Προβάλλει το ερώτημα: Τι μπορεί να γίνει σ αυτές τις συνθήκες; Τι πρέπει να κάνει ο λαός μας, οι άλλοι λαοί;

Transcript

1 Με τη σημερινή εκδήλωση, όπως και με τις εκατοντάδες άλλες που πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα, τιμάμε τον ηρωικό αγώνα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, την ένοπλη πάλη του λαού μας που με το όπλο στο χέρι και με καθοδηγητή και κύριο αιμοδότη το ΚΚΕ έδιωξε το φασίστα κατακτητή. Τιμάμε τους μαχητές και τις μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που αποτέλεσαν τους συνεχιστές του έπους της εθνικής αντίστασης, γράφοντας το δικό τους έπος ενάντια στην αστική τάξη της χώρας μας που συνασπίστηκε για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο να ανατραπεί η εξουσία της, με την αμέριστη βοήθεια των διεθνών συμμάχων της. Τιμάμε τους ήρωες νεκρούς του λαού μας που δε λογάριασαν κόπους και θυσίες, που έδειξαν άφθαστο ηρωισμό στα πεδία των μαχών, στις φυλακές και εξορίες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Τέτοιους αγωνιστές διαπαιδαγώγησε το ηρωικό ΚΚΕ, ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας. Τέτοιους αγωνιστές διαπαιδαγώγησε η ανωτερότητα του σκοπού για τον οποίο παλεύει το ΚΚΕ, ο σοσιαλισμός- κομμουνισμός, σκοπός που δίνει μεγάλες δυνάμεις, εμπνέει, οδηγεί, δηλαδή η πάλη για μια κοινωνία που αξίζει ο άνθρωπος να ζει, χωρίς εκμετάλλευση. Η κορυφαία αυτή περίοδος της ταξικής πάλης κατά τον 20 ο αιώνα, ήρθε στο φόντο των μεγάλων δεινών και καταστροφών που προκάλεσε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος. Ένα πόλεμος που ήρθε ως αποτέλεσμα των μεγάλων αντιθέσεων ανάμεσα σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες. Ήρθε ως αποτέλεσμα της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης του 29-33, η οποία ουσιαστικά δεν ξεπεράστηκε τα επόμενα χρόνια και επανήλθε στα Η κρίση αυτή είχε ως αποτέλεσμα νέες ανερχόμενες καπιταλιστικές χώρες να κερδίζουν έδαφος στην κούρσα του ανταγωνισμού για τα κέρδη των μονοπωλίων τους σε σχέση με άλλες χώρες που ενώ επικρατούσαν τα προηγούμενα χρόνια έχαναν πια μερίδια. Δεν ήταν ένα αποτέλεσμα μανιακών ή ψυχικά άρρωστων όπως θέλει η αστική ιστοριογραφία να παρουσιάσει ορισμένους όπως τον Χίτλερ. Ο ναζισμός στη Γερμανία, ο φασισμός στην Ιταλία και άλλες χώρες αποτελούσαν την έκφραση των συμφερόντων των ντόπιων μονοπωλίων γι αυτό και στηρίχτηκαν από αυτά για να αναρριχηθούν στην κυβερνητική εξουσία. Παρά τις ιδεολογικές διαφορές του κάθε στρατοπέδου, κοινή συνισταμένη και στόχος όλων ήταν μια πραγματικότητα που δεν υπήρχε κατά την έναρξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου αλλά ξεπήδησε από αυτόν, η ύπαρξη της χώρας που οι εργάτες μαζί με τους φτωχούς αγρότες είχαν ανατρέψει τους εκμεταλλευτές τους και ήταν κυρίαρχοι της ίδιας τους της ζωής. Η Σοβιετική Ένωση ήταν αυτή η χώρα που ενώ ο καπιταλιστικός κόσμος σπαράσσονταν από την οικονομική κρίση του 29-33, δε γνώρισε κρίση γιατί είχε εξαλειφθεί η αιτία της, το κυνήγι του κέρδους. Ήταν η χώρα που απέδειξε ότι ο εργάτης μπορεί χωρίς αφεντικά, ότι ο λαός μπορεί να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του κατακτώντας την εξουσία και έχοντας στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας, της παραγωγής που σκοπό της έχει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. 1

2 Η Σοβιετική Ένωση ήταν η χώρα που παρά τις μεγάλες καταστροφές από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε λόγω της αντίστασης των εκμεταλλευτών για τη διατήρηση της εξουσίας τους, παρά την ιμπεριαλιστική επέμβαση 14 καπιταλιστικών κρατών, μαζί και της Ελλάδας, για να ανατραπεί η νεαρή σοβιετική εξουσία, κατάφερε να σημειώσει μεγάλα επιτεύγματα και κατακτήσεις για τους εργαζόμενους την εποχή εκείνη, που στα πλαίσια του καπιταλισμού σήμερα, ακόμα και με αυτή την τεράστια ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, μοιάζουν και είναι απραγματοποίητες. Την ίδια στιγμή η κατάκτηση της εργατικής εξουσίας στη Σοβιετική Ένωση αφαιρούσε σημαντικό χώρο από τους καπιταλιστές όπου γης. Γι αυτό και την έβλεπαν ως φιλέτο επιδιώκοντας με κάθε μέσο να ανατρέψουν τη σοσιαλιστική εξουσία για να εκμεταλλευτούν τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητές της, να ανοίξουν νέες αγορές και κερδοφόρα πεδία για τους ίδιους. Γι αυτό στο Β ΠΠ, ΗΠΑ- Αγγλία- Γαλλία και άλλες καπιταλιστικές χώρες ακολουθούσαν πολιτική που θα εξωθούσε σε σύγκρουση ΕΣΣΔ- ναζιστικής Γερμανίας, με επιδίωξη και ο σοσιαλισμός να ανατραπεί και να αποδυναμωθούν οι ανταγωνιστές τους, η Γερμανία με τους συμμάχους τους. Τα 20 εκατ. νεκρών της ΕΣΣΔ, τα 10 εκατ. αναπήρων και τραυματιών στον αντιφασιστικό αγώνα, τις μεγαλειώδης μάχες, δε θα μπορούσε να τις δώσει ένας λαός που όπως λένε διάφοροι καταπιέζονταν και ήταν ανελεύθερος. Ούτε ένας λαός που ζούσε σε ολοκληρωτικό καθεστώς όπως μας λέει και η δήμαρχος της Ιστιαίας- Αιδηψού, με αφορμή στη συμμετοχή του Δήμου σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα δήθεν μνήμης των θυμάτων του Β ΠΠ, στην ουσία διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας επιχειρώντας την ανιστόρητη και αντιεπιστημονική εξίσωση ναζισμού- κομμουνισμού. Πολύ περισσότερο που επιλέχθηκε ως μέρα επίσκεψης στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς η μέρα της επετείου που ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε τους κρατουμένους του στην προέλασή του προς το Βερολίνο! Η ιστορική αλήθεια είναι ότι τις μεγάλες αυτές μάχες και θυσίες τις έδωσε ένας λαός που ήταν ελεύθερος από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, ένας λαός που ήταν αποφασισμένος να υπερασπιστεί τη σοσιαλιστική του πατρίδα, στην οποία αυτός έκανε κουμάντο. Μόνο τυχαία δεν είναι η αναφορά που κάνουμε για τις συνθήκες του πολέμου, γιατί θέλουμε να σημάνουμε επαγρύπνηση και ετοιμότητα για τις εξελίξεις που μπορεί να σήμερα να οδηγήσουν σε μια τέτοια περιπέτεια τους λαούς, και το λαό της χώρας μας. Ένας τέτοιος πόλεμος διεξάγεται και σήμερα. Είναι ο πόλεμος ενάντια στη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων, του λαού και των παιδιών του. Είναι ο πόλεμος που στερεί τη δουλειά, που πετά σαν στυμμένες λεμονόκουπες τους εργαζόμενους και τους νέους στο δρόμο της ανεργίας ανακυκλώνοντας την με εφήμερες θέσεις ευέλικτης εργασίας- λάστιχο, που γεμίζει με ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον, αγωνία για την ίδια την επιβίωση. Είναι ο πόλεμος που γίνεται στη ζωή και στο μυαλό της νέας γενιάς, με τη γενίκευση της ακριβοπληρωμένης αμάθειας, με την προβολή προτύπων όπως «κοίτα την πάρτη σου», «πάτησε επί πτωμάτων για να βρεις την καλή», που προωθεί τη ναρκωκουλτούρα και τα σκουπίδια του συστήματος. 2

3 Είναι πόλεμος απέναντι στις αξίες του αγώνα, της συλλογικότητας, της ταξικής αλληλεγγύης γιατί γνωρίζουν και φοβούνται να συναντηθεί η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια και απέχθεια των νέων απέναντι στο σημερινό σάπιο πολιτικό σύστημα των εκμεταλλευτών και στα κόμματά τους, με αυτές τις αξίες και το Κόμμα που τις υπερασπίζεται, το ΚΚΕ και την ριζοσπαστική πρόταση διεξόδου που έχει από τα σημερινά δεινά. Τα χρόνια της κρίσης που ακόμα διανύουμε, αποδείχτηκε ότι δε βγήκαμε όλοι χαμένοι. Οι προτροπές και οι εκκλήσεις «όλοι να βάλουμε πλάτη για να υπάρξει φως στο τούνελ» αποδεικνύεται ότι το φως αυτό είναι μόνο για το κεφάλαιο και τα κέρδη του, για τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους ξενοδόχους, τους εφοπλιστές και τους μεγαλέμπορους. Αυτή η πολιτική καταδικάζει τους εργαζόμενους, το λαό και τη νεολαία στο πιο βαθύ σκοτάδι, καθώς τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη έχουν αποφασιστεί στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, θα εφαρμόζονται ακόμα και στην περίοδο μιας πιθανής καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ακόμα και αν αυτή έρθει θα είναι για τους λίγους, δε θα φάμε όλοι από την πίτα που θα μεγαλώσει όπως λένε με ένα στόμα και μια φωνή τα κόμματα του συστήματος. Γιατί για να έρθει αυτή η ανάπτυξη προϋποθέτει τα δικαιώματα τσακισμένα και ορισμένα μόνο ψίχουλα για την ακραία φτώχεια. Ακόμα και αυτή η επιδιωκόμενη ανάπτυξη θα καθοριστεί από τις γενικότερες διεθνής εξελίξεις, τη συνολικότερη πορεία της παγκόσμιας οικονομίας που ολοένα και αγκομαχά για να πετύχει ρυθμούς ανάπτυξης. Για αυτό το λόγο οξύνονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, οι χώρες της Ευρωζώνης, η Ρωσία και άλλες δυνάμεις. Μπορεί να είναι ενωμένοι ενάντια στους λαούς, όμως την ίδια στιγμή καβγαδίζουν για το πώς θα μοιράσουν τις ζημιές και τα κέρδη τους, για το ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα αποκτήσουν προβάδισμα, για το ποιος θα ελέγξει τις αγορές, τις πηγές και τους δρόμους της ενέργειας. Η ιστορία έχει δείξει ότι σε συνθήκες όπως οι σημερινές μόνο η αναδιάταξη των συμμαχιών των ισχυρών και η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων δεν αρκούν για να βγει το σύστημα από τα αδιέξοδά του. Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί δημιουργούν κινδύνους για ένοπλες αναμετρήσεις, πιο γενικευμένους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Η περιοχή μας βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα». Γι αυτό επισημαίνουμε ότι ο σημερινός πόλεμος που δεχόμαστε στην καθημερινή μας ζωή, δεν αποκλείεται λόγω των ανταγωνισμών αυτών να εξελιχθεί σε πόλεμο με βόμβες και σφαίρες, σε αλληλοσκοτωμό των λαών για τα κέρδη των εκμεταλλευτών, όπως άλλωστε ήδη γίνεται σε ιμπεριαλιστικές πολεμικές συγκρούσεις που ήδη μαίνονται στην ευρύτερη περιοχή, με μόνιμα θύματα τους λαούς. Προβάλλει το ερώτημα: Τι μπορεί να γίνει σ αυτές τις συνθήκες; Τι πρέπει να κάνει ο λαός μας, οι άλλοι λαοί; Το εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, μπορεί να αξιοποιήσει τα ρήγματα και τις αντιθέσεις μέσα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες για την αποδυνάμωσή τους. 3

4 Να θέσει στην προμετωπίδα του στόχους πάλης και διεκδικήσεις όπως: Να μην δοθούν βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια και άλλες υποδομές για να γίνουν εφαλτήρια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Καμία συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε επιχειρήσεις εκτός των συνόρων της χώρας. Να γυρίσουν τώρα πίσω όλα τα ελληνικά στρατιωτικά σώματα, που βρίσκονται σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αγωνιζόμαστε να γίνει πράξη το λαϊκό αίτημα ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!. Αυτός ο αγώνας μας είναι αλληλένδετα δεμένος με την προσπάθειά μας για τη συγκρότηση της Συμμαχίας της πλειοψηφίας του λαού, της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματοβιοτεχνών, των μικρομεσαίων αγροτών, και της έντασης της πάλης για να αλλάξει τάξη στην εξουσία. Γιατί ο εχθρός για το λαό, δεν βρίσκεται μόνο εκτός συνόρων, αλλά είναι μέσα στην ίδια μας τη χώρα, βρίσκεται και στο εσωτερικό της χώρας, όσο κι αν ντύνεται με τον εθνικό μανδύα. Γιατί οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι δεν έχουν ίδια πατρίδα με τους κεφαλαιοκράτες, τους κλέφτες των κόπων και του ιδρώτα τους με αυτούς που παίρνουν μέρος στο διεθνές μοίρασμα των αγορών και δε θα διστάσουν να θυσιάσουν το λαό χώρας τους στην ανθρωποσφαγή για τα κέρδη τους. Οι εργάτες όταν λένε πατρίδα σκέφτονται τα σπίτια τους, την οικογένεια τους, τις πόλεις τους. Οι καπιταλιστές όταν λένε πατρίδα σκέφτονται τα κέρδη τους, τα μερίδια τους στο μοίρασμα των αγορών, του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, τις επενδύσεις τους. Αυτά αποτελούν για αυτούς το λεγόμενο εθνικό, πατριωτικό συμφέρον που συχνά επικαλούνται. Συνεπώς, το εργατικό λαϊκό κίνημα, πρέπει να έχει στραμμένη την προσοχή του τόσο στον εξωτερικό εχθρό ως πιθανό εισβολέα, όσο και στον εσωτερικό εχθρό, την τάξη που κατέχει την εξουσία και που για τα δικά της και μόνο συμφέροντα και τα κέρδη της, οδηγεί το λαό στο μακελειό και στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε συνεργασία με τους υπόλοιπους εξωτερικούς, ιμπεριαλιστές συμμάχους της. Όταν, λοιπόν, μπαίνει το ερώτημα και τώρα τι κάνουμε; μία μπορεί να είναι η απάντηση: Καμιά συμμετοχή, καμία εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο! Αποδέσμευση από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια κι ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ! Ενδυνάμωση της πάλης για να αλλάξει ρότα η χώρα, να μπει σε άλλες ράγες η οικονομία κι η κοινωνία, στις ράγες της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, της επιστημονικά και κεντρικά σχεδιασμένης αξιοποίησης των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας! Μόνον αυτός ο δρόμος μπορεί να εγγυηθεί και τον πλήρη απεγκλωβισμό της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. 4

5 Αυτό άλλωστε μας διδάσκει η μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση που φέτος γιορτάζουμε τα 100 της χρόνια. Της επανάστασης που άνοιξε μια νέα σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας, που απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι μπορούν, με καθοδηγητή το Κόμμα τους, το Κομμουνιστικό Κόμμα να οργανωθούν και να ανατρέψουν το σύστημα της εκμετάλλευσης. Αυτή η επανάσταση νίκησε μέσα στη φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Νίκησε γιατί το Κόμμα των μπολσεβίκων και οι πρωτοπόροι εργάτες δεν υπέκυψαν στις σειρήνες των εθνικών στόχων μαζί με τους εκμεταλλευτές τους. Βασισμένοι στην επαναστατική κοσμοθεωρία, στην ανάλυση των νομοτελειών της κοινωνίας, έδειξαν το δρόμο στους εργάτες και τους λαούς όλου του κόσμου ότι για να αποτελέσει παρελθόν ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος απαιτείται να εξαλειφθεί η μήτρα που τον γεννά, δηλαδή ο καπιταλισμός και το κυνήγι του κέρδους. Με αυτή τη γραμμή οι Ρώσοι επαναστάτες κατάφεραν και ανέτρεψαν τους ντόπιους εκμεταλλευτές, κατέκτησαν την εξουσία και εξασφάλισαν φιλολαϊκή έξοδο από τον πόλεμο, οικοδομώντας τη δική τους κοινωνία, τη σοσιαλιστική, με τις πρωτόγνωρες κατακτήσεις που είχε για το λαό. Με το 20 ο Συνέδριό μας και τις τελικές αποφάσεις του μπορούμε να είμαστε πανέτοιμοι για να υποδεχτούμε το 2018 τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του τιμημένου ΚΚΕ. Θα οργώσουμε όλη την Ελλάδα, θα γίνουν εκατοντάδες πρωτοποριακές εκδηλώσεις, ιστορικές, πολιτικές, πολιτιστικές. Μαζί θα γιορτάσουμε και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ που γεννήθηκε τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας, μπαίνοντας επικεφαλής του αγώνα της ελληνικής νεολαίας για ένα καλύτερο αύριο. Με πρωτοβουλίες που αναδεικνύουν τις αξίες της εργατικής τάξης, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, τη συλλογικότητα και τον πόθο της να απαλλαγεί από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Η γνώση της επαναστατικής στρατηγικής, η μελέτη της Ιστορίας, η επιστημονική εξήγηση για το δίκιο της εργατικής τάξης, η συνεχής, ακούραστη, διαρκής πρωτοπόρα δράση, είναι που γεννάνε την ακλόνητη πίστη στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αυτή είναι που γέννησε χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους κομμουνιστές, επαναστάτες, ήρωες που άντεξαν στις φυλακές και στις εξορίες, που έδωσαν τη ζωή τους για να θριαμβεύσει η ζωή. Ζήτω ο ηρωικός Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας! Τιμή και δόξα στους ήρωες μαχητές του! Δίνουμε υπόσχεση ότι θα είμαστε αλύγιστοι και άξιοι συνεχιστές τους μέχρι την τελική νίκη- το σοσιαλισμό! 5