Τεύχος 13ο - Μάιος 2010

Transcript

1 Διοικητικό Συμβούλιο Πρόεδρος: Παχιαδάκη Μαίρη Α Αντιπρόεδρος: Μεταξά Θεανώ Β Αντιπρόεδρος: Σαββοπούλου Μαίρη Γραμματέας: Σταφυλάκη Σμαρώ Ταμίας: Στεφανίδη Ελένη Δημ. Σχέσεων: Στάθογλου Ελένη Εκπρ. Επιστ. Ομάδας: Μαρκοδημητράκη Φρόσω Μέλη: Αντωνακάκη Βίλμα Βαρανάκη Μάγια Καραταράκη Ευαγγελία Νεοφώτιστου Μαρία Τσιριγωτάκη Μάρω Αναπληρωματικά μέλη Αντωνακάκη Μαρία Πλακιωτάκη Ειρήνη Φλυτζανή Μαριλένα Εξελεγκτική επιτροπή Καρκαβάτσου Ρέα - Ελευθερία Οικονομοπούλου Πόπη Στιβακτάκη Πόπη Σύνδεσμος με τον Ξενώνα Σεγρεδάκη Αργυρώ Συντακτική Ομάδα: Καρκαβάτσου Ρέα - Ελευθερία Μεταξά Θεανώ Νεοφώτιστου Μαρία Οικονομοπούλου Πόπη Παχιαδάκη Μαίρη Επιμέλεια ύλης: Παχιαδάκη Μαίρη Επιμέλεια έκδοσης: Μαγγίπα Αγορίτσα Έκτακτοι Συνεργάτες: Βαρανάκη Μάγια Καραταράκη Βαγγελιώ Μαρκάκης Γιάννης Μαρκάκης Γιώργης Μπαλτζάκη Εμμανουέλα Παπαχατζάκη-Αγγελιδάκη Έλλη Πετροπούλου Ρένα Ρουσοχατζάκη Μαρία Σεγρεδάκης Νίκος Σταφυλάκη Σμαρώ Τζανή Άννα Τσιριγωτάκη Μάρω Ιδιοκτησία - Έκδοση του Συνδέσμου Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου & Νομού Ηρακλείου Λοχαγού Μαρινέλη 12, Ηράκλειο, Τ.Κ , τηλ , , ksenona@hotmail.com, Editorial Λαογραφία «Τα μαγιάτικα ρόδα» Το λάθος μου Ένα προικοσύμφωνο... Φερνάντο Πεσόα Λιχουδιές με αμύγδαλα Διατηρείστε την υγεία και τη νιότη σας Στήλη βιβλίου Αφιέρωμα στη γιορτή της μητέρας Η γιορτή της μητέρας Η Κρήτη της μάχης Το μικρό λεξικό των γεύσεων Συγνώμη, μια λέξη κλειδί Παταγονία Λυχνοστάτης Κοινωνικοί προβληματισμοί Μαθήματα Ζωής Σκουπίδια τέλος! Έγραψαν για εμάς Τα νέα μας Αναγνωστικό τελευταίας σελίδας 1 Τεύχος 13ο - Μάιος 2010

2 EDITORIAL Το «Γαλήνη» γιορτάζει τα πρώτα του γενέθλια Αγαπημένοι αναγνώστες, Κάθε χρόνος που φεύγει, αφήνει πίσω του, αναμνήσεις εμπειρίες και γνώσεις. Πολλές φορές μας κληροδοτεί, τρυφερές αναπολήσεις, μοιραίες συναντήσεις, χρώματα τ ουρανού ζωγραφιές της γης, μα και αναπάντεχα συμβάντα. Μ όποιον τρόπο κι αν μας ταξίδεψε, το σίγουρο είναι πως ο χρόνος άγγιξε το «είναι» μας, καθώς στο διάβα του ρύθμισε τις σκέψεις, τις πράξεις, τις δράσεις και τις αποφάσεις μας. Ωστόσο, ξέρουμε όλοι, πως όσες δεσμεύσεις κι αν του προτείνουμε, το σταθερό συστατικό για το θαύμα της ύπαρξης μας, είναι απροσδιορίστου χρόνου. Γι αυτό, ας τον «διευκολύνουμε» να κυλάει ήρεμα κι ας αφήσουμε τη δύναμη της ψυχής και του μυαλού, να καθοδηγούν τις μικρές ή μεγάλες επιδιώξεις μας. Και να που έρχεται μια στιγμή, που ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας ν ανοίγει ξαφνικά, παράθυρο σ ένα νεανικό όνειρο, ή να ξεδιπλώνει με μοναδικό τρόπο ένα «κρυφό ταλέντο» του. Αυτό συνέβη και με τη Συντακτική ομάδα του μικρού περιοδικού μας, με τα μέλη της ν αποτυπώνουν στις σελίδες του τα «συγγραφικά απωθημένα» τους, ικανοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τις ανάγκες των εσωτερικών τους αναζητήσεων. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και από την εξαιρετική ανταπόκριση της συμμετοχής τους προς την πρόταση της γράφουσας, στα μέσα της περασμένης Άνοιξης. Έτσι, η πρόταση έγινε σύντομα πράξη και η ομάδα με ενθουσιασμό και πολύ μεράκι, άρχισε να «χτίζει» αυτή την πρωτοβουλία, εκδίδοντας ένα καλόγουστο έντυπο ποικίλης ύλης, εύχρηστο, εύληπτο και με άρωμα γυναίκας. 2 Σήμερα, κάνοντας τον απολογισμό της πρώτης χρονιάς του περιοδικού μας, αναμφισβήτητα η έκδοση του, λειτούργησε θετικά στο «δέσιμο» της ομάδας, καλλιέργησε την αυτογνωσία μας και κυρίως βοήθησε στο άνοιγμα νέων επικοινωνιακών διαδρομών. Με καταλυτική την βοήθεια των έκτακτων συνεργατών μας, αξιοποιήσαμε το πνευματικό τους κεφάλαιο και έτσι καταφέραμε να βελτιώσουμε και το δικό μας εγχείρημα. Γι αυτό αξίζουν πολλές πολλές ευχαριστίες για την δωρεάν κατάθεση των γνώσεών τους και ασφαλώς ελπίζουμε στην συνέχιση και την διεύρυνση των συνεργασιών μας. Οφείλουμε, επίσης, ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στα μέλη του Συνδέσμου μας, και στο αναγνωστικό μας κοινό. Τους ευχαριστούμε για τα ΕΥΓΕ τους μας κυρίως τους ευχαριστούμε που έγιναν συν-ταξιδιώτες μας στο καράβι που για δώδεκα μήνες μας έφερνε στο λιμανάκι της «Γαλήνης». Ευχές για πολλά λουλουδιασμένα γενέθλια! marygalini@yahoo.gr 3

3 Λαογραφία Τά μαγιάτικα ρόδα (rosa damascena) γράφει ἡ Θεανώ Μεταξᾶ Tό ρόδο, μέ τίς 300 ποικιλίες του καί τίς μοναδικές ὀμορφιές του, θεωρεῖται ὁ «βασιλιᾶς τῶν λουλουδιῶν». Κατάφερε νά ἔχει τή μοναδική θέση στήν Ἑλληνική μυθολογία, στή Χριστιανοσύνη, στίς τέχνες καί στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἔχει βαθιά διαδρομή στό χρόνο ἀπό τά Μινωϊκή εποχή, τήν Ἀρχαιότητα, ὥς τίς μέρες μας. Ἀπό τά πολλά εἴδη, ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει τό «Δαμασκηνό ρόδο». Eἶναι ἕνας φυλλοβόλος θάμνος, που ἀνθίζει τό Μάη μῆνα, γι αὐτό καί ἀκούγεται σάν «Μαγιάτικο». Πατρίδα του εἶναι ἡ Μέση Ἀνατολή, ἰδιαίτερα ἡ Περσία, ὅπου οἱ ἀνασκαφές ἔδειξαν ὅτι καλλιεργήθηκε 20 αἰῶνες π.χ. Θαυμάστηκε στούς κρεμαστούς κήπους τῆς Βαβυλώνας (ἕνα ἀπό τά ἑπτά θαύματα τοῦ κόσμου) καί καλλιεργήθηκε ἀπό τούς ἀρχαίους Αἰγύπτιους, οἱ ὁποῖοι τό ἐξήγαγαν σ ὅλη τήν Εὐρώπη. Ἀκόμα καί σήμερα στή Δαμασκό πωλοῦνται στούς δρόμους καλάθια μέ ροδοπέταλα. Εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό δημοφιλῆ ρόδα κι ὅμως δέν ἔχει τά ἐντυπωσιακά χαρακτηριστικά τοῦ τριαντάφυλλου (μέγεθος, χρῶμα). Ὄμορφο καί ταπεινό, μέ μιά πλούσια ἀνθοφορία σ ἕνα ἁπαλό ρόζ χρῶμα, μέτριο μέγεθος καί πάρα πολύ ἔντονο ἄρωμα. Τό ἄρωμα τοῦ Damascena ἐξαρτᾶται πολύ ἀπό τίς κλιματικές συνθῆκες. Ὁ ἥλιος καί ἡ ζέστη εἶναι ἀπαραίτητα γιά τό μέγιστο τῆς ἀπόδοσής του. Ἀγαπήθηκε καί καλλιεργήθηκε πολύ, κυρίως γιά τό πολύτιμο ροδόνερο καί τό πανάκριβο αἰθέριο ἔλαιο (ροδέλαιο), τά ὁποῖα παράγονται ἀπό τά πέταλα τοῦ ἄνθους, πού μαζεύονται πάντα πρωϊνές ὧρες καί χρησιμοποιοῦνται στήν ἀρωματοποιΐα καί στή φαρμακευτική. Στη ζαχαροπλαστική ἔχουν εὑρεία χρήση, γιά νά ἀρωματίζουν ποτά, γλυκά καί ζαχαρωτά. Τό ροδέλαιο ἀποτελεῖ ἀπαραίτητο στοιχεῖο στήν παρασκευή τοῦ Ἅγιου Μύρου στό Πατριαρχεῖο. Θεωρεῖται ὅτι τό ροδέλαιο ἔχει πάμπολλες θεραπευτικές ἰδιότητες. Μερικές ἀπ αὐτές εἶναι: Καταπραϋντικό, ἡρεμιστικό, ἀντικαταθλιπτικό, ἀντισηπτικό, καθαρτικό. Συνδέεται με προβλήματα ἐμμηνόπαυσης, διορθωτικό ὀσμῆς, καταπολεμᾶ τό θυμό καί τήν ἀϋπνία. Η μεγαλύτερη παραγωγή ροδέλαιου σήμερα εἶναι στή Βουλγαρία καί Μαρόκο. Δικαιολογημένη ἡ ἀκριβή τιμή του, ὅταν σκεφτοῦμε ὅτι χρειάζονται 2 τόνοι ροδοπέταλα γιά μιά λίβρα ροδέλαιου! Ἰδιαίτερα γνωστή εἶναι ἡ μαρμελάδα καί τό γλυκό κουταλιοῦ «ροδοζάχαρη», πού παρασκευάζονται ἀπό τά ροδοπέταλα. Ἡ ροδοζάχαρη, ὅπως καί τό ροδέλαιο, ἀποτελεῖ ἕνα θαυμάσιο καθαρτικό, και διατηρεῖ τό ὑπέροχο ἄρωμα τοῦ ρόδου καί μετά τή διαδικασία τοῦ ψησίματος της. Μποροῦμε πολύ εὔκολα νά τό φτιάξουμε. Ἡ συνταγή εἶναι ἁπλή: Ροδοζάχαρη Ὑλικά 100 gr. ροδοπέταλα 500 gr. ζάχαρη 200 gr. νερό 2 κουταλιές σούπας λεμόνι Ἐκτέλεση Σ ἕνα μπώλ ἀνακατεύομε τά ροδοπέταλα μέ τή ζάχαρη καί τά τρίβομε γιά νά μαραθοῦν. Τ ἀφήνομε 2 ὧρες νά «σταθοῦν» καί τά ρίχνομε στήν κατσαρόλα νά βράσουν μαζί μέ τό νερό, ὥσπου νά «δέσει» τό σιρόπι. Λίγο πρίν τελειώσει τό βράσιμο, ρίχνομε λεμόνι. 4 5 ΜΑΝΑ είναι...

4 ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ Εθάρρου ως τα σήμερο, κι α θες κι όρκο σου παίρνω, πως με τσ αρρώστιες του ματιού τα κουτσοκαταφέρνω. Μα μιαν αρρώστια μου σφαλε, ήλεγα, μα είχα λάθος Τα μάτια όντε δακρύζουνε πως ειν δικό(ν) τους πάθος. Κι έφταιγαν τα βιβλία μου, που για τα μάτια λένε Πως ο δακροσωλήνας τους φράσσει, γι αυτό και κλαίνε. «Ετσά θα να ναι», είπα κι εγώ κι ήδιδα των αθρώπω ένα σωρό κολλύρια, μα που να πιάσουν τόπο! Και δωσ του και πολέμουνα να σάξω το σωλήνα «μια ολιά ακόμη θέλομε, έλα τον άλλο μήνα». Μια μέρα μου πε ένας τους, «το δάκρυ θα στερέψει, Μόνο σαν έρθει ο Μιχαλιός να μου το θεραπέψει». Και τοσονά εντράπηκα, απού δεν ηύρα λύση και μια σταλαγματιά νερό μ είχε ξεγιβεντίσει, που καθ αργά που ήθετα, ήθετα με τη σκέψη να βρω επιτέλους το φάρμακο το δάκρυ να γιατρέψει. Μα σήμερο κάποια στιγμή τα μάτια μου εδακρύσα, σαν ήχασα μια συντροφιά π αγάπουνα περίσσα. Κι ως ήφευγε κι εθώρουν(ν) τη με μάτια δακρυσμένα, είδα πως ήταν σύλλαθα τα όσα χα διαβασμένα. Και την αλήθεια ήμαθα: το μάτι όντε κλαίει, Δε φταίει ο σωλήνας του, άλλο ναι που του φταίει. Φταίει η έρμη η καρδιά, που σαν μπλιο δεν αντέχει, μαύρα μαζώνει ανέφαλα κι από το μάτι βρέχει. Κι όντε τη βρούνε συφορές κι όντε ναι λυπημένη δακρύζει και το δάκρυ τζης από το μάτι βγαίνει. Γι αυτό κι όσοι ναι τυχεροί κι έχουν καρδιά μεγάλη, σαφί ν τα μάτια ντως ογρά κι ας τσι λυπούνται οι άλλοι. Οι άλλοι ναι για λύπηση, κι ας το χουν για καμάρι πως ποθαμένοι πορπατούν δεν το πηραν χαμπάρι. Γιατί, αν στεγνώσει η καρδιά, στεγνώνει όλη η φύση κι αποστερεύγει τω ματιώ η κρουσταλλένια βρύση, Που πότιζε τα λούλουδα του κόσμου το περβόλι, που κάνουνε χαρά Θεού να ναι η ζωή μας όλη. Γι αυτό κι απόψε έχω σκοπό, πριν πέσω στο κρεβάτι, Στην προσευχή μου του Θεού θα του ζητήξω κάτι. Γονατιστός με μάτια ογρά συγνώμη θα γυρέψω, που τόσα χρόνια πάλευα το δάκρυ να γιατρέψω. (Χαρισμένο στον Ευθυκλή, τον Πλούταρχο και τον Γιάννη) γράφει ο Γιώργης Μαρκάκης ΕΝΑ ΠΡΟΙΚΟΣΥΜΦΩΝΟ ΠΟΥ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ (Βρέθηκε στη Νομαρχία Σύρου) Έχει γραφτεί στις 10 Ιανουαρίου 1874 γράφει η Αννα Τζανή ÇΕγώ και η μακαρίτισσα η γυναίκα μου Πιπινίτσα, εδώκομε την συγκατάθεση μας, εις το να πάρη η κόρη μας η Κατή, νόμιμον σύζυγον και να τον έχη και να τον νέμεται μέρα και νύχτα τον Ντεμογιαννάκην της Πιπινίτσας Βαρβαρίτσας Εν πρώτοις δέδομεν από τα φύλλα της καρδιάς μας, την ευχή να τρισευτυχίσουν και να πολυχρονίσου. Δεύτερον δε, τέσσερα εικονίσματα, το πρώτον είς ξύλο, δύο δάχτυλα χοντρό και τα άλλα εις αχιβάδα. Ύστερα: Τρία υποκάμισα, το ένα μικρό και δύο μεγάλα. Δύο μικρά αποκατινά, παστρικά, ατρύπητα, ολόγερα. Δύο μεσοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα. Ενάμισι ζευγάρι κάλτσες και έως ότου γίνει ο γάμος έχει καιρό να πλέξει και το άλλο για να γίνουν δύο ζευγάρια. Ένα φουστάνι από τσίτι ριγωτό, ένα άλλο από σακκονέτο της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου. Δύο μαντήλια βαγιού και δύο μανδηλάκια. Μια φασκιά για το καλορίζικο. Δυο ζεύγη παπούτσια, το ένα μπαλωμένο. Σαράντα πήχεις βρακοζώνι και άμα πεθάνει ο παππούς της και άλλη τόση. Του γαμβρού μας μία σκούφια, να τη φορή βραδυά παρά βραδυά να μην του τρυπήσει γρήγορα. Δύο τσουκάλια παστρικά της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου. Δυο φλιτζάνια του καφέ χωματένια. Ένα ζάρφι (;) χωματένιο. Ένα στρώμα από φύλλα καλαμόφυλλα. Ένα λύχνο χωματένιο και ένα από τενεκέ. Ένα κλειδί, δύο τεντζερέδες και ένα κακάβι για μπουγάδα. Μια ψαρίγκα χωράφι ίση με μία κυλίστρα του γαϊδάρου. Τρία ρεάλια, πέντε παράδες και τρία άσπρα σε μετρητά. Μαζί με όλα αυτά που τους κάνωμε πρώτους νοικοκυραίους της Σύρου, μια κάμαρα του σπιτιού που καθόμαστε κι άμα πεθάνω εγώ και ο παππούς της Κατής όλο το σπίτι. Ακόμη δε και αυτά: δύο κότες, ένα κόσκινο κουκιά, ένα μιρμιτσέλι σπιτίσια μακαρόνια και αν προφτάσωμε θα κάνωμε αλλα τόσα. Δέκα οκάδες ελιές, πέντε οκάδες χαμάδα, δύο βάζα κάπαρι, δύο ντουζίνες χοίνους (αχινούς) και σαράντα κασίνια κρεμμύδια. Όλα αυτά να τα κάνουν θάλασσα και να πίνουν όλο το 8ήμερο γαμβρός και συμπεθέροι και οι πιο κοντά γειτόνοιè. Ο ΠΕΝΘΕΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ ένα πλάσμα Θεόπλαστο 6 7

5 ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΟΑ 13 Ιουνίου Νοέμβριου 1935 γράφει η Μαρία Νεοφωτίστου Αν σαν πεθάνω θελήσετε να γράψετε τη βιογραφία μου τίποτα πιο απλό Δεν έχει παρά δυο ημερομηνίες: της γέννησης και του θανάτου μου Ανάμεσα στο ένα και στο άλλο όλες οι μέρες είναι δικές μου.* «Όταν ο Καβάφης συνάντησε τον Πεσόα». Η ταινία ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε προ διμήνου στην ΕΤ1, προβλημάτισε το κοινό για την αλήθεια η μη των γεγονότων και την πιθανή γνωριμία των δύο αυτών ποιητών. Δύο άνθρωποι με πολλά κοινά στοιχεία ζωής, υπάλληλοι σε εργασίες που δεν τους εξέφραζαν, μοναχικοί, δεν απήλαυσαν την αναγνώριση των συγχρόνων τους, αλλά αγαπήθηκαν πολύ από τις επόμενες γενιές αναγνωστών. Δοσμένοι ολοκληρωτικά στην τέχνη τους, τελειομανείς,εξασφάλισαν την υστεροφημία τους, ο Καβάφης με τα 154 αποδεκτά από τον ίδιο ποιήματα και ο Πεσοα αν και υπήρξε πολυγραφότατος και δημοσίευσε ελάχιστο μέρος από το τεράστιο έργο του, με το περίφημο μπαούλο του, στο οποίο βρέθηκαν ταξινομημένα ανέκδοτα κείμενα, δεμένα με τάξη και γραμμένα με 72 διαφορετικά ονόματαετερωνυμίες όπως επεκράτησε να λέγονται. Τελικά αν αυτή η συνάντηση όντως συνέβη η όχι δεν έχει καμία σημασία, όμως με πραγματική έκπληξη διαπίστωσα την δική μου σχέση με τους δύο ποιητές. Ο μεν πρώτος μέσα από τις κλειστές κάμαρες με το λιγοστό φως των κεριών, φώτισε το νου της νεότητας μου, για το εφήμερο του βίου, την ματαιοδοξία των ανθρώπων αλλά και για την αλήθεια και το αιώνιο του ωραίου. Ο δεύτερος όμως που δειλά κάνω τώρα την γνωριμία μου μαζί του, είναι βέβαιο ότι ταυτίζεται με τις ανάγκες της ωριμότητας μου και τα ποιήματα του νοιώθω να οδηγούν την σκέψη μου ένα βήμα παραπέρα. Με την πεζογραφική ελεύθερη ποίηση του αντίστοιχη με εκείνη του Αλεξανδρινού,ο Πεσόα είναι ταυτόχρονα ποιητής και μύθος ποιητικός. Υπήρξε κλασικός και μοντέρνος, παγανιστής και μυστικιστής, νοσταλγός του παρελθόντος αλλά και υμνητής της νέας τεχνολογίας. Πρωτίστως, όμως μέσα από τα χαρακτηριστικά και τις θέσεις των ετερωνύμων του προσπαθεί να κατανοήσει, να ορίσει, να απαντήσει στα θεμελιώδη ερωτήματα,τι είναι ζωή, θάνατος, άνθρωπος, Θεός, Σύμπαν, τέχνη, έρωτας, με όλα τα μέσα που διαθέτει η ανθρώπινη συνείδηση και γνώση και παραμένει ο ποιητής που αρνείται και ταυτόχρονα αναζητά τον εαυτό του, αναγνωρίζει την ανεπάρκεια του ενός και ομολογεί την ανάγκη της πολλαπλής ενότητας. Όσο πιο πολύ αισθανθώ, όσο πιο πολύ αισθανθώ σαν διαφορετικά πρόσωπα, όσες πιο πολλές προσωπικότητες αποκτήσω, όσο πιο έντονα, πιο στριγκά τις αποκτήσω, όσο πιο ταυτόχρονα αισθανθώ μ όλες αυτές, όσο πιο ομοιότροπα διαφορετικός, ανομοιότυπα προσεκτικός, υπάρξω, αισθανθώ, ζήσω, είμαι, τόσο πιο πολύ θα αποκτήσω τη συνολική ύπαρξη του Σύμπαντος τόσο πιο πλήρης θα μαι σ ολόκληρη την έκταση του Διαστήματος, τόσο πιο όμοιος με το Θεό, όποιος και να ναι, γιατί, όποιος και να ναι, ασφαλώς είναι το Άπαν, κι έξω απ Αυτόν έχει μόνο Αυτόν, και το Άπαν γι αυτόν είναι λίγο. 8 9 μετάφραση Μαρια Παπαδημα πηγή δροσιάς

6 Λαχταριστές λιχουδιές από αμύγδαλα γράφει η Εμμανουέλα Μπαλτζάκη Φτιάξτε χιλιάδες λαχταριστές λιχουδιές με τους πιο διάσημους και διαδεδομένους ξηρούς καρπούς, τ αμύγδαλα, που μαζί με τα καρύδια είναι οι βασιλιάδες της ζαχαροπλαστικής. ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΑ Aχλαδάκια της γιαγιάς μου Υλικά 2 Φλιτζάνια αμυγδαλόψιχα ξεφλουδισμένη 1 φλιτζάνι φρυγανιά κοπανισμένη μισό φλιτζάνι ζάχαρη αχνή ανθόνερο καλό και δυνατό (από φαρμακείο) ζάχαρη αχνή ΑΧΛΑΔΙΑ ΑΜΥΓΔΑΛΟΥ της πεθεράς μου, καταγωγής Άνδρου Υλικά Μίση οκά αμύγδαλα ξεφλουδισμένα 100 δράμια ζάχαρη άχνη 1 ποτηράκι κρασιού ανθόνερο καλό από φαρμακείο 2 ασπράδια αυγού ζάχαρη άχνη. Εκτέλεση Αλέθουμε τα αμύγδαλα πολύ ψιλά στο Μulti προσθέτουμε την φρυγανιά και την ζάχαρη αχνή και αρχίζουμε να προσθέτουμε το ανθόνερο ώστε να γίνει μίγμα που πλάθεται. Βρέχουμε τα χεριά μας σε ανθόνερο και πλάθουμε μικρά αχλαδάκια αφήνουμε λίγο στο ψυγείο (προαιρετικά) να σφίξουν και μετά τα κυλάμε σε ζάχαρη άχνη. Διατηρουνται πολύ καιρό. Εκτέλεση Αλέθουμε τα ξεφλουδισμένα αμύγδαλα, τα αλέθουμε πολύ ψιλά στο Μulti με την ζάχαρη, προσθέτουμε ασπράδια καλά χτυπημένα μαρέγκα, το ανθόνερο τ' ανακατεύουμε καλά και μετά τα πλάθουμε δίνοντας τους ένα σχήμα μικρού αχλαδιού. Βουτυρώνουμε ένα ταψί και ψήνουμε σε 170 βαθμούς για λίγη ώρα ΙΣΑ να ροδίσουν λίγο. ΑΜΥΓΔΑΛΟΠΑΣΤΑ Υλικά [για 500 γραμ.αμυγδλοπαστα] 250 αμυγδαλόψιχα ξεφλουδισμένη 1 αυγό 2 σταγόνες πικραμύγδαλο [αιθέριο έλαιο βρώσιμο, στα φαρμακεία] 250 γραμ. ζάχαρη άχνη. Εκτέλεση Χτυπήστε στεγνά αμύγδαλα στο μίξερ μέχρι να γίνουν μια ψιλή πούδρα, ανακατέψτε την πούδρα σε λεκάνη με την ζάχαρη πολύ καλά, χρησιμοποιώντας τα δάκτυλα σας. Χτυπήστε το αυγό και ρίξτε το στο μπολ σιγά ανακατεύοντας συνεχώς, Ρίξτε και τις σταγόνες πικραμύγδαλο. Βγάλτε την πάστα από το μπολ και ζυμώστε με τα χεριά σε μια ξύλινη επιφάνεια μέχρι να ομογενοποιηθεί. Την απλώνετε με τον πλαστή στο πάχος που θέλετε και μετά την κάνετε ότι σχήμα θέλετε. ΜΙΚΡΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ Αν περισσέψει αμυγδαλόπαστα τη φυλάτε με διαφάνεια στο ψυγείο Αν σας κολλήσει προσθέστε λίγη ζάχαρη Αν δεν είναι αρκετά λεία προσθέστε μια σταγόνα λαδί. Φτιάξτε νόστιμα φρουτάκια η λαχανικά μικρά με χρωματισμένη αμυγδαλόπαστα (τις βαφές για αμυγδαλόπαστα η για κρέμες θα τις βρείτε στα φαρμακεία και σε είδη ζαχαροπλαστικής). Ραντίζουμε ζεστά με ανθόνερο 2-3 φόρες και όταν το απορροφήσει και κρυώσουν τα κυλάμε σε ζάχαρη άχνη. ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ. ΔΩΣΤΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΑΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΕΣΣΑΝΣ. Καλή Επιτυχία! 10 11

7 ΔΙΑΤΗΡΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΙΟΤΗ ΣΑΣ συνέχεια από το προηγούμενο.. Οι Σπουδαιότεροι Μέθοδοι Ανανέωσης αναφέρονται παρακάτω: Γελωτοθεραπεία Είναι η μέθοδος με την οποία άτομα με ψυχολογικά προβλήματα και παθολογικά όπως υπέρταση θεραπεύονται αφού πρώτα κάνουν μερικά μαθήματα γέλιου. Η θεραπεία αυτή εφαρμόζεται σε ειδικές κλινικές γέλιου στο εξωτερικό. Οι ασθενείς προσπαθούν να θυμηθούν την τελευταία φορά που ήταν πραγματικά εύθυμοι και στην συνέχεια προσπαθούν να ξαναζήσουν εκείνη την στιγμή. Η λογική είναι ότι ο εγκέφαλος δεν μπορεί να διακρίνει το πραγματικό από το προσποιητό χαμόγελο. Γιόγκα Η λέξη Γιόγκα σημαίνει ένωση, επικοινωνία, συγκέντρωση του νου σε ένα σημείο. Η μέθοδος αυτή ανήκει στην κατηγορία μεθόδων κινέζικης προέλευσης που βοηθάνε στην ανανέωση και στην ανακούφιση από το stress, την ένταση, το άγχος και τους πόνους. Διάφορες ασκήσεις γιόγκα γυμνάζουν τους μύς αλλά συγχρόνως ηρεμούν το άτομο από την ένταση. Βελονισμός Η θεραπεία του βελονισμού στηρίζεται στο γεγονός ότι στο ανθρώπινο σώμα υπάρχει ζωική ενέργεια η οποία πρέπει να βρίσκεται σε ισορροπία. Με τον βελονισμό ενεργοποιούνται διάφορα συστήματα (ενδοκρινικό- νευρικό κ.τ.λ) που δρουν στα διάφορα πάσχοντα όργανα με αποτέλεσμα την ανακούφιση και την θεραπεία. Ο βελονισμός γίνεται με πολύ λεπτές βελόνες που εισάγονται σε ειδικά σημεία του σώματος που γνωρίζει ο ειδικός θεραπευτής. γράφει η Έλλη Παπαχατζάκη Αγγελιδακη Χρωματοθεραπεία Το χρώμα επιδρά ευμενώς σε διάφορες ασθένειες. Το χρώμα είναι φως. Το κόκκινο χρώμα διεγείρει τα αισθητικά νεύρα και κάνει καλό στην όραση, ακοή, γεύση. Ενεργοποιεί την κυκλοφορία του αίματος και κάνει καλό για ασθενείς με αναιμία και σωματική εξασθένηση. Το κίτρινο χρώμα ενεργοποιεί τα κινητικά νεύρα βοηθά στην πέψη, κάνει καλό σε δυσπεψία, παραπληγία. Το πορτοκαλί χρώμα έχει θερμαντικές ιδιότητες διεγείρει το θυρεοειδή αδένα κάνει καλό στη βρογχίτιδα, κρυολογήματα, χολολιθίαση. Το πράσινο χρώμα είναι κατευναστικό και ηρεμιστικό τόσο για το σώμα όσο και για το πνεύμα. Κάνει καλό στην εξάντληση, στις νευρικές διαταραχές, νευραλγίες αϋπνίες, υπερδιέγερση. Το μπλε χρώμα αυξάνει το μεταβολισμό, δίνει ζωτικότητα είναι τονωτικό χρώμα αλλά συγχρόνως χαλαρώνει τα νεύρα, βοηθάει τον εσωστρεφή να βγει από το καβούκι του. Κάνει καλό στις παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος, στα εγκαύματα, στα έλκη, στους κολικούς, στον πονοκέφαλο. Το ιώδες (βιολετί) είναι κατευναστικό ελαττώνει την πείνα (ενδείκνυται στη δίαιτα) κάνει καλό στις οστεοπάθειες, δερματοπάθειες, νευροπάθειες. Στήλη Βιβλίου... γράφει η Μαρία Ρουσοχατζάκη Φίλες και φίλοι γεια σας, Είναι αυτό το πρώτο άρθρο της καινούργιας στήλης του περιοδικού «Γαλήνη», που θα ασχολείται με την παρουσίαση βιβλίων, που θεωρώ ενδιαφέροντα, για να μάθετε πράγματα ή για να περάσετε καλά διαβάζοντας με ποιότητα. Το πρώτο βιβλίο που παρουσιάζω είναι το «Συγκέντρωση Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν το παιδί τους», της Petra Thorbrietz, εκδόσεις «Αερόστατο». Το βιβλίο αυτό, απλά και κατανοητά, μας συστήνει ένα πολυσυζητημένο πρόβλημα της εποχής μας, την έλλειψη συγκέντρωσης στα παιδιά. Θέτει το θέμα στις σωστές του διαστάσεις και το πιο σημαντικό είναι ότι μας δείχνει πως η συγκέντρωση είναι κάτι που μαθαίνεται. Μαθαίνεται βέβαια από τις πιο μικρές ηλικίες του παιδιού και η διάσπαση δεν είναι κάτι που μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε και να το λύσουμε με ουσιαστικό τρόπο, όταν το παιδί έχει μεγαλώσει αρκετά. 40 % των παιδιών αντιμετωπίζουν πρόβλημα συγκέντρωσης. Η προσοχή τους αποσπάται εύκολα από τα μαθήματα τους, αφαιρούνται και χάνονται σε σκέψεις, με αποτέλεσμα να περιορίζεται σημαντικά η απόδοση τους στο σχολείο. Αυτό το πρόβλημα συγκέντρωσης ωστόσο, δεν είναι συνήθως παθολογικό, δεν ανήκει συνήθως στο «σύνδρομο διάσπασης προσοχής και υπερκινητικότητας». Συνήθως είναι έλλειψη εκπαίδευσης στα όρια, την αυτοπειθαρχία και στους κανόνες μάθησης. Πραγματικά αξιόλογο βιβλίο, που πρέπει να διαβαστεί προσεκτικά, να κρατήσετε σημειώσεις και να ανατρέχετε όταν συναντάτε σχετικά θέματα στη ζωή ή στη δουλειά σας. Κρυσταλοθεραπεία Είναι μια αρχαία μέθοδος που θεραπεύει διάφορες ασθένειες χρησιμοποιώντας κρυστάλλους. κοινώς πολύτιμα πετράδια. Οι κρύσταλλοί περιέχουν φυσικές και υπερφυσικές ιδιότητες, εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Η κρυσταλλοθεραπεία εφαρμόζεται σε συνδυασμό με την χρωματοθεραπεία. Για κάθε ασθένεια υπάρχει και η ανάλογη πέτρα πχ. ο αμέθυστος προφυλάσσει από την μέθη, το διαμάντι έχει αντιπυρετικές ιδιότητες, το σμαράγδι σταματά την αιμορραγία, ο νεφρίτης βοηθά την νευρική λειτουργία, το οπάλιο θεωρείται η πέτρα της δύναμης συνεχίζεται Θα προτείνω κι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, «Τα μυστήρια του χρόνου» των Πάολο Μαράνκα και Ραφαέλα Νάρνι, των εκδόσεων «Ίτανος». Ένα μυθιστόρημα που αφορά την Ελλάδα και την Κρήτη, με σασπένς, γνώσεις, ενδιαφέρον. Που κρατά τον αναγνώστη και τον μαθαίνει πράγματα με τρόπο όμορφο και στιγμές ανθρώπινες και τρυφερές αλλά και νοσταλγικές κάποιες φορές. Ένα μυθιστόρημα που κρατά συντροφιά, αλλά και διατρέχει διάφορες ιστορικές εποχές που ορισμένες είναι πρόσφατες κ άλλες παλιές, μέχρι πίσω στο Βυζάντιο και τις χρωματίζει με σφιχτή πλοκή. μια λέξη θεική

8 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΑΜΑ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Έψαξα μέσα μου βαθιά κι άφησα να κυλήσουν στο χαρτί στιγμές δικές μας που μοιραστήκαμε, πράγματα που μου χάρισες ανεκτίμητα, που θα τα κουβαλάω μέσα μου για μια ζωή. Για σένα βάζω τις λέξεις στη σειρά σαν και τους πολύχρωμους κύβους μου. Ότι και ν αγγίξω, μέσα του βρίσκεσαι Μαμά, Σ ευχαριστώ Που έβγαζες με κόπο χρήματα για να με μεγαλώσεις αν και αναγκαζόσουν να με στερηθείς για αρκετές ώρες. Που μου μάθαινες και μου μαθαίνεις καθημερινά τον κόσμο. Από την ανατολή του ήλιου μέχρι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Που για κάθε μου ερώτηση έχεις μια απάντηση. Αν και συγκρούομαι μαζί σου, μέσα μου θυμώνω επειδή ξέρω εκ των προτέρων ότι πάλι έχεις δίκιο. Πως μπορείς αλήθεια να προβλέπεις τα απρόβλεπτα; Που με βλέπεις πάντα μέσα απ τα μάτια της αγάπης σου. Για σένα είμαι το ομορφότερο παιδί του κόσμου. Σ ευχαριστώ μαμά, Που έκανες τις δύσκολες εποχές να μοιάζουν καλές, γράφει η ΡΕΝΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Που περπάτησες μαζί μου στη δυνατή βροχή, έθαψες τα ταλέντα σου για με μεγαλώσεις, έπαιξες με το κουβαδάκι μαζί μου πάνω στα βότσαλα μιας παραλίας. Κι ας σ έκανε ολοκόκκινη σαν ντομάτα ο ήλιος. Που έβαζες στο πιάτο σου μικρότερη μερίδα για να μπορέσουν οι άλλοι να φάνε κάτι παραπάνω. Που έλεγες, έλα τελείωσε το εσύ. Δεν σου άρεσαν δήθεν οι τούρτες και τα παγωτά. Που με περίμενες στην πόρτα του σχολείου για να με περάσεις με σιγουριά απέναντι στο δρόμο με τα χίλια αφηνιασμένα μηχανάκια κι αυτοκίνητα. Που κατάφερνες να χαμογελάς όταν ανέβαζα πυρετό λίγο πριν βγεις έξω, πανέμορφα ντυμένη, μακιγιαρισμένη, έτοιμη για να γιορτάσεις τα γενέθλιά σου. Που τελικά δεν τα γιόρταζες Που κατάπινες τα δάκρυά σου όταν έσπαζα την τσαγιέρα του καλού σερβίτσιου, όταν λέρωνα με σοκολάτα το χειροποίητο κεντητό τραπεζομάντιλο της δικής σου νεκρής πια μάνας κι αγαπημένης μου γιαγιάς. Δαγκωνόσουν μόνο λέγοντας. Ε, τι να κάνουμε; Έτσι είναι τα παιδιά. Που η αγάπη σου μοιάζει λιγότερο με γλύκισμα και περισσότερο μ ένα καρβέλι ζεστό ψωμί. Που αυτή σου η αγάπη είναι το καύσιμο, που με κάνει να πετυχαίνω το ακατόρθωτο. Σ ευχαριστώ που μετατρέπεις το τίποτα σε κάτι. Που υπομένεις το ανυπόφορο, Που δίνεις όταν οι τσέπες σου είναι άδειες. Που μ αγαπάς όταν δεν είμαι καθόλου αξιαγάπητη. Που κατορθώνεις τα πάντα μ ένα χαμόγελο. Σ ευχαριστώ που είσαι κοντά μου. Χωρίς να επεμβαίνεις. Χωρίς να απαιτείς. Διαθέσιμη όλες τις ώρες για να μου δίνεις συμβουλές για το βήχα, για την ορθογραφία, για καλά βιβλία, για το πώς βγαίνει ένας λεκές, για δώρα σε φίλους, συμβουλές για τον πονόδοντο, πληροφορίες κι αποκόμματα για τον αγαπημένο μου τραγουδιστή, λέξεις σε σταυρόλεξα. Με τις βαλίτσες σου έτοιμες για να ρθεις όποτε σε χρειαστώ, ακόμα κι αν βρίσκομαι στην άκρη του κόσμου. Αμέσως. Είσαι ένας ώμος για ν ακουμπήσω και να κλάψω. Κάποιος για να του πω τα νέα. Κάποιος για να του εξομολογηθώ τα προβλήματα της δουλειάς, να ξεσπάσω απάνω του το άγχος των εξετάσεων, να μοιραστώ μαζί του ένα φλιτζάνι καφέ και τα πρώτα μου ερωτικά σκιρτήματα. Κάποιος μ ανεξάντλητο απόθεμα αγάπης. Όταν ήμουν μικρή και φοβισμένη, μου άναβες το φως και μου δειχνες όλα τα αγαπημένα πράγματα στο δωμάτιό μου. Ύστερα το σβηνες κι έμενες μαζί μου στο σκοτάδι, μέχρι να σιγουρευτώ ότι τα σχήματα ήταν σταθερά. Μαζί σου μαμά, τίποτα πια δε φοβάμαι Θυμάμαι όταν γύριζα σπίτι από το σχολείο τρέχοντας, ανεμίζοντας τη σάκα μου, αφήνοντας πίσω μια μονότονη μέρα, λαχταρώντας να δω εσένα στην κουζίνα με δεμένη την ποδιά, με πιτσιλιές στην μπλούζα από τα κεφτεδάκια που μόλις είχες τηγανίσει, μ ανασηκωμένα τα μανίκια κι αναψοκοκκινισμένα τα μάγουλα να με περιμένεις για να σου πω τα νέα μου. Αχ, πώς ονειρευόμουν το κέικ με τις σταφίδες και τα κουλουράκια βανίλιας που με περίμεναν σπίτι. Και την αγκαλιά σου. Θυμάμαι έντονα αυτή τη μυρωδιά της αγκαλιάς σου. Τη δικιά σου μοναδική, προσωπική μυρωδιά που δεν περιγράφεται με λόγια. Τη μυρωδιά που όλα τα παιδιά διατηρούν στη μνήμη τους, για πάντα μέσα τους φυλακίζουν. Μανούλα σ ευχαριστώ που μ έμαθες ν αγαπώ, να νιώθω, να μοιράζομαι, ν αντέχω, να προχωρώ, να μην παραδίνω τα όπλα στην πρώτη αναποδιά, να συμπονώ, να παλεύω, να διατηρώ ψηλά το κεφάλι, να είμαι ευγενική, υπομονετική, να μην τσιγκουνεύομαι την καλοσύνη. Σου οφείλω τη ζωή, τη γνώση, το ότι είμαι μέχρι τώρα και το ότι θα είμαι για πάντα. Κανείς δεν σ αγαπάει σαν τη μάνα Που διαθέτεις τη μαγική κόλλα που μπορεί να κολλήσει τα σπασμένα κομμάτια της ψυχής μου και μπορείς να με κάνεις να γελάσω απ την αρχή εστία του χαδιού και της ζεστασιάς

9 Μάιος Παγκόσμια Ημέρα Μητέρας

10 Η γιορτή της Μητέρας γράφει η Βαγγελιώ Μ. Καραταράκη Ο Μάιος είναι ο μήνας που μας φέρνει την άνοιξη και μας προετοιμάζει για το καλοκαίρι. Είναι ο μήνας των λουλουδιών, των φρούτων και ο μήνας που την δεύτερη Κυριακή του γιορτάζουμε τη Γιορτή της Μητέρας. Μια Γιορτή αλλιώτικη από τις άλλες, που μας θυμίζει πώς ήρθαμε στο κόσμο και που τιμούμε τη γυναίκα που μας έδωσε ζωή, μας έδωσε πνοή και αποτελεί το κέντρο του δικού μας κόσμου αλλά κι εμείς του δικού της. Η ημέρα αυτή σκοπό έχει να τιμήσει την προσφορά της μητέρας στη ζωή,που μας προσφέρει ακούραστα την αγάπη της και τη βοήθειά της, και το μόνο που περιμένει από μας είναι ένα γλυκό χαμόγελο. Η αναγνώριση αυτών που αγαπούμε και μας αγαπούν δεν είναι τόσο ακριβή και δύσκολη υπόθεση. Μερικές φορές η πιο απλή χειρονομία μπορεί και έχει μεγαλύτερη συναισθηματική βαρύτητα από ένα ακριβό δώρο, όπως λόγια παρηγοριάς, μια ζεστή αγκαλιά, ένα φιλί. Η Γιορτή της Μητέρας, παγκόσμια γιορτή, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Στην αρχαιότητα ήταν γιορτή άνοιξης, όπου λάτρευαν τη Γαία, τη μητέρα Γη, μητέρα όλων των Θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα, σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και όλων των Ολύμπιων Θεών και που ήταν η θεά της γονιμότητας. Στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία συναντάμε τη γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένης στη θεά Κυβέλη που γινόταν κάθε Μάρτιο. Τον 17ο αιώνα η Γιορτή της Μητέρας συναντάται στη Μεγάλη Βρετανία. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή της Παναγίας και όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στο σπίτι των αφεντικών τους, έπαιρναν μια μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους. Η δεύτερη Κυριακή του Μάη, που καθιερώθηκε σαν εθνική Γιορτή της Μητέρας στις Η.Π.Α. οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από τη Φιλαδέλφεια της Αμερικής. Η Άννα Τζάβις, θέλοντας να τιμήσει τις μητέρες, ξεκίνησε το μια εκστρατεία, για να καθιερωθεί μια επίσημη Γιορτή της Μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η Γιορτή της Μητέρας έγινε επίσημη εθνική γιορτή των Η.Π.Α. το 1914 με προεδρικό διάταγμα, που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου σαν Ημέρα της Μητέρας. Στην Ελλάδα γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική Γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά κατά τη διάρκεια της Δεκαετίας του 1960 η γιορτή αυτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου. Μπορεί στις μέρες μας η Γιορτή αυτή να έχει εμπορευματοποιηθεί, σίγουρα όμως αποτελεί μια ευκαιρία να εκδηλώσουμε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας στο πιο αγαπημένο μας πρόσωπο με μια στοργική αγκαλιά, ένα φιλί και με ένα λουλούδι. Η Κρήτη της Μάχης Το Μάη αυτό το Χρυσομάη Τον πλουμισμένο με λουλούδια Κι ευωδιές Μάχεται ο ουρανός τη γης Κι ο πόλεμος το άσπρο περιστέρι Θανατερές ομπρέλες τ ουρανού Σμίγουν στη γη με ξύλινα μαχαίρια Πουλιά τα αγέρα πολεμούν Με αετούς στο χώμα Αντάρα, βόλια, κουρνιαχτός Φωνές, κραυγές Πληγές από κόκκινη φωτιά Και ανθισμένα στάχυα Της άνοιξης. Το Μάη αυτό το Χρυσομάη Που αντί για την ανάσταση Στεφάνωσα το θάνατο, Η Κρήτη, κοπελιά, όμορφη, άγρια Με ματωμένα ρούχα Πήρε και πάλι την απόφαση Για ένα νέο Αρκάδι Και οι άλλοι το κατάλαβαν Τη νιότη, τη γνώμη τους χάνοντας Μέσ τα ανθισμένα στάχια Της Άνοιξης γράφει ο Νίκος Σεγρεδάκης πηγή της Μεγάλης Αγάπης

11 Το μικρό λεξικό των γεύσεων γράφει η Ρέα - Ελευθερία Καρκαβάτσου Αυτό το μήνα μιλάμε για κρασί και σοκολάτα ΚΡΑΣΙ - ΣΟΚΟΛΑΤΑ: ανάλογα με την περιεκτικότητα σε κακάο, δοκιμάζουμε τ αντίστοιχα κρασιά. Κακάο 35%: γλυκά κόκκινα κρασιά - Μαυροδάφνη. Μοσχάτο, Riesling, Mass Amiel Grenache αλλά και ελαφριά και φρουτώδη - Merlot, Ice-Wine Κακάο 50%: πλούσια κρασιά με χαμηλή οξύτητα - Muscat, Bordeau, Pomerolαλλά και Tawny Port ή medieum dry Sherry. Κακάο 60%: ώριμα κόκκινα κρασιά με μαλακές τανίνες - Tempranillo, Nebbiolo, Pinot Noir- ή εναλλακτικά με Ruby Port ή Cream Sherry. Κακάο 70% - 77%: δυνατά και σωματώδη κρασιά - αργεντίνικο Malbec, Syrah, Barolo, Chianti- αλλά ακόμα καλύτερα με Calvados και ώριμα σκωτσέζικα ουίσκι. Η μαύρη σοκολάτα αλλά με χαμηλή περιεκτικότητα σε κακό, ταιριάζει με Cabernet Νέου Τύπου αλλά και με κονιάκ, μπράντι ή port. H λευκή σοκολάτα, ταιριάζει θαυμάσια με ισπανικό Sherry ή με το Muscato d Asti. Οινογευστικός κανόνας: πρώτα βάζουμε στο στόμα μας μια γουλιά κρασί και ύστερα ένα κομμάτι σοκολάτα... ΣΥΓΝΩΜΗ... μια λέξη κλειδί γράφει η Μάγια Βαρανάκη Είναι κάποιες λέξεις μικρές που όταν βγαίνουν από το στόμα μας μπορούν να κάνουν θαύματα, ν ανοίξουν τις καρδιές των ανθρώπων, ν ανοίξουν ολόκληρους θησαυρούς πολύτιμους και ζηλευτούς. Είναι λέξεις κλειδιά. Τέτοια είναι η λέξη «Συγνώμη». Μια λέξη κλειδί, κλειδί δυσεύρετο δυστυχώς τις περισσότερες φορές. Γιατί? Περνούμε συχνά κάποιες ώρες δύσκολες στη ζωή μας, ώρες που κυριαρχεί η κόπωση, η ένταση των νεύρων. Είναι ώρες που η σκέψη δεν είναι νηφάλια, που χάνουμε την ψυχραιμία και τον έλεγχο του εαυτού μας. Τότε μπορεί να συμβεί κάτι, που να μας φορτίσει περισσότερο και να φερθούμε στον πλησίον μας με τον τρόπο που μια άλλη ώρα δεν θα φερόμασταν με τον ίδιο τρόπο. Εκείνος διαμαρτύρεται, εμείς ανάβουμε περισσότερο, η ατμόσφαιρα φορτίζεται, ταράζονται οι ψυχές μας. Άλλοτε συμβαίνει να κάνουμε από απροσεξία η από άγνοια, κάποιο λάθος μικρό η μεγαλύτερο και να το καταλάβουμε αμέσως ή και αργότερα. Και μπορεί αυτό το λάθος, να έχει επιπτώσεις στη ζωή των άλλων μας να τους επηρεάζει αρνητικά. Και εμείς να μην θέλουμε να το παραδεχθούμε. Να το σκεπάζουμε με δικαιολογίες. Αυτό βέβαια μας προκαλεί αναστάτωση, απομάκρυνση από πρόσωπα αγαπημένα. Η αιτία αυτών των δυσάρεστων καταστάσεων, έχει τη ρίζα της στη φιλαυτία μας. Είναι ο εγωισμός που δεν επιτρέπει να παραδεχθούμε το λάθος μας. Γιατί η παραδοχή ενός λάθους δεν μας κατεβάζει μόνο στην εκτίμηση των άλλων. Μας ρίχνει κυρίως στα μάτια του ίδιου του εαυτού μας, καταστρέφει την καλή εικόνα που θέλουμε να διατηρούμε μέσα μας για τον εαυτό μας. Πιστεύουμε ότι, έχουμε χαρίσματα, αρετές. Και κάθε περιστατικό που φανερώνει το αντίθετο, μας είναι δυσάρεστο. Διότι αποδεικνύει ότι έχουμε αδυναμίες, κάνουμε σφάλματα και δεν είμαστε τόσο τέλειοι όσο νομίζουμε. Υπερασπιζόμαστε, μια εικόνα ιδανική για τον εαυτό μας. Και όταν η αμείλικτη πραγματικότητα χαλάει αυτή την εικόνα, τότε υπερασπιζόμαστε στα μάτια των άλλων, μια ψεύτικη εικόνα του εαυτού μας. Καταλαβαίνουμε το λάθος μας, αλλά δεν το ομολογούμε. Βλέπουμε ότι κάποια πράξη μας είναι λανθασμένη αλλά δεν το παραδεχόμαστε. Πόσο δύσκολο φαίνεται αυτό που συγχρόνως είναι και τόσο απλό; Το κάνει δύσκολο ο εγωισμός μας. Το αποδεικνύει απλό η ταπείνωση. Τότε εύκολα μπορεί κάποιος να ζητήσει τη συγχώρηση των άλλων. Συγνώμη η λέξη κλειδί. Αποφορτίζεται η ατμόσφαιρα, έρχεται η ηρεμία ανάμεσα μας. Να ζητήσουμε να μας συγχωρήσουν οι άλλοι γι αυτό να πούμε ειλικρινές και ταπεινό το «συγνώμη». Ακόμη και οι μεγαλύτεροι προς τους μικρότερους. Να ζητήσει συγνώμη ο πατέρας από το παιδί. Κοίταξε θα πει ο έφηβος, ο πατέρας παραδέχτηκε το λάθος του και μου ζητεί συγνώμη, σαν να είναι ίσος. Και η συγνώμη του ενός ακολουθεί τη συγνώμη του άλλου. Επικρατεί η αγάπη μεταξύ μας. Ανοίγουν οι καρδιές, ανοίγουν οι ορίζοντες της ψυχής μας. Όλα ανοίγουν με τη λέξη κλειδί, με μια απλή αλλά ειλικρινή συγνώμη το γλυκύ μυστήριο

12 ΠΑΤΑΓΟΝΙΑ Tierra del fuego - Fine del mundo Γη του πυρός - Τέλος του κόσμου γράφει η Μάρω Τσιριγωτάκη Η Παταγονία είναι μια αχανής περιοχή με απέραντες πεδιάδες, βουνά, δάση, λίμνες, παγετώνες, κανάλια και φιόρδ. Καταλαμβάνει το νότιο τμήμα της Αμερικανικής ηπείρου μέχρι τη Γη του Πυρός. Το μεγαλύτερο τμήμα της Παταγονίας ανήκει στην Αργεντινή και ένα μικρό μόνο τμήμα, δυτικά των Άνδεων μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό ανήκει στην Χιλή. Παταγονία σημαίνει «Μεγάλα Πόδια».Ο χαρακτηρισμός δόθηκε από τον Μαγγελάνο στους ιθαγενείς κατοίκους της περιοχής, τους Ινδιάνους Tehuelche, επειδή είχαν ογκώδη σωματική διάπλαση και την συνήθεια να τυλίγουν τα πόδια τους με δέρματα ζώων αφήνοντας τεράστια ίχνη. Η Γη του Πυρός δεν είναι ένα νησί αλλά ένα ολόκληρο αρχιπέλαγος, ένα νησιωτικό σύμπλεγμα που μοιράζεται ανάμεσα στην Αργεντινή (1/3) και τη Χιλή (2/3). Το Αρχιπέλαγος ανακάλυψε το 1520 ο Μαγγελάνος και η ονομασία που δόθηκε αρχικά ήταν Γη του καπνού, επειδή η πρώτη εικόνα που αντίκρυσε ο Μαγγελάνος ηταν σύννεφα καπνού να βγαίνουν από τους καταυλισμούς των Ινδιάνων. Όταν αποβιβάστηκαν και αντίκρυσαν εκατοντάδες φωτιές ονόμασαν την περιοχή Γη της φωτιάς. Το οδοιπορικό ξεκίνησε από την Αθήνα με προορισμό την πρωτεύουσα της Αργεντινής το πανέμορφο και ρομαντικό Μπουένος Άιρες. Γι αυτή την πόλη θα μιλήσουμε σ ένα άλλο τεύχος.από το Μπουένος Άιρες πετάξαμε για το Puerto Madrin μια μικρή πόλη στην Ανατολική πλευρά της Παταγονίας και ορμητήριο για το Εθνικό Πάρκο της χερσονήσου Valdes. Η χερσόνησος Valdes είναι στον κατάλογο των προστατευόμενων Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Έχουμε δει σε ντοκιμαντέρ εικόνες από την Άγρια Φύση, όμως οι εικόνες που αντικρίσαμε στο εθνικό θαλάσσιο πάρκο της Χερσονήσου ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Στα απόκρημνα βράχια ξεκουράζονταν ένας μεγάλος πληθυσμός από φώκιες.οι γούνες τους έλαμπαν στον πρωινό ήλιο και οι κρωγμοί τους ξεκούφαιναν. Όμως το θέαμα ήταν τόσο συναρπαστικό που δεν θέλαμε να τις αφήσουμε από τα μάτια μας. Σε άλλες παραλίες αμμουδερές, χιλιάδες πιγκουίνοι Μαγγελάνοι, τσαλαβουτούσαν στον Ατλαντικό η έκαναν σουλάτσο στην αμμουδιά. Σε μια τεράστια έκταση πάνω από την παραλία είχαν φτιάξει τις φωλιές τους εκατοντάδες ζευγάρια πιγκουίνων. Η μαμά κλωσούσε τα αυγά μέσα στην κατηφορική φωλιά και ο περήφανος πατέρας πόζαρε καμαρωτός στον φωτογραφικό φακό τόσο κοντά μας που αν απλώναμε το χέρι μας θα μπορούσαμε να τον αγγίξουμε. Ένοιωσα απέραντη τρυφερότητα γι αυτά τα πουλιά που περπάτησαν έως και δύο χιλιόμετρα για να φτιάξουν τις φωλιές τους και που μέσα στην θάλασσα είναι άριστοι κολυμβητές. Σε μιαν άλλη παραλία, ξεκουράζονταν δίπλα στο κύμα θαλάσσιοι ελέφαντες με βάρος μέχρι και 3 τόνους. Η άγρια φύση πάντα συναρπάζει και η Παταγονία με τον φυσικό πλούτο, την πολυμορφία και τους ιδιόμορφους γεωλογικούς σχηματισμούς αποζημιώνει τους επισκέπτες της. Αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε, ήταν η αγάπη των κατοίκων για την άγρια πανίδα και χλωρίδα και η έντονη διάθεση τους να την προστατέψουν με κάθε τρόπο. Αρκετά συχνά ήταν αυστηροί και ελάχιστα φιλικοί. Σε ερώτηση γιατί η Παταγονία έχει ελάχιστους ασφαλτοστρωμένους δρόμους η απάντηση από τον ξεναγό ήρθε καταπέλτης. Οι κάτοικοι δεν συμπαθούν τους ξένους και θέλουν να κρατήσουν τον τόπο τους όσο γίνεται ατόφιο και άγριο μακριά από πολιτισμικές αλλαγές. Η επόμενη πτήση μας έφερε 600 χιλιόμετρα νοτιότερα στη Γη του Πυρός και στην νοτιότερη πόλη του κόσμου, την Ushuaia (Ουσουάγια). Η πόλη ιδρύθηκε το 1884 από Γερμανούς αποίκους και η ονομασία της προέρχεται από την λέξη Γιαμάνα που σημαίνει «ακτή που φτάνει μέχρι την δύση». Είναι κτισμένη κατά μήκος της διώρυγας Beagle που ενώνει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το λιμάνι της είναι το κυριότερο σημείο αναχώρησης των επιστημονικών αποστολών και κρουαζιερόπλοιων για την παγωμένη Ανταρκτική. Η πόλις είναι πεντακάθαρη, πανέμορφη, τα σπίτια φυσικά θυμίζουν Γερμανία, οι κάτοικοι ευγενικοί αλλά απόμακροι. Είχαμε την τύχη να συναντήσουμε έναν Έλληνα μόνιμο κάτοικο, παντρεμένο με ντόπια και με δύο γιούς. Ο κύριος Δημήτρης μας συγκίνησε με την αγάπη και την νοσταλγία του για την πατρίδα αλλά κυρίως με την αναφορά του στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Ίμβρο, την οποία επισκέπτεται κάθε χρόνο. Στα ταξίδια του στην Ελλάδα δεν ξεχνά την Ακρόπολη. Η επίσκεψη στην Ακρόπολη είναι γι αυτόν ένα ιερό προσκύνημα. Πριν λίγα χρόνια στα πλαίσια εορτασμών και παρέλασης των μειονοτήτων στην Ουσουάγια ο κύριος Δημήτρης μπήκε στο διαδίκτυο και ζήτησε να του στείλουν μια ελληνική σημαία. Έλαβε επτά σημαίες και περήφανος μας έδειξε φωτογραφίες από την συμμετοχή του στην παρέλαση. Δεν είναι μικρό πράγμα να βλέπεις έστω και σε φωτογραφίες την ελληνική σημαία να κυματίζει στη Γη του Πυρός, στο τέλος του κόσμου. Την τελευταία μέρα στην Ουσουάγια την αφιερώσαμε στο Εθνικό Πάρκο Τιέρρα ντέλ Φουέγκο. Ο καιρός βροχερός, το κρύο τσουχτερό όμως αυτό δεν εμπόδισε μια πεζοπορία τριών περίπου ωρών μέσα στο πάρκο. Τα πανύψηλα δέντρα, το ποτάμι Λαπατάια με τα φράγματα που έφτιαξαν οι κάστορες, η παραλία όπου εκβάλει το ποτάμι και το απέναντι βουνό με τον παγετώνα ήταν εικόνες πανέμορφες. Όμως αυτό που έκανε εκείνη τη μέρα ανεπανάληπτη ήταν η αίσθηση ότι βρισκόσουν στην άκρη του κόσμου, περπατούσες στο τελευταίο πάρκο του κόσμου και σκεφτόσουν «από δω και πέρα τίποτα, μόνο η παγωμένη Ανταρκτική»....συνεχίζεται 23 το φως που ξεδιαλύνει τα σκοτάδια

13 ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ Συνέχεια από το προηγούμενο. γράφει ο Γιάννης Μαρκάκης Το Μουσείο «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ» δημιουργήθηκε από τον επίκουρο καθηγητή Οφθαλμολογίας και συλλέκτη - λαογράφο Γιώργο Μαρκάκη. Χτίστηκε κατά την περίοδο με προσωπική εργασία της οικογένειας Μαρκάκη και τεσσάρων εργατών. Στην κατασκευή του Μουσείου χρησιμοποιήθηκαν μόνο πρωτογενή υλικά (πέτρα - ξύλο - πηλός) και αποφεύχθηκε η χρήση μηχανικών μέσων (εκσκαφείς - φορτωτές - μπετονιέρες, κ.λπ.). Σήμερα, λειτουργεί ως χώρος ενεργούς λαογραφίας και αντικαταναλωτικής αγωγής. Στοχεύει στο να γνωρίσει ο επισκέπτης το Φυσικό περιβάλλον και τη Λαογραφία της Κρήτης, και να νοιώσει τις βαθιές ρίζες της παράδοσης μέσα στη φύση, με την εφαρμογή της μουσειολογικής αντίληψης που επιτάσσει την εποπτική, βιωματική, ψυχική προσέγγιση με τα εκθέματα. Το Μουσείο, λόγω των πολλών υπαίθριων χώρων του, είναι επισκέψιμο κατά την περίοδο 1 Απριλίου - 31 Οκτωβρίου καθημερινά εκτός Σαββάτου και ώρες Ξεκίνησε το 1992 με την ίδρυση του Συλλόγου Φίλων του Μουσείου ( ΝΠΙΔ ), ο οποίος και έκτοτε έχει αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες και εθελοντικές δράσεις για το Μουσείο και τους σκοπούς που αυτό υπηρετεί. Στο Μουσείο ήδη λειτουργούν τμήματα: α) Οπτικοακουστικών μέσων & Εκδόσεων [έχει γίνει παραγωγή σε 10 ηχοράματα - 2 βιντεοταινίες - 3 βιβλία 4 ψηφιακοί δίσκοι DVD & CD-Rom], β) Εκπαιδευτικών προγραμμάτων [από το 1995 έχουν σχεδιαστεί και υλοποιούνται 10 εκπαιδευτικά προγράμματα με θέματα λαογραφικά, περιβαλλοντικά, καλλιτεχνικά]. Ιδαίτερη έμφαση έχει δοθεί στη συνεργασία με τα σχολεία Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης, καθώς και με ομάδες ειδικού πληθυσμού (ΑμεΑ, άτομα σε απεξάρτηση από ναρκωτικά), γ) Τεκμηρίωσης [για την αρχειοθέτηση, ταξινόμηση και ψηφιοποίηση των συλλογών, καθώς και του ψηφιακού αρχείου προφορικής παράδοσης Χερσονήσου, της φωτοθήκης και της βιβλιοθήκης του Μουσείου]. δ) Παραδοσιακών προϊόντων [για την προώθηση της Κρητικής παραδοσιακής διατροφής]. Το Τμήμα Παραδοσιακών Προϊόντων ιδρύθηκε το 1997, με σκοπό την επεξεργασία και παρασκευή προϊόντων υγιεινών, εύγευστων και παραδοσιακών. Εδέσματα που για αιώνες συνοδεύουν το γεύμα της οικογένειας στην Κρήτη, προσφέρονται ως λιχουδιά στα παιδιά ή είναι το «φίλεμα» για τον περαστικό, αποτέλεσαν την έμπνευση για τα προϊόντα αυτά. Το Μουσείο από το 1995 είναι μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων (ICOM), ενώ ο διευθυντής του ήταν κατά την περίοδο Γεν. Γραμματέας της Παγκόσμιας Επιτροπής Περιφερειακών Μουσείων (ICR). Tο Μουσείο έχει συμμετάσχει ως συντονιστής στην υλοποίηση προτάσεων στα πλαίσια των Ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών INTERREG II, CULTURE 2000, σε συνεργασία με άλλα Ευρωπαϊκά μουσεία και φορείς, ενώ έχει υλοποιήσει και εθνικά προγραμματα όπως το «Περιβαλλοντική προστασία & Εθελοντισμός» και «Κοινωνία της Πληροφορίας». Επίσης, ο Σύλλογος Φίλων του Μουσείου έχει οργανώσει 2 διεθνή συμπόσια (Οκτώβριος 2001 & Σεπτέμβριος 2007) με το ευρύτερο θέμα «ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΝΑΙ, ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΝΑΙΣΚΕ». Το Μουσείο «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ», έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε 15 διεθνή και 33 πανελλήνια Συνέδρια, καθώς και σε 11 Παγκρήτια σεμινάρια και έχει οργανώσει 73 εκδηλώσεις σε Ελλάδα και Κρήτη με συνδιοργανωτές ποικίλους πολιτιστικούς, επιστημονικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς. Ακόμη, έχει συμμετάσχει με οπτικοακουστικές παραγωγές σε 3 διεθνή και πανελλήνια φεστιβάλ κινηματογράφου και ψηφιακής τέχνης. Από το 2000 έχει ενταχθεί στα Λαογραφικά και Εκπαιδευτικά Πολιτιστικά Δίκτυα του Υπουργείου Πολιτισμού και συμμετέχει ενεργά στον ετήσιο εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσείων (18 Μαΐου) αλλά και στο νέο θεσμό του Υπουργείου Πολιτισμού «Περιβάλλον & Πολιτισμός». Συνεργάζεται, επίσης, με Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα καθώς και με Μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού. Για το Μουσείο έχουν ήδη καταχωρηθεί 223 δημοσιεύματα στον εθνικό και Ευρωπαϊκό τύπο -ημερήσιο και περιοδικό-, έχουν εκπονηθεί 7 πτυχιακές και μεταπτυχιακές εργασίες, ενώ υπάρχουν και 73 αναφορές σε ταξιδιωτικούς οδηγούς για την Κρήτη. Τέλος, το Μουσείο «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ» αποτελεί ένα ελκυστικό φυσικό σκηνικό για αρκετούς κινηματογραφιστές: πρόσφατα γυρίστηκε ντοκιμαντέρ του περιοδικού National Geographic (2006), αλλά και το μουσικό βιντεο-κλιπ της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης για τις συναυλίες της στην Κίνα (2007). Το Μουσείο «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ» έχει επιλεγεί ως υποψήφιο Ελληνικό Μουσείο και έχει προκριθεί στον τελικό για το Βραβείο του Ευρωπαϊκού Μουσείου της Χρονιάς η λάμψη που φωτίζει το δρόμο σου

14 Κοινωνικοί Προβληματισμοί γράφει η Οικονομοπούλου Πόπη Τον τελευταίο καιρό είμαι αρκετά προβληματισμένη γιατί βρισκόμαστε σ ένα ιδιαίτερα ανησυχαστικό φαινόμενο. Προς μεγάλη μου απογοήτευση βλέπω τον παραμερισμό ηθικών αξιών στην αγωγή της νέας γενιάς, κάτι που στην δική μας εποχή, τολμώ να το πω, δεν υπήρχε. Σε όλα αυτά που απασχολούν τους νέους μας προστίθενται και η ανησυχία, ο φόβος και η αβεβαιότητα που προκαλεί η οικονομική κρίση που πλήττει την χώρα μας και που όλα αυτά προστίθενται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί άνθρωποι και κυρίως τα νέα παιδιά. Αμφιβολία για το μέλλον τους, απειλή για τη ζωή τους τι τραγικό! Υπάρχει όμως και μια άλλη απειλή εξ ίσου σοβαρή. Η πνευματική χρεοκοπία που διαρκώς μεγαλώνει εξαπλώνεται ραγδαία, υπονομεύει την ψυχή του λαού μας και διαφθείρει την νεολαία μας. Τον κίνδυνο άρχισε να τον επισημαίνει και μερίδα του καθημερινού τύπου. Στα μέσα Μαρτίου έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο γνωστής καθημερινής εφημερίδας που αναφέρει: «Εντυπωσιακός είναι ο κατήφορος μεγάλης μερίδας της ιδιωτικής τηλεόρασης αυτή την περίοδο». Όταν η χώρα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών πολλά κανάλια επιλέγουν να αναδείξουν ως πρότυπα πρόσωπα που όλοι γνωρίσαμε κατά κόρον αυτή την περίοδο. Τη ζωή μιας πορνοστάρ, ή τα διαζύγια των τηλεπροσωπικοτήτων και όλα αυτά για να κερδίσουν μερικές μονάδες τηλεθέασης. Ας προβληματιστούμε όλοι και ας καταλάβουμε ότι τα Μ.Μ.Ε κατασκευάζουν λάθος πρότυπα για τη νεολαία μας, και γενικότερα για την κοινωνία μας. Δεν πρέπει λοιπόν να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η αύξηση της χρήσης των ναρκωτικών στους νέους μας, οφείλεται στο ότι η ψυχή του νεκρώθηκε μπροστά στον τρόμο του πνευματικού κενού. Ας φροντίσουμε να θωρακίσουμε τη νέα γενιά με πνευματικά εφόδια. Δανείστηκα τον τίτλο αυτού του κειμένου από μια εκπομπή κάποιου τηλεπαρουσιαστή που μίλησε για κοινωνικό πάτο, όταν τις ημέρες του Πάσχα βρέθηκε σε κάποιο νησί και αντίκρισε ένα θέαμα σοκαριστικό. Έτρεχαν μητέρες με τα μικρά κορίτσια να ζητήσουν αυτόγραφα από την πορνοστάρ. Οποία κατάπτωση!! Ας βάλομε τέλος στον μιμητισμό και την επιπολαιότητα. Ας κοιτάξομε να αξιοποιήσομε τις ιδιαιτερότητες που είχαμε σαν λαός. Αναφέρομαι στην Ιστορία μας, στις πολιτιστικές μας ρίζες αλλά πάνω απ όλα ας μην ξεχνάμε και το θησαυρό της Ορθοδοξίας που έχομε σαν Έλληνες. Έχουμε λοιπόν γερά θεμέλια σαν Έθνος. Ας φροντίσομε να κτίσομε πάνω σ αυτά τις νέες γενιές και όχι σε σαθρά, μιμούμενοι ότι κούφιο και ότι ψεύτικο μας προβάλλουν. Τους το οφείλομε!. Μαθήματα Ζωής Από Το Αγκαλιά-Ζω το κείμενο αυτό γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, την Ρεγγίνα Βρεττ πρώην δημοσιογράφο στο Οχάιο, κατά την ημέρα των γενεθλίων της. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο. Η ζωή δεν είναι δίκαιη αλλά ακόμα και έτσι είναι ωραία. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε. Αν αρρωστήσεις, δεν θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένεια σου. Μην τους χάσεις Δεν χρειάζεται να υπερισχύεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε η διαφώνησε Κλάψε παρέα με κάποιον. είναι πιο εύκολο να συνέλθεις από ότι αν κλαις μόνος. Δεν πειράζει να θυμώνεις με το θεό. Το αντέχει. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου για να μη σου καταστρέψει το παρόν Δεν πειράζει να σε δουν τα παιδιά σου να κλαις. Μην συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι σημαίνει το δικό τους ταξίδι. Αν μια σχέση πρέπει να διατηρείται μυστική τότε δεν πρέπει να την διατηρείς εσύ. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό. Ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει όντως πιο δυνατό. Ποτέ δεν είναι αργά να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή ποτέ μην πεις όχι Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να ντυθείς στα ροζ- μωβ. Κάνεις δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μονό εσύ. Σε κάθε αποκαλούμενη καταστροφή, σκέψου. Σε 5 χρόνια θα έχει σημασία; Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο. Όσο καλή η κακή είναι μια κατάσταση θα αλλάξει. Πίστευε στα θαύματα. Ο θεός σε αγαπήσει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες. Παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύου την τώρα. Το να γερνάς, είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση, του να πεθαίνεις νέος. Το μονό που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγάπησες. Βγες έξω κάθε μέρα. τα θαύματα παραμονεύουν παντού. Ότι διάθεση και αν έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας η ελπίδα που διώχνει το φόβο

15 ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΕΛΟΣ! γράφει η Σμαρώ Σταφυλάκη ΜΕΙΩΣΤΕ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΤΕ ΞΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ συνέχεια προηγουμένων ΓΥΑΛΙ: α) ΥΑΛΟΠΙΝΑΚΕΣ (ΤΖΑΜΙΑ): Ξαναχρησιμοποιήστε τα μεγάλα κομμάτια σπασμένων τζαμιών, κόβοντάς τα σε μικρότερα και δημιουργήστε γυάλινα κιβώτια για την ανάπτυξη φυτών ή για να καλύψετε μία επιφάνεια. Χαρίστε τα σε τζαμάδικα. Ανακυκλώστε σε κέντρα ανακύκλωσης γυαλιού ή τοποθετήστε τα σε κάδους ανακύκλωσης γυαλιού με πολύ προσοχή. β) ΦΑΚΟΙ: Υπάρχουν πολλές Μ.Κ.Ο. οι οποίες συγκεντρώνουν μεταχειρισμένα είδη οπτικών και τα προωθούν σε αναπτυσσόμενες χώρες. γ) ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ: ανακυκλώστε μέσω των προγραμμάτων ανακύκλωσης του Δήμου, ή χαρίστε τα σε συλλέκτες - εμπόρους γυαλιών. Το γυαλί ξαναγίνεται μπουκάλι και βαζάκι, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με πολλούς άλλους τρόπους. Έτσι το γυαλί από τα μπουκάλια χρησιμοποιείται εναλλακτικά: * Στην παραγωγή γυαλόχαρτου ή σμυριδόχαρτου. * Στην αμμοβολή - ένα βιομηχανικό σύστημα λείανσης που λειτουργεί αποδοτικότερα μαζί με γυαλί. Το πλεονέκτημα αυτού του συστήματος είναι ότι το χρώμα του γυαλιού δεν έχει σημασία. Αυτό ισχύει και για τις περισσότερες εναλλακτικές χρήσεις του γυαλιού. * Στο φιλτράρισμα του νερού που γίνεται καλύτερα με γυαλί παρά με οποιοδήποτε άλλο υλικό. Στην περίπτωση αυτή, χρησιμοποιούνται υαλονήματα και μόνωση από υαλονήματα. * Το γυαλί μπορεί να προστεθεί στην κατασκευή σκυροδέρματος και στην κατασκευή ασφάλτου. * Στην αγγειοπλαστική; Το σμάλτο είναι στην ουσία μία στρώση γυαλιού πάνω στο πήλινο σκεύος. * Στην υδροπονική καλλιέργεια ως αδρανές υλικό εδαφικού υποστρώματος καλλιέργειας. * Στην μετατροπή των μπουκαλιών σε ποτήρια: ή αφαιρώντας το λαιμό του μπουκαλιού ή κολλώντας το λαιμό του μπουκαλιού σε ένα κομμάτι που είχε αφαιρεθεί από τον πάτο του μπουκαλιού. * Στην κατασκευή σπιτιών: αν οι πλευρές τους συγκολληθούν με κονίαμα, σχηματίζουν διάφορους μονωτικούς τοίχους. * Ως διακοσμητικά βιτρό. Κόβονται στην μέση κατά μήκος τα μπουκάλια, θερμαίνονται και στην συνέχεια μετατρέπονται σε επίπεδους υαλοπίνακες. * Ως πρώτη ύλη για κατασκευή κοσμημάτων. * Για την δημιουργία μιας πολύ γερής επιφάνειας εργασίας, που μοιάζει με γρανίτη και ονομάζεται TURA. Απαιτείται ένας σύγχρονος τύπος επεξεργασίας, όπου σπασμένα γυαλιά διαφόρων χρωμάτων μπορούν να τηχθούν μαζί και να σχηματίσουν το νέο υλικό. Το γυαλί, το χαρτί και το αλουμίνιο είναι τα πιο κοινά ανακυκλώσιμα υλικά. Ειδικά για το γυαλί, η συλλογή του είναι προσοδοφόρα, ενώ η αγορά διαχείρισης ανακυκλώσιμου και ανακυκλωμένου γυαλιού διευρύνεται συνεχώς. Στην Ελλάδα, η ανακύκλωση γυαλιού εξοικονομεί πρώτες ύλες βάρους τόνων. συνεχίζεται Έγραψαν για τα πρώτα μας γενέθλια Σαν χελιδόνι σπάθισε τον ανοιξιάτικο ουρανό η Απριλιάτικη «ΓΑΛΗΝΗ». Χαριτωμένη και ευσύνοπτη. Αληθινός «Nuntius veris»*. Θερμές ευχές για τα πρώτα της γενέθλια Και πάντα το ίδιο δημιουργικά και τα επόμενα. * Προάγγελος Άνοιξης Γ. Μαρκάκης, Επικ. Καθ. Οφθαλμολογίας Όταν η καλή φίλη Θεανώ Μεταξά μου έδωσε ένα τεύχος μηνιαίου περιοδικού «Γαλήνη» του Συνδέσμου Μελών Γυναικείων Σωματείων Ν. Ηρακλείου, δεν μπορούσα να φανταστώ τον πλούτο και την άριστη ποιότητα των περιεχομένων. Είναι ένα περιοδικό, που διασώζονται σε μια εξαιρετικά καλαίσθητη έκδοση, με κείμενα άψογης γλωσσικής οργάνωσης και εξαιρετικής λογοτεχνικής ποιότητας, που έχει το χρώμα και άρωμα της γυναικείας ευαισθησίας. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στο Διοικητικό Συμβούλιο, στη Συντακτική Ομάδα, στους επιμελητές και συνεργάτες της έκδοσης, για την πολύτιμη προσφορά τους στην Κρήτη και τον πολιτισμό της. Άννα Παπαδάκη - Δετοράκη Φιλόλογος Εύγε! Καμαρώνω το μηνιαίο περιοδικό «Γαλήνη», έκδοση του Συνδέσμου Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου. Περιοδικό, μικρού σχήματος, συμπαθητικό, απολαυστικό, καλαίσθητο επιμελημένο με στοργή. Ξεφυλλίζεται και διαβάζεται ευχάριστα. Ξυπνά ανώτερα ενδιαφέροντα με ποικίλο περιεχόμενο: ενημερωτικό, κοινωνικό, λαογραφικό, λογοτεχνικό, ιστορικό, επιστημονικό. Σκέψεις και γνώσεις σχηματοποιούνται αρμονικά και σερβίρονται σαν σε πιατέλα μερακλή σεφ και με το «μικρό λεξικό των γεύσεων»! Είναι παρήγορο που υπάρχουν, την σήμερον ημέραν, ομάδες με όρεξη, ταλέντο και δυναμική που κάνουν, εθελοντικά, εξαιρετικά πράγματα σε διάφορους τομείς όπου το κράτος απουσιάζει αξιοθρήνητα προκειμένου να φέρουν τον αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο στο απάνεμο λιμάνι της Γαλήνης. Εύγε! Γιάννης Γρ. Χλουβεράκης - Φαρμακοποιός Ηράκλειο, Μάιος η δροσιά από το θείο άρωμα της

16 Τα νέα μας Ημέρα Μητέρας Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος γιορτάσαμε την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μάη μας σε συνεργασία με το Δήμο Ηρακλείου. Το πρωί της Κυριακής, μοιράσαμε στις γυναίκες της εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας Καμινίων καλαίσθητες τσαντούλες με μικρά γλαστράκια με μοσχοβολημένα βότανα της Κρήτης. Παρουσία του Δημάρχου κυρίου Γιάννη Κουράκη, μελών του Δημοτικού Συμβουλίου και αντιπροσωπείες άλλων γυναικείων σωματείων έγινε καθιερωμένη λειτουργία, η αρτοκλασία και η ομιλία της προέδρου κυρίας Μαίρης Παχιαδάκη για τη γιορτή της μάνας. Στη συνέχεια στο Πνευματικό Κέντρο της περιοχής πραγματοποιήθηκε εκδήλωση κατά την οποία τιμήθηκαν 13 πολύτεκνες μητέρες, με επαίνους που συνοδευόταν από χρηματικό ποσό από πλευράς του Δήμου. Στο πολυπληθές κοινό προσφέρθηκαν ποτά και εδέσματα και η εκδήλωση έκλεισε με όμορφα τραγούδια αφιερωμένα στη μητέρα από την παιδική χορωδία της ΕΛΜΕ. Συνάντηση με συντελεστές του προγράμματος Spire Στις 14/5/2010 έγινε συνάντηση στην «Εστία» μεταξύ του φορέα μας και των αντιπροσώπων του προγράμματος Spire από Ελλάδα (Δήμος Χερσονήσου) Σουηδία, Ισπανία και Αγγλία. Παραβρέθηκαν μέλη του συλλόγου Βριτόμαρτις και του ΚΑΠΗ Χερσονήσου. Έγινε μια ουσιώδης συζήτηση για την Ενδοοικογενειακή Βία, τους θεσμούς των διαφόρων χωρών, και ενημέρωση για τη λειτουργία των Ξενώνων μας. Ενημέρωση - Ομιλία στο ΣΔΕ Τυλίσου Την Τρίτη 19/05/2010, μέλη από την επιστημονική ομάδα και το Δ.Σ. του Συνδέσμου μας, παραβρέθηκαν στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας (Τύλισος) όπου πραγματοποίησαν ενημερωτική ομιλία για την ενδοοικογενειακή βία και τις υπηρεσίες που προσφέρουμε. Η ομιλία που μετατράπηκε σε διάλογο, ήταν ενδιαφέρουσα για τους εκπαιδευόμενους, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν ερωτήσεις, αλλά και να καταθέσουν απόψεις, σκέψεις και σχόλια. Forum Εθελοντισμού Στις 19 Μαΐου 2010 οργανώθηκε από το Δήμο Ηρακλείου στο κτήριο της παλιάς λαχαναγοράς forum εθελοντισμού με θέμα «ο Εθελοντισμός ως στάση ζωής», στο οποίο προσκλήθηκε και συμμετείχε ο Σύνδεσμός μας μαζί με άλλους 13 εθελοντικούς φορείς της πόλης μας. Στο τέλος της ημερίδας υπογράψαμε μνημόνιο συνεργασίας με τίτλο «Είμαι Εθελοντής - Στηρίζω τη Ζωή» Παζάρι Ολλανδικού Συλλόγου Την Παρασκευή 30 Απριλίου 2010 στο αίθριο της Λότζια ο Ολλανδικός Σύλλογος Ηρακλείου, με την ευκαιρία της γιορτής των γενεθλίων της Βασίλισσάς της Ολλανδίας, πραγματοποίησε παζάρι, τα έσοδα του οποίου προσφέρθηκαν στο «Σπίτι των Αγγέλων». Τα μέλη του συλλόγου παρέδωσαν στο Σύνδεσμό μας παιδικά βιβλία και δώρα. Στον Ξενώνα μας εξακολουθούμε να φιλοξενούμε 2 γυναίκες (μητέρα και κόρη) από κοντινό νησί και 1 γυναίκα μετανάστρια. Η γραμμή SOS είναι πάντα στο κόκκινο! Χρόνια Πολλά και θερμές ευχές στις φίλες μας που γιορτάζουν: Πλακιωτάκη Ειρήνη, Σενετάκη Ειρήνη (5 Μαΐου), Καμπουράκη Λένα, Κοσμαδάκη-Χατζάκη Ελένη, Μπρεδάκη Ελένη, Παναρετάκη Μαριλένα, Παπαδάκη Ελένη, Στάθογλου Ελένη, Στεφανίδη Ελένη, Φλυτζανή Μαριλένα (21 Μαΐου) Θερμά συγχαρητήρια! Κοινωνικά Στη φίλη και μέλος μας Παπαδάκη Νίτσα, για τη βράβευσή της από το Λύκειο Ελληνίδων το φωτεινό άστρο στη ζήση μας

17 ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ της τελευταίας σελίδας Η Κλημεντίνη Στο σπίτι ενός ζευγαριού που ταν ηλικιωμένοι ο διαρρήκτης πήγε αργά, για νάναι κοιμισμένοι. Άνοιξε την οξώπορτα μ άνεση κι ευκολία, σ ένα λεπτό βρισκότανε μες την τραπεζαρία. Το ξάφρισμα ξεκίνησε, ήκανε τη δουλειά ντου, στην κάμερα χαρχαλητά ερχότανε στ αυθιά ντου. Το όπλο του ετράβηξε για να μην έχει εκπλήξεις γιατί πολλά συμβαίνουνε σε τέθοιες διαρρήξεις. Και να σου από την κάμερα πορίζει το ζευγάρι τα νυχτικά φορούσανε κι ήταν ένα καμάρι! Τους ακινητοποίησε, αυτοί χανε χλωμιάσει θα το σε βάλει τσι φωνές και θα τσι κατσαδιάσει. Τέθοια ώρα στε ξυπνητοί, ίντα να σα σε κάμω, εδά μ αναγνωρίσατε, πρέπει να σας ξεκάμω. Προς τη γυναίκα στρέφεται, ρωτά πως την λένε κείνη και με φωνή τρεμάμενη του λέει Κλημεντίνη. Στ άκουσμα του ονόματος, άλλαξε η έκφρασή ντου χαμήλωσε το βλέμμα του, μαλάκωσε η φωνή ντου. Η σχωρεμένη η μάνα μου είχενε τ όνομά σου να σε σκοτώσω δε μπορώ, τράβα στην κάμερα σου. Ήρθε η ώρα τ' άντρα τζη, τόνε κοντοσιμώνει τόνε ρωτά πως λέγεται και τη φωνή ντου υψώνει. Αυτός μες την πυτζάμα του ήτονε λουφαγμένος μεγάλη η αγωνία ντου και τρομοκρατημένος. Μανώλη με βαφτίσανε μ από την ώρα κείνη όλοι που με γνωρίζουνε με λένε Κλημεντίνη. του Μπάμπη Γριβάκη 32