ΙΜΒΡΟΣ - ΤΕΝΕΔΟΣ και Τροία 3 μέρες

Transcript

1 ΙΜΒΡΟΣ - ΤΕΝΕΔΟΣ και Τροία 3 μέρες Μαΐου 2018 για την εορτή του Αγίου Πνεύματος «Προσκυνηματικό Ταξίδι στα νησιά του Ίμβραμου Ερμή και του μυθικού Τέννη, ιστορικά κέντρα του Ελληνισμού» 1 η Ημέρα, Σάββατο 26 Μαΐου 2018, Θεσσαλονίκη - Καβάλα - Ίμβρος Αναχώρηση το πρωί στις 04.00, από τον Λευκό Πύργο και στις 06.00, από τον Δημοτικό Κήπο Καβάλας. Δια μέσω Ξάνθης, Κομοτηνής και Αλεξανδρούπολης, άφιξη στα σύνορα - στάση για τις απαραίτητες τυπικές διαδικασίες. Στην συνέχεια μέσω Κεσάνης, άφιξη στo Καπάτεπε και με φέρυ μπόουτ περνάμε στην Ίμβρο, μετά από μία θαλάσσια διαδρομή μιάμισης ώρας περίπου, φθάνουμε στο λιμάνι Άγιος Κύρηκος. Αναχωρούμε για το χωριό Άγιοι Θεόδωροι, από τα παλαιότερα της Ίμβρου, που πήρε το όνομά του, από το ομώνυμο εκκλησάκι που είναι χτισμένο στα 500 μέτρα νοτιοανατολικά του, σε μικρή απόσταση από την πρωτεύουσα Παναγία. Πνιγμένο στο

2 πράσινο, με κυρίαρχο δέντρο την ελιά, αλλά και το ρουπάκι (δρυς), το καβάκι, τον κέδρο και τα πεύκα, είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του βουνού Καστρί. Εδώ θα συναντηθούμε με Έλληνες κατοίκους του Χωριού και θα μεταβούμε στην εκκλησία της Κοιμήσεως Θεοτόκου. Μετάβαση στο χωριό Αγρίδια, που σήμερα είναι το μοναδικό χωριό στην Ίμβρο αλλά και σε ολόκληρη την Τουρκία, που κατοικείται αποκλειστικά και μόνο από Έλληνες αυτόχθονες, ηλικιωμένους στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι οποίοι το χειμώνα δεν ξεπερνούν τα 35 άτομα. Μετάβαση στο Γλυκύ-υπήρξε ένα ζωντανό χωριό, που γνώρισε σημαντική οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική άνθηση. Το μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων του ήταν ανέκαθεν υψηλό και αυτό οφείλεται, μεταξύ άλλων, στην αγάπη για τα γράμματα που εμφύσησε στους συγχωριανούς του ο διδάσκαλος του γένους Βαρθολομαίος Κουτλουμουσιανός, ο Ίμβριος Αργά το απόγευμα αναχωρούμε για το Τσανάκαλε, όπου είναι το ξενοδοχείο μας, τακτοποίηση, δείπνο, διανυκτέρευση. 2 η Ημέρα, Κυριακή 27 Μαΐου 2018 Ίμβρος - Τσανάκαλε Τένεδος Πρωινό. Μετάβαση στο Γεντικλί για να πάρουμε το πλοίο για την Τένεδο, άφιξη, μετά από μία θαλάσσια διαδρομή μισής ώρας. Κατά την διάρκεια της παραμονής μας θα επισκεφθούμε την Αγία Παρασκευή, θα δούμε τα παλιά Ελληνικά σπίτια, το Ελληνικό σχολείο που χρησιμοποιείται σήμερα σαν ξενώνας και θα έρθουμε σε επαφή με τους λιγοστούς Έλληνες κατοίκους. Θα ολοκληρώσουμε τον γύρο του νησιού και θα επισκεφθούμε την εκκλησία της Παναγίας στο κέντρο της Τενέδου, καθώς επίσης θα συναντηθούμε με Έλληνες ντόπιους που ζουν στην Τένεδο. Αργά το απόγευμα, επιστροφή στο Τσανάκαλε, δείπνο, διανυκτέρευση. 3 η Ημέρα, Δευτέρα 28 Μαΐου 2018 Τροία - επιστροφή Πρωινό. Αναχωρούμε για την Τροία ή Ίλιον, όπου θα ξεναγηθούμε στην πόλη του μυθικού Τρωικού πολέμου, μέρος του οποίου περιγράφεται στην Ομήρου Ιλιάδα. Το απόγευμα θα αναχωρήσουμε με το φέρυ και για το Τσανάκαλε, όπου θα έχουμε χρόνο στην διάθεσή μας για μία ωραία βόλτα στην παραλία. Στην συνέχεια διάπλους του Ελλησπόντου και από εκεί άφιξη στα σύνορα. Στάση για τις απαραίτητες τυπικές διαδικασίες και άφιξη στην πόλη μας το βράδυ.

3 ΙΜΒΡΟΣ - ΤΕΝΕΔΟΣ και Τροία» 3 μέρες Μαΐου 2018 για την εορτή του Αγίου Πνεύματος Τιμή συμμετοχής 150 κατ άτομο σε δίκλινο Περιλαμβάνονται Μεταφορές όπως αναφέρονται στο πρόγραμμα με πούλμαν υπερυψωμένο Διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων Ημιδιατροφή Εισιτήρια φέρυ - μπόουτ Ελλησπόντου, Ίμβρου και Τενέδου με επιστροφή Αρχηγό - συνοδό του γραφείου μας Περιηγήσεις - Ξεναγήσεις Δεν περιλαμβάνονται Εισιτήρια σε μουσεία Ποτά Τηλεφωνήματα Ό,τι αναφέρεται σαν προαιρετικό στο πρόγραμμα.

4 Ίμβρος και Τένεδος: Οι άγνωστες χαμένες πατρίδες Δύο μέρη της μνήμης και της λήθης. Της μνήμης λόγω των ανεξίτηλων πληγών που έχουν αφήσει όλες οι τραγικές καταστάσεις που έλαβαν χώρα στους τόπους αυτούς. Της λήθης εξ αιτίας της ιστορικής απάθειας που έδειξε η ελληνική πλευρά, οδηγώντας στην αλησμονιά των γεγονότων αυτών. Μιλώντας, δε, για πρόσφυγες, ίσως το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό του Έλληνα είναι οι μελανές εικόνες από τη Μικρασιατική Καταστροφή ή τη Γενοκτονία των Ποντίων. Λίγα, όμως, έχουν γραφτεί για την μοίρα των δύο αυτών μικρών νησιών, της Ίμβρου και της Τενέδου και των κατοίκων τους. Οι κάτοικοι των νησιών αυτών βίωσαν ένα χειρότερο είδος προσφυγιάς. Ήταν ξένοι μέσα στον τόπο τους, μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Η συστηματική δίωξή τους, τους ανάγκασε να αποξενωθούν με την βία από τα πάτρια εφάφη τους και να οδηγηθούν στην μητέρα πατρίδα Ελλάδα. Η αποδοχή τους, δυστυχώς, φάνηκε, εν τέλη, πως δεν ήταν και η πιο ευνοϊκή. imvros-xartis Η θέση των δύο νησιών στο χάρτη ΙΣΤΟΡΙΑ Ας κάνουμε, αρχικά, μια ιστορική αναδρομή. Η Ίμβρος και η Τένεδος, άρρηκτα συνδεδεμένα νησιά με τον ελληνικό πολιτισμό, από τα αρχαία κιόλας χρόνια, γνώρισαν σημαντική ακμή. Η Ίμβρος συγκεκριμένα, ανήκε, μαζί με τη Λήμνο, στην Αθηναϊκή Συμπολιτεία. Στην Τένεδο εγκαταστάθηκαν κάποια από τα πρώτα ελληνικά φύλα, όπως Τυρρηνοί και Πελασγοί. Κατά τα βυζαντινά χρόνια και ύστερα, τα δύο νησιά και ιδιαιτέρως η Τένεδος λόγω της γεωπολιτικής στρατηγικής της θέσης, αποτέλεσαν πόλο έλξης μεταξύ Οθωμανών και Ενετών, οι οποίοι διεκδικούσαν την κυριαρχία τους επ αυτών. Το 1920, χρονιά υπογραφής της Συνθήκης των Σεβρών, τα νησιά αυτά κατοικούνταν αποκλειστικά και μόνο από Έλληνες και κατόπιν της επιτυχημένης εξωτερικής πολιτικής Βενιζέλου κατάφεραν να προσαρτιστούν στην ελληνική επικράτεια. Η Μικρασιατική Καταστροφή, όμως, ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να τα επιστρέψει στο τουρκικό, πλέον, κράτος. ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΩΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ Με την Συνθήκη της Λωζάνης ορίζονταν επακριβώς οι όροι παράδοσης των νησιών. Η συνθήκη, όμως, εξαίρεσε τους Έλληνες κατοίκους των δύο νησιών από την ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε και πρόβλεψε γι αυτούς εκτενή αυτονομία. Για τα δύο νησιά, είχε προβλεφθεί η θέσπιση ενός καθεστώτος ειδικής διοικητικής οργάνωσης, ένα είδος δηλαδή τοπικής αυτονομίας και αυτοδιοίκησης, με τη συμμετοχή του τοπικού πληθυσμού, ως παροχή εγγυήσεων στον γηγενή μη-μουσουλμανικό πληθυσμό, που εκείνη την εποχή εξακολουθούσε να αποτελεί την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων. Όμως, οι προβλέψεις του άρθρου αυτού δεν εφαρμόσθηκαν, παρά πολύ περιορισμένα τα πρώτα μόνο χρόνια. Από την δεκαετία του 50 και του 60, μάλιστα, όπου οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας φαίνονταν να είναι ιδιαίτερα τεταμένες, οι κάτοικοι της Ίμβρου και της Τενέδου αποδείχτηκαν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να μην γνώρισαν την προσφυγιά το 1922 και για μερικά χρόνια να κατάφεραν να ζήσουν στην θαλπωρή της πατρίδας τους, όμως δεν ξέφυγαν από τα πολιτικά παιχνίδια και τις παγίδες των διεθνών σχέσεων και συμφερόντων Βασικά σημεία της Συνθήκης της Λωζάνης Τον Σεπτέμβριο του 1923, αμέσως μετά την παράδοση των νησιών στην Τουρκία, το άρθρο 14 παραβιάστηκε με τον διορισμό Τούρκου διοικητή αντί κάποιου που θα προερχόταν από τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό, όπως προβλεπόταν σαφώς στη Συνθήκη. Το 1926, ο νέος Αστικός Κώδικας της Τουρκίας ανακάλεσε όλα τα δικαιώματα των μειονοτήτων, μεταξύ αυτών και των κατοίκων της Ίμβρου και της Τενέδου, κατά παράβαση της Συνθήκης. Παραβιάζοντας το ίδιο αυτό άρθρο, ο έλεγχος της αστυνομίας, των δικαστηρίων, των τελωνείων και των λιμενικών αρχών περιήλθε στους Τούρκους. Ο επίσκοπος των νησιών και οι ηγέτες των τοπικών κοινοτήτων συνελήφθησαν και εξορίστηκαν στην Ανατολία, αφήνοντας με τον τρόπο αυτό ακέφαλο τον τοπικό πληθυσμό.τα επόμενα έτη, η προσπάθεια εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου ενταντικοποιήθηκε. Κατά τη δεκαετία του 40, επιβλήθηκε φόρος ιδιοκτησίας, σύμφωνα με τον οποίο το ύψος των φόρων καθοριζόταν με τρόπο αυθαίρετο και πολλαπλάσιο της συνολικής αξίας της ιδιοκτησίας των νησιωτών. Ταυτόχρονα, οι ακίνητες περιουσίες των χριστιανικών μοναστηριών, που προσέφεραν τα προς το ζην σε πλήθος οικογενειών, απαλλοτριώθηκαν και παραχωρήθηκαν σε Τούρκους και κυρίως Κούρδους που μεταφέρθηκαν εκεί από τα βάθη της ανατολής στα πλαίσια της Τουρκικής πολιτικής για την επάνδρωση του νησιού. Οι νέοι αυτοί πληθυσμοί κατεδάφισαν τις εκκλησίες και άλλα κτίρια που ανήκαν στα μοναστήρια. ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τα γεγονότα στην Κων/πολη, τα «Σεπτεμβριανά», αποτέλεσαν την

5 μεγαλύτερη αφορμή για ακόμα σκληρότερη δίωξη των Ελλήνων με σκοπό να ξεριζώσουν τον ελληνισμό από την Τουρκία γενικότερα. Τα γεγονότα του 1955, άλλωστε, συνδέονται με την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων, στα οποία η Τουρκία έδρασε με άμεσο τρόπο, προειδοποιώντας για το τι έμελλε να ακολουθήσει. Το 1964, λοιπόν, όπου πάλι υπάρχει όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων λόγω της κρίσης στο Κυπριακό, τα μέτρα της τουρκικής διοίκησης στην Ίμβρο και στην Τένεδο λαμβάνουν πιο οργανωμένη μορφή.μάλιστα, το 1964, οι τουρκικές αρχές απαγόρευσαν την μειονοτική εκπαίδευση, δηλαδή την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, κατέσχεσαν τα σχολικά κτίρια της τοπικής κοινότητας, δάσκαλοι απολύθηκαν και δεν τους επετράπη η ανάληψη θέσης ούτε στα σχολεία των μειονοτήτων στην Κωνσταντινούπολη. Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, μάλιστα, απαγορεύτηκε ακόμη και κατ οίκον και τα παιδιά των Ελλήνων υποχρεώθηκαν να διδάσκονται μόνο την τουρκική, με αποτέλεσμα ο κύριος όγκος των μαθητών να μεταναστεύσει στην Κωνσταντινούπολη και την Ελλάδα. Το 1964, επιπλέον, το τουρκικό κοινοβούλιο ψήφισε τον νόμο 6830 «περί απαλλοτριώσεων». Με το καιρό, απαλλοτριώθηκε σχεδόν όλο το συνόλο των γόνιμων εκτάσεων, οι οποίες άνηκαν σε Έλληνες, με πενιχρό, βέβαια, οικονομικό αντάλλαγμα. Επιπλέον, βοσκότοποι που παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν για τη βοσκή των προβάτων χαρακτηρίστηκαν ως «δασικές περιοχές» ή ως «αναδασωτέες» καθιστώντας αδύνατη την καλλιέργεια και την κτηνοτροφία, σε συνάρτηση και με την στέρηση άρδευσης. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στην Ίμβρο δημιουργήθηκαν «ανοιχτές αγροτικές φυλακές», όπου μεταφέρθηκαν μερικοί από τους πιο επικίνδυνους κατάδικους από φυλακές άλλων περιοχών της χώρας, οι οποίοι κυκλοφορούσαν ελεύθεροι τρομοκρατώντας και βλάπτοντας τους κατοίκους, αλλά και μεταφέρθηκαν στρατιωτικά τάγματα με σκοπό να εντείνουν τον φόβο των νησιωτών. Ορόσημο στην ανθελληνική πολιτική της Τουρκίας εναντίον των δύο νησιών αποτελεί το έτος 1974, με την εισβολή και κατάληψη της βόρειας Κύπρου. Από το 1974 και μετά η φυγή των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου, πλέον, γίνεται μαζική, ώστε στο τέλος της δεκαετίας να έχουν μείνει ελάχιστοι Έλληνες. Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα και οι υπόλοιποι έγιναν μετανάστες στην Αυστραλία ή στην Αμερική. Σήμερα, οι μόνιμοι Έλληνες κάτοικοι είναι μια δεκάδα. Bozcaada Το κάστρο της Τενέδου με την τουρκική σημαία ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΞΗ Σ αυτές τις ενέργειες η Ελλάδα έδειξε παθητική στάση, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα των ομογενών Ελλήνων. Η χουντική κυβέρνηση, συγκεκριμένα, κατά την διακυβέρνηση της οποίας εκτυλίχθηκαν τα δραμματικότερα γεγονότα σχετικά με την δίωξη του ελληνισμού στα δύο νησιά, είχε δηλώσει πως «δεν θα χαλάσει τις σχέσεις της με την Τουρκία για μια χούφτα ψαράδες». Παρ όλα αυτά, η Ελλάδα κατέφυγε στο ΝΑΤΟ και στην UNESCO, όμως οι ενέργειες αυτές ήταν ατελέσφορες. Οι διεθνείς θεσμοί συνέβαλαν δίνοντας απλά και μόνο οδηγίες και συστάσεις στις τουρκικές κυβερνήσεις, που ποτέ όμως δεν υλοποιήθηκαν. Το ελληνικό Πατριαρχείο, στην κεφαλή του οποίο βρίσκονταν Πατριάρχης Βαρθολομαίος, γεννημένος στην Ίμβρο, φαίνεται πως δεν έδρασε ούτε εκείνο σχετικά με το ζήτημα υπεράσπισής των ομογενών. Έπρεπε να φτάσουμε στο 2004, όπου η Eυρωπαϊκή Eπιτροπή, έπειτα από πρωτοβουλία των ιμβριακών σωματείων, ζητάει από την Tουρκία να λάβει μέτρα για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των νησιωτών, δίνοντας διεθνή και νομική υπόσταση στο ζήτημα. Το 2012 ενεκρίθη το αίτημα αδειοδότησης ελληνικού μειονοτικού σχολείου στην Ίμβρο και πρόκειται για ιστορική εξέλιξη καθώς μετά από 47 χρόνια επετράπη η λειτουργία ελληνικού σχολείου στην Ίμβρο. Τον Σεπτέμβριο 2013 άνοιξε ξανά ελληνικό δημοτικό σχολείο και σήμερα λειτουργεί με 4 μαθητές. Σήμερα, οι Έλληνες κάτοικοι στην Ίμβρο είναι περίπου 200 και ακίνητη περιουσία στο νησί έχουν συνολικά 27 άτομα χωρίς να είναι μόνιμοι κάτοικοι, ενώ στην Τένεδο οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 20. Όλα τα Ελληνικά χωριά στην Ίμβρο έχουν χαρακτηριστεί ως διατηρητέα. Σημαντικό είναι, τέλος, πως οι Ίμβριοι και οι Τενεδιοί που δεν έχουν την τουρκική υπηκοότητα δεν μπορούν να κληρονομήσουν περιουσία, μεταβιβάζοντας την περιουσία αυτή στο τουρκικό δημόσιο. Ως ανάμνηση στις χαμένες πατρίδες τους, έχουν δημιουργηθεί τα χωριά Νέα Ίμβρος και Νέα Τένεδος στην περιοχή της Χαλκιδικής. Πως μπορεί, όμως, να γιατρευτεί το κενό της απώλειας της πατρίδας σου και ο πόνος της προσφυγιάς; Πηγή: