Συνάδελφοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες της Ανατολικής Αττικής. Με την σημερινή μεγάλη κινητοποίηση στο Λαύριο, δίνουμε

Transcript

1 Συνάδελφοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες της Ανατολικής Αττικής. Με την σημερινή μεγάλη κινητοποίηση στο Λαύριο, δίνουμε απάντηση στην κυβερνητική προπαγάνδα της κυβέρνησης, στα περί «δίκαιης ανάπτυξης», ότι ο λαός της περιοχής έχει επίγνωση για το τι έρχεται και στην φάση της ανάπτυξης και τη τον περιμένει. Το Λαύριο που επέλεξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να κάνει το αναπτυξιακό συνέδριο έχει την δική του σημειολογία. Για τους εργαζόμενους είναι σημείο αναφοράς οι μεγάλοι απεργιακοί αγώνες, η κατάκτηση του δικαιώματος στην σύνταξη, οι συλλογικές συμβάσεις, όλα είχαν την σφραγίδα των εργατών του Λαυρίου. Από την άλλη μεριά το Λαύριο έγινε χώρος προώθησης προγραμμάτων προσαρμογής της εργατικής τάξης στις σύγχρονες απαιτήσεις το κεφαλαίου. Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 90 όπου η ανεργία μάστιζε την περιοχή και ήρθαν τα πρώτα ευρωπαϊκά προγράμματα που προσάρμοζαν τους εργαζόμενους στις ανάγκες του κεφαλαίου. Ποιες ήταν αυτές οι ανάγκες; Να γίνουν οι εργάτες ένα φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό, να προσαρμόζεται στις σύγχρονες απαιτήσεις. Θεωρήθηκαν οι υφάντριες και οι μεταλλουργοί, ότι πάσχουν από αρτηριοσκλήρωση, ότι δεν είναι ευέλικτοι, έχουν στενοκεφαλιά να πιστεύουν ότι μπήκαν στην παραγωγή σε ένα κλάδο και ότι θα πάρουν σύνταξη από αυτόν. Τα προγράμματα που υποτίθεται θα πληρώνονταν κιόλας, ήταν αυτά της ξυλογλυπτικής. Ότι δήθεν θα άνοιγαν οι ορίζοντες των εργατών για εργασία,

2 που; Στην ξυλογλυπτική, άστε που κανείς ποτέ δεν πληρώθηκε. Όμως κάπως έτσι ξεκίνησε και από εδώ από το Λαύριο, η προσπάθεια του κεφαλαίου να προσαρμόσει την εργατική τάξη, στην ευελιξία της αγοράς εργασίας, στην δια βίου μάθηση, στην δια βίου μίζερη ζωή. Από τότε χορτάσαμε ανάπτυξη, και πράσινη, και αειφόρο, μέχρι και πόλη πρότυπο γίναμε. Με τόση ανάπτυξη πως γίνεται να είμαστε με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, μόνο οι ειδήμονες των προγραμμάτων ανάπτυξης μπορούν να απαντήσουν. Σήμερα πλέον θεωρείται ότι ο εργαζόμενος πρέπει να αλλάζει 5 με 7 δουλειές στον εργασιακό του βίο. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο Γ. Παπανδρέου το Λαύριο είχε επιλέξει να κάνει την ρηξικέλευθη πρόταση για ανασφάλιστη εργασία στους νέους μέχρι το 25 έτος της ηλικίας τους, για να βοηθήσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Η αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης, η «δίκαιη» ανάπτυξη, εκφράζεται γλαφυρά στο 3 ο και 4 ο μνημόνιο που ψήφισε, στο κόψιμο των συντάξεων, της προσωπικής διαφοράς από , από την φοροληστεία με το κόψιμο του αφορολόγητου από τα 9000 ευρώ στα 5000, από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, από τις κατασχέσεις ακινήτων για χρέη προς το δημόσιο από 500 ευρώ και πάνω. Το αριστερό της πρόσημο, το έδειξε με την αυτεπάγγελτη δίωξη σε όποιον αγωνίζεται για την προστασία της λαϊκής κατοικίας, με το ξήλωμα του δικαιώματος στην

3 απεργία, με την στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων, των τραπεζιτών. Την «δίκαιη ανάπτυξη», την νιώθουν πολύ καλά οι εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο, που ενώ σπάει όλα τα ρεκόρ επισκεπτών και κερδών, οι εργαζόμενοι δουλεύουν με μερική απασχόληση 4ωρα, 6ωρα με βασικό μισθό 586 ευρώ. Στα ξενοδοχεία της περιοχής, δεν εφαρμόζεται πουθενά η σύμβαση, στο capesounio όπου το πιο φτηνό δωμάτιο είναι 350 ευρώ η βραδιά και όλο το καλοκαίρι είναι γεμάτο, οι καμαριέρες δουλεύουν 7 ημέρες την εβδομάδα, όλο τον μήνα για 700 ευρώ. Οι καθυστερήσεις πληρωμών σε 10δες χώρους εργασίας φτάνουν και τους δέκα μήνες. Οι εργάτες γης του Μαραθώνα και της ευρύτερης περιοχής που σαν σύγχρονοι σκλάβοι δουλεύουν ήλιο με ήλιο, χωρίς ούτε τα στοιχειώδη, που διαμένουν σε παραπήγματα και παράγκες χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Συνάδελφοι, στην Ανατολική Αττική με την πληθυσμιακή έκρηξη των τελευταίων χρόνων, απόρροια του μεγαλύτερου εργασιακού χώρου της χώρας, του αεροδρομίου και δεκάδων βιομηχανικών ζωνών που είναι διάσπαρτες σε όλη την Ανατολική Αττική, οξύνθηκαν τα προβλήματα από έλλειψη έργων υποδομής. Σχολεία από κοντέινερ, συγκοινωνίες ανύπαρκτες, κέντρα υγείας υποστελεχωμένα, μία τεράστια περιοχή με πάνω από κατοίκους χωρίς νοσοκομείο, αντιπλημμυρικά

4 ελλειπή, βιολογικοί σε ελάχιστες πόλεις, και ένα σορό άλλα προβλήματα. Τα παραπάνω, το κίνημα διεκδικεί να γίνουν άμεσα για να υπηρετήσουν τις λαϊκές ανάγκες. Οι λαϊκές ανάγκες έχουν να κάνουν με το πότε και ποιος θα τις κατασκευάσει και με τι κόστος για τα λαϊκά νοικοκυριά. Για παράδειγμα η Αττική οδός ακριβοπληρώθηκε για την κατασκευή της και τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να ακριβοπληρώνουμε για να πάμε από το ένα χωριό στο άλλο. Ότι έργα γίνονται σήμερα, οι μισθοί για την κατασκευή τους είναι πενιχροί, ενώ η χρήση τους από τον λαό πανάκριβη, όλα μπαίνουν στην υπηρεσία των μονοπωλίων για κέρδη. Κέρδη και κάλυψη των λαϊκών αναγκών είναι δύο έννοιες, ασύμβατες. Ο υπουργός υποδομών κ. Σπρίτζης υποσχέθηκε ότι ο προαστιακός θα έρθει στο Λαύριο. Δυστυχώς γι αυτόν τον είχε προλάβει ο Λιάππης όταν έκοβε κορδέλες το 2008 και υποσχόταν ότι το τρένο θα σφύριζε στο Λαύριο το Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι το τρένο κάποια στιγμή θα φτάσει στο λιμάνι και του Λαυρίου και της Ραφήνας, πότε θα γίνει αυτό; Όταν για παράδειγμα το λιμάνι του Λαυρίου το πάρουν οι Κινέζοι, ή όταν επιλέξουν να το κάνουν προσιτό στους Κινέζους ή για όποιο άλλο μονοπώλιο, μέσα οκτώ μήνες το τρένο θα το έχουν φέρει, γιατί τα έργα υποδομής δεν γίνονται να καλύψουν τις λαϊκές ανάγκες αλλά τις ανάγκες του κεφαλαίου. Τρένο είχαμε όσο εξυπηρετούσε την Γαλλική εταιρία, σταμάτησε να εξυπηρετεί την εταιρία, σταμάτησε και η λειτουργία του τρένου. Ότι έργα

5 μπαίνουν προς συζήτηση από την κυβέρνηση έχουν να κάνουν με επενδυτικά προγράμματα και με κερδοφορία μονοπωλιακών ομίλων, τόσο στην κατασκευή όσο και στην εκμετάλλευση. Κουβέντα δεν ακούγεται για την αντιπλημμυρική, αντισεισμική και αντιπυρική προστασία της λαϊκής περιουσίας. Εκεί γίνονται έργα μετά από μεγάλες καταστροφές με φαστ τρακ διαδικασίες για υψηλά κέρδη των κατασκευαστικών ομίλων. Ένα από τα κύρια προβλήματα τις περιοχής είναι ο αποκλεισμός της από μαζικά μέσα μεταφοράς. Το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής αττικής δεν έχει αστική συγκοινωνία και εξυπηρετείται μόνο απο τα ΚΤΕΛ με εισιτήριο που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα. Ένας εργαζόμενος για να πάει στο Αεροδρόμιο από το Λαύριο να δουλέψει πληρώνει 4 ευρω και 40 λεπτά και 4 και 40 για να γυρίσει 8 και 80 μείον από τα ψίχουλα που παίρνει για να ζήσει. Πολλοί συνάδελφοι βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή τους πάνε στις δουλειές τους με μηχανάκια, σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, για να γλιτώσουν κάποια ευρώ. Γι αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να συνδεθεί το Αεροδρόμιο, οι βιομηχανικές ζώνες και ο προαστιακός με αστικές συγκοινωνίες με συχνά δρομολόγια και φτηνό εισιτήριο. Αυτά βέβαια για την κυβέρνηση είναι αντιαναπτυξιακά. Εδώ τα μισά αυτοκίνητα των αστικών συγκοινωνιών είναι στα γκαράζ παροπλισμένα και οι ελλείψεις σε προσωπικό τεράστιες, με σκοπό όλα αυτά την πλήρη ιδιωτικοποίηση.

6 Οι μεγάλες αποστάσεις που υπάρχουν από το κέντρο και τα νοσοκομεία της Αθήνας, δημιουργούν την ανάγκη να υπάρχουν Κέντρα υγείας πλήρως στελεχωμένα, ιδιαίτερα για επείγοντα περιστατικά για πρώτες βοήθειες και διακομιδής με ασθενοφόρα-κινητές μονάδες για την όσο γίνεται πιο γρήγορη και ασφαλή μετακίνηση στα νοσοκομεία. Μία περιοχή όπως την Ανατολική Αττική με πληθυσμό πρέπει να καλυφτεί από ένα μεγάλο νοσοκομείο που θα είναι συνδεδεμένο με το δίκτυο των κέντρων υγείας και θα καλύπτει τις ανάγκες της περιοχής. Όπως επίσης είναι αναγκαία η παρουσία γιατρών εργασίας και ιατρικών μονάδων στις βιομηχανικές ζώνες. Φυσικά όλα αυτά είναι αντιαναπτυξιακά, εδώ προσπαθούν να απαλλάξουν τους εργοδότες από τις ασφαλιστικές εισφορές, εμείς ζητάμε και γιατρούς εργασίας; Δεν θα είναι έτσι ανταγωνιστικοί αυτά είναι παθογένειες του παρελθόντος... Συνάδελφοι, εργαζόμενοι κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής, Η κυβέρνηση, προχωρά τους σχεδιασμούς των μονοπωλίων και παίρνει τα εύσημα των επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ. Μετά τον Αύγουστο ετοιμάζεται το νέο «Εθνικό στρατηγικό σχέδιο» που θα αντικαταστήσει τα μνημόνια. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη ότι θα υπάρξει αποκατάσταση των απωλειών που είχαμε τα τελευταία 9 χρόνια. Και το Εθνικό στρατηγικό σχέδιο» είναι μνημόνιο με άλλο όνομα. Η «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική» προβλέπεται να αντικαταστήσει τα μνημόνια

7 από τον ερχόμενο Αύγουστο και διαφημίζεται ως το «φάρμακο διά πάσαν νόσον»: Και για την ανάκαμψη της οικονομίας, και για την «κοινωνική δικαιοσύνη», και για το «τέλος της εποπτείας»... Υπουργοί και τεχνοκράτες προβάλλουν αυτό το σχέδιο ως «ιδιοκτησία της κυβέρνησης», για να ενισχύσουν την εντύπωση ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν έως τώρα ήταν τάχα ξένα προς την πολιτική της. Οτι το «τέλος των μνημονίων» σηματοδοτεί στροφή σε μέτρα στήριξης του λαού, μετά από εννιά σχεδόν χρόνια θυσιών, για να ανακάμψει η οικονομία. Τίποτα απ' αυτά βέβαια δεν ισχύει. Το «αναπτυξιακό» σχέδιο της κυβέρνησης αποτελεί συνέχεια και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, επειδή διατηρεί τον ίδιο στρατηγικό στόχο με τα μνημόνια: Την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο στόχος αυτός είναι ασύμβατος με την ανάκτηση των απωλειών που είχε ο λαός τα χρόνια της κρίσης, πόσο μάλλον με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Παράλληλα με τον «εθνικό αναπτυξιακό σχεδιασμό» ξεδιπλώνεται και μια πιο επιθετική προσπάθεια από την κυβέρνηση και το κεφάλαιο να αποσπάσουν όχι μόνο ανοχή, αλλά και συναίνεση από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στις αναδιαρθρώσεις που θα κλιμακωθούν τα επόμενα χρόνια. Σπέρνουν αυταπάτες στο λαό ότι ανακτά το δικαίωμα να έχει λόγο και μερτικό στην ανάπτυξη, που μέχρι τώρα τα

8 στερούνταν, εξαιτίας της πολιτικής των μνημονίων, που επιβάλλονταν τάχα από τους δανειστές. Κι όλο αυτό το σερβίρουν κάτω από τον τίτλο «δίκαιη ανάπτυξη». Η ανάκτηση των όποιων δικαιωμάτων μας θα γίνει μόνο μέσα από σκληρή ταξική πάλη σε σύγκρουση με την εργοδοσία και το κράτος. Δεν έχουν σκοπό να επαναφέρουν τον κατώτερο μισθό στα προ κρίσης επίπεδα, δεν έχουν σκοπό να επαναφέρουν τις κλαδικές συμβάσεις και ότι δικαιώματα χάσαμε. Χρειάζεται να κατανοηθεί ότι όλα αυτά είχαν κατακτηθεί μέσα από πολύχρονους και αιματηρούς αγώνες, ότι σήμερα απαιτείται να πυκνώσουν οι γραμμές των συνδικάτων, να μαζικοποιηθούν και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Η προπαγάνδα που έχει ξεκινήσει από κυβερνητικά στελέχη για αποκατάσταση σταδιακά του κατώτερου μισθού είναι πρόκληση. Ως παράδειγμα επιτυχίας της πολιτικής τους φέρνουν την αύξηση του κατώτερου μισθού στην Πορτογαλία, ο οποίος αυξήθηκε κατά 0,88 λεπτά την ημέρα. Δηλαδή τι μας λένε; ότι ο κατώτερος μισθός θα φτάσει κάποια στιγμή στα 751 ευρώ γύρο στο Δηλαδή μας υπόσχονται αποκατάσταση του κατώτερου μισθού την Δευτέρα παρουσία. Σαν τους χιλιαστές οι κυβερνητικοί εταίροι μας καλούν περιμένουμε κάτι που δεν θα γίνει. Πρέπει συνάδελφοι να απαιτήσουμε τώρα να πάει ο κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ, κανείς κάτω από αυτό. Να αγωνιστούμε για κλαδικές συμβάσεις και να απαιτήσουμε να εφαρμοστούν παντού. Να μην

9 επιτρέψουμε να χαθεί καμία εργατική-λαϊκή κατοικία με μαζική συμμετοχή υπεράσπισης της. Ο δρόμος αυτός της διεκδίκησης έχει εδώ και καιρό ανοίξει με την υπογραφή 536 σωματείων για την ΕΓΣΣΕ, μετά από πολύπλευρο αγώνα υπογράφτηκε σύμβαση στην ναυπηγοεπισκευαστική, η ομοσπονδία οικοδόμων είναι κοντά στην υπογραφή της σύμβασης, ενώ σε μεγάλα εργοτάξια έχουν υπάρξει συμφωνίες για αυξήσεις. Προχθές έγινε επιτυχημένη απεργία για την σύμβαση στον κλάδο των τροφίμων. Οι δυνάμεις αυτές δείχνουν τον δρόμο για διεκδίκηση. Παράλληλα γίνεται μεγάλος αγώνας των αναπληρωτών δασκάλων, για την μονιμοποίηση δασκάλων, οι συνταξιούχοι είναι κάθε 15 μέρες στον δρόμο για να υπερασπιστούν τις συντάξεις τους, να μην προχωρήσουν οι μειώσεις, αλλά και να έχουν αυξήσεις. Σε αρκετούς χώρους εργασίας ξεσπάνε αντιδράσεις, στα πενιχρά μεροκάματα, στην απληρωσιά. Όλα αυτά δείχνουν ότι υπάρχουν δυνατότητες να διεκδικήσουμε την ζωή που μας αξίζει, κόντρα σε όλους όσους μας θέλουν δούλους στον 21 ο αιώνα. Να σημειώσουμε εδώ τον βρώμικο ρόλο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που για ακόμα μία χρονιά υπονόμευσε τον αγώνα για αυξήσεις με την εν κρυπτό υπογραφή της σύμβασης με τους εργοδότες που επικυρώνει για άλλη μια φορά τον νόμο έκτρωμα των 586 κατώτερου μισθού. Αναδεικνύεται ως επείγουσα ανάγκη η αλλαγή των

10 συσχετισμών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, προς όφελος των συνεπών ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ που με συνέπεια δίνουν την μάχη της οργάνωσης της εργατικής τάξης με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της. Η προσπάθεια να ξεμπερδέψουμε με τις νοθείες που δημιουργούν πλασματικούς συσχετισμούς και παράλληλα η συμμετοχή της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης στα συνδικάτα είναι προσπάθειες που θα φέρουν αποτελέσματα. Συνάδελφοι, η κυβέρνηση προσπαθεί με την σκανδαλολογία να ξεπλύνει τον καπιταλισμό. Ότι δηλαδή για την κρίση και τα δεινά που τραβάει ο λαός δεν φταίει το άδικο σύστημα αλλά κάποιοι που έκλεβαν. Εδώ να πούμε συνάδελφοι, ότι το πρόβλημα δεν είναι ζήτημα ηθικής και τιμιότητας, αλλά νομοτελειών του άδικου εκμεταλλευτικού συστήματος. Ακόμα και αν ήταν διαφανή και διαυγές, αν όλοι ήταν έντιμοι φορολογούμενοι πολίτες, θα βρισκόμασταν οι εργαζόμενοι στην ίδια κατάσταση γιατί, οι νομοτέλειες του καπιταλισμου είναι το κυνήγι του κέρδους, η ελευθερία της αγοράς, ο ανταγωνισμός, η συσσώρευση κεφαλαίων, έτσι νομοτελειακή είναι και η κρίση του που δεν τον γλιτώνει η ηθική. Άρα η κυβέρνηση θέλει να ρίξει την ευθύνη στους κλέφτες υπουργούς για να αθωώσει τον καπιταλισμό και τα αντιλαίκά μέτρα που αυτή παίρνει για την σωτηρία των μονοπωλίων από την χρεωκοπία που την φορτώνει στον λαό.

11 Συνάδελφοι, εργαζόμενοι της Ανατολικής Αττικής, Η κυβέρνηση, υπηρετεί τις επιδιώξεις των μονοπωλίων με την αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει, και προωθεί τα συμφέροντά τους και στην ευρύτερη περιοχή της μεσογείου, μέσα από την λεγόμενη «γεωστρατηγική αναβάθμιση». Ο Υπουργός εξωτερικών με το καουμπόικο καπέλο γυρνοβολάει τα Βαλκάνια ως σύγχρονος γιανγκης για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Το μεγαλύτερο πλυντήριο στην ιστορία της χώρας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επειδή καπηλεύονται την ιστορία, τους εργατικούς αγώνες την Μακρόνησο, αλήθεια τι σχέση μπορεί να έχουν αυτοί με τους αγώνες όλων αυτών που βρέθηκαν στις εξορίες και κάτω από το χώμα για κοινωνικές ελευθερίες και δικαιώματα; τι σχέση μπορεί να έχουν οι αγωνιστές με τους βασανιστές τους, που σήμερα είναι αγκαλιά με την κυβέρνηση; Αυτοί που σκοτώσανε Λαμπράκη, Μπελογιάννη είναι οι φίλοι της κυβέρνησης όση καπηλεία και να επιχειρήσουν. Είναι τυμβωρύχοι, ξεθάβουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς. Για τα συμφέροντα των μονοπωλίων μας εμπλέκουν όλο και πιο βαθιά στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, φέρνουν όλο και πιο κοντά τον πόλεμο. Η κυβέρνηση με αυτό το ρόλο που έχει αναλάβει, έχει τεράστιες ευθύνες, για την βάση της Σούδας που την διατηρεί και την αναβαθμίζει, για την διαμόρφωση μιας σειράς νέων νατοϊκών βάσεων σε όλη την χώρα, στην Αλεξανδρούπολη, στον Άραξο, στην Σύρο, έφερε την

12 νατοϊκή αρμάδα στο Αιγαίο δήθεν για τους πρόσφυγες, αλλά στην πραγματικότητα ήρθε στα πλαίσια του ανταγωνισμού ΗΠΑ-Ρωσίας. Μας ετοιμάζουν για να γίνουμε κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Την ίδια ώρα καθησυχάζουν τον λαό μπροστά στην επιθετικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας, σαν το πρόβατο λίγο πριν την σφαγή του. Απαιτείται επαγρύπνηση από τον λαό. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους γειτονικούς λαούς, όλα γίνονται για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς. Οι εργάτες πρέπει να έχουν καθαρό ότι αυτοί που σήμερα τους παίρνουν το σπίτι, τους αφήνουν άνεργους, τους κόβουν τους μισθούς, είναι οι ίδιοι που αύριο θα τους βομβαρδίζουν τα σπίτια θα τους ξεκληρίζουν τις οικογένειες, είναι οι ίδιοι που στο τέλος του πολέμου θα θέλουν να τους ξαναπάρουν το σπίτι, να τους αφήσουν άνεργους, να τους κόψουν τον μισθό. Απαιτούμε Τώρα να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, καμία δαπάνη για νατοϊκούς εξοπλισμούς. Έξω τώρα η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. ΔΩΣΤΕ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ Συνάδελφοι, αυτή η κυβέρνηση, που υπηρετεί πιστά τα μονοπώλια τους τραπεζίτες, που μας κλέβει την ζωή, είναι στο σπίτι μας και μιλάει εκ μέρους των εκμεταλλευτών μας. Η συγκέντρωσή μας θα κατευθυνθεί προς το χώρο που πραγματοποιείται η αναπτυξιακή φιέστα. ΚΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ.