20 years of MMM UNDERMAN SS11 \ UNDERCOVER

Transcript

1 YΓ fashion_issue* fashion_issue* 8

2 editorial Η μόδα σήμερα κινείται σε γρήγορους ρυθμούς. Ειδικά τα τελευταία έξι περίπου χρόνια μέσα στα οποία το Διαδίκτυο απέκτησε τρομακτική δύναμη, το ρούχο, η παρουσίαση, η επικοινωνία και η πώλησή του πήραν μια άλλη κατεύθυνση από εκείνη των περιοδικών μόδας. Μια όχι και τόσο ελεγχόμενη κατάσταση που παραπέμπει σε έναν αθλητή λαχανιασμένο, ο οποίος συνεχώς προσπαθεί να προλάβει την επόμενη πληροφορία. Μέσα σε όλο αυτό το κομφούζιο, ο καταναλωτής έρχεται αντιμέτωπος με φτηνότερες ρεπλίκες ακριβών προϊόντων αλλά και με μια τεράστια γκάμα από επιλογές των οποίων, πολλές φόρες η προέλευση είναι αμφίβολη. Πολλοί καινούριοι σχεδιαστές έρχονται και φεύγουν με την ιδία ταχύτητα, ενώ αυτοί που ήδη ξέρουμε απέκτησαν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και τα ονόματά τους αγγίζουν πια τα όρια του «θρύλου». Το χρήμα μπορεί και εξιδανικεύει ακόμα και μια κακή συλλογή. Ενώ στα 90 ς οι δημοσιογράφοι αρκούνταν στις τρεις μεγάλες εβδομάδες μόδας του Παρισιού, του Μιλάνου και της Νέας Υόρκης, από το 2000 αυτό ήδη ήταν παρελθόν αφού προστέθηκε στη λίστα το Λονδίνο, το Τόκιο, η Βαρκελώνη, το Σάο Πάολο, η Αθήνα, η Μόσχα, το Βερολίνο Οι Οίκοι με απώτερο σκοπό τα έσοδα, πρόσθεσαν και άλλες συλλογές στις ήδη υπάρχουσες. Έτσι έχουμε πέρα από τις γνωστές παρουσιάσεις Pret-A-Porter και Υψηλή Ραπτική, την Cruising Collection, τη Pre-Collection και την Exclussive Line. Αυτές οι σελίδες που αφιερώνει κάθε περιοδικό για τη μόδα, προτείνοντας διαφορετικές ιστορίες κάθε φορά, γεννώντας ήρωες και ηρωίδες με περίγραμμα που αλλάζει σε κάθε τεύχος, αποτελούν σημείο αναφοράς γι αυτούς που θα έρθουν μετά. Εκείνο ωστόσο που παραμένει τελικά μία σταθερή αξία μέσα σε αυτή την εικοσαετία είναι όντως τα περιοδικά μόδας. Εκπληρώνουν την ανάγκη μας να νιώσουμε κομμάτι του κόσμου που εκπροσωπούν, να συλλέξουμε δημιουργικές εμπειρίες ανθρώπων που αγαπούν την ομορφιά και να τις κάνουμε δίκες μας. Ακούγεται ίσως φλύαρο, αλλά σκεφτείτε πόσο μας βοήθησε το ρούχο μέσα στους αιώνες να εκφραστούμε και να ανακαλύψουμε τελικά ο καθένας μας τον εαυτό του ακόμα και τη θέση που έχουμε στην κοινωνία που ζούμε. Ας δούμε τη μόδα σαν μια γλώσσα (και όχι σαν μια αργκό που ασπάζονται μόνο μερικοί) στην οποία ο καθένας μας μπορεί να κάνει τη δική του δήλωση μέσα από το ένδυμα και να ανακαλύψει πράγματα για τους άλλους.. Για αρκετό κόσμο αυτή η γλώσσα ίσως είναι μυστήρια και περιττή. Όμως, για εμάς που θέλουμε να τη μελετήσουμε, τα περιοδικά είναι η λύση, αφού τελικά εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό όπως ακριβώς μια εγκυκλοπαίδεια. Ένα περιοδικό οφείλει να έχει αναγνώστες που το αγαπούν και που αδημονούν για το επόμενο τεύχος ακόμα και αν έχουν μόλις αγοράσει το προηγούμενο. Μέσα από συνομιλίες και όμορφες εικόνες προσπαθώ να σας κινήσω το ενδιαφέρον για τη μόδα. Αν και αυτό το τεύχος που κρατάτε εστιάζει για πρώτη φορά λίγο περισσότερο στην αντρική πλευρά του «ενδύεστε», σας προσκαλώ να ανακαλύψετε τι κρύβεται στις σελίδες του Υστερόγραφου, του 8ου κατά σειρά fashion issue. Filep Motwary

3 20 years of MMM UNDERMAN SS11 \ UNDERCOVER

4 UNDERMAN SS11 \ UNDERCOVER

5 Συνομιλία μεταξύ JUN TAKAHASHI ΤΩΝ UNDERCOVER & FILEP MOTWARY. Ιανουάριος Τον περασμένο Οκτώβριο με είχαν προσκαλέσει σ ένα κλειστό πάρτι με αφορμή το λανσάρισμα των κεριών που έφτιαξε ο Ιάπωνας σχεδιαστής Jun Takahashi για τον Οίκο αρωμάτων Cider Trudon στο Παρίσι. Ξεκάθαρα, ήταν για μένα μια πολύ καλή ευκαιρία να ζητήσω απ τον Jun μια συνέντευξη. Η απάντησή του ήταν θετική και άμεση. Ο Takahashi, η δημιουργική δύναμη της cult φίρμας Undercover, θεωρείται, εδώ και δεκαπέντε χρόνια, ένας απ τους πιο καταξιωμένους δημιουργούς της χώρας του. Το 2006 είχε προσελκύσει το διεθνές ενδιαφέρον όταν στη διάρκεια ενός θριαμβευτικού show έβαλε τα μοντέλα του να διασχίσουν την πασαρέλα με μάσκες, καλύπτοντας το πρόσωπό τους με κεντημένες πλεχτές κουκούλες. Ήταν ο τρόπος του να διατυπώσει την προσωπική του άποψη σχετικά με την κρυμμένη ομορφιά. Ο Takahashi εξέλιξε την ευρηματική και τεχνικά άρτια προσέγγισή του στο χώρο της μόδας σ ένα μικρό κα- τάστημα το οποίο είχε μαζί με το NIGO. Καταξιώθηκε στο διεθνή χώρο και κέρδισε μια θέση στα παριζιάνικα ντεφιλέ, ενώ πρόσφατα είδαμε το πειραματικό show ως προσκεκλημένος στο Pitti Uomo Trade Show. Κάπου στην πορεία, ο Takahashi ανακάλυψε το πάθος του για το τρέξιμο, το οποίο καλλιέργησε μαζί με την ομάδα δρόμου του, την *Gyakusou, που έχει βάση το Τόκυο, κάτι που κίνησε την προσοχή του αθλητικού γί- γαντα της Nike. Το ότι είχε από πολύ νωρίς τη στήριξη της Rei Kawakubo της Comme des Garçons ήταν για τον νέο σχεδιαστή ακό- μα μια «πραξικομματική» ενέργεια. Ο Takahashi, μετά από δική της προτροπή, έδειξε την πρώτη του συλλογή στο Παρίσι το 2002 με την Kawakubo να κάθεται στην πρώτη σειρά, μια σπάνια στιγμή που πρέπει να τη θυ- μάται κανείς. Το Υστερόγραφο παρουσιάζει ένα δημιουργικό οραματι- στή, όπως και ορισμένες υπέροχες φωτογραφίες από τη σειρά UNDERMAN για το καλοκαίρι του 2011 του οίκου UNDERCOVER. Filep Motwary: Αυτό που πάντα με εντυπωσιάζει στη δουλειά σας είναι το ότι κάθε μια απ τις συλλογές σας έχει ένα εντελώς μοναδικό σκεπτικό και στόχο. Από τα ραφιναρισμένα, λαμπερά σιφόν και τις δαντέλες μεταπηδάτε σε μια πιο casual προσέγγιση για να επιστρέ- ψετε ξανά σε μια πιο ραφιναρισμένη αρχιτεκτονική και δομημένη σιλουέτα. Μπορείτε να δώσετε μιαν εξήγηση; Jun Takahashi: Ο στόχος μου είναι να εκφράσω αυτό που έχω στο μυαλό μου μέσα από την τέχνη, κυρίως τη μόδα - υπάρχουν φυσικά στιγμές που εκφράζομαι επίσης μέσα από άλλες μορφές τέχνης - και προσπαθώ να σχεδιάσω από ποικίλες κατευθύνσεις υιοθετώντας διαφορετικές προσεγγίσεις και ιδέες. Οι επιλογές μου καθορίζονται απ το πόσο φρέσκια φαίνεται μια ιδέα. Είναι αλήθεια ότι συνεχώς μ ενδιαφέρουν διαφορετικά πράγματα. Γι αυτό, όταν βασίζομαι στη ροή των σκέψεων στο μυαλό μου, το να δημιουργώ τέχνη με πολλά διαφορετικά θέ- ματα είναι κάτι που μου έρχεται φυσικό. Δεν σας ανησυχεί που αυτή η προσέγγιση ενδεχομένως να προκαλέσει αμηχανία στους πελάτες σας και να σας «κοστίσει» μερικούς στην πορεία, επειδή δεν τους δί- νετε κάθε φορά μια συγκεκριμένη «Undercover» γραμμή ή υπογραφή; Αν και όντως μπορεί να μην έχω μια ξεκάθαρη υπογρα- φή, είναι πιθανόν να βρει κανείς κοινές ποιότητες ή συναισθήματα σε κάθε συλλογή. Αυτό είναι που χαρακτη- ρίζει τη φίρμα Undercover. Και η κοινή ποιότητα δεν είναι τίποτε άλλο απ τα συναισθήματα που δημιουργούν τη θέση της Undercover στον κόσμο και στο σύμπαν. Ως ανερχόμενος σχεδιαστής είχατε επηρεάσει πολλούς νέους ανθρώπους με το κατάστημά σας Nowhere. Πώς ήταν τα πράγματα τότε στις αρχές του 90; Το κατάστημα το είχα ξεκινήσει τυχαία με τον NIGO και για αυτό το κίνημα που δημιουργήθηκε ήταν απρόσμενο. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι ήμουν εξαιρετικά ικα- νοποιημένος. Σε τι άλλαξε η κουλτούρα της νεολαίας σήμερα από τότε; Επειδή το Internet δεν ήταν τόσο διαδεδομένο όπως σήμερα, ιδιαίτερα στις αρχές του 90, οι νέοι ήταν πιο συγκεντρωμένοι στο να συλλέγουν πληροφορίες απ ό,τι σήμερα. Ήταν μια εποχή κατά την οποία έπρεπε να κάνεις προσπάθεια για να αποκτήσεις αυτό που ήθελες πραγματικά. Πιστεύω η διαφορά βρίσκεται στο ότι οι νέοι σήμερα δεν διψάνε. Εμείς βλέπαμε πράγματα με τα δικά μας μάτια, τ αγγίζαμε, και τα νιώθαμε. Ήταν μια μη εικονική πραγματικότητα τότε. Πόσο δύσκολο ήταν για σας να κατακτήσετε το Παρίσι ως Ιάπωνας σχεδιαστής; Δεν έκανα τίποτε συνειδητά. Αυτό που είμαι σήμερα εί- ναι το αποτέλεσμα της δικής μου αναζήτησης αυτών των πιστεύω και του γούστου μου. Συνειδητοποιώ ότι υπάρ- χει πάντα ένα μεγάλο ρίσκο, οικονομικό ιδιαίτερα, στο να διαχειρίζεται κανείς μια επιχείρηση με τον τρόπο που το κάνω εγώ. Πόσο σημαντική ήταν η στήριξη της Rei Kawakubo στην καριέρα σας; Σήμαινε πολλά πράγματα για μένα. Με στήριξε ένας άν- θρωπος τον οποίο σέβομαι. Της είμαι πολύ ευγνώμων. Η διεθνής σκηνή της μόδας περιμένει πάντα με μεγάλη ανυπομονησία την επόμενή σας συλλογή. Ποιο συστατικό στη φιλοσοφία των συλλογών σας κέρδισε την αγάπη του κόσμου και του Τύπου; Πρώτα απ όλα, εάν υπάρχει κοινό που ανυπομονεί για την επόμενή μου κολεξιόν αυτό είναι κάτι που με κάνει πραγματικά χαρούμενο. Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, έχω να συμμετάσχω σε fashion show εδώ και τρία χρό- νια. Και το Παρίσι είναι μια πόλη που σε ξεχνά εάν δεν συμμετέχεις στα ντεφιλέ. Όσο για το σημείο που προσελκύει κάθε φορά την προσοχή Αν το καλοσκεφτείς, η έκπληξη και η καινοτομία, ιδιαίτερα το μαύρο χιού- μορ και τα αστεία, είναι θέματα που μόνο η Undercover χειρίζεται. Αυτό ίσως να είναι και το συστατικό με το οποίο καταφέρνει να κερδίσει το ενδιαφέρον. Πόσο σημαντική είναι η άποψη των άλλων γι αυτό που κάνετε; Εξαιρετικά σημαντική, αλλά μόνον όσων εμπιστεύομαι. Ακούω την άποψη των ανθρώπων που εμπιστεύομαι όσον το δυνατό περισσότερο. Ποιος είναι ο πελάτης της Undercover; Θα μπορούσατε να περιγράψετε τον άνδρα και τη γυναίκα της γραμμής σας; Οι ανεξάρτητοι άνθρωποι που ξέρουν τον εαυτό τους. Άνθρωποι που είναι πεισματάρηδες. Άνθρωποι που νοιάζονται για την ελευθερία τους. Άνθρωποι που απολαμ- βάνουν το χιούμορ. Άνθρωποι με ηθική. Ειρηνιστές, επαναστάτες. Γιατί πέτυχε η γραμμή σας; Με ποια στοιχεία της σχε- τίζονται οι πελάτες σας; Αναρωτιέμαι εάν είμαι πετυχημένος. Πιστεύω έχει να κάνει με την πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Φυσικά, στην εταιρία μου εγώ είμαι ο πρόεδρος και στις σχέσεις υπάρχει ιεραρχία, αλλά στην ουσία όλοι είναι ίσοι. Κι αυτό είναι ένα πνεύμα που ει- σπράττουν οι πελάτες μας. Έχετε πελάτες που σας ακολουθούν πιστά εδώ και χρό- νια; Υπάρχουν πολλοί. Είναι σπάνια που έχω την ευκαιρία να συναναστραφώ με πελάτες αλλά αισθάνομαι ότι ήταν μοιραίο να συναντήσουμε ο ένας τον άλλο. Ποιο το σκεπτικό πίσω από την UNDERMAN SS11 κολε- ξιόν; Πού οφείλεται η αισθητική της επιστημονικής φαντασίας;

6 Είναι φόρος τιμής στα low-tech τηλεοπτικά προγράμμα- τα με τα ειδικά εφέ και τους υπερήρωες τα οποία με επηρέασαν σαν παιδί τη δεκαετία του 70. Η αισθητι- κή είναι πολύ διαφορετική απ αυτήν των αμερικανικών ηρώων, όπως ο Spiderman και ο Superman. Σε αντίθεση με τη φιλοσοφία του καλού που έρχεται σε σύγκρουση με το κακό στις αμερικανικές ταινίες, έχω προσθέσει την ιδέα ότι το καλό και το κακό στο τέλος γίνονται ένα. Πρόκειται για ένα πιο ειρηνικό τέλος δεν είναι; Αυτή την ιδέα ήθελα να εκφράσω, η οποία υποθέτω δεν σχετί- ζεται και τόσο με τη μόδα. Σκεφτήκατε ποτέ να γυρίσετε ταινία με τα ρούχα σας; Θα μου άρεσε πολύ να έβλεπα τον UNDERMAN SS11 σε ται- νία. Με ενδιαφέρουν πολύ οι ταινίες. Κατ ακρίβειαν, είχα σκεφτεί να κάνω ταινία με τον UNDERMAN, αλλά απο- φάσισα να το αποφύγω. Αντ αυτού, προγραμματίζουμε να γυρίσουμε ένα σύντομο ντοκιμαντέρ γύρω από το fashion show του Παρισιού, όπου θα παρουσιάσουμε συλλογή ξανά έπειτα από απουσία τριών χρόνων. Έχετε μια στενή συνεργασία με την Nike. Τι είναι η Gyakusou performance running collection; Ως κάποιος που τρέχει σε καθημερινή βάση, θέλω να σχεδιάζω αθλητικά ρούχα που να είναι την ίδια στιγμή κατάλληλα για τρέξιμο, αλλά και ασυνήθιστα. Πώς και γίνατε μαραθωνοδρόμος; Ξεκίνησα να τρέχω για λόγους υγείας. Μέσα σε δυο χρό- νια, σταδιακά άρχισα να αυξάνω την απόσταση. Τρέχω 10 με 13 χιλιόμετρα τη βδομάδα με δυο φίλους. Επισκεφθήκατε ποτέ την Ελλάδα, τη χώρα όπου ξεκίνησαν οι μαραθωνοδρομίες; Έχετε σχέση με την ιστορία της χώρας; Όχι ποτέ δεν επισκέφθηκα την Ελλάδα. Δεν είναι ότι δεν μ ενδιαφέρει σαν χώρα, αλλά στο παρόν στάδιο δεν με συγκινεί. Θα ήθελα όμως κάποια στιγμή να την επισκεφθώ. Πώς συνδυάζετε την παράδοση στις κολεξιόν σας, αλλά και στη δουλειά σας γενικότερα; Η παράδοση πιστεύω είναι στην καρδιά της δουλειάς μου. Αναζητώ την ισορροπία στο design κάποτε δίνοντας έμφαση σ αυτήν και κάποτε καταστρέφοντάς την. Τι άλλα projects σχεδιάζετε για το 2011; Ετοιμάζω ένα fashion show όπως προανέφερα, ένα ντοκι- μαντέρ σχετικά με τη διαδικασία πριν και μετά το show και ένα φωτογραφικό βιβλίο. Υπάρχουν κι άλλα projects για τα οποία όμως δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα. Δεν είστε μόνο σχεδιαστής μόδας. Είστε και φωτογρά- φος, ενώ πρόσφατα φτιάξατε μερικά πολύ ενδιαφέροντα κεριά όπως επίσης και πολύ όμορφες κούκλες. Πώς μπο- ρεί κανείς να δουλεύει τόσα project την ίδια στιγμή; Για να είμαι ειλικρινής, είναι πολύ δύσκολο να συμμε- τέχεις ταυτόχρονα σε διαφορετικά project. Ιδιαίτερα η συνεργασία μου με την Nike απαιτεί πολύ χρόνο. Όταν όμως αποφασίσω να δεσμευτώ με κάτι πρέπει να το φέρω εις πέρας, άσχετα με το κόστος. Και αυτό είναι δύσκο- λο, δεδομένου ότι δεν έχουν όλα τα project μου σχέση το ένα με το άλλο. Ποιους ανθρώπους θαυμάζετε απ το χώρο της μόδας; Τους Rei Kawakubo, Martin Margiela, Prada, Raf Simons. Ποια είναι η ηθική σας κ. Takahashi; Η πειθαρχία και η κοινή λογική στην καθημερινή ζωή. Αν και δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνουν όλ αυτά (γέλια). *Η λέξη Gyakusou σημαίνει να τρέχει κανείς αντίστρο- φα και αναφέρεται στην ικανότητα της ομάδας του να τρέχει κόντρα στην κυκλοφοριακή κίνηση στα πάρκα του Τόκιο είναι επίσης το όνομα της κολεξιόν του για την Nike Running. Σας ευχαριστώ Hiromi Otsuka και Rene Habermacher.

7 UNDERMAN SS11 \ UNDERCOVER

8 video stills from a film by GIASCO BERTOLI/LUTZ SS11

9 Μια συνομιλία με τον LUTZ Από την αποφοίτησή του απ το St Martin s το 1995, ο Lutz Huelle δοκίμασε τις ικανότητές του στον Maison Martin Margiela εστιάζοντας στην Artisanal, τη συλλογή με το με- γαλύτερο γόητρο. Η δική του φίρμα που φέρει το όνομα Lutz ξεκίνησε το 1998 συνεχίζοντας με μία πορεία που στιγματίστηκε μέσα στα χρό- νια από διάφορες επιτυχίες. Βρίσκομαι, λοιπόν, απέναντι σ ένα σχεδιαστή που κέρδι- σε το βραβείο ANDAM δυο φορές, που παρουσίασε τη συλλογή του ανά τον κόσμο και που είναι ταπεινός, όπως μόνον ένας πραγματικός άντρας μπορεί να είναι Filep Motwary: Φέτος είναι η επέτειος των δέκα χρόνων της Lutz. Πως νιώθετε; Lutz: Από επιχειρηματική άποψη, νιώθω πολύ καλά. Είναι ένα επίτευγμα, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πώς ξεκινήσαμε: «Φτιάξε μια συλλογή, δείξε την, δες την ανταπόκριση». Χω- ρίς κεφάλαιο, χωρίς πλάνο παραγωγής, χωρίς γραφείο Τύπου, χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα, εκτός από μια μικρή αποθήκη πίσω από το Gare du Nord. Μας φάνηκε απίστευτο με τον David, όταν άρχισαν τα τηλεφωνήματα από πελάτες μόλις δείξαμε την πρώτη μας συλλογή, από κόσμο απ το Harper s Bazaar που ήθελε ραντεβού για να δει τα ρούχα. Είχαμε φτιάξει καταλόγους παραγγελίας πάνω σε μια γραφομηχανή κυριολεκτικά λίγα λεπτά πριν μας επισκεφθεί ο πρώτος μας πελάτης. Για ένα μεγάλο διάστημα, ιδιαίτερα στην αρχή, σκεφτόμασταν τα πράγματα καθοδόν ούτε εγώ, ούτε ο David είχαμε εμπειρία στη διεύθυνση επιχειρήσεων, οπότε τις πε- ρισσότερες φορές παίρναμε αποφάσεις από ένστικτο ή επειδή μας πίεζε ο χρόνος κι όχι από επιχειρηματική σκέψη. Απ την αρχή, ο στόχος μιας ήταν η δημιουργικότητα κι όχι το χρήμα. Ήμασταν πολύ αφελείς αλλά και την ίδια στιγμή και θετικοί ότι τα πάντα θα εξελίσσονταν μια χαρά. Από δημιουργικής άποψης, ακόμη νιώθω ότι μόλις αγγίξα- με την επιφάνεια, ότι υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα να κάνουμε. Μπορεί αυτό να οφείλεται στο ότι είμαι σε μια δουλειά που βασίζεται στην αλλαγή και στην επανεφεύρεση, αλλά κι επειδή πάντα δούλευα με οικονομικούς περιορισμούς. Ιδιαίτερα στην αρχή η οικονομική μας κατάσταση ήταν τόσο εύθραυστη που οι ικανοποιητικές πωλήσεις σε μια συλλογή σήμαιναν ότι μπορούσαμε να προχωρήσουμε, οι μη ικανοποι- ητικές πωλήσεις σήμαιναν μικρότερη επόμενη συλλογή, ενώ καθόλου πωλήσεις σήμαιναν μια φρικτή επόμενη συλλογή. Εάν σας ζητούσα να μου αναλύσετε την Lutz; Είναι μια φουτουριστική συλλογή, αλλά για ένα μέλλον που είναι αύριο ή σε έξι μήνες. Έχει να κάνει με αυτά που έχω γύρω μου, προσπαθώντας να καταλάβω πώς εξελίσσονται οι ζωές μας και προσπαθώντας να βγάλω νόημα απ τη συνεχή αλλαγή. Ένας απ τους λόγους που με ενδιαφέρουν τόσο τα ρούχα είναι επειδή αποτελούν καθρέφτη της εποχής μας, όπως κάθε άλλο είδος της ποπ κουλτούρας: ο κινηματογράφος και τα βιβλία, η pop μουσική και η club σκηνή. Αυτό που φοράμε λέει κάτι για μας, όμως λέει κάτι και για τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Η δύναμη των ρούχων είναι εντυπωσιακή με ό,τι κι αν τυλίγουμε τον εαυτό μας αποτελεί δήλωση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το ζήτημα της ταυτότητας, ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τα ρούχα για να δηλώσουμε κάτι ή για να αλλάξουμε ή για να αναδιοργανώσουμε στοιχεία του εαυ- τού μας. Πέραν απ όλα αυτά, υποθέτω ότι απλώς προσπαθώ να κάνω όμορφα ρούχα τα οποία ο κόσμος θα ήθελε να φορέσει. Στο τέλος όλα καταλήγουν εκεί. Πώς συνδέεται η τέχνη με την LUTZ; Ποια είναι η δική σας εξαίρεση στον κανόνα; Η δουλειά σας είναι πραγματικά εν- νοιολογική. Ποια είναι κατά την άποψή σου η κόκκινη γραμμή που χωρίζει τα δυο την τέχνη και τη μόδα; Δεν είμαι σίγουρος εάν υπάρχει διαχωρισμός. Δεν είναι η κάθε καλλιτεχνική ή δημιουργική έκφραση μια μορφή «τέ- χνης»; Τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, όλα συνδέονται και τα όρια μεταξύ των κατηγοριών συνεχώς εξελίσσονται. Κι αυτό για μένα είναι καλό στοιχείο, το γεγονός ότι όλοι μας σήμερα έχουμε την ευκαιρία να βιώσουμε όλα αυτά τα πράγματα: να ταξιδέψουμε όπου θέλουμε, να συνδυάσουμε τη δημόσια με την ιδιωτική ζωή όπως εμείς θέλουμε. Είμαι με- γάλος θαυμαστής του Pedro Almodovar, επειδή συνδυάζει όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία, τις πιο εξωπραγματικές και αδύνατες πλοκές και μας κάνει να τις πιστέψουμε, ότι δη- λαδή είναι όλα αληθινά και πιθανά. Προσωπικά, αυτό που μ εμπνέει περισσότερο είναι το pop οτιδήποτε αφορά το «εδώ και τώρα». Σ έναν κόσμο που βομβαρδίζεται με ιδέες τι κάνει τη δουλειά σας επαρκή σε σχέση με τις ανάγκες του σύγχρονου αν- θρώπου; Η προσπάθειά μου είναι να επικεντρώνομαι στον άνθρωπο και να είμαι όσο γίνεται πιο ειλικρινής με αυτό που κάνω. Πά- ντα θέτω την ερώτηση στον εαυτό μου: Εάν έβλεπα κάποιον ντυμένο με αυτά που φτιάχνω πώς θα ήταν η αντίδρασή μου; Θα τον/την έβρισκα όμορφο/η, σέξι, ενδιαφέρων/ουσα; Θα ήθελα να γνωρίσω έναν άνθρωπο με αυτά τα ρούχα; Εμφανέστα- τα τα κριτήριά μου είναι υποκειμενικά, αλλά εξασφαλίζω ότι η συλλογή είναι πάντα για το ίδιο είδος ανθρώπου, έστω κι αν εξελίσσεται στιλιστικά. Το σύνολο των πληροφοριών και μόνο που είναι διαθέσιμο μπορεί να μοιάζει εκφοβιστικό, εντούτοις με βοηθά να είμαι ακριβής σ αυτό που κάνω. Ποιο είναι λοιπόν το σημαντικότερο επίτευγμα του Οίκου σας; Πολύ δύσκολη ερώτηση. Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω, εκτός απ το να πω ότι καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο για μας. Αυτό που είναι καλό σε σχέση με την προσωπική μου κατάσταση είναι το ότι κατάφερα να δημιουργήσω ένα χώρο για τον εαυτό μου, στον οποίο περιτριγυρίζομαι από πολλούς υπέροχους ανθρώπους, με τους οποίους συνεργάζομαι, πράγμα που μου εξασφαλίζει ένα φανταστικό εργασιακό περιβάλλον. Αυτό που πάντοτε με εντυπωσιάζει στη δουλειά σας είναι η αρχιτεκτονική της σιλουέτας, η ικανότητα να συνδυάζετε διαφορετικά και αντίθετα υφάσματα, όπως επίσης και το ότι οι επιφάνειες ξεχωρίζουν, το αίσθημα χαλαρότητας. Ποια είναι η ηρωίδα σας; Ευχαριστώ! Πάντα μου άρεσε η ιδέα να «πετάω» μαζί πολλά και διαφορετικά στοιχεία. Οι άνθρωποι που μοιάζουν να έχουν ντυθεί στα γρήγορα, που έβαλαν ρούχα τα οποία δεν συνδυάζονται απαραίτητα τα οποία όμως, απ τη στιγμή που φορέθη- καν, φτιάχνουν ένα λουκ το οποίο μοιάζει «εκτός» αλλά που είναι την ίδια ώρα καταπληκτικό. Υπάρχει κάτι το θεσπέσια σέξι όταν ντύνεται κανείς χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, όταν συνδυάζει πράγματα που δεν πολυταιριάζουν μεταξύ τους. Αυτή όμως η άνεση είναι εξαιρετικά δύσκολη να την πετύχεις εάν τελικά μοιάζεις απεριποίητος και απρόσεκτος δεν είσαι καθόλου σέξι. Όσο για την ηρωίδα μου; Είναι δύσκολο να προσδιορίσω ένα άτομο, τις περισσότερες φορές σκέφτομαι τα κο- ρίτσια γύρω μου την Alex και την Elvire, την Natalie και την Charlotte Gainsbourg που έχουν αυτή τη φυσική φινέτσα. Η Charlotte έχει μια τέτοια παρουσία που στάθηκα δίπλα της στη διάρκεια μιας συναυλίας των Radiohead χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη. Η Lady Gaga είναι εξαιρετική, αλλά για διαφορετικούς λόγους αυτό που λατρεύω σ αυτήν είναι το ότι δεν έχει όρια όταν ντύνεται. Υιοθετεί όλες αυτές τις ταυτότητες με τέτοια ευκολία που τα πάντα μοιάζουν φυσικά πάνω της. Είναι κατ ακρίβειαν όλες αυτές οι ταυτότητες. Κάθε νέο της σύνολο είναι και μια πλευρά του εαυτού της. Και μοιάζει άνετη σε καθένα απ αυτά. Πώς θα εξελιχθεί η επιχείρηση στα επόμενα δέκα χρόνια; Είναι μια ενδιαφέρουσα περίοδος αυτή κατά την οποία όλα αλλάζουν, απ τον τρόπο που κατανοούμε τη μόδα μέχρι τον τρόπο που παρουσιάζεται, πωλείται, προωθείται και φοριέται. Κάτι το οποίο θα είναι πολύ σημαντικό είναι η εξει- δίκευση, ιδιαίτερα για επιχειρήσεις όπως η δική μας. Το δυνατότερό μας σημείο είναι το ότι προτείνουμε κάθε φορά μια συλλογή που δεν μοιάζει με καμιά άλλη. Είναι γι αυτό το λόγο, περισσότερο απ οτιδήποτε άλλο, που καταφέραμε να υπάρξουμε και να εξελιχθούμε σαν Οίκος. Απ τη στιγμή που είναι όλα τόσο προσιτά, θα είναι ολοένα και πιο σημαντικό να εξασφαλίσεις τη μοναδικότητά σου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μια άλλη πρόκληση είναι να βεβαιωθείς ότι ο κόσμος καταλαβαίνει ότι υπάρχει δουλειά στο σχεδιασμό, την ανά- πτυξη, στο κόψιμο και στη δημιουργία ενός ρούχου κι ότι αυτά είναι αντικείμενα που κουβαλούν τη δική τους αξία.

10 Πόσο σημαντικό είναι για τον Lutz η επαφή με τους πελάτες; Ποιο είναι το προφίλ του πελάτη σας; Δεν πιστεύω ότι είναι δυνατό να σχεδιάσεις μια συλλογή χω- ρίς να είσαι συνδεδεμένος με τον πελάτη σου. Εάν ο κόσμος δεν φορούσε τα ρούχα μας θα ένιωθα ότι έχω αποτύχει σαν σχεδιαστής. Η μεγαλύτερη χαρά στο σχεδιασμό ρούχων είναι να βλέπεις τον κόσμο να τα φοράει. Ο πελάτης μου; Θα έλεγα cool κορίτσια με εξαιρετικό γούστο. Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία υπήρχε ο θεός Έρωτας. Τι σημαίνει ο έρωτας και το σεξ για τον οίκο Lutz; Πώς αντικα- τοπτρίζονται αυτές οι λέξεις στις συλλογές σας; Τα ρούχα πάντα σχετίζονται με το σεξ, έστω κι αν δεν είναι προφανές. Ό,τι κι αν φοράμε, δημιουργεί μια σχέση με το σώμα μας: είτε είναι στενό είτε χαλαρό, ανοιχτό ή κλειστό, κοντό ή μακρύ, εφαρμοστό ή δύσκαμπτο. Ακόμα κι αυτά που δεν μοιά- ζουν σέξι είναι σεξουαλικά ρούχα επειδή δηλώνουν κάτι. Προσωπικά, προτιμώ όταν ένα ένδυμα υπονοεί διαθέσεις. Το να φαντάζεσαι τι υπάρχει από κάτω είναι πολύ πιο ερεθι- στικό απ το να γνωρίζεις. Τα γυμνά σώματα έχουν για μένα ελαφρώς λιγότερο ενδιαφέρον απ τα διάφορα στάδια του γδυ- σίματος. Απ τη στιγμή που αφαιρούνται τα ρούχα, φεύγει και το μυστήριο. Είναι το να φτάσεις σ αυτό το σημείο που είναι ερεθιστικό. Ελάχιστα πράγματα είναι τόσο όμορφα όσο το να βλέπεις ένα ύφασμα να κινείται γύρω από ένα σώμα, ν ακολουθεί την κίνηση, να δημιουργεί χώρο, να αλληλεπιδρά μ αυτά που βρίσκονται από κάτω. Υποθέτω ότι αυτό που μου αρέσει πε- ρισσότερο είναι όταν κάτι με κάνει να μαντεύω, γι αυτό και τα ρούχα μου σπανίως είναι απροκάλυπτα σέξι. Σου επι- τρέπουν όμως να είσαι όσο σέξι θέλεις αποκαλύπτοντας αυτά που εσύ θέλεις. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος που μου αρέσει η Lady Gaga χρησιμοποιεί το ρούχο για να κρύβει και να αποκαλύπτει σημεία του σώματός της. Είναι λες και τη βλέ- πουμε συνεχώς από διαφορετικές γωνίες κι έχει όλες αυτές τις διαφορετικές ποιότητες. Τελικά, ακόμα δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι είδους άνθρωπος είναι, επειδή δίνει τόσο αντικρουόμενα σημάδια κι αυτό για μένα την κάνει απίστευτα όμορφη. Η ηθική σου; Ό,τι κι αν κάνω θα επιστρέψει σε μένα, γι αυτό και προ- σπαθώ να ζω σύμφωνα μ αυτό τον κανόνα. Ή μήπως αυτό μετρά σαν είδος θρησκείας;

11

12 Μια συνομιλία με τον THOMAS LOHR Ο Thomas γεννήθηκε στη νότια Γερμανία, τη δεκαετία του 80. Το 2005, μετά το πέρας των σπουδών του στο Βερολίνο, με- τακόμισε στη Νέα Υόρκη. Τώρα μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Λονδίνου και Νέας Υόρκης. Συνεργάζεται με περιοδικά όπως το i-d, Hercules, Bon, GQ Style, V-Man, Contributing Editor και Man About Town. Η δουλειά του φαντάζει σαν να βλέπει κάνεις μια όμορφη θέα από το παράθυρο. Filep Motwary: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη φωτογρα- φία; Υπήρχε κάποιο οικογενειακό υπόβαθρο; Thomas Lohr: Παρότι οι γονείς μου πάντα με ενθάρρυναν να κάνω αυτό που αγαπώ, μεγάλωσα όμως στην επαρχία και εκεί δεν υπήρχε κάποια κατεύθυνση προς τον τομέα της φωτογραφί- ας. Aγόρασα την πρώτη φωτογραφική μηχανή, αν θυμάμαι καλά, στα 21 μου χρόνια. Ζούσα τότε στο Βερολίνο και ξόδευα όλο μου το χρόνο στα μπαρ και στα club, είτε δουλεύοντας, είτε διασκεδάζοντας. Ήθελα απεγνωσμένα λοιπόν να κάνω κάτι κατά τη διάρκεια της μέρας και το να βγάζω φωτογραφίες μού φά- νηκε σαν πολύ καλή και διασκεδαστική ιδέα. Γιατί επέλεξες τελικά τη φωτογραφία μόδας; Όταν πρωτοάρχισα να φωτογραφίζω, πηγές έμπνευσής μου ήταν η νεανική κουλτούρα και κάποια underground κινήματα. Τότε έκανα break dance και κυκλοφορούσα από πόλη σε πόλη με ένα skate board, γνωρίζοντας πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους. Κάθε κίνημα έχει το δικό του στιλ και τους δικούς του εν- δυματολογικούς κώδικες. Αυτό το έβρισκα συναρπαστικό. Στη προσπάθειά μου να κατηγοριοποιήσω αυτά τα διαφορετικά στιλ, οδηγήθηκα στην ενασχόληση με τη φωτογραφίας μόδας. Διακρίνω πολύ συναίσθημα στις εικόνες σου. Μερικές μάλιστα μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Ο τρόπος που κοιτάς την ομορφιά είναι πολύ ξεχωριστός. Το συναίσθημα είναι πολύ σημαντικός παράγοντας στη δου- λειά μου. Σκοπός μου είναι να δημιουργώ εικόνες οι οποίες αποτυπώνουν με ένα μοναδικό και αληθινό τρόπο το συναί- σθημα. Εκείνο που κάθε φορά επιχειρώ είναι να χτίσω ένα συναισθηματικό υπόβαθρο μεταξύ εμένα και του αντικειμένου μου. Όσο πιο συναισθηματικές είναι οι εικόνες μου τόσο πιο πετυχημένες είναι, όσο μεγαλύτερη είναι η προσωπική μου ανάμιξη τόσο μεγαλύτερο είναι το συναισθηματικό τοπίο που δημιουργώ. Ποια είναι η γνώμη σου για τη χρήση βίντεο στον τομέα της φωτογραφίας. Σκέφτηκες ποτέ να το επιχειρήσεις; Πιστεύω ότι πρόκειται για έναν εντελώς διαφορετικό τομέα. Είναι ωστόσο αξιοσημείωτο πως αυτός ο τομέας έχει διεισ- δύσει τόσο πολύ στη μόδα και πολλοί το έχουν χαρακτηρίσει σαν «εισβολή». Προσωπικά εκείνο που αισθάνομαι είναι πως πολλά από όσα βλέπουμε είναι ανακυκλωμένες ιδέες από φιλμ, μουσικά βίντεο και διαφημίσεις. Ευθύνεται και το γεγονός ότι πια είναι πιο εύκολη η πρόσβαση στον εξοπλισμό που χρειάζεται κανείς για να κάνει βίντεο. Αναμφισβήτητα γεν- νιούνται κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά από την άλλη το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί και τραβά βίντεο ενέ- χει και έναν κίνδυνο. Πολλοί θεωρούν ότι το να κάνεις ένα φιλμ είναι το ίδιο απλό όσο το να βγάλεις μια φωτογραφία. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο και προφανώς υπάρχει κάποιος λόγος που στη βιομηχανία των φιλμ δουλεύουν τόσοι πολλοί τεχνι- κοί, ακριβώς γιατί πρόκειται για μια πολύπλοκη διαδικασία. Με ενδιαφέρει πολύ το συγκεκριμένο μέσο και είναι σημαντικό σαν φωτογράφος να βρω τρόπους να το κατανοήσω. Ελπίζω πως κάποτε θα μπορέσω να κάνω κάποια projects με βίντεο, αλλά είναι πολύ σημαντικό, για να μπορέσω να κάνω κάτι τέτοιο, να έχω τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω μου για να με βοη- θήσουν. Τα μοντέλα που φωτογραφίζεις είναι κυρίως άντρες. Ποιος είναι ο τρόπος που τους προσεγγίζεις; Η αλήθεια είναι πως δεν με ενδιαφέρει αν το μοντέλο που φω- τογραφίζω είναι άντρας ή γυναίκα. Εκείνο που με απασχολεί είναι κατά πόσο το μοντέλο είναι ενδιαφέρον, έχει κάτι να μου πει και έχει κάτι να μου δώσει ώστε να μπορώ να δουλέψω μαζί του. Βλέπεις λίγο τον εαυτό σου στο μοντέλο που φωτογραφίζεις ή μέσω αυτού δημιουργείς ένα φανταστικό χαρακτήρα; Είναι ένας συνδυασμός των δύο Δεν μου είπες όμως Πώς ήταν ο τόπος που μεγάλωσες; Μεγάλωσα στην επαρχία της νότιας Γερμανίας. Σε ένα πανέ- μορφο μέρος. Ήμουν τυχερός να μεγαλώνω βιώνοντας τόσο πολύ τη φύση. Εκεί δυστυχώς δεν υπήρχε ούτε μόδα, ούτε μουσική σκηνή, ούτε street culture. Και γι αυτό μετακόμισα στο Βερολίνο όπου τέλειωσα και το σχολείο. Πόσο επηρέασε τη φωτογραφία σου ο τρόπος που μεγάλωσες; Λατρεύω τη φύση και πάντα με εμπνέουν τα όμορφα τοπία. Εί- ναι πολλές οι φορές που χτίζω μια φωτογραφία γύρω από ένα τοπίο το οποίο είτε υπάρχει στην πραγματικότητα, είτε στα όνειρά μου. Και η ικανότητά μου αυτή οφείλεται στο ότι μι- κρός χρησιμοποιούσα πολύ τη φαντασία μου. Στη Βαυαρία είσαι μόνος σου με τη φύση πολύ πιο συχνά από ό,τι οι άνθρωποι συνηθίζουν να έχουν αυτή την επαφή. Και αυτό επιδρά στο πώς χρησιμοποιείς τελικά τη φαντασία σου Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς πριν ή μετά από μια φωτογράφηση; Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαδικασία. Είμαι control freak, κάνω σχεδόν τα πάντα μόνος μου, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά που πρέπει να οργανώσω πριν και μετά από κάθε φωτογράφηση. Είναι όμως ο μόνος τρόπος για να εξασφα- λίσω πως όλα θα κυλήσουν όπως ακριβώς τα θέλω. Κάθε φορά συνεργάζεσαι με διαφορετικά άτομα ή προτιμάς να δουλεύεις με μια μόνιμη ομάδα από επαγγελματίες; Υπάρχουν ένα δύο άτομα με τα οποία προτιμώ να συνεργάζομαι κάθε φορά, αλλά επίσης είμαι και ανοιχτός σε συνεργασίες με καινούρια άτομα. Τον τελευταίο χρόνο που βρίσκομαι στο Λονδίνο έχω δουλέψει με πολύ ταλαντούχους ανθρώπους, που ομολογώ πως με έχουν επηρεάσει και με έχουν εμπνεύσει. Ήταν ένα καλό βήμα μπροστά και χαίρομαι γιατί ο τρόπος που φωτο- γραφίζω έχει αλλάξει μέσα από τις δικές τους επιρροές. Τι σημαίνει για σένα φωτογραφία; Φωτογραφία για μένα είναι η δημιουργία και η σύλληψη μονα- δικών στιγμών. Και τι σημαίνει μόδα; Μόδα σημαίνει πολυτέλεια. Πώς ονειρεύεσαι το μέλλον σου; Να είμαι ευτυχισμένος.

13

14 Μια συνομιλία με τον RICK OWENS Είναι ίσως ο μοναδικός designer στο Παρίσι που θα μπο- ρούσε να χαρακτηριστεί φαινόμενο, γιατί ποτέ δεν θα τον δεις να περιφέρεται σε κοσμικά events, δεν ακο- λουθεί τους κανόνες της εμπορικής προώθησης ούτε και κάνει εξεζητημένες εμφανίσεις. Παρόλη την όλη outsider στάση του, εξακολουθεί να βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων τόσο του Τύπου όσο και του κόσμου. Η μόδα λατρεύει τον Rick. Είναι ένας πιστός υπηρέτης του στιλ, ο οποίος με κάθε νέα του συλλογή έρχεται πάντα να προσθέσει κάτι καινούριο. Οι πελάτες του αισθάνο- νται πως εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους κάθε φορά που παρακολουθούν τη νέα του δουλειά. Προσωπικά με εντυ- πωσιάζει ο τρόπος που ο ίδιος περιγράφει το σύμπαν το οποίο δημιούργησε. Ένα σύμπαν φτιαγμένο από έπιπλα και υφάσματα τα οποία σε παραπέμπουν σε ελλειπτικές στρογ- γυλεμένες γραμματοσειρές, στο Bauhaus και στο σκοτάδι Όλα μαζί μοιάζουν να συνθέτουν τον αριθμό 8, τον αριθ- μό που συμβολίζει το άπειρο. Κάθε φορά που μιλώ μαζί του είναι για μένα μια καινούρια εμπειρία. Filep Motwary: Έχουν περάσει σχεδόν έξι χρόνια από την τελευταία φορά που μιλήσαμε. Τι άλλαξε από τότε; Rick Owens: Η πιο σημαντική αλλαγή αφορά στην επέκτα- ση των καταστημάτων μας σε Παρίσι, Λονδίνο, Νέα Υόρκη και Τόκιο. Σε όλα μας τα καταστήματα νιώθει κάνεις ότι βρίσκεται σε ένα μπαρ διακοσμημένο με παλιό δέρμα, τσιμέντο...φαντάζει σαν ναός ή σαν ένα ιερό μέρος. Είναι η δεύτερη χρονιά που αποτυγχάνω να μπω στο show σου παρότι είχα πρόσκληση. Ήταν τόσος πολύς ο κόσμος Είναι τρελό. Μοιάζει λες και γίνεται πόλεμος κάθε φορά έξω από το δικό σου show. Τι είναι τελικά αυτό που νο- μίζεις ότι ξετρελαίνει τον κόσμο με τα ρούχα σου και ιδιαίτερα τη νεολαία; Δεν έχω καθόλου συναίσθηση ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ειλικρινά στο λέω. Θυμάμαι στα πρώτα μου shows, περι- φερόμουν στα παρασκήνια έχοντας την αίσθηση ότι όλοι με αγνοούσαν και ότι κανένας δεν μου έδινε σημασία. Αργότερα ήταν που ανακάλυψα πως ο λόγος που το έκαναν ήταν απλά για να μη με ενοχλούν. Μέχρι τότε όμως νόμι- ζα πως όλοι βαριόντουσαν τόσο πολύ ώστε μετρούσαν την ώρα να τελειώσει το show για να πάνε σπίτι τους και να ανοίξουν την τηλεόραση. Αν δηλαδή δεν έβλεπα μέσα από το μόνιτορ τι συμβαίνει έξω, πραγματικά θα ένιωθα ότι κανείς δεν έχει έρθει για το show μου. Ήμουν έξω περιμένοντας να τελειώσει το show (κάποιοι φίλοι είχαν καταφέρει να μπουν και εγώ τους περίμε- να) όταν είδα τα μοντέλα σου να αποχωρούν ντυμένες πια με τα δικά τους ρούχα και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι όλες τους ήταν σχεδόν οι ίδιες. Σαν ένας στρατός από ανδροειδή. Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία τις διαλέγεις; Μου αρέσει μια ομαδοποιημένη πρόταση αφού σαφώς δίνει ένα δυνατό και επιβλητικό αποτέλεσμα. Αυτή η αίσθηση που δίνει μια ομάδα όταν αγωνίζεται για ένα κοινό στό- χο, δείχνει κατά κάποιο τρόπο ένα είδος ηρωισμού. Οι ήρωες πάντα με γόητευαν. Διατηρείς εδώ και χρόνια ένα πολύ χαμηλό προφίλ; Το κάνεις σκόπιμα; Υποθέτω ότι δεν είμαι τόσο κοινωνικός. Καθημερινά πρέ- πει να έρχομαι σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο γι αυτό και τον ελεύθερό μου χρόνο προτιμώ να τον αφιερώνω στον εαυτό μου. Πραγματικά διερωτώμαι πώς ένας σχεδιαστής, ο οποίος δεν κάνει δημόσιες σχέσεις, ούτε και ακολουθεί τους διαφημιστικούς κανόνες, καταφέρνει και έχει τελικά ένα τόσο πιστό κοινό από όλο τον κόσμο; Έχω πολύ δυνατούς συνεργάτες οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά πώς να προστατεύουν την ακεραιότητα τής δουλειάς μας και επίσης είναι φοβερά ταλαντούχοι στην εμπορική προώθησή της. Δεν είμαι ξέρεις τόσο ξεχωριστός. Υπάρ- χουν πάρα πολλοί άνθρωποι που μπορούν να σχεδιάζουν καλά. Εκείνο που στην τελική μετρά είναι η εκτέλεση της ιδέας και το πώς αυτή φτάνει στον κόσμο. Και για μένα η λέξη «εμπορικός» είναι μια λέξη που με κάνει να αισθάνομαι περήφανος. Λατρεύω να «παρεμβαίνω» στα πράγματα που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν στην καθημερι- νότητά τους. Το προτιμώ από το να έχω την ευθύνη μιας παρθενικής ιδέας την οποία ο κόσμος θα πρέπει να κα- τανοήσει για να θεωρείται επιτυχημένη. Πότε πιστεύεις ότι η μόδα άλλαξε, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, με αποτέλεσμα να εστιάσει την προσοχή της στο αντρικό ντύσιμο; Τι θεωρείς ότι χρειάζεται σή- μερα ένας σύγχρονος άντρας; Μακάρι να είχα μια ξεκάθαρη απάντηση να σου δώσω. Υπο- θέτω ότι η γυναικεία μόδα είχε κορεστεί, με αποτέλεσμα η αντρική μόδα να αποτελούσε πια πιο πρόσφορο έδαφος για τους designers. Εκεί θα μπορούσαν πιο εύκολα να ζήσουν καινούριες περιπέτειες Αγοράζεις ρούχα άλλων σχεδιαστών; Όχι. Η εμμονή μου να καθορίσω το δικό μου όραμα, ακόμα και για τον εαυτό μου, είναι τόσο μεγάλη που δεν μου αφήνει περιθώρια για άλλους. Επίσης δεν ασχολούμαι τόσο πολύ με το δικό μου ντύσιμο. Έχω ένα outfit το οποίο λειτουργεί σαν στολή, όπως ακριβώς ένας υπηρέ- της Νομίζω ότι το να σχεδιάζω ρούχα ικανοποιεί τόσο πολύ τη δική μου ματαιοδοξία ώστε δεν δίνω τόση σημα- σία στο τι φοράω. Ωστόσο, θα ήθελα πάρα πολύ να μου έλεγες τη γνώμη σου για το Maison Martin Margiela ή για τον Yohji Ήμουν φανατικός θαυμαστής και των δύο πριν μπω στο χώρο και πραγματικά με συγκινεί ότι το όνομά μου ανα- φέρεται παράλληλα με αυτούς. Στην ουσία όμως νιώθω ότι και οι δύο είναι πολύ πιο πάνω από μένα Αν όντως το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι είναι μεταξύ 25-35, ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σου; Είμαι 49 χρόνων αλλά οι αναφορές μου δεν πηγάζουν μόνο από τη γενιά μου. Ο ορθολογισμός, η πειθαρχία, η κα- τάρρευση, η αγνότητα, η σεμνότητα, ο αισθησιασμός Οι αναφορές μου είναι εκείνες με τις οποίες μπορεί ο κα- θένας να ταυτιστεί. Πώς επιδρά πάνω σου η συνέταιρός σου Michelle Lamy και πως εσύ σε κείνη; Η Michelle με κάνει να αισθάνομαι πιο ανθρώπινος. Εκεί όπου εγώ είμαι πιο σχολαστικός και πραγματιστικός εκείνη είναι γεμάτη συναίσθημα, ένστικτο και μαγεία. Ξέρει ακριβώς πώς να κατευθύνει μια καλλιτεχνική ιδιο- συγκρασία ώστε να γίνει η δουλειά μας σωστά. Νιώθω πως είναι η δική μου προσωπική νεράιδα. Πώς κινείται ο τομέας των επίπλων; Την ερχόμενη βδομάδα πάω στη Νέα Υόρκη για ένα show επίπλων που ετοιμάζω το οποίο φέρει τον τίτλο «Pavane for a dead princess». Πρόκειται για ένα installation, ένα δωμάτιο το οποίο είναι παρόμοιο με το υπνοδωμάτιο μου στο Παρίσι, στο οποίο θα υπάρχει ένα αλαβάστρινο κρεβάτι και ένα ανάκλιντρο. Όλα μαζί ζυγίζουν πολλούς τόνους και δεν ξέρω κατά πόσο τελικά θα βουλιάξει το πλοίο που τα μεταφέρει εκεί (γέλιο). Τι χρειάζεται τελικά για να διατηρήσει κανείς τη δη- μιουργική του ταυτότητα; Το πιο σημαντικό είναι να κάνεις τη δουλειά σου και να δουλεύεις σκληρά. Συνέχεια. Η ταυτότητά σου θα διαφα- νεί έτσι και αλλιώς. Πώς ορίζεις την ταυτότητα; Για μένα η ταυτότητά σου είναι κάτι το οποίο χτίζεις, βελτιώνεις και έχεις τον έλεγχο. Είμαι μεγάλος υπο- στηρικτής της εφευρηματικότητας. Και σε ό,τι αφορά τη δική μου, είμαι σχεδόν μανιακός μ αυτήν. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια το Παρίσι θα έλεγες πως σου φέρεται καλά; Τι σου έχει δώσει αυτή η πόλη; Εξακολουθώ να μη μιλώ καλά γαλλικά. Θα μου πάρει χρό- νια ώστε να μπορώ να κάνω ουσιαστικούς διαλόγους κι αυτό είναι ένα κίνητρο. Από την άλλη παραδέχομαι πως το ότι δεν έχω μάθει καλά τη γλώσσα, μου αφήνει ένα περιθώριο ιδιωτικότητας. Μ αρέσει να περιφέρομαι στην

15 Rick Owens SS11. φωτογραφία Clement Louis

16

17 Rick Owens SS11. φωτογραφία Clement Louis

18

19 πόλη σαν ένας ξένος κάτοικός της. Σε ό,τι αφορά στη δουλειά μου, το Παρίσι μου προ- σφέρει μια τεράστια πλατφόρμα ευκαιριών. Και μόνο να αφομοιώσει κανείς την ιστορία της τέχνης που έχει η πόλη να επιδείξει είναι νομίζω η πιο ουσιαστική πνευματική εξέλιξη που μπορείς να έχεις. Πώς αξιολογείς τη συνεργασία που έχεις με την ομάδα σου; Και ιδιαίτερα με τον στιλίστα σου Πάνο Γιαπάνη; Ο Πάνος είναι στο πλευρό μου από το πρώτο μου show. Έχουμε τρεις μέρες εντατι- κής δουλειάς μαζί, τέσσερις φορές το χρόνο. Κάτι σαν μια μυστική ερωτική σχέση (χαμόγελο). Αναμφισβήτητα τον θεωρώ πιο έξυπνο από μένα και εμπιστεύομαι πολύ τη διαίσθηση και την κρίση του ειδικά όταν πρόκειται για κάτι το οποίο εγώ δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Πιστεύω πως το να επιμελείσαι ξανά κάτι πριν το παρου- σιάσεις αλλά και το να έχεις μια δεύτερη βοηθητική γνώμη, οι πιθανότητες για ένα θετικό αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερες. Θα μπορούσες να μου πεις προς τα πού κατευθύνεται η επωνυμία Rick Owens σε όλους τους τομείς (κολεξιόν, μπουτίκ, πελάτες, εμπόρους κ.τλ) Δεν ξέρω αν έχουμε μια συγκεκριμένη στρατηγική. Από την αρχή εκείνο το οποίο επι- διώκαμε ήταν να δημιουργήσουμε κάτι αυθεντικό, να το παρουσιάσουμε στον κόσμο και να προσπαθήσουμε να περνάμε καλά φτιάχνοντάς το. Πίστεψέ το, είμαι το ίδιο έκπλη- κτος όσο και εσύ που έχουμε καταφέρει να φτάσουμε μέχρι εδώ. copyright Dapper Dan issue FW 10/11

20 Μια συνομιλία με τον ROBIN SCHULIE Τα προϊόντα είναι πολλά, οι Οίκοι ακόμα περισσότεροι. Κα- λοί ή κακοί, καλόγουστοι ή κακόγουστοι, όλοι οι σχεδιαστές ανακατεύονται σε μια «σούπα» της οποίας τα συστατικά είναι απροσδιόριστα. Ο Robin Schulié είναι ένας απ τους λίγους γνωστούς και ση- μαντικούς buyers της αγοράς. Το δεξί χέρι της Maria Luisa απαντά στις ερωτήσεις μου, χαρτογραφώντας την ίδια στιγμή ξεκάθαρα τη θέση της μόδας στο χάρτη του σήμερα. Filep Motwary: Επειδή δουλεύεις στο χώρο της μόδας για τόσα πολλά χρόνια, θα ήθελα να σε ρωτήσω μια πολύ βαρετή ερώτη- ση. Είναι το στιλ κάτι με το οποίο γεννιέται κανείς ή είναι τελικά κάτι που μπορεί κανείς να αγοράσει; Όπως είπα, πρό- κειται για μια πολύ βαρετή ερώτηση Robin Schulié: Κατ ακρίβειαν δεν είναι και τόσο βαρετή Filep! Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με το χάρισμα, αλλά πάλι χρειάζονται να το δουλέψουν. Εγώ ανήκω σ αυτούς που χρειάζεται να το αγοράσουν! (γέλια) Διάβαζα το βιβλίο της Isabella Blow το οποίο έγραψε ο σύζυγός της, στο οποίο ση- μειώνει πως η γυναίκα του υποστήριζε ότι η μόδα είναι για τους άσχημους υποθέτω μιλούσε για τον εαυτό της - κάτι φυσικά που δεν είναι αλήθεια. Κατά κάποιον τρόπο έχεις την ευθύνη γι αυτά που πολύς κό- σμος επιλέγει να φορέσει κάθε σεζόν, αλλά και γι αυτά που τα καταστήματα διαθέτουν στους πελάτες τους. Αυτό σημαίνει ότι κατά κάποιον τρόπο είσαι υπεύθυνος για τις ενδυματολο- γικές επιλογές των ανθρώπων Υπάρχει κάτι αξιοπερίεργο στα καθήκοντά μου ως αγοραστής, καθώς ανήκω στο κομμάτι της βιομηχανίας το οποίο επιδιώκει να σπρώχνει τον κόσμο να αγοράζει συνεχώς «καινούρια» πράγ- ματα αλλά είναι λιγότερο υποκριτικό απ αυτό που κάνει ο Τύπος, ο οποίος σπρώχνει ακόμα περισσότερο αλλά δεν θέλει να αναμιγνύεται με την πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή στη Maria Luisa, είμαστε πάντα αντίθετοι με τις επιταγές της μαζικοποίησης. Οι δημοσιογράφοι πάντα μας ρωτάνε τι πρέπει να φορεθεί κάθε σεζόν, ποιες είναι οι καινούριες τάσεις και πάντα υποστηρίζουμε ότι η «ατομικότητα και η ελευθερία» εί- ναι η τάση αυτή τη σεζόν. Οκ, συμφωνώ αλλά πρέπει να υπάρχουν «do s and don ts» στη διαδικασία παραγγελίας καινούριων κομματιών. Πώς ξέρεις τι είναι αυτό που θα πετύχει και τι όχι; Ποτέ δεν θέλω να σπρώχνω τάσεις κι ούτε περιμένω ότι όλοι θα φοράνε τα ίδια πράγματα. Κι αν ήξερα στα αλήθεια τι θα πετύχαινε κάθε φορά μέχρι τώρα θα ήμουν εκατομμυριούχος! Δεν πιστεύω ότι δεν ξέρεις, αλλιώτικα πώς μπορείς να εξηγή- σεις την επιτυχία που έχει ή μάλλον είχε το κατάστημα γιατί τώρα η ML είναι κάτι άλλο, σωστά; Πιστεύω είχα την τύχη να δουλέψω για ένα άτομο που σκέφτεται ελεύθερα σ ένα πολύ ελεύθερο περιβάλλον, για μια δυνατή φωνή την οποία άκουσε πολύς κόσμος. Κόσμος που δεν ήθελε απλά να «προσαρμοστεί». Για να κάνουμε αυτή τη φωνή ν ακουστεί, έπρεπε να αλλάξουμε τη στρατηγική μας και να χρησιμοποιήσου- με τα καινούρια εργαλεία. Όταν η ML άρχισε να έχει επιτυχία και κατά κάποιο τρόπο όταν άρχισα να δουλεύω μαζί της, όλες αυτές οι μεγάλες μάρκες δεν ήταν cool και αναφέρομαι στους Dior, Prada, Givenchy, Balenciaga Μόνον οι «ανεξάρτητοι σχεδιαστές» θεωρούνταν cool, όπως οι MMM, Demeulemeester, Helmut Lang, McQueen. Έπειτα ο κακός λύκος - και εδώ εννοώ τους μεγάλους ομίλους - ανέλαβαν και υιοθέτησαν τις τακτικές τους Τώρα τα cool κορίτσια θέλουν παπούτσια Givenchy και φορέματα Prada! Και δικαίως! Για να τους προσφέρεις λοιπόν τη δυνατότητα να ενδιαφερθούν για κάποιο όπως οι Meadham Kirchhoff για παράδειγμα, χρειάζεται να παίξεις το παιχνίδι τους και να προσεγγίσεις τους πελάτες μέσω άλλων οδών, όπως ένα online κατάστημα, ένα department store κ.λπ. Στη διάρκεια της συζήτησής μας καθοδόν για την προβολή του βίντεο του Gareth Pugh, συμφωνήσαμε με το γεγονός ότι ορισμένοι σχεδιαστές είναι μπερδεμένοι ως προς το τι παρουσιά- ζουν κάθε φορά τουλάχιστον τελευταίως. Γιατί συμβαίνει αυτό κατά την άποψή σου; Όταν λες «σχεδιαστές» υποθέτω αναφέρεσαι στους «ανερχόμε- νους». Ναι ή τουλάχιστον σ αυτούς που εγκωμιάζει ο Τύπος. Αυτή τη στιγμή, τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα, όπως σου είπα: οι μεγάλοι Οίκοι δείχνουν πολύ καλά πράγματα και είναι πολύ δημιουργικοί. Εργοδοτούν νεαρό κόσμο που είναι φίλοι μας, κόσμο που αποφοιτά απ το Saint Martins και την Αμβέρσα, προσλαμβάνουν καλούς στιλίστες και έχουν τα μέσα! Οπότε σ έναν καινούριο Οίκο, πώς μπορεί κανείς να δείξει το ταλέντο του; Αυτό πιστεύω που προκαλεί το μεγαλύτερο μπέρδεμα είναι ότι αυτές οι μάρκες ανταγωνίζονται στο τέ- λος μεταξύ τους: γι αυτό έχουμε μεγάλα shows, μεγαλεπήβολα castings Σκέφτομαι τον Christopher Kane, τον οποίο θεωρώ αρκετά ενδιαφέρουσα περίπτωση ο άνθρωπος είναι αναμφίβολα πολύ ταλαντούχος, αλλά δεν τον στηρίζει κανείς, αν και έχει ορισμένους χορηγούς και βοηθούς. Αυτό που είναι αξιοσημείω-

21 το είναι ο τρόπος που επικοινωνεί ή πουλά τη φίρμα του, που κατά κάποιον τρόπο σου δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα μεγάλο Οίκο όπως η Prada. Δείχνει τη δουλειά του σ ένα ολόλευκο χώρο, κάνει casting τύπου Russel Marsh, διαθέτει pre-collections στο Style.com. Η διαφορά όμως είναι ότι η Prada έχει έναν τεράστιο μηχανισμό πίσω από τα 35 σύνολα που δείχνει κι αυτό είναι που θα προσδιορίσει το look της σεζόν. Ο Kane δεν έχει τίποτα πίσω από τα 35 σύνολα για να του καθορίσει το πρόσωπο της μάρκας του. Δεν βλέπεις κι εσύ ότι είναι ξεκάθαρο πως κανείς απ αυτούς τους σχεδιαστές δεν θα κερδίσει κάτι μ αυτό τον τρόπο; Ο ανταγωνισμός είναι αδύνατος. Με σοκάρει το ότι κανένας απ αυτούς δεν αναθεωρεί τη στρατηγική του, απλώς ακολουθούν τα βήματα των προ- ηγούμενων σχεδιαστών χωρίς να βλέπουν πως άλλαξαν οι καιροί κι έχουν αλλάξει τόσο πολύ! Ο Τύπος, η διανομή, η επιθυμία είναι άμεση Θα έπρεπε επίσης να σταματήσουν για ένα λεπτό και να σκεφτούν: «Προς τι ο αγώνας δρόμου; Γιατί να πρέπει να διαγωνι- στώ όπως ο Burberry απ τη στιγμή που δεν έχω τα λεφτά να το κάνω;» Εκτός κι αν περιμένουν ότι θα τους αγοράσει κανένας μεγάλος όμιλος, όπως ο LVMH, το οποίο δεν θα συμβεί φυσικά. Αναφέρομαι ιδιαίτερα στους Λονδρέζους σχεδιαστές οι οποί- οι προσπαθούν πραγματικά να είναι «σχεδιαστές». Αυτό που μπορούμε να έχουμε πλέον είναι μάρκες, έχει περάσει η εποχή του «σχεδιαστή». Για παράδειγμα, ο Alexander Wang είναι ο βασιλιάς του branding και πρέπει να πω ότι οι συλλογές του γίνονται ολοένα και πιο ενδιαφέρουσες. Βιώσαμε κι ορισμένες «βαρετές» στιγμές παρακολουθώντας τα μεγάλα shows. Και μην τολμήσεις να πεις όχι (γέλια) Ωστόσο αυτοί οι Οίκοι θα καταφέρουν να πουλήσουν αυτά τα φριχτά ρούχα, να έχουν εγκωμιαστικές κριτικές κ.λπ Ω ναι! Φυσικά και είδαμε απαίσια πράγματα. Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Το κακό γούστο πάντα φέρνει χρήμα! Εί- μαστε εδώ για να βεβαιωθούμε ότι περισσότερες ενδιαφέρουσες φωνές θα συνεχίσουν να ακούγονται, αν και έχω την αίσθηση ότι το «σύστημα» όπως το ξέρουμε δεν είναι και τόσο λει- τουργικό. Γιατί κατά την άποψή σου ολοένα και περισσότερος κόσμος εν- διαφέρεται για τη μόδα; Το ξέρω, είναι λίγο πρόβλημα αυτή τη στιγμή: Η μόδα είναι πολύ της μόδας κι όχι για τους σωστούς λόγους. Έχει καταντήσει ανυπόφορο. Τόσα πολλά blogs, φωνές, περιοδικά, σκουπίδια, ανόητες απόψεις από ανθρώπους που δεν έχουν καμία γνώση της ιστορίας ή τουλάχιστον την ιστορία της μόδας Είναι τρελό. Δεν μπορείς να τα βάλεις όμως με την ελευθερία του λόγου Δεν θα ήθελα να ακουστώ σαν ένας τύπος που τα ξέ- ρει όλα, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν μπερδέψει όλους μας, έτσι δεν είναι; Γι αυτό πιστεύω πως κάτι πρέπει να γίνει και δεν είμαι τόσο σίγουρος αν ένας ανερχόμενος σχεδιαστής θα μπορούσε να παίξει τους κανόνες του παιχνιδιού. Είμαστε σε μια θολή περίοδο αυτή τη στιγμή. Δεν είμαι ειδήμων, αλλά σίγουρα χρειάζεται να οροθετηθούν κάποια πράγματα όπως για παράδειγμα οι τιμές των ρούχων. Σαν αγοραστής σήμερα, δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί ένα ρούχο πουλιέται σε μια τιμή κι ένα άλλο σε μια άλλη. Απλά δεν μπορώ. Ένα φόρεμα Balmain αξίζει 4500 ευρώ (αλλά φαίνεται δέκα φορές φτηνότερο) κι ένα φόρεμα Carven 95 ευρώ (και φαίνεται δέκα φορές πιο ακριβό). Ναι, είναι ένα κακό παράδειγμα, δεν έχουν το ίδιο look. Αυτό που θέλω να πω όμως είναι πως υπάρχουν πολλά και αρκετά φτη- νά ρούχα με υπογραφές σχεδιαστών. Αναρωτιέμαι λοιπόν τελικά τι είναι αυτό που προσδιορίζει την τιμή, το όνομα, την πα- ραγωγή, την ποιότητα, τα υφάσματα Μήπως όμως κάποιος ανερχόμενος σχεδιαστής μπορεί να τα καταφέρει απ τη στιγμή που ξοδεύονται πολλά λεφτά για περιστα- σιακή πολυτέλεια, ενώ θα μπορούσαν να κρατηθούν τα πράγματα πιο απλά; Πιστεύω πως οι μεταπωλητές έχουν πολύ περισσότερο μοντέρνα προσέγγιση, δεν νομίζεις; Πιστεύω επίσης πως ο Τύπος είναι το χειρότερο κομμάτι της όλης υπόθεσης. Ανόητος, σκλαβωμέ- νος απ τα λεφτά και τη διαφήμιση, χωρίς καθόλου σκεπτικό και συνήθως καμία ιδέα. Είναι αλήθεια τόσο περήφανοι όταν γράφουν ένα κείμενο για ένα νέο brand ή όταν δημοσιεύουν ένα καινούριο φόρεμα στις σελίδες τους; Στις επιδείξεις με σοκάρει η έλλειψη της επίγνωσης που έχουν αυτοί οι άνθρω- ποι σχετικά με τη βιομηχανία της μόδας (και δεν αναφέρομαι καν στο γούστο ή στο γενικό υπόβαθρο και τις γνώσεις που θα έπρεπε να έχουν). Μπορούμε να παραπονιόμαστε για τις «ηλίθιες απόψεις» που βγαίνουν από κάποια άχρηστα blogs για παρά- δειγμα, αλλά η αλήθεια είναι πως στο ίδιο επίπεδο βρίσκονται και οι περισσότεροι αποκαλούμενοι δημοσιογράφοι (θα έλεγα καλύτερα αρχισυντάκτες, που δεν κάνουν τίποτα εκτός από τo να αντιγράφουν τα ήδη έτοιμα δελτία Tύπου που τους στέλνουν οι Oίκοι!!!). Για να είμαι ειλικρινής πιστεύω όλο και περισσότερο πως το λιανικό εμπόριο κρατά τα ηνία αυτή τη στιγμή. Πολύ σύντομα το net-a-porter.com και το yoox.com θα είναι πολύ δυνατότερα κι απ την Conde Nast. Κι αυτό γιατί το Υοοχ και το Net-A- Porter θέλουν να πουλήσουν το εμπόρευμά τους, που σημαίνει τους σχεδιαστές τους. Στην Vogue, αντίθετα δεν θέλουν να πουλήσουν τον σχεδιαστή. Ό,τι κάνουν το κάνουν για να που- λήσουν περισσότερο. Πώς θα ήθελες να ναι τα πράγματα στη μόδα τα επόμενα πέντε χρόνια; Θα αναφερθώ πρώτα στις τιμές. Οι λογικές τιμές είναι οι προ- σιτές τιμές. Ναι, καταλαβαίνω να πληρώσεις πολλά για κάτι μοναδικό. Δέκα ευρώ για ένα μέτρο ύφασμα το βρίσκω επίσης λογικό τις μέρες μας, αν σκεφτεί κανείς πως οι παραγωγές γίνονται είτε στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, είτε στην Ασία. Πού πήγαν τα ατελιέ σε Γαλλία και Βρετανία; Όλοι κάνουν παραγω- γές σε άλλες χώρες έτσι κι αλλιώς. Οι ψηλές τιμές θα πρέπει να δικαιολογηθούν είτε από μια συ- γκεκριμένη δεξιότητα είτε από ένα ειδικό οικολογικό ύφασμα, κάτι μοναδικό τέλος πάντων. Κάποιος θα πρέπει κάποια στιγμή να αναρωτηθεί: γιατί να πληρώσω για το παλτό 1500 ευρώ όταν το ύφασμα δεν είναι οικολογικό, το παλτό κόπηκε στην Ιταλία αλλά ράφτηκε στη Ρουμανία από ανθρώπους που πληρώνονται πολύ λίγο; Είναι καλύτερο από ένα παλτό 150 ευρώ από το Zara; Έγινε με κάποια άλλη μέθοδο; Δεν θα το λεγα Μια σύντομη παρένθεση: οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου είναι το φαγητό, ένας χώρος να ζει και ρούχα να φοράει. Το φαγητό και η αρχιτεκτονική για πολύ καιρό τώρα έχουν συμφιλιωθεί με την οικολογική ηθική. Αλλά τι συμβαίνει με τα ρούχα; Μπορού- με να συμφιλιώσουμε την αισθητική με την ηθική; Το τρίτο σημείο που θα ήθελα να θίξω, σηκώνει σκέψη: αμε- σότητα ή σκοπιμότητα; Θα ήθελα ας πούμε το καινούριο neon δαντελένιο φόρεμα του Christopher Kane τώρα! Όχι σε έξι μή- νες που θα έχει φιλοξενηθεί σε όλα τα blogs, θα έχει φορεθεί από τους celebrities, που θα έχει φωτογραφηθεί για περιοδικά (και δεν αναφέρομαι καν στο γεγονός πως το ίδιο φόρεμα θα έχει ήδη αντιγραφεί από δευτεροκλασάτες βιοτεχνίες ήδη φορές πριν το αυθεντικό φόρεμα του Κane φτάσει στα καταστή- ματα για να διατεθεί προς πώλησιν). Ισχυρίζεσαι λοιπόν πως το prêt a porter αργοπεθαίνει; Πι- στεύεις πως θα υπάρξει αναβίωση της πραγματικής Haute Couture όπως ήταν παλιά; Και για τους υπόλοιπους που δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια, θα υπάρχει πάντα το H&M και το Zara; Kατά κάποιο τρόπο ναι, είναι αρκετά ειρωνικό, αλλά το επόμε- νο βήμα ίσως να είναι τελικά ένα βήμα προς τα πίσω. Υπάρχει αυτό το πολύ αστείο άρθρο που γράφτηκε από τον Umberto Eco για το σκάνδαλο του Wiki Leaks: έλεγε πως πρώτα από όλα τα μυστικά δεν ήταν μυστικά, επειδή όλοι ήξεραν γι αυτά μέσω του Tύπου ή μέσα από μια γενική ομολογία (π.χ. ο Μπερλουσκόνι είναι γελοίος, ο Σαρκοζί και η Άνγκελα Μέργκερ συντη- ρητικοί κ.λπ)., και πως όλα αυτά τα ηλεκτρονικά πράγματα δεν θα μπορούμε να τα εμπιστευτούμε πια και γι αυτό ίσως χρειαστεί να πάμε πίσω στις γραπτές σημειώσεις που μπορούμε να καταστρέψουμε οποιαδήποτε ώρα θέλουμε. Έτσι, ναι, αυτή η υπερβολική δόση πληροφοριών, απόψεων και εικόνων ίσως θα πρέπει να αντισταθμιστεί και να εξισορροπηθεί από μια πιο «παραδοσιακή» προσέγγιση. Δεν φαντάζεσαι πόσο απεχθάνομαι τη δήλωση: χρειάστηκα 456 ώρες για να κάνω αυτό το φόρε- μα μπλα μπλα μπλα. Κοιτάς το φόρεμα εν τω μεταξύ και είναι απαίσιο. Την ίδια ώρα το μεγάλο άσπρο T-shirt του Margiela, που είναι το πιο στιλάτο κομμάτι που είδα τα τελευταία πέντε χρόνια, να στοιχίζει 100 ευρώ και χρειάζεται μόνο 40 λεπτά για να φτιαχτεί Υπάρχει επίσης άλλο ένα πρόβλημα: Πώς μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους να ποθούν ένα κομμάτι και μετά από έξι μήνες; Ίσως αν φτιάξεις κάτι που είναι μοναδικό, είτε κάτι το οποίο δεν μπορεί να αντιγραφεί (αν και όλα μπορούν να αντιγραφούν σε 2 λεπτά πια). Έτσι, η λύση είναι μια: μην τα δείξεις όλα τώρα ή δείξε τα όταν θα θες να τα πουλήσεις. Αυτό ακούγεται σαν τη δουλειά μιας ράφτρας στην επαρχία του 30 το ξέρω. Δεν λέω να επιστρέψουμε σ αυτό, αλλά ένας τρόπος μόνο απομένει... Σύντομα θα υπάρχουν πολλοί νέοι τρόποι να συλλάβουμε μια νέα ιδέα αλλά και να την αναλώσουμε. Υπομονή. φωτογραφία Jean François Carly. ολοκληρη η συνέντευξη στο