ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 9 Μαΐου 1985 *

Σχετικά έγγραφα
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 2ας Φεβρουαρίου 1988 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 3ης Ιουνίου 1986 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 23ης Νοεμβρίου 1989 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 22ας Ιουνίου 1993 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 24ης Νοεμβρίου 1993 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ( τέταρτο τμήμα ) 27 Νοεμβρίου 1985 *

δικαστή), δικαστές, Δικαστήριο, της 31ης καθώς και της εταιρίας Winthrop BV, εγκατεστημένης στο Haarlem, η έκδοση

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα) της 18ης Δεκεμβρίου 1997 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 25ης Μαΐου 1993 *

Οικονομικής Κοινότητος», που υπογράφηκε στην Αθήνα στις 9 Ιουλίου. Εταιρίας Περιορισμένης Ευθύνης R. και V. Haegeman, Βρυξέλλες,

κατ' εφαρμογή του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ, με την οποία ζητείται, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του παραπέμποντος δικαστηρίου

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 2ας Φεβρουαρίου 1989 *

Συλλογή της Νομολογίας του Δικαστηρίου 1993 σελίδα I Σουηδική ειδική έκδοση σελίδα I Φινλανδική ειδική έκδοση σελίδα I 00477

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα) της 18ης Μαρτίου 1986 *

THIEFFRY ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα) της 22ας Νοεμβρίου 2001 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 12ης Φεβρουαρίου 1987 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα) της 14ης Ιουλίου 1988 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ( τρίτο τμήμα ) της 13ης Ιουλίου 1989 *

προς την εφαρμογή, στο κοινοτικό δίκαιο, των θεμελιωδών αρχών της ευρωπαϊκής σύμβασης περί των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα) της 13ης Δεκεμβρίου 1989 *

δημοσίας τάξεως, δημοσίας ασφαλείας ή δημοσίας υγείας (EE ειδ. έκδ. 05/001,

BERTRAND ΚΑΤΑ OTT ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα) της 14ης Απριλίου 1994 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ( πέμπτο τμήμα ) της 11ης Ιουνίου 1987 *

της 8ης Ιουνίου 1971<appnote>*<appnote/>

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πρώτο τμήμα) της 14ης Μαρτίου 1991 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 13ης Νοεμβρίου 1990 *

ΑΠΟΦΑΣΗ TOY ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 27ης Σεπτεμβρίου 1988 *

GROSOLI ΑΠΟΦΑΣΗ TOY ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 3ης Μαρτίου 1994 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα) της 30ής Απριλίου 2002 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 25ης Μαΐου 1993 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 17ης Μαΐου 1988 *

Ομόσπονδου κράτους Rheinland/Pfalz, εκπροσωπουμένου από τον υπουργό Οικονομίας και Μεταφορών, 65 Mainz,

της 31ης Δικαστήριο, Οκτωβρίου 1974 εφαρμογή του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ, με την οποία ζητείται, καθώς και

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 11 Ιουλίου 1985*

της 25ης Οκτωβρίου 1979 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ( δεύτερο τμήμα ) 14 Φεβρουαρίου 1985 '

που έχει ως αντικείμενο αίτηση του Cour de cassation του Βελγίου προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογή του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ, με την οποία το

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 26ης Μαρτίου 1987 *

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 5ης Απριλίου 2001 *

της 3ης Απριλίου 1968*

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 30ής Σεπτεμβρίου 1987 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 17ης Ιουνίου 1998 *

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πρώτο τμήμα) της 10ης Φεβρουαρίου 2004 *

της 10ης Δεκεμβρίου 1968*

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 13 Φεβρουαρίου 1985 '

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα) της 22ας Νοεμβρίου 2001 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα) της 1ης Ιουλίου 1993 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 30ής Απριλίου 1996 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 2ας Μαΐου 1996 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τέταρτο τμήμα) της 12ης Νοεμβρίου 1992 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 30ής Μαρτίου 1993 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 9ης Απριλίου 1987 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα) της 9ης Οκτωβρίου 1997 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 16ης Ιουνίου 1987 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα) της 10ης Νοεμβρίου 1992 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 21ης Μαΐου 1980 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ( έκτο τμήμα ) της 27ης Σεπτεμβρίου 1989 *

REGINA ΚΑΤΑ THOMPSON κ.λπ. ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989 (έκτο τμήμα) της 24ης Ιανουαρίου 1989 *

της 30ής Ιουνίου 1966<appnote>*</appnote>

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα) της 10ης Μαρτίου 2005 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 27ης Μαρτίου 1990 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ( τέταρτο τμήμα ) της 15ης Μαρτίου 1989 *

της 19ης Νοεμβρίου 1975 *

Stuart, προέδρους τμήματος, Α. Μ. Donner, R. Monaco, J. Mertens de Wilmars (εισηγητή), της 12ης. προς το Δικαστήριο, δικαστηρίου μεταξύ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα) της 30ής Σεπτεμβρίου 2004 * με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ,

AMMINISTRAZIONE DELLE FINANZE DELLO STATO ΚΑΤΑ SIMMENTHAL ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 14ης Μαρτίου 2000 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα) της 13ης Δεκεμβρίου 1989 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗ 34/79 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα) της 20ής Φεβρουαρίου 1997 *

συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, S. von Bahr, A. La Pergola, M. Wathelet (εισηγητή) και C. W. A. Timmermans, δικαστές,

ΑΠΟΦΑΣΗ TOY ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 26ης Φεβρουαρίου 1986 *

της 3ης Ιουνίου 1971 της 14ης αστικές και εμπορικές υποθέσεις, με την οποία ζητείται, στο πλαίσιο της διαφοράς

Συμβάσεως της 27ης Σεπτεμβρίου 1968 για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση. Handelskwekerij G. J. Bier BV, εγκατεστημένης

«Σύμβαση των Βρυξελλών Ασφαλιστικά μέτρα Εξέταση μάρτυρα»

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα) της 24ης Οκτωβρίου 1996 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πρώτο τμήμα) της 17ης Μαρτίου 2005 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ( δεύτερο τμήμα ) 4 Ιουλίου 1985 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 14ης Δεκεμβρίου 1995 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 'της 17ης Ιουνίου 1992 *

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα) της 3ης Μαρτίου 2004 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα) της 11ης Οκτωβρίου 2001 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πρώτο τμήμα) της 18ης Νοεμβρίου 1999 *

Οικονομικής Κοινότητας, με την οποία ζητείται, στο πλαίσιο της διαφοράς που

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα) της 7ης Νοεμβρίου 1996 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗ 70/83

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗ 148/78 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

Υπόθεση 206/89 R. S. κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 17ης Φεβρουαρίου 1993 *

ΑΠΟΦΑΣΗ TOY ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 28ης Νοεμβρίου 1989 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 22ας Ιουνίου 1989 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 18ης Μαρτίου 1980 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 7ης Μαΐου 1991 *

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τέταρτο τμήμα) της 20ής Σεπτεμβρίου 1988 *

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ

Transcript:

HUMBLOT / DIRECTEUR DES SERVICES FISCAUX ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 9 Μαΐου 1985 * Στην υπόθεση 112/84, που έχει ως αντικείμενο αίτηση του Tribunal de grande instance του Belfort, κατ' εφαρμογή του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ, με την οποία ζητείται, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του παραπέμποντος δικαστηρίου μεταξύ Michel Humblot Directeur des services fiscaux, και η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 95 της Συνθήκης ΕΟΚ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ συγκείμενο από τους G. Bosco, πρόεδρο του πρώτου τμήματος, προεδρεύοντα, Ρ. Pescatore, Τ. Koopmans, U. Everling, Κ. Bahlmann, Y. Galmot και R. Joliet, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: Ρ. VerLoren van Themaat γραμματέας: D. Louterman, υπάλληλος διοικήσεως λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που κατατέθηκαν: για τον προσφεύγοντα, από τον Y. Canus, δικηγόρο Mulhouse, για τη γαλλική κυβέρνηση, από τον εκπρόσωπό της Ph. Pouzoulet, για την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, από τον εκπρόσωπό της G. Berardis, αφού άκουσε το γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του στη συνεδρίαση της 20ής Μαρτίου 1985, εκδίδει την ακόλουθη * Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική. 1375

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 9. 5. 1985 ΥΠΟΘΕΣΗ 112/84 ΑΠΟΦΑΣΗ ( Το μέρος που περιέχει τα πραγματικά περιστατικά παραλείπεται ) Σκεπτικό 1 Με απόφαση της 17ης Απριλίου 1984, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 26 Απριλίου 1984, το Tribunal de grande instance του Belfort υπέβαλε, δυνάμει του άρθρου 177 της Συνθήκης ΕΟΚ, προδικαστικό ερώτημα ως προς την ερμηνεία του άρθρου 95 της Συνθήκης ΕΟΚ. 2 Το ερώτημα αυτό ανέκυψε στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ του Humblot και του Directeur général des impôts ( Γενικού Διευθυντού των Φόρων ) η οποία αφορά αίτηση αποδόσεως του ειδικού τέλους που πλήττει ορισμένα οχήματα και που καταβλήθηκε από τον Humblot. 3 Από τη δικογραφία προκύπτει ότι στη Γαλλία υφίστανται δύο τύποι ετήσιων τελών για τα αυτοκίνητα οχήματα: αφενός, ένα διαφοροποιημένο τέλος που πλήττει τα αυτοκίνητα φορολογικής ιπποδυνάμεως κατώτερης ή ίσης προς 16 ίππους και, αφετέρου, ένα ειδικό τέλος που επιβάλλεται επί των οχημάτων φορολογικής ιπποδυνάμεως άνω των 16 ίππων. Ενώ το ποσό του διαφοροποιημένου τέλους αυξάνει προοδευτικά και κατά συνεχή τρόπο ανάλογα με την φορολογική ιπποδύναμη των οχημάτων, το ειδικό τέλος είναι ενιαίο και σαφώς υψηλότερο. 4 Το 1981, ο Humblot απέκτησε την κυριότητα αυτοκινήτου φορολογικής ιπποδυνάμεως 36 ίππων. Για να θέσει σε κυκλοφορία το όχημα αυτό, ο Humblot υποχρεώθηκε να καταβάλει το ειδικό τέλος, το ύψος του οποίου ήταν τότε 5 000 γαλλικά φράγκα. Ο Humblot, αφού κατέβαλε το πιο πάνω ποσό, υπέβαλε ένσταση στις φορολογικές αρχές ζητώντας να του αποδοθεί η διαφορά μεταξύ του ποσού που είχε καταβάλει και του ποσού του υψηλότερου διαφοροποιημένου τέλους που ανήρχετο κατά την εποχή εκείνη σε 1 100 γαλλικά φράγκα. 5 Ο Humblot, μετά την απόρριψη της ένστασης του, άσκησε αγωγή κατά του Directeur général des impôts ενώπιον του Tribunal de grande instance του Belfort. Προς στήριξη της αγωγής του, ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η επιβολή του ειδικού τέλους ήταν αντίθετη προς τα άρθρα 30 και 95 της Συνθήκης. 1376

HUMBLOT / DIRECTEUR DES SERVICES FISCAUX 6 H εν λόγω επιχειρηματολογία οδήγησε το Tribunal de grande instance του Belfort να υποβάλει στο Δικαστήριο το εξής ερώτημα: «Το άρθρο 95 της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος, ενδεχομένως σε συνδυασμό με κάθε άλλη διάταξη της Συνθήκης αυτής και/ή με οποιαδήποτε θεμελιώδη αρχή της, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε ενδεχόμενη δε περίπτωση υπό ποιες προϋποθέσεις στο να πλήττει ένα κράτος μέλος με ειδικό τέλος τα προϊόντα άλλου κράτους μέλους τα οποία το πρώτο κράτος μέλος δεν κατασκευάζει αλλά τα οποία, καθ' υπόθεση, συμβαίνει να είναι ομοειδή ή ανταγωνιστικά, κατά την έννοια της νομολογίας του Δικαστηρίου προς τα δικά του προϊόντα; Και ιδίως, το άρθρο 95, της Συνθήκης επιτρέπει σε ένα κράτος μέλος να πλήττει με ειδικά τέλη όπως το ειδικό τέλος που έχει θεσπιστεί στη Γαλλία για τα άνω των 16 ίππων οχήματα ενώ στη χώρα αυτή, αντίθετα με ό, τι συμβαίνει σε ορισμένες άλλες χώρες της Κοινότητας, δεν κατασκευάζονται τέτοια οχήματα;» 7 Από τη δικογραφία προκύπτει ότι το ερώτημα αφορά στην ουσία το ζήτημα αν το άρθρο 95 απαγορεύει την επιβολή επί των αυτοκινήτων που υπερβαίνουν ορισμένη φορολογική ιπποδύναμη ειδικού ορισμένου τέλους το ύψος του οποίου είναι πολλαπλάσιο του υψηλότερου προοδευτικού τέλους που πρέπει να καταβάλλεται για τα αυτοκίνητα που δεν υπερβαίνουν αυτή τη φορολογική ιπποδύναμη, όταν το ειδικό τέλος πλήττει μόνο εισαγόμενα, ιδίως από άλλα κράτη μέλη, αυτοκίνητα. 8 Ο Humblot, στις παρατηρήσεις που κατέθεσε στο Δικαστήριο, τόνισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι το ειδικό τέλος πλήττει μόνο τα εισαγόμενα οχήματα δεδομένου ότι δεν υφίσταται κανένα γαλλικό όχημα με φορολογική ιπποδύναμη άνω των 16 ίππων. Επομένως, κατά τη γνώμη του Humblot, τα οχήματα 16 ή λιγότερων ίππων καθώς και αυτά που είναι άνω των 16 ίππων είναι απολύτως παρόμοια όσον αφορά τις επιδόσεις, την τιμή ή την κατανάλωση ενεργείας. Υπό τις περιστάσεις αυτές, το γαλλικό κράτος, πλήττοντας αποκλειστικά και μόνο τα εισαγόμενα οχήματα με ειδικό τέλος, το ύψος του οποίου είναι πολύ ανώτερο του ύψους του διαφοροποιημένου τέλους, εισήγαγε διάκριση αντίθετη προς το άρθρο 95 της Συνθήκης. 9 Η γαλλική κυβέρνηση φρονεί ότι ούτε η παράγραφος 1 ούτε η παράγραφος 2 του άρθρου 95 εμποδίζουν την εφαρμογή του ειδικού τέλους. Πράγματι, το ειδικό τέλος απαιτείται μόνο για οχήματα πολυτελείας, τα οποία δεν είναι ομοειδή, κατά την έννοια του άρθρου 95, παράγραφος 1, της Συνθήκης, προς τα αυτοκίνητα για τα οποία οφείλεται διαφοροποιημένο τέλος. Εξάλλου, η γαλλική κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι ορισμένα οχήματα 16 ή λιγότερων ίππων καθώς και άλλα άνω των 16 ίππων περιλαμβάνονται στην ανταγωνιστική σχέση που αναφέρει το άρθρο 95, παράγραφος 2, της Συνθήκης. Το ειδικό, όμως, τέλος δεν είναι αντίθετο προς το εν λόγω κείμενο διότι δεν 1377

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 9. 5. 1985 - ΥΠΟΘΕΣΗ 112/84 αποδείχτηκε ότι έχει προστατευτικό αποτέλεσμα για την εγχώρια παραγωγή. Πράγματι, τίποτα δεν αποδεικνύει ότι ο καταναλωτής, που ενδεχομένως θα αποτραπεί από το να αποκτήσει ένα άνω των 16 ίππων όχημα, θα αγοράσει ένα όχημα 16 ή λιγότερων ίππων γαλλικής κατασκευής. 10 Η Επιτροπή θεωρεί ότι το ειδικό τέλος είναι αντίθετο προς το άρθο 95, παράγραφος 1, της Συνθήκης. Πράγματι, όλα τα αυτοκίνητα, ανεξαρτήτως φορολογικής ιπποδυνάμεως, είναι ομοειδή ενόψει της νομολογίας του Δικαστηρίου. Κατά συνέπεια, ένα κράτος μέλος δεν μπορεί πλέον να δημιουργεί διακρίσεις μεταξύ εισαγόμενων και εγχώριων οχημάτων. Η μοναδική εξαίρεση αφορά την περίπτωση όπου ένα κράτος μέλος φορολογεί κατά διαφορετικό τρόπο ακόμα και όμοια προϊόντα, χρησιμοποιώντας ουδέτερα κριτήρια που συνάδουν με στόχους οικονομικής πολιτικής και συμβιβάζονται με τη Συνθήκη χωρίς να δημιουργεί διακρίσεις μεταξύ εγχώριων και εισαγόμενων προϊόντων. Αλλά, στην προκείμενη περίπτωση, το κριτήριο της φορολογικής ιπποδυνάμεως, που επέλεξε η Γαλλία, δεν είναι προσαρμοσμένο σε ένα στόχο οικονομικής πολιτικής, όπως η βαρύτερη φορολόγηση προϊόντων πολυτελείας ή οχημάτων που παρουσιάζουν μεγαλύτερη κατανάλωση ενεργείας. Υπό τις περιστάσεις αυτές, το ειδικό τέλος, το οποίο είναι πενταπλάσιο σχεδόν του υψηλότερου διαφοροποιημένου τέλους και το οποίο δεν πλήττει παρά μόνο εισαγόμενα οχήματα, χωρίς να επιδιώκει ένα στόχο οικονομικής πολιτικής που να συμβιβάζεται με τη Συνθήκη, είναι αντίθετο προς το άρθρο 95, πρώτη παράγραφος, της Συνθήκης. 1 1 Τέλος, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου φρονεί ότι τα άνω των 16 ίππων οχήματα βρίσκονται σε ανταγωνιστική σχέση με ορισμένα οχήματα κατώτερης φορολογικής ιπποδύναμης. Συνεπώς, το ειδικό τέλος είναι αντίθετο προς το άρθρο 95, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης, διότι το μεγάλο του ύψος στρέφει τους αγοραστές εισαγόμενων αυτοκινήτων προς την αγορά γαλλικών οχημάτων ανώτερης κλάσης. 12 Καταρχάς, επιβάλλεται να τονιστεί ότι στο παρόν στάδιο εξελίξεως του κοινοτικού δικαίου, τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να υποβάλουν προϊόντα όπως τα αυτοκίνητα σε σύστημα τελών κυκλοφορίας, το ύψος των οποίων αυξάνει προοδευτικά βάσει αντικειμενικού κριτηρίου, όπως η φορολογική ιπποδύναμη, η οποία μπορεί να καθορίζεται κατά διαφορετικούς τρόπους. 1 3 Ένα τέτοιο, όμως, σύστημα εσωτερικής φορολογίας δεν είναι θεμιτό ενόψει του άρθρου 95 παρά μόνο εφόσον είναι απαλλαγμένο από κάθε αποτέλεσμα που εισάγει διακρίσεις ή είναι προστατευτικό. 1378

HUMBLOT / DIRECTEUR DES SERVICES FISCAUX 14 Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με το αμφισβητούμενο στην κύρια δίκη σύστημα. Το σύστημα αυτό καθιερώνει δύο διαφορετικά τέλη, το ένα διαφοροποιημένο, το ύψος του οποίου αυξάνει προοδευτικά, για τα αυτοκίνητα που δεν υπερβαίνουν μια ορισμένη φορολογική ιπποδύναμη και το άλλο, για τα αυτοκίνητα που την υπερβαίνουν, το ύψος του οποίου είναι ορισμένο και πενταπλάσιο περίπου του υψηλότερου διαφοροποιημένου τέλους. Ένα τέτοιο σύστημα, μολονότι δεν καθιερώνει ρητή διάκριση ανάλογα με την καταγωγή των προϊόντων, παρουσιάζει προφανώς χαρακτηριστικά που εισάγουν διακρίσεις ή είναι προστατευτικά και αντίθετα προς το άρθρο 95. Πράγματι, η φορολογική ιπποδύναμη η οποία καθορίζει τη δυνατότητα εφαρμογής του ειδικού τέλους, ορίστηκε σε τέτοιο επίπεδο ώστε μόνο τα εισαγόμενα ιδίως από άλλα κράτη μέλη αυτοκίνητα, να υπόκεινται σ' αυτό το ειδικό τέλος, ενώ όλα τα εγχώριας κατασκευής αυτοκίνητα υπάγονται στο σαφώς πλεονεκτικότερο σύστημα του διαφοροποιημένου τέλους. 15 Αν δεν υπεισέρχονταν σκέψεις που έχουν σχέση με το ύψος του ειδικού τέλους, οι αγοραστές που αναζητούν παρόμοια αυτοκίνητα, όσον αφορά, ιδίως, το μέγεθος, την άνεση, την πραγματική δύναμη, τα έξοδα συντηρήσεως, τη μακροβιότητα, την κατανάλωση καυσίμων και την τιμή, θα κατέληγαν φυσικά στο να επιλέξουν μεταξύ αυτοκινήτων που βρίσκονται άνω και αυτοκινήτων που βρίσκονται κάτω από το κρίσιμο κατώφλι της φορολογικής ιπποδυνάμεως που έχει ορίσει η γαλλική νομοθεσία. Εντούτοις, η υπαγωγή στο ειδικό τέλος συνεπάγεται αύξηση της φορολογίας, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα προέκυπτε από την αλλαγή κατηγορίας των αυτοκινήτων σε ένα σύστημα προοδευτικής φορολογίας με ισόμετρες αυξήσεις όπως αυτό στο οποίο αντιστοιχεί το διαφοροποιημένο τέλος. Αυτή η συμπληρωματική επιβάρυνση είναι ικανή να εξουδετερώσει τα πλεονεκτήματα που είναι δυνατό να παρουσιάζουν για τους αγοραστές ορισμένα εισαγόμενα από άλλα κράτη μέλη αυτοκίνητα σε σχέση με τα παρόμοια αυτοκίνητα εγχώριας κατασκευής, πολύ περισσότερο μάλιστα αφού η εν λόγω επιβάρυνση επαναλαμβάνεται επί αρκετά έτη. Σ' αυτό το μέτρο, το ειδικό τέλος μειώνει τον ανταγωνισμό στον οποίο υπόκεινται τα εγχώριας κατασκευής αυτοκίνητα και είναι, ως εκ τούτου, αντίθετο προς την αρχή της ουδετερότητας την οποία οφείλουν να ακολουθούν οι εσωτερικοί φόροι. 16 Ενόψει των προηγούμενων σκέψεων, πρέπει να δοθεί στο εθνικό δικαστήριο η απάντηση ότι το άρθρο 95 της Συνθήκης απαγορεύει την επιβολή επί των αυτοκινήτων που υπερβαίνουν μια ορισμένη φορολογική ιπποδύναμη ειδικού ορισμένου τέλους το ύψος του οποίου είναι πολλαπλάσιο του υψηλότερου προοδευτικού τέλους το οποίο πρέπει να καταβάλλεται για τα αυτοκίνητα που δεν υπερβαίνουν την εν λόγω φορολογική ιπποδύναμη, όταν το ειδικό τέλος επιβαρύνει μόνο εισαγόμενα, ιδίως από άλλα κράτη μέλη, αυτοκίνητα. 1379

Επί των δικαστικών εξόδων ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 9. 5. 1985 - ΥΠΟΘΕΣΗ 112/84 17 Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν η γαλλική κυβέρνηση, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, οι οποίες κατέθεσαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, δεν αποδίδονται. Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης το χαρακτήρα παρεμπίπτοντος, που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ' αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Για τους λόγους αυτούς, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, κρίνοντας επί των ερωτημάτων που του υποβλήθηκαν από το Tribunal de grande instance του Belfort, με απόφαση της 17ης Απριλίου 1984, αποφαίνεται: Το άρθρο 95 της Συνθήκης απαγορεύει την επιβολή επί των αυτοκινήτων που υπερβαίνουν ορισμένη φορολογική ιπποδύναμη ειδικού ορισμένου τέλους το ύψος του οποίου είναι πολλαπλάσιο του υψηλότερου προοδευτικού τέλους το οποίο πρέπει να καταβάλλεται για τα αυτοκίνητα που δεν υπερβαίνουν την εν λόγω φορολογική ιπποδύναμη, όταν το ειδικό τέλος επιβαρύνει μόνο εισαγόμενα, ιδίως από άλλα κράτη μέλη, αυτοκίνητα. Bosco Pescatore Koopmans Everling Bahlmann Galmot Joliet Δημοσιεύτηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 9 Μαΐου 1985. Ο γραμματέας Ρ. Heim Ο προεδρεύων G. Bosco πρόεδρος του πρώτου τμήματος 1380