ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΜΗΝΟ (ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ-ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2014) Εισήγηση

Transcript

1 ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΜΗΝΟ (ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ-ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2014) Εισήγηση Συναδέλφισσες, συνάδελφοι Στην σημερινή συνεδρίαση της Κεντρικής Διοίκησης του Συνδικάτου συζητάμε το πρόγραμμα δράσης του επόμενου δίμηνου με στόχο την προετοιμασία του κλάδου για να δώσουμε αποφασιστική μαχητική απάντηση, στη νέα σκληρή σύγκρουση με τους σχεδιασμούς και την πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως αυτή υλοποιείται από το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο. Να κατανοήσουμε ότι όταν λέμε προγραμματισμό της δράσης μας εννοούμε τα μέτρα, τις πρωτοβουλίες που χρειάζεται να πάρουμε, ώστε να δημιουργούμε προϋποθέσεις προκειμένου σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να έχουμε αποτελέσματα στους στόχους που βάζουμε σαν ταξικό κίνημα. Ο σχεδιασμός πρέπει να γίνει με βάση όσα έχουμε επεξεργαστεί το προηγούμενο διάστημα, τις αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων, τα συμπεράσματα από τις μεγάλες μάχες που έχουμε δώσει. Χρειάζεται να κεντράρουμε στα σοβαρά μέτωπα πάλης που μας απασχολούν: 1. συλλογικές συμβάσεις, 2. μέτρα προστασίας των ανέργων 3. ασφαλιστικό. Χρειάζεται όμως να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος και στα ιδεολογήματα που φουντώνουν αυτή την εποχή σε κάθε σπίτι, γειτονιά και χώρο δουλειάς και στοχεύουν στον εγκλωβισμό του λαού στις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει καλύτερη πολιτική στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, στο πλαίσιο μιας άλλης διαχείρισης. Κάτι που θα ενταθεί μπροστά στο ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών, για να εγκλωβίσουν λαϊκές δυνάμεις, δίνοντας ταυτόχρονα διαπιστευτήρια και εγγυήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, στην ΕΕ και στα συμφέροντά τους. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξεγελαστούν οι εργαζόμενοι με τα παραμύθια της κυβέρνησης, ότι τελείωσαν οι θυσίες ή του ΣΥΡΙΖΑ ότι με μια κυβερνητική εναλλαγή όλα θα βελτιωθούν. Να γιατί θέλει να ξανανοίξει ακόμα πιο οργανωμένα σε κάθε χώρο δουλειάς η συζήτηση "ανάπτυξη για ποιόν". Μια ανάπτυξη από την οποία οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να ωφεληθούν. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος σε πολλές χώρες για τον έλεγχο των πηγών της ενέργειας λαών και χωρών, πόλεμος που φέρνει χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες, με τη μετανάστευση να παίρνει διαστάσεις. Να γιατί χρειάζεται να δυναμώσουμε την πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στα Νατοϊκά πολεμικά σχέδια, για έξοδο της χώρας από κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Γι αυτό έχουμε χρέος να υπολογίσουμε πολύ καλά στο σχεδιασμό της δράσης τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί ή είναι σε εξέλιξη. 1. Η κυβέρνηση και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα προετοιμάζουν νέο γύρο επίθεσης στη ζωή και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, με σκοπό να σαρώσουν ότι απέμεινε από τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Θέλουν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου μειώνοντας ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης, προχωρώντας πιο γρήγορα τις ιδιωτικοποιήσεις. 2. Η τουριστική θερινή περίοδο του 2014 επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις που κάναμε από την αρχή της χρονιάς. Πίσω από το αναμενόμενο ρεκόρ των 21,5 εκατομμυρίων τουριστών και των 13 δισ. ευρώ εσόδων που αποτελούν τα επιχειρήματα της Κομισιόν, των κυβερνητικών επιτελείων και των εργοδοτικών οργανώσεων για χρονιά ανάπτυξης, κρύβονται η εντατική υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, η μαύρη και απλήρωτη εργασία. Στον βωμό της «τουριστικής ανάπτυξης» θυσιάζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ νέοι σπουδαστές παρέχουν απλήρωτη εργασία με τη μορφή της μαθητείας. Είναι αποκαλυπτικό ακόμη και το ίδιο το σύστημα «Εργάνη» που αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν δημιουργούνται 1

2 νέες θέσεις εργασίας, αλλά οι προσλήψεις είναι λιγότερες από τις απολύσεις, όπως άλλωστε λιγότεροι κατά 3,5% ήταν οι εργαζόμενοι το 2013 σε σύγκριση με το Συνολικά η μείωση στα έτη φτάνει στο 20%. Με το μέσο μισθό στα μεγάλα ξενοδοχεία να είναι κάτω κι από τα 600 ευρώ, στον επισιτισμό κάτω από τα όρια της ΕΓΣΣΕ κι όλα αυτά για δουλειά ήλιο με ήλιο, η ανάπτυξη που διαφημίζουν αφορά τα μεγάλα μονοπώλια, τις μεγάλες αλυσίδες, τα μεγάλα τουριστικά πρακτορεία. Για ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων το ετήσιο εισόδημα δεν ξεπερνά τις ευρώ. Ο βιομηχανοποιημένος τουρισμός του «All inclusive» αυξάνει τα λουκέτα στους μικροεπιχειρηματίες, την ώρα που αβγατίζει τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Το 53% των κερδών απέσπασαν μόλις το 16,5% του συνολικού αριθμού των ξενοδοχείων για το 2011 και το Αυτού του είδους η τουριστική ανάπτυξη έχει ισοπεδώσει ολόκληρες περιοχές και καταστρέφει το περιβάλλον. Με μια σειρά νόμων για το χωροταξικό αίρονται ακόμα και οι όποιοι περιορισμοί δόμησης σε οικολογικά ευαίσθητες περιοχές και ανοίγει ο δρόμος της τσιμεντοποίησης, ενώ χιλιάδες στρέμματα, ακόμα και ολόκληρα νησιά βγαίνουν στο σφυρί. Τα πάντα θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους. Οι περισσότερες παραλίες έχουν καταπατηθεί από ξενοδοχειακές ή άλλες επιχειρήσεις. Έχει υπολογιστεί ότι στο 76% των ακτών δεν διασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση. Τι σχεδιάζουν : ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ. Ανατροπές στα ασφαλιστικά συνταξιοδοτικά δικαιώματα, νέες περικοπές στις παροχές υγείας πρόνοιας, νέα μείωση των εργοδοτικών εισφορών. ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ. Να μπορούν να προχωρούν χωρίς κανένα εμπόδιο σε ομαδικές απολύσεις χωρίς όρια και περιορισμούς. ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ. Επέκταση όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, γενίκευση των προγραμμάτων κατάρτισης, μαθητείας, των δουλεμπορικών συνεργείων, των συμβάσεων λίγων μηνών, λίγων ημερών, ως και λίγων ωρών. Κατάργηση ειδικοτήτων, πολυαπασχόληση σε όλα τα τμήματα. ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ. Αλλαγές στη λειτουργία των συνδικάτων, στη συνδικαλιστική δράση. Θέλουν να δυσκολέψουν να οργανώνεται η πάλη της εργατικής τάξης, η συλλογική διεκδίκηση, να μην μπορούν τα συνδικάτα να πάρουν απόφαση για απεργία. Να μπορούν οι επιχειρηματίες να κηρύσσουν λοκ-άουτ. Να περιορίσουν την χρηματοδότηση των συνδικάτων στραγγαλίζοντας τα, ενώ είναι γνωστό ότι τα χρήματα αυτά προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων που ποτέ δεν αποδόθηκαν εξολοκλήρου. ΠΡΟΝΟΙΑ. Νέες παρεμβάσεις στην προνοιακή πολιτική, με στόχο να περιορίσουν ακόμα πιο πολύ ό,τι επιδόματα απέμειναν και να συνδεθούν με την παροχή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που θα το δίνουν στους εξαθλιωμένους. Ό,τι επίδομα μείνει θα υπάρξουν αυστηρότερα κριτήρια που αυτό σημαίνει ότι θα μειωθούν κι άλλο οι δικαιούχοι. Εδώ εντάσσονται και οι αλλαγές στο εφάπαξ των ξενοδοχοϋπαλλήλων, με ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις, ή με την μετάλλαξη του ΤΑΠΙΤ σε επαγγελματικό ταμείο. Ιδιωτικοποιήσεις βασικών τομέων του Δημοσίου που θα περάσουν στο Ιδιωτικό Κεφάλαιο. φοροληστεία (με ΦΠΑ και ΕΝΦΙΑ) που θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση της εργατικής τάξης. Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, Υπάρχουν δυνατότητες και περιθώρια να δουλέψουμε να κινητοποιηθούν δυνάμεις. Παρά τις δυσκολίες, την κατάσταση γενικότερα στο κίνημα, τις αδύνατες πλευρές της δουλειάς μας, είχαμε τη προηγούμενη περίοδο στον κλάδο και σε άλλους κλάδους, παραδείγματα οργάνωσης αγωνιστικής δράσης και ανάτασης. Δράση που έχει να κάνει με την υπεράσπιση της ζωής και του βιοτικού επιπέδου των εργατικών και λαϊκών οικογενειών από τη μαζική φτώχεια και την εξαθλίωση, που πρέπει εμείς να την ενισχύσουμε με αλληλεγγύη και γραμμή πάλης τις σύγχρονες ανάγκες. Την ίδια ώρα όμως χρειάζεται πιο στοχευμένη πάλη για την άνοδο του επιπέδου ταξικής συνείδησης και 2

3 οργάνωσης, για να ωριμάζουν οι συνθήκες, ώστε να διεκδικήσουμε την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Γιατί σωστό και αναγκαίο είναι να αντιμετωπίζουμε καθημερινά το ζήτημα ότι πρέπει να ανακόψουμε τον κατήφορο, να καταφέρνουμε έστω κάποια μικρή ανακούφιση, από την άλλη όμως δεν φρενάρουν τα πράγματα χωρίς να οργανώσουμε την αντεπίθεση. Και αντεπίθεση σημαίνει κατεύθυνση και αιτήματα ριζικής ανατροπής και ικανοποίησης σύγχρονων αναγκών. Αυτή η κατεύθυνση χρειάζεται να καλλιεργείται και να αναπτύσσεται και σε σχέση με την προπαγάνδα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, του ΜΕΤΑ που υπόσχονται είτε μια ανάπτυξη που τάχα θα βελτιώσει τη ζωή, είτε αποκατάσταση απωλειών. Εμείς θέλουμε να φτιάξουμε κίνημα που να αντέχει στις δυσκολίες, να είναι πειθαρχημένο και στοχοπροσηλωμένο στους στόχους του και ικανό να αντιμετωπίσει όλες τις τρικλοποδιές της μεγαλοεργοδοσίας. Αυτό είναι βασικός όρος για ανασύνταξη και αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος που δεν θα προχωρήσει χωρίς ρήξεις και συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές και το κράτος, με τις στρατηγικές της ΕΕ, με τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους μηχανισμούς τους. Δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς να διώξουμε από τα σωματεία τους εγκάθετους της εργοδοσίας. Παράλληλα πρέπει να καλυτερέψουμε τη δουλειά, την επαφή και την παρέμβασή μας στους νέους εργαζομένους. Η ανανέωση των γραμμών των Σωματείων θα προέλθει από νέες δυνάμεις, κυρίως νέους ανθρώπους σε ηλικία που εργάζονται κάτω από πλήθος εργασιακών σχέσεων, χωρίς δικαιώματα. Είναι το τμήμα της εργατικής τάξης που εργάζεται με τους χειρότερους όρους, με ακόμη χαμηλότερους μισθούς. Συντριπτικό κομμάτι βρίσκεται στην ανεργία, δουλεύει ανασφάλιστο, στα κακοπληρωμένα προγράμματα απασχόλησης για 5 και 6 μήνες. Θέλει λοιπόν από μας να αντιληφθούμε από τη σκοπιά της νεολαίας τα τεράστια προβλήματα που υψώνονται μπροστά της. Το δίμηνο αγωνιστικό πρόγραμμα προσφέρεται για να πρωτοστατήσουμε στην κινητοποίηση, στη συμμετοχή, στη δράση της νεολαίας για την επιτυχία του. Από κει και πέρα έχουμε ξαναπεί ότι παλεύουμε για ζωντανά σωματεία, που θα κατακτούν και θα βελτιώνουν συνεχώς τη συλλογική λειτουργία. Η τσαπατσουλιά, η ρουτίνα, η προχειρότητα αδυνατίζει, αποκόβει το σωματείο από το χώρο του. Η συλλογική λειτουργία είναι η βάση για να αναπτύξει το σωματείο μαζική και ταξικά προσανατολισμένη δράση, να δεθεί με το χώρο δουλειάς, να αναπτύξει γερούς δεσμούς με τα μέλη του. Το μεγαλύτερο τμήμα των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων που ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες, που υποφέρουν, είναι ανοργάνωτο και ευάλωτο σε κάθε είδους πιέσεις και στα διάφορα ιδεολογήματα, στο λιγότερο κακό κλπ., επιχειρούν να το χειραγωγούν. Η δική μας ευθύνη, το χρέος μας είναι να παλέψουμε με σχέδιο, υπομονή, ανυποχώρητα να πλησιάσουμε αυτό τον κόσμο, να βρίσκουμε συνεχώς δρόμους και τρόπους, να τον οργανώσουμε, να τον ενώσουμε σε ένα επεξεργασμένο μέτωπο ταξικού αγώνα και αλληλεγγύης με ενιαία αιτήματα και ενιαία γραμμή πάλης. Να καλυτερέψουμε την επαφή με τους ανέργους, τους εργολαβικούς, τους ενοικιαζόμενους, τα 5μηνα με όλους εκείνους που δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και οι οποίοι αποτελούν σημαντικό τμήμα μέσα -κυρίως- στα μεγάλα ξενοδοχεία, κόντρα στη λογική της ΓΣΕΕ που λειτουργεί ως ντίλερ προώθησης τέτοιων προγραμμάτων, προσπαθώντας να μπολιάσει την συνείδηση των νέων ανθρώπων, με την πεποίθηση ότι αυτό είναι το μέλλον τους και να τους μάθουν να είναι ευχαριστημένοι με αυτή την αθλιότητα των προγραμμάτων. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι μια Λερναία Ύδρα που παράγεται, αναπαράγεται και μεταμορφώνεται διαρκώς σαν το χαμαιλέοντα, γιατί είναι συνεταιράκι της εργοδοσίας προκειμένου να κρατιέται η εργατική τάξη και το κίνημα υποταγμένο και καθηλωμένο στην υποταγή και τη μοιρολατρία. Η πείρα μας είναι μεγάλη. Θυμάστε τί μας έλεγαν για την ΕΕ και την ΟΝΕ, για τη στήριξη της ανταγωνιστικότητας. Θυμάστε τις θυσίες που μας καλούσαν να κάνουμε για να μην χρεοκοπήσουμε, ή για να βγούμε όλοι μαζί από την κρίση. Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας με τις δυο συνεχόμενες υπογραφές σε ΣΣΕ στα ξενοδοχεία που μείωσαν κατακόρυφα τους μισθούς και χτύπησαν το 8ωρο, ή με την άρνησή της να παλέψει για τη ΣΣΕ του 3

4 Επισιτισμού και των Ζαχαρωδών, κινείται σε αυτή τη λογική. Οι δυνάμεις της σε όλη τη χώρα συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να υπογράφουν ΣΣΕ με μειώσεις. Στηρίζουν, έτσι, με όλους τους τρόπους την κερδοφορία των μεγάλων ομίλων, υπονομεύουν κάθε αγωνιστική διάθεση, χτυπούν το ΠΑΜΕ και τις δυνάμεις του. Είναι χαρακτηριστικό ότι προτείνουν να αναλάβει η ΓΣΕΕ την τουριστική εκπαίδευση μέσα από τα ΚΕΚ που διαθέτει. Αλλά και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα ανακάλυψαν ξαφνικά τη χρεοκοπία των εργατοπατέρων και επιχειρούν να πρωταγωνιστήσουν στην ανασύνταξη δήθεν του συνδικαλιστικού κινήματος. Μην μας ξεγελά ότι δεν έχουν ακόμα οργανωμένη έκφραση στον κλάδο, γιατί πατάνε σε αντιλήψεις που υπάρχουν και δουλεύονται. Πρέπει να αποκαλύπτουμε ότι σκοπός τους δεν είναι η εξυγίανση του συνδικαλιστικού κινήματος. Η κύρια αιχμή της δράσης τους είναι και παραμένει ο πόλεμος ενάντια στο ΠΑΜΕ. Θέλουν το συνδικαλιστικό κίνημα χειροκροτητή της πολιτικής τους, να στηρίζει τους νέους χαλίφηδες που θέλουν να αντικαταστήσουν τους παλιούς. Για αυτό η μεγαλοεργοδοσία δεν ανησυχεί. Θα τους χρησιμοποιήσει ως εναλλακτική λύση. Υπολογίζει ότι με ένα νέο προσωπείο ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός μπορεί να φανεί σήμερα πιο αποτελεσματικός στην παρεμπόδιση της ανάπτυξης της ταξικής πάλης, με υποκριτικά συνθήματα περί ακομμάτιστου συνδικαλισμού. Είναι καθήκον μας να συμφωνήσουμε και να εξειδικεύσουμε το δίμηνο αγωνιστικό πρόγραμμα που είναι πρόταση του ΠΑΜΕ προς την εργατική τάξη και τα σωματεία της, προς τους φορείς της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών όπου η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα θα διεκδικήσουν, και θα εκδηλώσουν την διαμαρτυρία τους, την αντίθεσή τους στην αντιλαϊκή πολιτική. 1. Κορύφωση θα είναι το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο στην Αθήνα την 1 η Νοέμβρη στο Σύνταγμα. Αυτό σημαίνει να πάρουμε όλα τα μέτρα για την επιτυχία του, ακόμη και την πιθανότητα να πάμε με απεργιακή κινητοποίηση. Αιχμή της πανελλαδικής κινητοποίησης θα είναι τα προβλήματα της ανεργίας, χωρίς να σημαίνει σημαίνει ότι θα αφήσουμε πίσω τα άλλα σοβαρά, κλαδικά και γενικά, μέτωπα πάλης. Να πάρουν μέρος στην προετοιμασία της οι πάντες: επιχειρησιακά σωματεία, παραρτήματα, πρωτοπόροι εργαζόμενοι από κάθε χώρο δουλειάς. Αν σωστά κατανοηθεί, παλευτεί αυτή η κινητοποίηση μπορεί να συσπειρώσει νέες δυνάμεις, αν καταφέρουμε πιο οργανωμένα να έρθουμε σε επαφή με αυτούς που δέχονται τις μεγαλύτερες συνέπειες της ανεργίας (εποχικοί, νέοι, εξτρά, προγράμματα, δουλεμπορικά) και για να τραβήξουμε από τα κάτω δυνάμεις στο κίνημα, στους αγώνες. Πρόκειται για μια μεγάλη αναμέτρηση και σαν τέτοια να την αντιμετωπίσουμε για να ξεπεράσουμε αδύνατες πλευρές μας. 2. Στις 4/10/14, ημέρα Σάββατο, θα γίνουν συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις, που θα έχουν ως στόχο την οργάνωση δυνάμεων, την όξυνση της πάλης, με βάση το πλαίσιο διεκδικήσεων, τα τοπικά, ή άλλα κλαδικά ζητήματα, αλλά και τη συζήτηση για την προοπτική. Προτείνουμε για εκείνη την ημέρα την πραγματοποίηση 4ωρης στάσης εργασίας. Παράλληλα μια μέρα πριν (3 /10) η ΠΣΟ έχει κηρύξει μέρα διεθνούς δράσης κατά της ανεργίας. Θέλουμε αυτό το συλλαλητήριο να είναι ανοιχτή προειδοποίηση προς την κυβέρνηση ότι αν επιχειρήσει να πάρει νέα μέτρα αντιασφαλιστικά θα συναντήσει δυναμική αντίδραση με απεργιακό αγώνα, με γενικό ξεσηκωμό. Η παραπέρα επιδείνωση των συνθηκών ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης και μείωσης των συντάξεων είναι αιτία πολέμου. 3. Στις 13,14,15 Σεπτέμβρη προτείνουμε να γίνουν σε όλους τους μαζικούς χώρους συσκέψεις σωματείων, περιοδείες, με σκοπό την προετοιμασία της δίμηνης καμπάνιας και το πανελλαδικό συλλαλητήριο. Στις 15 Σεπτέμβρη το απόγευμα θα γίνει στο ΕΚ Πειραιά Παναττική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ. 4. Τα επιχειρησιακά Σωματεία και τα Παραρτήματα να αξιοποιήσουν το 15θημερο (15/9 ως 30/9) για να πραγματοποιήσουν ανοιχτά ΔΣ, ΓΣ, κάθε μέτρο που θα συμβάλει στο να γίνει το δίμηνο πρόγραμμα υπόθεση των εργαζομένων. 5. Την Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Ζαρντέν στην Αμφιάλη, η Γραμματεία Πειραιά του ΠΑΜΕ οργανώνει συλλαλητήριο μνήμης και συνέχισης του αγώνα ενάντια στο φασισμό, με αφορμή τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Έχει ξεχωριστή σημασία η συμμετοχή των εργαζομένων του κλάδου, που είναι έτσι κι αλλιώς ενταγμένη στην προσπάθεια να αντιμετωπίζουμε 4

5 σταθερά το δηλητήριο του φασισμού-ναζισμού. Δεν πρέπει και δεν αφήνουμε τόπο να σταθούν οι χρυσαυγίτες, παλεύοντας ταυτόχρονα για την ανατροπή του συστήματος που τους γεννά. Είναι το ίδιο σύστημα που πότε τους αμολάει, πότε τους μαζεύει ανάλογα με τα συμφέροντά του. Σε κάθε περίπτωση η εγκληματική-φασιστική τους δράση δεν ξεπλένεται, ούτε θα αντιμετωπιστεί από τον σάπιο κρατικό μηχανισμό ή τις δυνάμεις καταστολής με τους οποίους διαπλέκεται. Να γιατί λέμε ότι η λύση βρίσκεται στον συλλογικά οργανωμένο αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες μας, κόντρα στο σύστημα, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς φασισμό, κρίσεις και πολέμους. 6. Στις 15 Οκτώβρη προτείνουμε Γενική Συνέλευση του κλάδου κλιμακώνοντας τη δράση μας, όχι μόνο μπροστά στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη, αλλά και της συνέχειας που πρέπει να δώσουμε για τα ανοιχτά ζητήματα κλαδικά και μη (ΣΣΕ Επισιτισμού, αυξήσεις, εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό, ΕΦΑΠΑΞ, επίδομα ανεργίας εποχικών κλπ). 7. Ενδιάμεσα μπορεί να εμπλουτίζεται, να συμπληρώνεται το πρόγραμμα με επιμέρους κινητοποιήσεις σωματείων, εκδηλώσεις, παρεμβάσεις για επείγοντα προβλήματα ανέργων, παιδικών σταθμών, σχολείων κλπ., ή προβλήματα χώρων που θα προκύψουν. Πιο συγκεκριμένα νομίζουμε ότι μπορούν τα σωματεία των ξενοδοχείων να σηκώσουν τα μέτωπα πάλης που μας απασχολούν μπροστά στις κινητοποιήσεις που οργανώνουμε, εξειδικεύοντας σε ζητήματα εργασιακών σχέσεων, υγιεινής & ασφάλειας κ.ά. Έχουμε άλλωστε προβλήματα σε συγκεκριμένους χώρους δουλειάς που το επόμενο διάστημα θα ενταθούν, με εξελίξεις σοβαρές για το μέλλον των εργαζομένων. Τέτοιες περιπτώσεις είναι ο Αστέρας Βουλιαγμένης που φαίνεται να κλείνει μετά το Νοέμβρη, με αλλαγή ιδιοκτησίας, το Ledra που είναι σε διαδικασία κατάσχεσης, οι εργαζόμενοι του αεροδρομίου με το ζήτημα της κάρτας απεριορίστων διαδρομών κ.ά. Σχετικά με το σχεδιασμό 1. Να ξεκινήσει άμεσα καλή επεξεργασία του πλαισίου αιτημάτων, συνθημάτων, προπαγάνδας. Το πλαίσιο θα αφορά την προστασία των ανέργων και την αύξηση της ευθύνης όλων των τίμιων ανθρώπων για το αίσχος της υπερεκμετάλλευσης των νέων ανθρώπων. Να ορθώσουμε τοίχο προστασίας. Στα πλαίσια αυτά της πάλης κατά της ανεργίας να αναδεικνύονται ιδιαίτερα τα αιτήματα: για μόνιμη, σταθερή δουλειά, για ΣΣΕ στα ξενοδοχεία με αυξήσεις και στον επισιτισμό με άμεση υπογραφή της στα όρια που ήταν το 2012, να πληρώσει το κεφάλαιο τους φόρους, κάτω η φοροληστεία, διασφάλιση των βασικών προϋποθέσεων για την κοινωνική προστασία των εργαζομένων, των γυναικών, των συνταξιούχων, της νεολαίας (υγεία, πρόνοια) Η υπερπληρότητα και ο μεγάλος όγκος δουλειάς που παρουσιάζουν για συνεχόμενο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα τα μεγάλα ξενοδοχεία και εστιατόρια-κέτερινγκ, σε συνδυασμό με το μικρό σε αριθμό προσωπικό σε σχέση με τις ανάγκες, έχει επιβαρύνει την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Χιλιάδες συνάδελφοι δουλεύουν με επαναλαμβανόμενες συμβάσεις μιας ημέρας, χωρίς διακοπή, άλλοι τόσοι απασχολούνται με τον ίδιο ρυθμό μέσα από δουλεμπορικά και συνεχίζεται η εκμετάλλευση των νέων μέσα από μαθητεία και κατάρτιση. Τα παραπάνω πρέπει να αναδειχτούν χωρίς να τα τσουβαλιάζουμε, μιας και το καθένα από αυτά παρουσιάζει ιδιαιτερότητες που επιβάλλουν να εξειδικεύσουμε καλύτερα στο σχεδιασμό μας. Θα υπάρχουν πέρα από τις ανακοινώσεις του Συνδικάτου και της Γραμματείας Επισιτισμού, κεντρικά από το ΠΑΜΕ 2 ξεχωριστά φυλλάδια που εξειδικεύονται οι θέσεις και τα αιτήματα, τα οποία πρέπει να αξιοποιηθούν. Είναι ανάγκη να σχεδιαστεί καλά η προπαγάνδα με εφημερίδα, αφίσες, συνθήματα, κλπ. 2. Χρειάζεται καλή προετοιμασία της Κεντρικής Διοίκησης του Συνδικάτου, των ΔΣ των επιχειρησιακών σωματείων που αντικειμενικά θα σηκώσουν το βάρος της δουλειάς, για να έχει επιτυχία αυτή η καμπάνια και κυρίως για να αφήσει αποτελέσματα σε οργάνωση στο Συνδικάτο, στα επιχειρησιακά σωματεία, σε 5

6 συσπείρωση γύρω από το ΠΑΜΕ. Για να προωθηθεί σε τελική ανάλυση το καθήκον της ανασύνταξης του κινήματος. Απαιτούνται όμως ορισμένες προϋποθέσεις: Όλη η Κεντρική Διοίκηση, τα ΔΣ των Σωματείων, τα Παραρτήματα, όλες οι δυνάμεις μας πρέπει να ατσαλωθούν, να εξοπλιστούν. Να πάρουμε ευθύνη. Να πρωτοστατήσουμε. Να μπούμε γρήγορα στη μάχη, χωρίς καμία καθυστέρηση. Να μην χαθεί χρόνος πολύτιμος. Η δουλειά μας, το κάθε μας βήμα να δημιουργεί κλίμα μάχης. Να βάλουμε φρένο στην υποχωρητικότητα μπροστά στις δυσκολίες. Να εξασφαλιστεί καλή συζήτηση στα ΔΣ όλων των σωματείων. Το κάθε σωματείο, με βάση το γενικό σχέδιο, να πάρει τα δικά του μέτρα και τις δικές του αγωνιστικές πρωτοβουλίες που θα βοηθούν στην ενημέρωση, στη συσπείρωση, στη συμμετοχή, να δημιουργείται αγωνιστικό κλίμα διεκδίκησης απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, την εργοδοσία, το κράτος, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Το κάθε σωματείο να έχει το δικό του ρόλο στην υλοποίηση του κεντρικού σχεδιασμού. Έχει μεγάλη σημασία να επιμείνουμε στην αυτοτελή λειτουργία και δράση των σωματείων. Να συζητήσουν, να σχεδιάσουν, να αξιοποιήσουν το δυναμικό στη δράση τους, να βάλουν στόχους. Το Συνδικάτο και τα σωματεία με καλή λειτουργία και δράση να αποτελέσουν παράδειγμα αυτού του τρόπου δουλειάς. Όλα τα σωματεία να προχωρήσουν με Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις. Να αξιοποιήσουν όλες τις μορφές για ενημέρωση των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών και κυρίως να δώσουμε βάρος στη συμμετοχή στο σχεδιασμό όσο γίνεται περισσότερων. Εκεί που κυριαρχεί ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός να ζητάμε να συνεδριάσουν τα ΔΣ των σωματείων και αν αυτό δε γίνεται να προσπαθούμε με μάζεμα υπογραφών να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις. Να βοηθήσουμε έγκαιρα όσα σωματεία αντιμετωπίζουν προβλήματα, υπάρχει απειρία, ή δουλεύουν ρουτινιάρικα και διεκπεραιωτικά. Να αντιμετωπιστούν φαινόμενα ηττοπάθειας, μοιρολατρίας. Να δείξουμε ότι θέλει υπομονή και επιμονή, δεν θα έρθουν όλα μεμιάς. Μπορούμε να ανοίξουμε δρόμους προς τα μπρος και να τραβήξουμε δυνάμεις. Να δείξουμε ότι παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια δεν πρέπει να υπάρξει καμιά αποδοχή της σημερινής κατάστασης. Όσοι την αποδέχονται, καλλιεργούν την απογοήτευση, το φόβο, όπως κάνουν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας. Να αποκτήσουν προτεραιότητα, να μπουν μπροστά τα ενιαία γενικά προβλήματα και το γενικό σχέδιο κινητοποιήσεων. Έχουμε πρόβλημα εδώ. Βαραίνουν στη δράση τα κλαδικά και τα επιχειρησιακά προβλήματα, η αποσπασματικότητα. Δεν αναπτύσσεται κίνημα ενιαίο, ταξικό με βάση μόνο τα επιμέρους επιχειρησιακά ή κλαδικά αιτήματα, αν δεν ξεπεραστεί αυτή η στενή αντίληψη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραιτούμαστε από αυτά. Ο έλεγχος από όλα τα ΔΣ στο πώς προχωράει ο προγραμματισμός να είναι σε συχνά διαστήματα. Να διορθώνονται αδυναμίες, καθυστερήσεις. Να γίνονται οι αναγκαίες προσαρμογές. Να τεντώσουμε τις δυνατότητές μας για οργάνωση της πάλης. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να φέρουμε σε πέρας προγραμματισμό που έχουμε καλά οργανώσει, βάζοντας μπροστά όλες τις δυνάμεις. Με ψυχή, με ευθύνη και καλή οργάνωση να δώσουμε το καλύτερο εαυτό μας στο πρόγραμμα που καταλήγουμε και ιδιαίτερα στην κορύφωση του το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο. Με μολύβι και χαρτί να βάλουμε στη μάχη της οργάνωσης, πλατύτερο κόσμο. Μέσα από όλη αυτή τη δράση θέλουμε να δυναμώνει το Συνδικάτο και τα επιχειρησιακά σωματεία. Να απεγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι από τη θεωρία, την πολιτική και πρακτική της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού. Να δυναμώνει το ρεύμα της ταξικής συσπείρωσης και πάλης, το ρεύμα αντικαπιταλιστικής, αντιμονοπωλιακής συμμαχίας για άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη θα είναι στα χέρια της. Αθήνα 11 Σεπτέμβρη