χχχ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχψψψψψψψψψψψψψχχχψψψψψψψψψψψχχχχχχχχχχχ xxxxxxxxxχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχxxxxxxxxxxxxχχχχχχχχχχχχχχxxxxxxxxxxxxxxxxxx ΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚ ΤΕΥΧΟΣ 117 23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013 ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ (ΕΝΤΥΠΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ) ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) εργασiα ΚΑΙ υγεία Η ΑΛΛΗ «ΜΙΣΗ ΚΑΡΔΙΑ» ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΥΓΙΕΙΝΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Η συζήτηση δεν έκλεισε ακριβώς αντίθετα μάλλον τώρα ανοίγει ο διάλογος με διατυπώσεις επιχειρημάτων. Αυτή είναι ίσως η διαφορά της έκφρασης απόψεων με δημοσκοπική μέθοδο διαδικτυακού ή τηλεοπτικού τύπου, όπου μοιάζει να ενδιαφέρει η πληθική διάσταση και όχι η ποιότητα και η τεκμηρίωση των προτάσεων με επιστημονική έποψη, όπως αντιστοιχεί στον κάθε επιστήμονα, πολύ περισσότερο στους ενασχολούμενους με την υγεία στα χρόνια της Τεκμηριωτικής Ιατρικής. Εδώ και μια δεκαπενταετία τουλάχιστο απασχόλησαν οι διαφοροποιήσεις μεταξύ Ιατρικής της Εργασίας και Υγιεινής της Εργασίας με ποικίλες διατυπώσεις: Ιατρική των Εργαζομένων, Υγιεινή των Εργατών, Βιομηχανική Υγιεινή κ.λ.π. Η όλη συζήτηση, που μάλλον δεν έχει ολοκληρωθεί ενέπλεξε επιχειρήματα που διερευνούσαν τη σχέτιση του αντικειμένου με μεθοδολογικά εργαλεία όπως της κλινικής διάστασης (με εφαρμογή στους εργαζόμενους συνήθως μη ασθενείς), της εργαστηριακής διερεύνησης (τόσο των εργαζομένων, όσο και του περιβάλλοντος εργασίας), της επιδημιολογικής προσέγγισης (ως εργαλείου ανάγνωσης πληθικών μεγεθών αναφοράς σε εγγραφές που αφορούν απαριθμήσεις είτε μετρήσεις, τόσο σε εργαζόμενους εκτιθέμενους ή μη σε παράγοντες επικινδυνότητας, εκτεθέντες ή μη συνταξιούχους, πολίτες γενικού πληθυσμού, ειδικές πληθυσμιακές ομάδες όπως ακόμα και παιδιά, όσο και σε μετρήσεις ποσοτικών μεταβλητών σε βιολογικά υλικά, είτε σε παράγοντες επικινδυνότητας στο εργασιακό περιβάλλον), των προληπτικών δράσεων (που δεν ανήκουν κτητικά στην Ιατρική, αλλά στα πλαίσια της Πρωτογενούς Πρόληψης έχουν διττή διάσταση: τεχνική και ιατρική) κ.ά. Η πολυεπιστημονικότητα του αντικειμένου ήδη τεκμηριώνεται λόγω των πολλαπλών προσεγγίσεων που προαναφέρθηκαν, αφού άλλωστε πλειάδα επιστημόνων εκτός των Ιατρών εμπλέκεται σε όλα τα παραπάνω. Ποιός είναι ο στόχος της πολλαπλής αυτής διακονίας; H εφαρμογή των προτεραιοτήτων της Πρόληψης (όχι μόνο ιατρικής, αλλά και τεχνικής). Η Περιβαλλοντική Ιατρική περιλαμβάνει αντικείμενα με τα οποία η πάλαι ποτέ ονομαζόμενη Υγιεινή ασχολείται παραπάνω από δυόμισι αιώνες. Από την άλλη πλευρά, άν η Ιατρική της Εργασίας περιοριζόταν στη διάγνωση και αντιμετώπιση των επαγγελματικών νοσημάτων, τότε πολύ εύκολα ο Ειδικός Ιατρός Εργασίας θα μπορούσε να μετατραπεί σε τροχονόμο - διακινητή εργαζόμενων επί υποψίας σχέτισης της ασθένειας με την εργασία. Τότε το ενδιαφέρον εστιάζεται στις γνωματεύσεις των επιμέρους κλινικών ειδικοτήτων και ο ρόλος της Ιατρικής της Εργασίας περιορίζεται στη διαχείριση των γνωματεύσεων, ώστε τελικά μόνο η επιβεβαίωση της σύνδεσης του νοσήματος με την εργασία παραμένει ως αυθεντικό αντικείμενο της Ιατρικής της Εργασίας. Τότε η Ιατρική της Εργασίας μετατρέπεται σε μιάς μορφής Ασφαλιστική Ιατρική και εύκολα αντικαθίσταται από τις επιμέρους κλινικές ειδικότητες: Τα πνευμονολογικά περιστατικά τα διαχειρίζεται η Πνευμονολογία, τα νευρολογικά η Νευρολογία, τα οφθαλμολογικά η Οφθαλμολογία κ.λ.π. Τί έχει να κάνει τελικά ο Ειδικός Ιατρός Εργασίας; Να διακονήσει ολιστικά την Επαγγελματική Υγεία (είναι άραγε ο πλέον δόκιμος όρος;) με σαφή πρόθεση τη διατήρησή της, δηλαδή να ασκήσει εντέλει Αγωγή και Προαγωγή Υγείας, που μάλλον είναι εστιασμένο κομμάτι της πάλαι ποτέ ονομαζόμενης Υγιεινής η οποία συμπεριλαμβάνει τη Δημόσια Υγεία και την Κοινωνική Ιατρική σε εργαζόμενους και σε χώρους εργασίας. Καλό θα ήταν η λέξη Ιατρική να γράφεται με ύψιλον, αλλά ετυμολογικά προέρχεται από τον όρο ίαση, όπως επίσης χρήσιμο θα ήταν η Υγιεινή να γράφεται με γιώτα, αλλά ετυμολογικά σχετίζεται με τη λέξη υγεία. Θ.Κ. Κωνσταντινίδης ΕΙΣΑΚΤΕΟΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης Ειδικής Σύνθεσης της Ιατρικής Δ.Π.Θ. εισακτέοι στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Υγιεινής και Ασφάλεια της Εργασίας για το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014 είναι οι κ.κ. Δοντάς Χρήστος, Τσολακίδης Κωνσταντίνος, Κετανη Ελένη, Τσαιρίδης Δημήτριος, Τσανόγλου Ιωάννης, Τσαταλμπασίδου Μαρία, Λαζαρίδης Γεώργιος, Βασιλείου Ελενα, Κηπουρός Γεώργιος, Παπαδάκης Αντώνιος, Τουφεξής Ευθύμιος, Παπαγεωργίου Ελένη, Ζιούτης Μαργαρίτης, Γκουτζέρη Σιδερή, Καρακυριου Παρασκευή, Κουσκούκης Μάριος, Λέντζα Ειρήνη, Ρουσσάκου Ελπίδα, Σακαλη Γαλήνη, Παρασκευάς Αθανάσιος, Ωρολογά Μάρθα, Σιδηρόπουλος Ιωάννης, Πεδιαδιτάκη Ιωάννα, Δημητρακάκης Ελευθέριος, Καρακατσιάνη Δήμητρα, Ταταράκης Γεώργιος, Κούτρη Ελένη, Τσαπάλου Χριστίνα, Τσίου Αννα και Φριτζίλας Νικόλαος. Στην ίδια απόφαση αναφέρεται ότι επιλαχόντες είναι οι κ.κ. Kαυκάς Ηλίας, Μπερτσέλη Ελευθερία, Χατζηγεωργίου Γεωργία, Θωμαδάκη Φανή, Μητσόπουλος Βασίλειος και Μαυρουδής Δανιήλ. ΑΛΛΑΓΗ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Γ.Σ.Ε.Ε. ΣΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΨΨΨΨΨΨΨΨΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ κ. Α. ΚΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΟΜΙΝΗ ANAMENETAI KAI NEA ΑΛΛΑΓΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ Γ.Σ.Ε.Ε. ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Με ομόφωνη απόφαση των ιδρυτών του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.) έγινε αντικατάσταση του Αντιπροέδρου του Ινστιτούτου με αναδρομική ισχύ από 01.07.2013. Σύμφωνα με την απόφαση αυτήν, τη θέση του Αντιπροέδρου του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. καταλαμβάνει ο κ. Αλέξανδρος Κομίνης για το υπόλοιπο της θητείας του Διοικητικού Συμβουλίου, σε αντικατάσταση του κ. Ανδρέα Κολλά. Τη σχετική απόφαση υπογράφουν οι κ.κ. Δ. Δασκαλόπουλος (Πρόεδρος) και Χ. Κυριαζής (Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος) από την πλευρά του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (Σ.Ε.Β.), από τους κ.κ. Γ. Καββαθά και Ν. Σκορίνη (Γενικός Γραμματέας), εκ μέρους της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων Ελλάδας (Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε.), από την πλευρά της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) οι κ.κ. Β. Κορκίδης (Πρόεδρος) και Γ. Καρανίκας (Γενικός Γραμματέας) και από την πλευρά της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (Γ.Σ.Ε.Ε.) οι κ.κ. Γιάννης Παναγόπουλος (Πρόεδρος) και Ν. Κιουτσούκης (Γενικός Γραμματέας). Οπως είναι γνωστό, οι θέσεις των Αντιπροέδρων του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. είναι δύο (μία για τους κοινωνικούς εταίρους της εργοδοτικής πλευράς και μια για τη Γ.Σ.Ε.Ε.) και ενώ έχει παραιτηθεί προ καιρού ο κ. Παντελάκης (Ε.Σ.Ε.Ε.), δεν έχει ορισθεί αντικαταστάτης του. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με πληροφορίες επίκειται και νέα αλλαγή μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. με τοποθέτηση του Προέδρου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Λασιθίου κ. Μαν. Πεπόνη στη θέση του κ. Μ. Θεοχάρη, που ανέλαβε νέα καθήκοντα στη Διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε. ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΥΓΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Την Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013, στις κεντρικές εγκαταστάσεις του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Προέδρου του Δ.Σ. του Ινστιτούτου κ. Θ.Κ. Κωνσταντινίδη, Αν. Καθηγητή Ιατρικής Δ.Π.Θ. με εκπροσώπους του πολιτικού προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. Στη συνάντηση, εκτός από τον Πρόεδρο του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε., παρευρέθησαν οι δύο Ειδικοί Ιατροί Εργασίας του Ινστιτούτου κ.κ. Σπύρος Δρίβας και Β. Δρακόπουλος. Τους εργαζόμενους του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας εκπροσώπησαν ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της Ενωσης Τεχνικών Πολεμικού Ναυτικού κ.κ. Θ. Αλατεράς και Χ. Χατζησοφιανός, αντίστοιχα, καθώς και ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Τεχνικών Κλάδων Εργαζομένων Υπουργείου Εθνικής Αμυνας (Π.Ο.Τ.Κ.Ε. - Υ.ΕΘ.Α.) κ. Λ. Καράμπαρπας. Στη συνάντηση συζητήθηκαν τα ζητήματα επιδράσεων στην υγεία λόγω επαγγελματικών κινδύνων στους χώρους εργασίας των ενόπλων δυνάμεων και η συμβολή του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας σε θέματα κατάρτισης και αγωγής και προαγωγής εργασιακής υγείας. ΔΥΝΗΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΗΛΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ Η Ε.Ε. ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Το ενδεχόμενο λήψης μέτρων εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με σκοπό την πρόληψη και την αποτροπή της αδήλωτης εργασίας μέσω της καλύτερης συνεργασίας των αρχών επιβολής της νομοθεσίας των κρατών - μελών, όπως είναι οι αρχές επιθεώρησης εργασίας, φορολογίας και κοινωνικής ασφάλισης, εξετάζει η Κομισιόν, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας Ναυτεμπορική, όπου επισημαίνεται ότι πριν από οποιαδήποτε απόφαση, θα προηγηθεί δημόσια διαβούλευση με τους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών ενώσεων των εργαζόμενων και των οργανώσεων εργοδοτών. Η συνεργασία αυτή θα μπορούσε να περιλαμβάνει την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών σχετικά με τα μέτρα πρόληψης (αλλά και αποτροπής), τον προσδιορισμό κοινών αρχών για την επιθεώρηση των εργοδοτών, την προώθηση των ανταλλαγών προσωπικού και την κοινή κατάρτιση, καθώς και τη διευκόλυνση κοινών ενεργειών ελέγχου. Μάλιστα, πριν προβεί σε οποιοδήποτε απόφαση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «ανοίγει» δημόσια διαβούλευση με τους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών ενώσεων των εργαζομένων και των οργανώσεων εργοδοτών. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η συνεργασία αυτή θα μπορούσε να περιλαμβάνει την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών σχετικά με τα μέτρα πρόληψης και αποτροπής, τον προσδιορισμό κοινών αρχών για την επιθεώρηση των εργοδοτών, την προώθηση των ανταλλαγών προσωπικού και την κοινή κατάρτιση, καθώς και τη διευκόλυνση κοινών ενεργειών ελέγχου. Ο Επίτροπος κ. Laszlo Andor, αρμόδιος για την απασχόληση, τις κοινωνικές υποθέσεις και την κοινωνική ένταξη, δήλωσε: «Η αδήλωτη εργασία αποτελεί μάστιγα κάνει τους εργαζομένους να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας και δυνητικά επικίνδυνες συνθήκες εργασίας. Υπονομεύει την ασφάλεια της εργασίας για τους εργαζομένους την πρόσβασή τους στη συνταξιοδότηση και την υγειονομική περίθαλψη. Στερεί από τις κυβερνήσεις τα έσοδα από τη φορολογία και την κοινωνική ασφάλιση. Οι Κυβερνήσεις, οι εργοδότες και οι συνδικαλιστικές ενώσεις θα πρέπει να συνεργαστούν σε επίπεδο Ε.Ε. για την πρόληψη και την αποτροπή της αδήλωτης εργασίας». Η διαβούλευση θα βοηθήσει την Επιτροπή να υλοποιήσει τους στόχους ΚΑΘΟΡΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ Tην τελευταία του πνοή πάνω στο Ο πλοίαρχος του φορτηγού πλοίου καράβι Τις αρμοδιότητες όπου εργαζόταν, του νέου Υφυπουργού άφησε ο Εργασίας αισθάνθηκε και αδιαθεσία Κοινωνικής και Ασφάλισης έχασε τις κ. Ελληνας Βασίλη Κεγκέρογλου, πλοίαρχος που περιλαμβάνει ήταν ηλικίας κοινή 51 απόφαση αισθήσεις (με του. αρ. πρωτ. Του παρασχέθηκαν οικ. 22365/97) του οι ετών Πρωθυπουργού και ήταν κ. ναυτολογημένος Αντώνη Σαμαρά στο και πρώτες του Υπουργού βοήθειες, Εργασίας, αλλά όταν Κοινωνικής έφτασε φορτηγό Ασφάλισης πλοίο και Πρόνοιας Argyroula κ. Γιάννη σημαίας Βρούτση. γιατρός Συγκεκριμένα στο πλοίο στον διαπιστώθηκε νέο Υφυπουργό ο Marshall ανατίθενται Islands. οι αρμοδιότητες των Διευθύνσεων θάνατός και Υπηρεσιών του. της Γενικής Διεύθυνσης Το Διοικητικής πλοίο βρισκόταν Υποστήριξης στο Οργάνωσης λιμάνι της και Η Απλούστευσης σωρός του ναυτικού Διαδικασιών, μεταφέρθηκε Δημοσίων στην Οδησσού Σχέσεων και όταν Ενημέρωσης συνέβη το του περιστατικό, Πολίτη, Π.Α.Μ. αρμόδια - Π.Σ.Ε.Α., ιατροδικαστική Εκπαίδευσης, Πληροφορικής, Υπηρεσία της σύμφωνα Ποιότητας με και τη Αποδοτικότητας, σχετική ανακοίνωση Τεχνικής που Υπηρεσίας, Οδησσού των για νεκροψία Διευθύνσεων και της νεκροτομή. Γενικής εκδόθηκε Διεύθυνσης στην Εργασίας Αθήνα επί από των το Ορων Γραφείο Εργασίας, Προανάκριση Αμοιβής πρόκειται Εργασίας, να Απασχόλησης διενεργηθεί Τύπου (πλην του του Τμήματος Λιμενικού Πολιτικών Σώματος. Απασχόλησης από και το Εθνικού Κεντρικό Σχεδίου Λιμεναρχείο Δράσης Πειραιά. για την Απασχόληση), Κοινωνικής Προστασίας και Κοινωνικής Συνοχής, Επαγγελματικής Κατάρτισης, Συνδρομής, της Γενικής Διεύθυνσης Συνθηκών και Υγιεινής της Εργασίας και του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Στο πλαίσιο της άσκησης των αρμοδιοτήτων του περιλαμβάνονται και κοινοβουλευτικές αρμοδιότητες, όπως η πρόταση για την έκδοση ατομικών και κανονιστικών διαταγμάτων, η έκδοση πράξεων ατομικού χαρακτήρα, η πρόταση για την έκδοση διαταγμάτων και η έκδοση πράξεων από κοινού με άλλους Υπουργούς, Αναπληρωτές Υπουργούς και Υφυπουργούς και η υποβολή ερωτημάτων στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ Η κατάσταση στον τομέα της Υγείας και Ασφάλειας Εργασίας έχει χειροτερέψει, προκύπτουν νέες ιδιαιτερότητες και ανάγκες για το σχεδιασμό της πρόληψης λόγω των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις και την οικονομική κρίση, αλλά την ίδια στιγμή είναι άμεσα ορατός ο κίνδυνος κλεισίματος του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας στην Εργασία (ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε.). Αυτό επισημαίνουν οι εργαζόμενοι του Ινστιτούτου και οργανώνουν Συνέντευξη Τύπου την Τετάρτη 24.07.2013 για να περιγράψουν την κατάσταση με στοιχεία. Το σωματείο των εργαζομένων σε σχετική ανακοίνωσή του επιρρίπτει ευθύνες στους ιδρυτικούς του φορείς του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. που είναι η Γ.Σ.Ε.Ε., ο Σ.Ε.Β., η Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε. και η Ε.Σ.Ε.Ε., αλλά και στην Κυβέρνηση για την οικονομική αδυναμία του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε. που του στερεί τη δυνατότητα να λειτουργήσει με βάση τους καταστατικούς του στόχους, αλλά και για τον προσανατολισμό του έργου του, τη διαχείριση των πόρων κ.λ.π. Ιδιαίτερα επισημαίνεται στην ανακοίνωση η στάση της ηγεσίας της Γ.Σ.Ε.Ε. που ως εργοδότης κρατά επί μήνες εργαζόμενους σε ομηρία, απλήρωτους, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη. της πολιτικής της για την αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας όπως καθορίστηκαν τον Απρίλιο του 2012 στη δέσμη μέτρων για την απασχόληση. Στη δέσμη μέτρων τονίζεται ότι η μετατροπή της ανεπίσημης ή της αδήλωτης εργασίας σε κανονική απασχόληση θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση της ανεργίας. Για το λόγο αυτόν, στη δέσμη μέτρων υπογραμμίζεται η ανάγκη βελτίωσης της συνεργασίας των κρατών - μελών όσον αφορά την αδήλωτη εργασία και ζητείται η δημιουργία μιας πλατφόρμας σε επίπεδο Ε.Ε., για τις Επιθεωρήσεις Εργασίας και τους άλλους φορείς επιβολής της νομοθεσίας ώστε να καταπολεμηθεί η αδήλωτη εργασία. Στο έγγραφο της διαβούλευσης παρουσιάζεται μια γενική εικόνα των βασικών προβλημάτων που ανακύπτουν από την αδήλωτη εργασία (συμπεριλαμβανομένης της ψευδούς αυτοαπασχόλησης), εξετάζονται οι πρόσφατες μελέτες σχετικά με την αδήλωτη εργασία και περιγράφονται οι στόχοι και το πιθανό περιεχόμενο μιας μελλοντικής πρωτοβουλίας της Ε.Ε. για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας. Η πρωτοβουλία αυτή πρόκειται να εγκριθεί το δεύτερο εξάμηνο του 2013. Οι συνδικαλιστικές ενώσεις των εργαζομένων και οι οργανώσεις των εργοδοτών μπορούν να υποβάλουν τις απόψεις και τις παρατηρήσεις τους έως τις 20 Σεπτεμβρίου 2013. Σημειώνεται ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο με τον όρο αδήλωτη εργασία νοούνται «όλες οι αμειβόμενες δραστηριότητες που είναι νόμιμες ως προς τη φύση τους αλλά δεν δηλώνονται στις δημόσιες αρχές λαμβανομένων υπόψη των διαφορετικών κανονιστικών ρυθμίσεων που εφαρμόζονται στα διάφορα κράτη - μέλη». Η αδήλωτη εργασία είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο, το οποίο οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως η υπερβολικά υψηλή φορολόγηση της εργασίας και τα άλλα στοιχεία κόστους της εργασίας κ.ά. Οι αποτελεσματικότεροι τρόποι αντιμετώπισης της αδήλωτης εργασίας θα μπορούσαν να βοηθήσουν τα κράτη - μέλη να επιτύχουν τους στόχους της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», σύμφωνα με τους οποίους το 75% των ατόμων ηλικίας 20-64 ετών πρέπει να εργάζεται και τουλάχιστον 20 εκατ. λιγότερα άτομα να βρίσκονται ή να κινδυνεύουν να βρεθούν σε κατάσταση φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ Ε.Ι.Ν.Α.Π. ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ Τα προβλήματα που έχουν προκύψει με τις πληρωμές των και εφημεριών, το χρονοεπίδομα του καθώς τα προσλήψεις συζητήθηκαν κατά τη συνάντηση αντιπροσωπείας καθώς τα Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΙΝΑΠ και Επιτροπών νοσοκομείων της Αθήνας με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Νικόλαο Πολύζο, στο πλαίσιο της στάσης των της Κυβέρνησης από τη μέχρι τώρα δέσμευσή της, για επάνοδο στο καθεστώς που υπήρχε μέχρι το Νοέμβριο του 2011. Καθιερώνεται μια πολύπλοκη γραφειοκρατική διαδικασία που θα σημάνει, καθώς τα πιθανότατα, μεγάλες καθυστερήσεις στην πληρωμή των εφημεριών κάθε μήνα. Παρ όλα αυτά υπήρξε προφορική δέσμευση ότι θα, ο Γενικός Γραμματέας αναγνώρισε το δίκαιο του αιτήματος και δεσμεύτηκε για άμεσες ενέργειες που θα λύσουν.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ 2 εργασiαυγεία 5 ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΘΑΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX Θα μάθουμε άραγε κάποτε τί επιπτώσεις έχουν στην ανθρώπινη υγεία τα πυρηνικά, τόσο εκείνα που χρησιμοποιούνται για στρατιωτικούς, όσο και για ειρηνικούς σκοπούς; Πράγματι, κατά τη διάρκεια της τελευταίας πεντηκονταετίας, συσσωρεύονται στον αέρα, στο έδαφος και στο νερό δηλητηριώδεις συγκεντρώσεις ραδιενεργών ουσιών που οφείλονται στις δοκιμές πυρηνικών όπλων και στα ατυχήματα που συνέβησαν στους πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Ομως, υπήρξαν σοβαρές μελέτες για τις συνέπειες της ακτινοβολίας στην ανθρώπινη υγεία, οι οποίες και αποκρύφθηκαν, κυρίως από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), τον σημαντικότερο θεσμό που αποτελεί διεθνές σημείο αναφοράς γι αυτά τα ζητήματα. Ενα ακόμα ψέμα: Τον Ιούνιο του 2007, ο Δρ. Γκρέγκορι Χαρτλ, εκπρόσωπος του Τομέα Αειφόρου Ανάπτυξης και Περιβαλλοντικής Υγείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.), ισχυρίστηκε ότι είχαν δημοσιευτεί τα πρακτικά της διεθνούς διάσκεψης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) για την καταστροφή του Τσερνόμπιλ που πραγματοποιήθηκε από τις 20 ώς τις 23 Νοεμβρίου του 1995 στη Γενεύη. Ομως, ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Ούτε και δόθηκαν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της διάσκεψης που έγινε στο Κίεβο το 2001. του κ. Katz Alison, Le Monde Diplomatique Οταν λίγο καιρό αργότερα ο Π.Ο.Υ. ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους, επανέλαβε το ίδιο ψέμα, παρέχοντας ως απόδειξη τις περιλήψεις των παρεμβάσεων στη διάσκεψη του Κιέβου και μια πολύ περιορισμένη επιλογή δώδεκα άρθρων, από τα εκατοντάδες που προτάθηκαν στη διάσκεψη της Γενεύης. Ομως, από τις 26 Απριλίου του 2007 (την 27η επέτειο της καταστροφής), οι υπάλληλοι του Ο.Η.Ε. που εδρεύει στη Γενεύη δεν μπορούν να μπουν στα γραφεία τους χωρίς να διασταυρωθούν με διαδηλωτές και με ένα πανό στο οποίο αναφέρεται ότι στη ζώνη που περιβάλλει το Τσερνόμπιλ ένα εκατομμύριο παιδιά είναι άρρωστα ή έχουν δεχτεί μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας [1]. Οι πικετοφορίες οργανώνονται από την Οργάνωση για έναν Ανεξάρτητο Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η οποία κατηγορεί τον οργανισμό για συνενοχή στην απόκρυψη των συνεπειών της καταστροφής και για εγκατάλειψη θύματος. Υποστηρίζει μάλιστα ότι ο Π.Ο.Υ. οφείλει να τερματίσει τη συμφωνία που τη συνδέει από το 1959 με τον Διεθνή Οργανισμό για την Ατομική Ενέργεια (Ι.Α.Ε.Α.), η οποία της απαγορεύει να «προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα ή σε μια δραστηριότητα» στον τομέα των πυρηνικών χωρίς προηγουμένως να συμβουλευτεί τον Ι.Α.Ε.Α. [2], «έτσι ώστε να ρυθμιστεί το ζήτημα με κοινή συμφωνία» (εδάφιο 2 του άρθρου 1). Η ανεξαρτησία θα μπορούσε να επιτρέψει στον Π.Ο.Υ. να προβεί σε μια σοβαρή κι επιστημονική αξιολόγηση και, συνεπώς, να προσφέρει την ενδεδειγμένη βοήθεια στους πληθυσμούς που έχουν μολυνθεί από τη ραδιενέργεια. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται ένα ψήφισμα που προορίζεται να υποβληθεί στην Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας, η οποία αποτελεί το όργανο λήψης των αποφάσεων του Π.Ο.Υ. και η οποία θα συνεδριάσει τον Μάιο του 2008 [3]. Παράλληλα, δόθηκε στη δημοσιότητα η «Διεθνής έκκληση των επαγγελματιών της υγείας» [4]. ΤΑ ΛΟΜΠΙ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ Σύμφωνα με το καταστατικό του, ο Ι.Α.Ε.Α. οργανισμός του Ο.Η.Ε. που είναι ανεξάρτητος από το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει ως αποστολή «την επιτάχυνση και τη διεύρυνση της συμβολής της ατομικής ενέργειας στην ειρήνη, στην υγεία και στην ευημερία σε ολόκληρο τον κόσμο». Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα λόμπι με στρατιωτικό ενδιαφέρον το οποίο δεν έπρεπε να επεμβαίνει στις επιλογές που καθορίζουν τις πολιτικές στους τομείς της υγείας και της έρευνας. Ωστόσο, ο οργανισμός έχει προβάλει βέτο στις διασκέψεις που σκόπευε να πραγματοποιήσει ο Π.Ο.Υ. για τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας στην υγεία. Από την άλλη πλευρά, ο Π.Ο.Υ. προσέφερε τη νομιμοποίησή της στις γελοίες στατιστικές του Ι.Α.Ε.Α. σχετικά με τη θνησιμότητα και τις ασθένειες που προκάλεσε το ατύχημα του Τσερνόμπιλ: μονάχα 56 νεκροί και 4.000 καρκίνοι του θυρεοειδούς [5]. Ομως, η άρνηση να αναγνωριστούν οι ασθένειες που προκλήθηκαν συνεπάγεται και την άρνηση παροχής περίθαλψης στους ασθενείς. Εννέα εκατομμύρια άτομα ζουν σε ζώνες όπου παρατηρείται ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο ραδιενέργειας. Εδώ και είκοσι ένα χρόνια, η μοναδική τους επιλογή είναι η κατανάλωση μολυσμένων τροφίμων, η οποία έχει καταστροφικές συνέπειες [6]. Ομως, για όσους προωθούν την πυρηνική ενέργεια, οποιαδήποτε έρευνα ενδέχεται να αναδείξει τις βλαβερές συνέπειες της ιονίζουσας ακτινοβολίας, μπορεί να δημιουργήσει σοβαρούς κινδύνους για τον συγκεκριμένο κλάδο της οικονομίας και, συνεπώς, πρέπει να απαγορευθεί πάση θυσία. Ετσι, οι έρευνες για το ενδεχόμενο να προκαλούνται αλλοιώσεις στο ανθρώπινο γονιδίωμα (μια από τις σοβαρότερες συνέπειες που προκαλεί αυτή η μόλυνση) δεν συγκαταλέγονταν στη διεθνή έρευνα που ζητήθηκε το 1991 από τα Υπουργεία Υγείας της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αντίθετα, θεωρήθηκε ότι είχε προτεραιότητα η έρευνα για την... τερηδόνα. Και, παρά το γεγονός ότι οι παραπάνω χώρες ζήτησαν από τον Π.Ο.Υ. να πραγματοποιηθούν έρευνες πάνω σε αυτό το αντικείμενο, ο σχεδιασμός του ερευνητικού προγράμματος πραγματοποιήθηκε από τον Ι.Α.Ε.Α. Σύμφωνα με διάφορες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν από ανεξάρτητους θεσμούς κι επιστήμονες [7], η σύγκρουση συμφερόντων υπήρξε ήδη μοιραία για εκατοντάδες χιλιάδες άτομα. Ομως, τα μεγαλύτερα προβλήματα θα εκδηλωθούν στο μέλλον, εξαιτίας του μεγάλου χρονικού διαστήματος που διαρκεί η λανθάνουσα κατάσταση των ασθενειών, εξαιτίας της συγκέντρωσης ραδιονουκλεϊδίων στα εσωτερικά όργανα του οργανισμού λόγω της κατανάλωσης τροφής που παράγεται σε μολυσμένο έδαφος. Εκατοντάδες επιδημιολογικών μελετών που πραγματοποιήθηκαν στην Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τη Ρωσική Ομοσπονδία επέτρεψαν να διαπιστωθεί η σημαντική αύξηση όλων των τύπων καρκίνου (οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για χιλιάδες θανάτους), η αύξηση της παιδικής και της βρεφικής θνησιμότητας, των αποβολών, των δυσπλασιών και των γενετικών ανωμαλιών, των διαταραχών [8]. Ποιός θα τις πιστέψει όμως; Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι ο Δρ. Μόρις Ρόσεν, Διευθυντής Πυρηνικής Ασφάλειας του Ι.Α.Ε.Α., προέβη στην παρακάτω δήλωση, τέσσερις μήνες μετά την καταστροφή: «Ακόμα κι αν κάθε χρόνο συνέβαινε ένα ατύχημα αυτού του τύπου, θα θεωρούσα την πυρηνική ενέργεια ενδιαφέρουσα μορφή ενέργειας» [9]. Αντίθετα, η ενημέρωση του κοινού για τις πραγματικές συνέπειές της θα μπορούσε να επιφέρει τεράστιες αλλαγές στο διάλογο για τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, ο Π.Ο.Υ. φοβάται τα παιδιά του Τσερνόμπιλ. ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ Για δεκαετίες, τα λόμπι του καπνού, της βιομηχανίας τροφίμων και της πετροχημικής βιομηχανίας εμπόδιζαν την υιοθέτηση περιβαλλοντικών μέτρων και μέτρων για τη δημόσια υγεία τα οποία θα ζημίωναν τα συμφέροντά τους. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι το πυρηνικό λόμπι είναι ασύγκριτα ισχυρότερο: περιλαμβάνει τις κυβερνήσεις των πυρηνικών κρατών ιδίως των Η.Π.Α., του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας καθώς και ισχυρούς διακυβερνητικούς οργανισμούς. Η παραπληροφόρηση στην οποία επιδίδονται οι στρατιωτικοβιομηχανικές ομάδες πίεσης είναι γιγάντια και καθίσταται ακόμα πιο επικίνδυνη από το γεγονός ότι εμφανίζεται ενδεδυμένη με τη νομιμοποίηση από κρατικούς οργανισμούς. Ακόμα χειρότερα, η διαφθορά της επιστήμης αγγίζει ακόμα και τους ακαδημαϊκούς θεσμούς με το μεγαλύτερο κύρος. Οπως αναφέρεται στο κύριο άρθρο της βρετανικής ιατρικής επιθεώρησης «The Lancet», «έχουν μετατραπεί σε πλήρες business, επιδιώκοντας να διαθέσουν τις ανακαλύψεις τους στην αγορά για δικό τους λογαριασμό, αντί να έχουν ως στόχο τη διαφύλαξη του καθεστώτος των ανεξάρτητων ερευνητών» [10]. Υπερβολικά συχνά, οι γνωμοδοτήσεις τους στην πραγματικότητα προέρχονται ή χρηματοδοτούνται από το πυρηνικό λόμπι. Η επιστήμη αυτού του είδους, η οποία βρίσκεται στην υπηρεσία των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, με την άρνηση των προβλημάτων, την απόκρυψή τους και τα ψεύδη που διαδίδει, μας έχει οδηγήσει στην υπερθέρμανση του πλανήτη και στο χείλος του γκρεμού. Επειτα από όλα αυτά, πώς θα μπορούσαμε να της έχουμε εμπιστοσύνη στο ζήτημα των πυρηνικών; Ενώ οι εκπομπές αερίων που ευθύνονται για την αλλαγή του κλίματος μπορούν (θεωρητικά τουλάχιστον) να ελεγχθούν, είναι απολύτως αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο στην περίπτωση της πυρηνικής τεχνολογίας και των αποβλήτων που παράγει. Ακόμα κι αν οι δραστηριότητες του κλάδου των πυρηνικών έπαυαν αύριο, η ζωή στη Γη θα επηρεαζόταν για χιλιετίες. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΠΟΚΡΥΨΗ Η «επιστήμη», η οποία υπήρξε η πηγή των πληροφοριών που διαθέτουμε, για τα πυρηνικά γενικότερα και για την καταστροφή του Τσερνόμπιλ ειδικότερα, είναι ταυτόχρονα «δικαστής και διάδικος» για οτιδήποτε αφορά τις υγειονομικές συνέπειες που προκαλούν οι ίδιες της οι δραστηριότητες. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το σύνολο των πυρηνικών θεσμών κυβερνητικών, στρατιωτικών, βιομηχανικών, επιστημονικών, ερευνητικών, ρυθμιστικών ή διακυβερνητικών όπως η Euratom και οι υπηρεσίες του Ο.Η.Ε. θυμίζει μια «αιμομικτική οικογένεια, κλεισμένη στον εαυτό της» [11]. Οπως καταγγέλλουν ο εμπειρογνώμονας Δρ. Κρις Μπάσμπι και ο δημοσιογράφος κ. Βλαντιμίρ Τσέρτκοφ, αλλά και το Διαρκές Δικαστήριο των Λαών, οι παρεκτροπές της ψευδοεπιστήμης και των μεθόδων της κυμαίνονται από το κατάφωρο και το προκλητικό ως το επιδέξια συγκαλυμμένο και το ανέντιμο [12]. Η πρώτη κατηγορία παραπτωμάτων που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας αφορούσε στην πλαστογράφηση και την απόκρυψη δεδομένων, στην απουσία μετρήσεων της ραδιενέργειας και ανίχνευσης του καρκίνου. Ακολούθησαν επιθέσεις ενάντια στους ανεξάρτητους ερευνητές και τους θεσμούς για τους οποίους αυτοί εργάζονταν, έγινε λογοκρισία των ερευνών που αποδείκνυαν την ύπαρξη ολέθριων συνεπειών και δυσφήμιση χιλιάδων μελετών που προέρχονταν από τις τρεις χώρες που επλήγησαν περισσότερο από την καταστροφή και οι οποίες δεν είχαν καν μεταφραστεί. Αποκλείστηκαν επίσης από την ημερήσια διάταξη ολόκληρων επιστημονικών τομέων (για παράδειγμα της μελέτης των επιπτώσεων της εσωτερικής, χρόνιας ακτινοβολίας χαμηλών δόσεων ραδιενέργειας, στην οποία είναι εκτεθειμένος σχεδόν ολόκληρος ο πληθυσμός που ζει στην περιοχή του Τσερνόμπιλ). Μια δεύτερη σειρά παραπτωμάτων αφορά τα τεχνάσματα στους υπολογισμούς: οι «ειδικοί» στην παραπληροφόρηση υπολογίζουν τον μέσο όρο της έκθεσης στις ακτινοβολίες στο σύνολο του πληθυσμού, παραγνωρίζοντας τις σημαντικές διαφορές που παρατηρούνται ανάμεσα στα σημεία κάθε χώρας. Τερματίζουν τις μελέτες τους μετά την πάροδο της δεκαετίας, αποφεύγοντας κατ αυτόν τον τρόπο να λάβουν υπόψη τη θνησιμότητα και τη νοσηρότητα που εκδηλώνονται σε μακροπρόθεσμο επίπεδο και θεωρούν ότι τα πέντε χρόνια επιβίωσης αποτελούν θεραπεία. Η μοναδική ασθένεια που λαμβάνουν υπόψη στις έρευνές τους είναι ο καρκίνος. Καταμετρούν μονάχα τους επιζώντες. Ενδιαφέρονται μονάχα για τις τρεις χώρες που επλήγησαν περισσότερο από το ατύχημα. Φθάνουν μάλιστα στο σημείο να διαπιστώνουν την μείωση των κρουσμάτων παιδικού καρκίνου όταν, στην πραγματικότητα, τα παιδιά που έχουν γίνει ενήλικες και καρκινοπαθείς δεν περιλαμβάνονται πλέον στη βάση δεδομένων... Σύμφωνα με το αμερικανικό Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο, στις Η.Π.Α., μεταξύ 1950 και 1995, ο ετήσιος αριθμός των νέων κρουσμάτων καρκίνου όλων των τύπων (επιπολασμός) αυξήθηκε κατά 55%. Παρόμοια τάση παρατηρείται στην Ευρώπη αλλά και τις υπόλοιπες βιομηχανικές χώρες. Οι καρκίνοι που δεν συνδέονται με το κάπνισμα συμβάλλουν κατά 75% περίπου σε αυτήν την αύξηση και δεν θα ήταν δυνατόν να εξηγηθούν με το επιχείρημα της βελτίωσης των μεθόδων ανίχνευσής τους ή με τη γήρανση του πληθυσμού [13]. Η αύξηση ακολουθεί την εξέλιξη του Α.Ε.Π. και της εκβιομηχάνισης, ωστόσο, αγνοείται η πλέον προφανής αιτία: η χημική και η ραδιενεργή ρύπανση του περιβάλλοντος. Με εξαιρετικά διεστραμμένο τρόπο, οι ίδιοι ειδικοί προτιμούν να κατηγορούν τα θύματα για τις κακές συνήθειες του τρόπου ζωής τους. Η επιδημία των καρκίνων προσβάλλει εδώ και αρκετό καιρό τα προνομιούχα και μορφωμένα στρώματα της κοινωνίας, τα οποία ζητούν σοβαρές επιστημονικές εξηγήσεις και μια πραγματική πρόληψη η οποία να αντιμετωπίζει με ριζικό τρόπο τις κύριες αιτίες του προβλήματος τη χημική και τη ραδιενεργό ρύπανση και να μην περιορίζεται στη δευτερεύουσα πρόληψη όπως είναι για παράδειγμα στην ανίχνευση των ασθενειών. Ορισμένες οργανώσεις ασθενών καλούν στο μποϊκοτάρισμα των ισχυρών φιλανθρωπικών αντικαρκινικών οργανώσεων οι οποίες έχουν αναπτύξει πλέον στενές σχέσεις με τη βιομηχανία του φαρμάκου και του ιατρικού εξοπλισμού. Τα θύματα μάλιστα του καρκίνου προσπαθούν να οδηγήσουν ενώπιον της δικαιοσύνης τους υπεύθυνους για την απόκρυψη των πραγματικών κινδύνων των πυρηνικών [14]. Η παρεκτροπή των επιστημόνων και η στενή σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στη βιομηχανία και τους ακαδημαϊκούς θεσμούς θα έπρεπε να βρίσκονται στο επίκεντρο των ανησυχιών του Π.Ο.Υ. Τη στιγμή της εκλογής της στο αξίωμα της Γενικής Διευθύντριας, η Δρ. Μάργκαρετ Τσαν διαβεβαίωνε ότι ένα από τα χαρακτηριστικά του οργανισμού ήταν η επιρροή της στα ζητήματα της δημόσιας υγείας. Εκανε μάλιστα την εξής δήλωση: «Διαθέτουμε την απόλυτη εξουσία στον καθορισμό των πρωτοβουλιών μας». Βέβαια, στο ζήτημα των σχέσεων ανάμεσα στη ραδιενέργεια και την υγεία, ο Π.Ο.Υ. θα έπρεπε να αναγνωρίσει ότι η απόλυτη εξουσία ανήκει στον Ι.Α.Ε.Α., παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος δεν διαθέτει την παραμικρή αρμοδιότητα για ζητήματα δημόσιας υγείας. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ - ΜΕΛΗ ΤΟΥ Π.Ο.Υ. ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΔΡΑΣΗ; Οπως παρατηρούσε το «Lancet» στο προαναφερθέν άρθρο του, «οι κυβερνήσεις, τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, απέτυχαν επανειλημμένα στο καθήκον τους να τοποθετήσουν τα συμφέροντα του πληθυσμού τους πάνω από τα κέρδη» [15]. Πρέπει να επιχειρηθεί μια σοβαρή κι ανεξάρτητη έρευνα για τις υγειονομικές συνέπειες των πυρηνικών δραστηριοτήτων τόσο για στρατιωτικούς σκοπούς όσο και για ειρηνική χρήση και τα αποτελέσματά της να δοθούν στη δημοσιότητα. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ [1] Βλέπε Charaf Abdessemed, «Les antinucleaires font du piquet devant l OMS», Geneva Home Information, 6-7 Ιουνίου 2007. [2] Ο Ι.Α.Ε.Α., αυτόνομος οργανισμός που τέθηκε υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε. το 1957, χρησιμεύει ως παγκόσμιο διακυβερνητικό φόρουμ για την τεχνική συνεργασία στην ειρηνική χρήση των πυρηνικών. [3] Κατά τη διάρκεια της Συνέλευσης του Π.Ο.Υ., οι αντιπροσωπείες των 193 χωρών - μελών καθορίζουν τις πολιτικές του οργανισμού. [4] http://www.independentwho.info/spip.php?article107. [5] The Chernobyl Forum 2003-2005, chernobyl.undp.org Βιέννη, Απρίλιος 2006. [6] Michel Fernex, «La sante: etat des lieux vingt ans apres» στο Galia Ackerman, Guillaume Grandazzi και Frederick Lermarchand, «Les Silences de Tchernobyl», Autrement, Παρίσι, 2006. [7] Pierpaolo Mittica, Rosalie Bertell, Nami Rosenblum και Wladimir Tchertkoff, «Chernobyl: The Hidden Legacy», Λονδίνο, 2007. [8] Alex Rosen, «Effects of the Chernobyl catastrophe: Literature review», Ιανουάριος 2006, www.ippnw.org. [9] «Le Monde», 28 Αυγούστου 1986. [10] «The tightening grip of big pharma», «The Lancet», τόμος 357, Νο 9263, Λονδίνο, 14 Απριλίου 2001. [11] Rosalie Bertell, «Νο Immediate Danger: Prognosis for a Radioactive Earth», Women s Press, Τορόντο 1985. [12] Chris Busby, «Wolves of Water: Α Study Constructed From Atomic Radiation, Morality, Epidemiology, Science, Bias, Philosophy and Death», Green Audit, Aberystwyth (Ηνωμένο Βασίλειο). Wladimir Tchertkoff, «Le Crime de Tchernobyl. Le goulag nucleaire», Actes Sud, Αρλ (Γαλλία), 2006. Permanent People s Tribunal, International Medical Commission on Chernobyl, «Chernobyl Environmental, health and human rights», Βιέννη, 12-15 Απριλίου 1996. [13] Samuel Epstein, «Cancer-gate. How to Win the Losing Cancer War», Baywood, Νέα Υόρκη, 2005. [14] Στη Γαλλία, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απαγγελία κατηγορίας εναντίον του Καθηγητή κ. Πιέρ Πελερέν, Διευθυντή εκείνη την εποχή της Κεντρικής Υπηρεσίας Προστασίας από τις Ιονίζουσες Ακτινοβολίες για ιδιαίτερα μεγάλης έκτασης εξαπάτηση στην υπόθεση Τσερνόμπιλ - ασθενείς με παθήσεις θυρεοειδούς. [15] «The Lancet», ό.π.
Στο ΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ ΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ - ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ - ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε. ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ ΓΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ κ. Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ Στο πλαίσιο του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της λαϊκής εξουσίας θα αξιοποιηθούν οι μεγάλες δυνατότητες της εξορυκτικής βιομηχανίας με γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η σύνδεση της εξόρυξης με τη βιομηχανική παραγωγή μέσων παραγωγής είναι κρίσιμη για τη διασφάλιση της συνολικής παραγωγικής ικανότητας της λαϊκής οικονομίας. Αντίστοιχα, η εξόρυξη δομικών ορυκτών πόρων θα συνδυαστεί με την ανάπτυξη του κλάδου των κατασκευών. Με μεγάλη επιτυχία διοργανώθηκε την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013 στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης η Ημερίδα, με θέμα: «Ενέργεια και Ορυκτός Πλούτος: Για τα μονοπώλια ή για τις λαϊκές ανάγκες; Το παράδειγμα της Θράκης» από την Επιτροπή Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (Κ.Κ.Ε.). Στην Ημερίδα ήταν χαρακτηριστική η μαζική παρουσία φορέων, εργατικών σωματείων της περιοχής. Κεντρικός εισηγητής ήταν ο κ. Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και Υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας, αποσπάσματα από την παρέμβαση του οποίου φιλοξενούνται, όπως δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα Ριζοσπάστης στις 11 Ιουλίου 2013: Στην αρχή της εισηγητικής ομιλίας του, ο κεντρικός εισηγητής, αφού έκανε εκτενή αναφορά σε σειρά στοιχείων που δείχνουν τη διάσταση ανάμεσα στην κατάσταση του λαού της περιοχής (ανεργία, μείωση μισθών κ.λπ.) και στο αξιόλογο δυναμικό σε ορυκτό πλούτο (χρυσό, άργυρο, χαλκό, ψευδάργυρο, ζεόλιθο, λιγνίτη, υδρογονάνθρακες κ.λπ.) σημείωσε, θέτοντας τα εξής πολιτικά ερωτήματα: «Γιατί δεν αξιοποιούνται αυτές οι σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες; Ποιό είναι το πραγματικό εμπόδιο; Γιατί όποιες ιδιωτικές και κρατικές επενδύσεις υλοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια δεν οδήγησαν στη λαϊκή ευημερία; Γιατί δεν προχωρούν σε παραγωγή αδειοδοτημένες μονάδες; Γιατί κλείνουν και μετακινούνται στα Βαλκάνια με κρατική και κοινοτική επιδότηση; Οποια περίπτωση του ορυκτού πλούτου και άν εξετάσουμε θα καταλήξουμε στον ίδιο ένοχο, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, το δρόμο της επένδυσης με κριτήριο το ποσοστό κέρδους, τη ζούγκλα του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων που οδηγεί στην άναρχη, ανισόμετρη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων της οικονομίας. Ας ξεκινήσουμε με το περιβόητο επενδυτικό σχέδιο εξόρυξης του χρυσού. Για το συγκεκριμένο σχέδιο έχει γίνει πολλή συζήτηση σχετικά με τις συνέπειες στο περιβάλλον, στην τοπική οικονομία, στη δημόσια υγεία. Πρόκειται για σοβαρά ζητήματα στα οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια. Ομως, ακόμα και αν δεν υπήρχαν αυτές οι συνέπειες, το σχέδιο της Eldorado Gold ισοδυναμεί με κλοπή ενός ιδιαίτερα πολύτιμου και μη ανανεώσιμου πόρου στρατηγικής σημασίας, ο οποίος μπορεί να αξιοποιηθεί μελλοντικά προς όφελος της λαϊκής ευημερίας, με τις κατάλληλες κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Κ.Κ.Ε.) δηλώνει κατηγορηματικά ότι θα βρεθεί αποφασιστικά αντιμέτωπο με όποιον επιχειρεί να λεηλατήσει το χρυσό της Ελλάδας. Τα εμφανιζόμενα οικονομικά αντισταθμιστικά οφέλη μπορούν να εκληφθούν μόνο ως πρόκληση για την τοπική κοινωνία και γενικότερα τα λαϊκά στρώματα. Τα περιβόητα κρατικά έσοδα αφορούν φορολογία επί των όποιων κερδών της θυγατρικής της Eldorado Gold. Γνωρίζουμε πολύ καλά πώς μπορεί να εμφανισθεί μειωμένη η πραγματική κερδοφορία της εγχώριας θυγατρικής, αφού απ' την Ελλάδα θα εξάγεται και θα πωλείται ο ακατέργαστος χρυσός Dore (με περιεκτικότητα σε αλλά μέταλλα), ο οποίος μπορεί να αγοράζεται από μια εταιρεία της μητρικής, με έδρα κάποιο φορολογικό παράδεισο σε πλασματικά χαμηλά τιμή. Η μητρική μπορεί να χρησιμοποιήσει προς όφελός της τη μεγάλη διαφορά μεταξύ της χρηματιστηριακής τιμής του καθαρού χρυσού και της τιμής πώλησης του ακατέργαστου προϊόντος. Να φορτώσει επίσης τη θυγατρική με δαπάνες μεταφοράς τεχνογνωσίας και έρευνας, ώστε να εμφανίζονται μειωμένα κέρδη. Σχετικές εύστοχες επισημάνσεις έχουν γίνει από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (T.E.E.) και το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας (Ο.Ε.Ε.), που εκτός των άλλων αποτελούν επιστημονικούς συμβούλους του ίδιου του αστικού κράτους. Παράλληλα, απαιτεί διερεύνηση ο βαθμός γνώσης και ουσιαστικού ελέγχου απ τους αρμόδιους κρατικούς φορείς των πραγματικών δυνατοτήτων των μεταλλευτικών ζωνών που παραχωρούνται για εκμετάλλευση (π.χ. ύπαρξη αξιοποιήσιμων σπάνιων γαιών, πραγματικά μεγέθη κοιτασμάτων). Σχετικά με τις θέσεις εργασίας στη φάση λειτουργίας, ακόμα και άν φτάσουν τις 200, με την αξιοποίηση 62 διοικητικών, αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις πιθανές απώλειες της τοπικής οικονομίας. Στην περίπτωση που εξετάζουμε όμως, η ουσιαστική κλοπή της λαϊκής περιουσίας συνοδεύεται με μεγάλους κινδύνους για την τοπική οικονομία, το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία. Αφετηρία της προσέγγισής μας είναι η επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση ότι με το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας δεν υπάρχει μέθοδος εξόρυξης χρυσού που συνεπάγεται αμελητέες επιπτώσεις στον άνθρωπο και στο ευρύτερο περιβάλλον. Αναφερόμαστε σε επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, στον υδροφόρο ορίζοντα, στη γεωργία, στην κτηνοτροφία, στην αλιεία, στον τουρισμό, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την οικονομική ζωή της περιοχής. Οι επιπτώσεις αφορούν την έκθεση εργαζομένων και κατοίκων των γειτονικών περιοχών σε σκόνη, η οποία είναι επικίνδυνη ακόμη και όταν είναι αδρανής, πόσο δε μάλλον για την περίπτωση για την οποία συζητάμε όπου περιέχει μια σειρά επικίνδυνων ουσιών και μπορεί να ταξιδέψει σε πολύ μεγάλες αποστάσεις μέσω του ανέμου. Η έκθεση σε σκόνη είναι επικίνδυνη για ασθένειες όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, έως και πολύ σοβαρές λόγω των επικίνδυνων ουσιών, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων ειδών καρκίνου. Οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία, πέραν των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων που συχνά συμβαίνουν, είναι γνωστό ότι έχουν μικρότερο προσδόκιμο επιβίωσης και εμφανίζουν συχνότερα από το γενικό πληθυσμό καρκίνο τραχείας, βρόγχων και πνεύμονα, στομάχου και ήπατος, πνευμονική φυματίωση, πυριτίαση και νοσήματα του υπεζωκότα. Επίσης, οι επιπτώσεις από την εξορυκτική δραστηριότητα στα μεταλλεία χρυσού σχετίζονται με τη ρύπανση των εδαφών και του υδροφόρου ορίζοντα (επιφανειακά και υπόγεια νερά). Η πιθανότητα ρύπανσης των εδαφών σχετίζεται με την όξινη βροχή, τις όξινες απορροές των χώρων απόθεσης των αποβλήτων, είτε αναφερόμαστε σε λίμνες τελμάτων, είτε στην περίπτωση του πολφού μετά την επεξεργασία με φιλτρόπρεσες που σχεδιάζεται π.χ. για το έργο του λόφου Περάματος, καθώς και με την πιθανότητα αστοχίας των χώρων αυτών (π.χ. αστοχία φραγμάτων ή αναχωμάτων λόγω σεισμού, κακής κατασκευής, ανθρώπινου λάθους, ακραίων καιρικών φαινομένων, υπερχείλισης κ.λπ.). Η πιθανότητα αστοχίας υπάρχει ακόμα και όταν λαμβάνονται μέτρα. Εδώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι αναφερόμαστε σε έναν ιδιωτικό όμιλο που δρα με γνώμονα το κέρδος, καθώς και την ψευδεπίγραφη εφαρμογή του ελέγχου απ το αστικό κράτος». Συνεχίζοντας ο ομιλητής αναφέρθηκε σε χαρακτηριστικά παραδείγματα ατυχημάτων, όπως το 2000 στη Baia Mare στη Ρουμανία, και στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από τοξικές διαρροές στο χρυσωρυχείο Kisladag της Τουρκίας, το οποίο εκμεταλλεύεται η Eldorado Gold. Και κατέληξε στο σημείο αυτό: «Η εταιρεία για τα έργα που σχεδιάζονται στη Θράκη, δεν απαντά πειστικά σχετικά με ευρύτερες επιπτώσεις στο περιβάλλον, που δεν περιορίζονται στην τοξικότητα των αποβλήτων, αλλά αφορούν τις μεγάλες ποσότητες νερού που θα καταναλωθούν ακόμα και αν λειτουργήσει η ανακύκλωση, καθώς και την καταστροφή γεωργικής γης, δασικών εκτάσεων, βοσκοτόπων και βιοτόπων». Στη συνέχεια ο κ. Μ. Παπαδόπουλος υπογράμμισε ότι «καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί ουσιαστικά να υποχρεώσει το κεφάλαιο να επενδύσει και να λειτουργήσει με όρους που αντιστρατεύονται το στόχο του να διασφαλίσει το μέγιστο ποσοστό κέρδους» και πρόσθεσε «καμιά πρόταση αστικής κυβέρνησης, είτε αυτοαποκαλείται αντιμνημονιακή, είτε αριστερή με κορμό τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., δεν μπορεί αντικειμενικά να καταργήσει την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, την ανισόμετρη ανάπτυξη, τον ανελέητο ανταγωνισμό των ομίλων, την περιοδική εκδήλωση κρίσεων υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου». Καταλήγοντας στην πρόταση του Κ.Κ.Ε. ο ομιλητής σημείωσε: «Στο πλαίσιο του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της λαϊκής εξουσίας θα αξιοποιηθούν οι μεγάλες δυνατότητες της εξορυκτικής βιομηχανίας, με γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η σύνδεση της εξόρυξης με τη βιομηχανική παραγωγή μέσων παραγωγής είναι κρίσιμη για τη διασφάλιση της συνολικής παραγωγικής ικανότητας της λαϊκής οικονομίας. Αντίστοιχα, η εξόρυξη δομικών ορυκτών πόρων θα συνδυαστεί με την ανάπτυξη του κλάδου των κατασκευών. Ο ενιαίος κρατικός φορέας της εξορυκτικής βιομηχανίας θα επιλέγει προτεραιότητες, τεχνολογίες και βαθμό εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων διασφαλίζοντας: Τη στήριξη και ώθηση της εγχώριας επιστημονικής έρευνας. Την προστασία της δημοσίας υγείας και του περιβάλλοντος. Την εξάλειψη, το δραστικό περιορισμό αρνητικών επιπτώσεων που μπορούν να εμποδίσουν την ανάπτυξη άλλων κλάδων σε κάθε περιοχή (π.χ. αγροτική παραγωγή, αλιεία, βιομηχανία τροφίμων, τουρισμός). Στο βαθμό που για ορισμένες εξορύξεις δεν έχουν εδραιωθεί τεχνολογία και μέθοδοι φιλικές στο περιβάλλον, μπορεί να περιορίζεται το μέγεθος της αξιοποιούμενης εργασiαυγεία 53 μεταλλευτικής ζώνης ή να μετατίθεται χρονικά η υλοποίηση των επενδύσεων. Η επιλογή χρονοδιαγράμματος χρυσού οφείλει να λαμβάνει επιπρόσθετα υπόψη ότι πρόκειται για ιδιαίτερα πολύτιμο, μη ανανεώσιμο πόρο στρατηγικής σημασίας». Παρεμβάσεις στην Ημερίδα έκαναν επίσης οι κ.κ. Χρήστος Τρέλλης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του Κ.Κ.Ε. και περιφερειακός σύμβουλος, με θέμα «Ορυκτός πλούτος στην περιοχή μας, επιπτώσεις από την εκμετάλλευση του χρυσού» και Γιώργος Πυργελής, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (Κ.Κ.Ε.) και στέλεχος του Πανελλήνιου Αγωνιστικού Μετώπου (Π.Α.ΜΕ.), με θέμα «Μονοπώλια και ορυκτός πλούτος - Ενέργεια, επιπτώσεις στα εργασιακά δικαιώματα». Την αντίθεσή τους στην εξόρυξη του χρυσού στη Θράκη που προωθεί η κυβέρνηση στηρίζοντας με κάθε τρόπο τα επενδυτικά σχέδια των δύο μεταλλευτικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, εξέφρασαν και από το βήμα της Ημερίδας, οι εκπρόσωποι των φορέων της περιοχής. Ο κ. Κώστας Κατσιμίχας, Εκτελεστικός Διευθυντής της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, σημείωσε ότι «κάθε πόρος αυτού του τόπου, κάθε πλούτος, ανήκει στο λαό, παράγεται από το λαό και πρέπει να πηγαίνει στο λαό». Ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης κ. Ευάγγελος Λαμπάκης, αναφέρθηκε στον αγώνα των κατοίκων ενάντια στα χρυσωρυχεία και κατήγγειλε την κυβέρνηση και τα υπουργεία που δεν παίρνουν υπόψη τους την ομόφωνη αντίθεση του λαού στην εξόρυξη του χρυσού. Ο κ. Νίκος Παπαθανασίου, Πρόεδρος του T.E.E. Θράκης, αναφέρθηκε στις καταστροφικές επιπτώσεις που θα προκύψουν στο περιβάλλον και στην υγεία του λαού από τη χρήση του κυανίου. Πρότεινε να υιοθετηθεί η απαγόρευση της χρήσης κυανίου στη μεταλλευτική δραστηριότητα. Ο κ. Γιώργος Δεμιρίδης, εκπρόσωπος της Διανομαρχιακής Ροδόπης - Εβρου, αναφέρθηκε στην τρομοκρατία και τον αυταρχισμό, την καταστολή που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να επιβάλει τα σχέδια των πολυεθνικών κόντρα στον αγώνα των κατοίκων που αντιδρούν στην παράδοση του πλούτου και την καταστροφή του τόπου τους. Επίσης, παρεμβάσεις έκαναν ο κ. Τζιμ Γραμματικής, Βουλευτής του Καναδικού Κοινοβουλίου, ο Νίκος Κυλίμος, Δημοσιογράφος - Γεωλόγος και ο κ. Γιάννης Ζιώγας Καθηγητής Χημείας ΑΠΘ.
ΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ 4 εργασiαυγεία 5 H ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Ολα αρχίζουν από τον απόλυτο έλεγχο της λογικής του αυτοκινήτου, στον τρόπο που ζούμε, που κινούμαστε, που σκεφτόμαστε, μέσα στον κοινωνικό περίγυρο. Από τον απόλυτο έλεγχο της αυτοκινητοβιομηχανίας στη διαμόρφωση των κυκλοφοριακών και καταναλωτικών αναγκών της σημερινής κοινωνίας. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός, και εγώ δεν είμαι, για να διαπιστώσει παρακολουθώντας ένα απόγευμα τηλεόραση, το μεγάλο αναλογικά ποσοστό που έχουν οι διαφημίσεις των αυτοκινήτων. Ακόμη και σε περίοδο κρίσης, όπως σήμερα, το ιδιωτικό αυτοκίνητο προβάλλεται και κυριαρχεί έναντι των εναλλακτικών μέσων μεταφοράς, είτε αυτά είναι μαζικά, είτε ατομικά όπως ποδήλατα και πεζοί. του κ. Φαίδωνα - Σόλωνα Καρυδάκη Πολιτικού Μηχανικού Ε.Μ.Π. M.Sc., D.I.C., Ph.D. Εισήγηση στο 17ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνα, O.A.K.A., 29 Ιουνίου 2013 Το αυτοκίνητο παρουσιάζεται όμως κύρια σαν μέσο επιβολής και προβολής, υποκατάστατο του εγώ, ακριβό, γρήγορο, επιδεικτικό, επιθετικό. Το προφίλ του σημερινού οδηγού εκφράζεται μέσα από το αυτοκίνητο, σαν ένα εναλλακτικό δέρμα, αυτό που φορά αυτόματα όταν κάθεται στη θέση του οδηγού και αποκτά έμμεσα ένα σώμα με τελείως διαφορετικές δυνατότητες στον χώρο. Στη θέση αυτή αλλάζει όχι μόνο το οπτικό του πεδίο, αλλά γενικότερα όλη η σφαίρα των αισθήσεων, που περιορίζεται και γίνεται δραματικά εγωκεντρική. Ο έλεγχος του μικροκλίματος, του ήχου, του βαθμού της επικοινωνίας με τον περίγυρο, που είναι ελάχιστος, απομονώνουν τον οδηγό από τον εξωτερικό χώρο, που αυτόματα τον βλέπει ανταγωνιστικά. Είναι εντυπωσιακό πόσο διαφορετικά αντιδρά το ίδιο άτομο από δύο διαφορετικές θέσεις. Κρίνω από τον εαυτό μου πόσο διαφορετικά συμπεριφέρομαι και αντιδρώ, όταν οδηγώ αυτοκίνητο η μηχανή. Στο αυτοκίνητο, μέσα στο ατσάλινο δέρμα μου των 2.5 τόνων και των 200 ίππων, νοιώθω τον εαυτό μου απομονωμένο, άτρωτο, εξ ορισμού δικαιωμένο για τις κρίσεις μου, τα συναισθήματα και τις αποφάσεις μου απέναντι στους απέναντι. Ο οδηγός νοιώθει ότι δεν κρίνεται πια από την εξωτερική του εμφάνιση και τον χαρακτήρα του, αλλά από τον τύπο και τις ιδιότητες-ικανότητες του αυτοκινήτου του, που στην ουσία μαρτυρούν το προφίλ που θέλει ο οδηγός να προβάλλει στον κοινωνικό του περίγυρο. Και σ αυτήν την παρόρμηση βασίζεται η ψυχολογία της προώθησης του αυτοκινήτου, σαν μέσου κοινωνικής αλλά και δυναμικής επιβολής του ατόμου πάνω στο κοινωνικό σύνολο. Είναι γνωστή η πολιτική άποψη της συνεχούς μάχης της αυτόκινητοβιομηχανίας με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η βίαιη και απότομη κατάργηση στις περισσότερες χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα, των αστικών μέσω σταθερής τροχιάς (ΤΡΑΜ) είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα. Η απαξίωση των λεωφορειολωρίδων, και η κατάληψη τους στην πράξη από τα ιδιωτικά αυτοκίνητα είναι ένα ακόμη. Η οικονομική υποστήριξη της εμπορίας των αυτοκινήτων σ αυτήν την οικονομική κρίση με τα τραγικά αποτελέσματα είναι άλλο ένα. Ενα ακόμη χαρακτηριστικό δείγμα της ρατσιστικής οπτικής του κόσμου του αυτοκινήτου είναι και ο μύθος του ασφαλούς αυτοκινήτου. Η πολυδιαφημιζόμενη ασφάλεια κάποιων αυτοκινήτων είναι αλήθεια. Πράγματι, κάποια αυτοκίνητα είναι σημαντικά ασφαλέστερα από άλλα, αλλά για ποιόν; Μα για τον οδηγό και τους επιβάτες του αυτοκινήτου, τους οποίους με όλη την διατιθέμενη τεχνολογία για θέματα διαχείρισης και απορρόφησης ενέργειας, τα «ασφαλή» αυτοκίνητα τους προστατεύουν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Εντελώς αντίθετα για τους απέξω, τους αντίπαλους, για τους πεζούς, τους δικυκλιστές η ακόμη και τα άλλα αυτοκίνητα, το υποτιθέμενο ασφαλές αυτόκίνητο, μετατρέπεται σε δρεπανηφόρο άρμα (βαρύ, ισχυρό ταχύ, επικίνδυνο) και γαία πυρεί μιχθείτο, αλλά αυτό δεν αφορά στον οδηγό, αυτός είναι ασφαλής και εκ προοιμίου δικαιωμένος για τις επιλογές του. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ με ένα ακόμη ιδιαίτερα χαρακτηριστικό παράδειγμα, στη ρατσιστική αυτή αντίληψη της πολιτείας, και όχι μόνο, αλλά και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και της κοινής γνώμης γενικότερα. Την προηγούμενη εβδομάδα προβλήθηκε στα Μ.Μ.Ε. ένα ακόμη πρόγραμμα κάποιας πανεπιστημιακής ομάδας, που συναρμολόγησε μόνο (δεν κατασκεύασε) ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο τύπου formula, με σκοπό να συμμετάσχει σε αντίστοιχους αγώνες και αυτό έτυχε ιδιαίτερης προβολής, παρά την ελάχιστη επιστημονική συνδρομή της προσπάθειας, αλλά και την ελάχιστη σημασία που είχε δοθεί στα συνωδά θέματα ασφαλείας, κάτι που στοιχειωδώς ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα θα έπρεπε να προτάξει. Αντίθετα, εδώ και χρόνια τρέχει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο ερευνητικό πρόγραμμα για ένα όχημα πόλης, με πλήρη ενεργητική ασφάλεια, που σε περίπτωση πρόσκρουσης, προστατεύει τα ευάλωτα μέλη της κοινωνίας, όπως πεζούς και ποδηλάτες. Ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο επιστημονικά πρόγραμμα, που δυστυχώς δεν έχει τύχει καμίας απολύτως προβολής, κανέναν δεν έχει απασχολήσει και κανείς δεν το ξέρει. Αυτά τα λίγα εισαγωγικά για την δικτατορία της αυτοκινητοβιομηχανίας και πάμε τώρα στα τροχαία εγκλήματα. Και πρώτα από όλα στα τροχαία εγκλήματα σαν αποτέλεσμα της γενικότερης κυκλοφοριακής πολιτικής πρακτικής. Στο μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα στις πόλεις, τα Μ.Μ.Μ., όσο και οι εναλλακτικοί τρόποι κυκλοφορίας δεν αποτελούν για την πολιτεία λύσεις, ενώ παρουσιάζεται λανθασμένα σαν λύση η ανάπτυξη μεγάλων ταχυτήτων στους κεντρικούς οδικούς άξονες. Η ταχύτητα στους άξονες αυτούς είναι σήμερα 70 km/h. Ηδη η ταχύτητα αυτή είναι απαράδεκτα υψηλή για κίνηση μέσα στον αστικό ιστό, χωρίς προστατευμένα πεζοδρόμια, αφού η μια πιθανή παράσυρση πεζού με αυτή την ταχύτητα ισοδυναμεί με βέβαιο θάνατο. Και όμως σε περιόδους αιχμής, τα όργανα ελέγχου της κυκλοφορίας καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για υλοποίηση και η δυνατόν υπέρβαση αυτών των ταχυτήτων, εκθέτοντας τους πεζούς και τους εαυτούς τους συνεχώς σε θανάσιμο κίνδυνο. Πρόκειται για ένα ακόμη μέσο επικίνδυνου εντυπωσιασμού, χωρίς καμία πρακτική αξία, αφού αυτοί οι χρόνοι υψηλών ταχυτήτων υλοποιούνται σε πολύ μικρό ποσοστό, σε σχέση με τους χρόνους βραδυπορίας και ακόμη περισσότερο με τους χρόνους αναμονής, έτσι που η μέση ταχύτητα να παραμένει δραματικά χαμηλή, παρά τις στιγμιαίες, ιδιαίτερα επικίνδυνες υψηλές ταχύτητες. (Η εισαγωγή βασίζεται σε σχετικό άρθρο του κ. Α. Αλεξανδρίδη, Ψυχιάτρου). Και ερχόμαστε στα τροχαία εγκλήματα: Από το 1990 μέχρι σήμερα περισσότερο από 40.000 άνθρωποι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι, έχουν χάσει τη ζωή τους σε τροχαία. Υπερδιπλάσιοι έχουν επιζήσει με βαριές αναπηρίες. Μαζί με αυτά τα άμεσα θύματα, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τους γονείς για τους οποίους συχνά η ζωή που τους απομένει, όσο δυνατοί και δημιουργικοί κι αν είναι κάποιοι, είναι «ζωή εν τάφω». Να συνυπολογίσουμε τα αδέλφια, τους έρωτές τους, τους φίλους τους, αυτούς για τους οποίους η ζωή των θυμάτων, άρα και ο θάνατός τους, σήμαινε και σήμανε πολλά! Δεν θα κάνω τον πολλαπλασιασμό. Σας αφήνω να τον κάνετε εσείς σύμφωνα με την απάντηση που δίνει ο καθένας σας στο ερώτημα: για πόσους ανθρώπους νομίζετε ότι είστε σημαίνοντες και σημαντικοί; Ο αριθμός όμως, έτσι και αλλιώς είναι πολύ μεγάλος. Τα 120.000 θύματα τροχαίων, νεκρά ή με βαριά αναπηρία με ποιό αριθμό θα πρέπει να τα πολλαπλασιάσουμε; Όποιο νούμερο και αν χρησιμοποιήσετε το γινόμενο είναι τεράστιο. Πρόκειται για ένα τεράστιο φαινόμενο σε ψυχολογικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Δεν είναι λοιπόν μόνο η ανθρωπιστική αξία της αναγνώρισης της κάθε ζωής ως υπερπολύτιμης και αναντικατάστατης, αλλά και αυτό το κολοσσιαίο μέγεθος της αναλογίας του αριθμού των άμεσων και έμμεσων θυμάτων στο σύνολο του πληθυσμού, που οδήγησε τα προηγμένα κράτη να υιοθετήσουν πλήθος στρατηγικών ώστε να ελαττωθεί, και αν είναι δυνατόν να καταργηθεί, ο θάνατος στους δρόμους. Αντίθετα η χώρα μας στη δεκαετία 2001-2010 κατακτά τη χειρότερη θέση στην Ευρώπη σε αριθμό θανάτων και τραυματισμών από τροχαία. Και στη συνέχεια, δεν συμμετέχει καν στην παγκόσμια δεκαετία (2011-2020) δράσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την Οδική Ασφάλεια! Οι έλληνες πολίτες, ευτυχώς, αρχίζουν να αυτοοργανώνονται και ο σύλλογος SOS Tροχαία Εγκλήματα αρχίζει να ευαισθητοποιεί πανελλήνια τους πολίτες και να παρεμβαίνει προς τις αρχές και βρίσκετε σήμερα απέναντι σας. Οι διεκδικήσεις μας είναι τόσο βασικές και ουσιώδεις που σας προτείνω να μπείτε στο www.soste.gr για να τις διαβάσετε, αλλά πριν να σκεφθείτε τι εσείς θα διεκδικούσατε για αυτό το θέμα. Τόσο κοντά θα βρεθείτε με τα αυτονόητα που ζητάμε και που όλοι πρέπει να ζητήσουμε να γίνουν άμεσα! Και όμως αυτές οι δεκάδες χιλιάδες θυμάτων, αυτή η καθημερινή εκατόμβη, αυτός ο Αρμαγέδων, σε αντίθεση με αυτά που θα περίμενε κανείς, προκαλεί την πλήρη απάθεια της πολιτείας αλλά και του κοινωνικού συνόλου. Οχι, δεν θάβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, γιατί δεν χωράει, απλά δεν θέλουμε, δεν μπορούμε, διαλέγουμε υποσυνείδητα εμείς, αλλά ενσυνείδητα η πολιτεία να μην το βλέπουμε. Τις μέρες που ο γιός μου, 15 ετών, θύμα παράσυρσης και εγκατάλειψης στην Κηφισίας, εδώ λίγο παρακάτω, χαροπάλευε στην εντατική του Γενικού Κρατικού, ήταν εκείνη η εποχή με τις συζητήσεις για τον επικείμενο εμβολιασμό για την γρίπη των πτηνών. Οι συζητήσεις για την επικινδυνότητα του εμβολίου ήταν καθημερινές, η γρίπη είχε προκαλέσει διεθνώς (μόνον) κάποιες δεκάδες θύματα αλλά το θέμα ήταν καθημερινή εκτεταμένη αναφορά σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ετυχε να παρακολουθήσω στον προθάλαμο τις εντατικής μια σύντομη συζήτηση για την επικινδυνότητα του εμβολίου. Ρωτήθηκε ο επικεφαλής επιδημιολόγος του Γενικού Κρατικού από κάποιους συναδέλφους του: «τί πρέπει να προσέχουμε για το εμβόλιο» και η αφοπλιστική του απάντηση ήταν: «μα φυσικά τα αυτοκίνητα!». Γιατί σκοτώνουν κάθε μέρα πολλαπλάσια παιδιά, από όλες τις υπόλοιπες φυσικές καταστροφές μαζί και όμως το κρύβουμε, δεν το βλέπουμε, δεν το αντιμετωπίζουμε! Παρακολουθούμε απαθείς την απάθεια της πολιτείας έναντι των τροχαίων εγκλημάτων. Παρακολουθούμε την αποδοχή των συμβάντων σαν στοιχεία ασήμαντης καθημερινής πραγματικότητας. Αποτέλεσμα η αδιαφορία και ουσιαστική αποδοχή του μεγάλου αριθμού τροχαίων θυμάτων χωρίς αναφορά, ακόμη και χωρίς καταγραφή τους. Σαν θέλημα Θεού, σαν κισμέτ! Αποτέλεσμα η ουσιαστική απόκρυψη του κολοσσιαίου (διεθνούς) προβλήματος των τροχαίων εγκλημάτων. Η απάθεια αυτή της πολιτείας και της κοινωνίας, με την αποδοχή και αποσιώπηση του προβλήματος των τροχαίων εγκλημάτων, οδηγεί σε αντίστοιχη απάθεια και αδράνεια της πολιτείας στην διαδικασία απονομής δικαιοσύνης, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο κοινωνικής ασυδοσίας. Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, αστυνομία, ιατροδικαστικές υπηρεσίας, εισαγγελία, δικαστήρια, αστικά και ποινικά, πρωτόδικα, η εφετεία, λόγω και του μεγάλου αριθμού των υποθέσεων, όχι μόνο δεν κρούουν τον κώδωνα κινδύνου, δεν επιφέρουν κατάσταση επιφυλακής, αλλά αντίθετα οδηγούν την όλη διαδικασία σε κατάσταση αδιαφορίας, ύπνωσης και απαξίας. Υποβαθμίζουν ουσιαστικά τη δικονομική διαδικασία σε τυπική, με ανύπαρκτες ποινές, (ο θύτης δεν απαιτείται καν να παρασταθεί) και με τραγικές πολυετείς καθυστερήσεις σε κάθε φάση, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη υπόθεση, άλλου τύπου αφαίρεσης ζωής. Και συνεχίζεται η αντιπαράθεση θύτη και θύματος, που δεν τελειώνει στο δρόμο, με το έγκλημα, αλλά εξακολουθεί κάτω από το αδιάφορο βλέμμα της πολιτείας. Το θύμα έχει να παλέψει για τη ζωή του, τον πόνο του, την καταστροφική επιδείνωση της ζωής του, ψυχικά, οικονομικά, πραγματικά, και μετά να ασχοληθεί με την απονομή δικαιοσύνης που στην ουσία είναι, η θα έπρεπε να ήταν υπόθεση του κράτους. Ο θύτης έχει μόνο να προετοιμάσει την άμυνα του και αυτή χωρίς αγωνία, μιας και ουσιαστικά ξέρει ότι δεν θα υπάρξει ποινική η αστική ποινή την οποία θα αισθανθεί και όταν (ότε, αλλά δυστυχώς και ΑΝ) θα έρθει η στιγμή της εκδίκασης της υπόθεσης, το θύμα, είναι εξαντλημένο από το έγκλημα, οικονομικά, ηθικά, πολιτικά, ο θύτης όχι. Η κατάσταση που επικρατεί στο θέμα της διερεύνησης τροχαίου συμβάντος και απονομής δικαιοσύνης στα θύματα είναι απελπιστική, με αποτέλεσμα πέραν της βίαιης αιφνίδιας απώλειας που βιώνουν οι οικογένειες των θυμάτων όλες οι επακολουθούσες διαδικασίες να συμβάλουν στην αύξηση του πόνου και της απόγνωσης, με την ιδιαίτερα πικρή επίγευση της αδικίας. Παρά την ύπαρξη νομοθετικού πλαισίου με διαφορετικές εκδοχές η συντριπτική πλειοψηφία των τροχαίων εγκλημάτων χαρακτηρίζεται από τις δικαστικές αρχές σαν «ανθρωποκτονία από αμέλεια». Αυτό σημαίνει με την αναγνώριση ενός ελαφρυντικού μια ποινή 18 μηνών, με τριετή αναστολή. Μάλλον κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει πως 40.000 ανθρωποκτονίες και υπερδιπλάσιοι σοβαροί τραυματισμοί από το 1990 μέχρι σήμερα, δεν είναι δυνατόν να είναι όλες «αμέλεια». Αυτή είναι μια απαράδεκτη δικαστική πρακτική που οδηγεί στην ασυδοσία. Τα μέλη του συλλόγου μας δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από μια διαφορετική αντιμετώπιση των δραστών, ωστόσο η κοινωνία κάτι θα είχε να κερδίσει. Δεν πρόκειται για ρεβανσισμό αλλά για ουσιαστική συμμετοχή στην πρόληψη των τροχαίων. Δεν είναι δυνατόν να αφαιρει κάποιος μια ανθρώπινη ζωή και την επομένη το πρωί να κυκλοφορεί ελεύθερος και με το δίπλωμα του και να του παρέχεται η δυνατότητα να το επαναλάβει δεύτερη η και τρίτη φορά. Πρέπει να αναλογιστούμε για ποιό λόγο δεν χρησιμοποιούνται υφιστάμενες διατάξεις πέρα από την αμέλεια, όπως ο ενδεχόμενος δόλος και η διατάραξη συγκοινωνιών από πρόθεση, για περιπτώσεις όπως: Τροχαίο και εγκατάλειψη, Οδήγηση και μέθη, Παραβίαση κόκκινου σήματος και ορίου ταχύτητας, Παράνομη αναστροφή, παραβίαση πεζοδρόμων και θεωρούνται απλώς «αμέλεια» του δράστη και «ατυχία» του θύματος, σαν να δικάζεται ουσιαστικά το θύμα ως υπαίτιος. Πρέπει να αναπτυχθεί ένας διάλογος για την διαφορετική αντιμετώπιση των τροχαίων εγκλημάτων που θα περιλαμβάνει μέτρα όπως η αφαίρεση του διπλώματος, η προσφορά από τους δράστες κοινωνικής υπηρεσίας σε θεσμούς άμεσα σχετιζόμενους με το θέμα (κέντρα αποκατάστασης αναπήρων, ειδικά νοσοκομεία κλπ). Παράλληλα είναι ακατανόητο γιατί ειδικά οι δράστες τροχαίων εγκλημάτων να αποτελούν τους μοναδικούς που δεν επιτρέπεται να κρατηθούν έστω για μια μέρα και πολύ περισσότερο να παραμείνουν για ένα μικρό διάστημα σε φυλακή. Φαίνεται τελικά μεγαλύτερη σημασία έχει το μέσον με το οποίο πραγματοποιείται μια πράξη απ ότι η ίδια η πράξη. Ακόμα και για ιδιαίτερα ειδεχθείς υποθέσεις όπως η εγκατάλειψη θύματος η αντιμετώπιση δυστυχώς παραμένει η ίδια. Απαιτείται η ριζική αναπροσαρμογή όλων των συνθηκών διερεύνησης των τροχαίων συμβάντων σε όλα τα στάδια στης διαδικασίας. Πρέπει να εκδοθεί από το κράτος, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες, ένας οδηγός δικαιωμάτων και πληροφοριών για τα θύματα των τροχαίων που θα δίνετε στους συγγενείς από την πρώτη στιγμή. Βυθισμένο στον απέραντο πόνο της απώλειας η περιμένοντας έξω από το θάλαμο της Εντατικής, κανένα μυαλό δεν μπορεί να ασχοληθεί με το τι συμβαίνει η ακόμη χειρότερα τι δεν συμβαίνει, στα ανακριτικά γραφεία. Και τέλος, όχι όμως σε σπουδαιότητα, απαιτείται η κατάργηση του όρου ατυχήματα και η αντικατάσταση του με τον όρο συμβάντα η ακόμη και εγκλήματα, όπως έχει ήδη γίνει στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη. Η επίσημη χρήση του όρου ατυχήματα παραπέμπει στην αμέλεια και την ατιμωρησία.
Στο ΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ ΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΓΗΡΑΝΣΗ ΚΑΙ ΑΓΧΩΔΕΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Καθώς ο αριθμός των ευρωπαίων ηλικίας 65 ετών και άνω θα διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα 50 χρόνια, είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί το θέμα της ενεργού και υγιούς γήρανσης. Το να γερνάς σήμερα δεν είναι το ίδιο με αυτό που ήταν πριν από χρόνια. Μαζί με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, όλο και περισσότεροι πολίτες μεγαλύτερης ηλικίας αισθάνονται ότι έχουν ακόμη πολλά να δώσουν και να ζήσουν, ακόμη κι αν έχουν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία. Παραμένοντας ενεργοί, οι πολίτες μεγαλύτερης ηλικίας μπορούν επίσης να συμβάλουν στη βιώσιμη ανάπτυξη της κοινωνίας μας. του κ. Hλία Α. Γραμματικόπουλου Ψυχιάτρου - Ψυχοθεραπευτή Master Class, IoP, King s College, London Μεταπτυχιακό στη Δημόσια Υγεία και Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας Υπ. Διδάκτορας Ιατρικής Ιωαννίνων Αν και πολλά άτομα παραμένουν υγιή και έχουν δραστήρια ζωή και μετά τη σύνταξή τους, άλλα δεν μπορούν να το κάνουν. Οι μισοί Ευρωπαίοι ηλικίας 65 έως 74 ετών έχουν οι ίδιοι αναφέρει ότι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας. Η κατάσταση αυτή επιδρά στην ευημερία της κοινωνίας και επηρεάζει τόσο τις δημόσιες πολιτικές όσο και τη βιωσιμότητα του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Το άγχος είναι ένα από τα πιο κοινά ψυχιατρικά προβλήματα που βιώνουν ηλικιωμένα άτομα. Είναι το αποτέλεσμα σύνθετης αλληλεπίδρασης βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων. Το άγχος είναι η δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση που περιλαμβάνει αισθήματα τάσης, φόβου ή ακόμη και τρόμου σαν απάντηση σε κίνδυνο του οποίου η πηγή είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη ή μη αναγνωρίσιμη. Η ψυχολογική διάσταση του άγχους συνοδεύεται από διέγερση του αυτόνομου νευρικού συστήματος που εκδηλώνεται με ιδρώτα, τρόμο, ταχυκαρδία, επιτάχυνση της αναπνοής και γαστρεντερική δυσφορία. Οι Αγχώδεις Διαταραχές περιλαμβάνουν τις ακόλουθες καταστάσεις: Διαταραχή Πανικού Με ή Χωρίς Αγοραφοβία Ειδική Φοβία Κοινωνική Φοβία Ψυχαναγκαστική Καταναγκαστική Διαταραχή Διαταραχή μετά από Ψυχοτραυματικό Στρες Διαταραχή από Οξύ Στρες Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή Διαταραχή που οφείλεται σε Γενική Ιατρική Κατάσταση Αγχώδης Διαταραχή προκαλούμενη από Ουσίες Αγχώδης Διαταραχή Μη Προσδιοριζόμενη Αλλιώς. Ωστόσο οι αγχώδεις διαταραχές σε ηλικιωμένους συχνά έχουν μια «σιωπηλή» πορεία και είτε δεν διαγιγνώσκονται, είτε επειδή τα ηλικιωμένα άτομα τείνουν να σωματοποιούν περισσότερο τα συμπτώματά τους, ξεφεύγουν της προσοχής των ιατρών πρωτοβάθμιας φροντίδας. Παράλληλα, καθώς οι ηλικιωμένοι έχουν πολλαπλά προβλήματα ιατρικής φύσεως (σακχαρώδη διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση, κλπ), παρουσιάζουν αγχώδεις εκδηλώσεις με διαφορετικό τρόπο από ότι τα νεότερα άτομα, και έτσι αυτός ο «σιωπηλός γίγαντας» δεν τυγχάνει της απαραίτητης προσοχής, ενώ οι αγχώδεις διαταραχές σε ηλικιωμένους είναι δυο φορές πιο συχνές από ότι η άνοια, και τέσσερις έως οχτώ φορές πιο συχνές από ότι οι καταθλιπτικές διαταραχές. Οι επιπτώσεις στην νοσηρότητα, στη θνησιμότητα και στην ποιότητα ζωής είναι ιδιαίτερα σημαντικές, αν αναλογιστεί κανείς το κόστος για τις παρεχόμενες υπηρεσίες και αποτελούν μια πρόκληση στην αντιμετώπιση και στη θεραπεία τους. Δυστυχώς η χρήση κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής δεν γίνεται πάντα αποδεκτή από τους ασθενείς και ενώ οι βενζοδιαζεπίνες (αγχολυτικά φάρμακα βραχείας δράσης όπως το Xanax, Stedon, Lexotanil) πρέπει γενικά να αποφεύγονται σε αυτό το πληθυσμό λόγω ανεπιθύμητων ενεργείων και αλληλεπιδράσεων με άλλα φάρμακα, δυστυχώς χορηγούνται με ευκολία από γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων. Φανταστείτε ότι άτομα με διαταραχές μνήμης επιδεινώνονται δραματικά λαμβάνοντας βενζοδιαζεπίνες και όμως πολλά ηλικιωμένα άτομα παίρνουν τέτοια φάρμακα από μόνα τους, γιατί το σύστησε κάποια «γειτόνισσα». Το μέγεθος του προβλήματος: Σύμφωνα με την Πανελλήνια Επιδημιολογική Μελέτη Ψυχοπαθολογίας Ενηλίκων (2010), τα πιο συχνά αναφερόμενα ψυχολογικά συμπτώματα μεταξύ τόσο των αντρών όσο και των γυναικών είναι η κόπωση, η ευερεθιστότητα, οι ανήσυχες ιδέες, το καταθλιπτικό συναίσθημα και το άγχος. Τα ψυχολογικά συμπτώματα είναι πιο συχνά στις γυναίκες σε σχέση με τους άντρες, και είναι περίπου 2 φορές πιο πιθανόν να υποφέρουν από ψυχοσωματικά προβλήματα. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι (>65 ετών) είναι πιο πιθανό να αναφέρουν νευρωσικά συμπτώματα, και 1 στους 4 αναφέρει προβλήματα ύπνου που μπορεί να οφείλεται στο άγχος. Σε σχέση με το γενικό πληθυσμό των ανδρών, οι άντρες ηλικίας >65 ετών παρουσιάζουν σχεδόν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν κόπωση, προβλήματα ύπνου, καταθλιπτικό συναίσθημα, ψυχοσωματικά συμπτώματα, καταθλιπτικές ιδέες, φοβίες, πανικό και άγχος, και σχεδόν τριπλάσια πιθανότητα να εμφανίζουν ανησυχία για την σωματική υγεία, καταναγκασμούς και προβλήματα συγκέντρωσης και μνήμης. Για τις γυναίκες όσες είναι >65 ετών σε σχέση με το γενικό πληθυσμό των γυναικών, είναι περίπου 2 φορές πιο πιθανό να εμφανίζουν καταθλιπτικό συναίσθημα, προβλήματα ύπνου, ανησυχία για την σωματική υγεία, προβλήματα συγκέντρωσης και μνήμης, πανικό και καταναγκασμούς. Στρεσσογόνοι Παράγοντες: Οι πιο συχνοί στρεσσογόνοι παράγοντες της ζωής του ατόμου που μπορεί να εκδηλώσουν ψυχοσωματική διαταραχή, σε ιεραρχική αξιολόγηση είναι οι παρακάτω: 1. Θάνατος συζύγου 2. Διαζύγιο 3. Θάνατος στενού οικογενειακού μέλους 4. Συζυγικός αποχωρισμός 5. Βαριά σωματική βλάβη ή νόσος 6. Απόλυση από την εργασία 7. Φυλάκιση 8. Θάνατος στενού φίλου 9. Κύηση 10. Αναδιάρθωση επιχείρησης Γηριατρική: Η γηριατρική ψυχιατρική ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία ψυχιατρικών διαταραχών σε ηλικιωμένους και την προαγωγή της βελτίωσης της ποιότητας ζωής. Τα άτομα που στρεσσάρονται με ψυχολογικά προβλήματα έχει βρεθεί από μελέτες ότι ζουν λιγότερο από αυτά με υγιή ψυχική προσαρμογή. Επειδή είναι ιδιαίτερης σημασίας η έγκαιρη διάγνωση και πρόληψη αυτών των διαταραχών, καθώς μπορούν να αμβλυνθούν ή και να αντιστραφούν τα αναστρέψιμα αίτια, θα πρέπει να γίνεται σωστή διάγνωση από ειδικό ψυχίατρο σε πρώιμο στάδιο τυχόν συμπτωμάτων που πολλές φορές αγνοούνται από το συγγενικό περιβάλλον, έτσι ώστε να μην εξελιχθούν σε μη αναστρέψιμη κατάσταση. Η συνεργασία των ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων (πολυκλαδική ομάδα) με στόχο την ολοκληρωμένη φροντίδα του ασθενούς, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα, καθώς «η ψυχή και το σώμα είναι αδιαίρετα». ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΕΝΤΑΞΗ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΒΑΡΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Τεχνικών Κλάδων Εργαζομένων του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας (Π.Ο.Τ.Κ.Ε. - Υ.ΕΘ.Α.), επισημαίνει την αναγκαιότητα ένταξης των μελών της σε καθεστώς Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων. Σχετικό έγγραφο (με αρ. πρωτ. 10/05.02.2013), που υπογράφεται από τον Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα της Π.Ο.Τ.Κ.Ε. Υ.ΕΘ.Α. κ.κ. Λ. Καράμπαρπα και Χ. Κοντζιά, στάλθηκε προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Πάνο Παναγιωτόπουλο, με κοινοποίηση προς τον Ειδικό Γραμματέα του Υ.ΕΘ.Α. κ. Αντώνιο Οικονόμου. Η επιστολή αναφέρει: «Η Ε.Ε. της Π.Ο.Τ.Κ.Ε. - Υ.ΕΘ.Α. στο πλαίσιο της αναθεώρηση της λίστας των ειδικοτήτων και των χώρων εργασίας του υπάρχοντος κανονισμού για τα Βαρέα Επικίνδυνα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, σας καταθέτουμε αίτημα για να συμπεριληφθούν στο νέο κανονισμό για τα Β.Α.Ε. και οι Τεχνικοί Δημόσιοι Υπάλληλοι που απασχολούνται σε ανθυγιεινές εργασίες. Εμείς οι τεχνικοί στο Υ.ΕΘ.Α. εργαζόμαστε αποκλειστικά και κατά πλήρες ωράριο, κάτω από τις ίδιες επιβαρημένες συνθήκες εργασίας, με τους συναδέλφους (Σ.Ε.Ι.Δ. αορίστου χρόνου) ασφαλισμένους στο Ι.Κ.Α., για τους οποίους ισχύει ο Κανονισμός Β.Α.Ε. Οι επαγγελματικές ασθένειες «θερίζουν» συναδέλφους μας τεχνικών ειδικοτήτων αρκετοί από τους οποίους δεν προλαβαίνουν να βγουν στη σύνταξη, (πεθαίνοντας εν ενεργεία υπάλληλοι), ενώ αρκετοί «μόλις συνταξιούχοι» αφήνουν και αυτοί τη ζωή. Ενδεικτικό είναι επίσης το αναμφισβήτητο γεγονός ότι το σύνολο σχεδόν των τεχνικών υπαλλήλων στο ΥΕΘΑ έχουμε υποστεί σοβαρές χρόνιες βλάβες στην υγεία μας από τους επιβλαβείς παράγοντες του εργασιακού περιβάλλοντος (αμίαντος, καπνοί, τοξικές αναθυμιάσεις, ακτινοβολίες, μυοσκελετικές επιβαρύνσεις, παθήσεις του αναπνευστικού, όρασης, ακοής, δερματικά κ.ά.). Η έκθεση των εργαζομένων στις προαναφερόμενες συνθήκες είναι αναπότρεπτη, δεδομένου ότι τα όποια μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας της εργασίας που λαμβάνονται σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο δεν είναι ικανά να επιφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και να εξαλειφθούν οι αρνητικές επιπτώσεις, λόγω της φύσεως των χώρων εργασίας, του μεγέθους και της συχνότητας της προσβολής της υγείας μας. Επιπλέον τα χρηματικά κονδύλια που δαπανώνται για τους λόγους αυτούς δεν είναι αρκετά, ώστε να επιφέρουν επαρκώς τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την αναβάθμιση του περιβάλλοντος εργασίας, και τον εκσυγχρονισμό των κτιριακών υποδομών. Επίσης λόγω έλλειψης κονδυλίων, δεν είναι επαρκής ο ρυθμός εφαρμογής της σύγχρονης τεχνολογίας στην εργασία. Η εφαρμογή του άρθρου 4 του Νόμου 3660/2008, διαμορφώνει ευνοϊκότερο συνταξιοδοτικό καθεστώς (ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα) σε κάποιες ειδικότητες του μόνιμου προσωπικού των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) πρώτου βαθμού, που υπάγεται συνταξιοδοτικά στο Δημόσιο. Επίσης με τις διατάξεις της παρ.4του άρθρου 2 του Ν.3865/2010 που ορίζει το Ασφαλιστικό καθεστώς των προσλαμβανόμενων στο Δημόσιο από 31.12.2010 υποχρεωτικά και αυτοδίκαια θα υπάγονται στον κλάδο κύριας σύνταξης του Ι.Κ.Α. - Ε.ΤΑ.Μ. που ισχύουν οι συνταξιοδοτικές διατάξεις των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Επιπλέον ορισμένοι Δημόσιοι υπάλληλοι, κυρίως οι νεοεισερχόμενοι που είχαν από πριν αρκετά χρόνια ασφάλιση στο Ι.Κ.Α. και πολύ λίγα στο Δημόσιο, έκαναν χρήση του ανωτέρου νόμου και ασφαλίζονται στον κλάδο κύριας σύνταξης στο Ι.Κ.Α. και ισχύουν και για αυτούς οι ευνοϊκές συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε ανισότητα μεταξύ των εργαζομένων που υπάγονται συνταξιοδοτικά στο Δημόσιο, για τους υπαλλήλους των Ο.Τ.Α. που ασκούν ανθυγιεινές εργασίες ισχύει το καθεστώς βαρέων και ανθυγιεινών, ταυτόχρονα οι νέοι Δημόσιοι Υπάλληλοι που ασκούν ανθυγιεινές εργασίες και θα προσλαμβάνονται από 31.11.2010 θα υπάγονται στο Ι.Κ.Α. - Ε.ΤΑ.Μ. που ισχύουν τα βαρέα και ανθυγιεινά. Αντίθετα οι υπηρετούντες, με αρκετά χρόνια ασφάλισης στο Δημόσιο, Τεχνικοί Δημόσιοι Υπάλληλοι, που ασκούν ανθυγιεινές εργασίες στο Υπουργείο Εθνικής Αμυνας δεν έχει προβλεφθεί να ισχύσει καθεστώς βαρέων και ανθυγιεινών, καθώς δεν τους «συμφέρει» η υπαγωγή τους στον κλάδο κύριας ασφάλισης του Ι.Κ.Α. λόγω των δυσμενών διατάξεων της διαδοχικής ασφάλισης. Πρέπει να δοθεί το δικαίωμα στους υπηρετούντες Τεχνικούς Δημοσίους Υπαλλήλους να υπαχθούν στις ρυθμίσεις αυτές (Ν. 3660/2008, άρθρο 4), λόγω ότι απασχολούνται αποκλειστικά και κατά πλήρες ωράριο σε χώρους εργασίας και ειδικότητες βαρέων και ανθυγιεινών που προβλέπονται στην απόφαση του Υπουργού Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, που εργασiαυγεία 5 εκδόθηκε στο ΦΕΚ 2778 στις 2 Δεκεμβρίου 2011. Η Ε.Ε. της Ομοσπονδίας μας, Π.Ο.Τ.Κ.Ε. - Υ.ΕΘ.Α., θεωρεί ότι για τους προαναφερμένους λόγους είναι επιβεβλημένη η ένταξη, των Τεχνικών Δημοσίων υπαλλήλων του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας, που απασχολούνται κατά το πλήρες ωράριό τους σε ανθυγιεινές εργασίες, σε ανάλογο ευνοϊκό συνταξιοδοτικό καθεστώς, όπως ορίζεται στο άρθρο 4 του Ν. 3660/2008. Το ανωτέρω αίτημά μας ενισχύεται και επιβεβαιώνεται με τα κάτωθι: α) Η Εκθεση της Ειδικής Διυπουργικής Επιτροπής του Ν. 2768/1999 που συντάχθηκε τον Σεπτέμβριο 2001. β) Το πόρισμα της Ειδικής Επιτροπής του ΥΠ.ΕΘ.Α. γ) Η Επιστολή από την 20.07.2005 του Υπουργού Εθνικής Αμυνας, προς Υπουργούς ΕΣ.Δ.Δ.Α., Οικονομίας και Οικονομικών, Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Επειδή θεωρούμε δεδομένη την ευαισθησία σας, παρακαλούμε για την προσωπική σας παρέμβαση προκειμένου και στους Μ.Υ του Υ.ΕΘ.Α. που εργάζονται σε ανάλογες ειδικότητες να δοθεί η δυνατότητα να ενταχθούν στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα».
ΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ 6 εργασiαυγεία 5 ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Και ιδού που το έγκριτο Κέντρο ποσοστά γεννήσεων στην Ευρώπη εξετάστηκαν διεξοδικά σε σειρά των παραπάνω ερευνών, σε συνδυασμό στριών, που επιστρέφουν στην πατρίδα Δημογραφικής Έρευνας Max Planck της είχαν αρχίσει να ανακάμπτουν από την εκτεταμένων ερευνών που εκπονήσαμε διαφόρων μέτρων που να σχετίζονται τους. Γερμανίας ανακαλύπτει σε μια προηγούμενη πτώση ή στασιμότητα. στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών με: Καταστρατηγείται επομένως το δικαίωμα στη μητρότητα και πολλές νέες πρόσφατη έρευνα, που διεξήγαγε σε 28 Η κρίση οδήγησε σε ανατροπή της Ερευνών (Ε.Κ.Κ.Ε.), το 1983, 1997, α) εισοδηματική πολιτική που να ευνοεί ευρωπαϊκές χώρες και δημοσιεύτηκε ανάκαμψης αυτής. 1999 και 2004. γυναίκες δεν θα αποκτήσουν κανένα την οικογένεια με παιδιά (π.χ. στις 10.07.2013 (Goldstein, J. et al., Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της Από τις έρευνες αυτές είχε φανεί ότι ο παιδί ή δεν θα αποκτήσουν ποτέ τον ουσιαστικές φοροαπαλλαγές στις 2013 "Fertility reactions to the 'Great μείωσης της γονιμότητας ως επιθυμητός αριθμός παιδιών ήταν αριθμό των παιδιών που επιθυμούν, οικογένειες, ανάλογα με τον αριθμό των Recession' in Europe: Recent evidence επακόλουθο της ανεργίας αναφέρονται σαφώς υψηλότερος του πραγματικού λόγω της ανεργίας των ίδιων ή και παιδιών), from order-specific data", Demographic η Ελλάδα και η Ισπανία, αλλά και οι και ξεπερνούσε το επίπεδο των συντρόφων τους ή λόγω της Research. vol. 29, art. 4, pp, 85-104) ότι τα ποσοστά των γεννήσεων μειώνονται Βουλγαρία, Κροατία, Τσεχία, Εσθονία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Λετονία, ενώ αναπλήρωσης των γενεών (2,1 παιδιά ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας). β) πολιτική εναρμόνισης εργασιακής και οικογενειακής ζωής (π.χ., ρυθμίσεις για επισφάλειας της τυχόν απασχόλησής τους και των εισοδημάτων τους. από το 2008, αμέσως μετά την έναρξη στην Αυστρία, Ελβετία και Γερμανία, οι Οι λόγοι της μειωμένης γονιμότητας των τη φύλαξη των παιδιών), της οικονομικής κρίσης, παράλληλα με δείκτες γονιμότητας παρέμειναν σχεδόν γυναικών, πάντα με τη δημογραφική Το δημογραφικό ζήτημα μας αφορά την αύξηση της ανεργίας! Και ότι αυτή η αμετάβλητοι λόγω της, όπως αναφέρεται έννοια του όρου, συνοψίζονται στο χαμηλό οικογενειακό εισόδημα και στο γ) ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης ανεργίας. όλους. Αποτελεί βασικό στοιχείο ενός μείωση είναι εντονότερη στους νέους στη μελέτη, επιτυχούς αντιμετώπισης προοδευτικού προγράμματος ανόρθωσης κάτω των 25 ετών και στις χώρες της Ν. της κρίσης! Συνοπτικά η μελέτη ισχνό, ελλειμματικό και πλέον ανύπαρκτο Τα μέτρα αυτά φαίνονται σήμερα της κοινωνίας. Η Αριστερά θα Ευρώπης, ενώ δεν επηρεάζει τη καταλήγει ότι υπάρχει σημαντική κράτος πρόνοιας. εντελώς ανέφικτα. πρέπει να εγκύψει στο σοβαρό αυτό γονιμότητα των γυναικών άνω των 40 συσχέτιση μεταξύ γονιμότητας και Ο σημαντικός ρόλος των γυναικών στην ζήτημα με προτάσεις για ένα ετών, όσον αφορά την απόκτηση του ανεργίας στη Νότια, Ανατολική και υποκατάσταση του κράτους πρόνοιας Αντίθετα, θεσπίζονται και εφαρμόζονται ολοκληρωμένο πρόγραμμα δημογραφικής πρώτου παιδιού! Κεντρική Ευρώπη. επηρεάζει αρνητικά τη συμμετοχή τους άλλα «μέτρα», όπως η κατάργηση των πολιτικής, με άξονα την ισότητα Όσον αφορά την Ελλάδα, για να στο εργατικό δυναμικό και επομένως συλλογικών συμβάσεων, η κατάργηση των φύλων. της κ. Χ. Συμεωνίδου κατανοήσουμε την εξέλιξη της την απόκτηση επιπλέον οικονομικών σειράς επιδομάτων όπως: των πρώην Διευθύντρια Ερευνών Ε.Κ.Κ.Ε. γονιμότητας μετά την κρίση, θα πρέπει πόρων για τη δημιουργία μεγαλύτερης επιδομάτων γάμου, βρεφονηπιακού Ο «υποχρεωτικός αλτρουισμός» των www.avgi.gr να αναφερθούμε στην ιδιαιτερότητα του οικογένειας. σταθμού, παιδικής μέριμνας, γυναικών, στο πλαίσιο ενός κράτους φαινομένου, σε σχέση με άλλες χώρες Ανάμεσα στην έμμεσες επιπτώσεις της κατασκήνωσης, τοκετού, γέννας και πρόνοιας «λατινικού περιθωρίου», που Αλλά ας εξετάσουμε τα πράγματα πιο της Ευρώπης πριν την κρίση. μείωσης της γονιμότητας, η οποία πολλών προγεννητικών εξετάσεων και η συνεχώς εξαθλιώνεται, δεν αρκεί για να συγκεκριμένα, επικεντρωνόμενοι στην Ελλάδα. Από την εποχή του Μάλθους, η Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στην Ελλάδα, που δεν γνώρισε μεταπολεμικά περαιτέρω επιτείνει τις επιπτώσεις της άγριας πολιτικής της Τρόικας, είναι και μείωση κατά 22% του επιδόματος φροντίδας του παιδιού για 6 μήνες μετά περισώσει τη διαρκώς επιδεινούμενη δημογραφική εξέλιξη. βιβλιογραφία, που αναφερόταν στη το baby-boom, όπως οι άλλες χώρες η επιδείνωση των παροχών του τον τοκετό, που ήταν ίσο με τον βασικό δυναμική της γονιμότητας, υποστήριζε της Ευρώπης, ξεκινά η τέταρτη φάση ασφαλιστικού συστήματος, εφόσον μισθό. Οσον αφορά δε την επίδραση της ότι η οικονομική δυσπραγία και η της δημογραφικής μετάβασης, με συνεχώς συρρικνούται η αναλογία των Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, η μετανάστευσης στην εξέλιξη αυτή, θα αβεβαιότητα στην αγορά εργασίας θα συνεχιζόμενη μείωση της γονιμότητας. οικονομικά ενεργών έναντι των μη απόκτηση παιδιού γίνεται απαγορευτική μπορούσε, βραχυχρόνια τουλάχιστον, προκαλέσει αναβολή ή αναθεώρηση Το 1997, για πρώτη φορά οι θάνατοι οικονομικά ενεργών πολιτών. στους νέους. Οι 110.000 περίπου να συμβάλει στην ανανέωση του των σχεδίων του πληθυσμού για υπερτερούν των γεννήσεων. Βρισκόμαστε δηλαδή σε έναν διαρκώς γεννήσεις τον χρόνο πριν την κρίση πληθυσμού και αυτό να αποτελέσει απόκτηση παιδιών. Οδηγούμαστε έκτοτε προς μηδενική ή διευρυνόμενο φαύλο κύκλο. Μια μειώθηκαν στις 85.000, άν και στη αντίβαρο στην εξαπλούμενη ξενοφοβία Το αξιοσημείωτο όμως ιδιαίτερο αρνητική αύξηση του πληθυσμού. Η αποτελεσματική πολιτική, που θα μείωση αυτή έχει συμβάλει και η και τον ρατσισμό. χαρακτηριστικό της παρούσας κρίσης, σε συνάρτηση με τη γονιμότητα, είναι ότι άρχισε ακριβώς την εποχή που τα εξέλιξη της γονιμότητας στην Ελλάδα, οι αιτίες και τα πιθανά μέτρα ανάκαμψης, με ανάλυση τύπου κόστους - οφέλους, επέτρεπε στα ζευγάρια να αποκτήσουν τον αριθμό των παιδιών που επιθυμούν, συνίσταται, με βάση τα αποτελέσματα σταδιακή αποχώρηση των μετανα- ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ Ε.Σ.Δ.Υ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΒΡΕΦΩΝ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Το Μνημόνιο και η τρόικα δεν σκοτώνουν τελικά μόνο την τσέπη μας, αλλά και τα παιδιά μας. Στα χρόνια της άγριας λιτότητας, ειδικοί επιστήμονες καταγράφουν δραματική πτώση των γεννήσεων αλλά και κατακόρυφη αύξηση των γεννήσεων νεκρών βρεφών, κάτι που αποδίδεται ευθέως στην ανεργία αλλά και στην πτώση του εισοδήματος των Ελλήνων. της κ. Δήμητρας Ευθυμιάδου Δημοσιογράφου Εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 14.07.2013 Μεγάλη έρευνα που διεξήγαγε η κ. Εφη Σίμου, Επιστημονική Συνεργάτιδα στον Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (Ε.Σ.Δ.Υ.), υπό την επιστημονική εποπτεία και ευθύνη της Καθηγήτριας του Τομέα κ. Αναστασίας Ρουμελιώτη, δείχνει ξεκάθαρα τη σταδιακή πτώση των γεννήσεων από τότε που μπήκε στη ζωή μας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά και στα επόμενα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Ειδικότερα με βάση τα ευρήματα της έρευνας: * Από το 2009 και μετά κατεγράφη πτώση των γεννήσεων 10,13% από το 2009 στο 2011 (2009: 10,45 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, 2010: 10,15 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, 2011: 9,39 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους). * Από το 2008 και μετά καταγράφηκε αύξηση των γεννήσεων νεκρών εμβρύων 21,15% από το 2008 στο 2011 (2008: 3,31 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα, 2009: 4,28 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα, 2010: 4,36 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα, 2011: 4,01 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα). * Η παραπάνω εξέλιξη συνδέεται με τη δραματική πτώση του ΑΕΠ από το 2009 στο 2011 κατά 14,82%. * Ειδικά η αύξηση στις γεννήσεις νεκρών βρεφών συνδέεται με την αύξηση της ανεργίας και κυρίως των γυναικών από 11,7% το 2008 σε 24,5% το 2011. Οπως εξηγεί η ερευνήτρια της Ε.Σ.Δ.Υ. κ. Εφη Σίμου: «Τα δεδομένα της μελέτης δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν, καθώς, όπως έχει παρατηρηθεί στη βιβλιογραφία, συχνά η οικονομική ύφεση συνδέεται με μείωση των γεννήσεων. Από τη μία, οι περίοδοι οικονομικής ευμάρειας και ανάπτυξης φαίνεται ότι συνοδεύονται από περιόδους αυξημένης γεννητικότητας και, από την άλλη, σε περιόδους οικονομικής ύφεσης μειώνονται οι γεννήσεις, ενώ παράλληλα φαίνεται ότι αυξάνονται οι γεννήσεις νεκρών εμβρύων». Βέβαια οι ειδικοί σίγουρα δεν εκπλήσσονται, καθώς ιστορικά κάποιες από τις σημαντικότερες οικονομικές κρίσεις του 20ού αιώνα φαίνεται ότι είχαν επίπτωση στους δείκτες γεννήσεων, για τουλάχιστον όσο διάστημα διήρκεσαν. Η παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929, που συνοδεύτηκε από δραστική αύξηση της ανεργίας και ένα γενικό συναίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας, συνδέθηκε με σημαντική πτώση στους δείκτες γεννήσεων. Αργότερα, μετά την οικονομική κρίση του 1973-1975, σημειώθηκε και πάλι πτώση στο δείκτη γεννήσεων. Πιο πρόσφατα, η πτώση της γεννητικότητας στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 συνδέθηκε με την οικονομική κρίση που ακολούθησε την πτώση του ανατολικού μπλοκ. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον για την ενδεχόμενη επίδραση της οικονομικής κρίσης στη γέννηση νεκρών εμβρύων. Σε μελέτη που έγινε στον πληθυσμό της Βρετανίας για τα έτη 2009-2011, οι γεννήσεις νεκρών εμβρύων βρέθηκε ότι σχετίζονταν με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συνήθειες της μητέρας, όπως το κάπνισμα και η παχυσαρκία, ωστόσο ο σημαντικότερος από όλους τους παράγοντες κινδύνου βρέθηκε να είναι η μη διαγνωσμένη ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης του εμβρύου, υπογραμμίζοντας έτσι τη σημασία της προγεννητικής φροντίδας και της τακτικής παρακολούθησης της εγκύου κατά τη διάρκεια της κύησης. Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΕΠ «Η μείωση των γεννήσεων στην Ελλάδα από το 2009 και μετά φάνηκε να συμβαδίζει με την πτώση του ΑΕΠ την ίδια περίοδο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι γεννήσεις σημείωσαν αυξητική τάση από το 2003 έως και λίγο μετά το 2004, περίοδο οικονομικής ευμάρειας και βελτιωμένων συνθηκών διαβίωσης για τον ελληνικό πληθυσμό. Αν και η σύνδεση της μειωμένης γεννητικότητας αποκλειστικά και μόνο με την οικονομική κρίση είναι επισφαλής, το "κόστος" τού να μεγαλώνει κανείς παιδιά στις σύγχρονες κοινωνίες είναι αναμφισβήτητα σήμερα περισσότερο αυξημένο από ποτέ», υπογραμμίζει η κ. Σίμου. Πέραν της οικονομικής ευμάρειας, που ενδεχομένως ενθαρρύνει τα ζευγάρια να δημιουργήσουν οικογένεια, η αύξηση των γεννήσεων έχει συνδεθεί στο παρελθόν και με παράγοντες που δεν συνδέονται παρά μόνον έμμεσα με τις καλές οικονομικές συνθήκες. Ετσι, κατά την τελευταία δεκαετία, τα μέσα στη Βρετανία έκαναν λόγο για περιόδους «έκρηξης» στις γεννήσεις ύστερα από γεγονότα που σηματοδότησαν ένα κλίμα γενικότερης ευφορίας και μειωμένου στρες για το βρετανικό πληθυσμό. Συγκεκριμένα, ενώ ο δείκτης γεννήσεων στη χώρα ώς τις αρχές της δεκαετίας του 2000 σημείωνε συνεχή πτώση, μετά την πρόκριση το 2002 της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της χώρας στους ημιτελικούς του Παγκόσμιου Κυπέλλου, αλλά και τον εορτασμό την ίδια χρονιά για τα 50 έτη από τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ, οι γεννήσεις σημείωσαν ανοδική πορεία (κατά 4,25%). Τα αποτελέσματα αυτά θα πρέπει να μας θυμίσουν την ευφορία που ακολούθησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ελλάδα. «Εκείνη την περίοδο οι γεννήσεις αυξήθηκαν από 105.444 το 2004 σε 107.166 το 2005 και 111.625 το 2006 (αύξηση κατά 5,86% από το 2004 στο 2006). Η ίδια τάση διεφάνη και το 2005, έτος που ακολούθησε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και την επιτυχία της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο ποδόσφαιρο», εξηγεί η κ. Σίμου. Οπως επισημαίνουν οι ερευνητές, στην ερμηνεία των αποτελεσμάτων θα πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη το γεγονός ότι οι γεννήσεις νεκρών εμβρύων συνδέονται με την ελλιπή πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας, η οποία αποτρέπει τις εγκύους από τον ολοκληρωμένο περιγεννητικό έλεγχο. Οι αναλύσεις για την ενδεχόμενη επίδραση της οικονομικής κρίσης στις γεννήσεις νεκρών εμβρύων κατέδειξαν σημαντική συσχέτιση του δείκτη με την ανεργία, και κυρίως την ανεργία των γυναικών. Σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι «αν κάθε γυναίκα είχε δυνατότητα πρόσβασης σε ένα ολοκληρωμένο δίκτυο προγεννητικής φροντίδας, θα οδηγούμασταν σε ραγδαία μείωση των γεννήσεων νεκρών εμβρύων». Το γεγονός ότι η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία στη χώρα μας συμβαδίζει με μια αύξηση στις γεννήσεις νεκρών εμβρύων τη στιγμή που σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες ο δείκτης παρουσιάζει διαρκή μείωση, χάρη στην ανάπτυξη νέων ιατρικών τεχνολογιών είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, καθώς διαφαίνεται ότι ένα διογκούμενο ποσοστό γυναικών μένει άνεργο και κατ επέκταση ανασφάλιστο, με συνέπεια να παραλείπει σημαντικές εξετάσεις και ελέγχους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. ΙΑΤΡΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με την Ερευνα Συνθηκών Διαβίωσης για το έτος 2011, οι Ελληνες βρίσκονται στην πρώτη θέση μεταξύ των Ευρωπαίων που δηλώνουν ότι παρέλειψαν κάποιου είδους ιατρική φροντίδα (παρ' ότι την είχαν ανάγκη) λόγω κόστους. Δεδομένου ότι οι γεννήσεις νεκρών εμβρύων είναι σε μεγάλο βαθμό αποτρέψιμες, καθώς σχετίζονται και με την ποιότητα της προγεννητικής φροντίδας, η ανάπτυξη προστατευτικών πολιτικών για τον ανασφάλιστο πληθυσμό καθίσταται αναγκαία. «Η υπογεννητικότητα, σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθυσμού άνω των 65 ετών, είναι ανησυχητική για τη γήρανση του ελληνικού πληθυσμού. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη εφαρμογής πολιτικών οι οποίες αφ ενός θα δίνουν κίνητρα στα ζευγάρια για να αποκτήσουν παιδιά, αφ ετέρου θα παρέχουν ολοκληρωμένη προγεννητική και περιγεννητική φροντίδα στις εγκύους, ανεξάρτητα από την οικονομική ή την εργασιακή τους κατάσταση», επισημαίνει η ερευνήτρια. ΠΗΓΗ - ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΡΕΥΝΑΣ Η ανάλυση των στοιχείων υλοποιήθηκε από την κ. Εφη Σίμου, Επιστημονική Συνεργάτιδα στον Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (Ε.Σ.Δ.Υ.), υπό την επιστημονική εποπτεία και ευθύνη της Καθηγήτριας του Τομέα κ. Αναστασίας Ρουμελιώτη. Στην ερευνητική ομάδα επίσης συμμετείχαν οι ερευνήτριες κ.κ. Μυρτώ Σταύρου και Ελευθερία Καναβού.
ΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ εργασiαυγεία 57 ΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΙΑΤΡΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ Ποιοί γιατροί μπορούν να εκτελούν καθήκοντα Ιατρού Εργασίας Καθήκοντα Ιατρού Εργασίας μπορούν να εκτελούν οι ιατροί που κατέχουν και ασκούν την ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας, όπως πιστοποιείται από τον οικείο ιατρικό σύλλογο (Ν. 3850/2010, άρθρο 16). Κατ εξαίρεση καθήκοντα Ιατρικής της Εργασίας έχουν δικαίωμα να ασκούν: α) οι ιατροί χωρίς ειδικότητα, οι οποίοι στις 15.5.2009 είχαν συμβάσεις παροχής υπηρεσιών ιατρού εργασίας με επιχειρήσεις και αποδεικνύουν την άσκηση των καθηκόντων αυτών συνεχώς επί επτά τουλάχιστον έτη και β) οι ιατροί οι οποίοι στις 15.5.2009 εκτελούσαν καθήκοντα ιατρού εργασίας χωρίς να κατέχουν ή να ασκούν τον τίτλο της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας, αλλά τίτλο άλλης ειδικότητας. Διαδικασία αναζήτησης ιατρού εργασίας από τις επιχειρήσεις Οι επιχειρήσεις σύμφωνα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ Β' 1775/26.08.2009) με Αριθμ. Υ7α/ΓΠ. οικ. 112498 (6) πρέπει να αναζητούν Ειδικούς Ιατρούς Εργασίας. Σε Νομούς στους οποίους δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι Ειδικοί Ιατροί Εργασίας στους Ιατρικούς Συλλόγους, οι επιχειρήσεις απευθύνονται στους όμορους Νομούς. Σε περίπτωση που δεν εκδηλωθεί ενδιαφέρον από τους όμορους Νομούς, μετά από βεβαίωση των οικείων Ιατρικών Συλλόγων, αναλαμβάνουν καθήκοντα ιατρού Εργασίας με ετήσιες συμβάσεις α) οι ιατροί χωρίς ειδικότητα, οι οποίοι στις 15.5.2009 είχαν συμβάσεις παροχής υπηρεσιών ιατρού εργασίας με επιχειρήσεις και αποδεικνύουν την άσκηση των καθηκόντων αυτών συνεχώς επί επτά τουλάχιστον έτη, και β) οι ιατροί οι οποίοι στις 15.5.2009 εκτελούσαν καθήκοντα ιατρού εργασίας χωρίς να κατέχουν ή να ασκούν τον τίτλο της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας, αλλά τίτλο άλλης ειδικότητας. Με την εγγραφή ειδικευμένων Ιατρών Εργασίας στους αντίστοιχους Ιατρικούς συλλόγους, οι ειδικευμένοι Ιατροί Εργασίας αναλαμβάνουν τις θέσεις αυτές. Υποχρεώσεις των ιατρών χωρίς ειδικότητα και των ιατρών με άλλη ειδικότητα που δικαιούνται να ασκούν καθήκοντα ιατρού εργασίας με την ισχύουσα νομοθεσία Οι ιατροί που έχουν υποβάλλει αίτηση προς απόκτηση της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης οφείλουν σύμφωνα με την κοινή Υπουργική απόφαση (ΦΕΚ Β' 1775/26.08.2009) με Αριθμ. Υ7α/ΓΠ. οικ. 112498 (6) να συμπληρώσουν άμεσα τα τμήματα που λείπουν από τη βασική τους ειδικότητα ως υπεράριθμοι και να δώσουν εξετάσεις για την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας (είναι άμισθοι λόγω 2ης ειδικότητας). Οι αιτούντες ιατροί αναλόγως της ειδικότητας που κατέχουν, οφείλουν να συμπληρώσουν τα γνωστικά αντικείμενα της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας, τα οποία δεν είναι κοινά με τη βασική τους ειδικότητα. Οι ανωτέρω ιατροί οφείλουν να συμπληρώσουν τα τμήματα που λείπουν από τη βασική τους ειδικότητα και να δώσουν εξετάσεις για την απόκτηση της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας εντός των επομένων οκτώ (8) ετών. Οι ιατροί άνευ ειδικότητας θα πρέπει να ειδικευθούν σύμφωνα με τα Π.Δ. 213/1986 και 415/1994. Οσοι εξ αυτών δεν αποκτήσουν, εντός της προαναφερόμενης προθεσμίας, την ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας, δεν θα έχουν δικαίωμα άσκησης καθηκόντων Ιατρού Εργασίας. ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 8 του Ν. 1568/1985 «Προσόντα γιατρού εργασίας και βοηθητικού προσωπικού», ο γιατρός εργασίας πρέπει να διαθέτει εκτός από την άδεια άσκησης ιατρικού επαγγέλματος και την ειδικότητα της ιατρικής της εργασίας. Μέχρι την καθιέρωση της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας και την απόκτηση της ειδικότητας από ικανό αριθμό γιατρών, μπορούν να ασκούν το αντικείμενο αυτό, στο επίπεδο της επιχείρησης, οι παρακάτω: α) οι κάτοχοι τίτλου ή πτυχίου ειδικότητας ιατρικής της εργασίας της αλλοδαπής. β) οι γιατροί που έχουν την ειδικότητα της παθολογίας, σύμφωνα µε τις ισχύουσες διατάξεις και έχουν παρακολουθήσει ειδικό σεμινάριο ιατρικής και της εργασίας, σύμφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 13 ή διαθέτουν διετή τουλάχιστον εμπειρία σε επιχείρηση. γ) όσοι έχουν ασκήσει καθήκοντα γιατρού εργασίας στο Υπουργείο Εργασίας για πέντε χρόνια τουλάχιστον και μετά την παραίτηση τους από την υπηρεσία. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει γιατρός µε την παραπάνω ειδικότητα, είναι δυνατό να προσληφθεί γιατρός οποιασδήποτε ειδικότητας. Με το άρθρο 9 του Ν. 3144/2003 (Φ.Ε.Κ. 111/τχ.Α/08.05.2003), η παρ. 1 του άρθρου 8 του Ν. 1568/1985 (ΦΕΚ 177/τχ.Α/18.10.1985) "Υγιεινή και Ασφάλεια των εργαζομένων" αντικαθίσταται ως ακολούθως: "1. Ο ιατρός εργασίας πρέπει να κατέχει και να ασκεί την ειδικότητα της ιατρικής της εργασίας, όπως πιστοποιείται από τον οικείο ιατρικό σύλλογο. Όπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο όρος "ιατρός εργασίας" νοείται εφεξής ο ιατρός που διαθέτει την ειδικότητα της ιατρικής της εργασίας." 2. Κατ' εξαίρεση, τα καθήκοντα του ιατρού εργασίας, όπως αυτά προβλέπονται στο Ν. 1568/1985 (ΦΕΚ 177 Α') "Υγιεινή και Ασφάλεια των εργαζομένων" έχουν δικαίωμα να ασκούν: α) Οι ιατροί χωρίς ειδικότητα, οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου έχουν συνάψει συμβάσεις παροχής υπηρεσιών ιατρού εργασίας με επιχειρήσεις και αποδεικνύουν την άσκηση των καθηκόντων αυτών συνεχώς επί επτά τουλάχιστον έτη. β) Οι ιατροί οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου εκτελούν καθήκοντα ιατρού εργασίας χωρίς να κατέχουν ή να ασκούν τον τίτλο της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας, αλλά τίτλο άλλης ειδικότητας. Οι ιατροί των περιπτώσεων α' και β' θα πρέπει μέσα σε πέντε (5) έτη από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου να αποκτήσουν τον τίτλο ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας αφού ολοκληρώσουν τον κύκλο της εκπαίδευσης τους με βάση τις διατάξεις του Π.Δ. 415/1994 "Περί του χρόνου ειδίκευσης ιατρών για απόκτηση ειδικότητας" (ΦΕΚ 236 Α') και του Π.Δ. 213/1986 "Καθιέρωση της ιατρικής ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας" (ΦΕΚ 87 Α') για την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕ.Σ.Υ.), καθορίζονται για τους ιατρούς της περίπτωσης β' οι όροι και οι προϋποθέσεις για την απόκτηση της ειδικότητας, τα αντικείμενα και ο τρόπος εκπαίδευσης ανάλογα με την ειδικότητα την οποία ήδη κατέχουν και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια. Οι ιατροί των περιπτώσεων α' και β' υποχρεούνται να καταθέσουν αίτηση για εκπαίδευση προς απόκτηση της ειδικότητας μέσα σε προθεσμία έξι (6) μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου. Μετά την πάροδο της πενταετίας δεν επιτρέπεται σε ιατρό που δεν κατέχει τον τίτλο της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας και δεν την ασκεί να εργάζεται και να προσφέρει υπηρεσίες ως ιατρός εργασίας. Με το Ν. 3227/2003 η προθεσμία των έξι μηνών, εντός της οποίας οι ιατροί των περιπτώσεων α' και β' της παραγράφου 2 του άρθρου 9 του Ν. 3144/2003 υποχρεούνται να καταθέσουν αίτηση για εκπαίδευση παρατείνεται σε δεκαοκτώ μήνες από τη δημοσίευση του παρόντος. Η περίπτωση β' της παραγράφου 2 του άρθρου 9 του Ν. 3144/2003 (ΦΕΚ 111 Α) αντικαθίσταται ως εξής: "β) Οι ιατροί οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου εκτελούν καθήκοντα ιατρού εργασίας χωρίς να κατέχουν ή να ασκούν τον τίτλο της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας, αλλά τίτλο άλλης ειδικότητας, καθώς και ιατροί άλλων ειδικοτήτων οι οποίοι αναλαμβάνουν και εκτελούν καθήκοντα Ιατρού Εργασίας μέχρι τη λήξη της προθεσμίας του παρόντος για την κατάθεση αίτησης για εκπαίδευση για απόκτηση ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας." Με το άρθρο 12 «Δικαίωμα άσκησης καθηκόντων ιατρού εργασίας» του Ν. 3762/2009, η παράγραφος 2 του άρθρου 9 του Ν. 3144/2003 (ΦΕΚ 111 Α ), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 29 του Ν. 3227/2004 (ΦΕΚ 31 Α ) και το άρθρο 5 του Ν. 3667/2008 (ΦΕΚ 114 Α ), αντικαθίσταται ως εξής: «2. Κατ εξαίρεση, τα καθήκοντα του ιατρού εργασίας, όπως αυτά προβλέπονται στο Ν. 1568/1985 (ΦΕΚ 177 Α ) «Υγιεινή και Ασφάλεια των εργαζομένων» έχουν δικαίωμα να ασκούν: α) Οι ιατροί χωρίς ειδικότητα, οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου έχουν συνάψει συμβάσεις παροχής υπηρεσιών ιατρού εργασίας με επιχειρήσεις και αποδεικνύουν την άσκηση των καθηκόντων αυτών συνεχώς επί επτά (7) τουλάχιστον έτη. β) Οι ιατροί, οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του παρόντος εκτελούν καθήκοντα ιατρού εργασίας χωρίς να κατέχουν ή να ασκούν τον τίτλο της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας, αλλά τίτλο άλλης ειδικότητας. γ) Με κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Οικονομίας και Οικονομικών, η οποία εκδίδεται εντός δύο (2) μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος, καθορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις, ο χρόνος και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εκπαίδευση και την πιστοποίηση των αναγκαίων προσόντων για την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας από ιατρούς των περιπτώσεων των εδαφίων α και β της παρούσας, καθώς και για την άσκηση αυτής έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας για την απόκτηση του ως άνω τίτλου της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας.» Η κοινή Υπουργική απόφαση (ΦΕΚ Β' 1775/26.8.2009) με Αριθμ. Υ7α/ΓΠ. οικ. 112498 (6) «Ιατροί Εργασίας Όροι και προϋποθέσεις για την απόκτηση της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας από ιατρούς άλλων ειδικοτήτων», ορίζει πως: 1. Καθήκοντα Ιατρού Εργασίας εκτελούν: α) Οι ιατροί που έχουν την ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας. β) Οι ιατροί, οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του Ν. 3762/2009 (Φ.Ε.Κ.75/τχ.Α/15.05.2009) εκτελούν καθήκοντα ιατρού εργασίας χωρίς να κατέχουν ή να ασκούν τον τίτλο της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας, αλλά τίτλο άλλης ειδικότητας. [ Γιατροί που είχαν συνάψει συμβάσεις με επιχειρήσεις μέχρι τον Αύγουστο του 2005 (Ν.3227/2004, Άρθρο 29)]. γ) Οι ιατροί χωρίς ειδικότητα, οι οποίοι κατά τη δημοσίευση του ν. 3762/2009 (Φ.Ε.Κ. 75/Α /15.5.2009) έχουν συνάψει συμβάσεις παροχής υπηρεσιών ιατρού εργασίας με επιχειρήσεις και αποδεικνύουν την άσκηση των καθηκόντων αυτών συνεχώς επί επτά (7) τουλάχιστον έτη. Οι επιχειρήσεις πρέπει να αναζητούν Ειδικούς Ιατρούς Εργασίας. Σε Νομούς στους οποίους δεν υπάρχουν εγγεγραμμένοι Ειδικοί Ιατροί Εργασίας στους Ιατρικούς Συλλόγους, οι επιχειρήσεις απευθύνονται στους όμορους Νομούς. Σε περίπτωση που δεν εκδηλωθεί ενδιαφέρον από τους όμορους Νομούς, μετά από βεβαίωση των οικείων Ιατρικών Συλλόγων, αναλαμβάνουν καθήκοντα ιατρού Εργασίας με ετήσιες συμβάσεις ιατροί των περιπτώσεων (β) και (γ). Με την εγγραφή ειδικευμένων Ιατρών Εργασίας στους αντίστοιχους Ιατρικούς συλλόγους, οι ειδικευμένοι Ιατροί Εργασίας αναλαμβάνουν τις θέσεις αυτές. 2. Οι ιατροί της παραγράφου 1 περίπτωση (β) που υποβάλλουν αίτηση προς απόκτηση της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης οφείλουν να συμπληρώσουν άμεσα τα τμήματα που λείπουν από τη βασική τους ειδικότητα ως υπεράριθμοι και να δώσουν εξετάσεις για την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας (είναι άμισθοι λόγω 2ης ειδικότητας). Οι αιτούντες ιατροί αναλόγως της ειδικότητας που κατέχουν, οφείλουν να συμπληρώσουν τα γνωστικά αντικείμενα της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας, τα οποία δεν είναι κοινά με τη βασική τους ειδικότητα. Οι ανωτέρω ιατροί οφείλουν να συμπληρώσουν τα τμήματα που λείπουν από τη βασική τους ειδικότητα και να δώσουν εξετάσεις για την απόκτηση της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας εντός των επομένων οκτώ (8) ετών. Όσοι εξ αυτών δεν αποκτήσουν, εντός της προαναφερόμενης προθεσμίας, την ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας, δεν θα έχουν δικαίωμα άσκησης καθηκόντων Ιατρού Εργασίας. Η παραπάνω Νομοθεσία επικαιροποιείται στο Ν. 3850/2010 «Κύρωση του Κώδικα νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων», με το με το άρθρο 16 που αναφέρεται στα «Προσόντα ιατρού εργασίας και βοηθητικού προσωπικού»: 1. Ο ιατρός εργασίας πρέπει να κατέχει και να ασκεί την ειδικότητα της ιατρικής της εργασίας, όπως πιστοποιείται από τον οικείο ιατρικό σύλλογο. 2. Κατ εξαίρεση, τα καθήκοντα του ιατρού εργασίας, όπως αυτά προβλέπονται στον παρόντα κώδικα, έχουν δικαίωμα να ασκούν: α) Οι ιατροί χωρίς ειδικότητα, οι οποίοι στις 15.05.2009 είχαν συμβάσεις παροχής υπηρεσιών ιατρού εργασίας με επιχειρήσεις και αποδεικνύουν την άσκηση των καθηκόντων αυτών συνεχώς επί επτά τουλάχιστον έτη. β) Οι ιατροί οι οποίοι στις 15.5.2009 εκτελούσαν καθήκοντα ιατρού εργασίας χωρίς να κατέχουν ή να ασκούν τον τίτλο της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας, αλλά τίτλο άλλης ειδικότητας. 3. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Οικονομικών και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, καθορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις, ο χρόνος και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εκπαίδευση και την πιστοποίηση των αναγκαίων προσόντων για την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας από ιατρούς των περιπτώσεων α και β της προηγούμενης παραγράφου, καθώς και για την άσκηση αυτής έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας για την απόκτηση του ως άνω τίτλου της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας.
ΗΞxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxΗ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX εργασiαυγεία ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) jjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj Τα κείμενα και τα άρθρα που δημοσιεύονται δεν εκφράζουν αναγκαστικά τις απόψεις του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.), καθώς και της Επιστημονικής Επιτροπής της περιοδικής έκδοσης είναι οι ιατροί: Πρόεδρος Θ.K. Κωνσταντινίδης <tconstan@med.duth.gr>, Γενική Γραμματέας Πανταζή Ευγενία <pantazimed@yahoo.gr>, Αντιπρόεδρος Δρακόπουλος Βασίλης <drakopoulos@elinyae.gr>, Αντιπρόεδρος Πανταζοπούλου Αναστασία <an.pantazo@gmail.com>, Ταμίας Ορφανίδης Μωυσής <moysisorf@yahoo.gr>, <orfanidis@hotmail.gr>, Μέλος Κουρούκλης Γεώργιος <giorgoskour@in.gr>, <giorgoskour@rrp.demokritos.gr> και Μέλος Πατούχας Δημήτριος <patcp3@yahoo.gr> Εκδότης (Υπεύθυνος σύμφωνα με το Νόμο): Θ.Κ. Κωνσταντινίδης <tconstan@med.duth.gr> Ειδικός Ιατρός Εργασίας, Αν. Καθηγητής Τμ. Ιατρικής Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΡΑΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ 6ο ΚΥΚΛΟ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΟ Π.Μ.Σ. ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Για τα ακαδημαϊκά έτη 2012-13 και 2013-14 θα λειτουργήσει ο έκτος Κύκλος Σπουδών του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας (Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε.), που οργανώνεται από το Τμήμα Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) σε σύμπραξη με το Τμήμα Δημόσιας Υγιεινής και το Τμήμα Νοσηλευτικής Α της Σχολής Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Τ.Ε.Ι.) Αθήνας. Το ανωτέρω Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε. οδηγεί στην απονομή Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης (Μ.Δ.Ε.) στην «Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας». Στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας (Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε.) για το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης (Μ.Δ.Ε.) γίνονται δεκτοί πτυχιούχοι των Τμημάτων Ιατρικής, Οδοντιατρικής, Νοσηλευτικής των Πανεπιστημίων της ημεδαπής και αντιστοίχων Τμημάτων ομοταγών Ιδρυμάτων της αλλοδαπής, καθώς και άλλων Πανεπιστημιακών Τμημάτων συναφούς γνωστικού αντικειμένου. Επίσης γίνονται δεκτοί πτυχιούχοι των Τμημάτων Δημόσιας Υγιεινής, Νοσηλευτικής, Επισκεπτών Υγείας, Φυσιοθεραπείας, Ραδιολογίας - Ακτινολογίας των Τ.Ε.Ι., καθώς και άλλων Τμημάτων συναφούς γνωστικού αντικειμένου. Ο ετήσιος αριθμός εισακτέων στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας (Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε.) ορίζεται κατ ανώτατο όριο σε τριάντα (30) μεταπτυχιακούς φοιτητές. Για την επιλογή των υποψηφίων σπουδαστών λαμβάνεται υπόψη: Ο βαθμός του πτυχίου. Η γνώση της αγγλικής γλώσσας (με σχετική πιστοποίηση) ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ Με τίτλο: Η καταπολέμηση των επαγγελματικών ασθενειών στο επίκεντρο, δημοσιεύθηκε στη στήλη Εργασία και Ζωή της κ. Χριστίνας Δαμουλιάνου στην εφημερίδα Καθημερινή της Κυριακής 14.07.2013 το ακόλουθο κείμενο: «Οι κοινωνίες μας δεν θα πρέπει να ανέχονται το ότι οι εργαζόμενοι, προκειμένου να κερδίσουν τη ζωή τους, μπορεί να χάσουν και την υγεία τους». Είναι μια από τις δηλώσεις που έγιναν από εκπροσώπους φορέων εργαζομένων με την ευκαιρία της πρόσφατης έκκλησης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για παγκόσμια εκστρατεία όσον αφορά την καταπολέμηση των επαγγελματικών ασθενειών, ύστερα από την αύξηση που έχει παρουσιάσει το φαινόμενο στις μυοσκελετικές παθήσεις. Σύμφωνα με την ελληνική μελέτη «Fit for Work», τα μυοσκελετικά προβλήματα αποτελούν συχνό πρόβλημα υγείας μεταξύ των εργαζομένων και σε ποσοστό περίπου 47% έχουν αναφέρει ως αιτία την εργασία τους. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη και το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν γίνεται διάγνωση για τα αίτια των προβλημάτων αυτών. Επιπλέον, το 46% των Ελλήνων εργαζομένων εμφανίζει μυϊκές ενοχλήσεις στον αυχένα, στους ωμούς και στα άνω άκρα ένα ποσοστό που είναι και πάλι το υψηλότερο στην Ευρώπη. Ωστόσο, σημαντική επισήμανση της μελέτης είναι ότι «η εργασία, εκτός από αίτιο των μυοσκελετικών παθήσεων, μπορεί να συνεισφέρει και στη θεραπεία τους». Επικαλούνται δε στοιχειά που καταδεικνύουν ότι η επιδείνωση των συμπτωμάτων, όχι μόνο μπορεί να σταματήσει, αλλά και να επιταχυνθεί και η ανάρρωση των ασθενών με μυοσκελετικές παθήσεις. «Κυριαρχεί όμως μεταξύ των επαγγελματιών υγείας και των εργοδοτών η εσφαλμένη αντίληψη ότι οι ασθενείς, για να επιστρέψουν στην εργασία τους, θα πρέπει να έχουν επανέλθει κατά 100%». Οι συγγραφείς της μελέτης προτείνουν πέντε βασικούς τομείς δράσεων στους οποίους οφείλουν να εστιάσουν οι γιατροί, οι εργοδότες, οι εργαζόμενοι και οι κρατικοί φορείς, προκειμένου να βοηθήσουν τα άτομα που παρουσιάζουν μυοσκελετικά προβλήματα. Μία από αυτές τις δράσεις είναι «να δοθεί έμφαση στην ικανότητα και όχι στην ανικανότητα του πάσχοντος». Γιατί συμβαίνει, τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι εργοδότες, να αρέσκονται στην καταστροφολογία σχετικά με αυτό το πρόβλημα υγείας. Ομως, οι περισσότεροι εργαζόμενοι που πάσχουν από αυτά μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην εργασία τους, «άν τους επιτραπεί». Αυτό που χρειαζόμαστε, λένε, είναι η δημιουργία θεσμικού πλαισίου για την αξιολόγηση της ικανότητας, της ανικανότητας και ο εκσυγχρονισμός των προτύπων ικανότητας για εργασία. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς 100% ικανός για να επιστρέψει στην εργασία του. Αυτή είναι μια προσέγγιση που εφαρμόζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο και ενδείκνυται και για την ελληνική περίπτωση. Προϋπόθεση, βεβαία, είναι «ο ευρηματικός σχεδιασμός στην εργασία για την αποκατάσταση». Που είναι μία από τις πέντε προτεινόμενες δράσεις. «Οι εργοδότες και οι γιατροί εργασίας μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο οργάνωσης της εργασίας με ανέξοδες αλλαγές στο εργασιακό περιβάλλον, το ωράριο και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των εργαζομένων, ώστε να εμποδίσουν την αύξηση της εμφάνισης των παθήσεων αυτών και να επιτρέψουν στους ασθενείς να επιστρέψουν στην εργασία τους». ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ 17ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΑΣ ΤΡΟΧΑΙΟ: ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΚΠΙΠΤΕΙ ΣΕ «ΑΤΥΧΗΜΑ» XXXXXXXXXXXXXXXXΩΩΩΩΩΩ XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXΤΑΙΡΩΝ Δημοσιεύεται η Εισήγηση της Δικηγόρου κ. Τασίας Χριστοδουλοπούλου με θέμα Τροχαίο: όταν το έγκλημα εκπίπτει σε «ατύχημα», η οποία παρουσιάσθηκε στη συζήτηση Τροχαία Εγκλήματα: Παράπλευρες απώλειες της δικτατορίας το αυτοκινήτου, που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του 17ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, στην Αθήνα, το Σάββατο 29 Ιουνίου. Ζούμε σε μια εποχή γενικευμένων κινδύνων. Αυτή μάλιστα είναι η νομιμοποιητική βάση όλων των εξουσιών για να κηρύσσουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, για να προκαλούν σοκ και δέος, για να νομοθετούν συνεχώς εγκλήματα αφηρημένης διακινδύνευσης και γενικά για να ασκούν πολιτικές με πυρήνα την καταστολή. Πότε στο όνομα φυσικών καταστροφών, πότε στο όνομα πυρηνικών ατυχημάτων, πότε στο όνομα του δημόσιου χρέους, βλέπουμε οι εξουσίες να χρησιμοποιούν μια σκληρή νομοθεσία και μια αυταρχική δικαιοσύνη. Αν και αυτά συμβαίνουν στο χώρο της δικαστικής εξουσίας, υπάρχει μια γενικευμένη εξαίρεση επιείκειας στα λεγόμενα τροχαία ατυχήματα. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω το γιατί. Στη νομική επιστήμη διατυπώνεται η άποψη ότι η ποινική προστασία που προσφέρει ο νομοθέτης στο έννομο αγαθό της ζωής είναι απόλυτη. «Ομως άν η ποινική προστασία της ανθρώπινης ζωής ήταν απόλυτη, θα έπρεπε να απαγορεύεται και να τιμωρείται οποιαδήποτε δραστηριότητα που μπορεί να θέτει κινδύνους ή να βλάπτει το έννομο αγαθό της ζωής», «...η λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων, η μόλυνση του περιβάλλοντος από την ανάπτυξη της βιομηχανίας και την κίνηση των οχημάτων, ο εξοπλισμός των κρατών με πυρηνικά όπλα κ.λ.π. δημιουργούν σοβαρότατους κινδύνους για αόριστο αριθμό ατόμων οι κίνδυνοι αυτοί θεωρούνται επιτρεπτοί από όλες τις έννομες τάξεις Η ίδια λοιπόν η κοινωνική ζωή ή το κράτος για τον εαυτό του αναγνωρίζει χώρους επιτρεπόμενης κινδυνώδους δράσης...». Με το παραπάνω απόσπασμα προκύπτει πώς η ηγεμονική ιδεολογία, όλες τις σύγχρονες εκπομπές κινδύνου, που έχουν ως τίμημα την ανθρώπινη ζωή, τις σχετικοποίησε, τις μετέτρεψε από έγκλημα σε ατύχημα στην κοινή συνείδηση. Ετσι μιλάμε πλέον όλοι για εργατικό ατύχημα, για τροχαίο ατύχημα, για πυρηνικό ατύχημα κ.λ.π. Αντίθετα όπου επεμβαίνει η θρησκεία και η κυρίαρχη ηθική, η ποινική προστασία συνεχίζει, άν και αμφιλεγόμενη, να είναι απόλυτη και δογματική, όπως στην άμβλωση, κυρίως στις χώρες που επικρατεί ο καθολικισμός, αλλά και στην ευθανασία. Ο ποινικός δικαστής για τους δράστες των τροχαίων με θύματα νεκρούς χρησιμοποιεί την ποινική διάταξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, όπως αποτυπώνεται στο άρθρο 302 Π.Κ., με προβλεπόμενη ποινή από τρεις μήνες μέχρι πέντε χρόνια. Η ποινική διάταξη εκφράζει μεγάλη κοινωνική απαξία για την πράξη, γιατί προτάσσεται η ανθρωποκτονία και ακολουθεί το είδος της υπαιτιότητας. Ανεξάρτητα λοιπόν του είδους της υπαιτιότητας, αν είναι δηλαδή δόλος, άμεσος ή ενδεχόμενος ή άν είναι αμέλεια, ενσυνείδητη ή ασυνείδητη, το κύριο και το πρωτεύον είναι η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής, που υπαρξιακά, φιλοσοφικά και δικαιικά, είναι έγκλημα. Αν και είναι όμως έγκλημα, στη διαδρομή του χρόνου έχει μετονομασθεί σε ατύχημα. Υπάρχει τελικά τυχαιότητα στα τροχαία; Υπάρχει τυχαιότητα ή ντετερμινισμός ότι όταν οδηγεί κάποιος μεθυσμένος και με μεγάλη ταχύτητα θα προκαλέσει κακό στον εαυτό του ή σε τρίτο; Υπάρχουν αιτιακές σχέσεις μεταξύ ενός οδηγού που παραβιάζει το κόκκινο φανάρι και του κακού που προκαλεί στον πεζό ή στο άλλο αυτοκίνητο που διέρχεται νόμιμα; Τυχαίο ή τυχαιότητα είναι όταν προκαλούνται γεγονότα ή συμβάντα που μεταξύ τους δεν υπάρχουν αιτιακές σχέσεις. Οταν υπάρχει απόλυτη συνάφεια μεταξύ μιας συμπεριφοράς και ενός αποτελέσματος, δεν μπορεί κάτι να ονομάζεται ατύχημα. Ποιοι μηχανισμοί συναίνεσης και συνενοχής, έχουν διαμορφώσει τόσες αλλοιώσεις πρώτα απ όλα στις συνειδήσεις, αλλά και στη γλώσσα που αποτυπώνει το συλλογικό ασυνείδητο, ώστε να έχει καθιερωθεί ο όρος τροχαίο ατύχημα; της κ. Τασίας Χριστοδουλοπούλου Εισήγηση στο 17ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνα, O.A.K.A., 29 Ιουνίου 2013 Αν πράγματι λοιπόν η γλώσσα αποτυπώνει το συλλογικό ασυνείδητο σε κάθε ιστορική περίοδο, γιατί ενώ εγγράφεται επίσημα ως έγκλημα, απαλείφεται και εκπίπτει σε ατύχημα; Ξέρουμε ότι η συγκρότηση των εννοιών έχει το στοιχείο της γενίκευσης. Υπάρχουν τροχαία που έχουν το χαρακτήρα ατυχήματος, προχθές μια μάννα με 4 κορίτσια, που δεν ξέρουμε γιατί, έπεσε σε ένα τοίχο και σκοτώθηκαν όλες. Από την άλλη οι άνθρωποι που ζουν την απώλεια, τη ψυχική οδύνη, όπως τη χαρακτηρίζει ο νόμος, δεν θα μπορούσαν να παρακαμφθούν ή να εκβιαστεί η συναίνεση τους στην τυχαιότητα, αν θρησκευτικοί ή άλλοι λόγοι παρηγοριάς δεν γλύκαινε τον καημό τους με τη θεά τύχη Το κισμέτ είναι σε όλους μέσα μας, έχουμε ανάγκη να το πιστέψουμε. Κι αυτοί είναι πλέον ένα μεγάλο πλήθος. Βέβαια η εποχή που για τους νεκρούς τους, οι οικείοι τους έφτιαχναν ένα μικρό εκκλησάκι στη μνήμη τους στο σημείο της απώλειας, φαίνεται να έχει τελειώσει. Βλέπουμε ταμπέλες στις Εθνικές οδούς με δικές τους δαπάνες, που προειδοποιούν τους οδηγούς για τους κινδύνους στα διάφορα σημεία. Βλέπουμε καμπάνιες ενάντια στις διαφημιστικές πινακίδες που ευθύνονται για θανάτους οδηγών. Βλέπουμε πρωτοβουλίες σαν τη σημερινή, που επιδιώκουν να διαφοροποιήσουν συνειδήσεις και ηγεμονικές αντιλήψεις. Βλέπουμε να οργανώνονται οι συγγενείς και τα θύματα με αναπηρίες, εθνικά, ευρωπαϊκά, παγκόσμια. Γιατί σε όλο τον κόσμο συμβαίνουν τα ίδια με την Ελλάδα, ως προς την αντιμετώπιση των δραστών. Και ποινικά και αστικά. Υπάρχει μάλιστα προβληματισμός σε περιπτώσεις που η αμέλεια είναι εξαιρετικά ελαφριά, η πράξη να αντιμετωπίζεται ως πταισματική παράβαση. Όμως εκτός από τα θύματα και τους οικείους τους, υπάρχει ένα εξίσου μεγάλο πλήθος, που είναι και οι δράστες των τροχαίων με τους οικείους τους. Εκτός από τα πολύνεκρα τροχαία, σε κάθε τροχαίο, υπάρχει συνήθως ένας δράστης και ένα θύμα. Ο δράστης έχει φωνή. Το θύμα όχι. Ο δράστης έχει μαζί του το μέλλον, το θύμα το παρελθόν. Ο δράστης έχει μαζί του τους δυνατούς, τις ασφαλιστικές εταιρείες, τις εταιρείες αυτοκινήτων. Τα θύματα τους συγγενείς και τους φίλους. Η τυχαιότητα βολεύει τη συνείδηση του δράστη. Το έγκλημα όχι. Εξάλλου το πένθος βιώνεται ιδιωτικά, δεν δημοσιοποιείται. Ταυτόχρονα παραλύει και σπάνια ενεργοποιεί. Απομένει βέβαια ο δρόμος της δικαστικής ενεργοποίησης. Ενας δρόμος όμως που έχει παγίδες. Είναι δρόμος αποδοχής του κυρίαρχου πλαισίου. Ένας δρόμος που κουράζει, φθείρει και απογοητεύει. Τόσο μέσα στα δικαστήρια, αλλά και έξω από αυτά, οι συγγενείς βρίσκονται αντιμέτωποι με μια γενικευμένη συνενοχή, αφού το έγκλημα αντιμετωπίζεται ως ατύχημα. Ολο το κύκλωμα που επιλαμβάνεται ενός τροχαίου εγκλήματος, αστυνομία, νοσοκομεία, ασφαλιστικές εταιρείες, δικηγόροι - δικαστήρια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βρίσκονται στο μηχανισμό αποδοχής, αυτής της φριχτής καθημερινότητας. Οι συγγενείς των θυμάτων μόνοι τους, πρέπει όχι μόνο να διεκδικήσουν την τιμωρία του υπευθύνου, αλλά και να αντιπαλέψουν έναν ολόκληρο μηχανισμό ενοχοποίησης τους, γιατί ενώ διεκδικούν την τιμωρία ως τιμητές της μνήμης των οικείων τους, εκλαμβάνονται ως εκδικητές και ενώ διεκδικούν χρήματα από τους υπεύθυνους, συνήθως ως συμπληρωματικό της ποινής, γιατί υπάρχουν και αρκετές περιπτώσεις που το θύμα ήταν αυτός που ζούσε την οικογένεια, ενοχοποιούνται ότι συμψηφίζουν τον πόνο τους με χρήματα. Ενας καλοστημένος μηχανισμός απεγκληματοποίησης των εγκλημάτων της ασφάλτου έχει στηθεί για να διαιωνίζεται το φαινόμενο και όσοι ωφελούνται από αυτό. Πρώτα απ όλα οι ασφαλιστικές εταιρείες, που βρίσκονται ως παραρτήματα των τραπεζών υπό πλήρη προστασία και κοστολογούν ανεξάρτητα των όρων του συμβολαίου, με τη βοήθεια των δικαστηρίων, πολύ φθηνά την ανθρώπινη ζωή. Όταν λοιπόν δικαστικά κοστολογείται τόσο φθηνά η ζωή,( 30.000-50.000 ευρώ το ύψος της ψυχικής οδύνης)δεν μπορεί ποινικά ο ίδιος δικαστής να τιμωρήσει το δράστη με 4 ή 5 χρόνια φυλάκιση, που είναι η ανώτερη ποινή στην ανθρωποκτονία από αμέλεια. Συνήθως μερικοί μήνες με αναστολή είναι η ανταπόδοση της ποινής για το έγκλημα, δηλαδή για το «ατύχημα». Η ανθρωποκτονία που προτάσσεται στη σχετική ποινική διάταξη σταδιακά απαλλάσσεται κάθε απαξίας, θεωρείται κάτι σαν φυσικό φαινόμενο και η ζωή στην άσφαλτο γίνεται ρουλέτα, όπου διέπεται από τους κανόνες της τυχαιότητας. Βρισκόμαστε στον παραλογισμό, από τη μια ο άνθρωπος να προχωράει και να αποκρυπτογραφεί τους νόμους της φύσης, ώστε να μπορεί να ελέγχει και να προβλέπει την τυχαιότητα και από την άλλη να υποκλίνεται στην τυχαιότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, που είναι μεν πολύπλοκη, αλλά με εμπειρικά και στατιστικά δεδομένα, με τις διαδοχικές επαναλήψεις των συμπεριφορών που έχουν καταγραφεί και περιγραφεί, το τυχαίο στην άσφαλτο όχι μόνο μπορεί να μετριαστεί, αλλά και να εξανεμιστεί. Η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη για τον κάθε μέσο οδηγό που κυκλοφορεί, πρωί ή βράδυ, σε δρόμο με μικρή ή μεγάλη κυκλοφορία, σε επαρχιακή ή κεντρική οδό, είναι γνωστό ότι θέτει τους όρους κινδύνου για αόριστο αριθμό εννόμων αγαθών, μεταξύ των οποίων και του αγαθού της ζωής. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ατυχής, είναι εγκληματική. Κι άν συμφωνήσουμε ότι είναι εγκληματική, είναι αμελής ή δόλια, υπό την έννοια ότι αυτός ο δράστης γνώριζε ότι μπορεί να προκληθεί εγκληματικό αποτέλεσμα και παρόλα αυτά παραβίασε τον κόκκινο σηματοδότη, ο λεγόμενος ενδεχόμενος δόλος. Όσοι λοιπόν επιμένουν να περιγράφουν ένα τέτοιο περιστατικό ως ατύχημα, πρέπει να ξέρουν ότι αποδέχονται ένα κοινωνικό φαινόμενο, με τίμημα 2000 νεκρούς το χρόνο, ως φυσικό, απρόβλεπτο, τυχαίο, στο οποίο πρέπει να υποκλιθούμε, ανήμποροι να παρέμβουμε για να το σταματήσουμε. Μια σοβαρή συζήτηση για την ασφαλή οδήγηση, θα απαιτούσε και κράτος πρόνοιας (ασφαλή οδικά δίκτυα, υγιή κοινωνικά πρότυπα, προτεραιότητα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ποδηλατόδρομοι) και κράτος δικαίου (αυστηρός και όχι εισπρακτικός ΚΟΚ, καμιά ασυλία στις ασφαλιστικές εταιρείες, δικαστική προστασία των θυμάτων, έλεγχος της διαφήμισης και για τα ΙΧ και για τις πινακίδες). Η σημερινή συζήτηση μέσα στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, αποτελεί ένα δείκτη ευαισθησίας ενός ριζοσπαστικού κοινωνικού χώρου, που είναι γνωστό ότι δεν επιδιώκει περισσότερη καταστολή αλλά δικαιοσύνη, αγάπη και σεβασμό για τη ζωή και όχι αλληλοεξόντωση, αλληλεγγύη και όχι εγωκεντρικά πρότυπα, ισονομία και όχι ασυλία των δυνατών.