ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΙΩΤΑΣ ΤΑ ΟΥΓΓΡΙΚΑ ΨΑΡΙΑ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΔΙΌΠΤΡΑ

Transcript

1 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΙΩΤΑΣ ΤΑ ΟΥΓΓΡΙΚΑ ΨΑΡΙΑ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΔΙΌΠΤΡΑ

2

3 Στη μνήμη του θείου μου Γιώργου Στους γονείς και στον αδερφό μου για τη στήριξη όλα αυτά τα χρόνια, στη Θεοδώρα, στους πραγματικούς ήρωες αυτού του βιβλίου

4

5 ΕΓΧΕΙΡΊΔΙΟ ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗΣ πρόλογος Πρωινοί κολυμβητές

6

7 Η θάλασσα το πρωί της Δευτέρας είναι συνήθως κρύα, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε κατά το ελάχιστο να πτοήσει τον Μάγο και τον Γιάννη, δηλαδή εμένα. Κάθε Δευτέρα είχαμε αποφασίσει να παίρνουμε το αμάξι μου και να κατεβαίνουμε πολύ νωρίς στην πιο κοντινή θάλασσα για βουτιές, στα πλαίσια μιας υγιεινής και ισορροπημένης ζωής να ξεκινάει η εβδομάδα με ευεξία και επαφή με τη φύση και τον εσωτερικό μας εαυτό. Ήταν μια παρορμητική απόφαση, ανάμεσα στην τρίτη και την τέταρτη μπίρα (ή την πέμπτη και την έκτη), ένα βράδυ που είχαμε βρεθεί στον μόλο της λίμνης, να συζητάμε για την αποδόμηση του συστήματος και για τις χαμένες αγάπες. Και είχαμε βάλει σκοπό να τηρήσουμε ευλαβικά αυτή την απόφασή μας. Έτσι, χωρίς λόγο. Για να αποδείξουμε στο σύμπαν ότι δεν μπορεί να κερδίζει πάντα. Γενικά ήταν μια γενναία απόφαση γιατί δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος αν το ηρωικό μου Lada έπιανε το κατώτερο όριο ταχύτητας στην Εγνατία ούτε για το αν η μηχανή του άντεχε τόσες συγκινήσεις. Πάντως, αν το καλοσκεφτείς, αμάξια σαν αυτό δεν φτιάχνονται πια. Όταν εκείνη την ανοιξιάτικη Δευτέρα πατήσαμε τα σκονισμένα χαλίκια μιας παραλίας που μας είχε προτείνει το Google Maps, έριξα μια ματιά στο ρολόι του κινητού μου. Ήταν περασμένες δώδεκα και ένα σχεδιάκι έδειχνε ότι ο

8 12 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΙΩΤΑΣ ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα. Κοίταξα τον ουρανό. Είχε όντως σύννεφα. Δεν τα είχαμε πάει άσχημα, σκέφτηκα. Την προηγούμενη Δευτέρα είχαμε φτάσει περίπου στις τέσσερις το απόγευμα και την προπροηγούμενη είχαμε φτάσει μόνο μέχρι την παρακείμενη καντίνα για σουβλάκια. «Βελτιώνουμε τους χρόνους μας αισθητά», είπα στον Μάγο που γδυνόταν. Ο Μάγος σήκωσε για λίγο το κεφάλι, έχοντας σφηνώσει τη δεξιά σαγιονάρα στο δεξί μπατζάκι. Δεν είπε τίποτα, η έκφρασή του ερωτηματική. Ξεφύσηξα και επανέλαβα: «Είπα, βελτιώνουμε τους χρόνους μας αι-σθη-τά». Ο Μάγος κούνησε το κεφάλι και συνέχισε να παλεύει με τη σαγιονάρα και το μπατζάκι. Κατά τη γνώμη του όσο περνούσαν τα χρόνια, τα έφτιαχναν όλο και πιο πολύπλοκα αυτά τα μαραφέτια. Η δημοτική πλαζ ήταν σχεδόν άδεια. Κάτω ήταν στρωμένη με βότσαλα και γόπες όχι τα ψάρια. Η θάλασσα ανέδιδε μια στιλπνή μυρωδιά όχι αλάτι. Αστικοί μύθοι έκαναν λόγο για αποχετεύσεις παραλιακών μαγαζιών που έχυναν το περιεχόμενό τους εκεί. Παρακολουθώντας ύποπτα κυλινδρικά εκτοπλάσματα να επιπλέουν παντού, αναρωτήθηκα πού σταματάνε τα όρια του μύθου και πού αρχίζει η πραγματικότητα. Λίγο μακρύτερα, καφετέριες και μπαράκια άπλωναν το τσιμέντο τους μέχρι τη θάλασσα καταπατώντας το Σύνταγμα των Ελλήνων. Όλα καλά. Ρούφηξα λίγο απ τον φραπέ μου, τον οποίο είχα παρασκευάσει με περισσή φροντίδα προτού ξεκινήσουμε. Άφησα το βλέμμα μου να περιπλανηθεί σε μέρη μακρινά, σε μέρη θνητά, απ όπου μπορείς ν αγναντέψεις αλαργινές Ιθάκες.

9 ΤΑ ΟΥΓΓΡΙΚΑ ΨΑΡΙΑ 13 Χάιδεψα την παραλία, ξέπλυνα τη ματιά μου στα κύματα, άγγιξα τις γραμμές του ορίζοντα, έφτασα μέχρι τις τολύπες των σωριασμένων στο στερέωμα σύννεφων. Ξαφνικά τράβηξε την προσοχή μου ένα κορμί. Μια κοπέλα αναμφίβολα φοιτήτρια είχε ντυθεί με εμπριμέ μπικίνι και είχε κατεβεί κι εκείνη πρωί στην πλαζ για να αποσυντονίσει τους άντρες. Και αφού εκείνη την ώρα στην πλαζ δεν υπήρχε ψυχή, η κοπέλα με το μπικίνι είχε αποσυντονίσει μόνο εμένα και τον Μάγο, ο οποίος είχε μείνει ακίνητος να χαζεύει το θέαμα, σχεδόν αιωρούμενος, με το ένα πόδι μόνο στο έδαφος και το σύμπλεγμα σαγιονάρα-μπατζάκι τυλιγμένο σε χέρια, αστραγάλους και αγκώνες. Έμοιαζε με αρχαιορωμαϊκό άγαλμα. Μεταξύ μας, δεν είχε εμφανιστεί μπροστά μας κάποιο υπερφυσικό φαινόμενο, ούτε εκείνη η κοπέλα είχε κατεβεί από μεταμεσονύκτιο τηλεοπτικό πρόγραμμα του Star. Ήταν μια συνηθισμένη κοπέλα, σαν αυτές που βλέπεις στο αστικό, στον μανάβη, στο ταχυδρομείο. Το γεγονός όμως ότι φορούσε μπικίνι και ήταν η μοναδική κοπέλα σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων την εκτίνασσε αμέσως σε δυσθεώρητα ύψη δημοτικότητας. Η κοπέλα διάλεξε ένα μέρος είκοσι μέτρα μακριά μας, τίναξε τα μαλλιά της δεξιά κι αριστερά και μετά ξάπλωσε μπρούμυτα σε μια ροζ πετσέτα που κουβαλούσε μαζί της. Για λίγα δευτερόλεπτα, όλων των ειδών οι φαντασιώσεις διέσχισαν τα μυαλά μας. Αμέσως μετά η Γη συνέχισε να γυρνά και ο κόσμος επέστρεψε στις πραγματικές του διαστάσεις. Ρούφηξα λίγο ακόμα φραπέ σκέτο. Ήταν αναμφίβολα καλά χτυπημένος έδωσα συγχαρητήρια στον εαυτό μου. Ο Μάγος, αφού απελευθερώθηκε επιτέλους απ τους δαίμονες που είχαν απειλήσει να τον στραγγαλίσουν, με κοίταξε

10 14 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΙΩΤΑΣ σοβαρός. «Λοιπόν, Γιάννη; Διάβασες εκείνο το βιβλίο που σου έδωσα;» ρώτησε. Ο Μάγος μου δάνειζε τακτικά στρατευμένη λογοτεχνία, κομματικές μπροσούρες και μαυροκόκκινα περιοδικά, που σε άλλες εποχές θα μας εξασφάλιζαν διακοπές μακράς διαρκείας στη Γυάρο (και όχι στη Γαύρο, όπως νόμιζα παλιότερα). Έπρεπε να συγκεντρωθώ όμως στην ερώτηση. Το βιβλίο Το βιβλίο Α, ναι! Εκείνο το βιβλίο. «Έεε, η αλήθεια είναι ότι είχα κάπως βαρύ πρόγραμμα τις τελευταίες εβδομάδες και είμαι στη μέση ακόμα, Μάγε. Προσπαθώ να το διαβάζω πριν κοιμηθώ, αλλά είναι κάπως μπερδεμένο οφείλω να ομολογήσω. Ακόμα δεν έχω καταλάβει ποιος ήταν με το καθεστώς και ποιος ήταν αποστάτης. Κάθε φορά με παίρνει ο ύπνος μετά από μια δυο παραγράφους», απολογήθηκα όσο πιο passive aggressive μπορούσα. Ο Μάγος επέμεινε. «Και τότε πώς έχεις φτάσει στη μέση, ρε; Πριν από τρεις μέρες σ το δάνεισα». Σήκωσα τους ώμους. «Ξέρεις, ξεκίνησα να το διαβάζω απ τη μέση. Είναι ένα κόλπο που εφαρμόζω κι έτσι τα βιβλία τελειώνουν γρηγορότερα, ενώ παράλληλα δεν είναι τόσο βαρετά. Υπάρχει το μυστήριο του τι έχει γίνει πιο πριν, ανατροπές, σασπένς». «Μα δεν σου έδωσα κάνα μυθιστόρημα, ρε! Η επίτομη ιστορία της επανάστασης ήταν!» Ο Μάγος έμοιαζε θυμωμένος. «Α, όχι, δεν ήταν μυθιστόρημα;» Πραγματικά είχα εκπλαγεί. «Σαν μυθιστόρημα μου φάνηκε από τις λίγες παραγράφους που πρόλαβα να διαβάσω. Δηλαδή, όχι πάρα πολύ, ξέρεις, γιατί με έπαιρνε ο ύπνος», παραδέχτηκα για να ελαφρύνω κάπως τη θέση μου. Δεν ήθελα μετά την επανάσταση να με στείλουν κι εμένα στα Γκούλας.

11 ΤΑ ΟΥΓΓΡΙΚΑ ΨΑΡΙΑ 15 Ο Μάγος έκανε κρακ κρακ στα δάχτυλα των χεριών του. Μετά άπλωσε λίγο αντηλιακό στους ώμους. Σκούπισε τα λάδια στο μαγιό του. Άναψε ένα τσιγάρο και άρχισε να σιγοτραγουδάει κάτι ανάμεσα σε εμβατήριο και τον ύμνο της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας, την οποία υποστηρίζαμε φανατικά. Ένα κύμα έσκασε απ άκρη σ άκρη στην παραλία, στέλνοντας ρανίδες αλμυρού νερού πάνω μας και προοιωνίζοντας σημαντικά γεγονότα. Έριξα μια κλεφτή ματιά προς το μέρος της ξαπλωμένης φοιτήτριας. Διάβαζε ένα χοντρό βιβλίο, από αυτά που μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις και για μαξιλάρι. Αναλογίστηκα το ενδεχόμενο να αρχίσουμε να παίζουμε ρακέτες για να την εντυπωσιάσουμε. Απερρίφθη. Δεν είχαμε αρκετές ρακέτες. Σήκωσα τους ώμους. Ήταν ώρα για την πρωινή, δευτεριάτικη βουτιά.