Νηστεία καί Σαρακοστή

Νηστεία καί Σαρακοστή Ὁ Êýñéüò µáò ἐíþóôåõóå «ἡµýñáò ôåóóáñüêïíôá ἐí ôῇ ἐñþµῳ» µáèáßíïõµå ἀðü ôþ ÃñáöÞ (Ìáôè. ä 2) êé ἐµåῖò µéµïýµáóôå ôü ðáñüäåéã- µü ôïõ ðñßí ἀðü ôßò µåãüëåò ἑïñôýò ãéü íü åἴµáóôå óý èýóç íü êáôáëüâïõµå ôü íüçµü ôïõò. Ἄò ðñïóåããßóïõµå ôü µåãüëï áὐôü èýµá ἀðü ôþí ὑµíïëïãßá ôῆò Ἐêêëçóßáò µáò, óôü âéâëßï ôïῦ Ôñéùäßïõ. «ἈíÝôåéëå ôü ἔáñ ôῆò íçóôåßáò êáß ôü ἄíèïò ôῆò µåôáíïßáò, ἁãíßóùµåí ïὖí ἑáõôïýò ἀäåëöïß ἀðü ðáíôüò µïëõóµïῦ» ( Ἑóðåñéíüò ÔåôÜñôçò ôῆò Ôõñéíῆò). Îåêßíçóå ἡ íçóôåßá ðïý µᾶò ὁäçãåῖ óôþ µåôüíïéá, ἄò êáèáñßóïõµå ëïéðüí ôïýò ἑáõôïýò µáò, ἀäåëöïß, ἀðü êüèå µïëõóµü. «Ôü ôῆò Íçóôåßáò äéüããåëµá ðåñé áñῶò ὑðïäåîþµåèá, åἰ ãüñ ôáýôçí ὁ ÐñïðÜôùñ äéåöõëüîáôï, ôþí ôῆò Ἐäݵ ἔêðôùóéí ïὐê ἄí ὑðýóôçµåí» ( Ὄñèñïò Ðáñáóêåõῆò Á ἑâäïµüäïò Íçóôåéῶí). Ἄí ὁ ÐñïðÜôùñ Ἀäܵ åἶ å äéáöõëüîåé ôþí íçóôåßá äý èü åἴ áµå ôþí ἔîùóç ἀðü ôüí ÐáñÜäåéóï, ôþí Ἐäݵ. Ἄò ὑðïäå èïῦµå ëïéðüí ôþí íçóôåßá µý áñü. «... Ὁ âëýðùí ôü ἐí êñõðôῷ ãéíüµåíá, ôüí µéóèüí ôῆò ἐãêñáôåßáò ðáñý åé ἡµῖí. Íçóôåßáí ôåëýóùµåí, µþ óêõèñùðüæïíôåò ôü ðñüóùðá...» ( Ἑóðåñéíüò ÔåôÜñôçò Ä ἑâäïµüäïò Íçóôåéῶí). ÍÜ êüíïõµå íçóôåßá ΤΕΥΧΟΣ 6 - ΜΑΡΤΙΟΣ 2005

ùñßò íü ἔ ïõµå óêõèñùðü ôü ðñüóùðá ὅðùò µᾶò óõíýóôçóå ὁ Êýñéüò µáò (Ìáôè. ò 16) êáß Ἐêåῖíïò ðïý âëýðåé áὐôü ðïý ãßíïíôáé êñõöü èü µᾶò äþóåé µéóèüí ãéü ôþí ἐãêñüôåéü µáò. «ÂñùµÜôùí íçóôåýïõóá øõ Þ µïõ êáß ðáèῶí µþ êáèáñåýïõóá... åἰ µþ ãüñ ἀöïñµþ óïé ãýíçôáé ðñüò äéüñèùóéí ὡò øåõäþò µéóåῖôáé ðáñü Èåïῦ êáß ôïῖò êáêßóôïéò äáßµïóé ὁµïéïῦóáé...» ( Ὄñèñïò ÔåôÜñôçò ôῆò Ôõñéíῆò). Ἡ íçóôåßá ἀðü ôü öáãçôü ὁäçãåῖ óôüí êáèáñéóµü ἀðü ôü ðüèç. Ãéáôß ἄí äýí ãßíåé ἡ íçóôåßá áὐôþ ἀöïñµþ ðñüò äéüñèùóéí åἶíáé µéóçôþ óôü Èåü, ἐðåéäþ åἶíáé øåõäþò êáß ὁµïéüæåé ὁ ἄíèñùðïò µý ôïýò äáßµïíåò, ἀöïῦ äýí ἀðïêüðôåôáé ἀðü ôü ðïíçñü ἔñãá. «Íçóôåýóùµåí ἀäåëöïß, óùµáôéêῶò, íçóôåýóùµåí êáß ðíåõµáôéêῶò...». Ἄñá óôü ïò µáò ðñýðåé íü åἶíáé íü íçóôýøïõµå êáß óùµáôéêü êáß ðíåõµáôéêü ( Ἑóðåñéíüò ÔåôÜñôçò Á ἑâäïµüäïò Íçóôåéῶí). «Íçóôåýóùµåí íçóôåßáí äåêôþí, åὐü - ñåóôïí ôῷ Êõñßῳ, ἀëçèþò íçóôåßá ἡ ôῶí êáêῶí ἀëëïôñßùóéò, ἐãêñüôåéá ãëþóóçò, øåýäïõò êáß ἐðéïñêßáò, ἡ ôïýôùí ἔíäåéá íçóôåßá ἐóôßí ἀëçèþò êáß åὐðñüóäåêôïò» ( Ὄñèñïò ÄåõôÝñáò Á ἑâäïµüäïò Íçóôåéῶí). ÁὐôÞ åἶíáé ἡ ἀëçèéíþ íçóôåßá ðïý ãßíåôáé äåêôþ êáß ἀñåóôþ óôüí Êýñéï, ὅôáí ἀðïöåýãïõµå ôü êáêü, êëåßíïõµå ôü óôüµá µáò, äýí èõµþíïõµå, ἐëýã ïõµå ôßò ἐðéèõµßåò µáò, äýí ἔ ïõµå ó Ýóç µý ôþí êáôáëáëéü, ôü øåῦäïò êáß ôþí ἐðéïñêßá, áὐôþ åἶíáé íçóôåßá ἀëçèéíþ êáß åὐðñüóäåêôç. «ÔÞí ðüíóåðôïí ἐãêñüôåéá ἐíáñîþ- µåèá öáéäñῶò... ὅðùò ëáµðñïöüñïé ðñï - öèüóùµåí åἰò ôþí ἁãßáí êáß ôñéþµåñïí ἈíÜóôáóéí, ôþí êáôáëüµðïõóáí ἀöèáñóßáí ôῷ êüóµῳ» ( Ὄñèñïò ÄåõôÝñáò Á ἑâäïµüäïò Íçóôåéῶí). Êáß ὅëç áὐôþ ôþí ἐãêñüôåéá ἄò ôþí ἀñ ßóïõµå µý áñü ὥóôå ëáµðñïöüñïé íü öèüóïõµå óôþí ἁãßá êáß ôñéþµåñç ἈíÜóôáóç ôïῦ Êõñßïõ µáò ðïý öþôéóå ôüí êüóµï µý ἀöèáñóßá. Ἡ Ἐêêëçóßá µáò ôõðᾶ ðéü óõ íü ôßò êáµðüíåò ôþ ÓáñáêïóôÞ êáß µýóá ἀðü ôßò ἀêïëïõèßåò µᾶò èõµßæåé ôïýò óôü- ïõò ðïý âüëáµå. Ὁ ð. ἈëÝîáíäñïò ӵݵáí ëýåé ὅôé óôþ Ñùóßá, äýí µðïñïῦóå êáíåßò åὔêïëá íü îå Üóåé ôþ ÓáñáêïóôÞ, ãéáôß ôü èýáôñá ἔêëåéíáí. ÓÞµåñá µý ôþí ðáñïõóßá ôïῦ ñáäéïöþíïõ êáß ôῆò ôçëåüñáóçò äýí ñåéüæåôáé êáíåßò íü âãῆ ἀðü ôü óðßôé ãéü íü âñåèåῖ «ἔîù». ÐñÝðåé êáíåßò íü óõíåéäçôïðïéþóåé ὅôé åἶíáé ἀäýíáôïí íü µïéñüóïõµå ôþ æùþ µáò ἀíüµåóá óôþ «áñµïëýðç» ôῆò ÌåãÜëçò Óáñáêïóôῆò êáß óôü ôåëåõôáῖï óþñéáë. ÁὐôÜ ôü äõü âéþµáôá åἶíáé ἀóõµâßâáóôá êáß ôü ἕíá, óßãïõñá èü óêïôþóåé ôü ἄëëï. Íéêῶíôáò ôü ðüèç êáß ôïýò ἐãùéóµïýò íéêᾶµå ôü äéêü µáò èýëçµá. ÓÞ- µåñá ἡ óêëçñüôçôá ôῆò êáñäéüò µᾶò ἐµðïäßæåé íü êüíïõµå íçóôåßá åὐüñåóôç óôü Èåü. Íïµßæïõµå ὅôé åἴµáóôå êáëýôåñïé ἀðü ôïýò ἄëëïõò êáß µüëéóôá ôïýò êáôáêñßíïõµå. Ὁ Êýñéïò äý èü µᾶò ñùôþóåé ðüóï íçóôýøáµå, ἀëëü ἄí èñýøáµå ôïýò ðåéíῶíôáò, ἄí ðïôßóáµå ôïýò äéøῶíôáò, ἄí óõã ùñþóáµå áὐôïýò ðïý µᾶò ἀäéêïῦí, ἄí µý êüèå ôñüðï ἀãáðþóáµå. Ἔôóé µüíï èü öôüóïõµå óôþí ἈíÜóôáóç. ÌáñéÜíôá Êáöåôæïðïýëïõ ÊáèçãÞôñéá Ἀããëéêῆò Öéëïëïãßáò 2

Ἡ Ἐèíåãåñóßá ôïῦ 1821 Συμπληρώνονται φέτος 184 χρόνια ἀπό τό ἀνεπανάληπτο 21. Εἶναι ἡ ἑορτή τῆς πίστεως καί τῆς ἐλευθερίας. Εἶναι ἡ ἑορτή τῆς ἐθνικῆς μας παλλιγγενεσίας καί ἀποκαταστάσεως. Ἑορτάζουμε τήν ἐθνική μας ἐπέτειο, τόν Εὐαγγελισμό τῆς Παρθένου καί τόν Εὐαγγελισμό τῆς Ἑλληνικῆς Ἐλευθερίας, τό θρίαμβο καί τό μεγαλούργημα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τή δόξα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Διπλῆ μνήμη, διπλῆ ἑορτή, διπλῆ χαρά καί περηφάνια. Διπλᾶ καί ἀνεκτίμητα τά δῶρα της, τά μηνύματά της καί τά συνθήματα, πού μᾶς δίνει πάντοτε ἡ θρησκευτική καί ἐθνική αὐτή ἡμέρα. Ἡμέρα δυό μεγάλων μηνυμάτων. Ἕνα θεϊκό καί ἕνα ἀνθρώπινο «χαῖρε» ἀποτελοῦν τό νόημά της. Τό πρῶτο ἀναφέρεται στόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου καί τό δεύτερο προφέρεται ἀπό τά χείλη τοῦ ποιητῆ τῶν Ἑλλήνων καί ἀναγγέλλει τή Λύτρωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους ἀπό τή μεγάλη νύχτα τῆς κακεντρεχούς καί καταλύτριας τῶν εὐγενικῶν ἰδανικῶν Τουρκοκρατίας. Τετρακόσια τόσα χρόνια σέ ἄγριο καί σκληρό ζυγό ἔζησαν οἱ πρόγονοί μας. Ζωή, ὑπόληψη καί περιουσία ἦταν ὅλα στή διάθεση τοῦ δυνάστη. Τό χαράτσι, ἡ βεβήλωση τῶν ἐκκλησιῶν, ἡ πυρπόληση τῶν σπιτιῶν καί τό παιδομάζωμα ἦταν τά χειρότερα. Ὁ φόβος τοῦ σκλάβου εἶναι μεγάλος. Μέσα ὅμως σ αὐτά τά μαῦρα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς ἡ Ἑλληνική ψυχή δέν σκλαβώθηκε καί προετοιμαζόταν μυστικά ἀπό Φιλικούς, κρυφό σχολειό, Πατροκοσμά καί Φιλέλληνες... γιά τό μεγάλο ξεσηκωμό. «...Ἐγώ ραγιᾶς δέ γίνομαι, Τούρκους δέν προσκυνάω, μον καρτερῶ τήν Ἄνοιξη νά,ρθοῦν τά χελιδόνια». Καί ἦρθε ἡ Ἄνοιξη. Ἔφτασαν τά χελιδό νια. Ξημέρωσε ἡ 25η Μαρτίου 1821. Οἱ στίχοι τοῦ ποιητῆ πού ξεψύχησε στίς φυλακές τοῦ Βελιγραδίου, «καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή...», ἑνώθηκαν μέ τόν εὐλογημένο ὅρκο τῆς Ἁγίας Λαύρας, «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος». Ὁ μεγάλος τοῦ Γένους ἀγώνας κηρύχθηκε. Ὁ Ὑψηλάντης προκήρυξε: «Μάχου ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος». Ὁ Ἱερός Λόχος ἀναγγέλλει μέ τό ἔμβλημά του: «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος». Ὁ Μακρυγιάννης ὁμολογεῖ: «Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσεις κι ἐμεῖς, ὅμως εἶναι δυνατός ὁ Θεός ὅπου μᾶς προστατεύει». Ὁ Κολοκοτρώνης βεβαιώνει: «Ὁ Θεός ὑπέγραψε τή Λευτεριά τῆς Ἑλλάδας καί τήν ὑπογραφή του δέν τήν παίρνει πίσω». Οἱ ἥρωες συναγωνίζονται στήν παλικαριά καί στήν ἀρετή. Ὁ ἰσχυρός μέ τόν ἀδύναμο καί ὁ στεριανός μέ τό θαλασσινό. Στήν Πελοπόννησο ὁ Κολοκοτρώνης μέ τό Νικηταρά, 3

στή Ρούμελη ὁ Ἀνδροῦτσος μέ τό Διάκο, στή θάλασσα ὁ Κανάρης, ἡ Μπουμπουλίνα μέ τό Μιαούλη, στήν Ἀράχωβα ὁ Καραϊσκάκης καί στό Μανιάκι ὁ Παπαφλέσσας. Δίπλα στά ὁλοκαυτώματα Ὕδρας καί Χίου, τό Σούλι μέ τό θρυλικό χορό, ἡ Ἀραπίτσα, τό Ἀρκάδι, ὁ Μάρκος Μπότσαρης καί τό φλογισμένο Μεσολόγγι. Στά Δερβενάκια χιλιάδες οἱ νεκροί. Στήν Ἀλαμάνα ὁ Διάκος μοναχός. Στά Ψαρά ἡ Δόξα περπα τάει μονάχη. Τό Μεσολόγγι σκέλεθρο γυμνό ξαρματωμένο δέν παραδίδει τ ἅρματα, δέ σκύβει τό κεφάλι. Πόσες καταστροφές καί δάκρυα καί πόνος ἀλλά καί πόση δόξα, ὥσπου νά νικήσει ἡ ἐλευθερία τό θάνατο. Ἀλλά πόσα χαρτιά καί πόση μελάνη θά θελε κανείς νά ὀνομάσει ὅλους τούς ἀφανεῖς ἐκείνους ἥρωες πού ἔδωσαν τό αἷμα τους γιά τό μεγάλο ἰδανικό τῆς φυλῆς. Γιατί εἶναι ἀδύνατο νά ἐξάρει κανείς ἀγῶνες καί θυσίες 15 γενεῶν καί ἱστορικά κατορθώματα 400 χρόνων. Ἱστορικά λοιπόν γεγονότα τοῦ μεγέθους αὐτοῦ εἶναι ἐσαεῖ παρακαταθῆκες καί ἐργαλεῖα γιά πολλές ἐθνικές ἀνάγκες. Εἶναι ἀστείρευτη δεξαμενή ἀπό τήν ὁποία μποροῦμε νά ἀντλήσουμε θάρρος, ἑνότητα καί ἐνθουσιασμό, πίστη στά ἐθνικά μας δίκαια καί ἐμμονή στήν ὑπεράσπισή τους. Ἀθάνατοι νεκροί, πρόγονοί μας καί συντελεστές τοῦ μεγαλείου τοῦ 21, μέ αἰσιοδοξία καί ὑπερηφάνεια ἐθνική σᾶς ξαναλέμε καί ἐφέτος τά λόγια τοῦ ποιητῆ: «κι ἄν εἶν ἡ Ἑλλάδα μας μεγάλη σ ὅλο τόν κόσμο ξακουστή Σεῖς τά θεμέλια ἔχετε βάλει κι ἔχει στούς τάφους σας κτιστεῖ». Ὁ Κυψελιώτης Οἱ Ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ν θέλει κανείς νά ζήσει τόν λειτουργικό πλοῦτο, τό θαυµαστό µεγαλεῖο τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς, πρέπει νά προσπαθήσει νά ξεφύγει ἀπό τήν ἐπιφάνειά της. πιφάνεια εἶναι αὐτό πού βλέπουµε κατά τίς Κυριακές τῆς Τεσσαρακοστῆς. λλά αὐτές εἶναι στήν οὐσία ἐκτός Τεσσαρακοστής ἀφοῦ δέν εἶναι πένθιµες ἡµέρες. Τήν γοητεία τῆς ἀληθινῆς Τεσσαρακοστῆς θά τήν αἰσθανθεῖ κανείς µέσα στό πέλαγος ἤ στήν αὐχµηρά ἔρηµο αὐτῆς τῆς ἴδιας Τεσσαρακοστῆς, δηλαδή τῶν καθηµερινῶν, ἀπό τήν ευτέρα ὡς τήν Παρασκευή τῶν ἕξι ἑβδοµάδων πού τήν ἀποτελοῦν. διαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτή ἡ κκλησία προσπάθησε νά µεταφέρει τή λατρεία τῶν µοναστηριῶν στούς κοσµικούς ναούς. φοῦ οἱ πιστοί δέν µποροῦσαν νά βγοῦν στήν ἔρηµο, µετέφερε τίς ἀκολουθίες τῆς ἐρήµου στίς πόλεις. Θέλησε τίς κατανυκτικές αὐτές ἡµέρες νά κάνει τά λαϊκά µέλη της νά γευθοῦν 4

τίς µυστικές καλλονές τῶν µοναστηριακῶν ἀκολουθιῶν, νά κάνει λίγο µοναχούς τούς λαϊκούς πιστούς. Θά προσπαθήσουµε νά δώσουµε µία ἀσθενῆ σκιαγραφία τοῦ λειτουργικοῦ περιεχοµένου µιᾶς ἡµέρας τῆς Τεσσαρακοστῆς. ς γίνουµε καί ἐµεῖς µέτοχοι τῆς µοναχικῆς ψαλ- µωδίας ἔστω καί γιά λίγο. προσευχή ἀρχίζει µέ τήν ἀκολουθία τοῦ µεσονυκτικοῦ. νύκτα εἶναι ὁ πιό κατάλληλος γιά τήν προσευχή χρόνος. Μέσα στήν ἡσυχία καί στήν γαλήνη τοῦ κόσµου οἱ µοναχοί ἀγρυπνοῦν καί προσεύχονται. Περιµένουν τήν ἔλευση τοῦ Νυµφίου, τοῦ Χριστοῦ, πού ἔρχεται, κατά τό Εὐαγγέλιο, «µέσης νυκτός». κολουθεῖ ὁ ὄρθρος, ἡ ἑωθινή προσευχή. Τό ἀλληλούια εἶναι ἡ πρώτη ψαλµωδία πού ἀκούγεται στούς ναούς µέσα στό σκότος καί στή σιγή τῆς νυκτός. λα µαζί συνιστοῦν µιά προτροπή, µία πρόσκληση πρός δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἀπό ὁλόκληρο τήν κτίση. Οἱ ἄνθρωποι ἑνώνονται µέ τούς ἀγγέλους γιά νά ψάλλουν τόν τρισάγιο ὕµνο στήν τρισυπόστατο Θεότητα. Πρός τό τέλος τοῦ ὄρθρου χαιρετίζεται ἡ ἔλευση τοῦ φωτός τῆς ἡµέρας. Τότε ψάλλονται τά φωταγωγικά τροπάρια. ποτελοῦν εὐ - χαριστία γιά τήν ἀποστολή τοῦ ὑλικοῦ φωτός καί δέηση γιά τήν ἔκχυση τοῦ νοητοῦ φωτός, τοῦ φωτισµοῦ τοῦ Χριστοῦ, στίς ψυχές µας. πονται οἱ ἀκολουθίες τῶν ὡρῶν, οἱ ὁποῖες, εἶναι τέσσερεις. Α πού εἶναι µία αἴτηση εὐλογίας τῶν ἔργων τῶν χειρῶν µας. Γ εἶναι ἡ ὥρα τῆς καθόδου τοῦ ἁγίου Πνεύµατος στούς ἀποστόλους κατά τήν ἡµέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Κυριαρχεῖ ἡ δοξολογία καί ἡ δέηση γιά τήν ἀποστολή τοῦ γ. Πνεύµατος καί σ ἐµᾶς. ΣΤ εἶναι ἡ ὥρα τῆς σταυρώσεως καί ἡ Θ ἡ ὥρα τοῦ θανάτου, τοῦ «Τετέλεσται». Περιλαµβάνει µάλιστα τήν ψαλµωδία τῆς φωνῆς τοῦ ληστοῦ στό σταυρό «Μνήσθητί µου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τ βασιλεί σου», πού ψάλλεται σάν ἐπωδός τῶν µακαρισµῶν τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου. Εἶναι µία ὑπενθύµιση τοῦ εὐαγγελικοῦ νόµου, ἀλλά καί µία ἀπάντηση τοῦ ταπεινοῦ πιστοῦ στούς λόγους τοῦ Χριστοῦ: Εἶπες, Κύριε, ὅτι εἶναι µακάριοι - εὐτυχεῖς οἱ πτωχοί τ πνεύ- µατι, οἱ πραεῖς, οἱ ἐλεήµονες γώ δέν εἶµαι τίποτε ἀπ αὐτά, γι αὐτό σοῦ φωνάζω σάν τό ληστή τό «Μνήσθητί µου, Κύριε». Τήν πρωϊνή ἀκολουθία κατακλείει ὁ - σπερινός µέ τά θαυµαστά του τροπάρια, τούς ψαλµούς καί τά ἀναγνώσµατα. Τήν Τετάρτη δέ καί τήν Παρασκευή ἀκολουθεῖ ἡ Θ. Κοινωνία µέ τήν τέλεση τῆς Προηγιασµένης Θ. Λειτουργίας. Τόν λειτουργικό κύκλο τῆς ἡµέρας κατακλείει ἡ ἀκολουθία του Μεγάλου ποδείπνου. Εἶναι µία µακρά ἀκολουθία, πού συνιστᾶ δέη - ση γιά τήν ἄφεση τῶν ἁµαρτιῶν τῆς ἡµέρας καί τήν εἰρηνική καί ἀσκανδάλιστο διέλευση τῆς νύκτας πού ἔρχεται. Τό πιό χαρακτηριστικό του τροπάριο εἶναι τό τόσο γνωστό καί κατανυκτικό «Κύριε τῶν δυνάµεων». έν ἦταν ὅλα αὐτά τίποτε παρά µία ἀσθενής σκιαγραφία τῶν ἀκολουθιῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Μία µικρή ἀνθοδέσµη ἀπό τόν ἀπέραντο ἀνθόκηπό της. Μία παρόρµηση γιά νά θελήσουµε νά µποῦµε σ αὐτόν καί νά τόν γνωρίσουµε προσωπικά, ἐµπειρικά οἱ ἴδιοι.. Μ. Φουντούλη, Λογική Λατρεία 5

ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ Τά ἱερά Μνηµόσυνα ἀπό τό Σάββατο τᾱς Ἐγέρσεως τοῦ Ἁγ. Λαζάρου ἕως τᾱς ΚυριακᾹς τοῦ Θωµ Κατά τά κρατοῦντα στήν κατ Ἀνατολάς Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία µας καί σύµφωνα µέ τίς διατάξεις τοῦ Τυπικοῦ, κατά τήν περίοδο ἀπό τό Σάββατο τῆς Ἐγέρσεως τοῦ Ἅγ. Λαζάρου µέχρι καί τήν Κυριακή τοῦ Θωµᾶ δέν τελοῦνται Μνηµόσυνα καί τοῦτο διότι: «διά νά δεσπόζη τό Πάθος τοῦ Κυρίου καί Αὐτός µόνον νά λατρεύεται ἐξ ὅλης τῆς καρδίας τῶν πιστῶν ἐν τελείᾳ µεταρσιώσει καί κατανύξει, ἐντός τοῦ κλίµατος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, νά ὑποχωροῦν δ οἱ πάντες καί τά πάντα ἐνώπιον Αὐτοῦ, οὕτω παραγγέλλει ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ὅπως τήν κοινήν Ἀνάστασιν πρό τοῦ θείου Πάθους πιστού- µενοι καί τά Βαΐα τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ φέροντες ἀνά χείρας καί πολλῷ µᾶλλον Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάµενοι µνηµονεύω- µεν ἀποκλειστικῶς καί µόνον τοῦ Χριστοῦ καταργήσαντος µέν τόν θάνατον, φωτίσαντος δέ ζωήν καί ἀφθαρσίαν, περιορίζωµεν δέ τάς πενθίµους καί τελετικᾶς ἐκδηλώσεις». Ὅπως λοιπόν προκύπτει ἀπό τά ἀνωτέρω ἐκτιθέµενα, παρακαλοῦνται οἱ εὐλαβεῖς ἐνορίτες µας πού κατά τήν ἀνωτέρω περίοδο συµπίπτει µνηµόσυνο προσφιλοῦς συγγενικοῦ τῶν προσώπου καί προτίθενται νά τό τελέσουν στήν Ἐνορία µας νά ἔλθουν ἐγκαίρως σέ συνεννόηση µέ τούς Ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ µας ὥστε νά µεταθέσουν τοῦτο ἀναλόγως. ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ. ΑΣ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΟΡΤΗ Ἀπογευµατινή Συνεστίαση Μέ ἐπιτυχία πραγµατοποιήθηκε µία ἀκόµη ἀπογευµατινή συνεστίαση τοῦ Ἐνοριακοῦ Φιλοπτώχου Ταµείου µας στήν ἰσόγειο αἴθουσα τῆς Στέγης Γερόντων τήν Κυριακή 6 Μαρτίου. Ἡ ἐκδήλωση ἄρχισε µέ τό χορευτικό τῆς Ἐνορίας µας ὑπό τήν εὐθύνη καί διδασκαλία τῆς δ.σκαφίδα. Στήν συνέχεια ὁ Πρόεδρος τοῦ Ε.Φ.Τ. µας π. Φιλόθεος ἐνηµέρωσε τούς ἐνορίτες µας γιά τίς ἐπιτελούµενες δραστηριότητες καθώς ἐπίσης καί γιά τήν οἰκονοµική κατάσταση τῆς Στέγης. Εὐχαρίστησε δέ τούς παρισταµένους καί µή, οἱ ὁποῖοι συµπαρίστανται ἐνεργά στό ἔργο τῆς φιλαδελφείας. Ἀκολούθησε ἡ λαχειοφόρος ἀγορά µέ τήν ὁποία ἔκλεισε ἡ ὅλη ἐκδήλωση. Ἄς σηµειωθεῖ ὅτι τά ἔσοδα ἀπό τήν ἐκδήλωση ἀνῆλθαν σέ 3.012,00 εὐρώ. Ἀπογευµατινό Προσκύνηµα Τό Σάββατο 26 Μαρτίου ἡ Ἐνορία µας διοργανώνει ἀπογευµατινό προσκύνηµα στήν Ἱ. Μονή Ἁγ. Ἰωάννου Θεολόγου Βοιωτίας, ὅπου θά τελέσουµε καί τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ. Ὥρα ἀναχωρήσεως: 2.30 µ.µ. Τιµή εἰσιτηρίου: 10,00 εὐρώ. Τά ἔσοδα θά διατεθοῦν ὑπέρ τῆς Στέγης Γερόντων. ηλώσεις συµµετοχῆς στή Γραµµατεῖα τῆς Στέγης καθηµερινῶς 9.00 π.µ. 1.00 µ.µ. καί πληροφορίες στό τηλ.: 210-8227845. Ἱερά Ἀγρυπνία Τήν ευτέρα 21 Μαρτίου µετά τήν βραδυνή ὁµιλία τοῦ τοµέα Νεότητος τῆς Ἐνορίας µας θά τελεσθεῖ στό Ναό µας Ἱερά Ἀγρυπνία. Κατ αὐτήν θά τελεσθεῖ ἡ ἀρχαιοπρεπής Προηγιασµένη Θεία Λειτουργία τοῦ Ἅγ. Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Ὅπως κατά τήν τελεία ἔτσι καί κατά τήν Προηγιασµένη τοῦ Ἁγ. Ἰακώβου οἱ πιστοί µεταλαµβάνουν χωριστά τοῦ Παναγίου Σώ- µατος καί Αἵµατος τοῦ Κυρίου µας. 6

νοριακό Φιλόπτωχο Ταµεῖο Τ ό ιοικητικό Συµβούλιο τοῦ Ἐνοριακοῦ Φιλοπτώχου Ταµείου µας εὐχαριστεῖ γιά ἄλλη µιά φορά ὅλους ἐκείνους πού βοηθοῦν τό ἔργο τῆς φιλανθρωπίας τῆς Ἐνορίας µας. Εὐχαριστεῖ λοιπόν τούς παρακάτω δωρητές, φιλανθρώπους οἱ ὁποῖοι προσέφεραν τά κάτωθι χρηµατικά ποσά γιά τίς ἀνάγκες τῆς Στέγης Προνοίας Γερόντων κατά τόν παρελθόντα Φεβρουάριο, ἡ ὁποία ἐπιτελεῖ ἔργο θεάρεστο. Μέ τήν εὐκαιρία παρακαλεῖ καί ἄλλους ἐνορίτες µας νά ἔλθουν ἀρωγοί στό πολυσήµαντο ἔργο του. λεξοπούλου Τούλα καί Εὔη... 150,00 Βαφοπούλου Στέλλα... 50,00 Βελέντζα Μαρία... 50,00 Βλάσσης Χρῆστος... 180,00 Γιαννίλου-Λεούση έσποινα... 100,00 ηµάκη ωάννα... 50,00 ιβάνη Σοφία... 100,00 ῶµα Μ. λευθερία... 200,00 Εὐρώδης Νικήτας... 350,00 Θεοδοσοπούλου λλη... 100,00 Ι ΡΥΜΑ ΛΕΒΕΝΤΗ... 3.000,00 Καβουλάκου Νταίζη... 100,00 Καµπάνη Μαρία... 50,00 Κανελλοπούλου Εὐγενία... 100,00 Καραγεώργου Παρασκευή... 50,00 Καραµάνου Ματίνα... 100,00 Κασαπίδου Μαρία... 280,00 Κατσιµάρδου Μαρία... 50,00 Κονδύλης ωάννης... 50,00 Κοντόπουλος Θεόδωρος... 150,00 Κοττορού Πηνελόπη... 50,00 Μόσχος ηµήτριος... 50,00 Νίκας Βασίλειος... 140,00 Ξύδας Νικόλαος... 80,00 Οἰκογ. Βερώνη... 100,00 ρθόδ. Χριστ. νώσεις Τµ. Κυψέλης... 60,00 Πανταζοπούλου Σάββας καί Βασιλική... 50,00 Παπαδοπούλου Νικ. σπασία... 100,00 Παπαδοπούλου Παναγιώτα... 100,00 Παπαζώη ωάννα... 100,00 Παπακώστας Λουκᾶς... 150,00 Παπαχρήστου. λένη... 500,00 Πέτρουλα Μαρία... 100,00 Σαρρή Σεβαστή... 140,00 Σκανδαρά ήµητρα... 200,00 Σταθάκης ηµήτριος... 50,00 Συµενάκης Βασίλειος... 100,00 Τάλιου Εὐάγγελος... 80,00 Τόγια Μαρία... 50,00 ίσκοι. Ν. γ. Γεωργίου... 660,10 ίσκοι. Παρεκκλ. γ. ποστόλων... 210,70 ÌÇÍÉÁÉÁ ÅÊÄÏÓÇ ÅÍÏÑÉÁÓ ÁÃÉÏÕ ÃÅÙÑÃÉÏÕ ÊÕØÅËÇÓ ÅÐÉÌÅËÅÉÁ - ÕÐÅÕÈÕÍÏÓ: Ἀñ éµ. ÖÉËÏÈÅÏÓ Ì. ÍÉÊÏËÁÊÇÓ Ô.Ê. 113 61 ÊõøÝëç, Ôçë. 210-82.12.667 ÅÊÄÏÔÉÊÇ ÐÁÑÁÃÙÃÇ: ôçë. 210-34.76.090 ÄÉÁÍÅÌÅÔÁÉ ÄÙÑÅÁÍ 7

Ἀπό τήν ἐκδήλωση τῆς 6ης Μαρτίου. Ἀπό τήν ἐκδήλωση τῆς 6ης Μαρτίου. Τά παιδιά τοῦ χορευτικοῦ μας. Μέ τίς ἐθελόντριες κυρίες. Κτιτορικό Μνημόσυνο Στέγης Γερόντων, 19/2.