Μικρές ιστορίες από τις συναντήσεις των νηπιαγωγών

Μικρές ιστορίες από τις συναντήσεις των νηπιαγωγών Οι παρακάτω ιστορίες γράφτηκαν από μικρές ομάδες νηπιαγωγών στις επιμορφωτικές συναντήσεις του πρώτου τριμήνου. Στόχος ήταν η εμπλοκή των νηπιαγωγών με τρόπο βιωματικό στη συγγραφή μιας μικρής ιστορίας σε σύντομο χρόνο (σε 15 περίπου λεπτά) πάνω σε συγκεκριμένες θεματικές που προτάθηκαν και η κατανόηση από τη σκοπιά τους ότι οι δραστηριότητες αυτού του τύπου μπορούν να αποτελέσουν καθημερινές δραστηριότητες με τα παιδιά στο νηπιαγωγείο. 1. Ιστορίες με λέξεις που ξεκινούν από το ίδιο γράμμα Μικρή ιστορία με το Α Προτεινόμενες λέξεις: Αρκούδα, αγαπώ, ακτινίδιο, αγκινάρα, αχλάδια, απόγευμα, αγορά, άσπρο, αυτοκίνητο, αγοράζω, ανανάς, αντίδια, αρακάς, αριστουργηματικό, ανεπανάληπτο, αγαπημένος, Απόκριες, άλογο, αλεπού, αρνάκι, αλιγάτορας, Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια αρκούδα που αγαπούσε το ακτινίδιο, τις αγκινάρες και τα αχλάδια. Ένα απόγευμα πήγε στην αγορά μα το άσπρο της αυτοκίνητο, αλλά βρήκε μόνο ανανάδες, αντίδια και αρακά. Με όλα αυτά θα έκανε ένα αριστουργηματικό και ανεπανάληπτο δείπνο για τους αγαπημένους της φίλους τις Απόκριες. Κάλεσε λοιπόν το άλογο, την αλεπού, το αρνάκι και τον αλιγάτορα. Αφού έφαγαν, έκαναν ζευγάρια λέγοντας το α-μπε-μπα-μπλομ και χόρεψαν το ακαντού ασταμάτητα και ανεξάντλητα. Όπως καταλάβατε πέρασαν αυτοί καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα. Το κόκκινο φύλλο Προτεινόμενες λέξεις: Φθινόπωρο, φύλλο, φρούτα, φυλλοβόλο, φίλος, Φάνης, φωτιά, φανάρι, φιλί, Φιλιώ, φόβος, φύλακας. Μια μέρα του Φθινοπώρου ο Φάνης και η Φιλιώ δυο φίλοι αγαπημένοι πήγαν μια βόλτα στο δάσος. Στο δάσος ήταν στρωμένο ένα περίεργο χαλί που το πατούσαν και έκανε θόρυβο. Ήταν φτιαγμένο από τα φύλλα που είχαν πέσει από τα φυλλοβόλα δένδρα. Είχε διάφορα χρώματα: 1

καφέ, κίτρινο, πορτοκαλί και κόκκινο της φωτιάς. Ο Φάνης έσκυψε και πήρα στο χέρι του ένα κόκκινο φύλλο και πρόσεξε πως ήταν πολύ λυπημένο. Όταν το ρώτησε γιατί είναι κόκκινο εκείνο απάτησε πως πέφτοντας από το δένδρο χτύπησε και μάτωσε. Τότε τα παιδιά σκέφτηκαν να το πάνε στο φαρμακείο. Το πήραν στην αγκαλιά τους, του δώσανε ένα φιλί για να μην φοβάται και πήραν το δρόμο για το φαρμακείο. Ο φύλακας του δάσους τους βοήθησε να βρουν το δρόμο και τους δάνεισε το φανάρι του. Ο φαρμακοποιός περιποιήθηκε το τραυματισμένο φύλλο και μόλις έγινε καλά, τα παιδιά το ξαναπήγαν στο δάσος για να συναντήσει τους φίλους του. Ο Χιονάνθρωπος και η Χελώνα Προτεινόμενες λέξεις: χειμώνας, χιόνι, χιονάνθρωπος, χουχουλίζω, χέρι, χοντρός, χασμουριέται, χάχανα, χάθηκε, χελώνα, χαλβάς, χλωρό, χορτάρι. Ήταν χειμώνας. Το χιόνι έπεφτε πολύ πυκνό μέσα στο δάσος. Μια χοντρή χελώνα χάθηκε ψάχνοντας να βρει το δρόμο για το σπίτι της. Ξαφνικά πέφτει πάνω σ ένα πελώριο χιονάνθρωπο που χασμουριόταν και χουχούλιαζε τα χέρια του για να ζεσταθεί. - Θέλεις λίγο ζεστό Φαρσαλινό χαλβά; Ρώτησε ο χιονάνθρωπος τη χοντρή χελώνα. - Προτιμώ χλωρό χορταράκι υγιεινό για να φτάσω στο χωριό. Τότε τους έπιασαν και τους δυο τα χάχανα και φύγανε με το έλκηθρο για το χωριό. Ιστορία με το Ο Προτεινόμενες λέξεις: Οκτώβρης, οκτώ, ομπρέλα, όμικρον, όπλο, οδοντογιατρός, όμορφο, όχι. Το Οκτώβρη ένα πρωινό ξύπνησα με πόνο στο δόντι. Πήγα στον οδοντογιατρό στις οχτώ η ώρα με τη μαμά. Στο δρόμο άρχισε να βρέχει. Άνοιξα την ομπρέλα και συνέχισα να περπατώ. Δεξιά και αριστερά υπήρχαν όμορφα σημαιάκια με στρατιώτες που κρατούσαν ένα όπλο, γιατί τώρα τον Οκτώβρη γιορτάζουμε το ΟΧΙ. Το όνειρο του Ορέστη Προτεινόμενες λέξεις: όνειρο, Ορέστης, Οκτώβρης, ομπρέλα, οχτώ, οργώνω, ολόκληρος, όχι. Ήταν ένα βροχερό απόγευμα του Οκτώβρη. Ο Ορέστης δεν μπορούσε να βγει έξω και να παίξει. Καθώς κοιτούσε από το παράθυρο, τον πήρε ο ύπνος και είδε ένα όνειρο Κρατούσε, λέει, μια 2

ομπρέλα με οχτώ χρώματα. Τρέχοντας σο λιβάδι με την ομπρέλα, έφτασε σ ένα χωράφι που μόλις το είχαν οργώσει και είχε πολλές λάσπες. Χωρίς άλλη σκέψη βούτηξε μέσα ολόκληρος. Όχι! Φώναξε η μαμά του και ο Ορέστης ξύπνησε αμέσως. 2. Μικρές ιστορίες που απαντούν τα ερωτήματα Πού; Πότε; Ποιοι; Τι; Στο μύλο των Ξωτικών Στα Τρίκαλα, στο μύλο των ξωτικών, σ ένα μεγάλο πάρκο, πέρυσι τα Χριστούγεννα, εγώ, οι συμμαθητές μου και η κυρία μας ανεβήκαμε σ ένα λεωφορείο και πήγαμε να δούμε το εργαστήρι του Άι-Βασίλη, να δούμε πως φτιάχνουν σοκολάτες κα να φάμε. Φτιάξαμε ψωμί και κουλουράκια, στείλαμε γράμμα στον Άι-Βασίλη για να μας φέρει δώρα. Όμως δεν μας άφησαν ν ανεβούμε στο παγοδρόμιο για να μη σπάσουμε τα μούτρα μας, όπως είπε κι η κυρία μας. Περάσαμε τέλεια, μακάρι να ξαναπάμε και φέτος. Πού; Πότε; Ποιοι; Τι; και Παραμυθοσαλάτα μαζί Μια φορά κι ένα καιρό σ ένα δάσος μακρινό συναντήθηκαν μαζί ο Τοτός και η Κική. Έψαξαν ώρα πολύ τη Χιονάτη για να βρουν. Δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν και τους νάνους συναντούν. Στη Χιονάτη τους πηγαίνουν και χαρές τους περιμένουν. Τι να δουν; Τη Χιονάτη αγκαλιά με τον πρίγκιπα σφιχτά και φωνάζουν τα παιδιά «αυτό είναι σπουδαίο, η αγάπη όλα τα νικά!!!» 3

3. Μικρές ιστορίες με αφορμή ένα πίνακα ζωγραφικής Η ανθισμένη Φωτεινή (Frauenbilonis Klimt) Μια φορά κι ένα καιρό Σε μια χώρα μακρινή Που ήταν γκρίζα, σκοτεινή Άχρωμη, λυπητερή Ήρθε μια μικρή νεράιδα Που τη λέγαν Φωτεινή. Ράντισε τη χώρα εκείνη Με λουλούδια στη στιγμή Γέμισε και τον αέρα Με αρώματα ωραία Και με χρώματα σπουδαία. Μαργαρίτες, γιασεμιά Τριαντάφυλλα πολλά Κόκκινα, κίτρινα, λευκά Πορτοκαλιά, μενεξεδιά. 4

Και η χώρα η μακρινή Που ήταν γκρίζα, σκοτεινή Έγινε σε μια στιγμή Ανθισμένη, «Φωτεινή»!!! Πλανήτες σαν μάτια Μια φορά κι ένα καιρό ο Νικολάκης βρέθηκε στη χώρα της νύχτας. Μέσα από το σκοτάδι πετάχτηκαν πολλά χρωματιστά στρόγγυλα μάτια! Άλλα ήταν μεγάλα κι άλλα μικρά. - Τι είναι αυτά τα μάτια και από πού ήρθανε; Είπε ο Νικολάκης. Τα χρώματα ήταν μαγικά. Το κόκκινο έκαιγε σαν φωτά και τον ζέστανε. Το μπλε τον δρόσιζε και τον ηρεμούσε. Το πράσινο τον χάιδευε και τον ταξίδευε. Το κίτρινο τον φώτιζε σαν ήλιος. Κάθε χρώμα τον ταξίδευε σε μέρη μαγικά! - Τι είναι όλα αυτά τα μάτια και από πού ήρθανε; Όνειρο ήταν! Ονειρεύτηκε ο Νικολάκης τον μεγάλο σκοτεινό ουρανό με τους χρωματιστούς πλανήτες. Το όνειρό του ήταν τόσο μαγικό!!! 5

Χελωνο-αστακομπερδέματα Μια φορά κι ένα καιρό σ ένα μακρινό, μακρινό καταγάλανο βυθό, μια πολύχρωμη καρό χελώνα με δαχτυλίδια στο λαιμό, σκόνταψε σ ένα χαρούμενο αχινό μ ένα φιόγκο στον ποπό. Βυθιζόταν, βυθιζόταν κι από όπου έβρισκε πιανόταν και συνέχεια χασμουριόταν. Ώσπου άνοιξε το στόμα και κατάπιε μια κοτρώνα! Έτρεξε κι ο αστακός και γελούσε διαρκώς: «Χα, χα, χα μικρή χελώνα που κατάπιες την κοτρώνα κι έφερες τον πανικό στο γαλάζιο το βυθό!». «Χουχού» 6

Κάποτε σε μια πόλη σκοτεινή Που την έλεγαν «Χουχού» έπεσε μια λευκή γραμμή και όλοι τρόμαξαν πολύ και κρυφτήκαν στη στιγμή. Χρώματα ευθύς χυθήκαν κι αρχινήσανε χορό σ ένα πάρτι φοβερό. Τότε όλοι ξετρυπώσαν και θαυμάσαν μεγαλείο των χρωμάτων το χορό. Κι από τότε αυτή η πόλη άλλο όνομα δηλώνει και καμάρι έχουν όλοι που την είπανε ΖΩΗ! Πάρε κι ένα ραβανί!! 7

Η νεράιδα και τα χρώματα Κάποτε ζούσε μια νεράιδα, όμορφη, σ ένα τόπο που δεν της άρεσε. Δεν ένιωθε χαρούμενη. Τι να έφταιγε άραγε, αναρωτιόταν; Μια μέρα έκανε μια βόλτα στο δάσος. Όλα της φάνηκαν ίδια! Έλεγε μέσα της «κάτι πρέπει να κάνω με το μαγικό ραβδάκι μου για να ζωντανέψω αυτό εδώ το μέρος. Το βρήκα!» σκέφτηκε. «Θα ακουμπήσω όλα τα φυτά, τα δέντρα και τα λουλούδια που υπάρχουν γύρω μου και θα τα δώσω διάφορα χρώματα!» Έτσι κι έγινε. Όλη η φύση χρωματίστηκε με κόκκινα, κίτρινα, μωβ, άσπρα χρώματα. Αμέσως, ένιωσε όμορφα όπως και όλα τα ζωάκια που ήταν εκεί. «Μπράβο, νεραϊδούλα!» της είπαν. «Μας έδωσες χαρά Ζωντάνεψες τη φύση Μη φύγεις από το δάσος.σ αγαπάμε.» Κι η νεράιδα έμεινε για πάντα μαζί τους. Το όνειρο της μικρής Σοφίας 8

Σ ένα μικρό χωριό ζούσε η Σοφία. Όλα ήθελε να τα κάνει χορεύοντας. Ντύνονταν, πλένονταν, έτρωγε και περπατούσε χορεύοντας και ονειρεύονταν να γίνει μεγάλη και τρανή χορεύτρια. Την κορόιδευαν όλοι. Μια μέρα που έπαιζε στο πάρκο και χόρευε πατώντας στα δαχτυλάκια των ποδιών της την είδε μια γυναίκα που ήταν κάποτε μεγάλη μπαλαρίνα. Από τότε η ζωή της Σοφίας άλλαξε. Η άγνωστη γυναίκα ήταν η καλή νεράιδα των παραμυθιών. Η Σοφία έγινε η σπουδαιότερη χορεύτρια στην εποχή της σε όλο τον κόσμο. Η καλή νεράιδα ήταν πάντα στο πλευρό της. Ας χορέψουμε όλοι μαζί την ιστορία της. 4. Ιστορίες από τη Χρωματοχώρα Η χρωματοχώρα. Σ ένα όμορφο λιβάδι ζούσαν κατακκόκινες παπαρούνες, κατακίτρινες μαργαρίτες και μπλέ πανσέδες, αγκαλιασμένες κι αγαπημένες. Καμάρωναν για τις διαφορετικές φορεσιές τους, κάτω απ τον λαμπερό ήλιο!... Ξαφνικά ένα κατσούφικο σύννεφο θέλησε να πειράξει ένα χαρούμενο. Πιάστηκαν στα χέρια, άρχισαν να χτυπιούνται και στο όμορφο λιβάδι έπεσαν οι πρώτες σταγόνες βροχής.. Ο καβγάς όμως δυνάμωνε και το νερό στο λιβάδι έπεφτε όλο και πιο δυνατό, ώσπου τα λουλούδια άρχισαν να ξεθωριάζουν και να ξεβάφουν. Κόκκινες, κίτρινες και μπλε σταγόνες, μια άσπρη απ το χαρούμενο σύννεφο και μια μαύρη απ το κατσούφικο, βρέθηκαν ξαφνικά στο χώμα μαζί. 9

«Πώς βρεθήκαμε ξαφνικά έτσι μόνες μας, μακριά απ τους αγαπημένους μας»? είπε η κόκκινη σταγόνα. «Τι θ απογίνουμε»είπε η μπλε. «Να μείνουμε ενωμένες» απάντησαν όλες μαζί. Αγκαλιάστηκαν και είδαν ότι συμβαίνουν παράξενα πράγματα! Την ώρα που ξανάβγαινε ό ήλιος, μετά την βροχή, αγκαλιάστηκαν όλες μαζί και το ελαφρύ αεράκι τις ανέβασε ψηλά, τις άπλωσε σ όλο τον ουρανό κι εκείνες ακούμπησαν απαλά στα αφράτα σύννεφα. Κάτω στη γη, όλα τα παιδιά θαύμαζαν το χρωματιστό τόξο τ ουρανού και φώναζαν: «Ένα τόξο με χρώματα στον ουρανό! Ένα ουράνιο πολύχρωμο τόξο!». Ξαφνικά ο αέρας κατέβασε στη γη το ουράνιο τόξο. Τότε έγινε κάτι μαγικό. Όπου ακουμπούσε,το πολύχρωμο τόξο, χάριζε τα χρώματά του,σ εκείνη τη χώρα. Όλα έγιναν πολύχρωμα. Ήταν η πιο όμορφη χώρα του κόσμου. Η χρωματοχώρα. Μια φορά στη Χρωματοχώρα Μια φορά κι ένα καιρό η μακρινή Χρωματοχώρα γιόρταζε τα γενέθλιά της. Όλα τα χρώματα, κόκκινο, κίτρινο, μπλε ξεχύθηκαν στο πάρτι στη χρωματοπλατεία. Εκεί ήταν καλεσμένοι και οι φίλοι τους τα πινέλα. Η τούρτα ήταν από άσπρη σαντιγί. Το κόκκινο χορεύοντας έπεσε στην τούρτα κι έβαψε ένα κομμάτι ροζ. Το κίτρινο και το μπλε χορεύοντας ταγκό μπερδεύτηκαν και πέφτοντας στην τούρτα φώναξαν: Ωχ, τη βάψαμε! Και πραγματικά πράσινες σταγονίτσες πετάχτηκαν παντού! Η τούρτα έγινε πολύχρωμη. Εκείνη τη μέρα έγινε μια καταπληκτική χρωματοτούρτα, χρωματογλέντι και χρωματοχορός! Και χρωματοέζησαν αυτοί καλά κι εμείς χρωματοκαλύτερα! Το παιχνίδι των χρωμάτων Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε μια χώρα γεμάτη χρώματα που την έλεγαν Χρωματοχώρα. Τα χρώματα έπαιζαν και έβαφαν τα δέντρα, τον ήλιο, τα σπίτια, το δάσος. Όμως δεν ήταν ευχαριστημένα. Ήθελαν να φτιάξουν κάτι ξεχωριστό που θα το έβλεπαν όλοι. Ξαφνικά έπιασε βροχή και τα χρώματα δάκρυσαν. Ανακατεύτηκαν και μόλις βγήκε ο ήλιος φάνηκε ένα τόξο 10

χρωματιστό. Φύσηξε δυνατά και ανέβηκε στον ουρανό. Το βάφτισαν ουράνιο τόξο και όλα τα χρώματα ήταν ευτυχισμένα γιατί έφτιαξαν κάτι ξεχωριστό! Μια φορά κι ένα καιρό στη Χρωματοχώρα Ένα όμορφο πρωινό ξεκίνησα να βρω την περίφημη χώρα των χρωμάτων, που άκουγα στα παραμύθια. Προχωρούσα-προχωρούσα και τον κόσμο όλο ρωτούσα: «Πού να ναι αυτή η χώρα; Πού θα τη βρω πού θα τη βρω; Ν ανέβω στο πιο ψηλό βουνό;» Ανεβαίνω στο βουνό και κάτω χαμηλά βλέπω χρώματα πολλά! μια ασπρόμαυρη αγελάδα, το γαλάζιο ποταμάκι κι ένα κίτρινο παπάκι. Να το ροζ το γουρουνάκι Δίπλα στο καφέ αλογάκι. Και πιο πέρα να γκαρίζει ένα γκρίζο γουρουνάκι. Κόκκινα αφράτα μήλα στη μεγάλη τη μηλιά και από κάτω τα παιδάκια με πορτοκαλί σορτσάκια τρώνε μήλα ζουμερά. Γκρίζα σύννεφα προβάλλουν στο γαλάζιο ουρανό πιάνει μπόρα δυνατή κι όλοι φεύγουν στη στιγμή! Κι όταν σταματάει η μπόρα Νάτο το ουράνιο τόξο Που λάμπει στη Χρωματοχώρα! 11

H χρωματοχώρα Ήταν κάποτε μια χώρα μακρινή,πολύ μακρινή!(ένα έτος χρώματος μακριά από εδώ.) Ήταν πολύ παράξενη αυτή η χώρα.γιατί; Μα όλα όσα έβλεπαν τα μάτια τους ήταν ΜΠΛΕ. Ο ουρανός, τα δέντρα, τα σπίτια των ανθρώπων και ό,τι ο καθένας σας σκεφτεί.το όνομά της; Η Γαλάζια χώρα(τι πρωτότυπο!). Μια μέρα στη χώρα τους έφτασε ένας παράξενος επισκέπτης.περπατούσε, μιλούσε, γελούσε όμως ήταν τελείως διαφορετικός. Τα ρούχα του είχαν ένα παράξενο χρώμα: ΚΟΚΚΙΝΟ. Οι κάτοικοι της Γαλάζιας χώρας φοβήθηκαν από το παράξενο πλάσμα-επισκέπτη.μαζεύτηκαν λοιπόν στην πλατεία και αποφάσισαν να τον διώξουν. Εκείνος τους κάλεσε να πάνε να γνωρίσουν τη δική του χώρα με τους ανοιχτόκαρδους ανθρώπους.μια ομάδα λοιπόν επισκέφτηκε τη χώρα του παράξενου επισκέπτη και έτσι γνώρισαν τη χώρα των Κόκκινων. «Τι παράξενη χώρα!» σκέφτηκαν οι μπλε. «Πού ακούστηκε Κόκκινος ουρανός;»(θα μου πείτε εκεί πού ακουστήκαν γαλάζια δέντρα; ) Όμως πολύ τους άρεσαν τα κόκκινα μήλα, οι ζουμερές φραουλίτσες και τα κατακόκκινα, ολόγλυκα κερασάκια που τους προσφέρανε οι οικοδεσπότες. Και πόσο χάρηκαν όταν τους χάρισαν και λίγο κόκκινο χρώμα να βάψουν τα δικά τους φρούτα όταν επιστρέφανε στη Γαλάζια χώρα τους. Στο γυρισμό για τη χώρα τους,καθώς προχωρούσαν ένα πράσινο βέλος με παράξενο χρώμα τους έδειχνε ένα δρομάκι.γεμάτοι περιέργεια το ακολούθησαν και Τι είναι πάλι αυτό; Μια χώρα καινούργια. Μόνο που σ αυτή τη χώρα όλα ήταν πράσινα και οι πράσινοι κάτοικοί της έτρεξαν να διώξουν τους αλλόχρωμους επισκέπτες. -Μη μας πειράξετε,είμαστε φίλοι, τυχαία περνούσαμε από τη διαφορετική χώρα σας,γυρνώντας από μια άλλη διαφορετική χώρα.αν θέλετε σας καλούμε να γνωρίσετε τη δικιά μας. Οι πράσινοι κάτοικοι τους ευχαρίστησαν και τους αποχαιρέτησαν και πριν τους αποχαιρετήσουν τους φίλεψαν ωραίες πράσινες πιπεριές,αγγουράκια, μπιζέλια, μια υπέροχη μαρουλοκρεμυδοανηθοσαλάτα και χίλια δυο πράσινα λαχανικά κάτω από τον ίσκιο των πράσινων δέντρων τους.και εκείνοι για να τους ευχαριστήσουν τους χάρισαν λίγο γαλάζιο χρώμα για τον ουρανό τους και ένα μικρό κομμάτι από το κόκκινο χρώμα-δώρο,παίρνοντας λίγο πράσινο για να το δείξουν πίσω στους μπλε κατοίκους. Γυρίζοντας όμως στη χώρα τους σκέφτονταν: «Σίγουρα υπάρχουν πολλές παράξενες χρωμοχώρες. Ίσως αξίζει τον κόπο να τις ψάξουμε. 12

Έτσι μια ομάδα από μπλε, κόκκινους και πράσινους αποφάσισαν να γυρίσουν τον κόσμο αναζητώντας χώρες ίδιες και διαφορετικές από τις δικές τους. Τι έκπληξη! Ανακάλυψαν πολλές. Οι άνθρωποι παντού ίδιοι! Με τις χαρές τους, τις λύπες τους, τις γιορτές τους, τις δουλειές τους, τα παιδιά τους, τα σχολεία τους όμως με διαφορετικό χρώμα. Σε κάθε χώρα που πήγαιναν άφηναν για δώρο λίγο από το δικό τους χρώμα και έπαιρναν για αντάλλαγμα από το χρώμα της κάθε χώρας. Όλες οι χώρες χάρισαν δάνεισαν λίγο χρώμα: Η Μπλε το γαλάζιο για τον ουρανό και τη θάλασσα. Η Κόκκινη το κόκκινο για τα κεράσια, τις φράουλες και τα μήλα. Η Πράσινη το πράσινο για τα λαχανικά,το χορτάρι και τα δέντρα. Η Κίτρινη το κίτρινο για τον ήλιο,τις μπανάνες, τα λεμόνια και τα πεπόνια. Η Πορτοκαλί το πορτοκαλί για τα πορτοκάλια, τα καρώτα και τις αλεπουδίτσες. Η Ροζ το ροζ για το τριαντάφυλλο και τα μαγουλάκια. Η Καφέ το καφέ για τα κάστανα, τα καρύδια και τις αρκουδίτσες. Η Άσπρη το άσπρο για την Ειρήνη, τα περιστέρια και τα χιόνι. Όλες οι χώρες χάρισαν και πήραν πίσω χρώματα. Όταν λοιπόν γύρισαν στις χώρες τους έβαψαν με τα καινούρια χρώματα πολλά πράγματα. Θεέ μου! Τι ωραίο αποτέλεσμα!! Πολύχρωμες οι χώρες τους γεμάτες ομορφιά. Το ουράνιο τόξο σημάδι της πολύχρωμης φιλίας τους. 5. Ιστορίες από τη Σχηματοχώρα Μια φορά κι ένα καιρό στη Σχηματοχώρα Μια φορά κι ένα καιρό ο κύριος τετράγωνος με την οικογένειά του, την κυρία τετραγώνου και τα δύο τετραγωνάκια πήγαν εκδρομή στην εξοχή. Καθώς παίζανε τα τετραγωνάκια να και η οικογένεια του κυρίου Τρίγωνου μα τα τριγωνάκια. Τετραγωνάκια και τριγωνάκια άρχισαν να παίζουν μαζί. Σε λίγο έφτασε κοντά τους και η οικογένεια του κυρίου Κύκλου. Τα κυκλάκια έτρεξαν γρήγορα στην τσουλήθρα. Ήταν το αγαπημένο τους παιχνίδι! Δοκίμασαν να τσουλήσουν και τα τετραγωνάκια με τα τριγωνάκια αλλά δεν τα κατάφεραν. Τετραγωνάκια, τριγωνάκια και κυκλάκια μπλέχτηκαν όλα στην τσουλήθρα και σχημάτισαν και άλλα σχηματάκια, ρόμβους, και παραλληλόγραμμα. Έτσι συνεχίστηκε το παιχνίδι και όλα ήταν χαρούμενα κι ευτυχισμένα. 13

Ο κυκλούλης στο σχολείο Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε στη Σχηματοχώρα ο Κυκλούλης. Έμενε σ ένα τετράγωνο σπίτι με τρίγωνη σκεπή. Ήρθε ο Σεπτέμβρης κι έπρεπε να πάει σχολείο. Είχε αγωνία Θα έβρισκε φίλους; Όταν έφτασε συνάντησε τα άλλα σχηματάκια στην αυλή του σχολείου. Πλησίασε δειλά μια παρέα και τα ρώτησε τα ονόματά τους. Ήταν η Τριγωνούλα, ο Τετραγωνούλης κι ο Ορθογωνούλης. Ο Κυκλούλης χαμογέλασε κατάλαβε ότο θα περνούσε ωραία με τους καινούριους φίλους Όλα τα σχηματάκια έτρεξαν στον στρόγγυλο μύλο και στην τραμπάλα Ωραία η ζωή στη Σχηματοχώρα, σκέφτηκε ο Κυκλούλης! Περιπέτεια στη Σχηματοχώρα Μια φορά κι ένα καιρό στη Σχηματοχώρα ζούσε ο κ. Τετράγωνος στο τετράγωνο σπίτι του. Κάθε πρωί που πήγαινε στη δουλειά συναντούσε τον κ. Τρίγωνο να φροντίζει την στρόγγυλη αυλή του. Η γυναίκα του η Τριγωνούλα συγύριζε το μεγάλο πολύγωνο σπίτι τους. Μια μέρα ακούστηκε μια δυνατή φωνή από τον γείτονά τους τον κ. Κυκλούλη. Η ολοστρόγγυλη γάτα του έπεσε στο μεγάλο ορθογώνιο πηγάδι. Όλοι οι κάτοικοι της Σχηματοχώρας μαζεύτηκαν γύρω από το πηγάδι και αναρωτιόνταν πως θα βγάλουν την ολοστρόγγυλη γάτα από το ορθογώνιο πηγάδι. Τη λύση την έδωσε ο κ. Ορθογώνιος πού ήταν τόσο μακρύς όσο και το πηγάδι του. Αυτός έβγαλε τη στρογγυλή γάτα. Και όλοι τώρα είναι ευτυχισμένοι στη Σχηματοχώρα. Στη Σχηματοχώρα 1 Μια φορά κι ένα καιρό, σ ένα μέρος μακρινό, κάπου στη Σχηματοχώρα ήταν ένα παλάτι όμορφο και μαγικό. Είχε σχήμα κυκλικό με τριγωνική σκεπή και τετράγωνη αυλή. Έγινε γιορτή τρελή! Καλεσμένοι ήταν πολλοί τρίγωνα, τετράγωνα, κύκλοι, ορθογώνια, ρόμβοι και πολύγωνα. Στήσανε τρελό χορό με τον κύκλο αρχηγό. Βγήκανε και στην αυλή, ήπιαν, μέθυσαν πολύ Ο κύκλος κατρακύλησε και την τριγωνούλα φίλησε Αγάπη γεννήθηκε τρελή. Παντρευτήκαν στη στιγμή και γεννήσανε παιδιά, κύκλους, τρίγωνα πολλά. Έζησαν όλοι τους καλά με πολύ-πολύ χαρά. Στη Σχηματοχώρα 2 14

Μια φορά κι ένα καιρό σε μια χώρα, όχι και τόσο μακρινή, μόνο πέντε τετράγωνα παρακάτω από το νηπιαγωγείο μας ζούσαν κάτι παράξενοι άνθρωποι. Δηλαδή πόσο παράξενοι; Πολύ παράξενοι! Το κεφάλι τους ήταν κύκλος, το σώμα των αντρών ήταν τετράγωνο και των γυναικών τρίγωνο. Τα χέρια και τα πόδια τους ήταν ορθογώνια παραλληλόγραμμα και τα μαλλιά τους καμπυλόγραμμα. Στους δρόμους που περπατούσες έβλεπες τρίγωνα σπίτια, παραλληλόγραμμα δέντρα και αυτοκίνητα ρόμβους. Τα ζώα ήταν ορθογώνια ακόμα και ο ήλιος με τα σύννεφα ήταν πολύγωνα. Στους κήπους άνθιζαν τετράγωνα, τρίγωνα λουλούδια και λαχανικά. Το δάσος είχε πολλά σχήματα. Όλοι μεταξύ τους ήταν αγαπημένοι και ζούσαν ειρηνικά. Το αξιοπερίεργο σ αυτή τη χώρα ήταν ότι ενώ οι γυναίκες είχαν τριγωνικό σώμα, είχαν τετράγωνο μυαλό, με αποτέλεσμα όλες οι πράξεις τους ήταν απόλυτες και σωστές. Οι δε άντρες με το τετράγωνο σώμα είχαν τρίγωνο μυαλό και σκέφτονταν περισσότερο με την καρδιά τους. Όπως καταλαβαίνετε αυτή η χώρα θα πάει μπροστά αφού όλες οι αποφάσεις θα παίρνονται από γυναίκες!!! Στη Σχηματοχώρα 3 Μια φορά κι ένα καιρό ο Γιαννάκης αποφάσισε να πάει να γνωρίσει τον κόσμο. Πήρε το σακίδιο στη πλάτη και ξεκίνησε. Περπατούσε για πολλές μέρες ώσπου έφθασε σε μια παράξενη χώρα. Όλα ήταν τριγωνικά, τα σπίτια, οι πλατείες, οι δρόμοι, τα δέντρα ακόμα και οι άνθρωποι! Τι περίεργη χώρα σκέφτηκε ο Γιαννάκης Μοιάζει με τη Σχηματοχώρα Όμως πού πήγαν τα άλλα σχήματα; Αναρωτήθηκε. Τότε ακούστηκε, μια τρεμάμενη φωνούλα να του ψυθιρίζει. Σσσσς! Θα μας ακούσει ο άρχοντας Τρίγωνος. Μια μέρα που θύμωσε, μεταμόρφωσε όλα τα άλλα σχήματα σε τρίγωνα. Τι κρίμα! Σκέφτηκε ο Γιαννάκης. Πόσο φτωχή είναι η Σχηματοχώρα μόνο με τρίγωνα! Αχ! Να γινόταν ένα θαύμα και να γύριζαν όλα τα σχήματα! Τι ήταν να το πει. Η ευχή του ήταν τόσο μεγάλη που όλος ο τόπος γέμισε ξαφνικά σχήματα πολλά, παραλληλόγραμμα, τετράγωνα, κύκλοι και πολύγωνα! Και τότε όλα μαζί στήσανε μια μεγάλη γιορτή! 6. Ιστορίες με γραμμές και σχήματα Η ιστορία της μπλε και της κόκκινης γραμμής Μια όμορφη μπλε γραμμούλα ξεκίνησε ν ανακαλύψει το δάσος. Τι θα έβρισκε άραγε εκεί; Ψηλά και χαμηλά δέντρα, πολύχρωμα αγριολούλουδα, μικρές λιμνούλες με πολλά βατραχάκια να πηδούν εδώ κι εκεί, ζωάκια να σέρνονται, να πετούν, να περπατούν ή να τρέχουν. Όμως όταν έφθασε στο δάσος μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τη μπλε γραμμή. Ψηλές κόκκινες γραμμές 15

που άκουσε ότι τ όνομά τους ήταν φωτιά, της έκοψαν το δρόμο και τίποτε απ ότι ονειρεύτηκε δεν είδε. Τι κρίμα! Από τη Γραμμοχώρα στη Σχηματοχώρα 1 Κάποτε ήταν μια χώρα γεμάτη γραμμές. Παντού έβλεπες γραμμές ευθείες, οριζόντιες, κάθετες, πλάγιες και καμπύλες. Όμως δεν τους άρεσε Πάντα επιθυμούσαν ν αλλάξουν και από γραμμές να γίνουν σχήματα. Άρχισαν σιγά-σιγά να ξεχνούν τα όνομά τους και δανείστηκαν καινούρια ονόματα από τη διπλανή τους χώρα τη Σχηματοχώρα. Σιγά-σιγά άλλαξε και η μορφή τους. Οι γραμμούλες έγιναν σχήματα. Και η Γραμμοχώρα γέμισε τρίγωνα, τετράγωνα, κύκλους και παραλληλόγραμμα. Τώρα ήταν πιο χαρούμενα. Κι έζησαν αυτά καλά κι εμείς καλύτερα. Από τη Γραμμοχώρα στη Σχηματοχώρα 2 Μια φορά κι ένα καιρό σ ένα γραμμοχώρι ζούσανε πολλές γραμμούλες. Κάθε μέρα μαλώνανε μεταξύ τους για το ποια είναι η πιο ωραία. Αποφασίσανε τότε να κάνουν ένα διαγωνισμό ομορφιάς. Η μια γραμμούλα μεταμορφώθηκε σε τρίγωνο, η άλλη σε τετράγωνο, η άλλα σε κύκλο και η άλλη σε παραλληλόγραμμο. Πάλι όμως δεν τα βρίσκανε και μαλώνανε κι έσπρωχνε η μία την άλλη. Από το πολύ σπρώξιμο ενώθηκαν και κατά λάθος σχημάτισαν ένα ανθρωπάκι. Μια περαστική γραμμούλα όταν είδε τα σχήματα ενωμένα ήθελε και αυτή να μπει στην ομάδα τους. Πήγε λοιπόν και σχημάτισε το χαμόγελο των σχημάτων. 7. Ιστορίες και παραμυθοσαλάτες Παραμυθοσαλάτα 1 με ήρωες την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Χιονάτη, τον Κοντορεβιθούλη και τα 7 κατσικάκια Μια φορά κι ένα καιρό η Κοκκινοσκουφίτσα ξεκίνησε να πάει στη φίλη της τη Χιονάτη για teetime στις 6:00 το απόγευμα. Στο δόμο συνάντησε ένα από τα εφτά κατσικάκια που έκλαιγε. Όταν το ρώτησε τι συνέβη αυτό της απάντησε: «Που να στα λέω Κοκκινοσκουφίτσα, ένας τρομερός και φοβερός λύκος κυκλοφορεί στο δάσος πάνω σ ένα λευκό άλογο!» «Αχ τι μου λες, κατουρήθηκα από το φόβο μου!» είπε η Κοκκινοσκουφίτσα και γελούσε μαζί του. Και λέγοντας αυτά προχώρησαν προς το σπίτι της Χιονάτης. Στο δρόμο βρήκαν τον Κοντορεβιθούλη που τους είπε και αυτός για τον φοβερό και τρομερό λύκο. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ο λύκος πάνω στο άσπρο άλογο μαζί με τη Χιονάτη που την έσωσε από τα μάγια της μητριάς της. Από πίσω πήγαινα οι 7 16

νάνοι που τραγουδούσαν χαρούμενοι. «Είδατε που φοβηθήκατε! Εγώ δεν φοβήθηκα καθόλου!» είπε η Κοκκινοσκουφίτσα στο κατσικάκι και τον Κοντορεβιθούλη. Και όλοι μαζί φώναξαν: είσαι ο ήρωάς μας!» Κι αμέσως αγκάλιασαν και φίλησαν τον λύκο. Παραμυθοσαλάτα 2 Μια φορά κι ένα καιρό στη παραμυθοχώρα τα παραμύθια μπερδεύτηκαν και χάθηκαν στη μπόρα. Βρίσκει η Χιονάτη η λευκή την κοκκινοσκουφίτσα και καθώς πείναγε πολύ της έκλεψε την πίτα! Ο λύκος τότε θύμωσε καρτέρι τής στήνει αρπάζει ένα μήλο και ευγενικά το δίνει και λέει: «Ένα μήλο την ημέρα τη Χιονάτη κάνει πέρα.» Μα να που ο Πινόκιο πρόλαβε τη μπόρα και με τη μύτη τη μακριά κάρφωσε το μήλο κι έσωσε τη κοπέλα. Παραμυθοσαλάτα 3 17

Μια φορά κι ένα καιρό η Κοκκινοσκουφίτσα πήγαινε φαγητό στη γιαγιά της. Καθώς περπατούσε μέσα στο δάσος συνάντησε τη Χιονάτη. - Τι κάνεις εδώ Χιονάτη; - Μαζεύω λουλούδια, είπε η Χιονάτη - Εσύ; - Πάω στη γιαγιά μου φαγητό, έρχεσαι μαζί μου; - Βεβαίως, να μην αργήσουμε όμως γιατί έχω δουλειές στο σπίτι των φίλων μου των νάνων. Τραγουδώντας, η Χιονάτη και η Κοκκινοσκουφίτσα έφτασαν στο σπίτι της γιαγιάς. Είχε πάει όμως ο λύκος πριν λίγο, έφαγε τη γιαγιά και περίμενε τα κοριτσάκια. Τα έξυπνα όμως κορίτσια κατάλαβαν πως στο κρεβάτι ήταν ο λύκος μεταμφιεσμένος και όχι η γιαγιά. Άρχισαν να φωνάζουν Βοήθεια! Βοήθεια! Δίπλα στο σπίτι της γιαγιάς ήταν ένα ποτάμι. Εκεί ζούσε ο παπουτσωμένος γάτος. Μόλις είχε σώσει το αφεντικό του. Όταν άκουσε τις φωνές έτρεξε στο σπιτάκι της γιαγιάς. Με τις μαγικές του μπότες, έσωσε τα κορίτσια, έβγαλε τη γιαγιά από την κοιλιά του λύκου κι έφυγαν όλοι μαζί για το δάσος χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Παραμυθοσαλάτα 4 Μια φορά κι ένα καιρό σ ένα δάσος μακρινό ζούσε μια αγαπημένη οικογένεια με τρία παιδάκια, την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Χιονάτη και τον Κοντορεβιθούλη. Στην αυλή τους είχαν κι ένα λύκο που ήταν φύλακας και φίλος του σπιτιού. Κάθε μέρα έπαιζαν στο δάσος με το λύκο και το μεσημέρι γύριζαν στο σπίτι. Μια μέρα όμως τα παιδιά ξεχάστηκαν παίζοντας και απομακρύνθηκαν μέσα στο δάσος. Οι ώρες περνούσαν, άρχισε να σουρουπώνει και όλοι άρχισαν να αγωνιούν. Τα παιδιά τρομοκρατημένα άρχισαν να φωνάζουν και να κλαίνε. Τις φωνές τους άκουσε ο φίλος τους ο λύκος κι έτρεξε γρήγορα στο δάσος. Έπειτα από λίγο βρήκε τα τρομαγμένα παιδιά και τα οδήγησε στο σπίτι, όπου οι γονείς τους περίμεναν με αγωνία και φόβο. Όλοι ήταν χαρούμενοι τώρα. Τα παιδιά αγκάλιασαν τον καλό φίλο τους. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Παραμυθοσαλάτα 5 Μια φορά κι ένα καιρό ο Κοντορεβυθούλης πήγε βόλτα στο δάσος. Νύχτωσε όμως κι έχασε το δρόμο του. Κάπου μακριά σ ένα ξέφωτο είδε ένα φως και ξεκίνησε να πάει. Πλησίασε, χτύπησε τη πόρτα και του άνοιξαν τα τρία γουρουνάκια. Ήταν τρομαγμένα γιατί νόμισαν πως ήταν ο λύκος. Ξαφνικά ένα βουητό ακούστηκε και εμφανίστηκε μπροστά τους πολύ θυμωμένη η μάγισσα που 18

έψαχνε τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ. Ο Κοντορεβιθούλης και τα τρία γουρουνάκια την βεβαίωσαν ότι ο Χάνσελ και η Γκρέτελ δεν πέρασαν από εκεί. Τα τρία γουρουνάκια την κέρασαν λουκουμά για να την γλυκάνουν και την παρακάλεσαν να πάρει μαζί της τον Κοντορεβιθούλη για να τον πάει στο σπίτι του. Η μάγισσα μόλις δοκίμασε τον λουκουμά της άρεσε τόσο πολύ που ζήτησε τη συνταγή. Όχι μόνο γύρισε τον Κοντορεβιθούλη στο σπίτι του αλλά άνοιξε κι ένα ζαχαροπλαστείο και από τότε κερνάει όλους τους φίλους της στο δάσος. 8. Ιστορίες για μια μουτζούρα Η νεραϊδομουτζουρίτσα Η μικρή μουτζούρα βαρέθηκε να στέκεται τόση ώρα στο χαρτί. Κανείς δεν της έδινε σημασία. Αποφάσισε τότε να κάνει ένα ταξίδι, το δικό της ταξίδι Αφού χασμουρήθηκε και τέντωσε τα μικρά της χεράκια, ξεκίνησε Ντυμένη με τα καφέ παπουτσάκια της, το κίτρινο φορεματάκι της και το κόκκινο αδιάβροχο σκέφτηκε να πάει στο πάρκο. Η μικρή μουτζούρα κοιτάζει γύρω της και νιώθει ενθουσιασμένη. Ένα μαγικό χαλί με πολύχρωμα φύλλα είναι στρωμένο σ όλο το πάρκο και τα φύλλα καθώς πέφτουν στήνουν ένα τρελό χορό! Και τα χρώματά τους μοιάζουν με τα δικά της. Χωρίς καν να το σκεφτεί βρίσκεται ανάμεσά τους ξεδιπλώνεται και παρασύρεται μαζί τους στο χορό. Στροβιλίζεται, πέφτει κάτω, σηκώνεται ξανά, τρέχει, χοροπηδά, γελά, σκοντάφτει, βουτά στη λάσπη, παίζει στη παιδική χαρά, γίνεται ένα με τα όμορφα φύλλα.! Και η μέρα της περνάει πολύ γρήγορα. Έφτασε για όλους το απόγευμα. Η μικρή μουτζουρίτσα που τώρα είναι μια μικρή νεράιδα νιώθει τόσο ευτυχισμένη που δεν θέλει να γυρίσει πίσω. Θέλει να γυρίσει τον κόσμο Πού αλλού θα πάει; Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια μουτζούρα Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια μικρή μουτζούρα σε μια φούστα θαλασσί της μικρής μας της Φανής. Ήταν τόσο θλιμμένη η μουτζούρα η μικρή Ήθελε κι αυτή να έχει πολλά χρώματα μαζί για να κάνει μια παρέα όμορφη-χρωματιστή! Φτάνει σ ένα καβαλέτο με χρωματιστά βαζάκια. Ήρθε η κατάλληλη στιγμή Ένα παιδάκι τρέχει να τη βοηθήσει, με τα μικρά του δαχτυλάκια χρώματα παίρνει πολλά και ευθύς μεταμορφώνει τη μουτζούρα σε σχήματα όμορφα, χρωματιστά Χάρηκε πολύ η μουτζούρα η μικρή. Τώρα δεν είναι μόνη, έχει μια μεγάλη παρέα και σαν να μην έφτανε αυτό, στήσανε και το χορό! 19

Η ιστορία μιας μουτζούρας Μια φορά κι ένα καιρό μια μικρή-μικρή μουτζούρα πήγε βόλτα στο δασάκι. Καθώς περπατούσε, σκόνταψε σε μια πετρούλα και τότε έφυγε μια γραμμούλα κι έγινε ένα ποταμάκι. Μια άλλη γραμμούλα έκανε μια κολοτούμπα και έγινε μια γεφυρούλα και μια άλλη άρχισε να χοροπηδά κι έγινε ένα βουναλάκι. Όλες μαζί έφτιαξαν έτσι μια όμορφη ζωγραφιά! (ιστορία-εικονόλεξο) 9. Ιστορίες για τα συναισθήματα Μαμά, μπαμπά φοβάμαι! Μπαμπά, μαμά φοβάμαι! Φώναξε ο μικρός Νικόλας. Ένας σκύλος ακουγόταν από το διπλανό σπίτι. Η μαμά πήρε αγκαλιά τον Νικόλα και προσπάθησε να τον ηρεμήσει. Την άλλη μέρα ο μπαμπάς του αγόρασε ένα μικρό κουταβάκι. «Ελα Νικόλα, να δεις τι σου έφερα! Ένα μικρό σκυλάκι! Δεν είναι κακό ζώο. Είναι φύλακας των σπιτιών και των ανθρώπων. Έλα να το χαϊδέψουμε» είπε ο μπαμπάς. «Μπαμπά φοβάμαι» είπε ο Νικόλας και άρχισε να κλαίει. Ο μπαμπάς πήρε αγκαλιά τον Νικόλα και πλησίασαν το μικρό σκυλάκι. Εκείνο, χαρούμενο κουνούσε την ουρά του. Ο Νικόλας το βρήκε αστείο και άρχισε να παίζει μαζί του. Του έδωσε και όνομα. Το ονόμασε «Ατρόμητο». Κι έτσι ο μικρός Νικόλας σταμάτησε να φοβάται. Ήθελε να γίνει κι αυτός ατρόμητος σαν το σκύλο του. Το θυμωμένο ποντίκι Είμαι ο Ντίκι το ποντίκι κι είμαι συνεχώς κρυμμένο σε μια τρύπα στριμωγμένο. Δεν μπορώ να ξεμυτίσω γιατί το γάτο θ αντικρύσω. Έχω σχέδιο σπουδαίο Και θα με λεν όλοι γενναίο! Έχω νεύρα τσαταλάκια Και το γάτο θα κρεμάσω με τα μανταλάκια. Μη σας πω ότι θα τον κάνω με τα κρεμμυδάκια Ή αν προτιμάτε με τα παϊδάκια. 20

Έχει αυτός νύχια γαμψά; Έχω γω μεγάλη ουρά! Έχει δόντια σουβλερά; Έχω στρόγγυλα αυτιά! Κι άμα θες πες αλεύρι, Το ποντίκι ο Ντίκι σε γυρεύει. Ο Λάκης δεν φοβάται! Ο Λάκης το πουλάκι Ξεκίνησε πρωί-πρωί Βόλτα μακρινή να κάνει Στην ωραία εξοχή. Ένας γάτος όμως πονηρός Πεινασμένος και κακός Τον Λάκη βλέπει στο κλαδί Και ονειρεύεται φαϊ. Ο Λάκης όμως στην αρχή, Νιώθει φόβο και ταραχή, Νιώθει το σώμα του βαρύ Απ του γάτου την απειλή Και στη φωλιά του τρέχει να κρυφτεί. Σκέφτεται όμως καλά Τα νύχια του τα κοφτερά τη μύτη του τη δυνατή Και αποφασίζει να αμυνθεί. Το γάτο ν αντιμετωπίσει Το πρόβλημά του πια να λύσει 21

Τη δύναμή του να του δείξει Αυτή είν η κατάλληλη στιγμή. Ορμάει στο γάτο δυνατά Και τον τσιμπάει στη κοιλιά Και τρέχει ο γάτος να κρυφτεί Και από τον Λάκη να σωθεί. 10. Ιστορίες για τη διαφορετικότητα Το σκυλάκι με τα μεγάλα αυτιά Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα σκυλάκι που δεν έμοιαζε με τ αδελφάκια του. Είχε δυο μεγάλα αυτιά και όλοι το κοίταζαν περίεργα. Μια μέρα που κάθονταν στενοχωρημένο κάτω από ένα δέντρο, το πλησίασε η σοφή κουκουβάγια και το ρώτησε τι έχει. Εκείνη αφού άκουσε αυτό που τον απασχολούσε, τον συμβούλεψε να μη στενοχωριέται. Εξάλλου κι εγώ, του είπε, έχω μεγάλα μάτια και διαφέρω από τα άλλα πουλιά αλλά βλέπω καλύτερα τη νύχτα. Το σκυλάκι χαρούμενο έτρεξε στο δάσος να βρει τα αδελφάκια του όταν ξαφνικά άκουσε φωνές. Τα αδελφάκια του είχαν πέσει σε μια βαθιά λακκούβα και δεν μπορούσαν να βγουν. Τότε το σκυλάκι έβαλε τ αυτιά του και τράβηξε τ αδελφάκια του από τη λακκούβα. Τι κι αν ήταν διαφορετικός, κατάλαβε πως τα μεγάλα του αυτιά είναι πολύτιμα. Κι έζησαν αυτά καλά κι εμείς καλύτερα. 11. Ιστορίες με λέξεις που έχουν ως πρώτο συνθετικό μία λέξη Η γάτα Μια γατοφορά κι ένα γατοκαιρό, σε μια γατοχώρα που είχε πολλά γατόσπιτα και γατόδεντρα, ζούσαν πολλές γατοοικογένειες. Μια μέρα, τα γατόπαιδα βγήκαν στη γατοπλατεία και έπαιξαν γατοκρυφτό, γατοκινηγητό, γατοκουτσό και γατόμηλα. Ξαφνικά η γατόμπαλα βγήκε στο γατόδρομο και όλα τα γατόπαιδα άρχισαν να την κυνηγούν μέχρι που αυτή έπεσε στο γατοποτάμι. Τα γατόπαιδα ξεφώνισαν: - Πω, πω, πω ΓΑΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!!! Τι θα απογίνει η γατόμπαλά μας; Πάνω στην ώρα εμφανίστηκε ένα γατομπαμπάς κρατώντας τη γατοαπόχη του, έπεισα την άτακτη γατόμπαλα κι όλοι ήταν γατοευχαριστημένοι! 22