ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΥΝΕ ΡΙΟ 9-10 ΙΟΥΝΙΟΥ

Transcript

1 ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΩΔ ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 92 ΙΟΥΝΙΟΣ 2007 ΤΙΜΗ 0,07 Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, δίνουμε λίγους στίχους ἀπὸ τὴν Α πρὸς Κορινθίους (κεφ. ιβ - ιγ ) Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἀποτελοῦν ΜΕΓΙΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ Ἐλευθερίας, Δικαιοσύνης, Ἰσότητας, τολμηρὰ προχωρημένες ἀντιλήψεις Κοινωνικῆς Πρόνοιας, μεταχείρησης τῶν ἀδυνάμων καὶ μὴ προνομιούχων, ἀλλὰ καὶ κορυφαῖο πρότυπο Ἀλληλεγγύης, Ἀδελφοσύνης, Φιλίας, Εἰρήνης ἀνάμεσα στοὺς Λαούς. Τελικά, Ἀγάπης, γιὰ ὅλους. Τὸ μήνυμα αὐτό, μεταμεταμοντέρνο, ἀποτελεῖ καὶ τὴν πλέον ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση σὲ ὅσους κατηγοροῦν τὸ Χριστιανισμὸ (καὶ τοὺς Πολιτικοὺς ποὺ ἐμπνέονται ἀπὸ τὶς Ἀξίες Του) γιὰ συντηρητικότητα(!): «Ὁ Χριστὸς μοιάζει μὲ τὸ σῶμα, ποὺ ἐνῷ εἶναι ἕνα ἔχει πολλὰ μέλη καὶ ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματος, ἂν καὶ εἶναι πολλά, ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα. Κι ἐμεῖς ὅλοι, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε μὴ Ἰουδαῖοι, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, γίναμε μὲ τὸ βάπτισμα διὰ τοῦ ἑνὸς Πνεύματος ἕνα σῶμα». ( ) Υπάρχουν πολλὰ μέλη, ἀλλὰ ἕνα μόνο σῶμα. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ τὸ μάτι στὸ χέρι: «Δὲν ἔχω τὴν ἀνάγκη σου», οὔτε τὸ κεφάλι στὰ πόδια: «Δὲ σᾶς χρειάζομαι». Ἀντίθετα, τὰ μέλη τοῦ σώματος ποὺ φαίνονται νὰ εἶναι τὰ πιὸ ἀδύναμα εἶναι τὰ πιὸ ἀναγκαῖα, κι ἐκεῖνα τὰ μέλη τοῦ σώματος ποὺ τὰ ἔχουμε σὲ λιγότερη ὑπόληψη, τὰ περιποιούμαστε περισσότερο καὶ τὰ ἄλλα, ποὺ δὲν εἶναι παρουσιάσιμα, τὰ περιβάλλουμε μὲ περισσὴ φροντίδα, ποὺ δὲν τὴ χρειάζονται τὰ ἄλλα, τὰ παρουσιάσιμα μέλη. Ὁ Θεὸς συναρμολόγησε τὸ σῶμα δίνοντας μεγαλύτερη τιμὴ στὰ μέλη ἐκεῖνα ποὺ ὑστεροῦν, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει πόλεμος μέσα στὸ σῶμα, ἀλλὰ τὰ μέλη νὰ φροντίζουν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο. Πραγματικά, ὅταν ὑποφέρει ἕνα μέλος, συμπάσχουν ὅλα τὰ μέλη κι ὅταν τιμᾶται ἕνα μέλος, χαίρονται μαζί του ὅλα τὰ μέλη. Ἐσεῖς ὅλοι μαζὶ ἀποτελεῖτε τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ εἶστε μέλη του, ὁ καθένας σας χωριστά. Γι αὐτὸ στὴν ἐκκλησία ὁ Θεὸς τοποθέτησε τὸν καθένα στὴν ὁρισμένη του θέση. ( ) «Ὁ ζῆλος σας, μάλιστα, πρέπει νὰ στρέφεται πρὸς τὰ σημαντικότερα χαρίσματα». Σᾶς δείχνω κι ἕναν πολὺ ἀνώτερο ἀκόμα δρόμο: ( ) «Μείζων τούτων ἡ Ἀγάπη». Βλέπε καὶ Πράξεις Ἀποστόλων 2, 44-45: «Κι ὅλοι οἱ πιστοὶ ζοῦσαν σ ἕνα τόπο καὶ εἶχαν τὰ πάντα κοινά ἀκόμη πουλοῦσαν καὶ τὰ χτήματα καὶ τὰ ὑπάρχοντά τους, καὶ μοίραζαν τὰ χρήματα σὲ ὅλους, ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες τοῦ καθενός». ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΥΝΕ ΡΙΟ 9-10 ΙΟΥΝΙΟΥ Πραγματοποιήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη, στὸ Ἰβα-νώφειο στάδιο τοῦ Ἡρακλῆ, στὶς 9-10 Ἰουνίου τὸ Ἀνοιχτὸ Συνέδριο τῆς Δημοκρατικῆς Ἀναγέννησης. Ὁ Πρόεδρος τοῦ κόμματος Στέλιος Παπαθεμελῆς, μὲ τὴν ἐναρκτήρια ὁμιλία του, ἐξήγγειλε τὴν αὐτόνομη κάθοδο τῆς Δημοκρατικῆς Ἀναγέννησης στὶς ἑπόμενες βουλευτικὲς ἐκλογές. Στὸ Συνέδριο πῆραν μέρος 600 περίπου σύνεδροι καὶ πάνω ἀπὸ 2000 μέλη τοῦ κόμματος. Παρευρέθησαν καὶ ἀπηύθυναν χαιρετισμὸ ὁ Ἀπόστολος Σταύρου, γραμματέας τῆς Κ.Ο. τῆς Ν.Δ., ὁ Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης, τὸ μέλος τῆς Γραμματείας τοῦ ΔΗΚΚΙ Χρῆστος Μπάλτος, ὁ Πρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κόμματος Κύπρου Δημήτρης Συλλούρης, ὁ ἐκδότης τοῦ περιοδικοῦ ΑΡΔΗΝ Γιῶργος Καραμπελιᾶς, ὁ Πρόεδρος τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας Μανώλης Μηλιαράκης, ὁ καθηγητὴς τοῦ Παντείου Νεοκλῆς Σαρρῆς καὶ ὁ ἔπαρχος Φοινίκης Ζῆσος Λούτσης. Παρευρέθησαν ἐπίσης ὁ βουλευτὴς ΝΔ Α Θεσσαλονίκης Γιάννης Ἰωαννίδης, ὁ βουλευτὴς Κοζάνης Γιῶργος Παπαδόπουλος, ὁ Δημοτικὸς Σύμβουλος τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης Βαγγέλης Δημητρίου, καθὼς καὶ πολλοὶ πανεπιστημιακοὶ καθηγητὲς. Χαιρετισμοὺς ἔστειλαν πολλοὶ βουλευτὲς, ὁ Πρόεδρος τοῦ ΚΣ ΕΔΕΚ Κύπρου Γιαννάκης Ὁμήρου, ὁ ἱστορικὸς ἡγέτης τῆς ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης, ὁ τ. Πρόεδρος τῆς Βουλῆς Παναγιώτης Κρητικός, ὁ τ. Ὑπουργὸς Ἀνάστασης Πεπονῆς, ὁ τ. Ὑπουργὸς Στάθης Γιώτας, ὁ Δημοτικὸς Σύμβουλος τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης Βενιαμὶν Καρακωστάνογλου, ὁ ἐπίτιμος Ἀρχηγὸς ΓΕΕΘΑ Πτέραρχος Νικόλαος Κουρῆς καὶ ὁ καθηγητὴς Γεώργιος Βυθούλκας. Οἱ ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου ἄρχισαν μὲ ἁγιασμό, τὸν ὁποῖο τέλεσε ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰωάννης Τασσιᾶς ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου, καὶ συνεχίστηκαν μὲ ὁμιλία τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατικῆς Ἀναγέννησης Στέλιου Παπαθεμελῆ καὶ τὶς θεματικὲς ὁμιλίες τῶν εἰσηγητῶν. Μίλησαν ἡ Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη, τ. πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου Μακεδονίας, γιὰ τὴν οἰκονομία, ὁ Μάνος Μεγαλοκονόμος, Πρέσβης ἐ.τ., γιὰ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτική, ὁ Δημήτρης Δήμου, Ἀντιστράτηγος ἐ. ἀ., γιὰ τὴν ἄμυνα, ὁ Νῖκος Ράπτης, Ἐκπαιδευτικός, γιὰ τὸ περιβάλλον, ὁ Μελέτης Μελετόπουλος, δρ. Οἰκονομικῶν καὶ Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν, γιὰ τὴν παιδεία, ὁ Ἐρωτόκριτος Θεοτοκᾶτος, Πρόεδρος Ἕνωσης Πολυτέκνων Θεσσαλονίκης «Οἱ Ἅγιοι Πάντες», γιὰ τὸ δημογραφικό, ὁ Βασίλης Καραμπατάκης, Καθηγητὴς Ἰατρικῆς ΑΠΘ, γιὰ τὴν ὑγεία, ὁ Φώτης Πλατανίδης, Ἐπιχειρηματίας, γιὰ τὴν ἀγροτικὴ πολιτική, ὁ Νικήτας Ἀλιπράντης, Καθηγητὴς Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θρᾴκης καὶ Πανεπιστημίου Στρασβούργου, γιὰ τὶς ἐργασιακὲς σχέσεις, καὶ ὁ Ἰωάννης Ζελίλωφ, Πρόεδρος Συλλόγου «Ἡ Ἐπιστροφή», γιὰ τοὺς παλιννοστοῦντες. Ἀκολούθησαν οἱ τοποθετήσεις τῶν συνέδρων. Τὴν ἑπόμενη μέρα Κυριακὴ συνεχίστηκαν οἱ τοποθετήσεις τῶν συνέδρων καὶ ἀκολούθησαν ἀρχαιρεσίες πρὸς ἐκλογὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου (βλ. σχετικὸ πίνακα). Τὸ Ἀνοιχτὸ Συνέδριο ἔκλεισε μὲ βαρυσήμαντη ὀμιλία τοῦ Προέδρου Σ. Παπαθεμελῆ. Οἱ ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου μεταδόθηκαν ἀπὸ τὴν κρατικὴ τηλεόραση (ΕΡΤ 3) καὶ μαγνητοσκοπήθηκαν ἀπὸ τοπικὰ κανάλια, ἐνῷ ἐκαλύφθησαν ἀπὸ τὸν τοπικὸ καὶ τὸν ἀθηναϊκὸ τύπο. Στὸ τεῦχος αὐτοῦ τοῦ μῆνα παραθέτουμε σύντομα ἀποσπάσματα τῶν εἰσηγήσεων τοῦ Συνεδρίου. Τὰ πλήρη κείμενα δημοσιεύονται στὴν ἰστοσελίδα τοῦ κόμματος Οἱ ὑπόλοιπες εἰσηγήσεις θὰ δημοσιευθοῦν στὸ ἑπόμενο φύλλο τῆς Π.Ε.

2 2 ÔÏÈÙÈÎ ÓËÌ ÚˆÛË Οἰκονομία τῆς Μαρίας Νεγρεπόντη ελιβάνη τ. Πρυτάνεως Πανεπιστημίου Μακεδονίας Ἡ Δημοκρατική Ἀναγέννηση, χωρὶς βέβαια νὰ ἐπιδιώκει νὰ ἐμφανιστεῖ ὡς θαυματοποιός στὸ ὄντως πολὺ δύσκολο εὐρωπαϊκὸ οἰκονομικὸ περιβάλλον, φιλοδοξεῖ ὡστόσο νὰ γίνει τὸ νέο πολιτικὸ κόμμα ποὺ ὄχι μόνο θὰ θέσει σὲ νέα βάση τὰ προβλήματα τῆς οἰκονομίας, ἀλλὰ καὶ θὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ τὴν ὑλοποίηση λύσεων ποὺ θὰ βελτιώσουν τὴν τύχη τῶν πολλῶν. Καί, φυσικά, αὐτὲς οἱ λύσεις θὰ προέλθουν ἀπὸ μία ἐντελῶς διαφορετικὴ φιλοσοφία ἀπ αὐτὴν ποὺ ἐπικρατεῖ στοὺς κόλπους τοῦ ἄκρατου νεοφιλελευθερισμοῦ. Εἰδικώτερα, γιὰ τὴ Δημοκρατική Ἀναγέννηση ἡ συνύπαρξη ἀνερχόμενου πλούτου καὶ ἀνερχόμενης φτώχειας δὲν εἶναι ἀνεκτή, καὶ γι αὐτὸ ἀπαιτεῖ τὴ λήψη ἄμεσων μέτρων γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή της. Γιὰ τὴ Δημοκρατική Ἀναγέννηση ἡ θέση τοῦ Κράτους δὲν εἶναι στὴ γωνία, ὅπου τὸ ἔσπρωξαν οἱ ἀκραιφνεῖς νεοφιλελεύθεροι, ἀλλὰ ἀντίθετα ἀποτελεῖ ἀπαραίτητο συμπλήρωμα καὶ ἰσότιμο συνεργάτη τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας. Ἡ Δημοκρατική Ἀναγέννηση δὲν ἀναγνωρίζει μεταρρυθμίσεις ποὺ ἐπιβάλλονται ὡς μονοδρομικὲς καὶ ποὺ δὲν ἐπιδέχονται συζήτηση, ἀλλὰ ἀντίθετα πιστεύει ὅτι ἀπαιτεῖται σοβαρὴ ἐξέταση τῶν στόχων, τῶν συνεπειῶν καὶ τῆς συμβατότητας τῆς καθεμιᾶς ἀπ αὐτές, μὲ τὶς ἰδιαιτερότητες τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Γιά μᾶς, ἡ υἱοθέτηση ἰδιωτικοποιήσεων χάρη τῶν ἰδιωτικοποιήσεων κινδυνεύει νὰ εἶναι συνώνυμη μὲ τὸ ξεπούλημα τῆς δημόσιας περιουσίας σὲ ἰδιῶτες, καὶ εἴμαστε ἀντίθετοι, ἰδιαίτερα ὅταν αὐτὸ τὸ ξεπούλημα ἀφορᾷ ὑπηρεσίες κοινῆς ὠφελείας. Γιὰ μᾶς τὸ ἰδεῶδες τοῦ 21ου αἰώνα δὲν νοεῖται νὰ εἶναι ἡ ἐλαχιστοποίηση τῆς ἀμοιβῆς τῆς ἐργασίας καὶ γι αὐτὸ μᾶς ἀνησυχεῖ πολὺ τὸ γεγονὸς ὅτι 11 ἑκατομμύρια Εὐρωπαίων ἀνήκουν ἤδη στὴν κατηγορία τῶν ἐργαζόμενων πενήτων καὶ ὁ ἀριθμός τους διευρύνεται συνεχῶς καὶ στὴν Ἑλλάδα. Γιά μᾶς, ἡ ἀνταγωνιστικότητα καὶ τὰ παχυλὰ κέρδη ἀκούγονται ὄμορφα, ἀλλὰ ὡστόσο εἴμαστε κάθετα ἀντίθετοι ὅταν αὐτὰ ἐπιδιώκονται μὲ τὴ βοήθεια μαζικῶν ἀπολύσεων ἐργαζομένων καὶ μὲ τὴν ἐλαχιστοποίηση τῆς ἐργατικῆς ἀμοιβῆς. Ἐξάλλου, πιστεύουμε ὅτι ὅταν ἡ ἀνεργία εἶναι τόσο ὑψηλή, ὅσο ἡ ἑλληνικὴ ἀλλὰ καὶ ἡ εὐρωπαϊκή, κάθε προσπάθεια γιὰ αὔξηση τῆς ἀνταγωνιστικότητας εἶναι χωρὶς περιεχόμενο. Γιὰ μᾶς τὸ ἀσφαλιστικὸ ὀφείλει νὰ ἀναζητήσει λύσεις ποὺ νὰ ἔχουν τὴν ἐγγύηση τοῦ δημοσίου, καὶ ὄχι νὰ γίνει στροφὴ πρὸς ἰδιωτικὴ ἀσφάλιση, ποὺ ἤδη ἀριθμεῖ ἀρκετὰ δράματα ἐκεῖ ὅπου ἔχει ἐφαρμοστεῖ. Ὑποστηρίζουμε, σχετικά, ὅτι ἂν οἱ ρημαγμένες ἀπὸ τὸ Β Παγκόσμιο πόλεμο οἰκονομίες μπόρεσαν νὰ ἀναστήσουν, μεταπολεμικά, τὸ εὐρωπαϊκὸ κοινωνικὸ κράτος, τώρα ποὺ εἴμαστε ἀπείρως πλουσιώτεροι ἀπὸ τότε, δὲν ὑπάρχει δικαιολογία γιὰ τὴν κατεδάφισή του. Γιά μᾶς, ἡ διατήρηση τῆς προοδευτικῆς φορολογίας ἐπιβάλλεται, γιατὶ μόνο μὲ τὴ συνδρομή της μπορεῖ νὰ συνεχίσει νὰ ὑπάρχει τὸ κράτος Πρόνοιας καὶ νὰ ἐπιλυθεῖ, ἱκανοποιητικά, τὸ ἀσφαλιστικό. Καὶ ἔρχομαι στὴ μαγικὴ λέξη τῶν μεταρρυθμίσεων, γιὰ τὶς ὁποῖες ἂν καὶ ἡ συζήτηση εἶναι καθημερινή, ὡστόσο τὸ περιεχόμενό τους, μεθοδικά, περιβάλλεται ἀπὸ πυκνὸ πέπλο μυστηρίου, ἀκριβῶς ὅπως συνέβη μερικὰ χρόνια πρὶν καὶ μὲ τὶς μεθοδεύσεις ἐπιβολῆς τῆς παγκοσμιοποίησης. Ἡ ἔλλειψη αὐτὴ διαφάνειας εἶναι, σαφέστατα, ἠθελημένη. Γιατί, πῶς νὰ ὁμολογηθεῖ στὰ 4/5 τοῦ ἐνεργοῦ πληθυσμοῦ τῆς Εὐρώπης ὅτι λ.χ. ἡ ἐπιδίωξη μεγαλύτερης εὐελιξίας, στὴν ἀγορὰ ἐργασίας, σημαίνει ἁπλᾶ τὴ συλλήβδην κατάργηση τῶν δικαιωμάτων τῆς ἐργασίας; Ὅτι ἡ ὑλοποίηση αὐτῶν τῶν μεταρρυθμίσεων θὰ ὁδηγήσει τὶς ἐργασιακὲς σχέσεις σ ἕνα νέο Μεσαίωνα, χωρὶς καὶ νὰ ἐπιλύει τὸ βασικὸ πρόβλημα τῆς Εὐρώπης, ποὺ εἶναι ἡ ὑψηλή της ἀνεργία; Πῶς νὰ ὁμολογηθεῖ ὅτι αὐτὸ ποὺ ἐπιδιώκεται, πάνω ἀπ ὅλα, σχεδὸν μὲ σαδισμό, ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς νεοφιλελεύθερους, εἶναι ἡ ἐπικράτηση συνθηκῶν πλήρους ἀνασφάλειας, στὴν ἀγορὰ ἐργασίας, ποὺ θὰ ὑλοποιηθοῦν μὲ τὴν κατάργηση τῆς μόνιμης ἀπασχόλησης καὶ τὴν ἐπιβολὴ νεολογικῶν συνονθυλευμάτων, ὅπως ἀπασχολησιμότητα, ἐνοικίαση ἐργαζομένων, ἄτυπη ἀπασχόληση, συμβόλαια ἀπασχόλησης μίας ἡμέρας, περισσότερες ὧρες ἐργασίας μὲ χαμηλότερο ἀπὸ πρὶν μισθὸ κ.ο.κ. Καὶ γιὰ νὰ μεταφέρω αὐτὴν τὴν ἐπιδιωκόμενη εὐελιξία στὴν ἑλληνικὴ ἀγορὰ ἐργασίας, θὰ ὑποστηρίξω ὅτι ὁ σχετικὸς προβληματισμὸς εἶναι χωρὶς ἀντικείμενο. Πράγματι, ἐμεῖς ἔχουμε παραοικονομία ποὺ ἀνταγωνίζεται τὸ ἐπίσημο ΑΕΠ μας, ἡ φοροδιαφυγή μας εἶναι τόσο ὑψηλὴ ποὺ 4 στοὺς 10 ἐπιχειρηματίες φοροδιαφεύγουν καὶ τὸ 14% τῶν φορολογουμένων πληρώνει τὸ 82% τοῦ συνόλου τῶν ἄμεσων φόρων, σύμφωνα μὲ ἐκτιμήσεις ὁ ἀριθμὸς τῶν μὴ ἀσφαλισμένων ἐργαζομένων, στὴν Ἑλλάδα, ἀγγίζει τὸ 1,1 ἑκατομμύριο, καὶ τὸ ποσοστὸ τῶν αὐτοαπασχολουμένων, στὴν Ἑλλάδα, εἶναι περίπου τριπλάσιο τοῦ ἀντίστοιχου τῆς Εὐρώπης τῶν 15. Ἀλήθεια, λοιπόν, ὅταν ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα στὴν Ἑλλάδα, τί εἴδους μεγαλύτερη εὐελιξία νὰ ἐπιδιώξουμε; Ἡ Δημοκρατική Ἀναγέννηση δὲν εἶναι, γενικά, ἀντίθετη σὲ μεταρρυθμίσεις, ἀλλὰ εἶναι πεπεισμένη ὅτι αὐτὲς ποὺ τώρα προωθοῦνται εἶναι ἀντίθετες αὐτῶν ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ υἱοθετηθοῦν. Πράγματι, τὸ σύνολο τῶν μεταρρυθμίσεων, στὴν Εὐρώπη, βασίζεται σὲ ὑποθέσεις τῶν νεοφιλελευθέρων ποὺ οὐδέποτε ἐπαληθεύτηκαν, ἀλλὰ καὶ ποὺ ἤδη διαψεύδονται ἀπὸ πολυάριθμες σχετικὲς μελέτες. Καί, σχετικὰ μὲ τὶς μεταρρυθμίσεις αὐτές, ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι δῆθεν ἀποβλέπουν στὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἀνεργίας, τῆς ὁποίας τὸ ποσοστὸ στὴ χώρα μας εἶναι τὸ ὑψηλότερο στὴν Εὐρώπη, πιστεύουμε ὅτι εἶναι τραγικὰ ἐσφαλμένα τὰ μέτρα ποὺ λαμβάνονται καὶ ποὺ αὐξάνουν τὴν προσφορά της, ὅπως ἡ μεγαλύτερη διάρκεια ἑβδομαδιαίας ἐργασίας, ἡ ἐπιμήκυνση τοῦ χρόνου συνταξιοδότησης, ἐνῷ ἀπαιτεῖται ἡ λήψη διαμετρικὰ ἀντίθετων μέτρων. Ὁ χρόνος εἶναι ἐξαιρετικὰ περιορισμένος, καὶ μόνο τηλεγραφικὰ μπόρεσα νὰ ἀναφερθῶ σὲ κάποιες θέσεις τῆς Δημοκρατικῆς Ἀναγέννησης στὰ πολυάριθμα οἰκονομικά μας προβλήματα. EΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΜΕΛΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Σὰν τὸ λὲς καὶ δὲν τὸ κάνεις, τὴν ὑπόληψή σου χάνεις. Ρωμαίικος καβγᾶς, τούρκικος χαλβᾶς. Ὁ φοβιτσιάρης ἄνθρωπος φοβᾶται καὶ τὸ δίκιο του. Ὁ Θεὸς δίνει τροφὴ στὰ πουλιά, μὰ δὲν τὴ βάνει καὶ στὴ φωλιά. Ἀπ ὅλους παῖρνε συμβουλὴ κι ἀπ τὴ δική σου μὴ βγαίνεις. Περιοδική έκδοση Εκδότης: Δημήτρης Βαμβακάς Ἰδιοκτησία: Μακεδονικός Κοινωνικός Σύνδεσμος Ερμού , Θεσσαλονίκη τηλ.: e mail: stelios@papathemelis.gr info@omilosdp.gr Υπεύθυνος: Δημ. Βαμβακάς Σελιδοποίηση, φιλμ, εκτύπωση: ΦΙΛΙΠΠΟΣ Εκδοτική Βορείου Ελλάδος ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Θεσ/νίκη) ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Ἀττικὴ) ΑΛΙΠΡΑΝΤΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ (Ἀττικὴ) ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ ΕΛΕΝΗ (Ἀττικὴ) ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ (Εὔβοια) ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Ζάκυνθος) ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (Ἀττικὴ) ΒΑΜΒΑΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (Θεσνίκη) ΒΑΜΒΑΚΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (Ξάνθη) ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ (Πέλλα) ΒΙΤΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (Πέλλα) ΒΡΑΧΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Μαγνησία) ΒΡΑΧΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (Κορινθία) ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Καβάλα) ΓΙΑΝΤΖΟΥΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Ἀττικὴ ) ΓΟΥΜΑΓΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ (Γερμανία) ΓΡΟΥΜΠΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Ἀττικὴ) ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ (Η.Π.Α.) ΔΕΛΙΒΑΝΗ-ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ ΜΑΡΙΑ (Θεσ/νίκη) ΔΗΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Ἀττικὴ) ΔΙΑΜΕΣΗΣ ΣΠΥΡΟΣ (Ἀττικὴ) ΔΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΔΡΑΓΩΝΑ ΑΚΡΙΒΗ (Ἀττικὴ) ΔΡΑΚΩΤΟΥ ΕΙΡΗΝΗ (Καρδίτσα) ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Κοζάνη) ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Ἀχαΐα) ΖΑΦΡΑΚΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΖΕΛΙΛΩΦ ΙΩΑΝΝΗΣ (Θεσσαλονίκη) ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Ἀττικὴ) ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ (Ἀττικὴ) ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (Ἀττικὴ) ΚΑΛΑΪΤΖΗΣ ΠΑΝΟΣ (Χανιὰ) ΚΑΛΑΜΠΟΥΚΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (Θεσ/νίκη) ΚΑΛΥΒΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Ἀττικὴ) ΚΑΛΥΒΙΝΟΣ ΝΙΚΟΣ (Κυκλάδες) ΚΑΝΔΥΛΙΔΗΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΚΑΡΑΚΙΝΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Θεσ/νίκη) ΚΑΡΑΚΙΤΣΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Ἀττικὴ) ΚΑΡΑΜΠΑΤΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΚΑΡΟΥΣΟΣ ΠΑΥΛΟΣ (Κεφαλλονιὰ) ΚΑΤΣΙΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΚΕΣΑΝΛΗ ΖΩΗ (Θεσσαλονίκη) ΚΕΦΑΛΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (Θεσσαλονίκη) ΚΙΟΥΠΚΙΟΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ (Ἀττικὴ) ΚΟΓΓΟΛΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Θεσ/νίκη) ΚΟΡΟΜΠΙΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Πιερία) ΚΟΣΜΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Θεσσαλονίκη) ΚΟΤΟΡΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ (Θεσσαλονίκη) ΚΟΥΡΟΥΤΖΙΔΟΥ ΞΑΝΘΙΠΠΗ (Θεσσαλονίκη) ΚΟΥΤΣΟΚΕΡΑΣ ΗΛΙΑΣ (Ἀττικὴ) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (Ἀρκαδία) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Ἀττικὴ) ΛΑΤΤΑΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (Αἰτωλοακαρνανία) ΜΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕΒΑΣΤΗ (ΣΕΒΗ) (Θεσ/νίκη) ΜΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (Ἀττικὴ) ΜΑΝΤΖΑΡΕΑΣ ΝΙΚΟΣ (Ἀττικὴ) ΜΑΧΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΜΕΓΑΛΟΚΟΝΟΜΟΣ ΜΑΝΟΣ (Ἀττικὴ) ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ (Ἠλεία) ΜΕΛΙΓΚΟΤΣΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ (Θεσσαλονίκη) ΜΠΑΝΙΤΣΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Ἀττικὴ) ΜΠΑΣΤΕΑΣ ΗΛΙΑΣ (Ἀργολίδα) ΜΠΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ ΘΟΔΩΡΟΣ (Ρέθυμνο) ΜΠΙΤΣΑΚΤΣΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ(Ἀττικὴ) ΜΥΛΩΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΜΥΤΩΣΗ ΕΥΘΥΜΙΑ (Ἀττικὴ) ΝΑΘΕΝΑΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΝΙΧΩΡΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Φλώρινα) ΝΤΟΥΡΑΝΙΔΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ (Θεσσαλονίκη) ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Ἀττικὴ) ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Φωκίδα) ΠΑΠΑΔΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Μεσσηνία) ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Γρεβενὰ) ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (Ἀττικὴ) ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ (Ροδόπη) ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ ΝΤΙΝΟΣ (Ἄρτα) ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (Θεσσαλονίκη) ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Δράμα) ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ (Λάρισα) ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Ἕβρος) ΠΑΠΑΤΡΥΦΩΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (Ἀττικὴ) ΠΕΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Πιερία) ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (Λάρισα) ΠΛΑΚΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ (Λασίθι) ΠΛΑΤΑΝΙΔΗΣ ΦΩΤΗΣ (Ἀττικὴ) ΠΛΙΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΣΑΒΒΑΚΗΣ ΚΙΜΩΝ (Φλώρινα) ΣΕΛΙΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Λέσβος) ΣΟΥΣΑΝΗΣ ΣΠΥΡΟΣ (Ἀττικὴ) ΣΠΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (Σάμος) ΣΠΕΝΤΖΟΣ ΝΙΚΟΣ (Φθιώτιδα) ΣΠΥΡΙΔΑΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ (Λακωνία) ΣΤΥΛΟΣ ΒΡΥΤΟΣ (ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ) (Θεσ/νίκη) ΣΥΡΡΗΣ ΠΕΤΡΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΣΥΡΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (Βοιωτία) ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Θεσσαλονίκη) ΤΖΙΜΟΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑ (Θεσσαλονίκη) ΤΖΟΡΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ ΜΑΡΙΑ (Θεσσαλονίκη) ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (Ἀττικὴ) ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ ΣΤΑΘΗΣ (Σέρρες) ΤΣΕΛΕΝΤΗ ΕΙΡΗΝΗ (Ἀττικὴ) ΤΣΙΝΤΣΑΡΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ (Θεσσαλονίκη) ΤΣΙΡΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ (Εὐρυτανία) ΤΣΙΤΡΟΥΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (Ἀττικὴ) ΤΣΟΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ (Καστοριὰ) ΦΑΡΙΔΗΣ ΜΙΧΑΗΛ (Ἰωάννινα) ΦΑΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (Ἀττικὴ) ΦΟΡΛΙΑΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Καστοριὰ) ΦΟΥΡΑΚΗΣ ΤΑΛΩΣ (Ἡράκλειο) ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ (Χαλκιδικὴ) ΧΑΡΙΤΙΔΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ (Θεσσαλονίκη) ΧΑΡΧΑΝΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Τρίκαλα) ΧΙΩΤΑΚΗΣ ΣΗΦΗΣ (Χανιὰ) ΧΟΡΤΗ ΕΛΕΝΑ (Ἀττικὴ) ΧΡΗΣΤΑΤΟΥ ΜΑΡΙΑ (Ἀττικὴ) ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (Χίος) ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ ΘΑΛΕΙΑ (Ἀττικὴ)

3 ÔÏÈÙÈÎ ÓËÌ ÚˆÛË 3 πὸ τὶς ἐξελίξεις στὸ γεωπολιτικὸ χῶρο τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Ἀν. Μεσογείου, στὸν ὁποῖο ἐντάσσεται καὶ ἡ Πατρίδα μας, προέκυψαν νέες ἀπειλές, οἱ ὁποῖες συνδυαζόμενες μὲ τὴν ὁρατὴ καὶ συνεχῆ ἐκ Τουρκίας μόνιμη ἀπειλὴ, διαμορφώνουν νέους πιὸ δύσκολους ὅρους γιὰ τὴν ἀσφάλεια τῆς Χώρας. Οἱ προκλήσεις προέρχονται ἀπὸ τὴ συνεχιζόμενη ρευστότητα στὸ τρίγωνο Βαλκάνια Μέση Ἀνατολὴ-Καύκασος καὶ τὶς ἀσύμμετρες ἀπειλὲς (Τρομοκρατία) ποὺ δημιούργησαν μία ἐντελῶς νέα κατάσταση στὶς παγκόσμιες ἰσορροπίες. Ἡ ἀποτροπὴ αὐτῶν τῶν ἀπειλῶν καὶ πρωτευόντως τῆς τουρκικῆς, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν πολιτικὴ τῆς ἀποκλιμάκωσης τῶν ἐντάσεων, καθιστᾷ τὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις τὸν κύριο μοχλὸ ἐξασφάλισης τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος καὶ ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἡ σοβαρότητα τῆς κατάστασης ἐπιβάλλει τὴ λήψη ἄμεσων μέτρων ποὺ θὰ στηρίξουν τὴν ἀμυντική μας ἐπάρκεια, σήμερα καὶ στὸ μέλλον. Ὡς ἐκ τούτου τὸ πρόγραμμα τῆς Δημοκρατικῆς Ἀναγέννησης στὸν εὐαίσθητο χῶρο τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων εἶναι ξεκάθαρο, ρηξικέλευθο καὶ ἀπαλλαγμένο πάσης κομματικῆς σκοπιμότητος. Ἡ Δημοκρατικὴ Ἀναγέννηση εἶναι ἀποφα-σισμένη νὰ ταράξει τὰ νερὰ στὸ χῶρο τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Νὰ δώσει νέο κῦρος στὰ στελέχη καὶ τὴν πραγματική τους θέση ποὺ δικαιωματικὰ τοὺς ἀνήκει στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία ὥστε νὰ ἀποτελέσουν ἕναν ἀκομμάτιστο μηχανισμὸ ἀφοσιωμένο στὸ Ἔθνος καὶ μόνο, ἱκανὸ νὰ ἀποβεῖ ὁ ἀδιαμφισβήτητος ἐγγυητὴς τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας τῆς Πατρίδας. Οἱ Ἑλληνικὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις, λόγῳ μικροῦ Ἐθνικὴ Ἄμυνα μεγέθους, εἶναι ὑποχρεωμένες νὰ ἀντιπαρατάξουν στὴν ποσοτικὴ ὑπεροχὴ τοῦ ἀντιπάλου πλήρη ποιοτικὴ ὑπεροχή. Ἔχουμε πρόταση ἀναδιοργάνωσης γιὰ ἕνα στρατὸ εὐέλικτο, μὲ μεγάλη ἰσχὺ καὶ ἀποτελεσματικό. Ἡ συνεργασία τὸν ὀργάνων τῆς Πολιτείας μὲ τὰ ἐρευνητικὰ ἱδρύματα καὶ τὴν ἐγχώρια βιομηχανία θὰ πρέπει νὰ γίνεται μὲ σαφεῖς κανόνες. Τὸ ὅλο σύστημα τῶν ἐξοπλιστικῶν προγραμμάτων θὰ πρέπει νὰ ἀναθεωρηθεῖ ὥστε νὰ ὑποστηρίζει τὴν ἐθνικοποίηση τῆς παραγωγῆς καὶ νὰ φθάσει σὲ ἀξιόλογο ἐπίπεδο, πρᾶγμα ποὺ θὰ ἐξασφαλίσει καὶ ἐξοικονόμηση σημαντικῶν ἐθνικῶν πόρων. Θὰ πρέπει τὸ ἐρευνητικὸ δυναμικὸ τῆς χώρας νὰ ἐνθαρρυνθεῖ νὰ ἀναλάβει πρωτοβουλίες ποὺ θὰ ὑποστηρίξουν τὴν προσπάθεια ἀναβάθμισης ἀξιοποίησης τῆς τεχνολογίας πρὸς ὄφελος τῆς ἄμυνας τῆς χώρας. Τοῦ ημήτρη ήμου ἀντιστράτηγου ἐ. ἀ. Θὰ ἐπιδιώξουμε κατάργηση τοῦ Στρατολογικοῦ Ν 3421/2005, ὁ ὁποῖος ἀφήνει ἀνοικτὰ παράθυρα στοὺς φυγοστράτους καὶ τοὺς ἀνυποτάκτους. Τὸ πεδίο τῆς θητείας θὰ ξεκαθαρισθεῖ ἀπολύτως. Γιὰ τὴ Δημοκρατικὴ Ἀναγέννηση ἡ θητεία ἀποτελεῖ τιμητικὸ δικαίωμα προσφορᾶς ὑπηρεσιῶν πρὸς τὴν Πατρίδα γιὰ τὸν κάθε Ἕλληνα. Θὰ ἐπανεξετάσουμε αὐστηρὰ τὸν περὶ στρατεύσεως νόμο κλείνοντας ὅλα τὰ τυχὸν ὑφιστάμενα παράθυρα. Ἡ διάκριση τῶν συμπατριωτῶν μας σὲ πατρίκιους καὶ πληβείους μᾶς βρίσκει διαμετρικὰ ἀντίθετους. Τὸ γενικευμένο ἐσχάτως φαινόμενο τῶν φυγοστράτων πρέπει νὰ ἐκλείψει ὁριστικά. Ἡ Δημοκρατικὴ Ἀναγέννηση πιστεύει ὅτι, μὲ τὰ παραπάνω μέτρα, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις θὰ δώσουν σὲ φίλους καὶ ἐχθροὺς τὸ στίγμα τῆς δυνατῆς Ἑλλάδος καὶ θὰ δυνηθοῦν νὰ στηρίξουν μία ἀξιοπρεπῆ Ἑλληνικὴ ἐξωτερικὴ πολιτική. Παράλληλα ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς θὰ νιώσει τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας, ποὺ τόσο λείπει στὴν ἐποχή μας, γιὰ νὰ ἐπιδοθεῖ ἀπρόσκοπτα στὰ εἰρηνικά του ἔργα. Πρέπει νὰ καταργηθεῖ ἡ σημερινὴ γραφειοκρατικὴ μορφὴ τῆς στρατιωτικῆς θητείας καὶ νὰ προσανατολισθεῖ σὲ μία ἔντονη, βραχεία καταδρομικὴ ἐκπαίδευση ποὺ νὰ ἀκολουθεῖται ἀπὸ ἕνα καλὰ ὀργανωμένο σύστημα ἐφεδρείας καὶ ἐπανεκπαίδευσης ἐφέδρων. Ταυτόχρονα πρέπει νὰ συνδεθοῦν οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις μὲ τὴν σύγχρονη γεωστρατηγικὴ καὶ τεχνολογικὴ ἔρευνα καὶ νὰ ἀναβαθμισθεῖ ἠθικὰ καὶ οἰκονομικὰ τὸ λειτούργημα τοῦ ἀξιωματικοῦ. Ἐπίσης πρέπει νὰ ἀναπτυχθεῖ σὲ σύγχρονη βάση ἡ ἑλληνικὴ πολεμικὴ βιομηχανία ποὺ σήμερα βίσκεται σὲ κατάσταση ἀποσυνθέσεως. Ἐργασιακὲς σχέσεις κόσμος τῆς ἐργασίας, αὐτὸς ποὺ ἀποζεῖ ἢ ἁπλῶς ἐπιβιώνει ἀπὸ τὴν ἐργασία του ἢ ἀποζοῦσε ἀπ αὐτὴν (στὶς περιπτώσεις ποὺ ὑπάρχει προσωρινὴ ἢ ὁριστικὴ διακοπῆς της), αὐτὸς ὁ κόσμος στὴ μεγάλη του πλειοψηφία βλέπει τὴ ζωή του νὰ χειροτερεύει ἀπὸ τὸ τελευταῖο τέταρτο τοῦ 20ου αἰώνα. Χρειάσθηκαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι μὲ τεράστιες ἀνθρώπινες θυσίες, γιὰ νὰ προβλεφθεῖ, κυρίως στὴ Εὐρώπη μία κάποια προστασία τῆς ἀνθρώπινης ἐργασίας καὶ νὰ ἐξασφαλισθεῖ μία κάποια κοινωνικὴ ἀσφάλεια, ἀλλοῦ καλλίτερη, ἀλλοῦ χειρότερη γιὰ τὰ γηρατειά, τὴν ἀσθένεια καὶ τὴν ἀνεργία. Αὐτὸ τὸ κάποιο οἰκοδόμημα, ποὺ κτίσθηκε μέσα στὸ καπιταλιστικὸ σύστημα, κατεδαφίζεται διεθνῶς, καθημερινὰ καὶ συστηματικά, ἀλλὰ προσεχτικά, γιὰ νὰ μὴ προκληθοῦν βίαιες λαϊκὲς ἀντιδράσεις. Τεράστιο σὲ σημασία γεγονὸς εἶναι ὅτι ἡ προϊοῦσα ἀπαξίωση τοῦ κόσμου τῆς ἐργασίας ἐκπορεύεται πρωταρχικὰ ἀπὸ ὑπερκρατικὰ μορφώματα καὶ εἰδικὰ ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἡ ὁποία ἔχει γίνει, ὡς μὴ ὤφελε, ὁ εὐρωπαῖος κήρυκας τῆς ἀκραίας καπιταλιστικῆς ἰδεολογίας, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ δυνατότητες ἄσκησης κοινωνικῆς πολιτικῆς ἀπὸ τὰ κράτη ἔχουν σημαντικὰ περιορισθεῖ. Εἰδικὰ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ αὐτὸς ὁ ἑσμὸς τῶν ἀπάτριδων τεχνοκρατῶν, ὅπως τὴν εἶχε ἀποκαλέσει ὁ Ντὲ Γκὼλ ἔχει ἐπιδοθεῖ σὲ μία ἄνευ προηγουμένου προβολὴ νεοφιλελεύθερων ψευδολύσεων κοινωνικῶν ζητουμένων (ἀνεργίας, κοινωνικῆς ἀσφάλισης). Μὲ αὐτὰ τὰ δεδομένα τί μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ γίνει; Ι. Στὸ ἐσωτερικό. τοῦ Νικήτα Ἀλιπράντη καθ. ημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θρᾴκης 1. Πρώτη καὶ ἐπείγουσα ἀνάγκη-πράξη ἐντιμότητας ἔναντι τῶν πολιτῶν- εἶναι νὰ ἐγκαταλειφθεῖ τουλάχιστον ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ἡ ἰδεολογικὴ γλῶσσα, ἡ πανουργία τοῦ λόγου, ὅπως τὴν ὀνόμασε πρόσφατα συνάδελφος οἰκονομολόγος. 2. Ἐνῷ ἡ νεοφιλελεύθερη πολιτικὴ ἐξωθεῖ στὴν υἱοθέτηση κοινῶν παρονομαστῶν ἐλάχιστης προστασίας, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀξιοποιεῖται ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ πολιτικὴ ἐξουσία ἡ συχνότατη ρήτρα κοινοτικῶν κειμένων ποὺ ἐπιφυλάσσει εὐνοϊκώτερες ἐθνικὲς ρυθμίσεις. 3. Ἑλληνικὲς ρυθμίσεις ποὺ ὑπολείπονται σὲ προστασία ἀπὸ αὐτὲς τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν ἢ καὶ εὐρωπαϊκῶν ρυθμίσεων μποροῦν καὶ πρέπει νὰ βελτιώνονται. 4. Ὅπου δὲν προβλέπονται σὲ εὐρωπαϊκὲς ἀποφάσεις ἀπόλυτα συγκεκριμένες ὑποχρεώσεις γιὰ συρρίκνωση ἐργασιακῶν δικαιωμάτων ἢ γιὰ ἀντικοινωνικὲς ρυθμίσεις, ἡ ἑλληνικὴ πολιτικὴ πρέπει νὰ μὴν εἶναι βασιλικώτερη τοῦ βασιλέως δείχνοντας κονφορμιστικὴ συμμόρφωση. 5. Τέλος, ἡ χρηματιστηριακὴ οἰκονομία, ἔστω κι ἂν ἔχει ἐπιβληθεῖ διεθνῶς καὶ τείνει νὰ μεταβάλει τοὺς πολῖτες ἐκόντες-ἄκοντες, σὲ «τζογαδόρους» (ἀφοῦ καὶ ἡ ἀποταμίευση διαβρώνεται γενικὰ ἀπὸ τὸ ποσοστὸ πληθωρισμοῦ), ἂς μὴ νομισθεῖ ὅτι εἶναι μονόδρομος γιὰ τὸν ἐθνικὸ νομοθέτη. Θὰ ἀπαγορευόταν νὰ κατοχυρωθεῖ π.χ. νομοθετικὰ ἡ ἀγοραστικὴ ἀξία τῆς ἀμοιβῆς τῆς ἐργασίας ἐπιβάλλοντας ὁ τόκος τῶν τραπεζικῶν καταθέσεων μισθῶν καὶ συντάξεων νὰ εἶναι τουλάχιστον ἴσος πρὸς τὸ ἑκάστοτε κρατικὰ προσδιοριζόμενο ποσοστὸ πληθωρισμοῦ. ΙΙ. Στὸ ὑπερεθνικὸ ἐπίπεδο Ἤδη ἀπὸ τὴν ἵδρυση τῆς Ε.Ο.Κ., μία ἀπὸ τὶς βασικὲς διαστάσεις ἐπιδιώξεις τῆς Κοινῆς Ἀγορᾶς ἦταν ἡ ἐξίσωση τῶν ὅρων ἀνταγωνισμοῦ. Ὁ θεμελιώδης καὶ πάντοτε ἰσχύων σκοπὸς αὐτὸς μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ὁδηγήσει στὴν υἱοθέτηση κοινῶν κανόνων προστατευτικῶν τῆς ἐργασίας, οὕτως ὥστε ὁ ἀνταγωνισμὸς νὰ ἀσκεῖται, κατὰ τὸ δυνατόν, πέραν καὶ ἐκτὸς τῆς ἐργασίας καὶ ὄχι εἰς βάρος της. Τίποτε στὶς εὐρωπαϊκὲς Συνθῆκες δὲν ἐπιβάλλει τὴν ἄγρια ἀνταγωνιστικότητα ποὺ εἶναι τὸ μοντέλο τῆς ἄγριας Δύσης. Αὐτὸ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ παραγνωρίζεται ἀπὸ κανένα φορέα πολιτικῆς. Κι ἂν ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ ἔχει εὐθυγραμμισθεῖ στὶς ἐπιταγὲς τοῦ ἄκρατου νεοφιλελευθερισμοῦ, ὑπάρχουν πολλὲς δυνατότητες δράσεων καὶ ἀντιδράσεων ποὺ ἀνήκουν κυρίως στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο. Σὲ καθαρὸ διεθνὲς ἐπίπεδο εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐνισχυθεῖ ὁ ρόλος τῆς Διεθνοῦς Ὀργάνωσης Ἐργασίας καὶ νὰ ἀποτραπεῖ ἡ περαιτέρω ἀποδυνάμωσή της.

4 4 ÔÏÈÙÈÎ ÓËÌ ÚˆÛË Ἀποσπάσματα τῆς ὁμιλίας τοῦ ρ. Κωνσταντίνου Γουμάγια Δημοκρατικὴ Ἀναγέννηση γιὰ περισσότερη παιδεία καὶ γνώση τῆς καινοτομίας αιδεία εἶναι κυρίως ἡ ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας τοῦ νεαροῦ ἀνθρώπου. Ὀφείλει νὰ προωθεῖ τὰ ταλέντα του, τὶς ἱκανότητές του καὶ τὶς ἐπιδεξιότητές του καὶ νὰ τὸν προετοιμάζει στὴ συμμετοχή του στὴν ἐπαγγελματικὴ ζωὴ καὶ κοινωνία. Δικαίωμα τοῦ πολίτη καὶ ὑποχρέωση τῆς πολιτείας εἶναι ἡ ἰδανικὴ προώθηση τῶν ἱκανοτήτων τοῦ κάθε πολίτη καὶ σὲ ὅλες τὶς ἡλικίες. Ἡ Δημοκρατικὴ Ἀναγέννηση πρέπει νὰ τονίσει τὴν ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη βελτίωσης τῆς παιδείας καὶ τῆς συγκριτικῆς της θέσης σχετικὰ μὲ ἄλλες χῶρες. Στόχος τῆς παιδείας πρέπει νὰ εἶναι ἡ διαμόρφωση πολιτῶν ποὺ γνωρίζουν τὴν ἱστορικὴ κληρονομία, ποὺ ξέρουν νὰ μιλοῦν μὲ ἐπάρκεια μιὰ ἀπὸ τὶς πλουσιότερες γλῶσσες τοῦ κόσμου, ποὺ διατηροῦν τὶς ἀνθρωπιστικὲς καὶ πολιτιστικὲς ἀξίες καὶ εἶναι προετοιμασμένοι νὰ ἀναλάβουν καὶ νὰ ἀντεπεξέλθουν στὶς προκλήσεις τοῦ μέλλοντος. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας, ἡ πρόσβαση κάθε πολίτη σὲ αὐτὴν δὲν πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ δέος, ἀλλὰ νὰ ἀποτελέσουν εὐκαιρία ἀνάδειξης τῆς προσωπικότητας τοῦ πολίτη καὶ κατὰ προέκταση ὁλόκληρης τῆς κοινωνίας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πρέπει νὰ διαμορφωθεῖ τὸ νομοθετικὸ πλαίσιο ἔτσι ὥστε οἱ καταχραστὲς τῶν καινοτομικῶν τεχνολογιῶν νὰ ἀνακαλύπτονται καὶ νὰ τιμωροῦνται ἀνάλογα. Ἡ ἀνάγκη βελτίωσης τῶν σχολείων καὶ τῶν κρατικῶν πανεπιστημίων εἶναι ἀναμφισβήτητη. Σὲ καμιὰ ἄλλη χώρα τοῦ κόσμου δὲν ὑπάρχει αὐτὴ ἡ διάδοση τῶν ἰδιωτικῶν φροντιστήριων ποὺ φανερώνει τὴν ἀδυναμία τῆς πολιτείας νὰ παρέχει στοὺς πολῖτες της τὴν ὀφειλόμενη μόρφωση καὶ τοὺς ἀναγκάζει νὰ καταφεύγουν στὰ ἰδιωτικὰ φροντιστήρια ἐπιβαρύνοντας μὲ τεράστιες δαπάνες τὸν ἐτήσιο οἰκογενειακὸ προϋπολογισμό. Δὲν προτείνεται ἡ κατάργηση τῶν ἰδιωτικῶν φροντιστήριων, ἀλλὰ ἡ βελτίωση τῆς δημόσιας παιδείας, ὥστε αὐτὰ νὰ ἀποτελέσουν ἐκ τῶν πραγμάτων τὴν ἐξαίρεση καὶ ὄχι τὸν κανόνα. Εἶναι καιρὸς νὰ ἀναγνωρίσει ἡ ἑλληνικὴ πολιτεία ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ βασικότερα κεφάλαια τόσο τῆς οἰκονομίας ὅσο καὶ τῆς κοινωνίας ἀποτελοῦν οἱ ἐπιστήμονές της, στοὺς ὁποίους θὰ πρέπει νὰ δοθοῦν τὰ ἀνάλογα κίνητρα καὶ γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ πρέπει νὰ διαμορφωθοῦν ἀνάλογα πλαίσια, ὥστε ἡ παραγωγική τους ἐκμετάλλευση νὰ μὴ γίνεται ἀπὸ ἄλλες χῶρες, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ χώρα μας. Σωστὲς ὑποδομὲς ὅπως τεχνολογικὰ καὶ ἐρευνητικὰ κέντρα, ἱδρύματα, ἀλλὰ καὶ σεβασμὸς στὸ εὐαίσθητο αὐτὸ κεφάλαιο μποροῦν νὰ συμβάλουν στὴν ἐπαναφορὰ ἑνὸς πολὺ σημαντικοῦ μέρους του καὶ ἀνάπτυξής του στὴ χώρα μας. Ἡ ἔρευνα καὶ ἡ τεχνολογία δὲν μπορεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀποτελεῖ προνόμιο μόνο μεγάλων καὶ ἀναπτυγμένων κρατῶν. Ἡ χώρα μας ὀφείλει καὶ πρέπει νὰ ἐπενδύσει σὲ ἐναλλακτικὲς μορφὲς ἐνέργειας καὶ σὲ μιὰ μοντέρνα πολιτικὴ προστασίας τοῦ περιβάλλοντος. Πρέπει νὰ ἀποδείξει ὅτι λαμβάνει σοβαρὰ τὶς προκλήσεις τῶν καιρῶν. Ἐπενδύσεις στὴ χρησιμοποίηση τῆς αἰολικῆς καὶ ἡλιακῆς ἐνέργειας δὲ δημιουργοῦν μόνο νέες θέσεις ἐργασίας καὶ νέες εὐκαιρίες, ἀλλὰ συμβάλλουν σημαντικὰ καὶ στὴν προστασία τοῦ περιβάλλοντος. Οἱ στόχοι αὐτοὶ ἐπιτυγχάνονται μόνο μὲ τὴν ἁρμονικὴ συνύπαρξη τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας, τῆς οἰκονομίας καὶ τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας. Στὴν προσπάθεια αὐτὴ ἡ πολιτικὴ θὰ πρέπει νὰ ἔχει ρόλο συντονιστικό. ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ χεδὸν ὁλοκληρώθηκαν οἱ ἐργασίες τοῦ πρώτου συνεδρίου τῆς Δημοκρατικῆς Ἀναγέννησης. Πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε ὅλοι ὅτι ἔχουμε ἕνα γόνιμο διήμερο ἐργασιῶν. Θέλω νὰ πῶ ὅτι, ὅ,τι ἀκούστηκε ἀπὸ τὸ βῆμα αὐτὸ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ γνωστὸ ξύλινο κομματικὸ λόγο. Εἶναι μία διαφορὰ ποιότητας. Ἀποφασίσαμε, κατεβαίνουμε, προχωροῦμε. Θέλω νὰ πῶ ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ. Ἔλεγε ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελούς, ὅταν κάναμε τὴν ἐπανάσταση, ἀλλὰ ἐμεῖς ἂν δὲν εἴμεθα τρελοὶ δὲ θὰ ξεκινούσαμε τὴν ἐπανάσταση. Διότι δὲν εἴχαμε καβαλαρία, ἱππικό, διότι δὲν εἴχαμε πολεμοφόδια, διότι δὲν εἴχαμε λεφτά». Ξεκινήσαμε ὅμως καὶ ἀπὸ τὸ ὑστέρημα, ὅπως λέει ὁ Κολοκοτρώνης, τῶν πατριωτῶν Ἑλλήνων καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ ὑστέρημα τῶν φίλων μας καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ περίσσευμα διαφόρων ἀνωνύμων καὶ ἐπωνύμων κέντρων, ἑλλαδικῶν καὶ ἐξωελλαδικῶν. Ἀποφασίσαμε, κατεβαίνουμε, προχωροῦμε. Ὅ,τι κάνουμε - αὐτὸ τὸ ἐλάχιστο τῆς προβολῆς μας - τὸ κάνουμε μὲ τὸ ὑστέρημα τῶν φίλων μας, τῶν ἀνθρώπων ποὺ μᾶς ἀγαποῦν σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, ποὺ ἐλπίζουν σὲ μᾶς. Ἐλπίζουν γιατὶ ξέρουν ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουμε καὶ δὲν πρόκειται νὰ τοὺς προδώσουμε. Θέλω νὰ δηλώσω ἐδῶ μὲ ἀπόλυτα κατηγορηματικὸ τρόπο, μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς φωνή μας ὅτι ἡ ἀπόφασή μας εἶναι ὁριστική, εἶναι τελεσίδικη καὶ ἀμετάκλητη. Δὲν πρόκειται νὰ συνεργαστοῦμε μὲ κανένα ἐκλογικά. Βεβαίως, εἴμαστε ἀνοικτοὶ σὲ φίλους ποὺ προέρχονται ἀπὸ ἄλλα κόμματα, σὲ προσωπικότητες τοῦ δημοκρατικοῦ χώρου, σὲ τίμιες φωνὲς αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ τοὺς καλοῦμε ὅλους νὰ συστρατευθοῦν. Πρέπει νὰ πῶ ὅτι ἐδῶ ἀκούστηκαν αὐτὸ τὸ διήμερο πολυτιμώτατες σκέψεις τῶν ἀνθρώπων ποὺ παρήλασαν ἀπὸ τὸ βῆμα καὶ ποὺ συνεισφέρουν στὴν τελικὴ διατύπωση ἑνὸς προγράμματος ποὺ νὰ ἀνταποκρίνεται στὶς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν. Δίνουμε ἀπόλυτη προτεραιότητα στὴν διατύπωση ἑνὸς ὁλοκληρωμένου ἐθνικοῦ δόγματος. Θέλουμε ἕνα πλῆρες καὶ ὁλοκληρωμένο ἐθνικὸ δόγμα ποὺ νὰ καλύπτει κυρίως τὸ κεφάλαιο κόκκινη γραμμή. Ἑλληνοτουρκικὰ Τὸ πρόβλημα εἶναι ἀπὸ μία ἄποψη ἡ Τουρκία ποὺ μᾶς ἐκβιάζει, ἀλλὰ τὸ πρόβλημα εἴμαστε, κυρίως, ἐμεῖς. Διότι εἴμαστε ἐμεῖς, στὸ βαθμὸ ποὺ ὑποκύπτουμε μὲ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλο τρόπο, σὲ αὐτὸν τὸν ἐκβιασμό. Εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέψαμε στὶς ἡγεσίες ἀλλὰ καὶ στὴν ἴδια τὴν κοινωνία, στὸν ἴδιο τὸ λαὸ νὰ κυριαρχεῖται συχνὰ ἀπὸ ἕνα φοβικὸ σύνδρομο. Προϋπόθεση, λοιπόν, εἶναι ἡ ὁμοψυχία τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τὸ ὑψηλὸ φρόνημα καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει οἱ ἡγεσίες δὲν ἔχουν ἐκπονήσει δόγμα γιὰ τὸ Κυπριακό, γιὰ τὰ ἑλληνοτουρκικά. Σκόπια Περιέργως, ἔχει ἐκπονηθεῖ δόγμα στὶς 13 Ἀπριλίου τοῦ 92, γιὰ τὸ Σκοπιανό. Τὸ δόγμα αὐτό, τὸ ὁποῖο ἔκτοτε δὲν ἔχει τολμήσει κάνεις νὰ τὸ ἀμφισβητήσει, τὸ χρησιμοποιοῦν ὅλοι ὡς φύλλο συκῆς τὴ συγκεκριμένη στιγμὴ λέει ὅτι ἡ ὀνομασία τοῦ γειτονικοῦ κράτους δὲ θὰ πρέπει νὰ ἔχει ὄνομα μὲ τὴ λέξη «Μακεδονία» καὶ τὰ παράγωγά της. Δυστυχῶς, ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή, τὸ Δόγμα ὑπονομεύθηκε, αὐτοϋπονομεύθηκε ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους. Ἡ διαρροὴ ἀπὸ τὴν τότε ἐξουσία ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἕτοιμη νὰ συμβιβαστεῖ μὲ μία διπλῆ, σύνθετη ὀνομασία, ἔδειξε αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦν ὅλοι οἱ διαχειριστὲς κρίσεων στὸν κόσμο. Κατάλαβαν γρήγορα ὅτι ἡ ἐνδοτικὴ πλευρὰ εἴμαστε. Καὶ μετὰ χαρᾶς, πρὶν ἀπὸ μερικοὺς μῆνες, δεχθήκαμε ὡς βάση συζητήσεως ἐκεῖνο τὸ φοβερὸ καὶ κωμικὸ Republica Macedonia Skopia. Μὰ δὲν εἶναι σοβαρὰ αὐτὰ τὰ πράγματα καὶ γίνονται ἀκόμα πιὸ ἄσχημα, ὅταν σκεφτεῖ κανεὶς ὅτι τὰ Σκόπια βγῆκαν ἀμέσως καὶ εἶπαν: «Ἐμεῖς δὲν ξέρουμε τίποτα. Δὲν ἀκούσαμε τίποτα, δὲν μᾶς εἶπε κανεὶς τίποτα καὶ ἂν μᾶς ποῦν, δὲν τὸ συζητοῦμε κἂν»..., ἐνῷ ἐμεῖς βγήκαμε ἀμέσως καὶ εἴπαμε ὅτι τὸ δεχόμαστε ὡς βάση συζητήσεως. Καὶ μᾶς ἔδωσαν τὸ μέτρο ποιὰ θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ πολιτικὴ συμπεριφορὰ ἡ δική μας. Ἀκολουθοῦμε συχνὰ μία πολιτικὴ φιλοσοφία, μία ἐθνικὴ στρατηγική, δραματικὰ κατευναστική. Θέλω νὰ πῶ ἔτσι μὲ ἔμφαση, πιστεύω ὅτι τὸ ἑλληνικὸ κράτος δὲ θὰ πατήσει τὴν πεπονόφλουδα νὰ δεχθεῖ νὰ μποῦνε τὰ Σκόπια στὸ ΝΑΤΟ μὲ τὴν ὀνομασία FYROM. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι, ἂν συμβεῖ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, τὸ δικαίωμα τοῦ βέτο θὰ ἔχει ἀκυρωθεῖ ἐντελῶς, διότι τὸ βέτο ὑπάρχει γιὰ τὴν ἔνταξη ἢ τὴ μὴ ἔνταξη. Ἐὰν ἐνταχθεῖ μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα, ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα δὲν ὑπάρχει βέτο, γιατὶ θὰ ἔχει ἐνταχθεῖ καὶ βεβαίως τὴν ἑπόμενη μέρα ὅλοι θὰ τὸν προσφωνοῦν