ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ : «πολιτικός λόγος και αµφισβήτηση. Η εξέγερση του Δεκέµβρη 2008 στον δηµόσιο λόγο των µέσων ενηµέρωσης και των πολιτικών κοµµάτων»

ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ : «πολιτικός λόγος και αµφισβήτηση. Η εξέγερση του Δεκέµβρη 2008 στον δηµόσιο λόγο των µέσων ενηµέρωσης και των πολιτικών κοµµάτων» ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ Π.Ε. : ΓΚΑΓΚΕΛΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ Α.Μ. : 1223 ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ ΡΕΘΥΜΝΟ 2009-2010

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πρόλογος Εισαγωγή Μέρος πρώτο Κόµµατα Α)Ν.Δ. Β) ΠΑΣΟΚ Γ)ΚΚΕ Δ)ΣΥΡΙΖΑ Ε) ΛΑΟΣ Μέρος δεύτερο Τύπος Η ΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΚΑΤΟΡΕΣ Η ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ Η ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ ΑΥΤΟΔΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΟΤΑΝ Ο ΤΥΠΟΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Η ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΗ ΒΙΑ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΥΠΟ Μέρος τρίτο(συµπερασµατικό) (από το θέαµα των Δεκεµβριανών στα Δεκεµβριανά του θεάµατος) Βιβλιογραφία

«Ο σκεπασµένος από τη σκόνη νεφρίτης Κείται πάνω στο δρόµο Και οι διαβάτες Τον νοµίζουν σκόνη. Ασ τους να τον παιρνούν για σκόνη. Όπου να ναι, κάποιος θα ανακαλύψει το νεφρίτη» «κινέζικη παροιμία»

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Η παρούσα εργασία µε τίτλο «πολιτικός λόγος και αµφισβήτηση. Η εξέγερση του Δεκέµβρη 2008 στον δηµόσιο λόγο των µέσων ενηµέρωσης και των πολιτικών κοµµάτων» αποτελείται από έξι µέρη. Στο εισαγωγικό µέρος θα αναφερθούν διάφοροι προβληµατισµοί σχετικά µε την εξέγερση του Δεκεµβρίου καθώς επίσης θα γίνει µία προσπάθεια ανάλυσης ώστε να εντοπιστούν τα αίτια µιας κοινωνικής έκρηξης. Στο πρώτο και δεύτερο µέρος «κόµµατα, Τύπος», θα προσπαθήσω να αναλύσω τη θέση των πολιτικών κοµµάτων και του τύπου για τα γεγονότα που διευρύνθηκαν αµέσως µετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και διήρκεσαν µέχρι τα τέλη του Δεκεµβρίου του 2008. Μελετώντας τον πολιτικό λόγο των κοµµάτων θα εκθέσω τα βασικά ευρήµατα της έρευνας σε εµπειρικό υλικό από το διάστηµα 6 ως 25 Δεκεµβρίου. Όσον αφορά τον τύπο, το χρονικό διάστηµα από το οποίο έχω πάρει το υλικό είναι από τις 8 έως τις 25 Δεκεµβρίου και οι εφηµερίδες τις οποίες έχω επιλέξει είναι η Ελευθεροτυπία, το Βήµα, ο Αδεύσµευτος τύπος και το Θέµα. Στόχος αύτης της εργασίας είναι να προσδιοριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα η στάση των πολιτικών κοµµάτων και του τύπου απένατι στην εξέγερση του Δεκέµβρη. Στο τρίτο µέρος της πτυχιακής, το συµπερασµατικό µέρος έχει τον τίτλο από το θέαµα των Δεκεµβριανών στα Δεκεµβριανά του θεάµατος. Σε αυτό το µέρος θα προσπαθήσω να εκθέσω µία αποτήµιση των γεγονότων του Δεκεµβρίου.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Τα γεγονότα που ακολούθησαν τον φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον περασµένο Δεκέµβριο περιγράφηκαν κυρίως ως «εξέγερση των νέων». Πρόκειται για µία περιγραφή που επιδέχεται πολλές και αντικρουόµενες ερµηνείες. Από τη µία συναντάµε τις δακρύβρεχτες περιγραφές αρκετών δηµοσιογράφων περί κακούργας κοινωνίας που συνθλίβει τα όνειρα των νέων και στο άλλο την άποψη ότι ο «Ελληνικός Δεκέµβρης» έδινε το σύνθηµα για µια νέα µορφή απαξίωσης ενάντια στον καπιταλισµό και την «κοινωνία της κατανάλωσης». Κάπου ανάµεσα σε αυτούς τους ερµηνευτικούς πόλους διακρίνουµε δύο ερµηνείες που αναδείχθηκαν οι πλέον δηµοφιλείς. Η πρώτη, κυρίαρχη στα διεθνή µαζικά µέσα ενηµέρωσης, είδε στα γεγονότα της Αθήνας το προοίµιο ενός διεθνούς κύµατος κινητοποιήσεων εναντία στις συνέπειες της διεθνούς χρηµατοπιστωτικής κρίσης ενώ η δεύτερη πιο ελληνοκεντρική και εποµένως κυρίαρχη στα ελληνικά ΜΜΕ, επικέντρωσε την προσοχή της στα προβλήµατα και τις ακαµψίες της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα και της ελληνικής νεολαίας πιο ειδικά, ερµηνεύοντας τις κινητοποιήσεις ως ένδειξη αδιεξόδου: το µήνυµα συνοψίστηκε στη φράση «να ακούσουµε τι µας λένε οι νέοι». Το ερώτηµα όµως το οποίο δηµιουργείται είναι το πώς µπορούµε να αποτιµήσουµε τις ερµηνείες αυτές ένα χρόνο µετά; Το πλεονέκτηµα της χρονικής απόστασης προσφέρει ίσως τη δυνατότητα µιας ψύχραιµης αποτίµησης των γεγονότων της εξέγερσης του Δεκεµβρίου.. Μια αρχική διευκρίνιση: Όταν µιλάµε για τα γεγονότα του Δεκεµβρίου εννοούµε, τις διαµαρτυρίες για το θάνατο του µαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αλλά και τη βία που τις συνόδευσε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η παρατήρηση της συγκρουσιακής διάθεσης των υποκειµένων καθώς και η εκτεταµένες καταστροφές που ήταν πρωτοφανείς. Μιλάµε για εξέγερση και αυτό δεν σηµαίνει όµως µόνο το πλήθος των καταστροφών. Ωστόσο η ίδια η συζήτηση για το χαρακτηρισµό των γεγονότων συνδέεται άµεσα µε τη στάση των συνοµιλητών απέναντί τους: «Για ορισµένες εκδοχές δηµόσιου λόγου, τα γεγονότα των ηµερών δεν συνιστούν εξέγερση διότι δεν πρέπει να καταξιωθούν ως εξέγερση. Σε αντίθετη περίπτωση, οι ανεξέλεγκτοι πλιατσικολόγοι θα πρέπει να νοούνται ως επαναστάτες, από κοινού µε τα ηθικά καταξιωµένα παιδιά - πράγµα ηθικά άτοπο»1. Ως «χαρακτηριστικό στιγµιότυπο» του «τυπικά ηθικολογικού χαρακτήρα» που προσέλαβαν οι σχετικές αντιπαραθέσεις, µπορούµε να θυµηθούµε την επίπληξη του Αλέκου Αλαβάνου από τον Γιάννη Πρετεντέρη. «Κύριε Αλαβάνε, όταν βγαίνετε χτες και µόνο εσείς από τους πολιτικούς αρχηγούς ερµηνεύετε ό,τι συµβαίνει ως µία κοινωνική εξέγερση της νεολαίας, λέτε στα παιδιά, τους χρίζετε εξεγερµένους, τους χρίζετε επαναστάτες. Και µαζί µ αυτούς έναν ολόκληρο κόσµο, ο οποίος µπαίνει από πίσω στις πορείες µε τις κουκούλες και πάνε και διαλέγουνε γυαλιά στο πλιάτσικο. Αυτό σηµαίνει το εξής, ότι νοµιµοποιείτε µια σειρά από αντιδράσεις, τις οποίες δεν ελέγχετε όλες»2. 1 Δηµοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος,σηµειώσεις του. 2 Κεντρικό δελτίο του MEGA (10.12.08):

Παρόλες τις πολιτικά καθορισµένες αυτές αντιρρήσεις, εντοπίζουµε µια σειρά παράµετροι των «ταραχών» του Δεκέµβρη που δικαιολογούν πλήρως την ερµηνεία τους ως εξέγερση: (α) «η εξάπλωσή τους. Η διεύρυνσή τους πιο συγκεκριµένα στις περισσότερες πόλεις της Ελλαδας. (β) «η έντασή τους» και η διάρκειά τους(19 µέρες του Δεκεµβρίου. (δ) «η πολύπλευρη στόχευσή τους και η υπέρβαση των ορίων του πολιτικού συστήµατος που την χαρακτήρισε» (ε) «η αντιµετώπισή τους από τους κατασταλτικούς µηχανισµούς του κράτους, συµπεριλαµβανοµένης µιας σηµαντικής µερίδας του πολιτικού συστήµατος, της διανόησης, καθώς και παρακρατικών οµάδων», (στ) «ο αντίκτυπός τους στο εξωτερικό», (ζ) «η αυτοκατανόηση-αυτοπαρουσίαση των συµµετεχόντων». Η σηµασία της τελευταίας δεν επικεντρώνεται στην αυτοαναγόρευση των διαδηλωτών σε εξεγερµένους, αφού «σε διαφορετικές συγκυρίες, τµήµατα των κοινωνικών κινηµάτων επιδεικνύουν συχνά µια ρητορική πλειοδοσία που δεν αποτελεί παρά προβολή της επιθυµίας στην πραγµατικότητα», όσο στο περιεχόµενο της κινητοποίησης: «µια διάχυτη διάθεση σύγκρουσης µε την κυβέρνηση και την αστυνοµία, τα ΜΜΕ, τα επίσηµα συνδικάτα, τα κόµµατα, ενίοτε την Εκκλησία, και βεβαίως τα σύµβολα του πλούτου, που εκφράζεται και στο πεδίο των πρακτικών». Ενδιαφέρον όµως προκαλεί και η στάση που είχαν τα κοινοβουλευτικά κόµµατα καθώς και τα ΜΜΕ- Τύπος απέναντι στην εξέγερση του Δεκεµβρίου. Κάτι το οποίο θα αναλυθεί στη συγκεκριµένη εργασία πλην των ΜΜE Πολλοί είπανε ότι ο Δεκέµβρης ήταν η έκφραση του αδιεξόδου της νεολαίας. Ο όρος αδιέξοδο ερµηνεύεται κατά το δοκούν, ανάλογα µε τις ιδιαίτερες προτιµήσεις του εκάστοτε ερµηνευτή: για κάποιους το αδιέξοδο είναι πρωταρχικά οικονοµικό, για άλλους ψυχολογικό και για κάποιους άλλους ηθικό. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για όρους όπως «νεολαία» και «νέοι», που χρησιµοποιούνται µε τρόπο γενικευτικό. Αυτό το λέω διότι τα κοινωνικά υποκείµενα που συµετείχαν στην εξέγερση έιχαν διαφορετικές ιδιότητες µεταξύ τους. Ήταν µαθητές, φοιτητές, εργαζόµενοι ανασφάλιστοι και µη, άνεργοι, συνταξιούχοι, µετανάστες και άτοµα τα οποία βρίσκονται στο περιθώριο. Επίσης καµία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν έχει γνωρήσει τέτοιου είδους εξέγερση µε χαρακτηριστικά όπως της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια. Η µόνη χώρα που έχει να επιδείξει αντίστοιχη «εξέγερση» είναι η Γαλλία που εκεί, όµως, η «εξέγερση» του 2005 είχε διαφορετική κοινωνική βάση αφου συµετείχαν σε αυτήν τα παιδιά της δεύτερης γενιάς µεταναστών και όχι τα παιδιά της ιθαγενούς µεσαίας τάξης. Κοιτώντας τον µήνα του Δεκεµβρίου είµαστε υποχρεωµένοι να ανιχνεύσουµε τις πιο βαθιές κοινωνικές, πολιτικές και ιδεολογικές τάσεις ορατές και υπόγειες που τροφοδότησαν και θα τροφοδοτούν τα γεγονότα. Γιατί δεν υπάρχει αµφιβολία ότι η σφαίρα του Ε. Κορκoνέα είναι ένα γεγονός που από µόνο του είναι τόσο αποτρόπαιο, ώστε να δικαιολογεί την έκρηξη της νεολαιίστικης και λαϊκής οργής. Ωστόσο άνοιξε ένα καπάκι ευρύτερων και απρόβλεπτων εν πολλοίς αντιδράσεων.

Για ορισµένους, η ενέργεια του ειδικού φρουρού είναι µια «άτυχη στιγµή» ή µια κίνηση «υπερβάλλοντος ζήλου» λόγω της «ελλειπής εκπαίδευσης». Οι εκρηκτικές αντιδράσεις που την ακολούθησαν ήταν εν πολλοίς προϊόν συναισθηµατικής φόρτισης ή αγανάκτησης για τη στάση της αστυνοµίας και το κατασταλτικό πογκρόµ των τελευταίων χρόνων. Για κάποιους, οι αντιδράσεις αυτές είναι προϊόν σχεδίου, που εξυφαίνουν οι µεν ή οι δε (διαφορετικοί, κατά περίπτωση, ανάλογα µε το ποιος χρησιµοποιεί το επιχείρηµα αυτό). Για άλλους, τέλος, είναι προϊόν της καπηλείας ενός «θλιβερού συµβάντος» από τους «γνωστούς-άγνωστους», «κουκουλοφόρους», ή «πλιατσικολόγους µετανάστες». Όµως, η ίδια η δυναµική και τα χαρακτηριστικά των κινητοποιήσεων της νεολαίας και των εργαζοµένων στραπατσάρει κάθε µέρα αυτές τις «ερµηνείες» και µας αναγκάζει όλους να δουµε τα τεκταινόµενα πιο βαθιά. Η έκφραση οργής και αγανάκτησης της νεολαίας ακούστηκε αρκετά εκείνη την περίοδο. Τη χρησιµοποίησε ακόµα και η Ν. Μπακογιάννη για να ερµηνεύσει το βάθος και την έκταση της κοινωνικοπολιτικής έκρηξης που εκδηλώθηκε την εβδοµάδα των έντονων συγκρούσεων. Ωστόσο αυτή η οργή, η αγανάκτηση και το µίσος θα ήταν αναγκαίο να εντοπιστεί από που εξορµάται. Τα τελευταία χρόνια αναπτύσεται το αντιδραστικό πλέγµα που συνθέτουν η λιτότητα και η φοροµπηξία, οι αναδιαρθρώσεις στις εργασιακές σχέσεις και η ανεργία, η κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης και η ιδιωτικοποίηση των κοινωφελών οργανισµών, η αγοραιοποίηση κάθε πλευράς της ανθρώπινης ύπαρξης. Μέσα σε αυτή τη µετανεωτερικότητα όλοι αυτοί οι παράγοντες, στο σύνολό τους και στη διαπλοκή τους, έχουν οδηγήσει τεράστια τµήµατα του πληθυσµού στη ζώνη της κοινωνικής εξαθλίωσης. Μάλιστα µετά την κρίση και τα «πακέτα σωτηρίας της οικονοµίας» - η ζώνη αυτή διευρύνεται τροµακτικά, αγγίζοντας όχι µόνο τα κατώτερα αλλά και τα µικροαστικά ως χθες στρώµατα. Επιπλέον, για µεγάλα κοινωνικά κοµµάτια πολύ περισσότερο για τους µετανάστες δεν υπάρχει ορατή διέξοδος από αυτή την κατάσταση. Ακόµα και οι προτεινόµενοι από το σύστηµα δρόµοι για την ανάκαµψη από την κρίση συνδέονται όχι µε βελτίωση, αλλά µε την ακόµη πιο βίαιη καρατόµηση των εργατικών δικαιωµάτων. Τα δεδοµένα αυτά δηµιουργούν σε µεγάλα τµήµατα του πληθυσµού συνθήκες απόλυτης απόγνωσης και αδιεξόδου, καταθλιπτικής κοινωνικής ασφυξίας και έλλειψης κάθε ελπίδας για το αύριο. Καλλιεργούν την αίσθηση ότι η κοινωνία, τα σύµβολα και οι οργανωµένοι θεσµοί της στέκονται εχθρικά προς αυτούς και τις ανάγκες τους. Όλα αυτά συµβαίνουν σε µια εποχή έκρηξης του κοινωνικού πλούτου που παράγουν ο νους και τα χέρια των εργαζοµένων. Τεράστια κέρδη από τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις που νέµεται συλλογικά από τον παραγόµενο κοινωνικό πλούτο δηµιουργούν τη δραµατική αντίφαση των πλουσίων και των φτωχών. Έτσι ο κόσµος που ανήκει ή βλέπει ότι προοπτικά θα ανήκει σε αυτή τη ζώνη νιώθει απίστευτη οργή, αγανάκτηση αλλά και µίσος για την ίδια την κοινωνία στην οποία ζει και για ό,τι αντιπροσωπεύει η λεγόµενη κοινοβουλευτική δηµοκρατία. Με αυτόν τον τρόπο δηµιουργείται η αίσθηση του διαχωρισµού µε ότι συµβολίζει τον κόσµο της ελεύθερης αγοράς, τη βιτρίνα του καταναλωτισµού (ο οποίος δεν τον αγγίζει λόγω µικρών µισθών), τις αξίες της ανάπτυξης, τα όργανα της καταπίεσης. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα το υποκείµενο να ξεσπά εναντίον τους µε απρόβλεπτους και συχνά «ασύµµετρους» φαινοµενικά τρόπους, όταν του δίνεται η ευκαιρία. Ακόµα πιο αβυσσαλέο συναίσθηµα νιώθει ο νέος όταν βλέπει το χάσµα που τον χωρίζει µε τον ολοκληρωτικό καπιταλισµό της εποχής. Η νεολαία, λοιπόν, όντας ακριβώς εκείνο το τµήµα που βιώνει ακόµη πιο έντονα και δραµατικά την εχθρότητα και την επιθετικότητα της

κοινωνίας της εκµετάλλευσης, της αγοράς, της ατοµικής ιδιοκτησίας και της πολλαπλής καταστολής, είναι εκείνο το τµήµα που εξεγείρεται πιο άµεσα, ριζοσπαστικά και µαχητικά κάτι που έχει καταγραφεί πολλαπλά στην ιστορία, τόσο κινηµατικά όσο και πολιτισµικά. Σε ότι αφορά το αστικό µπλοκ εξουσίας από την άλλη είναι κάτι παραπάνω από ορατή η αδυναµία της πολιτικής ενσωµάτωσης των µαζών µέσω της σύναψη τωνς µαζικών κοινωνικών συµβολαίων τύπου New Deal. Με την αδυναµία αυτή διαψεύδεται η ελπίδα στην οποία είχαν στηριχτεί στη θριαµβεύουσα ισχύ των ελεύθερων αγορών και της ελαστικής εργασίας (δίνοντας τροφή στα περί «τέλους της ιστορίας» του Φουκουγιάµα).. Απότοκο αυτής της αδυναµίας είναι η ιστορικών διαστάσεων κρίση αντιπροσώπευσης από τα αστικά πολιτικά κόµµατα και οι εκτεταµένες τάσεις αποστοίχισης από αυτά. Εξίσου σοβαρή παράµετρος είναι η απουσία αξιόπιστης πολιτικής γραµµής ικανής να εκφράσει αυτό το δυναµικό και συνολικά τον εργαζόµενο κόσµο, ειδικά αν αυτή κριθεί όχι µε τα µέτρα µιας δύναµης κοινοβουλευτικής διαµαρτυρίας, αλλά µε τα µέτρα µιας δύναµης κοινωνικής ανατροπής. Αυτή η απουσία είναι ορατή διεθνώς, αλλά εντοπίζεται και στην Ελλάδα. Το πρόβληµα περιπλέκεται ακόµη περισσότερο, καθώς ούτε το υπάρχον συνδικαλιστικό κίνηµα σε όλες του τις εκδοχές µπορεί να εκφράσει κοινωνικά µε συλλογικό τρόπο τις ανάγκες των εργαζοµένων και ειδικότερα της νεολαίας και των πιο χτυπηµένων εργατικών τµηµάτων. Πλάι, λοιπόν, στην απουσία της ορατής πολιτικής προοπτικής, καταγράφεται και η ιστορική απουσία σε επίπεδο µορφών συγκρότησης, περιεχοµένου, τρόπου λειτουργίας και πολιτικής φυσιογνωµίας. Διαµορφώνεται έτσι ένα τρίτο πλέγµα,κοινωνικής εξαθλίωσης, απουσίας αξιόπιστης πολιτικής πρότασης και συνδικαλιστικής, συλλογικής έκφρασης, που µε µαθηµατική βεβαιότητα στο βαθµό που υπάρχουν ακραία γεγονότα, τυχαία ή µη, σαν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου οδηγεί και θα οδηγεί σε κοινωνικές εκρήξεις σαν αυτή που ζήσαµε τον Δεκέµβρη του 2008.

Πρώτο µέρος Τα κόµµατα Α. Η Νέα Δηµοκρατία Εκ µέρους της Κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού και εµού προσωπικά, εκφράζω την οδύνη για το περιστατικό και ιδίως για το θάνατο του νεαρού παιδιού. Θέλω να διαβεβαιώσω ότι η έρευνα ήδη ξεκίνησε για τις συνθήκες σύµφωνα µε τις οποίες συνέβη το περιστατικό. Η έρευνα θα οδηγήσει στην ανακάλυψη των αιτίων και των υπαιτίων, θα υπάρξει παραδειγµατική τιµωρία και το κυριότερο η λήψη των µέτρων εκείνων ώστε να µην επαναληφθούν τέτοια φαινόµενα. Η Αστυνοµία έχει ως σκοπό να είναι δίπλα στον πολίτη, οποιοδήποτε τέτοιο περιστατικό - το οποίο µάλιστα έχει αυτήν την κατάληξη- όχι απλώς είναι καταδικαστέο, είναι πέρα και έξω από τη λογική της Αστυνοµίας σύµφωνα µε το Κράτος Δικαίου και σύµφωνα µε την αποστολή της 3. Με την δήλωση αυτή ο υπουργός Εσωτερικών επιχειρεί από τη µια να διαβεβαιώσει για την απόδοση ευθυνών στο πλαίσιο του κράτους δικαίου και από την άλλη να αποσυνδέσει το περιστατικό από την εν γένει λειτουργία της αστυνοµίας, προστατεύοντας το κύρος της.στη συνέχεια για «λόγους ευθιξίας 4», τόσο ο υπουργός όσο και ο υφυπουργός, αρµόδιος για θέµατα Δηµόσιας Τάξης, Π. Χηνοφώτης, θα υποβάλουν την παραίτησή τους όπου όµως ο Πρωθυπουργός θα απορρίψει. Από την πλευρά της Ν.Δ θα εκφραστούν προτεραιότητες που αφορούν την κοινωνία, µ έναν λόγο ο οποίος απευθύνεται ταυτόχρονας στις αστυνοµικές δυνάµεις, στους διαδηλωτές, στους καταστηµατάρχες, στους πολίτες και στα κόµµατα: «απαιτείται απ όλους ψυχραιµία, ώστε να µην κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές και να αποφευχθούν καταστροφές, που πλήττουν ανυποψίαστους πολίτες 5» Η προσπάθεια εξισορρόπησης ανάµεσα στην απώλεια της ζωής και στην απώλεια της περιουσίας είναι κατα έναν τρόπο εµφανής και στην αρχική στάση του πρωθυπουργού. Ταυτόχρονα ο Υπουργός Οικονοµίας και Οικονοµικών αναφέρει ότι «θα εξαντλήσει κάθε 3 Δήλωση του Υπουργού Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλου σχετικά µε το περιστατικό στα Εξάρχεια, 6.12.2008 4 Ενηµέρωση των πολιτικών συντακτων και των ανταποκριτών ξένου Τύπου απο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Ευάγγελο Αντώναρο, 8.12.2008 5 Δήλωση του Γραµµατέα της Κ.Ε. της Ν.Δ. κ. Λ. Ζαγορίτη, 7.12.2008

δυνατότητα» για να αποζηµιωθούν «αµέσως και πλήρως οι συµπολίτες µας, των οποίων οι περιουσίες καταστράφηκαν ή υπέστησαν ζηµιές», ενώ θα επισηµάνει ότι «η ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και η απώλειά της αναντικατάστατη 6» Βλέπουµε λοιπόν αρχικά ότι γίνεται µία προσπάθεια αποσύνδεσης του γεγονότος της δολοφονίας από πολιτικά συµφραζώµενα και πολιτικές ευθύνες. Ο Π. Παυλόπουλος χαρακτηρίζει ενόχων. Επιπλεόν το περιστατικό ως «µεµονωµένο», και διαβεβαιώνει για την τιµωρία των προσπαθεί να προσδιορίσει τον προσανατολισµό της δράσης των κατασταλτικών µηχανισµών. Χαρακτηριστική είναι η επανάληψη του όρου «αµυνόµενη» στον λόγο του υπουργού, που αφορά στην στάση που θα πρέπει να κρατήσει η αστυνοµία στις κινητοποιήσεις.. Προτιµούµε να βλέπουµε την Αστυνοµία αµυνόµενη προστατεύοντας τα δικαιώµατα του ανθρώπου, προπηλακιζόµενη πολλές φορές από το να υπάρχει οποιαδήποτε επίθεση η οποία να είχε οποιαδήποτε βλάβη εναντίον ανθρώπου και πολύ περισσότερο την αφαίρεση ζωής. Καταλαβαίνοντας την οδύνη πολλών, και καταλαβαίνοντας και τους αγώνες που πολλοί δίνουν για τα Δικαιώµατα του Ανθρώπου, σε καµία περίπτωση αυτός ο αγώνας, αυτή η ιδεολογία που είναι κοινή ιδεολογία της δηµοκρατίας µας σήµερα, δεν µπορεί να οδηγεί σε καταστάσεις οι οποίες στρέφονται εναντίον άλλων ανθρώπων και δηµιουργούν προβλήµατα στο κοινωνικό σύνολο ( ) Καµία αγανάκτηση όσο, αν θέλετε, ιδεολογικά και αν είναι θεµελιωµένη, δεν µπορεί να οδηγεί σε τέτοιου είδους φαινόµενα σαν αυτά που παρατηρήθηκαν χθες Είναι υποχρεωµένη η Ελληνική Αστυνοµία και στον τοµέα αυτό, να πράξει εκείνο το οποίο είναι έργο της, δηλαδή να διασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη, πάντοτε όµως µε πρώτο γνώµονα την προστασία των Δικαιωµάτων του Ανθρώπου. Και θα το πράξει και τώρα, αµυνόµενη πάντοτε ( ) Και είναι τα Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης εδώ για να αναδείξουν αυτή την πραγµατικότητα χωρίς να θίξουν τα δικαιώµατα κανενός. Αµυνόµενη η Αστυνοµία, όπως ακριβώς έκανε και στο παρελθόν 7 Σε άλλη δήλωσή του Υπουργού, µετά τη συνάντηση µε τον πρωθυπουργό, θα καταδικάσει την «ωµή βία, η οποία στρέφεται εναντίον της κοινωνικής γαλήνης και εναντίον της περιουσίας αθώων ανθρώπων8» 6 Πρόκειται για µια δέσµη επτά µέτρων που προβλέπουν: 1. Άµεση οικονοµική ενίσχυση, ύψους 10 χιλ. ευρώ για τις Μικρές και Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις. 2. Επιχορήγηση ποσοστού 50% της ζηµιάς που έχει πιστοποιηθεί, ύψους από 10 χιλ. έως 200 χιλ. ευρώ. 3. Για τον δανεισµό του υπόλοιπου 50% της ζηµιάς που πιστοποιείται, καθώς και για όσες επιχειρήσεις δεν υπάγονται στις πιο πάνω κατηγορίες, δυνατότητα, µε εγγύηση του ελληνικού Δηµοσίου, για επιδοτούµενα δάνεια διάρκειας 15 ετών. 4. Χορήγηση δανείων διάρκειας 15 ετών µε ευνοϊκούς όρους για την αποκατάσταση ζηµιών στα κτήρια. 5. Χορήγηση δανείων πενταετούς διάρκειας µε ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους, για κεφάλαια κίνησης. 6. Αναστολή των οφειλών των επιχειρήσεων που επλήγησαν, για ένα τρίµηνο, στις εφορίες, το ΙΚΑ, τον ΟΑΕΕ και τις Τράπεζες. 7. Οικονοµική ενίσχυση των εργαζοµένων µε πλήρη κάλυψη του µισθού, του δώρου των Χριστουγέννων και των εισφορών (εργοδότη και εργαζόµενου) για τρεις µήνες,. σε επιχειρήσεις που δεν θα µπορέσουν να λειτουργήσουν έως τις 20 Δεκεµβρίου. 7 Δελτίο Τύπου για συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ο Υπουργός Εσωτερικών σχετικά µε το περιστατικό των Εξαρχείων, 7.12.2008, οι υπογραµµίσεις δικές µου. «Από τη στιγµή που έκανε αυτή τη δακρύβρεχτη δήλωση, ήτανε σαφές ότι θα καεί η Αθήνα», θα σχολιάσει ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ Άδ. Γεωργιάδης, προσκεκληµένος στην εκποµπή του δηµοσιογράφου Γ. Παπαδάκη «Καληµέρα Ελλάδα», ΑΝΤ1, 10.12.2008 8 Δηλώσεις του Υπουργού Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλου µετά τη συνάντησή του µε τον Πρωθυπουργό, 7.12.2008

Την επόµενη µέρα της συνάντησης του Υπουργου µε τον Κ.Καραµανλή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ε. Αντώναρος θα καταδικάσει τη βία απ όπου κι αν προέρχεται εννοώντας βέβαια την βία που προερχόταν από τους µαθητές. Επιπλέον κάνει µία προσπάθεια να περιορίσει το φαινόµενο των βίαιων ενεργειών, µιλώντας για «συµπεριφορά ορισµένων ατόµων που δεν χαρακτηρίζουν, βεβαίως, τη συµπεριφορά της µεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών9». Οι εκτιµήσεις του πρωθυπουργού και του κυβερνητικού εκπροσώπου για τον µειοψηφικό χαρακτήρα των βίαιων ενεργειών βρίσκονται σε αντίφαση, τόσο µε την κινητοποίηση ολόκληρου του κυβερνητικού επιτελείου, όσο και µε την εκτίµηση της κατάστασης από τον υπουργό Εσωτερικών. Σε αντίφαση µε την προσπάθεια υποβάθµισης των γεγονότων, έρχονται οι χειρισµοί του πρωθυπουργού, που θα επιχειρήσει να συναντήσει τον Πρόεδρο της Δηµοκρατίας και τους πολιτικούς αρχηγούς. Επίσης θα στείλει στους προέδρους της ΓΣΕΕ 9 Ενηµέρωση των πολιτικών συντακτων και των ανταποκριτών ξένου Τύπου απο τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Ευάγγελο Αντώναρο, ό.π. Είναι, βεβαίως, προφανής η αντίφαση ανάµεσα στους ισχυρισµούς της κυβέρνησης περί «ατόµων» (ή «µειονότητας εξτρεµιστών, όπως θα πει αργότερα ο πρωθυπουργός) και στην παραδοχή της ευρείας εξάπλωσης των ταραχών που θα κάνει ο υπουργός Εσωτερικών µετά το τέλος της έκτακτης συνεδρίασης της Κυβερνητικής Επιτροπής. Την αντίφαση θα επισηµάνουν και οι δηµοσιογράφοι ήδη από τις 8.12, κάνοντας σχετική νύξη στον Ε. Αντώναρο: «ΤΕΡΖΗΣ: Η ερώτηση είναι η εξής: Από τη στιγµή που ο αρµόδιος Υπουργός Εσωτερικών, κάνει λόγο για αµυντική τακτική της Ελληνικής Αστυνοµίας είναι οι δηλώσεις του οι χθεσινές. Ρωτάω το εξής και θέλω µια σαφή απάντηση γιατί δεν την έχω λάβει, νοµίζω, η κυβέρνηση είναι ικανοποιηµένη από τον τρόπο χειρισµού της υπόθεσης από την Ελληνική Αστυνοµία; ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Έχουµε τοποθετηθεί επανειληµµένως. Έχει τοποθετηθεί και ο κ. Παυλόπουλος και χθες το βράδυ. Επιλέγετε να αποµονώσετε µια φράση από τη χθεσινή πρωινή του δήλωση ενώ έχει κάνει και άλλη δήλωση, χθες το βράδυ. Έκανε και δήλωση ο Πρωθυπουργός. Εκείνο το οποίο δεν βλέπω, και µου κάνει εντύπωση, είναι ότι θα περίµενα να είναι πιο ξεκάθαρη η καταδίκη της βίαιης συµπεριφοράς, της καταστρεπτικής συµπεριφοράς αυτών των ολίγων -εγώ πιστεύω- οι οποίοι προέβησαν σε αυτές τις καταστροφές. Αυτοί έχουν την ευθύνη και όχι η Ελληνική Αστυνοµία, για τις καταστροφές. ΤΕΡΖΗΣ: Αν µου επιτρέπετε, κύριε Εκπρόσωπε, εγώ έχω εσάς µπροστά µου, δεν έχω τον εκπρόσωπο των κουκουλοφόρων ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Και σας απάντησα. ΤΕΡΖΗΣ: Και ρώτησα, αν η κυβέρνηση είναι ικανοποιηµένη από τον τρόπο που η Ελληνική Αστυνοµία χειρίστηκε τους 100 που είπατε εσείς. ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Εγώ είπα 100; ΤΕΡΖΗΣ: Εκατό είπατε, όχι παραπάνω, µόλις πριν από λίγο. ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Ολίγοι, είπα. Εγώ δεν είπα 100. ΤΕΡΖΗΣ: Με συγχωρείτε, ακόµη λοιπόν χειρότερα για την Ελληνική Αστυνοµία, αν δεν µπορεί να ελέγξει τους «ολίγους», όπως είπατε και ερωτώ: Είστε ικανοποιηµένοι από τον τρόπο που διαχειρίστηκε η Ελληνική Αστυνοµία την υπόθεση αυτή τα τελευταία 24ωρα; Οφείλεται και σε ποιο λόγο αυτή η εικόνα στο κέντρο της Αθήνας. Εµένα µε ενδιαφέρει, αν είστε ικανοποιηµένοι ως κυβέρνηση. Δεν ζητάω ούτε επιχειρησιακά, ούτε τίποτε άλλο.

και της ΑΔΕΔΥ επιστολή µέσα από την οποία θα ζητήσει να αναβάλουν την πραγµατοποίηση συγκέντρωσης στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας που έχουν προγραµµατίσει για τις 10.12. Η συναντήσεις του Κ.Καραµανλή µε τον Πρόεδρο της Δηµοκρατίας και τους αρχηγούς των πολιτικών κοµµάτων έχουν ως στόχο την πολιτική αποµόνωση και τη καταδίκη της βίας. Κάνει λόγο για εθνικό χρέος και δηµοκρατικού καθηκόντος προσπαθώντας έτσι να εξασφαλίσει την συναίνεση από την αντιπολίτευση. «Η πρόκληση είναι ξεκάθαρη: Να θωρακίσουµε το δηµοκρατικό πολίτευµα απέναντι στη βία ακραίων οµάδων. Γι αυτό η εθνική ενότητα είναι αυτή τη στιγµή το χρέος όλων µας. Όλοι όσοι προκαλούν βιαιότητες και βανδαλισµούς είναι εχθροί της Δηµοκρατίας 10». Στο λόγο του πρωθυπουργού διακρίνουµε την προσπάθεια αποϊδεολογικοποίησης της βίας και αποσυσχέτισης των δρώντων, που κινούνται βίαια, από πολιτικές που τους πλήτουν οικονοµικά και κοινωνικά.με τη στάση αυτή προσπαθεί να επικρατήσει η άποψη ότι εκείνοι που ασκούν βία δεν είναι θύµατα της οικονοµικής κρίσης, αλλά αυτοί που οξύνουν τις συνέπειες της κρίσης για άλλους πολίτες. Σε ερωτήσεις δηµοσιογράφων που θίγουν το συγκεκριµένο ζήτηµα, ο Κ. Καραµανλής θα αναφερθεί και πάλι για «τυφλή» βία: Σε µία ανοικτή κοινωνία, οι πολίτες δικαιούνται να έχουν όχι απλώς άποψη, αλλά να έχουν και φωνή διαµαρτυρίας, να έχουν φωνή πίεσης, να διαδηλώνουν, να λένε το παράπονό τους. Και είναι φυσικό στις σύνθετες κοινωνίες που ζούµε, και µάλιστα σε µία δύσκολη συγκυρία, να υπάρχουν τέτοιες αντιλήψεις, τέτοιες απόψεις. Αυτό το καταλαβαίνω, το θεωρώ θεµιτό, το θεωρώ υγιές. Αλίµονο, όµως, αν αρχίσουµε να δίνουµε ιδεολογική ή κοινωνική κάλυψη στην τυφλή βία. Επιµένω σε αυτό µε την έννοια ότι κάτι τέτοιο θα στρεφόταν κατά της ίδιας της δηµοκρατίας 11. Καταγγελτικός όσον αφορά την βία «απ όπου κι αν προέρχεται» θα είναι επίσης και ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ Κ. Πουπάκης, αναφέροντας και αυτός την ανάγκη της εθνικής συνεννόησης για την έξοδο από την κρίση. Στη συνέχεια Δηµοσιογράφοι θα ρωτήσουν τον πρωθυπουργό αν πιστεύει ότι τα άτοµα που ασκούν βία υποκινούνται από δυσαρεστηµένα κέντρα µε επιλογές της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική. Το σενάριο αυτό θα το απορρίψει αµέσως ο πρωθυπουργός 12. 10 Δήλωση του Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραµανλή, 9.12.2008 11 Συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραµανλή µετά το πέρας των εργασιών του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου, 12.12.2008 12 «Εγώ δεν πιστεύω σε τέτοιου είδους θεωρίες και σενάρια», θα είναι η απάντηση του Κ. Καραµανλή στην ερώτηση δηµοσιογράφου από την Ελευθεροτυπία. Βλ. Συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού ό.π., 12.12.2008. Εξίσου απορριπτικός σε παρόµοιες θεωρίες συνωµοσίας ήταν νωρίτερα και ο Π. Παυλόπουλος: «Η Αστυνοµία πρέπει να είναι εκεί που πρέπει να είναι για να διασφαλίσει την ειρήνη και την έννοµη τάξη. Ρωτήστε τους και πέστε τους πολύ απλά. Τι εξυπηρετεί αυτό το πράγµα; Ρωτάω απλά. Δεν µιλάω για συνωµοσίες ή για τίποτα

Από την άλλη πλευρά, ο ευρωβουλευτής της Νέας Δηµοκρατίας Ι. Βαρβιτσιώτης, πιστεύει ότι το τραγικό περιστατικό δεν θα µπορούσε από µόνο του να αποτελέσει την αιτία των φοβερών γεγονότων και των ακραίων πράξεων που ακολούθησαν. Σε παρέµβασή του στην Ολοµέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα πει: «Φοβάµαι ότι βρισκόµαστε ενώπιον ενός φαινοµένου το οποίο µπορεί να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και όχι µόνο στην Ελλάδα, αφού η νέα γενιά βλέπει το µέλλον της σκοτεινό και µε αξεπέραστα εµπόδια 13», Την εκτίµηση περί «εκρηκτικού» και «πολυσύνθετου φαινοµένου θα συµµεριστεί ο πρωθυπουργός σε οµιλία του ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της Νέας Δηµοκρατίας, επιµένοντας όµως στο δίπολο «υπευθυνότητα-λαϊκισµός» και, εν προκειµένω, σε µια ανάγνωση των ταραχών κατά την οποία βίαιες µειοψηφίες-εχθροί της Δηµοκρατίας και νέοι που διεκδικούν, βρίσκονται οι µεν στον αντίποδα των δε. Στη συνέχεια µεταφέροντας το κλίµα από τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης απ όπου µόλις έχει επιστρέψει και µιλώντας στους βουλευτές του κόµµατος, ο Κ. Καραµανλής θα δώσει ιδιαίτερη έµφαση στην οικονοµική κρίση, συνδέοντας τις ταραχές µε την ανάσχεση του «οικονοµικού δυναµισµού» Θέλω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να ξεχωρίσω τη θλίψη από τη βεβήλωση, την καταδίκη από την καταστροφική µανία. Βρεθήκαµε απέναντι σ ένα εκρηκτικό φαινόµενο. Φαινόµενο που χρειάζεται ψύχραιµη ανάλυση. Φαινόµενο πολυσύνθετο που κρύβει χρόνιες παθογένειες, αδυναµίες που διαιωνίζονται, νοοτροπίες και σκοπιµότητες αδιανόητες. Φτάσαµε σε σηµείο να ακούγονται φωνές για έκτακτα µέτρα και ακραίες µεθόδους καταστολής, δίχως να υπολογίζονται οι ενδεχόµενοι κίνδυνοι από παρόµοιες προσεγγίσεις. Τα πράγµατα απαιτούσαν ψύχραιµη αντιµετώπιση, υπεύθυνη αντίδραση, απόλυτη προτεραιότητα στην προστασία της ανθρώπινης ζωής. Αυτή ήταν η πολιτική απόφαση. Και η απόφαση αυτή δεν µπορεί να αµφισβητείται από κανέναν. Εκείνο που εξετάζεται, εκείνο που αποτιµάται και αξιολογείται, είναι το επιχειρησιακό µέρος. Βούλησή µας είναι να βγάλουµε τα απαραίτητα, τα αναγκαία συµπεράσµατα και να πάρουµε στην ώρα τους τις κατάλληλες αποφάσεις 14. Είναι χαρακτηριστική σε σχεδόν εξοµολογητικό τόνο η προσπάθεια επανοικειοποίησης της νεολαίας, αποσύνδεσής της από τις βίαιες ταραχές και προσπάθειας αποκατάστασης των σχέσεών της µε την κυβέρνηση άλλο», Δηλώσεις του Υπουργού Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλου µετά την ολοκλήρωση της έκτακτης συνεδρίασης της Κυβερνητικής Επιτροπής, 9.12.2008. Οι διαβεβαιώσεις αυτές δε θα εµποδίσουν την Αυριανή να κάνει πρωτοσέλιδο τα συγκεκριµένα σενάρια, τόσο στις 12.12 όσο και σε προσεχή φύλλα. 13 13 Παρέµβαση του ευρωβουλευτή της ΝΔ κ. Ιωάννη Μ. Βαρβιτσιώτη, 15.12.2008 14 Οµιλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Ν.Δ. κ. Κώστα Καραµανλή στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του κόµµατος, 16.12.2008

Δεν µπορεί τίποτε απ όλα αυτά να συνδέεται µε τους αγώνες και τις αγωνίες της νέας γενιάς. Καταλαβαίνω πολύ καλά τους νέους. Ξέρω την πίεση που υφίστανται στην προετοιµασία για τις εξετάσεις. Ξέρω την αγωνία τους να βρουν δουλειά. Καταλαβαίνω -όλοι καταλαβαίνουµε- το ψυχολογικό κόστος που συνεπάγεται η παράταση της εξάρτησής τους από την οικογένεια. Γι αυτό δεν θα πάψω ποτέ να επιµένω στις πολιτικές για την ποιοτική βελτίωση της εκπαίδευσης και τη σύνδεσή της µε την αγορά εργασίας. Δεν θα πάψω ποτέ να επιµένω σε πολιτικές που δηµιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Γι αυτό, θέλουµε ν ανοίξουµε πιο άµεσους διαύλους επικοινωνίας. Διαύλους διαλόγου για όλα τα θέµατα που απασχολούν τους νέους και πρωτίστως την Παιδεία 15. Προσπαθώντας να αντιστρέψει το πολιτικό σκηνικό ο Κ. Καραµανλής θα εξαγγείλει στις 18.12 µια νέα δέσµη οικονοµικών µέτρων µε έµφαση στον τουρισµό 16 ενώ λίγες µέρες αργότερα θα ανακοινωθεί η απόφαση ότι τα καταστήµατα θα παραµείνουν ανοιχτά και την τελευταία Κυριακή του χρόνου. Ένταση όµως σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο θα συνεχιστεί να υπάρχει, µε την κυβέρνηση να επιχειρεί να µιλήσει στο όνοµα του έθνους και της δηµοκρατίας όπου δεν έχουν σχέση µε τη βία. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να χαρακτηρίσει βίαια τα γεγονότα της συµβολικής κατάληψης της ΝΕΤ καθώς και την κατάληψη της ΓΣΕΕ από διαδηλωτές. Όσον αφορά λοιπόν στη πρώτη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θα καταδικάσει «µε τον πιο έντονο τρόπο την προσπάθεια κάποιων ακραίων στοιχείων να καταλύσουν σήµερα την εύρυθµη και ανεξάρτητη λειτουργία ενός Μέσου Μαζικής Ενηµέρωσης και µάλιστα µε δηµόσιο χαρακτήρα 17», προσθέτοντας ότι «τέτοιες ενέργειες αποδεικνύουν την περιφρόνηση που έχουν αυτά τα στοιχεία για τους κανόνες βάσει των οποίων λειτουργεί η Δηµοκρατία µας» Επίσης σε σχέση µε τη δεύτερη ο γραµµατέας Συνδικαλισµού του κόµµατος, «έχοντας ως πάγια θέση την αποδοκιµασία κάθε βίαιης συµπεριφοράς, απ όπου και αν προέρχεται και όπου και αν κατευθύνεται 18», θα καταδικάσει ως «απαράδεκτη» την κατάληψη των γραφείων της ΓΣΕΕ. Σχετικά µε τη συµβολική ανάρτηση πανό στο βράχο της Ακρόπολης η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη θα στραφεί µε έµµεσο τρόπο κατα του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας 15 Οµιλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Ν.Δ. κ. Κώστα Καραµανλή στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του κόµµατος, 16.12.2008 16 Τα µέτρα περιλαµβάνουν αύξηση των δαπανών για προβολή της χώρας κατά 50%, µείωση του Ενιαίου Τελους Ακινήτων, αναστολή για ένα χρόνο της καταβολής εισφοράς προς τις τράπεζες των τουριστικών επιχειρήσεων, αντιµετώπιση του ζητήµατος λειτουργικής τακτοποίησης των ξενοδοχειακών µονάδων, παροχή κεφαλαίου κίνησης στις µικρές και πολύ µικρές επιχειρήσεις, κ.ά. Βλ. Δήλωση του Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραµανλή, 18.12.2008 17 Ηλεκτρονική έκδοση της Ελληνικής Ραδιοτηλεόρασης, 16.12.2008. Διαθέσιµο στην ιστοσελίδα [http://www.hri.org/news/greek/eragr/2008/08-12-16_1.eragr.html#08] 18 Δηλώσεις του Γραµµατέα Συνδικαλισµού της Ν.Δ. κ. Κώστα Κόλλια σχετικά µε την κατάληψη των γραφείων της ΓΣΕΕ, 18.12.2008