Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

Transcript

1 Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

2 2005 Χρήστος Κηπουρός Μαυρομιχάλη 13 Διδυμότειχο Εικόνα εξωφύλλου: Βουλή 6 Νοεμβρίου 1995 πηγή: Φωτογραφικό αρχείο συγγραφέα Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

3 Περιεχόμενα 1. Δύο οι άψυχες ψυχές...σελ Ένα καινούργιο διεθνές πολιτικό κεκτημένο...σελ Ημερολόγιο 9ης, 10ης και 11ης Απριλίου σελ Ελληνική Δημοκρατία-Σκόρπια...σελ BRAVO BRANKO...σελ Αμακεδόνητη Ελλάδα...σελ Οπισθόφυλλο...σελ...16 Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

4 1. Δυο οι άψυχες ψυχές «Η μία είναι το όνομα που δίνεται. Η άλλη, είναι αυτό που μένει, που όμως δέχονται να μπει στα μηχανήματα. Αν ήμουν στη θέση τους θα προτιμούσα να παραιτηθώ. Είτε από επικεφαλής της συμπολίτευσης είτε φυσικά της αντιπολίτευσης» Δήλωση του συγγραφέα Οι εξελίξεις δείχνουν ότι η Ελλάδα επιμένει να πάρει το κρίμα στο λαιμό της. Ο πλούσιος γόνος που πουλάει για να ζει. Από την άλλη η πρόσοδος που μπορούσε να αξιοποιηθεί λόγω της Σκοπιανής αδιαλλαξίας, αρχίζει να εξανεμίζεται. Μερικές φορές δικαιούται και η ιστορία να θέτει τελεσίγραφα. Η προθεσμία του όμως παρέρχεται χωρίς να γίνει κάτι. Σαφώς και δεν ενδιαφέρουν κανέναν οι μεταξύ κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων διαπληκτισμοί, όσο και αν ενταθούν. Ούτε η πεπατημένη των πρώην μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για τους νυν. Η κακουργία είναι εξ αδιαιρέτου. Τους βαρύνει όλους. Τόσο τους μεν όσο τους δε και τους παρά δε. Αν είναι κάτι αυτό, είναι η Ελλάδα των κλικλήδων {1} και των ανά την περιφέρεια παρελκομένων τους. Δυο είναι οι άψυχες ψυχές. Η μία είναι το όνομα που δίνεται. Η άλλη, αυτό που μένει, που όμως δέχονται να μπει στα μηχανήματα. Αν ήμουν στη θέση τους θα προτιμούσα να παραιτηθώ. Είτε από επικεφαλής της συμπολίτευσης είτε φυσικά της αντιπολίτευσης. ΣΗΜΕΙΩΣΗ {1} Χρήστος Κηπουρός, βλ. Σημειώσεις πολιτικής γεωοικονομίας, ομώνυμο άρθρο: «κλικλήδες», μηχανές αναζήτησης, στο διαδίκτυο, Μάρτιος 2004, Διδυμότειχο 16 Απριλίου 2005, Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

5 2. Ένα καινούργιο διεθνές πολιτικό κεκτημένο. Το ομώνυμο τέλος της συνταγματικής ονομασίας των Σκοπίων «Όμως και η Ελλάδα δεν μπορεί να θυμίζει τον πλούσιο γόνο που πουλάει για να ζει» Χ. Κ. Όταν ένας αξιωματούχος διαμεσολαβητής του Ο.Η.Ε. προτείνει κάτι, τότε ηθικά και πολιτικά δεσμεύει και τον εντολέα του. Συγκεκριμένα όταν ο κ. Μάθιου Νίμιτς πρoτείνει στην Αθήνα όσο στα Σκόπια, την ονομασία: Δημοκρατία της Μακεδονίας- Σκόπια, σαφέστατα και o Οργανισμός στον οποίο ανήκει, δεν νομιμοποιείται κάποια ωραία πρωία να εγγράψει στην ατζέντα του σκέτο Μακεδονία, χωρίς τον τοπικό αυτό προσδιορισμό. Αν ο μη γένοιτο το πράξει, όχι μόνο ενδίδει στην αδιαλλαξία της μιας πλευράς εκ των παραληπτών αλλά στην ουσία λέει και ξελέει εάν δεν υπονομεύει και την όποια εναπομείνασα θεσμική του σοβαρότητα. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς διεθνολόγος ώστε να συμπεράνει ότι όλα αυτά αν σημαίνουν κάτι, σημαίνουν ότι για τον Ο.Η.Ε., όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, θα παραμείνει το F.Y.R.O.M. Κάτι το οποίο μπορεί περαιτέρω να ενισχυθεί ως προοπτική εφόσον η Ελλάδα έκανε -και ακόμη κι αυτή τη στιγμή, μετά την επιστολή Καραμανλή στον πρόεδρο των ΗΠΑ μπορεί να κάνει- ελιγμό την από πολλών ετών πεπατημένη, επισημαίνοντας στον Ο.Η.Ε., και σε όλους τους άλλους, την προκλητική και συνεχιζόμενη Σκοπιανή αδιαλλαξία ως προς το ζήτημα. Μια τέτοια Ελληνική πολιτική έχει ένα ακόμη όφελος. Διατηρεί τη συγκεκριμένη ενέργεια του αξιωματούχου του Ο.Η.Ε. στο επίπεδο της επίσημης πρότασης. Εκεί που όντως ανήκει, και που σαν τέτοια έχει δημοσιοποιηθεί. Το τονίζω αυτό γιατί, αμέσως μετά από την απόρριψη από το Σκοπιανό πρόεδρο, επιχειρήθηκε κουτοπόνηρα και από το ίδιο το γυάλινο κτίριο της Νέας Υόρκης ή και από κάπου αλλού, η πρόταση να υποβαθμιστεί στο επίπεδο του μνημονίου. Μέχρι και αυτή ακόμη η συνάντηση του ίδιου διαμεσολαβητή με τον πρεσβευτή των Σκοπίων έγινε εν κρυπτώ και παραβύστω. Προφανώς να μην εκτεθεί τόσο πολύ στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, σε ενδεχόμενη αντικατάσταση της F.Y.R.O.M. από τη Μακεδονία. Εννοείται και πάλι οίκοθεν. Δηλαδή εκ του γνωστού Οίκου. Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

6 Εκτός και αν η Ελλάδα προσανατολίζεται κατά τις υψηλού επιπέδου συζητήσεις της με τον τελευταίο, σε κάποιο πακέτο το οποίο εκτείνεται και σε άλλα σχέδια, όπως του Γ. Γ. για την Κύπρο, και όλο αυτό που βλέπουμε στην Αθήνα είναι θέατρο. Η μεν κυβέρνηση να μη ξέρει τι από όλα να κρύψει, η δε αξιωματική αντιπολίτευση να είναι ακριβή στο λάχανο και φτηνή στο πιπέρι. Το λέω αυτό γιατί διαφορετικά οφείλει όχι μια αλλά δυο συγγνώμες για τη στάση της στο σχέδιο Ανάν. Μια σοβαρή Ελληνική πολιτική όφειλε επίσης να ξέρει την παιδεία του κλασσικού «ουδέν κακό αμιγές καλού». Είτε αυτό αφορά τη στάση της Σκοπιανής ηγεσίας είτε τον ίδιο τον Ο.Η.Ε. Για αυτό έγραψα το BRAVO BRANKO, προς τον Πρόεδρο των Σκοπίων. Είχα υπόψη μου αυτή την αξιοποίηση της αδιαλλαξίας του. Και για αυτό και σήμερα δεν θα είχα πρόβλημα να το επαναλάβω για την πρόταση του Matthew, όχι επί της ουσίας της φυσικά, αλλά για τα παρεπόμενά της, στον Οργανισμό. Όσο τώρα για την κινδυνολογία της αναγνώρισης των γειτόνων, από διάφορες χώρες, ως Μακεδονίας, έχει σημασία ποιοι την αναπαράγουν στην Ελλάδα. Ας μην επεκταθώ. Γιατί λένε βλακείες. Τέρμα αυτή η ιστορία με το συνταγματικό όνομα. Να πω μόνο ότι για λόγους πολιτικούς και ηθικούς, η χώρα οφείλει με απλά όσο σαφή λόγια, χωρίς φορτίσεις και ξύλινες μεγαλοστομίες, να πει σε όλους ότι αδυνατεί να κακουργήσει σε βάρος της ιστορίας και της ιστορικής κληρονομιάς της. Δεν μπορεί να θυμίζει τον πλούσιο εκείνο γόνο που πουλάει για να ζει. Καταρχήν το οφείλει στο μέλλον της αλλά και σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο που πιστεύει σε αξίες και σε αρχές. Και να πει ακόμη ότι τέτοιο κρίμα δεν είναι σε θέση να το πάρει στο λαιμό της. Όποια Ευρωπαϊκή ή άλλη χώρα θέλει, ας το πάρει στο δικό της λαιμό. Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση είναι η Ευρώπη που πρέπει να αλλάξει όνομα. Ίσως να ονομαστεί Κοντώπη. Γιατί η λέξη Ευρώπη βγαίνει από το «ευρύς και ορώ» που σημαίνει ότι για να το επιβεβαιώνει, οφείλει όντως να βλέπει μακριά. Όχι μόνο προς τα εμπρός και στο μέλλον αλλά και πίσω, προς την ιστορία. Εκτός αν η πολιτισμική θεμελίωσή της στον Αριστοτελισμό και στο μεγάλο δάσκαλο ενός μεγάλου επίσης μαθητή, είχε μόνο να κάνει με την πρόθεση να εξασφαλίσει ιστορικό άλλοθι για τους ανά την οικουμένη διάφορους αποικισμούς της. Για αυτό χρειάζεται να ξανασκεφτεί τα πράγματα, αρχής γενομένης από την πρασινωπή Ευρώπη. Του Γαλλικού εκείνου και ονειρεμένου Μάη που κατέληξε να γίνει καρέκλες στην Ευρωβουλή και τραλαλά. Είπα καρέκλες και σκέφτηκα ότι από την άλλη, αδικούν την ηθική Ελλάδα κάποιοι οι οποίοι εντρύφησαν μεν ιστορικά στο θέμα, αλλά πολιτικά επιμένουν να λένε γιατί να μην το παίξει η χώρα, δύναμη. Να πιέσει. Πρέπει κανείς να τους πει και αυτούς ότι όπως η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα σπάζει, έτσι μπορεί να συμβεί και με την πολιτική. Όμως χρειάζονται άλλες αρετές, ικανότητες, αισθήσεις και χρωματισμοί. Και από εκεί και μετά, όταν η πολιτική δεν εμπεριέχει εθνικισμό, εθνικισμό τσακίζει. Στην περίπτωσή μας όχι μόνον έναν αλλά δυο. Είτε αυτός είναι προϊόν γενετικής τροποποίησης του σταλινισμού, όπως συμβαίνει με τον γειτονικό είτε, όπως ο εν Ελλάδι, που είναι κυρίως κατασκευή. Προϊόν από Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

7 ετών, μιας γνωστής τηλεοπτικής, έντυπης, πολιτικής και διανοητικής Αθήνας. Μπορεί να μη συνιστά κύρια εργασία της, όχι όμως ότι δεν το έκανε. Άλλο τώρα, αν και θιασώτρια του Ανάν από τη μια, έφτασε από την άλλη, να υποδύεται την εθνικίστρια. Όμως αν η χώρα έχει ανάγκη από κάτι είναι ένα νέο ηθικό πρόταγμα -όπως αυτό που μπήκε ως μότο, και που στη συνέχεια επιχειρήθηκε μια ακόμη σκιαγράφησή τουόπως και από μια άλλη πολιτική, αντί της χθεσινής ή της σημερινής. Το αν ακόμη και τώρα μπορεί η Ελλάδα να κάνει κάτι άλλο, όπως ήρθαν ή έφερε τα πράγματα. Λέω πως. Υπάρχει στο γραπτό. Όπως υπάρχει και κάτι άλλο ακόμη, προς επίρρωσή του: Ένα καινούργιο διεθνές πολιτικό κεκτημένο. Το ομώνυμο τέλος της συνταγματικής ονομασίας των Σκοπίων. {*} Πρώην Βουλευτής Έβρου { }, Θράκη 14 Απριλίου 2005, Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

8 3. Ημερολόγιο 9ης,10ης και 11ης Απριλίου 2005 Παλιότερα δεν συνέβαινε. Και αν ακόμη συνέβαινε, ήταν δύσκολο να εντοπιστεί και επισημανθεί. Εδώ όμως και μια δεκαετία, γίνεται κατά κόρον. Ο λόγος για τον απορριπτισμό της λεγόμενης εθνικής πολιτικής των όποιων κυβερνώντων. Για την μεταποίησή του καταρχήν σε εθνικισμό και κατόπιν και εις άλλα. Τα δυο κόμματα εξουσίας, ακριβές αντίγραφο το ένα του άλλου, λειτουργούν μεταξύ άλλων και ως κατασκευαστές πλυντηρίων. Τα τελευταία, το αποδέχονται μετά μεγάλης χαράς, έστω και αν πρόκειται να μαζέψουν ρόγες. Η ανάδειξη και μόνο σε παίκτες, τους φτάνει και περισσεύει. Συμβάλλουν σε αυτό άλλωστε με όλη τους τη δύναμη τα Μέσα με τις επιλεκτικές προς τους ίδιους, προσκλήσεις. Αυτό είναι το σημάδεμα της τράπουλας. Ο ειδικός χειρισμός όσων απορρίπτουν την επίσημη εθνική πολιτική, παρόλο που έχουν να πουν κάτι διαφορετικό, και παρόλο που δικαιώνονται στη μια μετά την άλλη από τις προβλέψεις τους. Ακόμη και το γνωστό εκείνο αντιδημοκρατικό «πας μη μεθ ημών, καθ ημών», ωχριά απέναντι στην νέα αυτή πολιτική πραγματικότητα, που στην Ελλάδα εισήγαγε και εφάρμοσε ο Σημίτης, όσο οι περί αυτόν. Κάτι που συνεχίζεται στο ίδιο μοτίβο, από τους νυν. Με την ιστορική αριστερά να στερείται οπτικού πεδίου στα εθνικά, παλαιόθεν. Αυτό που ίσχυε και ισχύει είναι μια ανώτερη μορφή παραχάραξης της ιστορίας. Το δόγμα που έλεγα, πήρε νέα μορφή. Εννοείται ότι στο «ημών», περιλαμβάνονται όλοι όσοι έχουν αποδεχθεί τους κανόνες του σημαδεμένου παιχνιδιού. Τόσο οι τέως, όσο οι σημερινοί κυβερνώντες. Κάθε διαφορετική θέση αποκλείεται. Το νέο δόγμα; Ή μεθ ημών ή φασισμόν. Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

9 3.1. Ελληνική Δημοκρατία-Σκόρπια Μια ματιά στα εθνικά ζητήματα αρκεί. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η Κύπρος. Η συμφωνηθείσα απόφαση της 13ης Φεβρουαρίου 04 στη Νέα Υόρκη περιλάμβανε τόσο την τότε κυβέρνηση όσο την αντιπολίτευση. Στο εν συνεχεία «γκελ» του νέου πρωθυπουργού στη Λουκέρνη οφείλει κανείς να αναζητήσει την άμεση Αμερικανική απάντηση με την αναγνώριση εκ μέρους των Η.Π.Α. των Σκοπίων ως Μακεδονίας, την επομένη κιόλας ημέρα, της επανεκλογής Bush. Μπορεί η πολιτική στάση του Καραμανλή στην Ελβετία να σχετίζεται με κάποια σύνδρομα της ιστορικής του καταγωγής, με την οποία δεν ήθελε να ταυτιστεί, όμως ο εν συνεχεία χειρισμός του στα εθνικά, έρχεται να επιβεβαιώσει πλήρως τη λειτουργία που έλεγα στην αρχή. Από τη μια είναι τα συλλαλητήρια που όταν δεν ματαιώνονται, όπως στην Αυστραλία, γίνονται αντικείμενο ανάθεσης στα πλυντήρια που έλεγα. Από την άλλη, βρίσκεται η επίκληση αν όχι παράκληση προς το Γ. Γ. του Ο.Η.Ε. και το ομώνυμο, τύπου Φραγκεστάιν, σχέδιό του. Μεταξύ των άλλων να ευδοκιμήσει η γεωπολιτική των υψηλών του εντολέων. Ζητήματα για τα οποία είναι επίσης γνωστές οι καλές υπηρεσίες της παρούσας αξιωματικής αντιπολίτευσης και του επικεφαλής της, όσο το κλίμα της εσωτερικής της ομοθυμίας, καθώς και οι προφανείς αιτίες της. Ίσως δε μια από αυτές να είναι η αναπαραγωγή του εκ του μακρόθεν κλεισίματος ματιού. Ίσως να μην είναι άσχετη με όλα αυτά, η διαπασών της Βουλής. Πάντοτε στην ιστορία, ακόμη και όταν οι θόρυβοι είχαν πολλούς λόγους, κάτι έκρυβαν. Πόσο μάλλον όταν αντί για πραγματικές αιτίες, κυρίως οφείλονται σε υποκρισία, αν όχι θράσος. Αν η σημερινή πολιτική Ελλάδα μπορεί να παραπέμπει σε κάτι τις Η.Π.Α. ως προς την αντιμετώπισή της, αυτό δεν είναι άλλο από το στίχο: «από την Κική και από την Κοκό ποια να διαλέξω». Ναι μεν η πρώτη είναι η εξ αίματος συγγενής, όμως η επί πολλά έτη παραμονή της στην αντιπολίτευση φαίνεται να επηρέασε αρνητικά τον παραδοσιακό της Αμερικανισμό, και αυτό πρέπει να πάρει τέλος. Αν όχι, υπάρχει και η άλλη λύση. Η εξ αγχιστείας συγγενής. Το κλείσιμο του Σκοπιανού αποτελεί το προοίμιο της νέας εποχής. Πρόκειται για ένα νέο πρελούντιο, όπως λένε στα μουσικά έργα. Και μόνο το τι ακολουθεί, έφτανε ώστε να παραμείνει σε εκκρεμότητα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν τόσα και τόσα {1}, τα οποία μόνο μια πολιτική Ελλάδα «kafadan sakat», μπορούσε να αποδεχθεί. Και γιατί το αμέσως επόμενο βήμα που δρομολογείται είναι η επιστροφή του σχεδίου Ανάν για τη Μεγαλόνησο. Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

10 Μια πρωτοβουλία λοιπόν, πέραν από τη συνεχιζόμενη αναζήτηση της πολιτικής λύσης του Κυπριακού στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να προτείνει -εννοείται προτού είναι αργά- τη μετατροπή του εθνικού συμβουλίου, σε υπουργικό συμβούλιο. Να σχηματιστεί μια Κυπριακή κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Όσον αφορά τώρα το λεγόμενο εθνικό κέντρο, μπορεί να εκληφθεί αυτό που αποδείχτηκε: ωσεί απόν. Γιατί αν είναι και κάτι άλλο, είναι Ελληνική Δημοκρατία-Σκόρπια. Σημείωση {1} Χρήστος Κηπουρός, Μακεδονική Ελλάδα, βλ. μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο, 9 Απριλίου 2005, Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

11 3.2. BRAVO BRANΚO «Σύμπασα η πολιτική Ελλάδα προσφέρεται να εκποιήσει μέρος της ιστορίας της χώρας, στα Σκόπια, όμως εκείνα, με το ταμάχι που τα διακρίνει, τις προστατεύουν αμφότερες» Χ. Κ. Δεν προσέφερε λίγα δώρα ο Πρόεδρος των Σκοπίων στην Ελλάδα με την αρνητική του απάντηση. Με την εξ αντικειμένου αυτή συνδρομή του, η χώρα νομιμοποιείται πλήρως να μετατρέψει σε ελιγμό την έως τώρα στάση της, και απευθυνόμενη στους θεσμικούς και άλλους υπερατλαντικούς διαμεσολαβητές, να πει: «Βλέπετε, τι λένε οι αγαπητοί γείτονες». Και να παίξει το ίδιο χαρτί στην Ε.Ε. και όπου αλλού χρειαστεί. Όσον αφορά το ζήτημα του ονόματος, εκεί που έφτασαν τα πράγματα, μπορεί να μείνει σε εκκρεμότητα. Ούτε να φάει θέλει ούτε να πιει. Ούτε η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα είμαστε ούτε η τελευταία, με παρόμοια προβλήματα. Ούτε φυσικά και ο Ο.Η.Ε. μπορεί εύκολα να λέει και να ξελέει. Ας μείνει για διεθνές όνομα, το από ετών κατατεθέν F.Y.R.O.M. Καλύτερα να δώσει τη λύση η ίδια η ιστορία, αντί για την παραχάραξη που προωθείται από το γενετικά τροποποιημένο σταλινισμό των όποιων επικεφαλής στο γειτονικό κρατίδιο, όσο και από τους όποιου χρώματος ταγούς του αθηναϊκού, που με διαφορετικά μεν σκεφτικά, πλην όμως συμπίπτουν. Κάτι όμως που σε μερικές περιπτώσεις έχει φτάσει να εκλάβει χαρακτηριστικά πρεμούρας αν όχι και ανθρωπολογικά, ένα από τα οποία είναι η κατασκευή πολιτών μειωμένης μνήμης. Και μάλιστα κάτι τέτοιο να θεωρείται και ως πολιτική δικαίωση των αρχιτεκτόνων τους. Αν είναι ποτέ δυνατόν. Ένας όμως που διατηρεί τη μνήμη του αλλά και χρησιμοποιεί το μυαλό, εύκολα παρατηρεί το εξής συναρπαστικό όσο και παράδοξο, πλην όμως αληθές. Σύμπασα η πολιτική Ελλάδα προσφέρεται να εκποιήσει μέρος της ιστορίας της χώρας, στα Σκόπια, όμως εκείνα με το ταμάχι που τα διακρίνει, τις προστατεύουν αμφότερες. Για τους δικούς μας ας μη πω τίποτε. Εκτός ίσως από ένα. Ότι σε περιοχές, όπως η συγκεκριμένη, η γεωγραφία είναι η άλλη όψη της ιστορίας. Και ότι οι κουτοπόνηρες εκλογικεύσεις διαμέσου της πρώτης, αυτόματα εκτείνονται στη δεύτερη, αφού όμως προηγουμένως, την καταστήσουν αγνώριστη. Η Μακεδονία της γεωγραφίας, ως προς την ιστορία σημαίνει Μακεδονικό έθνος. Ας μην επεκταθώ στα περί εθνικού κράτους και κρατικού έθνους. Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

12 Το bravo στο Μπράνκο Τσερβενκόφσκι, το λέω για έναν ακόμη λόγο. Κυρίως για την εξ αντικειμένου και πάλι συμβολή του, να μην ανοίξει εκ νέου το Κυπριακό. Δεν ξέρω βέβαια αν και πότε θα γίνει αυτό από μόνο του ή με άλλη αιτία έξωθεν. Κάτι που πολλοί ονομάζουν τροχιά επίλυσης και δυναμική. Και άλλοι που αναμένουν τη ρεβάνς, μετά των όποιων αντιπαροχών. Απλά γνωρίζω ότι οι μεσολαβητές που έλεγα στην αρχή, σαφέστατα θα πουλούσαν πολύ καλύτερα την εκδούλευσή τους στο Σκοπιανό, αν αυτή κατέληγε σε αίσιο πέρας. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το ένα επηρεάζει το άλλο. Τέτοια ακριβώς περίπτωση είναι η αναγνώριση από τον Bush που προφανέστατα σχετίζεται με την Ελλαδική στάση στη Λουκέρνη. Συγκοινωνούντα άλλωστε δοχεία είναι ακόμη από τη δεκαετία του 50, όταν ο Άγγλος πρεσβευτής έστελνε μέσω Μαρκεζίνη χαιρετίσματα στο στρατηγό Παπάγο, να μην ανοίξει το Κυπριακό ζήτημα, γιατί θα ανοίξουν το Μακεδονικό. Το τι επακολούθησε είναι σε όλους γνωστό. Όπως και το τι μελετάται και προετοιμάζεται στα εργαστήρια, να ξαναγίνει. Απλά τους Άγγλους αντικατέστησαν οι Αμερικανοί και το απελευθερωτικό κίνημα της Κύπρου, το περσυνό πάνδημο όχι των Κυπρίων πολιτών. Η μόνη διαφορά είναι ότι δίπλα στον επί τριακονταετία εισβολέα και παραμένοντα Αττίλα που μεταξύ των άλλων νέμεται και λυμαίνεται τον Κυπριακό Βορά, διεκδικεί να προστεθεί και ένας ακόμη, αυτή τη φορά «θεσμικός» σε ολόκληρο το εδαφικό σώμα της Μεγαλονήσου. Να υπάρξει ένα ταξίδι της, χωρίς επιστροφή. Μπορεί η Αμερικανική γεωπολιτική και γεωοικονομία να θέλει να κάνει ένα ακόμη μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Αυτή τη φορά με Κυπριακά. Καταρχήν με αυτά να αποζημιώσει την Τουρκία πλουσιοπάροχα για τα διαφυγόντα της κέρδη από το ματαιωθέν πλιάτσικο της Βόρειας Μεσοποταμίας. Παράλληλα να επιτύχει τον καθησυχασμό της, για το ενδεχόμενο τα μελλούμενα του Κουρδικού στην Ανατολία να κινηθούν στη σφαίρα του Ιρακινού προτύπου. Κάτι που βέβαια δεν το δύναται, και κάτι που παρά την απροσμέτρητη τραγικότητα, δεν παύει να επιβεβαιώνει την κλασσική Ελληνική ρήση «ουδέν κακό αμιγές κλπ». Τέλος να εγκαταστήσει το Αμερικανικών προδιαγραφών, όσο και λειτουργίας και ελέγχου, εκτρωματικό κρατικό μόρφωμα της ουσιαστικής αρχής των τριών ξένων δικαστών. Το οποίο ορέγεται τα μέγιστα να πάρει τη θέση από την, ναι μεν τραυματισμένη, πλην όμως τόσο όμορφη, όσο προκομμένη και αγαπημένη Κυπριακή Δημοκρατία. Για αυτό ζητούνται νέοι φίλοι-θιασώτες, του Γενικού Γραμματέα, εκ του χώρου της πολιτικής αλλά και άλλων, σαν τα λεγόμενα επιστημονικά ιδρύματα. Στην Αθήνα, όσο και στη Λευκωσία. Για αυτό, πέραν από τον αγώνα της Μεγαλονήσου για εξεύρεση πολιτικής λύσης στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, μια από τις καθοριστικές πολιτικές στο εσωτερικό που Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

13 αφορούν το μέλλον της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι η επί εύλογο χρόνο, κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Έγκαιρα, πριν είναι αργά, να υπάρξει πολιτική που κορώνα-γράμματα να μπορεί να κερδίζει. Εννοείται στην περίπτωση που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η κατάσταση οδηγηθεί σε νέα προκήρυξη δημοψηφίσματος. Νομίζω ότι τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου θα συμμετάσχουν. Υπάρχει άλλωστε το πρόσφατο προηγούμενο της στάσης τους στην Ελβετία που τους τιμά όλους. Το νέο ποσοστό του όχι θα είναι πιο μεγάλο, από το προηγούμενο. Και θα είναι ακόμη και πιο μεγάλο, αν εκδηλωθούν τίποτε ματαιοδοξίες για τις θέσεις των συμπροέδρων του προεδρικού συμβουλίου που προβλέπει το σχέδιο του Γ. Γ. Για άλλη μια φορά, BRAVO BRANKO. 10 Απριλίου 2005, Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

14 3.3. Αμακεδόνητη Ελλάδα Ναι μεν τα λόγια του Υπουργού των Εξωτερικών αλλά και άλλων, σχετικά με την πρόταση του κυρίου Νίμιτς, θύμιζαν τον πρώην πρωθυπουργό όταν μιλούσε για το σχέδιο Ανάν και έλεγε ότι αποτελεί βάση για διαπραγματεύσεις κλπ., προέκυψε όμως και ένα μεγάλο ηθικό και πολιτικό ζήτημα. Η παράλειψη αν όχι απόκρυψη στοιχείων της πρότασης. Των προνοιών της, όπως λέγονταν ο αντίστοιχος όρος, στο σχέδιο του Γ. Γ. του Ο.Η.Ε. Ο λόγος για το εφεξής απαγορευτικό της διεθνούς χρήσης του ονόματος Μακεδονία, από τους Έλληνες. Η ουσία είναι ότι πέραν της επιβολής παραχάραξης σε βάρος της ιστορίας της, η Ελλάδα εκλαμβάνεται και ως παραβάτης, και για αυτό πρέπει και να τιμωρηθεί, κεχωρισμένα. Η ποινή η οποία προτείνεται να επιβληθεί είναι η εις το διηνεκές, ακοινωνησία, {με την αρχαιοελληνική έννοια, που σχετίζεται με το γνωστό Κοινό}. Δεν τα γνώριζα βέβαια αυτά όταν έγραφα το «Ελληνική Δημοκρατία-Σκόρπια». Ούτε το BRAVO BRANKO. Αλλιώς τα μπράβο μου προς τον Πρόεδρο των Σκοπίων ο οποίος με δηλώσεις απέρριψε ασυζητητί την πρόταση, θα ήταν περισσότερα. Πολλοί κατά καιρούς ομιλούν για το θεό της Ελλάδας. Εγώ επιμένω και λέω ότι αν υπάρχει τέτοιος θεός, τότε αυτός είναι το ταμάχι των γειτόνων. Άλλες φορές των εξ ανατολών, και άλλες του εκ Βορά κρατιδίου. Μακάρι όλοι οι κίνδυνοι να ήταν τέτοιοι. Άλλωστε δεν είναι λίγες φορές που λειτούργησαν σαν διορθωτικές πράξεις. Και όταν πετυχαίνουν κάτι, είναι γιατί βρίσκουν προκλητικά πρόσφορο έδαφος. Κατά τα άλλα επειδή πολλοί ψάχνουν να βρουν τι σημαίνει πατριωτισμός σήμερα και αρχίζουν να αραδιάζουν διάφορα, πρέπει κανείς να τους πει ότι είναι κυρίως ο νους. Από κοινού με τη μνήμη, γεννούν τις ιδέες, οι οποίες με τη σειρά τους όταν καταφέρουν να επιζήσουν, ενηλικιωθούν και γίνουν καθομιλουμένη, τότε μπορούν και εμπνέουν. Και κυρίως, όταν μετά από αγώνες πολλούς, γίνουν πράξη. Λέω ακόμη ότι αν η πολιτική σχετίζεται με τις καλές τέχνες, πιο πολύ προσιδιάζει με τη ζωγραφική. Ακόμη και οι έντονοι χρωματισμοί, δεν πειράζουν. Απεναντίας. Αν κάτι πειράζει είναι τα μουντζουρώματα. Αυτό γίνεται σε εμάς. Από πολλών ήδη ετών. Όχι βέβαια μόνο σήμερα. Τέτοια ατελιέ κατέληξαν τα Αθηναϊκά Μέσα. Αυτά είναι που κάνουν το μαύρο άσπρο. Όπως όμως, δεν θα υπήρχαν τηλεοπτικά Λιόσια, εάν δεν υπήρχαν αντίστοιχα διανοητικά και πολιτικά. Αν υπάρχουν εξαιρέσεις, που είναι; Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

15 Λέω δηλαδή ότι αν υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να αναζητηθεί στους κατά καιρούς θιασώτες έξωθεν πακέτων ιδεών. Όπως το μόλις εισαχθέν. Ήξερα την ακηδεμόνευτη Ελλάδα. Όμως ακόμη και την ακατανόητη, όπως είναι η πολιτική Ελλάδα, μπορώ να την κατανοήσω, και την αδιανόητη, να διανοηθώ. Εκείνη που αδυνατεί να χωρέσει σε ανθρώπινο νου, είναι αυτή που έγινε καταρχήν δεκτή, ως βάση διαπραγματεύσεων. Η Αμακεδόνητη Ελλάδα. {*} Πρώην Βουλευτής Έβρου { }, 11 Απριλίου 2005, Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος

16 Ο Χρήστος Κηπουρός γεννήθηκε στην Κομοτηνή το Μένει μόνιμα στο Διδυμότειχο. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη. Σύζυγός του είναι η νευρολόγος ψυχίατρος Αλεξάνδρα Τρυφωνίδου. Έχουν δυο παιδιά που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο. Εκλέχτηκε Βουλευτής Έβρου με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1993 καθώς επίσης και το Απεχώρησε στις 23 Φεβρ. 99, ανεξαρτητοποιούμενος. Στις 13 Μαρτίου του 2000 έλαβε μέρος στην ίδρυση της Δ.Π.Ε. Ανάμεσα στα έργα προηγούμενων περιόδων είναι: Δεν θέλουμε η Θράκη να γίνει νέα Κύπρος, Πενταδάκτυλος, 1989, Θράκη! Θράκη! Το ένοχο φιλί της Αθήνας, Ρήσος 1991, Η Θράκη θέλει αγώνα, Γόρδιος, Είναι υπό έκδοση, Η παρουσία μου στη Βουλή. Τα τελευταία έτη ασχολείται με την πολιτική γεωοικονομία. Επίσης το περιφερειακό, τη χωροταξία, τα βιολογικά τρόφιμα, και φυσικά τα εθνικά, όπως και τη Θράκη. Ανάμεσα στα νέα του έργα, εργασίες και κείμενα { } είναι: Αγώνας για τη γεωοικονομική Δημοκρατία, Γόρδιος, Αθήνα 2002, Σημειώσεις Πολιτικής Γεωοικονομίας, Κε.Γε.Με., σε ηλεκτρονική μορφή, Θράκη Με τον ίδιο τρόπο εκδόθηκε το βιβλίο του: Δημοψήφισμα για την Κύπρο, 2004, καθώς και οι εργασίες: Κοινόν Ευρωπαίων και Οβάλ μυαλά, Επίσης, Ο καλές του Διδυμοτείχου, όπως τα κείμενα: πολύφημος τυρός, τα γέλια του Δημόκριτου, και τα Άβδηρα, Οι οιωνοί των Θρακών που ακολούθησαν αποτελούν τον πρόλογο στη Θράκη. Είναι το καινούργιο ηλεκτρονικό βιβλίο με μια πρώτη συμπερίληψη των κειμένων που γράφτηκαν κατά την τελευταία εικοσαετία για την περιοχή. Η πρόσφατη εργασία «Ένας ακόμη φαύλος κύκλος: Αθήνα 2004, Θεσααλονίκη 2008, Περιφέρεια 2000 ποτέ» αφορά την επικαιρότητα. Όσο για το διαρκές ηλεκτρονικό βιβλίο «Δημοψήφισμα για το περιφερειακό» στο οποίο από την όγδοη έκδοση έχει ανεβεί ως τίτλος: «ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», ολοκληρώθηκε με την τριακοστή έκτη. Πρόσθετες εργασίες είναι η «τριλογία για τη Μακεδονία» που έχει εκδοθεί, αυτοτελώς. Όπως η εργασία: «Μια συνδυασμένη μορφή ανάπτυξης στο Διδυμότειχο: Ο ναός Ιωάννη Βατάτζη». Επίσης η τριλογία: «Η Ευρώπη ως Άρτεμις» και η έκδοση: «H ηγεμονία της Κύπρου». Το ίδιο η «Βιολογική γαστρονομία» και το κείμενο «Ζήτω η 4η Δημοκρατία». Όπως και οι εργασίες: «Ουσία στην εξουσία», «Συνέδριο 3Α», και: «Θράκηθεν». Επίσης, «χώρα χωρίς χωριά», «Μια ιδέα για τα Ίμια», και η παρούσα: «Δύο οι άψυχες ψυχές». Τα έργα που εκδόθηκαν σε ηλεκτρονική μορφή βρίσκονται αναρτημένα σε περιφερειακά και ομογενειακά portals και σελίδες Θρακικών Δήμων, όπως στο Διδυμότειχο και στη Μαρώνεια. Επίσης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Χρήστος Κηπουρός Ένα διεθνές κεκτημένο Θράκη Απρίλιος