ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ...ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ......ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ Η σημερινή συνέλευση πραγματοποιείται σε μια περίοδο στην οποία το σύνολο του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας έχει πλέον αντιληφθεί πως η κρίση στην οποία βρισκόμαστε δεν μπορεί ούτε να αγνοηθεί από κανέναν, αλλά ούτε και πρόκειται να εξομαλυνθεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Γίνεται επίσης ορατό ξεκάθαρα - από τον προϋπολογισμό του ΠΑΣΟΚ, πως η αρχή και το τέλος κάθε σχεδίου για την υπέρβαση της, στηρίζεται στην επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων. Οι πρόσφατες παρατηρήσεις της ΕΕ ουσιαστικά επιβάλουν μείωση δαπανών, η οποία πολύ απλά μεταφράζεται σε απολύσεις, πάγωμα μισθών, ανεργία, φοροεπιδρομές και μια λιτότητα που πολύ μας θυμίζει τις εξαγγελίες του Καραμανλή στη ΔΕΘ, εξαγγελίες που οδήγησαν την ΝΔ σε μια τεράστια εκλογική ήττα. Και αν αυτή ήταν η απάντηση στην απλή αναγγελία τέτοιων σχεδίων, τα αποτελέσματα εφαρμογής σκληρών αντεργατικών μέτρων και αντιλαϊκών πολιτικών, είναι ηχηρές, μαζικές και πολλές φορές εκρηκτικές απαντήσεις. ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008 ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2009 Ο περσινός Δεκέμβρης, ξεκίνησε με αφορμή τη στυγνή δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή από δυο ένστολους δολοφόνους μονάδες τήρησης της τάξεως - και στην πορεία εξέφρασε με τον πιο εκρηκτικό τρόπο τη συσσωρευμένη οργή της νεολαίας, των μεταναστών και του εργαζόμενου κόσμου. Κόσμο που βγήκε στους δρόμους αγανακτισμένος από την αδιάκοπη επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΕΕ), την κοινωνίας της αγοράς, την εκμετάλλευση, την κρατική και εργοδοτική καταπίεση, την καταστροφή της φύσης. Στο φόντο της κρίσης, το κίνημα του Δεκέμβρη με τον κυρίαρχα αυθόρμητο χαρακτήρα του, κατάφερε παρά τις αδυναμίες του να διατυπώσει και να διεκδικήσει αιτήματα από τον αφοπλισμό της αστυνομίας μέχρι την πτώση της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση μπορεί τελικά να μην έπεσε τότε αν και κατέρρευσε μερικούς μήνες αργότερα, αλλά η δυναμική και οι δυνατότητες που κληροδότησε ο Δεκέμβρης παραμένουν στο σήμερα, ένα χρόνο μετά, με το τοπίο σε εργασία, εκπαίδευση, ασφάλιση, ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα, να είναι αντικειμενικά ακόμα πιο μαύρο από τότε. ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΙΔΙΑ Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ Πριν δυο μήνες ο λαός εναπόθεσε κάποιες από τις τελευταίες του ελπίδες στην νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που υποσχόταν αλλαγή. Η νέα κυβέρνηση όχι απλά δεν εξάντλησε τις 100 ημέρες που ζήτησε προκειμένου να δείξει τα πρώτα δείγματα αναστροφής του μαύρου τοπίου, σύμφωνα με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά - με αριστοτεχνικές κινήσεις θα έλεγε κανείς - έσπευσε να αποδείξει άμεσα την αντιδιαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση της πολιτικής της. Τα πρώτα δείγματα φάνηκαν στην στάση της απέναντι στην απεργία των λιμενεργατών του Πειραιά, και ακολούθως στην απόλυση χιλιάδων εργαζομένων σε προγράμματα stage. Τις εναπομείναντες αυταπάτες διέλυσε η κατάρτιση του προϋπολογισμού. Αυξημένη φορολογία, συγκράτηση των αυξήσεων σε μισθούς, ακόμα περισσότερα

λεφτά στις τράπεζες, διευρυμένες ελαστικές σχέσεις εργασίας στο δημόσιο, στράγγισμα των ασφαλιστικών ταμείων. Και όμως αυτά και πολλά άλλα δεν είναι αρκετά! (Σύμφωνα πάντα με τον μεγάλο αδερφό που φέρει το όνομα ΕΕ). Οι μισθοί και οι συντάξεις ΠΡΕΠΕΙ να μειωθούν, οι φορολογικές εισφορές ΠΡΕΠΕΙ να αυξηθούν. Και όλα αυτά χωρίς βέβαια να ενοχληθεί η ανάπτυξη του τόπου, την οποία στηρίζουν οι μεγαλοεπιχειρήσεις που φυσικά θα μείνουν όπως πάντα στο απυρόβλητο. Ιδιαίτερη μνεία πάνω στις νέες κατευθύνσεις της κυβέρνησης πρέπει να αφιερωθεί στα ζητήματα της καταστολής και της εκπαίδευσης. ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ Προκειμένου η κυβέρνηση να εφαρμόσει τα αντιδραστικά μέτρα τα οποία είναι δεδομένο ότι θα προκαλέσουν δυναμικές αντιδράσεις, το κράτος θωρακίζεται απέναντι στον εσωτερικό εχθρό. Η εφαρμογή των επιταγών του κεφαλαίου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αφήνεται έρμαια αντιδράσεων και κινητοποιήσεων. Ειδικά σε περίοδο κρίσης του καπιταλισμού, η κατασταλτική θωράκιση γίνεται σκληρότερη και εδώ υιοθετούνται τα δόγματα μηδενικής ανοχής και απενοχοποιήσης της αστυνομίας από το έργο της. Τα τελευταία χρόνια γνωρίσαμε την ωμή όψη της καταστολής στις πορείες και τις διαδηλώσεις των φοιτητικών κινημάτων ενάντια στο νέο Ν. Πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16, τις απεργίες των εργαζομένων, δασκάλων κλπ. Είδαμε και αυτήν την όψη στο αποκορύφωμά της τη στυγνή δολοφονία. Πλέον όμως η αναβάθμιση της καταστολής έχει ξεπεράσει αυτό το επίπεδο. Με τη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ η αστυνομία περιπολεί πλέον (αναίτια) με διμοιρίες των ΜΑΤ στις γειτονιές βλέπε Εξάρχεια, κάνει επιχειρήσεις σκούπα στο κέντρο της Αθήνας, δολοφονεί μετανάστες στα αστυνομικά τμήματα Mohamed Kamran, συλλαμβάνει 250 διαδηλωτές πριν καν αρχίσει η πορεία της 17 Νοέμβρη προληπτική καταστολή, απαγορεύει με φυσικούς όρους την είσοδο σε χώρους ασύλου και τη διεξαγωγή συνελεύσεων. Η καταστολή του σήμερα δεν στοχεύει απλά στην αντιμετώπιση των δυναμικών κινητοποιήσεων στον τόπο εκδήλωσης τους, αλλά στην τρομοκράτηση και αντιμετώπιση τους στους τόπους γέννησης τους, στα αμφιθέατρα, στις γειτονιές, στις σχολικές καταλήψεις. Σκοπός είναι πλέον η αποτροπή των κινητοποιήσεων από τα πριν. Γιαυτό και η δυναμικότερη απάντηση απέναντι στο κεφάλαιο, και δει το μακρύ του χέρι, τις δυνάμεις καταστολής, είναι οι όσο το δυνατόν μαζικότερες πορείες, συνελεύσεις, καταλήψεις, συντονιστικά. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Στο μέτωπο της εκπαίδευσης, πρώτη ενέργεια της νέας Υπουργού Παιδείας και «δια βίου εκπαίδευσης» Α. Διαμαντοπούλου ήταν να παγώσει με σκοπό να «βελτιώσει» το κύκνειο άσμα του πρώην Υπουργού Α. Σπηλιωτόπουλου να αδειοδοτήσει 33 ιδιωτικά κολέγια ως Πανεπιστήμια (παρακάμπτοντας το αρ. 16 του Συντάγματος που ορίζει ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χωρά μας είναι αποκλειστικά δημόσια, και η αναθεώρηση του οποίου μπλοκαρίστηκε από τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος πριν λίγα χρόνια). Μετά από 2 μήνες όμως ξαναρχίζει η διαδικασία αναγνώρισή τους, και από κει και πέρα το υπουργείο προχωρά συνεχίζοντας το έργο της ΝΔ, αφού επιμένει στη βάση του 10, την εξώθηση των νέων στην ιδιωτική εκπαίδευση και την πολυδιάσπαση της μεταλυκειακής εκπαίδευσης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΙΕΚ-ΚΕΣ-Κολέγια. Η αξιολόγηση και τα «μη κρατικά» πανεπιστήμια είναι μαζί με την δια βίου εκπαίδευση (και τις

παγίδες που κρύβει η τελευταία) πυλώνες της νέας(?) εκπαιδευτικής πολιτικής. Επίσης, ο 4ετής επιχειρηματικός προγραμματισμός των πανεπιστημίων, η λειτουργία των ΑΕΙ-ΤΕΙ με ιδιωτικά κονδύλια, συν τις δεδηλωμένες θέσεις της νέας υπουργού υπέρ της αναθεώρησης του αρ. 16 και της κατάργησης του ασύλου, σκιαγραφούν το νέο (ουσιαστικά ίδιο) τοπίο στην εκπαίδευση. Παράλληλα με τα κεντρικά σχέδια της κυβέρνησης, η αξιολόγηση (της ΝΔ) ψηφίζεται στο πρυτανικό συμβούλιο, μαζί με κονδύλι 400.000 ευρώ, την ώρα που οι εργαζόμενοι στο Πολυτεχνείο πληρώνονται με μισθούς της πείνας, που οι συμβάσεις των μεταπτυχιακών σπάνε σε δωδέκατα, που οι φοιτητές πληρώνουν 2 ευρώ τη μέρα για να πάνε στο Πολυτεχνείο, που η δωρεάν σίτιση και η στέγαση δεν είναι δικαίωμα για όλους, που η βιβλιοθήκη και άλλες υπηρεσίες του ιδρύματος υπολειτουργούν λόγω έλλειψης υλικού και προσωπικού όπως και τα περισσότερα εργαστήρια. Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (και όπως όλα δείχνουν σύντομα και στο ΠΚ), ο νέος Ν. Πλαίσιο επιχειρείται να εφαρμοστεί μέσω του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού. Πειθαρχικά συμβούλια (φοιτητοδικεία), διαγραφές φοιτητών, ανταποδοτικές υποτροφίες, περιορισμό του ασύλου στις αίθουσες διδασκαλίας... Το άσυλο, το οποίο μπαίνει στο στόχαστρο του υπουργείου και της κυβέρνησης, σαν θεσμός κατοχυρώθηκε από τους κοινωνικούς αγώνες και σκοπό έχει τη διαφύλαξη της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών στο χώρο του Πανεπιστημίου και την προάσπιση των φοιτητικών και των εργατικών αγώνων. Η απόφαση της ΓΣΤ ΗΜΜΥ απέναντι στην ελευθερία της έκφρασης με τη μορφή συνθημάτων στους τοίχους κλπ, όπως και η συκοφάντηση του συλλόγου φοιτητών από την πρυτανεία για κλοπές στο ίδρυμα, συμβαδίζουν απόλυτα με την υποβάθμιση του ασύλου που οραματίζονται όσοι φοβούνται αυτούς ακριβώς τους αγώνες που γεννιούνται μέσα σε αυτό, από τις ίδιες τις γενικές συνελεύσεις φοιτητών, εργαζομένων. ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ... ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ: ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ Απέναντι σε αυτήν την επίθεση, το φοιτητικό κίνημα ένα κίνημα βαθιά πολιτικό, αναγκών και όχι διαμαρτυρίας δεν μπορεί παρά να απαντήσει. Το κίνημα των τελευταίων ετών έχει οδηγήσει σε σημαντική συνειδητοποίηση του φοιτητικού σώματος. Πλέον έχει καταστεί σαφές πως οι αλλαγές σε παιδεία και εργασία αφορούν άμεσα κάθε φοιτητή μελλοντικό εργαζόμενο και τους όρους με τους οποίους θα βρεθεί στην αγορά εργασίας. Με ατομικό φάκελο δεξιοτήτων, συγκεκριμένο αριθμό credits που συνέλεξε στο Πανεπιστήμιο (και μπορεί να αυξήσει με διάφορα πιστοποιητικά τύπου ECDL), αντιμέτωπος με ελαστική εργασία, ανυπαρξία συλλογικής σύμβασης, έρμαιο στις διαθέσεις των εργοδοτών, αναγκασμένος να δουλεύει για 600 ευρώ, όπως ακριβώς στοχεύουν οι μεταρρυθμίσεις;;; Αυτοί οι όροι διαμορφώνονται τόσο από τις μεταρρυθμίσεις σε εργασία, όσο και από τις μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση που στρώνουν το δρόμο για τη διάσπαση των μελλοντικών εργαζομένων και την καλύτερη εκμετάλλευσή τους. Το φοιτητικό κίνημα έχει αναδείξει το συλλογικό δρόμο πάλης, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις και την αμεσοδημοκρατία, την συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Για την ανατροπή αυτών των μεταρρυθμίσεων, απέναντι σε κάθε λογική διάσπασης πτυχίων, ροών, γνωστικών αντικειμένων, εκπαιδευτικών βαθμίδων

(ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΙΕΚ-ΚΕΣ-Κολέγια), και γενικά της σπουδάζουσας και εργαζόμενης νεολαίας, το φοιτητικό κίνημα μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις του και τα Συντονιστικά τους αναγνωρίζει πως το αντικείμενο σπουδών και το εργασιακό μέλλον των φοιτητών/σπουδαστών είναι κοινό και πρέπει να παλεύουμε για αυτό συλλογικά και όχι διαχωρισμένοι και ανταγωνιστικά με βάση το είδος της σχολής και τα χρόνια φοίτησης. Απαιτούμε ενιαία εκπαίδευση πανεπιστημιακού επιπέδου για όλους, δημόσια και δωρεάν. Πάνω στη βάση της κοινής και συλλογικής διεκδίκησης και διαπραγμάτευσης των δικαιωμάτων μας στην αγορά εργασίας, τασσόμαστε ενάντια στην πολυδιάσπαση των πτυχίων μας και της υπέρ-εξειδίκευσης των γνωστικών αντικειμένων. Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, ώστε αυτό να αποτελεί μοναδική προϋπόθεση για την εύρεση εργασίας. ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ - ΕΡΓΑΣΙΑΣ Η εμπειρία όμως των τελευταίων χρόνων έχει επίσης αναδείξει την αδυναμία του φοιτητικού κινήματος να σταθεί μόνο του απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση του κεφαλαίου, και να καταφέρει να πετύχει ανατροπή των μεταρρυθμίσεων σε μόνιμη βάση, παρά μόνο περιοδικές νίκες απέναντι στο αρ. 16, που τελικά παρακάμφθηκε, το νέο νόμο Πλαίσιο που σήμερα επιχειρείται να εφαρμοστεί. Είναι επιτακτική η ανάγκη για συμπόρευση του φοιτητικού με το εργατικό κίνημα, όχι μόνο σε τακτικό επίπεδο αλλά κυρίως διότι η εκπαίδευση και η εργασία είναι αλληλένδετα μεταξύ τους με το φοιτητικό να είναι στην ουσία κομμάτι του εργατικού κινήματος. Συγκεκριμένα, σαν πρώτο βήμα, θα πρέπει να συντονιστούμε ως σύλλογος φοιτητών με τους εργαζόμενους στο Πολυτεχνείο και τους συλλόγους τους. Στην βάση προηγούμενων αποφάσεων του συλλόγου ήδη επιδιώχθηκε ήδη ένας τέτοιος συντονισμός, και μαζί με τον σύλλογο μεταπτυχιακών και συλλόγους εργαζομένων στο Πολυτεχνείο την επόμενη περίοδο θα διεκδικηθούν αιτήματα όπως κατάργηση των εργολαβιών στο ίδρυμα, παράταση της περιόδου μέχρι την ψήφιση του προϋπολογισμού, τα φοιτητικά εισιτήρια και τη διαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων στο ίδρυμα. Η «ΜΑΧΗ» ΤΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ Η ψήφιση του προϋπολογισμού του ιδρύματος δεν θα επιτραπεί να γίνει για ακόμη μια χρόνια με συνοπτικές διαδικασίες και μηδαμινή συζήτηση, με ενημέρωση της συγκλήτου από την πρυτανεία 2 μέρες πριν τεθεί προς ψήφιση. Απαιτούμε την δημοσίευση του σχεδίου προϋπολογισμού σε όλη την πολυτενχειακή κοινότητα και περίοδο τουλάχιστον 2 εβδομάδων που θα μεσολαβήσουν μέχρι την ψήφιση του. Σκοπός είναι η συζήτηση του σε βάθος από όλους τους συλλόγους του ιδρύματος ώστε να υπάρξει η δυνατότητα κατάθεσης προτάσεων πάνω σε αυτόν. Δεν θεωρούμε σοβαρό να υπάρχουν κονδύλια όπως αυτά των 400.000 για το στήσιμο επιτροπής Αξιολόγησης, ή πολλών χιλιάδων ευρώ για πανάκριβα μηχανήματα που δεν χρησιμοποιούνται ποτέ, και εμείς ως σύλλογος φοιτητών να μην έχουμε το δικαίωμα έστω και να παλέψουμε μία πρόταση για τη μετακίνηση μας από και προς το ίδρυμα (φοιτητικά εισιτήρια). Την μάχη του προϋπολογισμού θα τη δώσουμε φέτος πλάι στους εργαζομένους του Πολυτεχνείου, με κοινή προσπάθεια ώστε να αποσπάσουμε μία έμπρακτη νίκη. ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ Το φοιτητικό κίνημα δεν είναι φαινόμενο το οποίο παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα όπως πολλοί θέλουν να το παρουσιάσουν. Οι κατευθύνσεις της ΕΕ για πανεπιστήμια που θα πρωτίστως θα παράγουν επιχειρηματική έρευνα και νέους εργαζομένους που θα εξάγονται ευέλικτοι στην αγορά εργασίας κάτω από την ομπρέλα του γενικότερου σχεδίου για αναβάθμιση της ΕΕ στην ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη (συνθήκες Μπολόνια, Λισαβόνα) εφαρμόζονται σε όλη την Ευρώπη, και, ΝΑΙ, βρίσκουν παντού αναχώματα. Εδώ και ένα μήνα η Ευρώπη τραντάζεται από ένα φοιτητικό κίνημα διαρκείας

σε Γερμανία, Αυστρία, Πορτογαλία, Ισπανία, Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία... Το φοιτητικό κίνημα που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια έχει πλέον την εμπειρία και τη δυνατότητα να συναντήσει τα κινήματα της υπόλοιπης Ευρώπης όχι απλά σαν φοιτητικό, αλλά σαν συνολικό και αναβαθμισμένο κινημα μετώπου παιδείας-εργασίας. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ... Ένα χρόνο πριν μια ολόκληρη γενιά χάραξε στη συλλογική της μνήμη εμπειρίες απίστευτα δυνατές. Εμπειρίες οι οποίες γεννήθηκαν από τις τεράστιες διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό της νεολαίας και ειδικά στους μαθητές και τους νέους εργαζομένους. Σήμερα, ένα χρόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, η νεολαία καλείται να έρθει σε κάθετη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και τους πολιτικούς εκφραστές της. Καλείται να παλέψει μέσα από ένα κίνημα ανατροπής, βασιζόμενο στις γενικές συνελεύσεις και τους πολιτικούς στόχους που το ίδιο έχει θέσει. Καλείται να κατέβει στους δρόμους, να διεκδικήσει τα όνειρά της και να δώσει τις νέες μάχες που έρχονται. Και όπως όλα δείχνουν... είναι έτοιμη να το κάνει! Καμιά αναβολή καμία ανακωχή με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Ο δρόμος άνοιξε τη 17 Νοέμβρη και θα στρωθεί αυτόν τον Δεκέμβρη. Μέσα στο απόγειο της οικονομικής κρίσης, ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ! ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ: ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΕΜΠΤΗ 3/12. Στο πολυτεχνείο με τους συλλόγους εργαζομένων. 15:00 ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/12. Με τους φορείς της πόλης και τους μαθητές. Σύλλογος Δασκάλων 20:00, για την διοργάνωση των πορειών για Μετατροπή της Νομαρχίας σε ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ. ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/12. Στη Σύγκλητο για τα θέματα του προϋπολογισμού και της παράτασης του εξαμήνου. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ κατάργηση των εργολαβιών. Απαιτούμε δωρεάν μεταφορές και σίτιση-στέγαση για όλους. 9:00. ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 5/12. Στην πλατεία Αγοράς, με μαθητικά και φοιτητικά συγκροτήματα. ΠΟΡΕΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 6/12. προσυγκέντρωση 12.00 στην πλατεία Αγοράς. Πορεία 13.00

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 7/12, ημέρα απεργίας των Δασκάλων και των Καθηγητών (ΕΛΜΕ, ΔΟΕ). ΠΟΡΕΙΑ στο κέντρο της πόλης 12:00. Συμμέτοχη στις Κινητοποιήσεις της 17/12. (Πανεργατική Απεργία Κρατικός Προϋπολογισμός) Μπλοκάρισμα του Πρότυπου εσωτερικού κανονισμού στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. 17/12. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων του Πολυτεχνείου Κρήτης τώρα. Κάλυψη όλων των οργανικών θέσεων εργασίας. Να μην περάσει ο Προϋπολογισμός των απολύσεων, των security, και των περικοπών στη μέριμνα. Καμία εταιρεία security στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Να μην εφαρμοστεί ο αντιδραστικός Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός, καμία ποινικοποίηση των αγώνων μας. Το κτίριο Παπαδοπέτρου να παραμείνει στην κυριότητα του Ενιαίου Συλλόγου Φοιτητών. Καμία σκέψη για υποχρεωτική στράτευση στα 18 (ή στα 21). Κανένας Έλληνας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Να γυρίσουν πίσω όλα τα στρατεύματα που συμμετέχουν σε αποστολές του ΝΑΤΟ. ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ: ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ Να ανατραπούν οι νόμοι για αξιολόγηση, Ι.Δ.Β.Ε., Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.,Κ.Ε.Σ. Μία σχολή ανά επιστημονικό κλάδο. Ένα ενιαίο πτυχίο ανά επιστημονικό κλάδο με όλα τα εργασιακάεπαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, μοναδική προϋπόθεση για εύρεση δουλειάς. Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα,συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις κοινωνικές ανάγκες. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς ταξικούς, οικονομικούς κι εξεταστικούς φραγμούς. Κατάργηση των εξετάσεων του Τ.Ε.Ε.. Απόσυρση του νομοσχεδίου για το ΤΣΜΕΔΕ και του Π.Δ. για τα επαγγελματικά δικαιώματα των Τ.Ε.Ι.. Δραστική μείωση των ωρών εργασίας, με ταυτόχρονη αύξηση των αποδοχών ώστε να ζει ο καθένας αξιοπρεπώς από μία και μόνο σταθερή δουλειά. Λιγότερη δουλειά- δουλειά για όλους. Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους. Καμία κατάργηση του ασύλου. Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία κι εργασιακούς χώρους. Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν για όλους. Εκπαίδευση κι έρευνα για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας κι όχι της κερδοφορίας. Έλεγχος από τις γενικές συνελεύσεις φοιτητών, καθηγητών κι εργαζομένων. Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα και τεχνολογία.