ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ : ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΘΕΜΑ :

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ : ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΘΕΜΑ : ΟΝΟΜΑ ΜΑΘΗΤΗ : ΤΣΙΑΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΑΞΗ ΤΜΗΜΑ : Α Γυμνασίου, Α4 ΕΤΟΣ : 2014-2015

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. Ανάλυση της γενικής Τεχν. Ενότητας που ανήκει η κατασκευή Σελ. 2. Περιγραφή του αντικειμένου μελέτης Σελ. 3. Τεχνικά σχέδια Σελ. 4. Διαδικασία που ακολουθήθηκε, φωτογραφικό υλικό Σελ. 5. Ιστορική Εξέλιξη Σελ. 6. Χρησιμότητα, επιπτώσεις του έργου για τον άνθρωπο και την κοινωνία Σελ. 7. Κατάλογος υλικών και εργαλείων, κόστος κατασκευής Σελ. 8. Βιβλιογραφία, πηγές πληροφόρησης Σελ.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Το έργο που επέλεξα να ασχοληθώ στην εργασία μου είναι το Αεροπλάνο. Επέλεξα να κατασκευάσω ένα αεροσκάφος γιατί ήθελα να μάθω: 1. τον τρόπο κατασκευής του 2. τον τρόπο λειτουργίας του 3. την χρησιμότητά του. Διάλεξα το θέμα αυτό από την ενότητα «Μεταφορές και Επικοινωνίες», γιατί πιστεύω πως το αεροπλάνο έπαιξε και παίζει μεγάλο ρόλο στην ζωή του ανθρώπου σε όλους τους τομείς. Με το θέμα αυτό θα έχω την δυνατότητα να χρησιμοποιήσω πολλές και διαφορετικές πηγές πληροφόρησης και να αναπτύξω έτσι, τόσο τις γνωστικές όσο και τις πρακτικές μου ικανότητες.

1. ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ Η ενότητα αυτή αναφέρεται στις «Μεταφορές και Επικοινωνίες». είναι η μεταβίβαση, η μετατόπιση ανθρώπων, ζώων ή πραγμάτων από το ένα μέρος στο άλλο. Μέσο μεταφοράς αποτελεί οποιαδήποτε τεχνολογία χρησιμοποιείται για τη μετακίνηση ανθρώπων και προϊόντων από το ένα μέρος στο άλλο. Οι μεταφορές αποτελούν ένα από τους σπουδαιότερους παράγοντες, της οικονομικής ζωής. Είναι αυτονόητο ότι ένα προϊόν όσο πολυδάπανη κι αν είναι η παραγωγή του, είναι αδύνατο να αποκτήσει κάποια αξία, αν δεν μεταφερθεί ως τον καταναλωτή ή αν δεν μεταφερθεί ο καταναλωτής ως το αγαθό. Από εδώ πηγάζει και η τεράστια σημασία του κλάδου των μεταφορών. Είναι η βάση της ανταλλαγής και της κυκλοφορίας των αγαθών και χωρίς αυτές δεν υπάρχει οικονομική ζωή! Η επανάσταση στον τομέα των μεταφορών στα μέσα του 19 ου αιώνα επέτρεψε στην αγροτική οικονομία να βρει νέες αγορές, οι πόλεις σώθηκαν από τους κινδύνους έλλειψης εφοδιασμού τους σε τρόφιμα, οι βιομήχανοι συγκέντρωσαν μεγάλη παραγωγή και τις εγκαταστάσεις βαριάς βιομηχανίας γιατί ήταν εξασφαλισμένοι όσον αφορά τον τακτικό εφοδιασμό σε πρώτες ύλες και κάρβουνο. Οι οικονομικά αναπτυγμένες χώρες διαθέτουν σύγχρονους αυτοκινητόδρομους, μετρό, αερογέφυρες, υπόγεια τούνελ, πυκνό οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο και διεθνή αεροδρόμια για γρήγορη, εύκολη και ασφαλή μετακίνηση των πολιτών. Τα σύγχρονα μέσα μεταφοράς χρησιμοποιούν ως ενέργεια: Τη μυϊκή ενέργεια (Ποδήλατο), Την αιολική ενέργεια (Ιστιοφόρο), Την θερμική ενέργεια από την κατανάλωση καυσίμων που μετατρέπεται σε μηχανική ενέργεια (αυτοκίνητο, αεροπλάνο κτλ).για την μετατροπή της θερμικής ενέργειας χρησιμοποιούνται κινητήρες εσωτερικής καύσης ή στρόβιλοι ή κινητήρες αντιδράσεων ( jet). Είναι ένας μεγάλος και πολύπλοκος τομέας που μπορεί για λόγους ευκολίας να ταξινομηθεί σε ομάδες όπως: Χερσαίες μεταφορές Θαλάσσιες μεταφορές Εναέριες μεταφορές Τις χρησιμοποιούμε πάνω στη Γη. Τα μέσα μεταφοράς είναι: το οδικό δίκτυο ο σιδηρόδρομος, οι αγωγοί πετρελαίου και αγωγοί φυσικού αερίου.οι μεταφορές στην ξηρά διακρίνονται σε οδικές και σιδηροδρομικές. Το ορεινό έδαφος της χώρας, τα ψηλά και δύσβατα βουνά, οι οροσειρές, τα μεγάλα φράγματα είναι ένας βασικός παράγοντας, που δυσκολεύει τις χερσαίες συγκοινωνίες. Η πρώτη μεγάλη οδική αρτηρία που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα ως έργο των Ρωμαίων κατακτητών ήταν η γνωστή Εγνατία οδός. Με τα θαλάσσια μέσα μεταφοράς ο άνθρωπος εξερευνά τη θάλασσα και τη θαλάσσια ζωή. Η θαλάσσια μεταφορά υπερέχει όταν πρόκειται για τη μεταφορά μεγάλων φορτίων. Κάνουν εφικτό το εμπόριο με πολύ μακρινές χώρες Επίσης, με αυτά μεταφέρονται το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο σε άλλες χώρες που το

χρειάζονται. Ένα πλοίο χρειάζεται πολλά άτομα για να ταξιδέψει και έτσι δημιουργούνται θέσεις εργασίας.. Σήμερα τα αεροσκάφη είναι τα ταχύτερα μέσα μεταφοράς αφού κινούνται ανεξάρτητα από την διαμόρφωση του εδάφους για αυτό και η χρήση τους έχει αυξηθεί σημαντικά. Μεταφέρουν κυρίως επιβάτες αλλά και ευαίσθητα εμπορεύματα μεγάλης αξίας και μικρού όγκου. Με τα μέσα αερομεταφοράς εξυπηρετούνται και δραστηριότητες όπως: Φωτογράφιση απομακρυσμένων περιοχών, Έλεγχος αυτοκινητόδρομων, Ψεκασμός καλλιεργειών. είναι η ανταλλαγή υλικών και πνευματικών αγαθών μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων.η διαδικασία της ανταλλαγής πληροφορίας, αποστολής ενός μηνύματος από ένα πομπό σε ένα δέκτη, χρησιμοποιώντας ένα κωδικό επικοινωνίας Επιπρόσθετα ο πομπός μπορεί ταυτόχρονα να είναι δέκτης, αφού παράλληλα και στέλνει και λαμβάνει μηνύματα όπως επίσης και ο δέκτης είναι ταυτόχρονα και πομπός. Ως εκ τούτου το νόημα δημιουργείται και από τους δυο. Υπάρχουν τρεις κύριες μορφές επικοινωνίας: η λεκτική, η νοηματική, η γραπτή. Τηλεπικοινωνίες είναι η εξ αποστάσεως επικοινωνίες: Τηλεγραφία, ραδιομετάδοση, τηλεομοιοτυπία, τηλεφωνία, ψηφιακή επικοινωνία, δικτύωση υπολογιστικών συστημάτων.

2.ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣ Το αεροπλάνο αποτελείται βασικά από 3 μέρη που διαφέρουν στη μορφή και τον προορισμό τους. Αυτά είναι: Το κύριο σώμα του αεροπλάνου που λέγεται σκάφος, το σύστημα προώθησης και ο μηχανικός εξοπλισμός. Το σκάφος αποτελεί τον κορμό του αεροπλάνου και αποτελείται από 2 μέρη :τις πτέρυγες και την άτρακτο. Οι πτέρυγες είναι σταθερά συνδεδεμένες με την άτρακτο. Η άτρακτος έχει σχήμα ατρακτοειδές και αποτελεί το βασικό τμήμα του σκάφους. Στο μπροστινό μέρος υπάρχει ο θάλαμος διακυβέρνησης και το μεγαλύτερο μέρος της χρησιμοποιείται για επιβάτες ή εμπορεύματα, Το προωθητικό σύστημα είναι, είτε η έλικα στα πιο παλιά αεροπλάνα είτε ο στροβιλοαντιδραστήρας στα πιο καινούρια (έχουν μεγάλες ταχύτητες) Ο μηχανικός εξοπλισμός αποτελείται από τα εξαρτήματα που βοηθούν στην οδήγηση του αεροπλάνου από τις συσκευές κλιματισμού και διατήρησης σταθερής πίεσης μέσα στην άτρακτο. Εδώ περιλαμβάνονται το ταχύμετρο, ο αυτόματος χειριστής (πιλότος), οι εγκαταστάσεις ραδιοτηλεφωνίας και ραδιοεντοπισμού, το σύστημα προσγείωσης, οι γεννήτριες ηλεκτρικού ρεύματος οι επιπλώσεις των θαλάμων κλπ. Ανάλογα με τον αριθμό των πτερύγων, τα αεροπλάνα ονομάζονται μονοπτέρυγα, διπτέρυγα, πολυπτέρυγα Το αεροπλάνο εκμεταλλεύεται δυνάμεις που δημιουργούνται από τον αέρα καθώς αυτός κινείται γύρω από το αεροπλάνο. Ειδικά πτερύγια στα φτερά και την ουρά, οι επιφάνειες ελέγχου εκτρέπουν την ροπή του αέρα, επιτρέποντας στο αεροπλάνο να ανυψωθεί, να χαμηλώσει ή να αποκτήσει κλίση. Ο πιλότος με τα πεντάλ και το χειριστήριο ρυθμίζει τις επιφάνειες από τον πύργο ελέγχου., είναι το σύστημα που επιτρέπει στο αεροπλάνο να στηρίζεται στο έδαφος καθώς και να κινείται κατά την προσγείωση. Αποτελείται από ένα σύνολο τροχών με σαμπρέλα μεγάλου όγκου με χοντρό ελαστικό έτσι ώστε να έχουν μεγάλη αντοχή. για να εξασφαλιστεί η απαραίτητη ευστάθεια στο αεροσκάφος προσαρμόζεται σε αυτό ένα πρόσθετο στοιχείο εξισορρόπησης.αυτό είναι το ουραίο πτερυγιακό συγκρότημα. Αποτελείται από βοηθητικές πτερυγιακές επιφάνειες από τις οποίες είναι απαραίτητο η μια να είναι κάθετη και η άλλη οριζόντια και να είναι συνδεδεμένες σταθερά μεταξύ τους.. Το πιλοτήριο βρίσκεται στο μπροστινό μέρος της ατράκτου περιλαμβάνει όργανα μέτρησης ταχυτήτων. Ο αυτόματος πιλότος λειτουργεί με ηλεκτρονικό υπολογιστή και είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει διάφορα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν κατά την πτήση.. Μια άλλη σειρά οργάνων δείχνει τις θερμοκρασίες και τις πιέσεις καθώς και την ποσότητα καυσίμων, του αέρα,

των λαδιών των αερίων καύσης. Για να στρίψει το αεροπλάνο δεξιά ή αριστερά ο πιλότος κινεί το πηδάλιο διεύθυνσης πατώντας τα πεντάλ. Στον τεχνικό εξοπλισμό των αεροσκαφών υπάρχει το λεγόμενο μαύρο κουτί (black box), που καταγράφει κάθε στιγμή ότι συμβαίνει στο αεροσκάφος, τις ενδείξεις των μετρητών, τις συνομιλίες των χειριστών. Το μαύρο κουτί το μελετούν οι ειδικοί σε περίπτωση πτώσης για να γίνουν γνωστές οι αιτίες της καταστροφής. Εκτός από τα όργανα ελέγχου υπάρχουν και τα όργανα χειρισμού (απογείωση, προσγείωση, πορεία).

Κατηγορίες αεροσκαφών: Διπλάνα Μονοπλάνα Υψηλοπτέρυγα Μεσοπτέρυγα Χαμηλοπτέρυγα

6. ΑΡΧΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΥΣ Αρχικά, ας δούμε όλες τις αεροδυναμικές δυνάμεις που ασκούνται σε ένα αεροπλάνο. Σε ένα αεροπλάνο υπάρχουν 4 δυνάμεις: Η δύναμη της ανύψωσης, είναι αυτή που ωθεί το αεροπλάνο προς τα πάνω, εξαιτίας της συμπεριφοράς του (πχ. Επιτάχυνση κατά την απογείωση και ρύθμιση των φτερών για απογείωση) Η δύναμη της αντίστασης, είναι η δύναμη της αντίστασης του αέρα Η δύναμη της βαρύτητας, είναι αυτή που δημιουργείται από το βάρος του αεροσκάφους. Έτσι, για να καταφέρει το αεροσκάφος να πετάξει, θα πρέπει η δύναμη της ώθησης να είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη της αντίστασης του αέρα και η δύναμη της ανύψωσης μεγαλύτερη επίσης από τη δύναμη της βαρύτητας. Τα φτερά του αεροπλάνου, δεν είναι επίπεδα. Είναι ελαφρώς καμπύλα, κατά τρόπο αεροδυναμικό. Πάνω σε ένα αεροπλάνο που κινείται ασκούνται 3 δυνάμεις: το βάρος, η κινητήρια δύναμη που ασκείται από τον κινητήρα και η αντίδραση του αέρα (αεροδυναμική). Η αντίδραση του αέρα αναλύεται σε δύο συνιστώσες α) στην δυναμική αντίδραση, που είναι παράλληλη προς τη διεύθυνση της κίνησης του αεροπλάνου και β) στη δυναμική άνωση, που είναι κάθετη στη διεύθυνση της κίνησης του αεροπλάνου. Οποιαδήποτε τομή στο αεροπλάνο, παράλληλη στη διεύθυνση της κίνησής του έχει σχήμα ιχθυοειδές και έτσι ο αέρας που κινείται γύρω από κάθε διατομή έχει διαφορετική πίεση στο πάνω μέρος του αεροσκάφους από ότι στο κάτω μέρος. Σύμφωνα με το νόμο Bernouli, η πίεση που επικρατεί στην κάτω επιφάνεια είναι πολύ μεγαλύτερη (υπερπίεση) από εκείνη που επικρατεί στην πάνω επιφάνεια (υποπίεση). Αυτή η διαφορά στην πίεση έχει ως συνέπεια να αναπτύσσεται μια δύναμη με διεύθυνση προς τα πάνω που λέγεται δυναμική άνωση και που η δύναμη αυτή αναγκάζει το αεροπλάνο να σηκωθεί. Ενεργεί περισσότερο στα πτερύγια του αεροπλάνου που έχουν ειδική στο σχήμα κατασκευή. Με τις αυλακώσεις, τις σχισμές, τα μικρά πτερύγια που υπάρχουν στα φτερά, ο πιλότος πετυχαίνει κάθε φορά την δυναμική άνωση που χρειάζεται. Όταν η πτήση είναι οριζόντια με σταθερή ταχύτητα οι τρεις δυνάμεις που επενεργούν στο αεροπλάνο ισορροπούν. Έτσι η δυναμική άνωση ισορροπεί το βάρος του αεροπλάνου. Όταν το αεροπλάνο κατεβαίνει με σβηστό κινητήρα τότε η αεροδύναμη πρέπει να ισορροπεί το βάρος του αεροπλάνου. Όταν το αεροπλάνο ανεβαίνει είναι απαραίτητο η κινητήρια δύναμη του κινητήρα να είναι μεγαλύτερη από ότι είναι στην οριζόντια πτήση, έτσι ώστε να αναπτύσσει την απαραίτητη για την άνοδο ταχύτητα. 6. Επιστημονικά στοιχεία- θεωρίες Την πρώτη σοβαρή απόπειρα για την ανάλυση της πτήσης έγινε από το Αριστοτέλη στο έργο του «Φυσικά», τον 4 ο αιώνα(π.χ).σύμφωνα με τις αντιλήψεις του Αριστοτέλη ένα Σώμα που κινείται στον αέρα βρίσκεται συνεχές κάτω από την επίδραση μιας δύναμης η οποία διατηρεί την πτήση και όταν σταματήσει να δρα, σταματάει και η πτήση. Η θεωρία αυτή αποδείχτηκε λανθασμένη μετά από αιώνες από τον Νεύτωνα ο οποίος απέδειξε ότι ένα Σώμα συνεχίζει την κίνησή του μέχρι να εφαρμοστεί μια αντίθετη δύναμη και να το σταματήσει. Λέγεται ότι το 400 π.χ. περίπου ο αρχαίος Έλληνας μαθηματικός Αρχύτας κατασκεύασε ένα ομοίωμα πουλιού που πετούσε με κινητήρια δύναμη τον ατμό.

Τον 15 ο αιώνα ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι προσπάθησε να στηρίξει θεωρητικά τη δυνατότητα κατασκευής πτητικών μηχανών, μελετώντας προσεκτικά την πτήση των πουλιών. Ο Ντα Βίντσι απορρίπτει την κεντρική ιδέα της θεωρίας του Αριστοτέλη, υποστήριξε ότι ο αέρας αντιτίθεται στη πτήση. Μετά από λανθασμένες θεωρίες και πειράματα που προέκυψαν, κατέληξε στο σωστό συμπέρασμα, ότι υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στο τετράγωνο του Βάρους που πρόκειται να πετάξει και του κυκλικού μήκους του φτερού της πτητικής μηχανής. Έτσι υπολόγισε ότι για να πετάξει ένας άνθρωπος, χρειάζεται φτερά μήκους περίπου 12 μέτρων. Το τέλος στην ιστορία δόθηκε από τους Επιστήμονες Μπορέλι και Γκουκ, οι οποίο απέδειξαν ότι η πτήση του αεροπλάνου δεν είναι δυνατή μόνο με την μυϊκή δύναμη του ανθρώπου. Από τότε (1.700 μχ), ο άνθρωπος προσπάθησε να ανακαλύψει μια Μηχανή που πετάει με την δική της δύναμη. Οι έρευνες στράφηκαν στα ανεμοπλάνα. Από το 1670-1780 μετά από πολλά αποτυχημένα πειράματα, ανακάλυψαν το 1783 το αερόστατο και μέσα στα επόμενα 20 χρόνια γνώρισε τεράστια εξέλιξη στη λύση του προβλήματος της πτήσης του ανθρώπου.

7. ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ -ΛΥΣΕΙΣ Ο περασμένος αιώνας έχει στιγματιστεί από την ανακάλυψη, αυτή του αεροπλάνου. Το αεροπλάνο πέρα από την χρηστική του ιδιότητα ως μέσο συγκοινωνίας και μεταφοράς, επηρέασε τον κόσμο πολιτισμικά, κοινωνικά, οικονομικά, ιστορικά και περιβαλλοντικά. Η προσφορά του είναι αδιαμφισβήτητη ωστόσο υπάρχουν και αρνητικές συνέπειες που προέκυψαν από την χρήση του. Ανά τους αιώνες οι άνθρωποι προσπαθούσαν να μετακινηθούν σε άγνωστα μέρη με διάφορα μέσα, τα οποία επινοούσαν, για να εκπληρώσουν την ανάγκη τους αυτή. Ένα μέσο από αυτά είναι το αεροπλάνο, το οποίο κάλυψε την ανάγκη του ανθρώπου για μετακίνηση, εξερεύνηση και μετανάστευση σε νέες χώρες.. Η προσφορά των αεροπλάνων δεν σταματάει εδώ όμως, με διάφορες αλλαγές στη δομή τους κατασκευάστηκαν επίσης ειδικά αεροπλάνα Ανάλογα με τον προορισμό τους διακρίνονται σε στρατιωτικά και πολιτικά. Επίσης ανάλογα με το είδος των οργάνων προσγείωσης σε αεροπλάνα και υδροπλάνα, ανάλογα με τις μορφές του προωθητικού συστήματος σε ελικοφόρα και αεριωθούμενα. Επίσης ένας άλλος διαχωρισμός είναι ανάλογος με τη χρήση τους, έτσι υπάρχουν αεροσκάφη ψεκαστικά, πυροσβεστικά, στρατιωτικά μαχητικά, στρατιωτικά, μεταφορικά, στρατιωτικά κατασκοπευτικά κλπ. Επίσης υπάρχουν και αεροπλάνα νοσοκομειακά με ειδικά διαρρυθμισμένο χώρο για άμεση εξυπηρέτηση, που όμως δεν είναι τόσο πρακτικό όσο τα ελικόπτερα, γιατί χρειάζονται ειδικό χώρο προσγείωσης (αεροδρόμια).η χρησιμότητα λοιπόν του αεροπλάνου είναι πολύ σημαντική με κυριότερους τομείς αυτούς των μεταφορών επιβατών και εμπορευμάτων σε μεγάλες αποστάσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εφαρμογή στην Παραγωγή. Νέα επαγγέλματα δημιουργήθηκαν που έχουν σχέση άμεση ή έμμεση με το αεροπλάνο Εκατομμύρια άνθρωποι βρήκαν δουλειά σε Εργοστάσια κατασκευής Αεροπλάνων,δημιουργία μεγάλων Αεροδρομίων, Εργοστάσια Παραγωγής Προϊόντων σχετικά με αυτό, (Πιλότοι, Αεροσυνοδοί, τεχνικοί, υπάλληλοι εξυπηρέτησης εδάφους κλπ). Επίπεδο Τεχνολογικής Ανάπτυξης. Στην προσπάθεια του ο άνθρωπος να κατασκευάσει αεροπλάνα, πιο μεγάλα, καλύτερα, πιο γρήγορα και πιο ασφαλή αναπτύσσεται με αλματώδες ρυθμούς η Επιστήμη της Αεροναυπηγικής. Παράλληλα αναπτύσσεται και η Επιστήμη της Πληροφορικής και της Επικοινωνίας. Κατασκευαστικές εταιρείες ειδικεύονται στη κατασκευή νέων σύγχρονων αεροδρομίων. Το αεροπλάνο υπήρξε, λοιπόν, ένα γρήγορο και ασφαλές μέσο μετακίνησης και μεταφοράς των ανθρώπων, όπου χωρίς αυτό η μεταφορά θα ήταν σαφέστατα πιο χρονοβόρα.τα ταξίδια σε μακρινούς προορισμούς αποτελούν ένα όνειρο που γίνεται προσιτό σε όλο και περισσότερους ανθρώπους με τη μείωση των τιμών των αεροπορικών εισιτηρίων. Συμβάλλει, λοιπόν, στην παγκόσμια οικονομία και στην διάδοση των τελευταίων τεχνολογικών επιτευγμάτων σε πάρα πολλές χώρες. Ανάπτυξη του εμπορίου κατά επέκταση και της οικονομίας Στελέχη επιχειρήσεων ταξιδεύουν σε όλη τον κόσμο προωθώντας διεθνείς οικονομικές συμφωνίες και συνεργασίες.ταυτόχρονα το διεθνές εμπόριο έχει αναπτυχθεί ραγδαία τον περασμένο αιώνα κυρίως λόγω της αερομεταφοράς.οι αερομεταφορές βοηθούν στην διεύρυνση

της γεωγραφικής εμβέλειας μιας εταιρείας, βελτιώνοντας έτσι τις προσωπικές επαφές και την επικοινωνία. Οι μεταφορές δίνουν επίσης περισσότερες ευκαιρίες σε κάθε άτομο για ταξίδια, εργασία και αναψυχή. Βελτίωση του τρόπου ζωής. Λόγω των αερομεταφορών προσφέρονται ευκαιρίες και για εκπαιδευτικά ταξίδια Το αεροπλάνο χρησιμοποιείται για την εισαγωγή και εξαγωγή ποικίλων αγαθών. Παράλληλα παρατηρούμε ότι η ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού στον 20 ο αιώνα οφείλεται κυρίως στο αεροπλάνο.οι άνθρωποι μετακινούνταν και με άλλα μέσα σαφώς, αλλά το αεροπλάνο είναι το κυριότερο μέσο στη μετακίνηση αυτή. Ο τουρισμός έχει ωφελήσει οικονομικά αρκετές χώρες καθώς σε κάποιες είναι η μόνη πηγή εισροής χρημάτων Αν λοιπόν το αεροπλάνο δεν υπήρχε στη ζωή μας τότε μπορούμε να πούμε ότι ολόκληρες οικονομίες θα είχαν καταρρεύσει. Με την ανακάλυψη του αεροπλάνου, επίσης, όλες οι φαρμακοβιομηχανίες του κόσμου κατάφεραν να προμηθεύσουν φάρμακα και εμβόλια σε πάρα πολλές χώρες σε σύντομο χρονικό διάστημα πολεμώντας διάφορες ασθένειες. Στις αναπτυσσόμενες χώρες χιλιάδες παιδιά και ενήλικες έχαναν τη ζωή τους από εύκολα θεραπεύσιμες ασθένειες μόνο και μόνο επειδή δεν είχαν τα απαραίτητα φάρμακα, τα οποία μπορείς να προμηθευτείς εύκολα από το φαρμακείο αν ζεις για παράδειγμα στην Ευρώπη. Ακόμη, γνωρίζουμε πως σε περιπτώσεις που υπάρχει κρίση στην υγεία, όπως συνέβη με τον ιό της γρίπης Η1Ν1, οι κυβερνήσεις έχουν παραγγείλει τεράστιες ποσότητες εμβολίων και φαρμάκων για την αντιμετώπιση του ιού. Ωστόσο δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι η ταχύτατη εξάπλωση του ιού οφείλεται κυρίως στη μετακίνηση των ανθρώπων με τα αεροπλάνα, συνεπώς μπορούν τα αεροπλάνα να επηρεάσουν και αρνητικά. Όσο ασφαλές κι αν είναι το αεροπλάνο, δε λείπουν και τα ατυχήματα, που οφείλονται κυρίως όμως στον παράγοντα άνθρωπο. Αν και με τα αυτοκίνητα σκοτώνονται κάθε χρόνο περισσότεροι άνθρωποι παρά από τα αεροπορικά δυστυχήματα, εντούτοις ένα αεροπορικό δυστύχημα προκαλεί τεράστια εντύπωση, λόγω του μεγάλου αριθμού επιβατών που μεταφέρει. Ο μαζικός αεροπορικός τουρισμός έχει όμως το κόστος του για τον πλανήτη και, αν συνεχίσει να αυξάνεται στον ίδιο ρυθμό, θα απειλήσει σοβαρά τις επόμενες γενιές. Η ρύπανση του αέρα και η ηχορύπανση που προκαλούν τα αεροπλάνα στη ατμόσφαιρα, είναι λιγότερο άμεσα αισθητή για τους κατοίκους της Γης από αυτήν που προκαλούν τα αυτοκίνητα και τα πλοία. Είναι όμως μεγαλύτερη και έχει πιο σοβαρές συνέπειες γιατί τα αεροπλάνα, τα οποία πετούν συνήθως σε ύψος 10.000-12.000 χιλιομέτρων, εκπέμπουν τα καυσαέριά τους και προκαλούν νέφη στη στρατόσφαιρα, το ανώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας. Το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στο «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Μια βασική αρχή είναι ότι, όσο περισσότερους επιβάτες μεταφέρει ένα αεροσκάφος, τόσο πιο γρήγορα και πιο ψηλά θα πρέπει να πετάει για να νικήσει τη βαρύτητα και άρα τόσο περισσότερα καύσιμα θα πρέπει να καταναλώνει και τόσο περισσότερα καυσαέρια θα εκπέμπει στην ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, ένα αεροπλάνο εκπέμπει κατά μέσο όρο 140 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα ανά χιλιόμετρο και ανά επιβάτη (το αυτοκίνητο εκπέμπει 100 γραμμάρια). Αν κάνει κανείς τους σχετικούς υπολογισμούς για ένα κοινό αεροπλάνο της γραμμής με 120-160 επιβάτες, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει γιατί το αεροπλάνο θεωρείται αυτή τη στιγμή το πιο «θερμαντικό» μεταφορικό μέσο στον πλανήτη. Ο χαρακτηρισμός αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα δεν είναι ο μοναδικός τρόπος συμβολής των αεροσκαφών στην υπερθέρμανση της Γης. Οι υψηλές θερμοκρασίες που

αναπτύσσονται κατά την καύση της κηροζίνης κάνουν το οξυγόνο και το άζωτο που βρίσκονται στον αέρα να ενώνονται σε οξείδια του αζώτου. Τα οξείδια αυτά αυξάνουν τη θερμοκρασία και επιτείνουν κατά 60% την επίδραση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Η γνωστή λευκή γραμμή που αφήνουν τα αεροπλάνα, λέγεται ουρά συμπύκνωσης και δεν είναι τόσο αθώα.θεωρείται ένας από τους βασικούς παράγοντες του «φαινόμενου του θερμοκηπίου» που προκαλεί διοξείδιο του άνθρακα. Είναι υδρατμοί και πάγος και παραμένουν για αρκετές ώρες στον ουρανό και αιχμαλωτίζουν τη θερμότητα στην ατμόσφαιρα. Τα αραιά νέφη υψηλών υψομέτρων είναι έργο μελέτης των ερευνητών. Οι επιβάτες οι οποίοι κάνουν πολλά αεροπορικά ταξίδια εισπράττουν μεγάλες δόσεις φυσικής ραδιενέργειας χωρίς να το ξέρουν Πιλότοι, αεροσυνοδοί, μέλη πληρώματος αεροπλάνων, κυρίως, αλλά και επιβάτες με «χρυσή κάρτα», ειδικά όσοι κάνουν συχνά υπερατλαντικά ταξίδια, επιβαρύνονται με υψηλές δόσεις φυσικής ραδιενέργειας από την κοσμική ακτινοβολία. «Ένας πιλότος με 600 ώρες πτήση υπερβαίνει δύο ως και πέντε φορές την επιτρεπόμενη δόση - κάτι που ισχύει για όλο το πλήρωμα ενώ οι πολικές πτήσεις επιβαρύνουν πλήρωμα και επιβάτες αεροπλάνων με 40% επιπλέον δόσεις. Οι συνέπειες της έκθεσης στην κοσμική ακτινοβολία είναι μακροπρόθεσμες, με αυξημένα ποσοστά κινδύνου για εκδήλωση καρκίνου» κάποιος εν πτήσει επί τέσσερις ώρες σε ύψος 10 χιλιομέτρων επιβαρύνεται με δόση ισοδύναμη μιας ακτινογραφίας θώρακα, ενώ αντίστοιχα σε 200 ώρες πτήση ήδη αυτός έχει πάρει όλη την ετήσια δόση φυσικής ραδιενέργειας που επιτρέπεται. είναι επιτακτική η ανάγκη να θωρακιστούν τα επιβατικά αεροπλάνα από την κοσμική ακτινοβολία - με μια ειδική θωράκιση για τα νετρόνια σε όλα τα αεροσκάφη μπορεί να μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η δόση από την κοσμική ακτινοβολία. Το βέβαιο είναι ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα. Ο τομέας αυτός διερευνάται αυτή τη στιγμή από τους επιστήμονες, οι περισσότεροι όμως δεν φαίνονται ιδιαίτερα αισιόδοξοι για άμεσες και δραστικές λύσεις. Τα ενδεχόμενα που εξετάζονται είναι προς το παρόν τρία και όλοι οι ειδικοί θεωρούν ότι πρέπει να λειτουργήσουν συμπληρωματικά μεταξύ τους. Το πρώτο είναι η βελτίωση των καυσίμων ή η μείωση της κατανάλωσής τους ώστε να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Παρ' ότι ορισμένα «όνειρα» των μηχανικών, όπως η κατασκευή αεροπλάνων που θα κινούνται με υδρογόνο, παραμένουν προς το παρόν άπιαστα, τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί τεράστια εξέλιξη. Χάρη στις προόδους στη μηχανική των κινητήρων και στη χρήση νέων, ελαφρύτερων υλικών, τα σημερινά αεροπλάνα καταναλώνουν τα μισά καύσιμα από τα αεροπλάνα της δεκαετίας του 1970. Δεύτερο ενδεχόμενο είναι η καλύτερη εκμετάλλευση της χωρητικότητας των αεροσκαφών, τα οποία σήμερα τις περισσότερες φορές ταξιδεύουν με αρκετές κενές θέσεις. H αύξηση του συντελεστή πληρότητας των πτήσεων, ο οποίος σήμερα κυμαίνεται από 50% ως 80%, θα εξοικονομούσε αρκετή ενέργεια.

H λύση αυτή, η οποία ακούγεται απλή, είναι ωστόσο η δυσκολότερη. Αυτό γιατί απαιτεί τη μείωση του αριθμού των πτήσεων και ενδεχομένως την κατάργηση της πρώτης ή business θέσης, σημεία στα οποία οι αεροπορικές εταιρείες δεν πρόκειται να συμφωνήσουν εύκολα. Το τρίτο ενδεχόμενο, η μείωση του υψομέτρου στο οποίο γίνονται οι πτήσεις, είναι το πλέον ελπιδοφόρο, παρουσιάζει όμως και αυτό αρκετά προβλήματα. Σύμφωνα με μελέτη του ευρωπαϊκού προγράμματος Tradeoff του 2003, αν τα αεροπλάνα πετούσαν χαμηλότερα η ρύπανση και η συμβολή τους στο «φαινόμενο του θερμοκηπίου» θα ήταν κατά 20% μικρότερη. Το ποσοστό αυτό θα μπορούσε να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο αν τα αεροσκάφη εφοδιάζονταν με ειδικά μετεωρολογικά προγράμματα που θα τους επέτρεπαν να αποφεύγουν τις μάζες ψυχρού και υγρού αέρα που ευνοούν τον σχηματισμό των ουρών συμπύκνωσης. Πετώντας χαμηλότερα όμως τα αεροπλάνα καταναλώνουν περισσότερα καύσιμα, κάτι το οποίο δυσαρεστεί τις αεροπορικές εταιρείες γιατί οδηγεί σε αυξήσεις στην τιμή του εισιτηρίου. Επιπλέον, τα σημερινά αεροσκάφη είναι κατασκευασμένα για να πετούν σε υψηλά υψόμετρα και, για να πετάξουν πιο χαμηλά με τις ίδιες προδιαγραφές, θα πρέπει να υποστούν μετατροπές.

5. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ Το αεροπλάνο χρησιμοποιήθηκε μόνο στον 20 ο αιώνα, αλλά η ιδέα να πετάξει στον αέρα ο άνθρωπος είναι από πολύ παλιά. Σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς (Κίνας, Ινδίας, Αιγύπτου) υπάρχουν εικόνες φτερωτών ανθρώπων. Είναι επίσης γνωστός ο μύθος για το ζωγράφο, γλύπτη και αρχιτέκτονα Δαίδαλο και το γιο του Ίκαρο που πέταξαν με φτερά φτιαγμένα από το Δαίδαλο. Κατά τη Μυθολογία ο Δαίδαλος ένας σπουδαίος τεχνίτης, βρίσκεται φυλακισμένος μαζί με το γιο του στο παλάτι της Κνωσού. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος διαφυγής, εκτός από το να πετάξουν. Έφτιαξε λοιπόν ο Δαίδαλος 2 ζευγάρια φτερά από κερί και φτερά πουλιών και πέταξαν μακριά από την Κρήτη. Ο Ίκαρος όμως μαγεμένος από την πτήση πέταξε πολύ ψηλά με αποτέλεσμα ο ήλιος να λιώσει το κερί των φτερών και ο Ίκαρος να βρει τραγικό θάνατο στη θάλασσα. Κατά την γνωστή ιστορία έγιναν πολλές απόπειρες κατασκευής πτητικών συσκευών. Χαρταετοί χρησιμοποιήθηκαν για πολεμικούς σκοπούς από πολλούς λαούς στην αρχαιότητα και στο μεσαίωνα Για πολλούς αιώνες ο άνθρωπος προσπάθησε, χωρίς επιτυχία όμως, να χρησιμοποιήσει τη μυϊκή του δύναμη για να πετάξει. Ο Ιταλός ζωγράφος σοφός και μηχανικός Λεονάρντο Ντα Βίντσι που έζησε το 15 ο- αρχές 16 ου αιώνα προσπάθησε για πρώτη φορά να στηρίξει θεωρητικά τη δυνατότητα κατασκευής πτητικής συσκευής, με βάση την προσεκτική μελέτη του τρόπου πτήσης των πουλιών.σχεδίασε μηχανές με βάση τη μυϊκή δύναμη του ανθρώπου καθώς και ένα πρότυπο ελικόπτερο με μηχανική κίνηση. Το 17 ο αιώνα ο Ιταλός Τζοβάνι Μπορέλι και ο Άγγλος Ρ. Γκουκ κατάληξαν σε ένα σοβαρό αν και αρνητικό αποτέλεσμα. Είπαν ότι δεν είναι δυνατή η πτήση του ανθρώπου με τη χρήση μόνο της μυϊκής δύναμης καθώς, προκειμένου να πετάξει αυτόνομα, ο άνθρωπος θα έπρεπε να έχει πολλαπλάσιο μυϊκό όγκο. Απέδειξαν έτσι θεωρητικά πως, για να κατασκευαστεί συσκευή πιο βαριά από τον αέρα που να πετά χρειάζεται οπωσδήποτε κινητήρας. Όταν εφευρέθηκε η ατμομηχανή τον 18 ο αιώνα και ιδιαίτερα όταν τελειοποιήθηκε το 19 ο αιώνα, έγιναν πολλές απόπειρες να κατασκευαστεί ατμοκίνητη πτητική συσκευή. Το 1870 ο Πενώ κατασκεύασε μια μηχανή που την ονόμασε «πλανοφόρο». Αυτή η μηχανή πέταξε σε απόσταση 40 μέτρων μέσα σε 11 δευτερόλεπτα. Το 1879 ο Τατέν κατασκεύασε μικρό αεροπλάνο βάρους που πετούσε με πεπιεσμένο αέρα. Έτσι το 1881 αιώνα κατασκευάστηκε το πρώτο αεροπλάνο από το Ρώσο εφευρέτη Α.Φ Μαζάσκη. Η συσκευή έκανε μικρή πτήση.είχε 5 βασικά μέρη: σώμα, σταθερό φτερό, κινητήρα με έλικα, ουρά και σύστημα προσγείωσης. Αργότερα το 1884 ο Χ. Μαξίμ στην Αγγλία έκανε δοκιμή αεροπλάνου με ατμομηχανή, που πέταξε στα 1600 μέτρα αλλά στην πρώτη απόπειρα να αποσπαστεί από το έδαφος η μηχανή έπαθε βλάβη. Γενικά η ατμομηχανή με τις διαστάσεις και το βάρος που είχε δεν ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις μιας πτητικής συσκευής, και έτσι, μόνο στο τέλος του 19 ου αιώνα, όταν αναπτύχθηκαν οι κινητήρες εσωτερικής καύσης, μπόρεσε να επιτευχθεί κατασκευή αεροπλάνου ικανού για πτήση. Έτσι, το 1903 οι αδερφοί Ράιτ (εφευρέτες και αεροπόροι) κατάφεραν να κατασκευάσουν αεροπλάνο που να επιτυγχάνει σταθερή πτήση και μάλιστα με επιβάτη. Τοποθετούν μια μηχανή εσωτερικής καύσης ισχύος 16 ίππων από

αυτοκίνητο στο δικό τους αεροπλάνο και κατάφεραν να πετάξουν για 260 μέτρα. Το σύγχρονο αεροπλάνο είχε γεννηθεί. Από την πρώτη αυτή πτήση των αδελφών Ράιτ, οι αεροπορικές μεταφορές εξελίχθηκαν με ραγδαίους ρυθμούς. Το 1910 ο Αμερικανός αεροπόρος Γκλεν Κέρτις πέταξε πάνω από το Όλμπανι της Νέας Υόρκης. Το 1911 ένας άλλος Αμερικανός, ο Kαλμπρέιθ Πέρι Ρότζερς, διέσχισε αεροπορικώς τις ΗΠΑ. Την ίδια χρονιά δύο Βρετανοί αεροπόροι, ο Τζον Άλκοκ και ο Άρθουρ Μπράουν, πραγματοποίησαν υπερατλαντική πτήση, όταν πέταξαν για 16,5 ώρες από τη Νέα Γη του Καναδά στην Ιρλανδία. Το1919 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες αεροπορικές μεταφορές μεταξύ Λονδίνου, Παρισιού, Άμστερνταμ και Βρυξελλών. Ο πυρετός των εξοπλισμών στη διάρκεια του πολέμου συντέλεσε στην ταχύτατη εξέλιξη του αεροπλάνου που σε ελάχιστα χρόνια έπαψε να είναι μια ελαφριά εύθραυστη κατασκευή με μικρές και αβέβαιες επιδόσεις και έγινε ένα συμπαγές όχημα με ισχυρούς και αξιόπιστους κινητήρες και σημαντικές δυνατότητες μεταφοράς πολεμικού φορτίου.

Η πτήση είχε πάντοτε ξεχωριστή θέση στη φαντασία μας, όπως φαίνεται από το μύθο του Δαίδαλου και του Ίκαρου ή από τα μυθικά μαγικά χαλιά της Περσίας. Ο πρώτος άνθρωπος που δοκίμασε να πετάξει ήταν μάλλον ο Ισπανός Αρμέν Φίρμαν, ο οποίος το 852 μ.χ., φορώντας ένα μανδύα σε σχήμα φτερών, πήδηξε από έναν πύργο στην πόλη της Κόρδοβας, κουνώντας τα χέρια του σαν φτερά. Η προσπάθειά του αυτή να πετάξει ευτυχώς δεν του στοίχισε τη ζωή. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, στην ίδια πόλη, ο εφευρέτης Αμπάς Ιμπν Φίρνας κατασκεύασε μια ιπτάμενη μηχανή, με την οποία κατάφερε να πετάξει, εμπνέοντας με την προσπάθειά του αυτή τους μελλοντικούς αεροπόρους. Οι πρώτοι άνθρωποι που ταξίδεψαν στον αέρα το πραγματοποίησαν μ' ένα αερόστατο θερμού αέρα το 1783. Δύο αδέλφια από τη Γαλλία, ο Ζοζέφ Μισέλ και οζακ Eτιέν Μονγκολφιέ, κατασκεύασαν ένα τεράστιο αερόστατο, το οποίο μετέφερε το μαρκήσιο του Αρλάντ σ' ένα ταξίδι πάνω από το Παρίσι που διήρκεσε 23 λεπτά αφού διένυσαν απόσταση 9 χιλιομέτρων. Το πρώτο πρακτικά αξιοποιήσιμο αεροπλάνο, το Flyer Ι, κατασκευάστηκε το 1903 από τους αδελφούς Ράιτ. Η πρώτη του πτήση, με πιλότο τον Όρβιλ Ράιτ, είχε διάρκεια 1 2 δευτερόλεπτα. Δύο χρόνια αργότερα οι αδελφοί Ράιτ κατασκεύασαν ένα αεροπλάνο που μπορούσε να πετάξει σε απόσταση 40 χιλιομέτρων περίπου. Τα πρώτα αυτά αεροπλάνα ήταν ελικοφόρα. Το 1939 πετά στη Γερμανία το πρώτο αεριωθούμενο αεροσκάφος, το Heinkel He-178. Το 1947 ο Αμερικανός Τσαρλς Γίγκερ σπάει το φράγμα του ήχου με το πυραυλοκίνητο αεροσκάφος Bell Χ-1. Το αεριωθούμενο Boeing 707 μεταφέρει τους πρώτους επιβάτες στο δρομολόγιο Νέα Υόρκη-Λος Άντζελες το 1958. Το Concorde ήταν το γνωστότερο υπερηχητικό αεροσκάφος του κόσμου για 30 χρόνια σχεδόν. Έκανε την παρθενική του εμφάνιση το 1967, αλλά δεν απογειώθηκε δοκιμαστικά παρά το 1969, όταν η τότε Σοβιετική Ένωση είχε ήδη κάνει πτήσεις με το ανταγωνιστικό αεροπλάνο Tupolev Tu-144. Το 1976 το Concorde πραγματοποιεί την πρώτη του πτήση με επιβάτες, σπάζοντας το φράγμα του ήχου, κάτι που συνέβη πρώτη φορά από επιβατικό αεροπλάνο. Έπειτα από ένα τραγικό ατύχημα, τον lούλιο του 2000, και λόγω του τεράστιου κόστους κατασκευής και συντήρησης, του υπερβολικού θορύβου αλλά και των υψηλών τιμών των εισιτηρίων τα Concorde σταμάτησαν οριστικά τις πτήσεις τους το 2003. Σημερα, οι κατασκευαστές σχεδιάζουν αεροπλάνα τα οποία θα μπορούν να μεταφέρουν πολλούς επιβάτες, παρέχοντάς τους πολλές ανέσεις, κάτι που δεν συνέβαινε με το Concorde. Η Boeing παρουσίασε το μεγαλύτερο επιβατικό αεροπλάνο του κόσμου Την τελευταία έκδοση του τζάμπο τζετ της 747-8 Intercontinental παρουσίασε η αμερικάνικη Boeing. Το 747-8 Intercontinental θα μεταφέρει 467 επιβάτες 51 πάνω από τα σημερινά 747 θα καταναλώνει λιγότερα καύσιμα, ενώ με τα 76.3 μέτρα μήκους του, θα είναι το μεγαλύτερο επιβατικό αεροπλάνο στον κόσμο.

Άλλα χαρακτηριστικά του Intercontinental περιλαμβάνουν νέα φτερά, μια νέα ουρά, μεγαλύτερη και πιο αεροδυναμική μύτη, κινητήρες «έργα τέχνης» και ένα νέο πιλοτήριο.το πρώτο Boeing 747 πρωτοπέταξε 42 χρόνια πριν, και μέχρι σήμερα έχει πετύχει πωλήσεις άνω των 1.400 κομματιών. Ωστόσο, πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι πλέον οι αεροπορικές εταιρίες ενδιαφέρονται για μικρότερα «ευρύσωμα» αεροπλάνα, όπως το 787 και το Α350 της Airbus που έχουν σχεδιαστεί για να παρακάμπτουν απασχολημένα αεροδρόμια και να οδηγούν τους επιβάτες πιο κοντά στον τελικό τους προορισμό. Το καινούργιο αεροπλάνο της Boeing έχει κατασκευαστεί κυρίως από τιτάνιο και άνθρακα, πράγμα που το καθιστά αρκετά ελαφρύτερο, άρα και πιο οικονομικό όσον αφορά την κατανάλωση. Το 787 είναι οικονομικό και θα έχει καλές περιβαλλοντικές επιδόσεις. Το Dreamliner αποκαλείται πλαστικό αεροπλάνο επειδή η άτρακτος του αποτελείται κυρίως από ενισχυμένο πλαστικό και για το λόγο αυτό είναι ελαφρύτερο κατά 30%. Η κατανάλωση καυσίμων είναι μειωμένη κατά 25% σε σύγκριση με τα αεροπλάνα της τάξης του. Οι διαγώνιες μεταλλικές κόψεις στις εξοχές των κινητήρων μειώνουν τον ήχο. Το αεροσκάφος υπόσχεται «ήπια πτήση» μιας και οι κραδασμοί έχουν μειωθεί κατά 50%. Το σύστημα πτήσης με νοητικές εντολές αναπτύσσεται στη Γερμανία στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος της ΕΕ