Οἱ Κλοσάρ τῶν Βοδενῶν

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Οἱ Κλοσάρ τῶν Βοδενῶν"

ŌἈμφίων Ζερβός
8 χρόνια πριν
Προβολές:

1 1 ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ Οἱ Κλοσάρ τῶν Βοδενῶν («πιθανό» σημεῖο συνάντησης μέ τόν Φρανσουά Βιγιόν) ΕΔΕΣΣΑ 2010

3 3 ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ Οἱ Κλοσάρ τῶν Βοδενῶν («πιθανό σημεῖο συνάντησης» μέ τόν Φρανσουά Βιγιόν) ΕΔΕΣΣΑ 2010

5 5 Σ υχνά πυκνά προβάλει μπροστά μας ἡ κακιά μοίρα ἤ δυστυχία ἤ σύμπτωση τρελή κι ἀδιέξοδη συνήθως τό Νοέμβρη μήνα καθώς οἱ ὁμίχλες σέρνονταν στίς πλαγιές ὅταν τά δέντρα βυζαίνουν τό γάλα τῆς ὁμίχλης τότε περίπου, ἡ μνήμη φέρνει πάλι στό προσκήνιο Σημείωση Ὁ Τόπος πού συχνά ἐμφανίζονταν οἱ Κλοσάρ ἦταν, φυσικά, ἡ πόλη τῆς Ἔδεσσας (τά Βοδενά) και οί γύρω περιοχές της: Πλατέα α συνοικισμού, Ντερές, οἱ λόφοι τῆς Στρατώνας, τό Πασά τσαΐρ, ἡ πλατεία τοῦ δ δημοτικού Σχολείου, ἡ Σμαρέκα, το Μισιρί, το Κοιυπρί, το Καραμάν καί ὁ Σταθμός, το Καμίρ, ὁ Λόγγος καί οἱ πηγές του, τό Βαρόσι, ὁ μικρός γκρεμός, ἡ Βισόκα Κούλα, ἡ πρακτική Σχολή, ὁ Παράδεισος, ἡ Ἐλιά, το κέντρο τῆς Πόλης μέ τά Πλατανάκια, οἱ ποικίλλες Ἀγορές με τά στενοσόκακα καί τα ρομαντικά γιοφύρια (τόπος ξαποστάματος γιά τούς ἴδιους).

οἱ λόφοι τῆς Στρατώνας, τό Πασά τσαΐρ, ἡ πλατεία τοῦ δ δημοτικού Σχολείου, ἡ Σμαρέκα, το Μισιρί, το Κοιυπρί, το Καραμάν καί ὁ Σταθμός, το Καμίρ, ὁ Λόγγος καί οἱ πηγές του, τό Βαρόσι, ὁ μικρός

6 ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ 6 τούς Κλοσάρ τῶν Βοδενῶν, ἔτσι ἄς τούς ποῦμε, μία κοινοτική μικρογραφία τοῦ μεγάλου κόσμου. Ὑπῆρχαν και ἄλλοι κύκλοι δυστυχίας οἱ καθαρόαιμοι ζητιάνοι καί οἱ τρελοί, ἀλλιῶς σαλοί, σαλεμένοι. Κάτι μεταξύ τοῦ κοινωνικά παράλογου καί τῆς ἴδιας τῆ κοινωνίας - ὅλοι μαζί ἀκροβάτες πού ἰσορροπούσαν στό κενό τό πολλαπλό σάν πρόσωπα ὑπαρκτά (ἀκόμη) και σάν περιφερόμενες δυστυχίες, ὅσους βλέπαμε δηλαδή μιά καί ὑπῆρχαν καί κάποιοι ἄλλοι ἔγκλειστοι καί μοναχικοί (αὐτοί πού δέν καταμετρήθηκαν ποτέ). Λοιπόν οἱ ἐπαῖτες μέ κολλημένη τήν πλάτη στά ντουβάρια, φοβισμένοι, ἀλλοπαρμένοι και σαλοί, ἀγγελοκρουσμένοι, χοϊκοί, στέγη ἡ βροχή κι ὁ οὐρανός ἐπάνω, συνείδηση τοῦ Τόπου μέρα νύχτα ἐκείνου τοῦ αἰώνα. Ποιός δρόμος τοῦ κορμιοῦ κρατοῦσε ψεῖρες και μαύρο αἷμα στό τρυφερό τους σῶμα τό ἀσκέπαστο κι ἀχάϊδευτο - οἱ ἐπαῖτες. Μονιά, μονιά, μοναξιά κι ἐρημιά σπίθα καμιά, ἀνύπαρκτη ἡ φωτιά, τό κρύο παντοτινό, θαρρεῖς κατακλυσμός, τούς πῆραν καί τούς σήκωσαν τά νερά, τό φεγγάρι καί τό κερασμένο ποτό. Ποιός μποροῦσε νά φανταστεῖ τά κατάμαυρα μοναχικά τους σκοτάδια, θροΐσματα τῶν φύλλων, ἄραγε, πουλιά

Κάτι μεταξύ τοῦ κοινωνικά παράλογου καί τῆς ἴδιας τῆ κοινωνίας - ὅλοι μαζί ἀκροβάτες πού ἰσορροπούσαν στό κενό τό πολλαπλό σάν πρόσωπα ὑπαρκτά (ἀκόμη) και σάν περιφερόμενες δυστυχίες, ὅσους βλέπαμε

7 ΟΙ ΚΛΟΣΑΡ ΤῶΝ ΒΟΔΕΝῶΝ 7 πού τιτιβίζανε ἀδιάκοπα σακατεμένα, κύματα ἀγριεμένα τοῦ πελάγους ὥς τά σύννεφα; Μόνη σιγουριά ἡ πληγωμένη μοναξιά τους (ἡ ἀρχή ἑνός ἀτέλειωτου θανάτου), ἕνα χέρι ν ἀκουμποῦσε πάνω τους, ἕνα χέρι μόνο Κανείς δέν ἔμπαινε στόν κύκλο τῆς ζωῆς καί στό διακόνημα τοῦ ἄλλου ἀξιοπρεπεῖς καί διακριτικοί ὅσο σέρνανε τά πόδια τους, μέ τή γλῶσσα του ὁ καθείς καί τόν τρόπο του, συνήθειες δύσκολης ἐπιβίωσης, κουρελῆδες, μαύρα τά χρόνια, ἐπαῖτες ἀλλοπαρμένοι, παρίες, κάθε στιγμή στήν παγωνιά ἀγκαλιά μέ τή στέρηση στίς τρικλοποδιές τῆς «λογικῆς» καί στά βουβά κλάματα - ἀναπνέουν ἀκόμα: Κυριαρχοῦσε στούς δρόμους (σῆμα κατατεθέν τῶν Κλοσάρ στήν Ἔδεσσα) ὁ «Μανάκας», ὁ κουτσός Βαρύθυμος μέ τό ἀκατάληπτο μουρμουρητό του καί τ ἀστεία δείχνοντας μέ «τό ρολόϊ» του τί ὥρα εἶναι. Κατόπιν οἱ ἄλλοι ὁ Νάσης ὁ κιπαζές, ὁ Ἀλλάχ Ἀλλάχ, πρώην βαρύτονος στήν Ὄπερα βαλκανικῆς πρωτευούσης, ἀγριεμένος, τοῖχο τόν τοῖχο μπρός πίσω, μέ τόν σαλεμένο του ἀτέρμονα κοχλία - ἡ αἰτία (λέγανε οἱ πολύξεροι) λόγω ἀφροδίσειου νοσήματος, ποῦ στάλιαζε ποῦ κοιμόταν, μασουλοῦσε ὅταν ἔπαιρνε τό ξεροκόματο ἀκουμπώντας στά ντουβάρια. Στά ντουβάρια καί ὁ ρουμανοδά-

συνήθειες δύσκολης ἐπιβίωσης, κουρελῆδες, μαύρα τά χρόνια, ἐπαῖτες ἀλλοπαρμένοι, παρίες, κάθε στιγμή στήν παγωνιά ἀγκαλιά μέ τή στέρηση στίς τρικλοποδιές τῆς «λογικῆς» καί στά βουβά κλάματα -

8 ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ 8 σκαλος μέ τή μανία του, βιβλική μορφή, θαρροῦσες ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί Βαπτιστής, πού τα λίγα ἱμάτια πάνω του ξέσχιζε βγάζοντας μικρές κραυγές: Ρου-μανία, Ρου-μανία. Καί ὁ Γιοβάν, σαλταρισμένο προσφυγάκι στή λάντζα καί στήν παροιμιώδη παραλογισμένη σοφία του κοντά του καί ἡ μακρινή, φευγάτη ρεμβάζοντας σέ κάποια πιθανή ἀκρογιαλιά, ἡ Ντελή Μαρίκα τοῦ προσφυγομαχαλᾶ ὁ κοντούλης Κύρο Βόσκας ὁ πονόψυχος τῶν πουλιῶν καί συλλέκτης (ὅταν δέν ἐπαιτοῦσε) μούρων στίς λαπούες τοῦ Λόγγου, πουλώντας τα γιά νά πάρει λίγο ψωμάκι πού τὄδινε, τό πιό πολύ, στά σπουργίτια ὁ πανύψηλος Ντίνη (Ντίλη) Φρίτς ζητώντας αἰωνίως τόν Λόγο, κρατώντας ἐπί πολύ τό χέρι τοῦ ἀνύποπτου συνομιλητῆ του ματαίως προσπαθώντας νά ξεκαθαρίσει τίς δικές του παρεξηγήσεις ὁ πρώην ξυλοκόπος ὁ Τότσης μέ τό κερδισμένο τσιγάρο λόγω στοιχήματος καί λόγω (κυρίως) ἀκροβατικῶν ἀσκήσεων στήν πιό ἀκραία κορυφή τοῦ βράχου τῆς βισόκας Κούλας καί ὁ Γκίλης μέ τά κοκαλιάρικα γαϊδούρια πού τόν ἀκολουθούσανε πιστά μαζί μέ τή δύστυχη (αἰτία ἡ φανερή κύφωσή της) γυναίκα του, κατέβαζαν ἀπό τό Καμαράν ξύλα-μικρόξυλα καί τά πουλούσανε στήν Ἀγορά ἔναντι πινακίου φακής, κάτι νά πᾶνε στό καλύβι τους γιά τά παιδιά. Καί ὁ Λάζος, μέ την ἀσίγαστη γόπα στά χείλη του, πρόθυ-

προσφυγομαχαλᾶ ὁ κοντούλης Κύρο Βόσκας ὁ πονόψυχος τῶν πουλιῶν καί συλλέκτης (ὅταν δέν ἐπαιτοῦσε) μούρων στίς λαπούες τοῦ Λόγγου, πουλώντας τα γιά νά πάρει λίγο ψωμάκι πού τὄδινε, τό πιό πολύ, στά

Σχετικά έγγραφα

Κυριακή 12 Μαΐου 2019.

8 Κυριακή 12 Μαΐου 2019. Κυριακή τῶν μυροφόρων Μρκ. 15, 43 16, 8. Οἱ μεγάλες ἀποφάσεις, τά μεγάλα ἐμπόδια, οἱ μεγάλες νίκες. Αὐτός θά μποροῦσε νά εἶναι ἕνας καλός τίτλος γιά τή σημερινή Κυριακή. Ἡ Ἐκκλησία