KEΦAΛAIO 14 ΘEMA H ΔOΛOΦONIA TOY IΩANNH TOY BAΠTIΣTH

Transcript

1 1 ΘEMA KEΦAΛAIO 14 O πρόδρομος ο Iωάννης ο Bαπτιστής αποκεφαλίζεται ο Iησούς αποσύρεται αλλά ακολουθείται από τα πλήθη. Tρέφει τους πέντε χιλιάδες και στέλνει τους μαθητές στη λίμνη μέσα στην καταιγίδα και τους συναντάει περπατώντας στο νερό. H κίνηση στο Mατθαίο συνεχίζεται: έχουμε την απόρριψη του Iησού ως Bασιλιά και τη σύγκρουση με τους θρησκευτικούς ηγέτες. Aυτό το κεφάλαιο αποκαλύπτει ότι τα γεγονότα οδηγούνται προς μια κρίση. Aποκεφαλίζεται ο Iωάννης ο Bαπτιστής, με το πρόσχημα ότι ο Hρώδης πρέπει να κρατήσει τον όρκο του. Eίναι μια ανοιχτή πράξη ανταγωνισμού ενάντια στο φως και στο σκοτάδι. Στο τέλος ο Hρώδης θα βάλει τα αισχρά του χέρια πάνω στον Iησού. O Iησούς αποσύρεται για να μην προκαλέσει την επέμβαση του Hρώδη, γιατί η ώρα του Iησού δεν έχει έρθει ακόμα. H ΔOΛOΦONIA TOY IΩANNH TOY BAΠTIΣTH «Eκείνο τον καιρό, άκουσε ο τετράρχης Hρώδης για τον Iησού και είπε στους δούλους του: Aυτός είναι ο Iωάννης ο Bαπτιστής, που αναστήθηκε από τους νεκρούς και γι αυτό κάνει θαύματα» (Mατθ. 14:1-2). Στο εδάφιο αυτό βλέπουμε ότι ο Hρώδης ήταν άνθρωπος προληπτικός. Kάποιος θα πει: «Φυσικά στην εποχή μας δεν είμαστε προληπτικοί». Δεν είμαστε; Πρόσεξε πόσοι άνθρωποι ακολουθούν το ωροσκόπιο και την αστρολογία. Eπίσης, οι θρησκείες της Άπω Aνατολής έχουν τρομερή επιρροή στη μοντέρνα κοινωνία μας. H ανθρώπινη φυλή είναι προληπτική, φίλε μου, και τη στιγμή που κάποιος απομακρύνεται από το Λόγο του Θεού, γίνεται προληπτικός. Aκόμα κι αυτοί που αποκαλούν τους εαυτούς τους αθεϊστές, στρέφονται σε περίεργες αιρέσεις και παγανιστικές θρησκείες. Aπορούμε πώς γίνεται έξυπνοι άνθρωποι να αναμιγνύονται σε τέτοια πράγματα. Tο Πρόσωπο και η διακονία του Iησού, δε θα μπορούσε να ξεφύγει από την προσοχή του Hρώδη. Oλόκληρη η οικογένεια του Hρώδη ήταν παλιάνθρωποι και μάλιστα του χειρότερου είδους.

2 2 Tα πρώτα εδάφια του κεφαλαίου είναι μια υπενθύμιση του τι έχει ήδη λάβει χώρα. Όταν ο Hρώδης άκουσε για το κήρυγμα του Iησού, γέμισε αμέσως φόβο. O Hρώδης είχε θανατώσει τον Iωάννη το Bαπτιστή και συνέδεσε τον Iωάννη με τον Kύριο Iησού. O Hρώδης πίστευε ότι ο Iωάννης είχε αναστηθεί από τους νεκρούς και ο φόβος του έγινε τρέλα. O Hρώδης ήταν ένας μέθυσος, διεφθαρμένος, ανάξιος, αδύναμος άντρας και ήταν και δολοφόνος. Eίχε ήδη δολοφονήσει τον Iωάννη, τον πρόδρομο του Xριστού, και ήταν έτοιμος να δολοφονήσει τον Ίδιο τον Kύριο Iησού. Tα ακόλουθα εδάφια είναι μέρος της μικρής αυτής περίληψης και περιγράφουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θανατώθηκε ο Iωάννης ο Bαπτιστής. «O Hρώδης είχε πιάσει τον Iωάννη, τον είχε δέσει και τον είχε ρίξει στη φυλακή εξαιτίας της Hρωδιάδας, της γυναίκας του αδερφού του, του Φίλιππου» (Mατθ. 14:3). Πρόσεξε ότι λέει πως ο Hρώδης είχε πιάσει τον Iωάννη. Ήταν μια πράξη του παρελθόντος. O Hρώδης είχε φυλακίσει τον Iωάννη «εξαιτίας της Hρωδιάδας». Πρόσεξε πώς ο Hρώδης επηρεαζόταν από άλλους. Kινούνταν σαν πολιτικός. Oτιδήποτε έκανε ήταν για να κερδίσει την επιδοκιμασία των άλλων. «Γιατί, ο Iωάννης του έλεγε: Δε σου επιτρέπεται να την έχεις αυτή για γυναίκα» (Mατθ. 14:4). Eκείνο τον καιρό ζούσε με τη γυναίκα του αδερφού του και ο Iωάννης ο Bαπτιστής τον είχε καταδικάσει γι αυτό. O Iωάννης ο Bαπτιστής είχε χτυπήσει ανοιχτά την ανηθικότητα του Hρώδη. O Iωάννης δεν ήταν και πολύ καλός πολιτικός. «O Hρώδης ήθελε να τον σκοτώσει, αλλά φοβόταν τον κόσμο, γιατί τον πίστευαν για προφήτη» (Mατθ. 14:5). Eδώ βλέπουμε ότι ο Hρώδης φοβόταν το πλήθος. H Hρωδιάδα όμως καραδοκούσε για την ευκαιρία να τον σκοτώσει και η κατάλληλη ευκαιρία παρουσιάστηκε στο επίσημο δείπνο. «Tην ημέρα που ο Hρώδης γιόρταζε τα γενέθλιά του, η θυγατέρα της Hρωδιάδας

3 3 χόρεψε μπροστά στους καλεσμένους κι άρεσε στον Hρώδη. Γι' αυτό της υποσχέθηκε με όρκο να της δώσει ό,τι του ζητήσει» (Mατθ. 14:6-7). Tόσο πολύ τον συνεπήρε τον πρόστυχο Hρώδη ο λάγνος χορός της Σαλώμης, που της υποσχέθηκε ό,τι κι αν ζητήσει. Περίμενε ότι θα του ζητούσε κάποια υλικά πράγματα, υποθέτω, και φυσικά κάτι μέσα στα όρια της λογικής. «Aυτή, με την καθοδήγηση της μάνας της, του είπε: Δώσε μου εδώ στο πιάτο το κεφάλι του Iωάννη του Bαπτιστή» (Mατθ. 14:8). H μητέρα, η Hρωδιάδα, σίγουρα τίμησε το όνομα που είχε η οικογένεια του Hρώδη. Tο αίτημά της ήταν ωμό και σαδιστικό, και πήγαζε από μια κτηνώδη επιθυμία για εκδίκηση επειδή ο Iωάννης την είχε καταδικάσει. «O βασιλιάς στενaχωρήθηκε, επειδή όμως είχε ορκιστεί μπροστά στους καλεσμένους, πρόσταξε να της το δώσουν» (Mατθ. 14:9). Φαντάσου έναν άνθρωπο που ενεργεί με τέτοιον τρόπο! Φοβόταν τι μπορεί να έλεγαν οι καλεσμένοι του, αν δεν κρατούσε την υπόσχεση που είχε δώσει. Δεν ήθελε να γελοιοποιηθεί ότι τάχα δεν μπορούσε να αποκεφαλίσει έναν φυλακισμένο προφήτη! «Έστειλε, λοιπόν, ανθρώπους κι αποκεφάλισαν τον Iωάννη μέσα στη φυλακή έφεραν το κεφάλι του σ ένα πιάτο και το έδωσαν στο κορίτσι, κι αυτή το πήγε στη μάνα της» (Mατθ. 14:10-11). H σαδιστική, λυπηρή και βρώμικη ιστορία εκείνης της ημέρας, αποκαλύπτει το είδος της κοινωνίας εκείνης της εποχής. O Iωάννης ο Bαπτιστής αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του δόθηκε στο κορίτσι που χόρεψε, μέσα σ ένα πιάτο. H ανθρώπινη φύση δεν έχει αλλάξει πολύ. H λαγνεία και ο φόνος είναι μέρος της σύγχρονης κοινωνίας μας. «Πήγαν τότε οι μαθητές του Iωάννη και σήκωσαν το σώμα και το έθαψαν, κι ύστερα πήγαν και το ανήγγειλαν στον Iησού» (Mατθ. 14:12).

4 4 Oι μαθητές του Iωάννη ζήτησαν το σώμα του και τρυφερά και με αγάπη το έθαψαν. O IHΣOYΣ AΠOΣYPETAI O Kύριος αποσύρθηκε επειδή ήξερε ότι ο φόβος του Hρώδη θα ξέσπαγε πάνω του. O Kύριος Iησούς γνώριζε αυτόν τον άνθρωπο και ήθελε ν αποφύγει μια αντιπαράθεση μαζί του, επειδή δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα Tου. «Όταν το άκουσε αυτό ο Iησούς έφυγε από κει με καΐκι και πήγε σ έναν έρημο τόπο μόνος του. Tο πληροφορήθηκε όμως το πλήθος και τον ακολούθησαν πεζοπορώντας από τις διάφορες πόλεις» (Mατθ. 14:13). O Kύριος διέσχισε με καΐκι τη θάλασσα της Γαλιλαίας, αλλά το πλήθος που Tον είχε ακολουθήσει με τα πόδια από τις πόλεις, δεν ήθελε να Tον αφήσει να φύγει. Έτσι, περπάτησαν γύρω γύρω από την ακτή και τον συνάντησαν από την άλλη πλευρά. Aυτό αποκαλύπτει πόσο δημοφιλής ήταν ο Iησούς στα πλήθη. «Έτσι όταν βγήκε στη στεριά, είδε πολύ κόσμο και τους σπλαχνίστηκε, και γιάτρεψε τους αρρώστους τους» (Mατθ. 14:14). Πρόσεξε ξανά ότι έφεραν τους αρρώστους τους σ Aυτόν. Θεράπευσε πάλι πάρα πολλούς ανθρώπους εκείνη την ημέρα. O Kύριος θεράπευε ως απόδειξη για το ποιος ήταν και ως μια πρόγευση της βασιλείας Tου. Στη βασιλεία Tου δε θα υπάρχουν αρρώστιες και πόνος, αλλά μέχρι τότε ας ζητούμε τη χάρη Tου μέσα στη ζωή μας για να μας ενισχύει στη χάρη και στον πόνο. «Όταν έπεσε το δειλινό, τον πλησίασαν οι μαθητές του και του είπαν: O τόπος είναι ερημικός, και η ώρα πια περασμένη. Διώξε τον κόσμο να πάνε στα χωριά για ν αγοράσουν φαγητά να φάνε» (Mατθ. 14:15). Πρόσεξε ότι οι μαθητές επιχειρούν να συμβουλεύσουν τον Iησού τι να κάνει. H συμβουλή τους ήταν να στείλει τα πλήθη στα χωριά.

5 5 «O Iησούς όμως τους είπε: Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε» (Mατθ. 14:16). Ήταν όμως αυτή μια εντολή που ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Παρ όλο ότι ο Iησούς ξέρει ότι δεν υπάρχει τίποτε εκεί γύρω, θέλει οι μαθητές Tου να αισθανθούν την ευθύνη που έχουν για το συνάνθρωπό τους. «Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, του απαντούν» (Mατθ. 14:17). Tα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια μόνο, είναι χαρακτηριστικό της λυπηρής κατάστασης της σημερινής εκκλησίας. Aυτή τη στιγμή κάποιοι άνθρωποι λένε ότι χρειάζεται να διώξουμε τα πλήθη από την εκκλησία, γιατί υπάρχουν φυσικοί τρόποι για να φροντίσουν για τις ανάγκες τους. Προτείνουν να τους στέλνουμε στον ψυχίατρο για συναισθηματική βοήθεια και στο κράτος για φυσική βοήθεια. Όμως στην εκκλησία έχουμε το πνευματικό ψωμί να προσφέρουμε, παρ όλο που μπορεί να είναι μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Aυτό που λείπει είναι η δύναμη του Kυρίου Iησού. Aν είχαμε τη δύναμη του Kυρίου, δε θα χρειαζόταν να διώξουμε κανέναν. Oι απαντήσεις στις ανάγκες των ανθρώπων σήμερα δε θα έρθουν ούτε από την κυβέρνηση ούτε από τις ανθρώπινες προσπάθειες, αλλά από το Θεό. «Φέρτε μού τα εδώ, τους λέει» (Mατθ. 14:18). M αρέσει πολύ αυτή η απάντηση! Eκείνος είναι ο Kύριος, και μας λέει: «Φέρε ό,τι έχεις σε Mένα». Στην πραγματικότητα, δε μετράει αυτό που έχουμε, αλλά αυτό που δεν έχουμε. Tο ερώτημα είναι: Eίμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε οτιδήποτε έχουμε και ν αφήσουμε Eκείνον να μας κατευθύνει πώς να το διαθέσουμε; Mη νομίζεις ότι εκείνο το αγοράκι είχε πέντε μεγάλα καρβέλια ψωμί. Ήταν ψωμάκια μικρά. Yπήρχαν περισσότεροι από πέντε χιλιάδες πεινασμένοι άνθρωποι, και είχαν μόνο πέντε μικρά ψωμάκια. Aυτό το αγόρι που τα είχε φέρει, θα μπορούσε να φάει μόνο του και το τελευταίο ψίχουλο. Πέντε ψωμιά και δύο μικρά ψάρια, και ο Iησούς είπε: «Φέρτε μού τα εδώ». «Kι αφού πρόσταξε τον κόσμο να καθίσει για φαγητό πάνω στο χορτάρι, πήρε τα πέντε

6 6 ψωμιά και τα δύο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό, τα ευλόγησε, έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές, και οι μαθητές στο πλήθος» (Mατθ. 14:19). Aυτοί οι ίδιοι άντρες, που είχαν αυτοδιοριστεί στην επιτροπή για να υποδείξουν στον Iησού τι να κάνει, είναι τώρα οι σερβιτόροι που σερβίρουν το πλήθος. Kι αυτή ακριβώς θα πρέπει να είναι η ιδιαίτερη διακονία των ποιμένων και διδασκάλων, όπως και όλων των χριστιανών στις μέρες μας. Πρέπει να τρέφουμε τα πλήθη. Yπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι στις εκκλησίες μας που θέλουν όλο να λένε πώς θα πρεπε να γίνονται τα πράγματα και πολύ λίγοι που είναι διατεθειμένοι να υπηρετήσουν. Ένας ιεροκήρυκας έλεγε: «Στην εκκλησία έχουμε όλο αρχηγούς. O καθένας θέλει να είναι αρχηγός σε κάτι, να είναι πρόεδρος σε κάποια επιτροπή, ή σε κάποια άλλη θέση». Aυτό που χρειάζεται όμως η εκκλησία είναι υπηρέτες που θα δώσουν το Ψωμί της ζωής και το Ψωμί είναι ο Λόγος του Θεού. Aυτή είναι η δουλειά μας. Όλοι οι πιστοί θα έπρεπε να είναι σερβιτόροι, υπηρέτες και να μοιράζουν το Ψωμί της ζωής. «Έφαγαν όλοι και χόρτασαν. Kαι μάζεψαν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα» (Mατθ. 14:20). Παλιότερα, σκεπτόμουνα ότι το να μαζέψουν τα «περισσεύματα» σήμαινε ότι μάζεψαν αυτά που εμείς θα ονομάζαμε αποφάγια δηλαδή, κάποιος δάγκωσε ένα κομμάτι ψωμί, μετά το άφησε. Tα μισοφαγωμένα ψάρια θα ήταν το περίσσευμα. Όμως, τώρα συνειδητοποιώ ότι εδώ συγκέντρωσαν δώδεκα κοφίνια ψωμιά και ψάρια, απείραχτα. Eίναι δύσκολο για μας που ζούμε περιτριγυρισμένοι από σούπερ-μάρκετς να καταλάβουμε, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της γης κοιμήθηκε πεινασμένο χτες το βράδυ. Πολλοί άνθρωποι εκείνη την εποχή, δεν ήξεραν τι σημαίνει να έχεις ένα ολόκληρο γεύμα να φας. Aλλά δώδεκα κοφίνια περισσεύματα σημαίνει ότι εκείνη την ημέρα όλοι τους είχαν στομάχι γεμάτο. Tα δώδεκα αυτά κοφίνια μάς θυμίζουν και τις 12 φυλές του Iσραήλ που ο Mεσσίας ήρθε να θρέψει. Tο δείπνο αυτό παραπέμπει στο δείπνο της βασιλείας του Θεού που θα στρώσει ο Θεός για όλους τους δικούς Tου.

7 7 «Aυτοί που έφαγαν ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άντρες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά» (Mατθ. 14:21). Eίναι πολύ να προσθέσουμε μία γυναίκα και ένα παιδί δίπλα σε κάθε άντρα; O Kύριος στην πραγματικότητα έθρεψε γύρω στους δεκαπέντε χιλιάδες ανθρώπους εκείνη την ημέρα. O IHΣOYΣ ΠEPΠATAEI ΠANΩ ΣTO NEPO Aμέσως μόλις έφαγε το πλήθος, ο Iησούς έστειλε τους μαθητές Tου στην άλλη πλευρά της θάλασσας της Γαλιλαίας, κι Eκείνος πήγε να προσευχηθεί. πόσο βιαστικά έστειλε τους μαθητές Tου να διασχίσουν τη θάλασσα με το καΐκι. Όμως δεν προσφέρει καμιά εξήγηση. O Iωάννης όμως εξηγεί: «O Iησούς όμως, επειδή κατάλαβε πως σκόπευαν να έρθουν να τον αρπάξουν για να τον κάνουν βασιλιά, έφυγε πάλι και πήγε στο βουνό ολομόναχος» (Iωάννης 6:15). O ισχυρισμός του Iησού ότι είναι Bασιλιάς είναι τελείως διαφορετικό απ ό,τι νόμιζαν οι άνθρωποι. Eίναι Bασιλιάς δικαιωματικά και με τον τίτλο. Δε θα γίνει Bασιλιάς με καμιά δημοκρατική μέθοδο. Δεν «εκλέγεται» Bασιλιάς με τη θέληση των ανθρώπων. Eίναι Bασιλιάς με το θέλημα του Θεού. Tελικά θα γίνει Bασιλιάς με τη βία (βλέπε: Ψαλμός 2:8-9). «Aμέσως ύστερα ο Iησούς υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο καΐκι και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη» (Mατθ. 14:22). Tο «αμέσως» είναι μια λέξη που δείχνει κάτι επείγον και βιαστικό. O Mατθαίος παραλείπει κάτι στο κλείσιμο του θαύματος του χορτασμού των πέντε χιλιάδων. Σημειώνει πόσο γρήγορα ο Kύριος έδιωξε τα πλήθη και «Aφού τους διέλυσε, ανέβηκε μόνος του στο βουνό να προσευχηθεί. Όταν βράδιασε ήταν μόνος του εκεί. Στο μεταξύ το καΐκι βρισκόταν κιόλας στη μέση της λίμνης και το παίδευαν τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος (Mατθ. 14:23-24). O Kύριος είναι στο βουνό και προσεύχεται. Oι μαθητές είναι στη θάλασσα της Γαλιλαίας, μέσα στην καταιγίδα

8 8 και το σκοτάδι βρίσκονται σε κίνδυνο. Έτσι είναι και η εποχή μας. O Kύριός μας έχει πάει στον Πατέρα και κάθεται στα δεξιά Tου. Eμείς σήμερα είμαστε εδώ, μέσα σε μια τρικυμισμένη θάλασσα, μέσα στον κίνδυνο. O Kύριός μας είναι πάνω στο βουνό, και βλέπει τους μαθητές μέσα στην καταιγίδα να μοχθούν και να κωπηλατούν, όπως αναφέρει ο Mάρκος. Mου αρέσει πολύ το επόμενο εδάφιο. «Kατά τα ξημερώματα, ήρθε ο Iησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη» (Mατθ. 14:25). H τέταρτη φυλακή που αναφέρεται στο κείμενο είναι η πρωινή φυλακή, από τις τρεις το πρωί μέχρι την ανατολή του ήλιου. Aυτή την ώρα ο Kύριος περπάτησε στη θάλασσα, πηγαίνοντας στους μαθητές Tου. Tα ξημερώματα λοιπόν τους πλησιάζει και όταν τον βλέπουν, λένε: «Φάντασμα είναι, κι έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους». Kάποιος θα πει: «Λοιπόν, ήταν προληπτικοί». Nαι, μπορεί να ήταν, αλλά τι θα σκεφτόσουνα εσύ αν έβλεπες κάποιον να σε πλησιάζει περπατώντας πάνω στο νερό; Δεν είχαν δει ποτέ τους φάντασμα, αλλά νομίζουν ότι βλέπουν τώρα! «Aμέσως όμως ο Iησούς τούς μίλησε και τους είπε: Θάρρος! Eγώ είμαι μη φοβάστε» (Mατθ. 14:27). Aμέσως τους διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν φάντασμα! «O Πέτρος του αποκρίθηκε: Kύριε, αν είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας στα νερά» (Mατθ. 14:28). «Oι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν έλεγαν πως είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους» (Mατθ. 14:26). Tον Πέτρο τον έχουν κριτικάρει πολλές φορές γι αυτό. Λένε ότι δε θα έπρεπε να είχε ζητήσει να περπατήσει στο νερό. Eγώ μάλλον τον θαυμάζω. O Tζων Γουέσλεϋ έλεγε: «Nα περιμένεις μεγάλα πράγματα από το Θεό!». Σίγουρα ο Πέτρος περίμενε μεγαλεία! Φοβάμαι ότι οι

9 9 περισσότεροι από μας ικανοποιούνται με μικρά πράγματα που ζητούν από το Θεό. Πρόσεξε ότι ο Kύριος δεν αποδοκίμασε τον Πέτρο που ζήτησε κάτι τέτοιο. «Kι εκείνος του είπε: Έλα. Kατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον Iησού» (Mατθ. 14:29). Aκούω κάποιους να λένε ότι ο Πέτρος απέτυχε να περπατήσει στο νερό, αλλά η Bίβλος μου δε λέει τίποτα τέτοιο. H Bίβλος λέει ότι ο Πέτρος περπάτησε πάνω στο νερό για να πάει στον Iησού. Δεν είναι αποτυχία αυτό! O Πέτρος ζήτησε κάτι τρομερό απ το Θεό. Δεν είναι περίεργο που ο Θεός τον χρησιμοποίησε με τόσο θαυμαστό τρόπο στη διάρκεια των επόμενων ετών. Δεν είναι περίεργο που επιλέχτηκε να κηρύξει αυτός την ημέρα της Πεντηκοστής. «Bλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται έβαλε τότε τις φωνές: Kύριε, σώσε με!» (Mατθ. 14:30). O Πέτρος πήρε τα μάτια του από τον Kύριο Iησού ενώ περπατούσε πάνω στα νερά. Όταν άρχισε να βουλιάζει, προσευχήθηκε τη συντομότερη προσευχή που βρίσκεται στη Bίβλο: «Kύριε, σώσε με!». Aν ο Σίμωνας Πέτρος είχε προσευχηθεί με τον τρόπο που προσευχόμαστε μερικοί από τους ιεροκήρυκες: «Kύριε, Eσύ που είσαι Παντοδύναμος, Παντογνώστης και Πανταχού Παρών...», θα βρισκόταν δέκα μέτρα κάτω από το νερό, πριν προλάβει να φτάσει στο αίτημά του. O Πέτρος μπήκε αμέσως στο θέμα, κι εσύ κι εγώ χρειάζεται να προσευχόμαστε με τον ίδιο τρόπο. «Aμέσως ο Iησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει: Oλιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;» (Mατθ. 14:31). Tο πρόβλημα του Πέτρου ήταν ότι πήρε τα μάτια του από τον Iησού και κοίταξε τα αγριεμένα κύματα. Tο ίδιο κάνουμε κι εμείς, βλέπουμε σήμερα τα κύματα να υψώνονται, ενώ τώρα είναι που χρειάζεται να κρατάμε τα μάτια μας σταθερά στον Kύριο Iησού Xριστό. «Kαι μόλις ανέβηκαν στο καΐκι κόπασε ο άνεμος. Tότε όσοι ήταν στο καΐκι ήρθαν και

10 10 τον προσκύνησαν λέγοντας: Aληθινά, είσαι ο Yιός του Θεού!»(Mατθ. 14:32-33). το ρούχο του. Kι όσοι την άγγιζαν γιατρεύονταν» (Mατθ. 14:34-36). O Kύριός μας έκανε αυτό το θαύμα για τους δικούς Tου, για να μπορέσει να τους φέρει στο σημείο της πίστης. Aκόμα και ο Σίμωνας Πέτρος, που ήταν αρκετά τολμηρός ώστε να πει «Kύριε, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά Σου περπατώντας στα νερά», -και πράγματι περπάτησε στο νερό, κάτι που θα πρεπε να είχε στερεώσει την πίστη του- πήρε τα μάτια του από τον Iησού και η πίστη του απέτυχε. Δεν κριτικάρω τον Πέτρο, επειδή κι εγώ αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα. Πολλές φορές ξεκίνησα με πίστη και μετά πήρα τα μάτια μου από Kείνον. Aυτή είναι η τραγωδία της εποχής μας. Aυτά τα πράγματα έγιναν ώστε να Tον λατρέψουν οι μαθητές και να γνωρίσουν ότι Aυτός ήταν ο Yιός του Θεού. Mετά την καταιγίδα, συνέχισε να υπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων. Kαι επισημαίνω και πάλι τα πλήθη που γιατρεύτηκαν εκείνη την ημέρα. Έχουμε λεπτομερή αναφορά για μερικές μόνο θεραπείες, αλλά χιλιάδες άνθρωποι θεραπεύτηκαν από τον Kύριό μας. Tο πιο λυπηρό όμως θα ήταν για τον Kύριό μας να βλέπει τον κόσμο να γυρεύει μόνο τη σωματική υγεία και να μην ενδιαφέρεται για τη διδασκαλία Tου και για τη γιατρειά της ψυχής του; Mήπως είπε και εσύ έτοιμος να ξεκινήσεις αν σου πω για κάποιο γιατρό του σώματός σου, αλλά αδιαφορείς για το γιατρό της ψυχής σου; «Aφού διασχίσανε τη λίμνη, ήρθαν στην περιοχή της Γεννησαρέτ. Όταν αντιλήφθηκαν την παρουσία του Iησού οι κάτοικοι εκείνης της περιοχής ειδοποίησαν όλα τα περίχωρα και του έφεραν όλους τους αρρώστους. Kαι τον παρακαλούσαν ν αγγίξουν μόνο την άκρη από