Τζων Λοκ (1632-1704) (Άγγλος φιλόσοφος) Ο κύριος εκπρόσωπος της Εμπειριοκρατίας ηγέτης του Αγγλικού Διαφωτισμού. Οι δύο βασικές αρχές της φιλοσοφίας του: 1. Δεν υπάρχει έμφυτη ιδέα στο ανθρώπινο πνεύμα 2. Όλες οι επιμέρους γνώσεις προέρχονται από εσωτερική εμπειρία (εσωτερική δραστηριότητα της ψυχής) ή εξωτερική εμπειρία (τίποτα δεν γίνεται αντιληπτό από το νου αν πρώτα δεν γίνει αντιληπτό από τις αισθήσεις)
Στην ανθρώπινη ψυχή δεν υπάρχουν έμφυτες ιδέες ούτε θεωρητικές ούτε πρακτικές. Και αυτή, η ιδέα περί Θεού, δεν είναι έμφυτη στην ανθρώπινη ψυχή. Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) (Σκωτσέζος ιστορικός, οικονομολόγος, εμπειριστής φιλόσοφος) Πήρε ιδέες από τον εμπειρισμό του Λοκ και τον ιδεαλισμό του Μπέρκλεϊ. Θεωρούσε την φιλοσοφία ως την επαγωγική εμπειρική επιστήμη της ανθρώπινης φύσης.
Στο επίπεδο της Φυσικής πίστευε ότι οι νόμοι της δεν απο-τελούν πρόβλεψη για το μέλλον για το λόγο αυτό ονομάστηκε «αγνωστικιστής». Θεωρούσε ότι είναι αδύνατη οποιαδήποτε αποδεικτική επιστήμη του γεγονότος. Υποστήριζε ότι δεν μπορεί να παρατηρηθεί καμιά αιτιώδης σχέση ανάμεσα στα δεδομένα των αισθήσεων διότι, όταν ένας άνθρωπος κρίνει ότι δύο γεγονότα συνδέονται αιτιωδώς, το μόνο που παρατηρεί και μπορεί να παρατηρήσει είναι ότι συχνά και με όμοιο τρόπο συμβαίνουν μαζί. Δηλαδή δεν υπάρχει ουσιαστική και απόλυτη συνάφεια μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος.
Ερνέστ Μαχ (1838-1916) (Αυστριακός φυσικός και φιλόσοφος) Θεμελιωτής του Εμπειριοκριτικισμού. Θεωρεί τα αντικείμενα αθροίσματα των αισθημάτων ή των παραστάσεων. Η «ύλη» για τον Μαχ νοείται ως «μια φυσική σειρά φαινομένων που παράγονται από την πρωταρχική σειρά εσωτερικών ψυχικών εντυπώσεων». Διατύπωσε σημαντικές αρχές της Οπτικής, της Μηχανικής και της Κυματοδυναμικής. Η γνώση πηγάζει από τις αισθήσεις. Επομένως τα φαινόμενα που υπόκεινται σε επιστημονική έρευνα είναι δυνατόν να γίνουν κα-τανοητά μόνο μέσω ερεθισμάτων των αισθήσεων, τα οποία δημι-ουργούνται κατά την παρατήρηση αυτών των φαινομένων.
Κανένας φυσικός νόμος δεν μπορεί να γίνει δεκτός αν δεν επαληθεύεται από την εμπειρία. Το 1860 ανακάλυψε το φυσιολογικό φαινόμενο που φέρει το όνομά του. Το φαινόμενο αυτό συνίσταται στην «τάση του ανθρώπινου ματιού να βλέπει σκοτεινές ή φωτεινές ταινίες στα όρια των μεταξύ περιοχών των οποίων ο φωτισμός αλλάζει απότομα». Το 1887 διατύπωσε τις αρχές που διέπουν τους υπερήχους και όρισε τον ομώνυμο αριθμό, το λόγο της ταχύτητας ενός κινητού προς την ταχύτητα του ήχου. Διατύπωσε την αρχή του Μαχ σύμφωνα με την οποία «η αδράνεια ενός σώματος απορρέει από τη σχέση του με την υπόλοιπη ύλη του Σύμπαντος». Θεωρείται ο θεμελιωτής της διδακτικής των φυσικών επιστημών.
Βενιαμίν Φραγκλίνος (1706-1790) (Αμερικανός) Ασχολήθηκε με ποικιλία πραγμάτων: εκδόσεις, εφευρέσεις, πολιτική. Έγραψε πλήθος συγγραμμάτων, ίδρυσε κοινωφελείς οργανισμούς, καθώς επίσης και μια από τις πρώτες βιβλιοθήκες των ΗΠΑ. Χρημάτισε μέλος της επιτροπής για τη σύνταξη της διακήρυ-ξης της ανεξαρτησίας της Αμερικής. Μετέπειτα έγινε πρε-σβευτής της χώρας του στη Γαλλία. Έγινε γνωστός για την εργασία του στον ηλεκτρισμό. Διαμόρφωσε την ιδέα του αρνητικού και θετικού ηλεκτρισμού. Περιέγραψε πώς ένα ηλεκτρικό στοιχείο (μπαταρία) από υαλοπίνακες ορθογωνίου σχήματος μπορεί να φορτιστεί. Αυτό
αποτέλεσε τον πρόδρομο των πολλαπλών πλακών ενός πυκνωτή. Ανακάλυψε το αλεξικέραυνο διατυπώνοντας ότι ο κεραυνός είναι ηλεκτρικό φαινόμενο. Παρουσίασε πρωτοποριακές εργασίες στη μετεωρολογία και την Ωκεανογραφία. Εξήγησε πως «οι καταιγίδες δημιουργούνται από ανερχόμενα ρεύματα θερμού αέρα στις τροπικές πε-ριοχές και πως στη συνέχεια κινούνται προς τις βόρειες περιοχές». Εφηύρε τους διεστιακούς φακούς. Δεν κατοχύρωσε ενσυνείδητα καμιά από τις εφευρέσεις του θεωρώντας ότι ανήκουν στο λαό. Λουίτζι Γκαλβάνι (1737-1798) (Ιταλός φυσιολόγος, γιατρός)
Χρησιμοποίησε τον ηλεκτρισμό στα νεύρα και τους μύες των ζώων για να τα θέσει σε κίνηση. Ανακάλυψε την παραγωγή ηλεκτρισμού από χημικά μέσα Από το όνομά του χαρακτηρίστηκε το γαλβανόμετρο και ο γαλβανισμός. Αλεσσάντρο Βόλτα 1745-1827) (Ιταλός φυσικός) Συνέλαβε το νόημα της ποσότητας ηλεκτρισμού, του δυνα-μικού (τάσης) και της ηλεκτρικής χωρητικότητας (Q=C.V)
Επινόησε την βολταϊκή ή ηλεκτρική στήλη (μπαταρία ηλεκτρική) Επινόησε το ηλεκτρόμετρο (ή ηλεκτροφόρο): μια συσκευή που μπορούσε να παράγει στατικό ηλεκτρισμό. Ανακάλυψε και απομόνωσε το μεθάνιο (CH4), συνδυάζοντας Ηλεκτρισμό και Χημεία. Κατασκεύασε το ευδιόμετρο, μια συσκευή με την οποία μπορούσε να καίει αέρια σ ένα κλειστό δοχείο, προκαλώντας ανάφλεξη με ηλεκτρικούς σπινθήρες. Αντρέ Μαρί Αμπέρ (1755-1836) (Γάλλος φυσικός)
Θεωρείται ένας από τους Ηλεκτρομαγνητισμού. πατέρες του Ασχολήθηκε και με το ζήτημα της ολοκλήρωσης, των διαφο-ρικών εξισώσεων, και των μερικών παραγώγων. Έθεσε τα θεμέλια του Ηλεκτρομαγνητισμού με το βιβλίο του «Πραγματεία στη Μαθηματική Θεωρία Ηλεκτροδυναμικών φαινομένων που προκύπτουν από το πείραμα». Έδειξε ότι, «δύο ίσα ρεύματα αντίθετης φοράς και σε κοντινή με-ταξύ τους απόσταση δεν επιδρούν σε μαγνητική βελόνα». Ανακάλυψε ότι, «ένας αγωγός που μπορεί να κινηθεί κατά τη διεύ-θυνση του μήκους του και διαρρέεται από ρεύμα, το οποίο εισέρ-χεται και εξέρχεται σε καθορισμένα
σημεία δεν επηρεάζεται από κανένα κλειστό ρεύμα που βρίσκεται κοντά σε αυτόν». Διατύπωσε το νόμο για τη δύναμη μεταξύ δύο τμημάτων σύρματος από τα οποία διέρχεται ρεύμα. Εξήγησε το μαγνητισμό των υλικών. Θεώρησε ότι η μαγνήτιση αποτελούσε τον προσανατολισμό όλων των μορίων υπό την επίδραση ενός εξωτερικού πεδίου.