ΑΠ 242/2008. Περίληψη

Transcript

1 ΑΠ 242/2008 Περίληψη Κήρυξη της αθωότητας του αναιρεσείοντος από τον ίδιο τον Άρειο Πάγο για άμεση συνέργεια στην έκδοση φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες ενδοκοινοτικές συναλλαγές (:άρθρο 19 παρ. 1 του (προϊσχύσαντος) Ν. 2523/1997) αναφορικά με έγγραφο τύπου Ιntrastat, το οποίο κατ ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του Νόμου δεν αποτελεί κατά τον Κ.Β.Σ. φορολογικό στοιχείο. Αριθμός 242/2008 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σαραντινό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Μιχαήλ Δέτση, Αιμιλία Λίτινα, Βασίλειο Λυκούδη και Γεώργιο Γιαννούλη-Εισηγητή, Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 15 Μαΐου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αντωνίου Μύτη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Μύτη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου X1, που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία δικηγόρο του Μαρία Δημοπούλου, για αναίρεση της 19772/2005 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείωνκατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 11 Σεπτεμβρίου 2006 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1507/2006. Αφού άκουσε Την πληρεξουσία δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης και να παύσει οριστικά η ασκηθείσα ποινική δίωξη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ 1. Επειδή, κατά τη διάταξη του άρθρου 19 1 εδαφ. α του ν /1997 "Διοικητικές και ποινικές κυρώσεις στη φορολογική νομοθεσία και άλλες διατάξεις", όπως αυτό ίσχυε πριν από την τροποποίηση του με το άρθρο 40 1 του ν /2004, εφαρμόζεται δε, σύμφωνα με το άρθρο 38 5 του άνω ν /1997, στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από την και μετά, όποιος εκδίδει πλαστά ή εικονικά φορολογικά στοιχεία, καθώς και όποιος αποδέχεται εικονικά φορολογικά στοιχεία ή νοθεύει τέτοια στοιχεία, ανεξάρτητα από το αν διαφεύγει ή μη την πληρωμή φόρου, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών. Ως προς την παραγραφή, ο ως άνω ν /1997, με την 10 του άρθρου 21 αυτού, όριζε αρχικά ότι "η παραγραφή των αδικημάτων του παρόντος νόμου αρχίζει από την τελεσιδικία της απόφασης επί της προσφυγής που ασκήθηκε ή σε περίπτωση μη άσκησης προσφυγής από την οριστικοποίηση της φορολογικής εγγραφής λόγω παρόδου της προθεσμίας προς άσκηση της". Η διάταξη αυτή του άρθρου για το χρόνο έναρξης της παραγραφής ίσχυε και επί των εγκλημάτων του άρθρου 19 του νόμου αυτού, έστω και αν για τα εγκλήματα αυτά η ποινική δίωξη ασκείτο άμεσα, με βάση τα πορίσματα του φορολογικού ελέγχου και τη μηνυτήρια αναφορά του προϊσταμένου της αρμόδιας δημόσιας οικονομικής υπηρεσίας (ΔΟΥ) ή του προϊσταμένου της υπηρεσίας που

2 διενήργησε τον έλεγχο, σε περίπτωση που ο έλεγχος διενεργήθηκε από όργανα του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος ( Σ.Δ.Ο.Ε.) ή των Ελεγκτικών Κέντρων του άρθρου 3 του εν λόγω ν. 2523/1997, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στην 2 εδαφ. 3 του ίδιου άρθρου 21 αυτού, όπως το εδάφιο αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 3 του ν /1999. Περαιτέρω, με την 8 του άρθρου 2 του ν /2001 "Περί φορολογικών ρυθμίσεων κ.λ.π.", προστέθηκε στην 10 του άνω άρθρου 21 του ν /1997 δεύτερο εδάφιο, με το οποίο ορίζεται ότι "στις περιπτώσεις του άρθρου 19 του παρόντος Νόμου η παραγραφή αρχίζει από το χρόνο διαπίστωσης του αδικήματος, ο οποίος προσδιορίζεται από την ημερομηνία θεώρησης του οικείου πορίσματος του φορολογικού ελέγχου από τον προϊστάμενο της αρχής, που διενήργησε τον έλεγχο". Η τελευταία αυτή ρύθμιση είναι ευμενέστερη για τον κατηγορούμενο από εκείνη του προηγούμενου δικαίου, αφού για το προβλεπόμενο από το άρθρο 19 1 του ν /1997 έγκλημα της φοροδιαφυγής, που διαπράττεται με την έκδοση πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή την αποδοχή εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθορίζει ως χρόνο έναρξης της παραγραφής την ημερομηνία θεώρησης του οικείου πορίσματος του φορολογικού ελέγχου από τον προϊστάμενο της αρχής που διενήργησε το σχετικό έλεγχο, δηλαδή χρόνο προγενέστερο από εκείνον που όριζε αρχικά για την έναρξη της παραγραφής του ίδιου αδικήματος η 10 του άρθρου 21 του ν /1997, κατά την οποία η παραγραφή άρχιζε από την τελεσιδικία της απόφασης επί της προσφυγής που ασκήθηκε και σε περίπτωση μη άσκησης προσφυγής από την οριστικοποίηση της φορολογικής εγγραφής. Κατά συνέπεια, η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 2 8 του ν /2001, εφαρμόζεται, ως επιεικέστερη για τον κατηγορούμενο, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 2 του ΠΚ, και για τα εγκλήματα της έκδοσης πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων ή της αποδοχής εικονικών φορολογικών στοιχείων που τελέστηκαν πριν από το χρόνο έναρξης της ισχύος αυτής ( ), λαμβανομένου υπόψη ότι οι διατάξεις που ρυθμίζουν την έναρξη και διάρκεια της παραγραφής είναι ουσιαστικού ποινικού δικαίου. Εξάλλου, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 111 3, 112 και και 3 του ΠΚ, η παραγραφή της πράξης, η χρονική διάρκεια της οποίας για τα πλημμελήματα είναι πέντε έτη, αρχίζει από την ημέρα που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη, εκτός αν ορίζεται άλλως (όπως στα εγκλήματα του άρθρου 19 του ν. 2523/1997), και αναστέλλεται για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η κύρια διαδικασία και εωσότου γίνει αμετάκλητη η καταδικαστική απόφαση και πάντως η αναστολή δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από τρία χρόνια. Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 320, 321, 339, 340 και 343 του ΚΠΔ προκύπτει, ότι η κύρια διαδικασία στο ακροατήριο αρχίζει, είτε με την επίδοση στον κατηγορούμενο του κλητηρίου θεσπίσματος ή της κλήσεως με τα οποία καλείται αυτός στο ακροατήριο, αδιαφόρως αν η υπόθεση αναβλήθηκε ή εκδικάσθηκε, είτε με την εμφάνιση του κατηγορουμένου στο ακροατήριο και τη μη εναντίωσή του στη συζήτηση της υποθέσεως. 2.Στην προκείμενη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, που δίκασε ως εφετείο, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθ /2005 απόφασή του, αφού μετέβαλε την αποδοθείσα κατηγορία, κήρυξε τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο ένοχο άμεσης συνέργειας σε έκδοση φορολογικών στοιχείων για συναλλαγές ανύπαρκτες στο σύνολό τους (εικονικών τιμολογίων πώλησης ενδοκοινοτικών παραδόσεων, φορτωτικών

3 εγγράφων CMR - εγγράφου χρήσης INTRASTAT) κατ' εξακολούθηση, δηλαδή για παράβαση των άρθρων 46 1 εδ. β, 98 ΠΚ, 19 1, 20 και του ν /1997, όπως το άρθρο 19 ίσχυε πριν την τροποποίησή του με το άρθρο 40 του ν /2004 και η 10 του άρθρου 21 αντικαταστάθηκε και συμπληρώθηκε με το άρθρο 2 8 του ν /2001, πράξη που διώκεται σε βαθμό πλημμελήματος και φέρεται ότι τελέστηκε κατά το χρονικό διάστημα από έως και τις , και καταδίκασε αυτόν σε ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών. Από τα πρακτικά της δίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση αυτή προκύπτει, ότι ο συνήγορος του κατηγορουμένου, που τον εκπροσώπησε στη δίκη, επανέφερε στο ανωτέρω Δικαστήριο τον προβληθέντα στον πρώτο βαθμό ισχυρισμό του, περί εξαλείψεως του αξιοποίνου της πράξεως αυτής, λόγω συμπληρώσεως του χρόνου της πενταετούς παραγραφής, αφού από το χρόνο τελέσεώς της έως το χρόνο επιδόσεως του κλητηρίου θεσπίσματος παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των πέντε ετών. Ωστόσο, από τα έγγραφα της δικογραφίας, που παραδεκτώς επισκοπούνται για την έρευνα του βάσιμου του σχετικού αναιρετικού λόγου, προκύπτει ότι η αξιόποινη πράξη, για την οποία καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος, διαπιστώθηκε στις , καθόσον, σύμφωνα με την υπ' αριθ.... έκθεση ελέγχου των αρμοδίων οργάνων του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (Σ.Δ.Ο.Ε.) Κεντρικής Μακεδονίας ο έλεγχος αυτός συντάχθηκε στις , ελέγχθηκε από τους αρμοδίους υπαλλήλους του Σ.Δ.Ο.Ε. Κεντρικής Μακεδονίας στις και θεωρήθηκε από τον αρμόδιο προϊστάμενο της εν λόγω υπηρεσίας στις Μάλιστα, ο σχετικός περί του ανωτέρω εγκλήματος έλεγχος, που διενεργήθηκε δυνάμει της υπ' αριθ.... εντολής ελέγχου, επισυνάπτεται στην μηνυτήρια αναφορά του Διευθυντή του Σ.Δ.Ο.Ε. Κεντρικής Μακεδονίας προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης με αριθ. πρωτ.... Με βάση τα δεδομένα αυτά, σύμφωνα και με τη μείζονα σκέψη της παρούσας, από το χρόνο της θεώρησης της έκθεσης ελέγχου του Σ.Δ.Ο.Ε. ( ) άρχισε τρέχουσα η πενταετής παραγραφή της πράξης αυτής, η οποία όμως παραγραφή, όπως προκύπτει από το σε χρήση ημερολόγιο, δεν είχε συμπληρωθεί μέχρι την , οπότε επιδόθηκε στον κατηγορούμενο το υπ' αριθ.... κλητήριο θέσπισμα για την παραπάνω κατ' εξακολούθηση τελεσθείσα αξιόποινη πράξη του, κατά τα προκύπτοντα από το με ίδια χρονολογία αποδεικτικό επιδόσεώς του. Συνεπώς, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, το οποίο με την προσβαλλόμενη απόφαση του δεν έπαυσε οριστικά την ποινική δίωξη των κατηγορουμένων, λόγω παραγραφής, δεν παραβίασε τις παραπάνω διατάξεις των άρθρων 19 1 και και 12 του ν. 2523/1997, 2 8 του ν /2001 και 111 3, 112 του ΠΚ. Συνεπώς, ο πρώτος λόγος αναιρέσεως κατά το πρώτο σκέλος του, από το άρθρο στοιχ. Ε' του ΚΠΔ, για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των παρατεθεισών διατάξεων, είναι αβάσιμος και ως τέτοιος απορριπτέος. 3. Επειδή, από τη διάταξη του άρθρου 19 1 εδαφ. α του ν /1997, όπως αυτό ίσχυε πριν από την τροποποίησή του με το άρθρο 40 1 του ν /2004, εφαρμόζεται δε, σύμφωνα με το άρθρο 38 5 του άνω ν /1997, στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από την και μετά, που ορίζει ότι, τιμωρείται με τη σε αυτό ποινή όποιος εκδίδει πλαστά ή εικονικά φορολογικά στοιχεία, καθώς και όποιος αποδέχεται εικονικά φορολογικά στοιχεία ή νοθεύει τέτοια στοιχεία, ανεξάρτητα από το αν

4 διαφεύγει ή μη την πληρωμή φόρου, προκύπτει ότι αντικείμενο του παραπάνω εγκλήματος είναι η έκδοση πλαστού ή εικονικού φορολογικού στοιχείου, η αποδοχή εικονικού φορολογικού στοιχείου ή η νόθευση τέτοιου στοιχείου. Περαιτέρω, από τα άρθρα 11 έως 16 του Γ' Κεφαλαίου του Π. Δ/τος 186/1992 "Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων" (Κ.Β.Σ.) με τίτλο "Στοιχεία Επιτηδευματιών", προκύπτει, ότι αποτελούν φορολογικά στοιχεία τα δελτία αποστολής και εσωτερικής κίνησης επιχειρήσεων επεξεργασίας, τα τιμολόγια, οι αποδείξεις λιανικής πώλησης αγαθών και υπηρεσιών, τα ειδικά τριπλότυπα δελτία κίνησης τουριστικών λεωφορείων, οι αποδείξεις αυτοπαράδοσης, οι αποδείξεις δαπανών και τα έγγραφα μεταφοράς, όχι όμως και τα έγγραφα τύπου INTRASTAT, στα οποία αναφέρονται στοιχεία για το είδος, την αξία κλπ. των εμπορευμάτων ενδοτικών κοινοτικών παραδόσεων, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στην αλλοδαπή, και τα οποία αποστέλλονται στην Εθνική Στατιστική Υπηρεσία για την ενημέρωση αυτής. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου του ΚΠΔ, αν ασκηθεί αναίρεση, διότι έχει γίνει εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, ο Άρειος Πάγος δεν παραπέμπει την υπόθεση, αλλά εφαρμόζει τη σωστή ποινική διάταξη και, αν δεν υπάρχει αξιόποινη πράξη, κηρύσσει αθώο τον κατηγορούμενο. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ο αναιρεσείων κατηγορούμενος κηρύχθηκε ένοχος για άμεση συνέργεια στην έκδοση, εκτός άλλων εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες ενδοκοινοτικές συναλλαγές, και "ενός εγγράφου χρήσης 1998 τύπου INTRASTAT, που ανέφερε αναλυτικά και ψευδώς το είδος, την αξία κ.α. των εμπορευμάτων των εικονικών ενδοτικών παραδόσεων, που δήθεν πραγματοποιήθηκαν στην αλλοδαπή, αποστέλλεται δε στη Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος". Σύμφωνα, όμως, με όσα ειπώθηκαν στην ανωτέρω νομική σκέψη, το έγγραφο αυτό, τύπου INTRASTAT, δεν αποτελεί κατά τον Κ.Β.Σ. φορολογικό στοιχείο και, συνεπώς, η έκδοσή του για ανύπαρκτες ενδοτικές συναλλαγές δεν στοιχειοθετεί την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος του άρθρου 19 1 εδαφ. α του ν /1997, όπως αυτό ίσχυε πριν από την τροποποίηση του με το άρθρο 40 1 του ν /2004, και άρα δεν αποτελεί αξιόποινη πράξη. Επομένως, ο πρώτος λόγος αναιρέσεως κατά το δεύτερο σκέλος του, από το άρθρο στοιχ. Ε' του ΚΠΔ, για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της παραπάνω ουσιαστικής ποινικής διατάξεως είναι βάσιμος και πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο του άνω Κώδικα, να αναιρεθεί ως προς το μέρος αυτό η περί ένοχης διάταξη της προσβαλλόμενης απόφασης και να κηρυχθεί ο αναιρεσείων κατηγορούμενος αθώος. 4. Επειδή, όπως προαναφέρθηκε, κατά τη διάταξη του άρθρου 19 1 εδαφ. α του ν /1997, όπως αυτό ίσχυε πριν από την τροποποίησή του με το άρθρο 40 1 του ν /2004, εφαρμόζεται δε, σύμφωνα με το άρθρο 38 5 του άνω ν /1997 στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από την και μετά, όποιος εκδίδει πλαστά ή εικονικά φορολογικά στοιχεία, καθώς και όποιος αποδέχεται εικονικά φορολογικά στοιχεία ή νοθεύει τέτοια στοιχεία, ανεξάρτητα από το αν διαφεύγει ή μη την πληρωμή φόρου, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 20 1 του άνω ν /1997, στα νομικά πρόσωπα, ως αυτουργοί του αδικήματος της φοροδιαφυγής τιμωρούνται α) στις ανώνυμες εταιρίες... β) στις εταιρίες ομόρρυθμες ή ετερόρρυθμες... και στις εταιρίες περιορισμένης ευθύνης εταιρίες οι διαχειριστές αυτών, και όταν ελλείπουν ή απουσιάζουν

5 αυτοί, ο κάθε εταίρος..., ενώ, κατά τη διάταξη του άρθρου 16 του ν /1955 "Περί εταιριών περιορισμένης ευθύνης", η διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων και η εκπροσώπηση της εταιρίας ανήκει, εφόσον δεν συμφωνήθηκε άλλως, σε όλους τους εταίρους δρώντες συλλογικώς. Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 20 5 του άνω ν /1997, ως άμεσοι συνεργοί του αδικήματος της φοροδιαφυγής, θεωρούνται ο προϊστάμενος του λογιστηρίου κάθε μορφής ή τύπου επιχείρησης ή όποιος συμπράττει με οποιονδήποτε τρόπο γενικά στη διάπραξη των αδικημάτων του παρόντος, ως τοιούτου νοούμενου και του υπογράφοντος τη δήλωση ως πληρεξούσιος. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα, όταν εκτίθενται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, για το οποίο καταδικάσθηκε ο κατηγορούμενος, τα αποδεικτικά μέσα, από τα οποία προέκυψαν τα περιστατικά αυτά, και οι νομικοί συλλογισμοί, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. 5. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασης σε συνδυασμό με το διατακτικό, που παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης δέχθηκε, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, ότι, από τα αποδεικτικά στοιχεία, που λεπτομερώς κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά : Περί το τέλος του 1995 ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη η μονοπρόσωπη εταιρία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία "... ΕΠΕ" με μοναδικό εταίρο διαχειριστή και εκπρόσωπό της, σύμφωνα με τη συστατική της πράξη, αλλά κατουσίαν κατά τύπους και μόνο, το Γ1, κάτοικο..., που βαπτίσθηκε χριστιανός και μετονομάσθηκε σε Γ1. Αντικείμενο των εργασιών της εν λόγω εταιρίας εμφανιζόταν να είναι η κατασκευή, η εμπορία και η εξαγωγή ετοίμων ενδυμάτων, οι δε δραστηριότητές της αυτές ασκούνταν στη μεταγενέστερη της συστάσεως έδρα της εταιρίας επί της οδού... αριθ.... στη Θεσσαλονίκη, και ειδικότερα σε διαμέρισμα του τρίτου ορόφου της εκεί ευρισκόμενης πολυκατοικίας, εμβαδού 480 μ2. Το ακίνητο αυτό φερόταν να έχει μισθωθεί από τον αναφερθέντα, κατά το φαινόμενο μόνο, εκπρόσωπο της εταιρίας Γ, αλλά στη σύναψη της συμβάσεως μισθώσεως με τον ιδιοκτήτη τούτου (Ζ1) είχε προβεί ουσιαστικά ο ήδη αναιρεσείων κατηγορούμενος, ως πραγματικά υπεύθυνος αυτής και υποκρυπτόμενος του κατά το φαινόμενο μόνο ιδρυτή και εκπροσώπου της, ο ίδιος δε κατέβαλε και τα μισθώματα, ενώ ο φερόμενος ως ιδρυτής της εταιρίας Γ, που ήταν άνεργος και επιπλέον πρόσωπο εξαρτημένο από ναρκωτικές ουσίες, αν και παρίστατο κατά τη σύναψη της συμβάσεως, στη συνέχεια δεν εμφανίστηκε ποτέ στο χώρο λειτουργίας της επιχείρησης. Αντίθετα, μάλιστα, η εν λόγω εταιρία λίγους μήνες μετά τη σύστασή της μεταβιβάστηκε από τον προαναφερθέντα, σύμφωνα με τις υποδείξεις του κατηγορουμένου ως κύριου της εν λόγω επιχειρήσεως, σε άλλο πρόσωπο, και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 1996 μεταβιβάστηκε στο Η1, παρότι ο τελευταίος, ως εκπρόσωπος άλλης εταιρίας με την επωνυμία "...ΕΠΕ", ήδη από το έτος 1996 είχε κηρυχθεί σε πτώχευση. Περαιτέρω, αποδείχτηκε

6 ότι το ακίνητο, που μίσθωσε ο κατηγορούμενος για να το χρησιμοποιήσει ως έδρα και χώρο της παραγωγικής λειτουργίας επιχειρήσεώς του, εμφάνιζε παντελή έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, αφού εντός αυτού υπήρχε μόνο ένας πάγκος κοπής υφασμάτων και απασχολούσε ως προσωπικό μόνο δύο άτομα, ώστε να είναι πασιφανής η έλλειψη οποιουδήποτε στοιχείου πραγματικής εμπορικής δραστηριότητας στο χώρο αυτό, και μάλιστα παρά το γεγονός ότι τον ίδιο ως άνω χώρο εμφάνιζαν ως έδρα τους και άλλες εικονικές επιχειρήσεις του ίδιου ως άνω κατηγορουμένου, όπως η εταιρία με την επωνυμία "...ΕΠΕ", ενώ το Σεπτέμβριο του 1997 ο εκμισθωτής του ακινήτου Ζ1 προέβη σε έξωση της επιχείρησης "... ΕΠΕ" από το παραπάνω κτίριο. Έτσι, καθόλο το επίδικο χρονικό διάστημα της χρήσεως του 1998, και ειδικότερα από τις έως και τις , ο κατηγορούμενος, αν και γνώριζε ότι η ως άνω εταιρία με την επωνυμία "... ΕΠΕ" δεν είχε πραγματική οντότητα και εμπορική δραστηριότητα και δεν είχε δραστηριοποιηθεί ποτέ εμπορικά, αφού δεν πραγματοποίησε ποτέ κάποια εμπορική συναλλαγή, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό, ούτε άλλωστε διακίνησε από το φερόμενο ως έδρα της επιχειρήσεως κατάστημά της τα διαλαμβανόμενα στα επίμαχα τιμολόγια εμπορεύματα, αφού μάλιστα ήδη από το Σεπτέμβριο του 1997 είχε εξωσθεί από το μισθωμένο ως έδρα της κτίριο, με πρόθεση παρείχε την άμεση και αναγκαία συνδρομή του στην δραστηριοποίηση του κατά τα φαινόμενα μόνο εκπροσώπου και διαχειριστή της ως άνω εταιρίας Η1 για την έκδοση των αναφερομένων στο διατακτικό εικονικών φορολογικών στοιχείων (τιμολογίων πωλήσεως και διεθνών φορτωτικών CMR) για ανύπαρκτες συναλλαγές στο σύνολο τους. Ειδικότερα, από τα ίδια αποδεικτικά μέσα, αποδείχτηκε, ότι ο κατά το φαινόμενο μόνο εκπρόσωπος και διαχειριστής της εν λόγω μονοπρόσωπης ΕΠΕ Η1, με την άμεση συνδρομή του κατηγορουμένου, που εκτελούσε στην πραγματικότητα όλες τις διαδικασίες της κατ' επίφαση λειτουργίας της επιχειρήσεως αυτής και με την ιδιότητά του ως πραγματικά υπεύθυνος και υποκρυπτόμενος στην εταιρία αυτή, παρέχοντας όλες τις αναγκαίες υπηρεσίες για την πληροφόρησή του περί των υποτιθέμενων πελατών του εξωτερικού και ιδία των τηρούμενων διαδικασιών εξαγωγών, ενεργώντας κατ' εξακολούθηση καθόλο το επίδικο χρονικό διάστημα, προέβη στην έκδοση των αναφερομένων στο διατακτικό εικονικών φορολογικών στοιχείων για ενδοκοινοτικές πωλήσεις. Συγκεκριμένα, εξέδωσε δύο (2) εικονικά τιμολόγια πωλήσεως - ενδοκοινοτικών παραδόσεων για συναλλαγές ανύπαρκτες στο σύνολο τους προς τη Γερμανική επιχείρηση με την επωνυμία "FIRST GLASS FASHION", συνολικής αξίας δραχμών, και τρία (3) εικονικά τιμολόγια πωλήσεως - ενδοκοινοτικών παραδόσεων για συναλλαγές ανύπαρκτες στο σύνολό τους προς τη Γερμανική επιχείρηση με την επωνυμία "ISAPORTA W. DERSE", συνολικής αξίας δραχμών, για τις οποίες συναλλαγές οι δύο αυτές γερμανικές εταιρίες δήλωσαν, όχι μόνο ότι δεν πραγματοποιήθηκαν, αλλά και ότι αγνοούσαν την φερόμενη ως πωλήτρια τους ελληνική εταιρία με την επωνυμία "... ΕΠΕ", όπως σαφώς προκύπτει, τόσο από την κατάθεση του μοναδικού μάρτυρα κατηγορίας, όσο και από την υπ' αριθ... έκθεση ελέγχου του ΣΔΟΕ Κεντρικής Μακεδονίας, ώστε να προκύπτει αβιάστως, και δη ανεξάρτητα από την πλήρη ανυπαρξία εμπορευμάτων, υποδομής και πραγματικής εμπορικής δραστηριότητας, αλλά και εξώσεως από την φερόμενη ως έδρα της εκδότριας των ως άνω εικονικών φορολογικών παραστατικών, η πλήρης εικονικότητα των αναφερόμενων σε

7 αυτά τα τιμολόγια συναλλαγών. Τα ανωτέρω γεγονότα, περί εικονικότητας των εκδοθέντων "πλαστών" φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες ενδοκοινοτικές παραδόσεις, ενισχύονται και προσεπιβεβαιούται και από τις κατά τον ίδιο ως άνω τρόπο και με την άμεση και αναγκαία συνδρομή του κατηγορουμένου, ως πραγματικά υπεύθυνου της εν λόγω εταιρίας, εκδοθείσες καθόλο το ανωτέρω επίδικο χρονικό διάστημα τέσσερις (4) ενόλω εικονικές διεθνείς φορτωτικές (CMR) με ημερομηνίες...,...,... και..., σύμφωνα με τις οποίες τις ως άνω εικονικές ενδοκοινοτικές παραδόσεις προς τις γερμανικές εταιρίες "FIRST CLASS FASHION" και "ISAPORTA W. DERSE" εκτέλεσαν οι επίσης γερμανικές μεταφορικές εταιρίες "INTERNATIONAL SPEDITION ROSNER" και "TRANSPORTE FRANKFURT SPID TRANS", οι οποίες όμως, όπως αποδείχτηκε από τη σαφή και πειστική κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας και τον ως άνω έλεγχο του ΣΔΟΕ (σελ. 14 και 15 της υπ' αριθ.... έκθεσης ελέγχου) και ύστερα από έρευνα των Γερμανικών αρχών αποδείχτηκαν ανύπαρκτες, τόσο αυτές, όσο και τα φορτηγά, τα οποία φέρονται ότι χρησιμοποιήθηκαν. Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα εκτέθηκαν, αποδεικνύεται πλήρως, και μάλιστα ανεξαρτήτως της πλήρους ανυπαρξίας εμπορευμάτων, υποδομής και πραγματικής εμπορικής δραστηριότητας της φερομένης ως εκδότριας των ως άνω τιμολογίων ενδοκοινοτικών παραδόσεων και διεθνών φορτωτικών εταιρίας, η πλήρης εικονικότητα των διαλαμβανομένων με ακρίβεια στο διατακτικό φορολογικών στοιχείων, αφού αναφέρονται σε συναλλαγές ανύπαρκτες στο σύνολο τους, γεγονός που γνώριζε πολύ καλά ο κατηγορούμενος, έχοντας ο ίδιος την πραγματική διαχείριση της εκδότριας εταιρίας, καθώς και πλήρη και σαφή γνώση του χώρου αυτής, της εξώσεώς της και την έλλειψη οιασδήποτε εμπορικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα ενόψει όλων γενικότερων περιστάσεων της δράσης του, με την οποία επεδίωκε, με την παροχή της ως άνω άμεσης και αναγκαίας συνδρομής του στον κατά το φαινόμενο μόνο διαχειριστή και εκπρόσωπο της "... Ε.Π.Ε." Η1, να επιτύχει από κοινού με αυτόν να προσδώσει αληθοφάνεια σε δήθεν εξαγωγές, ώστε με την χρήση των πλαστών αυτών φορολογικών στοιχείων στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. να εισπράξουν, όπως και πράγματι έγινε, τις ανάλογες για τις ως άνω εικονικές εμπορικές δραστηριότητες παράνομες επιστροφές ΦΠΑ (σελ. 15 του ελέγχου του ΣΔΟΕ και την κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας). Με βάση τις παραδοχές αυτές, το ως εφετείο δικάσαν Τριμελές Πλημμελειοδικείο, κατ' επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας, για την οποία είχε κηρυχθεί πρωτοδίκως ένοχος, κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο άμεσης συνέργειας κατ' εξακολούθηση στην τελεσθείσα από τον αναφερθέντα Η1 αξιόποινη πράξη της έκδοσης για ανύπαρκτες ενδοκοινοτικές συναλλαγές, διαλαμβανομένων δε στο διατακτικό, εικονικών φορολογικών στοιχείων, δοθέντος ότι, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, ο Η1 ήταν κατά φαινόμενο μόνο εκπρόσωπος και διαχειριστής της εκδότριας των "πλαστών" φορολογικών στοιχείων εταιρίας με την επωνυμία της "...Ε.Π.Ε.", στην οποία μόνος πραγματικά υπεύθυνος και υποκρυπτόμενος ήταν ο κατηγορούμενος και επέβαλε σε αυτόν ποινή φυλακίσεως δύο (2) ετών, την οποία μετέτρεψε προς 4,40 ευρώ ημερησίως. 6. Με αυτά που δέχτηκε το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση την από τις προαναφερθείσες διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν από την

8 ακροαματική διαδικασία, από τα οποία συνήγαγε την ύπαρξη όλων των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, για το οποίο κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο, τα αποδεικτικά μέσα επί των οποίων στηρίχθηκε προς μόρφωση της περί αυτού κρίσης του και τους νομικούς συλλογισμούς, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των εν λόγω πραγματικών περιστατικών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Τούτο δε, διότι για την πληρότητα της αιτιολογίας αρκεί, ότι προσδιορίζονται στην πληττόμενη απόφαση τα αποδεικτικά μέσα κατά κατηγορίες, δεν απαιτείται δε αναλυτική παράθεσή τους και το τι προκύπτει από το καθένα, παρεκτός του ότι στην προσβαλλόμενη απόφαση περιλαμβάνεται και τέτοια αιτιολογία, ενώ δεν ήταν αναγκαία ούτε η αξιολογική συσχέτιση των διάφορων αποδεικτικών μέσων μεταξύ τους, δεν συνιστούν δε έλλειψη της προσήκουσας αιτιολογίας η από παραδρομή αναφορά στο σκεπτικό της αποφάσεως α) ότι λήφθηκαν υπόψη οι καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας, που εξετάστηκαν ενόρκως στο ακροατήριο, αφού όπως από τα πρακτικά συνεδριάσεως προκύπτει, εξετάστηκε ένας μόνο μάρτυρας κατηγορίας, και β) περί εικονικότητας των εκδοθέντων "πλαστών" φορολογικών στοιχείων, αφού η πράξη για την οποία διώχθηκε και καταδικάστηκε ο αναιρεσείων, όπως προκύπτει και από το διατακτικό της πληττόμενης αποφάσεως, αφορούσε την έκδοση μόνο εικονικών και όχι νοθευμένων (πλαστών) φορολογικών στοιχείων (τιμολογίων, φορτωτικών κλπ.) ενδοκοινοτικών συναλλαγών. Και ναι μεν ο αναιρεσείων προβάλλει περαιτέρω, με τον περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας αναιρετικό λόγο, ότι δεν αιτιολογείται και δεν προσδιορίζεται επακριβώς και ειδικώς σε τι συνίσταται η τελεσθείσα από τον αυτουργό αξιόποινη πράξη, αλλά και από ποια στοιχεία συνάγεται, ότι αυτός συνέδραμε και κατά ποιο τρόπο τον αυτουργό στην τέλεση του εγκλήματος εκδόσεως εικονικών φορολογικών στοιχείων, ότι επίσης υφίσταται αντίφαση ως προς τα γενόμενα στο πρόσωπό του δεκτά πραγματικά περιστατικά, αφού ο προσδιοριζόμενος ως αυτουργός... ήταν κατά το φαινόμενο μόνο εκπρόσωπος και διαχειριστής της εταιρίας με την επωνυμία "... ΕΠΕ", ενώ μοναδικός εταίρος της μονοπρόσωπης εταιρίας αυτής, υπεύθυνος για την εν λόγω εταιρία και υποκρυπτόμενος τούτου ήταν ο κατηγορούμενος, και ότι, τέλος, κατά το άρθρο 20 5 του ν /1997, ως άμεσοι συνεργοί του αδικήματος της φοροδιαφυγής τιμωρούνται ο προϊστάμενος του λογιστηρίου κάθε μορφής ή τύπου επιχείρησης ή όποιος συμπράττει με οποιονδήποτε τρόπο γενικά στη διάπραξη των εγκλημάτων του παρόντος νόμου, ως ο υπογράφων τη δήλωση πληρεξούσιος, όχι όμως και ο φέρων την ιδιότητα του εταίρου, διαχειριστή και νόμιμου εκπρόσωπου μονοπρόσωπης εταιρίας περιορισμένης ευθύνης κατηγορούμενος, ως κρυπτόμενος υπό τον κατ' επίφαση μοναδικό εταίρο και νόμιμο εκπρόσωπο της ίδια εταιρίας Η1, όπως δέχθηκε η προσβαλλόμενη. Όμως, ο αναιρεσείων κατηγορούμενος, που κρίθηκε ένοχος για άμεση συνέργεια σε έκδοση εικονικών φορολογικών στοιχείων, δεν έχει έννομο συμφέρον να προτείνει τις ειδικές αυτές αιτιάσεις κατά της πληττόμενης αποφάσεως, αφού, με βάση τις εκτεθείσες παραδοχές (για το ότι ο ίδιος ήταν ο πραγματικά υπεύθυνος και ασκών τις εξουσίες του διαχειριστή της εταιρίας περιορισμένης ευθύνης "... ΕΠΕ" και υποκρυπτόμενος των κατά το φαινόμενο μόνο ιδρυτή και διαδόχου του και τούτων ως εκπροσώπων της εταιρίας αυτής, που γνώριζε και ενεργούσε με πρόθεση πραγματώσεως των στοιχείων της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος της εκδόσεως εικονικών φορολογικών

9 στοιχείων) έπρεπε να κηρυχθεί ένοχος για την τέλεση της αξιόποινης αυτής πράξεως ως αυτουργός. Επομένως, ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως, κατά τα υπό στοιχεία Α, Β Γ και Ε μέρη αυτού, από το άρθρο στοιχ. Δ' του ΚΠΔ, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι αβάσιμος και ως τέτοιος απορριπτέος. 7. Επειδή, η απαιτούμενη κατά το άρθρο 93 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, όπως το τελευταίο τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 5 του ν /1996, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο στοιχ. Δ' του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, εκτείνεται όχι μόνον στην απόφαση για την ενοχή, την καταδικαστική δηλαδή ή απαλλακτική απόφαση του δικαστηρίου, αλλά σε όλες χωρίς εξαίρεση τις αποφάσεις, ανεξάρτητα του αν αυτές είναι οριστικές ή παρεμπίπτουσες ή αν η έκδοσή τους αφήνεται στη διακριτική, ελεύθερη ή ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου, που τις εξέδωσε. Έτσι η απορριπτική της αιτήσεως του κατηγορούμενου, για αναβολή της δίκης λόγω εκκρεμότητας ζητημάτων διοικητικής φύσεως σε διοικητικό δικαστήριο, που έχουν όμως άμεση σχέση με την ποινική δίκη, κατά το άρθρο 61 του ΚΠΔ, παρεμπίπτουσα απόφαση του δικαστηρίου, πρέπει να είναι ιδιαίτερα αιτιολογημένη, έστω και αν η παραδοχή ή απόρριψη μιας τέτοιας αίτησης, έχει αφεθεί στην ανέλεγκτη του δικαστηρίου κρίση. Στην προκείμενη περίπτωση, με την πληττόμενη καταδικαστική απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης και κατά το παρεμπίπτον μέρος αυτής, απορρίφθηκε η αίτηση του αναιρεσείοντος κατηγορούμενου, για αναβολή της δίκης κατά το άρθρο 61 του ΚΠΔ, ως αβάσιμη, με την αιτιολογία ότι "το παραδεκτώς υποβληθέν από τον εκπροσωπούντα τον κατηγορούμενο συνήγορο υπερασπίσεως αίτημά του περί αναβολής της εκδικάσεως της προκειμένης υποθέσεως κατά το άρθρο 61 του ΚΠΔ, με την επίκληση άσκησης προσφυγών του στα Διοικητικά Δικαστήρια κρίνεται απορριπτέο ως νόμω αβάσιμο, τούτο δε προεχόντως, διότι, προκειμένου περί του αδικήματος του άρθρου 19 του ν /1997 για την έκδοση ή αποδοχή πλαστών, νοθευμένων ή εικονικών φορολογικών στοιχείων, ύστερα από την αντικατάσταση του άρθρου 21 2 εδαφ. β και γ με την 3 του άρθρου 12 του ν /1999, η τυχόν τελεσίδικη κρίση του διοικητικού δικαστηρίου σε προσφυγή που ασκήθηκε, σε περίπτωση οριστικοποίησης της φορολογικής εγγραφής, δεν ασκεί πλέον έννομη επιρροή. Ανεξαρτήτως, όμως, των ανωτέρω το πιο πάνω αίτημα είναι απορριπτέο και ως ουσιαστικά αβάσιμο, δοθέντος ότι καμία προσφυγή, που αφορούσε τα επίδικα εικονικά φορολογικά στοιχεία δεν προσκομίστηκε, ενώ από το υπ' αριθ. πρωτ.... έγγραφο του ΣΔΟΕ Κεντρικής Μακεδονίας σαφώς προκύπτει, ότι παρά την έκδοση των εκεί αναφερομένων αποφάσεων περί επιβολής προστίμου σε βάρος του κατηγορουμένου, αυτός δεν προσήλθε προς συμβιβασμό ούτε κατέθεσε προσφυγή". Η αιτιολογία αυτή, που διέλαβε το δικαστήριο της ουσίας, στην απορριπτική του αιτήματος του κατηγορούμενου για αναβολή της δίκης είναι η απαιτούμενη κατά το Σύνταγμα και τον ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη, αφού εκτίθενται σ' αυτή με σαφήνεια και πληρότητα οι λόγοι για τους οποίους το δικαστήριο οδηγήθηκε, με επάλληλες, έστω και εσφαλμένες κατά την εκδοχή του κατηγορουμένου, αιτιολογίες, στην απορριπτική του παραπάνω αιτήματος του κατηγορούμενου παρεμπίπτουσα απόφασή του. Τούτο δε, παρεκτός του ότι, προεχόντως, το αναφερόμενο αίτημα του κατηγορουμένου, όπως είχε διατυπωθεί από το συνήγορό του "για αναβολή της υποθέσεως κατ' άρθρο 61 του ΚΠΔ" χωρίς καμία αναφορά σε συγκεκριμένη εκκρεμή προσφυγή σε Διοικητικό

10 Δικαστήριο, παρεκτός και της μη προσαγωγής αυτής, ήταν αόριστο και απαράδεκτο και ως τέτοιο απορριπτέο. Συνεπώς, τα αντιθέτως υποστηριζόμενα, με το δεύτερο λόγο αναιρέσεως κατά το υπό στοιχείο Β' μέρος του, από το άρθρο στοιχ. Δ' του ΚΠΔ, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας στην απορριπτική του αιτήματος αναβολής κατ' άρθρο 61 του ΚΠΔ, παρεμπίπτουσα απόφασή του, είναι αβάσιμος και ως τέτοιος απορριπτέος. 8. Επειδή, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου στοιχ. Α' του ΚΠΔ, αποτελεί λόγο αναιρέσεως η απόλυτη ακυρότητα, που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο. Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 333 2, 357 3, 358, και εδαφ. α του ίδιου Κώδικα συνάγεται, ότι, για να επέλθει η από την τελευταία διάταξη προβλεπόμενη απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, γιατί ο κατηγορούμενος ή ο συνήγορός του δεν απηύθυναν στον εξεταζόμενο μάρτυρα ερωτήσεις για την εξακρίβωση της αλήθειας ή μετά την εξέτασή του δεν προέβησαν σε παρατηρήσεις σχετικά με την κατάθεσή του ή την αξιοπιστία του, πρέπει ο κατηγορούμενος ή ο συνήγορός του να ζήτησαν να τους δοθεί προς τούτο η άδεια και, αν δεν τους δόθηκε αυτή από το διευθύνοντα τη συζήτηση, να προσέφυγαν αμέσως, μη αποδεχόμενοι την προεδρική διάταξη, σε ολόκληρο το δικαστήριο και τούτο, παρά το νόμο να απέρριψε την προσφυγή ή να παρέλειψε να αποφανθεί επ' αυτής. Συνεπώς, ο τρίτος λόγος αναιρέσεως κατά το πρώτο σκέλος του, από το άρθρο στοιχ. Α' του ΚΠΔ, για απόλυτη ακυρότητα, που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, διότι, κατά παραβίαση των διατάξεων των άρθρων και 358 του ΚΠΔ, κατά την εξέταση στο ακροατήριο του μόνου εξετασθέντος μάρτυρα κατηγορίας..., δεν δόθηκε ο λόγος στο συνήγορό του αναιρεσείοντος, που τον εκπροσώπησε στη δίκη, εφόσον δεν προβάλλεται περαιτέρω, αλλά ούτε προκύπτει από τα πρακτικά συνεδριάσεως, ότι ο παραστάς συνήγορός του ζήτησε να του δοθεί η άδεια για να απευθύνει ερωτήσεις προς το μάρτυρα ή για να προβεί σε παρατηρήσεις σχετικές με την αξιοπιστία ή την κατάθεσή του, ούτε πολύ περισσότερο ότι αυτός προσέφυγε προς τούτο στο Δικαστήριο, είναι προεχόντως απαράδεκτος και ως τέτοιος απορριπτέος. 9. Επειδή, ύστερα από όλα τα προεκτεθέντα, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει: Α) να αναιρεθεί εν μέρει και μόνο α) κατά τη διάταξή της περί ενοχής του αναιρεσείοντος για την επί μέρους πράξη της άμεσης συνέργειας στην τελεσθείσα από τον αναφερόμενο παραπάνω Η1 αξιόποινη πράξη της έκδοσης για ανύπαρκτές ενδοκοινοτικές συναλλαγές ενός εγγράφου χρήσης 1998 τύπου INTRASTAT, που ανέφερε αναλυτικά το είδος, την αξία κλπ. των εμπορευμάτων των εικονικών ενδοκοινοτικών παραδόσεων, που πραγματοποιήθηκαν στην αλλοδαπή, και απεστάλη στην Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος (υπό στοιχείο γάμα κεφαλαίο "Γ" στο διατακτικό της προσβαλλόμενης), και β) κατά την περί επιβολής μιας ποινής για το κατ' εξακολούθηση τελεσθέν έγκλημα αυτό διάταξή της, αιτία για την οποία παρέλκει η έρευνα του δεύτερου σκέλους του τρίτου λόγου αναιρέσεως, από το άρθρο στοιχ Α' του ΚΠΔ, για απόλυτη ακυρότητα που εμφιλοχώρησε κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο κατά το άρθρο στοιχ. δ του ίδιου Κώδικα, διότι δεν δόθηκε ο λόγος στον εκπροσωπούντα το αναιρεσείοντα κατηγορούμενο συνήγορό του επί της επιβλητέας ποινής και περί της αναστολής ή της μετατροπής αυτής, Β) να κηρυχθεί ο αναιρεσείων,

11 κατά το άρθρο του ΚΠΔ, αθώος της παραπάνω πράξεως, διότι αυτή δεν είναι αξιόποινη, και Γ) να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση, για την επιβολή νέας μιας και μόνο ποινής, για όλες τις υπόλοιπες επί μέρους πράξεις του κατ' εξακολούθηση τελεσθέντος εγκλήματος της άμεσης συνέργειας στην αξιόποινη πράξη της έκδοσης εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες ενδοκοινοτικές συναλλαγές, για τις οποίες δεν αναιρείται η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση (υπό στοιχεία άλφα "Α" και βήτα "Β" κεφαλαίο στο διατακτικό), στο ίδιο Δικαστήριο που την εξέδωσε, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ). ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Αναιρεί εν μέρει την υπ' αριθ /2005 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης Ι) ως προς την διάταξή της περί ενοχής του αναιρεσείοντος για άμεση συνέργεια στην έκδοση για ανύπαρκτές ενδοκοινοτικές συναλλαγές ενός εγγράφου χρήσης 1998 τύπου INTRASTAT, που ανέφερε αναλυτικά το είδος, την αξία κλπ. των εμπορευμάτων των εικονικών ενδοκοινοτικών παραδόσεων, που πραγματοποιήθηκαν στην αλλοδαπή, και απεστάλη στην Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, και ΙΙ) ως προς την περί επιβολής μιας ποινής για το κατ' εξακολούθηση τελεσθέν έγκλημα αυτό διάταξή της. Κηρύσσει τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο X1, αθώο της παραπάνω επί μέρους πράξεως. Παραπέμπει την υπόθεση σε νέα συζήτηση, για την επιβολή ποινής, για τις υπόλοιπες επί μέρους πράξεις της κατ' εξακολούθηση τελεσθείσας αξιόποινης πράξης, για την οποία καταδικάστηκε ο αναιρεσείων και δεν αναιρέθηκε η πληττόμενη απόφαση, στο ίδιο Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους, που είχαν δικάσει προηγουμένως. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 10 Ιανουαρίου Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 30 Ιανουαρίου Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ