\EÓ \EÎÎÏËÛ È ÂéÏÔÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ

\EÓ \EÎÎÏËÛ È ÂéÏÔÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ EPIO O ã ñ IANOYAPIO - ºEBPOYAPIO 2003 ñ ÙÂÜ Ô 1ÔÓ È ı ÓÛÈ ÂÚÈÔ ÈÎÔÜ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 174, T.K. 542 49 ΧΑΡΙΛΑΟΥ ñ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ªπª AI À Ãπ À

\EÓ \EÎÎÏËÛ È ÂéÏÔÁÂÖÙ ÙfiÓ ÂfiÓ IMHNIAION EΠIΣHMON HMOΣIOΓPAΦIKON OPΓANON THΣ EKKΛHΣIAΣ TΩN ΓNHΣIΩN OPΘO OΞΩN XPIΣTIANΩN THΣ EΛΛA OΣ Aριθµ. Eγκρ. Aποφάσεως 10893/95 Περίοδος Γ τος Α Ιανουάριος - Φε ρουάριος 2003 Αριθµ ς τε χους 1 Ι ΡΥΤΗΣ: Ο Αείµνηστος Πρωτοσ γκελλος καί Αρχιγραµ- µατε ς τ ς Ιερ ς Συν δου τ ς Eκκλησίας τ ν Γ.Ο.Χ. Ελλάδος π. Ε γένιος Τ µπρος (1905-1982). Ετος Ιδρ σεως το Περιοδικο Οκτώ ριος 1950 ΕΚ ΟΤΗΣ : H IEPA ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ Γ.O.X. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ι ΙΟΚΤΗΤΗΣ & ΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: O Παναγιώτατος Mητροπολίτης Θεσσαλονίκης XPYΣOΣTOMOΣ Τηλ. Ιερ ς Μητροπ λεως: 2310-300177 Συντάσσεται π Eπιτροπ ς. ιά τήν λληλογραφίαν πευθ νεσθε: «KHPYΞ Περιοδικ ν EKKΛHΣIAΣ OPΘO OΞΩN» Kωνσταντινουπ λεως 174, 542 49 ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τ ραµα το πρωτοµ. Στεφάνου κατά τ πο ον ε δεν «τ ν Iησο ν στ τα κ δεξι ν το Θεο Πατρ ς». (Πράξ. Z 55.56). E ναι ρχαιοτέρα σως ε κών ν παρίσταται Y ς καί Πατήρ. Aπ Eλλην. Bυζαντ. Xειρ γραφον το 9ου α νος. ( Eθνική Bι λιοθήκη τ ν Παρισίων). ΠEPIEXOMENA Σελίδες 1) ΛOΓOΣ ΠANHΓYPIKOΣ EIΣ TA AΓIA ΘEΦOANEIA. 3 2) TA AΓIA ΘEOΦANEIA EIΣ THN ΘEΣ/NIKHN....... 5 3) EKKΛHΣIAΣTIKO ΠPAΞIKOΠHMA KAI ΣXIΣMA... 6 4) Η ΚΑΥΣΙΣ, Η ΚΑΤΑ ΙΚΗ KΑΙ Ο ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΜMΑΤΩΝ............... 7 5) AΠO THN ΠANHΓYPIN TOY I.N. TPIΩN IEPAPXΩN EIΣ KIATON KOPINΘIAΣ............................. 8

\π ÓÔ ÚÈÔ -ºÂ ÚÔ ÚÈÔ \03 àú. ÙÂ. 1 KHPY EKK H IA OP O O øn - 3- ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ( 1 ) TOY EN AΓIOIΣ ΠATPOΣ HMΩN ΓPHΓOPIOY EΠIΣKOΠOY NEOKAIΣAPEIAΣ TOY ΘAYMATOYPΓOY Ο Βασιλε ς τ ν Ο ραν ν πρ ς τ ν αυτο Πρ δροµον τρεχεν ο κινήσας τά τ ν Αγγέλων στρατ πεδα, ο δέ προδρ - µους προαποστέλλων τάς σωµάτους δυνάµεις, λλά λιτ ς ο τως ν τ στρατιωτικ παραγεν µενος µορφ πρ ς τ ν αυτο παραγίνεται στρατιώτην καί ς ε ς πολλ ν α τ προσερχ µενος, καί συναριθµ ν αυτ ν το ς α χµαλώτοις λυτρωτής, καί συντάττων αυτ ν το ς πευθ νοις δικαστής, καί συναγελαζ µενος το ς πολωλ σι προ άτοις Ποιµήν καλ ς, διά τ πλανώµενον πρ ατον ο ραν θεν κατελθών, καί το ς Ο ρανο ς µή καταλιπών, καί συναναµιγν µενος το ς ζιζανίοις Ο ράνιος κ κκος σπορος. Ιδών τοίνυν α τ ν Βαπτιστής Ιωάννης καί γνωρίσας, ν κ γαστρ ς τ ς Μητρ ς γνώρισε τε καί προσεκίνησε καί σαφ ς πιγνο ς το τον κε νον ε ναι, δι ν ν τ µήτρ α τ ς µητρ ς πέρ τήν λικίαν σκίρτησε, ιαζ µενος το ς ρους τ ς φ σεως συνέστειλεν σω τ ς διπλο δος τήν δεξιάν καί τήν αυτο κεφαλήν ποκλίνας ς Φιλοδέσποτος δο λος τοια ταις πρ ς α τ ν φθέγξατο φωνα ς: «Εγώ χρείαν χω π Σο απτισθ ναι καί σ ρχ η πρ ς µε;» Τί ποιε ς, έσποτα; Μή γάρ γνο Τίς ε ; Καί κ τίνος ξέλαµψας καί π θεν λήλυθας; Μή γάρ, πειδή γέγονας κατ µέ, τ µεγαλε ον ρνο µαι τ ς σ ς Θε τητος; µή γάρ, πειδή τοσο τ ν µοι συγκατέ ης, που γγ ς γενέσθαι τ σώµατι καί λον µέ φέρεις ν αυτ, να σ ώσης λον τ ν νθρωπον, γώ διά τ ρώµεν ν Σου σ µα, τ νοο µενον τ ς Θε τητος παρορ ; µή γάρ, πειδή διά τήν µήν σωτηρίαν περι έ λησαι τήν µήν παρχήν, ο κ πίσταµαί Σε τ ν περι αλλ - µενον τ φ ς ς µάτιον; Μή γάρ, πειδή µοί συγγεν σάρκα φορε ς καί φαίνη το ς νθρώποις ς α τοί σε λέπειν σχ ουσι, λανθάνει µε α γλη τ ς στραπτο σης Θε τητος: Μή γάρ, πειδή τήν µήν ν Σοί λέπω µορφήν, παραλογίζοµαί Σου τήν Θείαν Ο σίαν τήν ρατον καί κατάλειπτον; Ο δά Σε, έσποτα, σαφ ς ο δά Σε παρά Σο διδαχθείς ο δείς γάρ πιγν ναί Σε δ ναται, µή τ ς Σ ς πολα ων λλάµψεως. Ο δά Σε, έσποτα, σαφ ς ε δον γάρ Σε πνευµατικ ς, πρίν δω το το τ φ ς. Οτε Σ µέν ν λως ν το ς σωµάτοις κ λποις το ο ρανίου Πατρ ς, λος ν το ς λαγ σι τ ς Σ ς δο λης τε καί Μητρ ς γώ δέ ν τ κοιλί α τ ς Ελισά ετ ς ν ε ρκτ τ φ σει κατεχ µενος καί δεδεµένος το ς τ ν µ ρ ων λ τοις δεσµο ς, σκίρτων πανηγ ριζον, τήν Σήν γέννησιν προεορτάζων. Ο τοίνυν πρ το Τ κου τήν Σήν πιδη- µίαν προκηρ ττων, µετά τ ν τ κον τήν Σήν παρουσίαν γνοήσω; Ο ν νηδ ϊ τ ς Σ ς παρουσίας διδάσκαλος νηπιάσω ν ν πρ ς τήν τελείαν πίγνωσιν; Αλλ ο δ ναµαι µή σέ ειν Σέ τ ν προσκυνο µενον παρά πάσης τ ς κτίσεως. Ο δ ναµαι µή κηρ ττειν, ν ο ραν ς δι στέρος πέδειξε, καί Γ διά τ ν Μάγων δεξιώσατο, καί τ ν Αγγέλων ο χοροί χαίροντες διά τήν Σήν πρ ς µ ς συγκατά ασιν νευφήµουν, καί ποιµένες γραυλο ντες τ ν Αρχιποιµένα τ ν λογικ ν προ άτων ν µνησαν. Ο δ ναµαι Σο παρ ντος σιγ ν, φωνή γάρ ε µι. «Φωνή γάρ φησι ο ντος ν τ ρήµ ω, τοιµάσατε τήν δ ν Κυρίου». Επειδή το το πάρεστί Σοι Τ Πλάστ η τ ς φ σεως. Εγώ νθρωπος µ νον ε µί θείας χάριτος µέτοχος. Σ δέ Θε ς ε καί νθρωπος α τ ς πειδή Φιλάνθρωπος πέφη- (1) Aποσπάσµατα π τ ν Λ γον το Aγίου Γρηγορίου (Συναξαριστής, Iανουαρίου 1946).

- 4- KHPY EKK H IA OP O O øn \π ÓÔ ÚÈÔ -ºÂ ÚÔ ÚÈÔ \03 àú. ÙÂ. 1 κας. Εγώ χρείαν χω π Σο απτισθ ναι, καί Σ ρχ η πρ ς µε; Σ ν ρχ ν καί πρ ς Θε ν ν, Σ τ τ ς Πατρώας δ ξης πα γασµα. Σ τέλειος χαρακτήρ το τελείου Πατρ ς, Σ τ φ ς τ ληθιν ν, τ φωτίζον πάντα νθρωπον ρχ µενον ε ς τ ν κ σµον. Σ ν τ κ σµ ω ν, καί λθών που ς. Σ γεν µενος σάρξ, λλ ο κ ε ς σάρκα τραπείς. Σ σκηνώσας ν µ ν, καί το ς σο ς δο λοις φανείς ν τ το δο λου µορφ. Σ τήν γ ν καί τ ν Ο ραν ν γεφυρώσας τ γί ω Σου ν µατι. Σ ρχ η πρ ς µε; Ο Τοσο τος πρ ς τ ν τοιο τον; Ο Βασιλε ς πρ ς τ ν Πρ δρο- µον; Ο εσπ της πρ ς τ ν δο λον; «Ο κ ε µί καν ς λ σαι τ ν µάντα το ποδήµατ ς Σου, καί π ς ψασθαι τολµήσω τ ς χράντου Σου Κορυφ ς»; Π ς κτείνω τήν δεξιάν πί Σέ,τ ν κτείναντα; Π ς φαπλώσω το ς κετικο ς µου δακτ λους τ ς θείας Σου Κορυφ ς; Π ς λο σω τ ν σπιλον καί ναµάρτητον; Π ς φωτίσω τ φ ς; Ποίαν ποιήσοµαι προσευχήν πί τ ν προσδεχ µενον καί τάς τ ν γνοο ντων ε χάς; Το ς λλους απτίζων ε ς τ Σ ν νοµα, απτίζω να πιστε σωσιν ε ς Σέ τ ν ρχ µενον µετά δ ξης. Σέ απτίζων, τίνος πιµνησθ ; Ε ς τινος δέ Σε νοµα απτίσω; Ε ς τ το Πατρ ς; λλ λον τ ν Πατέρα χεις ν αυτ, καί λος πάρχεις ν τ Πατρί. Αλλ ε ς τ το Υ ο ; λλ ο κ στι παρά Σέ λλος φ σει Υ ς Θεο. Αλλ ε ς τ το Αγίου Πνε µατι ε µε τα τα διαπράξασθαι. ιά γάρ τα τα το ς µο ς πέστην ποιήµασιν. ε Βαπτισθ ναι το το τ άπτισµα ν ν, καί στερον τ ς Οµοουσίου Τριάδος τ Βάπτισµα π σι το ς νθρώποις χαρίσασθαι. άνεισ ν µοι, Βαπτιστά, πρ ς τήν παρο σαν ο κονοµίαν, τήν σήν δεξιάν, ς δάνεισέ µε πρ ς τήν γέννησίν τήν νηδ ν Μαρία. Κατάδυσ ν µε το ς Ιορδάνου είθροις, καθάπερ γεννήσασα το ς παιδικο ς σπαργάνοις νείλισσε δ ς µοι τ Βάπτισµα ς Παρθένος τ Γάλα κράτησον τήν µήν κεφαλήν, ν σέ ει τά Σεραφείµ κράτησον τήν συγγγεν τ ς σ ς δεξι ς κράτησον τήν πεφυκυ αν κατέχεσθαι κράτησον τήν διά το το κατασκευασθε σαν π µο καί κ Πατρ ς. Κράτησον τήν µήν κεφαλήν, ν κρατ ν ε σε ς ο δέποτε ναυαγε. Βάπτισ ν µε, τ ν µέλλοντα απτίζειν το ς πιστε οντας, δι δατος καί Πνε µατος, καί πυρ ς δατος δυναµένου ποπλ ναι τ ν µαρτι ν τ ν ρ ορον Πνε µατι δυναµέν ω το ς χοϊκο ς περγάσασθαι πυρ ς πεφυκ τι κατακαίειν τάς τ ν νοµηµάτων κάνθας. Τοια τα θρυλλο ντων τ ν γνοο ντων τ τ ς Ο κονοµίας Μυστήριον, µ νος Κ ριος καί φ σει Πατήρ το Μονογενο ς, µ νος ε δώς κρι ς ν µ νος γέννησεν παθ ς, διορθο µενος τήν σφαλµένην τ ν Ιουδαίων π νοιαν, νέωξε τάς π λας τ ν Ο ραν ν, τ ς ναυαγο σης φ σεως γαθ ν Κυ ερνήτην. Καί α τ ς ο ραν θεν πι ο φαιδρ ς λέγων «Ο τ ς στιν Υ ς µου γαπητ ς» Εκε νος Ιησο ς, ο χ Ιωάννης Βαπτισθείς, ο χ απτίσας ξ µο γεννηθείς πρ παντ ς χρονικο διαστήµατος, ο χ κ Ζαχαρίου, κ Μαρίας γεννηθείς κατά σάρκα, ο χ κ τ ς Ελισά ετ φανείς παρ λπίδα. Ο τ ς µή λυθείσης Παρθενίας γεώργητος Καρπ ς ο χ κ τ ς λυθείσης στειρώσεως κλάδος, µεθ µ ν νατραφείς, ο χ ν τ ρήµ ω τραφείς Ο τ ς στιν Υ ς µου γαπητ ς, ν η δ κησα. Υ ς µοο σιος, ο χ τερο σιος. Οµοο σιος µοί κατά τ ρατον καί µοο σιος µ ν κατά τ ρώµενον χωρίς µαρτίας. «Ο τ ς στιν Υ ς µου γαπητ ς, ν η δ κησα». O κ λλ ς στιν, µ ς Υ ς, καί λλος Μαρίας Υ ς λλά ο τ ς στιν Υ ς µου γαπητ ς, λεπ µενος καί νοο µενος. Ο τ ς στιν Υ ς µου γαπητ ς, ν η δ κησα. Α το κο ετε. Εάν ε π η

\π ÓÔ ÚÈÔ -ºÂ ÚÔ ÚÈÔ \03 àú. ÙÂ. 1 KHPY EKK H IA OP O O øn - 5- ωρακώς µέ, ώρακε τ ν Πατέρα, α το κο ετε. Εάν ε π η, πέµψας µε µείζων µο στιν, τ ο κονοµί α τήν φωνήν προσαρµ σατε. Εάν ε π η, τίνα µέ λέγουσιν ο νθρωποι ε ναι, τ ν Υ ν το νθρώπου ποκρίνεσθε πρ ς α τ ν Σ ε Υ ς το Θεο το Ζ ντος. Το τοις το ς ήµασιν ο ραν θεν ροντοειδ ς κ Πατρ ς λθο σι κατηυγάσθη τ τ ν νθρώπων γένος. Επέγνωσαν διαφοράν, Ποιητο καί ποιήµατος, Βασιλέως καί στρατιώτου, Τεχνίτου καί τεχνήµατος, τ πίστει ε αιωθέντες προσ λθον διά το απτίσµατος Ιωάννου τ ν Πνε µατι καί πυρί Βαπτίζοντι Χριστ τ ληθιν µ ν Θε, µεθ ο τ Πατρί δ ξα, σ ν τ Παναγί ω καί Ζωοποι Πνε µατι, ν ν καί εί, καί ε ς το ς α νας τ ν α ώνων. Αµήν. ( Εκ χειρογράφων τ ν ν τ Αγιων µ ω Ορει το Σε ασµιωτάτου Πατρ ς µ ν Αγίου Βρεσθένης ΜΑΤΘΑΙΟΥ Αγιορείτου, Κρητ ς Ερηµίτου). ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ Η ορτή τ ν Αγίων Θεοφανείων ε ς τάς 6 Ιανουαρίου µέραν Κυριακήν, ωρτάσθη µέ διαιτέραν λαµπρ τητα καί φέτος ε ς τήν πρωτε ουσαν τ ς Μακεδονίας, τήν Θεσσαλονίκην. Ε ς τήν ορτήν ε χον προσέλθει ε λα- ε ς ρθ δοξοι προσκυνηταί π λα τα µέρη τ ς Μακεδονίας, λλά καί π τή Θράκη, Θεσσαλία, Αθήνα, Πελοπ ννησον καί λλο. Η Θεία Λειτουργία τελέσθη ε ς τ ν Ιερ ν Μητροπολιτικ ν Να ν Θεσσαλονίκης το Αγίου Γεωργίου, π το Παναγιώτατου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστ µου συµπαραστατο µενος π τ ν ερέων π. Νικολάου Ζαρδο κα καί το Ιεροµ. π. Σεραφείµ Μάτσα. Μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν γένετο καθιερωµένη ποµπή πρ ς τ ν θαλάσσιον χ ρον τ ς Θεσσαλονίκης, που κατ τος τελε ται Μέγας Αγιασµ ς πί τ ς ε δικ ς στηθείσης ξέδρας καί τελετή τ ς Καταδ σεως το Τι- µίου Σταυρο ε ς τήν θάλασσαν. Τήν λην ποµπήν διεκ σµησαν νέοι καί νέες φέροντες θνικάς καί τοπικάς νδυµασίας π διάφορα µέρη τ ς Ελλάδος, καθώς καί µελωδική χορωδία τ ν εροψαλτ ν µας, δίδοντας τ µήνυµα καί τήν µολογίαν τι «Σήµερον τά νω το ς κάτω συνεορτάζει καί τά νω το ς κάτω συνοµιλε» καί χι ποτε θελήσει ντίχριστος παπισµ ς ραιοσιωνισµ ς καί ραιοµασωνία ο πο οι ε σήγαγον τ ν νέον παπικ ν µερολ γιον. Ε ς τ τέλος το Μεγάλου Αγιασµο µίλησεν σχετικ ς Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Χρυσ στο- Πάνω: Στιγµι τυπο π την τελετήν το Mεγ. Aγιασµο πί τ ς ξέδρας, ε ς τ ν παραθαλάσσιον χ ρον ε ς Θεσ/νίκην.

- 6- KHPY EKK H IA OP O O øn \π ÓÔ ÚÈÔ -ºÂ ÚÔ ÚÈÔ \03 àú. ÙÂ. 1 µος ναφερθείς ε ς τήν καθιερωµένην κατ τος τελετήν τ ς καταδ σεως κατά τήν ορτήν τ ν Θεοφανείων καί ε ς τ πρ σφατον γεγον ς το κκλησιαστικο σχίσµατος καί πραξικοπήµατος τ ν α ρετικ ν Τριαδοµάχων, Χριστοµάχων, Εκκλησιοµάχων καί Νεοεκκλησιολ γων ο κουµενιστ ν ο πο οι χουν τ α ρετικώτατον γµα τι Χριστ ς δέν ε ναι προαιώνιος δηλαδή δέν ε ναι Θε ς συµφρονο ντες µετά τ ν ραίων καί τ ν χιλιαστ ν. Πάνω: Στιγµι τυπο π τήν ποµπήν ποία κατευθ νεται πρ ς τ ν θαλάσσιον χ ρον διά τήν τέλεσιν το Mεγ. Aγιασµο καί τήν κατάδυσιν το Tιµίου Σταυρο. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑ Τ ν περασµένον µ να, εκέµ ριον το 2002, τ τε Μεσσηνίας Γρηγ ριος παρασυρθείς π τ ν Α ρεσιαρχ ν Λάµπρου Κτεν, Παναγιώτου Αλεξοπο λου κ Πατρ ν καί τ ν σ ν α το ς κληρικ ν καί µοναχ ν, µετά τ ν προσδ κητον θάνατον το Επισκ που Κοζάνης Τίτου, πισυµ άντος τήν 12.12.2002, µέραν Τετάρτην, προέ η µ νος του ε ς χειροτονίας πισκ πων, δέκα µέρας σχεδ ν µετά τ ν θάνατον το Kοζάνης. Η χειροτονία πισκ που φ ν ς µ νου Επισκ που πενοήθη π τ ν ρχιτεκτ νων το πραξικοπήµατος καί το Σχίσµατος, πρ ς στήριξιν καί δραίωσιν τ ν πολλαπλ ν α ρέσεων, τ ν Τριαδοµάχων, Χριστοµάχων, Εκκλησιοµάχων καί Νεοεκκλησιολ γων ο κουµενιστ ν. Ηγήθη λοιπ ν, Μεσσηνίας Γρηγ ριος το Πραξικοπήµατος, το Σχίσµατος καί τ ν ναφυεισ ν Α ρέσεων. Η άσις καί τ θεµέλιον τ ν πολλαπλ ν α τ ν α ρέσεων ε ναι τι, Χριστ ς ς Θεάνθρωπος δέν ε ναι ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ!!! Εάν Θεάνθρωπος Ιησο ς Χριστ ς, δέν ε ναι προαιώνιος, τ τε δέν ε ναι ΘΕΟΣ, καί ε ναι κατ α το ς να κτ σµα καί δηµιο ργηµα το Θεο. Ενας «τέτοιος» Χριστ ς χει ρχή χρονική καί δ ναται νά προσδιορισθ λικία του, ποία δέν δ ναται νά περ αίνη τά 33 τη. Α τ ς Χριστ ς, κατά τήν θεωρίαν των, πέθανεν καί δέν νέστη, δι τι δέν το Θε ς. Μή γένοιτο! Η ντίχριστος καί α ρετική α τή θεωρία πενοήθη καί κατεσκευάσθη προκειµένου νά στηρίξουν λλην µεγάλην α ρεσιν τήν ποίαν χάλκευσαν, τι δέν π ρχε Eκλησία Θεο πρ Χριστο, δι τι Υ ς καί Λ γος το Θεο πρίν σαρκωθ δέν το κεφαλή καµµι ς Εκκλησίας. Α τοί ε ναι α θαίρετοι παραλογισµοί τ ς νοσηρ ς φαντασίας των δι τι ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ε ς τήν Παλαιάν ιαθήκη ναφέρει πολλάκις τήν παρξιν Εκκλησίας Θεο πρ Χριστο, πως κκλησία Θεο, Eκκλησία Yψίστου, Eκκλησία Aγίων, Eκκλησία Oσίων, κ.λπ. E ναι διάσπαρτες ο φράσεις α τές ε ς τήν Π. ιαθήκην. Εξ α τίας α τ ν τ ν δ ο µεγάλων α ρέσεων δηµιο ργησαν σωρείαν λλων λυσιδωτ ν α ρέσεων α πο αι συνοψίζονται ς κολο θως: Τριαδολογικαί, Χριστολογικαί, Εκκλη-

\π ÓÔ ÚÈÔ -ºÂ ÚÔ ÚÈÔ \03 àú. ÙÂ. 1 KHPY EKK H IA OP O O øn - 7- σιολογικαί καί σαι λλαι παράγονται ξ α τ ν. Α ναφερθε σαι α ταί α ρέσεις κατατάσσονται µετά τ ν ρχαίων µεγάλων α ρέσεων, το Αρειανισµο, το Νεστοριανισµο το Μονοφυσιτισµο καί το Bαρλαµιτισµο, τάς ποίας κατεδίκασαν καί ναθε- µάτισαν α Αγιαι Ο κουµενικαί Σ νοδοι, Α, Γ καί τ 325, 431 καί 451 καί 1341 ντιστοίχως. Ο σ γχρονοι α τοί α ρετικοί ε ναι, Τριαδοµάχοι καί Νεοεκκλησιολ γοι ο κου- µενισταί. Τά α ρετικά φρονήµατα τά πο α διακηρ σσουν το ς κατατάσσουν µετά τ ν Ε ραίων, προτεσταντ ν καί χιλιαστ ν. Περί τ ν ναφυεισ ν α τ ν πολλαπλ ν α ρέσεων θά κδοθ Εγκ κλιος ποία θά κάν η στορικήν ναδροµήν π τ ς µφανίσεώς των µέχρι σήµερον καί θά τάς ναλ η πως τάς διεκήρυξαν γγράφως. Η ΚΑΥΣΙΣ, Η ΚΑΤΑ ΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑMΜΑΤΩΝ Κατά τήν Κυριακήν τ ς Ορθοδοξίας, τήν 3ην Μαρτίου 2003, ε ς τ ν Ιερ ν Να ν το Αγίου Γεωργίου Θεσσαλονίκης, Κων/λεως 174 καί µετά τ πέρας τ ς Θείας Λειτουργίας, Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Χρυσ στοµος, φο µίλησεν πικαίρως περί τ ς ορτ ς τ ς Ορθοδοξίας, νεφέρθη καί ε ς τ πρ σφατο γεγον ς τ ν ναφυεισ ν α ρέσεων τ ν Τριαδοµάχων, Χριστοµάχων, Εκκλησιοµάχων καί Νεοεκκλησιολ γων Ο κουµενιστ ν. Εν συνεχεί α κανε ναδροµή π τ ς µφανίσεώς των, ξιστορ ν ν συντοµί α τά διατρέξαντα. Μετά τήν µιλίαν καί νώπιον κλήρου Μοναχ ν καί λαο καυσε τά α ρετικά φυλλάδια καί συγγράµµατα τ ν ν λ γ ω α ρετικ ν, παραδ σας α τά ε ς τ π ρ καί τ α ώνιον ΑΝΑΘΕΜΑ κατά τήν παράδοσιν καί τήν ντολήν τ ν Αγίων Πατέρων. Ακολο θως γένετο περιφορά τ ν Αγίων ε κ νων ντ ς τ ς π λεως, κατά τήν παράδοσιν καί κατά τήν πιστροφήν, ξωθεν το Ι. Ναο κατέκαυσεν διά δευτέραν φοράν νώπιον το λαο, σα α ρετικά φυλλάδια ναπέµειναν. Εκτ ς τ ς Εγκυκλίου, ποία θά περιέχ η ναλυτικ ς λον τ στορικ ν καί τάς α ρέσεις, θά κδοθ καί λλη Εγκ κλιος ναφερο- µένη ν συντοµί α ε ς τά νατρέξαντα συµ άντα καί θά περιέχ η καί σχετικά φωτογραφικά στιγµι τυπα π τήν κα σιν τ ν α ρετικ ν ντ πων κατά τήν Κυριακήν τ ς Ορθοδοξίας. Πάνω ριστερά: Στιγµι τυπο π τήν κα σιν τ ν α ρετικ ν συγγραµµάτων ντ ς το I. Nαο Aγίου Γεωργίου µετά τήν Θείαν Λειτουργίαν π το Παναγιωτάτου Mητροπολίτου Θεσ/νίκης κ. Xρυσοστ µου. Πάνω δεξιά: H στιγµή τ ς κα σεως τ ν α ρετικ ν συγγραµµάτων ξωθεν το I. N. Aγίου Γεωργίου µετά τήν περιφοράν τ ν Aγίων ε κ νων.

- 8- KHPY EKK H IA OP O O øn \π ÓÔ ÚÈÔ -ºÂ ÚÔ ÚÈÔ \03 àú. ÙÂ. 1 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΕΙΣ ΚΙΑΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ Κατά τήν 30ήν Ιανουαρίου, ορτήν τ ν Αγίων Τρι ν Ιεραρχ ν, πανηγ ρισεν µώνυµος Ιερ ς Να ς ε ς Κιάτον Κορινθίας. Αφ σπέρας τελέσθη Μέγας Εσπεριν ς µετ ρτοκλασίας. Τήν ποµένην, µέραν Τετάρτην, περιώνυµον µέρα τ ς ορτ ς τ ν Τρι ν Ιεραρχ ν, γένετο Πανήγυρις µετά τ ς Θείας Λειτουργίας, π το Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστ µου, συµπαραστατουµένου Eτερον στιγµι τυπον π τήν κα σιν τ ν α ρετικ ν συγγραµµάτων νώπιον κλήρου καί λαο ξωθεν το I. Nαο Aγίου Γεωργίου Θεσ/νίκης µετά τήν περιφοράν τ ν Aγίων E κ νων π το Παναγιωτάτου Mητροπολίτου Θεσ/νίκης κ. Xρυσοστ µου.. π τ ν ερέων π. Νικολάου Ζαρδο κα καί το εροµ. π. Σεραφείµ. ιά τήν ορτήν προσ λθεν πλ θος κ σµου π διάφορα µέρη τ ς Ελλάδος πρ ς τιµήν τ ν Αγίων. Ε ς τ Κοινωνικ ν µίλησεν θεολ γος κ. Γ. Γλετζάκος, ναφερθείς ε ς τά πίκαιρα γεγον τα. Μετά τ πέρας τ ς Θ. Λειτουργίας γένετο καθιερωµένη περιφορά τ ς Ε κ νος τ ν Αγίων, ε ς τήν ποίαν λα εν µέρος καί εροµ. π. Πορφ ριος Πέτκωφ λθών πί το του π τ Μαρκ πουλον Άττικ ς. Εν συνεχεί α παρετέθη τράπεζα διά το ς προσκυνητάς, ο πο οι φο ε χαρίστησαν τ ν Θε ν καί το ς Aγίους νεχώρησαν. Mετά τήν περιφοράν τ ς I. E κ νος τ ν Aγίων Tρι ν Iεραρχ ν κα µπροσθεν το I. Nαο ε ς Kι τον Kορινθίας. ιακρίνονται, Παναγιώτατος, ερε ς, µοναχοί καί πλ θος προσκυνητ ν.