Προσοχή στο κενό Μπάρμπαρα Τόμπσον Δεύτερη σύμβουλος στην Προεδρία της Ανακουφιστικής Εταιρείας Τα κενά μπορούν να είναι μια υπενθύμιση του τρόπου με τον οποίο μπορούμε να βελτιωθούμε ή, αν τα αγνοήσουμε, μπορούν να γίνουν προσκόμματα στην ζωή μας. Πριν αρκετά χρόνια επισκέφτηκα κάποιους αγαπητούς φίλους στο Λονδίνο της Αγγλίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης ταξίδεψα στο μετρό -- ένα υπόγειο σύστημα σιδηροδρόμων που συχνά χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να φτάσουν από το ένα μέρος στο άλλο. Σε κάθε σταθμό του υπόγειου σιδηρόδρομου υπάρχουν ταμπέλες που προειδοποιούν για τους κινδύνους που ενδεχομένως να συναντήσουν οι άνθρωποι. Φώτα αναβοσβήνουν για να ειδοποιήσουν τους ανθρώπους ότι ένα τρένο πλησιάζει και πρέπει να σταθούν μακριά από την αποβάθρα. Υπάρχει επίσης μια ταμπέλα που υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι υπάρχει κίνδυνος στο κενό μεταξύ τρένου και αποβάθρας του σταθμού. Η ταμπέλα λέει: «Προσοχή στο κενό». Αυτό υπενθυμίζει στους ανθρώπους να μην αφήσουν το πόδι τους να σφηνώσει στο κενό ή να μην τους πέσει τίποτα στο κενό επειδή θα πάει κάτω από το τρενο και θα χαθεί. Η ταμπέλα προειδοποίησης είναι απαραίτητη και ειδοποιεί τους ανθρώπους για ένα πραγματικό κίνδυνο. Για να είναι ασφαλείς, οι άνθρωποι πρέπει να δώσουν «προσοχή στο κενό». Πολλές από εμάς έχουμε κενά στην δική μας ζωή. Ενίοτε είναι η διαφορά μεταξύ αυτού που ξέρουμε και αυτού που πράγματι κάνουμε ή το κενό μεταξύ των στόχων μας και αυτού που επιτυγχάνουμε στην πραγματικότητα. Αυτά τα κενά μπορούν να είναι μια υπενθύμιση του τρόπου με τον οποίο μπορούμε να βελτιωθούμε ή, αν τα αγνοήσουμε, μπορούν να γίνουν προσκόμματα στην ζωή μας. Θέλω να αναφέρω μερικά κενά που βλέπω είτε στη δική μου ζωή είτε στη ζωή των άλλων. Αυτά στα οποία θα απευθυνθώ απόψε είναι τα ακόλουθα: Πρώτον, το κενό μεταξύ του να πιστεύετε ότι είστε κόρες του Θεού και του να ξέρετε στην καρδιά και την ψυχή σας ότι είστε μια πολύτιμη, αγαπητή κόρη του Θεού. Δεύτερον, το κενό μεταξύ της ολοκληρώσεως του προγράμματος των Νέων Γυναικών και του να γίνετε μέλος της Ανακουφιστικής Εταιρείας που συμμετέχει πλήρως σε αυτή -- «την οργάνωση του Κυρίου για γυναίκες»1. Τρίτον, το κενό μεταξύ του να πιστεύετε στον Ιησού Χριστό και του να είστε γενναίες στην μαρτυρία του Ιησού Χριστού. Αριθμός ένα, το κενό μεταξύ του να πιστεύετε και του να ξέρετε ότι είστε μια πολύτιμη, αγαπητή κόρη του Θεού. Οι περισσότεροι από εμάς που είμαστε στην Εκκλησία για παραπάνω από λίγους μήνες έχουμε τραγουδήσει το τραγούδι «Είμαι Θεού παιδί»2. Έχω τραγουδήσει αυτό το τραγούδι όταν ήμουν μικρό παιδί και πάντα πίστευα τα λόγια του. Ακόμα κι όταν οι περισσότεροι από εμάς το
πιστεύουμε, φαίνεται ότι σε στιγμές ταλαιπωρίας ή δυσκολίας έχουμε την τάση να το αμφιβάλλουμε ή να το ξεχνάμε. Μερικοί έχουμε πει πράγματα όπως: «Αν ο Θεός με αγαπούσε πραγματικά, δεν θα άφηνε αυτή την αρρώστια να έλθει στο παιδί μου». «Αν ο Θεός με αγαπούσε, θα με βοηθούσε να βρω έναν άξιο άνδρα που θα μπορούσα να παντρευτώ και να επισφραγιστώ στον άγιο ναό». «Αν ο Θεός με αγαπούσε, θα είχαμε αρκετά χρήματα να αγοράσουμε ένα σπίτι για την οικογένειά μας». «Έχω αμαρτήσει και ο Θεός μάλλον δεν με αγαπάει πια». Δυστυχώς, ακούμε τέτοιου είδους δηλώσεις πολύ συχνά. Πρέπει να ξέρετε ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να [σας] «χωρίσει από την αγάπη του Χριστού». Οι γραφές μάς λένε καθαρά ότι, ούτε θλίψη ούτε στενοχώρια ούτε διωγμός ούτε δυνάμεις ούτε κάποια άλλη κτίση δεν θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού3. Ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς αγάπησε τόσο που έστειλε τον Μονογενή Του Υιό να εξιλεωθεί από τις αμαρτίες μας. Ο Σωτήρας δεν υπέφερε μόνο για κάθε αμαρτία, αλλά επίσης αισθάνθηκε κάθε πόνο, λύπη, ενόχληση, μοναξιά και θλίψη που ο καθένας θα μπορούσε να βιώσει. Δεν είναι αυτή μεγάλη αγάπη; Ο Πρόεδρος Χένρυ Άιρινγκ έχει πει: «Το Άγιο Πνεύμα δίνει μαρτυρία για την πραγματικότητα του Θεού και μας επιτρέπει να αισθανόμαστε τη χαρά της αγάπης Του»4. Πρέπει να δεχτούμε την αγάπη Του, να αγαπάμε τον εαυτό μας και να αγαπάμε τους άλλους. Θυμηθείτε ότι κάθε ψυχή επάνω στη γη είναι επίσης ένα παιδί του Θεού. Πρέπει να φερόμαστε ο ένας στον άλλον με αγάπη και καλοσύνη όπως αρμόζει σε ένα παιδί του Θεού. Οι περισσότερες από εσάς εργάζεστε σκληρά να εκτελέσετε το καθήκον σας, να τηρείτε τις εντολές και να υπακούτε τον Κύριο. Πρέπει να είστε σε θέση να αναγνωρίσετε την έγκριση του Κυρίου. Πρέπει να ξέρετε ότι ο Θεός είναι ευχαριστημένος και ότι δέχτηκε την προσφορά σας5. Θυμηθείτε να δώσετε προσοχή σε αυτό το κενό και μην επιτρέψετε στην αμφιβολία και την αβεβαιότητα να εισέλθουν στο μυαλό σας. Να είστε σίγουρες ότι ο Θεός σας αγαπά στοργικά και ότι είστε το πολύτιμο παιδί Του. Ακολουθεί το κενό μεταξύ του να τελειώσετε το πρόγραμμα των Νέων Γυναικών και να γίνετε ένα μέλος της Ανακουφιστικής Εταιρείας που συμμετέχει πλήρως σε αυτή -- την οργάνωση του Κυρίου για γυναίκες. Σε πολλές χώρες στην ηλικία των 18 ετών ένα κορίτσι γίνεται γυναίκα. Για πολλές, αυτή είναι μια εποχή γεμάτη ενθουσιασμό όταν αισθανόμαστε ότι είμαστε ενήλικες και έτοιμες να κατακτήσουμε τον κόσμο. Για τις νέες γυναίκες της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, είναι επίσης η εποχή στην οποία ολοκληρώνουμε πολλούς από τους στόχους της Προσωπικής Προόδου, ερχόμαστε στην Ανακουφιστική Εταιρεία και δεχόμαστε κλήσεις για υπηρέτηση στην Εκκλησία. Οι μαρτυρίες μας έχουν ενδυναμωθεί στις Νέες Γυναίκες και έχουμε σχεδιάσει μια ομάδα στόχων που θα οδηγήσει τον γάμο μας στο ναό και στην δική μας παντοτινή οικογένεια.
Δυστυχώς, μερικές από τις νεότερες αδελφές μας παίρνουν μια «άδεια απουσιών» από την πλήρη συμμετοχή στο ευαγγέλιο και την Ανακουφιστική Εταιρεία. Μερικές έχουν την συμπεριφορά: «Θα συνεχίσω με την Ανακουφιστική Εταιρεία όταν παντρευτώ ή όταν είμαι πιο μεγάλη ή όταν δεν είμαι τόσο απασχολημένη». Όταν τελείωσα το λύκειο οι στόχοι μου ήταν να πάω στο κολέγιο για τουλάχιστον δύο χρόνια, να παντρευτώ με έναν γοητευτικό άνδρα και να κάνω τέσσερα τέλεια, όμορφα παιδιά (δύο αγόρια και δύο κορίτσια). Ο άνδρας μου θα λάμβανε πολύ μεγάλο εισόδημα και δεν θα χρειαζόταν να δουλέψω και τότε σχεδίαζα να κάνω υπηρέτηση στην Εκκλησία και την κοινότητα. Ευγνωμόνως, ένας από τους στόχους μου ήταν να είμαι ενεργό και πιστό μέλος της Εκκλησίας. Όπως μπορεί να ξέρετε, πολλοί από τους στόχους μου δεν πραγματοποιήθηκαν με τον τρόπο που ήθελα. Τελείωσα το κολέγιο, υπηρέτησα μια ιεραποστολή, βρήκα δουλειά, συνέχισα με την μόρφωσή μου αποκτώντας ένα δίπλωμα master και συνέχισα να δουλεύω στην δουλειά μου για πολλά χρόνια. (Σκέφτηκα ότι ο γάμος θα γινόταν 13 χρόνια πριν όταν άνοιξα ένα μπισκοτάκι της τύχης και έλεγε: «Θα παντρευτώ σε λιγότερο από χρόνο»). Αλλά δεν υπήρξε ούτε γοητευτικός άνδρας ούτε γάμος και ούτε παιδιά. Τίποτα δεν είχε πάει όπως το είχα σχεδιάσει εκτός από ένα πράγμα. Προσπάθησα να είμαι ενεργό και πιστό μέλος της Εκκλησίας. Για αυτό είναι πολύ ευγνώμων. Έχει κάνει όλη τη διαφορά στη ζωή μου. Είχα την ευκαιρία να υπηρετήσω πολλά χρόνια στις Νέες Γυναίκες και αισθάνθηκα ότι μου έδωσε την ευκαιρία να διδάξω και να δώσω μαρτυρία σε νεότερες γυναίκες που ανέπτυσσαν την μαρτυρία τους και αναζητούσαν την πρόοδο στην κατεύθυνση που έχει ορίσει ο Θεός. Είχα επίσης την ευκαιρία να υπηρετήσω σε κλήσεις στην Ανακουφιστική Εταιρεία, οι οποίες με βοήθησαν να μάθω να υπηρετώ τους άλλους και να αυξήσω την πίστη μου και μου έδωσε ένα μεγάλο συναίσθημα ότι ανήκω κάπου. Αν και δεν ήμουν παντρεμένη και δεν είχα παιδιά, αισθάνθηκα ότι η ζωή μου είχε νόημα. Υπήρχαν στιγμές αποθάρρυνσης και ενίοτε αμφέβαλα για το σχέδιο. Μια συνάδελφος στην δουλειά που δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας μου είπε: «Γιατί συνεχίζεις να πηγαίνεις σε μια εκκλησία που δίνει τόση έμφαση στο γάμο και την οικογένεια;» Η απλή μου απάντηση ήταν: «Επειδή είναι αληθινή!» Μπορώ να είμαι ανύπανδρη και χωρίς παιδιά τόσο μέσα όσο και έξω από την Εκκλησία. Αλλά με την Εκκλησία και το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού στην ζωή μου, βρήκα ευτυχία και ήξερα ότι ήμουν στο μονοπάτι που ο Κύριος θέλει να ακολουθήσω. Βρήκα χαρά και πολλές ευκαιρίες να υπηρετήσω, να αγαπήσω και να αναπτυχθώ πνευματικά. Θυμηθείτε, δεν είναι μόνο αυτό που θα κερδίσετε από την ενεργή συμμετοχή στην Ανακουφιστική Εταιρεία αλλά αυτό που μπορείτε να δώσετε και να συνεισφέρετε επίσης. Αγαπητές μου αδελφές, ειδικά εσείς οι νεότερες που είστε ενήλικες και ανύπανδρες, καταθέτω μαρτυρία σε εσάς ότι ο Θεός σας αγαπά. Σας σκέφτεται. Έχει ένα σχέδιο για εσάς. Σας χρειάζεται για να υπηρετήσετε τα παιδιά Του. Σας χρειάζεται να είστε γυναίκες ενεργές και
πιστές και να συμμετέχετε πλήρως στην Εκκλησία Του. Θέλει να «παρηγορήσετε τους αποκαμωμένους και να ενδυναμώσετε τους αδύναμους»7. Η αδελφή Ελάιζα Σνόου, δεύτερη γενική πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας, μίλησε σε μια μεγάλη ομάδα αδελφών --και έφηβες και ενήλικες γυναίκες-- που είχαν συγκεντρωθεί στο Όγκντεν της Γιούτα το 1873. Έδωσε την ακόλουθη συμβουλή που ήταν επίκαιρη τότε και είναι ακόμα κατάλληλη σήμερα. Μιλώντας στις νεότερες γυναίκες, είπε: «Αν συναναστρέφεστε μαζί [δηλαδή μεγαλύτερες και νεώτερες γυναίκες], το μυαλό σας βελτιώνεται, κερδίζετε διάνοια και απομακρύνεστε από την άγνοια. Το Πνεύμα του Θεού θα μεταδώσει διδασκαλία στο μυαλό σας και εσείς θα την μεταδώσετε η μία στην άλλη. Είθε ο Θεός να σας ευλογεί νέες αδελφές μου. Να θυμάστε ότι είστε Άγιες του Θεού και ότι έχετε σημαντικά έργα να κάνετε στην Σιών». Συμβούλεψε επιπρόσθετα όλες τις γυναίκες: «Ο Απόστολος Παύλος μίλησε στα παλιά τα χρόνια για άγιες γυναίκες. Είναι καθήκον καθεμίας από εμάς να είμαστε άγιες γυναίκες. Πρέπει να έχουμε υψηλούς στόχους, αν είμαστε άγιες γυναίκες. Πρέπει να αισθανθούμε ότι έχουμε κληθεί να εκτελέσουμε σημαντικά καθήκοντα. Καμία δεν εξαιρείται. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία απομονωμένη αδελφή ούτε να έχει μια πολύ στενή κοινωνική σφαίρα αλλά πρέπει να κάνει σε μεγάλη κλίμακα αυτό που της αναλογεί για να εδραιώσει το βασίλειο του Θεού επάνω στη γη»7. Σας παρακαλώ να δώσετε προσοχή στο κενό και μην αφήσετε ένα κενό αδράνειας να έλθει στη ζωή σας με κανέναν τρόπο. Χρειάζεστε την Εκκλησία και η Εκκλησία σας χρειάζεται. Και τέλος, το κενό μεταξύ του να πιστεύετε στον Ιησού Χριστό και του να είστε γενναίες στην μαρτυρία του Ιησού Χριστού. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον Ιησού Χριστό -- ότι γεννήθηκε από την Μαρία σε ταπεινές περιστάσεις στην Βηθλεέμ πριν πολλά χρόνια. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι μεγάλωσε και έγινε ένας σπουδαίος δάσκαλος, μια καλοσυνάτη και ευγενής ψυχή. Μερικοί πιστεύουν ότι μας έδωσε μια ομάδα άξιων αρχών και εντολών και ότι αν ακολουθούμε αυτές τις διδασκαλίες και τηρούμε αυτές τις εντολές θα ευλογηθούμε. Όμως, εμείς ως Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερο από το να πιστεύουμε στον Χριστό. Πρέπει να έχουμε πίστη σε Αυτόν, να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, να βαφτιστούμε στο όνομά Του και να λάβουμε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος και κατόπιν, πρέπει να υπομείνουμε πιστά μέχρι τέλους. Πρέπει να καταθέτουμε την μαρτυρία μας στους άλλους. Πρέπει να τηρούμε πιστά τις διαθήκες που συνάψαμε με τον Θεό. Ξέρουμε ότι όλα τα πράγματα θα αποκαλυφθούν και θα δοθούν σε εκείνους που «έχουν υπομείνει γενναία για το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού»8. Όταν μεταστρεφόμαστε, υπάρχει μια φυσική τάση να διαδίδουμε το ευαγγέλιο με αυτούς που αγαπάμε. Ο Λεχί είχε μεταστραφεί και ήθελε η οικογένειά του να συμμετέχει στην καλοσύνη του ευαγγελίου9. Ο Νεφί «[μίλησε] για το Χριστό, [χάρηκε] με το Χριστό και κήρυξε για το
Χριστό ώστε τα παιδιά [του] να ξέρουν σε ποια πηγή να στραφούν για άφεση των αμαρτιών τους ή, με άλλα λόγια, πού να βρουν ειρήνη και χαρά»10. Όταν ο Ενώς μεταστράφηκε και έλαβε άφεση των αμαρτιών του, ανησύχησε για την ευημερία των αδελφών του. Ήθελε να λάβουν τις ευλογίες που εκείνος είχε λάβει11. Στις γραφές διαβάζουμε για άνδρες και γυναίκες που μεταστρέφονται και επιθυμούν να «ενδυναμώσουν» τους αδελφούς και τις αδελφές τους12. Αφήστε τη φωνή σας να ακουστεί ανάμεσα στους πιστούς καθώς με θάρρος αναγγέλλετε ότι ζει13, ότι η Εκκλησία Του έχει αποκατασταθεί και ότι το σχέδιο ευδαιμονίας είναι διαθέσιμο σε όλους. Καθώς δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτά τα «κενά» και απομακρύνουμε τον εαυτό μας από τον κίνδυνο, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε την πληρότητα των ευλογιών του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού στην ζωή μας. Αγαπητές αδελφές μου, σας αγαπώ. Ξέρω ότι ο Σωτήρας ζει. Ξέρω ότι αγαπά την καθεμιά μας. Ξέρω ότι αυτή είναι η αληθινή Εκκλησία Του. Δίδω μαρτυρία γι αυτό, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 1. Σπένσερ Κίμπαλ, Relief Society -- Its Promise and Potential, Ensign, Μάρτ. 1976, 4. 2. «Είμαι Θεού παιδί», Ύμνοι και παιδικά τραγούδια, αρ. 58. 3. Βλέπε Προς Ρωμαίους 8:35-39. 4. Χένρυ Άιρινγκ, "The Love of God in Missionary Work" (ομιλία που δόθηκε σε ένα σεμινάριο για προέδρους ιεραποστολής, 25 Ιουνίου 2009). 5. Βλέπε Δ&Δ 97:27, 124:1. 6. As Sisters in Zion, Hymns, αρ. 309. 7. Eliza R. Snow, "An Address,"Woman s Exponent, Σεπτ. 15, 1873, 62. 8. Δ&Δ 121:29. 9. Βλέπε Νεφί Α 8:10-12. 10. Βλέπε Νεφί Β 25:26. 11. Βλέπε Ενώς 1:5-11. 12. Κατά Λουκάν 22:32. 13. Βλέπε Δ&Δ 76:22.