ΣτΕ 785/2016 [Παράνομη νομιμοποίηση κατά το ν. 1337/1983 αυθαιρέτου] Περίληψη -Για την εξαίρεση αυθαίρετης κατασκευής με βάση τις διατάξεις του ν. 1337/1983 τάσσεται ως προϋπόθεση η συμφωνία της κατασκευής προς τις ισχύουσες στην περιοχή γενικές και ειδικές πολεοδομικές διατάξεις κατά το χρόνο κρίσης του σχετικού αιτήματος. -Το δικάσαν εν προκειμένω όφειλε να κρίνει την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των εφαρμοστέων κανόνων δικαίου από τον Νομάρχη Καβάλας, καθώς και τη νομιμότητα και επάρκεια της αιτιολογίας των προσβαλλομένων πράξεων και δεν μπορούσε να κρίνει, το πρώτον, τη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων του νόμου για την εξαίρεση των επίμαχων κατασκευών από την κατεδάφιση, εφόσον, κατά τον νόμο, αρμόδια όργανα για το ζήτημα αυτό είναι η πολεοδομική υπηρεσία της οικείας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και ο Νομάρχης, η υποκατάσταση δε της αιτιολογίας της νομαρχιακής απόφασης στην περίπτωση αυτή δεν είναι δυνατή, διότι προϋποθέτει εκτίμηση δεδομένων που δεν εξετάσθηκαν, ή δεν προκύπτει πάντως ότι εξετάσθηκαν από τη Διοίκηση. -Ως προς το ζήτημα της συμφωνίας της κατασκευής με τις ισχύουσες κατά το χρόνο κρίσης του σχετικού αιτήματος πολεοδομικές διατάξεις, το αρμόδιο διοικητικό όργανο ενεργεί κατά δεσμία αρμοδιότητα και, ως εκ τούτου, στην περίπτωση αυτή δεν έχει εφαρμογή η αρχή της αναλογικότητας. Πρόεδρος: Ν. Ρόζος Εισηγητής: Δ. Βασιλειάδης Βασικές Σκέψεις 2. Επειδή, με την έφεση αυτή ζητείται, παραδεκτώς, η εξαφάνιση της απόφασης 199/2009 του Διοικητικού Εφετείου Κομοτηνής, καθ ο μέρος με αυτήν: α) έγινε δεκτή αίτηση ακυρώσεως του εφεσιβλήτου και ακυρώθηκαν ι) η απόφαση 12/1296/οικ/15.2.1999 του Νομάρχη Καβάλας (ορθή επανάληψη οικ. 12/5554/18.6.1999), περί εξαίρεσης από την κατεδάφιση αυθαιρέτων κατασκευών που είχαν πραγματοποιηθεί σε κτίριο επί της οδού Βυζαντίου 16 στην Καβάλα και ιι) η 24/25.2.1999 οικοδομική άδεια της Δ/νσης Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος του Νομαρχιακού Διαμερίσματος Καβάλας, ως προς τις 1 / 7
κατασκευές που νομιμοποιήθηκαν κατ εφαρμογή της ως άνω απόφασης του Νομάρχη Καβάλας και ως προς την προσθήκη πρώτου ορόφου στο προαναφερθέν κτίριο και β) απορρίφθηκε η υπέρ των ανωτέρω διοικητικών πράξεων παρέμβαση της ήδη εκκαλούσας. Ζητείται επίσης η μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης απόρριψη της αιτήσεως ακυρώσεως. 3. Επειδή, νομίμως συζητήθηκε η υπόθεση παρά τη μη παράσταση του εφεσιβλήτου, διότι, όπως προκύπτει από το σχετικό αποδεικτικό επίδοσης της επιμελήτριας δικαστηρίων Αικ. Γιαννοπούλου, αντίγραφα της κρινόμενης έφεσης και της πράξης του Προέδρου του Τμήματος περί ορισμού δικασίμου και εισηγητή δικαστή επιδόθηκαν νομοτύπως και εμπροθέσμως στις 25.6.2010, στον δικηγόρο που είχε παραστεί ως πληρεξούσιος του εφεσιβλήτου στη δίκη στον πρώτο βαθμό. 4. Επειδή, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι του εκκαλούντος και του εφεσιβλήτου, που υπογράφουν τα από 22.10.2012 υπομνήματα τους, νομιμοποιήθηκαν προς τούτο με συμβολαιογραφικά πληρεξούσια που κατατέθηκαν πριν από τη συζήτηση της υπόθεσης (πρβλ. Σ.τ.Ε. 3227/2012, 711/2008). 5. Επειδή, στο άρθρο 387 του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας (π.δ. της 14.7/27.7.1999, Δ 580), στο οποίο κωδικοποιήθηκαν το άρθρο 16 του ν. 1337/1983 (Α 33), το άρθρο 8 παρ. 8 και 9 του ν. 1512/1985 (Α 4), το άρθρο 2 παρ. 5 του ν. 1772/1988 (Α 91) και το άρθρο 5 παρ. 6 του ν. 2052/1992 (Α 94) ορίζονται τα εξής: «1. Τα εκτός σχεδίου πόλεως ή οικισμών προ του 1923 αυθαίρετα κτίσματα της παρ. 1 του άρθρου 386 που εντάσσονται σε πολεοδομικό σχέδιο και βρίσκονται σε δομήσιμους χώρους μπορεί να εξαιρούνται οριστικά της κατεδάφισης, έστω και αν αντιβαίνουν στους όρους και περιορισμούς δόμησης της περιοχής, εφόσον ταυτόχρονα: α) [ ] 3. Η απόφαση για την εξαίρεση ή όχι από την κατεδάφιση εκδίδεται από το νομάρχη με σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας. Με την παραπάνω απόφαση και με σύμφωνη γνώμη της ως άνω πολεοδομικής υπηρεσίας και μόνο για τα κτίρια, που εξαιρούνται από την κατεδάφιση, μπορεί να επιτρέπεται η αποπεράτωση του κτίσματος του οποίου έχει περατωθεί ο φέρων οργανισμός, αν συντρέχουν κοινωνικοί λόγοι, και να επιβάλλονται στους ιδιοκτήτες πρόσθετοι όροι, που να αποβλέπουν στην προστασία του περιβάλλοντος, τη στατική επάρκεια του κτίσματος ή και την αποφυγή της αρχιτεκτονικής δυσαρμονίας. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων εξειδικεύονται οι κοινωνικοί λόγοι (στεγαστικές ανάγκες, οικονομική κατάσταση, αριθμός μελών οικογένειας κ.λπ.) και ρυθμίζονται ο τρόπος, οι προϋποθέσεις, η διαδικασία, τα δικαιολογητικά και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου [ ] 5. Ειδικά τα αυθαίρετα κτίσματα ή κατασκευές που βρίσκονται εντός εγκεκριμένων ρυμοτομικών σχεδίων ή εντός ορίων οικισμών πριν από το 1923, που έχουν ανεγερθεί μέχρι την 31.1.1983 και που δεν έχουν δηλωθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 386, εάν δεν αντιβαίνουν 2 / 7
στους όρους και περιορισμούς δόμησης της περιοχής που βρίσκονται, μπορεί να εξαιρούνται από την υποχρεωτική κατεδάφιση, επιφυλασσομένων των διατάξεων των παρ.2 και 3 του ίδιου άρθρου 386. Η εξαίρεση από την κατεδάφιση γίνεται με απόφαση του νομάρχη με τη διαδικασία και μετά από σύμφωνη γνώμη της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας που προβλέπεται από την παρ. 3 του άρθρου αυτού [ ]». Από τις ανωτέρω διατάξεις καθώς και από το σύνολο των διατάξεων του ν. 1337/1983 περί αυθαιρέτων κατασκευών, όπως ίσχυαν κατά τον χρόνο έκδοσης της, αναφερόμενης στη σκέψη 2, απόφασης 12/5554/18.6.1999 του Νομάρχη Καβάλας περί εξαίρεσης από την κατεδάφιση των επίμαχων αυθαιρέτων κατασκευών, προκύπτει ότι με τις διατάξεις του ν. 1337/1983 δεν καταργείται, αλλ αντιθέτως διατηρείται ο κανόνας της κατεδάφισης των αυθαιρέτων, ενώ οι περιπτώσεις εξαίρεσης από την κατεδάφιση, για την οποία θεσπίζουν ορισμένα κριτήρια οι ανωτέρω διατάξεις, αποτελούν εξαίρεση από τον γενικό αυτό κανόνα (Σ.τ.Ε. 827/2009, 1700/1995, 3632/1992 κ.ά.). Επομένως, οι αποφάσεις με τις οποίες ορισμένο αυθαίρετο κτίσμα ή κατασκευή κρίνεται ότι πρέπει να εξαιρεθεί από την κατεδάφιση, εγκρίνουν την εφαρμογή εξαίρεσης από γενικό κανόνα και για τον λόγο αυτό πρέπει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση να αιτιολογούνται ειδικά, με μνεία των λόγων για τους οποίους η αυθαίρετη κατασκευή ανταποκρίνεται στις πιο πάνω προϋποθέσεις που τάσσει ο νόμος για την έγκριση της εξαίρεσης από την κατεδάφιση (Σ.τ.Ε. 2245/2013, 827/2009), ενώ οι πράξεις με τις οποίες η Διοίκηση αρνείται να εγκρίνει την εξαίρεση δεν χρειάζονται ειδικότερη αιτιολογία, αλλ αρκεί για την αιτιολόγησή τους η περιγραφή της αυθαίρετης κατασκευής και η κρίση ότι ελλείπει μία από τις προϋποθέσεις που απαιτούνται κατά νόμο για να εξαιρεθεί η κατασκευή από την κατεδάφιση (Σ.τ.Ε. 1700/1995, 3632/1992). Περαιτέρω, κατά την έννοια της παραγράφου 5 του άρθρου 387 του Κ.Β.Π.Ν. (άρθρο 16 παρ. 5 του ν. 1337/1983) δεν επιτρέπεται να εξαιρείται από την κατεδάφιση κατασκευή η οποία αντιβαίνει στους όρους και περιορισμούς δόμησης που ισχύουν κατά τον χρόνο της εξαίρεσης από την κατεδάφιση στην περιοχή όπου ευρίσκεται (Σ.τ.Ε. 2245/2013, 827/2009, 4217/1996 3632/1992, 2608/1990). 6. Επειδή, εν προκειμένω, από τα στοιχεία του φακέλου, τα οποία εκτίμησε και η εκκαλούμενη απόφαση, προκύπτουν, μεταξύ άλλων, τα εξής: Με την αναφερόμενη στη σκέψη 2 απόφαση 12/1296/οικ/15.2.1999 (ορθή επανάληψη οικ. 12/5554/18.6.1999) του Νομάρχη Καβάλας, η οποία εκδόθηκε κατ επίκληση του προαναφερθέντος άρθρου 16 παρ. 5 του ν. 1337/1983, εξαιρέθηκαν από την κατεδάφιση αυθαίρετες κατασκευές, που είχαν πραγματοποιηθεί σε κτίριο που βρίσκεται επί της οδού Βυζαντίου αρ. 16 στον προϋφιστάμενο του 1923 συνοικισμό «Παναγία» της Καβάλας, αποτελούμενες από α) υπόγειο χώρο επιφανείας 67,23 τ.μ. κάτω από τον ισόγειο όροφο και β) δύο εξώστες στη στάθμη του ισογείου (στο δάπεδο και την οροφή) επιφανείας 3,36 τ.μ. έκαστος και οι οποίες κατασκευάσθηκαν καθ υπέρβαση της 280/1964 3 / 7
οικοδομικής άδειας, που προέβλεπε την κατασκευή ισογείου κατοικίας και όχι υπογείου. Σύμφωνα με την αιτιολογία της ως άνω απόφασης του Νομάρχη, όπως αναφέρεται στο σώμα αυτής και συμπληρώνεται από την από 9.2.1999 γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος του Νομ. Διαμ/τος Καβάλας (και την από 19.5.1999 εισήγηση της ίδιας υπηρεσίας-ορθή επανάληψη ως προς την επιφάνεια και τη μορφή των εξωστών), οι προαναφερθείσες κατασκευές, οι οποίες ανεγέρθησαν πριν την 31.1.1983, δεν αντίκεινται στις διατάξεις του ΓΟΚ 1955 που ίσχυαν κατά τον χρόνο κατασκευής τους, ενώ δεν παραβλάπτουν ούτε τον οικισμό, καθόσον δεν συντελούν στην υπέρβαση της κάλυψης της δόμησης και του ύψους, ούτε το άμεσο και ευρύτερο περιβάλλον και τον χαρακτήρα του οικισμού ως ιστορικού τόπου και ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, καθόσον τηρούνται τα αρχιτεκτονικά και μορφολογικά στοιχεία της περιοχής και, τέλος, δεν είναι επικίνδυνες από στατική άποψη. Το δικάσαν Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι με τα ανωτέρω δεδομένα η προσβαλλόμενη νομαρχιακή απόφαση αιτιολογείται πλημμελώς, εφόσον δεν προκύπτει ότι ερευνήθηκε αν οι επίμαχες κατασκευές είναι σύμφωνες όχι μόνο προς τις ισχύουσες κατά τον χρόνο ανέγερσής τους διατάξεις, αλλά και προς τις πολεοδομικές διατάξεις που ίσχυαν κατά τον χρόνο έκδοσης της απόφασης του Νομάρχη Καβάλας και συγκεκριμένα προς τις διατάξεις του ΓΟΚ 1985. Με τις σκέψεις αυτές το δικάσαν έκρινε ότι η προσβαλλόμενη νομαρχιακή απόφαση είναι ακυρωτέα, κατόπιν δε αυτού έκρινε ως ακυρωτέα και την 24/25.2.1999 οικοδομική άδεια κατά το μέρος που αφορά τη νομιμοποίηση των εν λόγω κατασκευών, καθώς και την προσθήκη πρώτου ορόφου κατ άρθρο 23 παρ. 2 του ΓΟΚ/1985 με την αιτιολογία ότι η προσθήκη καθ ύψος προϋποθέτει απαραιτήτως τη νομιμότητα του κτιρίου επί του οποίου αυτή κατασκευάζεται, ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις και απέρριψε την παρέμβαση της εκκαλούσας. 7. Επειδή, με την κρινόμενη έφεση προβάλλεται ότι έσφαλε η εκκαλουμένη ως προς την ορθή ερμηνεία των εφαρμοστέων διατάξεων, διότι α) οι διατάξεις του ν.1337/1983 ή του ν.1512/1985 δεν προβλέπουν ως κρίσιμο χρονικό σημείο για την εξαίρεση από την κατεδάφιση τον χρόνο υποβολής της αίτησης εξαίρεσης από την κατεδάφιση, β) τα κρίσιμα χρονικά σημεία που προβλέπονται στις διατάξεις του ν.1337/1983 τίθενται διαζευκτικώς, γ) αν θεωρηθεί ότι υφίσταται κενό νόμου, η λύση πρέπει να δοθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που δέχθηκε το δικάσαν δικαστήριο και δ) το τελευταίο παρέλειψε να απαντήσει στους προβληθέντες, σχετικούς με το θέμα αυτό, ισχυρισμούς της παρεμβαίνουσας-εκκαλούσας. Εν προκειμένω, με την εκκαλούμενη απόφαση έγινε δεκτό, καθ ερμηνεία των προαναφερθεισών διατάξεων του άρθρου 16 παρ. 5 του ν. 1337/1983, κατ εφαρμογήν των οποίων είχε εκδοθεί η απόφαση 12/5554/18.6.1999 του Νομάρχη Καβάλας, ότι σε περίπτωση αυθαίρετης κατασκευής εντός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου ή ορίων οικισμού προ του 1923, που πραγματοποιήθηκε πριν από την 4 / 7
31.1.1983 και δεν δηλώθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του ανωτέρω νόμου, δεν επιτρέπεται η εξαίρεση της κατασκευής από την κατεδάφιση, αν η κατασκευή αντιβαίνει στους όρους και περιορισμούς δόμησης που ισχύουν κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης της εξαίρεσης από την κατεδάφιση. Σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη σκέψη 5, η ερμηνεία αυτή των διατάξεων του άρθρου 16 παρ. 5 του ν. 1337/1983 από το δικάσαν είναι ορθή, διότι για την εξαίρεση αυθαίρετης κατασκευής με βάση τις εν λόγω διατάξεις τάσσεται ως προϋπόθεση η συμφωνία της κατασκευής προς τις ισχύουσες στην περιοχή γενικές και ειδικές πολεοδομικές διατάξεις κατά τον χρόνο κρίσης του σχετικού αιτήματος, οι ανωτέρω δε λόγοι εφέσεως, με τους οποίους προβάλλονται τα αντίθετα, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. 8. Επειδή, προβάλλεται περαιτέρω ότι, ανεξάρτητα από την ορθότητα της προαναφερθείσας κρίσης του δικάσαντος, εσφαλμένα, πάντως, το δικάσαν θεώρησε ότι στη γνωμοδότηση της πολεοδομικής υπηρεσίας δεν είχε διατυπωθεί κρίση ότι οι επίμαχες κατασκευές δεν παραβιάζουν τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις του ΓΟΚ 1985, αφού τόσο η απόφαση του Νομάρχη όσο και η γνωμοδότηση της πολεοδομικής υπηρεσίας αναφέρουν τις προϋποθέσεις εφαρμογής του ΓΟΚ 1985 και ειδικότερα ότι οι κατασκευές δεν έχουν στοιχεία επικινδυνότητας και δεν παραβλάπτουν το περιβάλλον. Όπως εκτέθηκε, σε περίπτωση εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 16 παρ. 5 του ν. 1337/1983, οι αποφάσεις με τις οποίες κρίνεται ότι ορισμένο αυθαίρετο κτίσμα ή κατασκευή πρέπει να εξαιρεθεί από την κατεδάφιση, εγκρίνουν την εφαρμογή εξαίρεσης από γενικό κανόνα και για τον λόγο αυτό πρέπει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση να αιτιολογούνται ειδικά, με μνεία των λόγων για τους οποίους η αυθαίρετη κατασκευή ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις που τάσσει ο νόμος για την έγκριση της εξαίρεσης από την κατεδάφιση. Κατά συνέπεια, εφόσον στην κρίσιμη από 9.2.1999 γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος του Νομ. Διαμ/τος Καβάλας και στην απόφαση 12/5554/18.6.1999 του Νομάρχη Καβάλας περιλαμβάνεται μόνον η κρίση ότι οι αυθαίρετες κατασκευές δεν αντίκεινται στις διατάξεις του ΓΟΚ 1955 που ίσχυαν κατά τον χρόνο κατασκευής τους, χωρίς επιπροσθέτως να διαπιστώνεται, ειδικώς και αιτιολογημένα, ότι οι κατασκευές αυτές δεν παραβιάζουν τις ισχύουσες στην περιοχή του συνοικισμού «Παναγία» Καβάλας ουσιαστικές πολεοδομικές διατάξεις, ορθώς κρίθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση ότι η ανωτέρω απόφαση του Νομάρχη Καβάλας αιτιολογείται πλημμελώς, ο προαναφερθείς δε λόγος εφέσεως, ο οποίος άλλωστε προβάλλεται κατ επίκληση των λοιπών προϋποθέσεων που τάσσουν οι διατάξεις του άρθρου 16 παρ. 5 του ν. 1337/1983 και ειδικότερα των όρων της παραγράφου 3 του αυτού άρθρου στην οποία παραπέμπει, κατά τα λοιπά, η παράγραφος 5 του ως άνω άρθρου 16, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. 9. Επειδή, προβάλλεται, ακόμη, ότι η εκκαλουμένη όφειλε να εξετάσει όχι μόνον την τυπική ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης ως προς το εφαρμοστέο 5 / 7
νομοθετικό καθεστώς, αλλά και την ουσιαστική και πρακτική διάσταση αυτής, ήτοι την ανταπόκρισή της στα πραγματικά δεδομένα, όπως αυτά προκύπτουν από τον φάκελο της υπόθεσης και περιλαμβάνονται στη γνωμοδότηση της Πολεοδομίας Καβάλας. Στο πλαίσιο του αυτού λόγου εφέσεως προβάλλεται, περαιτέρω, ότι το δικάσαν μπορούσε να υποκαταστήσει την αιτιολογία των προσβαλλομένων πράξεων όχι ως προς την διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών αλλά ως προς την υπαγωγή τους στον εφαρμοστέο εν προκειμένω κανόνα δικαίου, παραλείποντας δε το δικάσαν να το πράξει αγνόησε τα περιστατικά της υπόθεσης και, επομένως, έσφαλε κατά τούτο. Ο λόγος αυτός εφέσεως και οι συναφείς με αυτόν ισχυρισμοί είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι, δεδομένου ότι το δικάσαν εν προκειμένω όφειλε να κρίνει την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των εφαρμοστέων κανόνων δικαίου από τον Νομάρχη Καβάλας, καθώς και τη νομιμότητα και επάρκεια της αιτιολογίας των προσβαλλομένων πράξεων και δεν μπορούσε να κρίνει, το πρώτον, τη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων του νόμου για την εξαίρεση των επίμαχων κατασκευών από την κατεδάφιση, εφόσον, κατά τον νόμο, αρμόδια όργανα για το ζήτημα αυτό είναι η πολεοδομική υπηρεσία της οικείας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και ο Νομάρχης, η υποκατάσταση δε της αιτιολογίας της νομαρχιακής απόφασης στην περίπτωση αυτή δεν είναι δυνατή, διότι προϋποθέτει εκτίμηση δεδομένων που δεν εξετάσθηκαν, ή δεν προκύπτει πάντως ότι εξετάσθηκαν, από τη Διοίκηση (πρβλ. Σ.τ.Ε. 3269/2010). 10. Επειδή, προβάλλεται ότι το κτίσμα και οι επίμαχες αυθαίρετες κατασκευές έχουν ανεγερθεί προ του 1983, ότι οι εν λόγω κατασκευές αποτελούν τμήμα του κτίσματος που χρησιμοποιείται ως κύρια κατοικία και οικογενειακή στέγη της εκκαλούσας και ότι με την κρίση της η εκκαλουμένη παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας κατά τη στάθμιση του δημόσιου σκοπού προς τη ζημία που υφίσταται ο πολίτης, όταν το ίδιο το κράτος με τις υπηρεσίες του ομολογεί το υπερβολικό και δυσανάλογο της κατεδάφισης αυθαιρέτου μετά την παρέλευση μακρού χρόνου από την ανέγερσή του. Ο λόγος αυτός εφέσεως προβάλλεται κατά το πρώτο σκέλος αλυσιτελώς, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, αναγκαία προϋπόθεση για την εξαίρεση από την κατεδάφιση αυθαιρέτου κτίσματος δυνάμει του άρθρου 16 παρ. 5 του ν. 1337/1983 και την εξέταση των λοιπών όρων που παρατίθενται στο δικόγραφο της έφεσης (κύρια κατοικία, οικογενειακή στέγη κ.λπ.), είναι το αυθαίρετο κτίσμα να μην παραβιάζει τις πολεοδομικές διατάξεις που ισχύουν κατά τον χρόνο έκδοσης της πράξης εξαίρεσης από την κατεδάφιση, ως προς το τελευταίο δε αυτό ζήτημα το δικάσαν έκρινε, ορθώς, ότι η προσβληθείσα με την αίτηση ακυρώσεως απόφαση του Νομάρχη Καβάλας ήταν πλημμελώς αιτιολογημένη. Περαιτέρω, ο αυτός λόγος εφέσεως κατά το δεύτερο σκέλος, ήτοι καθ ο μέρος πλήττει την κρίση της εκκαλουμένης κατ επίκληση της αρχής της αναλογικότητας, είναι απορριπτέος ως ερειδόμενος επί εσφαλμένης προϋποθέσεως, διότι, ως προς το ζήτημα της συμφωνίας της κατασκευής με 6 / 7
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org) Νόμος και Φύση τις ισχύουσες κατά τον χρόνο κρίσης του σχετικού αιτήματος πολεοδομικές διατάξεις, το αρμόδιο διοικητικό όργανο ενεργεί κατά δεσμία αρμοδιότητα και, ως εκ τούτου, στην περίπτωση αυτή δεν έχει εφαρμογή η αρχή της αναλογικότητας (Σ.τ.Ε. 4028/2011 7μ, 3269/2010, 3034/2009 7μ., 206/2005, πρβλ. Σ.τ.Ε. 4893/2013, 3865/2010 7μ., 3269/2010 κ.ά.). 11. Επειδή, τέλος, οι λοιποί λόγοι εφέσεως με τους οποίους πλήττεται η ορθότητα της κρίσης της εκκαλουμένης κατ επίκληση άλλων διατάξεων του ν. 1338/1983 (άρθρο 15) και του ν. 1512/1985 (αρ. 8 παρ. 8), δηλαδή διατάξεων περί εξαίρεσης από την κατεδάφιση αυθαιρέτων κατασκευών σε άλλες περιπτώσεις και με διαφορετικές προϋποθέσεις και οι οποίες δεν εφαρμόσθηκαν εν προκειμένω από τον Νομάρχη Καβάλας κατά την έκδοση της 12/5554/18.6.1999 απόφασης, είναι απορριπτέοι ως αλυσιτελείς. Ομοίως, απορριπτέοι ως αλυσιτελείς είναι και οι ισχυρισμοί του δικογράφου της έφεσης καθώς και οι συναφείς προς αυτούς ισχυρισμοί που προβάλλονται με το από 22.10.2012 υπόμνημα της εκκαλούσας κατ επίκληση, αφενός, της εγκυκλίου 20/1985 του ΥΠΕΧΩΔΕ και, αφετέρου, διατάξεων νόμων μεταγενεστέρων του χρόνου έκδοσης της ανωτέρω νομαρχιακής απόφασης (άρθρο 19 παρ. 3 του ν. 2831/2000, άρθρο 8 παρ. 4 του ν. 3044/2002). Και τούτο, διότι η προαναφερθείσα εγκύκλιος, με την οποία παρέχονται οδηγίες για την εφαρμογή των ρυθμίσεων του ν. 1512/1985, δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα (Σ.τ.Ε. 1820/2012 πρβλ. Σ.τ.Ε. 102/2014 7μ., 3747/2013 Ολομ.), οι διατάξεις δε των ανωτέρω νόμων, ανεξαρτήτως αν έχουν το περιεχόμενο που αποδίδει σ αυτές η εκκαλούσα, πάντως δεν είχαν εφαρμογή στην συγκεκριμένη υπόθεση, αφού κατά γενική αρχή του δικαίου, η νομιμότητα της διοικητικής πράξης κρίνεται, κατ αρχήν, με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς του χρόνου της έκδοσής της. 12. Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω η κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί. 7 / 7