ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Β. Σ. ΖΟΛΩΤΑΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Β. Σ. ΖΟΛΩΤΑΣ Η ΕΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η Κοσµογονία µε το Ελληνικό Φ πρότυπο φ φ φ φ φ φ φ φ φφ φ φ φ φ φ φ φ φ φ φ φ φ φ φφ φ ΑΛΕΞΑΝ ΡΟΥΠΟΛΗ 2012

Τα πνευματικά δικαιώματα του βιβλίου είναι κατοχυρωμένα συμβολαιογραφικά. Επιτρέπεται κάθε διακίνηση μέρους ή όλου του περιεχομένου, εκτός από αυτή, για εμπορικούς σκοπούς. Προϋπόθεση είναι η αναφορά στο βιβλίο και το συγγραφέα. Έκδοση: Πρώτη Σελίδες: 88 Συγγραφέας: Βασίλειος Σ. Ζολώτας treesoft.gr vzolotas@gmail.com Επιμέλεια κειμένου: Φιλίνα Ζολώτα, Αρχιτέκτων μηχανικός Επιμέλεια έκδοσης: Αντώνης Παπουτσάκης - Bit - Ι. Δραγούμη 2 Αλεξ/πολη ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: 25510 24286 ISBN: 978-618-80044-5-0

Η προστασία, το νοιάξιμο και η φροντίδα από τη Μαριώ, τη Φιλιώ, το Στέργιο και την Πόπη, είναι το υπόβαθρο αυτού του βιβλίου

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Γεννήθηκα στη Σαμοθράκη το 1950. Η οικογένειά μου μετανάστευσε στην Αλεξανδρούπολη το 1959. Σπούδασα Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης. (1968-1974) Κατασκεύασα πλήθος μικρών τεχνικών έργων στη Σαμοθράκη, ως Εργολήπτης Δημοσίων Έργων. Εργάστηκα ως μηχανικός της γνώσης και κατασκεύασα τους αλγορίθμους σε δυο μεγάλες εφαρμογές λογισμικού Διοίκησης, για λογαριασμό της εταιρίας μου, που είναι αναρτημένες στην ιστοσελίδα μου treesoft.gr 1. Την autocost εφαρμογή 2. Την multifile εφαρμογή Εκδόθηκαν δύο βιβλία μου. 1. Η Βιοθωράκιση της Πόλης και η Πολιτική της Βιοθωράκισης. 2. Η ΕΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. (Η Κοσμογονία με το Ελληνικό Φ πρότυπο)

Περιεχόμενα Πρόλογος...8 Η θάλασσα του Τίποτα...10 Η ανατομία της φυσαλίδας του Τίποτα...13 Η απαρχή του Κόσμου...16 (ο χρυσός λόγος φ=0.618 ) Η πρωταρχική Εντροπή α...19 Οι πληροφορίες της χρυσής έλικας Ο πολλαπλασιαστής Κ=8.4 του χώρου Ο πληθωρισμός Ενέργειας... 23 Πρώτος πληθωρισμός Δεύτερος πληθωρισμός Τρίτος πληθωρισμός Νιοστός πληθωρισμός Η εξίσωση του πληθωρισμού της ενέργειας Η εκρηκτική διαστολή... 25 Η αυτόχθονη ενέργεια (Fab=0.26)... 26 Διέλικες δεσμίδες (Fab) Τετραέλικες δεσμίδες (Fab=0.20) Εξαέλικες δεσμίδες (Fab=0.06) Ομαδοποίηση των αυτοχθόνων Ελίκων ως προς Άπωση και έλξη (Fab=0.26) Συνέπειες συμπεριφοράς των αυτοχθόνων ελίκων (Fab) Η κατανομή της αυτόχθονης Ενέργειας (Fab=0.26)

Η Δάνεια Ενέγεια (Xab=0.24)... 32 Διέλικες δεσμίδες (Xab=0.24) Τετραέλικες δεσμίδες (Xab=0.24) Ομαδοποίηση των δάνειων ελίκων ως προς άπωση και έλξη (Χab=0.24) Η κατανομή της δάνειας Ενέργειας Η κατανομή της εντροπής (Fd=0.12)...35 Τα Ουράνια Σώματα... 36 Κοσμικό υπόβαθρο ( 0.354 ) Ουράνια πληροφοριακά κελύφη... 38 Η μαύρη τρύπα (Κ0.059) Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.084) Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.107) Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.143) Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.155) Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.162) Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.179) Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.354) Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.0.618) η (1/Φ) Τα ουράνια αντισώματα και ελλειπτικά κελύφη...41 Τα στιγμιαία αρχέγονα σωματίδια της Ύλης... 43 Πληροφοριακό κέλυφος του πυρήνα (Κ0.059) Πληροφοριακό κέλυφος της ελκτικής μάζας (Κ0.066) Πληροφοριακό κέλυφος της ελκτικής ενέργειας (Κ0.107) Πληροφοριακό κέλυφος της απωστικής ενέργειας (Κ0.155) Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.148) Ομόλογα πληροφοριακά κελύφη

Τα στιγμιαία αρχέγονα δίπολα σωματίδια... 46 Κατανομή του συμπαντικού χώρου... 48 Παγκόσμια διαστολή και έλξη των ουράνιων σωμάτων (Η Πληροφορία)... 50 Big bang Παγκόσμια Διαστολή και Έλξη Η κοσμική αυτοομοιότητα Η μεταβίβαση της Πληροφορίας Ο Χρόνος Τα στιγμιαία Πρωτώα (Ελκτικά ή Απωστικά)... 60 Η σύντηξη... 63 Υπόδειγμα σύντηξης μικρό με μικρό ή συμβολικά [ ] Το πρωταρχικό ιόν Η εκθετική διαστολή σωματιδίου από σύντηξη Ο γεωμετρικός κανόνας της σύντηξης Ηλεκτρόνιον... 70 Η ιστορία των πρωτόνιον, νετρόνιον... 75 Η κοινή διαδρομή Η ιστορία του πρωτόνιον Η ιστορία του νετρόνιον Το άτομο... 79 Η βαρύτητα... 82 Επίλογος... 86

Πρόλογος Χρησιμοποίησα σαν κεφαλίδα στο εξώφυλλο αυτού του βιβλίου το χαρακτηρισμό ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΣΙΚΉ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, σε αντιπαράθεση με τη ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ του 20ου αιώνα, που για να εξυπηρετήσει μιλιταριστικούς σκοπούς και τις ιδιοτέλειες της Εταιριοκρατίας, παγίδεψε τις φυσικές επιστήμες και υποχρέωσε τους επιστήμονες να ασχοληθούν μόνο με το 10% της παγκόσμιας ενέργειας και του φυσικού γίγνεσθαι. Οποιαδήποτε ενασχόληση πέρα από αυτό το όριο, επέφερε ποινή σιωπής και αποκλεισμού από εργασία, δημοσιεύσεις και καριέρα. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα είναι του Einstein, που μόνο γιατί δήλωσε μετάνοια για την Κοσμολογική Σταθερά, που εισήγαγε, υποστηρίχτηκε να γίνει η μεγαλύτερη βεντέτα του θεάματος του 20ου αιώνα, εφάμιλλη της Μέριλιν και του Τσε. Τα επιτεύγματα από τη Γερμανική Φυσική Φιλοσοφία είναι μεγάλα και θεαματικά. Κανείς δε δικαιούται να τα αμφισβητήσει. Όμως, αυτή η περιορισμένη Φιλοσοφία έφτασε στα όριά της. Έχει καταδικάσει, χάριν της επιβίωσης, όλους τους Επιστήμονες του κόσμου σε ανημποριά. Οδηγεί σε τεράστιου κόστους αδιέξοδες επιλογές και διαδικασίες, με πενιχρά αποτελέσματα. (Παράδειγμα το πείραμα του CERN, που προσπαθούν να συλλάβουν την εντροπή, που βρίσκεται παντού και μπροστά τους και τους κοροϊδεύει. Κι εγώ θα διασκέδαζα, αν ο μισός πληθυσμός δεν πεινούσε, διψούσε και κρύωνε). 8

Στο έργο που ακολουθεί, θα δείτε την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ να διαχειρίζεται το 100% της παγκόσμιας ενέργειας και να επαληθεύεται από όλες τις παγκόσμιες φυσικές σταθερές, που ναι, ανήκουν στα επιτεύγματα της Γερμανικής Φυσικής Φιλοσοφίας. Ο μέσος αναγνώστης, που μπορεί να μην έχει βαθύτερο ενδιαφέρον, με μια χαλαρή ανάγνωση δεν θα αποκτήσει τη γνώση του κοσμικού γίγνεσθαι. Όμως θα αποκτήσει τη χρήσιμη υποψία, για να είναι Πολίτης και όχι Πελάτης σε φύκια, που του πουλάνε για μεταξωτές κορδέλες. 9

Η θάλασσα του Τίποτα 1 Το τίποτα είναι μια ιδέα απόλυτη. Μόλις ο νους ονοματίσει το τίποτα, αυτό αμέσως γίνεται κάτι. Το κάτι είναι ένας απειροελάχιστος χώρος με κέλυφος και είναι πλήρες δραστικότητας. 2 Μόλις δημιουργηθεί το κάτι, ο νους κάνει αμέσως την αντίστροφη διαδικασία, για να το οδηγήσει στον αφανισμό. Εκεί, απ όπου το ανέσυρε ο ονοματισμός. Ο νους, μπορεί να δώσει στο κάτι μόνο τρεις διαφορετικές μεταξύ τους θεμελιώδεις υποστάσεις. Οτιδήποτε άλλο, θα είναι σύνθεση των τριών θεμελιωδών υποστάσεων του κάτι. 3 Γεμάτο κάτι Άδειο κάτι Μικτό κάτι 4 Και οι τρεις υποστάσεις του κάτι, περιέχουν απωστική δραστικότητα, που στηρίζει το κέλυφος. Και οι τρεις υποστάσεις του έχουν σχήμα απειροελάχιστης σφαιρικής φυσαλίδας, για να γίνεται η διαδικασία αφανισμού με τον οικονομικότερο τρόπο. Μόνο με τη μεταβολή της ακτίνας. 5 Το [γεμάτο κάτι], περιέχει δραστικότητα F, που έχει τόση πυκνότητα όση δε γίνεται παραπάνω. Για αυτό η F είναι η θεμελιώδης μονάδα της δραστικότητας. Κάθε δραστικότητα, όπου και αν βρίσκεται, όση και αν είναι, πάντοτε είναι κλάσμα αυτής της μονάδας. 10

6 Μέσα στο [γεμάτο κάτι], η δραστικότητα είναι μοιρασμένη σε δυο ίσα και αντίθετα σύνολα, για να μην παραμορφώνεται το κέλυφος ούτε προς τα μέσα, ούτε προς τα έξω. Το [γεμάτο κάτι], υφίσταται με λόγο δραστικότητας ΕΝΑ. ΣΧΉΜΑ 1α Γεμάτο Γεμάτο Fd Fbb Fb Fa Θεωρώντας το χώρο μοιρασμένο στα δυό, η συνολική απωστική δραστικότητα είναι (Fd+Fa) = F/2 = μονάδα/2 = 0.50 και η ελκτική δραστικότητα (Fb+Fbb) = F/2 = μονάδα/2 = 0.50 Ο αφανισμός του [γεμάτο κάτι], γίνεται με συρρίκνωση του κελύφους, με άδειασμα δραστικότητας. Οι άπειρες δοκιμές αφανισμού του, οδηγούν πάντα σε ένα πολύ μικρότερο όμοιο κάτι, που όμως απέχει πολύ από το ιδεατό τίποτα. 7 Το [άδειο κάτι], περιέχει μόνο την απωστική δραστικότητα (Fd+Fa) = 0.50, που χρειάζεται για να στηρίζει το κέλυφος. Ο αφανισμός του γίνεται με συρρίκνωση του κελύφους, με άδειασμα δραστικότητας. Ο νους μπορεί εύκολα να αφανίζει τα [άδειο κάτι]. Όμως θα του μείνουν προς αφανισμό τα {μεικτό κάτι]. 8 Το [μικτό κάτι], περιέχει δυο ισοδραστικές καταστάσεις, που μοιράζονται το χώρο του. Το χώρο κενό, με απωστική δραστικότητα Fd =0.25 για να στηρίζει το κέλυφος και το χώρο ασυμπίεστο πλήρες, με το άθροισμα απωστικής και ελκτικής δραστικότητας (Fa+Fb)=0, που στηρίζει το 11

κέλυφος. Η συνολική δραστικότητα μέσα στο [μικτό κάτι], είναι τώρα μέρος της μέγιστης δυνατής δραστικότητας, που θα μπορούσε να περιέχει. Το [μικτό κάτι], περιέχει συνολική δραστικότητα με λόγο (Fd+ Fa +Fb)=0.75 Ο αφανισμός του [μικτό κάτι], γίνεται με συρρίκνωση του κελύφους, με αναλογικό άδειασμα δραστικότητας από τους χώρους κενό και πλήρες. Οι άπειρες δοκιμές αφανισμού του, οδηγούν πάντα σε ένα πολύ μικρότερο όμοιο κάτι, που όμως απέχει πολύ από το ιδεατό τίποτα. 9 Ο αφανισμός όλων των κάτι, ξεχωριστά και με οποιαδήποτε υπόστασή τους, οδηγεί σε μια παρόμοια θάλασσα από κάτι, που δεν μπορεί να γίνει ιδεατό τίποτα. 10 Εάν ο νους δεν επιλέξει να αφανίσει τον εαυτό του, ως στρατηγική αφανισμού του κάτι, τότε μόνο μια δυνατότητα απομένει. Η δυνατότητα να ζευγαρώσουν όλα τα κάτι, που μπορούν να ζευγαρωθούν, μήπως και μπορέσουν να γίνουν ένα και μοναδικό κάτι, που να αφανιστεί. Ζεύγη μπορούν να γίνουν μόνο μεταξύ εκείνων των κάτι, που έχουν συμπληρωματικό περιεχόμενο δραστικότητας. Αυτά είναι: Ζεύγη [γεμάτο, άδειο] και Ζεύγη [μικτό, μικτό]. 11 Στα ζεύγη [γεμάτο, άδειο], το κάθε μέλος που ζευγαρώνει, συνεισφέρει το μισό της δραστικότητάς του, για να υπάρξει προοπτική δημιουργίας ενός μόνο κάτι. Στη νέα φυσαλίδα που δημιουργείται, το [γεμάτο κάτι], συμμετέχει με λόγο F/2 = 0.50 και το [άδειο κάτι] με λόγο (Fd+Fa)= 0.50/2=0.25. Το νέο κάτι, που δημιουργήθηκε, έγινε [μικτό κάτι]. Όλα τα κάτι, που καταλήγουν να ζευγαρώνουν, είναι τα [μικτά κάτι]. Εφεξής, αντί για [μικτό κάτι] θα χρησιμοποιώ τη λέξη φυσαλίδα. 12

Η ανατομία της φυσαλίδας του Τίποτα 1 Η φυσαλίδα [μικτό κάτι], που είναι το ονοματισμένο τίποτα, περιέχει δυο ισοδραστικές καταστάσεις, που μοιράζονται το χώρο της. (Σαν ένα πορτοκάλι, κομμένο περίπου στη μέση). Το χώρο κενό, που είναι το ένα μισό της φυσαλίδας, όπου διατηρείται μόνο η απωστική δραστικότητα Fd =0.25 για να στηρίζει το κέλυφος. Το χώρο πλήρες (Fa +Fb)=0, που είναι το άλλο μισό της φυσαλίδας, όπου διατηρούνται η απωστική Fa =0.25 και η ελκτική Fb =0.25 δραστικότητες μαζί, που εξουδετερώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν το ασυμπίεστο, που στηρίζει το κέλυφος. Η συνολική δραστικότητα μέσα στη φυσαλίδα έχει λόγο (Fd + Fa + Fb) = 0.75, που είναι μέρος της μέγιστης δυνατής δραστικότητας ΕΝΑ, που θα μπορούσε να περιέχει. Η διαδικασία αφανισμού της φυσαλίδας γίνεται με σμίκρυνση. (Συρρίκνωση του κελύφους, με αναλογικό άδειασμα δραστικότητας από τους χώρους κενό και πλήρες). 2 Η φυσαλίδα δεν έχει άλλο τρόπο να ισομοιράσει το κενό και το πλήρες, παρά μόνο με άπειρες δοκιμές αυξομείωσης του χώρου, που καταλαμβάνει το πλήρες. (Η πυκνότητα του πλήρους, παραμένει σταθερή). Κάθε δοκιμή, δημιουργεί μέσα στη φυσαλίδα μια τομή. Όπως η ζουμερή επιφάνεια του κομμένου στα δυο πορτοκαλιού. Η μια μεριά της τομής είναι το πλήρες, η άλλη μεριά της τομής είναι το κενό. Το πλήρες μιας δοκιμής συγκρίνει τις αποστάσεις επάνω στη τομή και κρατάει τη μέγιστη. Αυτή είναι μια διάμετρος, που γίνεται μέτρο κάθε τομής. Κάθε φορά, μια δοκιμή συγκρίνει τη διάμετρό της με αυτήν, της προηγούμενης δοκιμής. Εάν τη βρει μεγαλύτερη, κάνει αύξηση 13

πληρότητας. Εάν τη βρει μικρότερη, κάνει μείωση πληρότητας. Το μέσον της φυσαλίδας είναι το σημείο καμπής, που σε μια δοκιμή μπορεί να ξεπεραστεί. Για να προσδιορίσει αυτό το κέντρο, η φυσαλίδα κάνει άπειρες δοκιμές αυξομείωσης της πληρότητας. ΣΧΗΜΑ 1 Ζ Ζ Β J Άδειο Γεμάτο H J Α Β J H Άδειο Γεμάτο J Α Ο Ο 14 3 Ας βάλουμε επάνω στο τραπέζι μια γυάλινη μπάλα (φυσαλίδα) να στέκεται στο σημείο Ο, με κάθετο άξονα (ΟΖ)=H=1 μέτρο, χωρισμένο σε χιλιοστά. Διοχετεύουμε στη μπάλα νερό. Βλέπουμε το νερό να υψώνεται επάνω στο κάθετο μέτρο, στο ύψος Η(0.100), στο Η(0.484), στο Η(0.500), στο Η(0.516), μέχρι να γεμίσει στο Η1,000. Σε κάθε μέτρημα του ύψους του νερού επάνω στον άξονα, μετράμε αντίστοιχα το καμπύλο ύψος του C(0.100), C(0.484), C(0.500) C(0.516), C1,000, επάνω στο κέλυφος U, της φυσαλίδας. Δηλαδή σε κάθε δοκιμή, γίνεται σύγκριση του ευθύγραμμου ύψους γεμίσματος με το καμπύλο ύψος γεμίσματος και προκύπτουν οι σχέσεις. Δοκιμή 100, C (0.100) = 3.14 /2* Η (0.100) Δοκιμή 484, C (0.484) = 3.14 /2* Η (0.484) Δοκιμή 500, C (0.500) = 3.14 /2* Η (0.500) Δοκιμή 516, C (0.516) = 3.14 /2* Η (0.516) Δοκιμή Δοκιμή 1000, C 1,000 = 3.14 /2*H 1,000

4 Σε κάθε δοκιμή, γίνεται σύγκριση της μέγιστης καμπύλης γεμίσματος U, με το καμπύλο ύψος γεμίσματος C και προκύπτει διπλάσια. Για τη μέγιστη καμπύλη γεμίσματος U, οι σχέσεις γίνονται: Δοκιμή 100, U 0.100 = 2* C0.100 = 3.14 * H 0.100 Δοκιμή 484, U 0.484 = 2* C0.484 = 3.14 * Η 0.484 = 1.524 = (Π-Φ) Δοκιμή 500, U 0.500 = 2* C0.500 = 3.14 * Η 0.500 = 1.571 = π/2 Δοκιμή 516, U 0.516 = 2* C0.516 = 3.14 * Η 0.516 = 1.618 = Φ (χρυσός λόγος) Δοκιμή... Δοκιμή 1000, U 1,000 = 2* C1,000= 3.14 * H 1,000 = 3.14.. = π Η φυσαλίδα, για να ισομοιράσει το κενό με το πλήρες, προσδιορίζει επάνω στο κέλυφος, το πλήρες U 0.χχχ, το π/2 και το π=3.14.., κάνοντας δοκιμές πληρότητας κοντά στη μέση της. Το κέλυφος της φυσαλίδας γίνεται πληροφοριακό κέλυφος και φέρει την πληροφορία σε όλα τα σημεία της επιφάνειάς του. Πληροφοριακά κελύφη, που έρχονται σε επαφή ανταλλάσουν τις πληροφορίες μεταξύ τους. 15

Η απαρχή του Κόσμου (ο χρυσός λόγος φ=0.618 ) 16 1 Το ζευγάρωμα είναι η μόνη στρατηγική που απόμεινε στις φυσαλίδες, για να αφανιστούν στο ιδεατό τίποτα. Όταν την ίδια στιγμή, δυο εφαπτόμενες φυσαλίδες βρεθούν να έχουν επάνω στα πληροφοριακά τους κελύφη συμπληρωματικές πληροφορίες πληρότητας, τότε το λιγότερο πλήρες της μιας, διοχετεύεται μέσα στο κενό της άλλης. Και, οι δυο φυσαλίδες γίνονται μία. 2 Σε μια στιγμή των άπειρων δοκιμών πληρότητας μέσα στη θάλασσα του τίποτα, βρέθηκαν σε επαφή δυο πολύ ιδιαίτερες συμπληρωματικές φυσαλίδες: Η φυσαλίδα F με καμπύλη πληρότητας U=1.618.και βάθος (ύψος) πληρότητας Η=0.516 Η φυσαλίδα Χ με καμπύλη πληρότητας U=1.524.και βάθος (ύψος) πληρότητας Η=0.484 Τα δυο κελύφη αντάλλαξαν την πληροφορία τους και αποκόμισαν την πληροφορία μονάδα πληρότητας, που είναι όλο το κέλυφος U=1.618 +1.524 = 3.14..=π και όλο το βάθος Η=0.516 +0.484 = 1 Αμέσως, η φυσαλίδα Χ διοχέτευσε το πλήρες της μέσα στο κενό της F και αφανίστηκε. Το πληροφοριακό κέλυφος της F, απέκτησε τη πληροφορία π=3.14.., όταν η διάμετρος είναι μονάδα. Το π έγινε ο λόγος (αιτία) κατασκευής κάθε σφαιρικού κελύφους, με οποιαδήποτε διάμετρο. 3 Η μητρική φυσαλίδα έγινε μια νέα μονάδα, που ως τέτοια μετέτρεψε αυτομάτως στο μισό τις δραστικότητες των φυσαλίδων, που ζευγάρωσαν. Μέσα στη νέα φυσαλίδα, οι δραστικότητες έγιναν ως εξής:

Το πλήρες της φυσαλίδας F έγινε (Fa +Fb)=0.516../2=0.258.. Το πλήρες της φυσαλίδας Χ έγινε (Χa +Χb)=0.484../2=0.242.. Το κενό της φυσαλίδας F έγινε Fd=0.242../2=0.121.. Σύνολο δραστικότητας μέσα στη νέα φυσαλίδα έγινε φ=0.62 (χρυσός λόγος) 4 Η φυσαλίδα γίνεται οντότητα, μονάδα, από τον περιεχόμενο λόγο(αιτία) της δραστικότητας της, φ=0.62. Ήτοι η μονάδα είναι συνάρτηση ξοδέματος του λόγου δραστικότητας στις τρεις διαστάσεις, ως εξής. 1 = Κ*φ*φ*φ Κ* φ³ = 1 Κ = 4.24 Το Κ είναι ο λόγος(αιτία) του κελύφους της φυσαλίδας. Είναι, δηλαδή, μια συνάρτηση του π=3.14. Ήτοι: Κ = λ*π λ = 4.24/3.14 =1.33 =4/3. Οπότε, 1 = 4/3*π*φ³. Το μόνο σταθερό μέγεθος μέσα στη φυσαλίδα, που μπορεί να περιστρέφεται προς όλες τις κατευθύνσεις και να γεμίζει ολόκληρο το χώρο χωρίς επικαλύψεις, είναι η ακτίνα R. Ο λόγος, που ολοκληρώνει τη φυσαλίδα, βρίσκεται παντού μέσα στο χώρο και ως εκ τούτου εκφράζεται από την ακτίνα. Κάθε χώρος με αυτή την ιδιότητα είναι πληροφοριακή σφαίρα με ακτίνα R = λόγος και όγκο V = 4/3*π R³. 5 Η διαδικασία του νου, να μετατρέψει με άπειρες δοκιμές, τα άπειρα κάτι σε ένα ιδεατό τίποτα, προκάλεσε δραματική ανατροπή στην ίδια τη διαδικασία. Πραγματώθηκε μια απειροελάχιστη πιθανότητα, κατά την οποία μέσα στη φυσαλίδα συγκεντρώθηκε δραστικότητα με ιδιαίτερο λόγο (αιτία) φ=0.62. 17

Η φυσαλίδα γέμισε μέγιστης πυκνότητας δραστικότητα, ως εξής. Ενδογενές πλήρες (Fa +Fb)=0.26 Ενδογενής άπωση Fd=0.12 (Αυτός ο λόγος είναι, που θα εντροπιαστεί) Δάνειο πλήρες (Χa +Χb)=0.24 Από το ενδογενές πλήρες δημιουργείται η ύλη και από το δάνειο πλήρες δημιουργείται η αντιύλη. Η ασυμμετρία μεταξύ ύλης και αντιύλης είναι ενδογενής και φανερή. Ο συνολικός λόγος φ=0.62 και ο αντίστροφός του Φ=1.62 είναι ο χρυσός λόγος, που οι Έλληνες Φιλόσοφοι εντόπισαν μέσα στην αρμονία όλων των πραγμάτων. 6 Ο χρυσός λόγος φ=0.62 της δραστικότητας μέσα στη φυσαλίδα, έγινε υλικό και αιτία, που δημιούργησε τον κόσμο μας, που δημιούργησε το νου, που δημιούργησε το λόγο φ, που δημιούργησε τον κόσμο, κοκ. ΣΧHMA 2 (Έργο του M. C. Escher) 18

Η πρωταρχική Εντροπή α α = φ* Fd = (0.618 * 0.12) = 0.0072 1 Λίγο πριν γεμίσει η μητρική φυσαλίδα από το δάνειο πλήρες (Χa+Χb)=0.24, η απωστική δραστικότητα Fd=0.12 βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Έπρεπε να χωρέσει μέσα στη φυσαλίδα, χωρίς να υπάρχει διαθέσιμος χώρος. (Έδειξα, πως πρέπει να χωρέσει στη φυσαλίδα δραστικότητα με λόγο φ=0.62 ενώ υπάρχει διαθέσιμος χώρος για δραστικότητα 0.50). Με την απωστική της δραστικότητα η Fd θα μπορούσε να διευρύνει το κέλυφος της μητρικής φυσαλίδας. Όμως, αυτή της το απαγόρεψε, γιατί η στρατηγική της είναι συρρίκνωση και αφανισμός στο ιδεατό τίποτα. Η πλεονάζουσα Fd=0.12 υποχρεώθηκε να λύσει το πρόβλημα με εντροπή της απωστικής της δραστικότητας. Ο χρυσός λόγος τη μετέτρεψε σε ισχύ α = φ * 0.12 = 0.0072, που εγκλωβίστηκε μέσα σε φυσαλίδα (πληροφοριακή σφαίρα) με λόγο(ακτίνα) 0.12. Αυτή η φυσαλίδα έγινε ο χώρος εντροπής της απωστικής δραστικότητας Fd=0.12 και είναι [4/3 π R³=4.186* (0.12)³]=0.0072. Προκύπτει [εντροπή α = σταθερά λεπτής υφής = 0.0072] Ο πλεονάζων λόγος (το μέρος της ενέργειας) 0.12 εντροπιάστηκε μέσα σε φυσαλίδα και έγινε εντροπή α=0.0072. Η εντροπή έγινε ο τρόπος εκδήλωσης του πλεονάζοντος λόγου και εκφράζει την ισχύ του. 2 Οι Έλληνες δημιούργησαν τη λέξη εντροπή για να δείξουν την ύπαρξη μιας παράλογης τροπής προς τα μέσα, που παραβιάζει καταστροφικά την τάξη των πραγμάτων. Έγινε η γνωστή «ντροπή» στις συμπεριφορές των ανθρώπων, που προσβάλουν και παραβιάζουν την τάξη. Για να μπορέσουν να κατασκευάσουν την έννοια εντροπή, φαίνεται πως οι Έλληνες πέρασαν ιστορική φάση εξέλιξης, που ο νους τους μπορούσε να κατανοεί τους λόγους της δημιουργίας του κόσμου. 19

3 Και με την εντροπή της, πάλι η απωστική δραστικότητα δεν κατάφερε να χωράει μέσα στη μητρική φυσαλίδα. Αναγκάστηκε να κάνει τη βέλτιστη μείωση του χώρου της εντροπής της, χωρίς να χάσει την αξία της δραστικότητάς της. Αυτό το πέτυχε με γεωμετρικό μετασχηματισμό, στη μοναδική κατάλληλη επιλογή. Η εντροπή μεταμορφώθηκε σε χρυσή έλικα. Η χρυσή έλικα έχει την ιδιότητα να διατηρεί την ισχύ της εντροπής μέσα σε χώρο 8.4 φορές μικρότερο από αυτόν της πληροφοριακής σφαίρας. ΣΧΗΜΑ 3 Η χρυσή έλικα N 0.060 M Κ 0.048 0.12 0.12 F=R 0.096 Α p Εντροπή 0.12 Κ Ιδιοπεριστροφή 20

Οι πληροφορίες της χρυσής έλικας Ξαπλώστε ένα σωληνωτό ποτήρι επάνω στο τραπέζι και κολλήστε το ελαφρά. Με ένα μαρκαδόρο σημειώστε τις άκρες επαφής Α και Κ. Στο μέσο, σημειώστε το ψηλότερο σημείο Ν. Ενώστε τα Κ, Ν, Α με μια ομαλή καμπύλη. Η έλικα γίνεται φύλακας των κατωτέρω πληροφοριών, που δημιουργούν τον κόσμο, όπως θα δείξω στα επόμενα κεφάλαια. Πληροφορία 1. Ο πλεονάζων λόγος 0.12 είναι το μήκος ΑΚ και οι καμπύλες ΚΝ και ΝΑ. Πληροφορία 2. Το σημείο Ν αποκτά την ιδιότητα ΡΚ/ΡΝ=φ=0.618 που κάνει την έλικα, χρυσή. Πληροφορία 3. Το σύνολο της ελκτικής και απωστικής μάζας είναι το ΡΚ=0.06 Πληροφορία 4. Το σύνολο της ελκτικής και απωστικής ύλης (χωρίς την εντροπή της) είναι το ΡΝ=(ΡΚ) * Φ =0.096 που είναι η διάμετρος του μετώπου της έλικας. Πληροφορία 5. Το σύνολο της ελκτικής και απωστικής ύλης (με την εντροπή της), είναι το ανάπτυγμα της έλικας [ΚΝ + ΝΑ] * φ = 0.24*0.618 = 0.146. Πληροφορία 6. Το κυκλικό μέτωπο ιδιοπεριστροφής της έλικας, γίνεται το μέτωπο της εντροπής α= 0.072 = (π*r²) Πληροφορία 7. Η θεμελιώδης δύναμη της εντροπής με την οποία η έλικα βιδώνεται στο χώρο, είναι η ακτίνα του μετώπου 0.048 = (α/π). Η ρίζα της εντροπής α, είναι η παγκόσμια σταθερά σύζευξης je=0.085 και εκφράζει την απόσταση (επιδραστικότητα), που επιδρά η δύναμη. Πληροφορία 8. Ο όγκος που περιγράφει η έλικα, δίνει τον αριθμό Κ=8.4 που μετασχηματίζει τη σφαιρική εντροπή σε ελικοειδή και το αντίστροφο. 21

Ο πολλαπλασιαστής Κ=8.4 του χώρου (μετασχηματίζει την εντροπή) Ο σφαιρικός χώρος της εντροπής είναι α=0.0072. Ο κυλινδρικός χώρος της έλικας, γίνεται 0.00084. Η σφαιρική εντροπή μετασχηματίστηκε σε έλικα, με χώρο 8.4 φορές μικρότερο (8.4=0.0072/0.00084). Η απωστική δηλαδή δραστικότητα Fd της μητρικής φυσαλίδας, αφού εγκλωβίστηκε εντροπιασμένη μέσα σε δική της φυσαλίδα, μετασχηματίστηκε στη πολύ μικρότερη χρυσή έλικα, που βιδώνεται στον χώρο και εφόσον ο χώρος αντιστέκεται, ασκεί τη δύναμή της. Η χρυσή έλικα, έχει την ιδιότητα να διατηρεί την αξία του λόγου μέσα σε χώρο 8.4 φορές μικρότερο από αυτόν της πληροφοριακής σφαίρας. Η εντροπή πλέον μετατοπίστηκε από τον χώρο της φυσαλίδας, στην επιφάνεια του κυκλικού μετώπου της έλικας. 22

Ο πληθωρισμός Ενέργειας Πρώτος πληθωρισμός Ο μετασχηματισμός της Fd=0.12 σε μια χρυσή έλικα, δημιούργησε κενό χώρο μέσα στη μητρική φυσαλίδα. Μέσα του, μπορεί να χωρέσει 8.4 φορές περισσότερη απωστική δραστικότητα Fd=0.12, διατηρώντας την ομοιογένεια στην πυκνότητα της φυσαλίδας. Η νέα απωστική δραστικότητα θα γινόταν [8.4 * Fd] = 1. Όμως, επειδή η Fd=0.12 είναι μέρος της περιεχόμενης στη φυσαλίδα συνολικής δραστικότητας φ=0.62, το κενό θα γεμίσει ισόποσα, με πολλαπλασιασμό της συνολικής δραστικότητας. Θα γίνει [χ * φ] = [8.4 * Fd] = 1 Θα γίνει [χ * 0.62] = 1 Θα γίνει χ = 1/0.62 = 1.62 = Φ Θα γίνει [Φ * φ] = 1 Ο μετασχηματισμός της εντροπής, της αρχέγονης απωστικής δραστικότητας σε χρυσή έλικα, δημιουργεί κενό, που γεμίζει, πολλαπλασιάζοντας Φ=1.62 φορές το πλήθος της προϋπάρχουσας δραστικότητας φ=0.62. Γίνεται ενέργεια, Ε 1 = Φ * Ε 0 (όπου Ε 0 =φ) Δεύτερος πληθωρισμός Μέσα στον πρώτο πληθωρισμό δημιουργήθηκε επί πλέον απωστική δραστικότητα, που πάντα έχει σταθερό λόγο Fd=0.12. Αυτή υποχρεωτικά κάνει εντροπή σε φυσαλίδα α=0.0072, που μετασχηματίζεται σε χρυσή έλικα, που ελευθερώνει κενό, που γεμίζοντας, πολλαπλασιάζει Φ φορές την προϋπάρχουσα ενέργεια. Γίνεται ενέργεια, Ε 2 = Φ * Ε 1 23

Τρίτος πληθωρισμός Μέσα στον δεύτερο πληθωρισμό δημιουργήθηκε επί πλέον απωστική δραστικότητα, που πάντα έχει σταθερό λόγο Fd=0.12. Αυτή υποχρεωτικά κάνει εντροπή σε φυσαλίδα α=0.0072, που μετασχηματίζεται σε χρυσή έλικα, που ελευθερώνει κενό, που γεμίζοντας, πολλαπλασιάζει Φ φορές την προϋπάρχουσα ενέργεια. Γίνεται ενέργεια, Ε 3 = Φ * Ε 2 Νιοστός πληθωρισμός Μέσα στον (Ν-1) πληθωρισμό δημιουργήθηκε επί πλέον απωστική δραστικότητα, που πάντα έχει σταθερό λόγο Fd=0.12. Αυτή υποχρεωτικά κάνει εντροπή σε φυσαλίδα α=0.0072, που μετασχηματίζεται σε χρυσή έλικα, που ελευθερώνει κενό, που γεμίζοντας, πολλαπλασιάζει Φ φορές την προϋπάρχουσα ενέργεια. Γίνεται ενέργεια, ΕΝ = Φ * Ε (Ν-1) Η εξίσωση του πληθωρισμού της ενέργειας Ε 1 = Φ * Ε 0 Ε 2 = Φ * Ε 1 Ε 3 = Φ * Ε 2 = Φ*[Φ*Ε 0 ] = Φ² * φ = Φ*[ Φ*[Φ*Ε 0 ]] = Φ 3 * φ Ε 4 = Φ * Ε 3 = Φ*[ Φ*[ Φ*[Φ*Ε 0 ]]] = Φ 4 *φ Ε N = Φ*Ε (Ν-1) = Φ*[..Φ*[ Φ*[ Φ*[Φ*Ε 0 ]]]] = Φ Ν *φ Η εξίσωση Ε N = Φ Ν *φ μπορεί να γραφεί και ως Ε N = Φ Ν *φ = Φ Ν-1 * ( Φ*φ) = Φ Ν-1 (1) = Φ Ν-1. Προκύπτει ότι η ενέργεια που δημιουργείται και συγκεντρώνεται μέσα στη φυσαλίδα, είναι η δύναμη του χρυσού λόγου. 24

Η εκρηκτική διαστολή (big bang) 1 Με τη στρατηγική της εντροπής, μέσα στη μητρική φυσαλίδα, συγκεντρώθηκε αμέτρητο πλήθος από χρυσές έλικες (f+f+f+ ), με συνολικό λόγο απωστικής δραστικότητας Fd=0.12. Αυτή η πλεονάζουσα δραστικότητα Fd=0.12 δεν κατάφερε να χωρέσει μέσα στη μητρική φυσαλίδα. Γιατί η μητρική φυσαλίδα, για να διατηρήσει σταθερή πυκνότητα και ομοιογένεια, επέλεξε να γεμίσει το κενό πληθαίνοντας το περιεχόμενό της. Μετά από άπειρες επαναλήψεις, κατά τη Νιοστή εντροπή, η μητρική φυσαλίδα άλλαξε στρατηγική και επέλεξε αντί για αδιέξοδο πληθωρισμό, την αραίωση της πυκνότητάς της κατακλύζοντας το κενό και διατηρώντας σταθερή την ομοιογένεια. Η ελευθερία αραίωσης της πυκνότητας, επέτρεψε στο αμέτρητο πλήθος των χρυσών ελίκων (f+f+f+ ) με ενέργεια Fd=0.12 να μετασχηματιστούν σε φυσαλίδες και να ασκήσουν κολοσσιαία άπωση επάνω στο κέλυφος της μητρικής φυσαλίδας και να προκαλέσουν εκρηκτική διαστολή (big bang) στη πυκνότητα του περιεχομένου της. Η άπωση πήρε προσανατολισμό, κάθετο επάνω στο κέλυφος. (Ίδε, παρακάτω σχετικό κεφάλαιο). 2 Μέσα στο κενό που δημιούργησε η Νιοστή διαστολή, το κολοσσιαίο μέγεθος της ενέργειας Fab Xab, μετατράπηκε σε δεσμίδες χρυσών ελίκων, σε απόλυτη αντιστοιχία με τις έλικες Fd, για να διατηρείται η ομοιογένεια. Οι απωστικές δεσμίδες προσανατολίστηκαν σύμφωνα και παράλληλα με τις Fd, ενώ οι ελκτικές αντίθετα προς αυτές. Οι έλικες (f+f+f+ ) διατάχτηκαν επάνω στις κορυφές τρισδιάστατου πλέγματος κανονικών τετραέδρων, επειδή είναι η οικονομικότερη κατανομή του χώρου. Αυτή η κατανομή επέβαλε ισότροπη διαστολή σε όλο το χώρο, ευνόησε την ομοιογένεια και την ομογενοποίηση και αποτέλεσε το δομικό σκελετό του σύμπαντος κόσμου. 25

26 Η αυτόχθονη ενέργεια (Fab=0.26) Διέλικες δεσμίδες (Fab) Η ενέργεια Fab=0.26 μετατρέπεται σε τέσσερις ισάριθμες περιπτώσεις ζευγών. Διέλικα f(a,0). Εκδηλώνεται μόνο άπωση. Βιδώνεται στο χώρο κατά το πρότυπο Fd. Ο χώρος, εφόσον αντιστέκεται, απωθείται. Διέλικα f(0,b). Εκδηλώνεται μόνο έλξη. Ξεβιδώνεται από τον χώρο αντιθέτως του προτύπου Fd. Ο χώρος, εφόσον αντιστέκεται, έλκεται. Διέλικα f(a,b). Εκδηλώνονται ταυτόχρονα άπωση και έλξη, που εξουδετερώνονται αμοιβαία. Διέλικα f(0,0). Εκδηλώνονται ταυτόχρονα μηδέν άπωση και μηδέν έλξη. Είναι η περίπτωση που δεν υφίσταται έλικα για να δίνει προσανατολισμό. Υπάρχει μόνο κυκλική χορδή μηδενικού λόγου, με πλάτος ισχύος α=0.007. Τετραέλικες δεσμίδες (Fab=0.20) Επειδή μένουν ελεύθερες υπερδιπλάσιες διέλικες, αυτές ζευγαρώνουν μεταξύ τους σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και γίνονται τετραέλικες. [a,0] [a,0] [0, b] χ [0, b] [a, b] [a, b] [0, 0] [0, 0] Προκύπτουν εννέα είδη από τετραέλικες δεσμίδες. [a,0] [0,b] [a,b] [0,0] [2a,2b] [2a,0] [0,2b] [2a,b] [a,2b] Αυτές, αντιπροσωπεύουν ενέργεια Fab=0.24. Απέμειναν όμως ελεύθερες διέλικες, που αντιπροσωπεύουν ενέργεια Fab=0.02. Αυτές, για να μην είναι ελεύθερες, ζευγαρώνουν με ισάριθμες

τετραέλικες, που αντιπροσωπεύουν ενέργεια Fab=0.04. Οι αυτόνομες τετραέλικες που απομένουν, μοιράζονται ισότιμα ενέργεια Fab=0.20, οπότε το κάθε είδος αντιπροσωπεύει ενέργεια 0.20/9=0.0222 Εξαέλικες δεσμίδες (Fab=0.06) Όλοι οι δυνατοί συνδυασμοί, δίνουν 36 είδη εξαελίκων δεσμίδων, που μερικές, επειδή είναι ίδιες, τα είδη γίνονται 16. 2[a,0] 2[0,b] 4[a,b] 1[0,0] 4[2a,2b] 2[2a,0] 2[0,2b] 4[2a,b] 4[a,2b] 2[3a,2b] 1[3a,0] 2[3a,b] 2[2a,3b] 1[0,3b] 2[a,3b] 1[3a,3b] Τα 16 είδη εξαελίκων δεσμίδων μοιράζονται ισότιμα ενέργεια Fab=0.06, οπότε το κάθε είδος αντιπροσωπεύει συνολική ενέργεια 0.06/36=0.00166.. Το πλήθος δύο ομοειδών εξαελίκων έχει ενέργεια 2*0.00166.=0.00333 Το πλήθος τεσσάρων ομοειδών εξαελίκων έχει συνολική ενέργεια 4*0.00167=0.00667 27

Ομαδοποίηση των αυτοχθόνων Ελίκων ως προς Άπωση και έλξη (Fab=0.26) Ομάδα [a=0 και b=0] = 0.024 (Ισομηδενική) Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [0, 0] = 0.02222 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 1*[0, 0] = 0.00167 Ομάδα [a=0 και b>0] = 0.052 (Μονοελκτική) Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [ 0, b] = 0.02222 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [0,2b] = 0.02222 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 2*[0, b] = 0.00333 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 2*[0,2b] = 0.00333 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 1*[0,3b] = 0.00167 Ομάδα [a>0 και b=0] = 0.052 (Μονοαπωστική) Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [a, 0] = 0.02222 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [2a,0] = 0.02222 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 2*[a, 0] = 0.00333 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 2*[2a,0] = 0.00333 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 1*[3a,0] = 0.00167 Ομάδα [a>b] = 0.036 (Ανισοαπωστική) Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [2a, b ] = 0.02222 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 4*[2a, b ] = 0.00667 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 2*[3a, b] = 0.00333 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 2*[3a, 2b] = 0.00333 28

Ομάδα [a<b] = 0.036 (Ανισοελκτική) Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [a, 2b ] = 0.02222 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 4*[a, 2b ] = 0.00667 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 2*[a, 3b] = 0.00333 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 2*[2a, 3b] = 0.00333 Ομάδα [a=b] = 0.060 (Ισοελκτικοαπωστική) Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [a, b ] = 0.02222 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [2a,2b] = 0.02222 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 4*[a, b ] = 0.00667 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 4*[2a,2b] = 0.00667 Εξαέλικες δεσμίδες με ενέργεια 1*[3a,3b] = 0.00167 Συνέπειες συμπεριφοράς των αυτοχθόνων ελίκων (Fab) 1 Οι δεσμίδες ελίκων της ομάδας [a=0 και b=0]= 0.024, λόγω μηδενικής άπωσης και έλξης, δεν προσανατολίζονται ποτέ και δεν αλληλεπιδρούν. Κινούνται τυχαία στο χώρο με την αρχική τους ταχύτητα, συμμετέχοντας μόνο στη σύνθεση της πυκνότητας. Γίνονται σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου. Αποτελούν το 0.024/φ = 3.87% της ενέργειας του σύμπαντος κόσμου. 2 Οι δεσμίδες ελίκων της ομάδας [a=0 και b>0] = 0.052 έχουν μόνο ελκτικό λόγο. Αυτές, δημιουργούν τα βαρύκεντρα των ουράνιων σωμάτων. Τα βαρύκεντρα είναι οι διάσημες μαύρες τρύπες της 29

σύγχρονης κοσμολογίας. Η ενέργεια που συγκεντρώνεται στα βαρύκεντρα με αυτόν τον τρόπο, είναι σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου και αποτελεί το 0.052/φ = 8.41% της ενέργειας του σύμπαντος κόσμου. Η περιγραφή της δημιουργίας ενός βαρύκεντρου, θα γίνει παρακάτω, στο κεφάλαιο της ανατομίας ενός Ουράνιου σώματος. 3 Οι δεσμίδες ελίκων της ομάδας [a>0 και b=0] = 0.052 έχουν μόνο απωστικό λόγο. Κινούνται στους ενδιάμεσους χώρους με την αρχική τους ταχύτητα, απωστικά, ως προς τα βαρύκεντρα. Η ενέργεια τους είναι σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου και αποτελεί το 0.052/φ = 8.41% της ενέργειας του σύμπαντος κόσμου. 4 Οι δεσμίδες ελίκων, που έχουν τουλάχιστον ένα μηδενικό προσανατολισμό, αδυνατούν να δημιουργήσουν ύλη και καταλήγουν σε σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου. Επίσης αυτές χωρίς κανένα μηδενικό προσανατολισμό, αλλά με υπεροχή του ενός, είναι υποχρεωμένες να ισομοιραστούν ανάμεσα σε ύλη και σκοτεινή ύλη. Οπότε οι μισές δεσμίδες ελίκων της ομάδας [a b]=0.036 με ελκτική η απωστική υπεροχή, συγκρούονται μεταξύ τους, εξουδετερώνονται και γίνονται σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου, που αποτελεί το 0.036/φ = 5.80% της ενέργειας του σύμπαντος κόσμου. 5 Οι άλλες μισές δεσμίδες ελίκων της ομάδας [a b]=0.036 με ελκτική η απωστική υπεροχή, συγκρούονται επάνω στα βαρύκεντρα και γίνονται ύλη. Παρακάτω θα περιγράψω τη δημιουργία της ύλης. 6 Οι δεσμίδες ελίκων της ομάδας [a = b]=0.06 που η έλξη είναι ίση με την άπωση, συγκρούονται επάνω στα βαρύκεντρα και γίνονται ύλη. Παρακάτω θα περιγράψω τη δημιουργία της ύλης. 30

Η κατανομή της αυτόχθονης Ενέργειας (Fab=0.26) Αυτόχθονη σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου (ποσοστά της ενέργειας του σύμπαντος κόσμου) [a=0 και b=0] = 0.024 ή 3.87% [a=0 και b>0] = 0.052 ή 8.41% [a>0 και b=0] = 0.052 ή 8.41% [a < b] = 0.036/2=0.018 ή 2.90% [a > b] = 0.036/2=0.018 ή 2.90% σύνολο Fab, σκοτεινή ενέργεια 0.164 ή 26.45% Αυτόχθονη ενέργεια, που δημιουργεί την ύλη. Πλήθος(Κ/2) [a < b] = 0.036/2 = 0.018 Πλήθος(Κ/2) [a > b] = 0.036/2 = 0.018 Πλήθος(Κ) [a=b] = 0.060 Σύνολο Fab,της ύλης = 0.096 Είναι ελκτική Fb = 0.096/2 = 0.048 Είναι απωστική Fa = 0.096/2 = 0.048 Στην ύλη, αντιστοιχεί εντροπή Fd = 0.048, οπότε αυτή συνολικά γίνεται (0.048+0.048+0.048) = 0.144 (Είναι ο χρυσός λόγος ή συνολική ενέργεια, ανηγμένη στις τέσσερις διαστάσεις. Ήτοι φ 4 = 0.6184 =0.144 ). Αυτή η εντροπή, ρυθμίζει τη δομή του χώρου μέσα στην ύλη και κατανέμεται σε G=6.674 μέτρα ισχύος, που είναι ταυτόχρονα και αποστασιακά μέτρα. Οπότε ισχύει G*α=6.674*0.0072=0.048. (Όπου G είναι η γνωστή παγκόσμια σταθερά της έλξης). 31

Η Δάνεια Ενέγεια (Xab=0.24) Διέλικες δεσμίδες (Xab=0.24) Η δάνεια ενέργεια Xab=0.24 μετατρέπεται σε τέσσερις ισάριθμες περιπτώσεις ζευγών. Διέλικα x(a, 0) Διέλικα x(0, b) Διέλικα x(a, b) Διέλικα x(0, 0) Τετραέλικες δεσμίδες (Xab=0.24) Οι μισές περίπου απωστικές έλικες Fd/2 αντιστοιχίζονται μια προς μια, με διέλικες και αντιπροσωπεύουν δάνεια ενέργεια Χab=0.12. Επειδή μένουν ελεύθερες διπλάσιες διέλικες, αυτές ζευγαρώνουν μεταξύ τους σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και γίνονται τετραέλικες. [a,0] [a,0] [0, b] χ [0, b] [a, b] [a, b] [0, 0] [0, 0] Προκύπτουν εννέα είδη από τετραέλικες δεσμίδες. [a,0] [0,b] [a,b] [0,0] [2a,2b] [2a,0] [0,2b] [2a,b] [a,2b] Οι τετραέλικες αντιστοιχίζονται πλέον μια προς μια, με τις διαθέσιμες έλικες Fd και αντιπροσωπεύουν ενέργεια Χab=0.24. 32

Ομαδοποίηση των δάνειων ελίκων ως προς άπωση και έλξη (Χab=0.24) Ομάδα [a=0 και b=0] = 0.02666 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [0,0] = 0.02666 Ομάδα [a=0 και b>0] = 0.053 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [0, b] = 0.02666 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [0,2b] = 0.02666 Ομάδα [a>0 και b=0] = 0.053 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [a,0] = 0.02666 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [2a,0] = 0.02666 Ομάδα [a>b] = 0.02666 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [2a,b] = 0.02666 Ομάδα [a <b] = 0.02666 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [a,2b] = 0.02666 Ομάδα [a=b] = 0.05334 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [a, b] = 0.02666 Τετραέλικες δεσμίδες με ενέργεια [2a,2b] = 0.02666 33

Η κατανομή της δάνειας Ενέργειας (Xab=0.24) Δάνεια σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου. [a=0 και b=0] = 0.026 ή 4.30% [a=0 και b>0] = 0.053 ή 8.60% [a>0 και b=0] = 0.053 ή 8.60% [a < b] = 0.02666/2=0.0133 ή 2.15% [a > b] = 0.02666/2=0.0133 ή 2.15% Δεύτερο σύνολο: Δάνεια σκοτεινή ενέργεια 0.158 ή 25.48% Δάνεια σκοτεινή ενέργεια, που δημιουργεί την αντιύλη. [a < b] = 0.02666/2 = 0.0133 [a > b] = 0.02666/2 = 0.0133 [a = b] = 0.05334 Σύνολο = 0.08 Στην αντιύλη, αντιστοιχεί εντροπή Fd = 0.04. Οπότε η αντιύλη γίνεται (0.08+0.04) = 0.12 34

Η κατανομή της εντροπής (Fd=0.12) 1 Η εντροπή Fd=0.12 κατανέμεται αναλογικά σε αυτήν που θα εξυπηρετήσει την αυτόχθονη ενέργεια Fab=0.26 και σε αυτήν, που θα εξυπηρετήσει τη δάνεια ενέργεια Χab=0.24. Για την εξυπηρέτηση της αυτόχθονης ενέργειας, είναι: Fd(D) = (0.12*0.26/0.50) = 0.0625. Από αυτήν, το Fd(D1) = 0.048 που δεσμεύεται στη δομή της ύλης των σωματιδίων και των ουράνιων σωμάτων. Αυτή συγκροτείται από G=6.674 μέτρα εντροπής. Είναι δηλαδή 0.048= G*α. Προκύπτει πλεόνασμα δύο μέτρων α εντροπής, ως κάτωθι. Fd(D2) = (0.0625-0.048) = 0.0144 =2*0.0072= [2α], που εξυπηρετούν ταυτόχρονα τα σωματίδια της ύλης και τα ουράνια σώματα. Στα ουράνια σώματα, το ένα μέτρο [α] επιπροστίθεται στο εσωτερικό υπόβαθρο Κ0.052 της ύλης και δημιουργεί το Κ0.059 κέλυφος της μαύρης τρύπας. Το άλλο μέτρο [α] επιπροστίθεται στο εξωτερικό κέλυφος Κ0.155 ως ενέργεια κενού και δημιουργεί το Κ0.162 κέλυφος του ουράνιου σώματος. 2 Για την εξυπηρέτηση της δάνειας ενέργειας, είναι: Fd(Χ) = (0.12*0.24/0.50) = 0.057. Από αυτήν, το Fd(Χ1) = 0.040 δεσμεύεται στη δομή της αντιύλης. Οπότε προκύπτει το πλεόνασμα εντροπής Fd(Χ2)=(0.0575-0.040)=0.017=(0.0168)=[2.337*0.0072]=2.337α Αυτή η εντροπή, είναι ενέργεια κενού και επιπροστίθεται στο Κ0.162 κέλυφος και δημιουργεί το Κ0.179 εξωτερικό κέλυφος των ουράνιων σωμάτων. 35

3 Στα ουράνια σώματα, η συνολική εκτός ύλης εντροπή είναι η ενέργεια του κενού, που δημιουργεί τη στοιβάδα [Κ0.179 -Κ0.155] = [Κ0.179 Κ0.162] +[Κ0.162-Κ0.155] = [0.0168+0.0168] = 3.337α = G/2 μέτρα εντροπής. Τα Ουράνια Σώματα Κοσμικό υπόβαθρο ( 0.354 ) 1 Η ενέργεια, που δεν είχε τις προϋποθέσεις να δημιουργήσει ύλη και αντιύλη, δημιούργησε το ενεργειακό υπόβαθρο, μέσα στο οποίο δομήθηκε η ύλη και η αντιύλη. Αυτόχθονη σκοτεινή ενέργεια Fab 0.164 Πλεόνασμα εντροπής από δημιουργία ύλης Fd 0.0144 Σύνολο Ι σκοτεινής ενέργειας = 0.179 (Παρατηρούμε, ότι το κοσμικό υπόβαθρο της ύλης εκφράζεται από το εξωτερικό πληροφοριακό κέλυφος Κ0.179 όλων των σωματιδίων της ύλης και όλων των ουράνιων σωμάτων). Δάνεια σκοτεινή ενέργεια Xab 0.158 Πλεόνασμα εντροπής από δημιουργία αντιύλης Fd 0.017 Σύνολο ΙΙ σκοτεινής ενέργειας = 0.175 Γενικό σύνολο σκοτεινής ενέργειας υποβάθρου (0.179+0.175)=0.354 36

2 Ο λόγος 0.354 είναι σκοτεινή ενέργεια και είναι η ακτίνα της πληροφοριακής σφαίρας του κοσμικού υποβάθρου τη στιγμή, που ξεκίνησε η δόμηση της ύλης. Μέρος αυτής της ενέργειας εγκλωβίστηκε μέσα στην ύλη και έγινε το υπόβαθρό της. Η συμπαντική πληροφοριακή σφαίρα R=0.353 είναι για το σύμπαν μια στιγμή όπως όλες οι άλλες. Όμως, για εμάς τους ανθρώπους είναι μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή για να κατανοήσουμε τη δημιουργία του κόσμου, 3 Η διάμετρος του κοσμικού υποβάθρου, τη στιγμή που αρχίζει η δημιουργία της ύλης, είναι L= 0.70 = 2*R0.35. Αυτή είναι μια παγκόσμια κοσμολογική σταθερά, που για πρώτη φορά εισήχθη στους υπολογισμούς ερμηνείας του κόσμου από τον Αϊνστάιν, και μέχρι σήμερα δεν έχει κατανοηθεί η προέλευση και η σημασία της. 4 Επάνω στο υπόβαθρο που έγινε με ξόδεμα ενέργειας 0.179, ξοδεύεται αντίστοιχη ενέργεια 0.145 για τη δόμηση της ύλης. Σε κάθε ξόδεμα μιας μονάδας ενέργειας για δόμηση ύλης, εγκλωβίζονται Ζ=(0.179/0.145)=1.22 μονάδες σκοτεινής ενέργειας για τη δόμηση του υποβάθρου της ύλης. Το Ζ=1.22 είναι ο συντελεστής σκοτεινής ενέργειας υποβάθρου στη δόμηση της ύλης. 37

Ουράνια πληροφοριακά κελύφη ΣΧΗΜΑ 4 0.048 0.048 α=0.007 1/Φ=Κ 0.618 Κ 0.354 Κ 0.179 Κ 0.155 Κ 0.107 Κ 0.059 Κ 0.052 38 Η μαύρη τρύπα (Κ0.059) Η ομάδα [a=0 και b>0] = 0.052 έχει έλικες μόνο με ελκτικό λόγο. Αυτή, δημιουργεί τα βαρύκεντρα των ουράνιων σωμάτων. Η ενέργεια που συγκεντρώνεται στα βαρύκεντρα με αυτόν τον τρόπο, είναι σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου και αποτελεί το 0.052/φ = 8.41% της ενέργειας του σύμπαντος κόσμου. Οι χρυσές έλικες της παραπάνω ομάδας μετασχηματίζονται σε φυσαλίδα, με πληροφοριακό κέλυφος Κ0.052. Επάνω σε αυτό το κέλυφος επιπροστίθεται ένα μέτρο [α] εντροπής και δημιουργεί το Κ0.059 κέλυφος της μαύρης τρύπας. Η ύλη που συγκεντρώνεται στο ουράνιο σώμα, έχει ελκτική ενέργεια 0.048, οπότε η μαύρη τρύπα είναι πράγματι Κ0.059 = Ζ*0.048 =

1.22*0.048. Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.084) Επάνω στη μαύρη τρύπα του ουράνιου σώματος, επιπροστίθεται η εντροπή 0.025=3.474*α και δημιουργεί το επιδραστικό κέλυφος Κ0.084 της βαρύτητας, που επιδρά (εφάπτεται) με τα κελύφη Κ0.059 των πυρήνων όλων των σωματιδίων της ύλης. Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.107) Στο ουράνιο σώμα, δημιουργείται το πληροφοριακό κέλυφος Κ0.107 = [Φ*Κ0.066 ], που φέρει την πληροφορία της ελκτικής ενέργειας όλων των σωματιδίων που επικάθονται επάνω στη μαύρη τρύπα. Η στοιβάδα [Κ0.107 - Κ0.059] εγκλωβίζει την εντροπή 0.048=G*α, που είναι ίση με την ελκτική ενέργεια όλων των σωματιδίων της ύλης. Ταυτόχρονα, είναι άθροισμα της εντροπής του ουράνιου σώματος 0.025 = 3.474*α και της συνολικής εντροπής 0.023 = 3.2*α των πυρήνων, όλων των σωματιδίων της ύλης. Ήτοι [3.474*α + 3.2*α] = 6.674*α = G*α. Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.143) Επάνω στο κέλυφος Κ0.107 του ουράνιου σώματος, προστίθεται η πληροφορία 0.036 της σκοτεινής ενέργειας των πυρήνων όλων των σωματιδίων της ύλης και δημιουργείται το πληροφοριακό κέλυφος Κ0.143=[0.036 + Κ0.107]. Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.155) Επάνω στο κέλυφος Κ0.107 του ουράνιου σώματος, επίσης προστίθεται η πληροφορία 0.048 της ελκτικής ενέργειας όλων των σωματιδίων της ύλης και δημιουργείται πληροφοριακό κέλυφος Κ0.155=[0.048 + Κ0.107]= [Φ*Φ*0.059]. 39

Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.162) Έδειξα παραπάνω, ότι κατά την αναλογική κατανομή της συνολικής εντροπής Fd=0.12 προέκυψε στη δημιουργία της ύλης πλεόνασμα δύο μέτρων ισχύος 2α =0.0144. Το ένα μέτρο δεσμεύεται στη μαύρη τρύπα των ουράνιων σωμάτων, ενώ το άλλο μέτρο α=0.007 επιπροστίθεται στο κέλυφος Κ0.155 και δημιουργεί το πληροφοριακό κέλυφος Κ0.162=[0.007+Κ0.155]. Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.179) Έδειξα παραπάνω, ότι κατά την αναλογική κατανομή της συνολικής εντροπής Fd=0,12 προέκυψε στη δημιουργία της αντιύλης πλεόνασμα εντροπής 2.337α =0.0168 η (0.017). Αυτή δημιουργεί στα ουράνια σώματα, το εξωτερικό πληροφοριακό κέλυφος Κ0.179=[0.0168+Κ0.162] όλων των ουράνιων σωμάτων. Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.354) Εξωτερικά του Κ0.179 κελύφους, δημιουργείται το Κ0.354 = [0.175+Κ0.179] πληροφοριακό κέλυφος, που εγκλωβίζει την δάνεια σκοτεινή ενέργεια 0.175. Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.0.618) η (1/Φ) Εξωτερικά του Κ0.354 κελύφους, δημιουργείται το Κ0.618 = [0.127+0.12+Κ0.179] πληροφοριακό κέλυφος, που εγκλωβίζει την εξωτερική από τις μαύρες τρύπες, σκοτεινή ενέργεια 0.127=(0.179-0.052), της ύλης. Επίσης εγκλωβίζει την ενέργεια 0.12 της αντιύλης. 40

Τα ουράνια αντισώματα και ελλειπτικά κελύφη 1 Μέχρις εδώ και μόνο για να δείξω την απλή λογική των πραγμάτων, αγνόησα κάποιες λειτουργίες της δάνειας ενέργειας. Στην πραγματικότητα, τη στιγμή που δημιουργούνται οι μαύρες τρύπες της ύλης, δημιουργούνται και οι μαύρες τρύπες της αντιύλης, που κλειδώνουν μεταξύ τους σε σταθερή και μόνιμη επαφή. Οι δυο μαύρες τρύπες γίνονται συμπαγές ζεύγος. 0.179 0.155 ΣΧΗΜΑ 5 Α 0.179 0.155 0.139 Ουράνιο Σώμα Ο1 Ο2 Ουράνιο Αντισώμα Β 2 Έδειξα πιο πάνω ότι η ενέργεια που δεσμεύεται από την αντιύλη έχει λόγο 0.12. Επίσης, ότι η δάνεια σκοτεινή ενέργεια είναι 0.175. Επίσης, ότι η ελκτική αντιύλη (που θα προσπαθούσε να γίνει βαρυτική αντιμάζα) είναι 0.04. Επομένως η μαύρη τρύπα της αντιύλης θα δεσμεύει σκοτεινή ενέργεια 0.175/0.12*0.04 = 0.059. Το κέλυφος της μαύρης τρύπας της αντιύλης είναι ομόλογο με αυτό της ύλης. 41

3 Η αντιύλη δημιουργεί το κέλυφος Κ0.139=[0.059+0.08]. Η αντιύλη δεν βρίσκει κατάλληλες αναλογίες (λόγους) για να δημιουργήσει δομές και για αυτό υφίσταται μόνο σαν σκοτεινή ενέργεια. Η εκτός αντιύλης δάνεια εντροπή 2.335G=0.0168 δημιουργεί το συμμετρικό ως προς την ύλη κέλυφος Κ0.155 = [0.139+0.016]. Επίσης η εντροπή που δεσμεύεται από την αντιύλη, δημιουργεί το πληροφοριακό κέλυφος R0.179=(0.139+0.040). 4 Η εντροπή (ενέργεια) του αντισώματος, που βρίσκεται έξω από το κέλυφος Κ0.139 της αντιύλης, αυτή που εγκλωβίζεται από το κέλυφος Κ0.155 της ύλης του ουράνιου σώματος, απωθείται έξω από αυτό το κέλυφος και δημιουργεί το Κ0.179 συμμετρικό κέλυφος του ουράνιου σώματος, ως προς το αντίσωμα. 5 Το αντίσωμα γίνεται συμμετρικό προς το ουράνιο σώμα σαν να είναι είδωλό του. Το εξωτερικό κέλυφος Κ0.179 του ζεύγους γίνεται ελλειπτικό, από τα τμήματα των δυο κελυφών. Εστίες της έλλειψης είναι οι δυο μαύρες τρύπες. Κάθε ουράνιο σώμα κατώτερης τάξης, θα έχει τη τροχιά του επάνω σε αυτή την έλλειψη. Επίσης σε όποιο επίπεδο διερχόμενο από τα κέντρα του ζεύγους κλειδώσει το πρώτο κατώτερης τάξης ουράνιο σώμα, στο ίδιο επίπεδο θα κλειδώσουν και τα άλλα σώματα της ίδιας τάξης. (πχ. Όλοι οι πλανήτες κάνουν ελλειπτική τροχιά και βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο). Πιο κάτω, χάριν απλότητας θα αγνοήσω την ελλειπτικότητα του πληροφοριακού κελύφους των ουράνιων σωμάτων, χωρίς τούτο να αλλοιώνει τις διαδικασίες. 42

Τα στιγμιαία αρχέγονα σωματίδια της Ύλης ΣΧΗΜΑ 6 α=0.007 0.041 Κ 0.155 Κ 0.148 0.041 Κ 0.107 α=0.007 Α Κ 0.066 Κ 0.059 Κ 0.036 Έλξη Άπωση Η ενέργεια [0.048+0.48]= 0.096 του πρωτοσωματιδίου, που εγκλωβίζεται μέσα στη στοιβάδα [Κ0.155 - Κ0.059], μετασχηματίζεται από έλικες σε φυσαλίδες. Η στοιβάδα δηλαδή διαστέλλεται Κ=8.4 φορές. Τα πρωτοσωματίδια δομούνται επάνω στο κέλυφος της μαύρης τρύπας του ουράνιου σώματος και επιπροσθέτουν αναλογικά την ενέργειά τους, επάνω σε όλα τα πληροφοριακά της κελύφη. Η διαστολή του χώρου στα πρωτοσωματίδια, γίνεται αντίστοιχη διαστολή όλων των κελυφών των ουράνιων σωμάτων. (Ίδε πιο κάτω, παγκόσμια διαστολή και έλξη των ουράνιων σωμάτων). Πληροφοριακό κέλυφος του πυρήνα (Κ0.059) Οι δεσμίδες ελίκων [a < b]=0.036 συγκρούονται στο πληροφοριακό κέλυφος του βαρύκεντρου, παγιδεύονται μέσα στο ελκτικό κέλυφος και μετασχηματίζονται σε φυσαλίδες, για να προστατέψουν τις πληροφορίες τους. 43

Από την συνολική εντροπή της ύλης, το 0.023=3.2*α επιπροστίθεται στη σκοτεινή ενέργεια 0.036 και δημιουργεί το κέλυφος Κ0.059 του πυρήνα του σωματιδίου, ομόλογο του κελύφους της μαύρης τρύπας. Πληροφοριακό κέλυφος της ελκτικής μάζας (Κ0.066) Μόλις μια δεσμίδα ελίκων [a=b]=0.060 συγκρουστεί στο πληροφοριακό κέλυφος της μαύρης τρύπας, μετασχηματίζεται σε φυσαλίδα, για να προστατέψει τις πληροφορίες της (τους λόγους της ενέργειάς της). Στον ελκτικό λόγο της δεσμίδας 0.060/2 = 0.03 που εκφράζει τη βαρυτική μάζα του σωματιδίου, αντιστοιχεί σκοτεινή ενέργεια (Ζ*0.03) = (1.22*0.03) = 0.036. Στη φυσαλίδα, κτίζεται το πληροφοριακό κέλυφος Κ0.066 = (0.03 +Κ0.036), το οποίο εκφράζει τη στάθμη της ελκτικής ενέργειας. ( Το Κ0.066 είναι υλοποίηση της σταθεράς του Plank). Πληροφοριακό κέλυφος της ελκτικής ενέργειας (Κ0.107) Επάνω στον πυρήνα Κ0.059 επιπροστίθεται η ελκτική ενέργεια 0.048 και δημιουργείται το πληροφοριακό κέλυφος Κ0.107=[0.048+Κ0.059]=[ Φ*Κ0.066], που εγκλωβίζει την ελκτική ενέργεια του πρωτοσωματιδίου. Μέσα στην ελκτική πληροφοριακή στοιβάδα [Κ0.107 - Κ0.059] = 0.048, η ελεύθερη επιδραστική ενέργεια (μάζα), που απομένει, είναι η στοιβάδα [Κ0.107- Κ0.066]=0.041, που είναι η επιδραστικότητα της ελκτικής μάζας. Πληροφοριακό κέλυφος της απωστικής ενέργειας (Κ0.155) Επίσης δημιουργείται το κέλυφος Κ0.155 =[0.30+0.018+Κ0.107]=[Φ* Φ*0.059] και η στοιβάδα [Κ0.155 Κ0.107]=0.048, που εγκλωβίζει την απωστική ενέργεια του πρωτοσωματιδίου. 44

Πληροφοριακό κέλυφος (Κ0.148) Το δεύτερο μέτρο της ενέργειας κενού, γίνεται ρυθμιστής διαστολής της απωστικής στοιβάδας, χτίζοντας το κέλυφος Κ0.148 και την εξωτερική πληροφοριακή στοιβάδα α = [Κ0.155-Κ0.148]. (Είναι αυτό το μέτρο, που ταυτόχρονα χτίζει επάνω στο ουράνιο σώμα τη στοιβάδα [Κ0.162 Κ0.155]). Η απωστική επιδραστική ενέργεια, μέσα στην απωστική στοιβάδα, είναι [Κ0.148-Κ0.107]=0.041, που είναι η επιδραστικότητα της αδρανειακής μάζας. Ομόλογα πληροφοριακά κελύφη Με το πέρας του Big bang, διαμορφώθηκαν ομόλογα, όλα τα πληροφοριακά κελύφη των πρωτοσωματιδίων και των ουράνιων σωμάτων όπως φαίνεται στο σχήμα 4 και σχήμα 6. Επί πλέον δε, τα μεγαλύτερα σωματίδια που δημιουργήθηκαν μετά από συντήξεις, απέκτησαν τα πρόσθετα Κ0.162 Κ0.179 Κ0.354 και Κ0.618 η (1/Φ) πληροφοριακά κελύφη, ομόλογα με αυτά των ουράνιων σωμάτων. 45

Τα στιγμιαία αρχέγονα δίπολα σωματίδια 1 Επειδή τα πρωτοσωματίδια από μοναχά τους δεν έχουν ίσες τις απωστικές με τις ελκτικές τους ενέργειες, αλλά περίπου ίσες, για να ομογενοποιηθούν, γίνονται δίπολα ζεύγη, που αλληλοσυμπληρώνονται. Όλο το πλήθος Ν των [a=b]= 0.060 ζευγαρώνει με τα πλήθη Ν/2 των [a<b]= 0.018 και τα πλήθη Ν/2 των [a>b]= 0.018. Δημιουργείται πλήθος Ν, από στιγμιαία δίπολα ζεύγη. Τα δίπολα δημιουργούνται για να καταφέρουν να ισοφαρίσουν ακριβώς, τον ελκτικό με τον απωστικό λόγο. ΣΧΗΜΑ 7 α=0.007 0.041 Κ 0.155 Κ 0.148 Β 0.041 α=0.007 0.059 Α Κ 0.107 Κ 0.066 Κ 0.059 Άπωση Έλξη 2 Σε κάθε δίπολο(ζεύγος σωματιδίων), τα κελύφη Κ0.107 είναι σε συνεχή επαφή μεταξύ τους. Ο κάθε πόλος περιστρεφόμενος γύρω από τον εαυτό του (λόγω της αρχικής ταχύτητας), αναγκάζει το κέλυφός του Κ0.107 να κατρακυλάει επάνω στο κέλυφος Κ0.107 του άλλου πόλου. Το σημείο επαφής είναι το σημείο στο οποίο οι δύο σφαίρες έχουν ίσους λόγους και οι δυνάμεις ισορροπούν. Κάθε σημείο του ενός κελύφους έχει ίδιο λόγο με κάθε σημείο του άλλου κελύφους. 46

3 Ταυτόχρονα, το Κ0.066 του ενός, αναγκάζεται να κατρακυλάει επάνω στο Κ0.148 του άλλου και το Κ0.155 αναγκάζεται να κατρακυλάει επάνω στο Κ0.059 του άλλου. 4 Η εσωτερική επιδραστική στοιβάδα [Κ0.107 - Κ0.066]=0.041 της μιας σφαίρας διαγράφει τροχιά μέσα στην εξωτερική επιδραστική στοιβάδα [Κ0.148 - Κ0.107] = 0.041 της άλλης σφαίρας και αντιστρόφως. Οι στοιβάδες ανταλλάσουν την ενέργεια, οπότε γίνονται δυο σωματίδια (πρωτώα), το ένα με ελκτικό λόγο και το άλλο με απολύτως ίσο απωστικό λόγο. Τα πρωτώα σωματίδια, κατάφεραν να ισοφαρίσουν τον ελκτικό με τον απωστικό λόγο και για αυτό, διακόπτουν την επαφή τους. 47

Κατανομή του συμπαντικού χώρου 1 Τη στιγμή που αρχίζει η δημιουργία της ύλης, η συμπαντική φυσαλίδα έχει διάμετρο την κοσμολογική σταθερά L= 0.70 με σκοτεινή ενέργεια R = 0.354. Πρώτα δημιουργούνται οι μαύρες τρύπες εγκλωβίζοντας σκοτεινή ενέργεια και επάνω σε αυτές δομείται η ύλη. Οι μαύρες τρύπες μοιράζονται το χώρο της φυσαλίδας αναλογικά και κάθε μία από αυτές ελέγχει τόσο χώρο, όσος ήταν ο χώρος που καταλάμβαναν οι έλικες, που τις αντιστοιχούν. ΣΧΗΜΑ 8 ΣΥΜΠΑΝ Σμήνος Γαλαξίας Ήλιος ΓΗ Σελήνη 48

2 Τη στιγμή που αρχίζει η δημιουργία της ύλης κάθε μαύρη τρύπα περιβάλλεται από το χώρο, που της αντιστοιχεί. Δημιουργήθηκαν έξι τάξεις από μαύρες τρύπες με τους αντίστοιχους χώρους επιρροής τους. Χώρος πρώτης τάξης: Συμπαντική φυσαλίδα. Ο ενιαίος χώρος του σύμπαντος, περιέχει τις νησίδες των χώρων των σμηνών. Χώρος δεύτερης τάξης: Σμήνη γαλαξιών. Ο ενιαίος χώρος ενός σμήνους, περιέχει τις νησίδες των γαλαξιακών χώρων. Χώρος τρίτης τάξης: Γαλαξίες (πχ ο γαλαξίας μας). Ο γαλαξιακός χώρος, περιέχει τις νησίδες των ηλιακών χώρων. Χώρος τέταρτης τάξης: Ήλιοι (πχ ο ήλιος μας). Ο ηλιακός χώρος, περιέχει τις νησίδες χώρων των πλανητών. Ο χώρος χωρίς τις νησίδες γίνεται πληροφοριακή σφαίρα με εξωτερικό κέλυφος Κ0.155. Οι νησίδες των πλανητών γίνονται και αυτοί πληροφοριακές φυσαλίδες Κ0.155, με τον ίδιο τρόπο. Χώρος πέμπτης τάξης: Πλανήτες (πχ Γη). Ο γήινος χώρος περιέχει μια νησίδα χώρου, της σελήνης. Χώρος έκτης τάξης: Δορυφόροι (πχ Σελήνη) 3 Ο καθαρός περίχωρος μιας μαύρης τρύπας, περιέχει την ενέργεια όλου του χώρου επιρροής της, χωρίς την ενέργεια του χώρου, που ελέγχουν οι περικλειόμενες σε αυτή μαύρες τρύπες της κατώτερης τάξης. Φανταστείτε μια σφαίρα και μέσα σε αυτή μια μικρότερη σφαίρα. Ο καθαρός χώρος της μεγάλης σφαίρας θα αντιστοιχεί στο χώρο ανάμεσα στις δυο σφαίρες. 49

Παγκόσμια διαστολή και έλξη των ουράνιων σωμάτων (Η Πληροφορία) Big bang Κατά τη δημιουργία ενός στιγμιαίου πρωτοσωματιδίου, η ενέργειά του [0.048+0.48]=0.096, που ήταν έλικες, μόλις εγκλωβίστηκε μέσα στη στοιβάδα [Κ0.155 - Κ0.059], μετασχηματίστηκε σε φυσαλίδες. Η στοιβάδα δηλαδή διεστάλη Κ=8.4 φορές. Το πρωτοσωματίδιο όμως, δομείται επάνω στη μαύρη τρύπα ενός ουράνιου σώματος. Για αυτό επιπροσθέτει αναλογικά την ενέργειά του, επάνω σε όλα τα ομόλογα πληροφοριακά κελύφη του ουράνιου σώματος. Η διαστολή του χώρου στο πρωτοσωματίδιο, έγινε αντίστοιχη διαστολή όλων των ομόλογων κελυφών του ουράνιου σώματος. Αυτή η γενικευμένη και σχεδόν ταυτόχρονη διαδικασία σε όλα τα πρωτοσωματίδια, είναι η εκρηκτική διαστολή (big bang) της συμπαντικής φυσαλίδας, που δημιούργησε τα πληροφοριακά κελύφη. Μόλις ολοκληρώθηκε η δημιουργία των πρωτοσωματιδίων, έγινε διακοπή της εκρηκτικής διαστολής. Παγκόσμια Διαστολή και Έλξη 1 Κατά την σύντηξη των σωματιδίων της ύλης, δημιουργείται το αποστασιακό μέτρο μ κ =G κ.α, εκθετικά πολλαπλάσιο του μέτρου της ενέργειας (εντροπή α). Αυτό σημαίνει, πως τα πληροφοριακά κελύφη των σωματιδίων, απομακρύνονται μεταξύ τους εκθετικά. Δημιουργούν νέο χώρο, με εκθετική διαστολή. (Ίδε σύντηξη). Το αποστασιακό μέτρο, που δημιουργήθηκε στο πληροφοριακό κέλυφος Κ0.155 του σωματιδίου της ύλης, έγινε αυτομάτως αποστασιακό μέτρο και στο ομόλογο κέλυφος Κ0.155 του ουράνιου σώματος. 50