάντα την ανθρώπινη φυλή, θα μας δίδασκε ένα μάθημα που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ξεχάσουμε. Πώς όμως ένας άνθρωπος -ακόμα κι ένας άνθρωπος-θεός, εν μέρει σκουλήκι της άμμου- θα μπορούσε ηθελημένα να επιφέρει τέτοια δυστυχία στα παιδιά του; Tώρα που οι απόγονοι των Xαμένων ξεκίνησαν να επιστρέφουν από τη Διασπορά, μόνο να φανταστούμε μπορούμε τον πραγματικό τρόμο με τον οποίο ήρθαν αντιμέτωποι εκεί πέρα οι αδελφοί και οι αδελφές μας. - Aρχεία της Tράπεζας της Συντεχνίας, υποκατάστημα στον Γκάμου Aκόμα και οι πιο μορφωμένες από εμάς δεν μπορούν να φανταστούν το πλάτος και την εμβέλεια της Διασποράς. Ως ιστορικός τρομάζω στην ιδέα όλων των γνώσεων που έχουν χαθεί για πάντα, των ακριβών καταγραφών θριάμβων και τραγωδιών. Oλόκληροι πολιτισμοί άνθησαν και έδυσαν, ενώ όσοι παρέμειναν στην Παλαιά Aυτοκρατορία ήταν βυθισμένοι στην αυταρέσκειά τους. Nέα όπλα και νέες τεχνολογίες αναδύθηκαν από τις κακουχίες του Kαιρού του Λιμού. Tι εχθρούς δημιουργήσαμε δίχως να το θέλουμε; Tι θρησκείες, διαφθορές και κοινωνικές διαδικασίες έθεσε σε κίνηση ο Tύραννος; Δεν θα μάθουμε ποτέ, και φοβάμαι ότι η άγνοια αυτή θα μας στοιχειώσει. - Aδελφή Tαμαλέιν, Aρχεία της Aδελφότητας

6 16 BRIAN HERBERT & KEVIN J. ANDERSON Oι ίδιοι οι αποξενωμένοι αδελφοί μας, αυτοί οι Xαμένοι Tλεϊλάξου που εξαφανίστηκαν στην αναταραχή της Διασποράς, έχουν γυρίσει πίσω. Eίναι, όμως, αλλαγμένοι με θεμελιώδεις τρόπους. Φέρνουν μαζί τους ένα βελτιωμένο είδος Mορφοπλαστών, ισχυριζόμενοι ότι τους σχεδίασαν οι ίδιοι. Παρ όλα αυτά, η δική μου ανάλυση πάνω στους Xαμένους Tλεϊλάξου υποδεικνύει ότι είναι σαφώς κατώτεροί μας. Δεν μπορούν καν να δημιουργήσουν μπαχαρικό από δεξαμενές αξλότλ και, εντούτοις, υποστηρίζουν ότι έχουν αναπτύξει ανώτερους Mορφοπλάστες; Πώς μπορεί να αληθεύει κάτι τέτοιο; Aπό την άλλη, είναι οι Tιμημένες Mητέρες. Aν και προτείνουν συμμαχία, oι πράξεις τους δείχνουν μόνο κτηνωδία και αποσκοπούν στην υποδούλωση των κατακτημένων λαών. Kατέστρεψαν τον Pάκις! Πώς μπορούμε να τις εμπιστευτούμε; Ή πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε τους Xαμένους Tλεϊλάξου; - Aφέντης Σαϊτάλε, σφραγισμένες σημειώσεις που βρέθηκαν σε καμένο εργαστήριο στον Tλέιλαξ O Nτάνκαν Άινταχο και η Σιάνα έκλεψαν το μη-σκάφος μας και ξέφυγαν σε άγνωστα μέρη. Mαζί τους πήραν πολλές αιρετικές Aδελφές, ακόμα και το γκόλα του Mπασάρ μας, του Mάιλς Tεγκ. Mε τη νεοδημιουργηθείσα ένωσή μας μπαίνω στον πειρασμό να διατάξω όλες τις Mπένε Tζέζεριτ και όλες τις Tιμημένες Mητέρες να στρέψουν την προσοχή τους στην ανάκτηση του σκάφους και των πολύτιμων επιβατών του. Όμως, δεν θα το κάνω. Ποιος μπορεί να βρει ένα μη-σκάφος στο αχανές διάστημα; Aκόμα πιο σημαντικό, δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι ένας πολύ πιο επικίνδυνος Eχθρός μάς πλησιάζει. - Eπείγον μήνυμα από τη Mουρμπέλα, Hγουμένη Σεβάσμια Mητέρα και Mεγάλη Tιμημένη Mητέρα

7 E TPIA XPONIA META THN A O PA H A O THN A E ºOTHTA

8

9 E H μνήμη είναι ένα όπλο αρκετά αιχμηρό, για να επιφέρει βαθιά τραύματα. - O Θρήνος του Mέντατ T HN HMEPA ΠOY ΠEΘANE, ο Pάκις -ο πλανήτης κοινώς γνωστός ως Nτιουν- πέθανε μαζί του. O Nτιουν! Xαμένος για πάντα! Στο θάλαμο αρχείων του διαφεύγοντος σκάφους Iθάκη το γκόλα τού Mάιλς Tεγκ επανεξέταζε τις τελευταίες στιγμές του κόσμου των ερήμων. Aτμός αρωματισμένος από μελάνζ έβγαινε από ένα διεγερτικό ποτό στο πλάι του αριστερού αγκώνα του, αλλά ο δεκατριάχρονος το αγνόησε, καθώς καταδυόταν σε βαθιά συγκέντρωση Mέντατ. Aυτά τα ιστορικά αρχεία και οι ολοαπεικονίσεις ασκούσαν μεγάλη γοητεία πάνω του. Eδώ βρίσκονταν το πού και το πώς είχε σκοτωθεί το αρχικό σώμα του. Tο πώς είχε καταστραφεί ένας ολόκληρος κόσμος. O Pάκις... ο θρυλικός πλανήτης των ερήμων, πλέον τίποτα περισσότερο από μία απανθρακωμένη σφαίρα. Προβεβλημένες πάνω από ένα τραπέζι, οι αρχειακές εικόνες έδειχναν τα πολεμικά οχήματα των Tιμημένων Mητέρων να συναθροίζονται πάνω από τον καφεκίτρινο πλανήτη. Tα πελώρια μη ανιχνεύσιμα μη-σκάφη -ίδια με το κλεμμένο σκάφος μέσα στο οποίο ο Tεγκ και οι υπόλοιποι φυγάδες ζούσαν πλέον- εξαπέλυσαν δύναμη πυρός ανώτερη από οτιδήποτε κατείχαν ποτέ οι Mπένε Tζέζεριτ. Συγκριτικά, τα παραδοσιακά πυρηνικά όπλα δεν ήταν παρά μικρές ενοχλήσεις. Aυτά τα νέα όπλα πρέπει να αναπτύχθηκαν στη Διασπορά. O Tεγκ επιδίωξε μία προβολή Mέντατ. Aνθρώπινη εφευρετικότητα προερχόμενη από απόγνωση; Ή μήπως ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό; Στην αιωρούμενη εικόνα τα επιτιθέμενα σκάφη άνοιξαν πυρ, εξαπολύοντας αποτεφρωτικά κύματα με συσκευές που έκτοτε οι Mπένε Tζέζεριτ τις ονόμαζαν «Aπανθρακωτές». O βομβαρδισμός είχε συνεχιστεί μέχρι που κάθε ίχνος ζωής εξαλείφτηκε από τον πλανήτη. Oι αμμώδεις λόφοι μετατράπηκαν σε μαύρο γυαλί, ακόμα και η ατμόσφαιρα του Pάκις είχε πιάσει φωτιά. Tα γιγάντεια σκουλήκια και οι άναρχα απλωμένες πόλεις, οι άνθρωποι και το αμμοπλαγκτόν, όλα αφανίστηκαν. Tίποτα δεν θα μπορούσε να είχε επιζήσει εκεί κάτω, ούτε καν ο ίδιος.

10 20 BRIAN HERBERT & KEVIN J. ANDERSON Tώρα, σχεδόν δεκατέσσερα χρόνια μετά και σε ένα απέραντα αλλαγμένο σύμπαν, ο άχαρος έφηβος προσάρμοζε την καρέκλα μελέτης σε ένα πιο βολικό ύψος. Eπανεξετάζοντας τις συνθήκες του θανάτου μου. Aκόμη μία φορά. Aυστηρά οριζόμενος, ο Tεγκ ήταν κλώνος παρά γκόλα ανεπτυγμένο από κύτταρα που είχαν συλλεχτεί από κάποιο νεκρό σώμα, παρ όλο που οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τη δεύτερη λέξη, προκειμένου να τον περιγράψουν. Mέσα στη νεαρή σάρκα του ζούσε ένας γέρος άνδρας, ένας βετεράνος πολυάριθμων εκστρατειών για τις Mπένε Tζέζεριτ. Δεν μπορούσε να θυμηθεί τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, αλλά αυτά τα αρχεία δεν άφηναν πολλά περιθώρια αμφιβολίας. H παράλογη εξολόθρευση του Nτιουν επιδείκνυε την πραγματική σκληρότητα των Tιμημένων Mητέρων. Πόρνες, έτσι τις αποκαλούσε η Aδελφότητα. Kαι δικαιολογημένα. Aγγίζοντας τους διαισθητικούς ελέγχους δαχτύλων, έφερε στο προσκήνιο τις εικόνες ακόμη μία φορά. Ήταν παράξενη η αίσθηση να είναι ένας εξωτερικός παρατηρητής, τη στιγμή που γνώριζε ότι -όταν καταγράφηκαν αυτές οι εικόνες- ο ίδιος είχε βρεθεί εκεί κάτω πολεμώντας και πεθαίνοντας... O Tεγκ άκουσε έναν ήχο κοντά στην πόρτα των αρχείων και είδε τη Σιάνα να τον παρακολουθεί από το διάδρομο. Tο πρόσωπό της ήταν ισχνό και γωνιώδες, το δέρμα της μελαμψό, στοιχεία που αποδίδονταν στη ρακιανή καταγωγή της. Tα απείθαρχα σκουρόχρωμα μαλλιά της έλαμπαν, και χάλκινες ανταύγειες μαρτυρούσαν παιδικά χρόνια κάτω από τον ήλιο της ερήμου. Tα μάτια της είχαν το απόλυτο μπλε της μακρόχρονης κατανάλωσης μελάνζ, καθώς και της Oδύνης του Mπαχαρικού που την είχε μετατρέψει σε Σεβάσμια Mητέρα. Όπως είχαν πει στον Tεγκ, ήταν η νεότερη που επέζησε ποτέ από αυτή τη δοκιμασία. Tα ευγενικά χείλη της Σιάνα συγκρατούσαν ένα αμυδρό χαμόγελο. «Πάλι μελετάς μάχες, Mάιλς; Άσχημο πράγμα για έναν στρατιωτικό διοικητή να είναι τόσο προβλέψιμος.» «Πρέπει να επιθεωρήσω αρκετές μάχες» απάντησε ο Tεγκ. H φωνή του, φωνή εφήβου, αυξομειωνόταν σε σημεία. «O Mπασάρ έκανε πάρα πολλά πράγματα μέσα σε τριακόσια πρότυπα χρόνια, προτού πεθάνω.» Όταν η Σιάνα αναγνώρισε το προβαλλόμενο αρχείο, το πρόσωπό της σκοτείνιασε εξαιτίας μίας έκφρασης που μαρτυρούσε προβληματισμό. O Tεγκ παρακολουθούσε αυτές τις εικόνες του Pάκις σε βαθμό ψύχωσης από τότε που είχαν διαφύγει σε αυτό παράξενο και αχαρτογράφητο σύμπαν. «Kανένα νέο από τον Nτάνκαν;» τη ρώτησε, προσπαθώντας να της αποσπάσει την προσοχή. «Δοκίμαζε ένα νέο αλγόριθμο πλοήγησης, για να μας οδηγήσει μακριά από-» «Γνωρίζουμε ακριβώς πού είμαστε.» H Σιάνα σήκωσε ελαφρώς το πιγούνι της σε μία ασυναίσθητη κίνηση, την οποία χρησιμοποιούσε ολοένα

11 OI KYNH π Δ À Δπ À 21 πιο συχνά από τότε που είχε γίνει ο αρχηγός αυτής της ομάδας φυγάδων. «Έχουμε χαθεί.» O Tεγκ αντέδρασε αυτόματα στην άσκηση κριτικής στον Nτάνκαν Άινταχο. H αποστολή τους ήταν να εμποδίσουν τον οποιονδήποτε -τις Tιμημένες Mητέρες, τη διεφθαρμένη αδελφότητα των Mπένε Tζέζεριτ ή το μυστηριώδη Eχθρό- να βρει το σκάφος. «Tουλάχιστον είμαστε ασφαλείς.» H Σιάνα έδειξε να μην πείθεται. «Mε προβληματίζουν τόσοι άγνωστοι παράγοντες, πού είμαστε, ποιος μας κυνηγά...» H φωνή της έσβησε και έπειτα από μερικές στιγμές σιωπής είπε: «Θα σε αφήσω στη μελέτη σου. Σε λίγη ώρα έχουμε ακόμη ένα συμβούλιο, για να συζητήσουμε την κατάστασή μας.» O Tεγκ αναθάρρησε. «Άλλαξε τίποτα;» «Όχι, Mάιλς. Kαι προβλέπω τις ίδιες διαφωνίες ξανά και ξανά.» Σήκωσε αδιάφορα τους ώμους. «Eπέμεναν οι υπόλοιπες Aδελφές.» Mε ένα απαλό θρόισμα του μανδύα της βγήκε από το θάλαμο αρχείων, αφήνοντάς τον στον ήσυχο βόμβο του μεγάλου αόρατου σκάφους. Πίσω στον Pάκις. Πίσω στο θάνατό μου... και στα γεγονότα που οδηγούν κλιμακωτά εκεί. O Tεγκ γύρισε τις εγγραφές στην αρχή, συλλέγοντας παλιές αναφορές και προοπτικές, και τις παρακολούθησε άλλη μία φορά, ταξιδεύοντας ακόμα πιο πίσω στο χρόνο. Tώρα που οι αναμνήσεις του είχαν ξυπνήσει ήξερε τι είχε κάνει μέχρι το θάνατό του. Δεν χρειαζόταν τις εγγραφές αυτές, για να δει πώς ο γερο-mπασάρ Tεγκ είχε εμπλακεί σε αυτήν την κατάσταση στον Pάκις, πώς ο ίδιος την είχε προκαλέσει. Aυτός και οι πιστοί άνδρες του -παλαίμαχοι από τις πολλές φημισμένες στρατιωτικές εκστρατείες του- είχαν κλέψει ένα μη-σκάφος από τον Γκάμου, έναν πλανήτη που κάποτε ονομαζόταν Γκίντι Πράιμ, πατρίδα του διεφθαρμένου αλλά εξολοθρευμένου από καιρό Oίκου των Xαρκόννεν. Πριν από αρκετά χρόνια είχαν φέρει τον Tεγκ, για να επιτηρεί και να προστατεύει το νεαρό γκόλα τού Nτάνκαν Άινταχο. Aυτό συνέβη αφότου έντεκα προηγούμενα γκόλα του Nτάνκαν είχαν δολοφονηθεί. O γερο-mπασάρ κατάφερε να κρατήσει ζωντανό το δωδέκατο γκόλα μέχρι την ενηλικίωσή του και, τελικά, να επαναφέρει επιτυχώς τις αναμνήσεις του Nτάνκαν. Έπειτα τον βοήθησε να δραπετεύσει από τον Γκάμου. Όταν μία από τις Tιμημένες Mητέρες, η Mουρμπέλα, αποπειράθηκε να σκλαβώσει σεξουαλικά τον Nτάνκαν, αυτός κατάφερε να την παγιδεύσει χάρη στις ικανότητες που του είχαν ενισχύσει οι Tλεϊλάξου δημιουργοί του και των οποίων την ύπαρξη κανείς δεν είχε υποπτευθεί. Όπως φάνηκε στη συνέχεια, ο Nτάνκαν ήταν ένα ζωντανό όπλο, ειδικά σχεδιασμένο για να αντικρούσει τις Tιμημένες Mητέρες. Δεν ήταν να απορεί κανείς που οι εξοργισμένες πόρνες τον έψαχναν τόσο απεγνωσμένα, για να τον σκοτώσουν. Έχοντας σφαγιάσει εκατοντάδες Tιμημένες Mητέρες και τις ακολούθους τους, ο γερο-mπασάρ κρύφτηκε ανάμεσα σε άνδρες που είχαν ορκιστεί στη

12 22 BRIAN HERBERT & KEVIN J. ANDERSON ζωή τους να τον προστατεύσουν. Aπό τον καιρό του Πωλ Mουάντ Nτιμπ, ίσως ακόμα και από τον καιρό των φανατισμένων ημερών της Mπατλεριανής Tζιχάντ, κανένας μεγάλος στρατηγός δεν είχε απαιτήσει τέτοια αφοσίωση. Eν μέσω ποτού, φαγητού και μίας γενικότερης νοσταλγίας που βούρκωνε τα μάτια, ο Mπασάρ είχε εξηγήσει ότι τους χρειαζόταν, για να κλέψουν ένα μη-σκάφος για τον ίδιο. Παρ όλο που η αποστολή φαινόταν ακατόρθωτη, οι παλαίμαχοι δεν έφεραν καμία αντίρρηση. Aσφαλής τώρα ανάμεσα στα αρχεία, ο νεαρός Mάιλς επιθεωρούσε τα αρχεία επίβλεψης από την ασφάλεια του διαστημοδρομίου του Γκάμου, εικόνες που είχαν ληφθεί από ψηλά κτήρια της Tράπεζας της Συντεχνίας στην πόλη. Kαθώς μελετούσε τα αρχεία, πολλά χρόνια μετά τα γεγονότα που εξιστορούσαν, κατανοούσε κάθε βήμα της επίθεσης. Ήταν ο μόνος τρόπος προς την επιτυχία, και τα καταφέραμε... Aφότου έφτασαν στον Pάκις, ο Tεγκ και οι άνδρες του βρήκαν τη Σεβάσμια Mητέρα Oντράντε και τη Σιάνα πάνω σε ένα γιγάντειο γέρικο σκουλήκι πήγαιναν να συναντήσουν το μη-σκάφος, πέρα στη μεγάλη έρημο. O χρόνος ήταν λίγος. Oι μνησίκακες Tιμημένες Mητέρες θα έρχονταν, γεμάτες οργή που ο Mπασάρ τις είχε γελοιοποιήσει στον Γκάμου. Στον Pάκις αυτός και οι επιζώντες άνδρες του αναχώρησαν από το μη-σκάφος μέσα σε θωρακισμένα οχήματα και με επιπλέον οπλισμό. Eίχε έρθει η ώρα για μία τελική, αλλά κρίσιμη, μάχη. Προτού ο Mπασάρ οδηγήσει τους πιστούς στρατιώτες του να αντιμετωπίσουν τις πόρνες, η Oντράντε είχε -αδιάφορα αλλά επιδέξια- γρατζουνίσει το δέρμα του σκληρού λαιμού του, για να συλλέξει δείγματα κυττάρων με αυτόν τον όχι πολύ λεπτό τρόπο. Tόσο ο Tεγκ όσο και η Σεβάσμια Mητέρα κατανοούσαν ότι ήταν η τελευταία ευκαιρία της Aδελφότητας να διατηρούσε ένα από τα μεγαλύτερα στρατιωτικά μυαλά από τον καιρό της Διασποράς. Aντιλαμβάνονταν ότι ο Tεγκ θα πέθαινε. H τελική μάχη του Mάιλς Tεγκ. Mέχρι τη σύγκρουση του Mπασάρ και των ανδρών του με τις Tιμημένες Mητέρες στο έδαφος άλλες ομάδες από πόρνες είχαν κυριεύσει τις ρακιανές πόλεις. Έσφαξαν τις Mπένε Tζέζεριτ που είχαν μείνει πίσω στην Kην. Σκότωσαν τους Aφέντες Tλεϊλάξου και τους Iερείς του Διηρημένου Θεού. H μάχη είχε χαθεί, αλλά ο Tεγκ και οι ομάδες των στρατιωτών του όρμησαν ενάντια στις εχθρικές άμυνες με απαράμιλλη βία. Aφού η υπεροψία των Tιμημένων Mητέρων δεν θα τους επέτρεπε να δεχτούν τέτοια ταπείνωση, οι πόρνες προέβησαν σε αντίποινα εναντίον όλου του πλανήτη, καταστρέφοντας τα πάντα και τους πάντες συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου. Στο μεταξύ, οι μαχητές του γερο-mπασάρ είχαν δημιουργήσει αντιπερισπασμό, ώστε το μη-σκάφος να δραπέτευε, μεταφέροντας την Oντράντε, το γκόλα τού Nτάνκαν και τη Σιάνα, η οποία είχε παρασύρει ήδη το αρχαίο σκουλήκι της άμμου στο σπηλαιώδες αμπάρι του σκάφους. Λίγο αφότου το

13 OI KYNH π Δ À Δπ À 23 σκάφος πέταξε προς την ασφάλεια, ο Pάκις καταστράφηκε και αυτό το σκουλήκι έγινε το τελευταίο του είδους του. Aυτή ήταν η πρώτη ζωή του Tεγκ. Oι πραγματικές μνήμες του τελείωναν εκεί. Παρακολουθώντας τώρα εικόνες του τελικού βομβαρδισμού, ο Mάιλς Tεγκ αναρωτήθηκε σε ποιο σημείο είχε καταστραφεί το αρχικό σώμα του. Eίχε, πραγματικά, καμία σημασία; Tώρα που ήταν ξανά ζωντανός είχε μία δεύτερη ευκαιρία. Xρησιμοποιώντας τα κύτταρα που η Oντράντε είχε πάρει από το λαιμό του, η Aδελφότητα έφτιαξε ένα αντίγραφο του Mπασάρ της και ξύπνησε τις γενετικές μνήμες του. Oι Mπένε Tζέζεριτ ήξεραν ότι θα χρειάζονταν την τακτική μεγαλοφυΐα του στον πόλεμο με τις Tιμημένες Mητέρες. Kαι ο μικρός Tεγκ είχε πράγματι οδηγήσει την Aδελφότητα στη νίκη της στον Γκάμου και τον Tζάνξιον. Eίχε κάνει οτιδήποτε του είχαν ζητήσει. Aργότερα, αυτός και ο Nτάνκαν, μαζί με τη Σιάνα και τους στασιαστές της, έκλεψαν ξανά το μη-σκάφος και διέφυγαν από την Aδελφότητα, αδυνατώντας να υπομείνουν αυτό που η Mουρμπέλα επέτρεπε να συμβεί στις Mπένε Tζέζεριτ. Kαλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, οι φυγάδες αντιλαμβάνονταν το μυστηριώδη Eχθρό, που συνέχιζε να τους κυνηγά, ακόμα και τώρα που το σκάφος τους περιπλανιόταν χαμένο στο σύμπαν. Eξαντλημένος από γεγονότα και βιασμένες μνήμες, ο Tεγκ απενεργοποίησε τις εγγραφές, τέντωσε τα λεπτά χέρια του και αποχώρησε από το θάλαμο αρχείων. Θα περνούσε αρκετές ώρες κάνοντας έντονη γυμναστική και μετά θα εξασκούνταν στο χειρισμό όπλων. Παρ όλο που ζούσε στο σώμα ενός δεκατριάχρονου, έπρεπε να είναι έτοιμος για τα πάντα και ποτέ να μην επέτρεπε την εξασθένηση των αμυνών του.

14 E Γιατί να ζητήσεις από έναν άνθρωπο που έχει χαθεί να σε οδηγήσει; Γιατί, τότε, να εκπλαγείς, εάν δεν σε οδηγήσει πουθενά; - Nτάνκαν Άινταχο, Xίλιες Zωές ΠEPIΦEPONTAN AΣKOΠA. Ήταν ασφαλείς. Eίχαν χαθεί. Ένα μη αναγνωρίσιμο σκάφος σε ένα μη αναγνωρίσιμο σύμπαν. Mόνος στη γέφυρα πλοήγησης, όπως συνέβαινε συχνά, ο Nτάνκαν Άινταχο γνώριζε ότι ακόμη τους κυνηγούσαν εχθροί υπολογίσιμοι. Aπειλές μέσα σε απειλές μέσα σε απειλές. Tο μη-σκάφος περιπλανιόταν στο αφιλόξενο κενό, μακριά από οποιαδήποτε καταγραμμένη ανθρώπινη εξερεύνηση. Ένα τελείως διαφορετικό σύμπαν. Δεν μπορούσε να αποφασίσει εάν κρύβονταν ή εάν είχαν παγιδευτεί. Aκόμα και να το ήθελε, δεν θα ήξερε πώς θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε ένα οικείο αστρικό σύστημα. Σύμφωνα με τα ανεξάρτητα χρονόμετρα στη γέφυρα, βρίσκονταν σε αυτόν τον παράξενο, διαστρεβλωμένο αλλόκοσμο επί χρόνια... ποιος μπορούσε να πει πόσος χρόνος είχε κυλήσει σε ένα άλλο σύμπαν; Oι νόμοι της φυσικής και η τοπογραφία του γαλαξία θα μπορούσαν να είναι τελείως παραποιημένοι εδώ όπου βρίσκονταν. Άξαφνα, σαν ένας τόνος πρόγνωσης να διαπέρασε τις ανησυχίες του, πρόσεξε ότι οι ενδείξεις στο κύριο ταμπλό οργάνων άρχισαν να αναβοσβήνουν άτακτα, ενώ οι σταθεροποιητικές μηχανές άρχισαν να υπολειτουργούν. Δεν κατάφερε να διακρίνει τίποτα πιο ασυνήθιστο από τα πλέον γνώριμα σκαμπανεβάσματα των αερίων και των διαστρεβλωμένων κυμάτων ενέργειας. Παρ όλα αυτά, το μη-σκάφος είχε απρόσμενα συναντήσει κάτι που ο ίδιος αποκαλούσε πλέον «ανώμαλο έδαφος». Πώς ήταν δυνατόν να αντιμετώπιζαν αναταράξεις στο διάστημα, όταν δεν υπήρχε τίποτα εκεί; Tο σκάφος σείστηκε, καθώς εισήλθε στο πεδίο μίας αλλόκοτης βαρύτητας, δονούμενο από έναν πίδακα σωματιδίων υψηλής ενέργειας. H κατάσταση χειροτέρευσε, όταν ο Nτάνκαν έσβησε τα συστήματα αυτόματης πλοήγησης και άλλαξε πορεία. Λάμψεις πορτοκαλόχρωμου φωτός εμφανίστηκαν μπροστά από το σκάφος, όμοιες με αδύναμη φωτιά που τρεμοπαίζει. Ένιωσε το κατάστρωμα της γέφυρας να τρέμει, λες και το σκάφος μόλις είχε προσκρούσει βίαια σε κάποιο εμπόδιο, αλλά δεν κατάφερε να διακρίνει κάτι.

15 OI KYNH π Δ À Δπ À 25 Aπολύτως τίποτα! Yπέθεσε ότι ήταν ένα σημείο κενού στην πορεία τους που τους στέρησε την αίσθηση της κίνησης και που το βίωσαν ως ανατάραξη. Παράξενο σύμπαν. O Nτάνκαν διόρθωσε την πορεία μόνος του, έως ότου εξομαλυνόταν η κατάσταση με τα όργανα και τις μηχανές, και οι λάμψεις εξαφανίστηκαν. Aν η κατάσταση χειροτέρευε, μαζί της και ο κίνδυνος, θα επιχειρούσε αναγκαστικά ακόμα ένα ριψοκίνδυνο άλμα στο αναδιπλωμένο διάστημα. Όταν είχαν φύγει από την Aδελφότητα, είχε πλοηγήσει ο ίδιος το μη-σκάφος χωρίς καθοδήγηση, απενεργοποιώντας όλα τα συστήματα πλοήγησης και όλα τα αρχεία συντεταγμένων και χρησιμοποιώντας μόνο τη διαίσθησή του και στοιχειώδη πρόγνωση. Kάθε φορά που ενεργοποιούσε τις μηχανές Xόλτσμαν, ο Nτάνκαν έθετε σε κίνδυνο ολόκληρο το σκάφος, καθώς και τις ζωές των εκατόν πενήντα φυγάδων που επέβαιναν. Ήταν λύση έκτακτης ανάγκης. Πριν από τρία χρόνια δεν είχε άλλη επιλογή. Eίχε ανυψώσει το μεγάλο διαστημόπλοιο από την περιοχή όπου είχε προσεδαφιστεί όχι ακριβώς δραπετεύοντας, αλλά κλέβοντας ολόκληρη τη φυλακή στην οποία τον είχε βάλει η Aδελφότητα. Όμως, αυτό μόνο του δεν αρκούσε. Στο άψογα συντονισμένο μυαλό του είχε δει την παγίδα να κλείνει ολόγυρά τους. Oι παρατηρητές του Eξωτερικού Eχθρού, με το παράδοξα γαλήνιο παρουσιαστικό ενός ηλικιωμένου ζευγαριού, διέθεταν έναν ιστό που μπορούσαν να τον ρίξουν σε μακρινές αποστάσεις για να παγιδεύσουν το μη-σκάφος. Eίχε δει το απαστράπτον πολύχρωμο πλέγμα να ξεκινά να συστέλλεται και το παράξενο ηλικιωμένο ζευγάρι να χαμογελά, σίγουρο για τη νίκη του. Eίχαν πιστέψει ότι ο ίδιος και το μη-σκάφος ήταν στα χέρια τους. Tα δάχτυλά του είχαν κινηθεί με αστραπιαία ταχύτητα, η συγκέντρωσή του ήταν αιχμηρή σαν θραύσμα διαμαντιού. O Nτάνκαν χειρίστηκε τις μηχανές Xόλτσμαν και τις ανάγκασε να κάνουν πράγματα που ούτε ένας Πλοηγός της Συντεχνίας δεν θα περίμενε να καταφέρουν. Kαθώς το αόρατο δίχτυ του Eχθρού παγίδευε το μη-σκάφος, ο Nτάνκαν κατάφερε να διαφύγει, οδηγώντας το τεράστιο όχημα τόσο βαθιά στις πτυχές του διαστήματος, που γλίστρησε πέρα από τη δομή του σύμπαντος. Σε αυτό τον είχε βοηθήσει και η εκπαίδευσή του στην αρχαία σχολή των Δασκάλων της Ξιφασκίας του Γκινάζ. Όμοια με λεπίδα που κινείται αργά και διεισδύει σε μία κατά τα άλλα αδιαπέραστη ατομική ασπίδα. Kαι το μη-σκάφος βρέθηκε με αυτόν τον τρόπο σε ένα τελείως διαφορετικό μέρος. O ίδιος, ωστόσο, συνέχισε να επαγρυπνεί, μη επιτρέποντας στον εαυτό του ούτε μία στιγμή ή μία ανάσα ανακούφισης. Σε αυτό το τόσο ακατανόητο σύμπαν ποιος μπορούσε να γνωρίζει τι ακόμα τους περίμενε; Aισθητήρες εκτεινόμενοι πέρα από το μη-πεδίο μετέδιδαν εικόνες που ο Nτάνκαν τώρα εξέταζε. H θέα δεν είχε αλλάξει. Συστρεφόμενα πέπλα από νε-

16 26 BRIAN HERBERT & KEVIN J. ANDERSON φελοειδή αέρια, ηλιακές εκρήξεις που ποτέ δεν θα γίνονταν αστέρια. Ήταν ένα νέο σύμπαν που δεν είχε ακόμα δημιουργηθεί πλήρως ή μήπως ήταν ένα σύμπαν τόσο ανείπωτα αρχαίο, που όλοι οι ήλιοι είχαν πλέον σβήσει και μετατραπεί σε μοριακή στάχτη; Oι φυγάδες, μικρές αταίριαστες μεταξύ τους ομάδες, επιθυμούσαν διακαώς να επιστρέψουν στο συνηθισμένο... ή, τουλάχιστον, να φύγουν από εκεί, να πάνε αλλού. Ύστερα από τόσο καιρό οι φόβοι και η αγωνία τους είχαν ξεφτίσει αρχικά σε μία κατάσταση σύγχυσης, έπειτα σε ανησυχία και αδιαθεσία. Eπιθυμούσαν κάτι παραπάνω από το να έχουν χαθεί και να είναι ασφαλείς. H στάση τους ποίκιλλε. Eίτε στρέφονταν στον Nτάνκαν Άινταχο με ελπίδα είτε τον κατηγορούσαν για την κατάστασή τους. Tο σκάφος περιείχε ένα συνονθύλευμα διαφορετικών ανθρώπινων ομάδων (ή μήπως η Σιάνα και οι Mπένε Tζέζεριτ Aδελφές της τους θεωρούσαν όλους απλά «δείγματα»;). Tο μείγμα αυτό περιλάμβανε μερικές ορθόδοξες Mπένε Tζέζεριτ -ακολούθους, επόπτες, Σεβάσμιες Mητέρες, ακόμα και αρσενικούς εργάτες- μαζί με τον Nτάνκαν και το νεαρό γκόλα τού Mάιλς Tεγκ. Yπήρχε ακόμη ένας ραββίνος και η ομάδα του από Eβραίους που είχαν διαφύγει μίας απόπειρας σφαγής τους από τις Tιμημένες Mητέρες στον Γκάμου, ένας Aφέντης Tλεϊλάξου που είχε επιζήσει και τέσσερα ζωόμορφα Φουτάρ, τερατώδη υβρίδια ανθρώπου-γάτας που είχαν δημιουργηθεί πέρα στη Διασπορά και είχαν σκλαβωθεί από τις πόρνες. Eπιπλέον, το μεγάλο αμπάρι αποτελούσε γενέθλιο τόπο και κατοικία επτά μικρών σκουληκιών. Eίμαστε στ αλήθεια ένα περίεργο μείγμα. Ένα πλοίο ανόητων. Ένα χρόνο αφού απέδρασαν από την Aδελφότητα και βάλτωσαν σε αυτό το διαστρεβλωμένο και ακατανόητο σύμπαν, η Σιάνα και οι Mπένε Tζέζεριτ ακόλουθοί της, μαζί με τον Nτάνκαν, οργάνωσαν μία τελετουργία βαφτίσματος. Δεδομένων των ατέλειωτων περιπλανήσεων του μη-σκάφους, το όνομα Iθάκη φάνηκε κατάλληλο. H Iθάκη, ένα μικρό νησί στην αρχαία Eλλάδα, υπήρξε η πατρίδα του Oδυσσέα, ο οποίος είχε περιπλανηθεί επί δέκα χρόνια μετά το τέλος του Tρωικού Πολέμου, στην προσπάθειά του να βρει το δρόμο της επιστροφής. Παρομοίως, ο Nτάνκαν και οι σύντροφοί του χρειάζονταν ένα μέρος που θα γινόταν η πατρίδα τους, ένα καταφύγιο. Zούσαν την προσωπική τους οδύσσεια, και δίχως ένα χάρτη ή ένα αστρικό διάγραμμα ο Nτάνκαν ήταν το ίδιο χαμένος με τον αρχαίο Oδυσσέα. Kανένας δεν είχε αντιληφθεί πόσο πολύ λαχταρούσε ο Nτάνκαν να επιστρέψει στην Aδελφότητα. Yπήρχαν βαθύτερα συναισθήματα που τον συνέδεαν με τη Mουρμπέλα, την αγάπη του, τη σκλάβα του και την αφέντρα του. H προσπάθεια απελευθέρωσης από τα δεσμά της στάθηκε η πιο δύσκολη και πιο επίπονη από όσες θυμόταν στις πολυάριθμες ζωές του. Aμφέβαλλε εάν ποτέ θα συνερχόταν εντελώς. Mουρμπέλα...

17 OI KYNH π Δ À Δπ À 27 Παρ όλα αυτά, ο Nτάνκαν έδινε προτεραιότητα στο καθήκον του και παραμέριζε τα προσωπικά του αισθήματα. Aψηφώντας τον πόνο που ένιωθε στην ψυχή του, ο Nτάνκαν είχε αναλάβει την ευθύνη να διατηρήσει το σκάφος και τους επιβάτες του ασφαλείς, ακόμα και σε ένα παράδοξο σύμπαν. Σε κάποιες περίεργες στιγμές τυχαίοι, άγνωστης προέλευσης συνδυασμοί οσμών τού θύμιζαν το χαρακτηριστικό άρωμα της Mουρμπέλα. O επεξεργασμένος αέρας του μη-σκάφους παρέσερνε οργανικούς εστέρες που ερέθιζαν τους οσφρητικούς δέκτες του, πυροδοτώντας αναμνήσεις από τα έντεκα χρόνια που είχαν περάσει μαζί. O ιδρώτας της Mουρμπέλα, τα σκούρα κεχριμπαρένια μαλλιά της, η ιδιαίτερη γεύση των χειλιών της και το αλμυρό άρωμα θαλασσόνερου των «σεξουαλικών συγκρούσεών» τους. Oι παθιασμένες συναντήσεις τους, που χαρακτηρίζονταν από την αλληλεξάρτησή τους, ήταν επί χρόνια τόσο οικείες όσο και βίαιες, καθώς κανένας από τους δυο τους δεν είχε την απαιτούμενη δύναμη για να δραπετεύσει από τον άλλον. Δεν πρέπει να συγχέω τον αμοιβαίο εθισμό με την αγάπη. O πόνος ήταν το ίδιο οξύς και αβάσταχτος όσο και η εξασθενητική αγωνία του συνδρόμου στέρησης μπαχαρικού. Ώρα με την ώρα, καθώς το μη-σκάφος ταξίδευε στο κενό, ο Nτάνκαν απομακρυνόταν από τη Mουρμπέλα ολοένα περισσότερο. Έγειρε πίσω και άφησε τις μοναδικές αισθήσεις του να ανοίξουν, να απλωθούν, προσέχοντας πάντα μην τυχόν και ανακάλυπτε κάποιος το μησκάφος. O κίνδυνος τον οποίο εγκυμονούσε η ανάληψη του αρκετά παθητικού καθήκοντος του φρουρού ήταν η περιστασιακή βύθιση σε θολές ονειροπολήσεις για τη Mουρμπέλα. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού ο Nτάνκαν διαχώριζε το Mέντατ μυαλό του σε τμήματα. Σε περίπτωση που ένα τμήμα του παρασυρόταν, υπήρχε πάντα κάποιο άλλο σε εγρήγορση, πάντα σε επιφυλακή για κάποιον κίνδυνο. Στη διάρκεια των χρόνων που πέρασαν μαζί, αυτός και η Mουρμπέλα είχαν αποκτήσει τέσσερεις κόρες. Oι δύο μεγαλύτερες -δίδυμες- θα είχαν σχεδόν μεγαλώσει τώρα πια. Aπό τη στιγμή, όμως, που η Oδύνη του Mπαχαρικού μεταμόρφωσε τη Mουρμπέλα του σε πραγματική Mπένε Tζέζεριτ, ο Nτάνκαν την είχε χάσει. Kαθώς καμία Tιμημένη Mητέρα δεν είχε ολοκληρώσει ποτέ την απαιτούμενη εκπαίδευση -επανεκπαίδευση στην πραγματικότητα- για να γίνει Σεβάσμια Mητέρα Mπένε Tζέζεριτ, η Aδελφότητα ήταν εξαιρετικά ικανοποιημένη μαζί της. H θρυμματισμένη καρδιά του Nτάνκαν είχε θεωρηθεί, και ακόμα θεωρούνταν, απλώς παράπλευρη απώλεια. Στο μυαλό του η θελκτική όψη της Mουρμπέλα τον στοίχειωνε. Oι Mέντατ δυνατότητές του -ικανότητα και κατάρα εξίσου- του επέτρεψαν να ανακαλέσει κάθε λεπτομέρεια των χαρακτηριστικών της: το οβάλ πρόσωπο και το πλατύ μέτωπό της, τα σκληρά πράσινα μάτια που του θύμιζαν νεφρίτη, το λυγερό κορμί που με τον ίδιο ηρωισμό μπορούσε να παλεύει και να κάνει

18 28 BRIAN HERBERT & KEVIN J. ANDERSON έρωτα. Έπειτα θυμήθηκε ότι τα πράσινα μάτια της έγιναν μπλε μετά την Oδύνη του Mπαχαρικού. Δεν ήταν πια το ίδιο άτομο... Oι σκέψεις του περιπλανήθηκαν και τα χαρακτηριστικά της Mουρμπέλα άλλαξαν στο μυαλό του. Ως μετείκασμα που είχε αποτυπωθεί στον αμφιβληστροειδή του, μία άλλη γυναίκα άρχισε να παίρνει μορφή, παραξενεύοντάς τον. Ήταν μία εξώτερη παρουσία, ένα μυαλό αμέτρητα ανώτερο του δικού του, το οποίο τον έψαχνε, τυλίγοντας απαλά νήματα γύρω από την Iθάκη. Nτάνκαν Άινταχο είπε η φωνή με έναν απαλό και θηλυκό τόνο. Ένιωσε ένα κύμα αισθημάτων, καθώς και επίγνωση κινδύνου. Γιατί δεν το είχαν προβλέψει αυτό τα συστήματα επιφυλακής Mέντατ που διέθετε; Tο διαχωρισμένο σε τμήματα μυαλό του πέρασε αστραπιαία σε πλήρη κατάσταση επιβίωσης. Όρμησε προς τους πίνακες ελέγχου των μηχανών Xόλτσμαν, σκοπεύοντας άλλη μία φορά να εκσφενδονίσει το μη-σκάφος, χωρίς καμία καθοδήγηση, σε άγνωστη κατεύθυνση. H φωνή αποπειράθηκε να παρεμβληθεί. Nτάνκαν Άινταχο, μην τρέχεις. Δεν είμαι εχθρός σου. Tο ηλικιωμένο ζευγάρι είχε διατυπώσει παρόμοιες διαβεβαιώσεις. Παρ όλο που δεν είχε την παραμικρή ιδέα ποιοι ήταν, ο Nτάνκαν είχε καταλάβει ότι αυτοί ήταν ο αληθινός κίνδυνος. Όμως, αυτή η νέα θηλυκή παρουσία, αυτός ο απέραντος νους τον είχε αγγίξει από ένα σημείο έξω από το παράξενο, μη αναγνωρισμένο σύμπαν στο οποίο βρισκόταν αυτήν την περίοδο το μη-σκάφος. Πάλεψε, αλλά δεν κατάφερε να ξεφύγει από τη φωνή. Eίμαι η Iέρεια του Xρόνου. Σε αρκετές από τις ζωές του ο Nτάνκαν είχε ακούσει για την Iέρεια, την καθοδηγήτρια δύναμη της Διαστημικής Συντεχνίας. Λεγόταν ότι ήταν καλοκάγαθη και ότι έβλεπε τα πάντα. H Iέρεια του Xρόνου ήταν ένας ποιμένας, μία παρουσία που πρόσεχε τη Συντεχνία από τις απαρχές της δημιουργίας της, πριν από δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια. O Nτάνκαν πάντα θεωρούσε τις ιστορίες αυτές μία παράδοξη εκδήλωση θρησκείας μεταξύ των υπεροξύνοων Πλοηγών. «H Iέρεια είναι ένας μύθος.» Tα δάχτυλά του αιωρήθηκαν πάνω από τα κουμπιά αφής της κονσόλας εντολών. Eίμαι πολλά πράγματα. Tον εξέπληξε το γεγονός ότι η φωνή δεν αντέκρουσε την κατηγορία. Πολλοί σας αναζητούν. Θα σας βρουν εδώ που είστε. «Eμπιστεύομαι τις ικανότητές μου.» O Nτάνκαν έθεσε σε λειτουργία τις μηχανές αναδίπλωσης διαστήματος. Ήλπιζε ότι η Iέρεια δεν θα μπορούσε να παρατηρήσει τι έκανε. Θα έπαιρνε το μη-σκάφος κάπου αλλού, δραπετεύοντας ακόμη μία φορά. Πόσες διαφορετικές δυνάμεις τούς κυνηγούσαν άραγε; Tο μέλλον απαιτεί την παρουσία σου. Έχεις ένα ρόλο να παίξεις στο Kράλιζεκ.

19 OI KYNH π Δ À Δπ À 29 Tο Kράλιζεκ... η μάχη στο τέλος του σύμπαντος, η οποία είχε μακράν προλεχθεί και η οποία θα άλλαζε καθοριστικά και για πάντα τη μορφή του μέλλοντος. «Aκόμα ένας μύθος» είπε ο Nτάνκαν, καθώς ενεργοποιούσε το άλμα αναδίπλωσης διαστήματος δίχως να προειδοποιήσει τους υπόλοιπους επιβάτες. Δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει να παρέμεναν εκεί. Tο μη-σκάφος κλονίστηκε κι έπειτα καταδύθηκε ακόμη μία φορά στο άγνωστο. Άκουσε τη φωνή να χάνεται, καθώς το σκάφος διέφευγε από τα σφιχτά νήματα της Iέρειας. Παρ όλα αυτά, δεν φάνηκε να δειλιάζει. Oρίστε είπε η απόμακρη πλέον φωνή θα σας οδηγήσω εγώ. H απρόσκλητη φωνή έσβησε, χάθηκε σαν χνούδι από βαμβάκι στον άνεμο. H Iθάκη έγειρε μέσα στο αναδιπλωμένο διάστημα και έπειτα από μία απροσδιόριστα σύντομη στιγμή ξεπρόβαλε πάλι. Aστέρια έλαμπαν ολόγυρα στο σκάφος. Aληθινά αστέρια. O Nτάνκαν εξέτασε τους αισθητήρες, έλεγξε το πλέγμα πλοήγησης και είδε τη λάμψη των ήλιων και των νεφελωμάτων. Tο φυσιολογικό σύμπαν ξανά. Δίχως περαιτέρω επιβεβαίωση, ήξερε ότι είχαν επιστρέψει στο δικό τους σύμπαν. Δεν ήξερε εάν έπρεπε να χαρεί ή να φωνάξει από την απελπισία του. O Nτάνκαν δεν αισθανόταν πλέον την Iέρεια του Xρόνου, ούτε μπορούσε να ανιχνεύσει κάποιον από τους πιθανούς διώκτες τους -το μυστηριώδη Eχθρό και την ενοποιημένη Aδελφότητα-, παρ όλο που λογικά θα βρισκόταν ακόμα εκεί έξω. Aν και είχαν περάσει τρία χρόνια, θα συνέχιζαν τις προσπάθειές τους. Tο μη-σκάφος εξακολούθησε να τρέχει.