ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ Κ Α Ι Ε Ι Σ Τ Η Ν ΤΗΝ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΝ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ ΕΠΟΙΗΘΗ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Κ Α Ι ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ Ε Ι Σ Τ Η Ν ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΤΗΝ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΝ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ ΕΠΟΙΗΘΗ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΟΤΣΙΟΜΗΤΗ, ΙΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΑΘΗΝΑΙ 2015

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ κ. κ. Γ Α Β Ρ Ι Η Λ ΕΙΣ ΕΝΔΕΙΞΙΝ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ 14 (115 21) ΤΗΛ. 210 72.72.204, FAX 210 72.72.210 ΠΡΩΤ. 1806 ΑΡΙΘΜ. αθηνῃσι 1 η Ἰουλίου 2008 ΔΙΕΚΠ. 1403 Πρός Τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Νέας Ἰωνίας καί Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντῖνον. Εἰς Νέαν Ἰωνίαν. Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, Συνοδικῇ Ἀποφάσει, ληφθείσῃ ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 25 ης μηνός Ἰουνίου ἐ.ἔ., καὶ εἰς ἀπάντησιν τοῦ ὑπ ἀριθμ. 331/2.6.2008 ὑμετέρου ἐγγράφου, περί ἐγκρίσεως ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς «Ἀσματικῆς Ἀκολουθίας μετά Παρακλητικοῦ Κανόνος εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον τήν ἐπονομαζομένην Βουρλιώτισσαν», ποιηθείσης ὑπὸ τοῦ Ἐλλογιμωτάτου κ. Εὐαγγέλου Κοτσιομήτη, Καθηγητοῦ τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι κατόπιν καί τῆς ὑπ ἀριθμ. πρωτ. 36/13.6.2008 εἰσηγήσεως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Θείας Λατρείας καί Ποιμαντικοῦ Ἔργου, ἐγκρίνεται διά τοπικήν μόνον χρῆσιν ἡ ὡς ἄνω Ἱερά Ἀκολουθία, ὡς καλῶς ἔχουσα, καθ ὅσον οὐδὲν τὸ ἀπᾷδον πρός τε τά δόγματα καί τάς παραδόσεις τῆς καθ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας περιέχεται ἐν αὐτῇ. Προσέτι δέον ὅπως ληφθῶσιν ὑπ ὄψιν κατά τήν ἔκδοσιν καί λειτουργικήν χρῆσιν τῆς Ἀκολουθίας αἱ ἐν τῷ συνημμένῳ κριτικῷ ὑπομνήματι παρατηρήσεις. Ὅθεν παρακαλοῦμεν ὑμᾶς, ὅπως κατά τήν τάξιν ὑποβάλητε πέντε (5) ἀντίτυπα τῆς ἐκδοθησομένης ἀνωτέρῳ Ἱερᾶς Ἀκολουθίας

διά τό Ἀρχεῖον τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Θείας Λατρείας καί Ποιμαντικοῦ Ἔργου. Ἐπί δέ τούτοις, κατασπαζόμενοι τήν ὑμετέραν Σεβασμιότητα ἐν Κυρίῳ, διατελοῦμεν μετ' ἀγάπης.

9 ΙΕΡΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Ε Ι Σ Τ Η Ν ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΤΗΝ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΝ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ Η Ιερά της Μνήμη τιμάται την πρώτη Κυριακή κάθε Οκτωβρίου

10 ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τό, Μακάριος Ἀνήρ. Εἰς δὲ τό, Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους η καὶ ψάλλομεν Τροπάρια τῆς ἑορτῆς δ, ἦχος α, καὶ τῆς Εἰκόνος δ, ἦχος ὁ αὐτός. Ω Ἦχος α. Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος. τοῦ παραδόξου θαύματος, ἡ Εἰκὼν θαυμαστῶς, τῆς Παρθένου ἵκετο, ἐνθάδε τῶν εὐσεβῶν, εὐφραίνει πλήρωμα Γεραίρεις πνευματικῶς, θεραπευθεῖσα πατρὶς τὴν Ὑπέρμαχον, φρουροῦσάν σε κραταιῶς, καὶ χορηγοῦσαν ἑκάστῳ τὰ δέοντα, καὶ χαρμονικῶς ἐν ὕμνοις, τῇ Παρθένῳ βόησον, προσκυνοῦντες Σὲ Κόρη, Βουρλιώτισσα τὴν δόξαν Σου. Ι δοὺ τῶν σῶν θαυμασίων Ἁγνή ἀενάως πλεῖστα, ἡμεῖς εὐφραινόμενοι, Εἰκόνος σου τῆς σεπτῆς, πάντες πρεσβεύουσι, ἀγάλλονται δὲ λαμπρῶς, τὰ τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης συστήματα, καὶ ἄδου πνευματικῶς, χείλη ᾠδαῖς εὐηκόους γεραίροντες, Σὲ τὴν σωτηρίαν τοῦ κόσμου καὶ θερμὴν ἀντίληψιν, διὸ πάντες πρεσβεύουν, τῶν πταισμάτων τὴν συγχώρησιν. Τ ὴν Σῆς γεραίρομεν Ἄχραντε, ἄκρως χαρμοσύνως μορφῆς τὴν ἐμφάνειαν, καὶ ῥῦσαι τὰς προσβολάς, ἐκ τοῦ δολίου ἐχθροῦ ἀγάλλονται οἱ πιστοί, ἐν σοὶ ὁρῶντες ὡς ἄστρα τὰ θαύματα δοξάζουσι ἀσθενεῖς, τῆς θεραπείας ταχέως τυγχάνοντες Κεχαριτωμένη χαῖρε, Σὺ γὰρ Βουρλιώτισσα, τὸ πολύτιμον πάντων καὶ θεῖον δώρημα. Ε κ τοῦ παραδόξου θαύματος, ὡς ὁ πάλαι τυφλός, οἱ πιστοὶ προστρέχομεν, ἀφθόνους τὰς δωρεάς, ἐκ Σοῦ λαμβάνομεν, ὡσαύτως καὶ ἡ γυνή, ἡ προσδραμοῦσα πρὸς Σὲ Βουρλιώτισσα, ἀπέλαβεν ἀγλαῶς φῶς τὸ γλυκύτατον, ἥτις καὶ χαίρουσα τῇ καινοπρεπεῖ ὁράσει, Σὲ δοξάζει Δέσποινα, καὶ κηρύττει τοῖς πᾶσι τῶν δεινῶν ἀλγῶν τὴν λύτρωσιν.

Σ Δόξα. Ἦχος πλάγ. δ. ήμερον τηλαυγὴς ἡμέρα, καὶ πανσεβάσμιος, ἦλθεν γὰρ πρὸς ἡμᾶς φῶς οὐράνιον νοερόν, τὸ θεῖον φωτόδενδρον, τῆς μεγίστης ἡμῶν Κυρίας Θεοτόκου, δι αὐτοῦ γὰρ πλουσίως ἀγαθὰ προγεύουσι ἅπαντες οἱ χρείαν ἔχοντες. Οὐρανὸς μυστικὸς ὑπάρχεις Σοὶ Παρθένε, καὶ διὰ Σοῦ διαύγεια ἀστέρων φωταυγής εὐφραίνονται οἱ προσερχόμενοι πίστει, τυφλοὶ ἀναβλέπουσι, χωλοὶ περιπατοῦσι, κωφοὶ ἀκούουσι, καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται μετὰ πίστεως πάντες, καὶ εὐλαβείας οἱ προσερχόμενοι διὸ ἀνυπερθέτως, ἅπαντες Αὐτῇ βοήσωμεν Χαῖρε Σὺ ἡ ἐν γυναιξὶ εὐλογημένη, σκέπουσα τοὺς ἐν τῷ ἁγίῳ σου τεμένει ἀθροιζομένους, καὶ τὴν τῆς θείας Εἰκόνος, πρὸς ἡμᾶς ἐξαίσιον ἐμφάνειαν, Βουρλιώτισσα καταξίωσον. Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς οἷον βούλει. Εἴσοδος. Τὸ φῶς ἱλαρόν. Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα. 11 Ε Γενέσεως τὸ Ἀνάγνωσμα (Γεν. ΚΗ, 10-17). ξῆλθεν Ιακὼβ ἀπὸ τοῦ φρέατος τοῦ ὅρκου καὶ ἐπορεύθη εἰς Χαρράν. Καὶ ἀπήντησε τόπῳ καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ ἔδυ γὰρ ὁ ἥλιος καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τῶν λίθων τοῦ τόπου, καὶ ἔθηκε πρὸς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἐκοιμήθη ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ. Καὶ ἐνυπνιάσθη, καὶ ἰδοὺ κλίμαξ ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ, ἧς ἡ κεφαλὴ ἀφικνεῖτο εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνέβαινον καὶ κατέβαινον ἐπ αὐτῆς. Ὁ δὲ Κύριος ἐπεστήρικτο ἐπ αὐτῆς καὶ εἶπεν ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς Αβραὰμ τοῦ πατρός σου, καὶ ὁ Θεὸς Ισαάκ μὴ φοβοῦ ἡ γῆ, ἐφ ἧς σὺ καθεύδεις ἐπ αὐτῆς, σοὶ δώσω αὐτήν, καὶ τῷ σπέρματί σου. Καὶ ἔσται τὸ σπέρμα σου ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς καὶ πλατυνθήσεται ἐπὶ θάλασσαν καὶ ἐπὶ λίβα καὶ ἐπὶ βορρᾶν, καὶ ἐπ ἀνατολάς, καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ

12 πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου. Καὶ ἰδοὺ ἐγώ εἰμὶ μετὰ σοῦ διαφυλάσσων σε ἐν τῇ ὁδῷ πάσῃ, οὗ ἂν πορευθῇς, καὶ ἀποστρέψω σε εἰς τὴν γῆν ταύτην, ὅτι οὐ μή σε ἐγκαταλίπω, ἕως τοῦ ποιῆσαί με πάντα ὅσα ἐλάλησά σοι. Καὶ ἐξηγέρθη Ιακὼβ ἐκ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ καὶ εἶπεν ὅτι ἔστι Κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν. Καὶ ἐφοβήθη καὶ εἶπεν ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ ἤ οἶκος Θεοῦ, καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ. Ε Τῆς Ἐξόδου τὸ Ἀνάγνωσμα (Ἔξ. Μ 1-9,14,28-29). ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου νουμηνίᾳ στήσεις τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου καὶ θήσεις τὴν κιβωτὸν τοῦ μαρτυρίου καὶ σκεπάσεις τὴν κιβωτὸν τῷ καταπετάσματι καὶ εἰσοίσεις τὴν τράπεζαν καὶ προθήσεις τὴν πρόθεσιν αὐτῆς καὶ εἰσοίσεις τὴν λυχνίαν καὶ ἐπιθήσεις τοὺς λύχνους αὐτῆς. Καὶ θήσεις τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν εἰς τὸ θυμιᾶν ἐναντίον τῆς κιβωτοῦ καὶ ἐπιθήσεις κάλυμμα καταπετάσματος ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν καρπωμάτων θήσεις παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ περιθήσεις τὴν σκηνὴν καὶ πάντα τὰ αὐτῆς ἁγιάσεις κύκλῳ. Καὶ λήψῃ τὸ ἔλαιον τοῦ χρίσματος καὶ χρίσεις τὴν σκηνὴν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ καὶ ἁγιάσεις αὐτὴν καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτῆς καὶ ἔσται ἁγία. Καὶ χρίσεις τὸ θυσιαστήριον τῶν καρπωμάτων καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτοῦ. Καὶ ἁγιάσεις τὸ θυσιαστήριον, καὶ ἔσται τὸ θυσιαστήριον ἅγιον τῶν ἁγίων. Καὶ ἐποίησε Μωυσῆς πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος, οὕτως ἐποίησε. Καὶ ἐκάλυψεν ἡ νεφέλη τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ δόξης Κυρίου ἐπλήσθη ἡ σκηνή καὶ οὐκ ἠδυνάσθη Μωυσῆς εἰσελθεῖν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ὅτι ἐπεσκίαζεν ἐπ αὐτὴν ἡ νεφέλη καὶ δόξης Κυρίου ἐνεπλήσθη ἡ σκηνή.

Προφητείας Ἰεζεκιὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα (Ἰεζ. ΜΓ 27, ΜΔ 1-4). Ε σται ἀπὸ τῆς ἡμέρας τῆς ὀγδόης καὶ ἐπέκεινα ποιήσουσιν οἱ ἱερεῖς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν καὶ τὰ τοῦ σωτηρίου ὑμῶν. Καὶ προσδέξομαι ὑμᾶς, λέγει Κύριος. Καὶ ἐπέστρεψέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς, καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. Καὶ εἶπε Κύριος πρός με ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς Ισραὴλ εἰσελεύσεται δι αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη διότι ὁ ἡγούμενος, οὗτος καθήσεται ἐν αὐτῇ τοῦ φαγεῖν ἄρτον ἐναντίον Κυρίου, κατὰ τὴν ὁδὸν αἰλὰμ τῆς πύλης εἰσελεύσεται καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ ἐξελεύσεται. Καὶ εἰσήγαγέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῆς πρὸς βορρᾶν κατέναντι τοῦ οἴκου, καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ πλήρης δόξης ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου, καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου. Θ Εἰς τὴν Λιτήν. Ἰδιόμελα. Ἦχος α. εία γλῶσσα Πανάχραντε, ἐξαίρει Σου τὰ θαυμάσια καὶ τὴν ἀκένωτόν σου πρὸς ἡμᾶς ἀγαθότητα διὸ ἐκ καταβολῆς ὁ Θεὸς Σὲ Παρθένε παρήγαγε. Ἔνθεν καὶ διαφόροις τρόποις, εὐεργετεῖν ἡμᾶς οὐ παύεσαι, τῇ πρὸς Ἐκεῖνον ἀγρύπνῳ σου μεσιτείᾳ διὸ τὴν πάνσεπτόν σου Εἰκόνα ἥνπερ χορῷ οἱ ἄγγελοι ὁμοῦ ἀδεῶς, ἀτενίζειν ὅλως δεδύνηνται, πέμψασα εἰς τὸν θεῖον τοῦτον ναὸν παραδόξως, πάντων τῶν μετὰ τῆς δεούσης εὐλαβείας προσκυνούντων αὐτήν, ἀποπληρεῖς τὰ αἰτήματα ἀσθενεῖς ἰᾶσαι, ἀδυνάτους στερεεῖς ἀσόφους σοφίζεις, καὶ δαιμονοῦντας ἀπαλάττεις, καὶ πᾶν δῶρον ἀγαθὸν παρέχεις αὐτοῖς, εὐλογοῦσα αὐτούς, ὡς ὁ Υἱός Σου καὶ Θεός, πάσης εὐδοκίας φύλαττε δὲ καὶ τοῦτον τὸν ἱερὸν δόμον, ἀπὸ πάσης ἐπηρείας τοῦ ἐχθροῦ καὶ τοῦ πολεμίου, ὡς τὰ πάντα ἰσχύουσα. 13

14 Β Ἦχος β. αβαὶ Ἄχραντε Παρθένε, προσῆλθον τὰ τέκνα σου, ὡς ἱκέται ταπεινοί, Σοὶ Βουρλιώτισσα ἀπὸ ταῖς συμφοραῖς, θερμῇ τῇ πίστει, τῇ Σῇ χάριτι καθικετεῦσαι χαρίτωσον πάντας τοὺς πιστοὺς Ἁγνή, καθὼς καὶ ἡμεῖς δυσωποῦμεν Σὲ ὡς μόνην ἐλπίδαν δώρησαι ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου καὶ ἐκπλήρωσον ἡμῶν τὰ αἰτήματα ὁ μὲν γάρ, ἀσθένειαν προβάλλεται ὁ δὲ πενίαν θρηνεῖ ἄλλος παρ ἄλλων, ἐπαγωγήν τε καὶ ἀδικίαν σῶσον οὖν πάντας ἐκ τῶν κινδύνων, ὡς τοῦ Παντοδυνάμου Μήτηρ, καὶ ἀεὶ τὰ πάντα δυναμένη, ὅπως Ἄχραντε, δοξάζηται παρὰ πάντων, τὸ ὄνομά σου τὸ πανάγιον. Π Ἦχος δ. ροθύμῳ στοργῇ, καὶ ἀσμένως πόθῳ ἀθροισθέντες ἀδελφοί, ἐν τῇ πανσέπτῳ ἑορτῇ, τῆς Βουρλιωτίσσης Μητρὸς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πνευματικοῖς τοῖς ἄσμασιν αὐτὴν μεγαλύναντες, καὶ τὴν πάνσεπτον αὐτῆς Εἰκόνα εὐσεβῶς προσκυνοῦντες, ἐκτενῶς δυσωπήσωμεν λέγοντες μητρικὴν παρρησίαν πρὸς Θεόν, ὅν Σὺ ἐξέθρεψας, Θεοτόκε Πάναγνε, ἀδιαλείπτως πρέσβευε, εἰρηνεῦσαι τὸν κόσμον, καὶ σῶσαι τὰς ψυχάς ἡμῶν. Σ Ἦχος ὁ αὐτός. ήμερον οἱ εὐσεβέστατοι βροτοί, τῆς Βουρλιώτισσας τὸ εἶδος πανηγυρίζουσι, ἐν συγχορδίαις συγκαλοῦνται πρὸς αἴνεσιν σύμπαντα τὰ χριστιανικὰ πλήθη ἀγάλλονται, καὶ ὁ χορὸς τῶν ἀγγέλων, παμψηφεὶ συνεορτάζει, διὸ καὶ ἡμεῖς συναγάλλοντες σήμερον, σὺν τῷ Γαβριὴλ ἐκβοήσωμεν Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά Σοῦ, παρέχων τὸ μέγα ἔλεος.

Τ Ἦχος πλ. α. ῇ Σῇ γαστέρᾳ Παρθένε, ὁ τῶν αἰώνων Βασιλεύς, τῷ ἰδίῳ θρόνῳ στερεώσας, τέμενος ἔνδοξον τῆς θεότητος, Σὲ κατειργάσατο ἧς ἀχράντοις καταυγαζομένη ἐπιβολαῖς, τὴν Οἰκουμένην φαιδρύνεις, ταῖς αὐγαῖς τῶν θαυμάτων σου πάντες ἡμεῖς φωτιζόμενοι, ψυχῶν τε καὶ σωμάτων σωτηρίαν ἑωρακότες, μεγαλοφώνως Σὲ Βουρλιώτισσα ἄδομεν. Ε Δόξα. Ἦχος πλάγ. β. νθερμοι χοροὶ ποιμένων Θεόνυμφε καὶ χοροστασίαι συναθροισθέντος λαοῦ τῶν πιστῶν, ἐξ εὐλαβείας πρὸς τὸν ἅγιόν σου τοῦτον Ναόν, τὴν σωτηρίαν ψυχῆς τε καὶ σώματος ἱκετεύουσι οἱ μέν, τοὺς πρὸς Σὲ τῶν ὕμνων τὰ ὕψη προσφέροντες, καὶ τὰς ἀλγορίθμους ἰάσεις καὶ θεραπείας τῶν ἀσθενούντων ὁρώμενοι ἤ ἀκούοντες ἐπὶ τῇ ὀρθοδόξῳ πίστει ἡμῶν συναγάλλονται οἱ δέ, τῇ κακουχίᾳ τῶν πεπεδημένων, ὄντως ἀπαλλατόμενοι, δοξολογοῦσι Σε Πάναγνη ἐπαξίως, καὶ μίαν ἐκ συμφώνου αὐδήν, ἀμφότεροι, ψάλλουσι βοῶντες σοι χαῖρε τῶν χριστιανῶν Βουρλιώτισσα, ἡ μόνη εὐεργέτις καὶ λύτρωσις ὡς καὶ ἡμεῖς τῶν ἀπείρων σου θαυμάτων, ἐν πίστει μάρτυρες ὑπάρχομεν, Σοὶ πρεσβεύομεν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Χ Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς. Θεοτόκε Σὺ εἶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή. Εἰς τὸν στίχον, στιχηρὰ τῆς Εἰκόνος. Ἦχος πλάγ. α. Χαίροις ἀσκητικῶν. αίρουσι οἱ πιστοὶ ἀληθῶς, τὴν σὴν Εἰκόνα τὴν ἐκ Βούρλων τὴν πάνσεπτον, κατέχοντες Θεοτόκε, καταφυγὴ κραταιά, τῶν δεινῶν ἁπάντων Μόνη λύτρωσις, Παρθένε Θεόνυμφε τῶν οἰκείων αἰτήσεων, ταχέως Κόρη ἀπαντᾶς ἀναβλύζουσα, τὰ ἰάματα ἀενάως καὶ ἄφθονα ὅθεν συναθροιζόμενοι, τῶν θείῳ τεμένει σου, ταύτην ἐν πίστει καὶ 15

16 πόθῳ πανευλαβῶς ἀσπαζόμεθα, τυχεῖν σαῖς πρεσβείαις, Οὐρανῶν τῆς Βασιλείας σου Βουρλώτισσα. Δ Στίχος μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου. όξῃ κεκοσμημένη πολλῇ πρὸς ἐπουράνιον παράδεισον Ἄχραντε, παρέστης τῷ γεννηθέντι, Λόγῳ ἀφθόρως ἐκ Σοῦ, ᾧ συμβασιλεύεις ἄνω χαίρουσα, ἡμῖν καταλείψασα, τὴν Εἰκόνα σου δώρημα, ἐξ ἧς ἀφθόνως χορηγεῖς Βουρλιώτισσα νόσων ἴασιν, ἁμαρτίας σβεννύουσα, ἥνπερ καθικετεύοντες, ἐν πίστει λαμβάνομεν, ῥῶσιν ψυχῶν καὶ σωμάτων, καὶ Βασιλείας ἐλπίζομεν, τυχεῖν τῆς ἀτρέπτου διὰ σοῦ τῆς κεκτημένης πλούσιον ἔλεος. Δ Στίχος τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν. όξα σοι Θεοτόκε Ἁγνή, ἔμψυχος οὗσα Κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἀπείρους χάριτας φέρεις ὡς καθαρὸς τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀπειροδώρου οὖσα τέμενος διὸ καὶ τοῖς πάσχουσι, μεθοδεύεις τὴν ἴασιν, καὶ τοὺς ἐν θλίψει, χορηγεῖς τὴν βοήθειαν, καὶ ἑκάστῳ τε, δυσκολίας ἐξέλιπες, φόβῳ δὲ τοῖς ἐπαίρουσι, τὰς χεῖρας πρὸς δόξαν σου καὶ προσκυνοῦντες Σὲ πάντες, ἴασιν δίδεις, Πανάχραντε, δεινῶν παθημάτων, λυτρουμένη τοὺς τιμῶντας θείαν Εἰκόναν σου. Ε Δόξα. Ἦχος πλάγ. δ. λθὼν τῇ Εἰκόνι σου ἱκέτης Πανάχραντε, ἐλεῆσαι με δεινῶν παντοίων, καὶ ἀναφανῆναι Βουρλιώτισσα τῇ Ἑλλάδι, ὅθεν καὶ τηλαυγὴς ἀνεφάνη, ἐκ σοῦ στῦλος Δέσποινα, πιστοῖς δεικνύων Σε οἱ οὐράνιοι νόες ἐξίσταντο, ὁρῶντες τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, ἐν σοὶ σκηνοῦσαν διὸ ὤφθης θαυματόβρυτος, πᾶσι τοῖς πιστῶς καὶ μετὰ πόθον προσελθόντας σώζουσα πάντας ἡμᾶς. Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς.

17 Τ Ἦχος δ. Ὅτε ἐξεδήμησας Θεοτόκε. Εἶτα τὸ Τρισάγιον Ὅτι σοῦ ἐστίν Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α. Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης. ῆς Ἑλλάδος ἁπάσης Σὺ προΐστασαι φύλακας, καὶ δημιουργὸς θαυμασίων τῇ ἐκ Βούρλων Εἰκόνι σου, Θεόνυμφε Παρθένε Μαριάμ, Σὺ γὰρ φωτίζεις ταχέως τούς τυφλούς, παντοίους ἀπελαύνεις δαίμονας, καὶ παραλύτους Σὺ ἐγείρεις Ἀγαθή κρημνῶν τε σώζεις καὶ πάσης νόσου τοὺς σοὶ προστρέχοντας δόξα τῷ Σε δοξάσαντι Θεῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσι ἰάματα (Δίς). Καὶ τῆς ἑορτῆς, ἅπαξ ἐν τῇ γεννήσει τὴν Παρθενίαν καὶ ἡ εὐλόγησις τῶν ἄρτων.

18 Κ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετὰ τὴν α Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος δ. Κατεπλάγη Ἰωσήφ. ατεπλάγη ἡ πατρίς, τῇ θεωρείᾳ ἐπὶ σοὶ Θεοχαρίτωτε Ἁγνή, ὁρῶσα θεῖα καὶ φρικτά, τὰ Σὰ θαυμάσια ἰάματα δυσωποῦσα, πάντες Βουρλιώτισσα ἔχομεν, μόνην βοηθὸν τὴν Εἰκόνα σου, καὶ προστασίαν Δέσποινα, σὺν πᾶσι τοὺς εὐσεβῶς προσιόντας Σου ἐξ ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων, ἀπειλῶν μοι διέσωσες. Τ Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς. Μετὰ τὴν β στιχολογίαν. Ἦχος δ. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. οὺς προσελθόντας τῇ θερμῇ Σου πρεσβείᾳ καὶ προσκυνοῦντας τὴν σεπτήν Σου Εἰκόνα, πανευλαβῶς Βουρλιώτισσα Μῆτερ, πάσης ἐλευθέρωσον ἀπειλῆς καὶ ἀνάγκης, καὶ παθῶν καὶ θλίψεων, καὶ δεινῶν ἀλγηδόνων, καὶ θεραπείαν δώρησαι ἡμῖν, ὡς Ζωοδόχος τεκοῦσα Τὸν Ἄνακτα. Α Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς. Μετὰ τὸν πολυέλαιον, Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς. γαλλιάσθω ἡ Ἑλλὰς σὺν τῇ χορείᾳ καὶ εὐφρανθήτωσαν λαμπρῶς τῇ πανηγύρει, τῆς Εἰκόνος σήμερον τῆς Βουρλιωτίσσης, Δεσποίνης, τῆς προστασίας πάντων ἡμῶν, πηγὴν θαυμάτων δοξάζουν ταύτην πολλοί, ἐκ δεινῶν με δυσώπησον, καὶ φωτοδότης τυφλῶν, ἡ λύσις τῆς στειρώσεως καὶ ἐχθρῶν ἀμυντήριον.

19 Ε Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς. Οἱ ἀναβαθμοί, τὸ α Ἀντίφωνον τοῦ δ ἤχου. Προκείμενον. Ἄκουσον θύγατερ. Στίχ. Τὸ πρόσωπόν Σου λιτανεύουσιν. Τό Πᾶσα πνοή. Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (α 39-56). ν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀναστᾶσα Μαριὰμ, ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ιούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν. Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς, πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς. Ἀντελάβετο Ισραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους, καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ Αβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

20 Β Ο Ν ψαλμός. Δόξα. Ταῖς τῆς Θεοτόκου. Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Παναχράντου. Εἶτα, ἐλέησόν με ὁ Θεός καὶ τὸ Ἰδιόμελον. Ἦχος β. αβαὶ Ἄχραντε Παρθένε, προσῆλθον τὰ τέκνα σου, ὡς ἱκέται ταπεινοὶ ἵνα ψάλλουσι τὰ τοῦ ἄσματος, καὶ διεμήνυσαν ἡμῖν τοῦ θαυμαστοῦ, θερμῇ τῇ πίστει, τὸ σὸν εἶδος καταπροσκυνῆσαι χαρίτωσον Δέσποινα Ἁγνή ἡμᾶς, καθὼς οἱ πιστοὶ δυσωποῦμεν σὲ τήν Σῇ προστασίᾳ. Ἔκχεε ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου καὶ ἐκπλήρωσον ἡμῖν τὰ αἰτήματα, ὁ μὲν δι ἀσθένειαν προσέρχεται ὁ δὲ πενίαν θρηνεῖ λῦσιν κλυδώνων καὶ συμφορῶν ἐκ Σοῦ ἐκζητοῦσι σῶζε οὖν πάντας ἐκ τούτων Κόρη, ὡς τοῦ Παντοδυνάμου Μήτηρ, καὶ ὁμοῦ τὰ πάντα δυναμένη, ὅπως γεραίρομεν παρὰ πάντων, τὸ ὄνομά σου τὸ πανάγιον. Εἶτα οἱ κανόνες τῆς ἑορτῆς ὁ α μετὰ τῶν Εἰρμῶν εἰς ς καὶ ὁ δ ἄνευ τῶν Εἰρμῶν εἰς δ, καὶ ὁ παρὼν τῆς Εἰκόνος εἰς δ. Π Ἦχος δ. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. ρεσβείαν Πανάχραντε, ἅπαντες φόβῳ αἰτήσωμεν, τὸ ἄχρηστον στόμα μου σοφίας ἔμπλησον, ὅπως ᾄσμασιν ἰσχύσω ἀνυμνῆσαι, ἀεὶ τῶν θαυμάτων σου Κόρη τὰ ἔνδοξα. Τ ῇ κτίσει μὲν ἅπασαν, πολλαὶ γυναῖκες ἐφάνησαν, Σὺ δὲ Παναμώμητε πάσας ὑπέρκεισαι, ὡς γεννήσασα, Πατρὸς τὸν Λόγον ὅθεν, αὐτῷ συνυπάρχουσα ἡμῶν ἱκέτευε. Ε ξέστη ἐπᾴδων σοι ὁ ψαλμωδὸς Παναμώμητε, ἐν θλίψεσι ἅπαντες Σὲ μεσιτεύουσι νῦν δὲ Δέσποινα πεπλήρωται ὁ χρόνος, πάντες προσκυνοῦμεν Σε, τύπον τὸν ἄχραντον.

Ε λλὰς χαριτόβρυτον, Κόρης Εἰκόνα κατέχουσα, τὰ πλήθη καλέσασα, πόλεις ἑόρτασον, τὴν ὁμώνυμον, πανήγυριν συμφώνως, ἐν πίστει ὑμνήσωμεν τὴν Βουρλιώτισσα. Α Καταβασία. Τοὺς δὺο Εἰρμοὺς τῆς ἑορτῆς. Ὠδὴ γ. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Θεοτόκε. εί Σὲ ὑμνοῦμεν Θεοτόκε, ἀπείρῳ ἐν πίστει καὶ χαρᾷ, καὶ πάντες Κόρη ἄδομεν, θεοπρεπῶς τὴν δόξαν Σου, τὸν ψυχοκτόνον κλύδωνα, ἡμεῖς διὰ Σοῦ νενίκασι. Μ ορφῆς σου πανσέπτου Θεοτόκε, ἡ φέρουσα βλάβην ἐκ πυρᾶς, αἰσχροῦ τοῦ πολεμήτορος, τοῦτον βαλοῦσα ἔξωθεν, πλήθη λαοῦ εἰς πίστωσιν, τῶν σῶν θαυμάτων ἐτράνωσας. Π άντες οἱ πιστεύοντες Παρθένε, τὰ ἔργα σου ὕμνησαν ὁμοῦ, καὶ μείζονα ἐργάζονται, πῶς οὖν τὸ θεῖον τέμενος, ἐν ᾧ Θεὸς ἐσκήνωσε, μὴ ἐνεργεῖν τὰ παράδοξα. Ο ὐδεὶς τεθλιμμένος ἀπιέτω, ναοῦ τῆς Παρθένου ἀδελφοί, κρήνη γὰρ ἡ Θεόνυμφος, ἐκχέει τὰ ἰάματα, Εἰκόνος αὐτῆς ἅπαντες, παρέχει πᾶσι τὸ δώρημα. Τ Καταβασίαι, τῆς ἑορτῆς. Εἰς τὴν γ ᾠδήν, Κάθισμα. Ἦχος πλάγ. δ. Τὴν σοφίαν καὶ λόγον. ῆς Τριάδος τὸ σκεῦος τὸ εὐκλεές, καὶ ἀνθρώπων τὸ σέλας τὸ φωταυγές, ἁπάντων τὴν Δέσποιναν, καὶ ταχεῖαν βοήθειαν, τὴν ἐκ δεινῶν παντοίων, ἐξαίρουσαν ἅπαντας, καὶ πρὸς λιμένα ὄντως, ἡμᾶς διασώζουσα, δεῦτε ὁμοφρόνως, ἐν ᾠδαῖς καὶ ὀργάνοις, ὑμνήσωμεν ψάλλοντες, πρὸς αὐτὴν μετὰ πίστεως, διάσωσμα τοῦ κόσμου Ἁγνή, πρέσβευε τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς εὐλαβῶσι ἐν πίστει, Βουρλιώτισσαν Κόρην. 21

22 Τ Δόξα, τὸ αὐτὸ. Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς. ᾨδὴ δ, Τὴν ἀνεξιχνίαστον. ὴν πλουσιωτάτην σου Μῆτερ στοργήν, νῦν προσεφαπλοῦσα τοῖς πάσχουσι, τῆς ψυχοκτόνου ἁμαρτίας ἐξελοῦ, στῆσαι λαμπρὰ τὰ τρόπαια, πᾶσι δαψιλῶς, Βουρλιώτισσα. Δ ιὰ Μωϋσέως τὸ πάλαι Θεός, τὸν λαὸν διψῶντα ἐπότισεν, ἐν τῇ ἐρήμῳ, πίστει πᾶσι στερεάν, διὰ παντὸς ἐτράνωσας, Ἄχραντε Παρθένε δυσώπησον. Τ αῦτα νῦν ἐποίησεν ὁ ἰσχυρός, σοὶ τὰ μεγαλεῖα Πανύμνητε καὶ γὰρ Εἰκών σου, ἡ σεπτὴ θαυματουργεῖ, ἔργα φρικτὰ θαυμάσια, ψάμμον ἀριθμοῦντα παράλιον. Σ ὲ δοξολογήσω Παρθένε ὡς δεῖ, τοῦ Θεοῦ Μητέρα ὁ γήϊνος, κρήνην θαυμάτων τὴν φανεῖσαν ἐφ ἡμᾶς, τῶν οὐρανῶν τὰ τάγματα, μέλπουν ἐπαξίως τὴν Ἄμωμον. Δ Ὠδὴ ε. Ἐξέστη τὰ σύμπαντα. υσώπησον Πάναγνε, Βουρλιώτισσα Δέσποινα, κλύδωνας δολίους καὶ τείχισον, δαίμονας πάντας, τυφλοῖς παρέχεις τὸ φῶς, στεῖρας τεκνογόνους ἐκτελεῖς, πάντες δεινῶν λύονται, οἱ πιστῶς Σὲ πρεσβεύουσι. Α σμένως ὁ Κύριος, δεσποτικῶς ἐκέλευσεν, ᾆραι ὁ παράλυτος τὴν κλίνην, ἔργον τῆς πίστεως τοῦ Σωτῆρος εὐθύς, ὡσαύτως καὶ νῦν τῇ μορφῇ, προσπεσὼν παράλυτος, ἐξιάθη Πανάμωμη. Κ αὶ μόνον ᾀδόμενον, τὸ Ἅγιόν σου ὄνομα, Παρθένε ἐκφεύγεις τοῦ θανάτου, ὧσπερ βαράθρῳ ἡ ἐκπεσοῦσα γυνή, αὐτίκα λελύτρωται Ἁγνή, ἅμα τῇ πρεσβείᾳ σου, εὐμενῶς, ἐκ τοῦ Ἄνακτος.

Τ ῶν πλείστων τὰ ὄργανα, ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ σώματος, φύσει κατατρύχονται, καὶ στεῖρας, μήτρας ἐνέχουν, ἀλλὰ θαυμάτων τῶν Σῶν, Πανάχραντε Δέσποινα αὐτῶν, λύεις Βουρλιώτισσα, ἀτεκνίας τὸ ὄνειδος. Λ Ὠδὴ ς. Τὴν θείαν ταύτην. αμπρὰν τελοῦντες πανήγυριν, φιλέορτοι πιστοὶ ἀγαλλώμεθα, πτωχοὶ τῷ πνεύματι, θείας εἰκόνος τὴν σύναξιν, ὀρθῶς δοξολογοῦμεν τὴν Βουρλιώτισσαν. Π ικρὰς ἐφόδους τοῦ δαίμονα, ἰᾶσαι Θεομήτωρ τοὺς κάμνοντας, ῥύεις κολάσεως, Κόρη τοὺς Σοὶ καταφεύγοντας, καὶ ἀξιοῖς Σῆς δόξης τοὺς εὐλαβοῦντας Σε. Π ατρὶς οὐκ ἄγεις κατάπτυστα, οὐκ ὄργια τῆς πλάνης τοῦ κλύδωνα, καὶ ἀνυπόστατα, ἀλλ ἐκτελοῦσα μυστήρια, τὴν Ἄχραντον Παρθένον, τέρπεις ἐπάξια. Δ ονοῦντες χεῖρας ἐν ᾄσμασιν, ἁπάντων φερωνύμως συστήματα, εἰς τὴν ὑπέρλαμπρον, τῆς Θεοτόκου πανήγυριν, αὐτῆς τὰ μεγαλεῖα ὑμνολογήσωμεν. Τ Κοντάκιον. Ἦχος γ. Ἡ Παρθένος σήμερον. ὴν Παρθένον σήμερον, ὑμνολογοῦμεν σὺν πόθῳ, τὴν σεπτὴν Εἰκόναν Σου Θεογεννήτωρ δοξάζω ἔχομεν καὶ γὰρ αὐτὴν προσφύγιον μέγα, εὕρομεν δεινῶν ἁπάντων ἑτοίμην ῥύστην Βουρλιώτισσα ἐν πίστει, τὰ μεγαλεῖα, Μῆτερ γεραίρω ἀεί. Τ Ὁ Οἶκος. ῷ ναῷ τῆς Παρθένου συνδράμωμεν, τῇ Εἰκόνι σεπτῶς νῦν προσπέσωμεν κἀκεῖ θέαμα ὁψώμεθα φρικτὸν καὶ παράδοξον, Εἰκόνα θείαν τῆς Ἀχράντου, χάριτας ἀναδίδουσα, 23

24 φρικτὴν ἐφάνη, πιστοῖς τῇ θέᾳ ὅθεν τὴν εὕρεσιν Ἄγγελοι ἐν ᾠδαῖς χαρμονικῶς τὴν ἀνέδειξαν, στῦλος δὲ πύρινος ἕως οὐρανοῦ διῆλθεν, καὶ ἐπὶ πολὺ διαρκέσας ἐχάθη ταύτην γεραίρει ἡ Ἑλλὰς πᾶσα, ὠκεανὸν τῶν χαρίτων, ποταμὸν ἀέναον τῶν θαυμάτων, θησαυρὸν ἀκένωτον τῶν δωρεῶν, καὶ πηγὴν ἰαμάτων ἀνεκλάλητον διὸ καὶ πάντες βοῶμεν, Βουρλιώτισσα ἐν πίστει τὰ μεγαλεῖα, Μῆτερ τοῦ μόνου Θεοῦ. Τὸ Συναξάριον, πρῶτον τοῦ Μηναίου. Εἶτα τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Βουρλιωτίσσης ἐκ τῶν Βουρλῶν. Ἑλλὰς ἀγάλλου, σὺν Νέα Φιλαδέλφεια Βουρλιωτίσσης ἱερᾷ πανηγύρει. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείας, ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς ἀμήν. Ν Ὠδὴ ζ. Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει. ῦν ἀγάλλου ἡ Ἑλλάς μοι ὡς οἱ ἄγγελοι, καὶ δέξου ἕνεκα, ἀλλ ἀγλαῶς ἐν χαρᾷ, μεγίστη ἑόρτασον πανηγυρίζουσα, Βουρλιώτισσαν ἀπολαβοῦσα πρόμαχον, τῆς Θεόνυμφης Εἰκόνα. Τ ῇ Εἰκόνι σου Παρθένε δραπετεύονται, δαιμόνων φάλαγγες ἐκ τῶν πασχόντων δεινῶς, καὶ νόσοι ἀνίαται ἰῶνται πάραυτα, εὐλογοῦντες Σε, Θεογεννήτωρ Δέσποινα, οἱ πιστῶς σὲ προσκυνοῦντες. Η πανήγυρις Παρθένε τῇ δυνάμει σου, τρυγᾷ τὰ κρείττονα, ἀγαλλομένῳ ποδί, διὸ τῷ τεμένει σου Κόρη ἀθροίζονται, καὶ προσκύνησιν, Σοὶ ἀποδοῦναι ἅπαντες, εὐχαρίστῳ τῇ καρδίᾳ. Δ ιαφύλαττε ναόν σου Βουρλιώτισσα, κακοῦ ἐνέργειαν, τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν καὶ τοῦ πολεμήτορος, σκέπουσα ἅπαντας, τοὺς ἐλπίζοντας, ἐν ὁμονοίᾳ ἄδομεν τὴν ἀγάπην σου Παρθένε.

Ν Ὠδὴ η. Παῖδας εὐγενεῖς ἐν τῷ καμίνῳ. όσους ἐκνικᾶς Κόρη παντοίους, πλημμύρα τῶν θαυμασίων τὴν ὑφήλιον, πᾶσαν καταρδεύουσα, θείαις ἐκλάμψεις Σου, διαφωτίζεις ἐξ ἅπαντος τοὺς ἐν τεμένει σου ἐγγίζοντας ἐξόχως σὺν πόθῳ, καὶ τὴν σὴν Εἰκόνα, ἐν πίστει προσκυνοῦντας. Τ ῷ βρέφει Παρθένε Θεομήτωρ, νοσοῦντι ἐξ ἀσθενείας Σὺ διέσωσας μόνον τὸ σὸν ὄνομα, ὡς ἐπεκαλέσατο, τοὺς ἐν κινδύνοις πάντας Σὺ Παρθένε πρόφθασον, φυλάττουσα ὁμοῦ τοὺς ἐν θλίψει, σὲ προσερχομένους Ἁγία Θεονύμφη. Μ όνη μεσιτεύεις Θεομήτωρ, καὶ πάντας Σὺ διασώζεις τοὺς ἐλπίζοντας, τῇ σεπτῇ Εἰκόνᾳ σου τὰ φρικτὰ τεράστια, τὰ τὴν Ἑλλάδαν ἅπασαν καταπλουτίζουσα, διὸ καὶ γηθοσύνως γεραίρουν, Σὲ καὶ εὐλαβοῦνται, Ἁγνὴ τὴν Θεονύμφην. Α γαρ τὸ ἀπόγονον Παρθένε, ὁμοίωμα σόν, θρασέως βλαστημήσαντα, καὶ πλέον τολμήσαντα τοῦτον κατετρόπωσες, ἀνδρὸς φανέντος σχήματι καὶ αὖθις ἔσπευσες, αὐτὸν τὸν μιαρὸν ἀφανῖσαι, ἅπαντας τοὺς πίστει, δυσώπει Πανάχραντε. Δ Ὠδὴ θ. Ἅπας γηγενής. εῦτε οἱ πιστοί, ὁμοῦ Βουρλιώτισσα, τὴν χαριτόβρυτον Εἰκόνα τιμήσωμεν, ναῷ τῷ θείῳ πόθῳ συνέλθωμεν, τὰ θαυμαστὰ καὶ πλεῖστα νῦν κατασπασώμεθα, ἰαμάτων ἄφθονα χαρίσματα, τοὺς πιστῶς προσελθόντας δεδώρησαι. Α νθος γλυκερόν, ὀφθεῖσα Πανάχραντε τοῦ ἀπαυγάσματος, τοῦ φωτοδότου Πατρός, τὰς θείας λάμψεις δόξῃ κατέχουσα, τοὺς ὑμνητὰς διάσωσον πάντας τοῦ δαίμονα, τὰς κακίας, ἵνα σὲ ὑμνήσωμεν, τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων λυτήριον. 25

26 Ν όσων ἀλγεινῶν, παντοίων διάσωσον Νύμφη Πανάχραντε, τοὺς σεβομένους πιστῶς, τὴν σὴν Εἰκόνα, καὶ τῆς κολάσεως τῆς φοβερᾶς ἐξάρπασον τὴν νεολαίαν σου, καὶ λαόν σου φύλαξον ἀκοίμητε, τὸν δοξάζοντα Σε Βουρλιώτισσα. Σ ῶσον μητρικῶς, τοὺς πόθῳ τὴν μνήμην σου πανηγυρίζοντες, ἐμὸν δὲ δέξαι Ἁγνή, τὸν ὕμνον τοῦτον τὸν εὐτελέστατον, ὡς ὁ Υἱός σου ἄσμενος χήρας τὰ δύο λεπτά, καὶ παράσχου λύσιν τῶν πταισμάτων μου, καὶ τῆς δόξης τῆς σῆς καταξίωσον. Π Ἐξαποστειλάριον πρὸς τό, ὁ γλυκασμὸς τῶν Ἀγγέλων. ρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καὶ μεσιτείαις τῷ Κτίστῃ, συναθροισθέντες τὰ πλήθη, τὴν σωτηρίαν αἰτοῦμεν, νῦν Βουρλιώτισσα Κόρη, Ἁγνὴ ἐκ πάσης κακίας (δίς). Καὶ τό, Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, ἅπαξ. Εἰς τοὺς Αἴνους ἱστῶμεν στίχους η, καὶ ψάλλομεν τῆς ἑορτῆς δ, καὶ τῆς Εἰκόνος δ. Λ Ἦχος β. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν. όγων εὐσεβείας ἡ πηγή, ἤνοιξε δυσώδης ἐξ ᾅδου, ὄζουσα πάντας οἰκτρῶς, ὅθεν εὐωδέστατον κρίνον Τριάδος σεπτῆς, Παναγία Θεόνυμφε τοῦ Ἄνακτα μύρον, ἄμετρα ῥυόμενον, ἀεὶ παρέχεις πιστοῖς, δέδωκας Εἰκόνι ὡς κρήνην, δείξασα Βουρλιώτισσα πᾶσι, χορηγεῖς ἡνίκα τὰ ἰάματα. Χ όρευε Ἑλλὰς πνευματικῶς, καὶ ἀγαλλομένη ἐν κόλποις, μορφὴν λαμβάνουσα, Κόρης ἐπισκίρτησον, ἀσματικαῖς χορδαῖς, καὶ ὀργάνοις τὰ κρείττονα ψυχῇ καὶ καρδίᾳ, δεῦτε προσκυνήσωμεν, τὴν χαρυτόβρυτον, ἄδοντες ἡμᾶς ἐκδυσώπει, θλίψεως παντοίας καὶ βλάβης ταῖς σαῖς μητρικοῖς νῦν παρακλήσεσι.

Μ όνη εὐεργέτις προσηνής, καὶ θερμὴ προστάτις τῶν πίστει προσκαλουμένων Σε, οὕτως ὡς ἀντίληψις ὤφθης Παρθένε Ἁγνή, τοῦ Βελίαρ τοῦ ἄσπονδου, ἐχθροῦ ἡ ταχεῖα, τοῖς κατατολμῶσι Σε πᾶσι ἐκδίκησις ῥῶσαι ἀσφαλῶς σοὺς ἱκέτας, ἐκ τῶν σῶν ἐχθρῶν δυναστείας, καταπιεζούσης χαλεπώτατα. Κ ρήνη ἰαμάτων ἀληθῶς, ὤφθης καταρδεύουσα πάντας, τοὺς προσελθόντας σοι, ᾦ Εἰκὼν πανσέβαστε, νόσους ἰᾶσαι καὶ δή, ἀνιάτους καὶ δαίμονας, δεινοὺς ἀπελαύνεις, φωτίζεις τυφλώττοντας, πάντα σοβεῖς τὰ δεινά ὅθεν οἱ παράλυτοι πάντες, καὶ οἱ κρημνισθέντες ἐν πτώσῃ, σὲ ὁμολογοῦσιν τὴν ἐκλύτρωσιν. Τ Δόξα. Ἦχος πλ. δ. ὶς λαλήσει τὰς δυναστείας σου Ἁγνή; καὶ τὶς ἄν ἐξυμνήση τῆς Εἰκόνος σου τὴν χάριν; Πάντες γὰρ οἱ προσελθόντες αὐτῇ, ψυχῶν τε καὶ σωμάτων ἀφθόνως χορηγεῖς τὰ ἰάματα, ὡς ἀνεξάντλητος πηγή διὸ καὶ ἐλπικότες ἀφθόνοις νάμασι, καὶ ῥεύμασι ὠκεανίοις, Ἰορδάνου τὰ ῥεύματα, σὺν ἄλλοις προσομοίοις ἐξελάβομεν εἰκότως τὰ πάντα γὰρ δυναμένη, ὡς τοῦ Παντοδυνάμου Μήτηρ, καὶ διὰ τῆς Σῆς Εἰκόνος τὰ πάντα κατεργάζῃ ἀλλὰ νῦν καὶ τὴν ποίμνην σου ταύτην, Βουρλιώτισσα περιφρουροῦσα, ἐκ τῶν προσερχομένων ἐν αὐτῇ πιστῶν ἑκάστῳ χαρίζεις Πανάχραντε τὰ αἰτήματα. Καὶ νῦν, τῆς Ἑορτῆς. Δίδοται δὲ καὶ ἅγιον ἔλαιον. Δοξολογία μεγάλη, καὶ Ἀπόλυσις. Εἰς τὴν Λειτουργίαν. Τυπικά, καὶ ἐκ τοῦ Κανόνος τῆς ἑορτῆς ἡ γ ᾠδή, καὶ τῆς Εἰκόνος ἡ ς ὁ Ἀπόστολος, Ἀδελφοί, εἶχεν ἡ πρώτη σκηνή ζήτε τῶν Εἰσοδίων, Νοεμβρίου καὶ ὁμοίως καὶ Εὐαγγέλιον, Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κόμην τινά. Κοινωνικόν, Ποτήριον σωτηρίου. 27

28 ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΝΕΥΡΕΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΠΤΟΥ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑΣ Ἡ σεπτὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βουρλιώτισσας, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση ποὺ διασώθηκε ἕως τὶς ἡμέρες μας βρέθηκε ἀπὸ κάποιο βοσκὸ ἄγνωστο τὸ πότε, σὲ μία περιοχή, ὅπου ὑπῆρχαν πολλὰ βούρλα. Ὁ βοσκὸς πήγαινε τὰ γίδια του στὴν περιοχὴ ποὺ ἦταν βοσκότοπος καὶ ἀντιλήφθηκε ὅτι ἕνα γίδι ἀποκόπηκε ἀπὸ τὸ κοπάδι. Μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα ἐπέστρεψε καὶ ὁ βοσκὸς παρατήρησε, ὅτι εἶχε βρεγμένα γένια. Τὴν ἑπόμενη μέρα ὁ βοσκὸς πῆγε νὰ βρῆ τὸ μέρος μὲ τὸ νερό, γιὰ νὰ τὸ ἀνοίξη καὶ νὰ πίνουν ἀπὸ ἐκεῖ τὰ ζῶα του. Ψάχνοντας μὲ ὑπομονὴ καὶ μὴ μπορώντας νὰ βρῆ τὴν πηγὴ τοῦ νεροῦ, ἀνακάλυψε μὲ τὴν θεία χάρη τῆς Παναγίας τὴν χαριτόβρυτη εἰκόνα της. Εὐσεβὴς χριστιανὸς ὁ βοσκός, τρελλὸς ἀπὸ τὴν χαρά του, φανερώνει τὸ πολύτιμο εὕρημά του στὸν παπὰ τοῦ χωριοῦ Βουρλὰ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Εὐσεβεῖς χριστιανοὶ κάτοικοι, ἔκτισαν στὸ σημεῖο ἀνεύρεσης τῆς Εἰκόνας ἕνα μικρὸ ἐκκλησάκι τῆς εὑρέσεως, ἐνῷ σὲ λίγα χρόνια φτιάχθηκε κοντὰ ἐκεῖ μία μεγάλη Ἐκκλησία καὶ μέσα ἐκεῖ φυλασσόταν ἡ πολύτιμη Εἰκόνα τῆς Παναγίας ἡ ὁποία εἶχε τὴν προσφώνηση Παναγία ἡ Ὁδηγήτρια. Ἦλθαν οἱ μαῦρες μέρες τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς. Λίγες μέρες μετὰ τὶς 15 Αὐγούστου, οἱ Τοῦρκοι μπῆκαν στὰ Βουρλὰ καὶ τὰ κατέστρεψαν. Βεβήλωσαν, ἔκλεψαν καὶ στὸ τέλος ἔκαψαν τὴν ἐκκλησία τῆς Παναγίας. Τὴν ἔχουσα ἤδη φθορὲς εἰκόνα παρέλαβε πιστὸς χριστιανὸς μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του καὶ ὅπως λέει ἡ παράδοση τὴν ἔφερε στὴ Νέα Φιλαδέλφεια, ὅπου τοποθετήθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς

Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὅπου ἀποτελεῖ πολύτιμο καὶ μεγαλειῶδες θησαύρισμα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, τῆς πόλεως τῆς Νέας Φιλαδελφείας, ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅταν τοποθετήθηκε στὴν Παναγίτσα, ὅπως τὴν ὀνομάζει ὁ πιστὸς λαὸς τῆς Νέας Φιλαδελφείας τὴν ἐκκλησία του, σώζεται ἕνα περιστατικὸ ποὺ συνέβη μὲ κάποιο Βουρλιώτη πιστὸ μὲ τὸ ὄνομα Παναγιώτης. Αὐτὸς εἶχε ἀμφιβολίες γιὰ τὸ ἄν αὐτὴ εἶναι ἡ εἰκόνα ἡ πραγματική. Τὸ βράδυ στὸν ὕπνο του φανερώθηκε ἡ Παναγία καὶ τοῦ λέει «Παναγιώτη παιδί μου, γιατὶ δὲν μὲ πιστεύεις, εἶμαι ἡ Βουρλιώτισσα». Ἡ σεπτὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βουρλιώτισσας ὑπέστη φθορὲς ἀπὸ μία φωτιὰ ἡ ὁποία συνέβη τὴν παραμονὴ τῆς εἰσβολῆς τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο καὶ ἀνήμερα τῆς ἐπετείου τῶν ἐγκαινίων τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ εἰκόνα φέρει ἀσημένιο κάλυμα τὸ ὁποῖο τοποθετήθηκε ἀπὸ εὐγνωμοσύνη ἀπὸ μία Βουρλιώτισσα πιστὴ τὸ 1927 καὶ τὸ ἔτος 2007 μὲ τὴν φροντίδα καὶ τὴν ἐπιμέλεια τοῦ Πανοσιολογιώτατου Ἀρχ/τη κ. Παντελεήμονα προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἡ Εἰκόνα ἐδόθη γιὰ συντήρηση καὶ ἐπισκευὴ σὲ εἰδικό τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ. Σήμερα, ἡ σεπτὴ Εἰκόνα ἔχει τοποθετηθεῖ στὸ ἀριστερὸ μέρος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅπως εἰσέρχεται ὁ πιστὸς στὸν ναὸ καὶ εἶναι γεμάτη ἀπὸ τάματα τῶν πιστῶν, ἐπειδὴ ἡ Παναγία ἡ Βουρλιώτισσα ἐπιτελεῖ πληθώρα θαυμάτων καθημερινὰ καὶ ἀποτελεῖ πόλο ἔλξης γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς Μικρασιάτες καὶ μή. 29

30 ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΤΗΣ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΗΣ ΨΑΛΛΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΤΩ ΙΕΡΩ ΝΑΩ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΠΑΣΑΙΣ ΤΑΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΓΙΑΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙΣ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΟΜΕΝΩΝ

31 ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΤΗΝ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΝ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως, τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ ὅ τὸ Θεὸς Κύριος, ὡς συνήθως, καὶ τὸ ἑξῆς: Τ Ἦχος δ. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. οὺς προσελθόντας τῇ θερμῇ Σου πρεσβείᾳ καὶ προσκυνοῦντας τὴν σεπτήν Σου Εἰκόνα, πανευλαβῶς Βουρλιώτισσα Μῆτερ, πάσης ἐλευθέρωσον ἀπειλῆς καὶ ἀνάγκης, καὶ παθῶν καὶ θλίψεων, καὶ δεινῶν ἀλγηδόνων, καὶ θεραπείαν δώρησαι ἡμῖν, ὡς Ζωοδόχος τεκοῦσα Τὸν Ἄνακτα. Ο Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. ὐ σιωπήσομεν ποτὲ Θεοτόκε, τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι εἰμὴ γὰρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τὶς ὑμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τὶς δὲ διαφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ Σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν. Ὁ Ν Ψαλμὸς καὶ ὁ Κανὼν, οὗ ἡ ἀκροστοιχίς. Θεόνυμφε Μῆτερ εὔφρανον χαρᾷ ἁγίᾳ, Εὐάγγελον πλέξαντα τάδε σοὶ μέλη. Θ ᾨδὴ α. Ἦχος πλ. δ. Ὑγρὰν διοδεύσας. εόνυμφε Μῆτερ πάσης ὀργῆς, καὶ πάσης ἀνάγκης, καὶ ἀμέτρητων συμφορῶν, ἡμᾶς καταξίωσον ῥυσθῆναι, Σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, Πανάχραντε.

32 Ε λέους τεκοῦσα τὸν δωρητήν, ἐλέησον Κόρη τοὺς προστρέχοντας εὐλαβῶς, καὶ τὴν Σὴν ἀντίληψιν αἰτοῦντας, Σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, Θεόνυμφε. Ο Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. δύνην ἀνέστειλας μυστικῶς, τῇ Σῇ μεσιτείᾳ καὶ ἀνάγκης ἀπαλλαγήν, τοῖς προσδεχομένοις τὴν Σὴν χάριν, Θεοχαρίτωτε Κόρη, Πανάχραντε. Ν Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ... Θεοτοκίον. οσοῦντες τῇ θείᾳ Σου ἀρωγῇ, καὶ τῇ προστασίᾳ, ἡμῖν δίδεις τὰς δωρεάς, καὶ σώζεις ἡμᾶς ἐκ κινδύνων, ὦ Βουρλιώτισσα Θεόνυμφε. Υ ᾨδὴ γ. Οὐρανίας ἁψῖδος. ετῶν ἐλλειμάτων, καὶ χαλεπῶν θλίψεων, καὶ ἐπηρειῶν ὀλεθρίων, ἡμᾶς ἀπάλλαξον, τοῦ πολεμήτορος, Σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, τοὺς πιστῶς προσφεύγοντας, τῇ προστασίᾳ σου. Μ εσιτεύεις ἀσμένως, καὶ συμπαθῶς Πάναγνε, τοῖς προσερχομένοις ἱκέταις, ἡνίκα ἴασαι, τοὺς πρός Σὲ σπεύδοντες, Σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, τὸ σεπτὸν Σου ὄνομα ἐπικαλούμενοι. Φ Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. ωτοδόχου ἁψῖδος, ὁ ἀληθὴς στέφανος, ἐκ τῆς σῆς ἁγίας Εἰκόνος, Σοὶ Βουρλιώτισσα, δροσίζεις πάντοτε, καὶ γλυκερῶς ἀναψύχεις, τοὺς πυρὶ τῶν θλίψεων, δεινῶς φλεγόμενους. Ε Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ... Θεοτοκίον. λεοῦσα Παρθένε, τοὺς ἀσθενεῖς ἴασαι, καὶ τοὺς θλιβομένους τῷ βίῳ, ἡνίκα λύτρωσον, οἱ πρὸς Σὲ

σπεύδοντες, τὴν Βουρλιώτισσαν Κόρην, βοηθὸν καὶ ῥύστην πάντες ἐνθυμούμενοι. Δ ιάσωσον, Σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη καὶ Θεομήτωρ, ἐκ παντοίων νόσων καὶ περιστάσεων, καὶ τείχισον τοὺς προσελθόντας τῇ Σῇ θείᾳ Σκέπῃ Σου. Ε πίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος. Π Αἴτησις περὶ τοῦ Ἱερέως, Κύριε ἐλέησον (ιβ ) καὶ μετὰ τὴν ἐκφώνησιν τὸ παρὸν Κάθισμα. Ἦχος β. Πρεσβεία θερμή. ρεσβείαν θερμήν, καὶ ὀχυρὸν προπύργιον, δοκοῦντες, Ἁγνὴ ποικίλλων ἐπιθέσεων, οἱ πάντες ἐκλυτρούμεθα, τοῦ δολίου ἐχθροῦ καὶ ἀλάστορος, τῆς χαρμοσύνης καὶ θείας χαρᾶς, πληρούμεθα πάντες Βουρλιώτισσα. Β ᾨδὴ δ. Εἰσακήκοα Κύριε. ουρλιώτισσα Ἄνασσα, πρὸς τὴν σὴν ἀντίληψιν καταφεύγομεν, καὶ λυτρούμεθα Πανάμωμε, τῶν κατὰ τὸν βίον περιστάσεων. Α λγηδόνων δυσώπησον, τὴν κατὰ ψυχὴν καὶ σῶμα Πανάχραντε, ὡς ἱκέτες Βουρλιώτισσα, πρὸς Σὲ καταφεύγομεν γεραίροντες. Ν Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. όσων σβέσον τὸν κλύδωνα, καὶ ὑγείας δρόσον ἡμῖν χορήγησον, μητρικῇ σου ἀγαθότητι, τοὺς Σὲ μεγαλύνοντας Πάναγνε. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ... Θεοτοκίον. 33

34 Π άσης βλάβης προστάτευσον, πάσης μαγγανείας, πάσης φαυλότητος, Θεοτόκε ἐκδυσώπησον, Μόνη Βουρλιώτισσα Πανύμνητε. Α ᾨδὴ ε. Φώτισον ἡμᾶς. πας ἀσθενής, τῷ ναῷ σου σπεύδει, Πάναγνε, ἐκλαμβάνει τὰς ἰάσεις συμπαθῶς Τοὺς γὰρ πάντας ἐλεεῖς, Σὺ Βουρλιώτισσα. Θ εῖον θησαυρόν, τὴν Εἰκόνα Σου κατέχοντες, ἐξ αὐτῆς ἁγιασμοῦ τὰς δωρεάς, δαψιλῶς τῆς Βουρλιώτισσας λαμβάνομεν. Φ Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. ώτισον ἡμᾶς, τῶν ναμάτων ἡμῖν πρόξενος, ἀγαθύνεις μητρικοῖς σου οἰκτιρμοῖς, τοὺς ἐν πίστει ζωὴν Κόρη ἀνύοντας. Α Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ... Θεοτοκίον. νθος γλυκερόν, οὐρανίου παρακλήσεως, τοὺς ἐν θλίψει στενάζοντες δεινῶς, συμπαθῶς, Σὺ Βουρλιώτισσα βοήθησον. Μ ᾨδὴ στ. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ. αγείας καὶ χαλεπῆς φαρμακείας, καὶ ποικίλλων τοῦ Βελίαρ πληγμάτων, Σὺ Βουρλιώτισσα Πάναγνε, καὶ βασκανίας δεινῆς ἐλευθέρωσον, τοὺς ἀφορῶντας εὐσεβῶς, περὶ τὴν Σὴν ὀξυτάτην ἀντίληψιν. Ο ἱ πάντες τῶν σῷ ναῷ σου προσελθόντες, καθ ἐκάστην Θεοτόκε ἡμέραν, ἀπὸ βαθέων ψυχῆς σοι βοῶμεν Ἀσθενειῶν καὶ παντοίων κακώσεων, ἐλεύθερον καὶ ὑγιῆ, ἡμῶν τήρει τὸν βίον αἰτούμεθα. Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ν οσοῦντας Κόρη ῥᾳστώνην παρέχεις, καὶ καμνόντων θεραπείαν καὶ ῥῶσιν, καὶ θλιβομένοις ἀνάψυξιν θείαν, καὶ αἰχμαλώτοις ταχεῖαν ἐκλύτρωσιν Τὴν Βουρλιώτισσαν διό, πᾶς πιστὸς μεγαλύνει καὶ σώζεται. Ο Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ... Θεοτοκίον. δύνης τῆς δυσμενῶς πιεζούσης, τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν καὶ καρδίαν, καὶ δαπανώσης οἰκτρῶς τὸ σῶμα μου, τῇ σωστικῇ σου θεράπευσον χάριτι, Θεοχαρίτωτε Ἁγνή, καὶ δεινῶν ἀλγηδόνων με λύτρωσον. Δ ιάσωσον, Σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη, Θεογεννήτωρ, ἐκ παντοίων ὀδυνηρῶν περιστάσεων, τοὺς καταφεύγοντες πίστει τῇ Σῇ θείᾳ χάρῃ σου. Α χραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν. Αἴτησις παρὰ τοῦ Ἱερέως. Κύριε, ἐλέησον (ιβ ) καὶ τὸ παρὸν Κοντάκιον. Τ Ἦχος β. Τῆς τῶν αἱμάτων σου. ῇ μεσιτείᾳ σου Νύμφη προστρέχοντες, ἐλευθερούμεθα πάσης κακώσεως Διό τὴν Σὴν χάριν κηρύττομεν, καὶ Βουρλιώτισσσαν πίστει ὑμνοῦμεν Σε Σὺ γάρ ἡμῶν τὸ διάσωσμα. Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. 35

36 Στίχ. Ἄκουσον θύγατερ καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὗς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ Σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ Πατρός Σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεύς τοῦ κάλλους Σου. Στίχ. Τὸ πρόσωπόν Σου... Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (ι 38-42) Τ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν Ἁγίου Εὐαγγελίου. Τὸ ἀνάγνωσμα. Πρόσχωμεν. ῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά γυνὴ δὲ τις ὀνόματι Μάρθα, ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφή, καλουμένη Μαρία, ἥ καὶ παρακαθήσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε Κύριε, οὐ μέλει σοι, ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην μὲ κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπέ οὖν αὐτῇ, ἵνα μοι συναντιλάβηται. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε αὐτῇ Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά ἑνὸς δέ ἐστι χρεία. Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ αὐτῆς. Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα, ἐπάρασὰ τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου, εἶπεν αὐτῷ Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε, καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. Αὐτὸς δὲ εἶπε Μενοῦν γε, μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ φυλάσσοντες αὐτόν. Δόξα... Ταῖς τῆς Θεοτόκου... Καὶ νῦν... Ταῖς τῆς Παναχράντου... Προσόμοιον Ἦχος πλ. β. Ὅλην ἀποθέμενοι... Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ρ ῶσιν καὶ βοήθειαν, καὶ ἀληθῆ προστασίαν, πάντες ἐκλαμβάνομεν, ἐν παντὶ τῷ βίῳ μοι, ἴασαι πολλαπλῶν θλίψεων, καὶ ἀσθενημάτων καὶ κλυδώνων ἐκ τοῦ ὄφεως, καὶ πάσης Δέσποινα, ἄλλης συμφορᾶς τε καὶ μάστιγος, ταχέως δυσωπούμεθα, τῇ σῇ ἀρωγῇ Σου Βουρλιώτισσα ὅθεν μὴ στερήσης, παρέχειν ἡμῖν χάριν συμπαθῶς, τοῖς πρὸς τὴν σὴν ἀγαθότητα, Νύμφη, ἀτενίζουσι. Π Εἶτα ὁ Ἱερεύς Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαόν σου... Κύριε ἐλέησον (ιβ ) καὶ εὐθὺς αἱ λοιπαὶ ᾠδαί. ᾨδὴ ζ. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας... ίστην ἄτρεπτον δίδου, καὶ ψυχῆς θεραπείαν Σοὶ Βουρλιώτισσα, τοῖς πόθῳ προσιοῦσι, τῷ θείῳ σου τεμένει, προσκυνοῦντας καὶ ψάλλοντας ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ. Θ εοστόλιστε Νύμφη, ἡ Χριστὸν σαρκωθέντα ἡμῖν κυήσασα, φωνὴ τῶν πρεσβειῶν σου, τὸ σκότος τῶν παθῶν μου, διασκέδασον Πάναγνε, ἵνα ὑμνῶ Σου ἀεί, τὰ θεῖα μεγαλεῖα. Δ Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. υστροπούντων ἀνθρώπων, καθ ἡμῶν ἐπινοίᾳ τὰς τοῦ ἀλάστορος, βουλὰς τὰς ὀλεθρίους ματαίωσον Παρθένε, καὶ τὴν λύτρωσιν δώρησαι, ἐν πάσῃ ὥρᾳ δεινῇ, καὶ πᾶσαν δυσχέρειαν. Δ Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ... Θεοτοκίον. ιασκέδασον πάσης, τοῦ ἐχθροῦ σκοτοδίνης καὶ ἐπιθέσεως, ἡμᾶς τοὺς ἐκ καρδίας, τὸ θεῖον ὄνομά Σου, εἰς βοήθειαν κράζοντας, ἐν πάσῃ ὥρα Ἁγνή, καὶ πάσῃ τροπῇ βίου. 37

38 Σ ᾨδὴ η. Τὸν Βασιλέα... ῶσον με Κόρη, τῶν δριμυτάτων μοι πόνων, καὶ ἐκλύτρωσαι δεινῶς ἐκ δυσθυμίας, τῆς κατατρυχούσης, τὴν ταπεινήν ψυχήν μου. Δ όξῃ ἀΰλῳ, ἐπισκοπῆς Σου τῆς θείας, παραμύθησον, τὴν θλῖψιν τῆς ψυχῆς μου, ἵνα Σὲ δοξάζω, τὴν Κεχαριτωμένην. Σ Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. ὲ βακτηρίαν, τὴν Βουρλιώτισσαν Νύμφην, ἀποκτήσαμεν, ἐν τῷ παρόντι βίῳ, καὶ τῆς Σῆς Παρθενίας, κηρύττομεν τὴν δόξαν. Ρ Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ... Θεοτοκίον. ῦσαι Παρθένε, Σὺ Βουρλιώτισσα Κόρη, τοὺς προστρέχοντας τῇ θείᾳ σου Εἰκόνι, καὶ παράσχου τοῖς πᾶσι, αἰτήσεων τὴν λῦσιν. Τ ᾨδὴ θ. Κυρίως Θεοτόκον... ῶν πλείστων δωρημάτων, τῶν παρὰ Σοῦ λαβόντες, ὦ Βουρλιώτισσα Νύμφη Πανάχραντε, τὴν πρὸς ἡμᾶς Σου χρηστότητα μεγαλύνομεν. Ε ν θλίψεσι καὶ πόνοις, πάσχοντες βαρέως, τῇ χάριτί Σου πιστῶς καταφεύγουσι, Σοὶ Βουρλιώτισσα Κόρη καὶ διασώζονται. Υ Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. ψίστου Θεοῦ Μῆτερ, πάσης μεθοδείας, καὶ τοῦ ἐχθροῦ μου ἐλεύθερον φύλαττε, Σοὶ Βουρλιώτισσα Νύμφη ἡ Παναμώμητος.

Τ Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ... Θεοτοκίον. ιμῶμεν τὴν πολλήν Σου, τὴν πρὸς ἡμᾶς ἀγάπην, Σὲ Βουρλιώτισσα Κόρη δοξάζομεν, ὅτι ἡμᾶς περιβάλεις καὶ σῴζεις τάχιστα. Α ξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν. Τ καὶ τὰ Μεγαλυνάρια. ὴν Θεοχαρίτωτην Μαριάμ, πάντες ἐξυμνοῦμεν τῇ καρδίᾳ χαρμονικῶς, τῇ σεπτῇ Εἰκόνι, τὴν λύτρωσιν αἰτοῦμεν, καὶ τὴν παραμυθίαν πάντων Βουρλιώτισσα. Τ οὺς δοκιμαζομένους ὑπὸ παθῶν, καὶ τοὺς ἀσθενοῦντας ἐκ παντοίων κλυδωνισμῶν, Κόρη Παναγία, τῇ Σῇ ἐπιστασίᾳ, θεράπευσον ἀτρέπτως Νύμφη Βουρλιώτισσα. Τ ῇ ἀνακαινίσει Σου Θαυμαστὴ ὄντως ὡραιώθη ἡ Εἰκόνα Σου ἡ σεπτή, καὶ παραμυθίαν, δεινῶν ἀεὶ παρέχει, τοῖς ταύτῃ προσιοῦσι Κόρη Βουρλιώτισσα. Τ ῆς Βουρλιωτίσσης χαρμονικῶς τῇ σεπτῇ Εἰκόνα καταφύγωμεν οἱ πιστοί, ἵνα λυτρωθῶμεν, τῶν ὀδυνῶν τοῦ βίου, καὶ θείας πληρωθῶμεν ἀγαλλιάσεως. Α παντας τοὺς πίστει εἰλικρινεῖς, προστρέχοντας Κόρη, τῇ θερμῇ Σου ἐπισκοπῇ, ἀβλαβεῖς δυσώπει, ἐκ πάσης πονηρίας, τοὺς εὐσεβεῖς Παρθένε Νύμφη Βουρλιώτισσα. 39

40 Χ αῖρε τῶν Ἀγγέλων θεία χαρά χαῖρε τεθλιμμένων ἡ γλυκεῖα ἀναψυχή χαῖρε αἰχμαλώτων, ἡ λύτρωσις Παρθένε, καὶ τῶν καμνόντων χαῖρε Νύμφη Βουρλιώτισσα. Δ εῦτε Ὀρθοδόξων αἱ στρατιαί, Ἄχραντον Παρθένον καὶ Ὑπέρμαχον Στρατηγόν, ὑμνήσωμεν προφρόνως τὴν Κεχαριτωμένην, οἱ πάντες ἐν κινδύνοις Κόρην Βουρλιώτισσαν. Π ᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς. Εἶτα τὸ Τρισάγιον, τὰ συνήθη Τροπάρια, Ἐκτενής καὶ Ἀπόλυσις μεθ ἥν τὸ ἑξῆς. Π Ἦχος β. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν. άντας τοὺς τὴν θείαν καὶ σεπτήν, κατασπαζομένους Εἰκόνα, τὴν Σὴν Πανύμνητε, ἥνπερ ὀνομάζομεν ὡς Βουρλιώτισσαν, πειρασμῶν ἐξανέμησον, καὶ νόσων παντοίων, καὶ πταισμάτων αἴτησαι, ἡμῖν τὴν ἄφεσιν, ἵνα ἐξυμνήσομεν πάντες, τὰ σὰ μεγαλεῖα Παρθένε, καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς φιλανθρωπίαν Σου. Καὶ ἀμέσως τὸ Δι εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

41 Ἀ πολυτί κιον τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑΣ Τ Ἦχος Α. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος... ὴν Ἄχραντον Εἰκόναν Σου, Βουρλιώτισσα Πάναγνε, νῦν χαρμονικῶς προσκυνοῦντες, γεραίρομεν, Παρθένε Ὑπάρχεις γὰρ σκέπη πρός ἡμᾶς, ἀρδεύουσα θαυμάτων παροχήν. Διὰ τοῦτο ἀναβλύζεις ἀεί, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσι Σοί. Δόξᾳ τῷ Σὲ δοξάσαντι Θεῷ, δόξᾳ τῷ Σὲ θαυμαστώσαντι, δόξᾳ τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου Σου. Δ Μεγαλυνάριον. έξαι μου τοὺς ὕμνους Κόρη Ἁγνή, καὶ τοὺς δακρυρρόους στεναγμούς μου Μῆτερ Θεοῦ, τοῦ κλύδωνα τὰ ἄλγη καὶ θλίψεων παντοίων, Βουρλιώτισσα δυσώπει, πάντων τῶν δούλων Σου. Β Δίστιχον. ουρλιώτισσα παράσχου Παρθένε Εὐαγγέλῳ ἴασιν σοὶ προσελθόντι.

42 ΕΥΦΡΑΝΟΝ, ΚΟΡΗ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ ΣΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΡΧΙΕΡΕΑ, ΜΕΛΨΑΝΤΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΣΟΥ. ΕΥΦΡΑΝΟΝ, ΚΟΡΗ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ ΣΟΥ, ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ, ΜΕΛΨΑΝΤΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΣΟΥ. ΕΥΦΡΑΝΟΝ, ΚΟΡΗ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ ΣΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΟΝ, ΜΕΛΨΑΝΤΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΣΟΥ. ΕΥΦΡΑΝΟΝ, ΚΟΡΗ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ ΣΟΥ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΝ, ΜΕΛΨΑΝΤΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΣΟΥ. ΕΥΦΡΑΝΟΝ, ΚΟΡΗ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ ΣΟΥ, ΑΝΤΩΝΙΟΝ, ΜΕΛΨΑΝΤΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΣΟΥ. ΕΥΦΡΑΝΟΝ, ΚΟΡΗ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ ΣΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΝ, ΜΕΛΨΑΣΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΣΟΥ. ΕΥΦΡΑΝΟΝ, ΚΟΡΗ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑ ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΤΙ ΣΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΝ, ΜΕΛΨΑΝΤΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΣΟΥ.