Αποκάλυψη 3:1 Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στις Σάρδεις γράψε: Αυτά λέει εκείνος που έχει τα επτά πνεύµατα του Θεού, και τα επτά αστέρια. Ξέρω τα έργα σου, ότι το όνοµα έχεις πως ζεις, και είσαι νεκρός. 2 Γίνε άγρυπνος, και στήριξε τα υπόλοιπα που πρόκειται να πεθάνουν επειδή, δεν βρήκα τα έργα σου τέλεια µπροστά στον Θεό. 3 Θυµήσου, λοιπόν, πώς παρέλαβες και άκουσες, και φύλαγέ τα, και µετανόησε αν, λοιπόν, δεν αγρυπνήσεις, θα ρθω εναντίον σου σαν κλέφτης, και δεν θα γνωρίσεις ποια ώρα θα ρθω εναντίον σου. 4 Έχεις λίγα ονόµατα και στις Σάρδεις, που δεν µόλυναν τα ιµάτιά τους και θα περπατήσουν µαζί µου µε λευκά, επειδή είναι άξιοι. 5 Όποιος νικάει, αυτός θα ντυθεί µε λευκά ιµάτια και δεν θα εξαλείψω το όνοµά του από το βιβλίο της ζωής, και θα οµολογήσω το όνοµά του µπροστά στον Πατέρα µου, και µπροστά στους αγγέλους του. 6 Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύµα προς τις εκκλησίες. 7 Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στην Φιλαδέλφεια γράψε: Αυτά λέει ο άγιος, ο αληθινός, αυτός που ανοίγει, και κανένας δεν κλείνει και κλείνει, και κανένας δεν ανοίγει. 8 Ξέρω τα έργα σου να, έβαλα µπροστά σου µια ανοιγµένη θύρα, και κανένας δεν µπορεί να την κλείσει επειδή, έχεις µικρή δύναµη, και φύλαξες τον λόγο µου, και δεν αρνήθηκες τον όνοµά µου. 9 Να, θα κάνω αυτούς από τη συναγωγή τού σατανά, που λένε τον εαυτό τους ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλά ψεύδονται να, θα τους κάνω να ρθουν και να προσκυνήσουν µπροστά στα πόδια σου, και να γνωρίσουν ότι εγώ σε αγάπησα. 10 Επειδή, φύλαξες τον λόγο της υποµονής µου, κι εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα τού πειρασµού, που πρόκειται να ρθει επάνω σε ολόκληρη την οικουµένη, για να δοκιµάσει αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη. 11 Να, έρχοµαι γρήγορα κράτα εκείνο που έχεις, για να µη λάβει κανένας το στεφάνι σου. 12 Όποιος νικάει, θα τον κάνω στύλο µέσα στον ναό του Θεού µου, και δεν θα βγει πλέον έξω και θα γράψω επάνω του το όνοµα του Θεού µου, και το όνοµα της πόλης του Θεού µου, της νέας Ιερουσαλήµ, που κατεβαίνει από τον ουρανό από τον Θεό µου, και το νέο µου όνοµα. 13 Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύµα προς τις εκκλησίες. 14 Και προς τον άγγελο της εκκλησίας των Λαοδικέων γράψε: Αυτά λέει ο Αµήν, ο πιστός και αληθινός µάρτυρας, η αρχή τής κτίσης του Θεού. 15 Ξέρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός είθε να ήσουν ψυχρός ή ζεστός 16 έτσι, επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, πρόκειται να σε ξεράσω από το στόµα µου. 17 Επειδή, λες ότι: Είµαι πλούσιος, και πλούτισα, και δεν έχω ανάγκη από τίποτε, και δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυµνός 3
18 σε συµβουλεύω να αγοράσεις από µένα χρυσάφι δοκιµασµένο από τη φωτιά, για να πλουτήσεις και ιµάτια λευκά για να ντυθείς, και να µη φανερωθεί η ντροπή της γύµνιας σου και να χρίσεις τα µάτια σου µε κολλύριο, για να βλέπεις. 19 Εγώ, όσους αγαπώ, τους ελέγχω και τους περνάω από παιδεία γίνε, λοιπόν, ζηλωτής και µετανόησε. 20 Να, στέκοµαι στη θύρα και κρούω αν κάποιος ακούσει τη φωνή µου, κι ανοίξει τη θύρα, θα µπω µέσα σ αυτόν, και θα δειπνήσω µαζί του κι αυτός µαζί µου. 21 Όποιος νικάει, θα του δώσω να καθίσει µαζί µου στον θρόνο µου, όπως κι εγώ νίκησα, και κάθισα µαζί µε τον Πατέρα µου στον θρόνο του. 22 Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύµα προς τις εκκλησίες. ΣΑΡ ΕΙΣ 3:1,2 Η ΝΕΚΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Στην περίοδο των Σάρδεων η παπική εκκλησία δεν παρουσιάζεται στην περιγραφή, και το παράνοµο υπόλοιπο της εκκλησίας έχει αποκτήσει δύναµη και επιρροή, αλλά κατά κάποιο τρόπο έγινε νεκρή πνευµατικά. Αυτή η περιγραφή χαρακτηρίζει την Προτεσταντική Εκκλησία µετά τη µεταρρύθµιση. Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στις Σάρδεις γράψε: Αυτά λέει εκείνος που έχει τα επτά αστέρια. Ξέρω τα έργα σου, ότι το όνοµα έχεις πως ζεις, και είσαι νεκρός. Γίνε άγρυπνος, και στήριξε τα υπόλοιπα που πρόκειται να πεθάνουν επειδή δεν βρήκα τα έργα σου τέλεια µπροστά στον Θεό Αποκ. 3:1,2. Το µήνυµα προς την εκκλησία των Σάρδεων αποτελεί µάλλον την πιο σκληρή επίπληξη από όλα τα µηνύµατα. Εκτός από τα λίγα ονόµατα...που δεν µόλυναν τα ιµάτιά τους (εδ. 4), ο Κύριος δεν την επαινεί για τίποτε ακόµα και τα υπόλοιπα είναι έτοιµα να πεθάνουν. Το χειρότερο απ όλα είναι ότι ζει στα λόγια, αλλά στην πραγµατικότητα είναι νεκρή. Το παράξενο είναι ότι οι Σάρδεις συµβολίζουν την περίοδο αµέσως µετά από την Προτεσταντική Μεταρρύθµιση, η οποία έφερε µια µεγάλη αύξηση πνευµατικού φωτός, ενώ η προηγούµενη εκκλησία των Θυάτειρων, η οποία συµβόλιζε την σκοτεινή µεσαιωνική Ευρώπη, πήρε ανώτερο έπαινο. Όπως εξηγήθηκε στο κεφάλαιο 2, η εκκλησία των Θυάτειρων που επαινέθηκε, ήταν η παράνοµη Εκκλησία, οι Υπόλοιποι, η οποία απέρριψε τα ψεύτικα δόγµατα και την πορνεία µε τους βασιλιάδες της γης που χαρακτήριζε την Ιεζάβελ, την επίσηµη παπική εκκλησία. Αν και στην αρχή η αληθινή εκκλησία άφηνε (δεν αντιστεκόταν αποτελεσµατικά) την διαστρέβλωση του χαρακτήρα του Χριστού, τα τελευταία (έργα της ήταν) περισσότερα από τα πρώτα. Μέχρι την εποχή των Μεταρρυθµιστών είχε διαµαρτυρηθεί έντονα στις καταχρήσεις της κρατικής εκκλησίας, διαδίδοντας το αληθινό ευαγγέλιο σε όλη την Ευρώπη και καθιδρύοντας ένα εναλλακτικό εκκλησιαστικό σύστηµα. Κατά την περίοδο των Σάρδεων ο παπισµός έχει εξαφανιστεί από τη σκηνή, όχι γιατί εξαφανίστηκε από την ιστορία, αλλά, αφού ο παπισµός απορρίφθηκε εντελώς από την αληθινή Προτεσταντική Εκκλησία, ο Ιωάννης δεν απευθύνει το µήνυµα προς την Εκκλησία αυτή (την παπική). Η παράνοµη εκκλησία έγινε επίσηµη, αλλά κατά έναν τραγικό τρόπο, ο Ιησούς λεει τώρα ότι είναι νεκρή. Όµως υπάρχουν ακόµη χειρότερα νέα. Στην µεσαιωνική περίοδο των Θυάτειρων υπήρχαν οι υπόλοιποι, οι οποίοι παρέµεναν πιστοί, και σε αυτούς βρισκόταν η ελπίδα να διατηρηθεί το αληθινό µήνυµα
του ευαγγελίου. Αλλά στις Σάρδεις τα υπόλοιπα...πρόκειται να πεθάνουν. Είναι αυτή η κατάσταση που προκαλεί την πιο σκληρή επίπληξη από όλα τα µηνύµατα προς τις επτά εκκλησίες, επειδή τώρα υπάρχουν µόνο λίγα ονόµατα, τα οποία µπορούν να αντιπροσωπεύουν τον Ιησού στον κόσµο. Αυτός ο χαρακτηρισµός της Προτεσταντικής Εκκλησίας ως νεκρής επίσηµης εκκλησίας µαζί µε τους υπολοίπους που είναι έτοιµοι να πεθάνουν περιγράφει ακριβώς την τραγική ιστορία των Προτεσταντικών Εκκλησιών στην εποχή µετά από την Μεταρρύθµιση. 1 ΦΟΡΜΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΣΑΛΛΟ ΟΞΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ Οι θεολόγοι που ήταν οπαδοί του Λούθηρου ενστερνίζονταν δογµατικές φόρµουλες, µέχρι το σηµείο που η θρησκεία τους έγινε νεκρή τυπολατρία. Ο Λούθηρος και ο Ζβίγκλιος διαίρεσαν το Προτεσταντικό κίνηµα, καθώς κρατούσαν αδιάλλακτη στάση στις θεολογικές τους διαφωνίες σχετικά µε το δόγµα. Μερικοί Προτεστάντες έθεταν υπό διωγµό άλλους Προτεστάντες, οι οποίοι είχαν διαφορετικές αντιλήψεις. Ο Μαρτίνος Λούθηρος διαµαρτυρήθηκε άφοβα εναντίον της άποψης ότι τα ανθρώπινα έργα αποτελούν τρόπο, για να κερδίσει κάποιος τη σωτηρία. Επίσης επέµενε ότι µόνο η χάρη του Θεού, την οποία δεν αξίζουµε και η οποία παρουσιάστηκε στη θυσία του Χριστού, καθιστά δυνατή την απελευθέρωση του αµαρτωλού από την κατάκριση και τη θανατική ποινή που αυτός αξίζει. Για τον Λούθηρο η σωτηρία αποτελεί µια καινούρια σχέση µε τον Θεό, η οποία δεν βασίζεται σε κανένα έργο ή στην αξία των ανθρώπων, αλλά στην απόλυτη εµπιστοσύνη στις θεϊκές υποσχέσεις... και από µια καινούργια και χαρούµενη σχέση µε τον Θεό εν Χριστώ, και απ αυτή ρέει µια καινούρια ζωή πρόθυµης υπακοής. 2 Αλλά ακόµα και κατά τη διάρκεια της ζωής του αυτή η έµφαση στην προσωπική σχέση άρχισε να φθίνει προς το µεσαιωνικό µοντέλο της Εκκλησίας που υποστηρίζεται από το κράτος και απαιτεί ευπείθεια στους κανόνες της. Ο Ιησούς, προβλέποντας αυτή, προειδοποίησε: Θυµήσου, λοιπόν, πώς παρέλαβες και άκουσες, και φύλαγέ τα, και µετανόησε. Αυτή την προειδοποίηση απηχούν τα λόγια του απόστολου Παύλου: αφού αρχίσατε µε το Πνεύµα, τώρα τελειώνετε µε τη σάρκα; (Γαλάτες 3:3) Αλλά δυστυχώς, ακριβώς αυτό έγινε. Οι λουθηρανοί θεολόγοι διακατέχονταν από αδιάλλακτες σχολαστικές διαφωνίες σχετικά µε θέµατα όπως η φρασεολογία του «Πιστεύω», ο ρόλος των καλών έργων και η πραγµατική υλική παρουσία του Χριστού στη Θεία Κοινωνία. Αυτές οι διαφωνίες αποξένωσαν τον απλό λαό, ο οποίος δεν µπορούσε να καταλάβει τις λεπτοµέρειες της φιλοσοφίας που απορροφούσαν την προσοχή των θεολόγων. 3 Ένας άλλος παράγων που προκάλεσε αποξένωση ήταν η ανάπτυξη του φανατισµού, µε άτοµα όπως ο Θωµάς 1 Εκτός από τις Προτεσταντικές Εκκλησίες η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν επίσης νεκρή σ αυτή την περίοδο. Η Κωνσταντινούπολη καταλήφθηκε από τους Τούρκους στα 1453. Κάτω από την Τουρκική κυριαρχία η Ορθόδοξη Εκκλησία συνέχισε να υπάρχει, αλλά πλέον έγινε ο πολιτικός αντιπρόσωπος των νικηµένων Ελλήνων. Οι Μουσουλµάνοι δεν διέκριναν ανάµεσα στη θρησκεία και την πολιτική... η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεπώς έγινε και πολιτικό και θρησκευτικό ίδρυµα... η εκκλησιαστική δοµή έγινε ως σύνολο ένα όργανο της εξω-εκκκλησιαστικής διοίκησης... η ανώτερη διεύθυνση της Εκκλησίας µπλέχτηκε στο σύστηµα της φθοράς και φιλαργυρίας... αυτό που ειπώθηκε κάποτε σχετικά µε τον παπισµό, πραγµατικά ίσχυσε για το Οικουµενικό Πατριαρχείο, το οποίο βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Τούρκων: τα πάντα ήταν προς πώληση (Ware, The Orthodox Church, Penguin Books, 1997). 2 Walker σ. 338 3 Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά µε τη νεκρή τυπολατρία των λουθηρανών θεολόγων δες την υποσηµείωση στην Αγγλική έκδοση.
Μούνζερ (Munzer), που ισχυρίσθηκε ότι έλαβε απ ευθείας αποκαλύψεις από τον Θεό, οι οποίες απέκλεισαν την ανάγκη για την Αγία Γραφή. Αυτός ηγήθηκε των επιθέσεων κατά των µοναστηριών και µπλέχθηκε στην επανάσταση των χωρικών, που ήταν µια προσπάθεια να αποτινάξουν το ζυγό των φεουδαρχών που τους καθήλωνε στη φτώχεια. Ο Λούθηρος, αντιδρώντας στις φανατικές επιθέσεις κατά της Αγίας Γραφής, κατέληξε να συµµαχήσει εναντίον των χωρικών. Καθώς η άσχηµα οργανωµένη εξέγερση κατέληξε στην υπερβολή, ο Λούθηρος τους επιτέθηκε µε το λίβελο Εναντίον των ολοφονικών και Λωποδυτικών Συρφετών των Χωρικών, απαιτώντας από τους αριστοκράτες να την καταπνίξουν... η εξέγερση των χωρικών συνετρίβη µε τροµερή βία... ο αγώνας του Λούθηρου έχασε σε µεγάλο βαθµό τη λαϊκή συµπαράσταση, και η δυσπιστία του κατά του απλού λαού αυξήθηκε πολύ µαζί µε την πεποίθηση ότι η µεταρρύθµιση πρέπει να είναι το έργο των κοσµικών ηγετών. 4 Οι ισχυροί τοπικοί ηγέτες µεταµόρφωσαν τον αγώνα του ευαγγελίου σε ένα πολιτικό εργαλείο, για να προωθήσουν τις φιλοδοξίες τους. Η Γερµανία έγινε πεδίο µάχης, µε προσπάθειες από τους Καθολικούς να κρατήσουν και να επεκτείνουν τις περιοχές που ήταν υπό την εξουσία τους, και τους Λουθηρανούς να προσπαθούν να κάνουν το ίδιο. Όπου ο άρχοντας ή ο εκλογέας ήταν προτεστάντης, ίδρυε µια Λουθηρανική κρατική εκκλησία... στη θέση της προηγούµενης Ρωµαϊκής εκκλησίας. 5 Ο αγώνας του Λούθηρου είχε εκφυλιστεί σε πολεµική διαµάχη για εδαφικά οφέλη και για επιρροή, και σε θεολογικές διαµάχες σχετικά µε τη φρασεολογία των ιερών κειµένων. Στην Ελβετία ο Ζβίγκλιος (Huldreich Zwingli), που ήταν ο πιο εξέχων µεταρρυθµιστής εκεί, απέρριψε την εκκλησιαστική παράδοση, για να λάβει την διδασκαλία της Αγίας Γραφής ως τη µόνη πηγή εξουσίας για τον Χριστιανό. Σε κάποια σηµεία ξεπέρασε τον Λούθηρο, επιµένοντας ότι η Θεία Λειτουργία είναι συµβολική, δηλ. δεν προσφέρει την πραγµατική, υλική παρουσία του Χριστού. Επίσης απέρριψε εντελώς την προσκύνηση των εικόνων και των λειψάνων. Σε πολλά σηµεία ο Ζβίγκλιος και ο Λούθηρος συµφώνησαν, ιδιαιτέρως στην πεποίθηση τους ότι η σωτηρία βασίζεται µόνο στην πίστη και όχι στα καλά έργα. Αλλά η διαφωνία τους σχετικά µε τη Θεία Κοινωνία έγινε τόσο αδιάλλακτη, που διαίρεσε την πρόσφατα ιδρυθείσα Προτεσταντική Εκκλησία. Για τον Ζβίγκλιο, ο ισχυρισµός του Λούθηρου σχετικά µε την υλική παρουσία του Χριστού στη Θεία Κοινωνία ήταν ένα παράλογο λείψανο της Καθολικής δεισιδαιµονίας...ο Λούθηρος ισχυρίστηκε ότι ο Ζβίγκλιος και οι οπαδοί του δεν ήταν ακόµα Χριστιανοί... δυστυχώς η διένεξή τους προκάλεσε διχασµό της Ευαγγελικής Εκκλησία. 6 Στη Ζυρίχη, όπου έµενε ο Ζβίγκλιος, πρόκυψε µια αντιπαράθεση σχετικά µε το θέµα του βαπτίσµατος. Οι Αναβαπτιστές ισχυρίστηκαν ότι το βάπτισµα των µωρών δεν στηρίζεται στην Αγία Γραφή. Όταν τα ενήλικα µέλη τους άρχισαν να ξαναβαφτίζονται, ο Ζβίγκλιος και το δηµοτικό συµβούλιο της Ζυρίχης, αντιτάχθηκαν σθεναρά. Κατά τον Μάρτιο του 1526 η κυβέρνηση της Ζυρίχης διέταξε στους Αναβαπτιστές να πνιγούν σε µια αποκρουστική παρωδία της πίστης τους... παντού τα χέρια των αρχών, και των Καθολικών και των Ευαγγελικών, ήταν βαριά εναντίον τους. 7 Η φυλακή, το βασανιστήριο και το κάψιµο στην πυρά, τα κλασικά εργαλεία του παπισµού, 4 Walker σ. 358 5 Ό.π. 358 6 Ό.π. 364 7 Ό.π. 367
χρησιµοποιήθηκαν εναντίον τους, όπου και αν βρίσκονταν οι Αναβαπτιστές, µε αποτέλεσµα αυτοί να διασκορπιστούν. Έτσι το Προτεσταντικό κίνηµα, το οποίο είχε βασανιστεί τόσο πολύ από τους εκκλησιαστικούς-κρατικούς διωγµούς της Καθολικής Εκκλησίας, άρχισε το ίδιο να εκµεταλλεύεται την καταπιεστική δύναµη του κράτους, για να επιβάλλει τα ορθόδοξα θρησκευτικά δόγµατα. ΚΑΛΒΙΝΙΣΜΟΣ Ο Καλβίνος, προσπαθώντας να αποδείξει ότι η σωτηρία προέρχεται εντελώς από τη χάρη του Θεού, ανέπτυξε ένα δογµατικό σύστηµα, το οποίο διαστρέφει τον χαρακτήρα του Θεού, κι έτσι συνετέλεσε στην νεκρή κατάσταση της Εκκλησίας κατά την διάρκεια της περιόδου των Σάρδεων. Ο Ιωάννης Καλβίνος ήταν ένας από τους εξέχοντες µεταρρυθµιστές και µε τα ευφυέστατα, λογικά συγγράµµατά του προσπάθησε να αποδείξει ότι η δικαιοσύνη και η σωτηρία βασίζονται µόνο στην πίστη, και αυτό συνέβη κατά την περίοδο κατά την οποία η παπική εκκλησία δίδασκε µια σωτηρία που έχει τη βάση της στα έργα του ιερέα και του αµαρτωλού. Στις καλοπροαίρετες προσπάθειές του να κατοχυρώσει το δόγµα της δικαιοσύνης ως βάση της πίστης, ο Καλβίνος κατέληξε σε ένα δογµατικό σύστηµα, το οποίο διέστρεψε τον χαρακτήρα του Θεού, και έτσι οδήγησε στη νεκρή κατάσταση της εκκλησίας των Σάρδεων. Στους πασίγνωστους Θεσµούς του ο Καλβίνος πρόβαλε πέντε κύριες διδασκαλίες. Η βασική υπόθεση είναι η κυριαρχία του Θεού ότι Αυτός είναι παντογνώστης και παντοδύναµος και εποµένως θα πραγµατοποιήσει οτιδήποτε είναι το θέληµά του. Αυτή η υπόθεση είναι σωστή από µια άποψη, αλλά µια λανθασµένη κατανόηση 8 µπορεί να οδηγήσει σε λανθασµένα συµπεράσµατα, τα οποία αποτελούν τις πέντε κύριες διδασκαλίες του Καλβίνου. 9 Ο Καλβίνος επέµεινε ότι κανένας δεν µπορεί να ανταποκριθεί στον Θεό, εκτός αν ο Ίδιος τον έχει καλέσει, αλλά αφού ο Θεός είναι παντοδύναµος, το κάλεσµα πάντα θα είναι αποτελεσµατικό και ο καλεσµένος αναπόφευκτα θα έρθει στο Χριστό. Αφού σύµφωνα µε την Αγία Γραφή είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα δεχτούν όλοι την πρόσκληση του Χριστού, ο Καλβίνος συµπεραίνει ότι ο Θεός δεν προτίθεται να σώσει όλους τους ανθρώπους, αλλά τους εκλεκτούς, και η θυσία του Χριστού έγινε µόνο γι αυτούς. Αφού λοιπόν ο Θεός θέλει οι καλεσµένοι να σωθούν, αυτοί αναπόφευκτα θα συνεχίσουν να πιστεύουν και δεν µπορούν µετά να χάσουν την σωτηρία τους. 10 8 Είναι προφανές από τη λογική και από την Άγια Γραφή ότι ο Θεός δεν µπορεί να κάνει τα πάντα για παράδειγµα, δεν µπορεί να πει ψέµατα (Τίτο 1:2) ούτε τίποτε που είναι αντίθετο στον χαρακτήρα του. Από αυτή την άποψη ο Σατανάς, ακόµα και ο αµαρτωλός άνθρωπος µπορούν να κάνουν πράγµατα που ο Θεός δεν µπορεί (και δεν είναι ότι απλά δεν θέλει είναι αδύνατο, αφού είναι, όπως είναι). Μια βασική ερώτηση συνεπώς είναι η εξής: Μπορεί ο Θεός να σώσει ανθρώπους (που δηµιουργήθηκαν µε ελεύθερη επιλογή), αν δεν θέλουν να σωθούν; Η απάντηση είναι όχι. Αν και θέλει, δεν µπορεί, εκτός αν τους µετατρέψει σε διαφορετικά όντα χωρίς ελεύθερη επιλογή. Αλλά µέσω της χάρης του µπορεί να δώσει πραγµατική ελευθερία στους ανθρώπους, για να επιλέξουν ζωή οι άνθρωποι που είναι νεκροί εξαιτίας των παραβάσεων και των αµαρτιών (Εφεσίους 2:1). 9 Για µια σχολαστική διερεύνηση της διδασκαλίας των Καλβινιστών δες Elect in the Son, Robert Shank, Bethany House 1989. 10 Για µια συζήτηση σχετικά µε τις πέντε διδασκαλίες του Καλβίνου δες το σηµείωµα στην Αγγλική έκδοση.
Είναι αλήθεια ότι η σωτηρία είναι εξ ολοκλήρου ένα δώρο της χάρης του Θεού, αλλά η χάρη δεν αφαιρεί την ανθρώπινη ελευθερία. Ο Θεός δεν πατά ένα κουµπί ή παίζει µαριονέτα στο µυαλό των ανθρώπων, για να κάνουν ό,τι θέλει. 11 Το θαύµα της χάρης είναι ότι ο Θεός δίνει τη δυνατότητα στους εντελώς αχρείους αµαρτωλούς να λάβουν µια απόφαση υπέρ ή κατά του Θεού, όπως ακριβώς έκανε ο Αδάµ στον παράδεισο. Αλλά η διδασκαλία του Καλβίνου αρνείται αυτή την επιλογή και κάνει τον άνθρωπο µαριονέτα στα χέρια ενός αυθαίρετου Θεού, αφού δικαιολογεί την προφανώς άδικη συµπεριφορά του Θεού επιµένοντας ότι ο Θεός είναι για τους ανθρώπους ακατανόητος. 12 Ίσως το χειρότερο απ όλα ήταν ότι οι Καλβινιστές δεν αποκρούστηκαν από την Καθολική διδασκαλία της αιώνιας κόλασης των ασεβών, και το αποτέλεσµα ήταν ένα δόγµα που ήταν µάλλον χειρότερο από εκείνο των Καθολικών. Τουλάχιστον, στη θεολογία τους ο αµαρτωλός µπορούσε να κάνει καλά έργα ή να αγοράσει την άφεση αµαρτιών, και έτσι αποκτούσε άφεση από το καθαρτήριο είτε για τον ίδιο τον εαυτό του είτε για τους αγαπηµένους του. Αλλά στο σύστηµα του Καλβίνου ο Θεός συνεχίζει να φέρνει στην ύπαρξη ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν την ικανότητα να επιλέξουν ή να λάβουν αποφάσεις µόνοι τους, ώστε να µπορέσουν να αποφύγουν την αιώνια κόλαση. Από την άλλη Αυτός ο ίδιος δεν κάνει τίποτα για να σώσει τη µεγάλη πλειοψηφία, που δεν είναι µέλη των εκλεκτών, από την τροµερή µοίρα τους! 13 Παρά τη διαστρέβλωση της αγάπης και της δικαιοσύνης του Θεού, το δογµατικό σύστηµα του Καλβίνου ήταν ένα αποτελεσµατικό όπλο εναντίον των αντιπάλων του χάρη στη λογική, τη συστηµατοποίηση και την ευφυή χρήση αποδείξεων από την Αγία Γραφή, και γι αυτό έγινε ευρέως αποδεκτό από τις προτεσταντικές εκκλησίες. Χάρη στους Θεσµούς του, στο σχέδιο της κυβέρνησης της Εκκλησίας στη Γενεύη, στην ακαδηµία του, στα ερµηνευτικά συγγράµµατά του και τη συνεχή αλληλογραφία του, ο Καλβίνος διαµόρφωσε τον τρόπο σκέψης και ενέπνευσε τα ιδανικά του Προτεσταντισµού. 14 Αν και η εκτεταµένη επιρροή, που άσκησε ο Καλβίνος, έδωσε µεγάλη ώθηση στον αγώνα του Προτεσταντισµού, το δόγµα των εκλεκτών οδήγησε σε µια τροµερή παρανόηση του χαρακτήρα του Θεού. Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ Η µεταρρύθµιση στην Αγγλία ήταν περισσότερο ένα πολιτικό κίνηµα παρά ενέργεια του Άγιου Πνεύµατος, και έτσι ταιριάζει µε την νεκρή περιγραφή της εκκλησίας των Σάρδεων. Στην Αγγλία η Προτεσταντική Μεταρρύθµιση βασίστηκε στο λανθασµένο θεµέλιο της λαγνείας και της πολιτικής φιλοδοξίας. Ο Ερρίκος ο 8 ος, θέλοντας µια καινούρια γυναίκα που θα µπορούσε να του γεννήσει ένα αγόρι, για να τον διαδεχθεί στον θρόνο µετά τον θάνατό του και µη µπορώντας να κερδίσει την έγκριση της 11 Πολλοί άνθρωποι απογοητεύονταν µε το Θεό γιατί αυτός άφησε κάποιον να έχει ανεπιθύµητη συµπεριφορά. Άλλοι προσεύχονται για κάποιον να πιστέψει στον Θεό ή να κάνει το θέληµά Του και απογοητεύονται, όταν αυτό δεν πραγµατοποιείται. Αλλά στην πραγµατικότητα ο Θεός έδωσε ελεύθερη επιλογή στους ανθρώπους, επιτρέποντας ακόµη και να επιλέξουν κάτι που ο ίδιος ο Θεός δεν θέλει. Ο Θεός µας δηµιούργησε έτσι, επειδή µόνο όντα µε ελεύθερη βούληση µπορούν να επιλέξουν να αγαπάνε τον Θεό, αντί να έχουν κάποια προγραµµατισµένη συµπεριφορά αγάπης. 12 ες την υποσηµείωση των Αγγλικών εκδόσεων για τη σχετική συζήτηση. 13 ες το κεφάλαιο 20 για τη διερεύνηση των εδαφίων σχετικά µε την αιώνια µοίρα των ασεβών. 14 Walker σ. 400
Ρωµαϊκής Εκκλησίας για διαζύγιο, εκµεταλλεύτηκε τη λαϊκή εναντίωση στην ξένη επιρροή και µέσω πολιτικών µηχανορραφιών διόρισε τον εαυτό του αρχηγό της Νέας Ανεξάρτητης Εκκλησίας της Αγγλίας. Τον Νοέµβριο του 1534 η βουλή ψήφισε τη διάσηµη Πράξη Κυριαρχίας στην οποία ο Ερρίκος και οι διάδοχοι του ανακηρύχθηκαν ο ανώτατος άρχων στη γη της Εκκλησίας της Αγγλίας, χωρίς κανένα όριο, και µε πλήρη εξουσία, για να διορθώνουν αιρέσεις και καταχρήσεις... σχεδόν έθετε τον βασιλιά στη θέση του Πάπα. Το σχίσµα µε τη Ρώµη ολοκληρώθηκε. 15 Μολονότι ήταν ένα αληθινό κίνηµα για µεταρρύθµιση ανάµεσα στους ανθρώπους όπως ο Ουίκλιφ και ο Τυντάλ, οι ηγέτες της χώρας εκµεταλλεύτηκαν τη θρησκεία για το πολιτικό παιχνίδι τους. Όταν χρειάστηκαν βοήθεια κατά των ισχυρών δυνάµεων, όπως η Γαλλία και η Ισπανία, θέσπισαν τις δέκα πράξεις, οι οποίες εναρµονίστηκαν µε τις προτεσταντικές αντιλήψεις, ώστε να µπορούν να ζητήσουν πολιτική υποστήριξη από τους Προτεστάντες στη Γερµανία. Μετά, όταν χρειάστηκε να κατευνάσουν τους Καθολικούς, υπερψήφισαν τις έξι πράξεις, οι οποίες επικύρωναν τα Καθολικά δόγµατα. Όποια και αν ήταν η επικρατούσα άποψη, όλοι όσοι αντιστέκονταν, βρίσκονταν υπό διωγµό και υπήρχαν πολλοί µάρτυρες. Με το θάνατο του Ερρίκου η Αγγλία µεταστράφηκε από τον Προτεσταντισµό µε τον βασιλιά Εδουάρδο τον 6 ο στην Καθολική κυριαρχία µε την βασίλισσα Μαρία Α, η οποία επονοµάστηκε Ματωµένη Μαρία λόγω των διωγµών της κατά των Προτεσταντών. Τελικά, κατά την µακρόχρονη βασιλεία της Ελισάβετ Α εδραιώθηκε ένας ήπιος, πολιτικός προτεσταντισµός. Το αξιοσηµείωτο χαρακτηριστικό της Αγγλικής µεταρρύθµισης ήταν ότι δεν δηµιούργησε κανέναν έξοχο θρησκευτικό ηγέτη ούτε έναν Λούθηρο, ούτε έναν Ζβίγκλιο, ούτε έναν Καλβίνο ούτε έναν Νοξ. Επίσης δεν προκάλεσε σηµαντική κοινωνική αφύπνιση στον λαό. Το κίνητρο της ήταν πολιτικό και κοινωνικό. 16 Η ΑΝΤΙ ΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ Η Ρωµαϊκή Εκκλησία αναδιοργανώθηκε, για να αντιµετωπίσει την πρόκληση του Προτεσταντισµού (δίχως να αλλάξει τα λανθασµένα δόγµατά της) και κατάφερε να σταµατήσει την εξάπλωση του Προτεσταντισµού, και να εξαπλωθεί η ίδια σε νέες περιοχές, όπως η Αµερική, η Ασία και η Αφρική. Η Ρωµαϊκή Εκκλησία άργησε να αντιδράσει στην απειλή του Προτεσταντισµού, αλλά µέχρι τα µέσα του δέκατου έκτου αιώνα µπήκε ενεργά στη µάχη µε την δήθεν αντι- µεταρρύθµιση. 17 Η Σύνοδος στο Τρίδεντο, που ήταν από τις πιο σηµαντικές στην Καθολική Ιστορία, συγκλήθηκε, για να εξετάσει και να απαντήσει στις προκλήσεις. Η σύνοδος ουσιαστικά επικύρωσε όλα τα Καθολικά δόγµατα, και ιδιαίτερα την εξουσία της παράδοσης. Επιπλέον, απέρριψαν τις Προτεσταντικές διδασκαλίες και µεταρρύθµισαν κάποιες διοικητικές καταχρήσεις του Καθολικού συστήµατος. Ένα από τα πιο αποτελεσµατικά όπλα κατά των Προτεσταντών δηµιοργήθηκε µε την ίδρυση του τάγµατος του Ιησού (Ιησουίτες). Ο Ιγνάτιος Λογιόλα επινόησε ένα στρατιωτικό σώµα µε αυστηρή πειθαρχία και υπακοή στον παπισµό, το οποίο θα πολεµά για χάρη της Εκκλησίας κατά των απίστων και των αιρετικών. Οι Ιησουίτες 15 Walker σ. 404 16 Ό.π. σ. 415 17 ες την υποσηµείωση στην αγγλική έκδοση για εκτενέστερη συζήτηση επί του θέµατος.
διαµόρφωσαν τις σκέψεις των µελλοντικών πολιτικών ηγετών µέσω των έξοχων σχολείων τους. Με επιµέλεια και θυσία γίνονταν αναντικατάστατοι πολιτικοί σύµβουλοι. Στις Καθολικές χώρες επέφεραν καινούρια έµφασή στην εξοµολόγηση και έτσι απέκτησαν επιρροή µέσω µυστικών της εξοµολόγησης, τα οποία γνώριζαν. Η Ιερά Εξέταση αναδιοργανώθηκε σύµφωνα µε το µοντέλο της Ισπανίας και επιβλήθηκε σε κάθε χώρα του κόσµου, όπου η Καθολική Εκκλησία είχε αρκετή εξουσία, ώστε να επηρεάσει τους πολιτικούς αρχηγούς, µέσω των οποίων εξαλείφθηκε το νεοσύστατο Προτεσταντικό κίνηµα στην Ιταλία και αναχαιτίστηκε η προέλαση του σε άλλες χώρες. Η Ισπανία έγινε το στρατιωτικό χέρι της εκκλησίας, εξολοθρεύοντας χιλιάδες Προτεστάντες στην Ολλανδία, στη Γαλλία και τη Γερµανία. Η άγρια σφαγή του Αγίου Βαρθολοµαίου ενσάρκωσε την άσπλαχνη καταστολή του Προτεσταντισµού στην Γαλλία, που συνεχίστηκε για 200 χρόνια. Αλλά η Ρωµαϊκή Εκκλησία έστρεφε πλέον το βλέµµα της πιο πέρα από την παραδοσιακή Ευρωπαϊκή σφαίρα της σε µία εποχή που ολόκληρες νέες ήπειροι ανοίγονταν στην Ευρωπαϊκή επιρροή, οι Ιησουίτες µαζί µε τα µοναστικά τάγµατα ήταν οι εµπροσθοφυλακές για την εδραίωση του Καθολικού συστήµατος στην Αµερική, την Αφρική και την Ασία. Εν κατακλείδι, κατά τη διάρκεια της προηγούµενης εποχής των Θυάτειρων η αληθινή Εκκλησία ήταν παράνοµη και βρισκόταν υπό διωγµό από το σύστηµα της Ιεζάβελ. Η δύναµή της ήταν η πίστη και η Εκκλησία κράτησε την Άγια Γραφή ως πρότυπο της πίστης και της πράξης, ενώ απέρριψε τα ψεύτικα δόγµατα που είχαν τη βάση τους στην εκκλησιαστική παράδοση. Η τελική έκφραση της πίστης της ήταν η θαρραλέα διαµαρτυρία των µεταρρυθµιστών, η οποία επαινέθηκε από τον Κύριο για τα έργα... την αγάπη, και τη διακονία και την πίστη και την υποµονή της. Αντίθετα, η νεκρή εκκλησία των Σάρδεων αποτελεί τον Προτεσταντισµό από το τέλος των µεγάλων µεταρρυθµιστών (στα 1520) µέχρι τα µέσα του δεκάτου ογδόου αιώνα. Στην Αγγλία και τη Γερµανία η διαµαρτυρόµενη παράνοµη εκκλησία µεταµορφώθηκε και έγινε µια κρατική εκκλησία, εστιάζοντας στους πολιτικούς και εδαφικούς αγώνες. Οι λουθηρανοί θεολόγοι παράθεταν όλο και περισσότερες σχολαστικές, εξειδικευµένες δοξασίες, καθώς οι Καλβινιστές παράθεταν ένα ψεύτικο σύστηµα διδασκαλίας βασισµένο στη θεωρία της άνευ όρων εκλογής για τη σωτηρία και τα δύο συστήµατα ήταν ακατανόητα για τον απλό άνθρωπο. Οι διάφορες Προτεσταντικές οµάδες πολεµούσαν η µία την άλλη και έφταναν ακόµη και σε διωγµούς. Κατέφυγαν σε στρατιωτικά µέτρα αντί για την πίστη και τη θυσία και έχασαν έδαφος από τους επιθετικούς πλέον Καθολικούς αντιπάλους τους. 3:3-6 ΦΥΛΑΓΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ Αν και η εποχή των Σάρδεων ήταν µια δυσοίωνη περίοδος για την Εκκλησία, υπήρχαν µερικοί θαρραλέοι µεταρρυθµιστές, οι οποίοι διαµαρτυρήθηκαν κατά της πνευµατικής φτώχειας της εποχής. Ο Ιησούς ενθαρρύνει τους πιστούς να φυλάξουν την πίστη τους και προειδοποιεί την αδιάφορη πλειονότητα ότι η σωτηρία τους διατρέχει κίνδυνο. Θυµήσου, λοιπόν, πώς παρέλαβες και άκουσες, και φύλαγέ τα, και µετανόησε αν, λοιπόν, δεν αγρυπνήσεις, θα ρθω εναντίον σου σαν κλέφτης, και δεν θα γνωρίσεις ποια ώρα θα ρθω εναντίον σου Αποκ. 3:3. Αν οι Προτεστάντες είχαν θυµηθεί και είχαν ενστερνιστεί το µήνυµα των µεταρρυθµιστών, θα µπορούσαν να
αποφύγουν τις κοινωνικές και στρατιωτικές καταστροφές που ήρθαν σε αυτούς σαν κλέφτης. Μια από τις πιο τραγικές διαστάσεις της περιόδου ήταν ο πρόωρος θάνατος εκατοµµυρίων ανθρώπων, οι οποίοι χάθηκαν από τα πικρά και ανίερα πάθη των θρησκευτικών πολέµων. 18 Η προειδοποίηση του Ιησού, θα ρθω εναντίον σου σαν κλέφτης, και δεν θα γνωρίσεις ποια ώρα θά ρθω εναντίον σου µας υπενθυµίζει αυτό που είπε σχετικά µε τη ευτέρα Παρουσία του: Αγρυπνείτε, λοιπόν, επειδή δεν ξέρετε ποια ώρα έρχεται ο Κύριός σας. Να γνωρίζετε, όµως, τούτο, ότι αν ο οικοδεσπότης ήξερε σε ποια φυλακή της νύχτας έρχεται ο κλέφτης, θα αγρυπνούσε, και δεν θα άφηνε να διαρρηχτεί το σπίτι του. (Ματθαίον 24:42,43). Οι µεταρρυθµιστές ξαναβρήκαν τις υποσχέσεις της ευτέρας Παρουσίας του Χριστού και κήρυξαν την επικείµενη έλευση Του. 19 υστυχώς, αυτή η σηµαντική αλήθεια χάθηκε από τους νεκρούς διαδόχους, και µόλις κατά την εποχή της Φιλαδέλφειας η Εκκλησία ξύπνησε και κήρυξε µε δύναµη τη ευτέρα Παρουσία. Έχεις λίγα ονόµατα και στις Σάρδεις, που δεν µόλυναν τα ιµάτιά τους και θα περπατήσουν µαζί µου µε λευκά, επειδή είναι άξιοι Αποκ. 3:4. Σ αυτή την σκοτεινή περίοδο της αληθινής Εκκλησίας του Θεού υπήρχαν ακόµη προστάτες της πίστης. Στην Αγγλία ο Τυντάλ µετέφρασε τη Γραφή και πέθανε ως µάρτυρας, µαζί µε τους Τζον Φριθ, Νίκολας Ρίντλη, Χιου Λάτιµερ και άλλους. Στην Σκοτία ο Ιωάννης Νοξ αντιστάθηκε άφοβα στις συνωµοσίες και µηχανορραφίες της Καθολικής βασίλισσας Ματωµένης Μαρίας της Σκοτίας. Στην Ολλανδία ο Ιάκωβος Αρµίνιος και οι οπαδοί του υπεράσπισαν τον χαρακτήρα του Θεού έναντι στην αυθαίρετη θεωρία της εκλογής του Καλβίνου, επιµένοντας ότι ο Χριστός πέθανε για όλους, και µέσω της χάρης παρέχει σ όλους την ευκαιρία να επιλέξουν τη σωτηρία διαµέσου της πίστης και της µετάνοιας. Οι Πουριτανοί κυνηγήθηκαν από χώρα σε χώρα λόγω της αφοσίωσής τους στην πίστη στην Αγία Γραφή µερικοί από αυτούς έγιναν οι πρώτοι άποικοι της Αµερικής. Τα περισσότερα από τα λίγα ονόµατα θα γίνουν γνωστά µόνο στην αιωνιότητα εδώ στον κόσµο διώχθηκαν από Καθολικούς και Προτεστάντες. Όποιος νικάει, αυτός θα ντυθεί µε λευκά ιµάτια και δεν θα εξαλείψω το όνοµά του από το βιβλίο της ζωής, και θα οµολογήσω το όνοµά του µπροστά στον Πατέρα µου, και µπροστά στους αγγέλους του Αποκ. 3:5,6. Στο τέλος του µηνύµατος προς την εκκλησία στις Σάρδεις ο Ιησούς προειδοποίησε για τον µεγάλο κίνδυνο που είναι µπροστά σε αυτούς που έχουν το όνοµα πως ζουν ( το όνοµα έχεις πως ζεις ), αλλά που δεν νικάνε: Το όνοµά τους µπορεί να εξαλειφθεί από το Βιβλίο της ζωής. Εδώ ο Ιησούς στρέφει την προσοχή µας προς την επόµενη εποχή της Φιλαδέλφειας, στην οποία θα ξεκινήσει η διερευνητική κρίση, όταν η ζωή αυτών, οι οποίοι γράφτηκαν στο Βιβλίο της ζωής, θα διερευνηθεί και είτε θα κρατηθεί είτε θα σβηστεί. 18 ες την υποσηµείωση στην Αγγλική έκδοση για τη συζήτηση σχετικά µε τους θρησκευτικούς πολέµους. 19 Για παράδειγµα, ο Νοξ έγραψε: εν µετέφερε ο Κύριός µας ο Ιησούς την σάρκα µας στον ουρανό; Και δεν θα επιστρέψει; Ξέρουµε ότι θα επιστρέψει, και σύντοµα. Οι άλλοι µεταρρυθµιστές έκαναν όµοιες δηλώσεις. ες White, The Great Controversy, σ. 303, Pacific Press.
ΦΙΛΑ ΕΛΦΕΙΑ 3:7 ΑΦΥΠΝΙΣΗ Κατά την εποχή της Φιλαδέλφειας (από το τέλος του δεκάτου εβδόµου µέχρι τα µέσα του δεκάτου ογδόου αιώνα) πραγµατοποιήθηκε η πιο µεγάλη αφύπνιση της Εκκλησίας από την Ηµέρα της Πεντηκοστής, και αυτή προετοιµάσθηκε από αφυπνίσεις στη Γερµανία, ιδιαίτερα ανάµεσα στους Μοραβιανούς. Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στη Φιλαδέλφεια γράψε: Αυτά λέει ο άγιος, ο αληθινός, αυτός που έχει το κλειδί του αβίδ αυτός που ανοίγει, και κανένας δεν κλείνει και κλείνει, και κανένας δεν ανοίγει. Ξέρω τα έργα σου να, έβαλα µπροστά σου µια ανοιγµένη θύρα, και κανένας δεν µπορεί να την κλείσει επειδή, έχεις µικρή δύναµη, και φύλαξες τον λόγο µου, και δεν αρνήθηκες το όνοµά µου Αποκ. 3:7. Σε αντίθεση µε όλες τις άλλες εκκλησίες, η Φιλαδέλφεια δεν επικρίνεται για τίποτε, 20 και πραγµατικά επαινείται πολύ, γιατί: φύλαξε τον λόγο Του, και δεν αρνήθηκες το όνοµά Του. Κατά την περίοδο αυτή, από το τέλος του δεκάτου εβδόµου µέχρι τα µέσα του δεκάτου ογδόου αιώνα, η Χριστιανική Εκκλησία υπέστη την πιο µεγάλη αφύπνιση από την Ηµέρα της Πεντηκοστής. Η προηγούµενη εκκλησία των Σάρδεων περιγράφτηκε ως νεκρή. Οι τυπικές κρατικές Λουθηρανικές και Αγγλικανικές εκκλησίες, καθώς και οι Καλβινικές Εκκλησίες µε το λανθασµένο δογµατικό σύστηµά τους είχαν συσκοτίσει την έξοχη αλήθεια της δικαίωσης διαµέσου της πίστης που ανακαλύφθηκε από τους µεταρρυθµιστές. Η πνευµατική κατάσταση της Αγγλίας στις αρχές του δεκάτου ογδόου αιώνα ήταν αντιπροσωπευτική Η κατάσταση των κατώτερων κοινωνικών τάξεων βρισκόταν στην έσχατη πνευµατική ένδεια. Η λαϊκή διασκέδαση ήταν χυδαία πολλοί άνθρωποι ήταν αγράµµατοι, η εφαρµογή του νόµου ήταν θηριώδης, οι φυλακές ήταν βόθροι νοσηµάτων και διαφθοράς. Το µεθύσι ήταν πιο διαδεδοµένο από καµία άλλη εποχή στην ιστορία της Αγγλίας... Ο λαός ήταν πνευµατικά αδιάφορος, αλλά ταυτόχρονα είχε µια ενστικτώδη επίγνωση της αµαρτίας τους και πεποίθηση της πραγµατικότητας της µελλοντικής κρίσης. 21 Ήταν µια απελπιστική κατάσταση, αλλά µεγάλες αλλαγές επρόκειτο να συµβούν. Οι Πιετιστές, οι οποίοι παρουσιάστηκαν στο τέλος του δεκάτου εβδόµου αιώνα στη Γερµανία, προετοίµασαν τον δρόµο για τις αφυπνίσεις της εποχής της Φιλαδέλφειας, απορρίπτοντας την τυπολατρία των κρατικών εκκλησιών και στρεφόµενοι στην Αγία Γραφή ως οδηγό της καθηµερινής ζωής. 22 Υπό την επήρεια του Πιετιστικού κινήµατος, η Μοραβιανή Εκκλησία, η οποία ιδρύθηκε πριν πολλά χρόνια από τον Ιωάννη Χους αναγεννήθηκε στα 1727. Οι Μοραβιανοί τόνισαν τη θρησκεία της καρδιάς, και ήταν ένθερµοι για εξωτερικές αποστολές και πρόθυµοι να πηγαίνουν 20 Η Εκκλησία της Σµύρνης δεν επικρίνεται άµεσα για τη βλασφηµία αυτών που λένε για τον εαυτό τους ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλ είναι συναγωγή του σατανά, αλλά σε αυτό το βιβλίο υποστηρίζουµε την άποψη ότι η συναγωγή του σατανά ήταν µια τάση που αναπτύσσονταν µέσα στην Εκκλησία, όχι µια απειλή απ έξω. 21 Walker 507, 509 22 Το Πιετιστικό Κίνηµα άρχισε στα 1670 ως µια σπιτική οµάδα στην Φρανκφούρτη της Γερµανίας, υπό την ηγεσία του Φίλιππ Σπένερ. Αυτός επέµενε ότι ο αληθινός Χριστιανισµός είναι κάτι περισσότερο από αποδοχή µίας σειράς διδασκαλιών η αληθινή πίστη θα επέφερε τη µεταµόρφωση της ζωής.
οπουδήποτε στην υπηρεσία του Χριστού, ιδιαιτέρως σε δύσκολα πεδία που χρειάζονταν υποµονή και αφιέρωση. Μια από τις αποστολές τους ήταν προς τους Ινδιάνους στη Γεωργία, µια Βρετανική αποικία στην Αµερική, και µια θεόσταλτη συνάντηση κάποιων Μοραβιανών αποστόλων µε τον Ιωάννη και τον Κάρολο Ουέσλεϊ σ ένα πλοίο, που προοριζόταν για την Γεωργία, αποτέλεσε την προετοιµασία για µια αξιοσηµείωτη µεταρρύθµιση στην Αγγλία. Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΟΥΕΣΛΕΪ Ο Ιωάννης και ο Κάρολος Ουέσλεϊ αναγεννήθηκαν υπό την επήρεια των Μοραβιανών Χριστιανών, και από τότε πυροδότησαν µια αφύπνιση, η οποία άλλαξε ριζικά τη µορφή της κοινωνίας της Αγγλίας, ιδιαίτερα µεταξύ των κατώτερων τάξεων. Ο Τζορτζ Γουάιφιλντ έφερε το µήνυµα στην Αµερική, όπου ενέπνευσε τη Μεγάλη Αφύπνιση και την µαζική διανοµή της Άγιας Γραφής. Οι αδελφοί Ουέσλεϊ ήταν παιδιά ενός κληρικού της Αγγλικανικής Εκκλησίας και από µικρή ηλικία έδειξαν µεγάλο ενδιαφέρον για την πνευµατική ανάπτυξη. Ο Ιωάννης έγινε ιερέας, ενώ ο Κάρολος συγκρότησε µια οµάδα στο πανεπιστήµιο της Οξφόρδης που αφιερώθηκε στην αναζήτηση της αγιότητας τον αποκάλεσαν κοροϊδευτικά ο άγιος σύλλογος και αργότερα Μεθοδιστές λόγω των επώδυνων µεθοδικών προσπαθειών να γίνουν ευσεβείς. Παρά το βαθύ αίσθηµα της πνευµατικής ανεπάρκειας, ήταν και οι δυο ζηλωτές και δραστήριοι, και στα 1735 αποδέχτηκαν µια πρόσκληση να πάνε στην Αµερική ως ιεραπόστολοι στη Γεωργία. Ενόσω ταξίδευαν, το πλοίο συνάντησε µια σφοδρή καταιγίδα, και όλοι οι επιβάτες (συµπεριλαµβανοµένων και των αδελφών Ουέσλεϊ) τροµοκρατήθηκαν, εκτός από µια οµάδα Μοραβιανών Χριστιανών. Η ταπεινωτική αντίθεση µε την πίστη των Μοραβιανών προξένησε έντονη εντύπωση στον Ιωάννη Ουέσλεϊ. Ακόµη µεγαλύτερη εντύπωση του προξένησε µια συζήτηση µε έναν από τους ηγέτες των Μοραβιανών, ο οποίος τον ρώτησε: Γνωρίζεις τον Ιησού Χριστό; Ο Ουέσλεϊ απάντησε: Ξέρω ότι είναι ο Σωτήρας του Κόσµου. Βεβαίως, αποκρίθηκε ο Μοραβιανός, Αλλά είσαι σίγουρος ότι σε έσωσε εσένα? 23 Μετά από µια αρκετά άκαρπη αποστολή οι Ουέσλεϊ επέστρεψαν στην Αγγλία, όπου πάλι ήρθαν σε επαφή µε τους Μοραβιανούς. Ένα βράδυ στα 1738, σε µια µικρή συνάθροιση ο Ιωάννης Ουέσλεϊ άκουσε την ανάγνωση της περιγραφής του Λούθηρου για την αλλαγή που κάνει ο Θεός στην καρδιά διαµέσου της πίστης στον Χριστό. Ένιωσα µια πρωτόγνωρη ζέστη στην καρδιά µου. Αισθάνθηκα ότι πραγµατικά πίστευα στο Χριστό, και µόνο σ Αυτόν, για τη σωτηρία, και είχα πεποίθηση ότι Αυτός µε λύτρωσε από τις αµαρτίες µου, ακόµη και τις δικές µου, και µε έσωσε από το νόµο της αµαρτίας και του θανάτου. Ο Κάρολος είχε κιόλας µια προσωπική εµπειρία µε τον Ιησού πριν τρεις µέρες κατά τη διάρκεια µίας σοβαρής ασθένειας, και τώρα οι δύο εργάζονταν άοκνα, για να διαδώσουν το ευαγγέλιο στο πλήθος, κηρύσσοντας οπουδήποτε µπορούσαν. Οι Ουέσλεϊ κήρυσσαν έξω στις πλατείες και στα χωράφια, και έτσι έφεραν το µήνυµα τους κατευθείαν στους φτωχούς και πάµπτωχους, οι οποίοι, µετά από την αναγέννησή τους, οργανώθηκαν σε µικρές οµάδες, όπου θα ωρίµαζαν πνευµατικά. Αντί να στηριχθούν από επαγγελµατίες κληρικούς, τα ίδια τα µέλη εκπαιδεύτηκαν να είναι 23 Walker σ. 511
υπεύθυνοι για την ηγεσία, ακόµα και για τη διδαχή. Το κίνηµα περιέτρεχε την Αγγλία και µεταµόρφωσε την Αγγλική κοινωνία. 24 Ένας από τους πιο ισχυρούς ιεροκήρυκες που συνεργάστηκε µε τον Ουέσλεϊ ήταν ο Τζορτζ Γουάιτφιλντ, ο οποίος µετέφερε το κίνηµα στην Αµερική. Στα 1740, υπό την επήρεια των διεγερτικών κηρυγµάτων του, έλαβε χώρα η Μεγάλη Αφύπνιση, µια δυνατή αφύπνιση, η οποία περιέτρεξε τις ανατολικές αποικίες της Βόρειας Αµερικής. Στα 1780 ξεκίνησε το κίνηµα των Κυριακάτικων Σχολειών, στην αρχή µε τη διδασκαλία των βασικών δογµάτων στους φτωχούς και στους αγράµµατους, αλλά σε λίγο µπήκε και στις επίσηµες εκκλησίες. Στα 1804 ιδρύθηκε η Αγγλική και Εξωτερική Βιβλική Εταιρία µε αποτέλεσµα τη µαζική διανοµή της Άγιας Γραφής. ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ Ανάµεσα στις µεταρρυθµίσεις της εποχής της Φιλαδέλφειας ήταν το Ιεραποστολικό κίνηµα, το οποίο απέστειλε ιεραπόστολους σε κάθε µέρος του κόσµου. Το κίνηµα της ευτέρας Παρουσίας ενέπνευσε µεγάλο ενδιαφέρον για τις προφητείες που έχουν σχέση µε την ευτέρα Παρουσία του Χριστού. Η διερεύνηση αυτών των προφητειών είχε ως αποτέλεσµα ένα νέο ενδιαφέρον για το Αγιαστήριο, το οποίο κατέχει κεντρική θέση στο µήνυµα προς την Εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Στα 1792 ο Γουίλιαµ Κάρεϋ δηµοσίευσε το φυλλάδιο Έρευνα για τις υποχρεώσεις των Χριστιανών να χρησιµοποιούν µέσα για τον Προσηλυτισµό των Παγανιστών, και βοήθησε µε την οργάνωση της Εταιρίας των Βαπτιστών για τη ιάδοση του Ευαγγελίου ανάµεσα στους Παγανιστές. Ο Κάρεϋ στάλθηκε στην Ινδία, και οι επιστολές του προκάλεσαν την ίδρυση πολλών άλλων ιεραποστολών. Το ιεραποστολικό κίνηµα του δεκάτου ενάτου αιώνα απέστειλε πλήθος δασκάλων, ιατρών και ευαγγελιστών στην Αφρική, Ασία, Νότια Αµερική και στα νησιά - πολλές φορές στον πρώιµο θάνατο από αρρώστια ή µαρτύριο. εν υπάρχει µεγαλύτερη αλλαγή στη θρησκευτική ζωή κατά τον προηγούµενο αιώνα από την γενική αύξηση του πνεύµατος των ιεραποστολών. 25 Μια από τις τελευταίες µεταρρυθµίσεις ήταν το Κίνηµα της ευτέρας Παρουσίας, µια παγκόσµια αύξηση του ενδιαφέροντος στην επικείµενη έλευση του Χριστού. Η ευτέρα Παρουσία διδασκόταν από τους µεταρρυθµιστές για παράδειγµα, ο Λούθηρος δήλωσε: Έχω την πεποίθηση ότι πραγµατικά η ηµέρα της κρίσης δεν µπορεί να καθυστερήσει για άλλα τριακόσια χρόνια. Ο Θεός δεν µπορεί να ανεχτεί αυτό το κακό 24 Ο Ουέσλεϊ δεν άφησε τίποτε στην τύχη. Βεβαιώθηκε ότι αυτοί που ενδιαφέρονταν σοβαρά για µια καινούρια ζωή κατευθύνθηκαν σε µικρές οµάδες για διδασκαλία. Αυτές οι µικρές συναθροίσεις µετά ονοµάζονταν τάξεις και κατέληξαν να είναι ο αρχικός τρόπος, για να προσελκύσει εκατοµµύρια απελπισµένων ανθρώπων στην ελπίδα της Χριστιανικής πίστης. Από τη µία πόλη στην άλλη ο Ουέσλεϊ και οι συνεργάτες του κήρυξαν και οργάνωσαν τους ανθρώπους σε τάξεις µε σκοπό την πνευµατική ανάπτυξη τους. Οι άλλοι µεταρρυθµιστές της εποχής θεώρησαν µάταιο να ασχοληθούν µε αυτές τις ξεπεσµένες γειτονιές, αφού πίστευαν ότι η κατάσταση των φτωχών δεν θα µπορούσε να βελτιωθεί. Ο Ουέσλεϊ, αντικρίζοντας τις ίδιες αφόρητες συνθήκες, είδε µια κατάσταση ώριµη για τη διάδοση του ευαγγελίου. Αντί να αποστραφεί την δυστυχία και τη φαυλότητα τους ευρισκόµενος σε µια ασφαλή και άνετη απόσταση, αυτός αναζήτησε τις πιο ρυπαρές καταστάσεις για το έργο του... συνδυάζοντας τις συναθροίσεις σε τάξεις και τα κηρύγµατα στις πλατείες και στα χωράφια. Η χώρα ταράχθηκε συθέµελα από την πνευµατική αφύπνιση. Οι Ιστορικοί συµφωνούν ότι η µεταµόρφωση της Αγγλικής κοινωνίας οφείλεται στην απήχηση του Ουέσλεϊ και του κινήµατος που εκείνος γέννησε. 25 Walker σ. 523
κόσµο για πολύ καιρό. 26 Την προσοχή του πλήθους προσέλκυσε µια σειρά γεγονότων που θεωρήθηκαν γενικά ως σηµεία της επικείµενης έλευσης τους Χριστού, όπως προφητεύτηκαν στην Αποκάλυψη 6:12: Ο ήλιος έγινε µαύρος, σαν τρίχινος σάκος, και το φεγγάρι έγινε σαν αίµα και τα αστέρια του ουρανού έπεσαν στη γη Στα 1755 ο σεισµός της Λισσαβόνας προκάλεσε ολική καταστροφή στην Πορτογαλία, Ισπανία και βόρεια Αφρική και πολλές ζηµιές σε µια µεγαλύτερη έκταση. Αν και γίνονταν πιο ισχυροί σεισµοί µε περισσότερους θανάτους, αυτός ήταν ο πιο καταστροφικός σεισµός που υπέστη ποτέ η Χριστιανική Ευρώπη. Μετά από είκοσι πέντε χρόνια, στις 19 Μαΐου 1780, ένα αφύσικο σκοτάδι κάλυψε µια µεγάλη έκταση της Νέας Αγγλίας στην Βόρεια Αµερική. Και στις 13 Νοεµβρίου 1833 έκανε την εµφάνισή της η πιο θεαµατική πτώση µετεωριτών που έλαβε χώρα ποτέ. Πάρα πολλοί άνθρωποι πείστηκαν από όλα αυτά τα γεγονότα ότι το τέλος του κόσµου ήταν πολύ κοντά. Ιδιαιτέρως στην Αµερική οι οµιλίες του Ουίλλιαµ Μίλλερ προκάλεσαν µεγάλο ενδιαφέρον για τις προφητείες σχετικά µε την ευτέρα Παρουσία του Χριστού. Ένα εδάφιο της Γραφής που προκάλεσε πολύ ενδιαφέρον στους αντβεντιστές 27 ήταν το κεφάλαιο ανιήλ 8, που αναφέρει το µικρό κέρατο (τον παπισµό), το οποίο µεγαλύνθηκε, µέχρι ενάντια στον άρχοντα του στρατεύµατος και αφαίρεσε απ αυτόν την παντοτινή θυσία, και το άγιο κατοικητήριό του καταβλήθηκε (α.11). Ένας άγιος (άγγελος) που παρουσίασε το όραµα στον ανιήλ ρώτησε: Μέχρι πότε θα διαρκεί η όραση...; Οι αντβεντιστές πίστευαν και δίδασκαν ότι η απάντηση Μέχρι 2,300 ηµερονύκτια τότε, το αγιαστήριο θα καθαριστεί καθόριζε τη στιγµή της ευτέρας Παρουσίας. Αυτή η διδασκαλία επέστησε την προσοχή της κοινωνίας στη µελέτη του αγιαστηρίου και της ιερατικής διακονίας του Ιησού Χριστού. Όπως θα δούµε, αυτό το ενδιαφέρον για το αγιαστήριο προβλέφθηκε σχεδόν 2000 χρόνια πριν από το µήνυµα προς την εκκλησία της Φιλαδέλφειας. ΤΟ ΚΛΕΙ Ι ΤΟΥ ΑΒΙ Ο Ιησούς έχει το κλειδί του αβίδ, το οποίο ήταν το κλειδί που χρησιµοποιήθηκε, για να ανοιχθούν τα θησαυροφυλάκια του ουράνιου αγιαστηρίου. Η ορολογία και οι αναφορές σ αυτό το τµήµα δείχνουν ότι η ανοιγµένη θύρα, την οποία έβαλε ο Ιησούς µπροστά στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας σχετίζεται µε τον Ιησού και την διακονία Του στο ουράνιο αγιαστήριο. Ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό του στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας ως Άγιο ( ο Άγιος ). Αυτή η λέξη φέρνει στη µνήµη την ιερατική διακονία στο ουράνιο αγιαστήριο (δες Εβραίους 8:1,2). Από τις περίπου 450 χρήσεις της λέξης άγιος στην Παλαιά ιαθήκη, σχεδόν 300 έχουν µια άµεση σχέση µε το αγιαστήριο ή µε τη λειτουργία του (και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες αναφέρονται στον Θεό τον ίδιο). 28 26 Μνηµονεύει στο The Great Controversy, E.G. White, σ. 303 27 Αντβεντιστές είναι αυτοί που πιστεύουν στην επικείµενη έλευση του Χριστού. 28 Π. χ. όταν ο Ααρών, ο πρώτος αρχιερέας του αγιαστηρίου στην έρηµο, καθαγιάστηκε για τον ρόλο του ως ιερέα και µεσίτη για τον λαό, τον έστεψαν µε µια πλάκα από καθαρό χρυσάφι, και χάραξε επάνω της, σαν χάραξη σφραγίδας, ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ Έξοδος 28:36.
Επίσης, ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό του ως αληθινό ( ο αληθινός ). Αυτός ο τίτλος τονίζει την µεγάλη αποκάλυψη και τη διδασκαλία της πνευµατικής αλήθειας, τις οποίες δίνει ο Ιησούς. Αν λάβουµε υπόψη µας αυτούς τους δυο τίτλους ( ο Άγιος, ο Αληθινός ), φαίνεται ότι αυτό το τµήµα αναφέρεται σε µια αποκάλυψη της αλήθειας της ιερατικής διακονίας του Ιησού Χριστού, η οποία θα δινόταν στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Αυτή η άποψη υποστηρίζεται από τη φράση που ακολουθεί: Αυτός που έχει το κλειδί του αβίδ Αυτός που ανοίγει, και κανένας δεν κλείνει και κλείνει, και κανένας δεν ανοίγει. Αυτή η φράση είναι ένα παράθεµα από τον Ησαΐα 22, όπου εξιστορείται η εκχώρηση της διαχείρισης του θησαυροφυλακίου του βασιλιά Εζεκία από τον Σούνα στον Ελιακείµ. 29 Σύµφωνα µε το κείµενο, ο Σούνα εξύψωσε τον εαυτό του (Ισα. 22:15,16) και διαµέσου του προφήτη ο Θεός τού είπε: Θα σε εξώσω από τη στάση σου, και θα σε γκρεµίσω από το αξίωµά σου. Και κατά την ηµέρα εκείνη θα καλέσω τον δούλο µου τον Ελιακείµ... και την εξουσία σου θα τη δώσω στο χέρι του... και θα βάλω επάνω στον ώµο του το κλειδί του οίκου του αβίδ και θα ανοίγει, και κανένας δεν θα κλείνει και θα κλείνει, και κανένας δεν θα ανοίγει Ισα. 22:19-22). Μια µελέτη του Α Χρονικών 9 δείχνει ότι το κλειδί του αβίδ χρησιµοποιήθηκε για το άνοιγµα των οικηµάτων και των θησαυρών του οίκου του Θεού (α.26), δηλ. για το άνοιγµα του αγιαστηρίου. 30 Ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό του ως αυτόν που έχει το κλειδί του αβίδ, και ανοίγει τις αίθουσες και τα θησαυροφυλάκια του ουράνιου αγιαστηρίου για την εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Το άνοιγµα της θύρας εισάγει ένα από τα πιο σηµαντικά θέµατα της Αποκάλυψης Έβαλα µπροστά σου µια ανοιγµένη θύρα, και κανένας δεν µπορεί να την κλείσει (α. 8). 3:8 Η ΑΝΟΙΧΤΉ ΘΥΡΑ Η Επιστολή Προς Εβραίους διδάσκει ότι ο Ιησούς µεσιτεύει για µας στο Ουράνιο Αγιαστήριο, το οποίο αποτελεί το µεγάλο πρότυπο που συµβολίστηκε από το αρχαίο Εβραϊκό αγιαστήριο που περιγράφεται στην Παλαιά ιαθήκη. Η ανοιχτή θύρα αναφέρεται στο άνοιγµα της θύρας, για να µπει ο αρχιερέας µέσα στο εσωτερικό δωµάτιο του αγιαστηρίου, σε µια τελετή που διαδραµατιζόταν µια φορά τον χρόνο, την Ηµέρα του Εξιλασµού. Με αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας στα ουράνια γεγονότα, τα οποία συµβολίστηκαν από την Ηµέρα του Εξιλασµού. Το θέµα της ανοικτής θύρας είναι τόσο σηµαντικό, που επαναλήφθηκε στην εισαγωγή στις επτά σφραγίδες, ένα από τα πιο µακροσκελή και καίρια τµήµατα στο 29 Οι δυο ήταν λειτουργοί στη βασιλεία του Εζεκία και επίσης ήταν πρεσβευτές κατά τη διάρκεια της εισβολής Σενναχειρείµ στο Ισραήλ (δες Ισα. 36). 30 Στο Α Χρον. 9 περιγράφονται οι 212 θυρωροί του αγιαστηρίου. Όλοι αυτοί που ήσαν εκλεγµένοι για να είναι πυλωροί των θυρών, ήσαν 212... ο αβίδ τους είχε βάλει στο υπούργηµά τους. Κι αυτοί και οι γιοι τους είχαν τη επιστασία των πυλών του οίκου του κυρίου (α.22). Απ αυτούς τέσσερις είχαν µια ιδιαίτερη θέση: Οι τέσσερις αρχιπυλωροί, έµεναν στο υπούργηµά τους, και είχαν την επίβλεψη των οικηµάτων και των θησαυρών του οίκου του θεού... κι αυτοί έπρεπε να τον ανοίγουν κάθε πρωινό (α.26,27). Η Εβραϊκή λέξη για το ανοίγουν, µετσολάου, είναι η ίδια λέξη που µεταφράστηκε ως κλειδί στον Ησαΐα 22:22, Το κλειδί του αβίδ. Οι αρχιπυλωροί είχαν την ευθύνη να ανοίγουν (µε το κλειδί του αβίδ) τις αίθουσες και τα θησαυροφυλάκια του οίκου του Θεού.
βιβλίο της Αποκάλυψης: Ύστερα απ αυτά, είδα, και να, µια ανοιγµένη θύρα στον ουρανό Αποκ. 4:1. Το αρχαίο κείµενο λέει: ιδού θύρα ηνεωγµένη εν τω ουρανώ, που προφανώς δεν σηµαίνει ότι υπήρχε µια θύρα σαν είσοδος για τον ουρανό, για να δει ο Ιωάννης τι γινόταν εκεί, αλλά ότι αυτός είδε µια θύρα που ήταν ανοικτή µέσα στον ουρανό, σαν να υπήρχε ένα κτίριο µε πόρτες εκεί πάνω. Και πραγµατικά η Επιστολή Προς Εβραίους παρουσιάζει ένα τέτοιο κτίριο, το Ουράνιο Αγιαστήριο: Έχουµε τέτοιου είδους αρχιερέα, ο οποίος κάθισε στα δεξιά του θρόνου της µεγαλοσύνης µέσα στους ουρανούς, λειτουργός στα άγια, και στην αληθινή σκηνή (αγιαστήριο), την οποία ο Κύριος κατασκεύασε, και όχι άνθρωπος (Εβραίους 8:1,2). Μπορούµε να µάθουµε για το ουράνιο αγιαστήριο, µελετώντας το επίγειο αγιαστήριο, επειδή ήταν υπόδειγµα και σκιά των επουρανίων, όπως ειπώθηκε στον Μωυσή, όταν επρόκειτο να κατασκευάσει τη σκηνή επειδή λέει: Πρόσεχε να τα κάνεις όλα σύµφωνα µε τον τύπο που σου δείχθηκε στο βουνό (Εβρ. 8:5). 31 Το αγιαστήριο κτίστηκε µε δυο δωµάτια: έναν εξωτερικό ναό που ονοµαζόταν τα Άγια, όπου πραγµατοποιούνταν οι καθηµερινές θυσίες και λειτουργίες, και έναν εσωτερικό ναό που ονοµαζόταν τα Άγια των Αγίων, όπου λάµβανε χώρα η ετήσια λειτουργία της Ηµέρας του Εξιλασµού. Υπήρχαν δυο θύρες στον ναό, µια στα Άγια και µια άλλη, για να πηγαίνουν από τα Άγια στα Άγια των Αγίων (Εζε. 41:23, Α Βασ. 6:31-35). Η ορισµένη ανοιγµένη θύρα, που ο Ιησούς έβαλε µπροστά στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας, δεν θα µπορούσε να αναφέρεται στη θύρα προς τα Άγια, η οποία ήταν ανοιχτή κάθε µέρα, αφού ο ιερέας εκτελούσε τις καθηµερινές λειτουργίες του αγιαστηρίου. Το κεφάλαιο της Επιστολής Προς Εβραίους 9 δείχνει ότι ο Χριστός µπήκε στα Άγια µετά από τον θάνατο και την ανάστασή Του και ότι η είσοδος στα Άγια των Αγίων παρέµενε ακόµα ένα µελλοντικό γεγονός. 32 Συνεπώς η ανοιγµένη θύρα αντιπροσωπεύει την είσοδο του Ιησού Χριστού, του Αρχιερέα µας, µέσα στον εσωτερικό ναό, δείχνοντας έτσι ότι τα ουράνια γεγονότα, που συµβολίζονταν από την ετήσια Ηµέρα 31 Λεπτοµερείς περιγραφές του αγιαστηρίου ( της σκηνής ) στην έρηµο και των λειτουργιών του βρίσκονται στην Έξοδο 25-40, στο µεγαλύτερο µέρος του Λευιτικού και στους Αριθµούς (κεφάλαια 8,9,15,28,29). Το αγιαστήριο που σχεδίαζε ο αβίδ και κτίστηκε από τον Σολοµώντα περιγράφεται στο Α Βασιλέων 6-8, Α Χρονικών 22,28 και Β Χρονικών 2-5. Αυτό το αγιαστήριο καταστράφηκε από τον στρατό του Ναβουχοδονόσορα, τον βασιλιά της Βαβυλώνας, και ο θησαυρός του µεταφέρθηκε εκεί (Ιερεµίας 52). Ο προφήτης Ιεζεκιήλ είδε στο όραµα το σχέδιο για ένα καινούργιο αγιαστήριο (Ιεζ. 40-48), το οποίο όµως δεν κτίστηκε, ενώ δεν έχουµε λεπτοµέρειες για το πραγµατικό αγιαστήριο που κτίστηκε µετά από την Βαβυλωνιακή αιχµαλωσία κατά την εποχή του Έσδρα και του Νεεµία. Εκείνο το αγιαστήριο, που επεκτάθηκε και ωραιοποιήθηκε από τον Ηρώδη, καταστράφηκε από τους Ρωµαίους σύµφωνα µε την προφητεία του Ιησού ( εν θα αφεθεί εδώ πέτρα επάνω σε πέτρα, που δεν θα καταγκρεµιστεί Ματθ. 24:2) και δεν ξανακτίστηκε ποτέ. Το επίγειο αγιαστήριο και η ιερατική λειτουργία του συγκρίνεται µε το ουράνιο αγιαστήριο στην Προς Εβρ. 8-10. Σ όλο το βιβλίο της Αποκάλυψης υπάρχουν αναφορές στο αγιαστήριο (1:11,12, 2:1, 3:8, 12, 5:1-14, 6:9, 7:11,15, 8:3-5, 9:13, 11:1,2,19, 12:5, 13:6,8, 14:3,17,18, 15:5-8, 16:1,7,17, 19:4, 20:4,11,12, 21:3,5,22, 22:1,3) 32 Στην επιστολή προς Εβραίους τα δυο δωµάτια ονοµάζονται τα Άγια και τα Άγια των Αγίων. Στο εδάφιο 8 τα Άγια των Αγίων αναφέρονται µε τη βραχυγραφία των Αγίων, και το εδάφιο λέει ότι ο δρόµος προς τα Άγια των Αγίων δεν ήταν ανοιχτός, καθώς το πρώτο αγιαστήριο συνέχισε να υπάρχει (και το επίγειο αγιαστήριο υπήρχε τότε, όταν δηλ. γράφτηκε η Επιστολή προς Εβραίους, και δεν καταστράφηκε µέχρι το 70 µ.χ). Επιπλέον, το χωρίο Εβρ. 9:11,12 δείχνει ότι ο Χριστός µπήκε εντός της τελειότερης σκηνής, όχι χειροποίητης και µια φορά για πάντα µπήκε µέσα στα Άγια, αφού απέκτησε αιώνια λύτρωση. Αν ο Παύλος ήθελε να δείξει ότι ο Ιησούς µπήκε αµέσως στα Άγια των Αγίων, σίγουρα θα είχε γράψει των Αγίων όπως στο εδάφιο 8.
του Εξιλασµού (Λευ. 16) θα ξεκινήσουν κατά την εποχή της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας. Όπως θα δούµε στα επόµενα κεφάλαια, η Ηµέρα του Εξιλασµού είναι ένα από τα πιο σηµαντικά θέµατα σ όλο το βιβλίο της Αποκάλυψης. Η άποψη πως η ανοιγµένη θύρα αναφέρεται στην αρχή της ουράνιας Ηµέρας του Εξιλασµού υποστηρίζεται από το γεγονός ότι το χρονικό τέλος της προφητείας των 2300 ηµερονυκτίων ( 2300 ηµερονύκτια ) του ανιήλ 8 (η οποία αναφέρεται στην Ηµέρα του Εξιλασµού) αντιστοιχεί χρονολογικά µε την εποχή της Φιλαδέλφειας (µέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα). Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ, 2300 ΗΜΕΡΟΝΥΚΤΙΑ Η ανοιγµένη θύρα εισάγει το θέµα της ουράνιας Ηµέρας του Εξιλασµού. Η προφητεία των 2300 ηµερών στον ανιήλ 8 τελειώνει µε τον καθαρµό του αγιαστηρίου ( το αγιαστήριο θα καθαριστεί ), το οποίο αποτελεί ένα άλλο όνοµα για την Ηµέρα του Εξιλασµού. Υπολογίζοντας την προφητεία των 2300 ηµερών, φαίνεται ότι αυτή συµπίπτει µε το χρονικό πλαίσιο της εποχής της Φιλαδέλφειας. Αυτό το σηµαντικό θέµα θα παρουσιαστεί πάλι στα κεφάλαια 4-7 και 14. Κατά την αρχαία Ηµέρα του Εξιλασµού γινόταν µια τελευταία (για τον χρόνο) λειτουργία για τους αµαρτωλούς, οι οποίοι είχαν έρθει στο αγιαστήριο για εξιλέωση κατά τη διάρκεια του χρόνου. Αυτές οι λειτουργίες ήταν τύπος της ουράνιας πραγµατικότητας που προβλέφτηκε στον ανιήλ 8:14, ο καθαρµός του ουράνιου αγιαστηρίου Μέχρι 2.300 ηµερονύκτια τότε, το αγιαστήριο θα καθαριστεί. Αυτή η προφητεία θα εξηγηθεί πιο λεπτοµερειακά στο κεφάλαιο 4, στο οποίο θα παρουσιαστούν τα γεγονότα της Ηµέρας του Εξιλασµού, και στο τµήµα 14: Πότε στην Ιστορία και στο παράρτηµα 5, όπου θα εξηγηθεί η χρονολογία των 2300 ηµερονυκτίων. Προς το παρόν όµως είναι απαραίτητο µόνο να εξετάσουµε εν ολίγοις δυο σηµαντικά θέµατα: σε ποιο χρονικό σηµείο της ανθρώπινης ιστορίας θα καθαρθεί το ουράνιο αγιαστήριο, και τί στην πραγµατικότητα είναι αυτό που θα καθαρθεί; Στον ανιήλ 8 ο προφήτης είδε ένα όραµα στο οποίο παρουσιάστηκε η πορεία της ιστορίας, αρχίζοντας µε τα σύµβολα του κριαριού και του τράγου. 33 Το κριάρι (η Περσική αυτοκρατορία, βλ. α.20) νικήθηκε και ποδοπατήθηκε από τον τράγο (την Ελληνική αυτοκρατορία υπό τον Μέγα Αλέξανδρο, βλ. α. 21), αλλά µετά διαιρέθηκε προς τους τέσσερις ανέµους του ουρανού. Μετά αναφάνηκε ένα µικρό κέρατο που µεγαλύνθηκε υπερβολικά... µέχρι το στράτευµα του ουρανού αν. 8:9,10. Μια σύγκριση µε τα οράµατα του αν. 2 και 7 δείχνει ότι το κέρατο που µεγαλύνθηκε υπερβολικά αντιπροσωπεύει τη Ρωµαϊκή αυτοκρατορία, που ξεκίνησε µε τους Καίσαρες και εξελίχτηκε στο τυραννικό παπικό καθεστώς του Μεσαίωνα. Το κεφ. ανιήλ 8 τονίζει τις επιθέσεις κατά της µεσιτικής διακονίας του Χριστού υπέρ των αµαρτωλών στο ουράνιο αγιαστήριο Μάλιστα, µεγαλύνθηκε (το κέρατο ), µέχρι ενάντια στον άρχοντα του στρατεύµατος (τον Χριστό) και αφαίρεσε απ αυτόν την παντοτινή θυσία, και το άγιο κατοικητήριό του καταβλήθηκε και το στράτευµα παραδόθηκε σ αυτόν µαζί µε την παντοτινή θυσία εξαιτίας της παράβασης, και έριξε την 33 Έχει ενδιαφέρον ότι και τα ζώα που χρησιµοποιήθηκαν, για να συµβολίσουν τις ιστορικές αυτοκρατορίες, ήταν θυσιαστικά ζώα από το αρχαίο αγιαστήριο, που θυσιάζονταν ακόµα και κατά την Ηµέρα του Εξιλασµού.
αλήθεια καταγής και έπραξε και ευοδώθηκε ( αν. 8:11,12). 34 Ένας άγγελος έθετε το καίριο ερώτηµα: Μέχρι πότε θα διαρκεί η όραση; (ε.13). Ο ανιήλ άκουσε την απάντηση: Μέχρι 2.300 ηµερονύκτια τότε, το αγιαστήριο θα καθαριστεί (ε.14). Αλλά αν και ο άγγελος Γαβριήλ προσπάθησε να εξηγήσει το όραµα, ο ανιήλ δεν κατάλαβε το νόηµα. (ε.16,27) Από το πλαίσιο του οράµατος, που εκτείνεται από την Περσική αυτοκρατορία µέχρι τους έσχατους καιρούς (ε. 17), είναι προφανές ότι τα 2300 ηµερονύκτια δεν είναι κυριολεκτικές ηµέρες, που θα αντιστοιχούσαν περίπου σε έξι χρόνια, αλλά είναι προφητικές ηµέρες, στις οποίες κάθε ηµέρα αντιπροσωπεύει ένα έτος. 35 Λίγο µετά από το όραµα, οι Πέρσες νίκησαν τους Βαβυλώνιους και ο αρείος ο Μήδος ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Περσικής επαρχίας της Βαβυλώνας. Στον πρώτο χρόνο της βασιλείας του, ο Γαβριήλ επέστρεψε, για να εξηγήσει το όραµα, και ιδιαιτέρως το τµήµα σχετικά µε τα 2.300 ηµερονύκτια ( αν. 9:1,21-23). Εξήγησε ότι 490 χρόνια διορίστηκαν (Εβραίος διακόπηκαν ) για τους Εβραίους, για να ετοιµαστούν για τον Μεσσία (δες Παράρτηµα 5 Τα 2.300 Ηµερονύκτια του ανιήλ 8). Αφού τα 490 χρόνια διακόπηκαν από τα 2.300 χρόνια, οι δυο προφητείες θα πρέπει να αρχίσουν µε τη έκδοση του προστάγµατος, για να ανοικοδοµηθεί η Ιερουσαλήµ, ένα πρόσταγµα που εκδόθηκε από τον Πέρση αυτοκράτορα Αρταξέρξη στα 457 π.χ. 36 Αν υπολογίσουµε τα 490 έτη αρχίζοντας από τα 457 π.χ., παρατηρούµε πως αυτή η περίοδος εκτείνεται µέχρι τη σταύρωση του Χριστού, και αυτό ταιριάζει ακριβώς µε τους ορισµούς της προφητείας. Ένας υπολογισµός των 2.300 ετών, µε σηµείο έναρξης πάλι τα 457 π.χ., εκτείνεται ως τα 1844 µ.χ. Όλα αυτά εξηγούνται λεπτοµερειακά στο Τµήµα 14: Πότε στην Ιστορία και στο Παράρτηµα 5. Αυτό το χρονικό πλαίσιο ταιριάζει ακριβώς µε το χρονοδιάγραµµα της διαδοχής των επτά εκκλησιών µέχρι την εποχή της Φιλαδέλφειας. Κατά την εποχή αυτή το αγιαστήριο θα καθαριστεί ( αν. 8:14). Το αγιαστήριο δεν αναφέρεται στο επίγειο αγιαστήριο, που καταστράφηκε στα 70 µ.χ. και δεν ξανακτίστηκε ποτέ, αλλά αναφέρεται στο ουράνιο αγιαστήριο και τη µεσιτική διακονία του Χριστού. Το µεγάλο 34 Στο Τµήµα 14: Η Παντοτινή Θυσία υπάρχει µια εξήγηση για το πώς το παπικό σύστηµα αφαίρεσε την παντοτινή Θυσία. 35 Η αντιστοιχία ηµέρα-έτος είναι προφανής από τις προφητείες του ανιήλ. Για παράδειγµα, οι εβδοµήντα εβδοµάδες (490 µέρες) του ανιήλ 9 άρχισαν µε την έκδοση του προστάγµατος, για να ανοικοδοµηθεί η Ιερουσαλήµ (που έγινε στα 457 π. Χ.) και εκτάθηκαν µέχρι του Χριστού τού Ηγήτορα (ο Ιησούς Χριστός) αν. 9:25. Η προφητεία των 2300 ηµερών στο αν. 8 άρχισε µε τους βασιλιάδες της Μηδίας και της Περσίας (οι Πέρσες βασιλιάδες βασίλευσαν κατά τον έκτο και πέµπτο αιώνα π.χ.) και εκτάθηκε µέχρι τους έσχατους καιρούς αν. 8:20,17. Η προφητεία για καιρόν και καιρούς, και µισόν καιρό (1260 µέρες) στο αν. 7 άρχισε µε τη διάλυση της παγανιστικής Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας και εκτάθηκε µέχρις ότου... η κρίση δόθηκε στους αγίους του Υψίστου και ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία αν. 7:25,22. Όλες αυτές οι προφητείες άρχισαν στις αρχαίες εποχές και εκτάθηκαν ως τον αριθµό των χρόνων που καθορίσθηκε στην προφητεία ως ηµέρες. Άλλα χωρία που υποστηρίζουν την αρχή της αντιστοιχίας ηµέρα-έτος βρίσκονται στους Αριθµούς 14:34, στον Ιεζεκιήλ 4:5,6, τον Ιώβ 10:5 και στους Ψαλµούς 77:5. 36 Στην πραγµατικότητα τρία ήταν τα προστάγµατα που εκδόθηκαν: το πρώτο από τον Κύρο (Έσδρας 1:1-4), το οποίο έδωσε άδεια, για να οικοδοµήσει τον οίκο του Κυρίου τού Θεού... στην Ιερουσαλήµ. Το δεύτερο ήταν από τον αρείο (Έσδρας 6:1-12) που πάλι έδωσε άδεια να τελειώσουν το ναό, όταν η οικοδόµηση του είχε σταµατήσει από τους εχθρούς των Εβραίων. Το τρίτο ήταν από τον Αρταξέρξη (Έσδρας 7:11-26), και µόνο µε εκείνο το πρόσταγµα επιτρεπόταν να κτίσουν τους τοίχους και την πόλη, όπως ορίστηκε στην προφητεία του αν. 9:25 (Βλ. Νεεµία 2:1-9).
κέρατο, που συµβολίζει τη µεσαιωνική παπική εκκλησία, 37 είχε φτιάξει ένα σύστηµα σωτηρίας µε βάση το έργο των ανθρώπων και των ιερέων, ένα σύστηµα που σκοτείνιασε και βεβήλωσε τη µεσιτική διακονία του Χριστού στο ουράνιο αγιαστήριο το άγιο κατοικητήριό του καταβλήθηκε αν. 8:9-11. Τα σκουπίδια της δεισιδαιµονίας και της εσφαλµένης παράδοσης θα καθαριστούν, καθώς ο Χριστός µπήκε στην τελευταία φάση της ουράνιας διακονίας του, ετοιµάζοντας τον δρόµο για την ευτέρα Παρουσία Του. Στο αντίστοιχο σύστηµα του επίγειου αγιαστηρίου, ο καθαρισµός του ναού λάµβανε χώρα κατά την Ηµέρα του Εξιλασµού, όταν µια φορά τον χρόνο ο αρχιερέας θα κάνει εξιλέωση για το αγιαστήριο, για τις ακαθαρσίες των γιων Ισραήλ, και για τις παραβάσεις τους σε όλες τους τις αµαρτίες το ίδιο θα κάνει και για τη σκηνή του µαρτυρίου (το αγιαστήριο), που κατοικεί µεταξύ τους, ανάµεσα στην ακαθαρσία τους Λευ. 16:16. Είναι αξιοσηµείωτο ότι ο σκοπός δεν ήταν να καθαρίσουν τα έπιπλα του αγιαστηρίου ήταν να παρασχεθεί ένας τελευταίος καθαρµός για τους αµαρτωλούς, οι οποίοι ήρθαν στο αγιαστήριο µε θυσίες κατά τη διάρκεια του προηγούµενου έτους. Επειδή, σ αυτή την ηµέρα ο ιερέας θα κάνει εξιλέωση για σας, για να σας καθαρίσει, ώστε να είστε καθαροί από όλες τις αµαρτίες σας µπροστά στον Κύριο Λευ. 16:30. Ήταν ηµέρα κρίσης, για να προσδιοριστούν εκείνοι, που είχαν φέρει θυσίες στο αγιαστήριο, συνέχιζαν να πιστεύουν στην σωτηρία που τους είχε παρασχεθεί µέσω των θυσιών τους. 38 37 Πολλοί σχολιαστές βρίσκουν εφαρµογή της προφητείας των 2.300 ηµερονυκτίων στην ιστορία του Αντίοχου Επιφανούς (ο οποίος βασίλευσε από το 175 ως το 164 π.χ.), τον βασιλιά της Συρίας που εναντιώθηκε στην Εβραϊκή λατρεία του Θεού και προσπάθησε να επιβάλει τη λατρεία του ία, και υποχρέωσε τους Ιουδαίους να θυσιάσουν γουρούνια στο βωµό του αγιαστηρίου (µερικοί θεωρούν πως αυτή είναι η παράβαση που φέρνει την ερήµωση αν. 8:13). Σύµφωνα µε αυτή την άποψη, η αποκατάσταση της λατρείας του αγιαστηρίου από τους Μακκαβαίους αποτελεί τον καθαρµό του αγιαστηρίου. Αλλά αυτό το γεγονός δεν ταιριάζει µε τους προσδιορισµούς της προφητείας. 1) Το µικρό κέρατο µεγαλύνθηκε υπερβολικά, η δύναµη του θα είναι ισχυρή και θα ευοδώνεται και θα κατορθώνει ( αν. 8:9,24). Αλλά ο Αντίοχος Επιφανής ήταν ένας σχετικά αδύναµος βασιλιάς, και δεν έφτασε σε επίπεδο δύναµης ούτε αυτούς που προηγήθηκαν ούτε αυτούς που τον διαδέχθηκαν. 2) Το µικρό κέρατο -βασιλιάς θα σηκωθεί στους έσχατους καιρούς της βασιλείας τους (δηλ. στο τέλος της Ελληνικής βασιλείας των Σελευκιδών). Αλλά ο Αντίοχος Επιφανής ήταν µόνο όγδοος σε µια σειρά 26 βασιλιάδων, και η βασιλεία του εντάσσεται χρονικά περίπου 100 χρόνια πριν από το τέλος της δυναστείας. 3) Στον ανιήλ ειπώθηκε ότι η όραση είναι για τους έσχατους καιρούς, στους έσχατους καιρούς της οργής επειδή, στον ορισµένο καιρό θα είναι το τέλος ( αν. 8:17,19). Το χωρίο αν. 11:40-12:3 δείχνει ξεκάθαρα ότι η φράση τους έσχατους καιρούς αναφέρεται στο τέλος του κόσµου, όταν η Μεγάλη Θλίψη θα λάβει χώρα, ο λαός του Θεού θα διασωθεί και οι νεκροί θα σηκωθούν σε αιώνια ζωή, δηλ. κατά την ευτέρα Παρουσία του Χριστού. 4) Ούτε οι 2.300 µέρες ούτε οι 1150 µέρες (2.300 πρωινές και βραδινές θυσίες, όπως µερικοί σχολιαστές ερµηνεύουν την προφητεία) αποτελούν σηµαντικές περιόδους της βασιλείας του Αντίοχου Επιφανούς (το χρονοδιάγραµµα της βασιλείας του βρίσκεται στο Α Μακκαβαίων). 5) Κατά τον Ιησού Χριστό, η παράβαση που φέρνει την ερήµωση που θα γίνεται από το µικρό κέρατο, αποτελούσε στην εποχή Του ακόµη µελλοντικό γεγονός (Ματθ. 24:15) 38 Κάθε ψυχή, που δεν θα ταπεινωθεί σ αυτή την ίδια ηµέρα, (την Ηµέρα του Εξιλασµού) θα εξολοθρευτεί από τον λαό της. Και κάθε ψυχή, που θα κάνει οποιαδήποτε εργασία σ αυτή την ίδια ηµέρα, θα εξολοθρεύσω την ψυχή εκείνη από µέσα από τον λαό της. (Λευ. 23:29,30).
3:9-13 ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ Η Εκκλησία της Φιλαδέλφειας κήρυξε πιστά για την Ηµέρα της Κρίσης και την ευτέρα Παρουσία του Χριστού. Αλλά αυτοί οι ίδιοι θα γλίτωναν από την ώρα του πειρασµού, που πρόκειται να ρθει επάνω σε ολόκληρη την οικουµένη. Το θέµα της Ηµέρας του Εξιλασµού θα εξηγηθεί πιο λεπτοµερειακά στο κεφάλαιο 4, αλλά το κύριο σηµείο είναι ότι κατά τη διάρκεια της εποχής της Φιλαδέλφειας ο Ιησούς, ο αρχιερέας µας, ξεκίνησε µια ιδιαίτερη φάση της προετοιµασίας και της κρίσης του λαού του στο ουράνιο αγιαστήριο, που θα αποκορυφωθεί µε το σφράγισµά τους (Αποκ. 7). Αµέσως µετά θα γίνει καιρός θλίψης, που ποτέ δεν έχει γίνει αφότου υπήρξε έθνος και θα ακολουθήσει η έλευση του Χριστού, για να απελευθερώσει τον λαό του ( αν. 12:1). Πρέπει να τονιστεί ότι οι άνθρωποι της εποχής της Φιλαδέλφειας, οι οποίοι έζησαν στην απαρχή της Ηµέρας του Εξιλασµού, θα προφυλαχθούν από τη Μεγάλη Θλίψη. Ξέρω τα έργα σου... έχεις µικρή δύναµη, και φύλαξες τον λόγο µου, και δεν αρνήθηκες το όνοµά µου... Επειδή, φύλαξες τον λόγο της υποµονής µου, κι εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα τού πειρασµού, που πρόκειται να ρθει επάνω σε ολόκληρη την οικουµένη, για να δοκιµάσει αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη Αποκ. 3:8,10. Η Εκκλησία της Φιλαδέλφειας έζησε σε µια ευλογηµένη εποχή είναι η µόνη εκκλησία που δεν πήρε ούτε επίπληξη ούτε αναφορά για ένα αιρετικό κίνηµα. Μάλιστα, δικαιώθηκαν απέναντι στη συναγωγή του Σατανά, για την οποία έγινε αναφορά για πρώτη φορά στην εκκλησία της Σµύρνης, και η οποία αναπτύχθηκε και έγινε θρόνος του Σατανά στην Πέργαµο και τελικά Ιεζάβελ στα Θυάτειρα. Αυτό το µεγάλο ψεύτικο σύστηµα, που ονοµάζεται Θηρίο στην Αποκ. 13, έπαθε µια θανατηφόρα πληγή κατά τη διάρκεια της εποχής της Φιλαδέλφειας (δες 13:3 Η Θανατηφόρα Πληγή). Πολλοί άνθρωποι που ήταν στο σκοτάδι της Βαβυλώνας άκουσαν τα µηνύµατα των τριών αγγέλων (Αποκ. 14:6-12), τα οποία ξεκίνησαν στην εποχή εκείνη, αναφέροντας την ώρα της κρίσης, την πτώση της Βαβυλώνας, την προειδοποίηση για το θηρίο και την εικόνα του, και... το χάραγµα, µαζί µε το πρόσταγµα να φυλάττουν τις εντολές του Θεού και την πίστη τού Ιησού. Μάλιστα, αυτοί που διέδιδαν τα µηνύµατα συχνά χλευάζονταν, διώκονταν από τις εκκλησίες τους και εξοστρακίζονταν. Όπως θα δούµε στο κεφάλαιο 11 (η ολοφονία των υο Μαρτύρων ) και 13 (το Χάραγµα του Θηρίου και το ιάταγµα του Θανάτου ), αυτή η αντίσταση θα αυξάνεται, µέχρι τη στιγµή που θα έρθει ο Χριστός, για να διασώσει τον λαό του. Αλλά κατά την τελική κρίση, που µάλιστα άρχισε στην εποχή της Φιλαδέλφειας, οι πιστοί θα δικαιωθούν Να, θα κάνω αυτούς από τη συναγωγή τού σατανά, που λένε τον εαυτό τους ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλά ψεύδονται να, θα τους κάνω να ρθουν και να προσκυνήσουν µπροστά στα πόδια σου, και να γνωρίσουν ότι εγώ σε αγάπησα Αποκ. 3:9. Στην πιστή Εκκλησία της Φιλαδέλφειας υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που κατάλαβαν ότι είχαν φτάσει στο τέλος του κόσµου σύµφωνα µε τις προφητείες. Να, έρχοµαι γρήγορα κράτα εκείνο που έχεις, για να µη λάβει κανένας το στεφάνι σου (Αποκ. 3:11). Αλλά ο Σατανάς επίσης είδε ότι είχε φτάσει το τέλος της ιστορίας ο διάβολος κατέβηκε σε σας έχοντας µεγάλο θυµό, δεδοµένου ότι γνωρίζει πως έχει λίγο καιρό Αποκ. 12:12 ο εχθρός µας άρχισε να πραγµατοποιεί το σχέδιό του, για να νικήσει τον λαό του Θεού µε ένα από τα πιο ευφυή τεχνάσµατα τα πλούτη και τις υλιστικές αντιλήψεις, που είναι τα χαρακτηριστικά της επόµενης εποχής, της Λαοδίκειας.
Αυτοί, όµως, που έζησαν στην εποχή της Φιλαδέλφειας δεν αντιµετώπισαν αυτούς τους πειρασµούς Επειδή, φύλαξες τον λόγο της υποµονής µου, και εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα τού πειρασµού, που πρόκειται να ρθει επάνω σε ολόκληρη την οικουµένη, για να δοκιµάσει αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη Αποκ. 3:10. Πίστεψαν και κήρυξαν τη µεγάλη θλίψη και την επικείµενη έλευση του Χριστού, αλλά πέθαναν πιστοί και θα κοιµηθούν στον τάφο, για να αναστηθούν και να δουν τη ευτέρα Παρουσία του Χριστού. Η υπόσχεση προς τους νικητές της Φιλαδέλφειας είναι µια θέση στο ίδιο το αγιαστήριο που είδαν µε τα µάτια της πίστης Όποιος νικάει, θα τον κάνω στύλο µέσα στον ναό τού Θεού µου, και δεν θα βγει πλέον έξω και θα γράψω επάνω του το όνοµα του Θεού µου, και το όνοµα της πόλης τού Θεού µου, της νέας Ιερουσαλήµ, που κατεβαίνει από τον ουρανό από τον Θεό µου, και το νέο µου όνοµα Αποκ. 3:12 ΛΑΟ ΙΚΕΙΑ 3:14 Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ Τα φιλοσοφικά και επιστηµονικά κινήµατα, τα οποία προηγήθηκαν της περιόδου της Λαοδίκειας (από τα µέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα µέχρι τώρα) ήταν αποτελεσµατικά, για να κλέψουν από τον Θεό την εξουσία του. Αυτή η κατάσταση επηρέασε επίσης την Εκκλησία, όπου επικρατούσε σκεπτικισµός σχετικά µε τα υπερφυσικά φαινόµενα και την αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής. Και προς τον άγγελο της εκκλησίας των Λαοδικέων, γράψε: Αυτά λέει ο Αµήν, ο πιστός και αληθινός µάρτυρας, η αρχή της κτίσης του Θεού Αποκ. 3:14. Αυτοί οι τίτλοι τονίζουν ότι ο Ιησούς είναι αυτός που δηµιούργησε και συντηρεί ό,τι µας περιβάλλει ( η αρχή της κτίσης του Θεού ), και ότι αυτός είναι η τελική εξουσία ( ο πιστός και αληθινός µάρτυρας ), και ότι έχει την τελευταία λέξη ( ο Αµήν ). Αλλά, ακόµα καθώς διαδραµατίζονταν οι µεταρρυθµίσεις της Φιλαδέλφειας, ο Σατανάς έβαλε το θεµέλιο για το τελευταίο αριστούργηµα της πλάνης να κλέψει από τον Θεό την θέση της εξουσίας στη ζωή των παιδιών Του. Το κύριο θέµα του Μεσαίωνα ήταν η εξουσία η εξουσία της Εκκλησίας, των παπών, των αρχιερέων, των Βασιλιάδων και των Αυτοκρατόρων, των παραδόσεων, των αρχαίων φιλοσόφων. Η Προτεσταντική Μεταρρύθµιση, µαζί µε την Αναγέννηση, έσπασε τα δεσµά, µε τα οποία η Εκκλησία κρατούσε δέσµιο τον λαό, αλλά µε αυτόν τον τρόπο άνοιξε την πόρτα στον ρασιοναλισµό και στον σκεπτικισµό. Ο Ρενέ Ντεκάρτ (Rene Descartes) ήταν από τους πρώτους σύγχρονους φιλοσόφους, και η διάσηµη δήλωση Σκέφτοµαι, άρα υπάρχω, εµπεριέχει την ιδέα ότι ο λογικός, σκεπτόµενος άνθρωπος είναι το σηµείο αναφοράς για όλη την γνώση πρόκειται για ένα σηµαντικό ξεστράτισµα από τις πρώτες λέξεις της Αγίας Γραφής: Στην αρχή...ο Θεός Γένεση 1:1. Οι επόµενοι φιλόσοφοι κατέληξαν σε διαφορετικά συµπεράσµατα, αλλά τα θεµέλιά της σκέψης τους ήταν ότι η ανθρώπινη εµπειρία και λογική αποτελούν τις βάσεις της κατανόησης του κόσµου, και ακόµα και του Θεού, και όχι η αποκάλυψη από τον Θεό. Εν τω µεταξύ, επιστήµονες όπως για παράδειγµα ο Κοπέρνικος, ο Κέπλερ και ιδιαίτερα ο Γαλιλαίος διατύπωσαν αµφιβολίες για την κατανόηση που είχε η Εκκλησία σχετικά µε τη φύση του κόσµου. Η Εκκλησία επέµεινε στη θεωρία ότι η γη είναι το κέντρο του κόσµου, καταφεύγοντας ακόµα και σε διωγµούς, για να επιβάλει την άποψή