ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ 1952 ~ 2000

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ 1952 ~ 2000 * *! - «- U! î * «-γ ι ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΙΜ1ΤΠΚΙΙ ΕΚΔΟΣΗ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΜΑΚΙΊΟΣ 2000

Γ Υ Ν Α Ι Κ Ε Σ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ 1952-2000 ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΜΑΡΤΙΟΣ 2000

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας αποφάσισε να προχωρήσει στην έκδοση "Γυναίκες στην Ελληνική Βουλή 1952-2000" για να τιμήσει, με την ευκαιρία της 8* Μάρτη - Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, τις γυναίκες που εκλέχτηκαν στο Εθνικό Κοινοβούλιο από το 1952, που πρωτοκατακτήθηκε η ψήφος των γυναικών μέχρι σήμερα Μάρτη του 2000. Και στο πρόσωπο των Ελληνίδων Βουλευτίνων στην Ελλάδα, τιμά όλες τις γυναίκες της χώρας μας που αγωνίστηκαν για το δικαίωμα και την ψήφο. Σαράντα οκτώ χρόνια μετά τον αγώνα των γυναικών για το δικαίωμα στην ψήφο, οι γυναίκες αγωνίζονται ακόμη για το Οικαίωμα στη συμμετοχή. Θα οιαπιστώσετε στην έκδοση αυτή ότι μέσα ma τελευταία 48 χρόνια ελάχιστες είναι οι γυναίκες που κατάφεραν να εκλεγούν. Στη σημερινή βουλή υπάρχουν 19 γυναίκες στους 300 συνολικά βουλευτές, ποσοστό οηλαοή 6%. Η Ελλάοα εξακολουθεί να έχει τη μικρότερη συμμετοχή γυναικών στη Βουλή, στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο αίτημα της συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων και κατά συνέπεια και στο Κοινοβούλιο, συμπυκνώνεται το σύνολο των ιστορικών αδικιών και των ανισοτήτων που υπάρχουν ακόμα, παρά τα μεγάλα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις των γυναικών, ιδιαίτερα την τελευταία εικοσαετία. Η Γενική Γραμματεία Ισότητας με τις πολιτικές που χαράσσει και προωθεί, αναδεικνύει τη συμμετοχή των γυναικών σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων ως ανθρώπινο δικαίωμα, ως μέσο αξιοποίησης του πλούτου, των ιδεών και των εμπειριών του μισού ανθρώπινου δυναμικού, ως εργαλείο για τη διεύρυνση της Δημοκρατίας, ως διαδικασίας για την προώθησί] των σιψφερόντων και κοινών στόχων που έχουν οι γυναίκες ως κοινωνικό φύλο, που παρέμενε περιθωριοποιημένο και αποκλεισμένο στον ιδιωτικό χώρο επί χιλιάδες χρόνια. Η συμμετοχή δηλαδή των γυναικών στο δημόσιο χώρο, στην

πολιτική και στην οικονομία είναι προς όφελος όχι μόνο των γυναικών αλλά του συνόλου της κοινωνίας. Τα παλαιά προβλήματα τα οποία προσέκρουαν οι γυναίκες στην προσπάθεια τους για συμμετοχή, συναντώνται σήμερα με τα προβλήματα της Δημοκρατίας στη νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης, της εικόνας και των μέσων μαζικής επικοινωνίας, της κοινωνίας των πληροφοριών. Η Δημοκρατία μας χρειάζεται ωστόσο αναζωογόνηση, ανανέωση και νέους κανόνες που να αμβλύνουν τις ανισότητες και να ενθαρρύνουν την συμμετοχή ως αξία. Στη συζήτηση που έχει ξεκινήσει χρειάζεται ισχυρή και μαχητική η παρουσία των γυναικών. Το παλιό σύνθημα "Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτούνται " έχει την ισχύ του και σήμερα. Ετοιμάσαμε αυτή την έκδοση με την πεποίθηση ότι θα σηματοδοτήσει συμβολικά την αναγκαιότητα, τη βούληση αλλά και την ανταπόκριοί] του Εκλογικού) σώματος στο να ψηφίσει και να αναδείξει περισσότερες γυναίκες - βουλευτίνες στις επερχόμενες εκλογές της 9 s Απριλίου 2000, καταδεικνύοντας έτσι την απαίτηση για μία ισόρροπη Δημοκρατία μπροστά στο νέο αιώνα. Η πανστρατιά όλων. Τής πολιτείας με θεσμικές ρυθμίσεις, των γυναικών με την έκφραση της αλληλεγγύης στο φύλο τους και η αλλαγή της κοινωνικής συμπεριφοράς, είναι σήμερα οι αναγκαίοι όροι για να πετύχουμε την (ση συμμετοχή των δύο φύλων στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα. Ας δεσμευτούμε όλοι και όλες <πο στόχο αυτό. II Γενική Γραμματέας Ισότητας ΕΦΗ ΜΠΕΚΟΥ 8 Μάρτη 2000

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΚΑΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ Α/Α ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΚΟΜΜΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΕΛ. 1, Σκούρα Ελένη Ε.Σ 1952 8 2. Τσαλδάρη Λίνα Ε.Ρ.Ε 1956.1958 9 3. Θανασέκου Βάσω Ε.Δ.Α 1956.1958 10 Α, Μπενά Ελένη Ε.Δ.Α 1958.1961 11 5. Σβώλου Μαρία Ε.Δ.Α 1958.1961 12 6. Γιάννου Ασημίνα Ε.Δ.Α. 1961.1974.1977 13 7. Γυψτοδήμου - Καραγιώργη Μαρία Ε.Δ.Α 1963.1964 14 8. Λάμπρου Ηρώ Ε.Κ 1964 15 9. Βλάχου Ελένη Ν.Δ. 1974 16 10. Κουτήψαρη Λίνα Ν.Δ. 1974 17 11. Μπουγά Ταρσή Ν.Δ 1974 18 12. Ακρίτα Συλβα ΠΑ.ΣΟ.Κ 1974.1989.1990.1993 19 13. ΣυνοδινοΟ - Μσρινάκη Αννα Ν.Δ 1974.1977.1981.1985.1989 20 14. Τσουδερου Βιργινία Ε.Κ/Ν.Δ ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ Ανεξ. 1974.1977.1985.1989 21 15. Γιαννόπουλου Κωνσταντίνο ΠΑ.ΣΟ.Κ 1977 22 16. Δαμανάκη Μαρία Κ.Κ.Ε 1977,1981.1985.1989,1990,1996 23 17. Κυπριωτάκη Μαρία ΠΑ.ΣΟ.Κ 1977.1981.1985 24 18. Λαμπράκη Ειρήνη ΠΑ.ΣΟ.Κ 1977.1981.1985 25 19. Μαντζουλίνου Αλεξάνδρα Ν.Δ 1977 26 20. Μερκούρη Μελίνα ΠΑ.ΣΟ.Κ 1977.1981,1985.1989,1990 27 21. Τσιριμώκου Ιουλία Ν.Δ 1997 28 22. Σπεντζάρη - Τσιαμανη Ευφροσύνη Ν.Δ 1977 29 23. Φλέμινγκ Αμαλία ΠΑ.ΣΟ.Κ 1977.1981.1985 30 24. Κακλαμανάκη Σταυρούλα ΠΑ.ΣΟ.Κ 1981.1985 31 25. Κατσελη Ελεονώρα (Νόρα) ΠΑ.ΣΟ.Κ 1981,1993,1996 32 26. Μπενάκη - Ψαροϋδα Αννα Ν.Δ 1981.1985.1989.1990.1993.1996 33 27. Υψηλάντη - Σακελλσριάδου Αιμιλία Κ.Κ.Ε 1981 34 28. Χριστοφορίδου Κυριακούλα ΠΑ.ΣΟ.Κ 1981 35 29. Μπουρδάρα Γ. Καλλιόπη ΠΑ.ΣΟ.Κ 1985 36 30. Πάλλη - Πετραλιά Φάνη Ν.Δ. 1985.1989.1990.1993,1996 37 -

Α/Α ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΚΟΜΜΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 31. Παπανδρέου Βασιλική ΠΑ.ΣΟ.Κ 1985,1993,1996 38 32. Ανουσάκη Ελένη ΠΑ.ΣΟ.Κ 1989,1993.1996 39 33. Αρσένη Μαρία ΠΑ.ΣΟ.Κ 1989,1993.1996 40 34. Δασκαλάκη Ιωάννα Ν.Δ 1989 41 35. Θωμά Μαρία ΠΑ.ΣΟ.Κ 1989,1990.1993 42 36. Δίζη Μαρίνα Οικολόγοι Εναλλακτικοί 1989 43 37. Καλδή Μερόπη Ν.Δ 1989.1990 44 38. Κανελλοπούλου Κρινιώ Ν.Δ 1989.1990 45 39. Κοταμανίδου Ευαγγελία (Εύα) Συνασπισμός 1989 46 40. Μπουρδάρα Α. Καλλιόπη Ν.Δ 1989.1990.1993 47 41. Φουντουκίδου - Θεοδωρίδου Παρθένο Ν.Δ 1989,1993.1996 48 42. Παπσζώη Ελισάβετ ΠΑ.ΣΟ.Κ 1989,1990.1996 49 43. Μπακογιάννη Θεοδώρα Ν.Δ 1989.1990.1993.1996 50 44. Φαραντούρη Μαρία ΠΑ.ΣΟ.Κ. 1989.1990 51 45. Ανδρεαδάκη Αναστασία Οικολόγοι Εναλλακτικοί 1990 52 46. Ιατροπούλου Αικατερίνη Οικολόγοι Εναλλακτικοί 1990 53 47. Σπυροπούλου Μερόπη Ν.Δ 1990 54 48. Γιαννάκου - Κουτσίκου Μαριέττα Ν.Δ 1993 55 49. Ζήοη Ροδούλα ΠΑ.ΣΟ.Κ 1993.1996 56 50. Μαχαίρα Μαρία Πολιτική Ανοιξη 1993 57 51. Παπαδημητρίου Ελισάβετ Ν.Δ 1993,1959 58 52. Παπαρρήγα Αλεξάνδρα Κ.Κ.Ε 1993,1996 59 53. Στεφσνοπούλου Φωτεινή Πολιτική Ανοιξη 1993 60 54. Τζαβέλλα Φερονίκη Ν.Δ 1993 61 55. Αλφιέρη Στυλιανή Συνασπισμός 1996 62 56. Αράπη - Καραγιάννη Βασιλική ΔΗ.Κ.ΚΙ 1996 63 57. Λουλέ Ανδριανή Συνασπισμός 1996 64 58. Μπόσκου Μαρία Κ,Κ.Ε 1996 65 59. Διαμαντοπούλου Αννα ΠΑ.ΣΟ.Κ. 1996 66 60. Κωνσταντοπούλου Μαρία Ν.Δ 1996 67 61. Κοντού Μαριάνθη (Μάρω) Ν.Δ 1999 68 5

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΠΝ ΒΟΥΛΕΥΤΠΝ

ΣΚΟΥΡΑ ΕΛΕΝΗ Γεννήθηκε το 1900 στο Βόλο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου είχε εγκατασταθεί από το 1915 Η κοινωνική της δράση άρχισε μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, με τη συμμετοχή της σε μεγάλη επιτροπή για την περίθαλψη των προσφύγων. Το 1925 ήταν αντιπρόεδρος του "Ασύλου Ορφανών θηλέων" και του Βρεφοκομείου "Αγιος Στυλιανός". Το 1937 ήταν αντιπρόεδρος της Χ Ε Ν Θ. Στην κατοχή φυλακίστηκε από τους Γερμανούς για εθνική δράση. Το 1945 ίδρυσε τον "Εθνικό Σύνδεσμο Ελληνίδων Θεσσαλονίκης". Το 1946 ήταν πρόεδρος της "Φανέλας του Στρατιώτη". Την ίδια εποχή σαν εντεταλμένη του εράνου "Βορείων Επαρχιών" ίδρυσε στο Νομό Σερρών πολλά 'σπίτια του παιδιού". βου Το 1952 εκλέγεται με την παράταξη Ελληνικός Συναγερμός πρώτη Ελληνίδα λευτής. Το 1954 ήταν πρόεδρος της "Ελληνικής Ομοσπονδίας Επαγγελματιών και Επιχειρηματιών'. Συμμετείχε στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής "Ενωσης στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Το 1960 ήταν πρόεδρος της "Ελληνικής Μέριμνας' και ίδρυσε Παιδικό Σταθμό για 200 παιδιά εργαζόμενων μητέρων. Το 1966 ήταν πρόεδρος του "Συνδέσμου Ενίσχυσης Κοινωνικής Ψυχιατρικής". Βραβεύτηκε με το μετάλλιο Εξαίρετων πράξεων, του Ταξιάρχη Ευποιϊας, το χρυσό μετάλλιο Ροταριανού Ομίλου Θεσσαλονίκης και το χρυσό μετάλλιο Αγίου Δημητρίου. Έφυγε από τη ζωή το 1993. 3

ΤΣΑΛΔΑΡΗ ΛΙΝΑ Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887. Ασχολήθηκε με έργα κοινωνικής πρόνοιας και πολιτισμού και συνέβαλε στην διεκδίκηση κσι επιβολή των δικαιωμάτων της γυναίκας στην Ελλάδα. Στους Βαλκανικούς πολέμους, καθώς και σε όλους τους μετέπειτα πολέμους, εργάστηκε σαν εθελόντρια αδελφή του Ε.Ε.Σ.. στον οποίο υπήρξε επιθεωρήτρια εθελόντρια αδελφή. Στις εκλογές του 1956 και του 1958 εξελέγη βουλευτής της Ε.Ρ.Ε. στην περιφέρεια Αθηνών. Από το 1956-1958 διετέλεσε Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας. Επί τρία χρόνια αντιπροσώπευε την Ελλάδα στην "Επιτροπή θέση της γυναίκας στον OHE." Πήρε μέρος σε πολλά συνέδρια της Διακοινοβουλευτικής Ενωσης, της Διεθνούς Ένωσης Προστασίας Παιδιού κ.α. Υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Γυναικείων Σωματείων του Π.Ι.Κ.Π.Α.. της Σχολής Επισκεπτριών Αδελφών Νοσοκόμων, του Συνδέσμου Φίλων Στρατού, της Εθνικής Επιτροπής UNESCO. Πήρε τιμητικές διακρίσεις όπως: Ανώτερος Ταξιάρχης Ευποιίας, Χρυσούς Σταυρός Γεωργίου Α!, Μετάλλιον εξαίρετων πράξεων (τρεις φορές), Αργυρούν μετάλλιον Ε.Ε.Σ., Μετάλλια Βαλκανικών Πολέμων, Βουλγαρικού Πολέμου, Ερυθρού Σταύρου Βασίλισσας Ολγας 1914. Ε.Ε.Σ. 1940-1941. Σιδηρούς Σταυρός Βορείου Ηπείρου 1913 και Σταυρός Εθνικού Αγώνα Ε.Ε.Σ. Έφυγε από τη ζωή το 1981. 9

ΘΑΝΑΣΕΚΟΥ ΒΑΣΩ Γεννήθηκε το 1917 στην Αθήνα και έχει δύο γιους. Το 1936 συνελήφθη από την Ασφάλεια του Μεταξά για "αντιφασιστική δραστηριότητα" και εξορίστηκε για δύο χρόνια στη Σίφνο. Το 1938 έφυγε στο Παρίσι για σπουδές,όπου έμεινε με το σύζυγο της, εργαζομένη και κατά της Δικτατορίας Μεταξά μέσα στο "Αντιδικτατορικό Μέτωπο" που είχαν ιδρύσει οι εξόριστοι αντιφασίστες διαμένοντες οτο Παρίσι. Εγκατέλειψε τις σπουδές της για να επιστρέψει στην Ελλάδα πριν τη Γερμανική εισβολή. Υπήρξε μεταξύ των στελεχών του Ε.ΑΜ, που από την ίδρυση του. συνέβαλαν στην πολιτική και οργανωτική του ανάπτυξη, τόσο στην Αθήνα, όσο και στην ύπαιθρο. Το 1947 συνελήφθη και έπειτα από βασανιστήρια παραπέμφθηκε το 1948 σε έκτακτο Στρατοδικείο, το οποίο την καταδίκασε σε ισόβιο δεσμό. Έμεινε έξι χρόνιο έγκλειστη στις φυλακές Γυναικών Αβέρωφ και αφέθηκε ελεύθερη το 1953 κατά την αναθεώρηση της δίκης της. Το 1956-1958 εξελέγη βουλευτής Φθιώτιδας (Ε.Δ.Α.). Ηταν μέλος της Διοικούσας και της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ε.Δ.Α. Το 1967 συνελήφθη μαζί με το σύζυγο της και στάλθηκαν στη Γυάρο και έπειτα, στο διάστημα της σκοτεινής επταετίας, άλλαξε φυλακές μαζί με όλες τις γυναίκες κρατούμενες, όπως της Αλικαρνασσού Κρήτης και Ωρωπού και στη συνέχεια στη Ζαχάρω Ηλείας σε "κατ' οίκον περιορισμό". Πήρε μέρος στις εκλογές στη Φθιώτιδα μετά τη μεταπολίτευση. Εξέδιδε μαζί με το σύζυγο της Γ. θανασέκο επί πολλά χρόνια την εφημερίδα "ΡΟΥΜΕΛΗ", της οποίας την έκδοση διέκοψαν οι δικτατορίες το 1936 και το 1968. Αρθρα και μελέτες της δημοσιεύτηκαν στην "ΑΥΓΗ" και οε άλλες εφημερίδες. 10

ΜΠΕΝΑ ΕΛΕΝΗ Γεννήθηκε το 1920. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο κατατάχθηκε στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και υπηρέτησε ως εθελόντρια αδελφή. Στην κατοχή έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Μέλος του Ε.Α.Μ. από το 1941 και του Κ.Κ.Ε. από το 1942. Το 1944 συνελήφθη ano τους Γερμανούς, οδηγήθηκε στα κρατητήρια της Μέρλιν και στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου και βασανίστηκε. Εργάστηκε στην Τράπεζα Ελλάδος, από όπου απολύθηκε με το νόμο περί νομιμοφροσύνης. Στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου τη συνέλαβε η Ασφάλεια Αθήνας. Βασανίστηκε και καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο δις παμψηφεί σε θάνατο. Η ποινή της δεν εκτελέστηκε χάρη σε παρέμβαση του Ο.Η.Ε. το 1949 και μετετράπηκε σε ισόβια. Αποφυλακίστηκε το 1952. Εντάχθηκε στην Ε.Δ.Α. και εκλέχτηκε στο Γενικό της Συμβούλιο το 1956. Το 1957 τη συνέλαβε η Ασφάλεια Πειραιά. Απειλήθηκε με εκτόπιση, που αποφεύχθηκε χάρη στην παρέμβαση βουλευτών και προσωπικοτήτων, ακόμη και της Δεξιάς. Το 1958 εκλέχτηκε βουλευτής στη Β' Πειραιώς και το 1959 μέλος της Διοικούσας και της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ε.Δ.Α. Το 1961 επανεξελέγη βουλευτής (Ε.Δ.Α). Στις 21-4-1967 τη συνέλαβε η Ασφάλεια Πειραιά. Έμεινε εξόριστη 5 χρόνιο, εγκαταλείποντας στη μητέρα της το μόλις τριών μηνών βρέφος της. Κατά τη δικτατορία συνέλαβαν το σύζυγο της, τις δύο αδερφές της και αργότερα τον αδερφό της Τάκη Μπενσ. Διετέλεσε μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. μέχρι τη διάσπαση του το 1968. οπότε διεφώνησε, αποχώρησε και συντάχθηκε με το Γραφείο Εσωτερικού. Μετά τη μεταπολίτευση έμεινε στην Ε.Δ.Α. υπό τον Ηλία Ηλιου. Διετέλεσε μέλος της Διοικούσας και της Εκτελεστικής Επιτροπής της. Είναι ιδρυτικό μέλος της "Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών", του "Πανελλαδικού Συνδέσμου Αγωνιστών Εαμικής Εθνικής Αντίστασης", της "Κίνησης: Ενωμένη Εθνική Αντίσταση", της οποίας τυγχάνει και Αντιπρόεδρος και της "Εταιρίας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων" (Ε.Δ.Ι.Α.). L 11

ΣΒΩΛΟΥ ΜΑΡΙΑ Γεννήθηκε το 1920. Είχε αρτιότατη μόρφωση για την εποχή της και εργάστηκε για λίγα χρόνια ως υπάλληλος στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Εκεί γνώρισε και το σύντροφο του βίου της, τον Αλέξανδρο Σβώλο, καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. Αγωνίστηκε με την Αύρα θεοδωροπούλου για την ανύψωση της Ελληνίδας. Αντιμετώπισαν μαζί όλα τα τότε θέματα εις βάρος των γυναικών, για τα οποία δημοσίευσε ενδιαφέροντα άρθρα και ένα αξιόλογο τεύχος με τίτλο "θέση του Φεμινισμού στην Ελλάδα". Η σωματεμπορία, που ανθούσε στη χώρα μας στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν ένα από τα καυτά θέματα για τη Μαρία Σβώλου, η οποία αγωνίστηκε επι χρονιά για την καταπολέμηση του Διακανονιστικοϋ Συστήματος. Η αγάπη της προς τις νέες που ήταν υποχρεωμένες να εργαστούν μετά το Δημοτικό Σχολείο, ώθησε τη Μαρία Σβώλου να εισηγηθεί στο ΣΔΓ. στον οποίο ήταν τότε Γραμματέας. την ίδρυση της "Εσπερινής Εμπορικής Σχολής Θηλέων", που λειτούργησε 40 χρόνια. Αργότερα οραματίστηκε την ίδρυση Σχολής για την κατασκευή παιχνιδιών. Έτσι. με τη συνδρομή του Παπαστράτου, ιδρύθηκε η "Παπαστράτειος Σχολή Παιχνιδιών και Διακοσμητικής" που λειτουργεί ακόμα. Μετά το θάνατο του άνδρα της η Μαρία Σβώλου ασχολήθηκε με την πολιτική. Εκλέχτηκε βουλευτής της Ε.Δ.Α στις εκλογές του 1958 και 19ό1 στην Αθήνα με πλειοψηφία που αποτέλεσε σημαντικό γεγονός. Ος βουλευτής εργάστηκε ανιδιοτελώς και ολόκληρη η βουλευτική της αποζημίωση δινόταν στο Κόμμα. Έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο του 1976. 2

ΓΙΑΝΝΟΥ ΑΣΗΜΙΝΑ Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Παντρεύτηκε και απέκτησε ένα γιο. Σπούδασε Οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.). Εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών στις εκλογές του 1961 (Ε.Δ.Α.), Θεσσαλονίκης το 1974 και το 1977 (Κ.Κ.Ε). Παραιτήθηκε το 1978. Έχει πλούσια αντιστασιακή και αντιδικτατορική δράση, για την οποία έχει υποστεί πολλές διώξεις. 13

ΓΥΦΤΟΔΙΙΜΟΥ- ΚΑΡΑΠΩΡΓΠ ΜΑΡΙΑ Η Μαρία Γυφτοδήμου - Καραγιώργη (Αγριγιαννάκη το πατρικό της) γεννήθηκε στις Μηλιές του Βόλου το 1918. Το 1936 μπήκε στη Φιλοσοφική Σχολή θεσσαλονίκης και οργανώθηκε στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, που μόλις είχε κηρυχθεί εκτός νομού από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Συμμετείχε στις αντιδικτατορικές εκδηλώσεις του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και γι αυτό κυνηγήθηκε από την Ασφάλεια, πέρασε στην παρανομία και πιάστηκε από τη Γενική Ασφάλεια της Αθήνας το Μάιο του 1939. Έμεινε ένα χρόνο στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ. Στη συνέχεια εξορία στην Κίμωλο, απόδραση με την κατάρρευση του μετώπου τον Απρίλιο του 1941 και άμεση συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση μέσα από την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, την ΕΠΟΝ, το Κ.Κ.Ε και το ΕΑΜ στην, Αθήνα και στη Θεσσαλία. Στον εμφύλιο πιάστηκε το 1948 και κρατήθηκε στα στρατόπεδα Χίου. Λαμίας. Τρίκερι, Μακρονήσου. Με τη δικτατορία των συνταγματαρχών Γιούρα, Αβέρωφ. Αλικαρνασσό, Ορωπό. πιάστηκε στο Βόλο και κλείστηκε στα Το 1941 παντρεύτηκε τον Κώστα Καραγιώργη και το 1944 γεννήθηκε ο γιος τους. Εξελέγη βουλευτής το 1963 και το 1964 (Ε.Δ.Α.). Έμεινε 10 χρόνια φυλακή και εξορία. Οκτώ χρόνια ήταν στην παρανομία με ψευδώνυμα. Γνώρισε κατά καιρούς 50 φυλακές, εξορίες, στρατόπεδα, κρατητήρια και μεταγωγές. 14

ΛΑΜΠΡΟΥ ΗΡΩ Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1915. Κόρη του καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας Ε. Πεζοπούλου. Το 1945 παντρεύτηκε το διπλωμάτη Δ. Λάμπρο και απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, καθώς και πολύτιμη πείρα, συνοδεύοντας τον σαν πρέσβειρα ανά τον κόσμο. Αριστούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου με μεταπτυχιακές σπουδές στο Καιμπριτζ. στην Ερευνα του Αρχαίου Δράματος. Δίδαξε Νεοελληνικά στο τμήμα Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Την περίοδο της Κατοχής και από το 1943 εργάστηκε στο Λονδίνο, στο Γραφείο Τύπου της εξόριστης Ελληνικής Κυβέρνησης ως συντάκτρια και εκφωνήτρια του Ελληνικού Δελτίου στο BBC. Πρώτη γυναίκα βουλευτής της Ενωσης Κέντρου στις εκλογές του 19ό4. Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε από το ιδρυτικά μέλη της "Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών" και χρημάτισε πρόεδρος της για πολλά χρόνια. Επίσης διετέλεσε αντιπρόεδρος της Πανελλαδικής Ενωσης Γυναικών, που τη διέλυσε η Χούντα. Υπήρξε συνεκδότρια του προπολεμικού περιοδικού "Τα Προπύλαια" και δημοσίευσε άρθρα, επιφυλλίδες, δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα στον ελληνικό ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Κριτικός θεάτρου από το 1963 έως το 1967. έγραψε κριτικές και ερμηνευτικά σημειώματα για το Αρχαίο Δράμα και το σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο. Καθηγήτρια στη Δραματική Σχολή του Οδείου της Αθήνας, δίδαξε από το 1975 Ιστορία θεάτρου και Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας. Η Λάμπρου, μια πολυδιάστατη προσωπικότητα υπήρξε συγχρόνως πολιτικό πρόσωπο, άνθρωπος της διανόησης με έντονη παρουσία στα ελληνικά γράμματα και φεμινίστρια με μεγάλη σωματειακή φεμινιστική δράση. Έφυγε από τη ζωή το 1988. 15

ΒΛΑΧΟΥ ΕΛΕΝΗ Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1911. Για πολλά χρόνια ήταν η μοναδική γυναίκα - εκδότρια και συντάκτρια εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας στην Ελλάδα. Οι ημερήσιες εφημερίδες της "Καθημερινή", στην οποία ήταν ιδιοκτήτρια, και "Μεσημβρινή" στην οποία ήταν εκδότρια, άφησαν εποχή για την ποιότητα τους. Κατά την περίοδο της Δικτατορίας σταμάτησε την κυκλοφορία των ημερήσιων εντύπων της καταφεύγοντας στο Λονδίνο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλαπλές δυσάρεστες συνέπειες και μια οικονομική ζημισ πολλών εκατομμυρίων. Αυτή η πολιτική πράξη την καταξίωσε σαν πολιτική προσωπικότητα με συνέπεια και ήθος. Υπήρξε βουλευτής Επικρατείας το 1974 (Ν.Δ). Κατά καιρούς διετέλεσε πρόεδρος ή αντιπρόεδρος εξαιρετικά σημαντικών δημοσίων θέσεων. Από το 1934 έως ία 1941 ήταν συντάκτρια της εφημερίδας "Καθημερινή" και από το 1945 χρονογράφος στην ίδια εφημερίδα. Από το 1950 εως το 1961 ήταν εκδότρια του μηνιαίου περιοδικού "Εκλογή". Από το 1955 συνέπραξε στην έκδοση του εβδομαδιαίου περιοδικού "Εικόνες". Από το 1961 ήταν εκδότρια των βιβλίων "Γαλαξίας'. Πρόεδρος της Ενωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (1952-1957). Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ε.Ι.Ρ. (1953-1954). Υπήρξε ακόμη Πρόεδρος της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, καθώς και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Έγραψε διάφορα βιβλία, μεταξύ των οποίων τα "Επίκαιρα' το 1949 και "Εντυπώσεις από τη Ρωσία" το 1954. Βραβεύτηκε με το Χρυσό Σταυρό Ευποιίας, το μετάλλιο Ελληνοϊταλικού πολέμου και το μετάλλιο Ε.Ε.Σ. 16

ΚΟΥΤΙΙΦΑΡΗ ΛΙΝΑ Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1921. Παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά. Σπούδασε Ιατρική στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Νέας Υόρκης. Εργάστηκε ως γιατρός και Υφηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκλέχτηκε βουλευτής Β"Αθηνών στις εκλογές του 1974 (Ν.Δ.). Διετέλεσε Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας (1976). Έφυγε από τη ζωή το1991. 17

ΜΠΟΥΓΑ ΤΑΡΣΗ Γεννήθηκε στην Αίγινα το 191ό. Σπούδασε Παιδαγωγικά. Παντρεύτηκε και απέκτησε τρεις γιους. Διετέλεσε βουλευτής στη Β Περιφέρεια Πειραιώς το 1974 (Ν.Δ). Παραιτήθηκε στις εκλογές του 1977 υπέρ του γιου της. 18

ΑΚΡΙΤΑ ΣΥΛΒΑ Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1928 και κατάγεται από τη Μικρά Ασία. Σπούδασε Κοινωνική Πρόνοια, παντρεύτηκε το συγγραφέα Λουκή Ακρίτα και έχει μια κόρη, τη δημοσιογράφο Έλενα Ακρίτα. Ήταν υποψήφια στις εκλογές του 1967, που ματαιώθηκαν από τη δικτατορία. Κατά τη διάρκεια της επταετίας συνελήφθη και φυλακίστηκε σαν μέλος του Πατριωτικού Μετώπου. Εκλέχθηκε βουλευτής στη Β'περιφέρεια Αθήνας (ΠΑΣΟΚ), στις εκλογές του 1974, του 1981, 1985, 1989 και του 1990. Διετέλεσε επίσης Υφυπουργός Υγείας. Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1986-1987). ig

ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ- MAPINAKHANNA Γεννήθηκε στο Λουτράκι το 1927. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου και αποφοίτησε με άριστα. Πρωτοεμφανίστηκε στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη το 1950, της οποίας υπήρξε και η τελευταία μαθήτρια. Έλαβε μέρος σε όλες τις πρωτοπορίες του Θεάτρου. Το 1955 την προσέλαβε το Εθνικό Θέατρο και έμεινε στέλεχος και πρωταγωνίστρια σ' αυτό μέχρι την ένταξη της στην πολιτική. Κατά την περίοδο της Χούντας διέκοψε τις εμφανίσεις της στο θέατρο για να μην παραδώσει τους θησαυρούς των τραγικών μας ποιητών στη λογοκρισία. Επανεμφανίστηκε στη σκηνή με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών το 1974. το 1977, το 1981 και το 1985 (Νέα Δημοκρατία). Παραιτήθηκε το 1989 και εκλέχτηκε πάλι βουλευτής Αθηνών τον Ιούνιο και το Νοέμβριο του 1989. Παραιτήθηκε από βουλευτής και αποχώρησε από το κόμμα το 1990. Διετέλεσε Υφυπουρνός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1977-1990). Το 1974 ήρθε τέταρτη στη σειρά των 173 βουλευτών της Ν.Δ. με πρώτο τον Κ. Καραμανλή. Έλαβε πολλά βραβεία: δυο φορές το έπαθλο "Κοτοπούλη", το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Ευποιϊας (Ελληνικό), το Χρυσό Σταυρό του Κέδρου (Λίβανος), το Σταυρό Ufficiale (Ιταλίας) και το Χρυσό Σταυρό (Δανίας). 20

ΤΣΟΥΔΕΡΟΥ ΒΙΡΓΙΝΙΑ Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1924. Σπούδασε Οικονομικά, Πολιτικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και Δημοσιονομία στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στις Η.Π.Α. Εκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Η.Π.Α. (Μινεσότα και Ράντκλίφ). Παντρεύτηκε και απέκτησε ένα γιο και δύο κόρες. Εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών το 1974, το 1977 (Ε.ΔΗ.Κ) και ως ανεξάρτητη τον Απρίλιο του 1978. Προσχώρησε στο ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ το 1979. Το 1985 εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας με τη Ν.Δ. Ανεξάρτητη συνεργαζόμενη με τη Ν.Δ. το 1985, βουλευτής Α Αθηνών τον Ιούνιο του 1989. Επικρατείας το Νοέμβριο του 1989 και το 1990 με την Ν.Δ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Νέων Πολιτικών Δυνάμεων το 1974, του Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ.) το 1979 και της Εταιρίας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων. Το 1982 ή,ταν υποψήφια δήμαρχος Αθήνας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών αγωνίστηκε για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Για τη δράση της συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Ε.Σ.Α. το 1973. Εργάστηκε σε διεθνείς οργανισμούς ως οικονομολόγος και σε γνωστές εφημερίδες, όπως το "Βήμα" και η "Ελευθερία", ως δημοσιογράφος. Έχει πλούσια κοινωνική δράση και υπήρξε μαχητική φεμινίστρια και πρόεδρος της Εταιρείας Οικογενειακού Προγραμματισμού. 21

ΓΙΑΝΝΟΙ ΙΟΥΛΟΥ - ΤΕΓΟΙ ΙΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΛ Γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Παντρεύτηκε τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο και απέκτησε δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη. Είναι συνταξιούχος Δημόσιος Υπάλληλος. Εκλέχτηκε Βουλευτής Α' Αθηνών το 1977 (ΠΑΣΟΚ). Υπήρξε πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας. 22

ΔΑΜΑΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ Γεννήθηκε το 1952 στον Αγιο Νικόλαο Κρήτης και σπούδασε στη Σχολή Χημικών - Μηχανικών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Είναι παντρεμένη και έχει τρία παίδια. Στα χρόνια της δικτατορίας συμμετείχε στην εξέργεση του Πολυτεχνείου (1973) ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής και εκφωνήτρια του ραδιοφωνικού σταθμού. Βουλευτής της Β Αθηνών με το Κ.Κ.Ε. στις εκλογές του 1977. του 1981 και του 1985, με το Συνασπισμό (στον οποίο συμμετείχε το Κ.Κ.Ε.) στις εκλογές του Ιουνίου και του Νοεμβρίου του 1989 και του 1990 και με το Συνασπισμό στις εκλογές του 1996. Μετέχει στις Διαρκείς Επιτροπές Εθνικής Αμυνας - Εξωτερικών Υποθέσεων των Υπουργείων Εξωτερικών. Εθνικής Άμυνας, Μακεδονίας- Θράκης και Αιγαίου και στην Ειδική Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Το 1988 εξελέγη Ε'σντιηρόεδρος της Βουλής και είναι η πρώτη γυναίκα μέλος του προεδρείου της Βουλής. Τον Ιούλιο του 1989 αντιπρόεδρος της Βουλής και το Νοέμβριο του 1989 Β' αντιπρόεδρος. Το 1991 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Κ.Ε. Παραιτήθηκε από τα όργανα του Κ.Κ.Ε. παραμένοντας απλό μέλος του κόμματος, μετά τη διένεξη συντηρητικών και ανανεωτικών σχετικά με το ρόλο του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Το 1991. στην Α' Πανελλαδική Συνέλευση του Συνασπισμού εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και από το 1991 μέχρι το 1993 υπήρξε Πρόεδρος του Συνασπισμού, από τον οποίο εν τω μεταξύ είχε αποχωρήσει το Κ.Κ.Ε. Το 1994 ήταν υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων, επικεφαλής της Κίνησης "Πολίτες για την Αθήνα" και το 1998 υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων, επικεφαλής του συνδυασμού 'ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΔΥΝΑΜΗ' Κυκλοφόρησε το βιβλίο "Το θηλυκό πρόσωπο της εξουσίας" (1995). 2 3

ΚΥΠΡΙΩΤΑΚΗ ΜΑΡΙΑ Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1933. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη Χειρουργική Γυναικολογία. Είναι παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών. Me έντονη συνδικαλιστική δράση υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ και γραμματέας του τομέα Γυναικών του Κόμματος. Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας (1994 - σήμερα). Εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών το 1977, το 1981 και το 1985 (ΠΑΣΟΚ). Στη Βουλή πρωτοστάτησε και εισηγήθηκε την αποποινικοποίηση των αμβλώσεων. Διετέλεσε Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1981), Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας (1982 και 1984-1985). Υφυπουργός Προεδρίας, αρμόδια για θέματα ισότητας (1988-1989) και Διοικητής του Ο.Γ.Α. (1993-1996). 24

ΛΑΜΠΡΑΚΙΙ EIPIINII Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1945. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Εμπορικά Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και Ιταλική Λογοτεχνία και Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια. Είναι δικηγόρος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ από το 1977 και από τα ιδρυτικά μέλη του. Υπήρξε βουλευτής Αθηνών το 1977. το 1981 και το 1985 (ΠΑΣΟΚ), ευρωβουλευτής το 1994 και διετέλεσε Υφυπουργός Πολιτισμού - Απόδημου Ελληνισμού (1988-1989). 25

ΜΑΝΤΖΟΥΛΙΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1911. Σπούδασε Νομικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Μουσική στο Εθνικό Οδείο. Παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη. Εργάστηκε ως Ειδική Επιστήμων στο Ανθρωπιστικό Δίκαιο. Υπήρξε βουλευτής Επικρατείας το 1977 (Ν.Δ). 20

ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΜΕΛΙΝΑ Διάσημη και έξω από τα σύνορα της χώρας μας για την έντονη αντιδικτατορική της δράση, την καλλιτεχνική της πορεία και την ισχυρή προσωπικότητα της. η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Κατά την περίοδο της Χούντας κατέφυγε στο Παρίσι, όπου αγωνίστηκε με κάθε τρόπο για την επαναφορά της δημοκρατίας στον τόπο μας. Πρωταγωνίστρια του θεάτρου και του κινηματογράφου βραβεύτηκε το 1953 με το Μετάλλιο Μαρίκας Κοτοπούλη και το I960 τιμήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών με το Α Βραβείο ηθοποιίας για το ρόλο της στην ταινία "Ποτέ την Κυριακή". Παντρεμένη με το Ζύλ Ντασέν, υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Διετέλεσε βουλευτής Πειραιώς το 1977. το 1981 και βουλευτής Επικρατείας το 1985, τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο του 1989 καθώς και τον Απρίλιο του 1990. Υπήρξε Υπουργός Πολιτισμού (1981-1989 και 1993-1994). Στη διάρκεια της υπουργίας της ήγειρε το θέμα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στο Μουσείο της Ακρόπολης και φρόντισε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την ανέγερση ενός νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Δική της έμπνευση ήταν η δημιουργία του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, του πρώτου και μοναδικού μέχρι στιγμής θεσμού που συνδέει πολιτιστικά τις χώρες της Ενωμένης Ευρώπης ο οποίος ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια στην Αθήνα. Έφυγε από τη ζωή το 1994. 7 im <s> 27

ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΥ ΙΟΥΛΙΑ Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Διερμηνέας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο κοριτσιών Εκλέχτηκε βουλευτής Φθιώτιδος το 1977 (Νέα Δημοκρατία). 28

ΣΠΕΝΤΖΑΡΗ-ΤΣΙΑΜΑΝΗ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ Γεννήθηκε στο Βαρθολομιό της Ηλείας το 1942. Κόρη του βουλευτή Ηλείας Νίκου Σπεντζάρη. Σπούδασε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός αγοριού. Υπήρξε Γενική Γραμματέας του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου και αντιπρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Φαρμακοποιών. Εκλέχτηκε βουλευτής Ηλείας το 1981 (Νέα Δημοκρατία). /'ν

â ΦΛΕΜΙΝΓΚ ΑΜΑΛΙΑ Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1913. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ήταν διδάκτωρ στα Πανεπιστήμια Παρισιού και Λονδίνου. Εργάστηκε σαν ερευνήτρια με υποτροφία στο Λονδίνο στο πλευρό του Αλέξανδρου Φλέμιγκ, τον οποίο και παντρεύτηκε το 1953. Μετά το θάνατο του επέστρεψε στην Ελλάδα. Στα χρόνια της κατοχής πήρε μέρος στην Αντίσταση και συνελήφθη από τους Ιταλούς. Ανέπτυξε δράση κατά της διδακτορίας και Φυλακίστηκε. Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων, εκλέχτηκε Επικρατείας το 1977. βουλευτής Αθηνών το 1981 και το 1985 (ΠΑΣΟΚ). Εφυγε από τη ζωή το 1986. βουλευτής 30

ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1936. Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε το επάγγελμα της δικηγόρου. Υπηρέτησε ως πρωτοδίκης στην Αθήνα και την Κόρινθο και παραιτήθηκε λόγω διαφωνίας της με την ηγεσία του κλάδου για θέματα σχετικά με την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Παντρεύτηκε και απέκτησε ένα γιο. Βουλευτής Αθηνών το 1981 και το 1985 (ΠΑΣΟΚ). Διετέλεσε Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1981), Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1982), Υφυπουργός ΒΥγειας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1985 και 1986). Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Ιούνιος - Σεπτέμβριος 1988). Τέθηκε εκτός κινήματος το Μάρτιο του 1989. 31

ΚΑΤΣΕΛΗ ΕΛΕΟΝΟΡΑ (Νόρα) Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου. Κόρη του Πέλου και της Αλέκας Κατσέλη, είναι ηθοποιός και μητέρα ενός παιδιού. Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Κ.Ε. από το 1990. Εκλέχτηκε βουλευτής Β' Αθηνών (ΠΑΣΟΚ) στις εκλογές του 1981, του 1993 και του 1996. Μετέχει στις Διαρκείς Επιτροπές Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Απόδημου Ελληνισμού. Επίσης μετέχει στην Αντιπροσωπεία της Βουλής στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στη Βουλή του 1993 ήταν Πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής για τη μελέτη και την υποβολή προτάσεων για τις βασικές πλευρές της θέσης της Γυναίκας στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. 32

ΜΠΕΝΑΚΗ - ΨΑΡΟΥΔΑ ΑΝΝΑ Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία με υποτροφίες ανταλλαγών του Ιδρύματος Χούμπολτ. Διδάκτωρ του Ποινικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Βόννης (1961). Επίσης σπούδασε στο Ινστιτούτο Ποινικού Δικαίου (Μαξ Πλανκ) Φράιμπουργκ. Είναι δικηγόρος από το 1962 και καθηγήτρια του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών από το 1978. Εκδίδει και διευθύνει το νομικό περιοδικό "Ποινικά Χρονικά". Έχει γράψει βιβλία για το Ποινικό Δίκαιο και πολλά νομικά και πολιτικά άρθρα. Διετέλεσε ειδική σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας σε θέματα Ανώτατης Παιδείας (1974-1981). Αναπληρώτρια Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευ μάτων (1989), Υπουργός Πολιτισμού (1989), αναπληρώτρια Υπουργός Πολιτισμού (1990-1991 και 1991-1992) και Υπουργός Δικαιοσύνης (1992-1993). Πρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Έργου της Ν.Δ. για τη Δικαιοσύνη (1993-1996) και από το 1996 αντιπρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Έργου της Ν.Δ. για την Παιδεία. Βουλευτής Επικρατείας της ΝΛ το 1981. βουλευτής Α" Αθήνας το 1985, 1989 (Ιούνιο και Νοέμβριο). 1990. 1993 και 1996. Αναπληρώτρια κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μετέχει στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος. Είναι Α αντιπρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας. 35