Εκφραστικό όργανο της Προοδευτικής Κ.Φ. Τεύχος 30 Σεπτέμβριος 2011 Διανέμεται δωρεάν

Transcript

1 Εκφραστικό όργανο της Προοδευτικής Κ.Φ. Τεύχος 30 Σεπτέμβριος 2011 Διανέμεται δωρεάν

2

3 Συμπληρώνοντας αισίως τα 30 τεύχη κυκλοφορίας της και με την ευκαιρία της έναρξης της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, η «Φοιτητική Έπαλξη», το εκφραστικό όργανο της Προοδευτικής Κίνησης φοιτητών, εύχεται καλή νέα αρχή στους πρωτοετείς συμφοιτητές μας και καλή και αγωνιστική συνέχεια σε ολόκληρο το κυπριακό φοιτητικό κίνημα σε Κύπρο, Ελλάδα, Αγγλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών, η για 7η συνεχόμενη χρονιά πρώτη δύναμη στο φοιτητικό κίνημα, παραμένει η αγωνιστική και διεκδικητική φωνή των φοιτητών τόσο στον αγώνα του Λαού μας για απελευθέρωση επανένωση, για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, όσο και στη μάχη για το δικαίωμα στη μόρφωση και τη δουλειά. Οι δύσκολες συνθήκες που διανύει ο τόπος μας, από τη μια με την τουρκική αδιαλλαξία που στέκεται εμπόδιο στο ειρηνικό μέλλον του Λαού μας και από την άλλη με την οργανωμένη προσπάθεια πολυδιάσπασης του εσωτερικού μετώπου από τις πολιτικές δυνάμεις που υποδαυλίζουν τον εθνικισμό-σοβινισμό, μας βρίσκουν ξανά στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Όσοι, εντός και εκτός Κύπρου, όσοι επιδιώκουν να αναβιώσουν τις μαύρες μέρες του πραξικοπήματος και της εισβολής, ματαιοπονούν αφού με οδηγητή το ΚΚΚ-ΑΚΕΛ και την 85χρονη, το Λαϊκό Κίνημα μέρος του οποίου είναι και η Προοδευτική, αντιστέκεται καλώντας ολόκληρο το Λαό σε ενότητα και αγώνα. Ακόμη πιο σκληρό έρχεται να κάνει τον αγώνα μας βέβαια και η παγκόσμια οικονομική κρίση. Τη δύσκολη οικονομική συγκυρία προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οι δυνάμεις της εργοδοσίας και τα πολιτικά κόμματα που τις στηρίζουν. Η επιλογή όμως στο δίλλημα ανάμεσα στα συμφέροντα των εργοδοτών ή των εργαζομένων είναι ξεκάθαρη για την Προοδευτική, που χρόνια τώρα στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων. Η «Φ.Ε.» έχει την τιμή να φιλοξενεί συνέντευξη του Υπουργού Εσωτερικών, Νεοκλή Συλικιώτη, ο οποίος μιλά για την αντιμετώπιση της κρίσης από την κυβέρνηση αλλά και το έργο της. Οι δύσκολες αυτές συνθήκες απαιτούν από το φοιτητικό κίνημα και την ανάλογη δράση. Η ΠΟΦΕΝ θα πρέπει όχι απλά να παραμείνει στο δρόμο των διεκδικήσεων αλλά να πρωτοστατήσει στον αγώνα για τα δικαιώματα των φοιτητών. Για αυτό το σκοπό βέβαια η Προοδευτική θα αφιερώσει όλες τις δυνάμεις της, αφού η στάση της Πρωτοπορίας στο φοιτητικό κίνημα, έχει δημιουργήσει τεράστιους κινδύνους για το μέλλον της ΠΟΦΕΝ. Όλα αυτά την ίδια ώρα που η εκμετάλλευση στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια εντείνεται και η «Διαδικασία της Μπολόνια» επιδιώκει το ξεπούλημα των Δημοσίων Πανεπιστημίων. Η μάχη για το δικαίωμα στη μόρφωση δεν περιορίζεται στα στενά σύνορα της Κύπρου αλλά αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο. Η Προοδευτική αναπτύσσει δράση και σχέσεις και σε διεθνές επίπεδο, όπως με τη Διεθνή Συνάντηση «Stop Bologna» που πραγματοποιήθηκε αυτό το καλοκαίρι, αλλά και με τη συμμετοχή μας στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος σε άλλες χώρες, όπως την Ελλάδα και την Αγγλία. Σε όλους αυτούς τους αγώνες, σε κάθε μας βήμα, ο πολιτισμός αποτελεί το πιο όμορφο και ταυτόχρονα πολύτιμο εργαλείο. Μια μεγάλη κυρία του πολιτισμού η κ. Αννίτα Σαντοριναίου, τιμά τη «Φ.Ε.» μιλώντας για το ρόλο του θεάτρου στην καλλιέργεια κοινωνικής συνείδησης. Η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών, συνεχίζει με πείσμα να δίνει ζωή στα δικά μας οράματα. Συνεχίζει να βρίσκεται μπροστά στους αγώνες, να δίνει πρώτη τις μάχες, να πλαταίνει το δρόμο της διεκδίκησης. Η Προοδευτική δηλώνει έτοιμη να απαντήσει στις προκλήσεις, όπως κάνει για χρόνια, μέσα από την ενότητα και τον αγώνα. Γιατί η Προοδευτική είναι οι φοιτητές που παλεύουν για τα δικαιώματα τους, είναι όλοι αυτοί που συμμετέχουν στον αγώνα για μόρφωση και δουλειά, είναι όλοι αυτοί που παλεύουν με το Λαό μας για δικαίωση. 03 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

4 Ηπρωτοφανής μαζικότητα και ο δυναμισμός ήταν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φετινής πορείας της ΕΔΟΝ στις 19 του Ιούλη, που για ακόμη μια φορά έδωσε μαζικά, οργανωμένα και περιφρουρημένα, το παρών της στην καταδίκη των μαύρων επετείων, του προδοτικού πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής. Η πορεία πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της εκδήλωσης μνήμης και τιμής στους πεσόντες του πραξικοπήματος και της εισβολής που πραγματοποιήθηκε για 4η συνεχόμενη χρονιά στο πλημυρισμένο από κόσμου Προεδρικό Μέγαρο. Στην εκδήλωση τιμήθηκαν και οι ηρωικοί νεκροί της τραγωδίας στο Μαρί που έπεσαν στο καθήκον. Η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών δήλωσε και αυτή το παρών της στην πορεία και στο Προεδρικό, και ένωσε τη φωνή των φοιτητών με αυτή του Λαoύ που βροντοφώναξε ενάντια στον ιμπεριαλισμό που ακόμα εγκληματεί σε βάρος της πατρίδας μας, ενάντια στον εθνικισμό που λογάριασε λάθος πως θα επαναλάβει τις άνομες πράξεις του. Ο Λαός μίλησε και το είπε ξεκάθαρα: Δε θα περάσει ο φασισμός. Δε θα τον λυγίσει ο ιμπεριαλισμός. Στο πλευρό του Προέδρου θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τη λύση, την ειρήνη και τη δικαίωση της Κύπρου. 05 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

5 Iούλιος 1974, ο μαύρος μήνας του καλοκαιριού για την Κύπρο μας. Ο μήνας κατά τον οποίο πήρε σάρκα και οστά το δίδυμο έγκλημα του ΝΑΤΟ με τη βοήθεια της ΕΟΚΑ Β και της Χούντας των Αθηνών. Δίδυμο έγκλημα γιατί στις 15 Ιουλίου η ΕΟΚΑ Β μαζί με τη Χούντα πραγματοποιεί το πραξικόπημα προσπαθώντας να εξοντώσει το Μακάριο, τότε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, και στις 20 Ιουλίου η Τουρκία, προφασιζόμενη το «δικαίωμα» επέμβασης της ως εγγυήτρια χώρα, εισβάλει στο νησί με αποτέλεσμα να έχει υπό την κατοχή της τη μισή μας πατρίδα για 37 χρονιά. Το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής, παράνομης κατοχής, ξένων επεμβάσεων και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του συνόλου του Κυπριακού Λαού. Είναι θέμα παραβίασης της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι θέμα εθνικού ξεκαθαρίσματος που επιβλήθηκε με τη βία των όπλων. Μετά το πραξικόπημα και την εισβολή μεσολάβησε ο ντε φάκτο διαχωρισμός και η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών, ως αποτέλεσμα της παράνομης τούρκικης στρατιωτικής εισβολής και κατοχής. Ιδιαίτερα ο διαχωρισμός των δύο κοινοτήτων και η μετακίνηση πληθυσμών συνέτειναν στην αποδοχή της ομοσπονδίας αφού είχαν δημιουργηθεί νέα δεδομένα. Η επιλογή της ομοσπονδίας αποτελεί για μας το μόνο δρόμο για επανένωση του τόπου μας και του λαού μας. Είναι ένας οδυνηρός αλλά αναγκαίος συμβιβασμός με τους συμπατριώτες μας Τ/κύπριους και όχι με την κατοχική δύναμη. Ένας συμβιβασμός που κατέστη αναγκαίος ύστερα από την προδοσία του Το οι συμφωνίες υψηλού επιπέδου μεταξύ Μακαρίου-Ντεκτάς (1977) και Κυπριανού-Ντεκτας (1979) καθώς και η συμφωνία της 8ης Ιουλίου το 2006 μεταξύ Παπαδόπουλου-Ταλάτ, προνοούν τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας από ενιαίο κράτος σε Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα και με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων όπως αυτή περιγράφεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Σήμερα ανά την υφήλιο, υπάρχουν γύρω στα 24 ομοσπονδιακά κράτη σε όλες τις ηπείρους. Το ομοσπονδιακό κράτος είναι ένα σύνθετο κράτος, που αποτελείται από δύο τουλάχιστο περιφέρειες, η καθεμία από τις οποίες έχει τα δικά της όργανα εξουσίας (νομοθετικά, εκτελεστικά, δικαστικά) που δρουν μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων που τους παραχωρεί η κεντρική εξουσία. Η κεντρική εξουσία έχει το ρόλο για τον καθορισμό ταυτόσημων αρμοδιοτήτων στις περιφέρειες. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό ενός Ομόσπονδου κράτους, είναι η μια κυριαρχία, η μία ιθαγένεια και η μία διεθνής προσωπικότητα που διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες. Με τον όρο διζωνική εννοείται η ύπαρξη δύο ζωνών, σε ένα ομόσπονδο κράτος, καθεμιά από τις οποίες θα διοικείται από την αντίστοιχη κοινότητα χωρίς φυσικά αυτό να συνεπάγεται εθνικά αμιγείς πληθυσμούς. Ο όρος διζωνική δεν αναφέρετε στις συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977, αλλά το περιεχόμενο των συμφωνιών κάνει αναφορά στη διζωνική ομοσπονδία σε δύο σημεία. Τα σημεία αυτά αναφέρουν ότι το έδαφος που θα τελεί υπό τη διοίκηση κάθε κοινότητας θα πρέπει να συζητηθεί υπό το φώς της οικονομικής βιωσιμότητας ή παραγωγικότητας και της ιδιοκτησίας γης και το δεύτερο αναφέρει πως ζητήματα αρχών όπως της ελεύθερης διακίνησης, της ελευθερίας εγκατάστασης, το δικαίωμα περιουσίας και άλλα ειδικά θέματα είναι ανοιχτά προς συζήτηση, λαμβανομένης υπόψη της θεμελιώδους βάσης ενός δικοινοτικού ομοσπονδιακού συστήματος και ορισμένων πρακτικών δυσκολιών που θα μπορούσαν να εγερθούν για την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Ο όρος δικοινοτική δεν είναι επινόηση των Συμφωνιών Υψηλού επιπέδου του 1977 καθώς ο ίδιος όρος βρίσκεται και στο σύνταγμα του 1960 και ο όρος αυτός εννοεί την αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στα κεντρικά όργανα εξουσίας και στις λήψεις αποφάσεων της κεντρικής εξουσίας. Δυστυχώς, σε ένα μέρος του λαού και κυριότερα στη νεολαία, καλλιεργείτε έντονα η πεποίθηση να παραμείνουμε στην Κύπρο ως έχουμε. Οι συνέπειες του να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, δηλαδή της μονιμοποίησης των τετελεσμένων, θα είναι καταστροφικές γιατί θα οδηγηθούμε στην νομιμοποίηση της de facto διχοτόμησης, αναγνωρίζοντας έτσι ένα δεύτερο κράτος. Η διχοτόμηση ισοδυναμεί με τη δικαίωση του δίδυμου εγκλήματος σε βάρος της Κύπρου και όσων συνέργησαν σε αυτό. Αποτελεί επίσης διαγραφή και εκτουρκισμό της μισής μας πατρίδας γιατί με τη διχοτόμηση το κατεχόμενο μέρος της Κύπρου δύναται να προσαρτηθεί στην Τουρκία. Χαράσσονται σύνορα μέσα στην ίδια μας την πατρίδα με το κράτος της Τουρκίας να μπορεί να μεταφέρει νόμιμα πλέον, όσα στρατεύματα και όσους έποικους επιθυμεί, κάτι που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την ασφάλεια του λαού μας καθώς και ολόκληρου του νησιού. Η αντίληψη που επικρατεί ότι θα δημιουργηθούν δύο κράτη ένα αμιγώς ελληνικό και ένα αμιγώς τουρκικό δεν ευσταθεί για το λόγο ότι οι Τουρκοκύπριοι, ως νόμιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας θα έχουν κάθε δικαίωμα να προσέλθουν στην περιοχή που ελέγχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός αμιγώς τουρκικού κράτους στο βορρά και ενός μικτού στο νότο. Ως Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την επίτευξη λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Θα σταθούμε τροχοπέδη σε όσους επιδιώκουν τη διχοτόμηση του λαού και του νησιού μας και σε όσους προσπαθούν να ολοκληρώσουν τα σχέδια του ΝΑΤΟ που ξεκίνησαν να υλοποιούνται πριν από 37 χρόνια. Με το Λαϊκό Κίνημα μπροστάρη στον αγώνα για επανένωση του λαού μας και του νησιού μας θα βγούμε νικητές. Αντρέας Ευριπίδου Οργανωτικός Γρ. Προοδευτικής Κ.Φ. Θεσσαλονίκης 07 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

6 υμπληρώθηκαν φέτος 37 χρόνια από την τέλεση του δίδυμου ΝΑΤΟϊκού εγκλήματος σε βάρος του Κυπριακού λαού, τον Ιούλη του Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι την πρώτη ευθύνη για τη δημιουργία και τη διαιώνιση του Κυπριακού έχει ο ιμπεριαλισμός. 37 χρόνια μετά συνεχίζουμε να παλεύουμε για απελευθέρωση και επανένωση του τόπου μας και του Λαού μας. m Μετά την ανάληψη της Προεδρίας από τον Δημήτρη Χριστόφια έχει αρχίσει μια νέα ενότητα στις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Με την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων με την Τουρκοκυπριακή κοινότητα, μακριά από επιδιαιτησίες και αυστηρά χρονοδιαγράμματα. Ακόμη εγκαινίασε μια πολιτική πρωτοβουλιών προς κάθε κατεύθυνση της διεθνούς κοινότητας ώστε να δημιουργηθούν πιέσεις προς την Τουρκία να αλλάξει τη στάση της και ταυτόχρονα προχώρησε σε μια επίθεση φιλίας προς τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Μέχρι στιγμής ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Υπουργός Εξωτερικών έχουν πραγματοποιήσει πολυάριθμες επισκέψεις κι επαφές με ξένες χώρες και οργανισμούς. Αυτή αποτελεί την πιο ισχυρή απάντηση σε όσους κατηγορούν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι είναι προσκολλημένος σε ιδεολογικές αγκυλώσεις. Ήδη έχουν πραγματοποιήσει επίσημη συνάντηση με το Ρώσο Πρόεδρο, με τον Πάπα Βενέδικτο το 16ο, με τον Πρόεδρο της Σλοβενίας, με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκερ και τον Πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. Η εξωτερική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης αποδίδει καρπούς γιατί βασίζεται στην υπεράσπιση αρχών του διεθνούς δικαίου, στην αξιοπιστία και την αδιαμφισβήτητη βούληση του Προέδρου για επανένωση της Κύπρου. Με τις ενέργειες της αυτές η Κυπριακή Δημοκρατία έχει βγει από την απομόνωση που ήταν μετά το δημοψήφισμα του 2004, και έστρεψε τη διεθνή κοινότητα με το μέρος της. Δυσμενής εξέλιξη για το Κυπριακό πρόβλημα, αποτελεί η αδιάλλακτη στάση που κρατά η Τουρκική Κυβέρνηση που έχει ως αποτέλεσμα, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να αντιμετωπίζει τεράστια εμπόδια στο τραπέζι των συνομιλιών. Η στάση αυτή της Τουρκικής Κυβέρνησης δεν είναι καθόλου άσχετη με τους στόχους που έβαλε το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Το σκηνικό αυτό εξελίσσεται παράλληλα με τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούν στην ίδια τη χώρα. Στην Τουρκία πλέον δεν υπάρχει η απειλή από το στρατιωτικό καθεστώς, τουλάχιστον όσο κατά το πρόσφατο παρελθόν. Το γεγονός αυτό ενδυναμώνει την Κυβέρνηση, δεν την αναγκάζει να αλλάξει πολιτική. Η πολιτική αυτή στην Τουρκία σε σχέση με το Κυπριακό έχει αλλάξει από το 2002 όταν έφεραν στο προσκήνιο το Βελγικό μοντέλο ομοσπονδίας. Μετά το δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο η Τουρκική πλευρά άλλαξε στάση και σταμάτησε πλέον να μιλά έστω για το βελγικό ομοσπονδιακό μοντέλο λύσης. Πλέον το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, έχει επαναφέρει θέμα για λύση δύο κρατών, για λύση συνομοσπονδίας. Έχει καθορίσει μέσα από το πρόγραμμα διακυβέρνησης του ως πρώτιστο στόχο την αναβάθμιση του ψευδοκράτους με καταρχήν αλλαγή της δομής της Τ/Κ κοινωνίας. Μεταφέρθηκε μεγάλος αριθμός Τουρκικού κεφαλαίου στα κατεχόμενα με κύριο σκοπό την υποβάθμιση του Τουρκοκυπριακού κεφαλαίου. Πλέον το Τουρκικό κεφάλαιο έχει εισχωρήσει στον κατασκευαστικό τομέα, στην παιδεία, στα τουρκοκυπριακά πανεπιστήμια. Η Τουρκοκυπριακή μεσαία τάξη πλέον έχει περιθωριοποιηθεί. Γι αυτό το λόγο το τελευταίο διάστημα οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας προχωρούν σε μαζικές κινητοποιήσεις, που έχουν ως στόχο την απαλλαγή τους από την οικονομική πολιτική της Τουρκίας αλλά παράλληλα και την επανένωση της κοινής μας πατρίδας. Οι πολιτικές της Τουρκικής Κυβέρνησης είναι αυτές που δυσκολεύουν πάρα πολύ τη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού. Μετά τη συνάντηση της Γενεύης, η Ελληνοκυπριακή πλευρά δήλωσε για άλλη μια φορά την ετοιμότητα της να εντατικοποιήσει τις συνομιλίες οι οποίες θα είναι «κυπριακής καθοδήγησης και κυπριακής ιδιοκτησίας». Η κατάσταση αυτή δεν πρέπει να μας απογοητεύει και να μας οδηγεί στην εγκατάλειψη των προσπαθειών μας για λύση αλλά αντίθετα θα πρέπει να γίνουν οι απαιτούμενες διαβουλεύσεις, έτσι ώστε να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια για την εξεύρεση συμφωνημένης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό. Η Προοδευτική Κ.Φ θα συνεχίσει να αγωνίζεται στο πλευρό του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι την τελική δικαίωση του Λαού μας. Δηλώνουμε ότι θα βρισκόμαστε μπροστάρηδες στον αντικατοχικό μας αγώνα, υπερασπίζοντας αρχές, προωθώντας την επαναπροσέγγιση, την αλληλοκατανόηση και το διάλογο μεταξύ των δύο κοινοτήτων, αντιπαλεύοντας τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τον εθνικισμόσοβινισμό. Χρίστος Μακρής Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Παν. Κύπρου 09 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

7 εποικισμός, ως μια από τις πιο σοβαρές και περίπλοκες πτυχές του κυπριακού, υπήρξε πάντοτε ένα από τα πιο ακανθώδη θέματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο εποικισμός είναι αποτέλεσμα και συνέχεια της βάρβαρης τούρκικης εισβολής του Για την ακρίβεια είναι μια συνεχιζόμενη εισβολή που συντελείται χωρίς όπλα και χωρίς στρατιωτικές μάχες. Είναι μια εισβολή που συντελείται με τη σταθερά συνεχιζόμενη μεταφορά εποίκων από την Τουρκία στην ελεγχόμενη από τα τουρκικά στρατεύματα κατεχόμενη γη μας. Ο συνεχιζόμενος εποικισμός, αποτελεί σύμφωνα με το ισχύον διεθνές δίκαιο έγκλημα πολέμου και έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να συγχέεται με τη μετανάστευση, γιατί εδώ δεν πρόκειται για ανθρώπους που φεύγουν από την πατρίδα τους, λόγω των πολιτικών ή οικονομικών συνθηκών, προκειμένου να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Ο εποικισμός είναι η οργανωμένη και συστηματική μεταφορά πληθυσμού σε κατεχόμενο έδαφος από την κατοχική δύναμη, με σκοπό να αλλοιώσει το δημογραφικό της χαρακτήρα. Εκτός από την Κύπρο, άλλες δύο περιπτώσεις καταγράφονται ως εποικισμός: ο εποικισμός των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών (Δυτική Όχθη, Αν. Ιερουσαλήμ) από το Ισραήλ και ο εποικισμός της κατεχόμενης από το Μαρόκο Δυτικής Σαχάρας. Στην Κύπρο, η πρώτη προσπάθεια εποικισμού από την Τουρκία, γίνεται αμέσως μετά την εισβολή, με την παραμονή Τούρκων στρατιωτικών που έλαβαν μέρος σ αυτή, καθώς και των οικογενειών τους. Από το 1975 και μετά, ακολουθεί η οργανωμένη και μαζική μορφή εποικισμού, όπου μεταφέρονται μαζικά πληθυσμοί εποίκων. Η Τουρκία προχώρησε στην πολιτική του εποικισμού, στοχεύοντας κατά κύριο λόγο στην αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα και της πληθυσμιακής ισορροπίας στο νησί, έτσι ώστε να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα που θα εμποδίζουν μια δίκαιη λύση. Το εθνικό ξεκαθάρισμα της κατεχόμενης περιοχής και η μαζική μεταφορά Τούρκων από την Τουρκία, σε συνδυασμό με την εκδίωξη των Ε/κ από την περιοχή, την καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς, χριστιανικών μνημείων και την παράνομη αλλαγή των τοπωνυμίων, εντάσσονται στο ΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό για διχοτόμηση της Κύπρου. Η συνεχιζόμενη εισροή και παραμονή των εποίκων στο νησί, εδραιώνει την παρουσία τους και δημιουργεί εμπόδια στην επίλυση του κυπριακού. Ταυτόχρονα με τον τρόπο αυτό και με τη διαρκή συμμετοχή των εποίκων στις πολιτικές διεργασίες στα κατεχόμενα, η Τουρκία προσπαθεί να θέσει υπό έλεγχο της την πολιτική ζωή στα κατεχόμενα και να εξαναγκάσει την τ/κ ηγεσία σε συμμόρφωση με τους στόχους της. Η ολοένα αυξανόμενη συμμετοχή των εποίκων στην οικονομική και πολιτική ζωή στα κατεχόμενα, δημιουργεί τον κίνδυνο να αλλοιωθεί ή να καθυποταχθεί στην Άγκυρα η πολιτική βούληση των Τ/κ. Παρά τις προσπάθειες και το σχεδιασμό της Τουρκίας για να πετύχει μια τουρκική ομογενοποίηση στα κατεχόμενα στα πλαίσια του τουρκικού εθνικισμού, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι, αφού οι Τ/κ στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν συμβιβάστηκαν με τον εποικισμό. Η προσπάθεια της Τουρκίας απέτυχε, όχι μόνο λόγω της πολιτισμικής διαφοράς (ήθη, έθιμα, συνήθειες) των Τ/κ σε σχέση με τους έποικους, αλλά και γιατί οι Τ/κ αντιλήφθηκαν ότι η πολιτική αυτή ζημίωνε την Κύπρο και τις προοπτικές για λύση. Η δημιουργία μιας οικονομικής ελίτ εποίκων, φιλικά προσκείμενης προς το καθεστώς και η σκανδαλώδης παραχώρηση ε/κ περιουσιών και «υπηκοοτήτων» από το ψευδοκράτος σε αυτούς, δημιούργησε σοβαρές αντιπαραθέσεις μεταξύ Τ/κ και εποίκων. Οι Τ/κ νιώθουν να ασφυκτιούν μπροστά σε αυτή την κατάσταση και πολλοί Τ/κ επιλέγουν τη μετανάστευση εκτός Κύπρου. Τον εποικισμό στην Κύπρο έχουν καταδικάσει τόσο τα Ηνωμένα Έθνη με σχετικά ψηφίσματα, όσο και το Συμβούλιο της Ευρώπης με τις εκθέσεις Κουκό (1992) και Λάακσο (2003), στα οποία καταδικάζονται οι ενέργειες που αλλάζουν τη δημογραφική δομή της Κύπρου και οι οποίες επηρεάζουν την εφαρμογή του δικαιώματος των προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Είναι σημαντικό το ότι αναγνωρίζεται διεθνώς πως στην κατεχόμενη Κύπρο έχουμε να κάνουμε με εποικισμό, ο οποίος δεν παραγράφεται και δε νομιμοποιείται, όπως γίνεται υπό προϋποθέσεις στη μετανάστευση. Είναι γι αυτό που η δήλωση το 1998 του τότε Προέδρου Γλαύκου Κληρίδη, με την οποία κατονόμαζε τους έποικους ως «παράνομους μετανάστες», μετατρέποντας έτσι ένα έγκλημα πολέμου, σε θέμα μετανάστευσης, απετέλεσε μέγα ολίσθημα στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Αυτό βέβαια εντασσόταν στα πλαίσια της πολιτικής του «όλα στο τραπέζι» και του καλού παιδιού, που οδήγησε στο Σχέδιο Ανάν, με το οποίο παρέμεναν στο νησί σχεδόν όλοι οι έποικοι. Πέρα όμως από τη θέση αρχής έναντι του εποικισμού, οφείλουμε να αντικρίσουμε ορισμένες πραγματικότητες τις οποίες δημιούργησε η πάροδος του χρόνου και να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την ανθρωπιστική πτυχή που δημιουργήθηκε. Μερίδα εποίκων στα χρόνια παρουσίας τους στο νησί, έχουν συνάψει γάμους με Τ/κ κι έχουν αποκτήσει παιδιά. Αυτή την πτυχή έλαβε υπόψη του το Εθνικό Συμβούλιο, αλλά και προηγούμενοι Πρόεδροι της Δημοκρατίας. Τόσο ο Γλ. Κληρίδης, όσο και ο Τ. Παπαδόπουλος, συμφώνησαν στην παραμονή ορισμένου αριθμού εποίκων, έτσι ώστε η λύση του κυπριακού να μην οδηγήσει σε προβλήματα διάλυσης οικογενειών. Αυτή την αλήθεια κι αυτή τη δέσμευση είπε ξεκάθαρα στον κυπριακό λαό ο Πρόεδρος Χριστόφιας, θέτοντας ταυτόχρονα ως ανώτατο όριο στην παραμονή εποίκων τις 50 χιλιάδες. Ως προς τι λοιπόν οι φωνές διαμαρτυρίας από ορισμένους, για μια πραγματικότητα η οποία είχε γίνει αποδεκτή και από Προέδρους που κι αυτοί στήριξαν; Ο χρόνος κυλά σε βάρος του λαού της Κύπρου, Ε/κ και Τ/κ, και διαιωνίζει τα τετελεσμένα του εποικισμού και της κατοχής. Η εγκληματική πολιτική του εποικισμού που ακολουθεί η Τουρκία και όλες οι δυσμενείς συνέπειες της για τον κυπριακό λαό, θα σταματήσουν με τη λύση του κυπριακού κι όχι με τη μη λύση. Η κατοχή και η διαιώνιση της διαίρεσης είναι αυτή που αυξάνει τους έποικους στο νησί. Είναι γι αυτό που πρέπει να παραμείνουμε προσηλωμένοι σε θέσεις αρχών και μέσα από τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, να φτάσουμε σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Ο δρόμος προς την οριστική επίλυση του Κυπριακού, δεν είναι βέβαια στρωμένος με ροδοπέταλα! Αλλά είμαστε βέβαιοι, πως με τον Δημήτρη Χριστόφια στο πηδάλιο του κράτους, μπορούμε να ελπίζουμε για τη μέρα εκείνη όπου Ε/κ και Τ/κ, θα ζουν ενωμένοι, χωρίς συρματοπλέγματα, «νεκρές» ζώνες, εποίκους και στρατούς κατοχής. Και δηλώνουμε για άλλη μια φορά, πως θα παραμείνουμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα του λαού μας, μέχρι να ξημερώσει εκείνη η πολυπόθητη μέρα! Αντρέας Παναγιώτου Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Αθήνας 11 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

8 υτή την ιστορική πτυχή του Κυπριακού προβλήματος, αυτά τα πραγματικά A γεγονότα που αποδεικνύουν πως το Κυπριακό δε δημιουργήθηκε από τη μία στιγμή στην άλλη, πως η Τουρκική εισβολή δεν αποφασίστηκε στις 19 του Ιούλη το 1974, όλα αυτά κάποιοι για χρόνια προσπαθούσαν να τα κρύψουν. Οι δυνάμεις της ακροδεξιάς και της δεξιάς δεν θέλουν να μιλάμε για πραξικόπημα, ούτε για όσα προηγήθηκαν. Όχι, βέβαια, γιατί ντρέπονται για τα έργα και της ημέρες τους. Άλλωστε ποτέ τους δεν έδειξαν ίχνος μεταμέλειας. Όταν όμως ο ΔΗΣΥ ήταν το κόμμα που στέγασε τους πραξικοπηματίες και τους ανέδειξε σε πολιτικά αξιώματα, όταν στήριξε την ιδεολογικοπολιτική του συνοχή στον εθνικισμό και τον μισαλλόδοξο φανατισμό τότε επόμενο ήταν να επιδιώκει την παραχάραξη της ιστορίας. Γι αυτό το λόγο ΔΗΣΥ και ΕΥΡΩΚΟ προέβαλλαν εμπόδια και στη συνέχεια καταψήφισαν την έκδοση του πορίσματος για το «Φάκελο της Κύπρου». Ο «Φάκελος» καταδεικνύει τους υπαίτιους του διπλού εγκλήματος σε βάρος του Λαού μας. Επιβεβαιώνει αυτό που όλοι γνωρίζαμε για τις επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού και την προδοσία της Χούντας και της φασιστικής ΕΟΚΑ Β. Με την ευκαιρία του πορίσματος για το «Φάκελο της Κύπρου» η «Φοιτητική Έπαλξη» κάνει αυτό το ιστορικό αφιέρωμα, μια ελάχιστη ένδειξη μνήμης και τιμής σε όλους εκείνους που χάθηκαν στο πραξικόπημα και την εισβολή. Η 15η Ιουλίου 1974, έχει καταγραφεί στις μνήμες του λαού μας, ως μαύρη μέρα για την Κύπρο. Είναι η μέρα, που χρωματίζει με μελανά γράμματα την ιστορία της Κύπρου. Το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, δεν ήταν μια μεμονωμένη πράξη, κάποιων παραφρόνων ανθρώπων, αλλά το αποκορύφωμα της δράσης των ακροδεξιών στοιχείων και των ξένων επιβουλών, που εξυπηρετούσαν τα άνομα σχέδια του ιμπεριαλισμού στο νησί μας. Όπως αποδεικνύεται περίτρανα μέσα από τις σελίδες του πορίσματος της Βουλής των αντιπροσώπων για το φάκελο της Κύπρου και μέσα από μαρτυρίες και γεγονότα, το πραξικόπημα ήταν ένα καλοσχεδιασμένο σχέδιο κατά της δημοκρατίας, αλλά και των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου. Ήταν η κορύφωση του σχεδίου που εκπονήθηκε στα στρατηγεία του ΝΑΤΟ, με τη βοήθεια της αμερικανοκίνητης Χούντας των Αθηνών και την βοήθεια των ακροδεξιών πιονιών τους στην Κύπρο, την φασιστική ΕΟΚΑ Β των Ελληνοκυπρίων και την αντίστοιχη ΤΜΤ των Τουρκοκυπρίων. Φυσικά, για να φτάσουμε στην κορύφωση του σχεδίου των ιμπεριαλιστών και στο πραξικόπημα του 1974, προηγήθηκε μια σειρά γεγονότων. Η ένοπλη μορφή του αντιαποικιακού αγώνα (55-59), την οποία επέλεξε η ΕΟΚΑ με ηγέτη τον φανατικό αντικομμουνιστή Γεώργιο Γρίβα, οδήγησε στην υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου από τους Μακάριο και Κουτσιούκ. Συμφωνίες, που επέβαλαν οι εταίροι στο ΝΑΤΟ Αγγλία, Ελλάδα και Τουρκία, για να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Οι συγκεκριμένες συμφωνίες, παραχωρούσαν κυρίαρχες βάσεις στη Βρετανία και ταυτόχρονα, διαιώνιζαν την παρουσία του ιμπεριαλισμού στον τόπο μας. Πέραν τούτου, έδινε το δικαίωμα στρατιωτικής παρουσίας και επέμβασης στις εγγυήτριες δυνάμεις, Ελλάδα, Τουρκία και Αγγλία. Αυτή η μορφή αγώνα, δεν βρήκε σύμφωνο το ΑΚΕΛ, που προέβαλε ως τρόπο πάλης τον μαζικοπολιτικό αγώνα, που σαφώς δικαιώθηκε από την ιστορία, αφού η συγκεκριμένη μορφή αγώνα που ακολουθήθηκε, αντί να αποτινάξει τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία, έπαιξε ρόλο καταλύτη στην ένταση των ιμπεριαλιστικών πιέσεων και οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στον εξαναγκασμό σε αποδοχή των εν λόγω συμφωνιών. Εν τέλει, παραδίδεται στον τόπο μας ένα διαιρετικό σύνταγμα, το οποίο ήταν βέβαιο πως θα προκαλούσε προστριβές ανάμεσα στις δυο κοινότητες, κάτι που εξυπηρετούσε φυσικά τα σχέδια των Αμερικανών και των εγκάθετων τους στο νησί μας. Με το τέλος του ένοπλου αντιαποικιακού αγώνα της ΕΟΚΑ, το νησί «χαίρεται» μια κουτσουρεμένη ανεξαρτησία. 13 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

9 Την ίδια ακριβώς περίοδο, ξεκινά μια άνανδρη και ανήθικη προσπάθεια να σιγάσουν οι προοδευτικές φωνές και οι πολιτικές απόψεις για ειρηνική συμβίωση με τους συμπατριώτες μας Τ/κ. Άνανδρες δολοφονίες στελεχών του λαϊκού κινήματος και άσκηση τρομοκρατίας και βίας, ήταν το κυρίαρχο στοιχείο της εποχής. Ταυτόχρονα, η φασιστική ΤΜΤ του Ντενκτάς, προβαίνει σ ένα όργιο δολοφονιών εναντίον προοδευτικών Τ/κ. Το 1960 στην Κύπρο, η κουτσουρεμένη ανεξαρτησία, δημιουργεί αλυσιδωτά πολλές προστριβές και προβλήματα. Με τους εθνικιστές να βρίσκονται πλέον σε εντεταλμένο καθήκον εναντίον της Κύπρου και το λαού μας. Από τη μια οι Ε/κ εθνικιστές επιζητούν την ένωση με την Ελλάδα, και από την άλλη οι Τ/κ εθνικιστές, ζητούν τη διχοτόμηση, οδηγώντας έτσι σε συνεχείς δολοφονίες από και προς τις δυο πλευρές. Οι δικοινοτικές ταραχές δεν άργησαν να ξεκινήσουν. Το 1963, μετά από τις πρώτες ταραχές μεταξύ των δυο κοινοτήτων, η Αγγλία χαράζει την πράσινη γραμμή. Οι Τ/κ συμπατριώτες μας, υποχωρούν σε θύλακες και έτσι, ένεκα των ταραχών, δίδεται η ευκαιρία στους Αγγλοαμερικάνους και το ΝΑΤΟ να παρέμβουν, προτείνοντας για αρχή σχέδια λύσης όπως τα Μπωλ, Άτσεσον, Λέμνιστερ, Σάυρους Βανς, που είχαν ως μοναδικό σκοπό τη διχοτόμηση του νησιού. Στο παρών στάδιο, η Τουρκία σαν εγγυήτρια δύναμη, απειλεί με στρατιωτική επέμβαση, κάτι που αποφεύχθηκε με τη διπλωματική υποστήριξη που είχαμε από τις αδέσμευτες και σοσιαλιστικές χώρες, ιδιαίτερα μετά από την κρίση των Κοκκίνων-Μανσούρας το Απριλίου 1965: πλέον, γίνονται ξεκάθαροι οι στόχοι των φασιστικών οργανώσεων, με την στυγερή δολοφονία των ηρωομαρτύρων Καβάζογλου και Μισιαούλη, από την ΤΜΤ. Μετά το περιστατικό, ακολούθησε η Δικτατορία των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα το 1967, όπου πρωταρχικός στόχος της Χούντας ήταν το ξεπούλημα της Κύπρου με τη «Διπλή Ένωση». Την ίδια περίοδο, ο Γρίβας οργανώνει βιαιοπραγίες εναντίων άμαχων Τ/κ κατα την κατάληψη της Κοφίνου, κάτι που μας φέρνει ξανά αντιμέτωπους με την απειλή της εισβολής από την Τουρκία. Το 1968, υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ξεκινούν οι δικοινοτικές συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος στην πρωτινή του μορφή, κάτι που βάση των άνομων σχεδίων του ιμπεριαλισμού ήταν ανεπίτρεπτο. Έτσι, το Μάρτη του 1969, εμφανίζεται η παράνομη οργάνωση «Εθνικό Μέτωπο», που σε συνεργασία με την Χούντα, μάχεται στο πλευρό του ιμπεριαλισμού για την υπονόμευση της Δημοκρατίας, κυρίως με απόπειρες δολοφονίας του Εθνάρχη Μακάριου. Στα αμέσως επόμενα χρόνια, οι σχέσεις Μακαρίου και Χούντας οξύνονται και έτσι, θεωρείτο υποχρεωτική η επιστροφή του Γρίβα στην Κύπρο. Επιστροφή, που δεν έγινε για κανένα άλλο λόγο πέραν της ανατροπής του Μακαρίου και το ξεπούλημα του νησιού. Έτσι, κάτω από αυτές τις οδηγίες, ιδρύει το 1971 την παράνομη οργάνωση ΕΟΚΑ Β. Η παράνομη αυτή οργάνωση, είχε τρομοκρατική δράση, δολοφονώντας αθώους δημοκρατικούς και αριστερούς πολίτες. Η συνομωσία της ΕΟΚΑ Β, του Γρίβα και της Αμερικανοκίνητης Χούντας των Αθηνών, συνεχίζεται με τα πολλά σχέδια πραξικοπήματος με τις κωδικές ονομασίες ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΕΡΜΗΣ, ΓΡΟΝΘΟΣ, ΒΡΟΝΤΗ, ΑΡΑΧΝΗ, ΘΥΕΛΛΑ και άλλα. Μετά την λαϊκή εξέγερση του πολυτεχνείου στην Ελλάδα και την πτώση του Παπαδόπουλου, ο Ιωαννίδης αναλαμβάνει τον συντονισμό μεταξύ της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β. Την 15η Ιουλίου 1974, υλοποιείται η απόφαση που είχε ήδη παρθεί στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισσαβώνα, για ένοπλο πραξικόπημα στη Κύπρο. Η μόνη πολιτική δύναμη που προειδοποιούσε για τον επικείμενο κίνδυνο που καραδοκούσε, ήταν το ΑΚΕΛ. Δυστυχώς, η ιστορία μας δικαίωσε αλλά κανείς τότε δεν ήταν πρόθυμος να ακούσει το κάλεσμα για ενότητα και ειρηνικό αγώνα, αφού είχαν ήδη τυφλωθεί από τα κούφια λόγια του ιμπεριαλισμού και τα σάπια επιχειρήματα των αμερικανόδουλων μελών της ΕΟΚΑ Β και της ΤΜΤ. Το Κυπριακό, από την 20η Ιουλίου 1974, έχει μετατραπεί και σε πρόβλημα διεθνές, εισβολής, κατοχής, εποικισμού και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι πράξεις και οι μεθοδέυσεις του Γριβισμού και του ιμπεριαλισμού, είναι αυτές που έχτισαν τα οδοφράγματα στην ίδια μας την πατρίδα και ανάγκασαν 200,000 συμπατριώτες μας να είναι πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Ο εθνικισμός σοβινισμός, άνοιξε διάπλατα πριν 37 χρόνια τις πόρτες στην Τουρκία, εκπληρώνοντας έτσι κατά γράμμα, τα σχέδια του ιμπεριαλισμού στο νησί μας. Στις 20 του Ιούλη το 1974, σύμφωνα με τα σχέδια του ΝΑΤΟ, η Τουρκία πραγματοποιεί εισβολή στο νησί μας, αφήνοντας πίσω της πέραν των 6000 νεκρών και περίπου 2000 αγνοούμενους, 200,000 πρόσφυγες, καταπατώντας την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου. Οι μνήμες του πραξικοπήματος και της εισβολής έχουν μείνει χαραγμένες βαθιά στη καρδιά και στη συνείδηση του λάου μας. Το πόρισμα της Βουλής των αντιπροσώπων για το Φάκελο της Κύπρου, δικαιώνει το ΑΚΕΛ, αφού το κόμμα της Αριστεράς, ουδέποτε είπε ψέματα στον κυπριακό λαό, αλλά ούτε και εγκλημάτησε σε βάρος της Κύπρου. Το τιμημένο κόμμα της Αριστεράς, υπήρξε στήριγμα για τον κυπριακό λαό, σε όλες τις δύσκολες στιγμές που πέρασε ο τόπος μας. Στο δρόμο που χάραξε εδώ και 85 χρόνια το ΑΚΕΛ, βαδίζουμε σήμερα και εμείς, για να φράξουμε το δρόμο στους σημερινούς εκφραστές του μίσους και του φασισμού. Στους σημερινούς εκφραστές των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού, τη δεξιά και την ακροδεξιά. Για εμάς, είναι ξεκάθαρο ότι οι εθνικιστές, είναι ο δούρειος ίππος των ιμπεριαλιστών, για να περάσουν τα άνομα σχέδια τους. Να είναι όμως σίγουροι, πως αυτή τη φορά, τα σχέδια τους θα μείνουν στο ράφι. Ο λαός μας, έχει μνήμη και θυμάται. Όσο και αν προσπαθήσουν αυτή τη φορά, για ένα πράγμα να είναι σίγουροι: ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ! Αντρέας Ττεπελής Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Frederick 15 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

10

11 Το τελευταίο διάστημα γίνεται φανερή η προσπάθεια δημιουργίας πολιτικής κρίσης και αστάθειας από κόμματα και πολιτικούς της αντιπολίτευσης που συμπορεύονται με μερίδα των ΜΜΕ που αποσιωπούν εσκεμμένα το έργο της Κυβέρνησης Χριστόφια. Προφανώς αυτό το φιλολαϊκό έργο με την εξέχουσα σημασία έχει ενοχλήσει κατεστημένα δεκαετιών. Ένας από τους πιο λαοφιλείς Υπουργούς της Κυβέρνησης, ο κ. Νεοκλής Συλικιώτης, μας μιλά για το έργο της Κυβέρνησης, τις ανέντιμες επιθέσεις που αυτή δέχεται αλλά και το ρόλο του Φοιτητικού Κινήματος του οποίου ο Υπουργός υπήρξε ηγετική μορφή. Κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών τέθηκε έντονα από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις το ζήτημα της μετανάστευσης. Ποια η θέση του Υπ. Εσωτερικών για το ζήτημα και ποια τα μέτρα που λήφθησαν; Σε διάφορες περιστάσεις και υπό διαφορετικές συγκυρίες έχει αποδειχτεί πως τα θέματα μετανάστευσης είναι από αυτά που προσφέρονται για εύκολη ατάκα και φτηνό λαϊκισμό. Συνεπώς, ήταν αναμενόμενο πως ειδικά κατά την προεκλογική περίοδο, τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, αξιοποιώντας εκείνη τη μερίδα των στελεχών τους, τα οποία είναι γνωστά ότι έχουν μια έφεση στο λαϊκισμό και την ατεκμηρίωτη επιχειρηματολογία, θα προσπαθούσαν να πλήξουν τη μεταναστευτική πολιτική της Κυβέρνησης. Πλην όμως, για άλλη μια φορά, έχει επιβεβαιωθεί πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Εμείς μπροστά σε αυτή την άδικη και αστήριχτη επίθεση που δεχτήκαμε αντιτάξαμε την αλήθεια, τεκμηριωμένη με επίσημα στοιχεία που δημοσίευσαν κατά καιρούς τα Ηνωμένα Έθνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και οι δικές μας αρμόδιες Κρατικές Υπηρεσίες. Υπερασπιστήκαμε την πολιτική μας και αποδείξαμε πως κινούμαστε προς την ορθή κατεύθυνση. Ωστόσο, η ζημιά που έχουν προκαλέσει οι διάφοροι αυτοί λαϊκιστές πολιτικοί, συνεπικουρούμενοι βέβαια και από μια μερίδα των ΜΜΕ, είναι δυστυχώς πιο βαθιά. Αναφέρομαι στην καλλιέργεια αισθημάτων ξενοφοβίας, μισαλλοδοξίας και ρατσισμού στην κοινωνία μας. Αισθήματα που αποτελούν τροφή για την ενίσχυση της ακροδεξιάς ιδεολογίας στην Κύπρο. Και αυτό γιατί, όπως είδαμε να συμβαίνει και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο, ο πολίτης που έχει παρασυρθεί από τα συνθήματα του λαϊκιστή πολιτικού, την κρίσιμη ώρα της κάλπης δεν θα ψηφίσει τον ψεύτη, το λαϊκιστή, αλλά το γνήσιο εκφραστή των ξενοφοβικών και ρατσιστικών συνθημάτων που είναι ο ακροδεξιός. Ανάλογα, άλλωστε, δεδομένα έχουμε δει να επαναλαμβάνονται και στην Ευρώπη, με την ακροδεξιά να ενισχύεται στα εθνικά κοινοβούλια και στο ευρωκοινοβούλιο και να συμμετέχει σε ολοένα και περισσότερες εθνικές κυβερνήσεις. Εύχομαι, έστω και τώρα, οι ασύνετοι να συνετιστούν και να κατανοήσουν επιτέλους αυτό που είχα έγκαιρα προειδοποιήσει ότι όταν παίζουν με αυτά τα θέματα ουσιαστικά παίζουν με τη φωτιά, δυναμιτίζοντας τα ίδια τα θεμέλια της κυπριακής κοινωνίας. η ζημιά που έχουν προκαλέσει οι διάφοροι αυτοί λαϊκιστές πολιτικοί, συνεπικουρούμενοι βέβαια και από μια μερίδα των ΜΜΕ, είναι δυστυχώς βαθιά. Απαντώντας τώρα επί της ουσίας του ερωτήματος σας, η Κυβέρνηση Χριστόφια τόλμησε να βάλει το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων διαμορφώνοντας για πρώτη φορά στην Κύπρο μια ολοκληρωμένη και συγκροτημένη μεταναστευτική πολιτική. Μια πολιτική που είναι εναρμονισμένη με το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, τις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Συμβάσεις και το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Μια πολιτική που κατοχυρώνει πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα και αξιοπρέπεια όλων των μελών της κοινωνίας μας χωρίς διακρίσεις ή προκαταλήψεις. Αλλά και μια πολιτική που αποδίδει καρπούς, αφού καταφέραμε όχι μόνο να θέσουμε την κατάσταση υπό έλεγχο, αλλά και να τη βελτιώσουμε δραστικά σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Εφαρμόζοντας αυτή μας την πολιτική ρυθμίζουμε την εισροή των νόμιμων μεταναστών στη βάση της Εθνικής Στρατηγικής Απασχόλησης και των πραγματικών αναγκών της οικονομίας μας. Υλοποιούμε προγράμματα ένταξης των νόμιμων μεταναστών στην αγορά εργασίας και την κοινωνία μας στη βάση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ένταξη των Μεταναστών που επίσης για πρώτη φορά εκπονήσαμε στην Κύπρο. Περιορίζουμε την παράνομη μετανάστευση κυρίως με την καταπολέμηση της παράνομης εργοδότησης. Λάβαμε μέτρα για τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων μας και της πράσινης γραμμής, καταφέρνοντας καίρια πλήγματα στη δράση των κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων. Βελτιώσαμε ριζικά το σύστημα ασύλου και αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά τις καταχρήσεις του παρελθόντος με αποτέλεσμα την δραστική μείωση του αριθμού νέων αιτητών ασύλου. Δημιουργούμε νέες υποδομές και εγκαταστάσεις για την υποδοχή των αιτητών ασύλου, αλλά και νέο χώρο φύλαξης των υπό επαναπατρισμό μεταναστών. Συμμετέχουμε ενεργά και δραστήρια στην ΕΕ για τη διαμόρφωση Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Διαδραματίζουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στο πλαίσιο του δικτύου των Μεσογειακών χωρών μελών της ΕΕ, με στόχο τη διαμόρφωση και προώθηση στην ΕΕ κοινών θέσεων στα θέματα μετανάστευσης και ασύλου. Και φυσικά με το βλέμμα στραμμένο στην Κυπριακή Προεδρία της ΕΕ το δεύτερο εξάμηνο του 2012 έχουμε ήδη διαμορφώσει την ατζέντα με μια σειρά από καυτά θέματα που αφορούν τη μετανάστευση και το άσυλο και τα οποία θα κληθούμε εκείνη την περίοδο να διαχειριστούμε με επιτυχία. Σε αυτά τα 3 χρόνια της διακυβέρνησης του ημήτρη Χριστόφια σε ποιο σημείο βρίσκεται η υλοποίηση του προγράμματος διακυβέρνησης και ποίοι είναι οι αμέσως επόμενοι στόχοι του Υπ. Εσωτερικών; Πριν τρία χρόνια και για πρώτη φορά στην Κύπρο σχηματίστηκε μια κυβέρνηση με σαφή αριστερό προσανατολισμό και όραμα για δίκαιη λύση και πιο δίκαιη κοινωνία, όπως, άλλωστε, αυτά εκφράζονταν και στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης του Δημήτρη Χριστόφια. Στο πλαίσιο αυτό δεσμευτήκαμε να επιχειρήσουμε τομές και ρήξεις με το παρελθόν και να προωθήσουμε ένα καίριας σημασίας μεταρρυθμιστικό έργο. Αυτό το Πρόγραμμα Διακυβέρνησης είναι το συμβόλαιο τιμής που συνήψαμε με τους πολίτες. Στη βάση αυτού του Προγράμματος πορευόμαστε, γιατί στόχος μας είναι να τηρήσουμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε για εκσυγχρονισμό και πιο δίκαιη κοινωνία. Είναι γεγονός πως κληθήκαμε και καλούμαστε να υλοποιήσουμε αυτό το Πρόγραμμα κάτω από ιδιάζουσες καταστάσεις και πολλαπλές δυσκολίες ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης επιλύουμε προβλήματα δεκαετιών που ταλαιπωρούσαν την κυπριακή κοινωνία, αναδιαμορφώνουμε θεσμούς και υπερβαίνουμε αναχρονιστικά στερεότυπα, μετατρέποντας την άσκηση πολιτικής σε πράξη ανθρωπιάς και κοινωνικής ευαισθησίας.

12 και των δυσμενών επιπτώσεων που αυτή επέφερε στην δική μας οικονομία. Ωστόσο, και παρά τις όποιες δυσχέρειες, αποδεικνύουμε στην πράξη πως μέσα από μια συστηματική, επίπονη και επίμονη δουλειά ήδη έχουμε υλοποιήσει πολλά από όσα δεσμευτήκαμε να πράξουμε, αν και αναγνωρίζουμε πως απομένουν ακόμη αρκετά να γίνουν. Έτσι, με μια σειρά από καινοτόμες, συγκροτημένες και ολοκληρωμένες πολιτικές επιλύουμε προβλήματα δεκαετιών που ταλαιπωρούσαν την κυπριακή κοινωνία, αναδιαμορφώνουμε θεσμούς και υπερβαίνουμε αναχρονιστικά στερεότυπα, μετατρέποντας την άσκηση πολιτικής σε πράξη ανθρωπιάς και κοινωνικής ευαισθησίας. Επιχειρούμε τη μεταρρύθμιση, αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του συστήματος προγραμματισμού, σχεδιασμού και ελέγχου της ανάπτυξης. Βάλαμε τα θεμέλια και προχωρούμε για τη ριζική μεταρρύθμιση του χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επιφέρουμε ριζικές τομές στον τρόπο διαχείρισης των αποβλήτων, εισάγοντας νέες, σύγχρονες μεθόδους που προστατεύουν το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία και συμβάλλουν στην πράσινη ανάπτυξη. Διευρύναμε το κοινωνικό κράτος, προσδίδοντας του νέα διάσταση και περιεχόμενο, μέσα και από την εφαρμογή της ολοκληρωμένης, συγκροτημένης, σύγχρονης και πολυεπίπεδης στεγαστικής πολιτικής μας. Όπως ήδη ανέφερα τολμήσαμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα της μετανάστευσης, πρωτοπορήσαμε με τη δημιουργία για πρώτη φορά στην Κύπρο καθολικού συστήματος δημόσιων συγκοινωνιών, επιλύσαμε το υδατικό πρόβλημα, ενώ προχωρούμε και με την υλοποίηση του οράματος μας για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο. Κάνοντας αναφορά σε αυτό το έργο, θέλω παράλληλα να υποδείξω, πως ο ξεκάθαρος στόχος που θέσαμε από την αρχή εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ και δεν είναι άλλος από την πλήρη υλοποίηση των όσων καταγράφονται στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης του Δημήτρη Χριστόφια. Πως θα σχολιάζεται τη στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης απέναντι στο έργο της κυβέρνησης; Αν απαντούσα αυθόρμητα την ερώτηση σας, προτάσσοντας τις προσδοκίες μου από το πολιτικό μας σύστημα, τότε εκείνο που θα ανέμενα από την αντιπολίτευση ήταν να συμπεριφερθεί πιο έντιμα και γενναιόδωρα απέναντι στην Κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας της το πραγματικά πολυσήμαντο μεταρρυθμιστικό έργο που παρήγε όλα αυτά τα χρόνια και μάλιστα σε πολλούς και καίριους τομείς. Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα απέχει πολύ από τις όποιες προσδοκίες κουβαλούμε, γι αυτό και όσα βιώνουμε καθημερινά στην πράξη αισθάνομαι ότι προσβάλλουν ουσιαστικά τον πολιτικό μας πολιτισμό. Καθημερινά όλοι γινόμαστε μάρτυρες ενός σχεδόν ισοπεδωτικού και μηδενιστικού λόγου που εκφράζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και μιας ακατάσχετης κινδυνολογίας που το μόνο που επιτυγχάνει είναι να προλειαίνει το έδαφος για να επέλθει η καταστροφή που προλέγει. Εξακολουθώ να πιστεύω βαθιά στην ανάγκη να επικρατήσουν συνθήκες ενότητας, σύνεσης και συναίνεσης σε αυτόν τον τόπο, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε παραγωγικοί, δημιουργικοί και να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τα όσα πραγματικά δύσκολα βρίσκονται μπροστά μας. Βλέπουμε καθημερινά την ανησυχία των νέων για το μέλλον τους. Ποια μέτρα λαμβάνονται από τη κυβέρνηση ιδιαίτερα όσον αφορά τη νεολαία; Προηγουμένως έχω κάνει αναφορά στο όραμα μας για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Είναι ένα μεγαλεπήβολο στρατηγικό πρόγραμμα που τροχοδρομήθηκε εδώ και λίγα χρόνια, και το οποίο από φέτος εισέρχεται στο καθοριστικό στάδιο εφαρμογής του. Μέσα από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στοχεύουμε στην απελευθέρωση των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων των βασικών συντελεστών της εκπαίδευσης για να επιτύχουμε την ποιοτική αναβάθμιση της παιδείας μας, έτσι που να ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες των παιδιών της Κύπρου του 21ου αιώνα. Μια παιδεία που θα υπερβαίνει υπάρχουσες αγκυλώσεις, αλλά και εθνικιστικές και συντηρητικές αντιλήψεις που είναι διάχυτες στην εκπαίδευση μας. Μια παιδεία ανθρωποκεντρική που θα συμβάλλει στη διαμόρφωση πολιτών με κριτική σκέψη για να μπορούν να συμμετέχουν στα κοινά. Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι νέοι μας σήμερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι το φάσμα της ανεργίας. Αν και τα ποσοστά ανεργίας στην Κύπρο είναι σαφώς χαμηλότερα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επαναπαυόμαστε. Να υπενθυμίσω και κάτι συναφές πως η Κυβέρνηση μας διαφώνησε έντονα με την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης των εκπαιδευτικών που ενέκρινε η Βουλή των Αντιπροσώπων, γιατί ακριβώς εξηγούσαμε πως αυτό το μέτρο τους πρώτους που θα πλήξει είναι τους νέους εκπαιδευτικούς. Αυτό βέβαια χάριν της ιστορίας. Στην πράξη τώρα, η Κυβέρνηση μας με διάφορα μέτρα και πολιτικές που εφαρμόζει στοχεύει στην επιτάχυνση της ανάπτυξης, η οποία και δίνει την αναγκαία δυναμική στην κυπριακή οικονομία για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Παράλληλα, όμως, αναγνωρίζοντας τις σύγχρονες κοινωνικο-οικονομικές ανάγκες των νέων μας, η Κυβέρνηση μας υιοθέτησε πολλές άλλες καινοτόμες πολιτικές σε διάφορους τομείς όπως στέγασης, υγείας, άθλησης, πολιτισμού, έτσι που να καλύπτει αυτές τις ανάγκες. Ένα μικρό παράδειγμα αυτού που ισχυρίζομαι είναι οι καινοτομίες που επιφέραμε στα διάφορα στεγαστικά προγράμματα μας με στόχο να διευρύνουμε τον κύκλο των δικαιούχων και να καλύπτουμε όλο και περισσότερες κατηγορίες νεαρών ζευγαριών. η Κυβέρνηση μας διαφώνησε έντονα με την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης των εκπαιδευτικών που ενέκρινε η Βουλή των Αντιπροσώπων, γιατί ακριβώς εξηγούσαμε πως αυτό το μέτρο τους πρώτους που θα πλήξει είναι τους νέους Παλαιότερα διατελέσατε ενεργό μέλος του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος και της ΠΟΦΝΕ. Ποια μηνύματα θα θέλατε να στείλετε στους φοιτητές όσον αφορά στο φοιτητικό συνδικαλισμό και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους; Πεποίθηση μου, η οποία έχει ενισχυθεί από την πολύχρονη και από διάφορες θέσεις ανάμιξη μου στα φοιτητικά δρώμενα, είναι πως το φοιτητικό κίνημα υπερβαίνει κατά πολύ τη στενή έννοια και δράση ενός οποιουδήποτε συνδικαλιστικού φορέα. Το φοιτητικό κίνημα είναι πρώτιστα και κύρια πολιτικό κίνημα που αγωνίζεται και διεκδικεί μαζί με το εργατικό κίνημα, το κίνημα των αγροτών και κάθε κίνημα που υπερασπίζεται τα δίκαια και τα δικαιώματα του λαού. Και αυτό γιατί, η πεμπτουσία του ρόλου του φοιτητικού κινήματος βρίσκεται στην εξ ορισμού υποχρέωση του να διεκδικεί από την εξουσία και να αντιπαραβάλλεται σε κάθε κατεστημένο. Όχι τυχαία, λοιπόν, το φοιτητικό κίνημα έχει ταυτιστεί με πρωτοποριακούς αγώνες για κεφαλαιώδη ζητήματα όπως την παγκόσμια ειρήνη, αειφόρο ανάπτυξη, δημοκρατία, ελευθερία, παιδεία, δικαιότερη κοινωνία. Φύση και θέση, το φοιτητικό κίνημα είναι ο φορέας στοχοθέτησης της προόδου στην παιδεία και την κοινωνία. Είναι, συνεπώς, ο φορέας διεκδίκησης των επιβαλλόμενων προοδευτικών αλλαγών και της δικαιότερης κοινωνίας. Το μήνυμα μου, λοιπόν, προς τους σημερινούς φοιτητές είναι να διατηρήσουν αυτό τον ευρύ χαρακτήρα του φοιτητικού κινήματος και να βέβαια να μην ξεχνούν πως όλοι οι δίκαιοι αγώνες μπορούν να κερδηθούν. Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουμε, τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτούνται με αγώνες και θυσίες. ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

13 Άύγουστος του O απόηχος της μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής επανάστασης ηχεί μέχρι το νησί μας. Με την ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Κύπρο η ανάγκη για προστασία της εργατικής τάξης είναι εμφανής και η πρώτη οργανωμένη πολιτική δύναμη είναι γεγονός Η ίδρυση του Κουμμουνιστικού Κόμματος Κύπρου (ΚΚΚ) αποτελεί μια ιστορική στιγμή για την Κύπρο. Οι συνθήκες εργασίας για την εργατική τάξη ήταν δυσβάστακτες, η εκμετάλλευση και η εξαθλίωση στους ανθρώπους ήταν πλέον φανερή. Ως εκ τούτου οι πρώτες κινήσεις του ΚΚΚ είχαν ως σκοπό την ένταξη των εργαζομένων σε οργανωμένες συντεχνίες για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Εκτός όμως από την υπεράσπιση και θεσμοθέτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, το ΚΚΚ εργαζόταν για μόνιμη απαλλαγή της Κύπρου από τους Άγγλους. Για πρώτη φορά πλέον οι αντιαποικιακοί αγώνες γίνονται οργανωμένα και κάτω από μία ενιαία πολιτική δύναμη. Η απειλή που νιώθει η αγγλική αποικιοκρατία είναι μεγάλη γι αυτό και στο άκουσμα της ίδρυσης του ΚΚΚ υπάρχουν έντονες αντιδράσεις. Ο πόλεμος εναντίων του ΚΚΚ ήταν πλέον γεγονός. Άγγλοι και ντόπιοι συνεργάτες τους, κτυπούν με βία, με φυλακίσεις και εξορίες, ακόμα και με πνευματικό πόλεμο. Τον Οκτώβρη του 1931 ο κυπριακός λαός ξεσπά αυθόρμητα σε εξέγερση ενάντια στους Βρετανούς αποικιοκράτες. Το ΚΚΚ, Ε/Κ οργανώσεις και Τ/Κ οργανώσεις συμπορεύονται με απώτερο σκοπό την απαλλαγή της Κύπρου από τους Βρετανούς. Μετά την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης το ΚΚΚ και όλες του οι οργανώσεις κηρύσσονται παράνομες. Όμως, αντίθετα απ ότι επιθυμούσαν οι αποικιοκράτες, ακόμα περισσότερος κόσμος αγκαλιάζει το ΚΚΚ και συμπορεύεται μαζί του. Η παράνομη δράση του ΚΚΚ συνεχίζεται και η ανάγκη για νομιμοποίηση γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. Στις 14 Απριλίου του 1941 στη Σκαρίνου, πραγματοποιείται η ιδρυτική συνέλευση του Ανορθωτικού Κόμματος Εργαζομένου Λαού (ΑΚΕΛ) και μέχρι το 1944 τα δύο κόμματα έχουν ταυτόχρονη δράση. Το 1944 όμως αποφασίζεται ότι δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν δύο πολιτικά κόμματα έτσι το ΑΚΕΛ γίνεται ο νόμιμος συνεχιστής του αγώνα του ΚΚΚ. Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του το ΑΚΕΛ εκδηλώνει έντονα τον αντιφασιστικό του χαρακτήρα. Με την απόφαση της 16ης του Ιούνη του 1943 εκατοντάδες μέλη του κόμματος (μαζί με 11 από τα 17 μέλη της Κ.Ε.) κατατάσσονται για να ενισχύουν τον αντιχιτλερικό αγώνα πολεμώντας σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Μετά το τέλος του πολέμου οι Βρετανοί αρνούνται πεισματικά την αποστράτευση των Κυπρίων εθελοντών σκοπεύοντας να τους χρησιμοποιήσουν για να καταπνίξουν κινήματα απελευθέρωσης στις αποικίες τους και δρουν δολοφονικά εναντίον των στελεχών του ΑΚΕΛ. Η δεκαετία χαρακτηρίζεται από την έντονη αποικιοκρατική πάλη στην πρώτη γραμμή της οποία ήταν τα στελέχη της Αριστεράς. Το 1955 οι δυνάμεις της δεξιάς θέτουν στο περιθώριο την Αριστερά και αποφασίζουν την έναρξη ενόπλου αγώνα. Το ΑΚΕΛ διαφωνεί με αυτή τη μορφή αγώνα και υποστηρίζει ότι μόνο οργανωμένα και ενωμένα θα επέλθει η απελευθέρωση του νησιού από τους Βρετανούς. Επικεφαλής του αγώνα τίθεται ο αντικομουνιστήςσοβινιστής Γεώργιος Γρίβας. Κατά τη διάρκεια του αγώνα οι δολοφονίες στελεχών της Αριστεράς εντείνονται με οδηγίες του Γρίβα και η κατάσταση στο νησί γίνεται εκρηκτική και πλησιάζει τα όρια εμφυλίου πολέμου. Το ΑΚΕΛ και όλες του οι οργανώσεις για ακόμα μια φορά τίθενται εκτός νόμου με την δικαιολογία ότι ευθύνονται για την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στο νησί. Όμως το ΑΚΕΛ δεν λύγισε ούτε στις δολοφονίες των στελεχών του ούτε στην προσπάθεια διάλυσης του από τους Βρετανούς. Το ΑΚΕΛ προειδοποιούσε ότι ο ένοπλος αγώνας θα έριχνε το νησί μας σε νέες περιπέτειες όπως και τελικά έγινε. Οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου επιβάλλονται στον Κυπριακό λαό και για ακόμα μια φορά η Αριστερά εναντιώνεται και τονίζει ότι με τις συμφωνίες αυτές το νησί μας, με μια κουτσουρεμένη ανεξαρτησία και ένα διαιρετικό σύνταγμα, αφήνεται έρμαιο στα χέρια των εγγυητριών δυνάμεων. Το Δεκέμβρη του 1963 οι δικοινοτικές ταραχές έρχονται να επισφραγίσουν δυστυχώς τους φόβους του Λαϊκού κινήματος για τις προσπάθειες διχοτόμησης. Την περίοδο η Κύπρος δέχεται αλλεπάλληλα κτυπήματα συνομωσίας από τον ιμπεριαλισμό. Το ΑΚΕΛ, αξιοποιώντας τις αδελφικές σχέσεις που είχε με σοσιαλιστικές χώρες αποκτά αξιόμαχους συμμάχους για το νησί σε μία προσπάθεια να αποτρέψει ενδεχόμενες ξένες επεμβάσεις. Παράλληλα το ΑΚΕΛ στήριζε έμπρακτα τον Πρόεδρο Μακάριο για αποτροπή οποιονδήποτε διχοτομικών πράξεων στο νησί. Πολλές φορές πραξικοπηματικά σχέδια ή σχέδια δολοφονίας του Μακαρίου αποτράπηκαν λόγω των κινητοποιήσεων του λαού της Κύπρου. Δυστυχώς όμως, την αποφράδα εκείνη ημέρα της 15ης Ιουλίου του 1974 η χούντα και η ΕΟΚΑ Β εισβάλλουν στο Προεδρικό με σκοπό να σκοτώσουν τον Πρόεδρο Μακάριο. Το ΑΚΕΛ για ακόμα μια φορά καλεί το λαό να αποτρέψει το φασιστικό πραξικόπημα και να αντισταθεί στο φασισμό. Το μοιραίο όμως ήταν αναπόφευκτο και οι Τούρκοι την 20η Ιουλίου του 1974 εισβάλλουν στο νησί. Ο Αττίλας κατακτά το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και στέλνει στην προσφυγιά το 1/3 του πληθυσμού της Κύπρου. Το ΑΚΕΛ από το μαύρο Ιούλη του 74 και μετά παραμένει σταθερό στις προσπάθειες του για επίλυση του Κυπριακού προβλήματος βάσει των ψηφισμάτων και των συμφωνιών υψηλού Αναμφίβολα μια από τις πιο ιστορικές στιγμές για το ΑΚΕΛ ήταν η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ανθρωποκεντρικό πρόγραμμα διακυβέρνησης του Δημήτρη Χριστόφια δίνει στην Κύπρο μηνύματα αισιοδοξίας, ευημερίας και ελπίδας. Εν μέσω της παγκόσμιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης η φιλολαϊκή πολιτική του Προέδρου δίνει στους Κύπριους εργαζομένους ανάσες σε μια προσπάθεια εκτόνωσης των οικονομικών αδιεξόδων. Εξάλλου το μήνυμα αυτό δόθηκε και στις Βουλευτικές Εκλογές του Μάη. Η στήριξη τόσο στην κυβέρνηση όσο και στο ΑΚΕΛ ήταν εμφανής παρά τα όσα λέχθηκαν. Γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται από τα αυξημένα ποσοστά που εξασφάλισε το κόμμα μας. Για 85 χρόνια το Κόμμα των Εργαζομένων παλεύει κόντρα στον ιμπεριαλισμό και τη ντόπια αντίδραση, για το δίκαιο του Λαού μας. Σε αυτά τα 85 χρόνια το ΑΚΕΛ πρόσφερε θυσίες αίματος για την ειρήνη και τη κοινωνική δικαιοσύνη. 85 χρόνια οι ρίζες της Αριστεράς έδεσαν βαθιά στη συνείδηση του Λαού. Το ΑΚΕΛ ήταν και παραμένει το κόμμα του εργαζόμενου, δίπλα του, στους χώρους δουλειάς στα σχολεία, στους δρόμους και της πλατείας, στις πιο ιστορικές στιγμές που έζησε ο τόπος, στις μεγαλύτερες κατακτήσεις. Το ΑΚΕΛ διώχθηκε και πολεμήθηκε όσο κανένας άλλος σε αυτόν τον τόπο μέχρι και σήμερα. Όμως δεν μπόρεσαν και δεν θα μπορέσουν οι εχθροί του Λαού να ξεριζώσουν αυτό το δέντρο που ονομάζεται ΑΚΕΛ. Γιατί το ΑΚΕΛ δεν είναι τίποτε άλλο παρά σάρκα απ τη σάρκα του Κυπριακού Λαού. Γιατί το ΑΚΕΛ είναι ο εργάτης που ανοίγει νέους δρόμους, ο χτίστης που οικοδομεί το μέλλον, ο αγρότης που καλιεργεί την ειρήνη, ο φοιτητής και ο επιστήμονας που φωτίζουν το αύριο! Γιατί το ΑΚΕΛ δεν είναι απλά ένα κόμμα... Είναι το πρωτοπόρο κομμάτι του Κυπριακού Λαού! Tάσος Δημοσθένους Συνδικαλιστικός Υπεύθυνος Προοδευτικής Κ.Φ. ΤΕΠΑΚ επιπέδου του Ο.Η.Ε. 23 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

14 και γιατί αποτέλεσε εκ μέρους της νέας γενιάς του τόπου, απάντηση σε ζητήματα στα οποία το ΑΚΕΛ και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δέχτηκαν ισοπεδωτική κριτική. Με τη συνειδητή στήριξη τους στην Προοδευτική οι φοιτητές έστειλαν μήνυμα στήριξης στους ορθούς χειρισμούς και στην πολιτική του Πρόεδρου Δ. Χριστόφια στο Κυπριακό για λύση του προβλήματος, μακριά από μαξιμαλιστικές ή μοιρολατρικές προσεγγίσεις. Μήνυμα στήριξης του αγώνα που απαιτεί τον άμεσο τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού, αποστρατιωτικοποίηση του νησιού, ανεξαρτησία, απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου μακριά από ξένες εξαρτήσεις. Κάτι τέτοιο βέβαια θα επιτευχθεί μόνο μέσω μιας λύσης στη βάση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, με μια και μόνη κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα και στη βάση της πολιτικής ισότητας όπως αυτή περιγράφεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Με την ψήφο τους στην Προοδευτική, οι φοιτητές δήλωσαν ξεκάθαρα ότι δεν θα ανεχθούν η πατρίδα μας να αλυσοδεθεί με το Νατοϊκό πολεμικό άρμα. Έστειλαν μήνυμα σ αυτούς που πιέζουν για την ένταξη της Κύπρου στο Νατοϊκό «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη», ότι ο ιμπεριαλισμός και τα όργανά του δεν έχουν καμιά θέση στον τόπο που ματοκυλίστηκε και συνεχίζει να υποφέρει από τα σχέδια και τις επιβουλές των ιμπεριαλιστών, στους οποίους σήμερα δίνουν κάποιοι συγχωροχάρτι. Τάχθηκαν ανεπιφύλαχτα ενάντια στον εθνικισμόσοβινισμό που έφερε τόσα δεινά στον τόπο μας και που σήμερα αναβιώνει μέσω ακροδεξιών και νεοφασιστικών οργανώσεων. Αναμφίβολα το γεγονός της ίδρυσης σήμερα στον τόπο μας τέτοιων οργανώσεων μας ανησυχεί ιδιαίτερα. Δεν είναι λίγες οι φορές που οικήματα του Λαϊκού Κινήματος βεβηλώθηκαν από τους νυχτοβάτες φασίστες. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει να παραβλέπουμε τις ευθύνες που έχει ο ΔΗΣΥ και η ΦΠΚ Πρωτοπορία για την εμφάνιση τέτοιων οργανώσεων, αφού μέσω μιας ισοπεδωτικής κριτικής προς τους χειρισμούς του Προέδρου στο Κυπριακό, φρόντισαν να αναζωπυρώσουν τον εθνικισμό, ιδιαίτερα στις O Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες για το κυπριακό φοιτητικό κίνημα. Στην Κύπρο ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και το ΑΚΕΛ δέχονταν μια ανηλεή επίθεση από όλες τις πολιτικές δυνάμεις με τελικό στόχο την αποδόμηση του Κόμματος της Αριστεράς και την ισοπέδωση του κυβερνητικού έργου. Ταυτόχρονα στους χώρους σπουδών του εξωτερικού, έγινε μια συστηματική προσπάθεια από τις δυνάμεις του εθνικισμού-σωβινισμού, κατατρομοκράτησης των στελεχών και των φίλων της Προοδευτικής Κ.Φ. Εντούτοις οι δυνάμεις αυτές έλαβαν βροντερή, συγκλονιστική απάντηση από τους φοιτητές. Η Προοδευτική, παρά τους τόνους λάσπης, ψεμάτων, λεκτικών αλλά και σωματικών επιθέσεων που δέχτηκε, αναδείχθηκε για μια ακόμη φορά πρώτη στις καρδιές και τις συνειδήσεις των φοιτητών. Μάλιστα η φετινή -7η συνεχόμενη- πρωτιά για την Προοδευτική, συνδυάστηκε με σημαντική άνοδο και θριαμβευτικά ποσοστά. Από το σύνολο των ψηφισάντων η Προοδευτική Κ.Φ έλαβε πέραν των 7000 ψήφων εξασφαλίζοντας ποσοστό του 43%, καταγράφοντας άνοδο της τάξης του 1,3% στα ποσοστά της. Το αποτέλεσμα αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο μπορεί να θεωρηθεί. Αποτελεί την επιβράβευση και τη στήριξη των φοιτητών για τον καθημερινό και αδιάκοπο αγώνα που διεξάγει η παράταξη της αριστεράς τόσο στο μέτωπο του αντικατοχικού αγώνα, όσο και στο μέτωπο της προάσπισης των κατακτήσεων των φοιτητών και της επέκτασης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Αυτή η μεγάλη επιτυχία έχει τεράστια σημασία όχι μόνο γιατί καταγράφηκε μια κρίσιμη για το κυπριακό πρόβλημα χρονιά, μια χρονιά έντονης αντιπολιτευτικής υστερίας και άκρατου λαϊκισμού από πλευράς του ΔΗΣΥ και της φοιτητικής του παράταξης ΦΠΚ Πρωτοπορίας, αλλά 25 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

15 τάξεις της νέας γενιάς. Σε αρκετούς χώρους σπουδών μάλιστα είδαμε την ΦΠΚ Πρωτοπορία να αντικαθιστά επάξια το δίδυμο αδέλφι της, τον ΕΦΑΕΦΠ και να καθίσταται ο πιο ακραίος εκφραστής του εθνικισμού-σοβινισμού. Βέβαια οι φοιτητές δήλωσαν ότι ο εθνικισμός-σοβινισμός πρέπει να κλειστεί για τα καλά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο γεγονός ότι η παράταξη του ΔΗΣΥ κατέγραψε πτώση της τάξης του 1,3% στα ποσοστά της. Παρά τη διαστρέβλωση εκ μέρους των ΜΜΕ και την προσπάθεια να παρασιωπηθεί το πολυσχιδές έργο της κυβέρνησης, οι φοιτητές έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση για το μέχρι τώρα φιλολαϊκό πρόγραμμα το οποίο εφάρμοσε και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία για πρώτη φορά ολοκληρωμένου πακέτου κρατικής φοιτητικής μέριμνας, στη βάση κοινωνικοοικονομικών κριτηρίων. Διατρανώθηκε ο στόχος για επέκταση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας στον τόπο μας, στην οποία προχωρά η κυβέρνηση με νέες σχολές (Ιατρική, Καλών Τεχνών) και νέα τμήματα στο ΤΕΠΑΚ. Παράλληλα, οι φοιτητές των ιδιωτικών πανεπιστημίων, επικρότησαν την επιβολή πλαφόν στις αυξήσεις των διδάκτρων, γεγονός που αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στον αγώνα για τερματισμό της αισχροκέρδειας των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Με την ολόψυχη στήριξή τους στην Προοδευτική, οι φοιτητές δήλωσαν με παρρησία τη θέλησή τους να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το κυβερνητικό έργο. Τέλος, τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών αποδεικνύουν ότι οι νέοι και οι νέες του τόπου δεν ανέχονται να υποτιμάται η νοημοσύνη τους, καταδικάζοντας με τον πιο έντονο τρόπο την πολιτική της ισοπέδωσης, του άκρατου λαϊκισμού, την πολιτική της ατάκας που το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να υιοθετούν οι πλείστοι πολιτικοί χώροι. Κατά τη φετινή χρονιά η Προοδευτική Κ.Φ απεύθυνε κάλεσμα αγώνα στη νέα γενιά του τόπου. Κάλεσμα αντίστασης και οργανωμένης πάλης κόντρα στην επιβολή της αντιφοιτητικής διαδικασίας της Μπολόνια, τόσο στα πανεπιστήμια της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. Μια διαδικασία η οποία στοχεύει στο ξεπούλημα των πανεπιστημίων στον ιδιωτικό τομέα, την πλήρη εμπορευματοποίηση της παιδείας και την υποταγή της έρευνας στις ανάγκες της αγοράς. Η Προοδευτική, ως μπροστάρης και στυλοβάτης των αγώνων των φοιτητών, αντιστάθηκε σε αντιλαϊκά και αντινεανικά μέτρα που προώθησε ο ΔΗΣΥ, όπως η επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης και η μείωση των κλιμάκων εισδοχής στο δημόσιο. Η Προοδευτική στάθηκε εξ αρχής τροχοπέδη για να μην περάσουν τέτοιες πολιτικές, διοργανώνοντας μάλιστα μαζικές κινητοποιήσεις και διεκδικώντας το δικαίωμα των νέων στη μόρφωση και τη δουλειά. Το αποτέλεσμα των εκλογών, για την Προοδευτική, δεν αποτελεί επιβράβευση, αλλά δίνει το έναυσμα για νέους αγώνες και διεκδικήσεις. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά, οι πολιτικές εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου κόντρα στα συμφέροντα των φοιτητών, βρήκαν εκφραστή μέσα στο ίδιο το φοιτητικό κίνημα τη ΦΠΚ Πρωτοπορία, που σε καμιά περίπτωση δεν ξέφυγε από τις επιταγές του κόμματός της, του ΔΗΣΥ, επιχειρώντας να διασπάσει και να διαλύσει όπου μπορεί το φοιτητικό κίνημα. Ωστόσο, η προσπάθεια εκφυλισμού του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος τους στοίχησε, γεγονός το οποίο αποδεικνύει και η πτώση που κατέγραψε η παράταξη του ΔΗΣΥ στα ποσοστά της. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στην Πρωτοπορία ότι για να μπορέσει να εκφυλίσει το φοιτητικό κίνημα, θα πρέπει πρώτα, όχι μόνο να αποδυναμώσει εκλογικά την Προοδευτική, αλλά να την ξεριζώσει από τις συνειδήσεις των φοιτητών. Ωστόσο, όσο κι αν μοχθούν να αποδυναμώσουν με κάθε μέσο την Προοδευτική, ματαιοπονούν. Η παράταξη της αριστεράς, όχι μόνο δεν υποχωρεί, αλλά η δράση και οι αγώνες της αγκαλιάζονται από όλο και περισσότερους φοιτητές, οι ιδέες της φτάνουν σε όλο και περισσότερους νέους, οι γραμμές της πυκνώνουν όλο και πιο πολύ. Καθόλου τυχαίο δεν είναι όμως ούτε και το ποσοστό που κατέγραψε το ΑΚΕΛ στις βουλευτικές εκλογές στις τάξεις των φοιτητών. Αποδείχτηκε για μια άλλη φορά ότι η νέα γενιά του τόπου αναγνωρίζει το κόμμα του εργαζόμενου λαού ως το συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο της στους καθημερινούς της αγώνες για μόρφωση και δουλειά. Οι κάλπες του εξωτερικού όπου η πλειοψηφία των ψηφισάντων ήταν φοιτητές και στις οποίες το ΑΚΕΛ σημείωσε σημαντικές πρωτιές, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Η Προοδευτική Κ.Φ, θεωρεί ως καθήκον της, τη στήριξη και την εμπιστοσύνη του φοιτητικού κινήματος να την επιστρέφει στο πολλαπλάσιο μέσω νέων αγώνων, νέων διεκδικήσεων, νέων κατακτήσεων. Είναι δέσμευση για την Προοδευτική ότι θα συνεχίσει να πρωτοπορεί στους αγώνες των φοιτητών για νέες κατακτήσεις, δικαιώνοντας όλους όσους την τίμησαν με την ψήφο τους. Συνεχίζουμε από εκεί που δε σταματήσαμε ποτέ. Δίπλα στους φοιτητές, στα μικρά και στα μεγάλα, με μεγαλύτερη ένταση στους αγώνες μας, με νέες διεκδικήσεις προς όφελος των φοιτητών, γιατί όταν οι φοιτητές θέλουν, με την Προοδευτική μπορούν. Πάμπος Στυλιανού Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Θεσσαλονίκης 27 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

16 T ο οργανωμένο φοιτητικό κίνημα μέσα από τις τάξεις της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Φοιτητικών Ενώσεων αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτική κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος της Κύπρου. Η ΠΟΦΝΕ, σήμερα ΠΟΦΕΝ, αποτελεί την έκφραση της ανάγκης για οργανωμένο μαζικό χαρακτήρα των αγώνων μας πάντα με διεκδικητικό προσανατολισμό. Η ΠΟΦΝΕ ΠΟΦΕΝ είναι το δευτεροβάθμιο όργανο των φοιτητών, του οποίου μέλη της είναι όλες οι Φοιτητικές Ενώσεις της Κύπρου και του Εξωτερικού και μέσα από τις αποφάσεις των σωμάτων της καθορίζει τους στόχους, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος. Το έτος ίδρυσης της, το 1973, ήταν η περίοδος όπου η Χούντα των Αθηνών, φασιστικά, έλεγχε και επέβαλλε την εκπροσώπηση και τις αποφάσεις των φοιτητών. Είναι γι αυτό το λόγο που η δημιουργία της Ομοσπονδίας ήταν έργο των δυνάμεων της Αντίστασης και της δημοκρατίας, της Προοδευτικής, του Αγώνα και της Αναγέννησης. Η 38χρονη πορεία της Ομοσπονδίας είναι γεμάτη από αγώνες για υπεράσπιση της Κύπρου και του Λαού της και ειδικά της φοιτητιώσας νεολαίας. Είναι γεμάτη η ιστορία της από αγώνες για δημοκρατία, ανεξαρτησία και ελευθερία της πατρίδας μας. Η ΠΟΦΕΝ πρωτοστατεί εδώ και 38 χρόνια στον αγώνα του λαού μας για επιβίωση, κόντρα στις ιμπεριαλιστικές επιβουλές. Αγωνίζεται για επανένωση του τόπου και του λαού μας, κόντρα στον εθνικισμό σοβινισμό και επιδιώκει με βάση το καταστατικό της την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση του νησιού μας. Η δική μας προσπάθεια σε αυτό τον άξονα δράσης της Ομοσπονδίας είναι να παραμείνει συνεπής στις αρχές της για ομοσπονδιακή λύση στο Κυπριακό πρόβλημα, όπως αυτή καθορίζεται στα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε για μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Πέρα από τον αγώνα για σωτηρία της πατρίδας μας η ΠΟΦΕΝ πρωτοστατεί και στους αγώνες που δίνουν οι φοιτητές για επίλυση των προβλημάτων που τους απασχολούν. Όπως στη θεσμοθέτηση της κρατικής χορηγίας, της φοιτητικής ταυτότητας, στην παραχώρηση πακέτου φοιτητικής μέριμνας, στη δημιουργία του Πανεπιστήμιου Κύπρου και του ΤΕΠΑΚ, στην επέκταση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, στη δημιουργία του ΚΥΣΑΤΣ και πολλά άλλα. Πρωτοστατεί επίσης στη διασφάλιση του δικαιώματος στη δουλειά, αλλά και της δουλειάς με δικαιώματα για τους αυριανούς απόφοιτους, αφού ήταν μπροστάρης στους αγώνες ενάντια στη κατάργηση του καταλόγου διοριστέων, την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, τη μείωση των κλιμάκων εισδοχής, υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού και πολλά άλλα. Δίνει μάχες μέχρι σήμερα για να τερματιστεί η εκμετάλλευση στα ιδιωτικά πανεπιστήμια με τον αυστηρό έλεγχο των διδάκτρων και τον έλεγχο της ποιότητας σπουδών. Σήμερα 38 χρόνια μετά την ίδρυση της Ομοσπονδίας και 7 μετά την ολοκλήρωση της ενοποίησης της και την ένταξη της Πρωτοπορίας στους κόλπους της, εκτιμούμε ότι η ΠΟΦΕΝ περνά την πιο κρίσιμη καμπή στην ιστορία της. Η παρουσία της Πρωτοπορίας αλλά και το γενικότερο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται με τη συμπόρευση ΔΗΣΥ και ΕΔΕΚ και τις γενικότερες αντιδράσεις στο ΔΗΚΟ, δημιουργούν ένα αντιδραστικό πολιτικό σκηνικό στο επίπεδο της Ομοσπονδίας. Δυστυχώς πολλές φορές οι παρατάξεις που μαζί δημιουργήσαμε την Ομοσπονδία Αναγέννηση και Αγώνας ξεχνούν ότι στόχος της Πρωτοπορίας ήταν η διάλυση της ΠΟΦΝΕ και η δημιουργία ενός άλλου δευτεροβάθμιου οργάνου των φοιτητών. Μας λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν ερμηνεύουν και οι άλλες παρατάξεις ως προσπάθεια εκφυλισμού το γεγονός ότι η παράταξη του ΔΗΣΥ διέσπασε πολλές φορές την ενότητα του φοιτητικού κινήματος, αδιαφορεί και υποσκάπτει τη δράση της ΠΟΦΕΝ και των Φοιτητικών Ενώσεων. Σήμερα, ως Προοδευτική, στόχος μας είναι η αναβάθμιση του ρόλου και της δράσης της Ομοσπονδίας σε όλα τα επίπεδα της Κυπριακής κοινωνίας. Στόχος μας η Ομοσπονδία να ξαναγίνει το όργανο των φοιτητών που θα διαμορφώνει μαζί με την πολιτεία τις αποφάσεις που αφορούν τους νέους, θα τοποθετείται με σοβαρότητα και θα διακατέχεται από τη φιλοσοφία της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των φοιτητών και όχι των μικροκομματικών και μικροπαραταξιακών συμφερόντων. Θα καθοδηγεί της Φοιτητικές Ενώσεις μέλη της και θα αγωνίζεται κόντρα σε κατεστημένα και αναχρονιστικές αντιλήψεις. Η ΠΟΦΕΝ πρέπει να πρωτοστατήσει για την εφαρμογή της Β επαναληπτικής εξεταστικής σε όλα τα τριτοβάθμια ιδρύματα της Κύπρου. Πρέπει άμεσα να ξεκινήσει διάλογος με όλα τα πανεπιστήμια που δεν έχουν εφαρμόσει τη Β εξεταστική και η ΠΟΦΕΝ να σχεδιάσει και να οργανώσει τις μορφές πάλης για υλοποίηση της πιο πάνω διεκδίκησης προς όφελος όλων των φοιτητών. Διαβεβαιώνουμε το φοιτητικό κίνημα ότι ως Προοδευτική θα το διαφυλάξουμε από τις λογικές της διάσπασης και του μη καταρτισμού διοικητικών συμβουλίων των Φοιτητικών Ενώσεων. Λογικές που οδηγούν στην αδράνεια και στον εκφυλισμό του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος. Για εμάς η ενότητα, η μαζικότητα και η διεκδικητικότητα της ΠΟΦΕΝ είναι το στοιχείο που θα μας οδηγήσει σε νέες κατακτήσεις για τους φοιτητές και το λαό μας. Χρίστος Μιχαήλ Γεν. Γραμματέας ΠΟΦΕΝ Κεντρικός Συνδικαλιστικός Υπεύθυνος Προοδευτικής Κ.Φ. 29 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

17 ον ερχόμενο Οκτώβριο το ΤΕΠΑΚ T μπαίνει για πρώτη φορά στη διαδικασία τμηματικών εκλογών. Οι τμηματικές εκλογές είναι το τελευταίο βήμα πριν την αυτονόμηση των τμημάτων του πανεπιστημίου και την πλήρη και δημοκρατική εκπροσώπηση των φοιτητών σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις βαθμίδες του πανεπιστήμιου. Για την Προοδευτική Κ.Φ αυτές οι τμηματικές εκλογές είναι μια ακόμη ευκαιρία να δυναμώσουμε περισσότερο τη φωνή διεκδίκησης στο χώρο του πανεπιστήμιου. Μια ακόμα πιο δυνατή Προοδευτική στο ΤΕΠΑΚ θα μπορεί να διεκδικήσει και να καταφέρει, μέσω των τμημάτων, των σχολών αλλά και της φοιτητικής ένωσης, την επίλυση πάγιων και διαχρονικών αιτημάτων των φοιτητών στο ΤΕΠΑΚ. Η τετράχρονη παρουσία της Προοδευτικής Κ.Φ. στο ΤΕΠΑΚ μόνο θετικά στοιχεία και επιτυχίες έχει να επιδείξει. Αυτές τις επιτυχίες προς όφελος των φοιτητών, θέλουμε να συνεχίσουμε με ισχυρή Προοδευτική στις επερχόμενες εκλογές. Η επιτυχία για μας μεταφράζετε σε δυναμική και πολυάριθμη εκπροσώπηση μας στα τμήματα και στις σχόλες. Και αυτό βέβαια θα φέρει αποτελέσματα πρώτιστα σε όλους του φοιτητές γιατί με την Προοδευτική μπορούν πραγματικά να διεκδικήσουν και να επιτύχουν ένα καλύτερο πανεπιστήμιο για όλους μας. Οι τμηματικές εκλογές του Οκτώβρη θα φέρουν τους φοιτητές μέσα στα συμβούλια τμήματος και σχολών, κάτι το οποίο θα δώσει σε κάθε διεκδικητική φωνή την ευκαιρία να προωθήσει τις προτάσεις της. Στην Προοδευτική, τη μόνη δύναμη διεκδίκησης στο χώρο του πανεπιστήμιου, αποσκοπούμε στην προώθηση παγίων θέσεων μας μέσω των συμβουλίων των τμημάτων και των σχολών. Προτάσεις όπως η κατάργηση των μαθημάτων αλυσίδας και η εφαρμογή της επαναληπτικής εξεταστικής θα είναι ισχυρός μοχλός πίεσης εάν διεκδικούνται ταυτόχρονα και στα Τμήματα και στις Σχολές. Εφαρμογή τους σε ένα τμήμα θα επιφέρει αλυσιδωτά την εφαρμογή τους και στα υπόλοιπα. Βέβαια στις προτεραιότητες των εκπροσώπων των τμημάτων και των σχολών θα είναι και τα συγκεκριμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κάθε τμήμα και σχολή. Σε αυτή την περίοδο εμείς ως Προοδευτική Κ.Φ. θα συνεχίσουμε να έχουμε ψηλά στην ατζέντα μας τα μεγάλα και τα μικρά προβλήματα του πανεπιστήμιου. Δε θα πάψουμε να διεκδικούμε λύσεις στα μεγάλα προβλήματα έστω και αν η επίλυση τους δεν εμπίπτει στα συμβούλια τμημάτων. Η έλλειψη χωρών στάθμευσης και η έλλειψη αιθουσών διδασκαλίας είναι για εμάς εμπόδιο στην προσπάθεια του πανεπιστήμιου για ανάπτυξη. Η Προοδευτική είναι μια παράταξη που δεν πρόκειται χάριν των εκλογών να αφήσει τα μεγαλύτερα προβλήματα του πανεπιστήμιου στοχεύοντας μόνο σε μερικά. Αντίθετα οι διεκδικήσεις μας αφορούν τη γενικότερη μας φιλοσοφία στην αντιμετώπιση και των γενικών και των ιδιαίτερων προβλημάτων. Φιλοσοφία η οποία στοχεύει στην ενίσχυση του Δημοσίου και Δωρεάν Πανεπιστημίου, στην ενίσχυση της ποιότητας της εκπαίδευσης και των υποδομών και στην εξυπηρέτηση των αναγκών των φοιτητών. Χαρακτηριστικά προβλήματα που θα πρέπει μέσω των τμηματικών συμβουλίων να αντιμετωπιστούν είναι αυτά που αφορούν στην πρακτική άσκηση πολλών τμημάτων. Φαινόμενα εκμετάλλευσης φοιτητών, σε πολλά τμήματα, κατά την εντεταγμένη πρακτική τους από το πανεπιστήμιο καταδικάζονται από εμάς και θα καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για να μην επαναληφθούν. Πρωταρχικό μας μέλημα θα είναι η αλλαγή του συμβολαίου της πρακτικής στο ΔΙΞΕΤ, στο ΕΧΡΙΝ αλλά και στους Τοπογράφους, έτσι ώστε να γίνουν συμβόλαια φοιτητών και όχι συμβόλαια εκμετάλλευσης. Παράλληλα, η κατάργηση των απουσιών αποτελεί μια ακόμη διαχρονική απαίτηση των φοιτητών και συγκαταλέγεται στους πρώτους μας στόχους. Για μας το μέτρο των απουσιών σε ένα σύγχρονο πανεπιστήμιο είναι περιττό και αναχρονιστικό και μονό επιβαρύνει τους φοιτητές. Δυστυχώς οι απουσίες στο ΤΕΠΑΚ έφτασαν να είναι μέτρο απειλής σε φοιτητές. Μέλημα μας θα παραμένει και η εφαρμογή της πρότασης μας για τα κοινά μαθήματα. Η πρόταση έχει σκοπό την εξυπηρέτηση των φοιτητών, σύμφωνα βέβαια με τις δυνατότητες του πανεπιστήμιου. Δηλαδή να μπορεί ο φοιτητής να διδάσκεται μάθημα, στο οποίο έχει αποτύχει, και να εξετάζεται σε ίδιο μάθημα διαφορετικού εξαμήνου αλλού τμήματος. Έτσι δεν θα χρειάζεται ο φοιτητής να περιμένει ένα χρόνο για να διδαχτεί ξανά το μάθημα και να το εξεταστεί. Ακόμη, μετά από αυτές τις εκλογές σκοπός μας θα είναι και η επίλυση προβλημάτων που προκύπτουν από την επέκταση του πανεπιστημίου καθώς ο αριθμός των φοιτητών του αυξάνεται. Την φετινή χρονιά παρουσιάστηκε μεγάλο πρόβλημα με το ωρολόγιο πρόγραμμα και με το πρόγραμμα εξετάσεων. Πρόταση μας για αυτό το ζήτημα είναι η συμμέτοχη του αντιπρόσωπου των φοιτητών του τμήματος στην επιτροπή για καταρτισμό του προγράμματος και η έγκαιρη προσπάθεια δημιουργίας του. Φάρος για την Προοδευτική Κ.Φ. θα παραμείνουν οι πάμπολλες κατακτήσεις στα τμήματα. Η Προοδευτική αν και τυπικά δεν είχε συμμέτοχη στα συμβούλια των τμημάτων (αφού τώρα θα γίνουν για πρώτη φορά τμηματικές εκλογές για ανάδειξη εκπροσώπων) κατάφερε να επιτύχει αλλαγές σε παρά πολλά τμήματα. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την αλλαγή του προγράμματος σπουδών στους Μηχανολόγους Μηχανικούς, την επίλυση των προβλημάτων με την αναγνώριση του πτυχίου στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς όπως και τη δημιουργία εργαστηριών σε τμήματα των οποίων η δημιουργία φάνταζε αδύνατη, αλλά και σε πάρα πολλές άλλες περιπτώσεις. Αδιαμφισβήτητα οι τμηματικές εκλογές του Οκτώβρη θα κρίνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το μέλλον του πανεπιστημίου. Μόνο με ακόμη πιο δυνατή Προοδευτική μπορούμε να περιφρουρήσουμε τα κεκτημένα μας και να δυναμώσουμε ακόμα πιο πολύ τη φωνή της διεκδίκησης συνεχίζοντας την προσπάθεια για ένα πανεπιστήμιο που θα σέβεται τους φοιτητές του και τις ιδιαιτερότητες τους. Η Προοδευτική Κ.Φ. θα παραμείνει δίπλα στους φοιτητές, στα μικρά και στα μεγάλα προβλήματα τους, όπως με συνέπεια κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Αντρέας Ελευθερίου Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. ΤΕΠΑΚ 31 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

18 έραν των γενικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν όλοι οι φοιτητές στα ιδιωτικά πανεπιστήμια όπως παραδείγματος χάρη τα υπέρογκα ύψη των διδάκτρων, τα ακριβοπληρωμένα βιβλία και σημειώσεις, οι φοιτητές αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα στα τμήματα και στις σχολές τους. Γι αυτό τον λόγο πραγματοποιούνται και κάθε δύο χρόνια οι τμηματικές εκλογές μέσα από τις οποίες οι φοιτητές έχουν την ευκαιρία να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους στα τμήματα και στις σχολές. Οι εκπρόσωποι αποτελούν την φωνή των φοιτητών στα συμβούλια των σχολών τους και των τμημάτων έτσι οφείλουν να εντοπίζουν άμεσα τα προβλήματα και σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο να βρίσκουν κάποια λύση το συντομότερο δυνατό. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ Δύο μόλις χρόνια μετά από την ίδρυση του Πανεπιστημίου Λευκωσίας διεξήθχησαν οι πρώτες τμηματικές εκλογές. Από την πρώτη κιόλας μέρα λειτουργίας των ιδιωτικών πανεπιστημίων η Προοδευτική Κ.Φ. έδινε καθημερινά μάχες για την πραγματοποίηση τμηματικών εκλογών έτσι ώστε οι φοιτητές να μπορούν να εκλέξουν δημοκρατικά τους εκπροσώπους τους. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η διοίκηση του πανεπιστημίου απαξιώνοντας τις νόμιμες εκλογές εξακολουθεί να τηρεί την ίδια στάση με τα περασμένα χρόνια. Με αποτέλεσμα οι εκπρόσωποι να μην μπορέσουν να καταθέσουν στο εκάστοτε συμβούλιο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στα τμήματα και στις σχολές τους. Ελάχιστες συνεδρίες των συμβουλίων των σχολών και τμημάτων πραγματοποιήθηκαν. Ακόμη και σε αυτές, λιγοστές ήταν οι περιπτώσεις όπου προσκαλούνταν να λάβουν μέρος και οι φοιτητές. Σε αυτό τα σημείο να διαβεβαιώσουμε ότι η Προοδευτική Κ.Φ αγωνίζεται για την σωστή λειτουργία του θεσμού αυτού αφού η εκπροσώπηση τους αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα, σεβόμενη ταυτόχρονα και τους φοιτητές που επέλεξαν την Προοδευτική Κ.Φ. να τους εκπροσωπεί σε όλα τα τμήματα και στις σχολές. Ανεπίτρεπτη είναι η απάθεια της φοιτητικής παράταξης του ΔΗΣΥ, Πρωτοπορία, που βρίσκει δικαιολογίες και συνεχίζει να μένει αμέτοχη σε όλους τους αγώνες που δίνει το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Στην ίδια μοίρα αν όχι και χειρότερη βρίσκεται Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Εκεί ακόμη να πραγματοποιηθούν τμηματικές εκλογές, μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια και εντός των ακολουθούμενων σε όλα τα Πανεπιστήμια της Κύπρου (ιδιωτικά και δημόσια) διαδικασιών. Η Προοδευτική Κ.Φ πρωτοστάτησε στη μεγαλύτερη κατάκτηση των φοιτητών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, την ίδρυση της Φοιτητικής Ένωσης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, της ΦΕΕΠΑΚ και την πραγματοποίηση των πρώτων της εκλογών. Στην εκλογική διαδικασία οι φοιτητές εμπιστεύτηκαν την Προοδευτική αναδεικνύοντας την πρώτη δύναμη με ποσοστό 67,9%. Λόγω όμως της μη διεξαγωγής τμηματικών εκλογών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο όπως σε όλα τα υπόλοιπα πανεπιστήμια οι φοιτητές δεν έχουν εκπρόσωπο στα συμβούλια των σχολών και των τμημάτων στα οποία συζητούνται ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα. Δυστυχώς όμως δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο την αδιάλλακτη στάση των αρχών του πανεπιστημίου, αλλά και την Φ.Π.Κ. Πρωτοπορία η οποία συμπορεύεται μαζί με τις αρχές στου πανεπιστημίου. Γίνεται με αυτό τα τρόπο για ακόμη μια φορά και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο διασπαστής του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος. Πέραν των προβλημάτων στις σχολές και στα τμήματα δεν αποπροσανατολιζόμαστε από τον αγώνα για ένα πανεπιστήμιο που θα έχει στο επίκεντρο του, τους φοιτητές και οχι το κέρδος. Τα υπέρογκα δίδακτρα είναι ένα καθημερινό πρόβλημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι φοιτητές των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Το 2004 το ΑΚΕΛ ήταν το μόνο κόμμα που διαφωνούσε και ακόμη διαφωνεί με τον κερδοσκοπικό χαρακτήρα των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Οι θέσεις της Αριστεράς όμως δεν εισακούστηκαν και γι αυτό μέχρι σήμερα οι αυξήσεις στα δίδακτρα συνεχίζονται παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να θέσει πλαφόν στις αυξήσεις αυτές. Από την αρχή η Προοδευτική Κ.Φ με κινητοποιήσεις έξω από τα πανεπιστήμια καταδίκαζε την στάση των ιδιοκτητών και ζητούσε άμεση μείωση των διδάκτρων. Ο αγώνας μας αυτός συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρόβλημα στα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν αποτελούν όμως μόνο τα δίδακτρα. Φαίνεται δεν αρκούν στους ιδιοκτήτες οι δεκάδες χιλιάδες ευρώ που παίρνουν από κάθε φοιτητή. Γι αυτούς ευκαιρία για κέρδος είναι ακόμη και τα βιβλία και σε ορισμένες περιπτώσεις οι χώροι στάθμευσης. Επιδίωξη μας είναι η παραχώρηση δωρεάν βιβλίων στους φοιτητές και η δημιουργία επιπλέον χώρων στάθμευσης Η συγκεκριμένη πολιτική των ιδιοκτητών δημιουργεί επιπλέον προβλήματα σε τμήματα και σχολές, όπως για παράδειγμα στα τμήματα φυσιοθεραπείας και νοσηλευτικής όπου αναγκάζουν τους φοιτητές να αγοράζουν τις στολές τους. Αλλά και σε πολλά άλλα τμήματα οι φοιτητές αναγκάζονται να αγοράσουν τα απαραίτητα υλικά που χρειάζονται για τη διεξαγωγή των μαθημάτων, γεγονός που αυξάνει το ήδη τεράστιο κόστος σπουδών τους. Η Προοδευτική Κ.Φ από την πρώτη μέρα δραστηριοποίησης της στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο έδωσε μάχη για ένα οργανωμένο φοιτητικό κίνημα στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο και για την ίδρυση της ΦΕΕΠΑΚ. Η μάχη για αναγνώριση των δικαιωμάτων των φοιτητών μέσα στο Πανεπιστήμιο μας συνεχίζεται! Η διεξαγωγή τμηματικών εκλογών και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, όπως διεξάγονται και στα υπόλοιπα πανεπιστήμια της Κύπρου θα είναι ο επόμενος στόχος. Η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών παραμένει μπροστάρης στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος με μόνο μέλημα της τα δικαιώματα των φοιτητών. Κάνουμε κάλεσμα αγώνων σε όλους του φοιτητές να συμπορευθούν με την Προοδευτική για ακόμη μεγαλύτερες κατακτήσεις. Γιατί τίποτα δεν χαρίζεται, τα πάντα κατακτούνται! Σωτήρης Χριστοφή Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου για τους φοιτητές. 33 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

19 T ο όνειρο κάθε γονιού να σπουδάσει το παιδί του, αρχίζει να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο. Οι θέσεις στα δημόσια Πανεπιστήμια της Κύπρου, δεν αρκούν για τις χιλιάδες των φοιτητών που διεκδικούν μια θέση, με αποτέλεσμα πολλοί φοιτητές να οδηγούνται στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια για σπουδές. Η Κυβέρνηση Χριστόφια, με συντονισμένες προσπάθειες, σε περίοδο μάλιστα οικονομικής κρίσης, επέκτεινε τη δημόσια δωρεάν παιδεία της χώρας (π.χ. Εξαγγελία ίδρυσης Ιατρικής Σχολής, ίδρυση Νομικής σχολής, σχολής Καλών Τεχνών, Σχολής Επιστημών Αποκατάστασης κ.α.). Τα πράγματα σε σχέση με την απορρόφηση φοιτητών στα δημόσια πανεπιστήμια, παραμένουν όμως, δυστυχώς, πολύ δύσκολα. Όταν το 2005, τα κόμματα ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΕΥΡΩΚΟ, ψήφισαν υπέρ της ίδρυσης κερδοσκοπικών ιδιωτικών Πανεπιστημίων, αποδεικνύεται σήμερα ότι ήταν ένα πολύ καλά σχεδιασμένο πολιτικό παιχνίδι εξυπηρέτησης οικονομικών συμφερόντων. Αυτό, διαφαίνεται από τα δεδομένα που δημιουργήσαν με την τότε νομοθεσία, ώστε η κατάσταση να είναι μη ανατρέψιμη. Τα πιο πάνω κόμματα, εξυπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα (βλ. μεγαλομετόχους ιδιωτικών Πανεπιστημίων), έδωσαν την ευκαιρία στους ιδιοκτήτες να αισχροκερδούν και να προβαίνουν χρόνο με το χρόνο σε αδικαιολόγητες και παράλογες αυξήσεις των διδάκτρων, γεμίζοντας ολοένα και περισσότερο τις δικές τους τσέπες και αναγκάζοντας έτσι πάρα πολλούς φοιτητές να διακόπτουν τις σπουδές τους, πριν καλά καλά τις αρχίσουν. Η κυβέρνηση Χριστόφια, τον Ιούλιο του 2010, πρότεινε νομοσχέδιο για εισαγωγή πλαφόν στα δίδακτρα, όπου θα έμπαινε ένα τέλος στις ανεξέλεγκτες αυξήσεις των διδάκτρων που γίνονταν κάθε χρόνο. Το νομοσχέδιο, υπερψηφίστηκε από την βουλή, παρά τα κωλύματα που έβαζαν οι βουλευτές του ΔΗΣΥ. Μέσα από αυτό το νομοσχέδιο, ο υπουργός Παιδείας θα είχε το δικαίωμα να ελέγχει τις αυξήσεις των διδάκτρων από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτό, θα είχε ως αποτέλεσμα τον έλεγχο των αυξήσεων, αλλά δυστυχώς όχι το ύψος το διδάκτρων. Για το ύψος των διδάκτρων, βαρύτατες ευθύνες έχουν οσοι υπερψηφίσαν την νομοθεσία του 2005, αλλά και οι θιασώτες της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, όπου μοναδικός «φραγμός» στο ύψος των τιμών είναι ο ανταγωνισμός. Η αισχροκέρδεια των ιδιοκτητών των ιδιωτικών πανεπιστημίων όμως, δεν έχει δυστυχώς όρια. Ο υπουργός παιδείας, με διάταγμα του στις 30 Ιουλίου του 2010, επέβαλε ανώτατη αύξηση στα δίδακτρα για το το 0.45% επί των διδάκτρων της ακαδημαϊκής χρονιάς του Σε σχετική όμως ερεύνα που διεξαγάγαμε ως Προοδευτική, διαπιστώσαμε ότι κανένα από τα τρία ιδιωτικά πανεπιστήμια όπου δραστηριοποιείται το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, δεν έχει εξαγγείλει δίδακτρα που να συμβαδίζει με την οροφή που καθορίζει το πλαφόν. Συγκεκριμένα, το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο εκτιμούμε ότι έχει προβεί σε αυξήσεις των διδάκτρων της τάξης του 6,39%, ( euro/credits, εξαγγελθέντα euro/credits), 14 φορές περίπου μεγαλύτερη από αυτή που του δίνει δυνατότητα το πλαφόν. Το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, έχει προβεί σε αυξήσεις της τάξης του 6,41%, ( euro/credits, εξαγγελθέντα euro/credits), 14 φορές περίπου μεγαλύτερη από αυτή που του δίνει δυνατότητα το πλαφόν. Το πανεπιστήμιο Frederick, έχει προβεί σε αυξήσεις των διδάκτρων της τάξης του 3,44% ( euro/ credits, εξαγγελθέντα euro/credits), 8 περίπου φορές μεγαλύτερη από αυτή που του δίνει δυνατότητα το πλαφόν. Είναι ξεκάθαρο, ότι ακόμα και μ αυτό το νομοσχέδιο, οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών Πανεπιστήμιων, συνεχίζουν να αισχροκερδούν και να αγνοούν τις πρόνοιες του. Αυτό, δικαιώνει τη θέση της Προοδευτική Κ.Φ., αφού από την πρώτη μέρα ίδρυσης των ιδιωτικών Πανεπιστημίων, δηλώναμε ξεκάθαρα ότι ο αγώνας μας πρέπει να έχει στόχο τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών Πανεπιστήμιων, αφού αυτοί είναι και οι αποκλειστικά αρμόδιοι για να μειώσουν τα δίδακτρα. Το ίδιο, θα συνεχίσουμε να κάνουμε και τώρα. Γνωρίζουμε πολύ κάλα ότι το ΑΚΕΛ ζήτησε να επιβληθούν πρόστιμα σε όσους αισχροκερδούσαν, αλλά κάποιοι το αρνήθηκαν πεισματικά, ιδιαίτερα ο ΔΗΣΥ, λες και ήξεραν από πέρσι, ότι κανένας ιδιοκτήτης δεν θα «σεβόταν» το πλαφόν! Απέναντι στα πολιτικά παιχνίδια της φοιτητικής παράταξης του ΔΗΣΥ, Πρωτοπορίας, η οποία από την αρχή προσπάθησε να συγκαλύψει, μαζί με το κόμμα της τους ιδιοκτήτες, θα συνεχίσουμε ν αγωνιζόμαστε για ελαχιστοποίηση της εκμετάλλευσης στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Γιατί οραματιζόμαστε Πανεπιστήμια, όπου στο επίκεντρο τους θα έχουν τους φοιτητές και όχι το κέρδος του ιδιοκτήτη. Σ αυτό μας τον αγώνα καλούμε όλους τους φοιτητές στο πλευρό μας και όλοι μαζί να παλέψουμε για τα Πανεπιστήμια που μας αξίζουν, διαφυλάσσοντας το δικαίωμα της πρόσβασης μας στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στάθης Ευσταθίου Οργανωτικός Γρ. Προοδευτικής Κ.Φ. Frederick 35 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

20 Mέσα σε ένα ευρωπαϊκό και παγκοσμιοποιημένο πλαίσιο κλιμακούμενης επίθεσης ενάντια στο δικαίωμα στη μόρφωση, η Προοδευτική Κ.Φ. διοργάνωσε,στις 31/07/2011, Διεθνή Συνάντηση με θέμα τη «Διαδικασία της Μπολόνια» και με τίτλο STOP BOLOGNA. Στη συνάντηση συμμετείχαν οι Οργανώσεις Νεολαίας και οι φοιτητικές παρατάξεις Προοδευτική Κ.Φ (Κύπρος), ΚΝΕ (Ελλάδα), JCP (Πορτογαλία), UJCE (Ισπανία) και MJCF (Γαλλία) και εξετάστηκε η κλιμάκωση των αντιδραστικών εξελίξεων που εισήχθησαν στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις αποκαλούμενες μεταρρυθμίσεις που προέρχονται μέσα από την «Διαδικασία της Μπολόνια». Στη συνάντηση οι οργανώσεις νεολαίας και οι φοιτητικές παρατάξεις, είχαν την ευκαιρία να εκθέσουν την αντίληψη τους για τη «Διαδικασία της Μπολόνια» και να ανταλλάξουν απόψεις και εμπειρίες για τις μορφές πάλης ενάντια της αλλά και για το ποια είναι η Παιδεία που ως νέα γενιά διεκδικούμε. Μέσα από τις τοποθετήσεις των οργανώσεων και των παρατάξεων για τα δεδομένα στην Παιδεία, οι δυσκολίες και οι προκλήσεις διαφαίνονται μεγάλες, όμως ακόμη μεγαλύτερη είναι η αποφασιστικότητα των νέων της Ευρώπης να αντιπαλέψουν αυτές τις πολιτικές και να διαφυλάξουν τη μόρφωση ως κοινωνικό αγαθό. Κατά τη συζήτηση, αυτό που διαφάνηκε είναι πως μέσα από την εξέλιξή της η Ευρωπαϊκή Ένωση, παραμένει μια μορφή προώθησης της καπιταλιστικής πολιτικοοικονομικής κοινωνίας, που υιοθετεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο σαν κύριο άξονα στον τρόπο ανάπτυξης των κρατών-μελών της. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο επιταχύνει την ανάπτυξη του μονοπωλίου μέσα από την ιδιωτική παραγωγική διαδικασία. Έτσι θυσιάζει τα πάντα, μαζί και την παιδεία, στο βωμό του οικονομικού κέρδους. Οι μεταρρυθμίσεις που παρατηρούνται στην εκπαίδευση, συνδέονται άμεσα με τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που θα συμβάλουν στην προώθηση του νεοφιλελευθερισμού και της κυριαρχίας των ιδιωτικών συμφερόντων. Μέσα στα πλαίσια αυτών των αλλαγών απαραίτητη προϋπόθεση είναι και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία βασίζεται στην «Διαδικασία της Μπολόνια». Βασική επιδίωξη της είναι η σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά σε σημείο που ιδιωτικές εταιρίες εμπλέκονται άμεσα στο χώρο της εκπαίδευσης και μετατρέπονται σε μηχανισμούς καθορισμού των προγραμμάτων σπουδών και των ερευνών των φοιτητών. Με λίγα λόγια, η «Διαδικασία της Μπολόνια» ουσιαστικά παραδίδει την παιδεία, τα πανεπιστήμια και την μόρφωση στα χέρια ιδιωτικών επιχειρήσεων ενώ αποδεικνύει ξεκάθαρα την εισροή ταξικών φραγμών στο εκπαιδευτικό σύστημα. Επιπρόσθετα, οι εταιρίες αναλαμβάνουν την δομή των πανεπιστημίων και ελέγχουν τόσο την διοίκησή τους όσο και τη φοιτητική μέριμνα. Το επιστημονικό αντικείμενο των πτυχίων διαλύεται μέσα από τις μεταρρυθμίσεις στα προγράμματα σπουδών και φθείρεται η απευθείας σύνδεσή τους με το επάγγελμα. Όλα αυτά δεν σταματούν εδώ. Η «Διαδικασία της Μπολόνια» έχει σαν στόχο να πλήξει και το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα αφού περιέχει μία σειρά αντιδραστικών αλλαγών όσον αφορά τη δομή και τα συλλογικά του όργανα, που βάζουν περαιτέρω εμπόδια στη δράση και τη λειτουργία του. Είναι άξιον απορίας πως οι οπαδοί της «Μπολόνια» αναφέρονται σε αυτή σαν μια προοδευτική μετεξέλιξη του συστήματος παιδείας την ίδια ώρα που στερούν το δικαίωμα της μόρφωσης από τη νεολαία. Ουσιαστικά θα μετατρέπουν τα πτυχία σε εμπόρευμα και την μόρφωση σε προνόμιο των λίγων και εκλεκτών, των οικονομικά ισχυρών. Βασική επιδίωξη της «Διαδικασίας της Μπολόνια» είναι η αύξηση του ανταγωνισμού και η θεοποίηση του κέρδους. Τα μέτρα αυτά οδηγούν στην Ευρωπαϊκή οργάνωση του ανθρώπινου δυναμικού ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου και είναι ένας τρόπος για να επιταχυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις στην παιδεία και η δημιουργία μιας ελίτ σε αυτό τον τομέα. Την τελευταία δεκαετία έχουμε γίνει μάρτυρες της προσπάθειας του κεφαλαίου να επέμβει στην ανώτερη εκπαίδευση, με πρόσχημα την εξειδίκευση ως τρόπο μείωσης της ανεργίας. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι η αβεβαιότητα στο χώρο εργασίας και τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας 37 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

21 που παρουσιάζονται σήμερα είναι αποτελέσματα των «σύγχρονων» μεταρρυθμίσεων αυτού του σάπιου συστήματος. Μέσα από τη Διεθνή Συνάντηση «STOP BOLOGNA» εκτιμήθηκαν οι αλλαγές που παρουσιάστηκαν στο χώρο της παιδείας στην Κύπρο, Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία και Πορτογαλία στο όνομα της «Διαδικασίας της Μπολόνια», τα τελευταία 12 χρόνια. Ανταλλάξαμε απόψεις και εμπειρίες σε θέματα εκπαίδευσης και ζητημάτων νεολαίας γενικότερα και βγήκαμε πιο ενωμένοι και αποφασιστικοί. Μέσα από την αλληλοενημέρωση εμπλουτιστήκαμε με τα απαραίτητα εφόδια που θα βοηθήσουν στην ενδυνάμωση τόσο του διεθνούς όσο και του εθνικού μας αγώνα για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, για ίσα δικαιώματα στη μόρφωση και στη δουλειά. Από κοινού τέθηκε ο στόχος για πολιτική ενδυνάμωση του φοιτητικού κινήματος στο σύνολό του αφού μέσα από την μαζικότητα και τους αγώνες μας θα μπορέσουμε να σταθούμε εμπόδιο στη «Διαδικασία της Μπολόνια» Ευχαριστούμε την ΕΔΟΝ για τη φιλοξενία της αλλά και τη δυνατότητα που μας έδωσε να παρευρεθούμε στις διεργασίες της 18ης Συνδιάσκεψης του Φοιτητικού Τμήματός της. Αυτή η διαδικασία είναι πολύ σημαντική και ελπίζουμε ότι θα βγάλει ενισχυμένη την ΕΔΟΝ αλλά και όλα τα επαναστατικά κόμματα και τις νεολαίες τους γενικότερα μέσω της συζήτησης, της ανταλλαγής πείρας και των συμπερασμάτων. Με την παρουσία μας τιμάμε τη διεθνή συνάντηση που διοργανώνει φέτος η ΕΔΟΝ για το Φοιτητικό Κίνημα και θεωρούμε ότι μπορεί να συμβάλει συνολικά στην ανασυγκρότησή του. Με τους συντρόφους μας από την Κύπρο πέρα από την αλληλεγγύη μας για τον αγώνα που κάνουν στη χώρα τους, θα συναντηθούμε στους αγώνες για την παιδεία των λαϊκών αναγκών στην Ελλάδα το αμέσως επόμενο διάστημα. ΚΝΕ (Ελλάδα) Είναι ευτύχημα για μας που η Προοδευτική Κ.Φ. διοργάνωσε αυτή τη Διεθνής Συνάντηση. Με αυτό τον τρόπο οι νεολαίες έρχονται πιο κοντά και γίνεται ανταλλαγή απόψεων. Πιστεύουμε ότι αυτού του είδους οι συναντήσεις πρέπει να συνεχιστούν αφού ανταλλάζονται πληροφορίες. Ακόμη, κάθε θέμα πρέπει να εξετάζεται προσεκτικά και συλλογικά για να αναλύεται κάθε πτυχή του συντονισμένα. UJCE (Ισπανία) και να μεταφέρουμε το επίκεντρο της παιδείας στον άνθρωπο και όχι στο κέρδος. Οι επιθέσεις που δέχεται η παιδεία είναι οργανωμένες σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και αυτό καθιστά αναγκαία την ενότητα και τη μαζική απάντηση σύσσωμου του φοιτητικού κινήματος, για ποιοτική και κυρίως δημοκρατική εκπαίδευση. Στο πλάι των χιλιάδων φοιτητών των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, εκφράζουμε την επιθυμία μας για ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση και παραμένουμε ανειρήνευτοι πολέμιοι της υποβάθμισης και της εμπορευματοποίησης της παιδείας. Εμείς δηλώνουμε υπεύθυνα ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα μας. Η σταδιακή κατάργηση της δωρεάν, δημόσιας τριτοβάθμιας παιδείας δεν θα περάσει. Γιατί η μόρφωση δεν είναι κονσέρβα να πουλιέται, δικαίωμα μας είναι, με αγώνες καταχτιέται. STOP BOLOGNA! Σοφοκλής Γεωργιάδης Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Αγγλίας Είναι πολύ σημαντικό να είσαι οργανωμένος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για αυτό πρέπει κι εμείς με τη σειρά μας να είμαστε οργανωμένοι. Η συνάντηση αυτή ήταν μια πολύ καλή πρωτοβουλία από την Προοδευτική Κ.Φ. Ελπίζουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να διοργανώσουμε συναντήσεις στη Γαλλία, στην Ισπανία, στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία. Αυτή η Διεθνής Συνάντηση ήταν πολύ σημαντική καθώς όλοι μας ενημερωθήκαμε και μάθαμε πράγματα που δεν γνωρίζαμε. Εύχομαι όλοι μας να πήραμε νέες εμπειρίες και να βγήκαμε ενισχυμένοι. Είμαστε σίγουροι πως όλοι μαζί, ενωμένοι μπορούμε να σταματήσουμε την Μπολόνια. MJCF (Γαλλία) Αυτή η συνάντηση αποτελεί μια σημαντική στιγμή συνεύρεσης και ανταλλαγής εμπειριών για τη διαδικασία της Μπολόνια, την Ανώτατη Εκπαίδευση και τις μορφές πάλης των φοιτητών. Θα έχει σημαντική συνεισφορά στην Κομμουνιστική Νεολαία Πορτογαλλίας, για την ανάλυση και την επέμβαση μας κόντρα στη «Διαδικασία της Μπολόνια». Φεύγουμε από την Κύπρο με περισσότερες εμπειρίες στην αντιμετώπιση της «Μπολόνια» και ελπίζουμε ότι η συνεισφορά μας στη Συνάντηση ήταν βοηθητική στην Προοδευτική Κ.Φ. και στις άλλες οργανώσεις για τις μάχες που έχουν να δώσουν στο μέλλον. JCP (Πορτογαλλία) ( ) Η διαδικασία της Μπολόνια αποτελεί τη βασική πολιτική για το ξήλωμα της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την εμπορευματοποίηση της και το ξεπούλημα της παιδείας στον ιδιωτικό τομέα, που την αντιλαμβάνεται ως παραγωγική διαδικασία προϊόντος που παραχωρείται στους ανθρώπους με τους όρους της Αγοράς. Αποτελεί την καθοδήγηση για την εισαγωγή ταξικών φραγμών στην παιδεία και στο ξήλωμα αυτού που έχει απομείνει από τον κοινωνικό ρόλο που η παιδεία έχει να διαδραματίσει. Η διαδικασία της Μπολόνια είναι το μέσο εισαγωγής των συμφερόντων των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια, αφού μέσω αυτής δίνεται η εντολή για καταρτισμό των προγραμμάτων σπουδών και της έρευνας στη βάση των αναγκών των επιχειρήσεων, του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού και όχι των εργαζομένων και των λαϊκών αναγκών. Είναι αυτή που θα επιβάλει πολύ σύντομα όχι μόνο την παρουσία στις ακαδημαϊκές έδρες επιχειρηματιών, όχι κατ ανάγκη διδακτόρων και ακαδημαϊκών, αλλά και την πλήρη υποταγή των ακαδημαϊκών στα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Την ίδια ώρα αντιδημοκρατικά μειώνεται ή τερματίζεται η αντιπροσώπευση των Αποσπάσματα από την ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ «STOP BOLOGNA» ΚΥΠΡΟΣ, 31/7-01/8/2011 φοιτητών στα ακαδημαϊκά συμβούλια. Αυτά σε αρκετές χώρες έχουν ήδη υλοποιηθεί. ( ) ( ) Από κοινού αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας σε εθνικό επίπεδο με βάση τις συνθήκες σε κάθε χώρα και το τι εφαρμόστηκε μέχρι στιγμής στα πανεπιστήμια μας από τις πρόνοιες της Μπολόνια, με απώτερο στόχο την πολιτική ωρίμανση του φοιτητικού κινήματος κατά κύριο λόγο, αλλά και του λαού για τερματισμό της εφαρμογής της Μπολόνια και αλλαγή κατεύθυνσης προς την παιδεία που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού. Η πάλη μας, δίνεται χέρι με χέρι με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα για το δικαίωμα στη δουλειά και για δουλειά με δικαιώματα. Πάλη ταξική που στοχεύει σε μια κοινωνία στην οποία ο πλούτος θα ανήκει στο Λαό στη βάση των σύγχρονων του αναγκών. Η Ανώτατη Εκπαίδευση πρέπει να προσανατολιστεί σε αυτή την κατεύθυνση έτσι ώστε η επιστήμη και η γνώση να εξυπηρετούν τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι αυτές των μονοπωλίων. ( ) 39 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

22 41 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

23 Aναμφίβολα, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη Δημόσια Εκπαίδευση είναι το ζήτημα του διορισμού των εκπαιδευτικών στη Δημοτική και Μέση εκπαίδευση. Πρόβλημα, το οποίο καθορίζει το μέλλον εκατοντάδων νέων. Διαχρονική θέση της Προοδευτικής Κίνησης Φοιτητών, αποτελεί ο εκσυγχρονισμός του Καταλόγου Διοριστέων, ένα σύστημα που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το Με συνέπεια, υποστηρίζουμε ότι ο κατάλογος πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να γίνουν τέτοιες αλλαγές στο σύστημα του, που θα τον καθιστούν πιο δίκαιο αλλά και πιο λειτουργικό, αφού χιλιάδες νέοι εκπαιδευτικοί παραμένουν στον κατάλογο, περιμένοντας διορισμό για αρκετά χρόνια. Οι όποιες αλλαγές, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αλλοιώνουν την βασική φιλοσοφία του καταλόγου και κατ επέκταση, τη διαφύλαξη της αξιοκρατίας και αξιοπιστίας του μέσα από τις σύγχρονες συνθήκες και ανάγκες. Με βάση το υφιστάμενο σύστημα διορισμού, οι νέοι εκπαιδευτικοί εισέρχονται στη Δημόσια Εκπαίδευση αφού πρώτα εγγραφούν σ ένα κατάλογο, στον οποίο η σειρά προτεραιότητας, καθορίζεται αρχικά από το έτος απόκτησης πτυχίου. Η σειρά προτεραιότητας, ανάμεσα σε υποψηφίους που απέκτησαν τον πρώτο τίτλο σπουδών τους το ίδιο έτος, καθορίζεται με βάση μια σειρά άλλων κριτηρίων. Αυτό το σύστημα, εξυπηρέτησε σε μεγάλο βαθμό, για αρκετά χρόνια, τους διορισμούς των εκπαιδευτικών, αφού αποτέλεσε μια διαφανή και αδιάβλητη διαδικασία που διασφάλιζε την ίση μεταχείριση των υποψηφίων. Παρόλα αυτά, για περισσότερο από μία δεκαετία, ο τρόπος λειτουργίας του καταλόγου, έχει οδηγήσει σε κατάσταση αποτελμάτωσης το σύστημα και σαφώς θα έπρεπε να είχαν δοθεί λύσεις προ πολλού. Λύσεις, οι οποίες φυσικά προαπαιτούσαν θαρραλέες πολιτικές αποφάσεις και βαθύ κοινωνικό διάλογο, κάτι που οι προηγούμενες κυβερνήσεις και ιδιαίτερα η δεκαετής διακυβέρνηση του ΔΗΣΥ, αγνοούσαν παντελώς. Η κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια, υλοποιώντας την προεκλογική της δέσμευση, άγγιξε το συγκεκριμένο ζήτημα με μοναδικό γνώμονα την ικανοποίηση των χιλιάδων μελλοντικών εκπαιδευτικών, που περιμένουν διορισμό, αλλά και των εκπαιδευτικών που ασκούν το επάγγελμά τους. Η εξέλιξη αυτή, κρίνεται ως πολύ σημαντική, αφού είναι προς την σωστή κατεύθυνση και εντάσσεται στα πλαίσια της αποφασιστικότητας της παρούσας κυβέρνησης, να προχωρήσει σε ριζικές τομές σε κεφαλαιώδη ζητήματα που οι άλλες κυβερνήσεις, δεν είχαν το πολιτικό θάρρος να αγγίξουν. Δυστυχώς, επιχειρήθηκε αρκετές φορές στο παρελθόν να γίνει το ζήτημα αυτό σύνθημα προεκλογικού λαϊκισμού, τόσο από την Πρωτοπορία όσο και από το ΔΗΣΥ. Το 2003, τάχτηκαν λυσσαλέα υπέρ της πλήρους κατάργησης του καταλόγου, προσπερνώντας έτσι όλα τα θετικά στοιχεία που διασφάλιζε ο κατάλογος, θέτοντας υπό καθεστώς ανασφάλειας όσους ήταν ήδη εγγεγραμμένοι στον κατάλογο. Η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου, ουσιαστικά θα εκμηδένιζε την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία των απόφοιτων εκπαιδευτικών, ενώ ταυτόχρονα θα έθετε υπό αμφισβήτηση τις διαδικασίες πρόσληψης στην εκπαίδευση. Σήμερα, επιχείρησαν να καρπωθούν την προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας, ενόψει φοιτητικών εκλογών. Είναι άξιο απορίας, γιατί δεν εφαρμόζονταν όλες αυτές οι θεσμικές αλλαγές τα στείρα χρόνια της δεκαετούς διακυβέρνησης Γλαύκου Κληρίδη. Η Προοδευτική Κ.Φ., έθεσε ένα ξεκάθαρο στόχο από την αρχή: Εκσυγχρονισμός, χωρίς να αλλάξει η αξιοκρατική φιλοσοφία του και όχι η πλήρης κατάργηση του ισχύοντος συστήματος. Σήμερα, βασική ιδέα είναι το άνοιγμα του «κλειστού έτους» και η διεύρυνση των κριτηρίων. Παύει δηλαδή, να είναι καθοριστικό και σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο το έτος κατάθεσης του πτυχίου και η κατάταξη, γίνεται στη βάση μετρήσιμων κριτηρίων, συμβάλλοντας έτσι στην διαμόρφωση ενός σύγχρονου, αξιοκρατικού και δίκαιου συστήματος διορισμού, το οποίο δε θα αφήνει περιθώρια για έξωθεν παρεμβάσεις, αλλά θα στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια. Σε αυτό, θα λαμβάνονται υπόψη, τα πτυχία που έχει ένας υποψήφιος, η προϋπηρεσία του, γραπτές εξετάσεις καθώς και άλλα. Τα κριτήρια αυτά, θα διασφαλίζουν ότι θα εισέρχονται στην εκπαίδευση οι ικανότεροι, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ένα σύστημα, με ευαισθησία απέναντι σε εκείνους τους υποψήφιους που έφτασαν κοντά στο διορισμό τους, με βάση τους υφιστάμενους καταλόγους διοριστέων, αλλά που να δίνει ταυτόχρονα το δικαίωμα σε όσους ολοκληρώνουν τώρα, ή ολοκλήρωσαν τα τελευταία χρόνια τις σπουδές τους, να διοριστούν στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία. Ο τρόπος μετάβασης από την ισχύουσα κατάσταση στη νέα, θα γίνει με τη δημιουργία και δεύτερου καταλόγου. Πρόκειται για ένα μεταβατικό στάδιο, oπου θα συνυπάρξουν οι δύο κατάλογοι, μέχρι να εκλείψει ο παλιός και να παραμείνει ο νέος, με όλα τα κριτήρια που θα αποφασιστούν. Προς το παρόν, υπάρχει ένα προσχέδιο εκ μέρους του Υπουργείου. Το προσχέδιο αυτό, μέσα από διάλογο, θα τροποποιηθεί αναλόγως με το τι θα έχουν να προτείνουν οι ενδιαφερόμενοι φορείς και στη συνέχεια θα διαμορφωθεί πλήρως. Είναι με ιδιαίτερη ικανοποίηση που βλέπουμε την κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια να προχωρεί σε ένα δομημένο διάλογο, με όλους τους εμπλεκομένους φορείς, ένας εκ των οποίων είναι και το Οργανωμένο Φοιτητικό Κίνημα, που εκπροσωπείται από την Παγκύπρια Ομοσπονδία Φοιτητικών Ενώσεων (ΠΟΦΕΝ). Είναι ίσως η πρώτη φορά, που μια κυβέρνηση προσανατολίζεται στην κατεύθυνση μιας ουσιαστικής λύσης στο πρόβλημα, εντάσσοντάς το μέσα στο συνολικότερο πλαίσιο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ως Προοδευτική Κ.Φ., στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου, θα καταθέσουμε ολοκληρωμένα τις απόψεις μας, για να συνεισφέρουμε όσο το δυνατό περισσότερο στη διαμόρφωση του εκσυγχρονισμού του καταλόγου διοριστέων. Η κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια, έχει αποδείξει περίτρανα πως μέσα από θαρραλέες αποφάσεις, αγγίζει ζητήματα που χρονίζουν και σχετικά με τα οποία άλλες κυβερνήσεις προσμετρούσαν το πολιτικό κόστος πάνω από το συμφέρον του συνόλου. Είναι αυτό που μας δίνει ελπίδα για να συνεχίσουμε και μαζί να κάνουμε πράξη το σύνθημα για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Ως Προοδευτική, δηλώνουμε ότι θα σταθούμε και σε αυτό το ζήτημα στο πλευρό του φοιτητικού κινήματος, διεκδικώντας μέσα από το διάλογο τα αιτήματα μας. Πάνος Δημητρίου Οργανωτικός Γρ. Προοδευτικής Κ.Φ. Παν. Κύπρου ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

24 H μεγάλη οικονομική κρίση, ήρθε να επιβεβαιώσει την φύση του καπιταλισμού, που δεν μπορεί να αντέξει τις τεράστιες αντιθέσεις που ο ίδιος ως κοινωνικοοικονομικό σύστημα δημιουργεί. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, δεν είναι παρά μια δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, που κοινωνικοποιεί στο έπακρο την παραγωγή, αλλά ιδιωτικοποιεί τα κέρδη της παραγωγής στα χέρια των λίγων. Σε διεθνές επίπεδο, η επικράτηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου του καπιταλισμού, έχει ως αποτέλεσμα την επιτάχυνση της μετατροπής των πλουσίων σε πλουσιότερων και των φτωχών σε φτωχότερων, διαδικασία η οποία με τη κρίση έγινε ακόμη πιο βάρβαρη. Όπως ήταν αναμενόμενο, η οικονομική κρίση επηρέασε και την Κύπρο (όχι βέβαια στο βαθμό που επηρέασε άλλα κράτη), με τα έσοδα του κράτους να μειώνονται κατά 1 δις, γεγονός που αναπόφευκτα αύξησε το Δημοσιονομικό Έλλειμμα, επηρεάζοντας κυρίως τον κατασκευαστικό τομέα και τον τομέα του τουρισμού. Η κυβέρνηση έγκαιρα και προς την σωστή κατεύθυνση, έλαβε μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεπειών της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Λήφθηκαν μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα, με σκοπό την τόνωση της ανάπτυξης, τον περιορισμό των συνεπειών αλλά και μέτρα για τη στήριξη των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων του πληθυσμού. Αυτή η πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση, απέδειξε έμπρακτα το φιλολαϊκό της χαρακτήρα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, είναι η παραχώρηση δύο πακέτων στήριξης ύψους 500 εκ. στις κατασκευές και τον τουρισμό, η αύξηση του αναπτυξιακού προϋπολογισμού κατά 300 εκ., η πριμοδότηση 200 εκ. του Οργανισμού Χρηματοδότησης Στέγης, για παραχώρηση ευνοϊκών δανείων σε νεαρά ζευγάρια κ.α. Επίσης, η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια, προχώρησε στην υλοποίηση μέτρων στήριξης της απασχόλησης και του περιορισμού της ανεργίας, ενώ εισήγαγε σημαντικά μέτρα στήριξης των αδυνάτων ομάδων, όπως η ενίσχυση των συνταξιούχων με χαμηλά εισοδήματα, ύψους 60 εκ., η αύξηση κατά 18.3% των δημοσίων βοηθημάτων και η καταβολή στους συνταξιούχους πασχαλινού επιδόματος. Παράλληλα, αυξήθηκε ουσιαστικά ο κατώτατος μισθός, αναβαθμιστήκαν τα στεγαστικά προγράμματα για πρόσφυγες και χαμηλά αμειβόμενους, αυξήθηκαν οι παροχές στις πολύτεκνες και τρίτεκνες οικογένειες, στηρίχτηκαν οι μονογονεικές οικογένειες, ενώ θεσμοθετήθηκε γενναιόδωρο φοιτητικό πακέτο, στην βάση κοινωνικοοικονομικών κριτηρίων Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση με αποφασιστικότητα προχωρεί σε διαρθρωτικές αλλαγές που συμβάλλουν στην Δημοσιονομική Εξυγίανση, όπως η ουσιαστική πάταξη της Φοροδιαφυγής, η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων, η μείωση των μη παραγωγικών δαπανών, η προώθηση της πολεοδομικής αμνηστίας καθώς επίσης και η έναρξη συζήτησης (για πρώτη φορά στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας) με θέμα τις συντάξεις του δημοσίου, με στόχο τη ριζική αναδιάρθρωση τους. Το γεγονός, ότι στην διακυβέρνηση του τόπου βρίσκεται το ΑΚΕΛ είναι ευλογία για την Κύπρο. Ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς τις πολιτικές που εφαρμόζονται στον υπόλοιπο κόσμο, όπου έχουν στόχο την καταστρατήγηση των εργασιακών κεκτημένων και την άνιση κατανομή βαρών και όλα αυτά προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. Υπάρχει διαφορετικός τρόπος να αντιμετωπιστεί η κρίση απ αυτούς που εφαρμόζει η μεγάλη πλειοψηφία των χωρών παγκόσμια και αυτό τον εναλλακτικό τρόπο που εφαρμόζει η μικρή Κύπρος. Τα μέτρα που εισηγείται η Κυβέρνηση είναι ισορροπημένα και κατανέμουν δίκαια τα βάρη και τις συνέπειες της κρίσης. Ο δρόμος για την αντιμετώπιση της κρίσης δεν είναι βέβαια στρωμένος με ροδοπέταλα, αφού απέναντι από την κυβέρνηση βρίσκονται παραταγμένοι οι εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού, που δεν είναι άλλοι από τους εκπροσώπους των εργοδοτών και των βιομηχάνων στην βουλή, δηλαδή ο ΔΗΣΥ. Το κόμμα του κεφαλαίου, μέσα από διάφορες ευκαιριακές συμμαχίες στην Βουλή, αντιστάθηκε σθεναρά στις προτάσεις της Κυβέρνησης για φορολόγηση του πλούτου (βλ. εταιρικός φόρος και φόρος μεγάλης ακίνητης ιδιοκτησίας). Η στάση τους αυτή, συνεχίστηκε και σε νεότερες προτάσεις, αφού με νύχια και με δόντια, προσπάθησαν «πραξικοπηματικά» να μετατρέψουν την Βουλή σε κυβερνώσα, αυξάνοντας τα έξοδα του κράτους, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Οι προτάσεις του ΔΗΣΥ για την οικονομία, είναι ακριβώς ίδιες με τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη, όπως περικοπή συντάξεων, περικοπή μισθών και επιδομάτων, αποκρατικοποιήσεις, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των κλιμάκων εισδοχής στο δημόσιο τομέα. Επιθυμία τους, είναι τα βάρη της κρίσης να τα επωμιστούν οι εργαζόμενοι. Ο ΔΗΣΥ όμως, ξεχνά ότι θα βρει απέναντι του το Κόμμα των εργαζομένων και ολόκληρο το Λαϊκό κίνημα της Κύπρου, το οποίο συντάσσεται ως προς την κατεύθυνση που απαιτεί όπως την κρίση πληρώσει η πλουτοκρατία και όχι οι εργαζόμενοι Ως Προοδευτική, δηλώνουμε περίτρανα πως θα αντισταθούμε, μαζί με το ΑΚΕΛ και ολόκληρο το Λαϊκό κίνημα της Κύπρου, σε όποια προσπάθεια να επωμιστούν τα βάρη της κρίσης οι εργαζόμενοι. Την ίδια ώρα, στεκόμαστε στο πλευρό της Κυβέρνησης, για την υλοποίηση του φιλολαϊκού της προγράμματος, που στο επίκεντρο έχει τον άνθρωπο και όχι τους αριθμούς! Τάσος Χριστοφόρου Πρόεδρος Ποοδευτικής Κ.Φ. Ρεθύμνου 45 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

25 Μια απο τις μεγάλες κυρίες του Θεάτρου σε Κύπρο και Ελλάδα, μαθήτρια του Κάρολου Κούν, με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα των σημαντικότερων συγγραφέων και ρόλους σταθμούς. Μια κυρία των Τεχνών και προπάντων λάτρης της ανθρώπινης δημιουργίας τιμά τη «Φ.Ε.», συζητώντας μαζί μας για το Θέατρο, την Τέχνη, το γυναικείο ζήτημα αλλά και την πολιτική σκήνη της Κύπρου. Ωφείλουμε να αναφέρουμε πως πριν ακόμη ξεκινήσει η συνέντευξη, η κ. Σαντοριναίου εξέφρασε το θαυμασμό της για τη νέα γενιά που αγωνίζεται και παλεύει στις δυσκολίες του σήμερα, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως οι πραγματικά μεγάλοι των Τεχνών δεν κρατούν αποστάσεις απο το Λαό και ιδιαίτερα τους νέους. 47 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

26 Είστε από τους ηθοποιούς που αφιέρωσαν το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας τους στο θέατρο. Ήταν συνειδητή αυτή η επιλογή σας και γιατί; Σπούδασα θέατρο. Ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου με θέατρο και μόνο θέατρο. Αυτές ήταν οι αρχές που διδάχτηκα από τον δάσκαλο, Κάρολο Κουν και οι στόχοι και οι κανόνες της σχολής του. Αργότερα όταν ήρθα στην Κύπρο έκανα και αρκετή τηλεόραση, καθώς επίσης και μια ταινία και μια τηλεταινία. Κάποια στιγμή όμως από την μία η απαιτήσεις των ρόλων μου στο θέατρο και απ την άλλη η χαμηλή ποιοτική υπόσταση, αλλά και προχειρότητα με την οποία γίνονταν τα περισσότερα τηλεοπτικά προγράμματα, έκαναν την απόφαση μου να αφοσιωθώ στο θέατρο, απόλυτα συνειδητή. Θα έλεγα μάλιστα πως είναι και μια αισθητική επιλογή. Δεν είναι συμβατό να μελετάς τα μεγαθήρια της παγκόσμιας συγγραφής, να υποδύεσαι την Γέρμα, την Αντιγόνη, την Λαίδη Μακμπέθ, την Ηλέκτρα, την Εκάβη και στην ίδια χρονική περίοδο να παίρνεις μέρος σε προχειρογραμμένη και προχειροπαιγμένη σειρά εμπορικής αντίληψης και εύπεπτης κατανάλωσης. Μόνο συγκεντρωμένος, συγκροτημένος, απερίσπαστος, «ταγμένος», μπορείς να πετύχεις υψηλούς στόχους στο θέατρο. Γιατί το θέατρο είναι λειτούργημα, όχι επάγγελμα. Πως βλέπετε τη σχέση των νέων ανθρώπων με το θέατρο; Πιστεύετε ότι το θέατρο μπορεί να συμβάλει στην καλλιέργεια των νέων; Η σχέση του ανθρώπου με το θέατρο είναι αρχέγονη. Έχει ανάγκη ο άνθρωπος να βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη του θεάτρου. Να διαβάζει την ψυχή του, το μυαλό του, να αντιλαμβάνεται τα λάθη του και να μαθαίνει από αυτά. Να αποσυμπιέζει τις κρυμμένες του δυνάμεις και τις μεταφυσικές ή Μόνο συγκεντρωμένος, συγκροτημένος, απερίσπαστος, «ταγμένος», μπορείς να πετύχεις υψηλούς στόχους στο θέατρο. Γιατί το θέατρο είναι λειτούργημα, όχι επάγγελμα. υπαρξιακές του αγωνίες, να ανεβάζει τον πήχη των επιλογών του, να βαπτίζεται μέσα από την ποίηση και το λυρισμό της σύνθετης θεατρικής Τέχνης στον κόσμο των αρχών, των ιδεών, των αξιών ζωής. Τώρα όσον αφορά τους νέους ανθρώπους και τη σχέση τους με το θέατρο, φοβάμαι πως υπάρχουν δύο καθοριστικοί θα έλεγα λόγοι που τους έχουν απομακρύνει από το θέατρο: Ο πρώτος λόγος είναι η αμηχανία, η αφασία θα έλεγα του θεάτρου μπροστά στις σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, να μιλήσει με γλώσσα δυνατή και καθαρή στον άνθρωπο για τον Άνθρωπο. Ο δεύτερος λόγος είναι, η απομονωτική και αποχαυνωτική σειρήνα που λέγεται ηλεκτρονική π λ η ρ ο φ ο ρ ι κ ή τεχνολογία. Ο κόσμος του pc. Ένας κόσμος που σίγουρα ανοίγει απίστευτους ορίζοντες στην γνώση, ίσως όμως οδηγεί στην απόγνωση της μοναξιάς, απομακρύνοντας τελικά τον άνθρωπο από τον Άνθρωπο. Είστε από τους συνεπείς υποστηριχτές της γυναικείας ισοτιμίας, ενώ ήταν τεράστια η συμβολή σας στο πολιτιστικό μέρος της εκδήλωσης της ΠΟΓΟ για τα 60χρονα του γυναικείου κινήματος της Κύπρου. Πως βλέπετε την εξέλιξη του γυναικείου ζητήματος σήμερα. Είμαι γυναίκα και έχω την απαίτηση να είμαι κοινωνικά ισότιμος άνθρωπος και πολίτης. 49 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 Όσο για τη συμβολή μου στο πολιτιστικό μέρος της εκδήλωσης της ΠΟΓΟ, πιστεύω πως ήταν ένα μικροσκοπικό λιθαράκι, μπροστά στους αγώνες που έγιναν μέσα στα 60 αυτά χρόνια ζωής του κυπριακού γυναικείου κινήματος. Ήταν ένα προσκύνημα ψυχής. κοινωνικής μάζας. Εφόσον ίσα προσφέρω στην κοινωνία που ζω. Όσο για τη συμβολή μου στο πολιτιστικό μέρος της εκδήλωσης της ΠΟΓΟ, πιστεύω πως ήταν ένα μικροσκοπικό λιθαράκι, μπροστά στους αγώνες που έγιναν μέσα στα 60 αυτά χρόνια ζωής του κυπριακού γυναικείου κινήματος. Ήταν ένα προσκύνημα ψυχής. Το Γυναικείο Κίνημα έχει πετύχει απίστευτους στόχους μέσα στο χρόνο. Τους καρπούς των επιτευγμάτων του, τους γευόμαστε όλοι, όλες σήμερα. Έχει όμως ακόμα δρόμο μπροστά του και για βελτίωση των κατακτηθέντων, αλλά κυρίως για την εμπέδωση της ιδέα της ισότητας στην βαθιά συνείδηση της Πως βλέπετε το πολιτικό σκηνικό στην Κύπρο σήμερα, ιδιαίτερα μετά το τραγικό συμβάν στο Μαρί, και πως αντιλαμβάνεστε την επίθεση πολιτικών δυνάμεων στο πρόσωπο του Προέδρου της ημοκρατίας; Το πολιτικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε τα δύο τελευταία χρόνια και οι πολιτικές πρακτικές, θα έλεγα πως είναι παιχνίδια τακτικής σε μια σκακιέρα συμφέροντος. Οι πολιτικές δυνάμεις σε ένα μεγάλο ποσοστό, αμήχανες αναμασούν παλιομοδίτικα επιχειρήματα ευελπιστώντας απλά και μόνο να αυξήσουν τα ποσοστά τους, την «επόμενη μέρα». Χωρίς όραμα ουσιαστικό, στόχους μέλλοντος, βλέμμα που να κοιτάει μπροστά σε ένα καινούριο αύριο. Η εκλογή Χριστόφια ήταν κάτι που δεν μπόρεσαν εξαρχής, ούτε να αποδεχτούν, ούτε να αποτρέψουν. Καμώθηκαν πως το δημοκρατικό τους πνεύμα την δέχτηκε ανοιχτά και ύστερα από λίγο χρόνο μόνο άρχισαν να την φθείρουν κινδυνολογώντας. Σε μια τέτοια στιγμή, συνέβη η τραγωδία στο Μαρί. Να λοιπόν η ευκαιρία που περίμεναν. Η πολιτική συμφεροντολογία, μεταμφιέστηκε σε ιδιοτελή ευθυνολαγνεία. Νομίζω πώς ποτέ άλλοτε δεν χτυπήθηκε και δεν λασπολογήθηκε τόσο ένας θεσμός αλλά και ένας τόσο αγαπητός πολιτικός ηγέτης. Ο θρήνος και η λύπη είναι λοιπόν διπλά. Το «τραγικό Μάρι» και το απολεσθέν μας ήθος. Η εκλογή Χριστόφια ήταν κάτι που δεν μπόρεσαν εξαρχής, ούτε να αποδεχτούν, ούτε να αποτρέψουν. Καμώθηκαν πως το δημοκρατικό τους πνεύμα την δέχτηκε ανοιχτά και ύστερα από λίγο χρόνο μόνο άρχισαν να την φθείρουν κινδυνολογώντας. Τέλος, ποιο είναι το δικό σας μήνυμα προς τους Κύπριους νέους; Αγώνα. Αγώνα για το κάθε τι. Για δικαιοσύνη Για αγάπη Για επικοινωνία Για ισορροπία Για πανανθρώπινες αξίες Για σεβασμό του διπλανού μας Για το Μέλλον Για την Ισότητα Για την Ελευθερίας τους Για τη Ζωή Η σκυτάλη του αύριο βρίσκεται στα δικά τους χέρια.

27

28 53 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 Για ακόμη ένα καλοκαίρι χιλιάδες νέοι και νέες, επισκέπτες όλων των ηλικιών, κατέκλυσαν το κορυφαίο συναπάντημα πολιτισμού, το 24ο Παγκύπριο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών. Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το 24ο ΠΦΝΦ που διεξάχθηκε στις 6, 7 και 8 Ιουλίου στην Τάφρο της Πύλης Αμμοχώστου στη Λευκωσία, κάτω από το σύνθημα «Δύναμη η Νεολαία, Ελπίδα η Αριστερά». Το 24ο ΠΦΝΦ άνοιξε με χαιρετισμό του ο Γ.Γ. του Κ.Σ. της ΕΔΟΝ, Χάρης Καράμανος. Στην κεντρική εξέδρα και τις τρεις νύχτες, το πρόγραμμα ξεκινούσε με νεανικά κυπριακά σχήματα που παρουσίαζαν μικρά αφιερώματα και στη συνέχεια ακολουθούσαν οι μοναδικές συναυλίες. Στις 6 Ιουλίου οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, στις 7 Ιουλίου ο Γιώργος Νταλάρας, η Μελίνα Ασλανίδου και ο Μιχάλη Τζουγανάκη. Τέλος στις 8 Ιουλίου τις συναυλίες έκλεισαν οι Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Θάνος Μικρούτσικος και Χρίστος Θηβαίος με μία πρωτόγνωρη συναυλία που διήρκησε περισσότερο από 5 ώρες. Στο χώρο λειτούργησαν 4 θεματικά κέντρα με θέματα: «Κυπριακό Πρόβλημα Επαναπροσέγγιση», «Εσωτερική Διακυβέρνηση», «60 χρόνια Φεστιβαλικού Κινήματος ΑΟΝ- ΕΔΟΝ» και «85 χρόνια ΚΚΚ-ΑΚΕΛ». Στο χώρο του φεστιβάλ λειτούργησε μαθητικό στέκι, φοιτητικό στέκι και στέκι νέων εργαζομένων όπου το φοιτητικό κομμάτι της ΕΔΟΝ, η Προοδευτική Κ.Φ., το μαθητικό κομμάτι, η ΠΕΟΜ και οι νέοι εργαζόμενοι παρουσίασαν την πολύπλευρη δράση που αναπτύσσουν σε σχολεία, πανεπιστήμια και στους χώρους ενασχόλησης των εργαζομένων. Στην πύλη Αμμοχώστου λειτούργησαν η Λαϊκή Ταβέρνα δίνοντας βήμα σε γνωστά Κυπριακά Λαϊκά συγκροτήματα, η μπουάτ παρουσιάζοντας θεατρικά και μουσικά σχήματα από μαθητές και φοιτητές αλλά και ντοκιμαντέρ πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου, η διεθνούπολη φιλοξενώντας 10 διεθνείς αντιπροσωπείες από αδερφές και φίλες οργανώσεις, το δικοινοτικό στέκι με παρουσία Τ/κ οργανώσεων νεολαίας, ο παιδότοπος που πρόσφερε ενασχόληση στα μικρά παιδιά και διάφορα άλλα περίπτερα με θέμα τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας. Φέτος συμπληρώθηκαν 60 χρόνια ζωής του Φεστιβαλικού Κινήματος. 60 χρόνια που νέοι και νέες από όλη την Κύπρο δουλεύοντας ακούραστα και αδιάκοπα, δημιουργούν μέσα σε μερικές μέρες μια ολόκληρη πολιτεία που κάθε γωνιά της γεμίζει μηνύματα ζωής, αντίστασης και πάλης. Τα φεστιβάλ της ΕΔΟΝ κουβαλούν μια μακρά και ένδοξη ιστορία. Συνεχίζουν να αποτελούν συναπάντημα, το οποίο στέλνει ηχηρά μηνύματα απελευθέρωσης και επανένωσης του τόπου μας, αλλά και αλληλεγγύης, ελευθερίας, ανθρωπισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης. Κάθε φορά ολοένα και περισσότεροι νέοι του τόπου μας αγκαλιάζουν το φεστιβάλ θέλοντας να προσφέρουν εθελοντικά στη διεκπεραίωση του, θυσιάζοντας ατελείωτες ώρες. Είναι γεγονός ότι τα Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ στηρίζονται στον εθελοντισμό των χιλιάδων μελών της οργάνωσης και αποτελούν κορυφαίο πολιτιστικό και πολιτικό γεγονός. Το μήνυμα του 24ουι ΠΦΝΦ ήταν βροντερό και οι πολιτικοί κύκλοι της υπόσκαψης, του μηδενισμού και της διαστρέβλωσης πήραν την απάντηση τους. Η ΕΔΟΝ δήλωσε και μέσα από το Φεστιβάλ, για ακόμη μία φορά την αταλάντευτη στήριξη της στον αγώνα του Προέδρου της Δημοκρατίας και της Αριστεράς, παραμένοντας αλύγιστος αγωνιστής μέχρι την τελική δικαίωση του τόπου και του Λαού μας. Έλενα Αναστασίου Συνδικαλιστικό Γραφείο Προοδευτικής Κ.Φ Παν. Κύπρου ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

29 Τα τελευταία γεγονότα με επιθέσεις σε οικήματα των Λαϊκών Οργανώσεων, ξυλοδαρμό μεταναστών και αριστερών-προοδευτικών πολιτών, αλλά και της γενικότερης καλλιέργειας κλίματος έντασης και αναταραχής στο εσωτερικό της Κύπρου, δεν πρέπει να αφήνουν κανένα δημοκρατικό νέο αδιάφορο. Ειδικά στην Κύπρο, όπου η προδοτική δράση των λογής-λογής φασιστοειδών, με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ, έχει επιφέρει καταστροφικές συνέπειες, δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα, ούτε την πολυτέλεια να δείξουμε την παραμικρή ανοχή στην αναβίωση τέτοιων καταστάσεων. ια τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, η Προοδευτική Κ.Φ. πραγματοποίησε τις καθιερωμένες πλέον συναυλίες φοιτητικών συγκροτημάτων, οι οποίες εδώ και τέσσερα χρόνια, έχουν γίνει θεσμός για το φοιτητικό κίνημα της Κύπρου. Οι φετινές συναυλίες, ήταν αφιερωμένες στο αγώνα ενάντια στον εθνικισμό και το σοβινισμό και ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένες τόσο από άποψη περιεχομένου, όσο και από άποψη προσέλευσης. Με τις συναυλίες η Προοδευτική αποδεικνύει πως συνεχίζει με όπλο και τον πολιτισμό να παλεύει για όλα αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους και όχι ότι τους χωρίζει. Η αναβίωση του εθνικισμού-σοβινισμού στον τόπο μας με τα χαρακτηριστικά της απόρριψης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, την ανελέητη επίθεση ενάντια στον Πρόεδρο Χριστόφια, την καλλιέργεια μίσους και ρατσισμού απέναντι στους Τουρκοκύπριους και βέβαια, εξύμνηση του αρχιπροδότη Γρίβα, ενωσιολογία και αντιακελισμό μόνο σε νέες περιπέτειες μπορεί να οδηγήσει την Κύπρο. Ως Προοδευτική, καλούμε την κυπριακή νεολαία να καταδικάσει και να απομονώσει τέτοιου είδους εθνικιστικά φαινόμενα, που παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μας. Καλούμε τους νέους και τις νέες να σφυρηλατήσουν, με τις προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις αυτού του τόπου, ένα πλατύ μέτωπο ενότητας γύρω από τον Πρόεδρο Χριστόφια, μακριά από ακροδεξιές ρητορείες και πρακτικές. Να βροντοφωνάξουμε, πως ο φασισμός, δεν έχει ούτε ρόλο, ούτε λόγο, σ ένα τόπο που μετρά ακόμα τις πληγές του, από την καταστροφική του δράση. 55 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

30 ους τελευταίους μήνες, σε πολλές χώρες T του αραβικού κόσμου όπως η Αλγερία, η Τυνησία, η Υεμένη, η Αίγυπτος και η Λιβύη, εκφράζεται η λαϊκή οργή και αγανάκτηση ενάντια στην κοινωνική αδικία και στις μεγάλες ταξικές αντιθέσεις που υφίστανται. Οι λαοί των χωρών αυτών, ξεσηκώνονται και διεκδικούν το δικαίωμα να καθορίζουν από μόνοι τους το μέλλον των χωρών τους και κατ επέκταση το δικό τους. Ο ξεσηκωμός των λαών, αν και περιέχει το αυθόρμητο στοιχείο, δεν είναι σε καμιά περίπτωση τυχαίο γεγονός αφού η κινητοποίηση τους ενάντια στα απολυταρχικά καθεστώτα της περιοχής είναι αποτέλεσμα της πολύχρονης καταπίεσης που υφίστανται οι λαοί από τα αντιδραστικά αμερικανοκίνητα καθεστώτα. Η έλλειψη δημοκρατίας ενισχυόταν για χρόνια ως αποτέλεσμα συνεργασίας των ντόπιων καθεστώτων με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για την κατανόηση των λαικών αιτημάτων, χρειάζεται να αναζητήσουμε τις κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις των χωρών αυτών τις τελευταίες δεκαετίες οι οποίες χαρακτηρίζονται από τη συνέχιση και την εδραίωση της λεγομένης νέας τάξης πραγμάτων. Επιβεβαιώνεται η θέση ότι αυτό που επικρατεί πλέον είναι η καταστρατήγηση του διεθνούς δικαίου και η επιβολή του δικαίου του ισχυρού. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους επιθυμούν τη διατήρηση και την επέκταση της πολιτικής, οικονομικής και στρατηγικής τους ηγεμονίας σε κάθε γωνιά του πλανήτη και ιδιαίτερα στις χώρες αυτές όπου το πετρέλαιο ρέει άφθονο. Άλλωστε, τα σημαντικά ενεργειακά αποθέματα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, πέραν από την άμεση παρέμβαση για τον έλεγχό τους, ενέπλεξαν στο παρελθόν τις χώρες αυτές σε ιμπεραλιστικές συρράξεις. Κάτω από την επίδραση των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων, οργανώθηκαν μεγάλες εργατικές, λαϊκές κινητοποιήσεις, εξεγέρσεις αρχικά στην Τυνησία και στη συνέχεια στην Αίγυπτο, με βασικά αιτήματα την καταπολέμηση της φτώχειας, της ανεργίας, της διαφθοράς, τη διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, την απομάκρυνση των αυταρχικών καθεστώτων του Μπεν Αλι και του Μουμπάρακ. Στην Αλγερία, παρά την κρατική καταστολή, ο λαικός ξεσηκωμός στράφηκε απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου το οποίο ιδιαίτερα μετά την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση ενέτεινε την επιθετικότητα του σε βάρος των εργαζομένων. Στην Τυνησία, η λαϊκή εξέγερση πέτυχε την παραίτηση του αυταρχικού καθεστώτος του Μπεν Αλί ο οποίος για χρόνια επισφράγιζε την εξαθλίωση του λαού. Στην Αίγυπτο, ο επί χρόνια εκλεκτός των ΗΠΑ Χόσνι Μουμπάρακ οδηγήθηκε σε παραίτηση υπό την σκιά των παλλαικών κινητοποιήσεων του αιγυπτιακού λαού. Η λαική αγανάκτηση οδήγησε σε ξεσηκωμό πολλών άλλων λαών της περιοχής με αποκορύφωμα την Λιβύη. Ο αυταρχικός και αντιδημοκρατικός τρόπος με τον οποίο κυβερνούσε ο ηγέτης της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι για πολλά χρόνια, προκάλεσε την αντίδραση μερίδας του λιβυκού λαού που ενδεχομένως να είχε υποκινηθεί και από εξωγενείς για την Λιβύη, παράγοντες. Ο Καντάφι, μέχρι πρότεινος «χρυσός» συνεργάτης των μεγάλων δυνάμεων της Νέας Τάξης στις «Μπίζνες» των πετρελαίων και του φυσικού αερίου, δε δίστασε να χρησιμοποίησει στρατιωτικά μέσα κατά του ίδιου του λαού του, για να καταπνίξει την αντίδραση. Σε αυτό το κλίμα ξεσηκωμού οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού δεν μπορούσαν παρά να προσαρμόσουν και την τακτική τους, αναλόγως και των συνθηκών σε κάθε χώρα, με στόχο πάντοτε τη διαφύλαξη αν όχι και την ενίσχυση των συμφερόντων τους. Μέσα στα πλαίσια αυτής της αναπροσαρμογής της ιμπεριαλιστικής τακτικής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, είδαμε τις Η.Π.Α. να γυρίζουν την πλάτη στον πρώην εκλεκτό τους Χόσνι Μουμπάρακ την ίδια ώρα που στο παρασκήνιο έχτιζαν γέφυρες επικοινωνίας με μελλοντικούς συνεργάτες τους στην Αίγυπτο. Πιο απροκάλυπτη και πιο εμφανής ήταν η ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Λιβύη. Ο άλλοτε εχθρός της Νέας Τάξης και μετέπειτα οικονομικός «εταίρος», Μουαμάρ Καντάφι, ξαναμετατράπηκε σε εχθρό. Βέβαια οι εκφραστές της Νέας Τάξης πραγμάτων επενέβησαν στρατιωτικά παρά μόνο μετά τη λήξη των συμβολαίων εξαγωγής πετρελαίου της Λιβύης. Και πάλι στο όνομα της ειρήνης και της δημοκρατίας χύνεται άφθονο αίμα για το πετρέλαιο και τον έλεγχο των αγορών. Η αντίσταση μερίδας του Λαού της Λιβύης στο αντιδημοκρατικό καθεστώς Καντάφι μπήκε στο περιθώριο μπροστά στην εξυπηρέτηση ΝΑΤΟϊκών συμφερόντων, και όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις ο ιμπεριαλισμός για ακόμη μια φορά βάφτισε το ματοκύλισμα ως «ειρηνευτική» επέμβαση. Είναι σε αυτές τις «ειρηνευτικές» επεμβάσεις που ήθελαν να εμπλέξουν τον Κυπριακό Λαό οι Κύπριοι «λάτρεις» του «Συνεταιρισμού για την Ειρήνη» με πρωτοστάτη το ΔΗ.ΣΥ. Βέβαια δεν δίστασε ο Νίκος Αναστασιάδης να χαιρετίσει το αιματοκύλισμα στη Λιβύη. Ο Κυπριακός Λαός όμως δεν ξέχασε την «ειρηνευτική» επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο το 1974 από τη ΝΑΤΟϊκή Τουρκία. Ο Κυπριακός Λαός ξέρει πως ο Λαός της Λιβύης πρέπει να διαλέξει μόνος του το δρόμο του, μακριά από αντιδραστικά καθεστώτα τύπου Καντάφι και μακριά από ξένες επεμβάσεις. Δυστυχώς αποδείχθηκε πως όταν οι αγώνες των Λαών δεν έχουν συγκεκριμένο προσανατολισμό, όταν δεν έχουν συγκεκριμένες αντιιμπεριαλιστικές κατευθύνσεις και κοινωνικό-οικονομικές αξιώσεις προς όφελος τους, δεν μπορούν να κατακτήσουν την άρση της κοινωνικής αδικίας, ούτε την αποφυγή της ποδηγέτησης τους από τον ιμπεριαλισμό. Αποδείχθηκε όμως ακόμη κάτι: Οι αγώνες των Λαών για δημοκρατία, για ελευθερία και για κοινωνική δικαιοσύνη στον Αραβικό κόσμο, απέδειξαν για άλλη μια φορά πως οι Λαοί είναι αυτοί που μπορούν και έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το ρου της ιστορίας. Αντρέας Καραβίας Πρόεδρος Προοδευτικής Κ.Φ. Πάτρας 57 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

31 Z ούμε στην εποχή της κερδοσκοπίας, του κεφαλαίου, της ελεύθερης αγοράς, με άλλα λόγια στην εποχή ενός οικονομικού συστήματος που στηρίζεται στις θεωρίες του νεοφιλελευθερισμού, το οποίο προάγει το ατομικό συμφέρον και τις κοινωνικές ανισότητες. Η κυρίαρχη οικονομική θεωρία του καπιταλισμού, ενώ παρουσιάζεται από τους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους ως ένα σύστημα που έχει την ιδιότητα να ισορροπεί αν υπάρξει μια διαταραχή, στην πραγματικότητα είναι αυτό που ευθύνεται για πλήθος δεινών, ανισορροπιών, προβλημάτων και οικονομικών κρίσεων. Τρανταχτό παράδειγμα η παρούσα κρίση που απασχολεί ολόκληρο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Η σημερινή κρίση δεν είναι τυχαία ούτε απρόβλεπτη, αλλά αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων οικονομικών κρίσεων, οι οποίες στην ουσία δεν εκδηλώθηκαν σε τέτοια έκταση. Στο στόχαστρο βέβαια όλων όσων προσπαθούν να συγκρατήσουν ή και να αυξήσουν τα κέρδη τους εν μέσω αυτής της καπιταλιστικής κρίσης, βρέθηκε και συνεχίζει να βρίσκεται και η παιδεία. Η μόρφωση από δημόσιο αγαθό μετατρέπεται αργά και σταθερά σε εμπόρευμα στο όνομα δήθεν της εξομάλυνσης της κατάστασης η οποία επήλθε από την κρίση. Αυτό βέβαια επιδιώκετο και πριν από την κρίση, όμως τώρα η προσπάθεια εντείνεται. Η ενδυνάμωση της προσπάθειας αυτής προέρχεται φυσικά από τις χώρες-μέλη της ΕΕ, όπως είναι γνωστό από την κοινή διακήρυξη των Υπουργών Παιδείας της Ένωσης, τη Διακήρυξη της Μπολόνια το Κύριος τους στόχος ήταν η ανταγωνιστικότητα της ΕΕ και η εξυπηρέτηση των αναγκών των πολυεθνικών βάζοντας την εκπαίδευση και τους φοιτητές σε δεύτερη μοίρα. Επίσης επιδίωξη είναι η οργάνωση και η λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να γίνεται με επιχειρηματικούς όρους, με συνέπειες την εξάρτηση των πανεπιστημίων από την αγορά, την υποβάθμιση των πτυχίων και την επιπλέον επιβάρυνση της τσέπης των φοιτητών και των οικογενειών τους. Ειδικότερα, η αγγλική κυβέρνηση λαμβάνοντας μια σειρά μεταρρυθμιστικών έργων όσον αφορά την παιδεία άφησε τους φοιτητές της χώρας ξεκρέμαστους προκαλώντας βέβαια και τις ανάλογες αντιδράσεις. Με τη μείωση των πανεπιστημιακών εξόδων κατά ένα σχεδόν δις μέχρι το , η τσέπη του φοιτητή επιβαρύνεται στο μέγιστο, γεγονός που θέτει την παιδεία σε δυσανάλογη θέση. Παράλληλα με αυτό, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα θα χαρακτηρίζονται από οικονομική ανεπάρκεια οδηγώντας τα έτσι από τη μια να μειώσουν τα έξοδα των προγραμμάτων σπουδών τους και από την άλλη να αυξήσουν τα δίδακτρα. Σκεπτόμενοι λοιπόν πιο προσεκτικά και σε βάθος όλα αυτά, οι μελλοντικοί φοιτητές από το 2012 θα βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση είτε να βρουν (αν υπάρχουν) λύσεις πιο οικονομικές είτε να βρεθούν με το τέλος των σπουδών τους καταχρεωμένοι μη μπορώντας να ξεπληρώσουν τα δάνεια τα οποία επιβάλλεται να επωμιστούν. Οι αλλαγές αυτές όπως ήταν αναμενόμενο δεν επρόκειτο να αφήσουν τους σκεπτόμενους φοιτητές αποχαυνωμένους στον καναπέ τους, να αποδέχονται τα μέτρα της αγγλικής κυβέρνησης. Καθήκον της Προοδευτικής Κ.Φ. ήταν να δώσει το παρόν της και αυτή στο πλευρό των αγωνιζομένων φοιτητών πράγμα που βέβαια έπραξε. Δυστυχώς όμως αυτό δεν βρήκε την ανάλογη μαζική υποστήριξη και από τις άλλες παρατάξεις που συμμετέχουν στην Ε.Φ.Ε.Κ. Η.Β. Η απουσία τους αυτή δεν μας εκπλήσσει ούτε στο ελάχιστο. Άλλωστε πως θα ήταν δυνατό να βρεθεί στο πλευρό του φοιτητή η Φ.Π.Κ Πρωτοπορία, η παράταξη του Δ.Η.Σ.Υ, ο οποίος είναι και αδερφό κόμμα του αγγλικού Συντηρητικού κόμματος; Είναι σαφώς πιο εύκολο για τους ίδιους να μαγειρεύουν όλες τις αντιλαϊκές και αντινεανικές πολιτικές, προωθώντας μέτρα και προτείνοντας δήθεν λύσεις για αντιμετώπιση της κρίσης. Παρόλα αυτά θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι κινητοποιήσεις του Φοιτητικού κινήματος της Αγγλίας είχαν μαζικότητα αλλά απουσίαζε η σωστή στοχοπροσήλωση και υπήρξε αποπροσανατολισμός του αγώνα. Η Προοδευτική όμως, όπως πάντα και με πάγια θέση για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους, στάθηκε και στέκεται στο πλευρό των φοιτητών. Με μαζικότητα, παλμό κι αποφασιστικότητα βρεθήκαμε στο κέντρο του Λονδίνου και στείλαμε ξεκάθαρα μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η «μόρφωση δεν είναι κονσέρβα να πουλιέται, δικαίωμα μας είναι μ αγώνες κατακτιέται»! Είναι αδιανόητο στον 21ο αιώνα να στερείς το δικαίωμα για μόρφωση και δωρεάν παιδεία στο όνομα της εμπορευματοποίησης των πάντων και της αχαλίνωτης επιθυμίας για κερδοφορία. Αν συνεχιστεί η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων, την οποία προάγει το παρών οικονομικό μοντέλο, τότε το μέλλον όλων των Λαων προβλέπεται να είναι ζοφερό και αβέβαιο. Ας βοηθήσουμε να επιτευχθεί η αλλαγή, αυτή η οποία θα οδηγήσει τον κόσμο σε ένα πραγματικό επίπεδο ευημερίας και ευτυχίας απομακρυσμένο από τα κερδοσκοπικά συμφέροντα των μεγαλοβιομηχάνων, όπως πολύ εύλογα έγραφε κάποτε ο Καρλ Μαρξ. Ένας καινούριος κόσμος είναι ότι χρειαζόμαστε και εμείς αλλά και τα παιδιά μας, ως απόδειξη και ευγνωμοσύνη των αγώνων και θυσιών τόσων ανθρώπων που ήλπιζαν για ένα μέλλον καλύτερο και πάνω από όλα ελεύθερο. Ως Προοδευτική, συνεχίζουμε να δίνουμε αγώνες και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των φοιτητών. Ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη! Όλοι όσοι επιθυμούν την καταστρατήγηση των κεκτημένων και των δικαιωμάτων μας, να είναι σίγουροι ότι εμάς θα μας βρουν απέναντί τους! Αντρέας Μηνά Οργανωτικός Γρ. Προοδευτικής Κ.Φ Αγγλίας 59 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

32 Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση, με την εμφάνιση της, κτύπησε όλες τις οικονομίες του κόσμου συθέμελα. Αποτέλεσμα ήταν να κλονιστούν τα θεμέλια της κοινωνικοοικονομικής ζωής όλων των χωρών, με αλυσιδωτές επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων. Οι αντιδραστικές κυβερνήσεις στις πλείστες χώρες της Ε.Ε. με δικαιολογία την οικονομική κρίση, ακολούθησαν αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές, με σκοπό να πληρώσει την κρίση ο εργαζόμενος λαός και να βγει το κεφάλαιο όχι απλά αλώβητο, αλλά και κερδισμένο. Οι πολιτικές αυτές, ακολουθήθηκαν και από τα κόμματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Ως συνέχεια των αλλαγών και περικοπών στην ευρύτερη κοινωνικοοικονομική ζωή έρχονται και τα νέα μέτρα που αναγγέλθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας, όσον αφορά στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και τα ΤΕΙ. Το γενικό νόημα το οποίο μπορεί κάποιος να εξάγει από το σύνολο των αλλαγών των νέων μέτρων, είναι ότι πλέον η επιστημονική γνώση και μόρφωση θα απουσιάζουν πλήρως από το νέο πανεπιστήμιο, αφού οι φοιτητές σε πολλές περιπτώσεις θα παρακολουθούν μαθήματα σπουδών κατάρτισης, για να π άρουν ένα απαξιωμένο πτυχίο. Συγχρόνως τ α πανεπιστήμια θα μπορούν να δημιουργούν και προπαρασκευαστικό έτος γενικού προγράμματος σπουδών και στη συνέχεια θα ακολουθούν τα «ειδικά προγράμματα». Παράλληλα, τα πανεπιστήμια θα παρέχουν και πτυχία «φάστ φούντ» ενός ή δύο χρόνων που θα καταλήγουν σε απονομή τίτλου και όχι πτυχίου, ενώ ταυτόχρονα θα μπορούν να παρέχουν και προγράμματα κατάρτισης «Δια Βίου Μάθησης», στα οποία θα έχουν την ευχέρεια να επιβάλλουν δίδακτρα. νέο νομοσχέδιο είναι ότι, η ελληνική κυβέρνηση μέσω ενός μηχανισμού εμπειρογνωμόνων θα πιστοποιεί τα προγράμματα σπουδών. Το σημαντικότερο κριτήριο αναγνώρισης των πτυχίων θα είναι η «ζήτηση στην αγορά εργασίας των αποκτώμενων προσόντων». Το νέο νομοσχέδιο δηλαδή, αφήνει πίσω ανεπίστρεπτη την ανάγκη για ολοκληρωμένη επιστημονική γνώση σε όλα τα επίπεδα και κλάδους και προωθεί αυτά που χρειάζονται για την καλύτερη δυνατή λειτουργία των επιχειρήσεων και τις ανάγκες τις αγοράς. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι νέοι εργαζόμενοι να μην έχουν γνώσεις σε όλο το φάσμα του τομέα τους, αλλά μόνο σε εκείνα που είναι αναγκαία για τη στελέχωση των μεγάλων εταιριών σε συγκεκριμένους τομείς. Μεγάλο πλήγμα δέχεται και ίδιος ο χαρακτήρας των πανεπιστημίων αφού από μη κερδοσκοπικά ιδρύματα παροχής γενικής και ειδικής παιδείας δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα, μετατρέπονται σε πανεπιστήμια που θα λειτουργούν σαν επιχειρήσεις. Πιο συγκεκριμένα, τα πανεπιστήμια πλέον θα έχουν το καθένα ξεχωριστά τις δικές του «αρχές», αφού θα λειτουργεί σαν μια ξεχωριστή επιχείρηση με έσοδα, έξοδα και επενδύσεις. Επίσης τα νέα πανεπιστήμια θα μπορούν έναντι αμοιβής να παρέχουν υπηρεσίες σε τρίτους, σε εταιρίες δηλαδή, οι οποίες θα μπορούν να εκμεταλλευτούν το μη ειδικευμένο εργατικό δυναμικό του πανεπιστημίου, τους φοιτητές. Θα δίνεται το δικαίωμα σε επιχειρηματικούς ομίλους να αγοράζουν το δικαίωμα εκμετάλλευσης προϊόντων, είτε πνευματικού είτε υλικού χαρακτήρα για ιδιωτική χρήση, κάτι το οποίο είναι εκ διαμέτρου αντίθετο προς το σκοπό των πανεπιστημιακών ερευνών που είναι και θα έπρεπε να είναι, η κοινωνία και το δημόσιο συμφέρον της χώρας και του λαού. Ούτε οι δημόσιες δαπάνες προς την παιδεία δε μένουν ανέπαφες από τον νέο «νόμο πλαίσιο», οι οποίες πλέον δε θα είναι όσον το δυνατό μεγαλύτερες για την ανάπτυξη της ακαδημαϊκής γνώσης και του επιπέδου των ιδρυμάτων αφού, η κρατική χρηματοδότηση θα είναι ανάλογη με την «ανταγωνιστικότητα» του κάθε πανεπιστημίου. Τα ιδρύματα θα καταρτίζουν ανά τετραετία ένα «μπίζνες πλαν» και ανάλογα με τον βαθμό εκπλήρωσης του θα κυμαίνεται και το ύψος της χορηγίας. Θα επιβραβεύονται ή θα τιμωρούνται δηλαδή, ανάλογα με το κατά πόσο θα λειτουργούν αποτελεσματικά με βάση τις ανάγκες της οικονομικής ζωής, όπως μια θυγατρική εταιρία ενός επιχειρηματικού ομίλου. Μερικά ακόμα από τα άμεσα μέτρα αυτού του καταστροφικού νόμου πλαισίου είναι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων. Το άσυλο θα καταργείται και θα είναι υπό την ευχέρεια του κάθε πανεπιστημίου να καθορίζει το τι σημαίνει ακαδημαϊκή ελευθερία, αφού καταργείται η χωροταξική αντίληψη του ασύλου. Με το μέτρο αυτό πρώτα και κύρια θα πληγεί ο φοιτητικός συνδικαλισμός, αφού η όποια κινητοποίηση «διακόπτει» την λειτουργία του ιδρύματος θα διώκεται! Αν οι φοιτητές ενός ιδρύματος θα θέλουν να πραγματοποιήσουν κινητοποίηση για τα δωρεάν βιβλία δηλαδή, θα πρέπει να πάρουν άδεια από τον πρύτανη! Μπροστά σε αυτή την επίθεση που δέχεται η δημόσια και δωρεάν Παιδεία στην Ελλάδα, γεννιέται και η ανάγκη για ενδυνάμωση των αγώνων του φοιτητικού κινήματος. Το ελληνικό φοιτητικό κίνημα, βγαίνει στους δρόμους μαζικά και αγωνιστικά, για να υπερασπιστεί τα κεκτημένα του, βροντοφωνάζοντας πως η μόρφωση δεν είναι δικαίωμα των λίγων κι εκλεκτών, αλλά όλου του λαού. Μπροστάρης στον αγώνα αυτό, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, η μόνη δύναμη στις σχολές που παλεύει για μια δημόσια και πραγματικά δωρεάν παιδεία. Οι Κύπριοι φοιτητές που σπουδάζουν στην Ελλάδα, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού φοιτητικού κινήματος, αφού τα οποιαδήποτε αντιφοιτητικά μέτρα επηρεάζουν και τις δικές τους ζωές. Η Προοδευτική, στέκεται στο πλευρό του ελληνικού φοιτητικού κινήματος, συμμετέχοντας σε κάθε καινούρια μάχη που έρχεται. Απευθύνοντας κάλεσμα αγώνα σε όλους τους Κύπριους φοιτητές που σπουδάζουν στην Ελλάδα, η Προοδευτική θα συνεχίσει να συμμετέχει στον αγώνα για δωρεάν μόρφωση και δουλειά με δικαιώματα. Μπροστά στις νεοφιλελεύθερες επιταγές που προωθούν τη διείσδυση των νόμων της αγοράς στην Παιδεία, εμείς θα απαντάμε με αγώνα. Αγώνα για την Παιδεία που θα εξυπηρετεί τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της αγοράς. Σεβήρος Κούλας Οργανωτικός Γρ. Προοδευτικής Αθήνας Ένα νέο στοιχείο για τα ελληνικά πανεπιστήμια που παρουσιάζει το 61 ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011

33

34

35