Τῌ ΚϚ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ τῆς Ἁγίας Ἐνδόξου Ὁσιομάρτυρος Παρασκευῆς τῆς θαυματουργοῦ ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ

Transcript

1 Τῌ ΚϚ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ τῆς Ἁγίας Ἐνδόξου Ὁσιομάρτυρος Παρασκευῆς τῆς θαυματουργοῦ ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ ὁ Ἱερεύς: ΕΕὐὐλλοογγηηττὸὸςς ὁὁ Θεεὸὸςς ἡἡμμῶνν ππάάννττοοττεε,,, ννῦῦνν,,, κκααὶ ὶὶ ἀἀεεί ίί,,, κκααὶ ὶὶ εεἰ ἰἰςς ττοοὺὺςς ααἰ ἰἰῶννααςς ττῶνν ααἰ ἰἰώννωνν... ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν. Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ. Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ. Δεῦτε, προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ Χριστῷ, τῷ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν. Ψαλμὸς 103 Εὐλόγει ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, Κύριε ὁ Θεός μου ἐμεγαλύνθης σφόδρα. Ἐξομολόγησιν καὶ μαγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω, ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον. Ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέῤῥιν, ὁ στεγάζων ἐν ὕδασιν τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ. Ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων. Ὁ ποιῶν τοὺς Ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα. Ὁ θεμελιῶν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς, οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα. Ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν. Ἀναβαίνουσιν ὄρη, καὶ καταβαίνουσι πεδία εἰς τόπον, ὃν ἐθεμελίωσας αὐτά. Ὅριον ἔθου, ὃ οὐ παρελεύσονται, οὐδὲ ἐπιστρέψουσι καλύψαι τὴν γῆν. Ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν, ἀνάμεσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα. Ποτιοῦσι πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, προσδέξονται ὄναγροι εἰς δίψαν αὐτῶν. Ἐπ αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσι φωνήν. Ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου χορτασθήσεται ἡ γῆ. Ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι, καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων. Τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου. Τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει. Χορτασθήσεται τὰ ξύλα τοῦ πεδίου, αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου, ἃς ἐφύτευσας. Ἐκεῖ στρουθία ἐννοσσεύσουσι, τοῦ ἐρωδιοῦ ἡ κατοικία ἡγεῖται αὐτῶν. Ὄρη τὰ ὑψηλὰ ταῖς ἐλάφοις, πέτρα καταφυγὴ τοῖς λαγῳοῖς. Ἐποίησε σελήνην εἰς καιρούς ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ. Ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ. Σκύμνοι ὠρυόμενοι τοῦ ἁρπᾶσαι, καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖς. Ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, καὶ συνήχθησαν, καὶ εἰς τὰς μάνδρας αὐτῶν κοιτασθήσονται. Ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕως ἑσπέρας. Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς σου. Αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος, ἐκεῖ ἑρπετὰ ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων. Ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, δράκων οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῇ. Πάντα πρὸς σὲ προσδοκῶσι, δοῦναι τὴν τροφὴν αὐτῶν εἰς εὔκαιρον δόντος σου αὐτοῖς συλλέξουσιν. Ἀνοίξαντός σου τὴν χεῖρα, τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον, ταραχθήσονται. Ἀντανελεῖς τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσι, καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν. Ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμα σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς. 1

2 Ἤτω ἡ δόξα Κυρίου εἰς τοὺς αἰῶνας εὐφρανθήσεται Κύριος ἐπὶ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. Ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων, καὶ καπνίζονται. ᾊσω τῷ Κυρίῳ ἐν τῇ ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω. Ἠδυνθείη αὐτῷ ἡ διαλογή μου, ἐγὼ δὲ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ Κυρίῳ. Ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς. Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. καὶ πάλιν Ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ. Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας. Δόξα. Καὶ νῦν. Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα. Δόξα σοι ὁ Θεός. (γ ) Ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα σοι. ὁ διάκονος ἢ ὁ Ἱερεύς, τὴν Μεγάλην Συναπτήν, εἶτα ἐκφώνησις Ὅττι ιι ππρρέέππεει ιι σσοοι ιι,,, ππᾶᾶσσαα δδόόξξαα,,, ττι ιιμμὴὴ κκααὶ ὶὶ ππρροοσσκκύύννηησσι ιιςς,,,... Ψαλμὸς ρμ (140) Ἦχος β. Ἀμήν. Κύριε ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου, εἰσάκουσόν μου, Κύριε. Κύριε, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου, ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σὲ εἰσάκουσόν μου, Κύριε. Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου, ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινὴ εἰσάκουσόν μου, Κύριε. Εἰς τό, Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος β. Ποίοις εὐφημιῶν. Στίχ. Ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε Κύριε, τίς ὑποστήσεται; ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐ στιν. Ποίοις εὐφημιῶν στέμμασι, καταστέψωμέν σε τὴν ἁγίαν; Τὴν βδελυξαμένην τὰ γήϊνα, καὶ ἀσπασαμένην τὰ ἄφθαρτα, τὴν ὑπὲρ Χριστοῦ ἀναιρεθεῖσαν τὴν νύμφην, τοῦ Βασιλέως καὶ Θεοῦ ἡμῶν, τὴν πάσῃ, τῇ οἰκουμένῃ διαλάμπουσαν, περιστερὰν τὴν ἁγίαν, ἥν περ εἰς παστάδα, προσεδέξατο οὐρανῶν, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἔχων τὸ μέγα ἔλεος. Στίχ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά σε, Κύριε ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου, ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύριον. Ποίοις ἐγκωμίων ἄνθεσιν, ἀναδήσωμεν τὴν ἀθληφόρον; Τὴν τοὺς δυσσεβεῖς ἀπελέγξασαν, καὶ τὴν πλάνην πᾶσαν πατήσασαν, καὶ εἰς οὐρανίους νῦν θαλάμους, ἀξίως, περισκιρτῶσαν καὶ χορεύουσαν, Τριάδα, θεολογοῦσαν τὴν πανταίτιον, σὺν τοῖς ἁγίοις Ἀγγέλοις, ἧς ταῖς μεσιτείαις, τοῖς τιμῶσιν αὐτὴν σεπτῶς, παράσχου ἡμῖν Χριστέ, εἰρήνην καὶ μέγα ἔλεος. Στίχ. Ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός, ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον. Ποίοις ὑμνῳδιῶν ῥήμασιν, ἐπαινέσωμέν σε τὴν ἁγίαν, καὶ παρθενομάρτυρα σήμερον, τὴν Παρασκευὴν τὴν πανένδοξον; Τὴν τῆς δυσσεβείας καταλύτιν, τὴν πάντας, τοὺς φιλοσόφους καταπλήξασαν, καὶ τὸν Χριστὸν ἐν σταδίῳ, μέσον ἀνομούντων, διαγγείλασαν εὐσταθῶς, Θεὸν προαιώνιον, καὶ ἄνθρωπον ἀναμάρτητον. Προσόμοια ἕτερα 2

3 Ἦχος πλ. δ. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος. Στίχ. Ὅτι παρὰ τῷ Κυρίῳ τὸ ἔλεος, καὶ πολλὴ παρ αὐτῷ λύτρωσις, καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος! Παρασκευὴ ἡ σοφή, Ἀντωνίνου τὸ φρύαγμα, ἀνδρικῶς κατέβαλες, προθύμως ἐναθλήσασα καὶ τῶν βραβείων τῆς ἄνω κλήσεως, καὶ τῶν στεφάνων ἀξιωθεῖσα σεμνή, ὑπὲρ τῶν δούλων σου, τῶν πιστῶς τιμώντων σε, μνείαν ποιοῦ, πάντοτε πρὸς Κύριον, ἐλεηθῆναι ἡμᾶς. Στίχ. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔθνη, ἐπαινέσατε αὐτόν, πάντες οἱ λαοί. Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ πανεύφημε, ἡ τὸν Δεσπότην Χριστόν, ὁλοψύχως ποθήσασα, τῶν βασάνων ἤνεγκας, τὰς πληγὰς καρτερώτατα καὶ ξεομένη πλευρὰς ταῖς μάστιξιν, αἰκίας πάσας διὰ τὸν σὸν ἐραστήν, καθυπομένουσα, τῶν στεφάνων ἔτυχες, τῶν παρ αὐτοῦ ὅ θεν εὐφημοῦμέν σε, θεομακάριστε. Στίχ. Ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ ἡμᾶς, καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Ὁσιομάρτυς πανένδοξε, τίς ἐξισχύσει εἰπεῖν, τῶν σῶν πόνων τὰ ἔπαθλα, καὶ τοῦ μαρτυρίου σου, τὰ ἀνδρεῖα τεράστια, ὑπομονήν τε καὶ τὴν πρᾳότητα, ἣν ἐνεδείξω σεμνὴ ὡς ἄ σαρκος; ὅθεν συνόμιλος, τῶν Ἀγγέλων γέγονας, Παρασκευή, νύμφη τοῦ Παντάνακτος, σκεῦος τοῦ Πνεύματος. Δόξα. Ἦχος πλ. β. Παρθενομάρτυς ἀθληφόρε, Παρασκευὴ πανένδοξε, τοὺς τὴν ἄθλησιν τὴν σὴν ἑορτάζοντας ἀξίως, αἴτησαι ῥυσθῆναι πειρασμῶν καὶ θλίψεων, ταῖς πρὸς Θεὸν πρεσβείαις σου, καὶ τῆς μελλούσης κρίσεως, Μάρτυς παναοίδιμε. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Τίς μὴ μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μὴ ἀνυμνήσει σου τὸν ἀλόχευτον τόκον; Ὁ γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρός, ἐκλάμψας Υἱὸς μονογενής, ὁ αὐτὸς ἐκ σοῦ τῆς ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεὸς ὑπάρχων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι ἡ μᾶς, οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Εἴσοδος, Φῶς ἱλαρόν. τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας. Ἦχος α. Ψαλμὸς κβ (22) Τὸ ἔλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου. (δίς) Στίχ. Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ με κατεσκήνωσε. Τὸ ἔλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με... καὶ τὰ Ἀναγνώσματα Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα. (μγ 9 14) Τάδε λέγει Κύριος. Πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. Τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα ἐν αὐτοῖς; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς, τίς ἀκουστὰ ποιήσει ὑμῖν; Ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν, καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς μου, ὃν ἐξελεξάμην ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε καὶ συνῆτε, ὅτι ἐγώ εἰμι. Ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός, καὶ μετ ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγώ εἰμι ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα, καὶ οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριος. Ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες, καὶ ἐγὼ Κύριος 3

4 ὁ Θεός ὅτι ἀπ ἀρχῆς ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος. Ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ λυτρούμενος ἡμᾶς, ὁ Ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ. Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα. (γ 1 9) Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνᾶναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ ἡμῶν πορεία σύντριμμα οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ αὐτόν, συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ ὅτι χάρις καὶ ἔ λεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ. Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα. (ε 15 23, στ 1 3). Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ Ὑ ψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας, καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου ὅτι τῇ δεξιᾷ αὑτοῦ σκεπάσει αὐτούς, καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται θώρακα δικαιοσύνην καὶ περιθήσεται κόρυθα κρίσιν ἀνυπόκριτον. Λήψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν, καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου, τῶν νεφῶν, ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν, Βασιλεῖς, καὶ σύνετε μάθετε Δικασταὶ περάτων γῆς ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους, καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν, καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου. ὁ διάκονος: ΕΕἴ ἴἴππωμμεενν ππάάννττεεςς κκλλππ. ὁ Ἱερεύς: Ὅττι ιι ἐἐλλεεήήμμωνν κκααὶ ὶὶ φι ιιλλάάννθθρρωπποοςς ὁ Ἀναγνώστης Ἀμήν. Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἑσπέρᾳ ταύτῃ, ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Δέσποτα, συνέτισόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Ἅγιε, φώτισόν με τοῖς δικαιώμασί σου. Κύριε, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰῶνα, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρίδῃς. Σοί πρέπει αἶνος, σοί πρέπει ὕμνος, σοὶί δόξα πρέπει, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. ὁ διάκονος: Πλληηρρώσσωμμ εενν ττὴὴνν ἑἑσσππεερρι ιιννὴὴνν κκλλππ... ὁ Ἱερεύς: ΕΕἴ ἴἴηη ττὸὸ κκρράάττοοςς ττῆῆςς ββαασσι ιιλλ εεί ίίααςς Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος πλ. α. Χαίροις ἀσκητικῶν. 4

5 Χαίροις Παρασκευὴ ἡ σοφή, τῶν Ἀθληφόρων τὸ σεπτὸν ἐγκαλλώπισμα τὸν τούτων γὰρ σχοῦσα ζῆλον, καὶ πίστν τὴν ἀῤῥαγῆ, ἀνδρικοῖς ἀγῶσι προσεχώρησας, λαμπρά τε παλαίσματα, καὶ λαμπροτέρα τρόπαια, ἤγειρας ὄντως, κατ ἐχθρῶν τῶν τῆς πίστεως, καὶ ἀλάστορος, τοῦ δεινοῦ πολεμήτορος, τούτους κατατροπώσασα, εἰς τέλος καὶ παίγνιον, δείξασα τούτους καὶ μόνον, τὸν σὸν Χριστὸν μεγαλύνασα. Αὐτὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι τὸ μέγα ἔλεος. Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι, καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου. Χαίροις Παρασκευὴ ἐκλεκτή, ἡ τῇ ἀθλήσει τῇ λαμπρᾷ σου προσάγουσα, πληθὺν τῷ Χριστῷ Ὁσία, τῶν ἀσεβῶν τοῖς φρικτοῖς, τοῖς ἐν σοὶ σημείοις τε καὶ τέρασι, τὸ πῦρ μεταβάλλουσα, δροσισμὸν εἰς ἀνέκφραστον, καὶ λυμεώνα, τὸν δεινὸν θανατώσασα, τῷ σημείῳ τε, τοῦ Σταυροῦ καὶ τῇ χάριτι, ἅπασαν ἐκτεφρώσασα, ἐχθρῶν τὴν παράταξιν, τοὺς σπαραγμοὺς καὶ διττήν τε, ὑπενεγκούσα κατάφλεξιν καὶ ξίφει τιμηθεῖσα, πᾶσι δοῦναι ἡμῖν αἴτει τὸ μέγα ἔλεος. Στίχ. Ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνεν τὰ διαβήματά μου. Χαίροις Παρασκευὴ ἡ σοφή, τῶν δεομένων ἀσφαλὲς καταφύγιον, ἁπάντων τῶν ἐν ἀ νάγκαις, παραμυθία τερπνή, καὶ ἡμῶν προστάτις ἀκαταίσχυντος τὸ τεῖχος τὸ ἄῤῥηκτον, σκέπη πύργος ἀκράδαντος, τῶν κλονουμένων, καὶ θερμῶς προσιόντων σοι, τὸ ἀκένωτον, ἰαμάτων τὸ πέλαγος, ἅπαντας καταρδεύουσα, πηγὴ ἡ ἀείῤῥυτος, θαυμάτων μάρτυς καὶ κῆρυξ, Χριστοῦ σαφῶς χρηματίσασα, ὃν νῦν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι τὸ μέγα ἔλεος. Δόξα. Ἦχος πλ. β. Δεῦτε πάντα τῆς γῆς τὰ πέρατα, πνευματικὴν χορείαν ἐπικροτήσωμεν, καὶ τὴν Χριστοῦ παρθενομάρτυρα εὐφημήσωμεν λέγοντες Χαίροις, Παρασκευὴ Ὁσία καὶ θεοτίμητε. Χαίροις, ἡ τὸ μαρτύριον καλῶς ὑποδεξαμένη. Χαίροις, τῶν Μαρτύρων ἰσοστάσιε, καὶ τῶν Ὁ σίων ὁμόσκηνε μεθ ὧν ἱκέτευε τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Θεοτόκε, σὺ εἶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, ἡ βλαστήσασα τὸν καρπὸν τῆς ζωῆς σὲ ἱκετεύομεν Πρέσβευε Δέσποινα, μετὰ τῆς Ἀθληφόρου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. ὁ Προεστώς: Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου, ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀ φθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ. ὁ Ἀναγνώστης: Τρισάγιον. Δόξα. Καὶ νῦν. Παναγία Τριάς,.. Κύριε, ἐλέησον. (γ ) Δόξα. Καὶ νῦν. Πάτερ ἡμῶν.. ὁ Ἱερεύς: Ὅττι ιι σσοοῦῦ ἐἐσσττὶ ὶὶνν ἡἡ ββαασσι ιιλλεεί ίίαα κκααὶ ὶὶ ἡἡ δδύύννααμμι ιιςς κκααὶ ὶὶ ἡἡ δδόόξξαα ττοοῦῦ Πααττρρὸὸςς κκααί ίί ττοοῦῦ ΥΥἱ ἱἱοοῦῦ κκααί ίί ττοοῦῦ Ἁγγί ίίοουυ Πννεεύύμμααττοοςς,,, ννῦῦνν κκααὶ ὶὶ ἀἀεεὶ ὶὶ κκααὶ ὶὶ εεἰ ἰἰςς ττοοὺὺςς ααἰ ἰἰῶννααςς ττῶνν ααἰ ἰἰώννωνν... Τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας. Ἦχος α. Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθληφόρε ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. 5

6 Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τὸ Χαῖρε, σὺν τῇ φωνῇ ἐσαρκοῦτο ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, ἐν σοὶ τῇ ἁγίᾳ κιβωτῷ, ὡς ἔφη ὁ δίκαιος Δαυΐδ, ἐδείχθης πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, βαστάσασα τὸν Κτίστην σου. Δόξα τῷ ἐνοικήσαντι ἐν σοί, δόξα τῷ προελθόντι ἐκ σοῦ, δόξα τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου σου. Ἀπόλυσις ὁ Ἱερεύς ΣΣοοφφί ίαα!! ὁ Ἀναγνώστης Εὐλόγησον. ὁ Ἱερεύς Ὁ Ὢνν,,, εεὐὐλλοογγηηττὸὸςς Θεεὸὸςς ἡἡμμῶνν,,, ππάάννττοοττεε,,, ννῦῦνν κκααὶ ὶ ἀἀεεὶ ὶ κκααὶ ὶ εεἰ ἰςς ττοουυςς ααἰ ἰῶννααςς ττωνν ααἰ ἰώννωνν... ὁ Ἀναγνώστης Ἀμήν. Στερεώσαι, Κύριος ὁ Θεός, τὴν ἁγίαν καὶ ἀμώμητον πίστιν τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, σὺν τῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ Ἐκκλησίᾳ καὶ τῇ πόλει (ἢ τῇ μονῇ, ἢ χώρᾳ, ἢ τῇ νήσῳ) ταύτῃ εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν. ὁ Ἱερεύς Ὑππεερρααγγί ίαα Θεεοοττόόκκεε,,, σσῶσσοονν ἡἡμμᾶᾶςς... ὁ Ἀναγνώστης Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν. ὁ Ἱερεύς Δόόξξαα σσοοι ι,,, ὁὁ Θεεὸὸςς ἡἡμμῶνν,,, δδόόξξαα ΣΣοοι ι... ὁ Ἀναγνώστης Δόξα. Καὶ νῦν. Κύριε ἐλέησον. (γ ) Δέσποτα ἅγιε, εὐλόγησον. ««Χρρι ιισσττὸὸςς ὁὁ ἀἀλληηθθι ιιννὸὸςς Θεεὸὸςς ἡἡμμῶνν »». ἢ ««Ὁ ἐἐνν Ἁγγί ίίοοι ιιςς θθααυυμμαασσττὸὸςς Χρρι ιισσττὸὸςς ὁὁ ἀἀλληηθθι ιιννὸὸςς Θεεὸὸςς ἡἡμμῶνν »». ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον, Συναπτὴ μεγάλη, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅττι ιι ππρρέέππεει ιι σσοοι ιι ππᾶᾶσσαα δδόόξξαα Ἦχος α. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Στίχ. α. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. β. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. γ. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ Τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας. Ἦχος α. Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθληφόρε ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τὸ Χαῖρε, σὺν τῇ φωνῇ ἐσαρκοῦτο ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, ἐν σοὶ τῇ ἁγίᾳ κιβωτῷ, ὡς ἔφη ὁ δίκαιος Δαυΐδ, ἐδείχθης πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, βαστάσασα τὸν Κτίστην σου. Δόξα τῷ ἐνοικήσαντι ἐν σοί, δόξα τῷ προελθόντι ἐκ σοῦ, δόξα τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου σου. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅττι ιι σσὸὸνν ττὸὸ κκρράάττοοςς

7 ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ Μετὰ τὴν α Στιχολογίαν Ἦχος πλ. α. Τὸν τάφον Σου, Σωτήρ. Ὡς νύμφη τοῦ Χριστοῦ, Παρασκευὴ Ἀθληφόρε, τοῖς ἴχνεσι τοῦ σοῦ, ἐραστοῦ ἑπομένη, προθύμως ἐζήλωσας, τὸν ἐκείνου σὺ θάνατον ὅθεν ἔτυχες, τῆς οὐρανίου παστάδος, στέφος ἄφθαρτον, περικειμένη ἀξίως, καὶ δόξαν ἀμάραντον. Δόξα. Ὡς ἄμωμος ἀμνάς, καὶ ἁγνὴ τῷ Κυρίῳ, συνήφθης μυστικῶς, ἐν σεμνότητι βίου, τῷ κάλλει τῆς ἀθλήσεως, σεαυτὴν ὡραΐσασα ὅθεν εἴληφας, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν, ἰατρεύουσα, τὰ ἀῤῥωστήματα πάντα, δυνάμει τοῦ Πνεύματος. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἐλπὶς χριστιανῶν, Παναγία Παρθένε, ὃν ἔτεκες Θεόν, ὑπὲρ νοῦν τε καὶ λόγον, ἀπαύστως ἱκέτευε, σὺν ταῖς ἄνω Δυνάμεσι, δοῦναι ἄφεσιν, ἁμαρτιῶν ἡμῖν πᾶσι, καὶ διόρθωσιν, βίου τοῖς πίστει καὶ πόθῳ, ἀεὶ σὲ δοξάζουσι. Μετὰ τὴν β Στιχολογίαν Ἦχος δ. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Τῷ ἀθανάτῳ Βασιλεῖ νῦν συζῶσα, Παρασκευὴ παρθενομάρτυς ὁσία, τοὺς προσιόντας εὐλαβῶς τῇ κάρᾳ σου, ῥῦσαι παναοίδιμε, τούτους πάσης ἀνάγκης, πάσης περιστάσεως καὶ κινδύνων παντοίων, καὶ οὐρανῶν ἀξίωσον τυχεῖν, τῆς βασιλείας, Μαρτύρων ἀγλάϊσμα. Δόξα. Τὸν ὡραιότατον Χριστὸν ἀγαπήσασα, καὶ δι ἁγνείας τὴν ψυχὴν ὡραΐσασα, διὰ παντοίων πόνων τε καὶ θλίψεων, τούτῳ κατηγγύησαι, ὥσπερ ἄμωμος νύμφη ὅθεν σε ἠξίωσεν, οὐρανίων θαλάμων, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύουσαν αὐτῷ, τῶν σὲ τιμώντων Παρασκευὴ πανεύφημε. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν. Μετὰ τὸν Πολυέλεον Ἦχος δ. Κατεπλάγη Ἰωσήφ. Παρασκευὴ μάρτυς Χριστοῦ, ἀνευφημοῦμέν σε πιστοί, ὅτι τὸν τύραννον ἐχθρόν, θείᾳ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, σοῦ τοῖς ποσὶ κατεπάτησας γενναιοφρόνως, καὶ γέγονας ἡμῖν, ἀνδρείᾳ πίστεως, πᾶσαν τοῦ ἐχθροῦ, πατοῦσα δύναμιν καὶ οὐρανόθεν ἔλαβες τὸν στέφανον, τῇ κορυφῇ σου ἀοίδιμε. Χριστὸν δυσώπει, σωθῆναι πάντας, τοὺς ἐκτελοῦντας τὴν μνήμην σου. Δόξα. Κατεπλάγη ἀληθῶς, ὁ δυσμενέστατος ἐχθρός, τὴν ἀνδρείαν θεωρῶν, καὶ καρτερίαν τὴν ἐν σοί, Παρασκευὴ ἰσαπόστολε ἀθληφόρε. Σῶμα δοῦσα γὰρ εἰς κατάφλεξιν, δράκοντι δεινῷ προσπαλαίσασα, καὶ ἀπωλείᾳ τοῦτον παραδοῦσα, τοὺς θεωροῦντας ἐξέπληξας, λαμπρῶς βοῶντας Μεγάλη ὄντως, ἡ Χριστοῦ πίστις καὶ δύναμις. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἡ Παρθένος Μαριάμ, καὶ Θεοτόκος ἀληθῶς, τὰς οὐρανίους στρατιάς, φωταγωγοῦσα θαυμαστῶς, αὐγαζόμενη τῷ κάλλει τῷ ἀπροσίτῳ, λυτροῦται καὶ ἡμᾶς τῶν ψυχοφθόρων 7

8 παθῶν, καὶ πάντων τῶν δεινῶν ὡς προστασία ἡμῶν, ἣν μετὰ δέους πάντες εὐφημοῦντες, εὐσεβοφρόνως βοήσωμεν Θεοκυῆτορ, Ἀγγέλων δόξα, σὺ ὑπάρχεις Πανάμωμε. ΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ τὸ α Ἀντίφωνον τοῦ δ ἤχου Ἀντίφωνον Α. Ἐκ νεότητός μου πολλὰ πολεμεῖ με πάθη ἀλλ αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον Σωτήρ μου. (δίς) Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὡς χόρτος γάρ, πυρὶ ἔσεσθε ἀπεξηραμένοι. (δίς) Δόξα. Ἁγίῳ Πνεύματι πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται, τῇ Τριαδικῇ Μονάδι ἱεροκρυφίως. Καὶ νῦν. Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα, ἅπασαν τὴν κτίσιν πρὸς ζωογονίαν. Προκείμενον. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου. Στίχ. Ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου. ΤΑΞΙΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ ὁ διάκονος ΤΤοοῦῦ Κυυρρί ίίοουυ δδεεηηθθῶμμεενν... Κύριε, ἐλέησον. ὁ ἱερεύς Ὅττι ιι ἅἅγγι ιιοοςς εεἶ ἶἶ,,, ὁὁ Θεεὸὸςς ἡἡμμῶνν,,,... Ἀμήν. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Στίχ. Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Αἰνεσάτω πνοὴ πᾶσα τὸν Κύριον. ὁ διάκονος Κααὶ ὶὶ ὑὑππὲὲρρ ττοοῦῦ κκααττααξξι ιιωθθῆῆννααι ἡἡμμᾶᾶςς ττῆῆςς ἀἀκκρροοάάσσεεωςς ττοοῦῦ ἁἁγγί ίίοουυ ΕΕὐὐααγγγγεελλί ίίοουυ Κύύρρι ιιοονν ττὸὸνν Θεεὸὸνν ἡἡμμῶνν ἱἱκκεεττεεύύσσω ἱ μμεενν... Κύριε, ἐλέησον. (γ ) ὁ διάκονος Σοοφί ίίαα ὀὀρρθθοοί ίί ἀἀκκοούύσσω μμεενν ττοοῦῦ ἁἁγγί ίίοουυ ΕΕὐὐααγγγγεελλί ίίοουυ... ὁ ἱερεύς ΕΕἰ ἰἰρρήήννηη ππᾶᾶσσι ιι... Καὶ τῷ Πνεύματί σου. ὁ ἱερεύς ἘἘκκ ττοοῦῦ κκααττὰὰ ἸἸωωάάννννηηνν ἁἁγγί ίίοουυ ΕΕὐὐααγγγγεελλί ίίοουυ ττὸὸ ἀἀννάάγγννωωσσμμαα... ὁ διάκονος Πρρόόσσχχωμμεενν... Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τῶν βημοθύρων ἀναγινώσκει τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ (ὁσιακόν, τῶν δέκα παρθένων) Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (κε 1 13) Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν, ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. Πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί. Αἵτινες μωραί, λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ ἑαυτῶν ἔλαιον αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι Μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. Ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. 8

9 ὁ Προεστὼς ἢ ὁ Ἀναγνώστης τὸν Ν ψαλμόν, χύμα Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐ ξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους. Δόξα. Ταῖς τῆς Ἀθληφόρου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Εἶτα τὸ Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β. Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐκ δεξιῶν τοῦ Σωτῆρος, παρέστη ἡ παρθένος καὶ ἀθληφόρος καὶ Μάρτυς, περιβεβλημένη ταῖς ἀρεταῖς τὸ ἀήττητον, καὶ περιλελουμένη ἐλαίῳ τῆς ἁγνείας, καὶ τῷ αἵματι τῆς ἀ θλήσεως, καὶ βοῶσα πρὸς αὐτόν, ἐν ἀγαλλιάσει, τὴν λαμπάδα κατέχουσα Εἰς ὀσμὴν μύρου σου ἔδραμον, Χριστὲ ὁ Θεός, ὅτι τέτρωμαι τῆς σῆς ἀγάπης ἐγώ μὴ χωρίσῃς με Νυμφίε ἐπουράνιε. Αὐτῆς ταῖς ἱκεσίαις, κατάπεμψον ἡμῖν, παντοδύναμε Σωτὴρ τὰ ἐλέη σου. Σῶσσοονν,,, ὁὁ Θεεόόςς,,, ττὸὸνν λλααόόνν Σοουυ Κύριε, ἐλέησον. (ιβ ) ἘἘλλέέεει ιι κκααὶ ὶὶ οοἰ ἰἰκκττι ιιρρμμοοῖ ῖῖςς Ἀμήν. ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ οἱ Κανόνες, τῆς Θεοτόκου μετὰ τῶν Εἱρμῶν εἰς στ, καὶ τῆς Ἁγίας οἱ δύω εἰς η. ᾨδὴ α. Κανὼν τῆς Θεοτόκου 9

10 ἄνευ ἀκροστιχίδος, φέρων τὰ ὅσα πρὸς αὐτὴν ὀνομαστήρια. ποίημα Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Ἦχος δ. Ὁ Εἱρμός. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου, καὶ πληρωθήσεται Πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ Βασιλίδι Μητρί, καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, ταύτης τὰ θαύματα. (δίς) Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ὑμνῆσαι ἐθέλοντι, τὰ μεγαλεῖά σου Ἄχραντε, τοῦ λόγου μοι δώρησαι τὴν καλλιέπειαν, Μήτηρ πέλουσα, τοῦ μόνου Θεοῦ Λόγου, καὶ λύσιν πρυτάνευσον, τῶν ἐπταισμένων μοι. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Μωσῆς ὁ θεόπνευστος, βάτον προεῖδέ σε Δέσποινα, πυρὶ φλεγόμενην μέν, μὴ καιομένην δέ, προπιστούμενος, τὸ ἐπὶ σοὶ Παρθένε, χωρῆσαν ἐν μήτρᾳ σου, πῦρ τῆς Θεότητος. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Προφήτης ὁ ἔνθεος, ῥάβδον καὶ ῥίζαν προέφη σε, Μαρία Θεόνυμφε, ὁ μεγαλόφωνος ἡ μεῖς δ ἔφορον, Παρθένε σε καλοῦμεν, οἱ δοῦλοί σου Πάναγνε, νῦν καὶ προστάτιδα. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ἐκ θείας ἀκήκοε, φωνῆς Μωσῆς ὁ θεόπτης σε, καλούσης γῆν τὴν ὑπερένδοξον διὸ Δέσποινα, πόλου καὶ γῆς ὡς οὖσα, συντήρει καὶ φύλαττε, τοὺς σὲ δοξάζοντας. ὁ α Κανὼν τῆς Ἁγίας ποίημα Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἦχος δ. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Τολμῶντι πανεύφημε, τὴν σὴν πανήγυριν ᾄσμασιν, ὑμνῆσαι δοθῆναί μοι, ταῖς ἱκεσίαις σου, ταῖς πρὸς Κύριον, χάριν ἰσχύν τε λόγου, αἰτῶ ὡς ἐξείποιμι, τὰς ἀριστείας σου. Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Διττά τε καὶ μέγιστα, ᾖρας ἀοίδιμε τρόπαια, κατὰ τοῦ ἀλάστορος καὶ παλαμναίου ἐ χθροῦ, ἐν ἀσκήσει σου, ἀθλήσει τε ἐνδόξω, τοῦτον ἐκνευρίσασα, εἰς τέλος ἔνδοξε. Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Ὁσίων ἀνέφανας, κλέος Μαρτύρων τε καύχημα, ὡς ἐνδιαπρέψασα, ἐν ἀμφοτέροις λαμπρῶς, καὶ κατέστεψαι, δισσῷ λαμπρῷ στεφάνῳ, παρὰ τοῦ Παντάνακτος, ὦ παμμακάριστε. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Σὺ μόνη Θεόνυμφε, τὸν ἐν ὑψίστοις καθήμενον, ἀγκάλαις ἐβάστασας, σάρκα γενόμενον σὺ γὰρ ὥρισαι, πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, δοχεῖον ἐπάξιον, τοῦ Παντοκράτορος. ὁ Ἕτερος Κανὼν τῆς Ἁγίας, οὗ ἡ ἀκροστιχὶς (ἄνευ τῶν Θεοτοκίων) Ὕμνοις γεραίρω τὴν πανεύφημον Κόρην. Θεοφάνους. Ἦχος δ. Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον. Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Ὑμνοῦσι, τὴν φωτοφόρον μνήμην σου, Μάρτυς πανεύφημε, χάριν δοθῆναι αἴτησαι ἡμῖν, καὶ πταισμάτων τὴν ἄφεσιν, Παρασκευὴ ἀοίδιμε, ταῖς πρὸς τὸν Κύριον δεήσεσι. Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Μαρτύρων, σὺ καλλονὴ ἀνέφανας, τὰς τοῦ ἐχθροῦ μηχανάς, καταβαλοῦσα ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ καὶ τυράννων ὠμότητα, ἀθλητικῶς παλαίσασα, θεοσεβῆ πίστιν ἐκήρυξας. Δόξα. 10

11 Νομίσας, τῆς καρτερίας λύειν σου, Μάρτυς τὸ εὔτονον, ὁ τοῖς ξοάνοις τύραννος δεινῶς, ἀπονέμων προσκύνησιν ἀλλὰ σοφοῖς σου ῥήμασι, τούτου τὸ θράσος ἅπαν λέλυται. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον Ὁ Λόγος, ἐκ σῶν ἀχράντων Δέσποινα, αἱμάτων τίκτεται, ἐμψυχωμένην σάρκα εἰληφώς καὶ ἡμᾶς ὀλισθήσαντας, ἀπατεῶνος δήγματι, τῷ θείῳ κράτει ἀνεπλάσατο. ᾨδὴ γ. τῆς Θεοτόκου Ἦχος δ. Ὁ Εἱρμός. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Θεοτόκε, ὡς ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικὸν στερέωσον, καὶ ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου, στεφάνων δόξης ἀξίωσον. (δίς) Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ἀλήθειαν κράζει σε Παρθένε, καὶ γῆν τε ἐπίσης ποθητήν, ὁ ψαλμῳδὸς ἐν Πνεύματι, ἡ μεῖς δέ σου οἱ τρόφιμοι, προστάτιδα καὶ Δέσποιναν, τοῦδε σου κλήρου κηρύττομεν. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Θαιμὰν ὁ προφήτης σε κηρύττει, Παρθένε ὁ θεῖος Ἀββακούμ, καὶ ὄρος αἰνιττόμενος, τὸν ἀπὸ σοῦ τμηθέντα τε, λίθον ἀτμήτως Ἄχραντε, ὃν Δανιὴλ προεώρακεν. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ἐλαίαν κατάκαρπόν σε ἔφη, ἑστῶσαν ἐν οἴκῳ τοῦ Θεοῦ, καὶ κιβωτὸν Πανάχραντε, ὁ ψαλμῳδὸς ἐν Πνεύματι, ἡμεῖς δέ σε τὴν Πάναγνον, Σώτειραν πάντων κηρύττομεν. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Καλεῖ σε τὴν μόνην Θεοτόκον, καὶ θρόνον Παρθένε ὑψηλόν, ὁ μεγαλοφωνότατος, καὶ ἄλλος πύλην λέγει σε, ἡμεῖς δὲ τῶν θαυμάτων σου, τὰ μεγαλεῖα δοξάζομεν. ὁ α Κανὼν τῆς Ἁγίας Ἦχος δ. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους. Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Τῶν σῶν γεννητόρων εὐχῆς τέκνον, ἐδείχθης ἀνέθου τε σαυτήν, ἐκ βρέφους τῷ Κυρίῳ σου Παρασκευὴ ἀοίδιμε, καὶ πλοῦτον πτωχοῖς νείμασα, εὗρες Χριστὸν τὸν νυμφίον σου. Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Οὐκ ἔφερες Μάρτυς πανολβία, ἐμμένειν τῷ σχήματι κρυπτῶς, μοναζουσῶν, ἀλλ ὥρμησας, λαμπρῶς ἐπὶ τὸ κήρυγμα, ὡς ἄλλη Θέκλα δείξασα, σπουδὴν τῇ κλήσει κατάλληλον. Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Ἀτρόμως κηρύττουσα τοῖς πᾶσι, Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος καὶ Θεοῦ, ὄνομα τὸ πανάγιον, Παρασκευὴ πανθαύμαστε, σημεῖα καὶ τεράστια, ὤφθης τελοῦσα παράδοξα. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Νόμου προετύπου ἡ σκηνή σε, γενήσεσθαι μέλλουσαν Ἁγνή, Θεοῦ ἅγιον σκήνωμα, ἐν ᾧ ὁ ἱλασμὸς ἡμῶν, ἁγιασμὸν δωρούμενος, πᾶσιν ἡμῖν ἐπελεύσεται. ὁ Ἕτερος Κανὼν Ἦχος δ. Εὐφραίνεται ἐπὶ σοί. Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Ἐνεύρου τὸ ἀσθενές, τὸ θεῖον Πνεῦμα καὶ φαιδρὸν δέδειχεν, ἐξεικονίζον ἄριστα, τῆς σῆς ἀκραιφνοῦς ψυχῆς ἔλλαμψιν. 11

12 Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Ῥωσθεῖσα σθένει Χριστοῦ, τὰς τῶν βουνεύρων ἀφειδῶς μάστιγας, Μάρτυς Χριστοῦ ὑπέφερες, οἷά τις ἀδάμας στεῤῥότατος. Δόξα. Ἀγάπῃ τῇ πρὸς Θεόν, ἐν τῷ σταδίῳ καρτερῶς ἤνεγκας, τὸν σκορπισμὸν τοῦ σώματος, καὶ τοὺς ἀνυποίστους πικροὺς αἰκισμούς. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον Σὺ μόνη τοῖς ἐπὶ γῆς, τῶν ὑπὲρ φύσιν ἀγαθῶν πρόξενος, Μήτηρ Θεοῦ γέγονας ὅθεν σοι τὸ Χαῖρε κραυγάζομεν. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅττι ιι σσὺὺ εεἶ ἶἶ ὁὁ Θεεὸὸςς ἡἡμμῶνν ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τῆς Ἁγίας Ἦχος δ. Ἐπεφάνης σήμερον. Ἐπεφάνη σήμερον ἡμῖν ἡ θεία, ἑορτὴ τῆς Μάρτυρος, καταλαμπρύνουσα ἡμῶν, σὺν ταῖς ψυχαῖς καὶ τὰ σώματα, ἀνευφημούντων αὐτὴν μετὰ πίστεως. Δόξα. Ἦχος πλ. δ. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Ἐκ σπαργάνων μητρῴων σὺ τῷ Χριστῷ, σεαυτὴν ἀναθεῖσα διηνεκῶς, αὐτῷ εὐηρέστησας, τῷ Σωτῆρι τῶν ὅλων καὶ τυράννων θράση, στεῤῥῶς κατεπάτησας, καὶ βασάνους ὄντως, ἀνδρείως ὑπέμεινας ὅθεν ὁ Χριστός σοι, τοὺς στεφάνους κοσμήσας, ἐνδόξως εἰσ ήγαγεν, εἰς νυμφῶνα οὐράνιον. Παρασκευὴ ἀξιάγαστε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ὡς παρθένον καὶ μόνην ἐν γυναιξί, σὲ ἀσπόρως τεκοῦσαν Θεὸν σαρκί, πᾶσαι μακαρίζομεν, γενεαὶ τῶν ἀνθρώπων τὸ γὰρ πῦρ ἐσκήνωσεν, ἐν σοὶ τῆς Θεότητος, καὶ ὡς βρέφος θηλάζεις, τὸν Κτίστην καὶ Κύριον ὅθεν τῶν Ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος, ἀξίως δοξάζομεν τὸν πανάγιον τόκον σου, καὶ συμφώνως βοῶμέν σοι Πρέσβευε τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει, τὸν ἄσπορον τόκον σου. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Σὺὺ γγὰὰρρ εεἶ ἶἶ ὁὁ ΒΒαασσι ιιλλεεύύςς ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ Ἦχος δ. Ἐπεφάνης σήμερον. Τὸν ναόν σου πάνσεμνε ὡς ἰατρεῖον ψυχικὸν εὑράμενοι, ἐν τούτῳ πάντες οἱ πιστοί, μεγαλοφώνως τιμῶμέν σε, Ὁσιομάρτυς Παρασκευὴ ἀοίδιμε. ὁ Οἶκος Ἡ τοῦ νυμφίου σε φωνή, καλέσασα ὡς νύμφην, στεφάνῳ ἀφθαρσίας ἐκόσμησε, θεόφρον, Παρασκευὴ πανευκλεής, καὶ μετὰ ἀθλοφόρων καὶ Μαρτύρων τῶν σεπτῶν, ἀξίως συνηρίθμησε μεθ ὧν εὐφραινομένη, μέμνησο τῶν ἐκτελούντων τὴν ἁγίαν ἑορτήν σου, καὶ συνελθόντων ἔνδον τοῦ ναοῦ σου ἐν αὐτῷ γὰρ νυνὶ παρεστῶτες, ἀπὸ ψυχῆς προσφέρομέν σοι τοὺς ὕμνους, Ὁσιομάρτυς Παρασκευὴ ἀοίδιμε. Συναξάριον. 12

13 Τῇ ΚΣΤ τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων Ἱερομαρτύρων Ἑρμολάου, Ἑρμίππου καὶ Ἑρμοκράτους, Πρεσβυτέρων ἐν Νικομηδείᾳ, μετὰ τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος ἀθλησάντων. Ἓρμιππος, Ἑρμόλαος ἠδ Ἑρμοκράτης Ἑρμῆν σέβοντας ᾔσχυναν παῤῥησίᾳ. Ἑρμόλεως ἕκτῃ τε καὶ εἰκάδι δειροτομήθη. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Ἐνδόξου Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς, τῆς ἀ πὸ Ῥώμης, εἰς πλεῖστα καὶ φρικτὰ μαρτύρια παραδοθείσης διὰ τὴν θείαν ἀγάπησιν καὶ ἐνδόξως τελειωθείσης. Περιώδευσε δὲ πολλοὺς τόπους ἐν ζήλῳ Θεοῦ ἡ ἀοίδιμος, ἐξαιρέτως δὲ ἐν Ἑλλάδι. Δεικνύεται δὲ προσκύνημα μέγα αὐτῆς ἐν τῇ στενωπῷ τῶν Τεμπῶν ἐν Κισσάβῳ. Ὡσαύτως καὶ ἐν Χίῳ γεραίρεται εὐγνωμόνως ἡ Προστασία αὐτῆς, ὅτε ἐν ἔτει χιλιοστῷ τετρακοσιοστῷ τεσσαρακοστῷ καὶ δευτέρῳ (1442) ἔσωσε τὴν Νῆσον ἀπὸ κατάκλυσμοῦ τῆς θαλάσσης, χαλινώσασα ταύτην ἐν τῇ περιοχῇ τοῦ Παλαιοκάστρου εἰς τὸ Βόρειον ἄκρον τῆς πόλεως. Δείκνυται δὲ παρὰ τὸ χωρίον Πούντα τῆς Μητροπόλεως Παραμυθίας καὶ ὁ τόπος τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ καὶ τελειώσεως αὐτῆς, ὡς καὶ ὁ μαρτυρικὸς τάφος, εἰς τὴν ἐκεῖσε ὁμώνυμον αὑτῆς Μονήν. Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον, Σαὐτὴν ἀγῶσι, Σεμνή, εἰς κατοικίαν. Παρασκευὴν ἔκτανεν εἰκάδι χαλκὸς ἐν ἕκτῃ. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμῃ τῆς Ἁγίας Ἐνδόξου Μάρτυρος Ὡραιοζήλης, τῆς ἐν Βυζαντίῳ, μαθητρίας γενομένης αὐτοῦ τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, και Ἱερουσαλὴμ τῆς συνήθους καὶ ὁμοτρόπου καὶ συνοίκου αὐτῆς Μάρτυρος, ἥτις καὶ ἐν Οἴτῃ τῆς Φθιώτιδος περιώδευσε καὶ ἐκήρυξε, διὸ καὶ μεγάλως τιμᾶται ἐκεῖ. Εἰς τὴν Ἁγίαν Ὡραιοζήλην. Eἰς πῦρ βληθεῖσα Ὡραιοζήλη Λόγε, Ἅπασι βρύει τοὺς κρουνοὺς τῶν θαυμάτων. Εἰς τὴν Ἁγίαν Ἱερουσαλήμ. Tομὴν κεφαλῆς Ἱερουσαλὴμ φέρει, Kαὶ τὴν ἄνω νῦν Ἱερουσαλὴμ βλέπει. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰγνατίου τοῦ Στειρωνίτου. Πρὶν γῆς ἀπελθεῖν ἀρετῶν καρποὺς φύσας, Tὸ στεῖρον ἐκπέφευγεν ὁ Στειρωνίτης. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη του Ἁγίου Ἐνδόξου Μάρτυρος Ἀππίωνος, ξίφει τελειωθέντος. Tὸν σὸν ξίφει τράχηλον ἀτρέπτως κλίνας, Tὸ τῆς τελευτῆς Ἀππίων πίνεις πόμα. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Γεροντίου τοῦ Ἀθωνίτου, πρώτου οἰκιστοῦ τῆς Σκήτης Ἁγίας Ἄννης εἰς τὴν θέσιν τῶν Βουλευτηρίων, κατὰ τὸν ΙΔ αἰῶνα ἀ κμάσαντος, ἔτι δὲ καὶ Σύναξις πάντων τῶν Ἁγιαναννιτῶν Πατέρων, τῷ Θεῷ διὰ τῆς ἀ σκητικῆς αὐτῶν πολιτείας εὐαρεστησάντων. Τελεῖται δὲ ἡ Σύναξις αὕτη, οὐ τυχαίως κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην, ὡς ἑπομένη τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοπρομήτορος, ὅτε πανηγυρίζει λαμπρῶς ἡ Σκήτη αὐτῆς. 13

14 Γέρας ἀρετῶν, Γερόντιε, πλουτήσας, Γέρας ὤφθης ἔνθεον τοῖς ἐν τῷ Ἄθω. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Συμεὼν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου καὶ Στυλίτου, ἐπέκεινα τοῦ Ἀνάπλου. Ἀρχιμανδρῖτα Συμεὼν Στυλῖτα τοῦ Ἀνάπλου, ἑστὼς ἐπέκεινα Θεῷ εὐάρεστος ἐγένου. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Ἀττάλου, τοῦ ἐκ Περγάμου, Προστάτου καὶ Πολιούχου τῆς Πόλεως ταύτης, Σάγκτου διακόνου, Βλανδίνας, Ἀλεξάνδρου τοῦ Φρυγός, Ματούρου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς, ἀθλησάντων ἐν ἔτει ἑκατοστῷ ἑβδομηκοστῷ καὶ ἑβδόμῳ (177) ἐν Λουγδούνῳ μαρτυρησάντων. Κλεινοῦ Ἀττάλου σιδηρὰν τιμῶ στρωμνήν, Ἐν ᾗ ἐτύθη ὡς λαμπὰς καιόμενος. Τὸν Σάγκτον πάντες εὐλαβῶς τιμήσωμεν Τὸ θεῖον πάθος τοῦ Χριστοῦ τιμήσαντος. Διὰ παντοίων διελθὼν κολάσεων Καὶ Φρὺξ μετέσχε τῆς τομῆς Ἀλέξανδρος. Ἐνίκα πόθος τοῦ Χριστοῦ καὶ Μάτουρον Πολλὰς βασάνους ὑπομένοντα στεῤῥῶς. Πάντων ἐσχάτη καθάπερ βασίλισσα Βλανδίνα ἔστη γυργαθῷ ἀκλόνητος. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ Νέτσβετωφ, φωτιστοῦ τῆς Ἀλάσκα, ἐν ἔτει χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ ἑξηκοστῷ καὶ τετάρτῳ (1864) κοιμηθέντος ἐν ἡλικίᾳ ἑξήκοντα (60) ἐτῶν. Ὡς ἀστὴρ ἔλαμψεν ἐν τῇ Ἀλάσκᾳ, ὁσιακῆς Ἰάκωβος τῷ κάλλει εὐπρεπείας. Φωτίζεις γῆς τὰ πέρατα, Ἰάκωβε θεόφρον, Εὐαγγελίου ἐραστά, καὶ φωτιστὰ Ἀλάσκας. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τὴν ἀνακομιδὴν τῶν Ἱερῶν Λειψάνων ἑορτάζομεν τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Οὐσακώφ, εὐσεβεστάτου Ναυάρχου Ρώσου ἐν Σαράνσκ κοιμηθέντος ἐν ἔτει χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ δεκάτῳ καὶ ἑβδόμῳ (1817). Θεὸς σοὶ δῶρον ἔδωκε ζωῆς τὸ στέφος, ἐν Οὐσακὼφ Θεόδωρε αὐτῷ δουλεύσας. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ Ἀρχαγγέλου Mιχαήλ πέραν ἐν Σκάλλαις. Μέγιστε ἄρχον Μιχαὴλ μεγάλυνων τῷ πόθῳ τιμῶντας τὰ ἐγκαίνια τοῦ σοῦ ἁγίου οἴκου. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, πέραν ἐν Χάλδαις. Πάλιν ναὸς καινίζεται εἰς δόξαν σοὶ πρεπόντως, πέραν ἐν Σκάλλαις, Μιχαὴλ Ἀρχάγγελε Κυρίου. Καὶ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου πέραν ἐν τῷ Παγιδίῳ, πλησίον τοῦ νέου Ἐμβόλου. Ὕδωρ παρέχει τῆς ζωῆς ἡ Παναγία, δεῦτε, 14

15 πέραν τοῦ Φρέατος πιστοί, ἐγγὺς νέου ἐμβόλου. Ἐπισυνάζεις τοὺς πιστοὺς πέραν ἐν Παγιδίῳ, ὦ Θεοτόκε Δέσποινα, ἐγγὺς νέου ἐμβόλου. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἐπισυνέβη, Χάριτι καὶ Ἐλέει τοῦ Παντάνακτος καὶ Μεσιτείᾳ καὶ Εὐνοίᾳ καὶ Νεύσει τῆς Ἀειπαρθένου, ἡ Ἀνάκτησις τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων ἐκ τῶν μιαρῶν Λατινικῶν χειρῶν ὑπὸ Ἀλεξίου Μελισσηνοῦ Στρατηγοπούλου ἐν ἔτει χιλιοστῷ διακοσιοστῷ ἑξηκοστῷ καὶ πρώτῳ (1261). Ἡ ἐπίσημος ἐν τούτοις Εἴσοδος τοῦ Αὐτοκράτορος καὶ τοῦ λαοῦ ἐγένετο μετὰ εἰκοσαήμερον, κατὰ τὴν δεκάτην πέμπτην Αὐγούστου εἰς ἐκδήλωσιν τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν Ὑπέρμαχον Στρατηγὸν τοῦ Γένους, ἐν συνδυασμῷ μὲ τὸν πανηγυρισμὸν τῆς Ἱερᾶς Κοιμήσεως Αὑτῆς. Ἐλευθέρα γέγονεν ἐκ τῆς δεινῆς δουλείας ἡ Κωνσταντινούπολις, Θεοῦ τῇ εὐδοκίᾳ. Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν. ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ τῆς Θεοτόκου ᾨδὴ α. Ἦχος δ. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται Πνεύματος καὶ λόγον ἐρεύξομαι τῇ βασιλίδι Μητρί καὶ ὀφθήσομαι φαιδρῶς πανηγυρίζων καὶ ᾄσω γηθόμενος ταύτης τὰ θαύματα. ᾨδὴ γ. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους, Θεοτόκε, ἡ ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν, στερέωσον καὶ ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου... στεφάνων δόξης ἀξίωσον. ᾨδὴ δ. Τὴν ἀνεξιχνίαστον θείαν βουλὴν τῆς ἐκ τῆς Παρθένου σαρκώσεως σοῦ τοῦ ὑψίστου ὁ προφήτης Ἀββακοὺμ κατανοῶν ἐκραύγαζε Δόξα τῇ δυνάμει σου, Κύριε. ᾨδὴ ε. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου σὺ γάρ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ἐν μήτρᾳ τὸν ἐπὶ πάντων Θεὸν καὶ τέτοκας ἄχρονον Υἱόν, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσί σε σωτηρίαν βραβεύοντα. ᾨδὴ ς. Τὴν θείαν ταύτην καὶ πάντιμον τελοῦντες ἑορτὴν οἱ θεόφρονες τῆς Θεομήτορος δεῦτε τὰς χεῖρας κροτήσωμεν, τὸν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα Θεὸν δοξάζοντες. ᾨδὴ ζ. Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες παρὰ τὸν Κτίσαντα ἀλλὰ πυρὸς ἀπειλὴν ἀνδρείως πατήσαντες χαίροντες ἔψαλλον Ὑπερύμνητε, ὁ τῶν πατέρων Κύριος καὶ Θεός, εὐλογητὸς εἶ. ᾨδὴ η. Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον. Παῖδας εὐαγεῖς ἐν τῇ καμίνῳ ὁ τόκος τῆς Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μὲν τυπούμενος νῦν δὲ ἐνεργούμενος τὴν οἰκουμένην ἅπασαν ἀγείρει ψάλλουσαν Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. ὁ διάκονος ΤΤὴὴνν Θεεοοττόόκκοονν κκααὶ ὶὶ μμηηττέέρραα ττοοῦῦ φωττόόςς,,, ἐἐνν ὕὕμμννοοι ιιςς ττι ιιμμῶννττεεςς μμεεγγααλλύύννοομμεενν... Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 15

16 Ἦχος δ. Στίχ. α. Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν. Στίχ. β. Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Στίχ. γ. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατός, καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Στίχ. δ. Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Στίχ. ε. Καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀ γαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Στίχ. Ϛ. Ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους, καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἕως αἰῶνος. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ... Καταβασία. ᾨδὴ θ. Ἅπας γηγενὴς σκιρτάτω τῷ πνεύματι λαμπαδουχούμενος πανηγυριζέτω δὲ ἀΰλων νόων φύσις, γεραίρουσα τὴν ἱερὰν πανήγυριν τῆς Θεομήτορος, καὶ βοάτω Χαίροις, παμμακάριστε Θεοτόκε ἁγνή, ἀειπάρθενε. Συναπτὴ μικρά, μεθ ἣν ἐκφώνησις Ὅττι ιι σσὲὲ ααἰ ἰἰννοοῦῦσσι ιι ππᾶᾶσσααι ιι ααἱ ἱἱ δδυυννάάμμεει ιιςς ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ Ἦχος β. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε. Ῥωσθεῖσα καλλιπάρθενε, Σταυρῷ τῷ τοῦ Κυρίου σου, τυράννων ἔλυσας θράσος, ἀθλοῦσα Μάρτυς γενναίως καὶ πρὸς Χριστοῦ ἀπείληφας, βραβεῖα νίκης πάνσοφε, Παρασκευὴ πανθαύμαστε, ὑπὲρ ἡμῶν δυσωποῦσα, τῶν σὲ τιμώντων ἐκ πόθου. Ὅμοιον Μαρτύρων τὸ ἀγλάϊσμα, παρθένων σεμνοπρέπεια, νύμφη Χριστοῦ σεμνοτάτη, Παρασκευὴ ἀθληφόρε, σορῷ τῇ τῶν λειψάνων σου, ταῖς ἱεραῖς πρεσβείαις σου, τοῖς προσιοῦσι δώρησαι, ἡμῖν ψυχῆς τὰς ἰάσεις, ἡ πρὸς Θεὸν ἀναπτᾶσα. Θεοτοκίον Μαρία καθαρώτατον, χρυσοῦν θυμιατήριον, τῆς ἀχωρήτου Τριάδος, δοχεῖον γεγενημένη, ἐν ᾧ Πατὴρ ηὐδόκησεν, ὁ δὲ Υἱὸς ἐσκήνωσε, καὶ Πνεῦμα τὸ πανάγιον, ἐπισκιάσαν σε Κόρη, ἀνέδειξε Θεοτόκον. ΑΙΝΟΙ Ἦχος α. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν 16

17 τοῖς ὑψίστοις. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ. Αἰνεῖτε αὐτόν, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ αἰνεῖτε αὐτόν, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ. Ἦχος α. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ. Ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου χοροβατοῦσα σεμνή, ἅμα παρθένοις Μάρτυς, ταῖς φρονίμοις ἐκείναις, ἐκεῖθεν ἐκομίσω χάριν σοφή, τοῦ ἰᾶσθαι νοσήματα, καὶ ἐκδιώκειν τὰ πνεύματα μυσαρά, ἐκ τῶν πίστει προσιόντων σοι. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ καὶ κιθάρᾳ. Ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου χοροβατοῦσα.. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου. Ῥήξασα κράτος τυράννων ἀθεωτάτων σεμνή, καὶ πρὸς Θεὸν τὰς βάσεις, ἀναθεῖσα παρθένε, οὐδόλως ἐπτοήθης οὔτε κρουσμόν, μολυβδίνων σφυρῶν οὔτε πῦρ, οὔτε ξεσμοὺς τῶν σαρκῶν σου οὔτε βρασμόν, τῶν λεβήτων οὔτε ξίφους σφαγήν. Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου. Ἀσκήσει πρῴην τὸ σῶμα τήξασα ἔνδοξε, τὸ δεύτερον ἀθλήσει, στομωθεῖσα τὴν φρένα, τοῖς πᾶσιν ἀνεδείχθης Μάρτυς Χριστοῦ, οὐρανοχάλκευτον φάσγανον, ὥσπερ χρυσὸς ἐν χωνείᾳ δοκιμασθέν, ταῖς αἰκίαις καλλιπάρθενε. Δόξα. Ἦχος πλ. α. Σήμερον ἡμέρα ὑπέρλαμπρος, καὶ ἔαρ πανευφρόσυνον ἀνέτειλε τοῖς πέρασιν, ἡ πάνσεπτος πανήγυρις τῆς Ἀθληφόρου, λαμπρύνουσα τῶν εὐσεβῶν τὰς καρδίας, τοῖς θαύμασιν ὡς ἄνθεσι τοὺς πιστοὺς εὐωδιάζουσα. Δεῦτε οὖν ἅπαντες πιστοὶ εὐφρανθῶμεν τῷ πνεύματι, καὶ τὰς χεῖρας κροτήσωμεν, ἐπὶ τῇ λαμπρᾷ καὶ σεβασμίᾳ μνήμῃ τῆς μάρτυρος Παρασκευῆς, καὶ τοῖς ἄνθεσι τῶν ἐγκωμίων ταύτην καταστέψωμεν, οὕτω βοῶντες χαίροις Παρασκευὴ καλλιπάρθενε κόρη χαῖρε νύμφη Χριστοῦ. Χαίροις ἡ τῶν Ἑλλήνων τὰ ἀπύλωτα στόματα ὡς ἀφώνους ἀποδείξασα ἰχθύας, καὶ τὴν ἄνοιαν αὐτῶν ἐναντίον Ἀντωνίνου τοῦ δυσσεβοῦς ἐλέγξασα, καὶ κηρύξασα Χριστὸν τὸν Θεόν, τὸν παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, καὶ δοξάζομέν σε οἱ πιστοὶ κατὰ χρέος, τὴν πόλιν τὴν ἄσειστον, τὸ τεῖχος τὸ ἄῤῥηκτον, τὴν ἀῤῥαγῆ προστασίαν, καὶ καταφυγὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς. Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Ὑμνοῦμέν σε, εὐλογοῦμέν σε, προσκυνοῦμέν σε, δοξολογοῦμέν σε, εὐχαριστοῦμέν σοι διὰ τὴν μεγάλην σου δόξαν. Κύριε βασιλεῦ, ἐπουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ Κύριε Υἱὲ μονογενές, Ἰησοῦ Χριστέ, καὶ ἅγιον Πνεῦμα. Κύριε ὁ Θεός, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρός, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ἐ λέησον ἡμᾶς, ὁ αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου. Πρόσδεξαι τὴν δέησιν ἡμῶν, ὁ καθήμενος ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Ὅτι σὺ εἶ μόνος ἅγιος, σὺ εἶ μόνος Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀ 17

18 μήν. Καθ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. (γ ) Κύριε, καταφυγὴ ἐγενήθης ἡμῖν ἐν γενεᾷ καὶ γενεᾷ. Ἐγὼ εἶπα Κύριε, ἐλέησόν με ἴασαι τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτόν σοι. Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Ὅτι παρὰ σοὶ πηγὴ ζωῆς ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς. Παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσί σε. Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς. (ἐκ γ ) Δόξα. Καὶ νῦν. Ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς. καὶ πάλιν γεγονωτέρᾳ τῇ φωνῇ Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας. Ἦχος α. Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθληφόρε ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ Ἀντίφωνα τῶν Κυριακῶν Ἑορτῶν Ἀντίφωνον Α. Ἦχος β. (Ψαλμὸς ρβ ) Στίχ. α. Εὐλόγει ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ πάντα τὰ ἐντός μου τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ. Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς. Στίχ. β. Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ. Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου... Στίχ. γ. Κύριος ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασε τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει. Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου... Στίχ. δ. Εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ. Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου... Δόξα. Καὶ νῦν. Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου... Ἀντίφωνον Β. Ἦχος β. (Ψαλμὸς ρμε ) Στίχ. α. Αἴνει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον αἰνέσω Κύριον ἐν τῇ ζωῇ μου ψαλῷ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα. 18

19 Στίχ. β. Μακάριος, οὗ ὁ Θεὸς Ἰακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός,... Στίχ. γ. Τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός,... Στίχ. δ. Βασιλεύσει Κύριος εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ Θεός σου, Σιών, εἰς γενεὰν καὶ γενεάν. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός,... Δόξα. Καὶ νῦν. Ὁ μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀθάνατος ὑπάρχων καὶ καταδεξάμενος διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν σαρκωθῆναι ἐκ τῆς ἁγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀτρέπτως ἐνανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστὲ ὁ Θεός, θανάτῳ θάνατον πατήσας, εἷς ὢν τῆς ἁγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, σῶσον ἡμᾶς. Ἀντίφωνον Γ. Ἦχος πλ. α. τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας. Ἦχος α. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου. Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθληφόρε ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ Εἰσοδικόν. Ἦχος β. (ἐὰν εἰσοδεύουν πολλοὶ ἱερεῖς, ψάλλουν αὐτοὶ τὸ εἰσοδικόν) Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ. Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούϊα. Τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας. Ἦχος α. Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθληφόρε ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Εἶτα τὸ ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ. Κοντάκιον τῆς Θεοτόκου. Ἦχος β. (ψάλλεται ὑπὸ τῶν ἱερέων, ἐὰν τελῆται συλλείτουργον) Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρὸς τὸν ποιητὴν ἀμετάθετε, μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ πρόφθασον ὡς ἀγαθὴ εἰς τὴν βοήθειαν ἡ μῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι Τάχυνον εἰς πρεσβείαν καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε. ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (τῆς Ἁγίας, ζήτει τῇ Πέμπτῃ τῆς ιε ἑβδομάδος) Προκείμενον. Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ. 19

20 Στίχ. Ἐν ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεόν. Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα. (γ 23 29, δ 1 5) Ἀδελφοί, πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐ σμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Εἰ δὲ ὑ μεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δέ, ἐφ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. Ἀλληλούϊα. (γ ) Ἦχος δ. (Ψαλμὸς λθ ) Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι, καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου. Στίχ. Ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνεν τὰ διαβήματά μου. ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ἐκ τοῦ κατὰ Μᾶρκον (ε 24 34) Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ὄχλος πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν. Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἔτη δώδεκα, καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρ αὐτῆς πάντα, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα, ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι. Καὶ εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος. Καὶ εὐθέως ὁ Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων; καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις τίς μου ἥψατο; καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν. Ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν ἐπ αὐτῇ, ἦλθε καὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε ὕπαγε εἰς εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου. Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι. Καὶ καθεξῆς ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἱ. Χρυσοστόμου Εἰς τό Ἐξαιρέτως Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν. Κοινωνικόν. Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος. Ἀλληλούϊα. Μετὰ τὴν μετάδοσιν. Ἦχος β. Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες αὕτη γὰρ ἡμᾶς ἔσωσεν. 20

21 Εἰς τό Πάννττοοττεε,, ννῦῦνν κκαὶ ὶ ἀεεί ί Ἦχος β. Ἀμήν, Ἀμήν, Ἀμήν. Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν αἰνέσεώς σου, Κύριε, ὅπως ὑμνήσωμεν τὴν δόξαν σου, ὅτι ἠξίωσας ἡμᾶς μετασχεῖν τῶν ἁγίων καὶ φρικτῶν σου μυστηρίων τήρησον ἡμᾶς ἐν τῷ σῷ ἁγιασμῷ, ὅλην τὴν ἡμέραν μελετᾶν τὴν δικαιοσύνην σου. Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα. Μετὰ τὴν ὀπισθάμβωνον εὐχήν. Ἦχος β. Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. (ἐκ γ ) Ἀπόλυσις ««Χρρι ιισσττὸὸςς ὁὁ ἀἀλληηθθι ιιννὸὸςς Θεεὸὸςς ἡἡμμῶνν »». ἢ ««Ὁ ἐἐνν Ἁγγί ίίοοι ιιςς θθααυυμμαασσττὸὸςς Χρρι ιισσττὸὸςς ὁὁ ἀἀλληηθθι ιιννὸὸςς Θεεὸὸςς ἡἡμμῶνν »». Δι εὐχῶν... Ἀμήν. * * Ἡ Ἀκολουθία αὐτὴ καταρτίσθηκε καὶ διανέμεται δωρεὰν ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο Ἱστότοπο Προσφέρεται γιὰ ἰδιωτικὴ χρῆσι. Δὲν ἐπιτρέπεται ἡ ἐμπόρευσί της. Μεγαλυνάριον. Τὴν μεγαλομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν ἐν ἀνάγκαις, ἀπροσμάχητον βοηθόν, τὴν νύμφην Κυρίου, καὶ ἄσπιλον ἀμνάδα, Παρασκευὴν τὴν θείαν, πάντες ὑμνήσωμεν. Εἰς τὴν Λιτήν, Ἰδιόμελα. Ἦχος α. Ἡ Ἐκκλησία σήμερον φαιδρῶς ἐστολισμένη τοῖς ᾄθλοις σου νύμφη τοῦ Χριστοῦ καλλιπάρθενε, πανδήμως εὐφραίνεται, καὶ τὴν σὴν παγγέραστον μνήμην κατ ἀξίαν γεραίρει, συνετῶς ψάλλουσα Χαίροις ἡ τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ζηλώσασα, καὶ τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ προφρόνως ἀραμένη, καὶ τὰς παγίδας τοῦ ἀρχεκάκου ἐνθέως συντρίψασα. Χαίροις μαρτύρων τὸ καύχημα, καὶ παρθένων ἐγκαλλώπισμα καὶ ὑπόδειγμα. Μὴ διαλείπῃς οὖν Ὁσιομάρτυς Παρασκευή, ὑπὲρ ἡμῶν ἐκδυσωποῦσα τὸν Ὕψιστον, τοῦ ῥυσθῆναι νόσων παντοίων καὶ περιστάσεων, καὶ τῶν σκανδάλων τοῦ νοητοῦ πολεμήτορος, ὡς παῤῥησίαν πρὸς αὐτὸν κεκτημένη παναοίδιμε. Ἦχος γ. Δεῦτε πάντα τῆς γῆς τὰ πέρατα, τὴν πανένδοξον καὶ χριστοκήρυκα Παρασκευὴν ὑμνῳδίαις εὐφημήσωμεν αὕτη γὰρ τὰς ἀπηνεῖς καὶ φρικώδεις τοῦ μαρτυρίου βασάνους γενναιοφρόνως ὑπομείνασα, παρέστη Χριστῷ πεφοινιγμένη τοῖς αἵμασι. Ταύτῃ οὖν ἐκβοή 21