Ανάπτυξη εξοχικών κατοικιών στο Σκροπονέρι Ν.Ευβοίας Η πρόταση βασίζεται σε τρία δεδομένα τα οποία αποτελούν την αφετηρία των συνθετικών αρχών της. 1. Πρώτο δεδομένο είναι το υφιστάμενο έδαφος και υπέδαφος του τοπίου το οποίο υποδεικνύει τον σχηματισμό τριών διακεκριμένων ζωνών ανάπτυξης με βάση την φυσιογνωμία του. Η χαμηλή ζώνη που βρίσκεται εγγύτερα στην θάλασσα αποτελείται κυρίως από ασβεστολιθικούς μεσοστρωματώδεις σχηματισμούς με καρστικά φαινόμενα διάβρωσης και ελάχιστο πάχος εδάφους. Στην ζώνη αυτή είναι εμφανείς πολλοί βράχοι, ιδιαίτερα στο τμήμα κοντύτερα στην παράκτια ζώνη. Ακολουθεί η μεσαία ζώνη με σχιστολιθικούς σχηματισμούς, ασβεστολιθικά γκρίζα πετρώματα και με μικρό πάχος εδάφους. Τέλος, στο ψηλότερο τμήμα του οικοπέδου, μακρύτερα από την θάλασσα, υπάρχουν σχιστολιθικοί σχηματισμοί με ερυθρόχρωμους κερατοειδείς σχιστόλιθους με μεγαλύτερο βάθος εδάφους και αισθητά πυκνότερη βλάστηση. Με βάση το δεδομένο αυτό προτείνεται μια γραμμική ανάπτυξη των κατοικιών η οποία ακολουθεί την πορεία των υψομετρικών καμπύλων ανά ζώνη εδάφους. Η κατοικία αντιμετωπίζεται σαν μια σχισμή στο υφιστάμενο τοπίο και οργανώνεται σε συνεχείς ζώνες παράλληλα με τις υψομετρικές. Συγκεκριμένα, στην ψηλότερη ζώνη (υψομετρικά), η οποία περιλαμβάνει τα οικοδομικά τετράγωνα 42 και 23 και η οποία έχει ως κύριο χαρακτηριστικό της την πυκνή βλάστηση και περισσότερο χώμα, τα οριζόντια πετάσματα (κτίρια) που τοποθέτουνται είναι συνεχή και με μεγαλύτερη πύκνωση. Η μεσαία ζώνη που ακολουθεί και περιλαμβάνει το οικοδομικό τετράγωνο 22, αναπτύσσεται όμοια αλλά με ελαφρά πιο διασπασμένη την συνεχή γραμμική ανάπτυξη της κατοικίας αφού σε αυτό το Ο.Τ χωροθετούνται και οι κοινόχρηστες λειτουργίες. Η χαμηλή ζώνη που περιλαμβάνει το οικοδομικό τετράγωνο 21 και βρίσκεται δίπλα στην θάλασσα, αποτελείται απο πιο διάσπαρτους όγκους με μεγαλύτερη ασυνέχεια σχηματίζοντας μικρότερα πετάσματα κατοικιών και περισσότερες φυγές πρός την θάλασσα. Είναι φανερό πως εφαρμόζεται η γραμμική διάταξη των κατοικιών στο σύνολο της περιοχής επέμβασης προσαρμοσμένη στην φυσιογνωμία του εδάφους με γνώμονα την καλύτερη αξιοποίηση της θέας. Σε συνέχεια της ανάπτυξης της κατοικίας πραγματοποιείται η χάραξη του δικτύου κινήσεων και κοινόχρηστων χώρων. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω οι κοινόχρηστες λειτουργίες χωροθετήθηκαν στην μέσαία ζώνη - οικοδομικό τερτράγωνο 22. Η επιλογή αυτή έγινε με βάση το ανάγλυφο του εδάφους. Οι υφιστάμενες υψομετρικές δημιουργούν μια κορυφογραμμή την οποία μετατρέπουμε σε κύριο άξονα πεζόδρομο κίνησης, ο οποίος ενοποιεί κάθετα, από το βουνό ως την θάλασσα, το σύνολο της επέμβασης. Χαρακτηρίζεται ως ένας άξονας με προνομιακή θέα και ευκολία πρόσβασης ο οποίος συνδέει το δευτερεύον δίκτιο πεζοδρόμων μια και τοποθετείται κεντροβαρικά στο μέσον της έκτασης. Από αυτόν ξεκινά το δίκτυο εσωτερικών πεζοδρόμων που συνδέει τους δημόσιους χώρους κοινόχρηστες λειτουργίες με τους ιδιωτικούς χώρους τις αυλές των σπιτιών. 2. Δεύτερο δεδομένο αποτελεί η υφιστάμενη βλάστηση και η προσέγγιση που αναπτύσσεται σε σχέση με την προτεινόμενη κατοικία και την στρατηγική φύτευσης στο σύνολο της επέμβασης. Ο χαρακτήρας και η μορφή της υφιστάμενης βλάστησης θεωρούνται σημαντικά στοιχεία για την ανάπτηξη της πρότασης και ενσωματώνονται ενεργά στον σχεδιασμό. Το είδος της βλάστησης της περιοχής είναι εκέινο του μεσογειακού βιότοπου (maquis), και συγκεκριμένα του σχίνου (pistacia lentiscus).
Στούς βιότοπους αυτούς κυριαρχούν τα θαμνώδη είδη με πολύ πυκνή βλάστηση που τους καθιστούν πολλές φορές αδιάβατους. Βασικότερα είδη που αναπτύσσονται στούς βιότοπους αυτούς αποτελούν τα : pistacia lentiscus (σχίνος), phillyrea media (φιλλυρέα), olea oleaster (αγριελιά), caratonia siliqua (ξυλοκερατία), quercus coccifera (πουρνάρι), quercus ilex (δρύς αείφυλλος), myrtus communis (μυρτιά), και juniperus phoenica (κέδρος). Η παραπάνω γραμμική ανάπτυξη της κατοικίας ακολουθεί τον σχηματισμό των παράλληλων ζωνών διατηρούμενης βλάστησης (άγρια ύπαιθρος), που διατάσσονται μπροστά από την κατοικία, ενώ στην πίσω πλευρά της αναπτύσσεται η οργανωμένη φύτευση (οργανωμένος κήπος). Η κατοικία αποτελεί έτσι το πέρασμα απο την εξημερωμένη στην άργια φύση και μεταφέρει την αστική ζωή στην ζωή στην φύση. 3. Τρίτο δεδομένο προς ανάπτυξη αποτελεί ο χαρακτηριστικός προσανατολισμός και η θέα. Στην συνολική οικιστική ανάπτυξη σημαντικό στοιχείο διετέλεσε η μέγιστη αξιοποίηση της θέας μέσα απο την γραμμική διάταξη των κατοικιών, ο επί μέρους σχεδιασμός κάθε μοντέλου κατοικίας, καθώς και η δημιουργία οπτικών φυγών. Η πρόταση συγκεκριμένα οριοθετεί ακριβώς μπροστά από την κάθε κατοικία μια ζώνη υφιστάμενης άγριας βλάστησης η οποία αποτελέι και την άμεση θέα και συσχέτηση αυτής με το τοπίο. Στην συνέχεια μέσα απο κατασκευασμένους προβόλους, ημιυπαίθριους, erker, και μεγάλα ανοίγματα, εγκιβωτίζει την θέα. Σε συνέχεια των τριών βασικών δεδομένων που αναπτύχθηκαν και αφορούν την οικιστική ανάπτυξη στο σύνολο της, ακολουθεί η ανάπτυξη του επί μέρους οικοδομικού τετραγώνου 42. Σε αυτό το Ο.Τ εφαρμόζεται η βασική αρχή χάραξης δημιουργόντας δύο γραμμικές ζώνες κατοικίας. Οι προσβάσεις τοποθετούνται, μια από την πάνω πλευρά του οικοπέδου και η άλλη αντίστοιχα από την κάτω, προκειμένου να οδηγηθούμε στους ενιαίους υπόγειους χώρους στάθμευσης που εξυπηρετούν το σύνολο των κατοικιών έχοντας άμεση πρόσβαση από την πλειοψηφία των κατοικιών του Ο.Τ. Αυτή η πρόταση ενοποιεί το Ο.Τ. σε μία ζώνη όπου η κάθε ιδιοκτησία λειτουργεί με αποκλειστική χρήση των κήπων και του περιβάλλοντα της χώρου, χωρίς όμως οπτικά να είναι τόσο έντονος ο διαχωρισμός αυτός στην συνολική εικόνα του οικοδομικού τετραγώνου. Οι προσβάσεις πραγματοποιούνται από το κύριο οδικό δίκτυο ή από το δευτερεύον δίκτυο πεζοδρόμων (λιθόστρωτη οδός), που έχει χαραχθεί έτσι ώστε να οδηγεί στην πίσω πλευρά των κατοικιών δηλαδή στους κήπους με τον πιο προνομιούχο προσανατολισμό. Η κάθε κατοικία έχει αναπτυχθεί σε οριζόντια διεύθυνση με τις υψομετρικές και έχουν σχεδιαστεί χώροι εκτόνωσης (ημιυπαίθριοι) σε συνέχεια του κύριου όγκου προκειμένου να εκμεταλευτούν την θέα. Το κύριο αυτό μέτωπο των κατοικιών ορίζεται με έναν πέτρινο τοίχο που σηματοδοτεί το πέρασμα της κατοικίας στην άγρια βλάστηση. Τέλος οι ημιυπαίθριοι λειτουργούν ως σύνδεσμοι των δύο ειδών πρασίνου και της κατοικίας. Οι πιθανές επεκτάσεις έχουν σχεδιαστεί στην πίσω ζώνη πρασίνου.