Αθήνα, 25 η Απριλίου 2014 Αξιότιμη κ. Καραμάνου, Εν συνεχεία της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας, Σας αποστέλλω τη θέση της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου για το όλο ζήτημα, προκειμένου να το εντάξετε Εσείς στην δημοσιογραφική Σας έρευνα και να αποτελέσει απάντηση στις διατυπωθησόμενες ή/και διατυπωθείσες ερωτήσεις Σας: ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ Πρόκειται για μία αστική διαφορά, που αφορά σε προσβολή κατ αρχήν μίας κοινής ιδέας, ως διατείνεται το ζεύγος Ελένης Κεφαλοπούλου και Άρη Φωτιάδη, και όχι συγκεκριμένου έργου ή συγκεκριμένου κειμένου. Η ιδέα των αντιδίκων της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου, όπως οι ίδιοι αναφέρουν άλλωστε, ήταν ότι εσκόπευαν να εκμεταλλευθούν εμπορικά ως οπτικοακουστικό έργο σειρά κινουμένων σχεδίων πραγματικές ιστορίες αρχαίων Ελλήνων Ολυμπιονικών. Το παραμύθι της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου με τίτλο «Αληθινές Ιστορίες 1,2,3...11 Ολυμπιονικών» είναι τοις πράγμασι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό, η αφήγηση απευθύνεται σε παιδιά και είναι απλοποιημένες ιστορίες πραγματικών προσώπων και πραγματικών περιστατικών, που βασίζονται σε πηγές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Δηλαδή οι ίδιοι οι αντίδικοι της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου δεν ανέφεραν αρχικά το έργο ως έργο, το συγκεκριμένο κείμενο ως κείμενο, αλλά την ιδέα, που είχαν για τα εν λόγω κινούμενα σχέδια και αφορούσε σε πραγματικές ιστορίες αρχαίων Ελλήνων Ολυμπιονικών. Οι αντίδικοι της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου διατείνονται ότι με την έκδοση και τη θέση σε κυκλοφορία του επίμαχου βιβλίου της προσβάλλεται τόσο το περιουσιακό, όσο και το ηθικό δικαίωμά τους πνευματικής ιδιοκτησίας, επειδή η «ιδέα» «να παραχθεί σειρά κινουμένων σχεδίων σε φιλμ και βίντεο για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το διαδίκτυο κλπ με θέμα τις ιστορίες, τους άθλους και τα
[2] ανδραγαθήματα αρχαίων Ελλήνων αθλητών, που νίκησαν σε όλους τους τότε γνωστούς αγώνες και έγιναν ήρωες και μύθοι» ήταν κοινό δημιούργημά τους. Αντικείμενο κάθε πνευματικής δημιουργίας δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά αυτό, που ονομάζεται πνευματική κληρονομιά ή πνευματική παράδοση. Αυτό αποτελεί κτήμα της πανανθρώπινης πολιτισμικής δημιουργίας. Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο θα κατέληγε να λειτουργεί ως φραγμός σε κάθε συνέχιση της πνευματικής δημιουργίας. Γι αυτό και θεμελιώδης αρχή του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι η κατ αρχήν μη προστασία των ιδεών. Πρωτοδίκως δεν ελήφθησαν υπ όψιν για δικονομικούς λόγους τα προσκομισθέντα αποδεικτικά μέσα ένορκες βεβαιώσεις αυτοπτών μαρτύρων της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου. Ασκήθηκε έφεση κατά της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης τόσο από την κ. Φωτεινή Τομαή Κωνσταντοπούλου, όσο και από τους αντιδίκους της, οι οποίοι παραπονέθηκαν για το χαμηλό επιδικασθέν σε αυτούς πρωτοδίκως χρηματικό ποσό των 20.000,00 και για το γεγονός της απόρριψης της αγωγής τους ως προς τον Εκδοτικό Οίκο «Παπαζήση». Αμφότερες οι εν λόγω εφέσεις, τόσον της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου, όσον και των αντιδίκων της, απερρίφθησαν. Ηθικής τάξεως ζήτημα και στον αυτό βαθμό ζήτημα ουσίας θεωρώ το γεγονός ότι εγώ η ίδια, ως Πληρεξουσία της Δικηγόρος, διάβασα την εν λόγω απόφαση από το Διαδίκτυο και χωρίς να έχει θεωρηθεί εις χρόνο πρό της Μεγάλης Εβδομάδος. Η εντολή, που έχω από την κ. Φωτεινή Τομαή Κωνσταντοπούλου είναι ήδη να ασκήσω αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου, προκειμένου επιτέλους να βρει το δίκιο της, ένα δίκιο, το οποίο προκύπτει, εάν μη τι άλλο, από ένορκες καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων. Ενδεικτικά, θέτω υπ όψη Σας, δεδομένου ότι δεν μπορούμε να δικάσουμε εδώ, ότι οι αντίδικοι της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου
[3] διατείνονται ότι το εν λόγω «έργο» κατέθεσαν ως πρόταση στην Ε.Ρ.Τ. και στον Οργανισμό «Ολυμπιάδα 2004» το έτος 2002. Και αναρωτιέμαι γιατί ουδέποτε προσεκόμισαν ο,τιδήποτε, το οποίο να αποδεικνύει κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης τον εν λόγω ισχυρισμό τους είτε πρωτοδίκως, είτε και στο δεύτερο βαθμό; Αντιθέτως, ό,τι προσεκόμισαν ως δήθεν κατατεθέν το έτος 2002, περιείχε στο περιεχόμενό του βιογραφικό του αναφερομένου ως σκιτσογράφου τους έως και το έτος 2009! Αυτό θέτω υπ όψιν Σας για την εάν μη τι άλλο κοινή λογική, δεδομένου ότι αποκλείεται το έτος 2002 οι αντίδικοι να γνώριζαν την ομολογουμένως αξιοσημείωτη σταδιοδρομία του σκιτσογράφου τους το έτος 2009. Αναρωτιέμαι ακόμη και σήμερα ποιος τους εμπόδισε να ολοκληρώσουν την εν λόγω ιδέα τους. Πάντως ούτε οι Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες, ούτε η κ. Φωτεινή Τομαή Κωνσταντοπούλου. ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΗΝΥΣΕΩΣ: Οι αντίδικοι της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου άσκησαν μήνυση όχι για την λογοκλοπή, αλλά για έναν κατάλογο, το οποίον προσκόμισε στο πρωτόδικο Δικαστήριο ο μάρτυρας της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου, Δημήτριος Ταλαγάνης, Αρχιτέκτων Ζωγράφος Γλύπτης, και όχι η ιδία η κ. Φωτεινή Τομαή Κωνσταντοπούλου, διότι δεν το είχε καν στην κατοχή της, το πληροφορήθηκε δε τηλεφωνικώς, καθ όσον απουσίαζε για λόγους υπηρεσιακούς στο Εξωτερικό. Πρόκειται για έναν κατάλογο οδηγό εκθέσεως, ο οποίος συνοδευόμενος από το βιβλίο των δραστηριοτήτων του Δημητρίου Ταλαγάνη στα πλαίσια της διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του έτους 2004 θα προσφερόταν σε εξέχουσες προσωπικότητες. Ο εν λόγω κατάλογος επανατυπώθηκε πολλάκις. Από χώρα σε χώρα, από πόλη σε πόλη, ακόμη και στην ίδια πόλη. Επανειλημμένως αναγκάσθηκε ο Δημήτριος Ταλαγάνης να επανατυπώσει καταλόγους πληρέστερους τόσο στη Χιλή, όσο και σε άλλες χώρες, που πραγματοποίησε τις εκθέσεις του. Αυτός είναι άλλωστε και ο πραγματικός και νομικός λόγος, που οι εν λόγω κατάλογοι λευκώματα δεν απαιτείται να λαμβάνουν ISBN.
[4] ΕΑΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Ασφαλώς και δεν τίθεται ζήτημα. Οι λόγοι, που προκαλούν κώλυμα για το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι είναι σαφείς και συγκεκριμένοι και ορίζονται από το Σύνταγμα και τους εκτελεστικούς αυτού νόμους της χώρας. Είναι αδιανόητο όχι απλώς να τίθεται, αλλά και να συζητείται το συγκεκριμένο ενδεχόμενο για έναν άξιο πολίτη και δημόσιο λειτουργό, που τίμησε επί τρείς και πλέον δεκαετίες το αξίωμά του, αναγνωρίσθηκε το έργο του διακομματικά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και τιμήθηκε με διεθνείς διακρίσεις για αυτό, για έναν πολίτη με αναγνωρισμένο εθνικό έργο, που έσωσε κυριολεκτικώς τη χώρα από πολλές δύσκολες περιστάσεις ενδεικτικά την τεκμηρίωση και κατοχύρωση της ομογενειακής περιουσίας στη γείτονα Τουρκία, τις διεκδικήσεις της χώρας μας απέναντι στις δυνάμεις του Άξονα και όλων όσα είναι αδύνατον να αναφερθούν εδώ απλώς και μόνον επειδή έπεσε θύμα μίας αναίτιας κατά την νομική μου κρίση αγωγής, παντελώς αγνώστων εξ όσων μου έχει αναφέρει σε αυτήν προσώπων, που αμφισβητούν την πατρότητα μίας ιδέας ενός εν τέλει παιδικού παραμυθιού, αλλά αρχικώς οπτικοακουστικού έργου κινουμένων σχεδίων, ως οι ίδιοι ισχυρίζονται. Εκτός τούτου, έχω την αίσθηση, ότι το συγγραφικό έργο της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου, με εάν θυμάμαι καλά 20 επιστημονικές δημοσιεύσεις για λογαριασμό του ΥΠΕΞ και 11 λογοτεχνικά έργα την κατατάσσει σε εκείνη τη χορεία των δημιουργών, για την οποία η αντιγραφή ιδέας, θα έπρεπε εξ υπαρχής να θεωρείται αδιανόητη. Αντίστοιχο συγγραφικό έργο από τους αντιδίκους δεν προσκομίσθηκε σε οποιοδήποτε στάδιο της εν λόγω αστικής διαφοράς. Τέλος, επαναλαμβάνω και σε Εσάς, ότι δεν υπάρχει καμία καταδικαστική απόφαση κατά της κ. Φωτεινής Τομαή Κωνσταντοπούλου, ούτε πρωτόδικη, ούτε τελεσίδικη, ούτε αμετάκλητη. Η κ. Φωτεινή Τομαή Κωνσταντοπούλου για να το πω με απλά λόγια δεν έχει ποτέ καταδικασθεί για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα, σοβαρό ή μη, ατιμωτικό ή μη.
[5] Σας ευχαριστώ θερμότατα Για ο,τιδήποτε άλλο είμαι στη διάθεσή Σας, Με ιδιαίτερη εκτίμηση, Κατερίνα Καλύβα