ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΘΕΟΣ Η ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Transcript

1 1 Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος Καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΘΕΟΣ Η ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΑΘΗΝΑ 2015 ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

2

3 1 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΘΕΟΣ Η ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος Καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου 1

4 Συγγραφέας: Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος. Τίτλος βιβλίου: Το Τέλος των Θρησκειών και ο Τελευταίος Θεός, η Φιλοκοσμική Θρησκεία, αριθμός σελίδων 132. Πρώτη Έκδοση: 2015 Εκδόσεις: ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κυκλάδων , Χολαργός, Αθήνα Τηλ. & Fax: Webpage: ISBN: Εξώφυλλο: Απεικονίζει το Θεό με αγγέλους. Έργο του Ραφαήλ. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη σύμφωνα με το Νόμο 2121/1993 και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα. 2

5 Αφιερώνεται στον Άνθρωπο, στο Σύμπαν και στο Θεό 3

6 Ο συγγραφέας εκχωρεί όλα τα κέρδη από το βιβλίο του «Το Τέλος των Θρησκειών και ο Τελευταίος Θεός, η Φιλοκοσμική Θρησκεία» στο μη κερδοσκοπικό Σύλλογο Φιλοκοσμίας Ελλάδος. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το Τα στοιχεία του Συλλόγου δίνονται πιο κάτω. Ο λόγος για τον οποίο ο συγγραφέας εκχωρεί όλα τα κέρδη στο Σύλλογο Φιλοκοσμίας Ελλάδος είναι ότι, για τα θέματα της πορείας της Ανθρωπότητας, δε θέλει να μπαίνει μεταξύ του συγγραφέα και των συνανθρώπων του το κέρδος, παρά μόνο η φροντίδα και η αγάπη για έναν καλύτερο κόσμο. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Διεύθυνση Επικοινωνίας Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος Πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού Συλλόγου Φιλοκοσμίας Ελλάδος Κυκλάδων , Χολαργός, Αθήνα Τηλ & Fax: Webpage: Facebook (Συγγραφέα): facebook. com/paraskevasnparaskevopoulos Facebook (Συλλόγου): Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος Youtube: Φιλοκοσμία 4

7 1 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ 5 Σελίδα ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑ... 9 ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 1.1 Εισαγωγικά Σύντομη ανασκόπηση των θρησκειών Ιδρυτές σύγχρονων θρησκειών Σχόλια ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ 2.1 Η γένεση και η εξέλιξη του Σύμπαντος Η εξέλιξη της γνώσης του ανθρώπου για το Σύμπαν Σχόλια ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ 3.1 Η γένεση και η εξέλιξη της ζωής Η θεωρία της εξέλιξης της ζωής βάση της φυσικής επιλογής Το DNA Σχόλια ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ 4.1 Επιστήμη - φιλοσοφία - θρησκεία Η εξέλιξη της γνώσης του ανθρώπου για το Θεό Το «ευφυές σχέδιο» του Θεού Ο Θεός είναι αμέτοχος στα γεγονότα της ζωής μας Ο Θεός είναι ο πατέρας, το Σύμπαν το παιδί του και εμείς οι άνθρωποι τα εγγόνια του Γιατί ο άνθρωπος αποστρέφεται την αλήθεια για το Σύμπαν, τη ζωή και το Θεό; Σχόλια... 66

8 Πίνακας Περιεχομένων Σελίδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 5.1 Η ανασταλτική επίδραση της θρησκείας στην αναζήτηση της αλήθειας Ο θρησκευτικός φανατισμός Τα ιερατεία Τα θρησκευτικά δόγματα Περί θαυμάτων Περί ψυχής Οι θρησκείες θα καταστρέψουν την ανθρωπότητα Σχόλια ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ 6.1 Τα στάδια εξέλιξης των θρησκειών Το θρησκευτικό συναίσθημα Το ελεύθερο θρησκευτικό συναίσθημα Οι θρησκείες και τα ανθρώπινα δικαιώματα Σχόλια ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: Η ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ 7.1 Εισαγωγικά Ο Θεοσυμπανάνθρωπος Ο Θεός όλων ή Θεοσόλων Η Φιλοκοσμική Θρησκεία Το θεοσολωνικό δόγμα Ο φιλόκοσμος θρησκευτικός άνθρωπος Το τέλος των θρησκειών και ο τελευταίος Θεός Δυσκολίες πραγμάτωσης της φιλοκοσμικής θρησκείας και πώς θα τις ξεπεράσουμε Σχόλια ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΩΝ

9 Πίνακας Περιεχομένων Σελίδα ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

10 Πίνακας Περιεχομένων 8

11 1 ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑ Από το 1995, ασχολούμαι με κάποια από τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, προσπαθώντας να εκφράσω τη γνώμη μου για το πώς θα μπορούσαμε να δρομολογήσουμε τη λύση τους. Την προσπάθεια μου αυτή, την εντάσσω κάτω από το γενικό όρο Φιλοκοσμία. Φιλοκοσμία είναι η γνώση, ο σεβασμός, η φροντίδα, η προστασία και η αγάπη για όλο τον κόσμο. Αυτόν που υιοθετεί τη Φιλοκοσμία, τον ονομάζω φιλόκοσμο και τον ορίζω ως εξής: Φιλόκοσμος είναι ο άνθρωπος που αγαπά τον κόσμο και αυτός που μόνιμα μάχεται για μια καλύτερη ζωή για όλους μας. Το συνολικό μου έργο με τίτλο Φιλοκοσμία, περιλαμβάνει μια σειρά βιβλίων, τα οποία παρουσιάζω σε Παράρτημα, στο τέλος του βιβλίου. Το παρόν βιβλίο, έχει αριθμό [3]. Προκειμένου ο αναγνώστης, να έχει μια πρώτη γνωριμία με τη Φιλοκοσμία, ενδεικτικά παρουσιάζω τα πιο κάτω προβλήματα της ανθρωπότητας, τα οποία αποτελούν την αιτία συγγραφής των βιβλίων της Φιλοκοσμίας. 1. Ο πληθυσμός της Γης, μέρα με τη μέρα, αυξάνει ραγδαία, με αποτέλεσμα να έχει φθάσει σήμερα σε πρωτόγνωρα ύψη και συγκεκριμένα να είναι 7 δισ. Το 1960, ήμασταν 3 δισ. Το 1973, ήμασταν 4 δισ. Το 1986, ήμασταν 5 δισ. Το 2000, ήμασταν 6 δισ. Το 2013, ήμασταν 7 δισ. Σημειώστε ότι, από το 1960 μέχρι το 2013, ο πληθυσμός τής Γης αυξανόταν κατά 1 δισ., κάθε 13 χρόνια. Αυτή η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού, τα τελευταία εκατό χρόνια, προέρχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις φτωχές και προπαντός από τις πολύ φτωχές χώρες. Οι εκτιμήσεις για το μέλλον είναι ότι το 2050 θα είμαστε γύρω στα 10 δισ., το 2100 θα είμαστε γύρω στα 15 δισ. και το 2500 θα είμαστε γύρω στα 100 Η λέξη Φιλοκοσμία, αποτελείται από δύο λέξεις: φιλώ + κόσμος = φιλόκοσμος. Διευκρινίζουμε ότι στα αρχαία ελληνικά, η λέξη φιλώ, σημαίνει αγαπώ. Στα νέα ελληνικά, η λέξη κόσμος, έχει πολλές έννοιες, όπως π.χ. λαός, το σύνολο των ανθρώπων, ολόκληρος ο πλανήτης Γη, ολόκληρο το Σύμπαν, ακόμα και τα πάντα, από τα φύλλα ενός δένδρου μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος. Προκειμένου να διευκολύνω την παρουσίαση τής ύλης του βιβλίου, τη λέξη κόσμος θα τη χρησιμοποιώ, κατά το δοκούν. 9

12 Φιλοκοσμία δισ. Ποτέ στο παρελθόν η μάνα Γη, δεν είχε τη χαρά να έχει τόσα πολλά παιδιά αλλά δεν είχε και τη μεγάλη αγωνία πώς θα τα θρέψει. 2. Κάθε μέρα που περνάει, ο άνθρωπος στρέφεται όλο και περισσότερο στα υλικά αγαθά. Προκειμένου λοιπόν, να ικανοποιήσει την ανάγκη του για υλικά αγαθά, κατακρεουργεί τον πλανήτη. Ταυτόχρονα, για να γίνει πιο πλούσιος, ποδοπατά τις αξίες και τους συνανθρώπους του, σκορπίζοντας τη φτώχεια και την εξαθλίωση σε κάθε γωνιά της Γης. 3. Αν χωρίσουμε τον πληθυσμό τού συνόλου των χωρών της Γης σε τρεις οικονομικές τάξεις, δηλ. στην ανώτερη, στη μεσαία και στην κατώτερη, τότε ο πληθυσμός που αντιστοιχεί σε κάθε τάξη, κατά προσέγγιση, θα έχει ως εξής: Στην ανώτερη αντιστοιχεί το 3%, στη μεσαία το 7% και στην κατώτερη τάξη το 90%. Αυτό σημαίνει ότι το 90% ζει στη φτώχεια, εκ του οποίου το 20% των πιο φτωχών, ζει σε αυτό που λέμε απόλυτη φτώχεια. Τα ανωτέρω ποσοστά, δείχνουν ότι ο πλούτος είναι άνισα κατανεμημένος πάνω στον πλανήτη. 4. Η τεχνολογία που ανέπτυξε ο άνθρωπος, από τη μια μεριά, τον ανακούφισε σε πολλά, από την άλλη μεριά όμως του δημιούργησε τεράστιους κινδύνους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων κινδύνων, είναι ο πυρηνικός όλεθρος, η καταστροφή του περιβάλλοντος, ο υπερπληθυσμός, η ενεργειακή και οικονομική κρίση, η κρίση των πανανθρώπινων αξιών, το μεταναστευτικό, τα ναρκωτικά, η διεθνής τρομοκρατία και ο κατάλογος συνεχίζεται. Αυτοί οι κίνδυνοι, αυξάνουν εκθετικά με το χρόνο απειλώντας μας, με βιβλικές καταστροφές, ακόμα και με τον πλήρη αφανισμό μας. Παρόλα αυτά, εμείς δεν κάνουμε σχεδόν τίποτα για να τους αναχαιτίσουμε. 5. Από καταβολής κόσμου, κάθε λαός ταυτιζόταν με κάποια μορφή θρησκείας την οποία ο ίδιος δημιουργούσε. Προκειμένου να προστατεύσει τη θρησκεία του από την επιβολή ξένων θρησκειών και να διαδώσει τη δική του θρησκεία σε άλλους λαούς, κατέφυγε στο φανατισμό υπέρ της θρησκείας του. Έτσι, προέκυψε και συνεχίζει μέχρι σήμερα να υπάρχει μια ακραία μορφή αντιπαλότητας μεταξύ θρησκειών. Αυτή η αντιπαλότητα έχει προκαλέσει πολλούς θρησκευτικούς πολέμους με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Στην εποχή μας, υπάρχει μία έ- ξαρση του θρησκευτικού φανατισμού με κορυφαία εκείνη των τζιχάντ και των ISIS. Είναι πολλοί, που θέτουν μετ επιτάσεως, το ζήτημα της σύγκρουσης πολιτισμών και θρησκειών. Αν στην περίπτωση της σύγκρουσης των πολιτισμών το κακό που θα προκληθεί είναι μεγάλο, τότε στην περίπτωση σύγκρουσης των θρησκειών θα είναι τεράστιο. Αν συμβούν και τα δύο μαζί, τότε αλίμονό μας. 10

13 Φιλοκοσμία 6. Η κατάρρευση των πανανθρώπινων αξιών (δημοκρατία, δικαιοσύνη, πολιτισμός, ανθρώπινα δικαιώματα, ισότητα, ειρήνη, ελευθερία, αρετή, ήθος, εντιμότητα, νομιμότητα, αξιοκρατία, ανθρωπιά κλπ.) έχει ξεκινήσει προ πολλού και επί των ημερών μας, αυξάνει με γοργούς ρυθμούς. Ζούμε την εποχή, όπου οι πανανθρώπινες αξίες, έχουν τρωθεί θανάσιμα. Ζούμε την εποχή του υποσιτισμού του πνεύματος και της ψυχής και του υπερσιτισμού της απόλαυσης και της ηδονής. Η κατάρρευση των πανανθρώπινων αξιών, είναι σαν μια ωρολογιακή βόμβα. Αν δεν την αφοπλίσουμε εγκαίρως, τότε τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για όλους μας. Γι αυτό, είναι επιτακτική ανάγκη να τις αναστηλώσουμε και να ενισχύσουμε το ρόλο τους. 7. Τα κυρίαρχα θέματα κάθε κοινωνίας είναι το πολιτικό και το οικονομικό της σύστημα. Στην εποχή μας, έχουν επικρατήσει στον μεν τομέα της πολιτικής η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στο δε τομέα της οικονομίας ο Καπιταλισμός. Τα δύο αυτά συστήματα έχουν φθάσει σε σημείο παρακμής και ως εκ τούτου επιβάλλεται να αντικατασταθούν σύντομα από νεότερες μορφές πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Μια πρόταση θα ήταν να αναγεννήσουμε την αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία και την αρχαία Αθηναϊκή Οικονομία, οι οποίες, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, ήταν η βάση της ανάπτυξης των αξιοθαύμαστων επιτευγμάτων των αρχαίων Ελλήνων σχεδόν σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Γενικά, αν κάποιος κοιτάξει σήμερα τον πλανήτη Γη από ψηλά, θα παρατηρήσει ότι η ανθρωπότητα ζει και λειτουργεί, σαν να μην έχει αντιληφθεί τους μεγάλους κινδύνους που η ίδια έχει δημιουργήσει στον εαυτό της και στη φύση. Ζει με την αίσθηση του παλαιού καλού καιρού, όπου η ανθρωπότητα δεν απειλήθηκε ποτέ, με πλήρη αφανισμό από τον ίδιο της, τον εαυτό. Φαίνεται να αδιαφορούμε για το αν βρισκόμαστε όλοι πάνω σε ένα καράβι που μπάζει νερά, από τρύπες που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε στο καράβι, και που σιγά σιγά βουλιάζει οδηγώντας μας, αργά ή γρήγορα στον πάτο του ωκεανού. Φαίνεται να αδιαφορούμε για το αν έχουμε πέσει από το μπαλκόνι του πεντηκοστού ορόφου ενός ουρανοξύστη διότι καθώς πέφτουμε, πλησιάζοντας το έδαφος, βρισκόμενοι στο ύψος του εικοστού ορόφου, καθησυχάζουμε τον εαυτό μας λέγοντας, «μέχρι εδώ καλά πάμε». Είμαστε σε τροχιά αυτοκαταστροφής και εμείς το μόνο που κάνουμε διαρκώς είναι να αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Είναι σαν να υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιό μας και εμείς κάνουμε ότι δεν τον βλέπουμε. 11

14 Φιλοκοσμία Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι όχι μόνο η ανθρωπότητα αλλά και ο πλανήτης ολόκληρος εκπέμπουν S.O.S. Η ευθύνη για την τόσο κακή μας πορεία, ανήκει αποκλειστικά σε μας, ανήκει σε όλους μας. Η Φιλοκοσμία, είναι μια προσπάθεια προσδιορισμού αυτής της ευθύνης. Προπαντός, είναι μία πρόταση για την ανάληψη πρωτοβουλιών, που έχει ως στόχο την εξουδετέρωση των εξαιρετικά επικίνδυνων και θανατηφόρων απειλών που εκπέμπει το S.O.S. Είναι φανερό ότι υ- πάρχει επιτακτική ανάγκη να συγκροτηθεί μία Φιλοκοσμική Διακυβέρνηση στον Πλανήτη, η οποία θα διαχειρίζεται τα μεγάλα προβλήματα και ιδιαίτερα τους μεγάλους κινδύνους της ανθρωπότητας. Στόχος της, θα είναι η συγκρότηση ενός συνολικού πλανητικού σχεδίου, το οποίο θα εξασφαλίζει ότι η πρόοδος θα σταματήσει να οδηγεί την ανθρωπότητα σε έναν τεχνοεπιστημονικό πολιτισμό, χωρίς προσανατολισμό, παράλογο και τρομερά επικίνδυνο. Αντιθέτως, θα τον οδηγεί σε έναν κόσμο ασφαλή, ειρηνικό, δίκαιο, ευημερούντα και βαθύτατα ανθρώπινο. Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε μέσα σε ένα λάκκο που έχουν σκάψει τα κάθε λογής κατεστημένα (πλούσιοι, πολιτικοί, θρησκείες, κλπ.). Αυτό το λάκκο, τον έσκαψαν πολύ βαθιά, για να μη μπορούμε να βγούμε και πολύ πλατιά για να χωράει όσο γίνεται περισσότερους. Δε σταμάτησαν όμως εκεί. Κάθε μέρα που περνάει τον σκάβουν ακόμα πιο βαθιά, για να γίνει πιο δύσκολο να βγούμε και ακόμα πιο πλατιά, για να μας χωρέσει όλους. Στην προσπάθειά μας να βγούμε από το λάκκο, περιοριζόμαστε στο να σκύβουμε το κεφάλι κοιτάζοντας απελπισμένοι προς τα «κάτω» (δηλ. εκεί που δεν υπάρχουν λύσεις). Η στάση μας αυτή, ρίχνει άφθονο νερό στο μύλο αυτών των ολίγων επιτήδειων που μας α- δικούν, μας καταπιέζουν και μας εκμεταλλεύονται, αρκεί αυτοί να γίνουν πιο πλούσιοι και πιο δυνατοί με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι να ζούμε μέσα στη φτώχεια, στην αρρώστια, στην ανεργία, στην περιθωριοποίηση, στην απελπισία και στην απανθρωπιά. Θέλουν να ζούμε πνευματικά αποστεωμένοι και θρησκευτικά παραπλανημένοι χωρίς την καθαρή ανάσα ενός νέου Διαφωτισμού που να ταιριάζει στο παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Οι ολίγοι αυτοί επιτήδειοι, βλέποντας αυτή τη στάση μας, όχι μόνο χαίρονται αλλά ξεκαρδίζονται στα γέλια μαζί μας. Για να βγούμε από το λάκκο, ένας είναι ο δρόμος: Να σηκώσουμε το κεφάλι μας προς τα «πάνω» (δηλ. εκεί που υπάρχουν λύσεις για το πώς θα βγούμε από το λάκκο). Μία τέτοια λύση, είναι να σχηματίσουμε «ανθρώπινες» σκάλες, όπου κάθε σκαλί θα είναι ο ώμος του επόμενου ανθρώπου. Κατ αυτόν τον τρόπο, ο τελευταίος που θα ανέβει τη σκάλα, θα έχει τη δυνατότητα να βγει έξω από το λάκκο. Αν κάνουμε 12

15 Φιλοκοσμία χιλιάδες τέτοιες σκάλες, τότε θα βγαίνουν από το λάκκο καθημερινά α- μέτρητες στρατιές ανθρώπων. Αν καταφέρουμε να βγούμε από το λάκκο, αυτό θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ανθρώπου δια μέσου των αιώνων. Η πιθανότητα επιτυχίας μιας τόσο μεγάλης αλλά και τόσο σημαντικής προσπάθειας, θα απαιτήσει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα η οποία θα λειτουργήσει σαν καταλύτης στην επίτευξη των στόχων μας. Ένας τέτοιος καταλύτης θα μπορούσε να είναι ένας νέος Διαφωτισμός, τον οποίο ονομάζω Φιλοκοσμικό Διαφωτισμό. Αν υιοθετήσουμε το Φιλοκοσμικό Διαφωτισμό, τότε θα αποκτήσουμε μεταξύ μας την απαιτούμενη συνεργασία και συλλογικότητα διότι όλοι θα διακατεχόμαστε από αισιοδοξία, θάρρος και αποφασιστικότητα. Επιπλέον, καθένας από μας θα έχει πεποίθηση και πίστη ότι ο αγώνας μας θα δικαιωθεί. Οι φιλοκοσμικές μας απόψεις για το παρόν και το μέλλον της Ανθρωπότητας, είναι προτάσεις για συζήτηση και προβληματισμό. Έ- χουν να κάνουν με το πώς θα προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τον πλανήτη μας από τους μεγάλους κινδύνους και το πώς θα οργανωθούμε με σκοπό να δώσουμε περισσότερο νόημα στη ζωή μας, ζώντας μια ζωή που μας αξίζει. Αυτές οι προτάσεις, δε γίνονται από ρομαντισμό ή ιδεαλισμό αλλά γίνονται διότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να εφαρμοστούν, για το καλό όλων μας. Είναι προτάσεις, που πιστεύω ότι ταιριάζουν να εφαρμοστούν στον αναδυόμενο νέο κόσμο μας. Η τωρινή γενιά, ίσως έχει το μεγαλύτερο χρέος απέναντι στην ανθρωπότητα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη. Αυτό συμβαίνει, διότι δυστυχώς σε εμάς έλαχε ο κλήρος, για να τη σώσουμε ή να την καταστρέψουμε. Ένας τρόπος να τη σώσουμε, είναι να εφαρμόσουμε τη Φιλοκοσμία. * Με το Φιλοκοσμικό συγγραφικό μου έργο, δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μου δοθεί η δυνατότητα να βγω από την καλλιεργούμενη και επιτεινόμενη μοναξιά των ημερών συζητώντας μαζί σας, για το πώς θα διαχειριστούμε το δώρο της ζωής που έχουμε στα χέρια μας. Επίσης, να σας πω, πώς νιώθω για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας αλλά να ακούσω και εσάς να μιλάτε και να ενδιαφέρεστε για τα ίδια. 13

16 Φιλοκοσμία 14

17 1 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Οι θρησκείες, από καταβολής κόσμου, έχουν διαδραματίσει πολύ βασικό ρόλο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Όμως, οι σημερινές ανάγκες, απαιτούν από όλες τις θρησκείες της Γης να αλλάξουν και να εκσυχρονιστούν. Με βάση τη διαπίστωση αυτή, προσεγγίζουμε το θέμα με όσο γίνεται μεγαλύτερη ειλικρίνεια. Το παρόν βιβλίο, έχει στόχο να διαμορφώσει ένα νέο θρησκευτικό άνθρωπο που θα τον ονομάζουμε φιλόκοσμο θρησκευτικό άνθρωπο. Αυτός ο άνθρωπος, θα επιλέγει ελεύθερα την πίστη του και παράλληλα, θα αναζητά να γνωρίσει και να αγαπήσει το Θεό, όχι μέσα στα πλαίσια κάποιου θρησκευτικού δόγματος που έχουμε σήμερα αλλά μέσα στο δικό του προσωπικό και ελεύθερο θρησκευτικό συναίσθημα. Απώτερος στόχος μας, είναι η ανύψωση του ανθρώπου σε ένα ανώτερο επίπεδο πίστης προς το Θεό. Σε ένα επίπεδο όπου, η αναζήτηση της προσέγγισης του θείου θα γίνεται μέσα από έναν πανανθρώπινο δρόμο. Ο δρόμος αυτός, θα είναι βασισμένος στην ενότητα της ανθρώπινης φυλής και της πίστης μας σε ένα μόνο Θεό. Τον πανανθρώπινο αυτό δρόμο, τον ονομάζουμε επιστημονική γνώση και λογική. Από καταβολής κόσμου μέχρι σήμερα, το θρησκευτικό συναίσθημα, υπήρξε και παραμένει πνιγμένο μέσα στα θρησκευτικά δόγματα, στις δοξασίες, στις προκαταλήψεις και στις δεισιδαιμονίες. Έχω τη γνώμη ότι, αν καλλιεργηθεί ελεύθερο, τότε θα ανεβάσουμε σε υψηλότερα επίπεδα τη θρησκευτική μας αντίληψη καθώς επίσης, θα ενδιαφερθούμε και θα αγαπήσουμε πιο ουσιαστικά την παρουσία μας σε αυτόν τον κόσμο. Να υπενθυμίσουμε ότι με τον όρο «κόσμο» εννοούμε τα πάντα, από τα φύλλα ενός δένδρου μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος. Με αυτό τον τρόπο, θα ανασύρουμε τον άνθρωπο από την ασημαντότητα που νιώθει σήμερα και θα τον ανυψώσουμε στο επίπεδο όπου πράγματι βρίσκεται. Ως εκ τούτου, θα διαπιστώσει ότι η ύπαρξή του δεν είναι κάτι το ασήμαντο, αλλά είναι ένα δημιούργημα με κοσμολογική αποστολή και σημασία. Μέχρι σήμερα η επιστήμη, μάς έχει δώσει αναρίθμητες γνώσεις για τη δομή και τη λειτουργία του Σύμπαντος και από ότι φαίνεται θα συνεχίζει να μας τις δίνει για πάντα. Όμως, υπάρχει ένα ερώτημα, για το οποίο φαίνεται ότι, δε θα μπορέσει ή έστω δεν έχει ακόμα δώσει την απάντηση. Αυτό το ερώτημα είναι: Ποιος δημιούργησε το Σύμπαν; Κατά τη Φιλοκοσμία, η απάντηση σε αυτό το πελώριο ερώτημα είναι η εξής: Πιστεύουμε ότι η δημιουργία του Σύμπαντος, οφείλεται σε 15

18 Πρόλογος μία υπέρτατη δύναμη, την οποία ονομάζουμε Θεό. Η απάντηση αυτή, δεν έχει αποδειχθεί ακόμα επιστημονικά, γι αυτό εντάσσεται στο χώρο της πίστης και όχι στο χώρο της γνώσης. Όλα αυτά μαζί φανερώνουν ότι παρά τις μέχρι σήμερα τόσο σημαντικές ανακαλύψεις για το Σύμπαν, το ουσιαστικότερο, που είναι ο Θεός, συνεχίζει να παραμένει στη σφαίρα της θεολογίας. Ως προς τη δημιουργία του Σύμπαντος, η Φιλοκοσμία, υιοθετεί την άποψη ότι ο Θεός δημιούργησε το Σύμπαν βάσει ενός σχεδίου που ονομάζουμε «το ευφυές σχέδιο του Θεού». Το ξεκίνημα της δημιουργίας του Σύμπαντος ήταν η Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang), που έγινε πριν 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια. Την ίδια στιγμή, ο Θεός καθόρισε τους νόμους που διέπουν τη δομή και τη λειτουργία του Σύμπαντος. Έκτοτε, παραμένει τελείως αμέτοχος από τα συμβαίνοντα στο Σύμπαν και στη Γη. Την επιλογή αυτή, την έκανε ο Θεός, χωρίς να μας ρωτήσει, χωρίς να ζητήσει τη γνώμη μας. Εμείς, είτε μας αρέσει είτε όχι, οφείλουμε να τη σεβαστούμε και να την υιοθετήσουμε. Είναι επιστημονικά εξακριβωμένο ότι, τα δόγματα όλων των θρησκειών που υπήρξαν και υπάρχουν μέχρι σήμερα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, όλα τα θρησκευτικά δόγματα και κατ επέκταση οι θεοί τους, είναι ανυπόστατα κατασκευάσματα του ανθρώπου και τίποτα παραπάνω. Μακάρι τα πράγματα να ήταν όπως τα πιστεύαμε αλλά δυστυχώς δεν είναι. Είναι γεγονός ότι, η απομυθοποίηση του κόσμου είναι πολύ οδυνηρή. Είναι εξαιρετικά δύσκολο, για τον καθέναν μας, να δεχθεί την επιστημονική αλήθεια, όταν αυτή έρχεται σε αντίθεση με τα δογματικά θρησκευτικά μας πιστεύω. Όμως, η γνώση είναι το φως, είναι η αλήθεια. Είναι θλιβερό να ζούμε τη ζωή μας σύμφωνα, με κάτι που δεν έχει υπόσταση, με κάτι που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Σπαταλάμε αυτή τη ζωή (που είναι η μόνη) για να κερδίσουμε την επόμενη (που δεν υπάρχει). Στην εποχή μας, είναι διάχυτη η εντύπωση ότι η επιστήμη και η θρησκεία διανύουν την τελική τους φάση, η οποία είναι μία περίοδος ανήσυχου συμβιβασμού. Ο συμβιβασμός αυτός, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια καλυμμένη ήττα των θρησκευτικών δογμάτων. Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι ήλθε το τέλος όλων των θρησκειών και θεών που υπήρξαν και υπάρχουν μέχρι σήμερα στον πλανήτη μας. Κατά συνέπεια, τη θέση των πολλών θεών, θα την πάρει ο ένας και μοναδικός Θεός, ο Θεός όλων μας ή μονολεκτικά ο Θεοσόλων. Άρα, ο μόνος Θεός που θα μας «απομείνει» είναι ο Θεοσόλων και γι αυτό θα λέμε ότι είναι ο τελευταίος Θεός. Ως εκ τούτου, η μόνη θρησκεία που 16

19 Πρόλογος θα μας «απομείνει» είναι αυτή που ονομάζουμε φιλοκοσμική θρησκεία ή αλλιώς θεοσολωνισμό. Ο θεοσολωνισμός, είναι μια μονοθεϊκή κοσμολογικής σημασίας θρησκεία, με Θεό το Θεοσόλωνα. Επίσης, όσον αφορά το δόγμα της θρησκείας, το ονομάζουμε θεοσολονικό δόγμα και είναι, όλο και όλο, το εξής: Πιστεύω σε έναν και μόνο Θεό, το Θεοσόλωνα, ποιητήν του Σύμπαντος. Ειδικότερα, ο Θεοσόλων θα ευλογεί αυτούς που εργάζονται για τη διεύρυνση της γνώσης, γιατί αυτοί θα τον αγαπούν αληθινά. Αντίθετα, θα καταδικάζει αυτούς που παρεμποδίζουν την κατάκτηση της γνώσης, αυτούς που τιμωρούν ακόμα και θανατώνουν ανθρώπους, γιατί χρησιμοποιούν το μυαλό τους για να τον καταλάβουν καλύτερα. Επίσης, θα ευλογεί αυτούς που χρησιμοποιούν τη γνώση διότι, με αυτό τον τρόπο θα μπορούμε, όλοι μαζί, να υπηρετούμε όσο το δυνατόν καλύτερα, τον Άνθρωπο, τη Φύση και τον ίδιο το Θεοσόλωνα. Είναι φανερό ότι όποιος στρέφεται εναντίον της γνώσης, στρέφεται εναντίον του ίδιου του Θεοσόλωνα. Η μετάβαση από τόσες θρησκείες και τόσους θεούς σε μια μόνο θρησκεία και σε ένα μόνο Θεό, είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Θεωρώ, ότι η εξέλιξη αυτή είναι αναπόδραστη και θα μας οδηγήσει σε ένα δρόμο όπου η ιδέα του θείου θα μας ενώνει και δε θα μας χωρίζει. Παρόλα αυτά, δεν αποκλείεται η πιθανότητα ο άκρατος θρησκευτικός φανατισμός, να φθάσει σε τέτοια ύψη, που να έρθει η στιγμή όπου οι θρησκείες να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Όταν και εφόσον καταφέρουμε να φθάσουμε με επιτυχία στη σύγκλιση όλων των θεών στο Θεοσόλωνα και όλων των θρησκειών στο θεοσολωνισμό, τότε θα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε επιτύχει τον πλέον κορυφαίο θρησκευτικό στόχο που έχει πετύχει στο διάβα της η ανθρωπότητα. O κορυφαίος αυτός θρησκευτικός στόχος συνοψίζεται στο «Ένας λαός, ένας Θεός». * Η Φιλοκοσμία, αναγνωρίζοντας ότι η θρησκεία είναι ένα από τα πλέον καθοριστικά γνωρίσματα του ανθρώπου, θεωρεί λογικό και απαραίτητο ότι, για να οικοδομήσουμε έναν ασφαλή και καλύτερο κόσμο, οφείλουμε να σταθούμε και να εξετάσουμε και όπου χρειαστεί να βελτιώσουμε, το μεγάλο θέμα του θρησκευτικού συναισθήματος. Έχω την πεποίθηση ότι, αν αφήσουμε έξω από τη Φιλοκοσμία έναν τόσο μεγάλο παράγοντα, όπως τον παράγοντα θρησκεία, θα κάνουμε ένα μεγάλο λάθος. Ένα λάθος που σίγουρα θα υπονομεύσει, σε μεγάλο βαθμό, αυτό 17

20 Πρόλογος που θέλουμε να πετύχουμε, που είναι να οικοδομήσουμε μια ζωή με περισσότερο νόημα και ουσία. Διευκρινίζουμε ότι, όπως για κάθε θέμα και κάθε ιδεολογία που θίγουμε (πολιτική, οικονομία, κοινωνία, παιδεία, κλπ.), έτσι και προπαντός για το θέμα της θρησκείας, το προσεγγίζουμε μέσα στα πλαίσια της Φιλοκοσμίας, που είναι η κατανόηση, η αλληλεγγύη και η αγάπη για όλο τον κόσμο. Αν σε οποιοδήποτε σημείο του βιβλίου δοθεί η εντύπωση ότι στρεφόμαστε εναντίον κάποιας ιδεολογίας ή θρησκείας ή κράτους κλπ., αυτό είναι σίγουρα μια μεγάλη παρεξήγηση. 21 Νοεμβρίου 2015 Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος 18

21 1 Οι άνθρωποι θα καυγαδίσουν για τη θρησκεία τους, θα γράφουν γι αυτήν, θα πολεμήσουν γι αυτήν. Ο,τιδήποτε παρά να ζήσουν σύμφωνα μ αυτήν. ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Τσάρλς Κόλτον ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 1.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Σύμφωνα με την επιστήμη, ο άνθρωπος εξελίχθηκε από κατώτερες μορφές ζωής έως ότου έφθασε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Σε κάποιο στάδιο της εξέλιξης αυτής (γύρω στα 100 χιλιάδες χρόνια πριν), ο άνθρωπος άρχισε να ξεχωρίζει ριζικά από τα ζώα, ως προς τη συνείδηση. Ο άνθρωπος, είναι η πρώτη μορφή ζωής στον πλανήτη, που συνειδητοποιεί τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του. Παράλληλα, συνειδητοποιεί ότι υπάρχει ο θάνατος, ότι δηλ. υπάρχει ένα τέλος σε κάθε μορφή ζωής, ακόμα και στον ίδιο. Έτσι, το υπέροχο δώρο της συνείδησης, που είναι η μεγάλη του υπεροχή ως προς τις υπόλοιπες μορφές ζωής, το πλήρωσε, το πληρώνει και θα συνεχίζει να το πληρώνει με το πιο μεγάλο τίμημα που είναι η συνειδητοποίηση του θανάτου του. Ο θάνατος, απεδείχθη για τον άνθρωπο, το μεγαλύτερό του «φορτίο» (δε βρέθηκε ακόμα ζυγαριά που μπορεί να το ζυγίσει). Μη μπορώντας μόνος του λοιπόν, να σηκώσει αυτό το τεράστιο «φορτίο», αναζήτησε βοήθεια από άλλους δυνατότερους από αυτόν, τους θεούς. Έτσι, ο άνθρωπος, με το που ξεχώρισε μια για πάντα από τα ζώα, μπήκε σε μια φοβερή περιπέτεια, που είναι έξω από αυτή που έχουν όλες οι υπόλοιπες μορφές ζωής, η οποία είχε ως στόχο την επιβίωση και την διαιώνισή του. Η περιπέτεια αυτή, που άρχισε από τότε και συνεχίζει μέχρι σήμερα, είναι το ωκεάνιο δέος που νιώθουμε για όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας, είναι ο πυρήνας των υπαρξιακών μας προβλημάτων (δηλ. το ποιοι είμαστε, ποιος μας έφτιαξε, ποιος έ- φτιαξε το Σύμπαν, ποιος είναι ο σκοπός του Σύμπαντος και της ζωής, τι γίνεται μετά το θάνατο, κλπ). Η εξέλιξη αυτή του ανθρώπου έμελλε να είναι, από τη μια μεριά, ένας ουρανομήκης θρίαμβος ενώ από την άλλη μεριά, να είναι ένας ακατανίκητος προβληματισμός και ένας απέραντος 19

22 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών εγκλωβισμός, που διαρκεί μέχρι σήμερα. Ο εγκλωβισμός αυτός, είναι η μεγάλη αιτία τοποθέτησης του ανθρώπου στη θέση, του πιο τραγικού πλάσματος μέσα στο Σύμπαν. Μη μπορώντας να δώσει απαντήσεις στα υπαρξιακά του προβλήματα, ο άνθρωπος βρήκε διέξοδο στην πίστη που είναι κάτι ανώτερο, υπερφυσικό και θεϊκό. Αυτή η διέξοδος, υπήρξε μια εύκολη και λυτρωτική λύση και γι αυτό διαδόθηκε ευρέως και είναι γνωστή με τον όρο θρησκεία. Προσωπικά, θεωρώ ότι η θρησκεία, ήταν μία ευφυής εφεύρεση του ανθρώπου. Όπως γνωρίζουμε, η θρησκεία, έχει τις ρίζες της βαθειά μέσα στο χρόνο. Ξεκινά δηλαδή από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να συνειδητοποιεί τον κόσμο γύρω του, αλλά δεν μπορούσε ο ίδιος να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα, τη ζωή, το θάνατο και το Σύμπαν. Έτσι, τη θέση της άγνοιας, του φόβου και της ανασφάλειας, την πήρε η πίστη, αποδίδοντας όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα του και γύρω του, σε εξωλογικές υπάρξεις, υπερβατικές δυνάμεις και θεούς. Οι πιστοί, προκειμένου να έχουν την εύνοια και την προστασία των πανίσχυρων θεών, προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους να τους «καλοπιάσουν». Έτσι, τους έχτιζαν ναούς, τους έκαναν τάματα και τελετές, τους πρόσφεραν δώρα, τους προσέφεραν θυσίες είτε ζώων είτε ανθρώπων κτλ. Σε κάθε γωνιά της Γης, από καταβολής κόσμου μέχρι σήμερα, φαίνεται ότι υπήρξε κάποια μορφή θρησκείας. Έρευνες δείχνουν ότι έ- χουν υπάρξει συνολικά και είναι καταγεγραμμένα περίπου είδη θρησκειών. Όλα αυτά τα είδη θρησκειών, προφανώς υπήρξαν ανθρώπινα κατασκευάσματα. Όλοι οι θεοί που λατρεύτηκαν ήταν παιδιά της ίδιας μας της σκέψης και τίποτα παραπάνω. Στις πρόσφατες χιλιετίες, γίναμε γνώστες μιας τεράστιας ποικιλίας θεών, θρησκειών, δογμάτων, δοξασιών, τρόπων ερμηνείας της δημιουργίας του Σύμπαντος, της ζωής, των δυνάμεων της φύσης, του τι γίνεται μετά θάνατον, κ.ο.κ. Με την πάροδο του χρόνου, πολλές θρησκείες εξαφανίστηκαν τελείως και τη θέση τους πήραν άλλες θρησκείες, που συνήθως ήταν, οι θρησκείες των κατακτητών. Γενικά, ο πυρήνας κάθε θρησκείας είναι η πίστη ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Η θρησκευτική αλήθεια βασίζεται σε θεϊκές αποκαλύψεις ή σε παραδόσεις ή και στα δύο. Σχεδόν πάντα, η θρησκεία ήταν ένας πανίσχυρος θεσμός. Απαιτούσε την απαρέγκλιτη αφοσίωση των πιστών της. Όποιος ξέφευγε από τα θρησκευτικά πιστεύω, ετιμωρείτο αυστηρά π.χ. με κοινωνική περιθωριοποίηση, με αφορισμούς, με φυλακίσεις, με βασανισμούς ακόμα και με θανατική ποινή. 20

23 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών Οι θεοί και τα δόγματα, συνδυάστηκαν με την ηθική και τους νόμους. Η παράβαση του θεϊκού νόμου, θεωρούνταν ασέβεια και όπως είπαμε, τιμωρούνταν αυστηρά. Οι κώδικες συμπεριφοράς δίδονταν στους ανθρώπους, συνήθως, με θεϊκή αποκάλυψη. Ο αρχαιότερος γνωστός τέτοιος «γραπτός» κώδικας, είναι του βασιλιά Χαμουραμπί των Βαβυλωνίων, ο οποίος διαβεβαίωσε το λαό του, ότι του τον παρέδωσε ο ίδιος ο Σαμάς, που ήταν ο θεός Ήλιος και θεός της δικαιοσύνης, κατ εντολήν του θεού Μαρδούκ. Ο Μαρδούκ, ήταν ο μεγάλος θεός των λαών της Μεσοποταμίας της εποχής εκείνης και είχε ισχύ και αναγνώριση, α- νάλογη με εκείνη που είχε ο Δίας στην αρχαία Ελλάδα. Ο αριθμός των νόμων που δόθηκαν από τον Μαρδούκ στο λαό ήταν της τάξεως των μερικών εκατοντάδων και ήταν γραμμένοι πάνω σε μεγάλες πλάκες. Μερικούς αιώνες μετά, συναντώνται οι εξής ανάλογες περιπτώσεις: Οι δέκα εντολές, οι οποίες ήταν γραμμένες σε δύο πέτρινες πλάκες. Οι εντολές αυτές εδόθησαν από το Θεό Γιαχβέ στον Μωυσή στο όρος Σινά, γύρω στο 1200 π.χ. Το κοράνι, γραμμένο σε μορφή βιβλίου, κατόπιν υπαγόρευσης του Θεού Αλλάχ στον Προφήτη του Μωάμεθ, γύρω στο 620 μ.χ. Σημειώνουμε ότι η περίπτωση του Χριστού, δεν εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία, διότι δεν έδωσε γραπτές οδηγίες, κανόνες και εντολές. Σήμερα, όπως εξάλλου ανέκαθεν όλες οι θρησκείες, επιμένουν ότι έχουν την απόλυτη γνώση. Αν είναι έτσι, θεωρώ ότι το πολύ-πολύ, μία από αυτές να είναι η αληθινή θρησκεία. Ποιά είναι όμως αυτή; Κανένας δεν παραδέχεται ότι η αληθινή θρησκεία υπάρχει περίπτωση να είναι κάποια εκτός από τη δική του. Οι διαπιστώσεις αυτές, θα φανούν εξίσου σκληρές για κάθε θρησκεία και κάθε πιστό της σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σημειώστε ότι, δεν έχουμε την πρόθεση να γίνουμε σκληροί και δυσάρεστοι σε κανέναν. Η μόνη μας επιθυμία είναι δείχνοντας πάντα σεβασμό και αγάπη, να κάνουμε γνωστή την αλήθεια στους ανθρώπους. Δυστυχώς, όμως η αλήθεια είναι όντως πολλές φορές σκληρή και οδυνηρή. Έχω την αίσθηση ότι όσοι διαβάσουν το κεφάλαιο αυτό, ενδεχομένως θα συμφωνήσουν πρόθυμα με αυτά που γράφω, με την προϋπόθεση ότι, εξαιρείται η δική τους θρησκεία, γιατί η θρησκεία τους, θεωρούν πως είναι η μόνη αληθινή θρησκεία, που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει επί της Γης. Μια τέτοια στάση, είναι αναμενόμενη και δικαιολογημένη. Κατά τη γνώμη μου, όλες οι θρησκείες είναι ίσες μεταξύ τους. Γι αυτό το λόγο, τις προσεγγίζω με τον ίδιο σεβασμό και κατανόηση. 21

24 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών Ελπίζω ότι η θέση μου αυτή, θα γίνει κατανοητή και αποδεκτή από ό- λους τους πιστούς όλων των θρησκειών, ως μία αντικειμενική και δίκαιη προσέγγιση του θέματος. 1.2 ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ Από αρχαιοτάτων χρόνων, υπήρξε και υπάρχει μια συνεχής διαμάχη μεταξύ του «θεϊκού κράτους» και του «κοσμικού κράτους». Οι φανατικοί οπαδοί μιας θρησκείας, θεωρούν ότι πρώτη υποχρέωσή τους είναι να εκτελούν τις εντολές του Θεού και δευτερευόντως τους νόμους της πολιτείας. Αντίθετα, οι οπαδοί της δημοκρατίας, θεωρούν ότι υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ εκκλησίας και κράτους, γεγονός που δε φέρνει σε σύγκρουση τα δυο «κράτη» αλλά ούτε και τους οπαδούς τους. Παράδειγμα αυτής της αντιπαλότητας είχαμε στο Μεσαίωνα, με κυρίαρχο το θεϊκό κράτος. Σήμερα, στις ισλαμικές χώρες υπάρχει συχνά έ- ντονη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο αυτών «κρατών». Στη συνέχεια, θα παρουσιάσουμε ενδεικτικά τις εξής τέσσερις περιπτώσεις θρησκειών: Της αρχαίας Αιγύπτου, της αρχαίας Ελλάδας, της Ιαπωνίας και της αμερικανικής ηπείρου κατά τον 14 ο -16 ο αιώνα μ.χ. (α) Αρχαία Αίγυπτος Μια από τις ακραίες μορφές του θεϊκού κράτους στην αρχαιότητα, ήταν εκείνη της Αιγύπτου. Ο Φαραώ, ήταν αρχηγός του κράτους και ταυτόχρονα ο θεός επί της Γης. Όριζε τη Γη ολόκληρης (!) της Αιγύπτου. Η θρησκεία κυριαρχείτο από διάφορες δοξασίες, με σημαντικότερη εκείνη που είχε σχέση με το θάνατο. Συγκεκριμένα, πίστευαν ότι οι ψυχές των νεκρών κατέβαιναν στον κάτω κόσμο, όπου ο θεός Όσιρις τις δίκαζε, ανάλογα με τη ζωή που έκαναν πάνω στη Γη. Πίστευαν ότι η ψυχή επέστρεφε στο σώμα, γεγονός που οδήγησε στην ανάπτυξη της τεχνικής μουμιοποίησης ή αλλιώς ταρίχευσης του νεκρού. Έτσι, οι πανίσχυροι και πάμπλουτοι Φαραώ, έχτιζαν τεράστιες πυραμίδες με εσωτερικούς χώρους εκατοντάδων ή και χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, με φοβερή επίπλωση και χλιδή. Μέσα σε αυτές τις πυραμίδες, ενταφίαζαν τις μούμιες των Φαραώ, για να ζήσουν άνετα και με μεγαλοπρέπεια στη «νέα» ζωή, που δεν ήταν άλλη από τη μετά θάνατον ζωή. Επισημαίνουμε, ότι η μεγαλύτερη από όλες τις πυραμίδες, είναι η πυραμίδα του Φαραώ Χέοπα, που χτίστηκε γύρω στα π.χ. Η κάθε πλευρά της τετράγωνης βάσης της, είναι 230 μέτρα. Η βάση της πυραμίδας καλύπτει 53 στρέμματα και έχει ύψος 146 μέτρα. Είναι χτισμένη, περίπου με τεράστιους ογκόλιθους, όπου καθένας από 22

25 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών αυτούς ζυγίζει 2.5 τόνους. Για να χτιστεί η πυραμίδα του Χέοπα, δούλεψαν εκατό χιλιάδες άνθρωποι, επί είκοσι ολόκληρα χρόνια. Συνεπώς, η αρχαία Αίγυπτος, πνιγμένη μέσα στη θρησκευτική προκατάληψη, που αν εξαιρέσουμε τις πυραμίδες, τα ιερογλυφικά και κάποιες μορφές τέχνης, δεν έδωσε τίποτα άλλο σπουδαίο στην ανθρωπότητα, παρά μόνον ένα Φαραώ, θεό και βασιλιά, ο οποίος σε συνεργασία με το ιερατείο, καταπατούσε ολόκληρο τον Αιγυπτιακό λαό. Ένα λαό που επί χιλιάδες χρόνια ζούσε στη φτώχεια, στην ανέχεια, στην ε- ξαθλίωση, στη δυστυχία και στο σκοτάδι. (β) Αρχαία Ελλάδα Αυτά συνέβαιναν στην Αίγυπτο αλλά και σε όλες τις γωνιές της Γης, με διάφορες παραλλαγές. Οι αρχαίοι Έλληνες αντιθέτως, υπήρξαν μια αξιοθαύμαστη εξαίρεση. Είχαν και αυτοί θρησκεία και θεούς. Όμως, είχαν περιοριστική αντίληψη για τους θεούς. Πίστευαν ότι πάνω από τους ανθρώπους είναι οι θεοί και ότι πάνω από τους θεούς ήταν η Ανάγκη και η Μοίρα. Δεν είχαν ιερά βιβλία αλλά ούτε οργανωμένα ιερατεία. Οι θεοί τους, ήταν δυνατοί αλλά όχι παντοδύναμοι. Κυρίως, ήταν η θεοποίηση των φυσικών δυνάμεων και νόμων. Για την ακρίβεια, η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, ήταν μια αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων. Ακόμα, οι θεοί τους, είχαν πολλά από τα ελαττώματα των θνητών, όπως π.χ. μάλωναν, έλεγαν ψέματα, μεθούσαν, απατούσαν τις γυναίκες τους με άλλες θεές ή θνητές. Για τους θεούς, έχτιζαν ωραίους ναούς (π.χ. τον Παρθενώνα στην Ακρόπολη της Αθήνας), σκάλιζαν ωραία αγάλματα και έκαναν πολλές εκδηλώσεις, όπως επιβλητικές τελετές (π.χ. τα Παναθήναια), θρησκευτικά όργια (τα διονυσιακά όργια), κλπ. Επιπλέον, είχαν το πιο ξακουστό μαντείο σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, το οποίο δεν ήταν άλλο από το μαντείο των Δελφών. Οι αρχαίοι Έλληνες, δεν ανέπτυξαν θρησκευτικές δοξασίες και πιστεύω, τόσο δυνατά, που να καταπνίγουν τη διανόηση, την ελεύθερη σκέψη και την ανθρωπιά. (γ) Ιαπωνία Η χώρα αυτή, επί χιλιάδες χρόνια, υπήρξε μια κλειστή αυτοκρατορία. Ο αυτοκράτορας, θεωρούνταν και λατρευόταν ως γιος του θεού, ως γιος του Ουρανού. Ήταν ένας θεός, μεταξύ ανθρώπων. Αν κάποιος κοίταζε ή άγγιζε τον αυτοκράτορα, πέθαινε! Ο αυτοκράτορας, θεωρούνταν ο εξουσιαστής του κόσμου. Αυτός ήταν ο λόγος, που προέτρεψε τον αυτοκράτορα Χιροχίτο, να οργανώσει ένα «σιδερένιο» στρατό με καμικάζι και να προσπαθήσει 23

26 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών να κατακτήσει τον κόσμο κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Χιροχίτο, ήταν απόγονος μιας γενιάς αυτόκρατόρων, που αρχίζει γύρω στο 660 π.χ., με πρώτο αυτοκράτορα τον Τζίμου. Συγκεκριμένα, ο Χιροχίτο, ήταν ο 124 ος αυτοκράτορας της Ιαπωνίας και επί ηγεμονίας του, η Ιαπωνία γνώρισε για πρώτη φορά την ήττα. Η ήττα αυτή άγγιξε και το Χιροχίτο, ο οποίος, λίγο έλειψε να εκτελεσθεί ως εγκληματίας πολέμου. Μετά τον πόλεμο, αποδέχτηκε την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και αυτός παρέμεινε ένα απλό σύμβολο ενότητας της Ιαπωνίας. Ταυτόχρονα, παραιτήθηκε της ιδιότητάς του ως «θεού» και δήλωσε ότι είναι «άνθρωπος»! Μετά από αυτό, οι Ιάπωνες, έκπληκτοι παρατηρούσαν ότι μπορούσαν να τον κοιτάξουν ή ακόμα και να τον αγγίξουν, χωρίς να πεθάνουν ή να τους συμβεί κάποιο κακό. (δ) Αμερικάνικη ήπειρος Στην Αμερικανική ήπειρο, ήκμασαν μεγάλοι πολιτισμοί, όπως των Ίνκας, των Μάγια και των Αζτέκων. Ειδικά για τους Αζτέκους, α- ναφέρουμε ότι κυριάρχησαν σε μεγάλα τμήματα της κεντρικής Αμερικής από τον 14 ο μέχρι τον 16 ο αιώνα μ.χ. (δηλ. λίγο πριν πατήσουν το πόδι τους οι Ευρωπαίοι στην Αμερική). Η έδρα της αυτοκρατορίας τους, ήταν στο κεντρικό Μεξικό και η χώρα τους είχε γύρω στα 10 εκατομμύρια ανθρώπους. Ακόμα, τα κύρια χαρακτηριστικά της θρησκείας τους, ήταν δύο. Πρώτον, πίστευαν ότι ζούσαν στον κόσμο του «Πέμπτου Ή- λιου» και δεύτερον ότι μια μέρα ο κόσμος αυτός θα καταστρεφόταν. Προκειμένου να αναβάλλουν αυτή την κακή ημέρα, τάϊζαν τους θεούς τους και προπαντός τον πανίσχυρο θεό του Ήλιου Χουιτζιλοποχτλί, για να είναι ευχαριστημένοι. Η τροφή των θεών, ήταν το ανθρώπινο αίμα και οι ανθρώπινες καρδιές. Οι Αζτέκοι, πίστευαν ότι αν έμεναν νηστικοί οι θεοί, τότε ο θυμός τους θα ξεθύμαινε πάνω τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτοί που είχαν την υποχρέωση να ταΐζουν καθημερινά τους θεούς, ήταν οι πολεμιστές. Γι αυτό ήταν μονίμως επί ποδός πολέμου, εξασφαλίζοντας άφθονο αίμα και πολλές καρδιές για τους θεούς από τους γειτονικούς λαούς που κατακτούσαν. Είναι ανατριχιαστικό, να διαπιστώνει κανείς, σε ποιο απάνθρωπο σημείο φθάνουν ολόκληρους λαούς τα φανατικά δόγματα και ιερατεία. 24

27 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών 1.3 ΙΔΡΥΤΕΣ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ Μερικές από τις σημερινές θρησκείες, συγγενεύουν με άλλες, σε ορισμένες βασικές δοξασίες. Ωστόσο, οι περισσότερες, διαφέρουν μεταξύ τους κατά πολύ. Στη συνέχεια, παρουσιάζουμε τους ιδρυτές μερικών από τις πλέον γνωστές σημερινές θρησκείες της Γης. Λάο Τσέ. Ιδρυτής του ταοϊσμού στην Κίνα. Η διδασκαλία του, βασίζεται σε μια διαμορφωτική αρχή, το τάο (= δρόμος), από το οποίο εκπηγάζει κάθε πραγματικότητα. Ο ταοϊσμός, απέρριψε όλες τις μορφές λατρείας και τις θρησκευτικές τελετές. Δίδασκε, ότι μόνο η η- θική ζωή είναι σημαντική. Ο ταοϊσμός, θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά επιτεύγματα της Ασίας. Ειδικότερα, λέγεται ότι είναι μία «φιλοσοφική» θρησκεία. Ο Λάο Τσε, για το λαό, έγινε άγιος και θεοποιήθηκε. Βούδας. Ιδρυτής του βουδισμού στο Νεπάλ και στις Ινδίες. Η διδασκαλία του, δε βασίζεται σε Θεούς, ούτε αναγνωρίζει κάποιον Δημιουργό. Βασίζεται στον άνθρωπο και διδάσκει ότι τα υλικά και γήινα αγαθά είναι μια ψευδαίσθηση, μια αυταπάτη. Το μοναδικό πράγμα που έχει αξία, είναι η ηθική ζωή. Η πραγματική ευτυχία (αυτό που λένε Νιρβάνα) είναι μέσα στον άνθρωπο. Συγκεκριμένα, οι βουδιστές πιστεύουν ότι η ζωή του ανθρώπου αναγεννιέται ξανά και ξανά, μέχρις ότου κερδίσει την τελική ανταμοιβή, που είναι η Νιρβάνα. Για να φθάσει όμως τελικά στη Νιρβάνα, μέσα από αλλεπάλληλες μετεμψυχώσεις, θα πρέπει να κατακτήσει πρώτα την αρετή. Επιπλέον, το όνομα Βούδας σημαίνει φωτισμένος. Ο Βουδισμός, είναι μία «λαϊκή» θρησκεία, δηλ. δεν πιστεύει σε κάποιο Θεό, παρά μόνο στη διδασκαλία ενός φωτισμένου συνανθρώπου μας, του Βούδα. Κομφούκιος. Ιδρυτής του κομφουκιανισμού στην Κίνα. Η διδασκαλία του δε βασίζεται σε θεούς, ούτε αναγνωρίζει κάποιον Δημιουργό. Δίδαξε ότι ο πυρήνας της ζωής είναι το ήθος και η ηθική συμπεριφορά. Είναι η αφοσίωση στο άτομο, στην οικογένεια, στη φιλία, στην παράδοση, στη δικαιοσύνη, στην πατρίδα. Ο κομφουκιανισμός, είναι μία «λαϊκή» θρησκεία, δηλ. δεν πιστεύει σε κάποιο Θεό, παρά μόνο στη διδασκαλία ενός φωτισμένου συνανθρώπου μας, του Κομφούκιου. Ως εκ τούτου, μπορούμε να πούμε ότι οι κομφουκιανιστές, όπως και οι βουδιστές, συγκρινόμενοι με το πρότυπο των Εβραίων, των χριστιανών και των μουσουλμάνων, είναι ουσιαστικά άθεοι. Χριστός. Ιδρυτής του χριστιανισμού στο Ισραήλ. Η διδασκαλία του, είναι μονοθεϊκή. Έχει ως κύρια χαρακτηριστικά την αγάπη και τη συμπόνια για το συνάνθρωπό μας. Οι χριστιανοί, πιστεύουν στη 25

28 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών μετά θάνατον ζωή, όπου υπάρχει η κόλαση και ο παράδεισος. Ο χριστιανισμός είναι μία εξ αποκαλύψεως θεϊκή δογματική θρησκεία. Μωάμεθ. Ιδρυτής του ισλαμισμού ή μουσουλμανισμού στην Αραβική Χερσόνησο. Η διδασκαλία του είναι μονοθεϊκή, με Θεό τον Αλλάχ, όπου όλη η σοφία και οι οδηγίες του για τους πιστούς βρίσκονται στο κοράνι. Σημειώστε ότι η αραβική λέξη «ισλάμ» σημαίνει «υποταγή» και χρησιμοποιείται από τους μουσουλμάνους ως «υποταγή στο Θεό» και εκείνοι που αποδέχονται την θρησκεία του ισλάμ ονομάζονται μουσλίμ, που σημαίνει «υποταγμένος» δηλ. «υποταγμένος στον Ύψιστο». Επίσης, οι μουσουλμάνοι, όπως και οι χριστιανοί πιστεύουν στην κόλαση και τον παράδεισο. Τέλος, ο ισλαμισμός είναι μία εξ αποκαλύψεως θεϊκή δογματική θρησκεία. Στη συνέχεια, στις εικόνες 1.1 και 1.2 παρουσιάζουμε τους πέντε ιδρυτές των σύγχρονων θρησκειών. Η μητέρα θρησκεία του χριστιανισμού και του ισλαμισμού, είναι ο ιουδαϊσμός, η οποία είναι επίσης μονοθεϊκή, με Θεό τον Γιαχβέ ή Ιεχωβά. Ο ιουδαϊσμός είναι μία εξ αποκαλύψεως θεϊκή δογματική θρησκεία. Σήμερα υπάρχουν πολλές ακόμα μεγάλες θρησκείες, όπως είναι ο σιντοϊσμός (η αρχέγονη θρησκεία της Ιαπωνίας), ο ινδουισμός (η αρχέγονη θρησκεία των Ινδιών), οι θρησκείες των λαών της Αφρικής, των ιθαγενών της Αμερικής, κλπ. Ειδικότερα ο ινδουισμός, ο κομφουκιανισμός, ο ταοϊσμός, ο βουδισμός και προπαντός, ο σιντοϊσμός (όπου σίντο σημαίνει «ο δρόμος του Θεού») είναι θρησκείες που διδάσκουν σεβασμό και αγάπη προς τη φύση, τα ζώα και τους προγόνους. Στις Ινδίες, όπου κυριαρχεί ο ινδουισμός, κυκλοφορούν ελεύθερα 400 εκατομμύρια αγελάδες (γνωστές ως ιερές αγελάδες), χωρίς να διατρέχουν κανέναν απολύτως κίνδυνο διότι οι ινδουιστές τις προστατεύουν, ακόμα και με τη ζωή τους, γιατί τις θεωρούν ιερές. Η λατρεία των προγόνων, είναι η παμπάλαιη θρησκεία των ανατολικών χωρών, με δύναμη και πίστη που ξεπερνά τις σύγχρονες θρησκείες (δηλ. τον ταοϊσμό, το βουδισμό και τον κομφουκιανισμό). Μερικά αριθμητικά στοιχεία που φανερώνουν το σύνολο των πιστών των πιο διαδεδομένων θρησκειών, είναι τα ακόλουθα: Χριστιανισμός: 2.2 δισεκατομμύριο πιστοί. Ισλαμισμός: 1.6 δισεκατομμύρια πιστοί. Ινδουισμός: 1 δισεκατομμύριο. Βουδισμός: 500 εκατομμύρια. 26

29 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών Ιουδαϊσμός: 14 εκατομμύρια. Έχει πολύ μικρό αριθμό πιστών γιατί είναι ίσως η μόνη θρησκεία, που δεν επιδιώκει τη διάδοσή της, σε άλλους λαούς. Αξιοσημείωτο είναι ότι, περί το 600 π.χ., έζησαν (κατά σύμπτωση) μεγάλοι πνευματικοί και θρησκευτικοί άνθρωποι, οι οποίοι ε- πηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν, μέχρι σήμερα, πολλούς λαούς του πλανήτη. Αυτοί είναι ο Ηράκλειτος, ο Πυθαγόρας, ο Βούδας, ο Κομφούκιος, ο Λάο Τσε, οι Εβραίοι προφήτες Ιερεμίας και Ιεζεκιήλ και ο θρησκευτικός αναμορφωτής της Περσικής θρησκείας Ζαρατούστρας ή Ζωροάστρης. Με λίγα λόγια, ήταν η εποχή των προσωκρατικών φιλοσόφων στην Ελλάδα, του βουδισμού στις Ινδίες, του Κομφούκιου και του Λάο Τσε στην Κίνα, σημαντικών προφητών στην Παλαιστίνη και του Ζαρατούστρα στο σημερινό Ιράν. Ήταν η εποχή της χαραυγής (του ξυπνήματος) του πλανητικού, του παγκόσμιου πνεύματος που έχει καταγράψει η ιστορία. Τέλος, σημειώνουμε ότι το θρησκευτικό δόγμα, είναι το σύνολο των δοξασιών κάθε θρησκείας. Σε πολλές θρησκείες, υπάρχει καταγεγραμμένο το θρησκευτικό δόγμα σε ιερό βιβλίο. Αναφέρουμε τις πιο κάτω περιπτώσεις: Του χριστιανισμού στα τέσσερα Ευαγγέλια και συνοψίζεται στο Σύμβολο της Πίστεως, (δηλ. στο «πιστεύω εις έναν Θεό...»). Του ισλαμισμού στο κοράνι. Του ινδουισμού στις Βέδες και στις Ουπανισάδες. Του βουδισμού στον Κανόνα Πάλι. Του ιουδαισμού, καταγράφεται στην Εβραϊκή Βίβλο και συνοψίζεται στις δέκα εντολές. Οι θρησκείες που είχαν έντονα δόγματα, εξαπλώθηκαν σε πολλές ξένες χώρες, μέσω της υποδούλωσης και του προσηλυτισμού. Παραδείγματα τέτοιων θρησκειών, είναι ο χριστιανισμός και ο ισλαμισμός. 1.4 ΣΧΟΛΙΑ Αξίζει να στοχαστούμε πάνω στις εξής δύο βασικές διαπιστώσεις. Αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Πολιτισμός ερωτήσεων. Θρησκευτικός πολιτισμός (από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα). Πολιτισμός απαντήσεων. Ο πολιτισμός των ερωτήσεων, είναι ο πολιτισμός των συνεχών αναζητήσεων, με κορυφαία αναζήτηση την αλήθεια. Ακόμα και την προ- 27

30 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών Λάο Τσέ ( π.χ.) Βούδας ( π.χ.) Κομφούκιος ( π.χ.) Εικόνα 1.1. Ιδρυτές σύγχρονων θρησκειών: Λάο Τσε, Βούδας και Κομφούκιος. 28

31 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών Χριστός (1-33 μ.χ.) Μωάμεθ ( μ.χ.) Εικόνα 1.2. Ιδρυτές σύγχρονων θρησκειών: Χριστός και Μωάμεθ. σέγγιση προς το θείο, την κάνει ο άνθρωπος από μόνος του, μέσα από την επιστήμη και τη φιλοσοφία. Αυτός ο δρόμος, είναι που επιτρέπει στον άνθρωπο να πάει μπροστά και να έχει ελεύθερη σκέψη. Αυτός ήταν ο δρόμος των αρχαίων Ελλήνων, που είχε ως αποτέλεσμα να προσφέρει τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Είναι ο δρόμος που έχει οδηγητή τη γνώση. Ο πολιτισμός των απαντήσεων, είναι ο πολιτισμός όπου όλα τα ερωτήματα του ανθρώπου, βρίσκουν τις απαντήσεις τους μέσα στα εκάστοτε θρησκευτικά δόγματα. Οι απαντήσεις, είναι ευκολονόητες και προσιτές στο ευρύτερο κοινό. Είναι αυστηρές, είναι διαταγές και δεν ε- πιδέχονται καμία αμφισβήτηση, προπαντός όταν είναι προϊόν «αποκάλυψης» του ίδιου του Θεού. Μέσα σε αυτόν τον πολιτισμό, η σκέψη καθηλώνεται, η αναζήτηση της αλήθειας αποθαρρύνεται με τιμωρίες πολλών μορφών, ακόμα και με θάνατο. Έτσι, δημιουργείται ένας πολιτισμός συντηρητικός, χωρίς καμία δυναμική, ο οποίος μετατρέπει τον άνθρωπο σε μαριονέτα κάποιων δοξασιών. Επομένως, εδώ έχουμε ακριβώς το α- ντίθετο της ελεύθερης σκέψης, γιατί ο άνθρωπος καλείται να εφαρμόζει 29

32 Κεφάλαιο 1: Γενικά περί θρησκειών απαρέγκλιτα κάποιες δοξασίες, που παραμένουν αναλλοίωτες για χιλιάδες χρόνια. Εδώ τίποτα δεν αλλάζει. Είναι όλα αποστεωμένα και βουβά. Γι αυτό, όλες οι θρησκείες μέχρι σήμερα, έχουν προσφέρει ελάχιστα, έως καθόλου, στην υπόθεση της ανάπτυξης τής ελεύθερης σκέψης. Γιατί είχαν και έχουν οδηγητή την πίστη και όχι την επιστήμη και τη φιλοσοφία, που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες. Το βαθύτερο ένστικτο του ανθρώπου είναι, ίσως, αυτό που τον κάνει να αναζητά κάτι σταθερό και μόνιμο. Η θρησκεία, του προσφέρει το Θεό και την αθανασία ενώ η επιστήμη τη γνώση. Η θρησκεία, του δίνει έτοιμες απαντήσεις για αυτά που συμβαίνουν μέσα του και γύρω του ενώ η επιστήμη του λέει, ψάξε να βρεις από μόνος σου, γιατί και πως συμβαίνουν αυτά μέσα σου και γύρω σου. Ποιο από τα δύο είναι σωστό να διαλέξει, είναι υπόθεση καθενός. 30

33 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από αστρική ύλη και ο κόσμος κυβερνάται από συμπαντικούς νόμους. Ο συγγραφέας ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ 2.1 Η ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ Ποιος δημιούργησε το Σύμπαν; Πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν; Είναι το Σύμπαν πεπερασμένο ή άπειρο; Υπήρχε κάποιος σκοπός πίσω από τη δημιουργία του Σύμπαντος; Τέτοια και άλλα παρόμοια ερωτήματα τέθηκαν στο νου και τα χείλη του ανθρώπου δια μέσου των αιώνων. Αυτά τα ερωτήματα, αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν μέχρι σήμερα, ένα από τα πλέον βασικά στοιχεία της αγωνίας και της φαντασίας κάθε ανθρώπου. Ο τρόπος με τον οποίο προσπάθησαν να α- παντήσουν, αλλά και οι συγκεκριμένες απαντήσεις που έδωσαν στο διάβα των αιώνων, αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τον πολιτισμό, τις θρησκευτικές αντιλήψεις και την κοινωνική ζωή των ανθρώπων σε κάθε γωνιά της Γης. Σήμερα, κυρίαρχη πηγή γνώσης για το Σύμπαν είναι η επιστήμη και συγκεκριμένα ο κλάδος της φυσικής, γνωστής σε όλους μας με το όνομα αστροφυσική. Κατά τους αστροφυσικούς, όλα άρχισαν πριν από 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. Τότε, όλο το Σύμπαν εικάζεται ότι ήταν συγκεντρωμένο σε ένα σημείο, με μέγεθος όσο μία φακή ή έστω όσο ένα πορτοκάλι. Το σημείο αυτό, είχε μάζα με άπειρη πυκνότητα και άπειρη θερμοκρασία. Για λόγους που ακόμα η αστροφυσική δε γνωρίζει, έγινε μια τρομακτική έκρηξη, η λεγόμενη Μεγάλη Έκρηξη (γνωστή ως Big Η ύλη του παρόντος κεφαλαίου, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλλά δεν είναι ιδιαίτερα απαραίτητη για την κατανόηση της κεντρικής ιδέας του βιβλίου. Γι αυτό το λόγο, μπορεί να αγνοηθεί. 31

34 Κεφάλαιο 2: Αναζήτηση της αλήθειας για το Σύμπαν Bang). Από αυτήν τη Μεγάλη Έκρηξη, ξεπήδησε το σημερινό Σύμπαν. Υπάρχει η επιστημονική άποψη ότι, πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, τίποτα δε γινόταν και τίποτα δεν υπήρχε, διότι ο χρόνος και ο χώρος δεν είχαν ακόμα δημιουργηθεί. Υποστηρίζεται ότι δημιουργήθηκαν αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το Σύμπαν άρχισε να διαστέλλεται με τρομακτική ταχύτητα και από απειροελάχιστες μικρές διαστάσεις που είχε στην αρχή, άρχισε να παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Έχει υπολογισθεί από τους ειδικούς, ότι μόλις ένα δευτερόλεπτο μετά τη Μεγάλη Έ- κρηξη, δημιουργήθηκε ένα νεαρό Σύμπαν που παρουσίαζε την εξής εικόνα: Από ένα χώρο όσο μία φακή που ήταν πριν από τη Μεγάλη Έ- κρηξη, στη συνέχεια το Σύμπαν καταλάμβανε ένα χώρο με ακτίνα μερικά χιλιάδες τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Η θερμοκρασία του από ά- πειρη είχε πέσει στους 10 δισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου και η φωτεινή ακτινοβολία μετατράπηκε από ενέργεια σε ύλη ενώ τα βασικά συστατικά του Σύμπαντος (ηλεκτρόνια, πρωτόνια και νετρόνια) είχαν ήδη πλημμυρίσει το νεαρό Σύμπαν. Καθώς τα δευτερόλεπτα κυλούσαν, το Σύμπαν επεκτεινόταν και η θερμοκρασία του έπεφτε στα επίπεδα της θερμοκρασίας που έχουν οι πυρήνες των σημερινών αστέρων (γύρω στα 15 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου). Μετά από 1 εκατομμύριο χρόνια περίπου, το Σύμπαν ήταν πάνω-κάτω, το ένα χιλιοστό του σημερινού Σύμπαντος ενώ η θερμοκρασία του είχε πέσει στους βαθμούς Κελσίου. Τότε, εμφανίστηκαν τα πρώτα άτομα, όπως του υδρογόνου και του ηλίου. Χρειάστηκε να περάσουν γύρω στα 4 με 5 δισεκατομμύρια χρόνια από τη στιγμή που συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη, για να αρχίσουν να σχηματίζονται στο Σύμπαν οι πρώτοι γαλαξίες. Να διευκρινίσουμε ότι οι γαλαξίες σχηματίζονται από πυκνά νέφη αερίων ή νεφελωμάτων, τα οποία δημιουργούν τους αστέρες (δηλ. τους Ήλιους) και τους πλανήτες τού γαλαξία. Οι αστέρες, λειτουργούν μέσα στο Σύμπαν σαν λάμπες φωτισμού και σαν θερμαντικά σώματα. Χωρίς τα άστρα, το Σύμπαν θα ήταν πνιγμένο μέσα στο βαθύ σκοτάδι και στη φοβερή παγωνιά. Μετά τα πρώτα 5 δισεκατομμύρια χρόνια, χρειάστηκαν άλλα 4 με 5 δισεκατομμύρια χρόνια για να διαμορφωθεί το Ηλιακό μας Σύστημα στη μορφή που έχει σήμερα. Από τότε όμως, που διαμορφώθηκε το Ηλιακό μας Σύστημα, δηλ. 9 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου από τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, έχουν περάσει κατά προσέγγιση, άλλα 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια. 32

35 Κεφάλαιο 2: Αναζήτηση της αλήθειας για το Σύμπαν Κατά τα τελευταία 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια, τίποτα το ιδιαίτερο δε συνέβη στον Ήλιο και τους πλανήτες του, εκτός από τον πλανήτη Γη. Πράγματι, στον πλανήτη Γη, σε μια διαδικασία που ξεκίνησε πριν 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου και συνεχίζει μέχρι σήμερα, συνέβη το μεγάλο θαύμα της δημιουργίας της ζωής. Ο πρώτος μονοκύτταρος οργανισμός δημιουργήθηκε πριν από 2.5 έως 3 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου, για να εξελιχθεί σιγά σιγά και υπομονετικά σε πολύπλοκες και αναρίθμητες μορφές ζωής. Η εξελικτική αυτή διαδικασία, έφθασε στο μεγαλύτερο μέχρι σήμερα αποκορύφωμά της που είναι η δημιουργία του ανθρώπου. Έχει διαπιστωθεί ότι όλα τα ουράνια σώματα στο Σύμπαν, είναι φτιαγμένα από τα ίδια υλικά, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι τα πάντα στο Σύμπαν προέρχονται από την ίδια αρχή. Αυτή η αρχή, πιστεύεται πως είναι η Μεγάλη Έκρηξη. Γενικά, το Σύμπαν, αποτελείται από δισεκατομμύρια γαλαξίες. Εκτιμάται ότι αποτελείται από 100 περίπου δισεκατομμύρια γαλαξίες. Αυτοί οι γαλαξίες, έχουν διάφορα σχήματα. Ο δικός μας γαλαξίας για παράδειγμα, έχει σπειροειδές σχήμα, όπως φαίνεται στην εικόνα 2.1, και περιέχει γύρω στα 200 δισεκατομμύρια άστρα. Απλοποιώντας κάπως τα πράγματα, μπορούμε να πούμε ότι η Μεγάλη Έκρηξη μοιάζει με την έκρηξη ενός πυροτεχνήματος, που σκορπίζει τα κομμάτια του συμμετρικά προς όλες τις κατευθύνσεις. Έ- τσι, μπορούμε να πούμε ότι η Μεγάλη Έκρηξη, είναι το πυροτέχνημα του Σύμπαντος που εκτινάσσει τα κομμάτια του, από το κέντρο του προς το άπειρο. Τίποτα στο Σύμπαν δεν είναι ακίνητο. Όλα τα ουράνια σώματα γυρίζουν γύρω από τον άξονά τους, οι δορυφόροι στρέφονται γύρω από τους πλανήτες τους, οι πλανήτες μαζί με τους δορυφόρους τους, γύρω από τον Ήλιο καθώς επίσης οι Ήλιοι και οι πλανήτες τους, στρέφονται γύρω από το κέντρο του γαλαξία τους. Αν αποδεχθούμε λοιπόν, τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, σημαίνει ότι πριν από 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου, ήμασταν όλοι μαζί, κάπως στριμωγμένοι αλλά σφιχταγκαλιασμένοι, μέσα σε μια φακή, άνθρωποι, ζώα, φυτά, πέτρες, πλανήτες, αστέρια, γαλαξίες και γενικά το Σύμπαν ολόκληρο. Τώρα, έχουμε αραιώσει, έχουμε σκορπίσει τόσο που έχουμε καταλάβει όλο το Σύμπαν. Θέλαμε να αραιώσουμε για να πάρουμε λίγο «αέρα» αλλά όχι όμως να φθάσουμε στο σημείο όπου δύο κοντινά αστέρια να απέχουν μεταξύ τους τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων χιλιόμετρα. 33