Η επίδραση της υψηλής θερµοκρασίας, όξεινων και βασικών περιβαλλόντων στην ανάπτυξη των σακχαροµυκήτων της µαγιάς

2 ο Πειραματικό Λύκειο Αθηνών Τμήμα: Α6 Ανδριόπουλος Φαίδων Γραπτό Δοκίμιο στο Μάθημα της Τεχνολογίας Η επίδραση της υψηλής θερµοκρασίας, όξεινων και βασικών περιβαλλόντων στην ανάπτυξη των σακχαροµυκήτων της µαγιάς Σχολικό έτος: 2010 2011

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Το πείραμα το οποίο εκτελέσθηκε, έγινε για να διαπιστωθεί, σύμφωνα με την υπόθεση, αν οι παράγοντες θερμοκρασία και επιβλαβή διαλύματα επηρεάζουν τους μικροοργανισμούς της μαγιάς. Αφότου ετοιμάστηκαν τα διαλύματα μαγιάς, έχοντας εκτεθεί στους επιβλαβείς παράγοντες, χρησιμοποιήθηκε η ουσία μπλε του μεθυλενίου. Η συγκεκριμένη ουσία όταν αποχρωματίζεται σημαίνει ότι ο μικροοργανισμός είναι ενεργός. Έτσι ελέγχεται η κατάσταση του μικροοργανισμού. Τα διαλύματα τα οποία είχαν εκτεθεί σε επιβλαβείς παράγοντες αποχρωματίστηκαν είτε καθόλου είτε ελάχιστα, ενώ αυτό που δεν είχε εκτεθεί, αποχρωματίστηκε πλήρως, επιβεβαιώνοντας την υπόθεση. The experiment was carried out to determine, according to the hypothesis, if the high temperature and the use of harmful substances affect the microorganisms of yeast. After preparing the yeast solutions, which had already been exposed to harmful parameters, we used the methylene blue, which discolors when the yeast is active, to check the state of the cells. The solutions which had been exposed to the harmful parameters had either not been discolored at all or discolored slightly. On the other hand, the one who had not been exposed to any parameter had been discolored fully, confirming the hypothesis.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1. Το θέμα με το οποίο διάλεξα να ασχοληθώ είναι το εξής: Κατά πόσον οι παράγοντες θερμοκρασία και ακραίες τιμές ph, επηρεάζουν την ανάπτυξη των σακχαρομυκήτων της μαγιάς. Επέλεξα να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα για διάφορους λόγους. Πρώτον, επειδή μου αρέσει να εκτελώ πειράματα βιολογίας, καθώς είναι μια από τις αγαπημένες μου φυσικές επιστήμες. Δεύτερον, διότι λόγω της 9 ης Ευρωπαϊκής Ολυμπιάδας Επιστημών στην οποία συμμετείχα, ασχολήθηκα αρκετά με τη μαγιά, καθώς ήταν ένα από τα αντικέιμενα της βιολογίας στο διαγωνισμό. Τέλος, καθοριστικό παράγοντα έπαιξε ο χρόνος, λόγω του ότι δεν είναι ένα χρονοβώρο πείραμα, το οποίο θα μπορούσα να το ολοκληρώσω πριν από τις διακοπές του Πάσχα. 2. Η μαγιά, ως γνωστόν, είναι ένα υλικό το οποίο χρησιμοποιείτε καθημερινά στα σπίτια. Εμφανίζεται συχνά στα αρτόσιμα, αλλά και σε άλλα προϊόντα όπως στο κρασί και στη μπύρα. Ως αποτέλεσμα, θα ήταν καλό να γνωρίζουμε ποια θα ήταν η συμπεριφορά της σε σχετικά υψηλές θερμοκρασίες και σε ακραίες τιμές ph. Για παράδειγμα, συχνά οι νοικοκυρές κάνουν το λάθος να διαλύσουν την ξηρή μαγιά σε βρασμένο νερό. Τις φορές που συμβαίνει αυτό, παρατηρούμε ότι η ζύμη δεν φουσκώνει. Έτσι, με αυτό το πείραμα θα μπορέσουμε να ελέγξουμε αν όντως αυτό ευθύνεται για αυτό το μη επιθυμητό αποτέλεσμα. 3. Η υπόθεση είναι η εξής: Οι μικροοργανισμοί της μαγιάς θα «νεκρωθούν», όταν εκτεθούν σε θερμοκρασία 100 ή όταν έρθουν σε επαφή με ένα από τα παρακάτω όξεινα και βασικά διαλύματα: υδροχλωρικό οξύ (εμπορίου), διάλυμα χλωρίνης (εμπορίου), υδροξειδίου του νατρίου και υπεροξείδιου του υδρογόνου (οξυζενέ).

ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ Ανεξάρτητες μεταβλητές: (συνθήκες στις οποίες εκτίθενται οι μικροοργανισμοί της μαγιάς) i) Θερμοκρασία 100 ii) Υδροχλωρικό οξύ εμπορίου, HCl iii) Διάλυμα χλωρίνης εμπορίου, NaClO iv) Υδροξείδιο του νατρίου, NaOH v) Υπεροξείδιο του υδρογόνου 1 (οξυζενέ), Η 2 Ο Εξαρτημένες μεταβλητές: i) Η νέκρωση της μαγιάς ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες εκτίθεται. Ο έλεγχος για το αν όντως η μαγιά έχει νεκρωθεί ή αν παραμένει ενεργή, θα γίνει με τη χρήση της χημικής ουσίας «Μπλε του μεθυλενίου» (C 16 H 18 N 3 SCl). Η χημική διαδικασία και ο τρόπος ελέγχου θα διατυπωθούν επαρκώς παρακάτω. Μαγιά: ΟΡΙΣΜΟΙ & ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Η μαγιά είναι ένας ευκαρυωτικός μικροοργανισμός του βασιλείου των μυκήτων, με περίπου 1.500 είδη τα οποία αποτελούν το 1% όλων των ειδών των μυκήτων. Η μαγιά είναι μονοκύτταρος οργανισμός αν και ορισμένα είδη της εμφανίζονται ως πολυκύτταροι. Αναπαράγονται μονογονεϊκά, μέσω εκβλάστησης, αν και μερικές φορές αναπαράγονται μέσω της διαδικασίας της μίτωσης. 1 Στην υπόθεση σημειώθηκε, ότι οι μικροοργανσιμοί θα εκτεθούν σε όξεινα και βασικά περιβάλλοντα, αυτή ήταν και η αρχική σκέψη. Παρόλαυτα χρησιμοποίησα το υπεροξείδιο του υδρογόνου για 2 συγκεκριμένους λόγους, και όχι για τις ιδιότητές του ως οξύ. Έτσι, επιλέχτηκε επειδή χρησιμοποιείται εκτενώς σε πειράματα βιολογίας, λόγω της αντίδρασης του με ένζυμα που περιέχουν πολλοί μικροοργανσμοί, και επειδή είναι ένα διάλυμα που υπάρχει σε όλα τα σπίτια και χρησιμοποιείται συχνά για την αντισηπτική του δράση.

Η μαγιά είναι γνωστή στους ανθρώπους εδώ και περίπου 6.000 χρόνια. Χρησιμοποιείται σε πολλές διαδικασίες όπως στην αρτοπαρασκευή και στη ζυθοποίηση. Το περισσότερο διαδεδομένο είδος το οποίο χρησιμοποείται κατά κόρον σε αυτές τις διαδικασίες είναι ο Saccharomyces cerevisae. Τέλος, η μαγιά έχει κινήσει το ενδιαφέρον πολλών μεγάλων επιστημώνων όπως του Louis Paster, ο οποίος διεξήγαγε πολλά διάσημα πειράματα με αντικείμενο αυτόν το μικροοργανισμό. Μπλε του μεθυλενίου: Όπως σημειώθηκε προηγουμένως, ο έλεγχος για το αν η μαγιά είναι «νεκρή» ή ενεργή θα γίνει με τη χρήση του μπλε του μεθυλενίου. Όπως θα σημειωθεί και αργότερα, σε όλα τα διαλείματα μαγιάς θα προσθέσουμε μία ορισμένη ποσότητα μπλε του μεθυλενίου. Όταν ο μικροοργανισμός είναι νεκρός, τότε το μπλε του μεθυλενίου κρατά το σκούρο μπλε χρώμα του. Στην περίπτωση όμως που η μαγιά είναι ενεργή, τότε το διάλυμα αποχρωματίζεται από σκούρο μπλε και σιγάσιγά επιστρέφει στο αρχικό του χρώμα. Η παραπάνω χημική διαδικασία, δηλαδή ο αποχρωματισμός του διαλύματος, επιτυγχάνεται, επειδή ο σακχαρομύκητας της μαγιάς περιέχει κάποια ένζυμα που πραγματοποιούν αυτή τη διαδικασία. Αντίστοιχα, όταν ο σακχαρομύκητας είναι νεκρός, τα ένζυμα του δεν μπορούν να αποχρωματίσουν το διάλυμα, έτσι αυτό παραμένει μπλε. Συγκεκριμένα, το σκούρο μπλε χρώμα του μπλε του μεθυλενίου οφείλεται στο ότι είναι ουσία οξειδωμένη. Στην περίπτωση που ανάγεται, αποχρωματίζεται. Η αναγωγή της στους ζωντανούς οργανισμούς αποτελεί έναν εναλλακτικό δρόμο ροής των ηλεκτρονίων προς το οξυγόνο κατά την οξειδωτική φωσφορυλίωση.

ΥΛΙΚΑ & ΜΕΘΟΔΟΙ 1. Παράμετροι οι οποίοι θεωρήθηκαν ότι δεν επηρεάζουν την έρευνα ήταν οι εξής: a) Η απόλυτη ακρίβεια στην μέτρηση του όγκου των διαλυμάτων που χρησιμοποιήθηκαν. b) Χρησιμοποιήθηκε παντού νερό της βρύσης, αντί για απιονισμένο. c) Η ακριβής ποσότητα της μαγιάς που χρησιμοποιήθηκε και η ακριβής αναλογία στην οποία τη διαλύσαμε στο νερό. d) Η θερμοκρασία του δωματίου. e) Οι εναλλαγές της θερμοκρασίας στα διαλύματα της μαγιάς, καθώς από τη στιγμή που το ένα μείγμα βρίσκεται στους 100 και το άλλο στους 35, μέχρι τη στιγμή που όλοι οι δοκιμαστικοί σωλήνες τοποθετηθούν στο υδατόλουτρο στους 40, μεσολαβεί ένα διάστημα όπου η θερμοκρασία αλλάζει συνεχώς. 2. Η έρευνα έγινε την Παρασκευή 15/04/2011, στον χώρο του Ε.Κ.Φ.Ε. Αμπελοκήπων και διήρκησε περίπου 3.30 ώρες. Ο αριθμός επαναλήψεων του πειράματος ήταν 1. ΟΡΓΑΝΑ & ΥΛΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ 1x μπρίκι 3x ποτήρια ζέσεως 2x σταγονόμετρα 1x στατό 6x δοκιμαστικοί σωλήνες 1x υδατόλουτρο 1x πλαστικό κουταλάκι

ΥΛΙΚΑ ΟΥΣΙΕΣ νερό βρύσης ( H 2 O + άλατα ) μπλε του μεθυλενίου ( C 16 H 18 N 3 SCl ) 2 διάλυμα υδροχλωρικού οξέος εμπορίου (HCl ) διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου (NaOH ) διάλυμα χλωρίνης εμπορίου υπεροξείδιο του υδρογόνου (οξυζενέ)(η 2 Ο ) μαγιά (Saccharomyces cerevisae) Ξηρή Μαγιά 2 Αραιωμένο σε αναλογία 1:5

Μπλε του Μεθυλενίου Υπεροξείδιο του Υδρογόνου, Υδροξείδιο του Νατρίου, Διάλυμα χλωρίνης, Διάλυμα Υδροχλωρικού Οξέος Προετοιμασία: ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Βήμα 1 ο : Σε ποτήρι ζέσεως των 100 ml διαλύουμε περίπου 5 g ξηρής μαγιάς σε 30 ml χλιαρού νερού ( 30-35 ). Από εδώ και στο εξής θα αναφερόμαστε σε αυτό το μείγμα μαγιάς με την ονομασία Ζυμη Α. Βήμα 2 ο : Στο μπρίκι διαλύουμε 5 g ξηρής μαγιάς σε 30 ml νερού και στη συνέχεια βράζουμε το μείγμα για περίπου 5 λεπτά. Στη συνέχεια μεταφέρουμε το μείγμα σε ποτήρι ζέσεως και συμπληρώνουμε με νερό, ώστε να έχουν τον ίδιο όγκο τα δύο διαλύματα μαγιάς. Από εδώ και στο

εξής θα αναφερόμαστε σε αυτό το μείγμα μαγιάς με την ονομασία Ζύμη Β. Βήμα 3 ο : Αριθμούμε τους 6 δοκιμαστικούς σωλήνες, εκ των οποίων ο 2 ος θα είναι το «τυφλό» δείγμα ο οποίος δεν θα εκτεθεί σε καμία ουσία ή σε υψηλή θερμοκρασία. Βήμα 4 ο : Τοποθετούμε το υδατόλουτρο αφού το γεμίσουμε με τον κατάλληλο όγκο νερού 3 στους 40, έτσι ώστε να έχει τον απετούμενο χρόνο για να θερμανθεί το νερό. Η τοποθέτηση των δοκιμαστικών σωλήνων στο υδατόλουτρο γίνεται, επειδή η θερμοκρασία που επιτυγχάνεται μέσω αυτού είναι η κατάλληλη για την ανάπτυξη των μικροοργανσιμών. Κυρίως Διαδικασία: Βήμα 1 ο : Προσθήκη μειγμάτων ζύμης στους δοκ. σωλήνες με το 1 ο σταγονόμετρο 4 Βήμα 2 ο : Προσθήκη επιβλαβών διαλυμάτων με το 2 ο σταγονόμετρο ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΟΣ ΣΩΛΗΝΑΣ 1 ος 2 ος 3 ος 4 ος 5 ος 6 ος Ρίχνουμε 10 Ρίχνουμε 10 Ρίχνουμε 10 Ρίχνουμε 10 Ρίχνουμε 10 Ρίχνουμε 10 από από τη ζύμη από τη ζύμη τη ζύμη Α από τη ζύμη από τη ζύμη από τη ζύμη Β Α Α Α Α Ρίχνουμε 10 νερού Ρίχνουμε 10 νερού Ρίχνουμε 10 διαλύματος υδροχλωρικού οξέος Ρίχνουμε 10 διαλύματος χλωρίνης Ρίχνουμε 10 διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου Ρίχνουμε 10 υπεροξειδίου του υδρογόνου Βήμα 3 ο : Προσθήκη χρωστικής ουσίας Βήμα 4 ο : Ανακίνηση Ρίχνουμε 3 μπλε του μεθυλενίου Ανακινούμε καλά το σωλήνα Ρίχνουμε 3 μπλε του μεθυλενίου Ανακινούμε καλά το σωλήνα Ρίχνουμε 3 μπλε του μεθυλενίου Ανακινούμε καλά το σωλήνα Ρίχνουμε 3 μπλε του μεθυλενίου Ανακινούμε καλά το σωλήνα Ρίχνουμε 3 μπλε του μεθυλενίου Ανακινούμε καλά το σωλήνα Ρίχνουμε 3 μπλε του μεθυλενίου Ανακινούμε καλά το σωλήνα 3 Ο κατάλληλος όγκος νερού επιτυγάνεται, όταν το νερό έχει ξεπεράσει επαρκώς τη χαραγή του μείγματος σε κάθε σωλήνα, έτσι ώστε το δείγμα να θερμαίνεται παντού. 4 Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε το σταγονόμετρο για να προσθέσουμε μια καινούρια ουσία, το ξεπλένουμε πρώτα καλά με απιονισμένο νερό.

Βήμα 5 ο : Τοποθέτηση των δοκ. σωλήνων στο υδατόλουτρο Τοποθετούμε το σωλήνα στο υδατόλουτρο Τοποθετούμε το σωλήνα στο υδατόλουτρο Τοποθετούμε το σωλήνα στο υδατόλουτρο Τοποθετούμε το σωλήνα στο υδατόλουτρο Τοποθετούμε το σωλήνα στο υδατόλουτρο Τοποθετούμε το σωλήνα στο υδατόλουτρο Τελική Διαδικασία Παρατήρηση: Αυτό είναι και το τελικό στάδιο, το στάδιο της αναμονής. Αφού τοποθετήσουμε τους δοκιμαστικούς σωλήνες στο υδατόλουτρο, κάθε περίπου 10 λεπτά τους βγάζουμε και τους παρατηρούμε αν υπάρχει κάποια ένδειξη αποχρματισμού, καθώς αυτός είναι ο δείκτης μας για το αν ο μικροοργανσιμός είναι ζωντανός ή όχι. Ο αποχρωματισμός ξεκινάει, όταν το σκούρο μπλε χρώμα αρχίζει να ξεθωριάζει, ενώ όταν το μείγμα της μαγιάς φτάσει στο αρχικό του χρώμα, τότε ο αποχρωματισμός είναι πλήρης. Επίσης, κάθε 10 λεπτά που είναι η συχνότητα της παρατήρησης, ανακινούμε τους δοκιμαστικούς σωλήνες για να επιτύχουμε την ομοιόμορφη κατανομή της χρωστικής στο διάλυμα, κάτι το οποίο θα βοηθήσει τόσο στον αποχρωματισμό όσο και στην παρατήρηση. Προετοιμασία της Ζύμης Β

Προετοιμασία της Ζύμης Α Δοκιμαστικοί σωλήνες μετά το 1ο Βήμα

Δοκιμαστικοί σωλήνες μετά το 2ο Βήμα 5 Δοκιμαστικοί σωλήνες μετά το 3ο Βήμα 5 Χαρακτηριστικές είναι οι φυσαλίδες στον 6 ο σωλήνα, λόγω της αντίδρασης των ενζύμων των μικροοργανισμών με το υπεροξείδιο του υδρογόνου, κατά την οποία εκλύθηκε οξυγόνο.

ΑΠΟΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΣ 10 min 20 min 30 min 40 min 50 min ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΟΙ ΣΩΛΗΝΕΣ 1 ος 2 ος 3 ος 4 ος 5 ος 6 ος καθόλου ελάχιστος καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου ελάχιστος καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου καθόλου μερικός καθόλου καθόλου ελάχιστος καθόλου καθόλου μερικός καθόλου καθόλου ελάχιστος καθόλου καθόλου πλήρης καθόλου καθόλου ελάχιστος ελάχιστος Ο πίνακας αποτελεσμάτων επιβεβαιώνεται και από τις εικόνες: Το χρώμα των διαλυμάτων όπως φαίνεται μετά από 50 λεπτά

Το χρώμα των διαλυμάτων όπως φαίνεται μετά από 50 λεπτά (σε πιο κοντινή λήψη) ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Από την έρευνα αντλήσαμε τα εξής αποτελέσματα: Τα διαλύματα με ακραίες τιμές ph (υδροχλωρικό οξύ, υδροξείδιο του νατρίου) και αυτό με τη μαγιά που είχε εκτεθεί σε θερμοκρασία 100 δεν αποχρωματίστηκαν. Τα διαλύματα που περιείχαν λιγότερο ισχυρές ουσίες (χλωρίνη, υπεροξείδιο του υδρογόνου) αποχρωματίστηκαν ελαφρώς. Τέλος, το διάλυμα μαγιάς που δεν είχε εκτεθεί σε κανένα παράγοντα αποχρωματίστηκε πλήρως. Αποτέλεσμα από το οποίο συμπεραίνουμε ότι η υπόθεση επαληθεύτηκε πλήρως.

ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ Αν και το πείραμα θεωρώ ότι ήταν επιτυχημένο, κατά τη γνώμη μου έχω υποπέσει σε ορισμένα σφάλματα. a) Σωστό θα ήταν να επαναλάβω άλλη μία φορά το πείραμα για να είναι επιστημονικά θεμελιωμένο, έτσι ώστε τα αποτελέσματα να είναι πλήρως σωστά. Παρόλαυτα, απέφυγα τη 2 η επανάληψη, διότι η διευθύντρια του Ε.Κ.Φ.Ε. Αμπελοκήπων, κα Ζευγουλά, μου επιβεβαίωσε ότι αυτά ήταν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. b) Επίσης, θα ήταν σωστότερο να τραβούσα φωτογραφίες των δοκιμαστικών σωλήνων κάθε 10 λεπτά, που τους έλεγχα για τυχόν αποχρωματισμό, και ως αποτέλεσμα να διέθετα οπτικό υλικό να παρουσιάσω και για αυτή τη μερίδα των αποτελεσμάτων, πέρα από τον πίνακα. c) Τέλος, θεωρώ πως θα έπρεπε να εξετάσω και την περίπτωση των χαμηλών θερμοκρασιών και την επίπτωσή τους στους σακχαρομύκητες. Μαγιά: ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Yeasts are eukaryotic micro-organisms classified in the kingdom Fungi, with 1,500 species currently described [1] estimated to be only 1% of all fungal species. [2] Most reproduce asexually by budding, although a few do so by mitosis. Yeasts are unicellular, although some species with yeast forms may become multicellular through the formation of a string of connected budding cells known as pseudohyphae, or false hyphae, as seen in most molds. [3] Yeast size can vary greatly depending on the species, typically measuring 3 4 µm in diameter, although some yeasts can reach over 40 µm. [4] The yeast species Saccharomyces cerevisiae has been used in baking and in fermenting alcoholic beverages for thousands of years. [5] It is also extremely

important as a model organism in modern cell biology research, and is one of the most thoroughly researched eukaryotic microorganisms. Researchers have used it to gather information about the biology of the eukaryotic cell and ultimately human biology. [6] Other species of yeast, such as Candida albicans, are opportunistic pathogens and can cause infections in humans. Yeasts have recently been used to generate electricity in microbial fuel cells, [7] and produce ethanol for the biofuel industry. The word "yeast" comes to us from Old English gist, gyst, and from the Indo- European root yes-, meaning boil, foam, or bubble. [10] Yeast microbes are probably one of the earliest domesticated organisms. People have used yeast for fermentation and baking throughout history. Archaeologists digging in Egyptian ruins found early grinding stones and baking chambers for yeasted bread, as well as drawings of 4,000-year-old bakeries and breweries. [11] In 1680, the Dutch naturalist Anton van Leeuwenhoek first microscopically observed yeast, but at the time did not consider them to be living organisms, but rather globular structures. [12] In 1857, French microbiologist Louis Pasteur proved in the paper "Mémoire sur la fermentation alcoolique" that alcoholic fermentation was conducted by living yeasts and not by a chemical catalyst. [11][13] Pasteur showed that by bubbling oxygen into the yeast broth, cell growth could be increased, but fermentation was inhibited an observation later called the "Pasteur effect". Saccharomyces cerevisiae: Saccharomyces cerevisiae is a species of budding yeast. It is perhaps the most useful yeast owing to its use since ancient times in baking and brewing. It is believed that it was originally isolated from the skins of grapes (one can see the yeast as a component of the thin white film on the skins of some dark-colored fruits such as plums; it exists among the waxes of the cuticle). It is one of the most intensively studied eukaryotic model organisms in molecular and cell biology, much like Escherichia coli as the model bacteria. It is the microorganism behind the most common type of fermentation. S. cerevisiae cells are round to ovoid, 5 10 micrometres in diameter. It reproduces by a division process known as budding. Μπλε του Μεθυλενίου: Methylene blue is a heterocyclic aromatic chemical compound with the molecular formula C 16 H 18 N 3 SCl. It has many uses in a range of different fields, such as biology and chemistry. At room temperature it appears as a solid, odorless, dark green powder, that yields a blue solution when dissolved in water. The hydrated form has 3 molecules of water per molecule of methylene blue. [1] Methylene blue should not be confused with methyl blue, another histology stain, new methylene blue, nor with the methyl violets often used as ph indicators.

The International Nonproprietary Name (INN) of methylene blue is methylthioninium chloride. In biology methylene blue is used as a dye for a number of different staining procedures, such as Wright's stain and Jenner's stain. Since it is a temporary staining technique, methylene blue can also be used to examine RNA or DNA under the microscope or in a gel: as an example, a solution of methylene blue can be used to stain RNA on hybridization membranes in northern blotting to verify the amount of nucleic acid present. While methylene blue is not as sensitive as ethidium bromide, it is less toxic and it does not intercalate in nucleic acid chains, thus avoiding interference with nucleic acid retention on hybridization membranes or with the hybridization process itself. It can also be used as an indicator to determine if a cell such as yeast is alive or not. The blue indicator turns colorless in the presence of active enzymes, thus indicating living cells. However, if it stays blue it doesn't mean that the cell is dead - the enzymes could be inactive/denatured. Methylene blue can inhibit the respiration of the yeast as it picks up hydrogen ions made during the process and the yeast cell cannot then use those ions to release energy. Υπεροξείδιο του Υδρογόνου: Pure hydrogen peroxide has a ph of 6.2, making it a weak acid. The ph can be as low as 4.5 when diluted at approximately 60%. Hydrogen peroxide decomposes (disproportionates) exothermically into water and oxygen gas spontaneously: 2 H 2 O 2 2 H 2 O + O 2 This process is thermodynamically favorable. It has a ΔH o of 98.2 kj mol 1 and a ΔG o of 119.2 kj mol 1 and a ΔS of 70.5 J mol 1 K 1. The rate of decomposition is dependent on the temperature and concentration of the peroxide, as well as the ph and the presence of impurities and stabilizers. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ i) http://en.wikipedia.org/wiki/yeast ii) http://en.wikipedia.org/wiki/saccharomyces_cerevisiae iii) http://en.wikipedia.org/wiki/methylene_blue iv) http://en.wikipedia.org/wiki/hydrogen_peroxide#reactions v) http://el.wikipedia.org/wiki/%ce%9f%ce%be%ce%b5%ce%b9%c E%B4%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%86%CF%89

%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CF%85%CE%BB%CE%AF%CF% 89%CF%83%CE%B7 vi) http://en.wikipedia.org/wiki/electron_transport_chain#coupling_ with_oxidative_phosphorylation vii) http://sustainabledesignupdate.com/2008/09/super-yeastdouble-ethanol-production/ (εικόνα του εξωφύλλου) ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κα Ζευγουλά, διευθύντρια του Ε.Κ.Φ.Ε. Αμπελοκήπων, η οποία διέθεσε χρόνο και τις εγκαταστάσεις του Ε.Κ.Φ.Ε. Αμπελοκήπων, για να εκτελεστεί το πείραμα.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Περίληψη Σελίδα 2 Εισαγωγή Σελίδα 3 Υλικά και Μέθοδοι Σελίδα 6 Αποτελέσματα Σελίδα 13 Συζήτηση Συμπεράσματα Σελίδα 14 Παράρτημα Σελίδα 15 Βιβλιογραφία Σελίδα 17 Ευχαριστίες Σελίδα 18