ΧΗΜΕΙΑ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΙΟΝΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ. Όλα τα πολλαπλής επιλογής και σωστό λάθος από τις πανελλήνιες.

Transcript

1 ΧΗΜΕΙΑ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΙΟΝΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ Όλα τα πολλαπλής επιλογής και σωστό λάθος από τις πανελλήνιες. Γιάννης Καλαμαράς, Διδάκτωρ Χημικός

2 ΙΟΝΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ Όλα τα πολλαπλής επιλογής και τα ΣΛ πανελληνίων Ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής Ερωτήσεις 17 Ερωτήσεις Σωστού Λάθους Ερωτήσεις 8 98 Οι σωστές απαντήσεις είναι με κόκκινο χρώμα 1. Βασικό είναι το υδατικό διάλυμα της ένωσης: α. KCl β. CHCOOK γ. NHNO δ. CHC CH.. Ποιο από τα παρακάτω ζεύγη ενώσεων όταν διαλυθεί σε νερό δίνει ρυθμιστικό διάλυμα: α. HCl NaCl β. HCOOH HCOONa γ. HCl NHCl δ. NaOH CHCOONa.. Ποιο από τα παρακάτω ζεύγη αποτελεί συζυγές ζεύγος οξέοςβάσης; α. ΗCl Cl β. Νa + NaOH γ. HO + OH δ. CHCOOH HO. Ποιο από τα παρακάτω διαλύματα οξέων που έχουν την ίδια συγκέντρωση και βρίσκονται σε θερμοκρασία 5 ο C έχει τη μικρότερη τιμή ph; Δίνονται οι αντίστοιχες σταθερές ιοντισμού των οξέων. α. HCOOH με Ka = 10 β. CHCOOH με Ka = 10 5 γ. ClCHCOOH με Ka = 1,5 10 δ. ClCHCOOH με Ka = Η σταθερά ιοντισμού (γινόμενο ιόντων του νερού) Κw μεταβάλλεται, αν: α. στο νερό διαλυθεί οξύ. β. στο νερό διαλυθεί βάση. 1

3 γ. στο νερό διαλυθεί άλας. δ. μεταβληθεί η θερμοκρασία του νερού. 6. Το υδατικό διάλυμα που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη τιμή ph, είναι : α. NaF β. NHCl γ. HCOOH δ. KCl 7. Με προσθήκη νερού δεν μεταβάλλεται το ph υδατικού διαλύματος: α. CHCOOH β. NHCl γ. NaCl δ. CHCOONa 8. Ρυθμιστικό διάλυμα μπορεί να προκύψει από τη διάλυση σε νερό, του ζεύγους των ενώσεων: α. CHCOOH και HCl. β. NaOH και NaCl. γ. CHCOOH και CHCOONa. δ. HCl και NHCl 9. Ποια από τις παρακάτω προτάσεις ισχύει όταν υδατικό διάλυμα ΝΗ αραιώνεται με νερό σε σταθερή θερμοκρασία; α. Η τιμή της σταθεράς Kb μειώνεται. β. Ο βαθμός ιοντισμού της ΝΗ αυξάνεται. γ. Το ph του διαλύματος αυξάνεται. δ. Η συγκέντρωση του διαλύματος της ΝΗ αυξάνεται 10. Σε αραιό υδατικό διάλυμα ΝΗ όγκου V1 με βαθμό ιοντισμού α1 (α1<0,1) προσθέτουμε νερό σε σταθερή θερμοκρασία, μέχρι ο τελικός όγκος του διαλύματος να γίνει V1. Ο βαθμός ιοντισμού α της ΝΗ στο αραιωμένο διάλυμα είναι: α. α = α1 β. α = α1 γ. α = α1 δ. α =1/ α1

4 11. Σύμφωνα με τη θεωρία Brönsted Lowry σε υδατικό διάλυμα δρα ως οξύ το ιόν: α. SO β. NH γ. Νa + δ. ΗCOO 1. Ένα υδατικό διάλυμα ΗCl με ph = αραιώνεται με νερό. Το νέο διάλυμα μπορεί να έχει: α. ph =. β. ph =. γ. ph =. δ. ph = Ποιo από τα παρακάτω αποτελεί συζυγές ζεύγος οξέος βάσης, κατά Brönsted Lowry; α. HCN/CN β. H O + /OH. γ. H CO /. δ. NH / CO NH 1. Το συζυγές οξύ της βάσης α. CO β. HCO HCO είναι : γ. H CO δ. CO 15. Το ph διαλύματος ασθενούς οξέος ΗΑ 0,01 Μ είναι: α.. β. μεγαλύτερο του. γ. μικρότερο του. δ Συζυγές ζεύγος οξέος βάσης κατά BrönstedLowry είναι α. H O + OH β. NH NH. γ. HCl NaOH δ. HNO NO

5 17. Ποιο από τα παρακάτω ζεύγη αποτελεί συζυγές ζεύγος οξέος βάσης κατά Brönsted Lowry; α. H O + OH β. HS S γ. HS S δ. HCl HO Σε υδατικό διάλυμα ασθενούς οξέος ΗΑ προσθέτουμε αέριο ΗCl, χωρίς να μεταβληθεί ο όγκος και η θερμοκρασία του διαλύματος. Ποιο από τα παρακάτω μεγέθη αυξάνεται; α. ph β. KaΗΑ γ. αηα δ. [ΗΟ + ] 19. Κατά την ογκομέτρηση διαλύματος ΗCl με πρότυπο διάλυμα ΝaΟΗ στο ισοδύναμο σημείο το διάλυμα έχει: α. ph=1 β. ph= 6 γ. ph= 7 δ. ph= 0. Όταν μικρή ποσότητα ισχυρού οξέος (π.χ. ΗCl) προστεθεί σε υδατικό διάλυμα ασθενούς οξέος HA, σε σταθερή θερμοκρασία και χωρίς μεταβολή του όγκου του, ο βαθμός ιοντισμού α του ασθενούς οξέος: α. αυξάνεται. β. μειώνεται. γ. παραμένει σταθερός. δ. τείνει στη μονάδα 1. Ποια από τις παρακάτω χημικές ουσίες θα προκαλέσει αύξηση του βαθμού ιοντισμού του CHCOOH, αν προστεθεί σε υδατικό διάλυμα αυτού, με θ=σταθ.; α. Καθαρό CHCOOH. β. Στερεό CHCOOΝa, χωρίς μεταβολή του όγκου του διαλύματος. γ. Νερό. δ. Αέριο HCl, χωρίς μεταβολή του όγκου του διαλύματος. Ένας πρωτολυτικός δείκτης εμφανίζει κίτρινο και μπλε χρώμα σε δύο υδατικά διαλύματα, που έχουν ph = και ph = 10 αντίστοιχα. Σε υδατικό διάλυμα με ph = ο δείκτης αυτός αποκτά χρώμα:

6 α. μπλε. β. κίτρινο. γ. ενδιάμεσο (πράσινο). δ. δεν μπορεί να γίνει πρόβλεψη. Yδατικό διάλυμα ΝaOH όγκου V1 με ph = 1 αραιώνεται με νερό ίδιας θερμοκρασίας μέχρι όγκου V = 10 V1. Το διάλυμα που προκύπτει έχει ph: α. 10 β. 11 γ. 1 δ. 1. Από τα παρακάτω υδατικά διαλύματα είναι ρυθμιστικό διάλυμα το: α. ΗSO (0,1Μ) NaSO (0,1M) β. HCl (0,1M) NHCl (0,1M) γ. HCOOH (0,1M) HCOONa (0,1M) δ. NaOH (0,1M) CHCOONa(0,1M) 5. Από τα παρακάτω υδατικά διαλύματα ph > 7 στους 5 0 C έχει: α. το διάλυμα CHCOONa β. το διάλυμα NaCl γ. το διάλυμα CHCOOH + δ. το διάλυμα CHNH Cl 6. Ποια από τις παρακάτω αναμείξεις υδατικών διαλυμάτων δημιουργεί ρυθμιστικό διάλυμα; α. 100 ml HCl 0,1 M με 100 ml NaOH 0,1 M β. 100 ml HCl 0,1 M με 100 ml NH 0,1 M γ. 100 ml NHCl 0,1 M με 100 ml NH 0,1 M δ. 100 ml NHCl 0,1 M με 100 ml HCl 0,1 M 7. Το συζυγές οξύ του α. ΝΗ β. NH γ. ΝΗΟΗ δ. NO NH είναι: 5

7 8. Ποια από τις επόμενες ουσίες, όταν διαλυθεί στο νερό, δεν αλλάζει το ph του; α. CHCOOK β. NaF γ. NHCl δ. Ca(NO) 9. Ο καταλληλότερος δείκτης (ΗΔ) για την ογκομέτρηση ασθενούς οξέος με ισχυρή βάση, έχει: α. Ka(ΗΔ)=10 β. Ka(ΗΔ)=10 γ. Ka(ΗΔ)=10 6 δ. Ka(ΗΔ)= Τίνος άλατος η διάλυση στο νερό δημιουργεί βασικό διάλυμα; α. NHCl β. NaCl γ. NaNO δ. NaNO 1. Από τα παρακάτω ανιόντα, ισχυρότερη βάση κατά BrönstedLowry είναι: α. HCOO β. NO γ. Cl δ. ClO. Από τα παρακάτω διαλύματα, μεγαλύτερη ρυθμιστική ικανότητα έχει: α. CHCOOH 0,1M CHCOONa 0,1M β. CHCOOH 0,01M CHCOONa 0,01M γ. CHCOOH 0,5M CHCOONa 0,5M δ. CHCOOH 1,0M CHCOONa 1,0M. Η συζυγής βάση του α. β. HPO PO γ. HPO δ. H PO H PO είναι: 6

8 . Από τα παρακάτω ανιόντα, ισχυρότερη βάση κατά BrönstedLowry είναι: α. HCOO β. NO γ. Cl δ. ClO 5. Από τα παρακάτω διαλύματα ρυθμιστικό είναι: α. NaCl 0,1M HCl 0,1M β. NH 0,1M NHCl 0,1M γ. CHCOOH 0,1M NHCl 0,1M δ. CHCOOH 0,1M NaOH 0,1M 6. Ποια είναι η συζυγής βάση του ιόντος HSO ; α. H SO β. γ. δ. SO SO HSO 7. Ποιος από τους παρακάτω δείκτες είναι κατάλληλος για την ογκομέτρηση ισχυρού οξέος από ισχυρή βάση; α. δείκτης με Κ =10 a β. δείκτης με Κ =10 a γ. δείκτης με Κ =10 8 a δ. δείκτης με Κ =10 10 a 8. Από τα επόμενα οξέα ισχυρό σε υδατικό διάλυμα είναι το: α. HNO β. ΗClΟ γ. ΗF δ. HS 9. Kατά την ογκομέτρηση CHCOOH(aq) με NaOH(aq) ο καταλληλότερος δείκτης είναι: α. ερυθρό του Κογκό (pka=) β. ερυθρό του αιθυλίου (pka=5,5) γ. φαινολοφθαλεΐνη (pka=8,5) δ. κυανό της θυμόλης (pka=,5) 7

9 0. Κατά την ογκομέτρηση διαλύματος NH με πρότυπο διάλυμα HCl, το ph στο ισοδύναμο σημείο μπορεί να είναι: α. 7 β. 1 γ. 11 δ Κατά την αραίωση υδατικού διαλύματος CHNH με νερό: α. η [ΟΗ ] ελαττώνεται β. η [ΗΟ] αυξάνεται γ. ο αριθμός mol CH NH ελαττώνεται δ. ο αριθμός ιόντων ΟΗ παραμένει σταθερός.. Αμφιπρωτική ουσία σε υδατικό διάλυμα είναι: α. CN β. HCO γ. NH δ. CHCOO. Η σταθερά ιοντισμού Κa ενός ασθενούς οξέος δεν εξαρτάται από τη: α. συγκέντρωση. β. θερμοκρασία. γ. φύση του οξέος. δ. φύση του διαλύτη. Όξινο διάλυμα είναι το διάλυμα του: α. CHCOONa 0,1 M β. CHNHCl 0,1 M γ. KCN 0,1 M δ. NaCl 0,1 M 5. Σε διάλυμα ΗCl 10 Μ προσθέτουμε αέριο ΗCl χωρίς να μεταβληθεί ο όγκος του διαλύματος. Το ph του διαλύματος που προκύπτει μπορεί να είναι ίσο με: α. β. 7 γ. 6 δ. 8

10 6. Η σταθερά ιοντισμού ασθενούς οξέος ΗΑ δεν εξαρτάται από: α. τη φύση του ηλεκτρολύτη β. τη φύση του διαλύτη γ. τη συγκέντρωση του ηλεκτρολύτη δ. τη θερμοκρασία. 7. Ρυθμιστικό είναι το διάλυμα: α. NaCO 0,1 M ΝaΟΗ 0,1 M β. HCN 0, M ΝaCN 0,1 M γ. CHCOOH 0, M HCl 0,1 M δ. NH 0,01 M Ca(ΟΗ) 0,01 M 9

11 Ερωτήσεις τύπου ΣωστούΛάθους Οι σωστές απαντήσεις είναι με κόκκινο χρώμα 8. Αν δύο αραιά υδατικά διαλύματα Δ1, Δ ίδιας θερμοκρασίας περιέχουν αντίστοιχα CHCOOH και HCOOH ίδιας συγκέντρωσης. Το Δ1 έχει τιμή ph= και το Δ έχει τιμή ph=. Τότε στην ίδια θερμοκρασία: K b CHCOO K b HCOO 9. Στη θερμοκρασία 7 ο C, τα ουδέτερα υδατικά διαλύματα έχουν ph μικρότερο του Αν σε υδατικό διάλυμα NH προσθέσουμε μικρή ποσότητα NaOH (υπό σταθερή θερμοκρασία), ο βαθμός ιοντισμού της NH ελαττώνεται. 51. Σε υδατικό διάλυμα πρωτολυτικού δείκτη ΗΔ, επικρατεί το χρώμα του ΗΔ όταν ισχύει ph < pk aηδ 1 5. Με προσθήκη NaOH σε διάλυμα CH COONa προκύπτει ρυθμιστικό διάλυμα. 5. Υδατικό διάλυμα HCl συγκέντρωσης 10 8 Μ στους 5 C έχει ph=8. 5. Τα ρυθμιστικά διαλύματα διατηρούν το ph τους πρακτικά σταθερό, όταν προστίθενται σε αυτά μικρές αλλά υπολογίσιμες ποσότητες ισχυρών οξέων ή βάσεων. 55. Αν η Κa ασθενούς οξέος ΗΑ είναι μεγαλύτερη από την Κa ασθενούς οξέος ΗΒ σε θ = 5 ο C, τότε το οξύ ΗΑ είναι ισχυρότερο από το ΗΒ. 56. Με την προσθήκη στερεού NHCl σε υδατικό διάλυμα NH, με σταθερή θερμοκρασία και χωρίς μεταβολή όγκου, η τιμή του ph του διαλύματος αυξάνεται. 57. Σε θερμοκρασία 5 C, τα υδατικά διαλύματα του ΝΗCl έχουν ph μικρότερο από τα υδατικά διαλύματα του ΝaCl. 58. Επειδή η αντίδραση ιοντισμού είναι ενδόθερμη, η τιμή της σταθεράς ιοντισμού Ka ενός ασθενούς οξέος μειώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας. 10

12 59. Αν αντιδράσει διάλυμα οξικού οξέος (CHCOOH) 0,1Μ με περίσσεια διαλύματος υδροξειδίου του καλίου (ΚΟΗ) 0,1Μ, το διάλυμα που σχηματίζεται είναι ρυθμιστικό. 60. Όσο και αν αραιωθεί ένα ρυθμιστικό διάλυμα, το ph του παραμένει σταθερό. 61. Ιοντισμός μιας ομοιοπολικής ένωσης είναι η αντίδραση των μορίων αυτής με τα μόρια του διαλύτη προς σχηματισμό ιόντων. 6. Το HCO συμπεριφέρεται ως αμφολύτης. 6. Επειδή το ΗΝΟ είναι ισχυρότερο οξύ από το HCN, το CN είναι ισχυρότερη βάση από το NO 6. Η προσθήκη ισχυρού οξέος (π.χ. HCl) σ ένα υδατικό διάλυμα ασθενούς οξέος (π.χ. HF) έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του βαθμού ιοντισμού του οξέος. 65. Διάλυμα που περιέχει σε ίσες συγκεντρώσεις HCl και ΚCl είναι ρυθμιστικό. 66. Ισοδύναμο σημείο είναι το σημείο της ογκομέτρησης όπου έχει αντιδράσει πλήρως η ουσία (στοιχειομετρικά) με ορισμένη ποσότητα του πρότυπου διαλύματος. 67. Το υδατικό διάλυμα που περιέχει ΗF 0,1M και NaF 0,1Μ είναι ρυθμιστικό διάλυμα. 68. Η σταθερά ιοντισμού Κ α ενός ασθενούς οξέος ΗΑ, στα υδατικά του διαλύματα, αυξάνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας. 69. Αν προστεθεί 1 mol CH COOH και 1 mol ΝaOH σε νερό, προκύπτει διάλυμα με ph=7 στους 5 C. 70. Ο όξινος ή ο βασικός χαρακτήρας μιας χημικής ουσίας κατά Brönsted Lowry εξαρτάται από την αντίδραση στην οποία αυτή συμμετέχει. 71. Ο προσδιορισμός του τελικού σημείου της ογκομέτρησης υδατικού διαλύματος CHCOOH με υδατικό διάλυμα ΝaOH γίνεται με δείκτη που έχει pka=5. 7. Η τιμή της σταθεράς ιοντισμού του νερού Κw αυξάνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας. 11

13 7. Το ph του καθαρού νερού εξαρτάται από τη θερμοκρασία. 7. Υδατικό διάλυμα Ca(ΟH) 10 M έχει ίδιο ph με υδατικό διάλυμα NaOH ίδιας συγκέντρωσης και ίδιας θερμοκρασίας. 75. Το (COONa) οξειδώνεται από το KMnO με την παρουσία ΗSO. 76. Για την ογκομέτρηση ισχυρού οξέος με ισχυρή βάση, κατάλληλος δείκτης είναι αυτός με pka=. 77. Το ph υδατικού διαλύματος HSO 0,1M είναι Η συζυγής βάση του H O + είναι το OH 79. Το ph υδατικού διαλύματος KNO 0,1M στους 5 ο C, είναι μικρότερο του Το ph υδατικού διαλύματος NaOH συγκέντρωσης 10 8 Μ είναι Όσο πιο κοντά είναι το ισοδύναμο σημείο με το τελικό σημείο, τόσο πιο ακριβής είναι η ογκομέτρηση. 8. Διάλυμα οξέος ΗΑ συγκέντρωσης 10 Μ (K a(ha) = 10 ) έχει βαθμό ιοντισμού α=1. 8. Σε υδατικό διάλυμα HSO 0,1 M, η [ΗΟ + ]=0, Μ στους 5 ο C. 8. Σε διάλυμα ασθενούς μονοπρωτικής βάσης Β, προσθέτουμε στερεό NaOH, χωρίς μεταβολή όγκου. Ο βαθμός ιοντισμού της βάσης Β θα αυξηθεί. 85. Σε διάλυμα HS, η [ΗΟ + ] είναι διπλάσια από την [S ] 86. Το CHCOO είναι ισχυρότερη βάση από το ΗCOO [Ka(CHCOOH)=10 5, Ka(HCOOH)=10 ] 87. Το καθαρό HO στους 80 ο C είναι όξινο. 88. Το HS, σε υδατικό διάλυμα, είναι αμφιπρωτική ουσία. 1

14 89. Σε υδατικό διάλυμα θερμοκρασίας 5 ο C, το συζυγές οξύ της ΝH (Kb=10 5 ) είναι ισχυρό οξύ. 90. Το υδατικό διάλυμα ΝΗF είναι όξινο. Δίνονται: Kb(NH)=10 5, Ka(HF)=10 και Kw=10 1 ) ) Οι ουσίες BrönstedLowry. HCO, CO,ΝΗ, NH, NH είναι δυνατόν να δράσουν ως βάσεις κατά 9. Η συζυγής βάση της ΝΗ είναι το NH 9. Kατά την ογκομέτρηση οξέος με βάση, το διάλυμα που προκύπτει στο ισοδύναμο σημείο έχει πάντοτε ph=7. 9. Διάλυμα NaHSO 0,1 M έχει ph > 7 στους 5 ο C. 95. Διάλυμα NaHCO 1 M και NaCO 1 M είναι ρυθμιστικό διάλυμα. 96. Η προσθήκη διαλύματος ΚΟΗ σε υδατικό διάλυμα ΚCN έχει πάντα ως αποτέλεσμα την αύξηση του ph του διαλύματος. 97. Το συζυγές οξύ της αμμωνίας είναι το NH 98. Η προσθήκη υδατικού διαλύματος ισχυρού οξέος σε υδατικό διάλυμα CH COOH ελαττώνει πάντα την τιμή του ph του τελικού διαλύματος. 1