ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ Περιοδικό ἐκδιδόμενο κάθε Κυριακή

Transcript

1 ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ Περιοδικό ἐκδιδόμενο κάθε Κυριακή Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱ. Μ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως «Εἰς πόλιν ἤ εἰς Ρούμελην, ὅπου περιπατήσεις, παντοῦ ἀκούεις ὄνομα τό τῆς Προυσιωτίσσης» (Ἆσμα τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ) Κυριακή 22 Ἰανουαρίου 2017 ΙΕ ΛΟΥΚΑ (ΖΑΚΧΑΙΟΥ), Τιμοθέου ἀποστόλου, Ἀναστασίου τοῦ Πέρσου, Ἀπολυτίκιον Παναγίας Προυσιωτίσσης Ἦχος α Τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης Σύ προΐστασαι πρόμαχος καί τερατουργός ἐξαισίων τῇ ἐκ Προύσσης εἰκόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ καί γάρ φωτίζεις ἐν τάχει τούς τυφλούς δεινούς τε ἀπελαύνεις δαίμονας καί παραλύτους δέ συσφίγγεις, Ἀγαθή, κρημνῶν τε σῴζεις καί πάσης βλάβης τούς Σοί προσφεύγοντας. Δόξα τῷ Σῷ ἀσπόρῳ τοκετῷ, δόξα τῷ Σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά Σοῦ τοιαῦτα θαύματα. ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 1. Τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί χριστιανοί, ἔλεγε γιά κάποιο ἁμαρτωλό, Ζακχαῖο στό ὄνομα, πού ἔκλεβε καί ἀδικοῦσε, ἀλλά εἶχε τό πόθο νά δεῖ τόν Χριστό καί νά γίνει δικός Του. Καί ὅταν ὁ Χριστός πῆγε στήν πόλη τοῦ Ζακχαίου, τήν Ἱεριχώ, αὐτός, γιά νά δεῖ καλά τόν Χριστό, ἀνεμπόδιστα ἀπό τόν ὄχλο, γιατί ἦταν κοντός, ἔκανε μία ἐξευτελιστική πράξη γιά τήν θέση του γιατί ἦταν τελώνης, ἐπίσημο ἐπάγγελμα τήν τότε ἐποχή. Λές καί ἦταν ἕνας χωριάτης νέος, ἀνέβηκε σέ μιά συκομωριά καί ἀπό ἐκεῖ ψηλά ἔβλεπε καλά ὅλη τήν πορεία τοῦ Χριστοῦ. Καί ὁ Χριστός τόν ἐπῄνεσε γιά τόν πόθο του καί γιά τήν ταπεινή

2 του αὐτή πράξη, γιά νά ἐκπληρώσει τόν πόθο του, καί τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι θά πάει σπίτι του. Ὁ δέ Ζακχαῖος, ἐκεῖ μπροστά σ ὅλο τόν κόσμο, ἐξομολογήθηκε τά ἁμαρτήματά του, τίς κλοπές του καί τίς ἀδικίες του καί ὑποσχέθηκε ὅτι θά τίς διορθώσει μέ τό παραπάνω. Ἐπειδή, χριστιανοί μου, σέ λίγο θά μποῦμε στό Τριώδιο, πού εἶναι περίοδος μετανοίας, γι αὐτό, σάν μία εἰσαγωγή σ αὐτή τήν περίοδο, ἡ Ἐκκλησία ἔβαλε σήμερα τήν εὐαγγελική περικοπή περί τοῦ Ζακχαίου. 2. Μετά τήν σύντομη αὐτή ἀναφορά στό σημερινό Εὐγγέλιο, ἀδελφοί, θέλω τώρα, ὅπως τό κάνω στήν νέα σειρά τῶν κηρυγμάτων μας, νά ἀναφερθῶ σέ μερικούς ἁγίους τῆς Ἑβδομάδος. Καί κατά πρῶτον θέλω νά σᾶς πῶ γιά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν θεολόγο, τόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, πού θά ἑορτάσουμε στίς 25 τοῦ μηνός, τήν ἐρχόμενη Τετάρτη. Αὐτός ἔπρεπε νά κάνει ἀγώνα ἐναντίον τῶν Ἀρειανῶν, τῶν μεγάλων αὐτῶν αἱρετικῶν, πού ἀρνοῦνταν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Θεός, ὅμοιος μέ τόν Θεό Πατέρα. Καί ἔκανε τόν ἀγώνα αὐτόν μέ μεγάλη ἐπιτυχία, γιατί ἦταν θεολόγος. Μέ μιά σειρά πέντε ὁμιλιῶν ἀπέδειξε τήν πλάνη τῆς αἵρεσης τῶν Ἀρειανῶν καί ἀκόμη στίς ὁμιλίες του αὐτές ἀπέδειξε στούς Ἀρειανούς ὅτι εἶναι ἀνίκανοι νά κατανοοῦν τά θεῖα. Γιά τίς ὁμιλίες του αὐτές πῆρε τόν τίτλο τοῦ «θεολόγου». Ἀπό αὐτό, ἀγαπητοί μου, μαθαίνουμε αὐτό πού καταλαβαίνουμε, ὅτι τόν ἀγώνα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν πρέπει νά τόν κάνουν μόνο αὐτοί πού ἔχουν θεολογική γνώση, ὅσοι δηλαδή, γνωρίζουν καλά τήν Ἁγία Γραφή καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐπίσης, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος, ἐνῶ ἦταν δεινός πολέμιος τῶν αἱρέσεων, γιατί ἡ αἵρεση δείχνει λάθος θεό, ὅμως στήν συμπεριφορά του καί πρός αὐτούς τούς αἱρετικούς ἦταν πολύ πρᾶος καί γλυκής καί μάλιστα τήν γλυκύτητά του αὐτή τήν εἶχε καί πρός τούς ἁμαρτωλούς καί τούς παραστρατημένους. Ἐπειδή λοιπόν σάν ἅγιος εἶχε καί τήν ἀρετή τῆς πραότητος, γι αὐτό πέτυχε στόν ἀντιαιρετικό του ἀγώνα, καί ἔκανε πολλούς Ἀρειανούς νά ἀρνηθοῦν τήν πλάνη καί νά δεχθοῦν τήν ὀρθόδοξη πίστη. Καί ἀπό αὐτό πάλι διδασκόμεθα ὅτι τόν ἀγώνα μας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν πρέπει νά τόν κάνουμε μέ θεολογία μέν, ἀλλά καί μέ πραότητα καί μέ ἀγάπη, ὥστε ὁ διάλογός μας νά εἶναι ἐπιτυχής. Ἀλλά, ἄς ποῦμε καί αὐτό, ὅτι τήν ζημιά στό ποιμαντικό ἔργο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τήν ἔκαναν οἱ «ὑπέρ λίαν φιλόθεοι καί φιλόθρησκοι», ὅπως τούς λέγει ὁ ἴδιος, οἱ ζηλωτές, πού λέγουμε ἐμεῖς σήμερα. Καί γιά νά μήν παρεξηγήσετε τά λόγια μου, ἀδελφοί, λέγω ὅτι πρέπει νά εἴμαστε ζηλωτές γιά τήν πίστη μας καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας ἀλλά οἱ ζηλωτές τῶν χρόνων τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, χάριν τάχα τῆς εὐσέβειας καί τῆς πίστης, προκαλοῦσαν ὅλο διαιρέσεις καί ἀναταραχές καί φυγάδευαν τήν εἰρήνη ἀπό τήν Ἐκκλησία. Γι αὐτό καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος λέγει γι αὐτούς εἰρωνικά, ἀλλά καί πραγματικά, αὐτόν τόν φοβερό λόγο: «Διειλόμεθα τόν Χριστόν οἱ λίαν φιλόθεοι καί φιλόχριστοι» (Α Εἰρηνικός, ΣΤ 3)! 3. Τήν 26 τοῦ μηνός, ἀγαπητοί, τήν προσεχῆ Πέμπτη, θά γιορτάσουμε τήν ἁγία Παύλα ἀπό τήν Ρώμη, μαθήτρια τοῦ ἁγίου Ἱερωνύμου. Αὐτή εἶχε Κοινόβιο Μοναζουσῶν. Γι αὐτή λοιπόν τήν ἁγία Ἡγουμένη μοῦ κάνει ἐντύπωση ἡ ἀγάπη της στήν Ἁγία Γραφή, τήν ὁποία καί μετέδωσε στίς ἀδελφές τοῦ Μοναστηρίου της. Στό μοναστικό της Κοινόβιο καθόρισε οἱ Μοναχές νά διαβάζουν καθημερινά ὁλόκληρο τό Ψαλτήριο, τό ὁποῖο ὄφειλαν νά ἀποστηθίζουν καί καθεμιά τους ἔπρεπε ἐπί πλέον νά μαθαίνει καί νά μελετᾶ στήν διάρκεια τῆς ἡμέρας ἕνα χωρίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Μάλιστα ἡ ἴδια, μέ τήν καθοδήγηση τοῦ πνευμα- 2

3 τικοῦ της ἁγίου Ἱερωνύμου, εἶχε μάθει Ἑβραϊκά καί γι αὐτό προσηλωνόταν στήν ἑρμηνεία τῶν πιό δυσκόλων χωρίων ἀπό τό πρωτότυπο Ἑβραϊκό κείμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τόσο πολύ εἶχε διαβάσει τήν Ἁγία Γραφή, ὥστε σέ κάθε περίσταση, στίς ἀρρώστιες, στίς θλίψεις ἤ στίς χαρές, ἤξερε νά βρίσκει τό ἀντίστοιχο ἐδάφιο καί νά τό ἐντάσσει στήν ἀδιάλειπτη προσευχή της. Στά τελευταῖα τῆς ζωῆς της, παρ ὅλο πού ἡ ψυχή της μόλις πού κρατιόταν στό σῶμα της, ψιθύριζε ἀδιάκοπα τούς στίχους: «Κύριε ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου σου καί τόπον σκηνώματος δόξης σου» (Ψαλμ. 25,8). «Ἐπιποθεῖ καί ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου» (Ψαλμ. 83,3). Ἀφοῦ καθησύχασε τίς ἀδελφές καί τούς ἱερεῖς πού συν άχθηκαν γύρω της ἀπό ὅλη τήν Παλαιστίνη, ἀπότομα τό πρόσ ωπό της ἀκτινοβόλησε καί ἄκουσε τόν Χριστό νά τῆς λέει: «Ἀνάστα, ἐλθέ ἡ πλησίον μου, καλή μου, περιστερά μου, ὅτι ἰδού ὁ χειμών παρῆλθεν!» (Ἄσμ. 2,10-11). Καί αὐτή ἀπάντησε χαρούμενη: «Ὁ καιρός τοῦ θερισμοῦ ἔφθασε. Πιστεύω τοῦ ἰδεῖν τά ἀγαθά Κυρίου ἐν γῇ ζώντων» (Ψαλμ. 26,13). Καί παρέδωσε τήν ψυχή της. Ἦταν σέ ἡλικία πενήντα ἕξι ἐτῶν. 4. Τήν ἴδια μέρα, τήν 26η τοῦ μηνός, θά γιορτάσουμε τόν ἅγιο Ἀμμωνᾶ. Ἦταν Ἐπίσκοπος, ἀλλά μέ μεγάλη ἀγαθότητα καί ἁπλότητα. Ἀκοῦστε δύο παραδείγματα: Τοῦ ἔφεραν κάποτε μία ἐλεύθερη ἔγγυο νέα μέ τόν νέο πού τήν κατέστησε ἔγγυο καί ζητοῦσαν νά τούς ἐπιτιμήσει. Ὁ ἅγιος ὅμως Ἀμμωνᾶς ὄχι μόνο δέν τούς ἐπιτίμησε, ἀλλά οὔτε καθόλου τούς κατέκρινε. Μάλιστα, ἀντί νά ἐπιτιμήσει τήν γυναίκα, τήν σφράγιζε στήν κοιλιά της καί τῆς δώρισε καί ἕξι ζευγάρια σεντόνια! Ἄλλοτε πάλι ἐπῆγε ὁ ἅγιος σέ ἕνα τόπο καί ἐκεῖ ἦταν ἕνας Μοναχός, πού φημιζόταν ὅτι πορνεύει μέ μία γυναίκα. Μάλιστα ἐκείνη τήν φορά ἔτυχε νά εἶναι μέσα στό κελλίο τοῦ μοναχοῦ ἡ γυναίκα μέ τήν ὁποία ἁμάρτανε. Αὐτό τό ἤξεραν οἱ ἄλλοι ἐντόπιοι καί παρακάλεσαν τόν ἅγιο Ἀμμωνᾶ νά περάσει, ὡς Ἐπίσκοπος πού ἦταν, ἀπό τό κελλί τοῦ Μοναχοῦ, γιά νά θεατριστεῖ ὁ Μοναχός γιά τήν ἁμαρτία του. Πῆγε ὁ ἅγιος στό κελλί τοῦ Μοναχοῦ μέ τούς ἐντοπίους ἄλλους Μοναχούς καί ὁ Μοναχός, ὅταν τούς εἶδε, πρόλαβε καί ἔκρυψε τήν γυναίκα σέ ἕνα πιθάρι. Ὁ Ἀμμωνᾶς, σάν ἅγιος, τό γνώριζε αὐτό καί πῆγε καί κάθισε πάνω στό στόμιο τοῦ πιθαριοῦ. Ἔπειτα πρόσταξε τούς ἄλλους νά ἐρευνήσουν, γιά νά τοῦ βροῦν τήν γυναίκα, γιά τήν ὁποία τοῦ κατήγγειλαν. Ἀλλά αὐτοί δέν τήν βρῆκαν πουθενά. Καί μετά εἶπε σ αὐτούς, πού κατηγοροῦσαν τόν Μοναχό: «Ὁ Θεός νά σᾶς συγχωρέσει γιά τήν ἁμαρτία πού κάνατε μέ τό νά συκοφαντήσετε τόν ἀδελφό σας Μοναχό». Τότε αὐτοί καταντροπιασμένοι ἀναχώρησαν, ὁ δέ ἅγιος Ἀμμωνᾶς, πιάνοντας τό χέρι τοῦ μοναχοῦ (δείχνοντάς του ἔτσι τήν ἀγάπη του σ αὐτόν) τοῦ εἶπε αὐτόν τόν ἁπλό λόγο: «Πρόσεχε, ἀδελφέ μου». Καί ἀναχώρησε. Λοιπόν, χριστιανοί μου, ἄν θέλουμε νά σωθοῦμε καί νά δοῦμε Πρόσωπο Θεοῦ καί θέλουμε βέβαια, ἄς μήν κατηγοροῦμε κανένα, γιά νά φανεῖ καί σέ μᾶς ἵλεως ὁ Θεός. Αὐτό τό παράδειγμα μᾶς δίνουν οἱ ἅγιοι. Μέ πολλές εὐχές, Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας Γιά πνευματική ἐπικοινωνία μαζί σας (ἐξομολόγηση ἤ θεολογικά ἐρωτήματα) στείλετε, ἄν θέλετε, μήνυμα στό τηλ καί θά ἀπαντήσω. 3

4 EΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΑ XΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, 11 Ἰανουαρίου 2017 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί, Διευθυντές τῶν Χριστιανικῶν Ἱστοσελίδων τοῦ Διαδικτύου, 1. Μέ πόνο ψυχῆς, διότι δέν εἶδα νά δημοσιεύσετε στήν Ἱστοσελίδα Σας τό νέο σύντομο Καταχητικό μου φυλλάδιο, «Τό Κήρυγμα τῆς Κυριακῆς», πού σᾶς ἐπέστειλα, ἁπλοῦν καί ψυχοφελές φυλλάδιο γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ τοὐναντίον φιλοξενήσατε κείμενα στρεφόμενα κατ ἐμοῦ, σᾶς δηλῶ ὅτι στό ἑξῆς δέν θά λαμβάνετε ἐξ ἐμοῦ τά ταπεινά μου κείμενα, δύνασθε ὅμως νά λαμβάνετε καί δημοσιεύετε αὐτά, ἄν θέλετε, ἀπό τήν Ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως ( στήν ἰδιαίτερη ἑνότητα «Παναγία Πρου - σιώτισσα»). Στό πρῶτο τεῦχος τοῦ φυλλαδίου μου αὐτοῦ (8 Ἰανουαρίου 2017) γράφω περί τοῦ Ἀββᾶ Ἀγάθωνος, ὁ ὁποῖος ἐδέχετο εὐχαρίστως τίς διάφορες κατηγορίες πού τοῦ ἔλεγαν, ἀλλά ἀπέκρουσε μετά θυμοῦ τήν κατηγορία ὅτι εἶναι αἱρετικός, γιατί, δικαιολόγησε, τό νά εἶναι κανείς αἱρετικός ἀποκόπτεται ἀπό τόν Θεό. Ὁμοίως καί ἐγώ, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀποκρούω μετά θυμοῦ τήν κατ ἐμοῦ κατηγορία τῶν κειμένων πού φιλοξενεῖτε ὅτι τάχα τώρα, μέ τήν 4η ἐπιστολή μου πρός τό Ποίμνιο τῆς Μητροπόλεώς μου Κατά τῆς ἀποτειχίσεως, ἐγώ ἔγινα φιλοπαπικός καί οἰκουμενιστής. Ἀπό τήν ἐπιστολή μου αὐτή ἐδέχθην πολλά συγχαρητήρια κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἀλλά καί ἀγρία κριτική πολλῶν φίλων σας, τήν ὁποίαν κριτική δύναται κανείς νά διαβάσει στίς Ἱστοσελίδες σας. 2. Σᾶς δηλῶ, ἀδελφοί, ὅτι μέ τήν Χάρη τοῦ Κυρίου εὐφραίνομαι στήν μελέτη καί στό βίωμα, ὅσον δύναμαι, τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων, καί ὡς Ὀρθόδοξος λοιπόν κληρικός, ἀποκρούω μετά δυνάμεως τόν παπισμό ὡς αἵρεση, τόν δέ οἰκουμενισμό ὡς παναίρεση. Ὁμοίως ὅμως ἀποκρούω, μετά δυνάμεως πάλι, καί τήν λεγομένη «ἀποτείχιση», ἡ ὁποία θά θέσει ἐμέ καί τό ποίμνιό μου ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, γιατί ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία. Μέ τήν εὐλογία τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων Πατέρων θά μένω πάντοτε ἐντός τῶν «τειχῶν», ἐντός δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας, εὐχόμενος καί διαμαρτυρόμενος, ὅταν βλέπω πραγματικές προδοσίες τῆς Πίστης μας, ἔστω καί ἄν πρόκειται νά διωχθῶ ἤ καί νά φυλακισθῶ καί νά ὑποφέρω διά τήν διαμαρτυρία μου αὐτή. Ἡ διαμαρ- 4

5 τυρία μας ὅμως, ἔγραψα στήν ἐν λόγῳ ἐπιστολή πρός τό ποίμνιό μου, νά γίνεται μέ ταπείνωση καί ἀγάπη καί μέ θεολογία. Γιατί ἀπό πολλά γραπτά τῶν λεγομένων «ἀποτειχιστῶν» ἀπουσιάζουν αὐτά τά τρία. Ἀλλά, προσθέτω ἀκόμη τώρα, καί ἄν διά τά ἁμαρτήματά μας ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά συμβοῦν τέτοιες παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων μή γένοιτο Χριστέ καί Παναγιά!, στίς ὁποῖες φαίνεται ὅτι δέν χωρᾶ πιά ἀνοχή, καί τότε ἀκόμη ἐγώ δέν θά προχωρήσω μόνος μου σέ «ἀποτείχιση», ἀλλά θά ἐρευνήσω γιά νά δῶ τί θά κάνουν οἱ ἅγιοι. Ὄχι τί θά κάνουν οἱ διαβασμένοι καί οἱ δραστήριοι καί οἱ ζωηροί κατά τόν χαρακτῆρα, ἀλλά τί θά ποῦν καί τί θά κάνουν οἱ ἅγιοι, ξαναλέγω. Ἐπειδή δέ στήν Ἐκκλησία μας ὑπάρχει πάντοτε τό Ἅγιο Πνεῦμα, πάντοτε θά ὑπάρχει σ Αὐτήν ἕνας πατήρ Πορφύριος καί ἕνα πατήρ Παΐσιος. Θά συμβουλευθοῦμε αὐτούς τί θά πράξουμε! 3. Εἴπαμε, ἀγαπητοί, ὅτι πρέπει νά εἴμαστε ζηλωτές γιά τήν ἅγια Ὀρθόδοξη Πίστη μας. Ἡ σωστή ἀγωνιστικότητα γιά τήν Ὀρθόδοξη Πίστη εἶναι χάρισμα Θεοῦ καί δέν πρέπει νά τό ἀποκρούουμε τό χάρισμα αὐτό, γιατί ἀποβαίνει ὡς θεραπευτικό καί ἁγιαστικό τῶν ἀδελφῶν χριστιανῶν στήν Ἐκκλησία μας. Ἀλλά ἀπό τόν ὅλο τρόπο τους καί τίς ἐκδηλώσεις τους καί τίς ἐκφράσεις τους μερικοί λεγόμενοι ἀγωνιστές ἀποδεικνύουν ὅτι δέν εἶναι σωστοί, δηλαδή, δέν εἶναι ὀρθόδοξοι ἀγωνιστές. Δέν μπορῶ, γιά παράδειγμα, νά θεωρήσω ὡς ἁγιασμένους καί νά ὀνομάσω ὀρθοδόξους ἀγωνιστές ἐκείνους πού ἐκφράζονται μέ χυδαία τῷ ὄντι γλώσσα περί ἱερῶν προσώπων. Οἱ τοιοῦτοι, καί λαϊκοί μάλιστα, καλοῦν σέ σχόλιά τους τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας «ἐπισκοπίδια», καί «γάτες, ἀντί νά εἶναι λέοντες»... Καί ἄλλα καί ἄλλα, πού δέν μποροῦν νά γραφοῦν, λόγω τῆς αἰσχρότητος τῶν ἐκφράσεων... Εἶναι ἀγωνιστές Ὀρθόδοξης Πίστης αὐτοί, οἱ ἐκφραζόμενοι ἔτσι; Μποροῦν νά κοινωνοῦν αὐτοί τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων; Προσοχή, γιατί ἔχει εἰσβάλει πιά στήν Ἐκκλησία μας ἕνα ἀγωνιστικό τάχα φρόνημα, τό ὁποῖο δέν εἶναι θεραπευτικό καί ἁγιαστικό, ἀλλά κολαστικό. Δηλαδή, καθαρά αἱρετικό, ἀφοῦ δέν μᾶς πηγαίνει πρός τήν σωτηρία. Γιατί ἀποκρούομε τό Φιλιόκβε τῶν Παπικῶν ὡς αἵρεση; Γιατί μᾶς δίνει ἄλλο θεό καί ὄχι τόν Θεό τῶν Πατέρων μας. Καί τοῦτο τό πνεῦμα μερικῶν («μερικῶν», λέγω) τάχα ἀγωνιστῶν τῆς Πίστης μας μᾶς ἀλλάζει τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας, πού εἶναι σεμνή, πού εἶναι γλυκειά, σάν τήν ἀγκαλιά τῆς μάνας, καί ποτέ ἀλαζονική καί ἐπιθετική (σάν τίς ἐκφράσεις τῶν μερικῶν). Αὐτό τό πνεῦμα, ὅπως τοὐλάχιστον τό ἐκδηλώνουν αὐτοί οἱ μερικοί, δέν ἐκφράζει ἀνθρώπους πού βιώνουν τήν μετάνοια. Νά, τό βρῆκα! Μόνον ὅσοι βιώνουν τήν μετάνοια, μόνο αὐτοί μπορεῖ νά κάνουν ἐπιτυχῆ ἀντιαιρετικό ἀγώνα. Ἔτσι διατύπωναν οἱ ἅγιοι Πάτέρες τήν ἀντιαιρετική θεολογία τους. 5

6 Γιά σωφρονισμό αὐτῶν, πού στά χρόνια μας ἀνακήρυξαν τόν ἑαυτό τους ὡς Οἰκουμενική Σύνοδο (!) καί στούς ὁποίους καί ἡμεῖς οἱ Ἀρχιερεῖς πρέπει νά ὑπατασσόμεθα καί στίς ἐντολές τους νά συμμορφούμεθα καί ἀλλοίμονό μας, ἄν δέν τό κάνουμε(!), γιατί θά μᾶς ποῦν αὐτά πού μᾶς λέγουν, τούς συνιστῶ νά διαβάσουν τά ἑξῆς ἀναγνώσματα: (α) Τά κατά τοῦ «Ζηλωτισμοῦ» κεφάλαια τοῦ Μακαριστοῦ Γέροντος πατρός Ἐπιφανίου ἀπό τό βιβλίο του «Τά δύο ἄκρα» (Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος), σελ (β) Τόν διάλογο τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου μέ τόν Ἀρχιμανδρίτη ἐκεῖνο πού μιλοῦσε ἀπότομα καί πολύ προσβλητικά πρός τούς Παπικούς καί τήν συμβουλή τοῦ ἁγίου σ αὐτόν (Ἀρχιμ. Σωφρονίου, Ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ Ἀγγλίας, Ἔκδ. 13η, σελ. 77) (γ) Τήν ὁμιλία τοῦ Χρυσοστόμου περί τοῦ προφήτου Ἠλία, ὅπου ὁ ἅγιος πατήρ παρουσιάζει τόν Θεό νά προσπαθεῖ μέ διάφορα μαθήματα καί περιστατικά νά κάνει τόν Ἠλία νά ἀποβάλει τόν καυστικό καί ἀπότομο τρόπο του κατά τῶν ἁμαρτωλῶν, χωρίς ὅμως αὐτό νά τό πετυχαίνει (!...) καί γι αὐτό τελικά ὁ Θεός τόν χωρίζει ἀπό τούς ἀνθρώπους καί τόν στέλνει στούς οὐρανούς, γιατί ὁ πύρινος (φωτιά) προφήτης θά τοῦ κάψει τά ἀγκάθια (τούς ἁμαρτωλούς), λέγοντας ὅμως τελικά ὁ Θεός στόν Ἠλία ὅτι στήν γῆ θά κατέβει Αὐτός ὁ Ἴδιος, ὁ Ὁποῖος ἀγαπᾶ τούς ἁμαρτωλούς καί θά τούς πεῖ «Δεῦτε πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11,28! Βλ. MPG 56, ). Καί τέλος (δ), ὡς ψυχοφελέστατο ἀνάγνωσμα, γιά σωφρονισμό λέγω τῶν ἀτάκτων, τῶν ὑβριζόντων τούς Ἀρχιερεῖς ὡς προδότας τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας, συνιστῶ τό περισσότερο ἀπό ὑπέροχο πεντάτομο ἔργο τοῦ ὁσίου πατρός Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου (Λόγοι, Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης), πού ἀποτελεῖ τό Γεροντικό τοῦ αἰῶνος μας! Αὐτό τό πεντάτομο ἔργο τοῦ ἁγίου μοναχοῦ πατρός Παϊσίου κατασκευάζει πράγματι τόν καλό καί θεάρεστο ἀγωνιστή τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης μας, γιατί περνάει τόν ἀναγνώστη του ἀπό ὅλα τά στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τόν μαθητεύει πῶς νά ἐνεργεῖ καί πῶς νά ἐκφράζεται στούς ἀντιαιρετικούς ἀγῶνες. Γιατί ὁ ὅσιος Παΐσιος καί ὁ ὅσιος Πορφύριος ἔλεγαν βεβαίως, ὡς Ὀρθόδοξοι Πατέρες πού ἦσαν, κατά τῶν αἱρέσεων καί κατά τῶν παραβάσεων τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀλλά τά ἔλεγαν μέ ἅγιο τρόπο, στόν ὁποῖο ἐφαίνετο ὁ ἅγιος πόνος τους, καί δέν τά ἔλεγαν ἐπιθετικά προσβάλλοντες καί ὑβρίζοντες καί μάλιστα τούς Ἀρχιερεῖς. Καί δέν ἔλεγαν ὅλο γι αὐτά. Δηλῶ ὅτι καί ἐγώ ὁ Ἐπίσκοπος σ αὐτόν τό τρόπο θέλω νά συμμορφωθῶ τοῦ λοιποῦ, γιατί εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὡς ἁμαρτωλός καί ἀφώτιστος πού εἶμαι, ὅπως ἔχω κάνει καί κάνω ἀρκετά λάθη σέ πολλά κατά 6

7 τήν διακονία μου, ἔκανα λάθη καί σ αὐτό τό σημεῖο τῶν ἀντιαιρετικῶν μου ἀγώνων. Ὁ Κύριος ἄς ἐλεήσει ὅλους μας καί ἄς παραλάβει ὅλους μας στήν Βασιλεία Του τήν ἐπουράνιο. Κανείς μας νά μήν χαθεῖ, Ἀμήν. Εὔχομαι, ἀγαπητοί ἀδελφοί, γιά σᾶς καί γιά τούς ἀναγνῶστες τῶν Ἱστολογίων σας τό νέο ἔτος 2017 νά ἀγαπήσουμε ὅλοι μας πιό πολύ τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό μας καί νά βιώνουμε τήν ἀγάπη Του στήν γλυκύτητα τῆς προσευχῆς καί στήν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καί τήν σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας. Παρακαλῶ εὐχηθεῖτε καί Σεῖς τό ἴδιο γιά τήν ταπεινότητά μου. Μέ τιμή καί εὐχές, Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας 7