Αριθμός απόφασης: 253/2013

652 ΑΧΑΪΚΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ 8. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ Αριθμός απόφασης: 253/2013 Πρόεδρος: Χριστίνα Μισούλη - Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ Δικαστές: Καλλιρρόη Σαφαρίκα, Ευθυμία Χριστοδουλοπούλου (Εισηγήτρια), Εφέτες Δ.Δ. Δικηγόροι: Πέτρος Κωνσταντινόπουλος, Μαυρέττα Καρύδη, Ξενοφώντας Γράψας Αίτηση ακύρωσης. Επιτροπή Κρίσεως Αυθαιρέτων. Νομιμότητα σύνθεσης οργάνου. Η έκθεση αυτοψίας αυθαίρετων κατασκευών και υπολογισμού προστίμων στερείται εκτελεστότητας και απαραδέκτως προσβάλλεται αυτοτελώς, διότι ενσωματώνεται στην εκδοθείσα επί της ενστάσεως απόφαση της Επιτροπής που συνιστά τη μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη πράξη. Δεν επιτρέπεται το πρόσωπο, το οποίο, με την ιδιότητα του διοικητικού οργάνου, εκδίδει μία διοικητική πράξη, να συμπίπτει με το πρόσωπο που την ελέγχει ή να μετέχει στο συλλογικό όργανο που ασκεί τον έλεγχο αυτό, εκτός αν ρητώς ορίζεται το αντίθετο ή τούτο σαφώς συνάγεται από την ρυθμίζουσα τα της συγκροτήσεως και λειτουργίας του συλλογικού οργάνου διάταξη. Οι αιτούσες ζητούν την ακύρωση : α) της με ημερομηνία 1/9/2011 αποφάσεως (Θέμα 1ο) της Επιτροπής Κρίσεως Αυθαιρέτων της παραγράφου 4 του άρθρου 4 του Π.Δ. 267/1998 του Τμήματος Πολεοδομίας Σχεδίου Πόλεως και Οικισμών του Δήμου Λευκάδας, με την οποία έγινε εν μέρει μόνο δεκτή η ένσταση που άσκησαν κατά της από 14/4/2011 εκθέσεως αυτοψίας αυθαίρετων κατασκευών και υπολογισμού προστίμων υπαλλήλων της ίδιας Υπηρεσίας, και β) της εν λόγω εκθέσεως αυτοψίας. Με την ανωτέρω έκθεση αφενός κρίθηκαν ως αυθαίρετες και κατεδαφιστέες οι, εκ μέρους των αιτουσών και καθ υπέρβαση της 129/1993 οικοδομικής άδειας, κατασκευές (μικρό W.C., κλειστό ισόγειο χώρο καταστήματος, μεταλλικής κατασκευής, με υαλοπίνακες, φέροντα εγκαταστάσεις ηλεκτρικού, υδρεύσεως, κλιματισμού και εξαερισμού, καθώς και δύο ανοικτά στέγαστρα) στον ευρισκόμενο στην περιοχή Αγίου Ιωάννη, στη Λευκάδα, ανεμόμυλου, συνιδιοκτησίας τους, ενώ επιβλήθηκαν σε βάρος τους, για το σύνολο των κατασκευών, πρόστιμα ανεγέρσεως και διατηρήσεως, ύψους 27.532 και 11.010, 43 ευρώ, αντιστοίχως, του τελευταίου καθορισθέντος, με την προσβαλλόμενη απόφαση, στο ποσό των 9.802,10 ευρώ. Επειδή, η προδιαληφθείσα έκθεση αυτοψίας στερείται εκτελεστότητας και απαραδέκτως προσβάλλεται αυτοτελώς, διότι ενσωματώθηκε στην εκδοθείσα επί της εν-

8. περιβάλλον πολεοδομία 653 στάσεως των αιτουσών απόφαση της προαναφερόμενης Επιτροπής, που συνιστά τη μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη πράξη (ΣτΕ 1164/2009, 1955/ 2008, 251/2007, 320/2006). Επειδή, κατά γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, αποτυπωθείσα και στο άρθρο 7 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του Ν. 2690/1999 Κύρωση του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας και άλλες διατάξεις (Α 45), τα όργανα της Διοικήσεως, μονομελή ή συλλογικά, πρέπει να παρέχουν εγγυήσεις αμερόληπτης κρίσεως, για να δημιουργείται στον διοικούμενο η πεποίθηση περί του ανεπηρεάστου αυτών και του αδιάβλητου της εκδοθείσας από αυτά πράξεως. Κατ εφαρμογή της γενικής αυτής αρχής, η οποία αποδίδει σχετική γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, απορρέουσα από τη συνταγματική αρχή του κράτους δικαίου (βλ. ΣτΕ 2447/2012, 2243/2011 επταμ.), δεν επιτρέπεται το πρόσωπο, το οποίο, με την ιδιότητα του διοικητικού οργάνου, εκδίδει μία διοικητική πράξη, να συμπίπτει με το πρόσωπο που την ελέγχει ή να μετέχει στο συλλογικό όργανο που ασκεί τον έλεγχο αυτό, εκτός αν ρητώς ορίζεται το αντίθετο ή τούτο σαφώς συνάγεται από την ρυθμίζουσα τα της συγκροτήσεως και λειτουργίας του συλλογικού οργάνου διάταξη (ΣτΕ 1994, 2447, 2634, 3320/2012, 640/2011, 2634/2010, 3457/2009, 2636/2007, 3160/2006, 3859/2002). Επειδή, στην υποκείμενη περίπτωση ο υπάλληλος Ε. Σ. συμμετείχε πράγματι αφενός μεν στον έλεγχο αυτοψίας και στη σύνταξη της από 14/4/2011 προρρηθείσας εκθέσεως αυτοψίας και υπολογισμού των ένδικων προστίμων, και αφετέρου στην Επιτροπή του άρθρου 4 παρ. 4 του Π.Δ. 267/1998, ενώπιον της οποίας συζητήθηκε η ένσταση που άσκησαν οι αιτούσες κατά εν λόγω εκθέσεως, επί της οποίας εκδόθηκε η πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση. Ωστόσο, οι διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 3 και 4 παρ. 4 του Π.Δ. 267/1998 Διαδικασία χαρακτηρισμού και κατεδάφισης νέων αυθαιρέτων κατασκευών, τρόπος εκτίμησης της αξίας και καθορισμός του ύψους των προστίμων αυτών (Α 195), δεν προβλέπουν ρητώς τη συμμετοχή στη σύνθεση του αποφασίζοντος για τη νομιμότητα της εκθέσεως αυτοψίας οργάνου (της συγκροτούμενης, δηλαδή, σε κάθε αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία τετραμελούς Επιτροπής του άρθρου 4 παρ. 4 του ως άνω Π.Δ.), προσώπου, το οποίο συμμετείχε στον έλεγχο αυτοψίας και στη συνταχθείσα έκθεση, αλλά ούτε και συνάγεται ερμηνευτικά τέτοια βούληση του νομοθέτη. Επομένως, και στην περίπτωση αυτήν έχει ισχύ η ως άνω γενική αρχή του διοικητικού δικαίου περί μη νόμιμης συμμετοχής στη σύνθεση του αποφασίζοντος οργάνου προσώπου που είχε μετάσχει στην έκδοση της ελεγχόμενης πράξεως. Επειδή, ενόψει των ανωτέρω ο επαναδιατυπωθείς (και επίσης προβληθείς και με την προηγηθείσα ένσταση των αιτουσών κατά της εκθέσεως αυτοψίας) σχετικός λόγος της υπό κρίση αιτήσεως, συμφώνως προς τον οποίο η προσβαλλόμενη πράξη είναι παράνομη και ακυρωτέα, μεταξύ άλλων, και διότι, στην Επιτροπή, που την εξέδωσε μετείχε, κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοικήσεως και της αμεροληψίας των διοικητικών οργάνων, ο υπάλληλος Ε. Σ., ο οποίος είχε συμπράξει και στη σύνταξη της προσβαλλόμενης εκθέσεως αυτοψίας, κρίνεται βάσιμος, καθόσον με την κατά τα ανωτέρω σώρευση στο ίδιο πρόσωπο της ιδιότητας του ελεγκτή και του μέλους της Επιτροπής δημιουργείται εύλογη υπόνοια μεροληψίας κατά την κρίση της οικείας υποθέσεως από τη Διοίκηση. Επομένως, η προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής Κρίσεως Νέων Αυθαιρέτων είναι ακυρωτέα, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την προδιαληφθείσα αιτίαση της κρινόμενης αιτήσεως, η έρευνα των υπόλοιπων λόγων της οποίας παρέλκει, κατόπιν τούτου, ως αλυσιτελής. Δέχεται την αίτηση.

654 ΑΧΑΪΚΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ Αριθμός απόφασης: 254/2013 Πρόεδρος: Χριστίνα Μισούλη - Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ Δικαστές: Καλλιρρόη Σαφαρίκα, Ευθυμία Χριστοδουλοπούλου (Εισηγήτρια), Εφέτες Δ.Δ Δικηγόροι: Παναγιώτης Παπαδόπουλος Αίτηση ακύρωσης. Κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Για την εγκατάσταση κεραίας σταθμού κινητής τηλεφωνίας στην ξηρά, απαιτείται η λήψη άδειας από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων. Η πολεοδομική αρχή, προκειμένου να διατάξει τη κατεδάφιση αυθαίρετης δομικής κατασκευής για την τοποθέτηση κεραίας κινητής τηλεφωνίας, ερευνά αν έχει χορηγηθεί η κατά τις προαναφερόμενες δια-τάξεις αναγκαία έγκριση της ΕΕΕΤ για την εγκατάσταση της κεραίας, για την οποία πρέπει να έχει προηγηθεί η αναγκαία έγκριση των περιβαλλοντολογικών όρων από το Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας, καθώς και αν με την επίμαχη κατασκευή παραβιάζονται οι ισχύουσες ουσιαστικές πολεοδομικές διατάξεις ή αυτές που ίσχυαν κατά το χρόνο κατασκευής τους. Η προβλεπόμενη από το άρθρο 1 παρ. 1 του Π.Δ. 267/1998 έκθεση αυτοψίας αυθαίρετης κατασκευής συνιστά διοικητική πράξη κατ εξοχήν πραγματοπαγή, αφού αυτή, κατά τη ρητή διατύπωση της εν λόγω διατάξεως, αφορά την αυθαίρετη κατασκευή και μόνο και όχι τον εκάστοτε ιδιοκτήτη, νομέα, κάτοχο ή κατασκευαστή της. Νόμος 4053/2012. Μη αδειοδοτημένες εγκατεστημένες κατασκευές κεραιών, για τις οποίες έχει ήδη αυτεπαγγέλτως διαπιστωθεί η ύπαρξη τους, ολοκληρώνεται η διαδικασία επιβολής κυρώσεων, σύμφωνα με το ισχύον κατά το χρόνο εγκαταστάσεώς τους νομικό πλαίσιο και επιβάλλονται οι προβλεπόμενες σε αυτό κυρώσεις. Εφαρμοζόμενες διατάξεις: Α. 1 (παρ. 2), Ν. 2801/2000 (Α 46), 24Α, Ν. 2075/1992. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, η αιτούσα ανώνυμη εταιρεία, φερόμενη ως ιδιοκτήτρια των παρακάτω αναφερόμενων κατασκευών, επιδιώκει την ακύρωση της από 7/6/2007 αποφάσεως της Επιτροπής Αυθαιρέτων του άρθρου 4 παρ. 4 του Π.Δ. 267/1998, της Διευθύνσεως Πολεοδομίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Ζακύνθου, με την οποία απορρίφθηκε η 1286/ 6.3.2007 ένσταση, που άσκησε κατά της από 1/11/2006 εκθέσεως αυτοψίας υπαλλήλων του Τμήματος Αυθαιρέτων της ως

8. περιβάλλον πολεοδομία 655 άνω Διευθύνσεως. Με την έκθεση αυτήν αφενός κρίθηκαν ως αυθαίρετες και κατεδαφιστέες οι παρακάτω αναφερόμενες κατασκευές, και αφετέρου επιβλήθηκαν πρόστιμα για την ανέγερση και τη διατήρηση των ως άνω αυθαίρετων κατασκευών, συνολικού ύψους 15.616,94 ευρώ. Επειδή..περαιτέρω, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1 (παρ. 2) του Ν. 2801/2000 (Α 46), 24Α του Ν. 2075/1992 (Α 129), που προστέθηκε με το άρθρο 41 παρ. 2 του Ν. 2145/1993 (Α 88) και διατηρήθηκε σε ισχύ με την περίπτ. Β της παρ. 3 του πέμπτου άρθρου και του έκτου άρθρου του Ν. 2246/1994 (Α 172), για την εγκατάσταση κεραίας σταθμού κινητής τηλεφωνίας στην ξηρά, απαιτείται αφενός η λήψη άδειας από το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών {ήδη δε, από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (Ε.Ε.Τ.Τ.), στην οποία περιήλθε η εν λόγω αρμοδιότητα του ως άνω Υπουργείου, βάσει της διατάξεως αρχικά του άρθρου 3 παρ. 14 εδ. κ του Ν. 2867/2000 (Α 273) και στη συνέχεια, από 3/2/2006, του άρθρου 12 παρ. λβ του Ν. 3431/2006} και αφετέρου η έγκριση των απαραίτητων για την τοποθέτηση της κεραίας δομικών κατασκευών, η οποία χορηγείται από την αρμόδια Πολεοδομική Υπηρεσία και ισοδυναμεί με οικοδομική άδεια (ΣτΕ 1439/2006, 763/2005, 2300/2004). Τέλος, με τη 1264/2005 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε, υπό το φως των συνταγματικών διατάξεων και των διατάξεων της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα για την προστασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, ότι πριν από τη χορήγηση άδειας για την εγκατάσταση κεραίας σταθμού κινητής τηλεφωνίας πρέπει να προηγείται συνολική εκτίμηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον, με την έγκριση περιβαλλοντικών όρων, κατά τη διαδικασία που θεσπίζεται με τις διατάξεις των άρθρων 3 και 4 του Ν. 1650/1986, της ΚΥΑ. 69269/ 5387/1990, ήδη δε του άρθρου 2 του Ν. 3010/2002 (Α 91) και της ΚΥΑ 15393/2332/5.8.2002 (Β 1022). 5. Επειδή..κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, η προβλεπόμενη από το άρθρο 1 παρ. 1 του Π.Δ. 267/1998 έκθεση αυτοψίας αυθαίρετης κατασκευής συνιστά διοικητική πράξη κατ εξοχήν πραγματοπαγή, αφού αυτή, κατά τη ρητή διατύπωση της εν λόγω διατάξεως, αφορά την αυθαίρετη κατασκευή και μόνο και όχι τον εκάστοτε ιδιοκτήτη, νομέα, κάτοχο ή κατασκευαστή της (ΣτΕ 4585/ 2009 7/λούς, 1244, 3973/2008, 3141/2000, 1915/1995). 7. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: ύστερα από αυτοψία υπαλλήλων της Διευθύνσεως Πολεοδομίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Ζακύνθου, για την οποία συντάχθηκε η από 1/11/2006 έκθεση και σχετικό σκαρίφημα, διαπιστώθηκε η, χωρίς την απαιτούμενη έγκριση από την αρμόδια πολεοδομική αρχή, κατασκευή: α) ενός ιστού κεραίας, δύο οικίσκων Η/Μ και ενός οικίσκου γεννήτριας εξοπλι-σμού κεραιών κινητής τηλεφωνίας (άσπρου χρώματος), β) ενός οικίσκου (container) Η/Μ εξοπλισμού κεραιών κινητής τηλεφωνίας (πράσινου χρώματος) και γ) περιφραγμένου χώρου στον οποίο υπάρχει ένας οικίσκος κινητής τηλεφωνίας, ένας οικίσκος ηλεκτροδοτήσεως και ένας ιστός κεραίας (κόκκινου χρώματος), που έχουν εγκατασταθεί στη θέση Ράχη Μαυρομάτη του πρώην Τοπικού Διαμερίσματος Λιθακιάς του Δήμου Λαγανά (και ήδη Δήμου Ζακύνθου) του Νομού Ζακύνθου, μετά δε τον υπολογι-

656 ΑΧΑΪΚΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ σμό της συνολικής τους αξίας, υπολογίσθηκαν τα πρόστιμα ανεγέρσεως και διατηρήσεως των ως άνω φερόμενων αυθαίρετων κατασκευών, ύψους 10.954,31 και 4.562,63 ευρώ, αντιστοίχως. Η έκθεση τούτη διαβιβάστηκε αφενός στο Νικόλαο Σούλη του Διονυσίου, φερόμενο ως ιδιοκτήτη του ακινήτου επί του οποίου είχαν τοποθετηθεί οι εν λόγω σταθμοί, και αφετέρου στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας C. (αιτούσα), V. και S. H., στις οποίες φέρεται ότι ανήκαν οι εν λόγω κατασκευές. Κατά της πιο πάνω εκθέσεως η αιτούσα υπέβαλε την 1286/6.3.2007 ένσταση ενώπιον της Επιτροπής του άρθρου 4 παρ. 4 του Π.Δ/τος 267/1998, η οποία την απέρριψε με την από 7/6/2007 απόφαση. Επειδή, η αιτούσα κατά τον κρίσιμο χρόνο εκδικάσεως της ενστάσεως δεν διέθετε την αναγκαία έγκριση των περιβαλλοντικών όρων (Ολομ. ΣτΕ 1264/2005, ΕΑ ΣτΕ 237/2008, 3919/2007), ο πρώτος από τους προβαλλόμενους λόγους, είναι, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά ανωτέρω, απορριπτέος ως αβάσιμος (ΣτΕ 763/2005, 2546/1999, 1931/1996). Συνεπώς, η έκδοση πολεοδομικής εγκρίσεως εκ των υστέρων για τη νομιμοποίηση της συγκεκριμένης εγκαταστάσεως δεν ήταν σε κάθε περίπτωση δυνατή και τούτο ανεξαρτήτως από το αν παραβιάζονταν ή όχι ουσιαστικές πολεοδομικές διατάξεις (πρβλ. Σ.τ.Ε. 763/2005, 4285/1999, 4559/1997, 4055/1996). Επομένως, η Επιτροπή δεν είχε υποχρέωση να χορηγήσει στην αιτούσα σχετική προθεσμία για νομιμοποίηση, όπως αλυσιτελώς αυτή προβάλλει και, συνακόλουθα, ο προαναφερόμενος λόγος, που είχε προβληθεί με την ένστασή της, ως μη ου-σιώδης, δεν έχρηζε ιδιαίτερης απαντήσεως (πρβλ. ΣτΕ 4285/1999, 4091/95, 4482/90). Επίσης, η Επιτροπή δεν είχε την υποχρέωση να απαντήσει ειδικώς στον περιεχόμενο στην ένσταση κατά της εκθέσεως αυτοψίας ισχυρισμό της αιτούσας περί καταμερισμού των ένδικων προστίμων. Και τούτο γιατί, ανεξαρτήτως της αοριστίας του (αφού η αιτούσα, ούτε με την έκθεση αυτοψίας, αλλά ούτε και με την υπό κρίση αίτηση, δεν εξειδίκευσε για ποια από τις ως άνω αυθαίρετες κατασκευές έπρεπε να καταλογισθούν σε βάρος της τα ένδικα πρό-στιμα) αυτός δεν ήταν, εν πάση περιπτώσει, ουσιώδης, αφού η προβλεπόμενη από το άρθρο 1 παρ. 1 του Π.Δ. 267/1998 έκθεση αυτοψίας αυθαίρετης κατασκευής στο σύνολό της (δηλαδή, και κατά το κεφάλαιο των προστίμων) συνι-στά, συμφώνως προς όσα έγινα ερμηνευτικώς δεκτά σε προηγούμενη σκέψη της παρούσας, διοικητική πράξη κατ εξοχήν πραγματοπαγή, υπό την έννοια ότι, κατά ρητή επιταγή του νόμου τα πρόστιμα αφορούν την αυθαίρετη κατά-σκευή και μόνο και όχι τον εκάστοτε ιδιοκτήτη, νομέα, κάτοχο ή κατασκευα-στή της, καθένας από τους οποίους είναι υπεύθυνος για την καταβολή ολόκληρου του προστίμου (άρθρο 17 παρ. 4 του Ν. 1337/1983). Επομένως ο λόγος περί αναιτιολογήτου της προσβαλλόμενης αποφάσεως για τις προβαλλόμενες ως άνω δύο αιτιάσεις είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Επειδή, η αιτούσα με το από 22/3/2013 υπόμνημά της υποστηρίζει ότι ενόψει του ότι ο επίδικος σταθμός, προϋφιστάμενος όπως αποδεικνύεται από την έκθεση αυτοψίας, του Ν. 4053/2012, και διαθέτων τις με αριθμούς πρωτοκόλλου Μι/411/979/ 26.3.2008 και Μ.ι/411/ 232/18.2.2003 θετικές γνωματεύσεις της Ε.Ε.Α.Ε, τη με αριθμό 23373/23.12.2010 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, με την οποία εγκρίνονται οι περιβαλλοντικοί όροι και τέλος τις με αριθ-

8. περιβάλλον πολεοδομία 657 μούς 333/72/1.11.2004 και 6742/Φ610/ 20.9.2011 άδειες της ΕΕΤΤ, πληροί τις προϋποθέσεις της παραγράφου 1 του άρθρου 31 του Ν. 4053/2012, με αποτέλεσμα να λειτουργεί νομίμως, και πε-ραιτέρω συνέπεια αφενός η επίδικη κατασκευή να μην είναι καταδαφιστέα, η δε προσβαλλόμενη πράξη να έχει χάσει την ισχύ της. Επειδή, ναι μεν ο νόμος 4053/2012 προβλέπει στο άρθρο 31 παρ. 2 τη μη κατεδάφιση των εγκατεστημένων κεραιών κινητής τηλεφωνίας για περιορισμένο χρονικό διάστημα, τάσσοντας ορισμένες προς τούτο προϋποθέσεις, που, όπως υποστηρίζει η αιτούσα και προκύπτει από τα προσαγόμενα ως άνω έγγραφα, συντρέχουν εν προκειμένω, ωστόσο, ανεξαρτήτως του εάν είναι ανεκτή από πλευράς συνταγματικού και κοινοτικού δικαίου η εκ των υστέρων περιβαλλοντική αδειοδότηση, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι, κατά τη διάταξη της παραγράφου 7 του ίδιου ως άνω άρθρου και νόμου, για τις μέχρι τη δημοσίευση του νόμου αυτού (7/3/2012) μη αδειοδοτημένες εγκατεστημένες κατασκευές κεραιών, για τις οποίες έχει ήδη αυτεπαγγέλτως διαπιστωθεί η ύπαρξη τους, όπως συμβαίνει και στην προκείμενη περίπτωση με τις επίμαχες κατασκευές, ολοκληρώνεται η διαδικασία επιβολής κυρώσεων, σύμφωνα με το ισχύον κατά το χρόνο εγκαταστάσεώς τους νομικό πλαίσιο και επιβάλλονται οι προβλεπόμενες σε αυτό κυρώσεις, κρίνει ότι νομίμως καταλογίσθηκαν σε βάρος της αιτούσας τα ένδικα πρόστιμα, απορριπτόμενου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού της ως νόμω αβασίμου. Επειδή, το άρθρο 26 του Ν. 4014/2011 (Α 209) ορίζει στην παρά-γραφο 2 ότι: «Στην περίπτωση κατασκευών ή χρήσεων για τις οποίες μπορεί να εκδοθεί οικοδομική άδεια βάσει των διατάξεων της παρ. 3 του άρθρου 22 του ν. 1577/1985 εφόσον καταβληθεί το παράβολο της περίπτωσης γ της παρα-γράφου 2 του άρθρου 24 έως 31.12.2011, και εκδοθεί οικοδομική άδεια εντός τριών ετών από την καταβολή του δεν οφείλουν άλλο πρόστιμο και επέρχονται οι συνέπειες των παραπάνω διατάξεων». Περαιτέρω, με το άρθρο 24 του ίδιου νόμου αναστέλλεται υπό τις ειδικότερες προϋποθέσεις και μετά την τήρηση της διαδικασίας, που περιγράφονται στο άρθρο αυτό για τριάντα (30) χρόνια η επιβολή κυρώσεων μετά την καταβολή ενιαίου ειδικού προστίμου για κτίρια, των οποίων έχει ολοκληρωθεί ο φέρων οργανισμός, και χρήσεις, που έχουν ε-γκατασταθεί, μέχρι τις 28.7.2011 (ημερομηνία καταθέσεως του σχεδίου του ν. 4014/2011 στη Βουλή) και έχουν ανεγερθεί καθ υπέρβαση είτε της οικοδομικής αδείας είτε των όρων ή περιορισμών δομήσεως του ακινήτου είτε χωρίς οικοδομική άδεια, εφόσον η χρήση τους δεν απαγορεύεται από τις πολεοδομικές διατάξεις για τις χρήσεις γης που ισχύουν στην περιοχή του ακινήτου ή δεν απαγορευόταν κατά το χρόνο εκδόσεως της οικοδομικής αδείας ή κατά το χρόνο κατασκευής ή εγκαταστάσεως της αυθαίρετης χρήσεως. Με το ίδιο άρθρο (παρ. 3) τέθηκε προθεσμία από 1/10/2011 μέχρι 30/11/2011 για την υποβολή της αιτήσεως του ενδιαφερομένου για την υπαγωγή της αυθαίρετης κατασκευής ή αλλαγής χρήσεως στην επίδικη ρύθμιση, την καταβολή του παραβόλου, καθώς και την υποβολή του εντύπου υπολογισμού του ειδικού προστίμου της δηλούμενης κατασκευής, καθώς και προθεσμία τεσσάρων μηνών από τις 30/11/2011 για την υποβολή της υπεύθυνης δηλώσεως του φερόμενου ιδιοκτήτη, της τεχνικής εκθέσεως του αρμόδιου μηχανικού και των λοιπών δικαιολογητικών της παρ. 2 περ.

658 ΑΧΑΪΚΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ β του ως άνω άρθρου. Ακόμη, ορίστηκε (παρ. 2 περ. β προτελευταίο εδάφιο) ότι για την απόδειξη του χρόνου ολοκληρώσεως της κατασκευής ή εγκαταστάσεως της χρήσεως απαιτείται, μαζί με την υπεύθυνη δήλωση του φερόμενου ιδιοκτήτη με την ημερομηνία ολοκληρώσεως της κατά-σκευής ή εγκαταστάσεως της χρήσεως, και η υποβολή δημόσιων εγγράφων ή αεροφωτογραφιών, από τα οποία αποδεικνύεται ο χρόνος ολοκληρώσεως της κατασκευής ή εγκαταστάσεως της χρήσεως. Τέλος, με την ΥΑ 2306 (Β 40/14.01.2013), η προθεσμία υποβολής των δικαιολογητικών που προβλέπο-νται στο πρώτο εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 24 του Ν. 4014/2011 (Α 209) παρατάθηκε έως και την 31η/5/2013. Επειδή, η αιτούσα, ενόψει του με αριθμού 17098/3.5.2012 εγγράφου του Διευθυντή του της Γενικής Διευθύνσεως Πολεοδομίας του ΥΠΕΚΑ, σύμφωνα με το οποίο οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας δύνανται να υπαχθούν στις διατάξεις του άρθρου 26 παρ. 2 του Ν. 4014/2011, με το από 22/3/2013 υπό-μνημα υποστηρίζει ότι, εφόσον για την επίδικη κατασκευή έχει υποβληθεί στο ΥΠΕΚΑ η με αριθμό 475086/7.5.2012 δήλωση εντάξεως στο Ν. 4014/2011, και έχει καταβάλει και το αντίστοιχο παράβολο, «πρέπει να ανασταλεί οποιαδήποτε διαδικασία κυρώσεων και επιβολής προστίμων σε αυθαίρετες κατά-σκευές και εγκαταστάσεις που έχουν υπαχθεί στο ν. 4014/2011 (άρθρο 26 παρ. 2)». Και ο ισχυρισμός, αυτός, όμως, κρίνεται απορριπτέος, γιατί ανεξαρτήτως του ότι αντικείμενο της ακυρωτικής δίκης, δεν μπορεί να είναι η αναστολή της επιβολής των ένδικων προστίμων, εν πάση περιπτώσει, ο Ν. 4014/2011 δεν μπορεί να εφαρμοσθεί εν προκειμένω από το Δικαστήριο. Και τούτο γιατί, αφενός αυτός τροποποιήθηκε μεταγενεστέρως με νεότερες διαδοχικές νομοθετικές ρυθμίσεις {4030/2011 (Α 249/25.11.2011), 4042/2012 (Α 24/13.2.2012)}, με τις οποίες, ορίσθηκε νέος τρόπος αποδείξεως του χρόνου ολοκληρώσεως της αυθαίρετης κατασκευής ή εγκαταστάσεως της αυθαίρετης χρήσεως, και αφετέρου με τις επακολουθήσασες παρατάσεις των προθεσμιών υποβολής των δικαιολογητικών για την υπαγωγή στην επίδικη ρύθμιση, μεταβλήθηκε κατά τρόπο ουσιώδη το αρχικό σύστημα του Ν. 4014/2011, με συνέπεια να υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω βλάβης του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος και δημιουργίας τετελεσμένων καταστάσεων με την πραγματο-ποίηση και νέας αυθαίρετης δομήσεως (Ε.Α. ΣτΕ 180/2012). Απορρίπτει την αίτηση.

8. περιβάλλον πολεοδομία 659 Αριθμός απόφασης: 255/2013 Πρόεδρος: Χριστίνα Μισούλη - Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ Δικαστές: Καλλιρρόη Σαφαρίκα, Ευθυμία Χριστοδουλοπούλου (Εισηγήτρια), Εφέτες Δ.Δ. Δικηγόροι: Πέτρος Κωνσταντινόπουλος, Αναστάσιος Τελώνης Η Ειδική Επιτροπή του άρθρου 152 του εν λόγω Κώδικα δεν συνιστά συμβούλιο ή επιτροπή ελεγκτικού ή δικαιοδοτικού χαρακτήρα. Επομένως, η Επιτροπή αυτή, κατά παράβαση των ανωτέρω συνταγματικών διατάξεων συγκροτείται, σύμφωνα με το άρθρο 152 παρ. 1 περ. α του Ν. 3463/2006, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο, με τη συμμετοχή δικαστικού λειτουργού. Επί ακυρουμένης πράξεως της Ειδικής Επιτροπής, αναβιώνει η προμνησθείσα πράξη του ΓΓΠ, η οποία καθίσταται εκ νέου εκκρεμής ενώπιον της αρμοδίας Επιτροπής του άρθρου 152 του ΚΔΚ, η οποία και οφείλει να την κρίνει υπό νέα, νόμιμη συγκρότηση. Εφαρμοζόμενες διατάξεις: Α. 152, Ν. 3463/2006 (Κ.Δ.Κ.) Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, ο αιτών επιδιώκει την ακύρωση: α) της 4/12.3.2009 αποφάσεως της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του Ν. 3463/2006 της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, με την οποία έγινε δεκτή η 11/10.2.2009 προσφυγή νομιμόμητας που άσκησε ο Δ. Π. και ακυρώθηκε η σιωπηρή απόρριψη της από 8/12/2008 προσφυγής νομιμότητας, που ο τελευταίος είχε ασκήσει ενώπιον του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος κατά της 281/25/18.11.2008 αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ζακύνθου, που έκανε δεκτή ένσταση του αιτούντος Α. Β. κατά της 247/27.10.2008 αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ζακύνθου, και β) της τελευταίας αυτής αποφάσεως του ίδιου ως άνω οργάνου του Δήμου Ζακύνθου. 4. Επειδή, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 46 παρ. 1 του Π.Δ. 18/1989 (Α 8), το οποίο εφαρμόζεται και κατά την ενώπιον των διοικητικών εφετείων ακυρωτική διαδικασία, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του Ν. 702/1977 (Α 268), η προθεσμία για την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατά ατομικής διοικητικής πράξεως είναι εξήντα ημερών και αρχίζει για τον τρίτο (για κείνο που δεν αφορά η πράξη) από τη δημοσίευση ή την πλήρη γνώση αυτής (Ολομ ΣτΕ 672/2010, ΣτΕ 230/2008, 967/2007, 3604/2005). Ενόψει τούτων, το Δικαστήριο κρίνει ότι η υπό κρίση αίτηση, η οποία κατατέθηκε στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών στις 30/4/2009 ασκήθηκε εκπροθέσμως, όσον αφορά την 247/27.10.2008 (υπό στοιχείο β προσβαλλόμενη) πράξη, δεδομένου ότι ο αιτών είχε λάβει πλήρη γνώση του περιεχομένου της τουλάχιστον από το χρονικό

660 ΑΧΑΪΚΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ σημείο (13/11/2008) κατά το οποίο άσκησε ένσταση κατά της πράξεως αυτής ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) του Δήμου Ζακύνθου. Κατ ακολουθίαν των ανωτέρω, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, ως προς την πράξη τούτη, ενώ πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή όσον αφορά την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη της Ειδικής Επιτροπής, ως προς την οποία εξετάζεται κατ ουσίαν. Επειδή, όπως έχει κριθεί (Ολομ. ΣτΕ 3503/2009, 1669, 3962/2010, 717, 1565, 1683/2011), από τις διατάξεις των παρ. 2 και 3 του άρθρου 89 (όπως αυτές διαμορφώθηκαν με το Ψήφισμα της 6.4.2001) και της παρ. 4 του άρθρου 118 του Συντάγματος, συνάγεται ότι ο αναθεωρητικός συνταγματικός νομοθέτης απαγορεύει πλέον, από την 1/1/2002, την ανάθεση διοικητικών καθηκόντων σε δικαστικούς λειτουργούς. Εξαίρεση από τη γενική αυτήν απαγόρευση, η οποία, όμως, είναι, για το λόγο αυτόν, στενώς ερμηνευτέα, προβλέπεται στην παρ. 2 του άρθρου 89 του Συντάγματος, προκειμένου για τη συμμετοχή δικαστικών λειτουργών, μεταξύ άλλων, σε συμβούλια ή επιτροπές πειθαρχικού, ελεγκτικού ή δικαιοδοτικού χαρακτήρα. Εξάλλου, από το συνδυασμό των προπαρατεθέντων άρθρων του ΚΔΚ προκύπτει ότι η Ειδική Επιτροπή του άρθρου 152 του εν λόγω Κώδικα δεν συνιστά συμβούλιο ή επιτροπή ελεγκτικού ή δικαιοδοτικού χαρακτήρα. Επομένως, η Επιτροπή αυτή, κατά παράβαση των ανωτέρω συνταγματικών διατάξεων συγκροτείται, σύμφωνα με το άρθρο 152 παρ. 1 περ. α του Ν. 3463/2006, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο, με τη συμμετοχή δικαστικού λειτουργού (Ολομ. ΣτΕ 3503/2009, ΣτΕ 449, 629, 1770, 2913/2012, 1565, 1683/2011, 1669, 1985/2010). Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα έγγραφα της δικογραφίας, στην Ειδική Επιτροπή του άρθρου 152 του ΚΔΚ, που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη συμμετείχε, ως Πρόεδρος, δικαστικός λει-τουργός (Εφέτης). Ως εκ τούτου, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά σε προηγούμενη σκέψη, η Επιτροπή δεν συγκροτήθηκε νομίμως και για το λόγο αυτόν, αυτεπαγγέλτως ερευνώμενο, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της πράξεως της εν λόγω Επιτροπής, και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφασή της, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της εξετάσεως των προβαλλομένων κατ αυτής λόγων ακυρώσεως (ΣτΕ 449, 629, 1770/2012 /2012, 1683/2011). Επειδή, ακυρουμένης της 4/12/3/2009 πράξεως της Ειδικής Επιτροπής, αναβιώνει η προμνησθείσα πράξη του ΓΓΠ (σιωπηρή απόρριψη της 2/12/2008 προσφυγής νομιμότητας κατά της 281/2008 αποφάσεως του Δ.Σ. του Δήμου Ζακύνθου), η οποία καθίσταται εκ νέου εκκρεμής ενώπιον της αρμοδίας Επιτροπής του άρθρου 152 του ΚΔΚ, η οποία και οφείλει να την κρίνει υπό νέα, νόμιμη συγκρότηση, σύμφωνα με το άρθρο 17 παρ. 1 υποπαρ. β του Ν. 3812/2009 (ΣτΕ 1770/2012, 717/2011, 3962/2010). Δέχεται εν μέρει την αίτηση.

8. περιβάλλον πολεοδομία 661 Αριθμός απόφασης: 256/2013 Πρόεδρος: Χριστίνα Μισούλη - Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ Δικαστές: Καλλιρρόη Σαφαρίκα, Ευθυμία Χριστοδουλοπούλου (Εισηγήτρια), Εφέτες Δ.Δ. Δικηγόροι: Πέτρος Κωνσταντινόπουλος, Γεώργιος Κονταξής Αίτηση ακύρωσης. Αυθαίρετη κατασκευή. Η έλλειψη οικοδομικής άδειας συνεπάγεται τον χαρακτηρισμό οποιασδήποτε κατασκευής ως αυθαίρετης και κυρώσεις, ήτοι την κατεδάφιση του αυθαιρέτου και την επιβολή προστίμων για την ανέγερση και τη διατήρησή του. Κατ εξαίρεση, ειδοποιείται ο ενδιαφερόμενος να μεριμνήσει για την αναθεώρηση οικοδομικής αδείας, δηλαδή ότι υφίσταται σε ισχύ σχετική άδεια, δυναμένη να αναθεωρηθεί, και ότι με τις επίμαχες κατασκευές δεν παραβιάζεται το κατά την άδεια αυτή περίγραμμα και οι προβλεπόμενοι συντελεστές δομήσεως και όγκου. Η εκ των υστέρων νομιμοποίηση αυθαίρετης κατασκευής δια της εκδόσεως ή αναθεωρήσεως της σχετικής οικοδομικής αδείας, δεν ανατρέχει στον χρόνο κατασκευής του αυθαίρετου κτίσματος (ή της τυχόν αυθαίρετης αλλαγής της χρήσεώς του), αλλά ισχύει για το μέλλον, ως εκ τούτου δε η εν τω μεταξύ εκδοθείσα πράξη επιβολής προστίμου δεν καθίσταται επιγενομένως παράνομη. Αλυσιτελής η έρευνα λόγων ακυρώσεως, οι οποίοι ανάγονται στη νόμιμη συγκρότηση ή σύνθεση του οργάνου, εφόσον δεν αμφισβητούνται τα πραγματικά δεδομένα που επέβαλαν την έκδοση της πράξεως αυτής και τα οποία αποκλείουν την έκδοση διοικητικής πράξεως αντίθετου περιεχομένου. Εφαρμοζόμενες διατάξεις: Α. 22, Ν. 1577/85 (Κ.Δ.Κ.) [ ] Η αιτούσα επιδιώκει την ακύρωση της από 6/12/2004 αποφάσεως της Επιτροπής Κρίσεως Νέων Αυθαιρέτων του άρθρου 4 παρ. 4 του Π.Δ. 267/1998 της Διευθύνσεως Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Ηλείας, με την οποία απορρίφθηκε η 695/31.10.2003 ένσταση που άσκησε κατά της από 28/8/2003 εκθέσεως αυτοψίας αυθαίρετης κατασκευής υπαλλήλων του Τμήματος Πολεοδομίας και Πολεοδομικών Εφαρμογών της Διευθύνσεως Τεχνικών Υπηρεσιών της ως άνω Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως, β) της εν λόγω εκθέσεως αυτοψίας και γ) κάθε άλλης αμέσως ή εμμέσως συναφούς, ρητής ή σιωπηρής,

662 ΑΧΑΪΚΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ πράξεως ή παραλείψεως της Διοικήσεως. Με την ανωτέρω έκθεση αφενός κρίθηκε ως αυθαίρετη και κατεδαφιστέα, η χωρίς οικοδομική άδεια κατασκευή από την αιτούσα, ισόγειας οικίας με επικάλυψη ελλενίτ, εμβαδού 34,20 τ.μ. σε ιδιωτική παραλιακή έκταση στην περιοχή Ψαθόλακκα Αγίου Ηλία του Δήμου Πύργου, και αφετέρου επιβλήθηκαν σε βάρος της πρόστιμα ανεγέρσεως και διατηρήσεως των παραπάνω αυθαίρετων κατασκευών, ύψους 892,62 και 1.983,60 ευρώ, αντιστοίχως. Επειδή, από τις ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 22 του Ν. 1577/1985 συνάγεται ότι η έλλειψη οικοδομικής άδειας συνεπάγεται τον χαρακτηρισμό οποιασδήποτε κατασκευής ως αυθαίρετης και επισύρει κατ αρχήν τις κατά το άρθρο 17 παρ. 1 του Ν. 1337/1983 (Α 33) κυρώσεις, ήτοι την κατεδάφιση του αυθαιρέτου και την επιβολή προστίμων για την ανέγερση και τη διατήρησή του (ΣτΕ 2729/2011). Εξάλλου, όπως προκύπτει από τη διατύπωση της ανωτέρω διατάξεως της παραγράφου 3 του άρθρου 22 του Γ.Ο.Κ., όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 19 παρ. 3 του Ν. 2831/2000, και την αντιπαραβολή της με την προϊσχύουσα ρύθμιση, κατά την έννοια της εν λόγω ήδη ισχύουσας διατάξεως της παρ. 3 του άρθρου 22 του ΓΟΚ 1985 και των ανωτέρω διατάξεων του Π.Δ. 267/1998, ερμηνευομένων σε συνδυασμό με την διάταξη αυτή του ΓΟΚ, για τον χαρακτηρισμό κατασκευής ως αυθαίρετης και κατεδαφιστέας και την επιβολή των κατά νόμο προστίμων με έκθεση αυτοψίας εκδιδόμενη κατά τις διατάξεις αυτές αρκεί η διαπίστωση ότι η κατασκευή εκτελέστηκε χωρίς να έχει προηγουμένως εκδοθεί οικοδομική άδεια ή καθ υπέρβαση εκδοθείσας άδειας ή με βάση άδεια που ανακλήθηκε ή ακυρώθηκε με δικαστική απόφαση (ΣτΕ Ολομ. 3500/2009, 2729/2011, 3105/1990), χωρίς να απαιτείται και η διαπί-στωση ότι πρόκειται για κατασκευή, με την οποία, παραβιάζονται πολεοδομικές διατάξεις. Ειδικότερα, στην περίπτωση κατά την οποία συντρέχει μία από τις ανωτέρω προϋποθέσεις, αλλά δεν παραβιάζονται οι ισχύοντες όροι δομήσεως ή περιορισμοί χρήσεως ούτε άλλη ουσιαστική πολεοδομική διάταξη, δεν απαιτείται κατά την ήδη ισχύουσα ρύθμιση, ως τύπος απαιτούμενος για την έκδοση της εκθέσεως αυτοψίας, να ειδοποιείται ο ενδιαφερόμενος να μεριμνήσει για την έκδοση της οικείας οικοδομικής αδείας ή την αναθεώρηση τυχόν υφισταμένης αδείας. Δεν αποκλείεται πάντως, στην περίπτωση αυτή να υπο-βληθεί, με πρωτοβουλία του ενδιαφερόμενου, αίτηση για την έκδοση ή αναθεώρηση της οικοδομικής αδείας, με σκοπό την νομιμοποίηση της κατασκευής, τόσο πριν την έκδοση εκθέσεως αυτοψίας όσο και μετά την έκδοσή της, εντός του δεκαημέρου που προβλέπεται για την άσκηση ενστάσεως κατά της εκθέσεως αυτοψίας, οπότε η εκτέλεση της εκθέσεως κατά το μέρος που αφορά την κατεδάφιση αναστέλλεται κατά το διάστημα που κατά νόμο απαιτείται για την έκδοση ή αναθεώρηση της άδειας, εφόσον δε εκδοθεί ή αναθεωρηθεί η σχετική άδεια, η έκθεση αυτοψίας δεν δύναται πλέον να εκτελεσθεί κατά το μέρος αυτό. Κατ εξαίρεση, έγγραφη ειδοποίηση του ενδιαφερομένου ως προϋπόθεση εκδόσεως εκθέσεως αυτοψίας απαιτείται μόνο για κατασκευές, για τη νομιμοποίηση των οποίων απαιτείται αναθεώρηση ισχύουσας οικοδομικής άδειας, εφόσον έχουν τηρηθεί βάσει της άδειας αυτής τα προβλεπόμενα περιγράμματα και συντελεστές δομήσεως και όγκου (ΣτΕ 1167, 1168, 2729/2011, contra ΣτΕ 880/2008, 764/ 2005). Επειδή, στην υποκείμενη περίπτωση από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: με την από 28/8/2003 έκθεση αυτοψίας των υπαλλήλων του Τμήματος Πο-