ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Transcript

1 ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 27 Νοεμβρίου 2014 Με μια μαζική συγκέντρωση και πορεία απάντησαν εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, φοιτητές και μαθητές από το Βόλο. Η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, παρά τις καιρικές συνθήκες, έστειλε ελπιδοφόρο μήνυμα αντεπίθεσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η απεργία στηρίχθηκε κυρίως από τις ταξικές δυνάμεις, με αρκετά σωματεία στα οποία πλειοψηφούν οι εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές να προβαίνουν σε ανοιχτή και απροκάλυπτη απεργοσπασία σε μεγάλους εργασιακούς χώρους και εργοστάσια. Στη συγκέντρωση υπήρξε χαιρετισμός από τον Παναγιώτη Τσιτσιρίκη από την Επιτροπή Αγώνα Εμποροϋπαλλήλων και η κεντρική ομιλία έγινε από την Εύη Καρυδάκη, μέλος της Γραμματείας Μαγνησίας του ΠΑΜΕ. Παραθέτουμε ολόκληρη την ομιλία της Εύης Καρυδάκη: Συνάδελφοι Συναδέλφισσες Στέλνουμε σήμερα μήνυμα σε μεγαλοεργοδοσία, κυβέρνηση, κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό ότι είμαστε όρθιοι, ακούραστοι, ανίκητοι για να υπερασπιστούμε τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας. Ότι δε μας αρκούν τα ψίχουλα αλλά διεκδικούμε τη ζωή μας ολάκερη. Όσο κι αν μιλούν σήμερα για ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις μεταξύ τρόικας και συγκυβέρνησης για πολλοστή φορά στήνεται το γνωστό γαϊτανάκι, ακριβώς γιατί αφορούν τα μεγάλα συμφέροντα και αφορούν νέα αντιλαϊκά μέτρα. Τα νέα αντιλαϊκά μέτρα είναι προαποφασισμένα από την κυβέρνηση και την τρόικα και επιβάλλονται από τη γενικότερη στρατηγική της ΕΕ, που είναι η στρατηγική της ανταγωνιστικότητας, τα διαρκή μνημόνια που εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα λεγόμενα προαπαιτούμενα, είναι στη κυριολεξία, η θηλιά στο λαιμό του εργαζόμενου λαού, οπότε η όποια εξέλιξη στις διαπραγματεύσεις τους, είναι γιατί, πανηγυρίζοντας, σχεδιάζουν νέο κύκλο κερδοσκοπίας. Πέφτουν σαν τις ύαινες πάνω στο λαό για να γεμίσουν με χρήμα τα σεντούκια των επιχειρηματικών ομίλων, απαιτώντας από όλους εμάς, με το μαστίγιο και με το καρότο, συνεχείς θυσίες και προσδοκίες στο μακρινό μέλλον. Μέχρι τότε, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με ψίχουλα, με τα ελάχιστα και να παραιτηθούμε από κάθε αξίωση κάλυψης των απωλειών σε εισοδήματα και δικαιώματα, από το δικαίωμα για μια αξιοπρεπή ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μιλά για εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση μιλά για ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Κοινός παρανομαστής και των δύο σχεδίων είναι εντός της ΕΕ, αναγνώριση της γραμμής της ανταγωνιστικότητας, αναγνώριση του χρέους και μνημόνια διαρκείας, όπως και να τα ονομάσουν. Για μας αντίπαλος μας είναι η αντιλαϊκή πολιτική, η εξουσία των επιχειρηματικών ομίλων αλλά κι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν αυτά τα συμφέροντα. Από πολύ νωρίς έχουμε προειδοποιήσει την κυβέρνηση πως οποιαδήποτε νέα παρέμβαση στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα είναι «αιτία πολέμου». Η επίθεση που προετοιμάζουν κατά της Κοινωνικής Ασφάλισης, μας αφορά όλους, εργαζόμενους ή συνταξιούχους, νέους ή παλιούς ασφαλισμένους, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες. Θίγουν τους πάντες! Δεν πρέπει να

2 επιτρέψουμε τις εγκληματικές συνέπειες στη ζωή μας, στη ζωή των παιδιών μας. Αυτές οι νέες ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση έχουν να κάνουν με: Αύξηση από τα 15 στα 20 χρόνια Ασφάλισης, προκειμένου κάποιος ασφαλισμένος να κατοχυρώνει δικαίωμα στην κατώτερη σύνταξη. Η αύξηση θα ισχύσει για τους γεννημένους μετά το 1975, δηλαδή γι' αυτούς που σήμερα είναι κάτω των 40 ετών. Αύξηση των ενδιάμεσων ορίων ηλικίας που ισχύουν ακόμα για ορισμένες ομάδες ασφαλισμένων και που μέχρι τώρα τους δίνεται η δυνατότητα να συνταξιοδοτηθούν πριν από το 62ο έτος της ηλικίας τους (στην περίπτωση 40ετίας) ή πριν το γενικό όριο του 67ου έτους. Μειώσεις στις συντάξεις των ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ, ΤΣΑ, ΤΑΕ). Ολοκληρωτική κατάργηση του ΕΚΑΣ. Επέκταση του παγώματος των συντάξεων που ήδη αποδίδονται, ακόμα για μία διετία ( Κατά συνέπεια, τα μέτρα κατά της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, δε στρέφονται μόνο κατά των σημερινών συνταξιούχων ή των ασφαλισμένων που βρίσκονται σε ηλικία κοντά στη σύνταξη. Κυρίως, στοχοποιούν τη νέα γενιά εργαζομένων, ανεξάρτητα από το Ταμείο Ασφάλισης. Κατά των νέων ασφαλισμένων στρέφεται αντικειμενικά και η αύξηση του αριθμού των ενσήμων από τα στα ένσημα για το δικαίωμα στην κατώτερη σύνταξη, όπως σχεδιάζουν με τα διαβούλιά τους συγκυβέρνηση και τρόικα. Τώρα οι «νέοι» ασφαλισμένοι, με το νέο μέτρο, κινδυνεύουν να μην κατοχυρώνουν καθόλου το δικαίωμα στη σύνταξη, αφού πέρα από τη χειροτέρευση των όρων και των προϋποθέσεων στη συνταξιοδότησή τους, έχουν δραματικά ανατραπεί και οι όροι εργασίας. Και αυτό κάνει ακόμα πιο επώδυνη μια τέτοια ανατροπή. Κατά συνέπεια, η προβολή αυτού του μέτρου στο μέλλον, είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε μια γενιά που, μετά το τέλος του εργασιακού της βίου, δε θα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει κανένα εισόδημα για να επιβιώσει. Και αυτό είναι μια εξέλιξη που όλοι οι εργαζόμενοι, σύσσωμη η εργατική τάξη δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Εδώ και τώρα να διεκδικήσουμε την κάλυψη όλων των απωλειών που υπήρξαν τα προηγούμενα χρόνια. Άμεση επαναφορά των απωλειών, της 13ης και 14ης σύνταξης. Να απαιτήσουμε την πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών. Τα έχουμε πληρώσει οι εργαζόμενοι και με το παραπάνω! Να απαιτήσουμε την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των εφαρμοστικών νόμων που επηρεάζουν την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις. Να μπει τέρμα στη «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία. Να σταματήσουμε την αρπαγή του μόχθου μας, τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος! Να διεκδικήσουμε ουσιαστικές αυξήσεις παντού, στους μισθούς και στις συντάξεις. Είναι στο χέρι μας. Εξαρτάται από τους αγώνες μας, από την οργάνωσή μας, από την πίστη στο δίκιο μας. Αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν αντισταθούμε η επίθεση στους μισθούς θα έχει και συνέχεια. Από αυτό το βήμα καλούμε όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα να βρίσκονται σε διαρκή επιφυλακή! Να μην επιτρέψουμε τα σχέδια για γενική καθίζηση και εξίσωση όλων των μισθών στα κατώτερα επίπεδα που προβλέπει ο νόμος, δηλαδή στα 586 ευρώ. Αποτελεί ισχυρό μέτρο φτωχοποίησης του λαού μας. Θέλουν να μας εξισώσουν όλους στη φτώχεια!

3 Να επιστρέψουμε τα ψίχουλα που μας δίνουν και να διεκδικήσουμε το ψωμί μας. Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με επαναφορά στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό. Σε καμιά περίπτωση δε λέμε πως αυτός ο μισθός ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Δε συμβιβαζόμαστε με τα λίγα. Γι' αυτό λέμε πως αποτελεί την ελάχιστη βάση για διαπραγματεύσεις, για νέες αυξήσεις. Παράλληλα, να διεκδικήσουμε την επαναφορά των κατώτερων κλαδικών μισθών στα επίπεδα του Να καταργηθεί το αίσχος της ηλικιακής διαφοροποίησης στους μισθούς. Κανένας εργαζόμενος να μην εργάζεται χωρίς Συλλογική Σύμβαση, κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται εκτεθειμένος στα νύχια της εργοδοσίας. Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Να καταργηθεί το άθλιο καθεστώς των ατομικών συμβάσεων που σπάει την ενότητά μας, σπρώχνει συνεχώς προς τα κάτω τους μισθούς και τα δικαιώματά μας. Να αποκατασταθούν οι σταθερές εργασιακές σχέσεις. Να μπει φραγμός στην ευελιξία της εργασίας, στη μερική δουλειά, στην εκ περιτροπής εργασία, που αποτελεί πλέον τον κανόνα στις εργασιακές σχέσεις. Δεν μπορούμε να ζούμε με μισή ζωή. Οσοι κλαψουρίζουν ή τρομοκρατούν ότι αυτά δε γίνονται, πρέπει να απομονωθούν. Το οκτάωρο και οι άλλες κατακτήσεις έγιναν με θυσίες. Η ανάπτυξη που επικαλούνται, η ανάκαμψη της οικονομίας που αναφέρουν και επιδιώκουν δεν είναι για όλους, δεν αφορά εμάς. Είναι για τους επιχειρηματικούς ομίλους, για τη μεγαλοεργοδοσία. Είναι η διάσωση και κυρίως η ενίσχυση της κερδοφορίας τους. Για τους εργαζόμενους, για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού πρέπει να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή, να ολοκληρωθεί η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και να συμπιεστούν ακόμη πιο χαμηλά οι μέσοι μισθοί, να ολοκληρωθεί η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, δηλαδή η επιβολή νέου ασφαλιστικού συστήματος στα μέτρα τους. Η ανάκαμψη θα φέρει νέες, πιο άγριες συνθήκες ζωής και επιβίωσης. Το τελευταίο διάστημα, παρακολουθούμε έναν ανούσιο διαγωνισμό προσφοράς ψίχουλων και υποσχέσεων που τάζουν η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση. Πλειοδοτούν σε ψίχουλα και αόριστες υποσχέσεις, προσπαθούν να αποκτήσουν προβάδισμα για το ποιος μπορεί να ξεγελάσει καλύτερα το λαό προσφέροντάς του αέρα κοπανιστό. Είναι καβγάς που βρίσκεται μακριά από τις αγωνίες και τις ανάγκες μας. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει! Δε γίνεται για το συμφέρον μας. Είναι καβγάς που γίνεται για τα μάτια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Για το ποια πολιτική δύναμη στη φάση της ανάκαμψης μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για να προωθήσει τα συμφέροντά τους. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να βγει δυναμικά, διεκδικητικά στην περίοδο της ανάκαμψης. Να μην αποδεχτεί πως η δική του φτώχεια, η παγίωση της ζωής του με τα ελάχιστα αποτελεί μέρος της λύσης για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Κριτήριο για τον καθένα από εμάς πρέπει να είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του και όχι τα όρια πείνας και εξαθλίωσης που μας ζητάνε να αποδεχτούμε. Η αποδοχή της μισής ζωής θα φέρει νέα δεινά, θα προκαλέσει ντόμινο νέων ανατροπών στο λαϊκό εισόδημα, στις εργασιακές σχέσεις. Είναι καθήκον μας να αντισταθούμε στο «ρεαλισμό» των ορίων αντοχής της οικονομίας που έχουν οι προτάσεις της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίες

4 προσαρμόζουν τις απαιτήσεις μας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Μας λένε ότι αν δεν υπάρχουν τα αφεντικά, αν δεν υπάρχει κερδοφορία, δε θα μπορούμε να ζήσουμε, θα καταστραφούμε. Γι' αυτό πρέπει να προασπιστούν τα συμφέροντά τους, την κερδοφορία τους. Εμείς, όμως, λέμε ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά. Οτι ο παραγωγός του πλούτου είμαστε εμείς και σε εμάς πρέπει να επιστραφεί. Ταυτόχρονα να απαντήσουμε στην προσπάθεια των επιχειρηματικών ομίλων, της κυβέρνησης και της ΕΕ να βάλουν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα στο γύψο, να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία, να χτυπήσουν τη συλλογική δράση, τα συνδικάτα με στόχο να επιβάλουν άκρα του τάφου σιωπή στους τόπους δουλειάς, για να μπορούν ανεμπόδιστα να μεγαλώνουν τα κέρδη τους δυναμώνοντας την εκμετάλλευση. Ζητούν υποταγή. Ανοίγουν το ζήτημα με τον συνδικαλιστικό νόμο. Θέλουν να βάλουν στο χέρι το δικαίωμά μας στην απεργία, δίνουν το δικαίωμα στους εργοδότες στο λοκ άουτ, θέλουν να καταργήσουν τα όποια δικαιώματα στα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων, διατυμπανίζοντας τα αίσχη των δικών τους, των εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών, των ανθρώπων τους. Η δημοτική Βόλου λειτουργεί ως λαγός της κυβέρνησης σε αυτή την προσπάθεια. Αποσκοπούν να διαμορφώσουν ένα κλίμα σιωπής και τρομοκρατίας απέναντι στους εργαζόμενους.στόχος είναι το χτύπημα στα σωματεία και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Δήμαρχος Μπέος: απαγορεύεται ο συνδικαλισμός στο χώρο της δουλειάς. Προσπαθεί να απαξιώσει την όργάνωση και πάλη των εργαζομένων, να παρουσιάσει σαν προνόμιο το να πληρωνόμαστε στην ώρα μας, το να υπάρχει Σύλλογος. Η πλειοψηφία Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας(ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) παίζει το παιχνίδι του. Μπορεί στα λόγια να κατήγγειλαν την Δημοτική Αρχή Μπέου, αλλά έκτοτε «αναζητούνται», είτε βάζοντας την ουρά στα σκέλια, είτε ανοίγοντας «νέο κύκλο συνεννόησης και διαβουλεύσεων» με την νέα Δημοτική Αρχή. Δεν είναι τυχαία άλλωστε τα επαινετικά λόγια του Δημάρχου Αχ. Μπέου προς τον πρόεδρο του Συλλόγου μας, Γ. Μαγιάκο,,,, Έχουμε πείρα και γνωρίζουμε ότι όταν τον συνδικαλιστή τον παινεύει ο εργοδότης, αυτός ο συνδικαλιστής έχει απεμπολήσει προ πολλού κάθε εργασιακό και συνδικαλιστικό δικαίωμα. Δεν είναι τυχαίο επίσης, ότι για την σημερινή απεργία, παρά την απαίτηση της ΔΑΣ-ΟΤΑ ούτε Διοικητικό Συμβούλιο συνεδρίασε, ούτε Γενική Συνέλευση έγινε. Η φρασεολογία του Μπέου δεν είναι απλά ενός ανθρώπου της νύχτας. Είναι η ιδεολογία και η φρασεολογία μιας τάξης. Της τάξης των μεγαλοεπιχειρηματιών, των βιομηχάνων, της μεγαλοεργοδοσίας που θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, είναι πιο επιθετικοί τώρα μέσα στην κρίση, γιατί η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη τους μπορεί να έρθει μόνο αν πατήσει πάνω στο αίμα και τον ιδρώτα των εργατών. Συνεχίζουμε ακόμη πιο ατσαλωμένοι δυναμώνοντας την παρουσία μας στους χώρους δουλειάς, με καλύτερη ακόμα οργάνωση και σχέδιο, γιατί σ αυτή την καθημερινή μάχη, πρέπει να μπουν όλοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, γιατί η επίθεση μας χτυπάει όλους, κανείς δε γλιτώνει. Αποτελούν τιμή για μας οι

5 διώξεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των συναδέλφων μας, για τον αγώνα ενίσχυσης των συλλογικών-μαζικών δημοκρατικών διαδικασιών. Η όποια καταδίκη μας είναι τιμή μας, γιατί επιλέξαμε τον δύσκολο δρόμο του ταξικού αγώνα και όχι το δρόμο του συμβιβασμού. Αυτά για μας είναι αδιαπραγμάτευτα, είναι μονόδρομος ζωής. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως, εμείς με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στη δύναμή της, στηριγμένοι στη θέλησή μας, μπορούμε ξεπερνώντας και τις δικές μας αδυναμίες να συνεχίσουμε την πάλη μας. Είμαστε αποφασισμένοι. Ακόμα πιο αποφασιστικά δουλεύουμε για τη μαζικοποίηση των μαζικών οργανώσεων, την ισχυροποίηση των συνδικάτων, με σταθερό προσανατολισμό τις λαϊκές ανάγκες και διεκδικήσεις, Τέρμα πια οι αυταπάτες, δεν υπάρχουν νέοι σωτήρες. Πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη σε όσους υπόσχονται νέες δήθεν κυβερνητικές λύσεις, νέους μεσσίες, που θα μας οδηγήσουν σε νέους αντιλαϊκούς κατήφορους. Οργανώνουμε την πάλη μας, ο καθένας στο πόστο του, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε τόπο μόρφωσης και κατοικίας, έτσι ώστε να ανοίξουμε ένα δρόμο για το συμφέρον του λαού και το καλό του τόπου. Για να μην έχουμε άλλα χαμένα χρόνια, για να αντιμετωπίσουμε τον εμπαιγμό, τον αποπροσανατολισμό, την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, τα διάφορα δικομματικά παιχνίδια, ένας είναι ο δρόμος. Αυτός είναι ο δρόμος, αυτή είναι η λύση. Αντίσταση, αγώνας, λαϊκή συμμαχία για να υπάρξει σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους και για όλες, για να καταργηθεί η φοροληστεία, για να έχουμε ανάκτηση των απωλειών των προηγούμενων χρόνων σε μισθούς, συντάξεις, σε όλα τα κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα. Σηκώνουμε ψηλά τις σημαίες του αγώνα, της μάχης, βέβαιοι ότι θα ξημερώσει η μέρα όπου οι εργάτες θα κάνουν το όνειρο πραγματικότητα.