Ένας χρυσός φοίνικας στις καρδιές μας

Transcript

1 Ένας χρυσός φοίνικας στις καρδιές μας ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ Τι κι αν οι εξετάσεις ήταν τόσο κοντά μας, τι κι αν ταξιδεύαμε Μ. Εβδομάδα, τίποτα δεν μας πτόησε στο να πραγματοποιήσουμε αυτή μας την εξόρμηση. Ξεκινήσαμε στις 13 Απριλίου και αφού φτάσαμε στην Πάτρα (βγάζοντας αρκετές φωτογραφίες με τη Finos Film και το χρυσό φοίνικα του φιλοτεχνημένου πανό μας), επιβιβαστήκαμε στο πλοίο. 210 Μετά τις χορευτικές μας επιδόσεις ακολούθησε ένα ήσυχο βράδυ και το πρωί φτάσαμε ξεκούραστοι στην Αγκόνα με τον Άγγελο να μας περιμένει με ένα εντελώς διαφορετικό στυλ (Ελ Γκρέκο) έτοιμος να μας ταξιδέψει με το μοναδικό του τρόπο, όπως κάθε φορά. Αν και ο δρόμος μέχρι τη Νίκαια ήταν αρκετός (φτάσαμε το βράδυ μετρώντας 135 τούνελ συντροφιά με τη ραδιοφωνική φωνή του ξεναγού μας), η ομάδα μας ακούραστη τραγουδούσε και απολάμβανε όλα αυτά τα μέρη που συναντήσαμε στη διαδρομή μας. Πήγαμε κατευθείαν στο εστιατόριο για δείπνο στο κέντρο της Νίκαιας και στη συνέχεια μετά από μια μικρή αναγνωριστική βόλτα στην Promenade des Anglais με το ξενοδοχείο παλάτι Negresco, το καζίνο Art Dec Palais de la Mediterranee και τη φωτισμένη διάσημη πλατεία Μασενά, αφιερωμένη στον ομώνυμο στρατηγό, φτάσαμε στο ξενοδοχείο όπου διανυκτερεύσαμε.

2 Την επόμενη μέρα αναχωρήσαμε με έναν καταπληκτικό ανοιξιάτικο καιρό για το δεύτερο μικρότερο κρατίδιο του πλανήτη, το πριγκιπάτο του Μονακό, ακολουθώντας την κατεύθυνση με τις δαντελωτές ακτές, στις πολύ «φτωχές γειτονιές» (τι κήποι κι αυτοί!) στους δρόμους που γυρίζονταν οι σκηνές με Κάρυ Γκραντ και Γκρέις Κέλυ (την είδε ο Ρενιέ και την παντρεύτηκε) και εκεί που διεξάγεται το Γκραν-πρι της Formula 1 («όλα με leasing» τα αυτοκίνητα, από Ferrari και πάνω). Φτάνοντας στο Μονακό παρακολουθήσαμε την αλλαγή φρουράς στο παλάτι (κτισμένο με ένα μείγμα διαφόρων ρυθμών) και επισκεφθήκαμε τον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου νεορομανικής αρχιτεκτονικής, όπου βρίσκονται οι τάφοι της μακροβιότερης μοναρχικής δυναστείας όλων των εποχών στο κόσμο, της οικογένειας Γκριμάλντι. Σε περίοπτη θέση βρίσκονταν τα μνήματα της πριγκίπισσας Γκρέις (Κέλυ) και του συζύγου της, πρίγκιπα Ρενιέ του Γ και αν είναι δυνατόν και ο μελλοντικός του Αλβέρτου (έχει κάνει κράτηση ο νέος!). Στη συνέχεια ανεβήκαμε στο Μόντε Κάρλο, το πιο διάσημο Καζίνο του κόσμου (δε δοκιμάσαμε την τύχη μας!), θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική των κτιρίων του Καρόλου Γκαρνιέ, τα ατέλειωτα πάρκα με τα σπάνια λουλούδια, όπως τα «πτηνά του παραδείσου» και καταλήξαμε στο 211

3 Ωκεανογραφικό Μουσείο, ως άλλοι Κουστώ. Θαρρείς ότι βρισκόσουν σε ένα παραδεισένιο βυθό. Τα χρώματα ποικίλα, τα είδη ατέλειωτα και ιδιαίτερα. Δεν χορταίναμε να φωτογραφίζουμε... Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το μουσείο εργαστήριο αρωμάτων Φραγκονάρ. Μια γλυκύτατη κυρία μας ξενάγησε και μας περιέγραψε τα μυστικά εντοπισμού των λουλουδιών μέσα από χιλιάδες ποικιλίες, για να καταλήξουν στην επεξεργασία για την παραγωγή αρωμάτων με τα οποία τροφοδοτούνται όλες οι επώνυμες εταιρείες. Εντύπωση μας έκανε η αναφορά σε επαγγελματίες «μύτες» που χρυσοπληρώνονται για να ξεχωρίζουν τις ποικιλίες λουλουδιών. Βεβαίως, τιμήθηκε δεόντως το εκθεσιακό τους κέντρο. Μια καταναλωτική μανία διακατείχε την ομάδα. Εμπιστευτήκαμε τις «μύτες» μας για τις αγορές μας. Όντως τα αρώματα ήταν εξαίσια. Επιστρέφοντας στη Νίκαια πήγαμε στο εστιατόριο για δείπνο μετά από ένα happening με μουσικούς και καταλήξαμε στο ξενοδοχείο, όπου μας περίμενε μια έκπληξη. Το ξενοδοχείο είχε πιάνο, πήραμε άδεια και μπορέσαμε να το χρησιμοποιήσουμε. Τραγούδια, πιάνο και κιθάρα δημιούργησαν μια καταπληκτική ατμόσφαιρα. Την άλλη μέρα, μετά το πρωινό επισκεφθήκαμε ένα από τα ωραιότερα 212

4 καστροχωριά, το Σαν Πωλ Ντε Βανς. Ήταν μαγευτικά, παραμυθένια. Η διάσημη αυτή ο «αετοφωλιά»,που αναπτύχθηκε τον 11 αιώνα, οφείλει την άνθησή της στο Φραγκίσκο Α, βασιλιά της Γαλλίας το 15Ο αιώνα, αλλά και την οχύρωση στο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, εκλεκτό προσκεκλημένο του παραπάνω ηγέτη. Περιπλανηθήκαμε στα στενά σοκάκια με τα υπέροχα παλαιοπωλεία, θαυμάσαμε την πλούσια συλλογή έργων επιφανών καλλιτεχνών της μοντέρνας τέχνης, όπως ο Μιρό, Μπρακ και Σαγκάλ και καταλήξαμε στον καθεδρικό ναό του χωριού, όπου φυλάσσεται η Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας, πίνακας που αποδίδεται στον Τιτορέντο. Στη συνέχεια, αναχωρήσαμε για Κάννες, το κοσμοπολίτικο θέρετρο και πόλη διεξαγωγής φεστιβάλ κινηματογράφου, του διασημότερου στην Ευρώπη. Εντύπωση μας έκανε το συνεδριακό κέντρο Palais des Festival et des Congres, ένας εκθεσιακός χώρος με τ.μ. συνολικό εμβαδόν, μ ε α μ έ τρ ητα δ ωμ ά τι α κα ι 1 8 α ί θ ο υ σες συνεδριάσεων. Ο περίβολος φιλοξενούσε τα αποτυπώματα διάσημων σκηνοθετών και ηθοποιών. Ξεχωριστή θέση είχαν ο Γαβράς, ο Κακογιάννης, η Μερκούρη, ο Ντασέν. Εντυπωσιακά ήταν τα κομψά Belle Epoque ξενοδοχεία (InterContinental Carlton Cannes) και οι ακτές γεμάτες λουόμενους στην παραλιακή Κρουαζέτ, η οποία παίρνει το όνομα της από ένα μικρό σταυρό που υπήρχε εγκατεστημένος παλαιότερα στα ανατολικά του κόλπου. Λόγω του ότι την επόμενη εβδομάδα πραγματοποιούνταν το ράλι αντίκα πολλά αντικέ αυτοκίνητα διακοσμούσαν πάρκα, αυλές ξενοδοχείων και τραβούσαν τα βλέμματα των 213

5 περαστικών. Στην αρχή της παλιάς πόλης επίσης εντυπωσιακό ήταν ένα κτίριο ζωγραφισμένο με σκηνές από κινηματογραφικές λήψεις και σε μετέφερε στη δεκαετία Αφήνοντας τις Κάννες επιστρέψαμε στη Νίκαια και περιηγηθήκαμε στην παλιά Πόλη θαυμάζοντας τη σύζευξη μεσαιωνικής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Ταξίδευες σε άλλη εποχή. Καθεδρικός Ναός Σαν Ρεπαράτ, Μέγαρο της Δικαιοσύνης Όπερα, Μουσείο Καλών Τεχνών. Ολοκληρώσαμε τον περίπατό μας στο πιο εμπορικό δρόμο της πόλης στην οδό Ζαν Μεντεσάν όπου βρίσκεται η Νοτρ Νταμ, ναός μικρογραφία της Παναγιάς των Παρισίων. Δε χορταίναμε να περπατάμε παρότι πλησίαζε η ώρα του δείπνου. Τέλος πάντων, φτάσαμε στο εστιατόριο και όντως ευχαριστημένοι απ' το φαγητό, ζητήσαμε αναμνηστική φωτογραφία με τους ανθρώπους του εστιατορίου που μας περιποιήθηκαν 3 βράδια. Στο δρόμο μας για το πούλμαν δόθηκε ρεσιτάλ χορού με ένα σύνολο πλανόδιων χορευτών (πόσες πρόβες είχαν γίνει μαζί τους ). Γυ ρ ί σ α μ ε σ τ ο ξενοδοχείο και το πρωί αναχωρήσαμε για Γένοβα αφήνοντας πίσω την Κυανή ακτή. Περνώντας από τη γαλλική στην ιταλική Ριβιέρα ο Άγγελος αποχαιρέτησε τη Γαλλία με γαλλικά τραγούδια εποχής και φτάνοντας στο Σαν Ρέμο, όπου γίνεται το φεστιβάλ τραγουδιού, μας καλωσόρισε με ιταλικά τραγούδια 214

6 (άψογος ο ξεναγός μας στις μουσικές του επιλογές! Τυχαίο; Δε νομίζω!) Φτάνοντας στη Γένοβα μας καλωσόρισε στο λιμάνι μια τεράστια γαλέρα εποχής δίπλα σε ένα τεράστιο πολιτιστικό πάρκο, το Πόντο Αντίκο, με γιγαντιαίο ενυδρείο και συνεδριακά κέντρα. Περιηγηθήκαμε στο ιστορικό κέντρο - Teatro Carlo Felice, Παλάτσο Μπιάνκο, Παλάτσο Ρόσο, σπίτι Χριστόφορου Κολόμβου (αν κι δεν π ει σ τ ήκα μ ε γι α τ ην αυθεντικότητά του Για το παγωτό Crom όμως δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν το καλύτερο που είχαμε γευτεί ) Η επόμενη στάση μας ήταν στην Πίζα, πρωτεύουσα της περιοχής Μεσογείου κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής. Περιηγηθήκαμε στα αξιοθέατα (Καθεδρικός Ναός, Βαπτιστήριο, κεκλιμένος πύργος ). Δεν ίσιωνε ο πύργος της με 215

7 κανένα τρόπο!!! Όσο κι αν προσπαθήσαμε στις φωτογραφίες, μάταιος κόπος!!! Ο πολύς κόσμος θαύμαζε τον Πύργο, όμως πηγαίνοντας λίγο πιο μέσα, στα ενδότερα της παλιάς πόλης (Piazza dei Cavalieri) θαύμαζες την αρχιτεκτονική των μεσαιωνικών κτιρίων (Santo Stefano dei Cavalieri, Palazzo della Carovana, Santa Maria della Spina) και τη γραφικότητα του ποταμού Άρνου που συνεχίζει ως τη Φλωρεντία διασχίζοντας όλη την επαρχία της Τοσκάνης. Αφήσαμε την Π ί ζ α κ α ι κατευθυνθήκαμ ε για Φλωρεντία. Η ώρα που φτάσαμε ήταν ι δ α ν ι κ ή. Πανσέληνος και ηλιοβασίλεμα (ποιος το φανταζόταν, πάνω στο λόφο του BelvederePiazzale Michelangelo) η Φλωρεντία ένας πίνακας αναγεννησιακός (τι γλυκό!!! Όπως θα έλεγε και μια ψυχή) Στη συνέχεια κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Τακτοποίηση και δείπνο. Τι μπουφές, Χριστέ μου! Οι δε σερβιτόροι γλυκύτατοι, εκδηλωτικοί και περιποιητικοί. Και διπλό επιδόρπιο, ανέλπιστο! Πόσες παραστάσεις αυτή τη μέρα μπορούσε να χωρέσει ο νους! Κι όμως υπήρχε συνέχεια! Ξενάγηση στο φωτισμένο ιστορικό κέντρο! Έτσι για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης με την πρωινή ξενάγηση μιας εξαιρετικής ξεναγού με ξεχωριστή ιταλική φινέτσα. Τι να πρωτοθαυμάσεις! Τον καθεδρικό ναό Santa Maria del Forie (Duomo) εντυπωσιακό στην εξωτερική του όψη με τον τρούλο του Μπρουνελέσκι και το καμπαναριό του Τζιότο (δεν προσπαθήσαμε να ανεβούμε στην κορυφή, πάνω από 400 σκαλοπάτια). Το βαπτιστήριο, την πιάτσα Ρεπούπλικα 216

8 (Ρωμαϊκό Φόρουμ), την πιάτσα Σινιορίας με το παλάτι Vecchio (σημερινό Δημαρχείο). Την εκκλησία Santa Croce, που διατηρεί τους τάφους πολλών διάσημων κατοίκων της πόλης, όπως του Μιχαήλ Άγγελου και του Γαλιλαίου. Τη γέφυρα Ponte Vecchio την παλιότερη γέφυρα της Φλωρεντίας, σύμβολο της πόλης. Την πινακοθήκη Uffici μια από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως γκαλερί με πίνακες από την εποχή της Αναγέννησης με έργα των Leonardo da Vinci, Michelangelo και Καραβάτζιο. Η Φλωρεντία είναι μια εκπληκτική πόλη αλλά δεν μας απορρόφησε τόσο, όσο ν α ξε χά σ ο υ μ ε τ ην τούρτα γενεθλίων. Γιατί και σε αυτή την εκδρομή γιορτάσαμε γ ε ν έ θλ ι α. Ε ν π λ ω βέβαια, το βράδυ της ίδιας μέρας. Αυτό το πλοίο ήταν «το κερασάκι στην το ύρτα». Είχε μ ι α τεράστια αίθουσα χορού, διαφορετική από αυτής της ντισκοτέκ. Είχε έναν Ιταλό μουσικό που με τις απαλές μουσικές του προτιμήσεις στο αρμόνιο μας μετέφερε σε κινηματογραφικές πίστες και στιγμές. Χορός και φυσικά τραγούδι απ' την ομάδα μας και πιάνο. Θαρρείς ότι κάναμε πρόβα για την παράσταση. Το πρόγραμμα έκλεισε με το «Felicita» και happy birthday για την Ίριδα., η οποία έμεινε άφωνη με την έκπληξη που ετοιμάσαμε. Συνέχεια στον πάνω όροφο στη discotheque. Η θάλασσα γαλήνια! Και στη συνέχεια ύπνος ήρεμος και βαθύς. Κανένα παράπονο; Όλοι ευχαριστημένοι! Όλα τα ωραία όμως είναι σύντομα Φτάσαμε το άλλο απόγευμα στην Πάτρα και το βράδυ στο σχολείο μας, ενθουσιασμένοι με πολύ τραγούδι σε όλη τη διαδρομή. Δεν διεκδικήσαμε κανένα βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών αλλά πήραμε και δώσαμε μαθήματα παιδείας, κοινωνικότητας και πολιτισμού. 217