ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΑΙΟΒΡΥΤΙΔΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ

Transcript

1 ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΑΙΟΒΡΥΤΙΔΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ

2

3 Ἱστῶμεν στίχους δ καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς Προσόμοια. Ἦχος α. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων. Ὡς θησαυρόν σε κατέχει καὶ ἱλαστήριον, θερμόν Ἐλαιοβρύτις, ἡ ἐν Ἄθῳ μεγίστη, μονὴ Βατοπαιδίου διὸ πανδημεῖ, ἑορτὴν ἄγει σήμερον,τῆς σῆς εὐνοίας ἐκφάνσεις τῆς θεϊκῆς, ἀσιγήτως μεγαλύνουσα. Τῶν μοναζόντων τὰ πλήθη δεῦτε προσπέσωμεν, τῇ θαυμαστῇ εἰκόνι, τῆς Κυρίας Παρθένου, ἡμῶν οἰκονομίσσης καὶ ἀῤῥαγοῦς, προστασίας κραυγάζοντες Ἐλαιοβρύτις κατάπεμψον ἐφ ἡμᾶς, ταῖς λιταῖς σου θεῖον ἔλεος. Κρουνὸς χαρίτων ὑπαρχεις Ἐλαιοβρύτισσα, ὁ ἰαμάτων ῥεῖθρα, ἀναβλύζων τοῖς πᾶσι, πιστῶς προσπεφευγόσι τῇ σῇ θαυμαστῇ, προμηθείᾳ καὶ λέγουσι χαῖρε, πολλῶν πενομένων ὁ πλουτισμὸς, καὶ στενόντων ἀνακούφισις. Ὡς τὸν Γεννάδιον πάλαι Ἁγνή κατηύφρανας, ἐλαίου κατιδόντα, τὰ κενὰ πρὶν δοχεῖα, εὐνοίᾳ σου τῇ θείᾳ καὶ σωστικῇ, πληρωθέντα κατεύφρανον, καὶ τοὺς σοὺς δούλους προχέουσα ἐφ ἡμᾶς, δαψιλῶς τὴν θείαν χάριν σου. Δόξα, Καὶ νῦν. Ἦχος α. Εὐφράνθητε μοναστῶν τὰ συστήματα, καὶ ἀγαλλιάσθω εὐσεβῶν ἡ ὁμήγυρις, ἐπὶ τῇ Ἀναστάσει τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, καὶ τῇ σεπτῇ ἑορτῇ, τῆς μητρὸς Αὐτοῦ Ἐλαιοβρύτιδος αὕτη γὰρ ὡς πηγὴ ἐλέους, καὶ ἁγιάσματος φρέαρ, ἀναψύχει ἡμᾶς τοὺς ἀρυομένους ἐξ αὐτῆς, ἀποστάζουσα δρόσον σωτηρίας, ταῖς ψυχαῖς τῶν τελούντων, αὐτῆς τὴν πανήγυριν.

4 Ἀπόστιχα. Ἦχος β. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ. Ὕμνον χρεωστικῶς, προσᾴδομέν σοι, Κόρη, τῇ ἔλαιον βλυσάσῃ, καὶ τὰ κενὰ δοχεῖα, πλησάσῃ Δοχειάρισσα. Στίχ. Ἡγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὑψιστος. Εἶδεν ὑπερφυῶς, ἐλαίου τὰς ὑδρίας, Παρθένε πληρουμένας, Γεννάδιος ὁ θεῖος, καὶ αἶνόν σοι ἐνέπλεξε. Στίχ. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. Ἔχουσα ὡς πηγὴν, παντοίων ἰαμάτων, τὴν θείαν σου εἰκονα, ἡ τοῦ Βατοπαιδίου, Μονὴ Παρθένε γάνυται. Δόξα. Τριαδικόν. Θείας μαρμαρυγὰς, Τριάδος τῆς Ἁγίας, Ἐλαιοβρύτις μῆτερ, τοῦ Λόγου δεξαμένη, φωτίζεις κτίσιν ἅπασαν. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἴασαι τοὺς πιστῶς, προστρέχοντάς σοι Κόρη, ἁγνὴ Ἐλαιοβρύτις, καὶ χρῖσον δι ἐλαίου, αὐτοὺς αἰωνιότητος. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ. Ταχὺ προκατάλαβε. Ταῖς χρείαις προστρέχουσα, Ἐλαιοβρύτις ταχὺ, τῶν δούλων σου ἔδειξας, τῷ Γενναδίῳ ἰσχὺν, τὴν θείαν σου βλύζουσα, ἔλαιον καὶ πληροῦσα, τῆς Μονῆς τὰ δοχεῖα, κλέος Βατοπαιδίου ὅθεν πάντες σε ὕμνοις, τιμῶντες τὰς σεπτάς σου λιτὰς, ἐπικαλούμεθα. Ἀπόλυσις.

5 Ὁ Ἱερεὺς ἀλλάσσει πᾶσαν τὴν ἱερατικὴν στολὴν αὐτοῦ καὶ στὰς κατενώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης μετὰ θυμιατοῦ σφραγίζει Σταυροειδῶς καὶ ἐκφωνεῖ λέγων «Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καὶ Ὁμοουσίῳ καὶ ζωοποιῷ καὶ ἀδιαιρέτῳ Τριάδι, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Καὶ ἡμῶν ἀποκρινομένων τὸ «Ἀμήν» ἅρχεται ὁ Ἱερεὺς τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», καθὰ διατετύπωται ἐν τοῖς Μεγάλοις Ἑσπερινοῖς τῆς Διακαινησίμου. Εἶτα ἡ Συναπτή. Εἰς τὸ «Κύριε ἐκέκραξα» ἱστῶμεν στίχους ι καὶ ψάλλομεν στιχηρὰ Ἀναστάσιμα τῆς Ὀκτωήχου δ καὶ τὰ ἑξῆς ϛ τῆς Ἐλαιοβρύτιδος. Ἦχος πλ. β. Ὅλην ἀποθέμενοι. Μοναστῶν οἱ σύλλογοι, οἱ ἐν τῷ Ἄθῳ οἰκοῦντες, καὶ πιστῶν τὰ τάγματα, συνελθόντες σήμερον εὐφημήσωμεν, τὴν ἡμῶν ἔφορον, καὶ Βατοπαιδίου, οἰκονόμισσαν θεόσδοτον, ἧς τὸ περίπυστον, τοῦτο ἐν τοῖς κόλποις ἐκτύπωμα, κατεχει ὥσπερ ἄμισθον, ἰατρεῖον καὶ πολυχεύμονα, εἰρήνης φιάλην, ψυχῶν Ἐλαιοβρύτιδα σεμνήν, ἀκαταπαύστως γεραίροντες, ταύτης τὰ θαυμάσια. Τὴν σεπτὴν εἰκόνα σου, Βατοπαιδίου ἡ μάνδρα, θησαυρὸν ὡς ἄσυλον, καὶ πηγὴν ἀκένωτον τῶν ἰάσεων, Μῆτερ τοῦ Κτίσαντος, ἔχουσα ἐν κόλποις, θαυμαστὴ Ἐλαιοβρύτισσα, ἐν περιστάσεσι, ταύτῃ ἀνατρέχει καὶ

6 θλίψεσι, βοῶσα χαῖρε, Δέσποινα, ἡ εὐεργεσίας προχέουσα, νάματα πλουσίως, τοῖς σπεύδουσι τῇ σῇ ἐπισκοπῇ, καὶ τὸν Υἱόν σου καὶ Κύριον, πόθῳ μεγαλύνουσιν. Εἶδον καὶ ἐξέστησαν, σὺν Γενναδίῳ τῷ πάλαι, μοναστῶν αἱ φάλαγγες, θαῦμα τὸ παράδοξον ὃ τετέλεκας, Κόρη πανύμνητε, τῆς σῆς προμηθείας, ἐν καιροῖς δεινῆς στενώσεως σὺ γὰρ ἐνέπλησας, ἄγγεα κενὰ τὰ πρὶν πέλοντα, ἐλαίου τῇ σῇ χάριτι, Θεοτόκε ὥσπερ ἀείῤῥοος, κρήνη ἡ ἀφθόνως, κιρνῶσα ὕδωρ πᾶσι σωστικόν, Ἐλαιοβρύτις Παντάνασσα, φρέαρ ἁγιάσματος. Θρόνε τοῦ Παντάνακτος, ἡγιασμένη νεφέλη, τιμαλφὲς ἀνάκτορον, καὶ ναὲ τοῦ Κτίσαντος ὡραιώτατε, ῥεῖθρα ἰάσεων, τοῖς πιστοῖς βλυστάνεις, δωρεὰν καὶ χύδην Δέσποινα, εὖχος ἀτίμητον, τοῦ Βατοπαιδίου καὶ σέμνωμα διό σοι αἶνον ἅπαντες, ἐν ἀγαλλιάσει προσάγομεν, σὺν τῷ Γενναδίῳ, ἐκτύπῳ ἐν Χριστῷ ὑπακοῆς, Ἐλαοβρύτις οἱ νάματα, θεῖα ἀρυόμενοι. Ἄχραντε ἡ τέξασα, τὸν θελητὴν τοῦ ἐλέους, Κύριον φιλάνθρωπον, ἐκ τῆς πιεζούσης με ἀσθενείας μου, τάχος ἀπάλλαξον, ὑετὸν ὑγείας, οὐρανόθεν καταπέμπουσα, ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου, ἐκτενῶς τὸν σὲ μεγαλύνοντα, καὶ δρόσον μοι ἐπόμβρησον, σωτηρίας ὡς ἀνεξάντλητον, νέφος ὀμβροτόκον, Μονῆς Βατοπαιδίου χαρμονή, Ἐλαιοβρύτις καὶ Ἄθωνος, τίμιον διάδημα. Ἄβυσσος ὑπάρχουσα, καινοπρεπῶν δωρημάτων, καὶ πηγὴ ἀείζῳος, τῆς ψυχῆς τοὺς αὔλακας καταρδεύουσα, ἄχθος ἀπέλασον, καὶ πρὸς σωτηρίαν, τοὺς οἰκέτας σου κατεύθυνον, Ἐλαιοβρύτισσα, ἵνα σε ἀεὶ μακαρίζομεν Παντάνασσα πανύμνητε, τὴν ψυχὴν ἡμῶν εὐωδίασον, μύρῳ σου τῷ θείῳ, βοῶμεν καὶ ἐκδίωξον ταχύ, Βατοπαιδίου ὀσφράδιον, πᾶν δυσῶδες φρόνημα. Δόξα. Ἦχος πλ.β. Σήμερον λαμπροφοροῦσα, τῇ τοῦ μονογενοῦς σου ἐγέρσει, πανήγυριν συγκροτεῖ ἑόρτιον, Βατοπαιδινῶν ἡ

7 ὁμήγυρις, εἰς τιμὴν καὶ δόξαν σου, Ἐλαιοβρύτις πανάχραντε, ὅτι ταύτης τὰ ἀγγεῖα, ἐνεπλησας παραδόξως ποτὲ ἐλαίου, καὶ συντηρεῖς αὐτὴν αὐτάρκη εἰς τοὺς αἰῶνας, τῇ διηνεκῇ σου προμηθείᾳ, οἰκονόμισσα χαριτόβρυτε προσκυνοῦντες οὖν τὸ σεπτόν σου ἐκτύπωμα, τὸ φυλασσόμενον ἐνθάδε ὡς χρυσίον ἀτίμητον, πολυτίμων δωρεῶν πλουτιζόμεθα, τὰς πρὸς Θεὸν λιτάς σου ἀπεκδεχόμενοι. Καὶ νῦν. Ὁ αὐτός. Τίς μὴ μακαρίσει σε Παναγία Παρθένε; τίς μὴ ἀνυμνήσει σου τὸν ἀλόχευτον τόκον; ὁ γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρὸς ἐκλάμψας Υἱὸς μονογενής, ὁ αὐτὸς ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς φύσει Θεὸς ὑ- πάρχων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι ἡμᾶς οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ Παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Εἴσοδος. Προκείμενον. Ἦχος βαρύς. Ἀγαπήσω σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου, Κύριος στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ῥύστης μου. Στίχ. Ὁ Θεὸς βοηθός μου καὶ ἐλπιῶ ἐπ αὐτόν. Στίχ. Αἰνῶν ἐπικαλέσομαι τὸν Κύριον. Στίχ. Ἤκουσεν ἐκ Ναοῦ Ἁγίου Αὐτοῦ φωνῆς μου. Καὶ τὰ Ἀναγνώσματα. Προφητείας Ἰωὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα. (Ἰωήλ β 21-26) Θάρσει γῆ, χαῖρε καὶ εὐφραίνου, ὅτι ἐμεγάλυνεν Κύριος τοῦ ποιῆσαι. Θαρσεῖτε, κτήνη τοῦ πεδίου, ὅτι βεβλάστηκεν τὰ πεδία τῆς ἐρήμου, ὅτι ξύλον ἥνεγκεν τὸν καρπὸν αὐτοῦ, συκῆ καὶ ἄμπελος ἔδωκαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν. Καὶ τὰ τέκνα Σιών, χαίρετε καὶ εὐφραίνεσθε ἐπὶ τῷ Κυρίῳ Θεῷ ὑμῶν, διότι ἔδωκεν ὑμῖν τὰ βρώματα εἰς δικαιοσύνην καὶ βρέξει ὑμῖν ὑετὸν πρώϊμον καὶ ὄψιμον καθὼς ἔμπροσθεν. Καὶ πλησθήσονται αἱ ἅλωνες σίτου, και ὑπερεκχυθήσονται αἱ ληνοὶ οἴνου καὶ ἐλαίου. Καὶ ἀνταποδώσω ὑμῖν ἀντὶ τῶν ἐτῶν, ὧν κατέφαγεν ἡ ἀκρὶς καὶ ὁ βροῦχος καὶ ἡ ἐρυσίβη

8 καὶ ἡ κάμπη, ἡ δύναμίς μου ἡ μεγάλη, ἣν ἐξαπέστειλα εἰς ὑμᾶς. Καὶ φάγεσθε ἐσθίοντες καὶ ἐμπλησθήσεσθε καὶ αἰνέσετε τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, ἃ ἐποίησεν μεθ ὑμῶν εἰς θαυμάσια, καὶ οὐ μὴ καταισχυνθῇ ὁ λαός μου εἰς τὸν αἰῶνα. Γενέσεως τὸ Ἀνάγνωσμα. (Γεν. κη 10-17). Ἐξῆλθεν Ἰακὼβ ἀπὸ τοῦ φρέατος τοῦ ὅρκου καὶ ἐπορεύθη εἰς Χαῤῥάν. Καὶ ἀπήντησεν τόπῳ, καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ ἔδυ γὰρ ὁ ἥλιος καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τῶν λίθων τοῦ τόπου καὶ ἔθηκε πρὸς κεφαλῆς αὑτοῦ καὶ ἐκοιμήθη ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ καὶ ἐνυπνιάσθη. Καὶ ἰδού κλίμαξ ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ, ἧς ἡ κεφαλὴ ἀφικνεῖτο εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνέβαινον καὶ κατέβαινον ἐπ αὐτῆς ὁ δὲ Κύριος ἐπεστήρικτο ἐπ αὐτῆς, καὶ εἶπεν Ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ τοῦ πατρός σου, καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαάκ μὴ φοβοῦ ἡ γῆ, ἐφ ἧς σὺ καθεύδεις ἐπ αὐτῆς, σοὶ δώσω αὐτήν, καὶ τῷ σπέρματί σου. Καὶ ἔσται τὸ σπέρμα σου ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς καὶ πλατυνθήσεται ἐπὶ θάλασσαν, καὶ ἐπὶ λίβα, καὶ ἐπὶ βοῤῥᾶν, καὶ ἐπὶ ἀνατολάς καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου. Καὶ ἰδού ἐγὼ μετὰ σοῦ διαφυλάσσων σε ἐν τῇ ὁδῷ πάσῃ, οὗ ἐὰν πορευθῇς, καὶ ἀποστρέψω σε εἰς τὴν γῆν ταύτην, ὅτι οὐ μή σε ἐγκαταλίπω, ἕως τοῦ ποιῆσαί με πάντα ὅσα ἐλάλησά σοι. Καὶ ἐξηγέρθη Ἰακὼβ ἀπὸ τοῦ ὕπνου αὑτοῦ, καὶ εἶπεν Ὅτι ἔστι Κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν. Καὶ ἐφοβήθη καὶ εἶπεν Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος οὐκ ἔστι τοῦτο, ἀλλ ἢ οἶκος Θεοῦ, καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ. Προφητείας Ἰεζεκιὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα. (Ἰεζεκ. μγ 27 - μδ 4). Τάδε λέγει Κύριος ἔσται ἀπὸ τῆς ἡμέρας τῆς ὀγδόης καὶ ἐπέκεινα, ποιήσουσιν οἱ ἱερεῖς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν καὶ τὰ τοῦ σωτηρίου ὑμῶν, καὶ προσδέξομαι ὑμᾶς, λέγει Κύριος. Καὶ ἐπέστρεψέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας, τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. Καὶ εἶπε Κύριος πρός με ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι αὐτῆς ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ εἰσελεύσεται δι αὐτῆς καὶ ἔσται κεκλεισμένη διότι ὁ ἡγούμενος, οὗτος κάθησεται ἐν αὐτῇ τοῦ φαγεῖν ἄρτον ἐναντίον Κυρίου κατὰ τὴν ὁδὸν Αἰλὰμ

9 τῆς πύλης εἰσελεύσεται, καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ ἐξελεύσεται καὶ εἰσήγαγέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῆς πρὸς βοῤῥᾶν κατέναντι τοῦ οἴκου καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ πλήρης δόξης ὁ οἶκος Κυρίου. Εἰς τὴν Λιτήν, Ἰδιόμελα. Ἦχος α. Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος, καὶ σκίρτα ἀγαλλομένη Βατοπαιδίου ἡ μάνδρα, σεμνυνομένη τῇ εἰκόνι, τῆς ἀγλαῆς Ἐλαιοβρύτιδος ὡς ποταμὸν γὰρ θαυμασίων ἀείῤῥοον, καὶ ἄβυσσον χαρίτων, ἡ τοῦ ἐγερθέντος ἐκ τάφου, τριημέρου Κυρίου φιλεύσπλαγχνος μήτηρ, ταύτην ἐδωρήσατό σοι ὅθεν δαβιτικοῖς ὕμνοις αὐτὴν ἀναμέλποντες, καὶ τοῖς σωστικοῖς νάμασι ταύτης, πιστῶς προσερχόμενοι, ἀρυόμεθα τὴν κατ ἄμφω ὑγείαν, ψυχῆς καὶ σώματος. Ἦχος β. Οὐκ ἔχομεν χρείαν συλλογῆς ἐλαιοκάρπου, οὐδὲ αὐτοῦ ἐκθλίψεως εἰς τριβεῖον, οἱ ἐν τῷ Βατοπαιδίῳ οἰκοῦντες, Ἐλαιοβρύτις πανύμνητε σὺ γὰρ οἰκονομεῖς τὸ ἔλαιον τοῦ ἐνιαυτοῦ, καὶ ἐκ λιμοῦ ἀπαλλάττεις τὸν οἶκόν σου, σὺν τῷ χορῷ τῶν ἀρυομένων ἐκ σοῦ, σωτήρια νάματα. Ἦχος γ. Ὡς πηγὴν ζωήῤῥυτον, καὶ πολυχεύμονα κρήνην παντοίων δωρημάτων, τιμῶμέν σε, ἁγνὴ Ἐλαιοβρύτις σὺ γὰρ προμηθουμένη ὡς φιλάγαθος τῆς Μονῆς σου, οἰκονόμος αὐτῆς ἀνύστακτος ηὐδόκησας γενέσθαι διό, ἁγιώτατε Θρόνε τοῦ Παντάνακτος, καὶ Προχοῒς ἁγιάσματος, σκέπε ἀεὶ τοὺς κραυγάζοντάς σοι Χαῖρε, Κεχαριτωμένη Μαρία, μετὰ σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων ἡμῖν διὰ σοῦ τὸ μέγα ἔλεος. Ἦχος δ.

10 Ὡς ἐλαία κατάκαρπος, πεφυτευμένη ἐν τῷ νοητῷ ἐλαιῶνι τοῦ Κυρίου, δαψιλῶς δι ἐλαίου ἡμᾶς προμηθεύεις, Ἐλαιοβρύτις Κόρη ἐξ αὐτοῦ γὰρ πάντες, οἱ σὲ μεγαλύνοντες γευόμενοι, λυτρούμεθα θανατηφόρων παθῶν, καὶ ἰάσεων δωρεὰς δρεπόμεθα, Θεοχαρίτωτε. Δόξα, Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. δ. Λαβόντες φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός, τοῦ ἐξαναστάντος Κυρίου ἡμῶν, καὶ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὕμνους πασχαλίους προσοίσωμεν Αὐτῷ, καὶ τῇ ἐνδόξῳ Αὐτοῦ μητρί, τῇ Κυρίᾳ Ἐλαιοβρύτιδι λευχειμονοῦντες οὖν συνέλθωμεν, ἐν τῷ αὐτῆς τεμένει, καὶ σαλπίσωμεν ἐν εὐφροσύνῃ, αὐτῆς τὰ θαυμάσια, ἀρυόμενοι ἁγιασμὸν σωτηρίας, τὸν ῥέοντα ἐκ τοῦ αὐτῆς ἐκτυπώματος. Εἰς τὸν Στίχον. Τὸ α Ἀναστάσιμον στιχηρὸν τοῦ πλ. β. Τὴν Ἀνάστασίν σου Χριστὲ Σωτήρ, Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς, καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσον, ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σὲ δοξάζειν. Καὶ τὰ Προσόμοια τῆς Θεοτόκου. Ἦχος πλ. α. Χαίροις ἀσκητικῶν. Χαίροις Ἐλοαιοβρύτις ἁγνή, Βατοπαιδίου τιμαλφέστατε σάπφειρε, τοῦ σώφρονος Γενναδίου, καταφυγὴ καὶ ἡμῶν, τῶν ἀνευφημούντων ἡ προμήθεια πηγὴ ἡ βλυστάνουσα, σωτηρίας τὰ νάματα, καὶ τὰς καρδίας, τὰς διψώσας τὴν εὔνοιαν, τοῦ Παντάνακτος, δαψιλῶς καταρδεύουσα Ἄσπιλε Μητροπάρθενε, ἀζύγων ἀντίληψις, πολεμουμένων εἰρήνη, καὶ θλιβομένων παράκλησις, Χριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος. Στίχ. Ἡγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὑψιστος. Χαίροις, Βατοπαιδίου λαμπάς, ἡ τὰς τοῦ Ἄθωνος κλιτῦς ἐκπυρσεύουσα, ἀκτῖσι πολλῶν θαυμάτων, Ἐλαιοβρύτις σεμνή, καὶ βολαῖς τῆς θείας προμηθείας

11 σου διὸ μετὰ πίστεως, τῷ σεμνείῳ σου σπεύδοντες, οἱ μονοτρόπων, νῦν χοροὶ τῆς πρεσβείας σου, ἀπολαύουσι, δαψιλῶς τὰ δωρήματα φρέαρ ζωῆς ἀείῤῥυτον, πηγὴ ζωοπάροχε, καὶ ὀμβροφόρε νεφέλη, ἐκ πειρασμῶν ἀπολύτρωσαι, κακώσεως λύμης, καὶ φθορᾶς πανωλεθρίου, τοὺς εὐφημοῦντάς σε. Στίχ. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. Χαίρει ἡ σεβασμία Μονή, Βατοπαιδίου ἐν τοῖς κόλποις κατέχουσα, εἰκόνα σου τὴν ἁγίαν, Ἐλαιοβρύτις κλητή, ὡς χρυσίου θρόνον πολυτίμητον εἰς ταύτην γὰρ σπεύδουσα, ἐν δεινοῖς περιστάσεσι, ὥσπερ ὠκύπους, καὶ διψῶσά τις ἔλαφος, ἐν τοῖς ὕδασι, τῶν πηγῶν ἀναψύχεται ὅθεν πανηγυρίζουσα, ἐν ὕμνοις καὶ ᾄσμασι, τὴν ἑορτήν σου Παρθένε, τὴν πανευφρόσυνον ἅπασι, κηρύττει σὴν δόξαν, καὶ σωτήριον τῷ ὄντι, κηδεμονίαν σου. Καὶ τὰ «Πάσχα ἱερόν». Δόξα. Ἦχος πλ. β. Τῆς προμηθείας σου τὰς δαψιλεῖς δόσεις καρπούμενοι,εὐχαριστήριον ὕμνον σοι ἀναμέλπομεν, Ἐλαιοβρύτις Ἄνασσα πάντας γὰρ εὐφραίνεις τῇ σῆ χορηγείᾳ, ὡς ποτὲ τὸν θεοφόρον Γεννάδιον, καὶ κινδύνων ἐξαίρεις, τοὺς σὲ μεγαλύνοντας. Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. α. Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος. Ἀκολούθως τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» ἐκ γ. Δόξα Καὶ νῦν.

12 Ἀπολυτίκιον τῆς Ἐλαιοβρύτιδος. Ἦχος δ. Ταχὺ προκατάλαβε. Ταῖς χρείαις προστρέχουσα, Ἐλαιοβρύτις ταχὺ, τῶν δούλων σου ἔδειξας, τῷ Γενναδίῳ ἰσχὺν, τὴν θείαν σου βλύζουσα, ἔλαιον καὶ πληροῦσα, τῆς Μονῆς τὰ δοχεῖα, κλέος Βατοπαιδίου ὅθεν πάντες σε ὕμνοις, τιμῶντες τὰς σεπτάς σου λιτὰς, ἐπικαλούμεθα. Ἀπόλυσις.

13 Ὁ Ἱερεύς: «Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καὶ Ὁμοουσίῳ...» καὶ ψάλλεται τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» μετὰ τῶν στίχων, ὡς συνήθως, μεθ ὃ Συναπτὴ Μεγάλη καὶ ὁ Πολυέλεος μετὰ τῆς Ἐκλογῆς τῆς Παναγίας. Μετὰ τὸν Πολυέλεον. Κάθισμα. Ἦχος α. Τὸν τάφον σου, Σωτήρ. Ὡς φρέαρ ζωτικόν, ἀκεσώδυνον βρύσιν, καὶ ἄφθονον πηγὴν, θαυμασίων σε πάντες, Παρθένε γιγνώσκομεν, οἱ πιστῶς καταφεύγοντες, τῇ εἰκόνι σου, Ἐλαιοβρύτις καὶ πόνων, ἀρυόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τάχος διό σε γεραίρομεν. Δόξα Καὶ νῦν. Τὸ αὐτό. Οἱ Ἀναβαθμοὶ τοῦ δ ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον. Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. Στίχ. Ἄκουσον, Θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου. Πᾶσα πνοή. Εὐαγγέλιον (Λουκ , 56 ). Ὁ Ν. Δόξα. Ταῖς τῆς Θεοτόκου. Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Παναχράντου. Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ.β. Στίχ. Ἡγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ Ὑψιστος, ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ αὐτῆς καὶ οὐ σαλευθήσεται. Τὴν ἀγλαὴν μορφήν σου ἐν εἰκόνι ὁρῶντες, χαρᾶς ἀτελευτήτου πληρούμεθα, καὶ εὐχαριστήριον αἶνόν σου ᾄδομεν, Μῆτερ Ἐλαιοβρύτις Ἐξαίρεις γὰρ συμφορῶν, καὶ δαψιλῶς ἐλεεῖς τοὺς προσιόντας σοι, καὶ μεγαλύνοντας, Βατοπαιδίου τροφὲ καὶ προμήθεια, τὰ σὰ θαυμάσια.

14 Οἱ Κανόνες τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Ἐλαιοβρύτιδος, οὗ ἡ ἀκροστιχις «ΥΜΝΟΝ ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ, ΕΛΑΙΟΒΡΥΤΙΣ, ΣΟΙ ᾼΔΩ. Χ.» Ἦχος α. ᾨδὴ α. Ἀναστάσεως ἡμέρα. Ὑπερύμνητε Παρθένε, τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, Μῆτερ ἠγαπημένη, Ἐλαιουβρύτις ἱλαρά, τῷ σῷ δούλῳ δὸς φωνὴν, τοῦ μέλψαι τῶν σῶν θαυμάτων τὴν ἄβυσσον, καὶ σκέπην τὴν θείαν σου. Μονοτρόποις οὐρανόθεν ἐπιχέεις ἀεὶ, ῥεῖθρα τοῦ σοῦ ἐλέους, καὶ ἁγιάζεις τὰς ψυχὰς τῶν τιμώντων σε πιστῶς, καὶ ὕδωρ ἀντλούντων πάνυ σωτήριον, ἐκ σοῦ Δοχειάρισσα. Νέκταρ θείας ἀμβροσίας προμηθεύεις ἡμῖν, Κόρη Ἐλαιοβρύτις, καὶ ἐν καιρῷ ἐπιφορῶν συντηρεῖς ἡμᾶς καλῶς, ὀμίχλην στερήσεων διώκουσα, Πανάχραντε Δέσποινα. Οὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως ἐπαγάλλονται νῦν, γῆ δὲ σκιρτᾶ καὶ χαίρει, ὅτι πανήγυρις φαιδρὰ τῆς ἐγέρσεως Χριστοῦ, καὶ τῆς θαυμαστῆς Ἐλαιοβρύτιδος, τῇ σήμερον ἄγεται. ᾨδὴ γ. Δεῦτε πόμα πίωμεν. Νύκτα ἀγνωσίας ζοφερὰν, ἡ τεκοῦσα τὸ ἄδυτον Φῶς ἀπέλασον, τὸν Ἀναστάντα Χριστόν, ἐκ τῶν Δοχειάρισσα πιστῶς, ἐν ὑμνοις τιμώντων σε. Πάντων πενομένων βοηθέ, τὰ ἀγγεῖα ἐλαίου ποτὲ ἡ πλήσασα, Βατοπαιδίου Μονῆς, κἀμὲ πλῆσον Ἄχραντε χαρᾶς, ἀφάτου καὶ σῶσόν με. Ἄλλην οὐ κεκτήμεθα τροφὸν, ἐν ἀνάγκαις τοῦ βίου καὶ περιστάσεσιν, Ἐλαιοβρύτις σεμνή, βοῶμέν σοι πάντες μοναστῶν, τοῦ Ἄθω οἱ σύλλογοι.

15 Σάλου νοσημάτων χαλεπῶν, ἐξελοῦ καὶ μανίας ἡμᾶς τοῦ ὄφεως, ἡ τὴν ἐλέους πηγήν, Χριστόν σωματώσασα Ἁγνή, τὸν σὲ θαυμαστώσαντα. Τὸ Κοντάκιον τοῦ Πάσχα χῦμα. Ἦχος πλ. δ. Εἰ καὶ ἐν τάφῳ κατῆλθες Ἀθάνατε, ἀλλὰ τοῦ ᾌδου καθεῖλες τὴν δύναμιν καὶ ἀνέστης ὡς νικητής, Χριστὲ ὁ Θεός, γυναιξὶ Μυροφόροις φθεγξάμενος, Χαίρετε, καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις εἰρήνην δωρούμενος ὁ τοῖς πεσοῦσι παρέχων ἀνάστασιν. Καὶ τὸ Κάθισμα Ἦχος πλ. δ. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Τὴν ζωήῤῥυτον κρήνην καὶ κιβωτὸν, ἁγιάσματος μέλψωμεν οἱ πιστοί, πηγὴν τὴν βλυστάνουσαν, εὐσπλαγχνίας τὰ νάματα, καὶ τὰς Θεοῦ διψώσας, ψυχὰς τὴν χρηστότητα, ἀρδεύουσαν ἀφθόνως, τιμήσωμεν κράζοντες ὥσπερ τὰ δοχεῖα, τὰ κενὰ πρὶν ἐλαίου, ἐνέπλησας Πάναγνε, καὶ ἄφωνον εἴασας, τὸν θεῖον Γεννάδιον, κατιδόντα τὸ θαῦμά σου, πλήρωσον καὶ νῦν χαρμονῆς, τὰς καρδίας τῶν ἀνευφημούντων σε, φρέαρ ἀφθαρσίας, Μῆτερ Ἐλαιοβρύτισσα. Δόξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐτό. ᾨδὴ δ. Ἐπὶ τῆς θείας φυλακῆς. Χειρῶν ἀδίκων Ἄγαθή, ἡμᾶς ἐκλύτρωσαι ταχὺ, τοὺς πανευλαβῶς, προσιόντας τῆ σεπτῇ εἰκόνι σου, Ἐλαιοβρύτις πάγκαλλε, καὶ τὰς σὰς ἀσιγήτους ἐντεύξεις ἐκδεχομένους πρὸς Κτίστιν τὸν φιλεύσπλαγχνον. Ἁγιωτέρα Χερουβεὶμ καὶ τεραστίων ἡ πηγή, τῶν σῶν ἱκετῶν, ἐπικάμφθητι φωναῖς καὶ λύτρωσαι, ἡμᾶς δεινῆς κολάσεως, πρὸς τὸν ἐξαναστάντα ἐκ τάφου, Ἐλαιοβρύτις Υἱόν σου καὶ Παντάνακτα.

16 Λαβίδι ἄνθρακος σεμνή, τοῦ θείου σβέσον μου δεινοὺς, ἄνθρακας παθῶν, καὶ κατάφλεξον πυρὶ ἁγίῳ σου, τῶν λογισμῶν τὰς ἄκανθας, ὅπως σε μεγαλύνω ἀπαύστως, Ἐλαιοβρύτις τοῦ Ἄθω ἐγκαλλώπισμα. Ἰσχύϊ, Μῆτερ, σῶν εὐχῶν τὴν ἐπηρμένην τοῦ ἐχθροῦ, πάταξον ὀφρὺν, καὶ ἀφθίτου δόξης θεῖον τρόπαιον, τοῖς σοῖς οἰκεταις δώρησαι, κρήνη Ἐλαιοβρύτις θαυμάτων, τοῖς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει τὸ σὸν ἔκτυπον. ᾨδὴ ε. Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέος. Ὀρθρίζων ἀζύγων ὁ δῆμος, Βατοπαιδίου τῆς μάνδρας γεραίρει σε γηθοσύνως, καὶ τῷ θείῳ τόκῳ σου, Ἐλαιοβρύτις Δέσποινα, ψάλλει τῷ σὲ μεγαλύναντι. Νεφέλη Θεοῦ ὀμβροφόρε, τῶν οἰκτιρμῶν σου σταγόσι ψυχήν μου τὴν ξηρανθεῖσαν, τοῖς πολλοῖς πλημμελήμασιν Ἐλαιοβρύτις πότισον, καὶ σαῖς εὐχαῖς ζωογόνησον. Ἔλέους ἡ τέξασα Κόρη, τὸν θελητὴν καὶ ἐλαίου πληρώσασα τὰ ἀγγεῖα, τὰ κενὰ πρὶν ὑπάρχοντα Ἐλαιοβρύτις σῶσόν με, ἐκ τῶν παγίδων τοῦ ὄφεως. Λαλούμενα Ἐλαιοβρύτις, τὰ σὰ θαυμάσια πάντας τοὺς δούλους σου καταπλήττει, ὡς καὶ πάλαι Γεννάδιον, τὸν σὸν ἁγνὸν θεράποντα, καὶ μοναζόντων τὸ κλέϊσμα. ᾨδὴ ϛ. Κατῆλθες ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς. Ἀγγέλων τῶν ἐν οὐρανοῖς χαρμονὴ, καὶ ἀνθρώπων ὑπερύμνητον εὖχος, ὑπάρχεις Ἐλαιοβρύτις διὸ ἀνατρέχοντες, ταῖς θερμαῖς σου λιταῖς, ἀγαλλόμεθα πάντες. Ἰδού σοι χαῖρε θαυμασίων πηγή, εὐλαβῶς ἀναβοῶμεν οἱ πόθῳ, εἰκόνα σου καταστέφοντες νῦν τὴν περίπυστον, ἐφυμνίοις τερπνοῖς, ἐν τῷ Βατοπαιδίῳ.

17 Ὀδύνης καὶ παντοειδῶν συμφορῶν, θαυμαστὴ Ἐλαιοβρύτις μὲ ῥῦσαι, σεμνείου Βατοπαιδίου πηγὴ ἡ ἐκχέουσα, τοῖς τιμῶσί σε πιστῶς, ἰατρείας ἀφθόνους. Βοήθει τὴν σὴν μεγίστην Μονήν, τὴν θερμὴν προστάτιν ἐπισταμένην, σέ, Μῆτερ Ἐλαιοβρύτις κλητή, ἐν ταῖς θλίψεσι, καὶ πλουτοῦσαν κραταιὰν, ἀρωγόν σε καὶ ῥῦστιν. Κοντάκιον. Ἦχος πλ.δ. Τῇ Ὑπερμάχῳ. Τῆς προμηθείας σου ἁγνὴ Ἐλαιοβρύτισσα, τὰς ἐνεργείας εὐφημῆσαι οὐ παυόμεθα, οἱ ἐν δίναις σε κατέχοντες παραστάτιν, χαρμονῆς γὰρ ἐκπηγάζεις πᾶσι νάματα, ἐκ πηγῆς σου ἀκενώτου, Μητροπάρθενε, τοῖς κραυγάζουσι Χαῖρε, πρόθυμε Σώτειρα. Ὁ Οἶκος Ἄφθορε Θεοτόκε, Δοχειάρισσα Κόρη, θερμὴ Βατοπαιδίου ἀκέστορ, καταφεύγοντες ἐν πειρασμοῖς, τῇ εἰκόνι σου θείαν ἰσχὺν νέμομεν, καὶ πίστει σοι κραυγάζομεν, ἁγνὴ Ἐλαιοβρύτις, ταῦτα Χαῖρε, δι ἧς ἡ χαρὰ βλυστάνει, χαῖρε, δι ἧς ἡ ἀρὰ ἐλαύνει. Χαῖρε, Γενναδίου ὁσίου ἀγλάϊσμα, χαῖρε, παμμεγίστου σεμνείου σου καύχημα. Χαῖρε, ὅτι πίθους ἔπλησας τοῦ δοχείου θαυμαστῶς, χαῖρε, ὅτι τὰ αἰτήματα πληροῖς πάντων συμπαθῶς. Χαῖρε, Βατοπαιδίου ἡ ἀκένωτος βρύσις, χαῖρε, Ὄρους Ἁγίου ἡ σωτήριος ῥῶσις. Χαῖρε, πιστῶν γλυκεῖα ἀντίληψις χαῖρε, ἡμῶν προστάτις καὶ δύναμις. Χαῖρε, πηγὴ θεῖα χέουσα ῥεῖθρα,

18 χαῖρε, ἁγνὴ καὶ πανάσπιλος μήτρα. Χαῖρε, πρόθυμε Σώτειρα. Τὸ Συναξάριον ἐκ τοῦ Μηναίου. Εἶτα τὸ παρόν. Τῇ Παρασκευῇ τῆς Διακαινησίμου, ἑορτὴν ἄγομεν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς Ἐλαιοβρύτιδος, ἐν τῇ Ἱερᾷ, Μεγίστῃ καὶ Σεβασμίᾳ Μονῇ τοῦ Βατοπαιδίου ἔτι δὲ καὶ μνείαν ποιούμεθα τοῦ ὑπερφυοῦς θαύματος αὐτῆς, δι οὗ τοὺς κενοὺς πίθους τοῦ Δοχείου ἐνέπλησεν ἀφθόνως δι ἐλαίου. Στίχ. Ξένως πλήσασα τοὺς πίθους δι ἐλαίου χαρμονῆς ὤφθης, Ἐλαιοβρύτις, φρέαρ. Εἶτα τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...» ἐκ γ, καὶ τό «Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς...» ὡσαύτως. ᾨδὴ ζ. Ὁ παῖδας ἐκ καμίνου ῥυσάμενος. Ῥανίδας τοῦ ἐλέους σου ψέκασον, καὶ φιλανθρωπίας σου, ἄκρας ὑετόν, Ἐλαιοβρύτις τῷ οἰκτρῷ, καὶ ἀχρείῳ σου δούλῳ ἐπίσταξον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῤησίαν, πρεσβεύειν τῷ Παντάνακτι. Ὑδρίας κενὰς πρὶν πληρώσασα, ἐλαίου Γεννάδιον, ηὔφρανας ποτὲ, Ἐλαιοβρύτις καὶ χοροὺς, ἐκ λιμοῦ μονοτρόπων διέσωσας, ἀνοίξασα τῆς σῆς προμηθείας, κρουνοὺς τοὺς πολυχεύμονας. Τεκοῦσα τοῦ κόσμου τὸν Κύριον, κλεινὴ Δοχειάρισσα, ὥσπερ Σιλωὰμ, ἡ κολυμβήθρα δωρεῶν, ἀθανάτων πηγὴ ἐχρημάτισας διό σοι προσιόντες ἐν πίστει, ταχὺ ἁγιαζόμεθα. Ἰλύος παθῶν μου ἐκκάθαρον, ὕδωρ διαυγὲς, καὶ Ἰορδάνη ποταμέ, ὁ ἐξ Ὄρους πηγάζων τοῦ Ἄθωνος, σεμνὴ Ἐλαιοβρύτις τοῦ μέλπειν, τρανῶς τὰ μεγαλεῖά σου.

19 ᾨδὴ η. Αὕτη ἡ κλητή. Σῶσον τοὺς πιστῶς συγκροτήσαντας ταύτην, πανήγυριν τὴν θείαν Ἐλαιοβρύτις Κυρία, καὶ εἰκόνα τὴν σήν, ὥσπερ μέλισσαι κηρίον πανύμνητε, κυκλοῦντας ἐν πόθῳ προσάγοντάς σοι ὕμνον. Σέ, τὴν τοῦ θεοῦ Παναγίαν Μητέρα, γαλήνην μου καὶ κράτος καὶ προστασίαν γιγνώσκω, καὶ τῷ σῷ ἱερῷ ἐκτυπωμάτι προσφεύγων ἰάματα, λαμβάνω ἀφθόνως Ἐλαιοβρύτις Κόρη. Ὅλῃ σε ψυχῇ καὶ καρδίᾳ δοξάζω, τὴν ἐν Βατοπαιδίου δοχειαρίῳ κειμένην, τὴν ἀγγεῖά ποτε ἐν στερήσει δι ἐλαίου πληρώσασαν, Μητέρα τοῦ Ὑψίστου, ὑπερδεδοξασμένην. Ἵνα σε ὑμνῶ ἄνοιξόν μου τὰ χείλη, παλάτιον τοῦ Λόγου ἡγιασμένον Παρθένε, καὶ τὸν νοῦν μου λιταῖς πρὸς τὸν Κτίστην ταῖς σαῖς καθαγίασον, σέμνωμα ἀζύγων, Ἐλαιοβρύτις καὶ εὖχος. ᾨδὴ θ. Φωτίζου, φωτίζου. Ἀγάλλου, φαιδρύνου, Βατοπαιδίου ἡ Μονή, τὴν ἁγίαν εἰκόνα τῆς Ἐλαιοβρύτιδος, ὡς θησαυρὸν κεκτημένη λαμπρὸν, καὶ τὴν αὐτῆς ὕμνει κατὰ χρέος, πρὸς σὲ δειχθεῖσαν προμήθειαν. Δεινῶς οἱ ἐν νόσοις, κατατρυχόμενοι ἁγνή, τῇ σεπτῇ σου εἰκόνι εὐλαβῶς, προστρέχομεν ῥῶσιν ψυχῆς γὰρ ἡμῖν θαυμαστῶς, καὶ τῆς σαρκὸς ἴασιν παρέχεις, Ἐλαιοβρύτις πανθαύμαστε. Ὢ θείας εὐνοίας, ὢ εὐσπλαγχνίας σου πολλῆς ἐν λιμῷ γὰρ σὺ πάλαι τὴν Μονὴν διέσωσας, ὑπερφυῶς δι ἐλαίου τὰ πρὶν, ἄγγη κενὰ πλήσασα καὶ πάντας, σὲ μεγαλύνειν κατέπειθες. Χαρίτωσον Κόρη, καὶ τὸν ὑμνήσαντά σε φαιδρῶς, ταπεινόν σου οἰκέτην, ὡς ἂν εὕρω ἔλεος, ἐν τῇ Χριστοῦ

20 καὶ Σωτῆρος Θεοῦ, μῆτερ ἁγνή, ὦ Ἐλαιοβρύτις, φρικτῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως. Μεγαλυνάρια Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὴν ἁγνὴν Παρθένον, τὴν ἐν Βατοπαιδίῳ, θαυμάσια ποιοῦσαν. Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὴν κενὰ δοχεῖα, πληρώσασαν ἐλαίου, Κυρίαν Θεοτόκον. Εἰκόνα σου τὴν θείαν, Ἐλαιοβρύτις Κόρη, ἀπαύστως προσκυνοῦντες, πληρούμεθα ὑγείας. Ὑψόθεν τὰ ἐλέη, τοῦ σοῦ Υἱοῦ, Μαρία, κατάπεμψον καὶ σῶσον, τοὺς σὲ ἀνευφημοῦντας. Ἐξαποστειλάριον αὐτόμελον. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος β. Σαρκὶ ὑπνώσας ὡς θνητός, ὁ Βασιλεὺς καὶ Κύριος, τριήμερος ἐξανέστης, Ἀδὰμ ἐγείρας ἐκ φθορᾶς, καὶ καταργήσας θάνατον. Πάσχα τῆς ἀφθαρσίας, τοῦ κόσμου σωτήριον. Τῆς Θεοτόκου. Ὅμοιον. Ἐλαιοβρύτισσα σεμνή, τῇ ἱερᾷ εἰκόνι σου, αἱ μονοτρόπων χορεῖαι, ἐν συμφοραῖς καὶ πειρασμοῖς, παντοδαπαῖς προστρέχουσαι, νάματα παναφθόνως λυτρώσεως γεύονται.

21 Εἰς τοὺς Αἴνους. Ἱστῶμεν στίχους η καὶ ψάλλομεν στιχηρὰ ἀναστάσιμα τῆς ὀκτωήχου δ καὶ τῆς Ἐλαιοβρύτιδος δ. Ἀναστάσιμα. Ἦχος πλ. β. Ὁ Σταυρός σου Κύριε, ζωὴ καὶ ἀνάστασις, ὑπάρχει τῷ λαῷ σου καὶ ἐπ' αὐτῷ πεποιθότες, σὲ τὸν ἀναστάντα Θεὸν ἡμῶν ὑμνοῦμεν. Ἐλέησον ἡμᾶς. Ἡ ταφή σου Δέσποτα, Παράδεισον ἤνοιξε τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐκ φθορᾶς λυτρωθέντες, σὲ τὸν ἀναστάντα Θεὸν ἡμῶν ὑμνοῦμεν. Ἐλέησον ἡμᾶς. Σὺν Πατρὶ καὶ Πνεύματι, Χριστὸν ἀνυμνήσωμεν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐκβοῶμεν Σὺ ζωὴ ὑπάρχεις ἡμῶν καὶ ἀνάστασις. Ἐλέησον ἡμᾶς. Τριήμερος ἀνέστης Χριστέ, ἐκ τάφου, καθὼς γέγραπται, συνεγείρας τὸν Προπάτορα ἡμῶν διὸ σε καὶ δοξάζει, τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἀνυμνεῖ σου τὴν Ἀνάστασιν. Καὶ τῆς Θεοτόκου. Ἦχος α. Πανεύφημοι μάρτυρες. Πανήγυριν σήμερον λαμπράν, δεῦρο ἑορτάσωμεν, ἐνασκουμένων ὁμήγυρις, τῇ τοῦ Παντάνακτος, καὶ Χριστοῦ ἡμέρᾳ, τῆς σεπτῆς Ἐγέρσεως, εἰς αἶνον καὶ τιμὴν, τῆς παμμάκαρος, Ἐλαιοβρύτιδος, ἀνακράζοντες διάσωσον, τοὺς σοὺς δούλους, ἐκ βλάβης καὶ θλίψεων. Πανήγυριν σήμερον λαμπρὰν, ἄγει καὶ εὐφρόσυνον, Βατοπαιδίου ἡ πάγκαλος, Μονὴ κατέχουσα, θησαυρὸν τὴν θείαν, καὶ σεπτὴν εἰκόνα σου, ἐν κόλποις τὴν βλυστάνουσαν νάματα, παντοῖα κράζουσα θαυμαστὴ Ἐλαιοβρύτισσα, δίδου πᾶσιν, ὑγείαν καὶ δύναμιν.

22 Πανήγυριν σήμερον λαμπρὰν, οἱ τοῦ Ἄθω σύλλογοι, καὶ οἱ ἐν τῷδε μονάζοντες, σεμνείῳ ἄγουσι, τὸν ἐξαναστάντα, Ἰησοῦν δοξάζοντες, τριήμερον ἐκ τάφου καὶ μέλποντες, ψαλμοῖς εὐσχήμοσι, τὴν κλεινὴν Ἐλαιοβρύτιδα, Θεοτόκον, ἰάσεις τὴν βρύουσαν. Πανήγυριν σήμερον λαμπρὰν, παννυχὶ τελέσωμεν, τῇ προχεούσῃ ὀμβρήματα, θαυμάτων πάντοτε, τῇ πλησάσῃ πάλαι, δαψιλῶς τὰ ἄγγεα, ἐλαίου Κόρην Ἐλαιοβρύτιδα, αὐτῇ κραυγάζοντες Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, εἰρηναῖον, ἡμῖν βίον δώρησαι. Καὶ τὰ Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα. Ἦχος πλ. α. Στίχ. Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν. Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται Πάσχα καινόν, Ἅγιον Πάσχα μυστικόν Πάσχα πανσεβάσμιον Πάσχα Χριστὸς ὁ λυτρωτής Πάσχα ἄμωμον Πάσχα μέγα Πάσχα τῶν πιστῶν Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν Πάσχα, πάντας ἁγιάζον πιστούς. Στίχ. Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός. Δεῦτε ἀπὸ θέας Γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε Δέχου παρ ἡμῶν χαρᾶς εὐαγγέλια, τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, τὸν Βασιλέα Χριστόν, θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς νυμφίον προερχόμενον. Στίχ. Οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν. Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρου βαθέος, ἐπιστᾶσαι πρὸς τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου, εὗρον Ἄγγελον, ἐπὶ τὸν

23 λίθον καθήμενον, καὶ αὐτὸς προσφθεγξάμενος, αὐταῖς οὕτως ἔλεγε Τὶ ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; τὶ θρηνεῖτε τὸν ἄφθαρτον ὡς ἐν φθορᾷ; ἀπελθοῦσαι κηρύξατε, τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς. Στίχ. Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ. Πάσχα τὸ τερπνόν Πάσχα Κυρίου, Πάσχα Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα ὧ Πάσχα λύτρον λύπης καὶ γὰρ ἐκ τάφου σήμερον, ὥσπερ ἐκ παστοῦ, ἐκλάμψας Χριστός, τὰ Γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων Κηρύξατε Ἀποστόλοις. Δόξα. Ἦχος πλ. α. ᾌσωμεν ᾆσμα καινὸν τῇ Μητρὶ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, Κυρίᾳ Ἐλαιοβρύτιδι, ἧς τὴν πάντιμον εἰκόνα ὡς θησαυρὸν ἀσύλητον, κατέχει ἡ τοῦ Βατοπαιδίου μάνδρα αὕτη παραδόξως μὲν πάλαι, ἐμφαίνουσα τὴν ἐναργῆ αὐτῆς κηδεμονίαν, τοὺς πίθους ἐνέπλησεν ἐλαίου, νῦν δὲ τὰς καρδίας τῶν πιστῶν, πληροῖ χαρᾶς ἀνεκλαλήτου ὅθεν αὐτῆς τὴν ἐτήσιον πανήγυριν, χαρμονικῶς ἑορτάζοντες, ἀσιγήτως μεγαλύνομεν ὡς πανταχοῦ προφθάνουσαν, καὶ αἰτουμένην πᾶσι τὸ θεῖον ἔλεος. Καὶ νῦν. Ὁ αὐτός. Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος. Ἐπαναλαμβάνουσι δὲ οἱ χοροὶ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» (τρίς). Δόξα. Ἀπολυτίκιον τῆς Ἐλαιοβρύτιδος.

24 Ἦχος δ. Ταχὺ προκατάλαβε. Ταῖς χρείαις προστρέχουσα, Ἐλαιοβρύτις ταχὺ, τῶν δούλων σου ἔδειξας, τῷ Γενναδίῳ ἰσχὺν, τὴν θείαν σου βλύζουσα, ἔλαιον καὶ πληροῦσα, τῆς Μονῆς τὰ δοχεῖα, κλέος Βατοπαιδίου ὅθεν πάντες σε ὕμνοις, τιμῶντες τὰς σεπτάς σου λιτὰς, ἐπικαλούμεθα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐτό. Ἀπόλυσις.

25 Ἀκολουθεῖται τὸ Τυπικὸν τῆς Ἑορτῆς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Μεγαλυνάριον. Ὥσπερ πάλαι ἔπλησας τὰ κενὰ, ἄγγεα ἐλαίου, τοῦ δοχείου ὑπερφυῶς, οὕτω πλήρωσόν μου, χαρᾶς, Ἐλαιοβρύτις, Κυρία τὴν καρδίαν, ἵνα γεραίρω σε. Δίστιχον Ὄμβρησον Χαραλάμπῃ νάματα θεῖα, Ἐλαιοβρύτις τῷ σὲ ἐξυμνήσαντι.

26