Η Πηνελόπη των τρένων

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Η Πηνελόπη των τρένων"

Σελήνη Κωνσταντόπουλος
8 χρόνια πριν
Προβολές:

1 Μαρλένα Πολιτοπούλου ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΟΥΑΡ Η Πηνελόπη των τρένων Μία ακόμα υπόθεση του ερευνητή Παύλου Γ.

3 1 Εσωτερικές αναταράξεις Οι γρίλιες της μπαλκονόπορτας για τρίτη μέρα κλειστές. Το ψυγείο έχει μόνο παγάκια και ένα κεφάλι γραβιέρα Νάξου σκαμμένο. Στα τασάκια φυτρώνουν γόπες, στο σιντί η «Πριγκιπέσα», τα γένια του Παύλου γρατζουνάνε την παλάμη του. Ζητάει μιαν απάντηση από τον εαυτό του για να αφήσει πάλι το φως να μπει στο δωμάτιό του. Το ερώτημα μοιάζει γελοίο: Γιατί ένας άντρας πενήντα χρονών παθαίνει κόλλημα όταν ανοίγει μια βαλίτσα; Συγκεκριμένα, ο εαυτός του κοιτάζοντας αυτή τη μικρή δερμάτινη βαλίτσα που έχει τοποθετήσει πάνω στο γραφείο του και περιλαμβάνει έξι ανεξιχνίαστες υποθέσεις; Η απάντηση που δίνει όταν και η τελευταία μπουκάλα ουίσκι έχει στραγγίξει ηχεί ακόμα πιο γελοία: «Το οιδιπόδειο φυγείν αδύνατον». Η Σφίγγα που τον καλεί να βρει τη λύση ενός αινίγματος από το παρελθόν τού κλείνει τον δρόμο. Αν προσπαθήσει να την παρακάμψει, θα μείνει άπραγος το ξέρει. Μπλέκοντας πάλι σε έρευνα ανεξιχνίαστων φόνων ο γέρος του άφησε βερεσέδες για να τον βασανίζει και 13

Το ερώτημα μοιάζει γελοίο: Γιατί ένας άντρας πενήντα χρονών παθαίνει κόλλημα όταν ανοίγει μια βαλίτσα; Συγκεκριμένα, ο εαυτός του κοιτάζοντας αυτή τη μικρή δερμάτινη βαλίτσα που έχει τοποθετήσει πάνω

4 14 M Α Ρ Λ Ε Ν Α Π Ο Λ Ι Τ Ο Π Ο Υ Λ Ο Υ να τον επιμορφώνει, νιώθει σαν να μην καταφέρνει ακόμη να διατυπώσει το δικό του ζητούμενο στη ζωή. Είχε ορκιστεί στον εαυτό του ευτυχώς μόνο πως δεν θα υπέκυπτε στη γοητεία του παρελθόντος, οικογενειακού και συλλογικού. Ξανακύλησε. Φταίει η ψευδαίσθηση πως, αν συνδέσει το ατομικό με το κοινωνικό, θα νιώσει, για λίγο έστω, πως περπατάει πιο στέρεα σε αυτό τον κόσμο. Και μόνο όταν κατάφερε να ψιθυρίσει «πάμε, εις μνήμην» δέχτηκε να βάλει πάλι τον εαυτό του σε διαδικασία καθημερινής ρουτίνας. Πουσάπς, πλύσιμο, ντύσιμο, μάζεμα και πέταμα σκουπιδιών, άνοιγμα μπαλκονόπορτας, πότισμα ξεραμένων λουλουδιών, βούρτσισμα γάτας ως εκείνη την ώρα απλώς έριχνε κροκέτες στο μπολ και νερό στη γαβάθα της. Και μετά το άνοιγμα στον κόσμο. Φόρτιση κινητού. Ο Περικλής είχε πάρει είκοσι φορές. Ξαναπήρε. «Τι σκατά κάνεις και δεν απαντάς, ρε Παύλο;» «Κάνω σχέδια για Νάουσα». «Καλά κρασιά!» «Και καλά τσίπουρα! Θα φέρω». «Σαν τα πηλιορείτικα δεν θα είναι!» «Υπόσχομαι να κάνουμε συγκριτικό τεστ άμα τη επιστροφή μου. Θα φέρω και μπάτσο». Κενό από τη μεριά του διευθυντή του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Περικλή Γιατζόγλου. «Μπάτσος: αλμυρό τυρί για σαγανάκι, και το πρώτο» διευκρίνισε ο Παύλος στον κολλητό του. «Τι μπορεί να πάθει ένας μπάτσος! Άρα τον αλατί

Φταίει η ψευδαίσθηση πως, αν συνδέσει το ατομικό με το κοινωνικό, θα νιώσει, για λίγο έστω, πως περπατάει πιο στέρεα σε αυτό τον κόσμο.

5 Η Π Η Ν Ε Λ Ο Π Η Τ Ω Ν Τ Ρ Ε Ν Ω Ν 15 ζουν και τον τηγανίζουν. Και λίγα του κάνουν του μπάσταρδου. Πότε φεύγεις; Πότε γυρνάς;» «Καλά, μια κουβέντα είπα! Σκοπεύω να αρχίσω να σκαλίζω τα παλιά στην terra Ημαθία, μετά θα πρέπει να χρηματοδοτήσω και ένα ταξίδι Γερμανία». «Μετατέθηκε εκεί ο μικρός. Αν χρειαστείς κάτι» «Εσένα θα χρειαστώ, όχι τον γιο σου. Σου έχω κίνητρο». Ο Παύλος σαν να έβλεπε τον φίλο του να τραβάει το μουστάκι του, που είχε πια γκριζάρει επικίνδυνα. «Μια συλλογή με όλα τα μικρά δισκάκια του Καζαντζίδη» πρόσθεσε, σίγουρος πως ο Περικλής έσκυβε ελαφρά το κεφάλι προς τα μπρος και χαμογελούσε δαγκώνοντας τα χείλια του, όπως έκανε πάντα όταν κάτι ξυπνούσε το ενδιαφέρον του και τον βοηθούσε να ξεφύγει από αυτό που αποκαλούσε «σκατοκατάσταση». «Πού τα βρήκες; Με δουλεύεις!» «Δεν τα βρήκα. Θα τα βρω όμως και θα σ τα χαρίσω. Και θα τα έχω ακούσει όλα και θα έχω διαβάσει και τα στιχάκια». «Καιρός ήταν να εγκαταλείψεις εκείνο το τελώνι για έναν θεό!» Ο Παύλος άκουσε τον εαυτό του να γελάει ύστερα από πολύ καιρό. Όσες φορές και να άκουγε το όνομα του Τελόνιους Μονκ, ο Περικλής δεν υπήρχε περίπτωση να το συγκρατήσει διότι δεν ήθελε. Η τζαζ τον έπληττε αφόρητα και έτρεμε την ανάγκη του Παύλου για αυτοσχεδιασμούς όταν έτρεχαν πίσω από έναν δολοφόνο.

Σου έχω κίνητρο». Ο Παύλος σαν να έβλεπε τον φίλο του να τραβάει το μουστάκι του, που είχε πια γκριζάρει επικίνδυνα.

6 16 M Α Ρ Λ Ε Ν Α Π Ο Λ Ι Τ Ο Π Ο Υ Λ Ο Υ «Ξέρεις πως όχι. Γιατί μου κολλάς και δεν λες γιατί με πήρες;» «Χρειάζομαι βοήθεια. Φόνος στην Columbia. Πάω τώρα εκεί». «Τι έπαθες και με φωνάζεις πριν καλά καλά δεις το πτώμα;» «Δεν μου είχες ζητήσει να παρακολουθήσεις επιχείρηση σκούπα; Τώρα θα την έχεις μετά φόνου. Νεκρός λευκός σε χώρο που έχουν καταλάβει Πακιστάνοι. Δεν έχω εμπιστοσύνη στους δικούς μου» «Εννοείς αυτό που καταλαβαίνω;» «Φυσικά και εννοώ αυτό που καταλαβαίνεις». «Παίρνετε DNA από τους δικούς σας όταν γίνονται εγκλήματα κατά μεταναστών;» «Θα έρθεις; Με καθυστερείς!» «Πού θα σε βρω;» «Μπροστά στην Columbia, κάτω από την αψίδα. Ξέρεις πού είναι;» «Περισσός ή Νέα Ιωνία». «Από πού θα έρθεις;» «Από Αττική οδό». «Βγες Νέο Ηράκλειο και κατέβα προς τα κάτω, θα το βρεις. Δεν κατάλαβα γιατί ήθελες να παρακολουθήσεις ανθρωποκυνηγητό, αλλά, αφού θέλεις να μπεις μέσα στα σκατά κυριολεκτώ, έλα!» Ο Περικλής δεν ήξερε πως ο φίλος του βρισκόταν για μία ακόμα φορά αντιμέτωπος με το αρχείο του πατέρα του, του διοικητή Ασφαλείας Αναστάση Γεωργούλα. Και

Νεκρός λευκός σε χώρο που έχουν καταλάβει Πακιστάνοι. Δεν έχω εμπιστοσύνη στους δικούς μου» «Εννοείς αυτό που καταλαβαίνω;» «Φυσικά και εννοώ αυτό που καταλαβαίνεις».

7 Η Π Η Ν Ε Λ Ο Π Η Τ Ω Ν Τ Ρ Ε Ν Ω Ν 17 πως πριν μπει στο προσωπικό του τούνελ είχε ανοίξει άλλον έναν φάκελο, είχε διαβάσει τα λιγοστά στοιχεία για έναν φόνο μετανάστη στο Μόναχο το 65, τον είχε κλείσει, τον είχε ξανανοίξει και τον είχε ξανακλείσει. Κάπου ανάμεσα σε αυτή τη διελκυστίνδα είπε στον Περικλή να τον φωνάξει αν γίνει επιχείρηση σκούπα. Ήθελε να μετρήσει τον εαυτό του μπροστά στην κορύφωση του δράματος του μετανάστη. Φόβος, καταδίωξη, σύλληψη, εγκλεισμός, διωγμός και πάλι φόβος.

ξανακλείσει. Κάπου ανάμεσα σε αυτή τη διελκυστίνδα είπε στον Περικλή να τον φωνάξει αν γίνει επιχείρηση σκούπα.

8 1965: Ο Στέλιος Καζαντζίδης φτάνει στον σταθμό του Μονάχου για να δώσει μια σειρά από συναυλίες σε όλη τη Γερμανία. Σε μια γωνιά του ίδιου σταθμού ο Στρατής Κοκκινίδης, ένας έλληνας μετανάστης, βρίσκεται νεκρός. Ο φόνος του δεν θα εξιχνιαστεί ποτέ. Πενήντα χρόνια αργότερα, ο ερευνητής και σκιτσογράφος Παύλος Γ., ως οφειλή στον αστυνόμο πατέρα του, θα ασχοληθεί με την υπόθεση. Τα ίχνη θα τον οδηγήσουν στη Νάουσα, τόπο καταγωγής του Κοκκινίδη, και στα χρόνια της Κατοχής, για να βρεθεί μπροστά σε ερωτικά μυστικά, δωσίλογους, λίρες, προδοσίες και επαναστάτες. Θα αφήσει για λίγο την αγαπημένη του τζαζ για να ακούσει τα τραγούδια του Στέλιου και θα ανταμειφθεί από την κόρη της Πηνελόπης των τρένων με είκοσι 45άρια δισκάκια. Και όταν όλα θα έχουν πια τελειώσει, ο κόσμος της μετανάστευσης δεν θα του είναι πια ξένος. ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ISBN APPLICATION ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ NOIR (ΜΟΝΟ ΓΙΑ IPAD) ΒOΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ

, ως οφειλή στον αστυνόμο πατέρα του, θα ασχοληθεί με την υπόθεση.

Σχετικά έγγραφα

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν