ΤΟ SCREW ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΙ ΑΤΟΜΑ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 18 With Athens & Thessaloniki tourist map! ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ, ΜΑΡΙΟΣ ΑΣΛΑΜΑΣ, ΗΛΙΑΣ ΧΑΤΖΟΥΔΗΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΟΧΟΙ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ GET READY FOR SOME AUTHENTIC DYKE PORN ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΡΙΑ ΧΑΡΗΣ INSTICT ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΚΑΜΕΝΗ ΠΟΥΣΤΑΡΑ Ο ΠΙΣΩΓΛΕΝΤΗΣ THE MUSIC CHRONICLES ΜΟΥΒΙΟΛΑ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΜΠΙΜΠΕΛΟΓΑΤΑ MATURE IN THE CITY #22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010 ISSN 1791-6968
Πουστριτόριαλ Στην πορεία για το 2011 μένουν άλλοι δύο κών συμβούλων της Αθήνας στο site www. μήνες. Μέχρι τότε έχουμε να ζήσουμε τις gayworld.gr και ελπίζουμε να σχηματίσετε μια δημοτικές εκλογές και ίσως από τον καινούριο πιο ολοκληρωμένη άποψη επί του θέματος. χρόνο προχωρήσει η κυβέρνηση με την ψήφιση ενός συμφώνου συμβίωσης το οποίο όπως είναι αυτονόητο δεν θα είναι σε καμία περίπτωση ισότιμο με τον γάμο. Οι δημοτικές εκλογές αναμένεται να καταγράψουν τις νέες πολιτικές τάσεις της χώρας και θα στείλουν το δικό τους μήνυμα στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το αξιοσημείωτο αυτών των εκλογών είναι η ύπαρξη ανοιχτά γκέι Το SCREW εύχεται καλή επιτυχία στην Ειρήνη Πετροπούλου καθώς και στους υπολοίπους/ες ανοιχτά LGBT υποψήφιους, με την ευχή η επόμενη των εκλογών να έχουμε αλλαγή στην θέση του δημάρχου καθώς και αρκετά LGBT άτομα στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η άποψη του υποψήφιου δημάρχου κ. Καμίνη ότι οι γάμοι της Τήλου είναι άκυροι (περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο εκπληκτικό blog του νομικού Βασίλη Σωτηρόπουλου http:// elawyer.blogspot.com/2010/10/blog-post_08. Του Ανδρέα Ιωαννίδη και λεσβιών υποψηφίων δημοτικών συμβούλων html). Ο κ. Καμίνης μάλιστα, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα τονίζοντας ότι ο ίδιος δεν θα στην δήμο της Αθήνας. Κάποιες πιθανότητες για εκλογή συγκεντρώνει η Ειρήνη Πετροπούλου, η οποία είναι υποψήφια με τον συνδυασμό της Ανοιχτής Πόλης και επικεφαλή την Ελένη Πορτάλιου. Η Ειρήνη ασχολείται με τον ακτιβισμό από το 1980 και πλήρωσε την ακτιβιστική της δράση και την ασχολία της με την έκδοση του περιοδικού ΑΜΦΙ με μια καταδίκη σε 5μηνη φυλάκιση. Δηλώνει φανατική υποστηρίχτρια του Athens Pride και, ευτυχώς, δεν εμφανίστηκε από το πουθενά τα τελευταία χρόνια και ποτέ δεν είχε βάλει προσωπικές ατζέντες πάνω από τις συλλογικές. Αξίζει λοιπόν την στήριξη όλων μας σε όποιο ιδεολογικό χώρο κι αν ανήκουμε. Επίσης με τον συνδυασμό Δικαίωμα στην Πόλη υποψήφιος είναι ο κ. Δ. Τσαμπρούνης. Να σημειώσω ότι μπορείτε να διαβάστε συνεντεύξεις των δύο υποψήφιων δημοτι- έκανε γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου (!) Μετά την διατύπωση μιας τέτοιας θέσης λογικό είναι ότι κάθε γκέι που σέβεται τον εαυτό του θα γυρίσει την πλάτη στον συγκεκριμένο υποψήφιο. Οι προσωπικές ατζέντες φαίνεται να είναι στη μόδα τώρα τελευταία. Πρόσφατα μάλιστα πληροφορηθήκαμε από γνωστή εφημερίδα την ύπαρξη μιας μονοπρόσωπης (ατομικής) ΜΚΟ. Μην με ρωτήσετε πώς έγινε αυτό γιατί κι εγώ έχω την ίδια απορία. Ευτυχώς το συγκεκριμένο άτομο έχει προϊστορία με της μονομελείς οργανώσεις και όλοι / ες πια γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Ελπίζω μέχρι το επόμενο πουστριτόριαλ να έχουν διορθωθεί μερικά πράγματα και κάποιοι κάποιες να καταλάβουν ότι ομαδικά πάμε μπροστά. Οι προσωπικές ατζέντες πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα. Στην φωτογραφία ο Γιώργος Τσιριόπουλος Κείμενο & φωτογραφίες: Γιώργος Στριφτάρης Στην φωτογραφία ο Βαλάντης εναλλασσόμενες εικόνες μακρινές διαδρομές έτσι να περνούν τα χρόνια να έρχονται καινούριες να βρίσκεις τις παλιές και να βλέπεις πως αυτά που άλλαξαν είναι πάλι τα ίδια οι ίδιες αμαρτίες οι ίδιες εμμονές οι ίδιες ασφάλειες λοιπόν μεγάλη ανάσα θρυμματίζεις την γύμνια σου, εξαντλείς το είδωλό σου, γλείφεις το δικό σου κωλοδάχτυλο και τσαμπουκαλεύεσαι στην καφρίλα σου την ίδια κι άμα είσαι μάγκας κλαις για το χαστούκι που έδωσες καταπίνεις ξένα σάλια δέχεσαι ότι η πιο μεγάλη δεν είναι η δικιά σου και σκύβεις κι εσύ γύρνα πάλι πίσω στήσε κώλο τώρα αν σου βαστάει μαλάκα Μηνιαία εφημερίδα ενάντια στην ομοιομορφία ISSN 1791-6968 Ιδιοκτησία REZIRZ ENTERPRISES LIMITED Λεωφ. Λάρνακος 99, 1046, Λευκωσία, Κύπρος Κιν: 0035799533340 Αντιπροσωπεία Ελλάδας Βλαχοπούλου 2, 11471 Αθήνα Τηλ: 00302106438549 Φαξ: 00302111181971 Κιν: 00306934136066 Εκδότης Ανδρέας Ιωαννίδης Διευθύνεται από συντακτική επιτροπή Α. Μπατσιούλας, Γ. Τσιτιρίδης Αρχισυντάκτης Άρης Μπατσιούλας Νομικός Συμβουλος Θεσσαλονίκης Στέλιος Μαυρίδης Στο τεύχος αυτό συνεργάστηκαν Γιώργος Τσιτιρίδης, Άρης Μπατσιούλας, Ανδρέας Ιωαννίδης, Ειρήνη Πετροπούλου, Λύο Καλοβυρνάς, Τέλλος Φίλης, Μπιμπελόγατα η Θεσσαλονικιά, Μπιμπελόγατα η Χαμουτζού, Xaris Instict, Γιώργος Στριφτάρης, Αναστασία, art-em-is-free.blogspot.com, Νίκος Γιαβρόπουλος, Άκης Διγκόλης, Satto Sana Lamakis, BlackyWoof, Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Στράτος Μπακάλης Επικοινωνία screw@gorgo.biz, info@queer.gr www.screwmag.gr Υπεύθυνος marketing Γιώργος Τσιτιρίδης tsitiridis@yahoo.com, 6934949991 Μας τιμούν με τη φιλοξενία τους στη Θεσσαλονίκη Stretto Καρόλου Ντηλ 18 Prezzante Λ. Βύρωνος 5, Διαγώνιος Γαζία Καρόλου Ντηλ 22 Βιβλιοπωλείο Ιανός Αριστοτέλους 7 Βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία Λ. Νίκης 3 Bigaroon Παύλου Μελά 14 Κινηματογράφος «Ολύμπιον» Αριστοτέλους 10 Seven Gallery Αλ. Σβώλου 45 BarMe Αγίου Μηνά 3 Enola Βαλαωρίτου 19, 2ος όροφος AZA Αλ. Σβώλου 6 Don t tell mamma Στ. Καλλάρη 9 Allos Mondo Στ. Καλάρη 6 Ζουρνάλ Παπασωτηρίου Τσιμισκή 87 Spirto Π. Μελά & Ζεύξιδος Residents Στρ. Καλάρη 4 Bluevision Αφροδίτης 6, Βαρδάρης Πυξίδα Πατριάρχου Ιωακείμ 2 Μπαρμπουνάκης Το Κατώι του βιβλίου Αριστοτέλους 6 Ψιλικology Ζεύξιδος 4 Videorama DVD Gay Club Οδυσσέως 13, Πλατεία Βαρδάρη Kama Sutra Εθνικής Αμύνης 35 Bel Ami Ανδρέου Γεωργίου 4 Your sex shop Καραολή Δημητρίου 37 T bar Αλ. Σβώλου 24 Paul.M Παύλου Μελά Queens Βαλαωρίτου 17 Splash sauna Αφροδίτης 23 G point Αλ. Σβώλου 24 XTC radio Σινέ Λαϊκόν Μοναστηρίου 2 Star Sex Shop Αισώπου 18 ΔΥΝΑΜΟ οδός Τύπου 5 κάθετη στη Βαλαωρίτου Αθήνα Sodade Τριπτολέμου 10 Kazarma Κωνσταντινουπόλεως 84 Moe Κελαιού 1-5 S-cape Army Academy Ιερά Οδός & Μεγ. Αλεξάνδρου 139 Freedom Copy Shop Στάϊκου 1-3 και Σκουφά 75 Del Sol Βουτάδων 44 Fou Κελαιού 8 Ταξίδι Ζαγρέως 23 Blue Train Κωνσταντινουπόλεως 84 Noiz Κωνσταντινουπόλεως 78 Μυροβόλος Γιατράκου 12 Alexander Sauna Μεγ. Αλεξάνδρου 134 Στέκι μεταναστών Τσαμαδού 13 Flex Sauna Gym Πολυκλείτου 6 Lamda Reloaded Λεμπέση 15 Big Bar Φαλαισίας 12 & Ιερά Οδός Hair Clinic Πατησίων 67 & Ιουλιανού FC_UK Κελεού 3 My Bar Κακουργιοδικείου 6 Κούκλες Ζαν Μορέας 32 & Συγγρού Πολύχρωμο Λεμπέση 12 TRAP Κορυτσάς 15 (κάθετη Κωνσταντινουπόλεως 123) El Cielo Κωνσταντινουπόλεως 84 Micraasia Κωνσταντινουπόλεως 70 Booze Cooperativa Κολοκοτρώνη 57 Ήρα Baths Ζήνωνος 4 Αθηναϊκόν Κρατίνου 11 Silver Star Κλεισθένους 4 Test Me Πιπίνου 64 Sammi s Φυλής 34 Το περιβόλι της Οικολογίας Ανδρέα Μεταξά 13-15 Fantastico Αριστοτέλους 37 Λουκουμαδούπολη Κωνσταντινουπόλεως 68 Almaz Τριπτολέμου 12 Fantaseed Τριπτολέμου 8 Holly Bar Κωνσταντινουπόλεως 70 1ος όροφος EROXXX Σταδίου 61 Bearcode Κωνσταντινουπόλεως 8 Hot Celebrities Λ. Συγγρού 40 42 Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο Θεμιστοκλέους 37 The Breeder Περδίκα 6 Λαΐς Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου Different Ιερά οδός 49 Ξενοδοχείο Αττική Τσιμισκή 37 & Χαρίλαου Τρικούπη Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας Χαλκοκονδύλη 25 Φεμινιστικό Στέκι Ερεσού 12 Βεστιάριο Σάμπα Κοδριγκτώνος 33 Starlite Φαλήρου 76, Κουκάκι GSpot Ικαριέων 24 Κέντρο Ζωής Διοχάρους 9 Λάρισα και Βόλος Emanuell sex shop Φαρμακίδου 3, Λάρισα Erotic Boutique 3 χλμ. Λαρίσης - Βόλου, Λάρισα T-Bar Μανδηλαρά 18 & Παπαναστασίου Φαρσάλων 3-5, Λάρισα Ιάσονος 23 & Σεφέλ, Βόλος Α83 Cafe Bar Αεροδρομίου 38 (Έναντι παλαιών σφαγείων), Λάρισα Όσο πατάει η γάτα Αγορά Λιμένα Κ26, Βόλος Κοζάνη T-Bar Ολυμπίου Γεωργάκη 3 Πάτρα Wok Υψηλών Αλωνίων 6 Πολύεδρο Κανακάρη 147 Κύπρος Club Secrets Αρτέμιδος 67 Λάρνακα Alalum Λουτρών 1, Λεμεσός Cafe Π Κυτίου Κυπριανού 27, Παλαιά Λεμεσός Escape from Yourself Λεωφ. Μακαρίου 81, Λεμεσός T-Bar Ε.Κ. City Plaza Λ. Μακαρίου 28, Λευκωσία T-Bar Εμπορικό Κέντρο The Mall of Cyprus Shacollas Emporium Park, Λευκωσία NGO Κέντρο υποστήριξης (Support Center) Εζεκία Παπαϊωάννου 27, Λευκωσία Καλά καθούμενα Nικοκλέους 21, Στοά Εκκλησίας Παναγίας Φανερωμένης Λευκωσία Different Αγίας Νάπας 6-7 Πάφος Κρήτη Eros Bar Εμμ. Τσαγκαράκη, Μάλια Pig s Love Shop Κριάρη 40, Χανιά Θράκη SoHo City Boutique Cafe Λ. Δημοκρατίας 300 302, Αλεξανδρούπολη Erotic Shop Μανδαλίδου 15, 2ος όροφος, Διδυμότειχο Ιωάννινα T-Bar Γρ. Σακκά 17 Σκιάθος DeFacto bar Οδός Γρηγορίου Ε Ρόδος Berlin Ορφανίδου 47 Θες το μαγαζί σου να γίνει σημείο διανομής του περιοδικού; Επικοινώνησε μαζί μας στο info@queer.gr ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή κατά παράφραση, ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος εντύπου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη, σύμφωνα με τον νόμο 2121/1993. Τα κείμενα των συνεργατών εκφράζουν προσωπικές απόψεις.
4 ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ Με ένα κοφτό ουφ, ξεκινά η εβδομάδα. Δευτέρα. Χάλια ξύπνημα. Πρέπει να προλάβεις. Τι δεν ξέρεις. Αλλά νιώθεις ότι πρέπει. Πλένεσαι βιαστικά, ντύνεσαι, ζελεδιάζεσαι και τελικώς στρώνεις μαλλί στον καθρέφτη του ασανσέρ γιατί πάλι ξύπνησες δέκα λεπτά αργότερα. Ρίχνεις ένα τελευταίο βλέμμα πριν φτάσεις ισόγειο. Δε λες κουβέντα στον εαυτό σου. Δεν έχεις καλοξυπνήσει. Ούτε γουλιά καφέ. Σου στερούν στη δουλειά και το τσιγάρο αυτό, είναι κάτι προλαβαίνεις πάντα να το σκέφτεσαι. Φτάνεις επιτέλους στο χώρο εργασίας μετά από ένα τρελό στρίμωγμα στο λεωφορείο. Νεύρα δεν έχεις, αλλά και καλά δε «σε λες» :-), καθόσον έχεις κληρονομήσει ολίγη από διάθεση Κυριακής. Περίμενες ένα sms. Καθηλωμένος για ώρα στο κινητό. Κάθε λίγο τσέκαρες μήπως και δεν είχεις σήμα ή μήπως ήταν στο αθόρυβο. Αλλά τίποτα από αυτά δε συνέβαινε. Παρέμεινε σιωπηλό σαν να κατέγραφε τις απουσίες της μέρας Ξανακυλάς με το νου στη δουλειά. Βρίσκεις τρόπους, όπως πάντα, να είσαι ευχάριστος και χαμογελαστός. Μέχρι το απόγευμα δε σηκώνεις κεφάλι. Κάνεις κάτι συνήθη μικρά break για κολατσιό σε συνδυασμό με παντός είδους κουτσομπολίστικα σχόλια που ευτυχώς φέρνουν χαλάρωση. Και μετά σε περιμένει ένα ασυμμάζευτο φιλόξενο σπίτι, το αμαγείρευτο ζεστό φαγητό και το ανύπαρκτο τρυφερό χάδι. Αλλά φυσικά εσύ εκεί, όρθιος. Συνεχίζεις αγέρωχος. Βάζεις γρήγορα τάξη, τσιμπάς κάτι πρόχειρο, την τσάντα στον ώμο και ντουγρού για το γυμναστήριο. Επειδή τα δύσκολα δεν έχουν τέλος :-). Ίσως να μην ξέρεις καν, αν σου αρέσουν τα δύσκολα αφού δεν προλαβαίνεις να το σκεφτείς. Διαλέγει η ζωή, ζωή για σένα. Καταλήγεις γύρω στις 21.00 Γράφει κάθε μήνα στο σπίτι, κουρασμένος, χωρίς ακόμα να έχεις λάβει το o Χάρης Instict περιβόητο sms. Με τη διαφορά όμως ότι τώρα εκτός από το σιδέρωμα έχεις και νεύρα! Ευτυχώς κάπως ηρεμείς στο μπάνιο λίγο πριν πάρεις θέση ύπνου. Και ξαφνικά θυμάσαι ότι αύριο έχεις υποσχεθεί επίσκεψη στους γονείς ωωωωχ :-). Κι άμα ξέρουν για σένα και έχουν αντέξει την αλήθεια σου καλώς, αν όμως εκλιπαρούν κάθε φορά για ένα ακόμα ψέμα σου, για μια ζωή που ονειρεύτηκαν αυτοί για σένα χωρίς να ρωτήσουν αν θες να σαι σ αυτή πρωταγωνιστής. Πώς γεφυρώνεις τα χάσματα; Πώς αντέχεις τόσους ρόλους; Όπως λέει και η Πρωτοψάλτη σε ένα αγαπημένο τραγούδι, «σε ένα παρκινγκ απρόσωπο θα αποφασίσω, ποιον εαυτό θα χω πια». Κι όταν κάποια βράδια έρθει η πολυπόθητη ώρα της βόλτας πρέπει να έχεις απεριόριστα κεφάτη διάθεση για να μεταμορφωθείς ψυχολογικά, και όχι μόνο, από Μαίρη Παναγιωταρά, σε George Clooney ή σε Σάκη Ρουβά ή σε Madonna :-), ανάλογα με τα γούστα. Φυσικά θα πρέπει να νιώθεις ωραίος, να έχεις κάργα αυτοπεποίθηση, να ντυθείς με ότι καινούριο έχεις, να γεμίσεις μπαταρίες, να φλερτάρεις, να το ευχαριστηθείς είτε σ αρέσει είτε όχι, να αποσπάσεις κάποιων την προσοχή, να γνωρίσεις καινούρια άτομα και όλα αυτά ενώ ξέρεις ότι σήμερα πάλι θα κοιμηθείς μόνος. Μέσα σε όλον αυτό τον γρήγορο πανικό αναρωτιέμαι, ποιανού ζωή ζεις; Τη δική σου ή μήπως τη ζωή «της άλλης» ; Λύση; Μία! Ξαναπάρτο από την αρχή! Δώσε χρόνο σε σένα! n Για μια κουμπάρα που ζει τη ζωή της άλλης :) ΧΡΟΝΟ ΜΗΧ ΑΝΗ 14 Φεβρουαρίου Weger, Λαδάδικα του Άκη Διγκόλη Πως θα τα προλάβω όλα; Η ώρα είναι ήδη 21.00 και δεν έχω κάνει τίποτα. Έχω μπλέξει με την χαζή την αδερφή μου και ψάχνουμε τι μήνυμα να γράψουμε πάνω σε μια τεράστια Lacta για τον γκόμενο της. Έπρεπε να είναι ένα μήνυμα ΟΧΙ συνηθισμένο πάνω σ ένα δώρο για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ΤΟΣΟ συνηθισμένο. ΦΡΙΚΗ. Ίσως η άλλη μισή Ελλάδα που δεν χαρίζει αρκουδάκια και λουλούδια αγοράζει μια Lacta και την βγάζει πάμφθηνα. Και σε περίπτωση που ο άλλος ΔΕΝ σε θυμήθηκε κάθεσαι και την τσακίζεις για να σου φύγει ο καημός. Το μήνυμα δεν το θυμάμαι. Ήταν πάντως καλό γιατί της άρεσε. Μπαίνω για μπάνιο. Είμαι μες τα νεύρα. Πού είναι οι Lacta για μένα; Πού είναι να χτυπήσει το κουδούνι και να μου έρθουν λουλούδια από έναν γκόμενο; Αμάν! 21.30: σε μισή ώρα δουλεύω. Διώχνω τα συννεφάκια των σκέψεών μου πάνω από το κεφάλι κι ετοιμάζομαι να ντυθώ. Τι να βάλω; Όλοι θα φοράνε τα καλά τους και θα μοιράζουν απλόχερα φιλιά. «Χρόνια πολλά». Τελικά έβαλα ένα αγαπημένο μπλουζάκι κι ένα τζην. Εξάλλου έχω να φάω πολύ σπρώξιμο σήμερα. Φτάνω στο μαγαζί. Το Weger στα Λαδάδικα. Τo τελευταίο 6μηνο είναι το πιο hot gay bar της πόλης. Τόσο hot που κάθε Παρασκευο-Σάββατο γεμίζει τόσο ασφυκτικά με κόσμο που για να πάω μία παραγγελία στο πίσω μέρος κάνω τουλάχιστον 10 λεπτά. Σε όλη αυτή τη διαδρομή όλο και κάποιος μ έχει χουφτώσει. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Κι όταν κάποιος μου ζητήσει νερό, λέω από μέσα μου κάτι σαν «γαμώ το κέρατό μου», χαμογελώ λέω αμέσως και προσπαθώ να διασχίσω τη λαοθάλασσα. Καθόλου εύκολο αν φανταστείς ότι οι μισοί κουνιούνται λικνίζονται περισσότερο από το ταψί ή την μπαλαρίνα στο Magic Park. 00.00 παρά. Οι πρώτοι χαρούμενοι, ερωτευμένοι και συνάμα ανυπόμονοι έχουν έρθει. Ο Κώστας η Hilary άρχισε να παίζει δυνατά μουσική. Άραγε σήμερα πόσες φορές θα μας ζαλίσει με την Παπαρίζου, την Βανδή, τον Κοργιαλά και την Βίσση; Η τελευταία ελπίζω να μη γίνει power play «σήμερα που γιορτάζουμε τι δώρο να σου κάνω». Ο Βασίλης ο barman χαμογελά. Ωραίος δεν είναι αυτός μου λέει; Και μου δείχνει έναν παίδαρο που έχει πρωταγωνιστήσει σε διαφήμιση γνωστού ελληνικού καφέ. Μωρή, κούκλος της λέω είναι, ΟΡΜΑ. Το τελευταίο δεν το πίστευα γιατί ήθελα να φάει χυλόπιτα για να του την πέσω εγώ. Ο κόσμος άρχισε να συρέει κατά δεκάδες. Τώρα βρήκανε; Τώρα που βρήκα κι εγώ έναν υποψήφιο valentine; Γέλια, χορός, σπρώξιμο, χρόνια πολλά. Τι ώρα είναι; 05.00. Πως πέρασε η ώρα. Τελειώνει και το σημερινό μαρτύριο. Το τηλέφωνό μου το ζήτησαν ως συνήθως οι πιο άκυροι. Σιγά μη το έδινα. Και την ώρα που έχω ανάψει ένα τσιγάρο και πίνω λίγο χαλαρά το ποτό μου ακούγοντας για έκτη φορά τις αναπάντητες κλήσεις φωνάζει ο Βασίλης. Ο barman, καλέ. Μη τα ξαναλέμε αυτά. Το δικό του καμάκι έπιασε και θέλει να μου γνωρίσει κάποιον Γιώργο. Ποιος Γιώργος; Τι θέλει; Αφήστε με ήσυχο. Κερνάει σφηνάκια. Tequila κίτρινη. Τρώει και τη φέτα πορτοκαλιού. Τι banal. Ψηλός. Αδύνατος. Καστανός. Περνά απαρατήρητος. Σφηνάκια. Κι άλλα. Εγώ δεν έχω πει τίποτα για μένα. Σαν την πουτάνα που κάνει κονσομασιόν κάθομαι και πίνω τα σφηνάκια που κερνάει. «Από πού είσαι;» Ρωτάει. Χωρίς γκόμενο, χωρίς ιδιαίτερο καμάκι νιώθω πως είμαι από το διάστημα. Θεσσαλονίκη μένω του απαντώ. «Τι ζώδιο είσαι»; Θεέ μου, τι κλισέ ερωτήσεις είναι αυτές; Οφιούχος, ετών 82 και φοράω μασέλα σκεφτόμουν αλλά είπα Λέοντας. Φεύγω. Ξαναφωνάζει. Άλλος γύρος σφηνάκια. Θα μου δώσεις ένα φιλί; OXI. Το τηλέφωνό σου; OYTE. Σφηνάκια. Κι άλλα σφηνάκια. Τελικά αρχίζει να μου αρέσει. Είδες τι κάνει η tequila; Και μόλις είμαι έτοιμος να δώσω ένα φιλί, μου πιάνει το χέρι, μου δίνει το τηλέφωνό του και μου λέει: «Είμαι κομμάτια φεύγω. Πάρε με». Κι εξαφανίστηκε. Όχι, ρε πούστη μου. Πάλι μόνος; Πάλι ξημέρωμα στον Κατερινιώτη να τρώω σαν την γουρούνα κοψίδια; Για να μάθω να το παίζω δύσκολος... Υ.Γ. Με τον Γιώργο βρεθήκαμε την άλλη μέρα στο κλείσιμο του μαγαζιού πήγα εγώ από το σπίτι του και μείναμε μαζί μέχρι λίγο πριν το τέλος του 2008. 4 ευτυχισμένα χρόνια, όπου κάθε χρόνο γιορτάζαμε 2 μέρες. Μία του Αγίου Βαλεντίνου και μία την επόμενη που έγινε ο «γάμος» n
6 ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΡΙΑ Γράφει κάθε μήνα η Ειρήνη Πετροπούλου Καθιερώθηκε επίσημα ένα χρόνο μετά, το 1988, και έκτοτε σηματοδοτεί την ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας και στο κόσμο γύρω μας. Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο. Πρακτικά, μπορεί να μοιάζει σαν το «φτου και βγαίνω» απ τη ντουλάπα αλλά πόσο εύκολα βρίσκεται μια δικαιολογία για ν αναβάλουμε το εγχείρημα Εκεί να δείτε. Έχω ακούσει τα χίλια μύρια κουλά, απ το «δεν είναι δουλειά κανενός» μέχρι το «τι θα πει ο κόσμος για μένα;» και στην ουσία κανείς δεν είναι κανενός και άσε τον κόσμο να λέει, αλλά εσύ πώς αντέχεις να κρύβεσαι; Σου πάει το θέατρο του παραλόγου; Θέλεις να το κάνεις, αλλά το σκέφτεσαι. Δεν σου πάει η απόρριψη ίσως και η πόρτα που θα φας. Τα αγαπημένα πρόσωπα που πιστεύεις ότι θα χάσεις, αλλά και αυτή τη προαγωγή που μήνες περίμενες μαζί με την έστω πενιχρή αύξηση μισθού εν μέσω λιτότητας και Μνημονίου. Έχασες το κλειδί, θα μου πεις τώρα, και πού κλειδαράς για τη ντουλάπα. Άσε που είναι και μουσειακό στοιχείο ΟΚ μα να ξέρεις, το κλειδί είσαι εσύ και, όταν το αποφασίσεις, θυμήσου: 1. Πάρε βαθιές ανάσες. Ένας καλά οξυγονωμένος εγκέφαλος δουλεύει ρολόι. 2. Ξεκινάς με ανθρώπους που σου εμπνέουν εμπιστοσύνη και που θα σε καταλάβουν και όχι γιατί θέλεις να πάρεις το αίμα σου πίσω για ιστορίες του παρελθόντος και ποτέ όταν οδηγούν. Όχι άλλο αίμα στην Coming Out Day Η 11η Οκτωβρίου είναι μια δική μας επέτειος. Είναι η Ημέρα του Coming Out σε ανάμνηση της πρώτης ΛΟΑΤ πορείας που έγινε στην Ουάσινγκτον το 1987 με έμφαση στον αγώνα για αποδοχή. άσφαλτο! 3. Άφησε κάποιο τεύχος του SCREW «ξεχασμένο» σε κάποιο τραπεζάκι. Θα το φάνε με τα μάτια τους, πίστεψε με. Τους προετοιμάζεις. 4. Θα ακούσεις πολλά κουλά. Μην πτοείσαι, ο κόσμος είναι αδαής. 5. Δεν θ ακούσεις τίποτα γιατί το είχαν καταλάβει και δεν ήθελαν να σε πληγώσουν. Τι διακριτικότητα! 6. Δώσε χρόνο μέχρι να το συνειδητοποιήσουν γιατί α) πρώτη φορά έρχονται αντιμέτωποι με θέματα ομοφυλοφιλίας, β) βλέπουν μια άλλη διάσταση σ εσένα (όχι ούφο απαραίτητα) και γ) και τα δύο προηγούμενα πιθανότατα γιατί είχαν διαφορετική εικόνα για τις λεσβίες και τους γκέι. 7. Δεν απαντάς σε ερωτήσεις που αφορούν την προσωπική ζωή ηθοποιών, τραγουδιστών, πολιτικών, της γεροντοκόρης με τις γάτες στο ρετιρέ, ούτε επιβεβαιώνεις φήμες που κυκλοφορούν σε διαδρόμους, κουτσομπολοπεριοδικά, τριτοκοσμικές εκπομπές, από στόμα σε στόμα κλπ. 8. Έχε πρόχειρη και μια εναλλακτική λύση. Αχρείαστη να είναι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. 9. Το έκανες μια, αλλά δεν τελείωσε. Θα το κάνεις ξανά και ξανά και ξανά. Συνήθισε το. 10. Μια ζωή την έχεις. Οι γάτες, λένε, είναι εφτάψυχες αλλά και αυτό μύθος. Στο κάτω-κάτω ήσουν, είσαι και θα είσαι γκέι, λεσβία, τρανς, αμφί άσχετα με το πώς θ αντιδράσουν οι άλλοι. Pride Βελιγραδίου Αίσιο τέλος είχε το Pride Βελιγραδίου, στο οποίο συμμετείχε αντιπροσωπεία και από την Ελλάδα. Όχι πως ήταν και από τα πλέον ειρηνικά εφόσον κάποιες ακροδεξιές οργανώσεις είχαν προειδοποιήσει τις αρχές ότι δεν θα άφηναν τίποτα όρθιο αν τολμούσαν να δώσουν άδεια στην παρέλαση των γκέι. Τόσο μια τέτοια είδηση-απειλή όσο και οι σκηνές που σχηματίζονται στο μυαλό μας, δεν είναι κάτι νέο ούτε και ξέχωρο από την καθημερινότητα που βιώνουν οι ΛΟΑΤ σε ορισμένες χώρες. Αυτό που χρήζει προσοχής είναι ότι στις λεγόμενες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ πληθαίνουν τα φαινόμενα ρητορικής μίσους, αλλά και εγκλημάτων σε σημείο που φαίνεται πια η δυσανεξία των χωρών αυτών σε κάθε τι το διαφορετικό ακόμα και αν η διαφορετικότητα αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Βελιγράδι και που δεν είναι γι αστεία, εφόσον χρειάστηκε δύναμη άνω των 5.000 αστυνομικών για να αναχαιτίσουν το ένα μαινόμενο πλήθος από χούλιγκαν, σκίνχεντ, αλλά και μελών θρησκευτικών και παραθρησκευτικών οργανώσεων, αφύπνισαν την υπόλοιπη Ευρώπη και ιδιαίτερα τους κοινοτικούς μας εταίρους τόσο στο πρόβλημα της βίας όσο και της κατάφωρης καταστρατήγησης του κοινοτικού δικαίου και των οδηγιών της ΕΕ. Βέβαια, κανένα Pride και καμία πορεία περηφάνιας δεν ξεκίνησε ειρηνικά σε άλλες πόλεις της Ευρώπης, π.χ. Λονδίνο, Παρίσι, Βρυξέλλες ή Βερολίνο, αλλά σήμερα μπορούμε να λέμε ότι επικράτησε η φωνή της λογικής και αυτό συνετέλεσε ώστε να γίνουν οι απαραίτητες κοινωνικές αλλαγές και οι χώρες να ξεπεράσουν το σκόπελο της μη ανοχής. Ευχόμαστε να γίνει το ίδιο και στην Σερβία όχι μόνο γιατί είναι χώρα-μέλος της ΕΕ αλλά και γιατί όπου δεν υπάρχει ορατότητα είναι αδύνατον να μιλάμε για ίσα δικαιώματα και για δικαιοσύνη. Όπως αδύνατον είναι ν αλλάξεις από τη μια στιγμή στην άλλη τις δομές της κοινωνίας και τα μυαλά των πολιτικών.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΡΙΑ 7 Η ζωή μας στη TV Από τις καρικατούρες στην καθημερινότητα. Μπορεί να βλέπουμε κατά καιρούς γκέι χαρακτήρες στη TV (η Ελλάδα δεν έχει ακόμα ανακαλύψει τις λεσβίες), αλλά πρόκειται για άντρες, μόνους, που ψάχνουν το έτερον ήμισυ στη πλειοψηφία των περιπτώσεων ή απεικονίζονται ως καρικατούρες ώστε να τονίζονται οι «αρετές» της ετεροκανονικότητας. Παραδείγματα έχουμε πολλά και ναι μεν σπάνε το κατεστημένο της μικρής οθόνης, αλλά ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Την καθημερινότητα έτσι όπως τη βιώνουμε. Ανάλογο δίλημμα αντιμετωπίζουν και οι lgbtiq οργανώσεις των ΗΠΑ όπου σειρές όπως L Word, Queer as Folk, True Blood και οι πιο πρόσφατες Glee και Modern Family ενσωματώνουν, μεν, γκέι χαρακτήρες μέσα στην εικονική πραγματικότητα της κάθε σειράς αλλά αυτό δεν αρκεί. Η τηλεόραση πάσχει από πραγματικά πρόσωπα που δηλώνουν ανοικτά τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και μπορούν να λειτουργήσουν ως ουσιαστικό πρότυπο. Πάρτε, για παράδειγμα, την Έλεν ΝτεΤζενέρις που ξεκίνησε σαν παρουσιάστρια τοκ-σόου, έκανε ένα εκρηκτικό coming out και σήμερα απολαμβάνει την εκτίμηση μεγάλου κοινού εκτινάσσοντας την ακροαματικότητα της εκπομπής της Ellen στα ύψη. Οι lgbtiq χαρακτήρες μπορεί να δίνουν την εντύπωση μιας κοινωνίας που δεν αποκλείει ή ότι είναι της μόδας να είσαι γκέι, αλλά η πραγματικότητα απέχει έτη φωτός ακόμα. Βία και νταηλίκια στα σχολεία με θύματα νέα γκέι παιδιά. Ένα θέμα που βάζει κάτω από το μικροσκόπιο την ασφάλεια των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αλλά και την ενημέρωση του κόσμου των εκπαιδευτικών πάνω σε θέματα ομοφοβίας, δημοκρατίας και ίσων ευκαιριών στη μόρφωση. Ελπίζουμε οι συζητήσεις να έχουν αποτέλεσμα. Οι αρχές της Μαλαισίας ανάγκασαν τον Άνταμ Λαμπέρτ να αυτολογοκριθεί και να χαμηλώσει τους τόνους ώστε να μην ακυρωθούν οι συναυλίες του. Μέχρι πότε η περηφάνια θα εξαγοράζεται για μερικά ψωροδολάρια; Σε τηλεταινία ενδέχεται να γυριστεί η πρόσφατη περιπέτεια της 18χρονης Κοστάνς ΜακΜίλλεν, στην οποία είχε απαγορευτεί η συμμετοχή στον ετήσιο χορό του σχολείου της την άνοιξη επειδή θα συνοδευόταν από την κοπέλα με την οποία διατηρούσε σχέση και όχι από κάποιο συμμαθητή της. Την παραγωγή έχει αναλάβει το καλωδιακό κανάλι ABC Family σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζον Γκρέι, εμπνευστή της σειράς Ghost Whisperer που προβάλλεται στην Ελλάδα. Το κουλό του μήνα Θύελλα διαμαρτυριών από ΛΟΑΤ οργανώσεις ξεσήκωσε σκηνή της επερχόμενης κωμωδίας The Dilemma στην οποία πρωταγωνιστεί ο γνωστός αμερικανός κωμικός Βινς Βον όπου χαρακτηρίζει ως γκέι τα αυτοκίνητα που κινούνται με ηλεκτρική ενέργεια. Κριτική άσκησαν τόσο η παρουσιάστρια Έλλεν ΝτεΤζενέρις όσο και ο άνκορμαν του CNN Άντερσοκν Κούπερ γιατί αστεία τέτοιου είδους ενδέχεται να πληγώσουν λεσβίες και γκέι που βρίσκονται στην εφηβεία. ΑΓΓΛΙΑ ΣΟΥΗΔΙΑ ΗΠΑ 1 ΗΠΑ 2 Την ανησυχία του εκφράζει ο 63χρονος τραγουδιστής Έλτον Τζων για τα συνεχώς αυξανόμενα φαινόμενα bullying κατά των ΛΟΑΤ. «Ο κόσμος πιστεύει ότι οι γκέι πρέπει να τρώνε ξύλο ή ότι δεν ανήκουμε στην Βασιλεία των Ουρανών. Τι είδους λογική είναι αυτή;» Τόσο η έξαρση των ομοφοβικών επιθέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και η αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών παιδιών στην εφηβεία βαρά επικίνδυνα τα καμπανάκια. Επίθεση από φανατικό μουσουλμάνο δέχτηκε ο καρτουνίστας Λαρς Βίλκς κατά την διάρκεια διάλεξης στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα. Αφορμή η νέα δημιουργία του όπου παρουσιάζει τον Μωάμεθ σε ένα γκέι μπαρ. Δεν είναι η πρώτη φορά που σηκώνει τη μήνη της θεοκρατίας που τον έχει στη μαύρη λίστα από το 2007 με την ταινία Jihad Jane. Γκέι μπαρ πρόκειται ν ανοίξει στο σημείο που κάποτε υπήρχαν οι δίδυμοι πύργοι και σε απόσταση αναπνοής από το τζαμί του Ισλαμικού Κέντρου που πρόκειται να κτιστεί. Θα καταφέρει ένα γκέι μπαρ να σπάσει την ομοφοβία του ισλαμικού κόσμου ή θα σηκώσει τη θύελλα διαμαρτυριών όσων υποστήριζαν μέχρι πρότινος την ανέγερση του τζαμιού; Εδώ σε θέλω κάβουρα! Αγωγή κατέθεσε η 57χρονη Lana Lawless κατά της Γυναικείας Ένωσης Επαγγελματικού Γκολφ (LPGA) επειδή της απαγορεύτηκε η συμμετοχή σε τουρνουά που διοργανώνεται στο Παλμ Σπρινγκς των ΗΠΑ λόγω του ότι γεννήθηκε άντρας και το 2005 υποβλήθηκε σε διορθωτική επέμβαση φύλου. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν μόνο οι εκ γενετής γυναίκες, σύμφωνα με τα άρθρα και τους κανονισμούς του καταστατικού της Ένωσης.
8 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Είστε επίσης από τους ελάχιστους ποιητές που οι ήρωες σας είναι αμόρφωτοι, λαϊκοί, απλοί άνθρωποι, αλλά τα βιβλία σας τα έχω δει σε πολλά προσκεφάλια νεαρών επαρχιωτών φοιτητών να τα διαβάζουν και να τα ξαναδιαβάζουν σαν ευαγγέλια μερικές φορές. Πώς αισθάνεστε γι αυτό. Η ποίηση είναι επιδραστική στην πραγματική ζωή; Μου λέτε κάτι που με χαροποιεί. Και με παρηγορεί γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο ανάλογα τι θεωρείς ότι πάει χαμένο και τι όχι. Είναι μια παρηγοριά όλα αυτά. Αλλά δεν φτάνει. Ο δρόμος μας είναι μοναχικός και βαρύς. Πρέπει να συνεχίσουμε. Οι ήρωές μου, σε πολλά ποιήματα, δεν «ξέρουν γράμματα», γιατί έχω κουραστεί από τους μορφωμένους που υπηρετούν εξουσίες, που δεν κάνουν τίποτα. Έτσι κατεβάζω άλλους ανθρώπους να σκέπτονται. Να πράττουν. Και καταφεύγω στους «αμόρφωτους» που σκέφτονται δυνατά και γενναία. Κάνω αυτό που έκανε ο Ιταλός ζωγράφος Καραβάτζο. Ο Γιάννης Τσαρούχης. Με τα μοντέλα τους. Βλέπετε αλλαγές στην σεξουαλική καθημερινότητα της χώρας μας; Δεν ξέρω πώς ζούνε οι άλλοι, εγώ ήμουνα πάντα ερωτικό άτομο γιατί έχω μεγαλώσει με τα αγάλματα στα μουσεία και προσπαθώ να τα στηρίξω με το έργο και την ποίηση μου γιατί μια μέρα θα μπουν οι φύλακες στα μουσεία και τα αγάλματα θα πέσουνε. Όταν η ζωή έξω είναι ένα σκουπιδαριό και ένα αίσχος, τα αγάλματα θα πέσουνε, γιατί όπως ξέρετε, τα αγάλματα δεν ήτανε παρά το αποτέλεσμα της ομορφιάς που υπήρχε παντού, με τα προβλήματα της εποχής εκείνης, φυσικά. ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΥΛΟ: ΕΡΩΣ! Συνέντευξη Γιώργος Τσιτιρίδης και Τέλλος Φίλης Ο σημαντικότερος ποιητής του αστικού τοπίου, ο Γιώργος Χρονάς, μας μιλάει εκ βαθέων. Ένα μεσημέρι, πίνοντας τσάι, και όπως πάντα μετασχηματίζει την καθημερινότητά μας, σε καθαρή, ανόθευτη ποίηση. Παρέα με τον Γιώργο Τσιτιρίδη και τον Τέλλο Φίλη. Μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς ποίηση; Δεν ξέρω πώς να ορίσω την ποίηση αφού δεν ξέρω πώς να ορίσω την ζωή. Ο Παζολίνι σε ένα ποίημα του που εξελίσσεται στην Μεγάλη Ελλάδα, την Σικελία, παρασύρει στα αποχωρητήρια της Κατάνης τον θάνατο, όχι σε ένα ξενοδοχείο πολυτελείας αλλά μέσα στα βρώμικα αποχωρητήρια της Κατάνης. Παρασύρω στη ζωή και το θάνατο. Αυτό λέει. Ποιητικά μπορεί να είναι τα πάντα, ένα βλέμμα στην πόλη, μια ζητιάνα που δεν ζητιανεύει και κάποιος τής δίνει κάτι, ένα σκυλί αδέσποτο που μπορεί να σε κοιτάξει γιατί ψάχνει αφεντικό, μια γάτα που νιαουρίζει επειδή μυρίζει την γάτα που έχεις σπίτι σου και καταλαβαίνει ότι είσαι καλός άνθρωπος. Για μένα αυτά είναι η ποίηση. Ένας άνθρωπος που παίρνει ένα σκοτωμένο περιστέρι και το βάζει στα σκουπίδια κάνοντας το σταυρό του. Όλα αυτά είναι ποιήματα. Δεν είναι ανάγκη να είναι στίχοι, τίτλοι και περιεχόμενα. Και αυτά είναι ποιήματα, μέσα στην πόλη, όπως στην εξοχή μπορεί να δεις ποιήματα με άλλο περιεχόμενο. Ένα κεραυνό να σκοτώνει ένα δέντρο που μέχρι πριν λίγο το θαύμαζες. Είστε ένας ποιητής που έχει αναγάγει την καθημερινότητα σε εκλεκτή ποίηση. Μας κάνετε να παρηγορούμαστε τόσα χρόνια ότι σημασία δεν έχουν ούτε τα χρήματα ούτε οι θέσεις ούτε η εξουσία αλλά ένα συναίσθημα που γεννιέται στα πιο βρώμικα και ταπεινά σημεία της πόλεως. Και είστε και ένας αστικός ποιητής ταυτόχρονα. Κανείς δεν ξέρει πώς κατεβαίνει το πνεύμα και διαμορφώνει ένα τίποτα, ένα περαστικό συναίσθημα σε κάτι σπουδαίο, θαυμαστό. Μια συνεχής μεταμόρφωση ανθρώπων και πραγμάτων σε μπαρόκ. Τρόπο ζωής. Χαράς ή τραγωδίας. Είναι γνωστό ότι απεχθάνεστε τον διδακτισμό και τις συμβουλές αλλά μαθητεύοντας με ανθρώπους όπως ο Χατζιδάκις, ο Τσαρούχης, ο Ασλάνογλου, ο Χριστιανόπουλος, ο Μιχάλης Κατσαρός, τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο παιδί που αυτή τη στιγμή αρχίζει να ανακαλύπτει την ερωτική του επιθυμία σε μια χώρα που είναι βουλιαγμένη στην λαμογιά και σαν κυρίαρχη αξία έχει το χρήμα. Δεν νομίζω ότι χρειάζονται συμβουλές από εμένα. Αν δούνε το σώμα τους μετά το λουτρό που θα κάνουνε, σε αναλογία με τα άλλα σώματα που είναι δίπλα τους, αυτόματα θα έρθει η επιθυμία. Αν προσέχουν και την διατροφή τους τότε το αποτέλεσμα είναι πιο εύκολο. Επειδή αναφερόμαστε στην σεξουαλικότητα. Αποδέχεστε τις ταμπέλες που βάζουμε σήμερα άσχετα αν αυτές πολλές φορές ίσως να είναι και αναγκαίες. Σε τι χρησιμεύουν αλήθεια αυτές οι ταμπέλες κι εσείς τις αποδέχεστε; Δεν μ αρέσουν οι ταμπέλες. Αλλά αν μ αρέσουν είναι σαν να λέω ότι είμαι Εβραίος. Είμαι Ιταλός. Είμαι μαύρος. Είμαι λευκός. Κάποιοι μπορεί να με θεωρούν ομοφυλόφιλο. Άλλοι ετεροφυλόφιλο. Δεν ξέρω ειλικρινά τι είμαι από όλα αυτά. Γιατί μπορεί να είμαι όλα αυτά ή τίποτα. Όταν ρώτησαν κάποτε τον Τσαρούχη αν είναι ομοφυλόφιλος αυτός είπε Όχι περισσότερο από τους άλλους Έλληνες! Άρα λογικά δεν αποδέχεστε και την κατηγοριοποίηση της ποίησης ερωτική, ιστορική, γυναικεία. Ο ποιητής είναι πάντα άντρας ακόμα και όταν είναι γυναίκα. Και δεν έχει να κάνει με το φύλο αυτό, είναι λογοτεχνικό. Μπορείτε να ρωτήσετε μια σοβαρή γυναίκα ποιήτρια και θα σας πει αυτό. Η τέχνη είναι μια. Και ο κόσμος ένας. Και τα φύλα ένα. Ο άνθρωπος. Ποια η γνώμη σας για το σύμφωνο συμβίωσης ή τον πολιτικό γάμο μεταξύ δυο αντρών η γυναικών. Είμαι υπέρ του νόμου αυτού γι αυτούς που τους ενδιαφέρει. Και δεν χρειάζεται να το συζητάμε και να ρωτηθεί η εκκλησία πρώτα γι αυτό. Πρέπει να περάσει όπως έχει περάσει σε άλλες χώρες, κάτι που ξεκίνησε από εδώ στην αρχαιότητα και γινό-
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 9 τανε στην Ελλάδα. Με ρωτάτε για κάτι αυτονόητο. Για μένα δεν υπάρχει η λέξη αμαρτία, η λέξη παράνομο όλα αυτά είναι περιττά. Ο καθένας είναι ελεύθερος να ορίσει τον εαυτό του. Την παρέα του. Τον θάνατό του. Αφού ρωτήσαμε για το σύμφωνο πείτε μου και για τα Pride. Αυτά τα θεωρώ πράγματι βάρβαρα, άσχετα μ εμάς. Αν εξυπηρετούν τους Ολλανδούς και τους Αμερικάνους δεν νομίζω πως πρέπει να τα κάνουμε κι μείς. Είναι μια φαρσοκωμωδία, ένα καλοστημένο σόου εισαγόμενο. Ας το ξεχάσουμε. Δεν έχει κανένα νόημα. Καρναβάλι εκτός εποχής. Για τις οργανώσεις τι έχετε να πείτε. Εγώ δεν πήγα ποτέ. Δεν έχω κάτι εναντίον, αλλά δεν πήγα. Ήξερα βέβαια τι ήθελα και στα ανάλογα μαγαζιά που πήγαινα πάντα έβρισκα αυτό που ζητούσα κι έφευγα. Δεν είμαι εγώ που θα ξεχωρίσω τον έρωτα. Ο έρωτας είναι ένας και δεν είμαι ιερέας να χωρίσω και ούτε να διδάξω ηθική. Θέλω απλά να είμαι σωστός να μην βλάπτω τους ανθρώπους, τα ζώα και τη φύση γύρω μου. Υπάρχουν φύλα στο σεξ; Δεν υπάρχει καμιά διαφορά στο σεξ είτε δυο αγόρια μεταξύ τους ή αγόρια με κορίτσια. Σημασία έχει να κάνεις έρωτα. Γιατί ο Αριστοτέλης έλεγε ότι το σπέρμα είναι αποτέλεσμα τροφής. Αλλά και οι παλιές πόρνες έλεγαν ότι δεν πρέπει να μαζεύεται το σπέρμα μέσα στο σώμα. Να υποφέρεις μόνος. Αλλά να ψάχνεις να βρεις. Κάτι πολύ δύσκολο. Όμως πρέπει να βγεις στο ταξίδι. Που φαίνεται ατέλειωτο. Ένα είναι το φύλο: Έρως! Νιώθετε δικαιωμένος που μετά από τόσα χρόνια τα βιβλία που έχετε γράψει και εκδόσει συνεχίζονται να διαβάζονται συνεχώς. Στις εκθέσεις βιβλίου που πάω, στο δρόμο που περπατώ και μου μιλούν βλέπω το κοινό μου. Έχω να πω ότι το κοινό μου, μου μοιάζει είναι σαν να μιλάω στον εαυτό μου, κι είναι αυτοί που μου μιλούν. Με στηρίζουν. Ακούω τα λόγια τους και ελπίζω αυτοί οι ωραίοι άνθρωποι στο μέλλον να είναι αυτοί που θα επανδρώσουν αυτή την χώρα. Για την «Γυναίκα της Πάτρας» τι έχετε να πείτε. Έχουμε την τύχη να κάνουμε μια παράσταση που γράφει ιστορία. Μια πόρνη συναγωνίζεται με το λόγο της μεγάλους θεατρικούς συγγραφείς με το παίξιμο της Ελένης Κοκκίδου και την σκηνοθεσία της Λένας Κιτσοπούλου. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με αυτά τα δυο ταλέντα. Το ταλέντο είναι ταλέντο. Δεν φανταζόμουν ποτέ, όταν πήγαινα το 1984, στο ερειπωμένο σπίτι αυτής της γυναίκας στην Πάτρα, ότι θα είχα αυτό το διάλογο μαζί της και θα κυκλοφορούσε το βιβλίο αυτό που ο Μάνος Χατζιδάκις θα έλεγε, το 1989, ότι είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασε στην ζωή του. Το βιβλίο ευτύχησε στα χέρια τους να γίνει μια παράσταση που ο κόσμος και ο Τύπος το είπε η παράσταση της χρονιάς! Για το 2009, 10, και μάλλον και το 2011. Και για πολλά χρόνια, αν θέλει η Κοκκίδου. Είδα την παράσταση πολλές φορές και είδα γυναίκες με επώνυμα ρούχα και τσάντες ακριβές και κοσμήματα να ακούνε το λόγο της, Γυναίκας της Πάτρας, και να κλαίνε. Info Η Γυναίκα της Πάτρας Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου Σκηνικά - Κοστούμια: Τατιάνα Σουχορούκωφ Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης Πού Θάτρο Βασιλάκου Πλαταιών & Προφήτη Δανιήλ 3 - Κεραμεικός Τηλ.: 210-3467735 Εισιτήρια Γενική είσοδος 20 Φοιτητικό-Μαθητικό 17 Αυτό είναι το προνόμιο της τέχνης. Να ενώνει τις τάξεις κάτω από την αλήθειά της. Αν κάνατε σήμερα μια βιογραφία με ποιον θα ήταν αυτή; Με την Τζένη Βάνου. Την έχω δει να τραγουδάει εδώ στο Βαρδάρη σε ένα κέντρο. Την έχω δει την δεκαετία του 60 στην Τερψιθέα του Πειραιά και αλλού. Τα εφηβικά μου χρόνια είναι με την φωνή της στα ραδιόφωνα. Θα γραφα ένα βιβλίο. Είναι η Μίνα της Ελλάδος. Την εκτιμούν η Κάλλας, η Μούσχουρη. Τα ερωτευμένα παιδιά. Οι αλήτες. Αγαπάτε πολύ τη μουσική και τον κινηματογράφο. Ούτε επαγγελματίες κριτικοί δεν κατάφεραν να αναδείξουν άτομα όπως κάνατε εσείς. Π.χ. από την Καίτη Γκρέη ώς την Λένα Πλάτωνος. Εγώ ήμουν στην θέση του Μάνου Χατζιδάκι στην περίπτωση της Λένας Πλάτωνος αφού εκείνος είχε φύγει στον αστερισμό του Σείριου. Τώρα η Λένα Πλάτωνος πήρε το δρόμο της. Είμαι δίπλα της, ό,τι μου ζητήσει. Πήγαινα σπίτι της. Είδα εκεί αυτό το μεγάλο ταλέντο. Κάθισα δίπλα της, τής έκανα πορτραίτο, κάναμε βιβλίο τα τραγούδια της, έκανα ραδιόφωνο γι αυτήν Την θαυμάζω. Την αγαπώ. Συνεχίζετε να γράφετε ποίηση; Ό,τι κάνω είναι ποίηση. Το περιοδικό και οι εκδόσεις Οδός Πανός και οι Εκδόσεις Σιγαρέτα. Τα 350 βιβλία που έχουμε εκδόσει μέχρι τώρα. Τα 150 τεύχη του περιοδικού. Μόνο με την αγάπη του κοινού, των συνεργατών μας. Και το ραδιόφωνο που κάνω, και η Βιβλιοθήκη Καταφύγιο θηραμάτων στην Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία. Η εκπομπή είναι το Ξενοδοχείο Βαλκάνια στο Τρίτο Πρόγραμμα. Κάνω εκπομπή από το 1979, ξεκίνησα επί Μάνου Χατζιδάκι. Τότε μου είχε δώσει μια εκπομπή, ενός τετάρτου, την οποία και είχα ονομάσει Οδός Πανός 17. Το πρώτο σπίτι που έμενα, στην Αθήνα, όταν ανέβηκα από τον Πειραιά που γεννήθηκα, στην πόλη της Παλλάδος Αθηνάς. Υπάρχουν πράγματα που σας εμπνέουν στην σημερινή πόλη; Ζω στην δική μου πόλη η οποία είναι πολύ απλή. Στην είσοδο υπάρχει πάντα η σφίγγα που ρωτάει Και το σκοτάδι, για να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Παρατηρώ κινήσεις ανθρώπων από τα παράθυρα στο λεωφορείο, στους δρόμους παρατηρώ τις διαφορές που κάνουν ενδιαφέρουσα τη ζωή Μια τυχαία συνάντηση, ένα πουκάμισο, ένα άγγιγμα ένα ζευγάρι τακούνια στην βιτρίνα που επιθυμεί μια γυναίκα και τα αγοράζει, η μυρωδιά από ένα άρωμα. Τι έχετε να πείτε για το απαγορευμένο γενικά. Σήμερα τίποτα δεν απαγορεύεται.αλλά ακόμα και όταν διδάσκει κανείς το απαγορευμένο, π.χ. μια μάνα στο παιδί της, είναι σαν να του λέει να πάει να το κάνει. Του διδάσκουν μια απαγόρευση, χωρίς να υπάρχει λόγος. Του ανοίγουν τα μάτια. Και όσοι γονείς απαγορέψανε στα παιδιά τους τα κατάστρεψαν πηγαίνοντας τα στα ψυχιατρεία και σε άλλα ευγενή ιδρύματα χωρίς αποτέλεσμα. Και κλαίγαμε μετά όταν καταλάβαιναν τι έκαναν. Ποιήματα σας θα δούμε σύντομα; Αν μου δώσει άλλα ο θεός θα γράψω. Έτσι συνηθίζω να λέω. Περιμένω. Ήρεμος. Μέχρι να έρθουν. n
10 ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ Γράφει κάθε μήνα ο Λύο Καλοβυρνάς Μια κι εσείς, όπως ισχυρίζεστε, δεν είστε ψευτοδημοκράτης και ψευτοαστός, θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Προ καιρού δύο ομοφυλόφιλοι πολιτικοί από τη Γερμανία παντρεύτηκαν, ενώ και στη Βρετανία και τη βόρεια Ευρώπη πολλοί πολιτικοί παραδέχονται δημοσίως ότι είναι γκέι. Σας βρίσκουν σύμφωνο η δημοσιοποίηση και ο γάμος; «Οι ενήλικοι είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τον τρόπο ζωής τους. Το τυπικό δεν με ενδιαφέρει, ούτε ασχολήθηκα ποτέ.» Γιατί κανείς έλληνας πολιτικός δεν έχει δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος; Όλοι στρέιτ είναι στο κοινοβούλιο; «Να πάτε να τους ρωτήσετε.» Εσείς θα το δηλώνατε δημόσια; «Δεν ασχολούμαι με την προσωπική ζωή του διπλανού μου, ούτε καν αυτού στο διπλανό διαμέρισμα. Δεν αφορά κανέναν». Θεά η Αθηνά, γενικόλογος μέχρι λιποθυμίας ο Κακλαμάνης. Το τι ακριβώς είναι «προσωπική ζωή» χωρά πολύ νερό, ειδικά όταν μιλάμε για πολιτικά πρόσωπα. Ακόμη και από νομική άποψη η έννοια της προσωπικής ζωής των δημόσιων προσώπων τα «κακά πρότυπα» από τα οποία «κινδυνεύουν» τα παιδιά μας. Έχουμε λοιπόν πρότυπα από τα γεννοφάσκια μας. Πολλά. Καλά και κακά (ας βάλει η καθεμία όπως νομίζει το πρόσημο). Για τους γκέι όμως σχεδόν όλα τα πρότυπα είναι αρνητικά! Το γκέι παιδί καθώς μεγαλώνει, δεν έχει να προσβλέψει παρά σε αρνητικές εικόνες της ομοφυλοφιλίας: μοναξιά, κοινωνική απαξίωση, έλλειψη Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΖΩΗΣ Στο W/E της Ελευθεροτυπίας που μόλις κυκλοφόρησε η Αθηνά Γκόρου παίρνει συνέντευξη από τον Νικήτα Κακλαμάνη, καυστικά άμεση όπως πάντα. είναι αμφιλεγόμενη θ αφήσω όμως τη νομική πλευρά κατά μέρος και θα πιάσω την ηθική. Μετά το πρόσφατο κύμα αυτοκτονιών γκέι νέων στην Αμερική (λόγω εκφοβισμού, βίας κ.ο.κ.) ένας φίλος μου αναρωτήθηκε στον τοίχο του: «Πόσοι έφηβοι/ες γκέι και λεσβίες πρέπει να αυτοκτονήσουν ακόμη, για να κάνουν coming out οι άνθρωποι του πνεύματος; Ο [τάδε διάσημος και καταξιωμένος Έλληνας συγγραφέας] τι περιμένει;» Στη συζήτηση που ακολούθησε (70 σχόλια) πολλοί τον επέκριναν που ξεμπρόστιασε τον συγγραφέα (σιγά το νέο, βέβαια) επικαλούμενοι το απαραβίαστο της προσωπικής ζωής. Άλλοι πάλι του έδωσαν δίκιο, επειδή τα δημόσια πρόσωπα έχουν και δημόσιες ευθύνες. Ή έστω ηθικές υποχρεώσεις. Έχουν; Το ότι γινόμαστε αυτοί που είμαστε μέσα από τη μίμηση και τον παραδειγματισμό είναι ηλίου φαεινότερο. Γι αυτό κόπτονται όλες οι συντηρητικοί δυνάμεις (εκκλησίες και δε συμμαζεύεται) για δικαιωμάτων, περιθώριο κ.ο.κ. Από πού να αντλήσει αυταξία; Πώς να χτίσει μια θετική αυτοεικόνα, που θα το καθοδηγήσει στα βήματά του; Θα καταλήξει να πιστεύει ότι το μόνο που το περιμένει είναι μια ζωή αχαλίνωτου σεξ χωρίς συναίσθημα, κοινωνικής απομόνωσης και, στην καλύτερη περίπτωση, ένα γάμο αλληλοκάλυψης. Ακριβώς εδώ έγκειται η τεράστια ευθύνη που έχουν τα δημόσια πρόσωπα: ποιούν ήθος. Δημόσιο ήθος. Μέσα από τις «προσωπικές» επιλογές τους δίνουν ένα γενικότερο στίγμα, προς μίμηση ή προς αποφυγή. Ποιο γκέι δημόσιο πρόσωπο στη χώρα μας δηλώνει με παρρησία ότι είναι γκέι ή έστω ζει ανοιχτά ως γκέι, ώστε με το παράδειγμά του να σταθεί φωτεινό πρότυπο για την υπόλοιπη κοινωνία και τους καταπιεσμένους γκέι; Μόνο ο Δημήτρης Παπαϊώαννου μου έρχεται στο νου. Οι υπόλοιποι/ες κάνουν την πάπια, στον ζωολογικό κήπο της «προσωπικής ζωής». Από μια λεσβία τραγουδιάρα του έντεχνου (όπου βράζει ο τόπος από λεσβίες) ή κάνα υπερχαρούμενο τραγουδιστή της ποπ περιμένω λιγότερα, όταν ασχολούνται μόνο με την τέχνη τους και δεν προβαίνουν σε βαρύγδουπες δηλώσεις για τα κοινά. Από τους πολιτικούς και τη διανόηση της χώρας, αντιθέτως, που μιλούν καθέδρας για το ήθος της χώρας, την πολιτική κατάσταση και άλλα κοινωνικά ζητήματα, το να κρύβουν την «προσωπική» τους ζωή είναι υποκριτικό και ασυγχώρητο. Διότι ο συγκεκριμένος συγγραφέας και όλοι οι άλλοι γκέι πολιτικοί και διανοητές βλάπτουν! Βλάπτουν διά της σιωπής τους την κοινωνία την οποία υποτίθεται υπηρετούν. Και εξηγώ τι εννοώ όταν λέω ότι βλάπτουν, με τη δυσμετάφραστη έννοια των αμαρτιών of commission or omission αμαρτίες διάπραξης ή παράλειψης. Μπορώ να προκαλέσω βλάβη επειδή έπραξα ή επειδή παρέλειψα να πράξω. Γι αυτή την αμαρτία παράλειψης εγκαλώ τα δημόσια πρόσωπα της Ελλάδας. Διότι κρυβόμενα και μάλιστα γελοιωδώς πίσω από τον φερετζέ της «προσωπικής ζωής» αφήνουν την κοινωνία εξίσου σκατά όπως τη βρήκαν. Παρεμπιπτόντως, διαβάστε στο W/E το νέο μου μυθιστόρημα σε συνέχειες Ο ακριβά παπουτσωμένος γάτος. Το πρώτο κεφάλαιο στη σελίδα μου στο fb leo.kalovyrnas n
12 ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ Αθάνατος Λεβέντης είναι ο Άρης Μπατσιούλας Κατοικώ με δική μου επιλογή σε έναν μικρό δήμο 15 χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη. Έχουμε όλα τα καλά στα μέρη μας, α, μπορείς αν θέλεις να αφεθείς στο αστικό όνειρο των προαστίων εδώ πέρα. Ακόμα και φεστιβάλ σκεητάδων από όλο το νομό έχουμε που ήταν κι ο λόγος που, ενώ κατέβηκα στην πλατεία για τσιγάρα, έκανα μιάμιση ώρα να γυρίσω σπίτι. Δεν πέτυχα, όμως, ποτέ κανένα emo. Κι εδώ που τα λέμε έχουν εξαφανιστεί κι από το downtown Θεσσαλονίκη και πολύ καλά έκαναν γιατί είχε σχηματιστεί πετρελαιοκηλίδα από την πολλή λακ στον Θερμαϊκό. Ακούγονται, όμως, όμορφα παρτάκια εδώ κι εκεί «ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΟΧΟΙ» Του Αθάνατου Λεβέντη Και γουστάρουμε τρελά; «όπου μαζεύονται queer φατσούλες» και μπορώ να φανταστώ σε τι συνίσταται η γλυκιά και σέξι κουηρίλα στην φατσούλα και στα ρούχα. Ή μήπως όχι; Αφού έγραψα στην στήλη του προηγούμενου μήνα, κατά τρόπο νεφελώδη και ποιητικό, τι εστί κουήρ για μένα, θέλω να δώσω μερικά απλά, πρακτικά και εύχρηστα tips για να ξεχωρίζετε την ήρα από το σιτάρι. Με άλλα λόγια τον κουήρ από τον κουηρίλα. Φυσικά, μπορείτε επιτόπου να γυρίσετε σελίδα αν σας καλύπτει το τραγουδάκι «sing if you re glad to be gay» και, μα την πίστη μου, αρκετό μελάνι έχει χυθεί για το ποιος είναι πιο σωστός και μάγκας, ο κουήρ ή ο γκέι. Are you still with me? OK, go. Το πρόβλημα με τον κουήρ βρίσκεται στον ορισμό που του έδωσα και ιδιαίτερα στην τελευταία πρόταση που έλεγε ότι δεν είναι γκέι. Πραγματικά, εφόσον αυτός επανασυγκροτεί μια σεξουαλική ταυτότητα με πολιτικά κριτήρια, είναι επικίνδυνο να παραβλέψει τη συγκεκριμένη πραγματικότητα της γκέι και λεσβιακής καταπίεσης και του σεξουαλικού ρατσισμού. Και υπάρχει ένας πυρήνας σε αυτή την καταπίεση που δεν μπορεί να αναχθεί σε κάτι άλλο. Αυτός ο πυρήνας είναι σαφώς σεξουαλικός και δεν Είν ένα γρήγορο παιχνίδι με σβησμένα τα φώτα κι εσύ μωρό μου να βογκάς από την ηδονή είναι οι γλώσσες που γλυκαίνονται από κορμιά γεμάτα ιδρώτα και στο μυαλό μου παίζει τώρα ροκ εν ρολ μουσική είν η οσμή απ το κορμί σου ίσως να είναι που μ αρέσει να σε βλέπω γυμνή ειν η ζαλάδα απ τη ρετσίνα κι αυτό με φτιάχνει να γουστάρω να τελειώσουμε μαζί τέσσερις ώρες στο κρεβάτι μ ένταση και μανία και μουσική υπόκρουση τα βίτσια απ τον Lou Reed θα περιμένεις για το σπέρμα, θα κουνιέσαι μ αγωνία κι έτσι χανόμαστε, μωρό μου, σ ένα ροκ εντ ρολ σπηντ νιώθω στο σώμα σου τρεμούλα οι μπάτσοι απ έξω περιμένουν να κάνουν ντου, να μας πιάσουν, να μας χώσουν φυλακή ( ) γιατί... είμαστ ένοχοι, είμαστ ένοχοι, παραβάτες του σεξουαλικού αρρωστημένου τους μοντέλου. «Εκτός Ελέγχου» 199?, Γουάου! Ίσως από τις καλύτερες στιγμές του Θεσσαλονικιώτικου πανκ. μπορεί να αγνοηθεί. Στη χειρότερη περίπτωση, ο κούηρ μπορεί να συνεισφέρει μέχρι και στην επαναφορά του στιγματισμού των ομοφυλόφιλων. Περιληπτικά, από τη μία έχουμε τον λούμπεν κόσμο που ζει μαζικά στην άγνοια, τη χειραγώγηση και τον καταναλωτισμό, και από την άλλη τον κουήρ, τον σεξουαλικό παράνομο, που ζει το όνειρο του radical chic φροντίζοντας ενίοτε να το δείχνει και ενδυματολογικά. Δεδομένου ότι τα ρούχα δεν φτιάχνουν τον παπά κλπ κλπ στην περίπτωση αυτή έχουμε απλά τον τυπικό κουηρίλα. Ο κύριος Lee Edelman τα λέει λίγο καλύτερα από εμένα: «( ) το queer ως το αέναα μεταλλασσόμενο σύμβολο της μη-αφομοίωσης (και επομένως ως το ουτοπικό σήμα μιας ευαγγελιζόμενης αυθεντικής θέσης αντίστασης) μπορεί να αντικατοπτρίζει μια κάποια μικροαστική φιλοδοξία να είσαι au courant». Κι έχω δει με τα ματάκια μου αλλοτινούς au courant γνωστούς να καταρρέουν στη γνωστή κρίσιμη ηλικία και να μιλάνε ξαφνικά για υφάσματα καναπέδων. Ο Michel Foucault, σε μια συνέντευξη του 1981, είχε πει κάτι που μοιάζει με τη θέση που υποστηρίζεται εδώ: «Η ομοφυλοφιλία είναι μια ιστορική ευκαιρία να διανοιχτούν νέες (...) δυνητικότητες, όχι χάριν ιδιοτήτων εγγενών στον ομοφυλόφιλο, αλλά λόγω της έκκεντρης θέσης του ομο-
ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ 13
14 ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ Βρίσκω ότι οι άνθρωποι που έχουν χωθεί με τα μπούνια στα συναισθήματα και τη φυσική επαφή με άλλα ανθρώπινα όντα, βρίσκω ότι στερούνται εντελώς γνήσιου πάθους... Θέλω να πω, εάν ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία της λογοτεχνίας, πάντα αυτοί που λένε τα πιο ποιητικά πράγματα για το ανθρώπινο είδος είναι οι πραγματικά τσαλακωμένοι, οι καταπιεσμένοι, οι υστερικοί, αν προτιμάτε, αυτοί που είναι αλυσοδεμένοι σε παμβρώμικα δωματιάκια. Morrissey, συνέντευξη στό Melody Maker, 1984. Όλες οι φωτογραφίες Yaroslav Slava Mogutin φυλόφιλου». Με αυτή την έννοια, τα δικαιώματα και η νομική προστασία παίρνουν δεύτερη θέση εμπρός στην αντίληψη και τη δόμηση του εαυτού. Τα γκέι δικαιώματα (χωρίς να παραγνωρίζεται η υπαρκτή αναγκαιότητά τους) δεν είναι η τελευταία σκηνή του έργου: όσοι νόμοι και αν υπάρξουν, οι διακρίσεις και η καταπίεση δεν φαίνονται να εκλείπουν, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον. Επομένως, λίγη από την ενέργειά μας θα μπορούσε να διοχετευθεί στο «να καταστούμε ομοφυλόφιλοι». Φυσικά κάποιος είναι ή δεν είναι ομοφυλόφιλος. Η σωστή ανάγνωση εδώ θα ήταν «να καταστεί κάποιος κουήρ», να «δει τη δυνατότητα της εφεύρεσης νέων δικαιωμάτων και την εγκαθίδρυση νέων μορφών σχέσεων που θα μπορούσαν να συνεπάγονται τα δικά τους προνόμια, υποχρεώσεις και δικαιώματα». Με άλλα λόγια όχι μονάχα άρνηση των καθιερωμένων αξιών αλλά και θετική, δημιουργική συγκρότηση νέων τρόπων ζωής. Σε μια συνέντευξη στο γαλλικό περιοδικό «Gai Pied», ο Foucault είπε στον δημοσιογράφο ότι «όσο θυμάμαι, το να επιθυμείς αγόρια σήμαινε να επιθυμείς σχέσεις με αγόρια. Αυτό ήταν πάντοτε, για μένα, σημαντικό. Όχι απαραίτητα με τη μορφή του ζευγαριού, αλλά ως υπαρξιακό ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν για τους άντρες να είναι μαζί; Να ζουν μαζί, να μοιράζονται το χρόνο τους, τα γεύματά τους, το δωμάτιό τους, τις δραστηριότητές τους, τις πίκρες τους, τη γνώση τους, τις μύχιες σκέψεις τους; Τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα να είσαι μεταξύ ανδρών, απογυμνωμένος, εκτός κατεστημένων σχέσεων, οικογενειών, επαγγελμάτων, αναγκαστικών μορφών σχέσεων;» Με άλλα λόγια η γλυκερή νοσταλγία των παλιών αδερφών για τη χρυσή εποχή, ίσως κρύβει μια πραγματικότητα που αρχίζει να εκλείπει: οι άντρες έπρεπε να εφευρίσκουν μόνοι τους τρόπους να σχετίζονται μεταξύ τους, αντί να έχουν τον δοτό τρόπο του γάμου ή της αναγνωρισμένης συμβίωσης. Είναι μεγάλος πειρασμός να σκεφτείς την πραγμάτωση της «ομοφυλοφιλίας» ως ένα oeuvre αντάξιο ενός Όσκαρ Ουάιλντ ή έστω ενός Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Ή ως την κατάληξη εντατικής ενδοσκόπησης και, τελικά, πραγμάτωσης, με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνεται ο ψυχοαναλυόμενος δυτικός κόσμος. Οι διαβαστούρες μπορούν να διαβάσουν την «Ιστορία της Σεξουαλικότητας, τ.2, Η χρήση των απολαύσεων», ελπίζω εξασκούμενοι εντατικά στην πράξη με παρέα στο τέλος κάθε κεφαλαίου. Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια από την πρώτη γκέι παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, στην οποία συμμετείχε ακριβώς ένα άτομο: εγώ. Δεδομένου ότι είμαι ολόκληρη χημική βιομηχανία από μόνος μου, μια προφανής υπερχείλιση ντοπαμίνης στον εγκέφαλο με οδήγησε να δραπευτεύσω από το gay pride party της εφημερίδας «ο Πόθος» στο πάλαι ποτέ Ahududu και να αρχίσω να περπατάω ανάποδα στη μέση της Βασ. Όλγας φορώντας μονάχα ένα καυτό σόρτς, αρβύλες, μια εκπληκτική αλυσίδα από λυκόσκυλο κρεμασμένη στο λαιμό και ένα απίστευτα γκλαμ αληθινό φτερό από παγόνι. Τώρα μπορώ να πω ότι αυτό ήταν ένα τυπικό παράδειγμα «ηλίθιας» κουηρίλας, η οποία μπορεί πραγματικά να έχει φοβερή πλάκα αλλά η πλάκα είναι διπλή άμα είσαι ξεμέθυστος και πολύ συνειδητοποιημένος τι κάνεις πράγμα που βεβαίως δεν συνέβαινε τότε αλλά δεν πειράζει κι έτσι καλά ήταν. Τώρα, την Βασ. Όλγας τη διασχίζω μόνο με το αυτοκίνητο και η μεγαλύτερη αγωνία μου εκείνη τη στιγμή είναι αν θα βρω να παρκάρω στο κέντρο. Μα, άκου να δεις, προχτές, ενώ ήμουν φρακαρισμένος στο κονσερβοκούτι μαζί με δεκάδες άλλους στο ίδιο αυτό σημείο που κάποτε έκανα παρέλαση, έγινε κάτι εντελώς σημαδιακό δηλαδή μου μίλησε το cd player και μου είπε χαιρέκακα: «I don t have the thrill... I don t have the will...» δια στόματος Kim Gordon. Και τότε αναρωτήθηκα ταραγμένος: μήπως αυτή είναι η αρχή του τέλους; n
FUCK A I D S 1/12 LOVE CIRCUS 19 :00-21:00 ΠΛ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ηµιουργία κορδέλας στο κέντρο της πλατείας Αριστοτέλους, φιλιά και free hugs. Εντυποδιανοµή, ενηµέρωση και δωρεάν προφυλακτικά. 2/12 ΩΡΕΑΝ ΤΕΣΤ 20 ΚΙΝΗΤΗ ΜΟΝΑ Α ΤΗΣ PRAXIS ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΟΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ MR. INDIA ΟΛΥΜΠΙΟΝ, ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ FUCK AIDS PARTY 00:00 @ENOLA, ΒΑΛΩΡΙΤΟΥ 19
16 ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Του Αθάνατου Λεβέντη Ρομάντσο σε δύο μέρη. Στο Zenith ο Tommy πάει πάντα μόνος του. Κάθε φορά, πριν ξεκινήσει, ξυρίζει το κεφάλι, το στήθος και τις μασχάλες, γυαλίζει τις αρβύλες και φορά ένα μαύρο μπλουζάκι ειδικό για την περίσταση. Έπειτα βάφει προσεκτικά τα νύχια του rouge noir, κάνει δύο φσιτ με L Eau Par Kenzo, για μια νότα αισιοδοξίας, και ξεκινά. Περισσότερο απ όλα του αρέσει η είσοδος στο κλαμπ. Είναι σκοτεινή, μακρόστενη, τόσο που νομίζεις ότι δεν έχει τέλος και φωτίζεται από μπλε προβολείς φυτεμένους κάθετα στο πάτωμα. Από τον επάνω όροφο ακούγεται υπόκωφα η techno και σχεδόν αισθάνεται τη ζέστη και τη μυρωδιά από δεκάδες στριμωγμένα κορμιά. Εδώ νιώθει πάντα ένα σφίξιμο καθώς ανεβαίνει τη σκάλα. Συνήθως για την κόλαση οι ταινίες δείχνουν ότι πρέπει να κατέβεις σκαλιά, αυτό είναι λάθος, εδώ υπάρχει ανάβαση. Ο Tommy ανεβαίνει, σπρώχνει τη μαύρη πόρτα και οσμίζεται τη μυρωδιά του ιδρώτα. Κάθε φορά, εκείνη τη στιγμή ο Σατανάς έρχεται και του δείχνει τα άγουρα αγόρια που κινούνται σαν σκιές μέσα στο σκοτάδι και του τα χαρίζει όλα αρκεί να υποταχτεί σε αυτόν. Γρυλίζει δυνατά «Ναι!» Η κοντινότερη παρέα γυρνά για να δει ποιος φωνάζει, αλλά ο Tommy έχει ήδη χωθεί μέσα στον κόσμο με μια Heineken στο χέρι, ακουμπώντας άτριχα αγορίστικα χέρια, τζιν που σκεπάζουν αδύνατα πόδια και μαύρα μπλουζάκια σαν το δικό του μόνο που πολλά από αυτά έχουν λέξεις, φράσεις ή παραστάσεις. Εδώ και δέκα λεπτά ο Sven Wittenkind έχει κολλήσει στο ίδιο μονότονο μπιτ, ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι ο φλοιός του εγκεφάλου να πάψει να λειτουργεί και τα μάτια των αγοριών να αρχίσουν να λάμπουν σαν μάτια ζώων. Στο βάθος, αριστερά από τον dj, ένα αγόρι στέκεται μόνο του κοιτάζοντας υπνωτισμένο τον κόσμο. Special K, κοκαϊνη η απλά φούμα; Φορά ένα αμάνικο λευκό t-shirt και τζιν βερμούδα και είναι σαν λευκός άγγελος μέσα στη λασπερή μαύρη-γκρι λάσπη του Zenith. Οι ματιές τους συναντιούνται φευγαλέα (μπορεί και όχι) και το αγόρι χαμογελά με μια σκυλίσια γκριμάτσα. Ο Tommy πασχίζει να κινηθεί προς τη μεριά του, αλλά ο κόσμος είναι πολύς, πάρα πολύς, και κάποιος μπερδεύει κάθε κίνησή του. Πάνω από ώμους και κεφάλια προσπαθεί να μη χάσει επαφή όμως η λούπα κάνει ένα γύρισμα στο μπιτ κι ο κόσμος ξεσηκώνεται, τα κορμιά πολλαπλασιάζονται μαγικά και τα 7 ροζ που έχει πάρει τον αναγκάζουν να παρασυρθεί από τον όχλο κάπου μακριά, κάπου όπου ο λευκός άγγελος δεν υπάρχει, κάπου όπου υπάρχει μόνο βίαιος χορός, οσμή τεστοστερόνης από τα αρχίδια των αγοριών, κι ένα αμείλικτο strobe light που σημαίνει την αρχή της έκστασης. Ο Tommy δεν ξέρει άλλο χορό εκτός από pogo και έτσι χοροπηδά με μανία πάνω κάτω, πέφτει στους διπλανούς του, στροβιλίζεται, κλείνει τα μάτια κι αφήνει το κορμί του να έχει την πρωτοβουλία. Η αλπραζολάμη έχει γλυκάνει τις κλειδώσεις του και έχει ζεστάνει το κορμί του. Τυλιγμένος σε ένα προστατευτικό σύννεφο, σκάει ένα χαμόγελο που μπορεί και να μοιάζει με χαμόγελο ευτυχίας και σωριάζεται στο πάτωμα. Μέσα από τα μισόκλειστα μάτια, βλέπει πόδια, κόσμο να μαζεύεται από πάνω του και ξαφνικά ο λευκός άγγελός του εμφανίζεται, περνά μέσα από το πλήθος, του πιάνει το χέρι, του μιλά σε μια γλώσσα ακατάληπτη και στέκεται στο πλάι του μετρώντας τους σφυγμούς του. Όλοι μας έχουμε έναν άγγελο να μας προστατεύει. Ο Tommy δεν πιστεύει στο θεό, πιστεύει όμως στους αγγέλους, μόνο που ξέρει ότι για να βρει τον δικό του πρέπει να μπει βαθιά στη Μαύρη Χώρα, αβοήθητος, γυμνός κι ευάλωτος να περάσει από τη λίμνη της φωτιάς, το σκοτεινό βούρκο και να ανέβει στο βουνό του Χαμού. Καθώς κλείνει τα μάτια του και χάνει εντελώς τις αισθήσεις του, κρατά στη μνήμη τη φάτσα του αγοριού με τα άσπρα. Παραδίδεται στα στοργικά του χέρια και ξέρει ότι απόψε έχει βρει τον δικό του. Είναι πάλι άνοιξη, ο αέρας φέρνει μυρωδιές από φρεσκοκομμένο χορτάρι, από δέντρα κρυμμένα σε γωνιές της πόλης κι από τις ακακίες στο δρόμο που μένει ο Tommy. Έξω από το παράθυρό του ακούγονται φωνές παιδιών που παίζουν, ανθρώπων που συναντιούνται και χαιρετιούνται, από μηχανάκια που βουίζουν μεταφέροντας ζευγάρια σε άγνωστους προορισμούς. «It s the time of year when young men s thoughts turn to other men», σιγοτραγουδούν οι Pansy Division στο cd κι ο Tommy ξαπλωμένος ανάσκελα καπνίζει αργά ένα Gauloises. Φυσά τον καπνό και χαζεύει τα δαχτυλίδια να ανεβαίνουν στο ταβάνι και να χάνονται. Το ανοιξιάτικο βραδινό μπαίνει στα ρουθούνια του, μαζεύεται στους πνεύμονες κι από εκεί ορμά και κατακλύζει το κορμί του. Μέσα από το σκοτάδι του δωματίου του κοιτάζει στραβά τα κρύα άστρα κι ανατριχιάζει. Σχεδόν θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένος. Είναι μία το βράδυ όταν βγαίνει από την πόρτα και κατηφορίζει το δρομάκι του. Ένα σκυλί τον έχει πάρει από πίσω. Σταματά να το χαϊδέψει, ο σκύλος κουνά χαρούμενος την ουρά του, γλείφεται δύο φορές, τον κοιτάζει στα μάτια και του ψιθυρίζει: «Καλή τύχη» Ο Tommy σπρώχνει την πόρτα του Berlin και κοιτάζει τον κόσμο που έχει αρχίσει να μαζεύεται. Απόψε αγαπά αγαπά τις παρέες που γελούν και πίνουν, αγαπά τον φθαρμένο κόκκινο καναπέ, αγαπά εκείνο το disco τραγούδι που είχε ξεχάσει ότι υπήρχε. Κάθεται κάτω από τη μεγάλη αφίσα με «Τα Φτερά του Έρωτα», φωτισμένη από έναν κόκκινο προβολέα. Νιώθει την προστατευτική σιγουριά από το κόκκινο φως και νομίζει πως, ναι, υπάρχει έρωτας, υπάρχει αγάπη, υπάρχει το πεπρωμένο μας. Ανοίγει το παμπάλαιο gf768 και κοιτάζει την οθόνη για μηνύματα. Απόψε έχει blind date, όχι άλλα γαμήσια στα όρθια, σε θάμνους, σε σπίτια αγνώστων. Έχει έρθει νωρίς, ίσως να μην έχει και σήμα εδώ μέσα. Κρατά το κινητό σφιχτά στη χούφτα του και περιμένει Θέλει να ανέβει στην πλάτη του Έρωτα, θέλει να πετάξει βέλη σε ανύποπτα, άγουρα αγόρια, να κάνει αθώες σκανταλιές, όλα είναι δυνατά απόψε, ακόμα και ο έρωτας Το καντράν φωτίζεται, «είμαι με μια φίλη μου δίπλα στην ταμειακή», ο Tommy σηκώνεται και περπατά προσεκτικά, δεν αντέχει διάψευση στο όνειρο, απόψε όλα είναι δυνατά, απόψε τα φτερά του Έρωτα θα τον σηκώσουν ψηλά από αυτόν τον βρόμικο κόσμο, σηκώνει κι αυτός τα μάτια και βλέπει το αγόρι με τα άσπρα να του χαμογελά στραβά και να του γνέφει «Έλα!» n
ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ 17
18 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Freddie Ljungberg Ο ποδοσφαιριστής και ανδρικό μοντέλο Freddie Ljungberg είπε ότι είναι «περήφανος» για τις φήμες σχετικά με τη σεξουαλικότητά του, σύμφωνα με συνέντευξη στο New York Times Magazine. Ο Σουηδός μέσος, που κάποτε έπαιζε για την Άρσεναλ, είπε: «υπάρχει μια γκέι φήμη εδώ και καιρό, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Είμαι περήφανος για αυτό». Πρόσθεσε ότι οι φήμες για το σεξουαλικό προσανατολισμό του είναι «κομπλιμέντο» κι ότι οι γκέι έχουν «φοβερό στιλ». Για την καμπάνια με τα εσώρουχα Calvin Klein δήλωσε ότι «Κατά βάση, ένιωσα τιμή που μου το πρότεινε ο Calvin Klein. Ανησυχούσα πώς το να είμαι σε γιγαντοαφίσα στην Times Square για αρκετούς μήνες θα επηρέαζε την εικόνα μου. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικά θετικό». «Η πιο ασυνήθιστη αντίδραση ήταν πιθανώς ότι ο κόσμος πάντα μου ζητούσε να υπογράψω τα εσώρουχά τους». Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ ΟΜΟΡΦΑ ΑΠΟ ΤΑ HOBBIES ΜΟΥ Του Γιώργου Τσιτιρίδη. Ο γνωστός αθλητικός σχολιαστής του Libero FM, Μάριος Ασλαμάς, μιλάει στο Screw. Μου τον πρότειναν για συνέντευξη η Αντωνία. ο άντρας της ο Παναγιώτης και ο φίλος μου ο Τσόλκας. Καλά, τι να πω εγώ με έναν αθλητικογράφο που κάθε πρωί κάνει αθλητική εκπομπή στο Libero; Καμία σχέση; Ο Βαγγέλης (Ο Τσόλκας, ντε) μου είπε ότι δεν είναι αυτό που φαντάζομαι και ότι δεν έχει καμία σχέση με κάφρο, κολλημένο, φαλλοκράτη. Έμαθα κάποια στιγμή ότι διαβάζει Screw. Μου μπήκε το μικρόβιο της περιέργειας. Πήγα στο ραντεβού διστακτικά και με φόβο. Μαζί μου ο Βαγγέλης και η Αντωνία. Ευτυχώς τα παιδιά είχαν δίκιο. Ο Μάριος Ασλαμάς είναι πολύ καλός για να είναι αληθινός και πολύ περισσότερο ενδιαφέρων από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Πες μου δυο πράγματα για σένα. Ασχολήθηκα επαγγελματικά πολλά χρόνια με το ρούχο, με το επώνυμο τζην ντύσιμο, κυρίως Αμερικάνικο. Όχι αυτό το τρέντι μ αρέσει το κλασικό. Γενικά στα πράγματα. Ακόμα και στο σεξ μ αρέσει το κλασικό. Ήμουν υπεύθυνος σε μαγαζιά με ρούχα. Το ντύσιμο το λατρεύω το κλασικό. Στην γυναίκα λατρεύω, ας πούμε, τις πέρλες. Μια γυναίκα με πέρλες θα με είχε κερδίσει αλλά και στον άντρα τις πέρλες θα τις εκτιμούσα (γέλια). Λατρεύω το χιούμορ και τον παλιμπαιδισμό τα θεωρώ τρόπο επιβίωσης. Και γενικά νιώθω ασφαλής σε πράγματα κλασικά και πεπατημένα. Δεν μου αρέσει η λέξη «προγραμματίζω» εκτός και αν μιλάμε για αύριο.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 19 Τώρα έχω επαγγελματικά το ραδιόφωνο. Η εκπομπή είναι η ζωή μου. Κάποιος φίλος μού είπε ότι η εκπομπή είναι η προέκταση της ζωής σου και η ζωή σου η προέκταση της εκπομπής σου. Έτσι είναι. Έτσι νιώθω, η εκπομπή είναι κάτι που συνεχίζεται και μετά. Βγάζω την αληθινή μου ζωή στην εκπομπή. Και ασχολούμαι και με t-shirt, κάνω στάμπες και το λατρεύω αυτό. Η εκπομπή μου είναι κάθε μέρα 6 με 9 σκληρή ώρα αλλά καλή. Μιλάμε για το πρωί Έχω πολλά παλικάρια που είναι νταλικέρηδες και φούρνους. Αλλά έχω και γιατρούς και δικηγόρους. Σε αναγνωρίζουν στο δρόμο; Αν και το ραδιόφωνο δεν έχει εικόνα. Ναι, με αναγνωρίζουν. Πολύς κόσμος από την φωνή μου. Μου έτυχε ένα τρελό: να μιλάω με φίλο στο μηχανάκι και να με έχουν ρωτήσει αν είμαι ο Μάριος από το διπλανό αυτοκίνητο. Και έχω κάνει και κάποια πράγματα στην τηλεόραση και με αναγνωρίζουν και από εκεί και με κράζουν ή μου λένε κανένα μπράβο. Με φωνάζουν συχνά «Πούστη, Ασλάμα» Το θεωρείς υποτιμητικό; Σίγουρα θα στο λένε για να σε μειώσουν, αυτή είναι η χρήση της λέξης από αυτούς. Κοίτα να δεις: Κάποτε στα 18 μου ένας 35αρης μάγκας χωμένος στην ζωή, έμπορος και καθηγητής συγχρόνως, με ρώτησε «Τι θα θελες να σε πούνε στην ζωή; Μαλάκα ή πούστη;». Και του είπα «πούστη» και μου είπε «μπράβο, το έχεις πιάσει» Οι λέξεις έχουν την σημασία που τις δίνεις εσύ. Πόσο ταμπού είναι στην Ελλάδα η ομοφυλοφιλία στον αθλητισμό; Μου έρχεται να σου πω ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα τον τελευταίο καιρό αλλά ακόμα είναι. Το θεωρώ απαράδεκτο εν έτει 2010 ένα ποδοσφαιριστής Αργεντινός, ο Ντατόλο, να έρχεται στον Ολυμπιακό και να ασχολούνται με αυτόν γιατί φωτογραφήθηκε σε ένα Ιταλικό γκέι περιοδικό με ένα εσώρουχο, να τον βλέπουν στραβωμένα και να γίνεται στόχος από άτομα που είναι 20 ετών; Αυτό με τρομάζει. Οπότε θεωρώ ότι είναι, αλλά όχι όσο το 70 ή το 80. Τι θα μπορούσε να γίνει για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία; Η Ελληνική κοινωνία είναι 8 αιώνες πίσω. Είμαστε αγενείς σαν λαός. Και πολύ πίσω γενικά. Έχει πολύ ταυτιστεί ο αθλητισμός με το αντριλίκι, με την πολύ κακή του έννοια, και αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Εγώ τον ποδοσφαιριστή θα τον κρίνω ως ποδοσφαιριστή και τον υδραυλικό ως υδραυλικό. Το τι κάνει στο κρεβάτι του γιατί πρέπει να με νοιάζει; Έχω περάσει υπέροχα με γκέι παρέες. Έχεις φίλους γκέι; Φίλους κολλητούς όχι δεν έτυχε, αλλά έχω βρεθεί σε παρέες και πέρασα παρά πολύ καλά. Τι θα γινόταν αν ένας ποδοσφαιριστής έλεγε ότι είναι γκέι; Δεν θυμάμαι να το έχει κάνει κανείς, αν το έχει δηλώσει. Υπάρχουν πάντα όμως φήμες για κάποιους. Μου είχε κάνει εντύπωση για έναν παίχτη Βραζιλιάνο που ήταν να έρθει στον ΠΑΟΚ. Και έκανα δυο εκπομπές που έπαιρνε ο κόσμος και έβριζε και έλεγε να μην τον φέρουν, ότι θα λένε ότι ο ΠΑΟΚ είναι πούστηδες και τρύπιοι. Ε, αυτό το θεωρώ απαράδεκτο. Και πάντα είχα πολλές διαφωνίες στις εκπομπές μου γι αυτό το θέμα. Δεν ξέρω αν γινότανε στην Ελλάδα τι θα γινότανε. Μην κράζουμε όμως μόνο την Ελλάδα και στην Αγγλία ακόμα γίνεται αυτό. Που είναι η άκρα συντήρηση και άκρα φιλελευθερισμός. Γενικά είναι ακραίοι. Ο Χασάνο, ας πούμε, δεν είχε πρόβλημα από τους φιλάθλους της ομάδας του, αλλά τον κράζαμε στους αγώνες οι οπαδοί των αντιπάλων. Αυτό, όμως, να πούμε ότι στο ποδόσφαιρο γίνεται πάντα. Οι οπαδοί των αντιπάλων σε κράζουν για το χρώμα σου, την εθνικότητα και όλα αυτά. Αυτό που με είχε πικράνει αφάνταστα ήταν που ο αδελφός του, ο Τζον Χασάνο, είχε πει ότι δεν
20 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ θέλω να ξέρω αν υπάρχει, για μένα έχει πεθάνει και δεν του ξαναμίλησε ποτέ. Πιστεύεις ότι παίζει ρόλο πως κάποια είναι πιο παραδοσιακά αθλήματα; Ναι, το ποδόσφαιρο έχει ταυτιστεί καλώς ή κακώς με την αντρίλα. Και έχουν από πίσω και χορηγούς και χρήματα είναι και ο τζόγος στην μέση. Από την άλλη, όμως, πολλοί ποδοσφαιριστές πλέον κάνουν αποτρίχωση, τα αγοράκια όλα είναι αποτριχωμένα. Αυτό το 1980 ήταν αδιανόητο. Τους παλιούς τους ενοχλεί, λένε, τι περιμένεις, σήμερα οι αθλητές αποτριχώνονται. Ή το μαλλί, δες τον Μπέκαμ, τον Ρονάλντο, πόση ώρα θέλουν στον καθρέφτη. Τον Μπέκαμ τον λατρεύω, και γι αυτό η εκπομπή μου λέγεται «Κάν το όπως η Βικτόρια», η γυναίκα του. Είναι αντιπαραβολή της ταινίας «Κάν το όπως ο Μπέκαμ». Πιστεύεις ότι είναι ευκολότερο να δεχτεί κάποιος τον άντρα αθλητή γκέι ή την γυναίκα λεσβία; Εδώ παίζει ο άντρας να δεχτεί την γυναίκα λεσβία αθλήτρια ευκολότερα. Οι 8 στους 10 άντρες τους αρέσει να βλέπουν γυναίκες μαζί. Φαντάζομαι με τις γυναίκες γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Στους άντρες και στα παραδοσιακά, δήθεν, αντρικά αθλήματα είναι ευκολότερο να περάσει η γυναίκα ως λεσβία. Η Ναβρατίλοβα, ας πούμε Θα μου πεις, είναι και τένις, είναι πιο μη δημοφιλές άθλημα, δεν είναι ποδόσφαιρο. Γνωρίζεις γκέι αθλητές; Δεν θέλω να μου πεις ονόματα απλά αν ξέρεις και πώς το βιώνουν και ζουν. Όχι, δεν ξέρω γνωστούς, με εξαίρεση ένα παιδί, σε κατηγορία ερασιτεχνική όμως. Σ αυτόν δεν είχε αντίκτυπο γιατί ήταν μικρή κατηγορία, δεν ασχολούνται και πολλοί άνθρωποι. Αλλά παρ όλα αυτά το έκρυβε και δεν το φανέρωνε για να μην έρθει σε δύσκολη θέση ή να μην του πουν κάτι. Ήξερε ότι θα είχε πρόβλημα από κάποιους, σίγουρα όχι από όλους. Ξέρεις, μια ομάδα έχει τόσα άτομα, πάντα θα έχει στραβούς και να θέλεις να είσαι οκ. Με τους Ολυμπιακούς τι γίνεται; Περνάει πολύ πιο λίγο μάτσο ο άλτης ή ο σπρίντερ. Ασχολείται μικρή μερίδα κόσμου. Η δουλειά όλη είναι στο ποδόσφαιρο κυρίως, άντε και λίγο στο μπάσκετ. Στο εξωτερικό πώς είναι τα πράγματα; Όχι όπως εδώ, αλλά είναι και εκεί ταμπού. Και στην Ιταλία και Αγγλία, στην Ισπανία είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα στην Μπαρτσελόνα. Από την πλειοψηφία δεν θα έχεις πρόβλημα πουθενά. Εγώ την μειοψηφία φοβάμαι και το πώς θα αντιδράσει, από αυτούς που τους ενοχλεί αν είναι σχιστομάτης, μαύρος, ομοφυλόφιλος. Θα μπορούσε κάποιος ομοφυλόφιλος να δώσει ένα φιλί στις κερκίδες; Είχε γίνει κάποτε στο ΟΑΚΑ στις κερκίδες της ΑΕΚ από δυο κορίτσια και είχε γίνει σάλος στα ραδιόφωνα και την τηλεόραση. Ο κόσμος δεν αντέδρασε και πολύ άσχημα. Οι αθλητικογράφοι συνάδελφοί σου είναι ρατσιστές; Έχεις γνωρίσει κάποιον γκέι αθλητικογράφο; Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν γκέι αθλητικογράφοι, δηλαδή δεν ξέρω εγώ κάποιον. Δεν θα το έλεγε και κάποιος αν ήταν, αυτό είναι σίγουρο. Εγώ πάνω στην δουλειά μου, ας πούμε, έχω πάρει ρίσκα, έχω φύγει και από ραδιόφωνο γι αυτό το λόγο, γιατί οι εκπομπές μου θίγουν περισσότερα πράγματα και αυτό μερικούς τους ενοχλεί. Έχω υποστηρίξει και αγόρια γκέι και λεσβίες από εκπομπές. Σαν εκπομπή είμαστε ανοιχτόμυαλοι πολύ, έτσι θέλω να πιστεύω. Θεωρώ πολύ κολλημένο να κλείνεις την πόρτα σε μια κατηγορία ανθρώπων λόγω των σεξουαλικών τους επιλογών. Τώρα με κάποιους που το έχω συζητήσει είναι ανοιχτόμυαλοι και καλά παιδιά. Αλλά δεν κάνω και πολλή παρέα με αθλητικογράφους. Τι θα θελες να αλλάξει στον αθλητισμό; Αυτό που με ενοχλεί και θα θελα να αλλάξει είναι ότι οι αθλητές δεν έχουν συναίσθημα Έχει εκμηδενιστεί αυτό. Δεν έχει δέσιμο με την ιδέα αθλητισμός. Μόνο οι οπαδοί ίσως να το έχουν ακόμα αυτό. Ποια θεωρείς την πιο σέξι αθλήτρια και ποιον το πιο σέξι αθλητή. Έρικα Μπρεζεράκου την είχα φέρει και στην εκπομπή μου, πολύ πριν γίνει πολύ γνωστή. Από άντρες, Μπέκαμ οπωσδήποτε, ο Λιούμπεργκ ο Σουηδός. Σαν προσωπικότητα; Οι περισσότεροι είναι πάνω στο άθλημα και δεν ασχολούνται με τα κοινά ή με την πολιτική, ας πούμε. Σαν πνεύμα είναι ο Φασούλας, διαβασμένος άνθρωπος. Αλλά δεν ακούς και ποδοσφαιριστή να μιλάει για τα κοινά ή για το σινεμά. Πριν χρόνια στα Δεκεμβριανά κάηκε όλη η Ελλάδα. Ένας ποδοσφαιριστής δεν βγήκε να πει κάτι. Με ενοχλεί αφάνταστα αυτό. Ο μέσος Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν έχει παιδεία. Είναι εγκλωβισμένοι σε επαναλαμβανόμενα κλισέ. Το να ακούς έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή να μιλάει είναι μεγάλη ανία. Ο ποδοσφαιριστής είναι προπόνηση, καφές και κανένα μπουζούκι, καμιά γκόμενα, τίποτα άλλο. Άλλη μια μεγάλη προσωπικότητα είναι ο Κοφίδης. Τεράστια προσωπικότητα. Είναι φοβερός, πραγματικά μεγάλο πνεύμα. Τι έχεις να πεις για την πολιτική και τον αθλητισμό; Ότι όταν τα πράγματα μπλέκουν με την πολιτική τελειώνουν όλα. Ό,τι ευαισθησίες και αν έχεις, όταν γίνεις εξουσία θα αλλοιωθείς. Και, καλώς ή κακώς, τον αθλητισμό τον συντηρεί το κράτος στην Ελλάδα. Αυτό είναι τροχοπέδη, γενικά ό,τι γίνεται εξουσία εγώ το φοβάμαι. Και τον ποιητή να του δώσεις εξουσία τελείωσε. n 1 3 A, P A V L O U M E L A E S P R E S S O B A R